Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W., XVI Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Chała - Małkowska

Protokolant: Weronika Owocka

po rozpoznaniu w dnia 19 kwietnia 2017r. w W.,

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko R. Z., L. Z. (1)

o zapłatę kwoty 60.000 zł

I.  zasądza solidarnie od pozwanych R. Z., L. Z. (1) na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 34.276,71 (trzydzieści cztery tysiące dwieście siedemdziesiąt sześć 71/100) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 32.816,44 (trzydzieści dwa tysiące osiemset szesnaście 44/100) złotych od dnia 12 marca 2015 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  zasądza solidarnie od pozwanych R. Z., L. Z. (1) na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 515,37 (pięćset piętnaście 37/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w W. solidarnie od pozwanych R. Z., L. Z. (1) kwotę 1.949,73 (jeden tysiąc dziewięćset czterdzieści dziewięć 73/100) złotych, z czego kwotę 664,30 (sześćset sześćdziesiąt cztery 30/100) złotych tytułem wydatków związanych z kosztami wynagrodzenia biegłego sądowego, a kwotę 1.285,43 (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt pięć 43/100) złotych tytułem pozostałej nieuiszczonej części opłaty sądowej od pozwu, zaś od powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 1.463,04 (jeden tysiąc czterysta sześćdziesiąt trzy 04/100) złotych, z czego kwotę 498,47 (czterysta dziewięćdziesiąt osiem 47/100) złotych tytułem wydatków związanych z kosztami wynagrodzenia biegłego sądowego, a kwotę 964,57 (dziewięćset sześćdziesiąt cztery 57/100) złotych tytułem pozostałej nieuiszczonej części opłaty sądowej od pozwu.

Sygn. akt XVI GC 1981/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 marca 2015 roku (data nadania) powód (...) sp. z o.o. w W. wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych R. Z. i L. Z. (2) kwoty 60000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty a także o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód powołał się na odpowiedzialność pozwanych na podstawie art. 299 k.s.h., jako członków zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. za jej zobowiązania. Powód wskazał, iż w oparciu o nakaz zapłaty wydany przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w W. z dnia 26 września 2011 r., sygn. akt XVI GNc 5107/11 prowadził egzekucję, która okazała się bezskuteczna. Wyjaśnił również, że na dochodzoną kwotę składają się kwota 58539,73 zł jako odsetki ustawowe liczone od kwoty 100000 zł od dnia 11 sierpnia 2010r. do dnia 11 marca 2015r.; kwota 900 zł jako koszty zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym przyznane przez Komornika S. postanowieniem z dnia 31 grudnia 2012r.; kwota 22,60 zł jako koszty postępowania egzekucyjnego poniesione przez powoda w postępowaniu egzekucyjnym; kwota 537,67 zł część kosztów postepowania sądowego. (pozew, k. 2-4).

W dniu 31 marca 2015r. referendarz sądowy w tut. Sądzie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. XVI GNc 2179/15 (nakaz, k. 24).

W dniu 23 kwietnia 2015r. R. Z. złożył sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu podniósł iż ewentualne orzeczenie o jego odpowiedzialności jest przedwczesne, albowiem jak wskazał powódka od ponad dwóch lat nie prowadziła żadnego postępowania z majątku spółki mającego na celu zaspokojenie roszczeń. Ponadto podniósł, iż w okresie kiedy pełnił funkcję członka zarządu nie występowały okoliczności uzasadniające złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości. Wskazał również, iż nawet gdyby były podstawy do ogłoszenia upadłości to powodowa spółka nie poniosła szkody, albowiem majątek spółki (...) sp. z o.o. mógł nie wystarczyć do zaspokojenia roszczeń (...) sp. z o.o. (sprzeciw k. 31-33).

