Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Tomasz Borowczak

Protokolant: prot. sąd. I. K.

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Poznaniu Jacka Szymanowskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 13 marca, 13 kwietnia, 15 maja, 19 czerwca, 23 sierpnia, 20 września, 8 listopada, 22 listopada, 14 grudnia 2017r. oraz 24 stycznia, 20 kwietnia, 28 września, 27 listopada i 17 grudnia 2018r.

sprawy:

a) B. B. (1), syna J. i J. z domu M., urodzonego w dniu (...) w P.

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od marca 2012 roku do 24 kwietnia 2014 roku w P., kierował zorganizowaną grupą przestępczą mającą na celu uczestniczenie w obrocie i wprowadzanie do obrotu oraz udzielanie substancji psychotropowych i środków odurzających

tj. o czyn z art.258§3 k.k.

II. w okresie od marca 2012 roku do kwietnia 2012 roku w P., dokładnej daty nie ustalono, działając czynem ciągłym, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i wbrew przepisom ustawy, wprowadził do obrotu znaczne ilości substancji psychotropowej w ten sposób, że K. S. (1) w dwóch partiach po 100 gramów przekazał łącznie 200 gramów amfetaminy za kwotę łączną 2.000 złotych

tj. o czyn z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.65§1 k.k. w związku z art.12 k.k.

III. w okresie od sierpnia 2012 roku do października 2012 roku w P., dokładnej daty nie ustalono, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i wbrew przepisom ustawy, wprowadził do obrotu znaczne ilości środków odurzających w ten sposób, że H. N. (1) przekazał 200 gramów marihuany za kwotę 4.400 złotych

tj. o czyn z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.65§1 k.k.

IV. w okresie od grudnia 2012 roku do 15 stycznia 2013 roku w P., dokładnej daty nie ustalono, działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie substancjami psychotropowymi w znacznych ilościach w ten sposób, że od S. K. zakupił 1.000 gramów amfetaminy przeznaczonej do dalszej sprzedaży

tj. o czyn z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.65§1 k.k.

V. w okresie od listopada 2012 roku do marca 2013 roku w P., działając wbrew przepisom ustawy K. S. (1) udzielił środek odurzający w postaci 5 gramów marihuany

tj. o czyn z art.58 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

VI. w dniu 25 stycznia 2014 roku w miejscowości Ł. w województwie (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie substancjami psychotropowymi i środkami odurzającymi w znacznych ilościach w ten sposób, że od H. N. (1) odebrał 5.000 gramów amfetaminy i 1.000 gramów marihuany przeznaczonej do dalszej sprzedaży

tj. o czyn z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.65§1 k.k.

VII. w okresie od czerwca 2013 roku do grudnia 2013 roku, działając czynem ciągłym, nie mniej niż trzykrotnie za pośrednictwem innych osób groził S. K. pozbawieniem życia, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 3 października 2008r. do 21 grudnia 2009r. kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Chodzieży z dnia 15 czerwca 2005r. w sprawie II K 84/05 za umyślne przestępstwo podobne z art.190§1 k.k.

tj. o czyn z art.190§1 k.k. w związku z art.12 k.k. w związku z art.64§1 k.k.

b) P. C., syna J. i L. z domu Z., urodzonego w dniu (...) w P.

oskarżonego o to, że:

VIII. w okresie od marca 2012 roku do 11 czerwca 2014 roku w P., brał udział w kierowanej przez B. B. (1) zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu uczestniczenie w obrocie i wprowadzanie do obrotu oraz udzielanie substancji psychotropowych i środków odurzających

tj. o czyn z art.258§1 k.k.

IX. w okresie od marca 2012 roku do listopada 2012 roku w P., dokładnej daty nie ustalono, działając czynem ciągłym, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z M. K. (1) odpłatnie udzielał K. S. (1) środki odurzające w postaci marihuany w partiach po 100 gramów w cenie 1.600 złotych, udzielając mu łącznie 1.000 gramów marihuany za kwotę łączną 16.000 złotych

tj. o czyn z art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.12 k.k. w związku z art.65§1 k.k.

X. w okresie od maja 2012 roku do listopada 2012 roku w P., działając czynem ciągłym, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z M. K. (1), wprowadził do obrotu znaczne ilości substancji psychotropowych w ten sposób, że K. S. (1) odpłatnie przekazywał amfetaminę w partiach po 100 gramów w cenie od 10 do 11 złotych za 1 gram, przekazując mu łącznie 800 gramów amfetaminy za kwotę łączną nie mniejszą niż 8.000 złotych, mając świadomość, że amfetamina to zostanie przeznaczona do dalszej sprzedaży

tj. o czyn z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.12 k.k. w związku z art.65§1 k.k.

XI. w okresie od marca 2014 roku do maja 2014 roku w P., działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. O., w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie substancjami psychotropowymi w znacznych ilościach, w ten sposób, że od O. C. (1) zakupił 1.300 gramów amfetaminy przeznaczonej do dalszej sprzedaży

tj. o czyn z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.65§1 k.k.

XII. w okresie od maja 2014 roku do 10 czerwca 2014 roku w P., działając czynem ciągłym, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i wbrew przepisom ustawy brał udział w obrocie substancjami psychotropowymi w znacznych ilościach, w ten sposób, że od O. C. (1) odebrał w dwóch partiach łącznie 1.000 gramów amfetaminy przeznaczonej do dalszej sprzedaży

tj. o czyn z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.12 k.k.

c) M. K. (1), syna S. i D. z domu S., urodzonego w dniu (...) w P.

oskarżonego o to, że:

XIII. w okresie od marca 2012 roku do 24 kwietnia 2014 roku w P., brał udział w kierowanej przez B. B. (1) zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu uczestniczenie w obrocie i wprowadzanie do obrotu oraz udzielanie substancji psychotropowych i środków odurzających

tj. o czyn z art.258§1 k.k.

XIV. w okresie od marca 2012 roku do listopada 2012 roku w P., dokładnej daty nie ustalono, działając czynem ciągłym, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z P. C. odpłatnie udzielał K. S. (1) środki odurzające w postaci marihuany w partiach po 100 gramów w cenie 1.600 złotych, udzielając mu łącznie 1.000 gramów marihuany za kwotę łączną 16.000 złotych

tj. o czyn z art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.12 k.k. w związku z art.65§1 k.k.

XV. w okresie od maja 2012 roku do listopada 2012 roku w P., działając czynem ciągłym, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z P. C., wprowadził do obrotu znaczne ilości substancji psychotropowych w ten sposób, że K. S. (1) odpłatnie przekazywał amfetaminę w partiach po 100 gramów w cenie od 10 do 11 złotych za 1 gram, przekazując mu łącznie 800 gramów amfetaminy za kwotę łączną nie mniejszą niż 8.000 złotych, mając świadomość, że amfetamina to zostanie przeznaczona do dalszej sprzedaży

tj. o czyn z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.12 k.k. w związku z art.65§1 k.k.

XVI. w kwietniu 2013 roku w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i wbrew przepisom ustawy, wprowadził do obrotu znaczne ilości środków odurzających w ten sposób, że działającym wspólnie i w porozumieniu M. M. (1) i P. K. (1) przekazał 100 gramów marihuany w cenie 25 złotych za 1 gram, nie uzyskując jednak zapłaty za tę partię marihuany

tj. o czyn z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.65§1 k.k.

d) H. S., syna R. i K. z domu S., urodzonego w dniu (...) w P.

oskarżonego o to, że:

XVII. w okresie od marca 2012 roku do maja 2013 roku w P., brał udział w kierowanej przez B. B. (1) zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu uczestniczenie w obrocie i wprowadzanie do obrotu oraz udzielanie substancji psychotropowych i środków odurzających

tj. o czyn z art.258§1 k.k.

XVIII. w okresie od listopada 2012 roku do lutego 2013 roku w P., dokładnej daty nie ustalono, działając czynem ciągłym, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i wbrew przepisom ustawy, odpłatnie udzielał K. S. (1) środki odurzające w postaci marihuany w ilościach po 1 gramie za nieustaloną kwotę, udzielając mu łącznie 10 gramów marihuany, co stanowi wypadek mniejszej wagi

tj. o czyn z art.59 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.12 k.k. w związku z art.65§1 k.k.

XIX. w dniu 20 października 2014r. w P., działając wbrew przepisom ustawy, posiadał w miejscu zamieszkania środki odurzające w postaci 1,12 grama marihuany, co stanowi wypadek mniejszej wagi

tj. o czyn z art.62 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

e) M. C., syna R. i K. z domu S., urodzonego w dniu (...) w P.

oskarżonego o to, że:

XX. w okresie od marca 2012 roku do 24 kwietnia 2014 roku w P., brał udział w kierowanej przez B. B. (1) zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu uczestniczenie w obrocie i wprowadzanie do obrotu oraz udzielanie substancji psychotropowych i środków odurzających

tj. o czyn z art.258§1 k.k.

XXI. w okresie od września 2012 roku do 18 listopada 2012 roku w P., działając czynem ciągłym, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy brał udział w obrocie substancjami psychotropowymi w znacznych ilościach w ten sposób, że od K. S. (1) zakupił 50 gramów amfetaminy przeznaczonej do dalszej sprzedaży

tj. o czyn z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.65§1 k.k.

XXII. w okresie od listopada 2012 roku do lutego 2013 roku w P., dokładnej daty nie ustalono, działając czynem ciągłym, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej i wbrew przepisom ustawy, odpłatnie udzielał K. S. (1) substancje psychotropowe w postaci amfetaminy w ilościach od 5 do 10 gramów jednorazowo w cenie 12 złotych za 1 gram, udzielając mu łącznie 100 gramów amfetaminy za kwotę łączną 1.200 złotych

tj. o czyn z art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.12 k.k. w związku z art.65§1 k.k.

f) M. T., syna H. i M. z domu G., urodzonego w dniu (...) w P.

oskarżonego o to, że:

XXIII. w okresie od marca 2012 roku do 24 kwietnia 2014 roku w P., brał udział w kierowanej przez B. B. (1) zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu uczestniczenie w obrocie i wprowadzanie do obrotu oraz udzielanie substancji psychotropowych i środków odurzających

tj. o czyn z art.258§1 k.k.

XXIV. w okresie od 25 lipca 2013 roku do października 2013 roku w P., działając czynem ciągłym, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie substancji psychotropowej w znacznych ilościach w ten sposób, że od Ł. O. w nie mniej niż 8 transakcjach nabył łącznie nie mniej niż 520 gramów amfetaminy przeznaczonej do dalszej sprzedaży

tj. o czyn z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.65§1 k.k.

g) P. G. (1), syna Z. i B. z domu K., urodzonego w dniu (...) w P.

oskarżonego o to, że:

XXV. w okresie od 25 lipca 2013 roku do października 2013 roku w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy brał udział w obrocie substancji psychotropowych w znacznych ilościach w ten sposób, że pochodzącą od Ł. O. amfetaminę w ilości 1.500 gramów odebrał w celu jej dalszej sprzedaży

tj. o czyn z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 k.k.

h) T. K. (1), syna S. i T. z domu K., urodzonego w dniu (...) w P.

oskarżonego o to, że:

XXVI. w okresie od lipca 2012 roku do września 2012 roku w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i wbrew przepisom ustawy, wyprowadził do obrotu znaczne ilości substancji psychotropowej w ten sposób, że K. S. (1) przekazał odpłatnie 100 gramów amfetaminy za kwotę 1.300 złotych

tj. o czyn z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

i) P. K. (2), syna A. i K. z domu W., urodzonego w dniu (...) w P.

oskarżonego o to, że:

XXVII. w dniu 27 czerwca 2013r. w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, od K. S. (1) przyjął pochodzące z rozboju dokonanego na szkodę innej ustalonej osoby rzeczy w postaci monitora komputerowego marki SAMSUNG o wartości 400 złotych i laptopa marki P. (...) o wartości 1.000 złotych

tj. o czyn z art.291§1 k.k.

XXVIII. w dniu 27 czerwca 2013 roku w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i wbrew przepisom ustawy, tytułem częściowej zapłaty za rzeczy pochodzące z rozboju dokonanego na szkodę innej ustalonej osoby, K. S. (1) udzielił środek odurzający w postaci 5 gramów marihuany o wartości 120 złotych, co stanowi wypadek mniejszej wagi

tj. o czyn z art.59 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

1)  Oskarżonego B. B. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od marca 2012 roku do 24 kwietnia 2014 roku w P., kierował zorganizowaną grupą przestępczą mającą na celu uczestniczenie w obrocie i wprowadzanie do obrotu oraz udzielanie substancji psychotropowych i środków odurzających, w skład której wchodzili także P. C., M. K. (1), H. S., M. C., M. T. oraz inna ustalona osoba tj. przestępstwa z art.258§3 k.k. i za to na podstawie art.258§3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

2)  Oskarżonego B. B. (1) uznaje za winnego przestępstwa z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. w zw. z art.12 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. II. i za to na podstawie art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 100 (sto) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

3)  Oskarżonego B. B. (1) uznaje za winnego przestępstwa z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. III. i za to na podstawie art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 100 (sto) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

4)  Oskarżonego B. B. (1) uznaje za winnego przestępstwa z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. IV. i za to na podstawie art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

5)  Oskarżonego B. B. (1) uznaje za winnego przestępstwa z art.58 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. V. i za to na podstawie art.58 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności.

