Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2018 r.

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Jacek Głowacz

Protokolant: st. sekr. sąd. Wojciech Charciarek

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2018 r. w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu

Inwestycyjnego Zamkniętego w K.

przeciwko A. L.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 787/18

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 28 lutego 2018 r. powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. wniósł o zasądzenie od A. L. kwoty 1.614, 22 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Uzasadniając to żądanie podał, że nabył od (...) S.A. w W. pakiet wierzytelności wynikających z umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Umowa tego rodzaju została zawarta z pozwaną przez pierwotnego wierzyciela w dniu 20 grudnia 2011 r., a jej rozwiązanie nastąpiło w dniu 31 lipca 2014 r. Należności objęte pozwem dotyczą:

a)  abonamentu w kwocie 184, 08 zł wymagalnego od dnia 31 lipca 2014 r.;

b)  kary umownej za zerwanie umowy w kwocie 360 zł wymagalnej od dnia 29 września 2014 r.;

c)  kary umownej za brak zwrotu sprzętu w kwocie 100 zł wymagalnego od dnia 29 września 2014 r.;

d)  opłaty za sprzęt w kwocie 620 zł wymagalnej od dnia 19 lutego 2016 r.;

e)  należności odsetkowej w kwocie 350, 14 zł (odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia wymagalności poszczególnych opłat abonamentowych lub dokumentów księgowych oraz ich wartości do dnia poprzedzającego dzień złożenia pozwu). /pozew- k. 2-5, 10-14/

Pozwana nie złożyła odpowiedzi na pozew, nie była również obecna na rozprawie.

Sąd ustalił:

W dniu 20 grudnia 2011 r. pozwana zawarła z C. (...) (...) sp. z o.o. umowę o abonament telewizji cyfrowej na okres 15 miesięcy. Na podstawie przedmiotowej umowy udostępniono jej do korzystania sprzęt w postaci dekodera, modułu głównego, modułu dodatkowego i anteny w ramach promocji o nazwie C. (...) Optimum z opcją dodatkową I H. M.. Opłaty miesięczne obejmowały kwoty:

- 15 zł (opcja M.) wraz z jednorazowymi opłatami dodatkowymi uzależnionymi od daty zawarcia umowy;

- 15 zł (zestaw Optimum).

W tym samym dniu pozwana nabyła również za cenę w kwocie 98 zł zestaw antenowy (...) niezbędny do korzystania z dekodera. /kopie umów- k. 35-37, 38/

W dniu 4 lipca 2014 r. cedent (...) S.A. sporządził saldo należności, zgodnie z którym należności zaległe pozwanej obejmują kwoty 185, 64 zł (saldo poprzednie) i 61, 96 zł (opłata abonamentowa za lipiec 2014 r.). /wydruk salda- k. 43-44/

W dniu 31 sierpnia 2014 r. cedent wystawił notę księgową, na podstawie której obciążył pozwaną karą umowną za niedotrzymanie warunków promocji w kwocie 360 zł. /kopia noty- k. 42/

W dniu 26 stycznia 2016 r. cedent wystawił notę księgową, na podstawie której obciążył pozwaną opłatą w kwocie 620 zł z tytuły „kary za sprzęt B.+/HD, karta dekodująca, karta dekodująca” z terminem płatności do dnia 19 lutego 2016 r. /kopia noty- k. 41/

Na podstawie umowy cesji z dnia 20 czerwca 2017 r. powód nabył od (...) S.A. w W. pakiet wierzytelności z tytułu umów oświadczenie usług telekomunikacyjnych. W pkt. 4 ust. 3 umowy wprost przewidziano, że umowa może obejmować również wierzytelności przedawnione.

Cedent oświadczył w pkt. 5.2 umowy, że stan prawny wierzytelności nie pozostawia jakichkolwiek wątpliwości, a posiadana dokumentacja odpowiada wskazaniom na liście wierzytelności. Cesjonariusz w pkt. 5.3 umowy oświadczył, że stan prawny wierzytelności jest mu znany i wnosi w tym zakresie żadnych uwag z wyjątkami dotyczącymi wykazania nieprawdziwości oświadczeń cedenta (pkt 8 ust. 1 umowy). Zgodnie z pkt. 5.7 umowy nabywca wierzytelności miał otrzymać listę wierzytelności w formie danych zaszyfrowanych na płycie CD i w formie papierowej.