Również w dniu 23 kwietnia 2015r. sprzeciw od nakazu zapłaty złożyła L. Z. (3). Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazała, że powodowa spółka nie wykazała bezskuteczności egzekucji, albowiem dołączone do pozwu postanowienie Komornika Sądowego z dnia 31 grudnia 2012r. o umorzeniu postępowania egzekucyjnego nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że w obecnej chwili majątek (...) sp. z o.o. nie zezwala na zaspokojenie roszczeń powoda. Pozwana podniosła również, iż w chwili dokonywania zakupu udziałów w (...) sp. z o.o. została wprowadzona w błąd co do jej stanu finansowego jak i istniejących zobowiązań. Przystępując do spółki nie zdawała sobie sprawy z istnienia zobowiązania wynikającego z umowy najmu. Ponadto pozowana podniosła, iż roszczenie powódki nie zostałoby zaspokojone nawet w przypadku gdyby zarząd (...) sp. z o.o. podjął kroki zmierzające do ogłoszenia upadłości bądź wszczęcia postępowania układowego, albowiem w okresie kiedy roszczenie powódki stało się wymagalne, (...) sp. z o.o. utraciła płynność finansową. ( sprzeciw k. 35-38).

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 września 2011r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w W., XVI Wydział Gospodarczy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w sprawie o sygn. akt XVI GNc 5107/11, którym zasądził od (...) sp. z o.o. w W. na rzecz (...) sp. z o.o. w W. kwotę 100 000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 sierpnia 2010r. do dnia zapłaty, a także kwotę 4867,00 zł tytułem kosztów procesu w tym kwotę 3600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Postanowieniem z 2 listopada 2011 r. Sąd nadał ww. nakazowi zapłaty klauzulę wykonalności (dowód: nakaz zapłaty z 26 września 2011 r. k. 12).

Wierzytelność objęta ww. tytułem egzekucyjnym powstała z tytułu kary umownej naliczonej w związku z nie wykonaniem przez (...) sp. z o.o. w W. obowiązku przejęcia lokalu użytkowego w Centrum Handlowym (...) na podstawie umowy najmu z dnia 23 kwietnia 2010r. (okoliczności bezsporne, ponadto dowód: umowa najmu wraz z załącznikami k. 49-68).

Na podstawie ww. tytułu wykonawczego powód wszczął postępowanie egzekucyjnej przeciwko (...) sp. z o.o. w W. które prowadził Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Woli w W. A. L. pod sygn. akt KM 6843/11. Postanowieniem z dnia 31 grudnia 2012r. Komornik sądowy – wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji - umorzył postępowanie egzekucyjne i ustalił koszty tego postępowania na kwotę 22,60 zł obciążając nimi dłużnika. Ponadto Komornik przyznał wierzycielowi koszty zastępstwa adwokackiego w postępowaniu egzekucyjnym w wysokości 900,00 zł (dowód: postanowienie komornika z 31 grudnia 2012r. – k. 13, wysłuchanie wierzyciela k. 14).

(...) sp. z o.o. w W. była dłużnikiem niewypłacalnym w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze tj. zaprzestała wykonywać swoje wymagalne zobowiązania od co najmniej 16 czerwca 2009r. Od końca 2009r. była niewypłacalna także w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze tj. wystąpił stan przewyżki zobowiązań nad jej majątkiem. Termin do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości upłynął bezskutecznie w dniu 30 czerwca 2009r. (dowód: opinia biegłego k. 193-248)

R. Z. pełni funkcję członka zarządu (...) sp. z o.o. w W. od dnia 20 marca 2008r.do 18 maj 2010r. L. Z. (3) pełniła zaś funkcję członka zarządu (...) sp. z o.o. w W. od 18 maja 2010r. do 20 sierpnia 2014r. Od 20 sierpnia 2014r. jedynym udziałowcem spółki (...) sp. z o.o. w W. jest E. Z.. Pełni on również funkcję członka zarządu. Zmiany personalne w składzie osobowym zarządu nie zostały zgłoszone do KRS. Spółka (...) sp. z o.o. nie prowadzi obecnie aktywnej działalności gospodarczej, nie zaciąga zobowiązań i nie posiada majątku.

(dow ód: odpis pełny z (...) sp. z o.o. k. 15-16, umowa sprzedaży udziałów z dnia 20.08.2014r. k. 44-46, protokół nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników k. 47-48, zeznania świadka E. Z. k. 169v-170, zeznania pozwanej L. Z. (2) k. 379-380).

Pismami z dnia 10 grudnia 2014r. (...) sp. z o.o. w W. wezwało (...) sp. z o.o., L. Z. (3) i R. Z. do zapłaty kwoty 100000,00 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej liczonymi od dnia 11 sierpnia 2010r. do dnia zapłaty (jako kwota zasądzona nakazem zapłaty z dnia 26 września 2011r. w sprawie o sygn. XVI GNc 5107/11); 4867,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 900,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa w postępowaniu egzekucyjnym; 22,60 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania egzekucyjnego bądź do wskazania majątku spółki do którego można by skierować egzekucje w terminie 3 dni od daty otrzymania niniejszego wezwania (dowód: wezwania do zapłaty k.17-19, wyciąg z książki nadawczej k. 20).