6)  Oskarżonego B. B. (1) uznaje za winnego przestępstwa z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. VI. i za to na podstawie art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 200 (dwieście) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

7)  Oskarżonego B. B. (1) uniewinnia od popełnienia czynu z art.190§1 k.k. w związku z art.12 k.k. w związku z art.64§1 k.k. zarzuconego w pkt.VII.

8)  Na podstawie art.85 k.k. oraz art.86§1 i §2 k.k. łączy kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny wymierzone oskarżonemu B. B. (1) wymierzając mu karę łączną:

a)  4 (czterech) lat pozbawienia wolności

b)  grzywnę w liczbie 300 (trzysta) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

9)  Na podstawie art.45§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego B. B. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z popełnienia przestępstw i tak:

a)  z przestępstwa przypisanego wyżej w pkt.2 części rozstrzygającej wyroku w kwocie 2.000 (dwóch tysięcy) złotych,

b)  z przestępstwa przypisanego wyżej w pkt.3 części rozstrzygającej wyroku w kwocie 4.400 (czterech tysięcy czterysta) złotych.

10)  Oskarżonego P. C. uznaje za winnego tego, że w okresie od marca 2012 roku do 11 czerwca 2014 roku w P., brał udział w kierowanej przez B. B. (1) zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu uczestniczenie w obrocie i wprowadzanie do obrotu oraz udzielanie substancji psychotropowych i środków odurzających, w skład której to grupy wchodzili nadto M. K. (1), H. S., M. C., M. T. oraz inna ustalona osoba tj. przestępstwa z art.258§1 k.k. i za to na podstawie art.258§1 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

11)  Oskarżonego P. C. uznaje za winnego przestępstwa z art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. IX. i za to na podstawie art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. oraz art.33§2 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

12)  Oskarżonego P. C. uznaje za winnego przestępstwa z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.12 k.k. w związku z art.65§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. X. i za to na podstawie art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

13)  Oskarżonego P. C. uznaje za winnego przestępstwa z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. XI. z tą tylko zmianą, iż ustala, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą, i za to na podstawie art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

14)  Oskarżonego P. C. uznaje za winnego przestępstwa z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. XII. i za to na podstawie art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

15)  Na podstawie art.85 k.k. oraz art.86§1 i §2 k.k. łączy kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny wymierzone oskarżonemu P. C. wymierzając mu karę łączną:

a)  3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

b)  grzywny w liczbie 250 (dwieście pięćdziesiąt stawek dziennych), na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

16)  Na podstawie art.45§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. C. przepadek ½ części równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z popełnienia przestępstw popełnionych wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym M. K. (1) zasądzając od P. C. na rzecz Skarbu Państwa:

a)  kwotę 8.000 (osiem tysięcy) złotych w związku z korzyścią uzyskaną w wyniku popełnienia przestępstwa przypisanego wyżej w pkt.11 części rozstrzygającej wyroku,

b)  4.000 (czterech tysięcy) złotych w związku z korzyścią uzyskaną w wyniku popełnienia przestępstwa przypisanego wyżej w pkt.12 części rozstrzygającej wyroku.

17)  Na podstawie art.63§1 k.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu P. C. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od godz.11.00 dnia 11 czerwca 2014r. do 27 czerwca 2014r. oraz od godz. 14.50 dnia 4 maja 2015r. do dnia 6 maja 2015r.

18)  Oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od marca 2012 roku do 24 kwietnia 2014 roku w P., brał udział w kierowanej przez B. B. (1) zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu uczestniczenie w obrocie i wprowadzanie do obrotu oraz udzielanie substancji psychotropowych i środków odurzających, w skład której to grupy wchodzili nadto P. C., H. S., M. C., M. T. oraz inna ustalona osoba tj. przestępstwa z art.258§1 k.k. i za to na podstawie art.258§1 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

19)  Oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego przestępstwa z art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. XIV. i za to na podstawie art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. oraz art.33§2 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

20)  Oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego przestępstwa z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.12 k.k. w związku z art.65§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. XV. i za to na podstawie art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

21)  Oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego przestępstwa z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. XVI. i za to na podstawie art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 100 (sto) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

22)  Na podstawie art.85 k.k. oraz art.86§1 i §2 k.k. łączy kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny wymierzone oskarżonemu M. K. (1) wymierzając mu karę łączną:

a)  3 (trzech) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności

b)  grzywnę w liczbie 220 (dwieście dwadzieścia) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

23)  Na podstawie art.45§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. K. (1) przepadek ½ części równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z popełnienia przestępstw popełnionych wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym P. C. zasądzając od M. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa:

a)  kwotę 8.000 (osiem tysięcy) złotych w związku z korzyścią uzyskaną w wyniku popełnienia przestępstwa przypisanego wyżej w pkt.19 części rozstrzygającej wyroku,

b)  4.000 (czterech tysięcy) złotych w związku z korzyścią uzyskaną w wyniku popełnienia przestępstwa przypisanego wyżej w pkt.20 części rozstrzygającej wyroku.

24)  Na podstawie art.63§1 k.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu M. K. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od godz.16.10 dnia 21 maja 2014r. do 27 czerwca 2014r..

25)  Oskarżonego H. S. uznaje za winnego tego, że w okresie od marca 2012 roku do maja 2013 roku w P., brał udział w kierowanej przez B. B. (1) zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu uczestniczenie w obrocie i wprowadzanie do obrotu oraz udzielanie substancji psychotropowych i środków odurzających, w skład której to grupy wchodzili nadto P. C., M. K. (1), M. C., M. T. oraz inna ustalona osoba tj. przestępstwa z art.258§1 k.k. i za to na podstawie art.258§1 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

26)  Oskarżonego H. S. uznaje za winnego przestępstwa z art.59 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. XVIII. i za to na podstawie art.59 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. oraz art.33§2 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 10 (dziesięciu) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

27)  Oskarżonego H. S. uznaje za winnego przestępstwa z art.62 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt.XIX. i za to na podstawie art.62 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę grzywny w liczbie 30 (trzydziestu) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

28)  Na podstawie art.85 k.k. oraz art.86§1 i §2 k.k. łączy kary pozbawienia wolności oraz grzywny wymierzone oskarżonemu H. S. wymierzając mu karę łączną:

a)  9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz

b)  grzywny w liczbie 40 (czterdzieści) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

29)  Na podstawie art.69§1 i §2 k.k. oraz art.70§1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie wymierzonej H. S. kary łącznej pozbawienia wolności na okres 3 (trzech) lat próby.

30)  Na podstawie art.73§2 k.k. oddaje oskarżonego H. S. w okresie próby pod dozór kuratora.

31)  Na podstawie art.70 ust.2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek zabezpieczonego w sprawie środka odurzającego (opisanego w postanowieniu o dowodach rzeczowych k.19 teczki osobowej nr 15) zarządzając jednocześnie jego zniszczenie.

32)  Oskarżonego M. C. uznaje za winnego tego, że w okresie od marca 2012 roku do 24 kwietnia 2014 roku w P., brał udział w kierowanej przez B. B. (1) zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu uczestniczenie w obrocie i wprowadzanie do obrotu oraz udzielanie substancji psychotropowych i środków odurzających, w skład której to grupy wchodzili nadto P. C., M. K. (1), H. S., M. T. oraz inna ustalona osoba tj. przestępstwa z art.258§1 k.k. i za to na podstawie art.258§1 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

33)  Oskarżonego M. C. uznaje za winnego przestępstwa z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. XXI. i za to na podstawie art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 100 (sto) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

34)  Oskarżonego M. C. uznaje za winnego przestępstwa z art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art.12 k.k. w związku z art.65§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. XXII. i za to na podstawie art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. oraz art.33§2 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

35)  Na podstawie art.85 k.k. oraz art.86§1 i §2 k.k. łączy kary pozbawienia wolności oraz grzywny wymierzone oskarżonemu M. C. wymierzając mu karę łączną:

a)  2 (dwóch) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz

b)  grzywny w liczbie 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

36)  Na podstawie art.45§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. C. przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z popełnienia przestępstwa przypisanego wyżej w pkt.34 części rozstrzygającej wyroku tj. kwotę 1.200 (jeden tysiąc dwieście) złotych.

37)  Na podstawie art.63§1 k.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu M. C. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od godz.06.05 dnia 21 maja 2014r. do 27 czerwca 2014r..

38)  Oskarżonego M. T. uznaje za winnego tego, że w okresie od marca 2012 roku do 24 kwietnia 2014 roku w P., brał udział w kierowanej przez B. B. (1) zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu uczestniczenie w obrocie i wprowadzanie do obrotu oraz udzielanie substancji psychotropowych i środków odurzających, w skład której to grupy wchodzili nadto P. C., M. K. (1), H. S., M. C. oraz inna ustalona osoba tj. przestępstwa z art.258§1 k.k. i za to na podstawie art.258§1 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

39)  Oskarżonego M. T. uznaje za winnego przestępstwa z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.65§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. XXIV. i za to na podstawie art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12 k.k. i w zw. z art.65§1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 100 (sto) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 30 (trzydzieści) złotych.

40)  Na podstawie art.85 k.k. oraz art.86§1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu M. T. wymierzając mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności.

41)  Oskarżonego P. G. (1) uznaje za winnego przestępstwa z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. XXV. i za to na podstawie art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

42)  Na podstawie art.4§1 k.k. w zw. z art.69§1 i §2 k.k. oraz art.70§1 pkt.1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. warunkowo zawiesza wykonanie wymierzonej P. G. (1) kary pozbawienia wolności na okres 3 (trzech) lat próby.

43)  Oskarżonego T. K. (1) uznaje za winnego przestępstwa z art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. XXVI. i za to na podstawie art.56 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

44)  Na podstawie art.4§1 k.k. w zw. z art.69§1 i §2 k.k. oraz art.70§1 pkt.1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. warunkowo zawiesza wykonanie wymierzonej T. K. (1) kary pozbawienia wolności na okres 3 (trzech) lat próby.

45)  Na podstawie art.45§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego T. K. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z popełnienia przestępstwa przypisanego wyżej w pkt.43 części rozstrzygającej wyroku tj. kwotę 1.300 (jeden tysiąc trzysta) złotych.

46)  Oskarżonego P. K. (2) uznaje za winnego przestępstwa z art.291§1 k.k. popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. XXVII. i za to na podstawie art.291§1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

47)  Oskarżonego P. K. (2) uznaje za winnego przestępstwa z art.59 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnionego w sposób wyżej opisany w pkt. XXVIII. i za to na podstawie art.59 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę grzywny w liczbie 20 (dwadzieścia) stawek dziennych, na podstawie art.33§3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

48)  Na podstawie art.45§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. K. (2) przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z popełnienia przestępstwa przypisanego wyżej w pkt.47 części rozstrzygającej wyroku tj. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych.

49)  Na podstawie art.69§1 i §2 k.k. oraz art.70§1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie wymierzonej P. K. (2) kary pozbawienia wolności na okres 1 (jednego) roku próby.

50)  Na podstawie art.627 k.p.k., art.632 pkt.2 k.p.k., art.633 k.p.k., art.624§1 k.p.k. oraz art.1, art.2 ust.1 pkt.2, 3 i 5, art.3 ust.1 i art.6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych:

a)  w części dotyczącej uniewinnienia oskarżonego B. B. (1) kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa

b)  zwalnia oskarżonych od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków postępowania,

c)  zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa opłaty i tak:

- od oskarżonego B. B. (1) w kwocie 3.400 złotych,

- od oskarżonego P. C. w kwocie 2.900 złotych,

- od oskarżonego M. K. (1) w kwocie 2.600 złotych,

- od oskarżonego H. S. w kwocie 580 złotych,

- od oskarżonego M. C. w kwocie 1.600 złotych,

- od oskarżonego M. T. w kwocie 1.000 złotych,

- od oskarżonego P. G. (1) w kwocie 1.100 złotych,

- od oskarżonego T. K. (1) w kwocie 1.100 złotych,

- od oskarżonego P. K. (2) w kwocie 320 złotych.

SSO Tomasz Borowczak

UZASADNIENIE

Wobec braku wniosku o uzasadnienie wyroku złożonego przez prokuratora i oskarżonego H. S. wyrok z dnia 28 grudnia 2018r. uprawomocnił się co do tego oskarżonego dnia 5 stycznia 2019r., wobec czego Sąd na podstawie art.423§1a k.p.k. Sąd ograniczył zakres pisemnego uzasadnienia tylko do tych części wyroku, które dotyczą pozostałych oskarżonych.

w odniesieniu do zarzutu przedstawionego oskarżonemu B. B. (1) w pkt. I. aktu oskarżenia (pkt.1 części rozstrzygającej wyroku), oskarżonemu P. C. w pkt.VIII. aktu oskarżenia (pkt.10. części rozstrzygającej wyroku), M. K. (1) w pkt. XIII. aktu oskarżenia (pkt.18. części rozstrzygającej wyroku), oskarżonemu M. C. w pkt.XX. aktu oskarżenia (pkt.32 części rozstrzygającej wyroku) oraz oskarżonemu M. T. w pkt.XXIII. aktu oskarżenia (pkt.38 części rozstrzygającej wyroku)

Oskarżeni B. B. (1) (ps. (...)), P. C., M. K. (1) (ps. (...)), H. S., M. C. (ps. (...)), M. T. (ps. (...)), a także Ł. O. (ps. (...), (...), (...) – oskarżony w innej równolegle prowadzonej sprawie) w 2012r. znali się już od wielu lat i utrzymywali ze sobą kontakty towarzyskie. Łączyły ich wspólne zainteresowania piłką nożną, byli oni też związani ze środowiskiem osób uznających się za kibiców piłkarskich klubu „ (...)” - tzw. (...). Oprócz wspólnego spędzania wolnego czasu, wspólnych wyjazdów na mecze, spożywania alkoholu, zajęciach na siłowniach czy na boisku wymienieni stworzyli również zorganizowaną grupę przestępczą zajmującą się szeroko pojętym handlem narkotykami na terenie P.. Przywódcą grupy był oskarżony B. B. (1) ps. (...), którego wiodąca pozycja w grupie była aprobowana przez pozostałych jej członków – cieszył się on ich autorytetem, członkowie grupy byli określani przez inne osoby zajmujące się handlem narkotykami jako „grupa B.”, „ekipa B.”, pełnił też rolę swoistego „straszaka” wobec osób, które z różnych przyczyn zalegały z uiszczaniem należności za dostarczone im narkotyki. To oskarżony B. B. (1) miał decydujące zdanie co do kierunków prowadzenia interesów narkotykowych, on ustalał m.in. ceny sprzedaży narkotyków.