W odpisie umowy oraz potwierdzeniu wpłaty nie została wskazana cena sprzedaży wierzytelności.

Do umowy nie załączono również listy wierzytelności lub jej fragmentu obejmującego wierzytelność przeciwko pozwanej. /odpis umowy- k. 19-21; odpis potwierdzenia wpłaty- k. 25/

Zgodnie z wyciągiem z listy dłużników umowa cesji obejmowała także wierzytelności przysługujące przeciwko pozwanej w kwotach:

- 184, 08 zł (wymagalnej od dnia 18 lipca 2014 r.);

- 360 zł (wymagalnej od dnia 29 września 2014 r.);

- 100 zł (tytułem kary umownej – odszkodowania za brak zwrotu sprzętu wymagalnego od dnia 29 września 2014 r.);

- 620 zł (wymagalnej od dnia 19 lutego 2016 r.). /odpis wyciągu- k. 26/

Pismem z dnia 11 sierpnia 2017 r. cedent (...) S.A. poinformował pozwaną o przelewie wierzytelności wraz z prawem do naliczania odsetek i kosztów postępowań sądowych i egzekucyjnych na rzecz Raport (...) oraz o tym, że na dzień 11 sierpnia 2017 r. wierzytelność wynosiła 1.565, 49 zł. /bezsporne; wydruki pism- k. 15-16/

Powyższy stan faktyczny jest bezsporny.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd pominął kopię wydruku regulaminu świadczenia usług (...) sp. z o.o. (k. 28-34). Powód nie wykazał, że regulamin ten obowiązywał w dacie zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a jego treść została przedstawiona pozwanej.

Należy także wyeksponować, że do pozwu nie załączono odpisu listy wierzytelności objętych umową cesji, a jedynie wyciąg z listy dłużników powoda, który wprost nie potwierdza przelewu wierzytelności na powoda.

Powód powołał się przy tym na przejęcie C. (...) (...) S.A. w W. (przypuszczalnie kontynuator C. (...) (...) sp. z o.o.) przez (...) S.A., czego jednak nie potwierdzają dokumenty załączone do pozwu, a w szczególności niekompletny i nieczytelny odpis z KRS (k. 22-24).

Nota księgowa z dnia 26 stycznia 2016 r. (k. 41) obejmuje „karę za sprzęt B.+/HD” i karty dekodujące (a więc prawdopodobnie karę umowną za brak zwrotu sprzętu), tym niemniej zgodnie z umową z dnia 20 grudnia 2011 r. pozwana otrzymała do dyspozycji dekoder, moduł główny i dodatkowy oraz antenę. Brak jest zatem pewności, czy nota księgowa dotyczy należności za brak sprzętu wymienionego wprost w umowie o abonament telewizji cyfrowej.

Z kolei, nota księgowa z dnia 31 sierpnia 2014 r. dotyczy kary umownej w kwocie 360 zł za niedotrzymanie warunków promocji bez sprecyzowania, o jaką promocję chodzi i skąd wynika przedmiotowa kwota.

Sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu jako bezzasadne.

Również w przypadku wyrokowania zaocznego twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie mogą nie zostać przyjęte jako prawdziwe, gdy budzą uzasadnione wątpliwości (art. 339 § 2 k.p.c.).

Zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1954), świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Umowa określa w szczególności świadczone usługi ze wskazaniem elementów składających się na opłatę abonamentową (art. 56 ust. 3 pkt 2 ustawy).

W niniejszej sprawie wątpliwości budzi przede wszystkim skuteczność i ważność przeniesienia wierzytelności na powoda w drodze umowy cesji. Jak już wskazano w ramach oceny dowodów, nie wykazano, że wierzytelność przeciwko pozwanej została objęta umową cesji (nie załączono wyciągu z listy wierzytelności objętych cesją), a zbywca wierzytelności był następcą prawnym lub kontynuatorem pierwotnej strony umowy, tj. C. (...) (...) sp. z o.o.