W odpowiedzi na wezwanie do zapłaty L. Z. (3) wskazała, że od dnia 20 sierpnia 2014r. nie pełni funkcji prezesa zarządu (...) sp. z o.o. i nie posiada żadnych udziałów w spółce (dowód: pismo z dnia 15 grudnia 2014r. k. 41).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy. Autentyczność złożonych w sprawie dokumentów przez strony nie była w trakcie postępowania kwestionowana, a Sąd z urzędu również nie dopatrzył się do tego podstaw. Powyższe dokumenty stanowiły tak dokumenty urzędowe (w szczególności orzeczenia sądów i komornika) jak i dokumenty prywatne. Te ostatnie w ocenie Sądu były wiarygodne aczkolwiek dokumenty prywatne nie korzystają z domniemań zawartych w treści art. 244 k.p.c. (domniemania zgodności z prawdą oświadczeń w nich zawartych), jak ma to miejsce w przypadku dokumentów urzędowych a jedynie – poza domniemaniem autentyczności – korzystają z domniemania wyłączającego potrzebę dowodu, że osoba, która dokument podpisała, złożyła zawarte w nim oświadczenie (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 1982 r., sygn. akt III CRN 65/82). Niemniej okoliczność ta sama przez się nie oznacza, że nie ma on jakiejkolwiek mocy dowodowej. Materialna moc dowodowa dokumentu prywatnego zależy od jego treści merytorycznej. Sąd, dokonując ich oceny w ramach swobodnej oceny dowodów uznał je za wiarygodne i przydatne dla ustalenia faktycznego, a w konsekwencji, poczynił na ich podstawie ustalenia faktyczne.

Wobec rozbieżności stanowiska stron w zakresie czy sytuacja finansowa spółki (...) sp. z o.o. nie kwalifikowała jej do ogłoszenia upadłości Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu rachunkowości.

Dopuszczając ten dowód Sąd stanął na stanowisku, iż w zakresie tezy dowodowej wymagana jest wiedza specjalistyczna, a dowód ten jest konieczny do zakończenia niniejszego postępowania.

Należy wskazać, iż ocena opinii biegłego podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c., lecz odróżniają ją pod tym względem inne, szczególne dla tego dowodu kryteria jego oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność logiki i wiedzy powszechnej. Zdaniem Sądu opinia biegłego ma charakter kompletny, jest całościowa a także rzetelna. W związku z tym Sąd uznał ją wiarygodną oraz przydatną do ustalenia okoliczności, dla których dowód ten został dopuszczony.

Ponadto Sąd dopuścił dowód z zeznań świadka E. Z.. Świadek potwierdził, iż obecnie jest jedynym udziałowcem w spółce (...) sp. z o.o. Wskazał także, że spółka działa w uśpieniu. Nie zaciąga nowych zobowiązań i nie posiada majątku. Zeznania świadka były spójne i logiczne. Sad ocenił je jako wiarygodne.

Sąd przeprowadził również dowód z przesłuchania stron z ograniczeniem do przesłuchania strony pozwanej.

Pozwana L. Z. (3) potwierdziła, iż była członkiem zarządu (...) sp. z o.o. Wskazała jaki był podział obowiązków między nią a pozwanym R. Z.. Zeznania pozwanej Sąd ocenił jako wiarygodne.

S ąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Powód swoje roszczenie wobec pozwanych wywodził z normy art. 299 § 1 k.s.h., zgodnie z którą, jeżeli egzekucja przeciwko spółce z ograniczoną odpowiedzialnością okaże się bezskuteczna, członkowie jej zarządu odpowiadają solidarnie za zobowiązania spółki. Zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie przyjmuje się, iż odpowiedzialność ta ma charakter odpowiedzialności odszkodowawczej deliktowej, a jej regulacja określa wszystkie konieczne przesłanki powstania obowiązku naprawienia szkody – szkodę, fakt powodujący szkodę, z którym ustawa łączy obowiązek jej naprawienia, oraz związek przyczynowy pomiędzy szkodą a tym faktem (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 07 listopada 2008 r., sygn. III CZP 72/08, OSNC 2009/2/20). Czynem powodującym szkodę jest – znajdujące wyraz w niezłożeniu we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości – kierowanie przez członka zarządu lub likwidatora sprawami spółki w sposób prowadzący do obniżenia jej potencjału majątkowego i do jej niewypłacalności, a w konsekwencji uniemożliwiający wyegzekwowania przez wierzyciela od spółki swojej wierzytelności (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 14 lutego 2003 r., IV CKN 1779/00 i cyt. uchwała III CZP 72/08).

Zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu wyrażoną w art. 6 k.c. i stanowiącą jej odpowiednik procesowy normą art. 232 k.p.c., w sprawie opartej na przepisie art. 299 k.s.h., na powodzie spoczywa obowiązek wykazania, że pozwani sprawowali funkcję członka zarządu spółki oraz, iż powód poniósł szkodę w postaci niewyegzekwowanej od spółki wierzytelności. Powód winien, zatem wykazać istnienie określonego zobowiązania spółki w czasie, kiedy pozwany był członkiem jej zarządu, stwierdzonego w tym czasie lub później tytułem egzekucyjnym wydanym na rzecz powoda, a także bezskuteczność egzekucji tego zobowiązania przeciwko spółce czy to w czasie pozostawania przez tę osobę członkiem zarządu, czy to już po jej odwołaniu z zarządu. Odpowiedzialność na podstawie art. 299 k.s.h. ponoszą bowiem osoby będące członkami zarządu lub likwidatorami spółki w czasie istnienia danego zobowiązania, a ściślej – jego podstawy, nawet jeżeli zobowiązanie nie jest jeszcze wymagalne (por. uzasadnienie uchwały SN z dnia 28.02.2008 r., III CZP 143/07, OSNC 2009/3/38, wyroku SN z dnia 2.02.2007 r., IV CSK 370/06, OSNC 2008/1/18, wyroku z dnia 31.01.2007 r., II CSK 381/06, LEX nr 327921, wyrok SN z dnia 9.02.2010 r., V CSK 188/10, Lex nr 1102881).

W niniejszej sprawie powód – zgodnie z zasadami rozkładu ciężaru dowodu – wykazał, iż zobowiązania (...) sp. z o.o., stwierdzone następnie prawomocnym nakazem zapłaty z 26 września 2011 r., sygn. akt XVI GNc 5107/11, istniały w czasie, gdy pozwani byli członkiem zarządu (...) sp. z o.o.. Wykazał również bezskuteczność egzekucji jego zobowiązania od spółki.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż zobowiązania (...) sp. z o.o., powstały w związku z łączącą go z (...) sp. z o.o. umową najmu z dnia 23 kwietnia 2010r. R. Z. natomiast był członkiem zarządu spółki (...) sp. z o.o. od początku jej istnienia to jest do dnia 20 marca 2008r. do dnia 18 maja 2010r. Tym samym wierzytelność powoda wobec (...) sp. z o.o., powstała w czasie w którym R. Z. pełniła funkcje członka zarządu (...) sp. z o.o., i istniała nadal kiedy funkcję członka zarządu obejmowała pozwana L. Z. (3) tj. w dniu 18 maja 2010r. Pozwani zatem ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania spółki (...) sp. z o.o., powstałe i istniejące w czasie, gdy byli członkiem jej zarządu.

Ponadto powód wykazał również istnienie drugiej przedmiotowej przesłanki odpowiedzialności, a mianowicie bezskuteczność egzekucji wobec spółki.

Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, iż ustalenie przesłanki bezskuteczności egzekucji może nastąpić na podstawie każdego dowodu, z którego wynika, że spółka nie ma majątku pozwalającego na zaspokojenie wierzyciela (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2008r., II CSK 364/07 - LEK nr (...), wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2007r., III CSK 417/06). Sąd Najwyższy stwierdził, iż bezskuteczność egzekucji oznacza przede wszystkim to, że nie doszło do zaspokojenia roszczeń wierzyciela w postępowania wszczętym i prowadzonym według przepisów k.p.c. o postępowaniu egzekucyjnym. Nie ma więc potrzeby wykazywania, że wierzyciel wykorzystał wszelkie sposoby egzekucji, bo wystarczy wykazanie bezskuteczności zaspokojenia przy wykorzystaniu jednego z nich. Sąd ten wskazał również, iż wykazanie wystąpienia przesłanki bezskuteczności egzekucji orzeczeniem organu egzekucyjnego stwierdzającym fiasko prowadzonego postępowania egzekucyjnego nie wyklucza oczywiście możliwości przedstawienia także innych dowodów na potwierdzenie okoliczności bezskuteczności egzekucji. Powód na okoliczność bezskuteczności egzekucji przedłożył postanowienie komornika sądowego z dnia 31 grudnia 2012r. (sygn. Km 6843/11) w którym postępowanie egzekucyjne zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Z postanowieniem o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wiąże się faktyczne domniemanie bezskuteczności egzekucji (zob. wyrok SN z dnia 11.12.2006 r., sygn. I UK 153/06). Postanowienie to tworzy zatem domniemanie faktyczne i prawne co do braku majątku spółki, z którego mogłaby być prowadzona skuteczna egzekucja. Jak wyżej wskazano ustalenie przesłanki bezskuteczności egzekucji może nastąpić na podstawie każdego dowodu, z którego wynika, że spółka nie ma majątku pozwalającego na zaspokojenie wierzyciela. Pozwani podnosili, iż postanowienie komornika sądowego z dnia 31 grudnia 2012r. z uwagi na znaczny upływ czasu między wydaniem przedmiotowego postanowienia, a zakończeniem niniejszego postępowania nie może stanowić podstawy, do przyjęcia, że w chwili obecnej spółka (...) sp. z o.o. nie posiada majątku. W toku niniejszego postępowania został przeprowadzony dowód z zeznań świadka E. Z.. Świadek wskazał, iż po nabyciu od pozwanej L. Z. (2) udziałów spółki (...) sp. z o.o. spółka pozostaje w uśpieniu tj. nie prowadzi aktywnej działalności gospodarczej. Nie zaciąga również nowych zobowiązań. Świadek potwierdził również, iż spółka nie posiada majątku. W świetle powyższych zeznań Sąd ustalił, iż brak jest majątku spółki, z którego możliwa jest w chwili obecnej skuteczna egzekucja. Ocenie Sądu podlega fakt czy bezskuteczność egzekucji wobec spółki można stwierdzić na dzień zamknięcia rozprawy, a z całokształtu okoliczności ujawnionych w toku niniejszej sprawy nie wynika, aby na dzień 19 kwietnia 2017r. znajdował się majątek, z którego wierzyciel mógłby uzyskać pełne zaspokojenie.

Wskazać również należy iż art. 299 § 2 k.s.h. stwarza członkowi zarządu możliwość uwolnienia się od odpowiedzialności względem wierzycieli spółki w drodze wykazania, że:

I.  we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe,

I.  niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania zapobiegającego upadłości nastąpiło nie z jego winy tj., że nie można mu przypisać braku należytej staranności przy uwzględnieniu zawodowego miernika staranności, pomimo, że nie zgłosił wniosku we właściwym czasie,

I.  pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości czy niewszczęcie postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody.

W przedmiotowej sprawie pozwani podnosili, iż w okresie sprawowania przez nich funkcji członków zarządu nie postały okoliczności uzasadniające złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości. Ponadto zarówno pozwany R. Z. jak i pozwana L. Z. (3) podnieśli zarzut braku szkody w niezgłoszeniu wniosku o ogłoszenie upadłości. Ponadto pozwana L. Z. (3) podnosiła iż w chwilo obejmowania funkcji członka zarządu spółki nie posiadała wiedzy o złej sytuacji finansowej spółki, a w rzeczywistości nie zajmowała się zarządzaniem spółką. Czynności te wykonywał R. Z..