Wśród członków grupy B. B. (1) wykształcił się podział ról. Część członków grupy pełniła rolę tzw. dilerów narkotykowych – rozprowadzała środki odurzające (w postaci marihuany) lub substancję psychotropową (w postaci amfetaminy) wśród innych osób trudniących się ich sprzedażą narkotyków na rynku detalicznym – rolę taką pełnili przede wszystkim oskarżeni P. C. i M. K. (1) (działając najczęściej wspólnie), oskarżony M. C., Ł. O., a w mniejszym zakresie oskarżeni M. T. i H. S.. Ten ostatni dodatkowo udostępniał pozostałym członkom grupy B. B. (1) pomieszczenie piwniczne jako miejsce służące do przechowywania narkotyków. Nad całością działalności „czuwał” oskarżony B. B. (1), który najczęściej był głównym dostawcą narkotyków dla poszczególnych jej członków przekazując je „w komis”, „w pompę”. Poszczególni członkowie grupy zbywając narkotyki kolejnym osobom powoływały się na osobę B. B. (1) oczekującego na zapłatę, co miało skutecznie motywować nabywców do uiszczenia należności.

Wskazane osoby zajmowały się przestępczą działalnością związaną z obrotem narkotykami w sposób ciągły i systematyczny, przy czym materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, iż opisywana zorganizowana grupa przestępcza działała w okresie od marca 2012r. (pierwsze transakcje z K. S. (1)), a do dnia 24 kwietnia 2014r. była kierowana przez B. B. (1), który w tym dniu został zatrzymany (celem odbycia kary pozbawienia wolności orzeczonej w innej sprawie).

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań świadka K. S. (1) (k.688-711 w zw. z k.6-7 z teczki osobowej nr 1; k.9-12 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „posiadam wiedzę odnośnie następujących przestępstw…’, a następnie od słów „Handlu narkotykami przez B. B. (1)” do słów „…zostanie wyjaśniona w kolejny przesłuchaniu”; k.15-17 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…które poruszyłem w moim piśmie”, następnie od słów „wiem również, że…” do słów „…mieli tam schowane amfetaminę i marihuanę”, od słów „uprawy dwóch plantacji marihuany…” do końca protokołu; k.19-20 z teczki osobowej nr 1, protokół z 10 stycznia 2014 r. od początku do słów „…brał od C. narkotyki”; k.33-38 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…u swojej mamy”, następnie od słów „Odnośnie przechowywania pieniędzy” do słów „…najprawdopodobniej zrobił to ten G.”, następnie od słów „odnośnie mojego stwierdzenia…” do słów „…otrzymywał amfetaminę i marihuanę od B.”, następnie od słów „K. A. brał narkotyki od C.…”, do słów „….widać było, że to marihuana”, od słów „odnośnie zlecenia zabójstwa na mnie…” do słów „…ja pracowałem pół roku z przerwami, jak była robota”; k.68-69 z teczki osobowej nr 1; k.79-80 z teczki osobowej nr 1; k.84-87 z teczki osobowej nr 1; k.93-96 z teczki osobowej nr 1; k.104-107 z teczki osobowej nr 1;, k.109-110 z teczki osobowej nr 1; k.128-130 z teczki osobowej nr 1; k.133-134 z teczki osobowej nr 1);

⚫

zeznań świadka H. N. (1) (k.824-832 w zw. z k.66-72 od początku do słów „dlatego zlało mi się to w jedno zdarzenie” na k. 72a.; k.73-80a od słów „w nawiązaniu do swoich wcześniejszych wyjaśnień” k. 75v do słów „tego mężczyznę opisywałem na wcześniejszych przesłuchaniach”; k.78-80a do słów „B., M. i spółki nie robiłem”, k.98-99 od początku do słów „ale nie miałem już później żadnego kontaktu z M. i B.” oraz od słów „Jeśli chodzi o mężczyznę o ksywie (...)” do końca protokołu)

⚫

zeznań świadka S. K. (k.949-955 w zw. z protokołami z teczki (...) karty 1-4 od słów „po zamknięciu ich przez policję„ do słów „ale my się nie zgodziliśmy„ i dalej od słów „ja się obawiam o życie swoje” do końca protokołu., k.5-8 od słów „VI grupa M. (...) przekazywała również„ do słów „wystawiłem ich na lotnisku„ i dalej „VIII ja sam handlowałem marihuana” do końca protokołuk.16 od słów „na pewno była taka sytuacja że K.„ do słów „a jeszcze później„ a następnie od słów „w roku 2012 r. w większej ilości” do słów „i tylko amfetaminę”, k.17-23 od początku protokołu do słów „M. miała zachowanego w pamięci telefonu tego smsa”)

⚫

zeznań świadka P. K. (1) (k.1254 w zw. z k.89-90 teczki C od słów „Znam M., to jest mój kolega…” do końca protokołu oraz k.91-93 teczki C od słów „Jak mój ojciec poszedł siedzieć …” do słów „tylko M. mi opowiadał” oraz od słów „wracając do zakupu tej marihuany przez M. M. (1)” do końca protokołu)]

⚫

dokumentów w postaci: informacji o okresach osadzenia Ł. O. (k.1254 w zw. z k.286-295), odpisu aktu oskarżenia przeciwko Ł. O. i M. H. (k.1254 w zw. z k.974-992), protokołu zatrzymania B. B. (1) (k.1254 w zw. z k.1 teczki osobowej nr 2), odpisów wyroków dot. B. B. (1) (k.1254 w zw. z k.24-28, 44-46, 47-51, 70-73, 80-84 teczki osobowej nr 2), informacji o okresach osadzenia B. B. (1) (k.1254 w zw. z k.52-65 teczki osobowej nr 2).

w odniesieniu do zarzutu przedstawionego oskarżonemu B. B. (1) w pkt. II. aktu oskarżenia (pkt.2. oraz pkt.9a części rozstrzygającej wyroku)

W dniu 27 lutego 2012r. K. S. (1) zakończył odbywanie kary pozbawienia wolności i opuścił Zakład Karny we W. (vide: informacja o okresach osadzenia K. S. (1) k.114-122 teczki osobowej nr 1). Z uwagi na pozostawanie w owym czasie w związku z partnerskim z siostrą oskarżonego B. W. B., K. S. (1) nawiązał wówczas bliższą znajomość również z samym oskarżonym B. B. (1), od którego zaczął nabywać narkotyki celem ich dalszego zbycia. K. S. (1) zamieszkiwał wówczas w P. przy ul. (...).

W ramach wzajemnych uzgodnień B. B. (1) w okresie marca – kwietnia 2012r., dwukrotnie dostarczył K. S. (1) do jego miejsca zamieszkania po 100 gram amfetaminy (tzw. „kulkę”), przy czym przekazanie jej odbyło się na tzw. „kredyt”, „w pompę” – K. S. (1) miał się rozliczyć z B. B. (1) finansowo dopiero po tym, jak sam sprzeda dostarczony mu narkotyk, przy czym miał tego dokonać nie później niż w ciągu dwóch tygodni. K. S. (1) wywiązał się ze swojego zobowiązania – zbył uzyskaną od B. B. (1) amfetaminę (odbiorcom „detalicznym”), a następnie przekazał mu umówioną kwotę – łącznie 2.000 złotych, zaś uzyskaną nadwyżkę pozostawił dla siebie (sam bowiem sprzedawał w cenie 100 zł za 5 gram amfetaminy).

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań świadka K. S. (1) (k.688-711 w zw. z k.6-7 z teczki osobowej nr 1; k.9-12 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „posiadam wiedzę odnośnie następujących przestępstw…’, a następnie od słów „Handlu narkotykami przez B. B. (1)” do słów „…zostanie wyjaśniona w kolejny przesłuchaniu”; k.15-17 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…które poruszyłem w moim piśmie”, następnie od słów „wiem również, że…” do słów „…mieli tam schowane amfetaminę i marihuanę”, od słów „uprawy dwóch plantacji marihuany…” do końca protokołu; k.19-20 z teczki osobowej nr 1, protokół z 10 stycznia 2014 r. od początku do słów „…brał od C. narkotyki”; k.33-38 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…u swojej mamy”, następnie od słów „Odnośnie przechowywania pieniędzy” do słów „…najprawdopodobniej zrobił to ten G.”, następnie od słów „odnośnie mojego stwierdzenia…” do słów „…otrzymywał amfetaminę i marihuanę od B.”, następnie od słów „K. A. brał narkotyki od C.…”, do słów „….widać było, że to marihuana”, od słów „odnośnie zlecenia zabójstwa na mnie…” do słów „…ja pracowałem pół roku z przerwami, jak była robota”; k.68-69 z teczki osobowej nr 1; k.79-80 z teczki osobowej nr 1; k.84-87 z teczki osobowej nr 1; k.93-96 z teczki osobowej nr 1; k.104-107 z teczki osobowej nr 1;, k.109-110 z teczki osobowej nr 1; k.128-130 z teczki osobowej nr 1; k.133-134 z teczki osobowej nr 1);

⚫

dokumentu w postaci informacji o okresach osadzenia K. S. (1) (k.114-122 teczki osobowej nr 1).

w odniesieniu do zarzutu przedstawionego oskarżonemu B. B. (1) w pkt. III. aktu oskarżenia (pkt.3. oraz 9b części rozstrzygającej wyroku)

W drugiej połowie 2012r. H. N. (1) prowadził na terenie P. działalność polegającą na uczestnictwie w obrocie narkotykami. Z uwagi na niezadowolenie z jakości marihuany nabywanej od dotychczasowego dostawcy poszukiwał on nowego źródła tego środka odurzającego.

W ten sposób doszło do nawiązania kontaktu H. N. (1) z oskarżonym B. B. (1), który zaproponował H. N. (1) nabywanie bezpośrednio od niego marihuany obiecując jej wysoką jakość.

W okresie od sierpnia do października 2012r., w czasie bliżej nieustalonym, B. B. (1) dostarczył H. N. (1) do jego miejsca zamieszkania (w P. przy ul.(...)) 200 gram marihuany. Zgodnie z ustaleniami środek odurzający został wówczas przekazany H. N. (1) „w kredyt” – H. N. (1) miał się rozliczyć finansowo z B. B. (1) dopiero po tym, jak sam sprzeda narkotyk, przy czym cena, jaką chciał uzyskać B. B. (1) to 22 złotych za 1 gram marihuany.

Mimo niezbyt wysokiej jakości narkotyku H. N. (1) zbył go odbiorcom detalicznym w ciągu 2-3 tygodni, a następnie rozliczył się finansowo z oskarżonym B. B. (1) przekazując mu łącznie kwotę 4.400 zł. Z uwagi na fakt, że jakość marihuany nie była dla H. N. (1) zadowalająca nie zdecydował się on dalsze, stałe nabywanie marihuany od B. B. (1).

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań świadka H. N. (1) (k.824-832 w zw. z k.66-72 od początku do słów „dlatego zlało mi się to w jedno zdarzenie” na k. 72a.; k.73-80a od słów „w nawiązaniu do swoich wcześniejszych wyjaśnień” k. 75v do słów „tego mężczyznę opisywałem na wcześniejszych przesłuchaniach”; k.78-80a do słów „B., M. i spółki nie robiłem”, k.98-99 od początku do słów „ale nie miałem już później żadnego kontaktu z M. i B.” oraz od słów „Jeśli chodzi o mężczyznę o ksywie (...)” do końca protokołu)

w odniesieniu do zarzutu przedstawionego oskarżonemu B. B. (1) w pkt. IV. aktu oskarżenia (pkt.4. części rozstrzygającej wyroku)

W 2012r. na terenie P. i okolic udział w obrocie narkotykami brał udział S. K.. Współdziałał on m.in. z M. K. (2), który wielokrotnie nabywał od niego różnego rodzaju narkotyki. Z racji swej przestępczej działalności M. K. (2) był wielokrotnie zatrzymywany przez organy ścigania. W okresie od grudnia 2012r. do 15 stycznia 2013r., kiedy to przebywał on na wolności (vide: informacja o okresach osadzenia M. K. (2) k.101-105), doszło do nawiązania kontaktu pomiędzy S. K. i Ł. O. (ps. (...), G.”). Ł. O. w owym czasie należał do zorganizowanej grupy przestępczej kierowanej przez B. B. (1) i brał czynny udział w działalności tejże grupy. Ł. O. wyraził wobec S. K. zainteresowanie nabycia amfetaminy dla siebie oraz B. B. (1). Owo zamówienie potwierdziło wiedzę S. K. co do tego, że mężczyźni ci ściśle współpracują w zakresie handlu narkotykami. S. K. wyraził zgodę na przekazanie im w tzw. komis amfetaminy. Doszło wówczas do jednej transakcji narkotykowej dotyczącej 1.000 gramów amfetaminy, zaś osobą fizycznie dostarczającą narkotyk był M. K. (2), który wykonując polecenie S. K. dostarczył amfetaminę do rąk Ł. O..