Zgromadzone dowody nie pozwalają więc przyjąć, że przedstawiona umowa cesji doprowadziła do przeniesienia wierzytelności pożyczkodawcy na powódkę wraz ze wszelkimi pozostałymi prawami, w tym roszczeniem o odsetki (art. 509 § 1 i 2 k.c.).

Wskazać przy tym należy, że w świetle art. 194 ust. 2 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1355), księgi rachunkowe funduszu nie mają mocy dokumentów urzędowych w postępowaniu cywilnym. Nie stanowią wobec tego dowodu na okoliczność skuteczności cesji oraz istnienia i wysokości wierzytelności (por. wyrok SN z dnia 13 czerwca 2013 r., V CSK 329/12, LEX). Wyciąg z tego rodzaju ksiąg nie potwierdza więc istnienia wierzytelności, ani jej rzeczywistej wysokości.

Przeszkodą dla uwzględnienia roszczenia jest również dyspozycja art. 118 w zw. z art. 117 § 2 ¹ k.c. w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2018 r. (art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2018 r., poz. 1104). W tej sprawie roszczenie związane jest z działalnością gospodarczą prowadzoną zarówno przez zbywcę, jak i nabywcę wierzytelności, a zatem termin przedawnienia wynosi 3 lata (por. uchwała SN z dnia 7 maja 2009 r., III CZP 20/09, OSNC z 2010 r., nr 1, poz. 12 dotycząca trzyletniego terminu przedawnienia roszczenia o opłatę abonamentową i wynagrodzenie za połączenia telefoniczne wynikającego z art. 118 k.c.; wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 28 lutego 2017 r., III Ca 196/17, Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych).

Powód nie uprawdopodobnił również, że pozwana zawierając umowę ze zbywcą wierzytelności występowała jako przedsiębiorca (nie była konsumentem). Tymczasem w przypadku roszczeń przeciwko konsumentom przedawnionych w dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej, aktualnie nie można domagać się ich zaspokojenia bez względu na to, czy konsument podniesienie zarzut przedawnienia.

Zgodnie z twierdzeniem samego powoda wierzytelność stała się w większości wymagalna na 3 lata przed wytoczeniem powództwa (abonament w kwocie 184, 08 zł – wymagalny od dnia 31 lipca 2014 r., kary umowne w kwocie 360 zł i 100 zł wymagalne od dnia 29 września 2014 r.). Należności te są zatem przedawnione. Na marginesie więc jedynie odnotować należy, że nie przedstawiono również dowodu na wysokość zaległego abonamentu, jak również nie przedstawiono podstawy (znajdującej się w umowie) oraz sposobu naliczenia kar umownych oraz nie sprecyzowano spełnienie których zobowiązań niepieniężnych miały zabezpieczać (i to w oderwaniu od wysokości szkody) stosownie do art. 483-484 k.c. (por. wyrok Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 24 maja 2018 r., I C 360/18 upr., Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych).

Powództwo w pozostałym zakresie, tj. w zakresie opłaty za sprzęt w kwocie 620 zł (wymagalna od dnia 19 lutego 2016 r.) i należności odsetkowej w kwocie 350, 14 zł nie zostało udowodnione. Opłata za sprzęt, na co wskazano już w ramach oceny dowodów, obejmuje „karę za sprzęt B.+/HD” i karty dekodujące (a więc prawdopodobnie karę umowną za brak zwrotu sprzętu), choć zgodnie z umową z dnia 20 grudnia 2011 r. pozwana otrzymała do dyspozycji dekoder, moduł główny i dodatkowy oraz antenę. Brak jest zatem pewności, czy nota księgowa z dnia 26 stycznia 2014 r. dotyczyła należności za brak sprzętu wymienionego wprost w umowie o abonament telewizji cyfrowej. Przypomnieć należy, że dotyczy to również noty księgowej z dnia 31 sierpnia 2014 r. dotyczącej kary umownej w kwocie 360 zł za niedotrzymanie warunków promocji bez sprecyzowania, o jaką promocję chodzi i skąd wynika przedmiotowa kwota.

Skapitalizowana należność odsetkowa w kwocie 350, 14 zł nie została wykazana o tyle, że nie podano od jakiej kwoty, za jaki okres, w jakim stosunku i według jakiej stopy naliczono odsetki ustawowe lub umowne.

Z tych wszystkich względów powództwo podlegało oddaleniu.