Z przeprowadzonego jednak w toku postępowania dowodowego w tym dowodu z zeznań świadka E. Z. i zeznań pozwanej L. Z. (2) nie wynika, aby pozwanej L. Z. (2) po objęciu funkcji członka zarządu został uniemożliwiony pełny wgląd w dokumentację spółki. Pozwana po objęciu funkcji członka zarządu miała zatem dostęp do dokumentacji finansowej spółki i powinna mieć świadomość jej złej sytuacji. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby dokumentacja spółki była ukrywana przed pozwaną. Powinna ona, zatem po objęciu funkcji członka zarządu przy zachowaniu należytej staranności (pozwana pełniła funkcję prezesa zarządu) dokonać analizy dokumentacji spółki dla oceny jej sytuacji finansowej. Tymczasem jak wynika z opinii biegłego sądowego (...) sp. z o.o. w W. była dłużnikiem niewypłacalnym w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze tj. zaprzestała wykonywać swoje wymagalne zobowiązania od co najmniej 16 czerwca 2009r. Od końca 2009r. była niewypłacalna także w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze tj. wystąpił stan przewyżki zobowiązań nad jej majątkiem. Termin do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości upłynął bezskutecznie w dniu 30 czerwca 2009r. Gdyby wniosek o ogłoszenie upadłości (...) sp. z o.o. w W. został złożony w terminie (do 30 czerwca 2009r.) wówczas wierzytelność (...) sp. z o.o. w ogóle by nie powstała, bowiem roszczenie powodowej spółki wynikało z umowy zawartej w kwietniu 2010r. Nie wykonanie zaś ustawowego obowiązku złożenia w terminie 14-dniowym wniosku o ogłoszenie upadłości (...) sp. z o.o. w W. doprowadziło do szkody po stronie wierzyciela. Funkcjonowanie w obrocie gospodarczym niewypłacalnego podmiotu doprowadziło do powstania i narastania zobowiązań, których nie był w stanie spłacić. Wniosek o ogłoszenie upadłości powinien zatem złożyć już pozwany R. Z., zaś w chwili kiedy pozwana L. Z. (3) obejmował funkcję członka zarządu tj. w maju 2010r. stan niewypłacalności spółki (...) sp. z o.o. w W. już istniał, a mimo to pozwana wniosku o ogłoszenie upadłości nie złożyła. Usprawiedliwieniem przy tym dla pozwanej nie jest brak informacji na temat stanu finansowego spółki skora sama pozwana zaniechała jakiejkolwiek inicjatywy w ty zakresie. Osoba obejmująca funkcję członka zarządu musi liczyć się z ryzkiem biznesowym, zaś jego obowiązkiem jest m.in. zapoznanie się z dokumentacją finansową spółki dla poznania jej rzeczywistej sytuacji finansowej.

Podsumowując, nie zaszła żadna z przesłanek egzoneracyjnych.

Z powyższych względów uznać należało, że roszczenie powoda było uzasadnione co do zasady.

Odpowiedzialność członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie art. 299 k.s.h. obejmuje należności zasądzone w tytule wykonawczym, wydanym przeciwko spółce, koszty procesu, koszty postępowania egzekucyjnego umorzonego z powodu bezskuteczności egzekucji i skapitalizowane odsetki ustawowe od należności głównej (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2006 r., sygn. akt III CZP 118/2006, OSNC 2007, Nr 9, poz. 136; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2007 r., sygn. akt III CSK 352/06, Lex nr 278665).

Powód zaś w niniejszym postępowaniu dochodził kwoty 60 000 zł obejmującej kwotę 58539,73 zł jako odsetki ustawowe liczone od kwoty 100 000 zł od dnia 11 sierpnia 2010r. do dnia 11 marca 2015r.; kwota 900 zł jako koszty zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym przyznane przez Komornika S. z dnia 31 grudnia 2012r.; kwota 22,60 zł jako koszty postępowania egzekucyjnego poniesione przez powoda w postępowaniu egzekucyjnym; kwota 537,67 zł część kosztów postępowania sądowego.

W zakresie żądania kwoty 58539,73 zł jako odsetki ustawowe od kwoty zasądzonej nakazem zapłaty z dnia 26 września 2011r. tj. od kwoty 100 000 zł wskazać należy iż niewyegzekwowane odsetki za opóźnienie w zapłacie należności głównej względem spółki mogą wchodzić w skład odszkodowania dochodzonego w oparciu o 299 k.s.h., ale tylko w przypadku skapitalizowania ich na dzień dowiedzenia się o bezskuteczności egzekucji przez powoda i ujęcia tych odsetek kwotowo w wezwaniu do zapłaty skierowanym do członka zarządu spółki, wobec której to spółki egzekucja okazała się bezskuteczna. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zasadnie przyjmuje się, że odpowiedzialność członków zarządu nie ogranicza się tylko do niewyegzekwowanej wierzytelności w jej nominalnej wysokości. Uznaje się, że odpowiedzialność członka zarządu obejmuje także odsetki za opóźnienie spółki w zapłacie należności, będącej przedmiotem bezskutecznej egzekucji (por. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 16 października 1998 r., III CKN 650/07, OSNC 1999/3/64; z dnia 21 maja 2004 r., III CK 55/03; z dnia 30 czerwca 2005 r., IV CK 740/04; wyrok z dnia z dnia 7 grudnia 2006 r., sygn. akt III CSK 219/06; uchwała z dnia 7 grudnia 2006 r., III CZP 118/06, OSNC 2007/9/136). Nie można jednak zapominać, iż odsetki te są elementem szkody, a jako taki, aby móc być dochodzone przed sądem powinny być ujęte kwotowo.