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań świadków: K. S. (1) (k.688-711 w zw. z k.6-7 z teczki osobowej nr 1; k.9-12 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „posiadam wiedzę odnośnie następujących przestępstw…’, a następnie od słów „Handlu narkotykami przez B. B. (1)” do słów „…zostanie wyjaśniona w kolejny przesłuchaniu”; k.15-17 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…które poruszyłem w moim piśmie”, następnie od słów „wiem również, że…” do słów „…mieli tam schowane amfetaminę i marihuanę”, od słów „uprawy dwóch plantacji marihuany…” do końca protokołu; k.19-20 z teczki osobowej nr 1, protokół z 10 stycznia 2014 r. od początku do słów „…brał od C. narkotyki”; k.33-38 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…u swojej mamy”, następnie od słów „Odnośnie przechowywania pieniędzy” do słów „…najprawdopodobniej zrobił to ten G.”, następnie od słów „odnośnie mojego stwierdzenia…” do słów „…otrzymywał amfetaminę i marihuanę od B.”, następnie od słów „K. A. brał narkotyki od C.…”, do słów „….widać było, że to marihuana”, od słów „odnośnie zlecenia zabójstwa na mnie…” do słów „…ja pracowałem pół roku z przerwami, jak była robota”; k.68-69 z teczki osobowej nr 1; k.79-80 z teczki osobowej nr 1; k.84-87 z teczki osobowej nr 1; k.93-96 z teczki osobowej nr 1; k.104-107 z teczki osobowej nr 1;, k.109-110 z teczki osobowej nr 1; k.128-130 z teczki osobowej nr 1; k.133-134 z teczki osobowej nr 1); S. K. (k.949-955 w zw. z protokołami z teczki (...) karty 1-4 od słów „po zamknięciu ich przez policję„ do słów „ale my się nie zgodziliśmy„ i dalej od słów „ja się obawiam o życie swoje” do końca protokołu., k.5-8 od słów „VI grupa M. przekazywała również„ do słów „wystawiłem ich na lotnisku„ i dalej „VIII ja sam handlowałem marihuana” do końca protokołuk.16 od słów „na pewno była taka sytuacja że K.„ do słów „a jeszcze później„ a następnie od słów „w roku 2012 r. w większej ilości” do słów „i tylko amfetaminę”, k.17-23 od początku protokołu do słów „M. miała zachowanego w pamięci telefonu tego smsa”)

⚫

częściowo zeznań świadka M. K. (2) (k.807-810 w zw. z k.75-80 od słów „Była taka sytuacja, że K.,” do słów „w styczniu 2013r. przez Policję”, k.261-265 od słów „kolejny wątek dotyczy 2012 r.” do słów „dlatego dorzucił tę kokainę”; k.267-271 od słów „ja sprzedałem amfetaminę też M. (...) do słów „tyle ich w sumie było”);

⚫

dokumentów w postaci: informacji o okresach osadzenia M. K. (2) (k.1254 w zw. z k.101-105),

w odniesieniu do zarzutu przedstawionego oskarżonemu B. B. (1) w pkt. V. aktu oskarżenia (pkt.5. części rozstrzygającej wyroku)

Poza opisaną wyżej sytuacją dotyczącą dostarczenia przez B. B. (1) K. S. (1) do jego miejsca zamieszkania amfetaminy, jeden raz miało miejsce zdarzenie polegające na nieodpłatnym udzieleniu przez B. B. (1) K. S. (1) 5 gramów marihuany. Sytuacja ta miała miejsce w okresie wspólnego zamieszkiwania K. S. (1) z jego ówczesną partnerką życiową W. B. (siostrą oskarżonego B. B. (1)) tj. w okresie od listopada 2012r. do marca 2013r.. Przekazując K. S. (1) w jego ówczesnym miejscu zamieszkania 5 gramów marihuany B. B. (1) poinformował go, jakoby marihuana ta miała pochodzić z prowadzonej przez niego uprawy.

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań świadka K. S. (1) (k.688-711 w zw. z k.6-7 z teczki osobowej nr 1; k.9-12 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „posiadam wiedzę odnośnie następujących przestępstw…’, a następnie od słów „Handlu narkotykami przez B. B. (1)” do słów „…zostanie wyjaśniona w kolejny przesłuchaniu”; k.15-17 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…które poruszyłem w moim piśmie”, następnie od słów „wiem również, że…” do słów „…mieli tam schowane amfetaminę i marihuanę”, od słów „uprawy dwóch plantacji marihuany…” do końca protokołu; k.19-20 z teczki osobowej nr 1, protokół z 10 stycznia 2014 r. od początku do słów „…brał od C. narkotyki”; k.33-38 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…u swojej mamy”, następnie od słów „Odnośnie przechowywania pieniędzy” do słów „…najprawdopodobniej zrobił to ten G.”, następnie od słów „odnośnie mojego stwierdzenia…” do słów „…otrzymywał amfetaminę i marihuanę od B.”, następnie od słów „K. A. brał narkotyki od C.…”, do słów „….widać było, że to marihuana”, od słów „odnośnie zlecenia zabójstwa na mnie…” do słów „…ja pracowałem pół roku z przerwami, jak była robota”; k.68-69 z teczki osobowej nr 1; k.79-80 z teczki osobowej nr 1; k.84-87 z teczki osobowej nr 1; k.93-96 z teczki osobowej nr 1; k.104-107 z teczki osobowej nr 1;, k.109-110 z teczki osobowej nr 1; k.128-130 z teczki osobowej nr 1; k.133-134 z teczki osobowej nr 1);

w odniesieniu do zarzutu przedstawionego oskarżonemu B. B. (1) w pkt. VI. aktu oskarżenia (pkt.6. części rozstrzygającej wyroku)

W styczniu 2014r. H. N. (1) za pośrednictwem M. K. (2) poznał Ł. O.. Początkowo Ł. O. w dwóch transakcjach zakupił od H. N. (1) łącznie 2.000 gramów amfetaminy. Po przeprowadzeniu tych transakcji zwrócił się do H. N. (2) z propozycją większej transakcji. Zaproponował, że wespół z oskarżonym B. B. (1) nabędą od H. N. (1) 5.000 gramów amfetaminy i 1.000 gramów marihuany. Po uzgodnieniu ceny zakupu (9 złotych za 1 gram amfetaminy oraz 27 złotych za 1 gram marihuany), w dniu 25 stycznia 2014r. H. N. (1) korzystając z taksówki zawiózł zamówione narkotyki w umówione miejsce tj. na stację paliw (...) w miejscowości Ł.. Na stacji paliw pojawili się również Ł. O. i oskarżony B. B. (1). Według pierwotnych ustaleń mieli oni wówczas zapłacić od razu H. N. (1) za narkotyki, jednakże już na miejscu okazało się, że nie dysponują jeszcze taką gotówką. Uwzględniając wcześniejsze transakcje H. N. (1) zgodził się na wydanie B. B. (1) i Ł. O. przywiezionych narkotyków, ci zaś zapewniali go, że pojadą z nimi do miejscowości U. w celu ich przekazania tam docelowemu odbiorcy, odbiorą od niego pieniądze i natychmiast powrócą celem rozliczenia finansowego z H. N. (1). Następnie B. B. (1) i Ł. O. korzystając z samochodu R. (...) odjechali wraz narkotykami, zaś H. N. (1) oczekiwał na nich. Z uwagi na upływ czasu i brak powrotu B. B. (1) i Ł. O., a także nieudane próby nawiązania z nimi kontaktu telefonicznego H. N. (1) zrezygnował z oczekiwania konstatując, że został oszukany. Z powodu utraty w ten sposób tak znacznej ilości „towaru” był bardzo przygnębiony, poinformował o zaistniałym zdarzeniu swych ówczesnych znajomych (współpracujących z nim w zakresie obrotu narkotykami) tj. O. C. (1), A. P. (1), P. K. (3) i M. R..

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań świadków: H. N. (1) (k.824-832 w zw. z k.66-72 od początku do słów „dlatego zlało mi się to w jedno zdarzenie” na k. 72a.; k.73-80a od słów „w nawiązaniu do swoich wcześniejszych wyjaśnień” k. 75v do słów „tego mężczyznę opisywałem na wcześniejszych przesłuchaniach”; k.78-80a do słów „B.,M. (...)i spółki nie robiłem”, k.98-99 od początku do słów „ale nie miałem już później żadnego kontaktu z M. (...) i B.” oraz od słów „Jeśli chodzi o mężczyznę o ksywie (...)” do końca protokołu); O. C. (1) (k.836 w zw. z k. 57-59 od słów „była też taka sytuacja” do słów „za które oni mu nie zapłacili”, k. 60-62b od początku protokołu do słów „część zaniosłem do A. P. (2)” k. 61v; z protokołu przesłuchania w charakterze podejrzanego z dnia 16.01.2015 r. w całości; z protokołu przesłuchania w charakterze świadka z dnia 16.05.2016 r. k. 101-102 w całości);

⚫

częściowo zeznań świadków: P. K. (3) (k.1016-1019 w zw. z k. 81-84d od słów „generalnie jak mu powiedziałem” k. 84b do słów „było zatrzymanie u mnie w domu”), A. P. (1) (k.768-770 w zw. z 85-88 z teczki osobowej C), M. R. (k.937-940),

w odniesieniu do zarzutu przedstawionego oskarżonemu B. B. (1) w pkt. VII. aktu oskarżenia (pkt.7. części rozstrzygającej wyroku)

W związku z zatrzymaniami dokonanymi przez funkcjonariuszy policji na terenie P. w pierwszej połowie 2013r. S. K. zaczął być podejrzewany m.in. przez oskarżonego B. B. (1) o współpracę z policją. Z uwagi na fakt, że S. K. jednocześnie w tym czasie był zaangażowany w proceder związany z obrotem narkotykami, B. B. (1) zwrócił się do znajomej S. K.– M. (...) I. z prośbą o ukrycie w samochodzie S. K. urządzenia nagrywającego dźwięk. Jednocześnie w trakcie rozmowy z nią B. B. (1) wyrażał się „niepochlebnie” o S. K. będąc przekonanym o jego przyczynieniu się do udanej akcji policji w zatrzymaniu znajomych B. B. (1), wypowiadał zapowiedzi wyrządzenia mu krzywdy.

M. I. spotkała się z S. K. i poinformowała go o postrzeganiu jego osoby przez B. B. (1) i o podejrzeniach kierowanych wobec niego (dotyczących współpracy z policją i konsekwencjach tego). S. K. nagrał rozmowę z M. I..

S. K. w związku z kierowanymi wobec niego podejrzeniami o współpracy z policją spotkał się z licznymi nieprzyjemnościami, również w jednostkach penitencjarnych (np. był wyzywany od konfidentów).

Dowody zgromadzone w sprawie nie pozwalały na ustalenie, by B. B. (1) wypowiadając się negatywne o S. K. w obecności M. I. czynił to w tym celu, by ta przekazała S. K. owe wypowiedzi.

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

częściowo wyjaśnień B. B. (1) (k.638-639 w zw. z k.3-4, 12-13, 30-32, 37, 76-77 z teczki osobowej nr 2; 954),

⚫

zeznań świadka S. K. (k.949-955 w zw. z protokołami z teczki (...) karty 1-4 od słów „po zamknięciu ich przez policję„ do słów „ale my się nie zgodziliśmy„ i dalej od słów „ja się obawiam o życie swoje” do końca protokołu., k.5-8 od słów „VI grupa M. (...) przekazywała również„ do słów „wystawiłem ich na lotnisku„ i dalej „VIII ja sam handlowałem marihuana” do końca protokołuk.16 od słów „na pewno była taka sytuacja że K.„ do słów „a jeszcze później„ a następnie od słów „w roku 2012 r. w większej ilości” do słów „i tylko amfetaminę”, k.17-23 od początku protokołu do słów „M. miała zachowanego w pamięci telefonu tego smsa”)

⚫

częściowo zeznań świadka M. I. (k.1254 w zw. z k.55-56 teczki C)

⚫

dokumentów w postaci: opinii biegłego z dziedziny informatyki dot. zawartości urządzeń elektronicznych zabezpieczonych u S. K. (k.1254 w zw. z k.9-24), protokołu odtworzenia zapisów na płycie CD (k.1254 w zw. z k.25-29),

w odniesieniu do zarzutu przedstawionego oskarżonemu P. C. w pkt. IX. aktu oskarżenia (pkt.11. i 16a części rozstrzygającej wyroku) oraz oskarżonemu M. K. (1) w pkt. XIV. aktu oskarżenia (pkt.19. i 23a części rozstrzygającej wyroku)

W okresie nabywania przez K. S. (1) amfetaminy od B. B. (1) (zarzut II. opisany wyżej) K. S. (1) w związku ze swoją działalnością narkotykową poszukiwał również innego narkotyku – środka odurzającego w postaci marihuany. B. B. (1) skierował go wówczas do P. C. i M. K. (1) ps. (...), wskazując, że oni dysponują narkotykiem tego rodzaju. P. C. i M. K. (1) ściśle współdziałali ze sobą, zaś P. C. w owym czasie była uznawany za „prawą rękę” B. B. (1), w konsekwencji czego miał stały dostęp do różnego rodzaju narkotyków. Zapotrzebowanie K. S. (1) na marihuanę wynikało przede wszystkim z jego uzależnienia od tego środka odurzającego.