W niniejszej sprawie powód skapitalizował odsetki ustawowe zasądzone w nakazie zapłaty na dzień 11 marca 2015 r., tj. dzień poprzedzający dzień wniesienia pozwu, określając ich wysokość na kwotę 58539,73 zł. Jak jednak wyżej wskazano odsetki te – jako wchodzące w skład szkody – winny być skapitalizowane na dzień powstania roszczenia odszkodowawczego wobec członka zarządu, a więc na dzień 31 grudnia 2012 r., będący dniem stwierdzenia bezskuteczności egzekucji wobec spółki. Co za tym idzie, powodowi należały się skapitalizowane odsetki w wysokości łącznie 31128,77 zł, tj. odsetki od kwoty 100 000 zł od dnia 11 sierpnia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2012 r.

Dalej należy wskazać, że wymagalność roszczenia skierowanego przeciwko członkom zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie jest tożsama z wymagalnością roszczenia względem spółki. Termin spełnienia świadczenia przez osoby, o których mowa w art. 299 k.s.h., nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, przez co świadczenie winno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania (art. 455 k.c.).

Pismo powoda wzywające pozwanych do spełnienia roszczenia została nadane dnia 10 grudnia 2014 r., brak jednak w materiale dowodowym potwierdzenia ich odbioru przez adresatów, a więc za datę, kiedy pozwani najwcześniej mogli dowiedzieć się o skierowanym wezwaniu do zapłaty (uwzględniając normalny bieg przesyłek pocztowych) należy uznać dzień 17 grudnia 2014r. Do daty tej należało doliczyć 7-dniowy termin na dokonanie zapłaty w normalnym toku czynności, a więc odsetki przysługiwały od dnia następnego po upływie 14-dniowego terminu tj. od dnia 25 grudnia 2014r. (wymagalność roszczenia skierowanego przeciwko członkom zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) i wynosiły 1687,67 zł (od kwoty100 000 zł za okres od 25 grudnia 2014r. do dnia 11 marca 2015r.).

W przedmiotowej sprawie dochodzona pozwem kwota obejmuje także koszty procesu zasądzone tytułem wykonawczym w postaci nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu o sygn. akt XVI GNc 5107/11, przy czym powód ograniczył zadanie w tym zakresie do kwoty 537,67 zł, a także koszty zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym w wysokości 900 zł, koszty postępowania egzekucyjnego w wysokości 22,60 zł. Zgodnie ze stanowiskiem przedstawianym w orzecznictwie Sądu Najwyższego odpowiedzialność członków zarządu obejmuje także zasądzone w tytule wykonawczym, wydanym przeciwko spółce, koszty procesu, koszty postępowania egzekucyjnego umorzonego z powodu bezskuteczności egzekucji (m.in. uchwała SN z dnia 7 grudnia 2006 r III CZP 118/06) OSNC 2007/9/136, Biul.SN 2006/12/7, Prok.i Pr.-wkł. (...)). Roszczenie powoda, również w tym zakresie należało uwzględnić.

Mając zatem na uwadze powyższe rozważania należało zasądzić solidarnie od pozwanych R. Z. i L. Z. (2) na rzecz powoda kwotę 34276,71 zł. Na kwotę tę złożyły się kwota prawidłowo skapitalizowanych odsetek, tj. 32816,44 zł ( (...),77 + (...),67), koszty postępowania wynikające z ww. nakaz, tj. 537,67 zł, koszty postępowania egzekucyjnego ustalone postanowieniem komornika z dnia 31 grudnia 2012r. tj. 22,60 zł oraz koszty zastępstwa w postępowaniu egzekucyjnym, tj. 900 zł.