W okresie od marca 2012r. do listopada 2012r. (kiedy to K. S. (1) przeprowadził się do W.) K. S. (1) regularnie nabywał od P. C. i M. K. (1) środek odurzający w postaci marihuany, który przeznaczał na własne potrzeby – łącznie w tym okresie zakupił od oskarżonych P. C. i M. K. (1) (działających w ścisłym porozumieniu) w partiach po 100 gramów w różnej cenie, nie mniejszej jednak niż 16 złotych za 1 gram, łącznie 1.000 gramów marihuany (za kwotę łączną co najmniej 16.000 złotych). Co do zasady K. S. (1) płacił oskarżonym za marihuanę bezpośrednio przy jej odbiorze, choć nigdy nie posiadał pełnej kwoty. Nabywaną w ten sposób marihuanę K. S. (1) palił regularnie, o czym oskarżeni P. C. i M. K. (1) wiedzieli.

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań świadka K. S. (1) (k.688-711 w zw. z k.6-7 z teczki osobowej nr 1; k.9-12 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „posiadam wiedzę odnośnie następujących przestępstw…’, a następnie od słów „Handlu narkotykami przez B. B. (1)” do słów „…zostanie wyjaśniona w kolejny przesłuchaniu”; k.15-17 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…które poruszyłem w moim piśmie”, następnie od słów „wiem również, że…” do słów „…mieli tam schowane amfetaminę i marihuanę”, od słów „uprawy dwóch plantacji marihuany…” do końca protokołu; k.19-20 z teczki osobowej nr 1, protokół z 10 stycznia 2014 r. od początku do słów „…brał od C. narkotyki”; k.33-38 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…u swojej mamy”, następnie od słów „Odnośnie przechowywania pieniędzy” do słów „…najprawdopodobniej zrobił to ten G.”, następnie od słów „odnośnie mojego stwierdzenia…” do słów „…otrzymywał amfetaminę i marihuanę od B.”, następnie od słów „K. A. brał narkotyki od C.…”, do słów „….widać było, że to marihuana”, od słów „odnośnie zlecenia zabójstwa na mnie…” do słów „…ja pracowałem pół roku z przerwami, jak była robota”; k.68-69 z teczki osobowej nr 1; k.79-80 z teczki osobowej nr 1; k.84-87 z teczki osobowej nr 1; k.93-96 z teczki osobowej nr 1; k.104-107 z teczki osobowej nr 1;, k.109-110 z teczki osobowej nr 1; k.128-130 z teczki osobowej nr 1; k.133-134 z teczki osobowej nr 1);

⚫

dokumentu w postaci informacji o okresach osadzenia K. S. (1) (k.114-122 teczki osobowej nr 1).

w odniesieniu do zarzutu przedstawionego oskarżonemu P. C. w pkt. X. aktu oskarżenia (pkt.12. i 16b części rozstrzygającej wyroku) oraz oskarżonemu M. K. (1) w pkt. XV. aktu oskarżenia (pkt.20. i 23b części rozstrzygającej wyroku)

Poza nabywaniem od P. C. i M. K. (1) marihuany (zarzut opisany wyżej) K. S. (1), już po zakończeniu nabywania amfetaminy od B. B. (1), został przez tegoż odesłany do P. C. i M. K. (1), którzy mieli go zaopatrywać w kolejne partie tej substancji psychotropowej.

K. S. (1) nawiązał z nimi kontakt i poza nabywaniem od P. C. i M. K. (3) na własne potrzeby marihuany (transakcje opisane wyżej) rozpoczął systematyczne nabywanie od tych oskarżonych również substancji psychotropowej w postaci amfetaminy - z przeznaczeniem jej do dalszego zbycia, czego P. C. i M. K. (1) mieli pełną świadomość. W okresie od maja 2012r. do listopada 2012r. (do czasu przeprowadzki do W.) K. S. (1) regularnie, najczęściej w partiach po 100 g nabywał od P. C. i M. K. (1) amfetaminę – łącznie w tym okresie nabywając w ten sposób 800 g amfetaminy. Uzgodniona cena opiewała najczęściej na 10 - 11 złotych za gram narkotyku, zaś łącznie zbywając K. S. (1) amfetaminę oskarżeni C. i K. uzyskali kwotę nie mniejszą niż 8.000 złotych. P. C. i M. K. (1) wiedzieli wówczas, że K. S. (1) nabywa od nich amfetaminę celem jej dalszej odsprzedaży. Najczęściej zresztą K. S. (1) nie płacił im od razu za przekazaną mu amfetaminę, a otrzymywał ją w tzw. „pompę”, czyli rozliczał się finansowo z oskarżonymi C. i K. dopiero po tym, jak sam zbył dalej narkotyk.

P. C. i M. K. (1) dysponowali towarem w postaci amfetaminy z racji swojego udziału w zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez B. B. (1). Zdarzało się, że gdy K. S. (1) miewał opóźnienie w uiszczeniu ceny za przekazaną mu amfetaminę wówczas P. C. i M. K. (1) ponaglali go powołując się na potrzeby finansowe B. B. (1).

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań świadka K. S. (1) (k.688-711 w zw. z k.6-7 z teczki osobowej nr 1; k.9-12 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „posiadam wiedzę odnośnie następujących przestępstw…’, a następnie od słów „Handlu narkotykami przez B. B. (1)” do słów „…zostanie wyjaśniona w kolejny przesłuchaniu”; k.15-17 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…które poruszyłem w moim piśmie”, następnie od słów „wiem również, że…” do słów „…mieli tam schowane amfetaminę i marihuanę”, od słów „uprawy dwóch plantacji marihuany…” do końca protokołu; k.19-20 z teczki osobowej nr 1, protokół z 10 stycznia 2014 r. od początku do słów „…brał od C. narkotyki”; k.33-38 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…u swojej mamy”, następnie od słów „Odnośnie przechowywania pieniędzy” do słów „…najprawdopodobniej zrobił to ten G.”, następnie od słów „odnośnie mojego stwierdzenia…” do słów „…otrzymywał amfetaminę i marihuanę od B.”, następnie od słów „K. A. brał narkotyki od C.…”, do słów „….widać było, że to marihuana”, od słów „odnośnie zlecenia zabójstwa na mnie…” do słów „…ja pracowałem pół roku z przerwami, jak była robota”; k.68-69 z teczki osobowej nr 1; k.79-80 z teczki osobowej nr 1; k.84-87 z teczki osobowej nr 1; k.93-96 z teczki osobowej nr 1; k.104-107 z teczki osobowej nr 1;, k.109-110 z teczki osobowej nr 1; k.128-130 z teczki osobowej nr 1; k.133-134 z teczki osobowej nr 1);

⚫

dokumentu w postaci informacji o okresach osadzenia K. S. (1) (k.114-122 teczki osobowej nr 1).

w odniesieniu do zarzutów przedstawionych oskarżonemu P. C. w pkt. XI. aktu oskarżenia (pkt.13. części rozstrzygającej wyroku) oraz pkt. XII. aktu oskarżenia (pkt.14. części rozstrzygającej wyroku)

W 2013 i 2014r. jedną z osób zaangażowanych w handel narkotykami na terenie P. i okolic był O. C. (1), którego głównym dostawcą różnego rodzaju narkotyków pozostawał M. R..

W okresie od marca do maja 2014r., w czasie bliżej nieustalonym, Ł. O. (ps. (...). (...)) skontaktował się telefonicznie z O. C. (1) i umówił na spotkanie, podczas którego zostało ustalone, że Ł. O. wespół z oskarżonym P. C. zakupi od O. C. (1) półtora kilograma amfetaminy celem jej dalszej odsprzedaży. Po tym uzgodnieniu oraz przygotowaniu amfetaminy do przekazania O. C. (1) uzgodnił z P. C. czas i miejsce przekazania narkotyku, a następnie spotkał się z tym oskarżonym w umówionym miejscu nad Jeziorem P. w P. i przekazał mu zamówioną przez Ł. O. amfetaminę. P. C. odebraną w ten sposób amfetaminę przekazał Ł. O., który potwierdził odebranie narkotyku podczas późniejszego spotkania z O. C. (1) wskazując jednak, że po zważeniu okazało się, że zostało mu przekazane tylko 1.300 gramów amfetaminy. O. C. (1) zaakceptował taki stan rzeczy, przy czym ostatecznie nie otrzymał on nigdy za przekazany narkotyk zapłaty.

W krótkim czasie po tych wydarzeniach oskarżony P. C. wziął udział w kolejnych transakcjach narkotykowych z O. C. (1). W okresie od maja do 10 czerwca 2014r. P. C. dwukrotnie zamówił u O. C. (1) amfetaminę, za każdym razem po 500 gram. Według informacji przekazywanych przez oskarżonego P. C. zbywcy tj. O. C. (1) amfetamina będąca przedmiotem transakcji miała trafić do P. P. (1) (ps. (...)). Zgodnie z ustaleniami O. C. (1) dwukrotnie pozostawił amfetaminę w ilości po 500 gramów w umówionym z P. C. miejscu tj. w lesie przy ul. (...) w P.. Po odebraniu narkotyku P. C. potwierdził O. C. (1) ten fakt. Po pierwszy przekazaniu narkotyku P. C. rozliczył się finansowo z O. C. (1) (według umówionej ceny tj. 9 zł za 1 gram amfetaminy), natomiast w drugim przypadku gdy O. C. (1) zgłosił się do niego po zapłatę, ten poinformował go, że ostateczny odbiorca narkotyku tj. P. P. (1) „popłynął”, wobec czego O. C. (1) winien z nim bezpośrednio załatwić sprawę zapłaty za amfetaminę.

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań świadka O. C. (1) (k.836 w zw. z k. 57-59 od słów „była też taka sytuacja” do słów „za które oni mu nie zapłacili”, k. 60-62b od początku protokołu do słów „cześć zaniosłem do A. P. (2)” k. 61v; z protokołu przesłuchania w charakterze podejrzanego z dnia 16.01.2015 r. w całości; z protokołu przesłuchania w charakterze świadka z dnia 16.05.2016 r. k. 101-102 w całości);

w odniesieniu do zarzutu przedstawionego oskarżonemu M. K. (1) w pkt. XVI. aktu oskarżenia (pkt.21. części rozstrzygającej wyroku)

W 2013r. handlem narkotykami na terenie P. zajmował się również P. K. (1) (ps. (...)). W kwietniu 2013r., razem ze swoim kolegą M. M. (1) (ps. (...)) zakupił on od oskarżonego M. K. (1) 100 g marihuany. Samo zamówienie narkotyku oraz uzgodnienie daty, miejsca i ceny sprzedaży (25 złotych za 1 g marihuany) zostało dokonane przez M. M. (1), natomiast odbioru narkotyku dokonali wspólnie M. M. (1) i P. K. (1) (podjechali oni samochodem pod miejsce zamieszkania M. K. (1), P. K. (1) został w aucie, zaś M. M. (1) odebrał fizycznie narkotyk). Marihuana został im przekazana przez M. K. (1) w tzw. „komis” tzn. rozliczenie finansowe miało nastąpić po zbyciu narkotyku dalej przez nabywców. P. K. (1) zajął się następnie sprzedażą marihuany uzyskanej od M. K. (1), przy czym w dniu 29 kwietnia 2013r. w jego miejscu zamieszkania pozostałość tej marihuany (w ilości 20,27 g) został zabezpieczone przez Policję. M. K. (1) nie otrzymał zapłaty za przekazaną do rąk M. M. (1) marihuanę. Z uwagi na fakt, że M. K. (1) był członkiem zorganizowanej grupy przestępczej kierowanej przez B. B. (1), w związku z powstałym w ten sposób zadłużeniem był następne „ścigany” przez B. B. (1) i P. C..

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań świadków: P. K. (1) (k.1254 w zw. z k.89-90 teczki C od słów „Znam M., to jest mój kolega…” do końca protokołu oraz k.91-93 teczki C od słów „Jak mój ojciec poszedł siedzieć …” do słów „tylko M. mi opowiadał” oraz od słów „wracając do zakupu tej marihuany przez M. M. (1)” do końca protokołu), K. S. (1) (k.688-711 w zw. z k.6-7 z teczki osobowej nr 1; k.9-12 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „posiadam wiedzę odnośnie następujących przestępstw…’, a następnie od słów „Handlu narkotykami przez B. B. (1)” do słów „…zostanie wyjaśniona w kolejny przesłuchaniu”; k.15-17 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…które poruszyłem w moim piśmie”, następnie od słów „wiem również, że…” do słów „…mieli tam schowane amfetaminę i marihuanę”, od słów „uprawy dwóch plantacji marihuany…” do końca protokołu; k.19-20 z teczki osobowej nr 1, protokół z 10 stycznia 2014 r. od początku do słów „…brał od C. narkotyki”; k.33-38 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…u swojej mamy”, następnie od słów „Odnośnie przechowywania pieniędzy” do słów „…najprawdopodobniej zrobił to ten G.”, następnie od słów „odnośnie mojego stwierdzenia…” do słów „…otrzymywał amfetaminę i marihuanę od B.”, następnie od słów „K. A. brał narkotyki od C.…”, do słów „….widać było, że to marihuana”, od słów „odnośnie zlecenia zabójstwa na mnie…” do słów „…ja pracowałem pół roku z przerwami, jak była robota”; k.68-69 z teczki osobowej nr 1; k.79-80 z teczki osobowej nr 1; k.84-87 z teczki osobowej nr 1; k.93-96 z teczki osobowej nr 1; k.104-107 z teczki osobowej nr 1;, k.109-110 z teczki osobowej nr 1; k.128-130 z teczki osobowej nr 1; k.133-134 z teczki osobowej nr 1);

⚫

częściowo zeznań M. M. (1) (k.764 w zw. z k.252-253),

w odniesieniu do zarzutów przedstawionych oskarżonemu M. C. w pkt. XXI. aktu oskarżenia (pkt.33. części rozstrzygającej wyroku) oraz w pkt.XXII. aktu oskarżenia (pkt.34. i pkt.36. części rozstrzygającej wyroku)

Jak już wyżej o tym wspomniano, w 2012r. jedną z osób zajmujących się na terenie P. i okolic handlem narkotykami był K. S. (1) (ps. (...)). W okresie od września do 18 listopada 2012r. doszło pomiędzy nim a oskarżonym M. C. (ps. (...), pełniącym wówczas w grupie B. B. (1) rolę dealera narkotykowego) do transakcji narkotykowej polegającej na zakupieniu przez M. C. 50 g substancji psychotropowej w postaci amfetaminy. M. C. zapłacił K. S. (1) za amfetaminę gotówką – od razu przy przekazaniu narkotyku. Amfetamina będąca przedmiotem tej transakcji została wcześniej nabyta przez K. S. (1) od M. K. (2), zaś celem zakupu jej przez M. C. była jej dalsza sprzedaż.

Po tym jak K. S. (1) w listopadzie 2012r. przeprowadził się do W. zaprzestał on zajmowania się handlem amfetaminą. Podjął on wówczas pracę w branży budowlanej. Z uwagi na swoje uzależnienie K. S. (1) nie przestał jednak zażywania narkotyków. W okresie tym (od listopada 2012r.) do lutego 2013r. systematycznie zapatrywał się on w amfetaminę u oskarżonego M. C., przy czym narkotyk nabywał na swój własny użytek. Jednorazowa transakcja dotyczyła porcji w ilości od 5 do 10 g - w cenie 12 złotych za gram. Łącznie w tym okresie K. S. (1) nabył od M. C. 100 g amfetaminy za łączną kwotę 1.200 złotych

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań świadka K. S. (1) (k.688-711 w zw. z k.6-7 z teczki osobowej nr 1; k.9-12 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „posiadam wiedzę odnośnie następujących przestępstw…’, a następnie od słów „Handlu narkotykami przez B. B. (1)” do słów „…zostanie wyjaśniona w kolejny przesłuchaniu”; k.15-17 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…które poruszyłem w moim piśmie”, następnie od słów „wiem również, że…” do słów „…mieli tam schowane amfetaminę i marihuanę”, od słów „uprawy dwóch plantacji marihuany…” do końca protokołu; k.19-20 z teczki osobowej nr 1, protokół z 10 stycznia 2014 r. od początku do słów „…brał od C. narkotyki”; k.33-38 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…u swojej mamy”, następnie od słów „Odnośnie przechowywania pieniędzy” do słów „…najprawdopodobniej zrobił to ten G.”, następnie od słów „odnośnie mojego stwierdzenia…” do słów „…otrzymywał amfetaminę i marihuanę od B.”, następnie od słów „K. A. brał narkotyki od C.…”, do słów „….widać było, że to marihuana”, od słów „odnośnie zlecenia zabójstwa na mnie…” do słów „…ja pracowałem pół roku z przerwami, jak była robota”; k.68-69 z teczki osobowej nr 1; k.79-80 z teczki osobowej nr 1; k.84-87 z teczki osobowej nr 1; k.93-96 z teczki osobowej nr 1; k.104-107 z teczki osobowej nr 1;, k.109-110 z teczki osobowej nr 1; k.128-130 z teczki osobowej nr 1; k.133-134 z teczki osobowej nr 1);

w odniesieniu do zarzutu przedstawionego oskarżonemu M. T. w pkt. XXIV. aktu oskarżenia (pkt.39. części rozstrzygającej wyroku)

W dniu 24 lipca 2013r. Ł. O. opuścił Zakład (...) w G., gdzie przebywał w związku ze stosowaniem wobec niego tymczasowego aresztowania. Skontaktował się wówczas z P. S. (znajomą z wcześniejszych lat) i poprosił o umożliwienie zamieszkania u niej przez parę dni. P. S., która zamieszkiwała wówczas w P. przy ul. (...) (w mieszkaniu dwupokojowym, wspólnie z dwojgiem małoletnich dzieci), wyraziła zgodę, w konsekwencji czego Ł. O. zamieszkał u niej w jednym pokoju, przy czym deklarowany czas zamieszkania przeciągnął się do około dwóch miesięcy – do początku października 2013r. (za aprobatą P. S.).

W tym czasie Ł. O. zajmował się handlem narkotykami (amfetaminą), które porcjował, mieszał i przechowywał w zajmowanym mieszkaniu, nie kryjąc swego procederu przed P. S..

Jednym z odbiorców amfetaminy od Ł. O. był oskarżony M. T. ps. (...). M. T. w okresie zamieszkiwania Ł. O. u P. S. co najmniej raz w tygodniu odbierał od Ł. O. 50 gramów amfetaminy, przy czym - jak wynikało z relacji Ł. O. złożonej P. S.- M. T.otrzymywał amfetaminę w „komis” – rozliczał się finansowo z Ł. O. w późniejszym czasie, po tym jak sam sprzedał amfetaminę.

W okresie zamieszkiwania Ł. O. w mieszkaniu P. S. zdarzyło się dwukrotnie, na prośbę Ł. O., że P. S. pod nieobecność Ł. O. wydała M. T. pozostawione dla niego pakunki z zawartością amfetaminy.

W pierwszym przypadku był to worek foliowy zawierający 100 gramów amfetaminy, który M. T. odebrał od P. S., przy czym towarzyszył mu wówczas oskarżony B. B. (1), którego M. T. darzył wielkim szacunkiem i poważaniem. M. T. nie przekazywał wówczas P. S. pieniędzy za przekazaną mu amfetaminę – kwestia rozliczeń finansowych miała zostać załatwiona bezpośrednio pomiędzy nim a Ł. O. w późniejszym terminie (z uwagi na przyjęty system przekazywania narkotyków w „komis”).

W drugim przypadku, mającym miejsce kilka dni później, M. T. odebrał od Ł. O. za pośrednictwem P. S. worek z amfetaminą tym razem zawierający jej większą ilość - co najmniej 120 gramów. Również w tym wypadku M. T. w odbiorze amfetaminy towarzyszył B. B. (1), który jednak tym razem oczekiwał w samochodzie i nie pojawił się w mieszkaniu P. S..

Łącznie, w okresie od 25 lipca 2013r. (tj. od czasu opuszczenia przez Ł. O. Zakładu Karnego i zamieszkania u P. S.) do października 2013r. (tj. do czasu wyprowadzenia się przez Ł. O. z mieszkania P. S.) oskarżony M. T. w nie mniej niż ośmiu transakcjach nabył od Ł. O. łącznie co najmniej 520 gramów amfetaminy – celem jej dalszej sprzedaży.

P. S. za czyn polegający na udzieleniu pomocy Ł. O. we wprowadzeniu do obrotu znacznych ilości substancji psychotropowej w postaci amfetaminy poprzez m.in. dwukrotne przekazanie M. T. dwóch partii amfetaminy (100 g oraz 120 g) została skazana prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2016r., sygn. akt III K 149/16 (k.1254 w zw. z k.400-402).

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań P. S. (k.895-902 w zw. z k.1-4 do słów „nie wiem komu (...) sprzedawał tą amfetaminę”; od słów „jeśli chodzi o Ł. O. to wiedziałam też” i dalej do końca protokołu, k. 9-14 do słów „dobre relacje z B. B. (4)” i następnie od słów ”ja osobiście nigdy nie widziałam aby B. B. (4)” i do końca protokołu - z teczki osobowej nr 26);

⚫

dokumentów w postaci: informacji o okresach osadzenia Ł. O. (k.1254 w zw. z k.286-295), wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawie III K 149/16 (k.1254 w zw. z k.400-402);

w odniesieniu do zarzutu przedstawionego oskarżonemu P. G. (1) w pkt. XXVII. aktu oskarżenia (pkt.XXV. części wstępnej wyroku - pkt.41. części rozstrzygającej wyroku)

W okresie od 25 lipca 2013r. (tj. od czasu opuszczenia przez Ł. O. Zakładu Karnego i zamieszkania u P. S.) do października 2013r. (tj. do czasu wyprowadzenia się przez Ł. O. z mieszkania P. S.) miało miejsce zdarzenie, kiedy to Ł. O. wraz z oskarżonym P. G. (1) przywieźli do mieszkania P. S. bardzo dużą ilość amfetaminy – aż 1.500 g. Następnie w obecności P. S. Ł. O. wspólnie z P. G. (1) partię 500 gramów amfetaminy zaczęli mieszać z kreatyną używając do tego miski. Kiedy jednak kreatyna skończyła się, Ł. O. i P. G. (1) wyszli z mieszkania, aby ją zakupić. W mieszkaniu pozostawili wówczas 500g amfetaminy w misce (amfetaminę zmieszaną z kreatyną) i 1.000 g amfetaminy w foliowym opakowaniu.

Po kilkunastu minutach P. S. odebrała połączenie telefoniczne od Ł. O., który informując ją o tym, że za nim i P. G. (1) jedzie policja, polecił jej posprzątanie amfetaminy z pokoju przez niego zajmowanego i zamknięcie drzwi mieszkania. Poinformował też, że „łamie” kartę SIM i nie będzie już dzwonił do P. S.. Ta wykonała wydane jej polecenie - przesypała amfetaminę (zmieszaną z kreatyną) z miski do worka foliowego, umyła wagę oraz zabrała całość amfetaminy z pokoju zajmowanego przez Ł. O. ukrywając wszystko w łazience. Po około godzinie do mieszkania P. S. przyszedł oskarżony P. G. (1), któremu P. S. na jego żądanie przekazała worki foliowe z zawartością łącznie 1.500 g amfetaminy. W tym samym jeszcze dniu w mieszkaniu pojawił się Ł. O., który poinformował P. S., że był kontrolowany przez policję, która sprawdziła jego auto.

P. S. za czyn polegający na udzieleniu pomocy Ł. O. we wprowadzeniu do obrotu znacznych ilości substancji psychotropowej w postaci amfetaminy poprzez m.in. przekazanie P. G. (1) 1.500 g amfetaminy została skazana prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2016r., sygn. akt III K 149/16 (k.1254 w zw. z k.400-402).

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań P. S. (k.895-902 w zw. z k.1-4 do słów „nie wiem komu (...) sprzedawał tą amfetaminę”; od słów „jeśli chodzi o Ł. O. to wiedziałam też” i dalej do końca protokołu, k. 9-14 do słów „dobre relacje z B. B. (4)” i następnie od słów ”ja osobiście nigdy nie widziałam aby B. B. (4)” i do końca protokołu - z teczki osobowej nr 26);

⚫

dokumentów w postaci: informacji o okresach osadzenia Ł. O. (k.1254 w zw. z k.286-295), wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawie III K 149/16 (k.1254 w zw. z k.400-402).

w odniesieniu do zarzutu przedstawionego oskarżonemu T. K. (1) w pkt. XXVIII. aktu oskarżenia (pkt.XXVI. części wstępnej wyroku - pkt.43. oraz 45. części rozstrzygającej wyroku)

Jak już była o tym mowa wyżej w 2012r. K. S. (1) zajmował się min. handlem amfetaminą, a jego dostawcami byli początkowo B. B. (1), potem działający wspólnie i w porozumieniu P. C. i M. K. (1), a także M. C..

Latem 2012r. zdarzyła się również jednorazowa transakcja nabycia przez K. S. (1) amfetaminy od oskarżonego T. K. (1) ps. (...)., który w tym czasie nie był związany z grupą osób skupionych wokół oskarżonego B. B. (1) (nie był członkiem zorganizowanej grupy przestępczej kierowanej przez B. B. (1)).

Transakcja zakupu amfetaminy pomiędzy K. S. (1) a T. K. (2) miała charakter incydentalny i dotyczyła ilości 100 g amfetaminy, za którą K. S. (1) zapłacił kwotę 1.300 złotych.