W pozostałym zakresie roszczenie powoda jako niezasadne podlegało oddaleniu.

W odniesieniu zaś do roszczenia odsetkowego od zasądzonej kwoty wskazać należy, iż mając na względzie charakter dochodzonych przez powoda należności, odsetki należały mu się jedynie od kwoty 32816,44 zł. Na zasądzoną wierzytelność składały się bowiem skapitalizował odsetki ustawowe zasądzone w nakazie zapłaty, zasądzone tym nakazem koszty procesu w części 537,67 zł oraz koszty postępowania egzekucyjnego i koszty zastępstwa procesowego w tym postępowaniu w łącznej wysokości 922,60 zł. Wskazać należy tu na treść uchwały Sądu Najwyższego z dnia 20.05.2011 r. zgodnie z którą przepis art. 481 § 1 k.c. nie ma zastosowania do świadczeń pieniężnych zasądzonych prawomocnym orzeczeniem o kosztach procesu (por. uchwała Sądu najwyższego z dn. 20.05.2011 r., sygn. akt III CZP 16/11, Lex 794131). Tym samym odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, o których mowa w art. 481 § 1 k.c. nie mogą być naliczane od świadczeń pieniężnych z tytułu zasądzonych kosztów postępowania oraz kosztów postępowań egzekucyjnych wraz z kosztami zastępstwa procesowego w tych postępowaniach, albowiem mają one charakter publicznoprawny i po prawomocnym zakończeniu postępowania nie można żądać korygowania tych kwot. Co prawda wierzytelności z tytułu kosztów procesu czy kosztów postępowań egzekucyjnych mogą znaleźć się w obrocie prywatnoprawnym i podlegają one wówczas jego regułom, jednak z wyłączeniem tych, których zastosowanie podważałoby naturę i funkcję należności publicznoprawnych. Nie mogą być naruszone w szczególności przepisy zakazujące, po uprawomocnieniu się orzeczenia o kosztach, modyfikacji ich wysokości (por. uchwała Sądu Najwyższego z dn. 14.05.1965r., sygn. akt III Co 73/64, OSNCP 196, nr 7-8, poz. 108).

Powyższe rozważania prowadzą więc do wniosku, iż roszczenie odsetkowe zasadne jest od kwoty 32816,44 zł od dnia wniesienia pozwu tj. od dnia 12 marca 2015r. (art. 482 k.c.). Roszczenie odsetkowe dalej idące podlegało oddaleniu.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w punkcie I i II sentencji wyroku.

Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd oparł się na dyspozycji przepisu art. 100 zd. 1 k.p.c., dokonując stosunkowego ich rozdzielenia. Sąd uznał, iż pozwani przegrali sprawę w 57,13 %, natomiast powód w 42,87 % i w takim też zakresie każdy z nich powinien ponieść koszty procesu. W toku procesu powód poniósł opłatę od pozwu w wysokości 750 zł. Dodatkowo zarówno powód, jak i pozwana L. Z. (3) ponieśli koszty zastępstwa strony przez profesjonalnego pełnomocnika w wysokości 3600 zł, ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…) oraz § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (…) a także koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Pozwana L. Z. (3) poniosła również koszty wynagrodzenia biegłego w wysokości 1000 zł. Pozwany R. Z. nie poniósł kosztów procesu. Łącznie zatem koszty procesu poniesione przez strony wyniosły 8984 zł. Ponieważ pozwani powinni ponieść 57,13 % łącznych kosztów procesu (tj. 5132,56 zł), a powód 42,87 % łącznych kosztów procesu (3851,44 zł), Sąd zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 515,37 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, orzekając jak w pkt. III sentencji wyroku.

W pkt IV sentencji wyroku Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. odpowiednio od pozwanych kwotę 1949,73 zł, od powoda kwotę 1463,04 zł orzekając na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594, j.t. ze zm.). W toku postępowania Skarb Państwa pokrył wydatki związane ze sporządzeniem opinii biegłego sądowego w wysokości 1162,77 zł, zaś opłata od pozwu została uiszczona w części a brakująca część wynosiła 2250 zł. Wobec powyższego Sąd dokonał stosunkowego rozdzielenia przedmiotowych kwot proporcjonalnie do wysokości kosztów jakie powinny ponieść strony.