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań świadka K. S. (1) (k.688-711 w zw. z k.6-7 z teczki osobowej nr 1; k.9-12 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „posiadam wiedzę odnośnie następujących przestępstw…’, a następnie od słów „Handlu narkotykami przez B. B. (1)” do słów „…zostanie wyjaśniona w kolejny przesłuchaniu”; k.15-17 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…które poruszyłem w moim piśmie”, następnie od słów „wiem również, że…” do słów „…mieli tam schowane amfetaminę i marihuanę”, od słów „uprawy dwóch plantacji marihuany…” do końca protokołu; k.19-20 z teczki osobowej nr 1, protokół z 10 stycznia 2014 r. od początku do słów „…brał od C. narkotyki”; k.33-38 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…u swojej mamy”, następnie od słów „Odnośnie przechowywania pieniędzy” do słów „…najprawdopodobniej zrobił to ten G.”, następnie od słów „odnośnie mojego stwierdzenia…” do słów „…otrzymywał amfetaminę i marihuanę od B.”, następnie od słów „K. A. brał narkotyki od C.…”, do słów „….widać było, że to marihuana”, od słów „odnośnie zlecenia zabójstwa na mnie…” do słów „…ja pracowałem pół roku z przerwami, jak była robota”; k.68-69 z teczki osobowej nr 1; k.79-80 z teczki osobowej nr 1; k.84-87 z teczki osobowej nr 1; k.93-96 z teczki osobowej nr 1; k.104-107 z teczki osobowej nr 1;, k.109-110 z teczki osobowej nr 1; k.128-130 z teczki osobowej nr 1; k.133-134 z teczki osobowej nr 1);

⚫

dokumentu w postaci informacji o okresach osadzenia K. S. (1) (k.114-122 teczki osobowej nr 1), protokołów eksperymentów procesowych z udziałem K. S. (1) (k.1254 w zw. z k.39-57, 58-67 teczki osobowej nr 1), tablic poglądowych (k.1254 w zw. z k.70-78, 81-83, 88-90, 111, 131 teczki osobowej nr 1).

w odniesieniu do zarzutów przedstawionych oskarżonemu P. K. (2) w pkt. XXX. i XXXI. aktu oskarżenia (pkt.XXVII. oraz XXVIII. części wstępnej wyroku - pkt.46., pkt.47. oraz pkt.48. części rozstrzygającej wyroku)

W dniu 27 czerwca 2013r. K. S. (1) działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma innymi osobami (Ł. K. oraz nieletnią wówczas W. B.) dokonał rozboju na osobie P. G. (2), zabierając mu z jego mieszkania w celu przywłaszczenia szereg przedmiotów – w tym m.in. laptop marki (...) o wartości 1.000 złotych oraz monitor komputerowy marki (...) o wartości 400 złotych. Za przestępstwo to K. S. (1) został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Pile z dnia 30 grudnia 2013r., sygn. akt II K 915/13 na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Po dokonaniu tegoż przestępstwa i w związku z nim K. S. (1) został zatrzymany w dniu 1 lipca 2013r. i następnie tymczasowo aresztowany.

Bezpośrednio po dokonaniu rozboju na osobie P. G. (2) K. S. (1) wraz z towarzyszącą mu W. B. udali się taksówką do mieszkania oskarżonego P. K. (2) ps. (...) w P. na ul. (...). Tam na klatce schodowej K. S. (1) przekazał P. K. (2) skradzione P. G. (2) laptop marki (...) o wartości 1.000 złotych i monitor komputerowy marki (...) o wartości 400 złotych, przy czym poinformował wówczas P. K. (2) o przestępczym pochodzeniu tychże przedmiotów. P. K. (2) oświadczył wówczas, że nie ma to dla niego znaczenia, albowiem i tak nabywane przedmioty zamierza wywieźć do swej matki do Niemiec. W zamian za przekazane mu przedmioty P. K. (2) zapłacił wówczas K. S. (1) kwotę 200 złotych, a nadto tytułem częściowej zapłaty przekazał K. S. (1) środek odurzający postaci marihuany w ilości 5 g przyjmując jej wartość na kwotę 120 zł.

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

zeznań świadka K. S. (1) (k.688-711 w zw. z k.6-7 z teczki osobowej nr 1; k.9-12 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „posiadam wiedzę odnośnie następujących przestępstw…’, a następnie od słów „Handlu narkotykami przez B. B. (1)” do słów „…zostanie wyjaśniona w kolejny przesłuchaniu”; k.15-17 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…które poruszyłem w moim piśmie”, następnie od słów „wiem również, że…” do słów „…mieli tam schowane amfetaminę i marihuanę”, od słów „uprawy dwóch plantacji marihuany…” do końca protokołu; k.19-20 z teczki osobowej nr 1, protokół z 10 stycznia 2014 r. od początku do słów „…brał od C. narkotyki”; k.33-38 z teczki osobowej nr 1 od początku do słów „…u swojej mamy”, następnie od słów „Odnośnie przechowywania pieniędzy” do słów „…najprawdopodobniej zrobił to ten G.”, następnie od słów „odnośnie mojego stwierdzenia…” do słów „…otrzymywał amfetaminę i marihuanę od B.”, następnie od słów „K. A. brał narkotyki od C.…”, do słów „….widać było, że to marihuana”, od słów „odnośnie zlecenia zabójstwa na mnie…” do słów „…ja pracowałem pół roku z przerwami, jak była robota”; k.68-69 z teczki osobowej nr 1; k.79-80 z teczki osobowej nr 1; k.84-87 z teczki osobowej nr 1; k.93-96 z teczki osobowej nr 1; k.104-107 z teczki osobowej nr 1;, k.109-110 z teczki osobowej nr 1; k.128-130 z teczki osobowej nr 1; k.133-134 z teczki osobowej nr 1);

⚫

dokumentów w postaci: odpisów wyroków skazujących K. S. (1) (k.1254 w zw. z k.21-23, 24, 25, 26, 27, 28, 29-30, 31-32, 136-138, 139-141 z teczki osobowej nr 1), protokołów eksperymentów procesowych z udziałem K. S. (1) (k.1254 w zw. z k.39-57, 58-67 z teczki osobowej nr 1), tablic poglądowych (k.1254 w zw. z k.70-78, 81-83, 88-90, 111, 131), informacji o okresach osadzenia K. S. (1) (k.1254 w zw. z k.114-122 z teczki osobowej nr 1).

Oskarżony B. B. (1) ps. (...) urodził się w dniu (...) w P. jako syn J. i J. z domu M.. Oskarżony jest stanu wolnego (rozwiedziony), posiada jedno dziecko, wobec którego jest zobowiązany do alimentacji w kwocie 250 zł miesięcznie. B. B. (1) posiada wykształcenie gimnazjalne, nie ma wyuczonego zawodu, według jego oświadczenia na wolności utrzymywał się z prac dorywczych. Oskarżony nie posiada żadnego majątku. B. B. (1) był wielokrotnie karany za przestępstwa (k.1118-1120 oraz odpis wyroków k.1183-1234). W niniejszej sprawie stosowano wobec B. B. (1) tymczasowe aresztowanie, jednocześnie jednak oskarżony odbywał kary pozbawienia wolności wymierzone mu w innych sprawach. Od 26 października 2016r. B. B. (1) przebywa w warunkach izolacji więziennej, a jego zachowanie jest oceniane przez administrację aresztu śledczego jako poprawne. W czasie orzekania w niniejszej sprawie B. B. (1) odbywał karę pozbawienia wolności (opinia administracji jednostki penitencjarnej k.1174).

Oskarżony P. C. urodził się w dniu (...) w P. jako syn J. i L. z domu Z.. Oskarżony jest bezdzietnym kawalerem, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest murarzem. Od początku 2018r. P. C. zamieszkuje i pracuje na terenie N. Oskarżony nie posiada żadnego majątku. W czasie wyrokowania P. C. był karany za przestępstwo (k.1121-1122). W niniejszej sprawie stosowano wobec P. C. tymczasowe aresztowanie w okresach od godz.11.00 dnia 11 czerwca 2014r. do 27 czerwca 2014r. oraz od godz. 14.50 dnia 4 maja 2015r. do dnia 6 maja 2015r.

Oskarżony M. K. (1) ps. (...) urodził się w dniu (...) w P. jako syn S. i D. z domu S.. Oskarżony jest bezdzietnym kawalerem, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest informatykiem. M. K. (1) jest zatrudniony w drukarni jako nastawiacz maszyny drukarskiej, otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie około 4.000 zł netto. Zamieszkuje wraz z rodzicami oraz rodzeństwem, przekazując rodzicom kwotę 600 złotych miesięcznie na koszty swego utrzymania. Oskarżony nie posiada żadnego majątku. M. K. (1) nie był karany za przestępstwa. W niniejszej sprawie stosowano wobec M. K. (1) tymczasowe aresztowanie w okresie od godz.16.10 dnia 21 maja 2014r. do 27 czerwca 2014r..

Oskarżony M. C. ps. (...) urodził się w dniu (...) w P. jako syn i K. z domu S.. Oskarżony jest żonaty, z poprzedniego nieformalnego związku posiada 7-letniego syna, wobec którego jest zobowiązany do alimentacji w kwocie 550 zł miesięcznie. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem ekonomistą. M. C. jest zatrudniony w firmie zaopatrzeniowej jako magazynier meblowy, otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie około 2.300 – 2.400 zł. Obecnie zamieszkuje częściowo u swoich rodziców, a częściowo u teściów. Wraz z małżonką oskarżony rozpoczął budowę domu w miejscowości Ś.. M. C. był dotychczas trzykrotnie karany za przestępstwa (k.1178-1180). W niniejszej sprawie stosowano wobec M. C. tymczasowe aresztowanie w okresie od godz.06.05 dnia 21 maja 2014r. do 27 czerwca 2014r..

Oskarżony M. T. ps. (...) urodził się w dniu (...) w P. jako syn H. i M. z domu G.. Oskarżony jest stanu wolnego, pozostaje w nieformalnym związku, z którego pochodzi dwuletni syn. Nadto wspólnie z partnerką oskarżony wychowuje troje jej dzieci z poprzednich związków. Posiada wykształcenie podstawowe, jest piekarzem (przyuczony do tego zawodu). M. T. podejmuje się prac dorywczych o charakterze ogólnobudowlanym, osiągając według deklaracji oskarżonego miesięczne dochody na poziomie 1.500-2.000 zł. Wraz z rodziną zamieszkuje w małym (36 m kw.) mieszkaniu socjalnym. M. T. nie był nigdy karany za przestępstwa (k.1182).

Oskarżony P. G. (1) urodził się w dniu (...) w P. jako syn Z. i B. z domu K.. Oskarżony jest stanu wolnego, pozostaje w nieformalnym związku, z którego pochodzi 5-letnia córka. Nadto wspólnie z partnerką oskarżony wychowuje jej syna z poprzedniego związku. P. G. (1) posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem poligrafem. Obecnie pracuje jako kierowca w (...) P., osiągając (według deklaracji oskarżonego) miesięczne dochody na poziomie 2.500 zł netto. Wraz z rodziną zamieszkuje w mieszkaniu znajdującym się w zasobach (...). P. G. (1) nie był nigdy karany za przestępstwa.

Oskarżony T. K. (1) ps. (...) urodził się w dniu (...) w P., jako syn S. i T. z domu K.. Oskarżony jest stanu wolnego, pozostaje w nieformalnym związku, z którego pochodzi jedno dziecko. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest technologiem robót wykończeniowych w budownictwie. T. K. (1) w czasie wyrokowania był pozbawiony wolności (od 7 października 2015r.) w związku z tymczasowym aresztowaniem stosowanym w innej, równolegle toczącej się sprawie (prowadzonej w Sądzie Okręgowym w Szczecinie pod sygn. akt III K 167/17). T. K. (1) nie był dotąd karany za przestępstwa.

Oskarżony P. K. (2) urodził się w dniu (...) w P. jako syn A. i K. z domu W.. Jest stanu wolnego, pozostaje w nieformalnym związku, z którego pochodzi 4-letniego syna. P. K. (2) posiada wykształcenie podstawowe, nie ma wyuczonego zawodu. Od końca 2017r. zamieszkuje wraz z rodziną i pracuje jako kucharz na terenieN.. Oskarżony nie posiada żadnego majątku. P. K. (2) nie był dotąd karany za przestępstwa.

powyższą część stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

częściowo wyjaśnień oskarżonych: B. B. (1) (k.638-639 w zw. z k.3-4, 12-13, 30-32, 37, 76-77 z teczki osobowej nr 2; 954), P. C. (k.639-641 w zw. z k.6-9, 13-16, 22-23, 52, 74-75, 76, 97-98 z teczki osobowej 3), M. K. (1) (k.641-642 w zw. z k.5-8, 11-12, 19-21, 28, 34-35, 48-49 z teczki osobowej 4), H. S. (k.642 w zw. z k. 9-10, 28-29 z teczki osobowej 5), M. C. (k.642-643 w zw. z k. 5-7, 20-22, 36-37 z teczki osobowej 6), M. T. (k.643-644 w zw. z k. 6-7, 14 z teczki osobowej 20), P. G. (1) (k.644 w zw. z k.10-11 z teczki osobowej 27), T. K. (1) (k.644 w zw. z k. 8-9, 16-17 z teczki osobowej 8), P. K. (2) (k.644-645 w zw. z k.7-9, 15-17 z teczki osobowej 9)

⚫

dokumentów w postaci: aktualnych danych o karalności oskarżonych (k.1114, 1115, 1116, 1118-1120, 1121-1122), opinii administracji Aresztu Śledczego w P. o oskarżonym B. B. (1) (k.1174-1177), wywiadów środowiskowych w miejscu zamieszkania oskarżonych (k.1148-1149, 1151, 1153-1155, 1162-1163,1166-1167, 1169-1170, 1179-1180, 1181, 1182), kopii umowy o pracę P. G. (1) (k.1135); opinii administracji Zakładu Karnego w G. o oskarżonym T. K. (1) (k.1171-1172), odpisów wyroków skazujących oskarżonych (k.1183-1234), protokołu zatrzymania B. B. (1) (k.1254 w zw. z k.1 z teczki osobowej nr 2), odpisów wyroków dot. B. B. (1) (k.1254 w zw. z k.24-28, 44-46, 47-51, 70-73, 80-84 z teczki osobowej nr 2), informacji o okresach osadzenia B. B. (1) (k.1254 w zw. z k.52-65 z teczki osobowej nr 2), protokołów zatrzymania P. C. (k.1254 w zw. z k.2, 64 z teczki osobowej nr 3), odpisu wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu III K 261/13 (k.1254 w zw. z k.30-51, 83-95, 111-112 z teczki osobowej nr 3); protokołu zatrzymania M. K. (1) (k.1254 w zw. z k.2 z teczki osobowej nr 4), protokołu zatrzymania M. C. (k.1254 w zw. z k.2 z teczki osobowej nr 6), odpisów wyroków dot. M. C. (k.1254 w zw. z k.41-42 z teczki osobowej nr 6), protokołu zatrzymania T. K. (1) (k.1254 w zw. z k.2 z teczki osobowej nr 8), protokołu zatrzymania P. K. (2) (k.1254 w zw. z k.2 z teczki osobowej nr 9), protokołu zatrzymania M. T. (k.1254 w zw. z k.2 z teczki osobowej nr 20), tablicy poglądowej (k.1254 w zw. z k.15 z teczki osobowej nr 26:), protokołu zatrzymania P. G. (1) (k.1254 w zw. z k.5 z teczki osobowej nr 27).

Oskarżony B. B. (1) na rozprawie nie przyznał się do żadnego z zarzucanych mu przestępstw oraz skorzystał z prawa do odmowy wyjaśnień. Na etapie śledztwa oskarżony był kilkakrotnie przesłuchiwany opisując swoją znajomość z osobami wymienionymi w zarzucie dotyczącym organizowanej grupy przestępczej tj. T. K. (1) ps. (...), M. K. (1) ps. (...), H. S., M. C. i M. T. (z którymi zna się od dzieciństwa, z racji zamieszkiwania w P., a z którymi utrzymywał relacje koleżeńskie) oraz P. C. (z którym jest spowinowacony) oraz wskazując, że został fałszywie pomówiony przez S. K. i K. S. (1), z którymi jest skonfliktowany. B. B. (1) na etapie śledztwa przyznał również, że zakupił od S. K. „około kilograma” amfetaminy, a uczynić miał to (według jego wyjaśnień) na prośbę K. S. (1), któremu następnie B. B. (1) miał sprzedać amfetaminę w kilku transzach. Tej części wyjaśnień B. B. (1) nie podtrzymał na rozprawie wskazując, iż złożył je z uwagi na to, że prokurator Łukasz Biela powiedział mu, że nie wyjdzie z aresztu jeśli nie przyzna się do któregoś z licznych zarzutów – wówczas B. B. (1) miał wybrać sobie jeden z nich i jakoby „wymyślić sobie na jego temat jakąś historię”. Odnosząc się do zarzutu gróźb karalnych, które miałby kierować względem S. K. (zarzut VII. aktu oskarżenia) oskarżony B. B. (1) potwierdził, iż podejrzewając S. K. o współpracę z policją zwrócił się do jego znajomej M. I. z prośbą o podłożenie w samochodzie S. K. urządzenia nagrywającego („podsłuchu”), niemniej nigdy nie groził S. K. pozbawieniem życia.

Oskarżony P. C. na rozprawie również nie przyznał się do żadnego z zarzucanych mu przestępstw oraz odmówił wyjaśnień. Na etapie śledztwa P. C. negując stawiane mu zarzuty przyznał się częściowo do sprzedaży amfetaminy i marihuany K. S. (1), a także do nabycia od O. C. (2) w dwóch transakcjach łącznie 3.000 g amfetaminy (vide: k.22-23 i k.76 teczki osobowej nr 3). Odnośnie swojej znajomości z osobami wymienionymi w zarzucie dotyczącym zorganizowanej grupy przestępczej P. C. wskazywał, że osoby te zna od dzieciństwa i utrzymuje z nimi relacje koleżeńskie, które nie mają nic wspólnego z narkotykami. Na rozprawie P. C. nie podtrzymał swych wyjaśnień dotyczących zakupu amfetaminy od O. C. (2) wskazując, że powodem złożenia przez niego wyjaśnień o takiej treści była postawa prokuratora obecnego na sali rozpraw (którym był wówczas na rozprawie prokurator Jacek Szymanowski), który jakoby zapowiedział P. C., że jeśli się nie przyzna to zostanie aresztowany. Po tym jednak, jak obecny na sali rozpraw prokurator (Jacek Szymanowski) oświadczył, że nie przesłuchiwał wówczas oskarżonego P. C., zaś przewodniczący składu Sądu stwierdził do protokołu rozprawy, że odwołane wyjaśnienia P. C. były składane przed innym prokuratorem tj. Łukaszem Biela, oskarżony P. C. wskazał, że się „pomylił” („A, pomyliłem się, faktycznie”). Swe wcześniejsze wyjaśnienia z etapu śledztwa P. C. podtrzymał za to podczas ostatniego przesłuchania na etapie śledztwa (k.97-98 z teczki osobowej 3). Odpowiadając na pytania P. C. zaprzeczył, by w postępowaniu, które się wobec niego zakończyło tj. w sprawie III K 261/13 Sądu Okręgowego w Poznaniu, był mu stawiany zarzut udzielenia środków odurzających K. S. (1). Wskazywał też, że środki odurzające, które zakupił od M. J. i J. S. (2) były jedynymi narkotykami, jakie kiedykolwiek nabył i które sprzedał później K. S. (1). Na rozprawie, dopytywany o słowa, które miałby używać prokurator Łukasz Biela oskarżony P. C. wskazywał w liczbie mnogiej: „jeżeli się do czegokolwiek nie przyznamy, to pójdziemy siedzieć, a jak się do czegoś przyznamy, to dostaniemy zawiasy”, a dopiero po zwróceniu mu uwagi na taką formę wypowiedzi (dotyczącej liczby mnogiej) poprawił się: „przejęzyczenie, że dostanę zawiasy”.

Oskarżony M. K. (1) na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw i skorzystał z prawa do odmowy wyjaśnień. Na etapie śledztwa przyznał się częściowo do sprzedaży marihuany K. S. (1) (vide: k.19-21 teczki osobowej nr 4), zaś odnośnie swojej znajomości z osobami wymienionymi w zarzucie dotyczącym zorganizowanej grupy przestępczej wskazywał, że osoby te zna praktycznie od dzieciństwa i utrzymuje z nimi relacje koleżeńskie (wspólne imprezy, wyjazdy na mecze), które nie miały jednak nic wspólnego z narkotykami. Na rozprawie M. K. (1) nie podtrzymał swych wyjaśnień dotyczących zbywania marihuany K. S. (1). Podobnie jak współoskarżeni reprezentowani przez tego samego obrońcę M. K. (1) tłumaczył, że wyjaśnienia takie złożył z uwagi na sugestię prokuratora Łukasza Biela, że tylko w takim wypadku może zostać uchylone tymczasowe aresztowanie.

Oskarżony M. C. na rozprawie również nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw i skorzystał z prawa do odmowy wyjaśnień. Na etapie śledztwa oskarżony opisał swoją znajomość z osobami wymienionymi w zarzucie dotyczącym zorganizowanej grupy przestępczej wskazując, że osoby te zna od dzieciństwa, z racji zamieszkiwania w P., a utrzymywał z nimi relacje koleżeńskie. Nadto na etapie śledztwa w dniu 12 czerwca 2014r. M. C. przyznał się do sprzedaży K. S. (1) amfetaminy wskazując, że nabywał ją wcześniej od S. K. ps. (...) i szeroko opisał proceder z tym związany (k.20-22 z teczki osobowej 6), a wyjaśnienia te podtrzymał będąc przesłuchiwanym w dniu 19 listopada 2015r. (k.36-37 z teczki osobowej 6). Na rozprawie M. C. nie podtrzymał jednak tych wyjaśnień, podobnie jak współoskarżeni wskazując, że cały proceder zakupu i handlu narkotykami to „całkowicie zmyślona historia”, wykreowana w związku z zapowiedzią prokuratora Łukasza Biela „że jak przyznamy się do kilograma, to nas wypuszczą z aresztu”. Dopytywany o przyczyny podtrzymania tych wyjaśnień podczas przesłuchania przez innego niż Łukasz Biela prokuratora, oskarżony M. C. wskazywał: „wtedy jeszcze było mówione, że możemy dostać zawiasy, było umówione z prokuratorem, że dostajemy zawiasy i nie chciałem już kombinować”.

Oskarżony M. T. na etapie postępowania jurysdykcyjnego także nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw i odmówił złożenia wyjaśnień. Podtrzymał wyjaśnienia złożone na etapie śledztwa, w których potwierdził swoją znajomość z B. B. (1) i zaprzeczył jakiejkolwiek działalności narkotykowej. M. T. zaprzeczył, by pozostawał w jakimkolwiek konflikcie z K. S. (1), a jednocześnie zaprzeczył w ogóle swej znajomości z P. S., Ł. O. czy oskarżonymi P. G. (1), M. K. (1), H. S. oraz M. C..

Oskarżony P. G. (1) na etapie postępowania jurysdykcyjnego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa i odmówił złożenia wyjaśnień. Podtrzymał wyjaśnienia złożone na etapie śledztwa, w których potwierdził swoją znajomość z Ł. O. (który czasowo zamieszkiwał w mieszkaniu konkubiny P. G. (1), a którego poznał na imprezie u P., u której wcześniej Ł. O. zamieszkiwał) zaprzeczając jakimkolwiek swym kontaktom z narkotykami.

Do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa nie przyznał się również oskarżony T. K. (1) zaprzeczając w ogóle swej znajomości z K. S. (1).

Podobnie oskarżony P. K. (2) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw i skorzystał na rozprawie z prawa do odmowy wyjaśnień. Na etapie śledztwa wskazał, iż K. S. (1) proponował mu wprawdzie nabycie pochodzących z przestępstwa przedmiotów, jednakże do transakcji nie doszło, gdyż P. K. (2) odmówił złożonej propozycji, Zaprzeczył też, by kiedykolwiek udzielił K. S. (1) marihuany. Wskazał, że w jego ocenie przyczyną obciążających go twierdzeń K. S. (1) była zazdrość o W. B., co do której K. S. (1) „wmawiał sobie”, że „wszyscy się z nią spotykają”.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonych niemal w całości nie zasługiwały na wiarę, albowiem raziły wewnętrzną niespójnością i brakiem konsekwencji, częściowo były nielogiczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, a dodatkowo były sprzeczne z całym szeregiem dowodów w postaci zeznań świadków.

Brak było podstaw do kwestionowania wiarygodności tych wyjaśnień oskarżonych, w których przyznawali oni swą wzajemną znajomość od dzieciństwa, wspólne zainteresowania czy wspólne spędzanie wolnego czasu. Sąd dał też wiarę wyjaśnieniom B. B. (1) zaprzeczającego kierowaniu gróźb karalnych (pozbawienia życia) wobec S. K., albowiem żaden inny dowód (w tym zeznania S. K.) nie przeczył takiemu twierdzeniu.

Niekonsekwentne i niespójne wewnętrznie były natomiast te wyjaśnienia oskarżonych B. B. (1), P. C., M. K. (1), M. C., które dotyczyły częściowego przyznania się przez nich na etapie śledztwa do działalności związanej z handlem narkotykami, a które to następnie zostały przez nich odwołane na etapie rozprawy. Próby wytłumaczenia przez wspomnianych oskarżonych takiej niespójności wyjaśnień nie zostały przez Sąd uznane za wiarygodne, a to z uwagi na ich nielogiczność oraz sprzeczność z zasadami doświadczenia zawodowego. W tym kontekście nie sposób niestety nie zauważyć, że wspomniani oskarżeni do czasu wyrokowania w niniejszej sprawie byle reprezentowani przez osobę tego samego obrońcy. Oczywistym jest, że przygotowując się do składania wyjaśnień oskarżony i obrońca mogą ustalać różne wersje zdarzeń. Problem jednak w tym, że w realiach niniejszej sprawy część ze wspomnianej grupy oskarżonych „nie sprostała” swemu zadaniu zaprezentowaniu przed Sądem przyczyn odwołania wcześniejszych wyjaśnień i ujawniła swymi wypowiedziami oraz zachowaniem w sposób jednoznaczny, że próba wytłumaczenia zmiany wyjaśnień rzekomymi naciskami ze strony prowadzącego śledztwo prokuratora Łukasza Biela jawi się jako niewiarygodna. Przypomnieć bowiem należy, iż zarówno P. C., jak M. C. opisując rzekomą sytuację nacisków wypowiadali się w liczbie mnogiej („my”), a przecież oczywiste było że bynajmniej nie byli oni wspólnie, jednocześnie przesłuchiwani jako podejrzani (za to jak wskazuje doświadczenie życiowe w grupie ustalali linię obrony), a P. C. „omyłkowo” nawet wskazał innego niż prokurator Łukasz Biela prokuratora jako tego, który miałby owe naciski wywierać, a dopiero po zwróceniu mu uwagi, że bynajmniej obecny na rozprawie prokurator nie odbierał od oskarżonego wyjaśnień, które zostały odwołane, starał się szybko zbagatelizować swoją „pomyłkę”. Dodatkowo jeszcze zauważyć należy, iż wszyscy wspomniani oskarżeni podczas składania wyjaśnień na etapie śledztwa, które następnie na rozprawie odwołali, byli reprezentowani przez swojego ówczesnego obrońcę, który uczestniczył w przesłuchaniach – w świetle zasad doświadczenia życiowego oczywistym jest dla Sądu, że gdyby rzeczywiście przesłuchujący prokurator naruszył swe uprawnienia i niejako „zaszantażował” przesłuchiwanych podejrzanych, to należycie wypełniający swe obowiązki zawodowe adwokat nie przeszedłby nad takim zachowaniem prokuratora do porządku dziennego i podjąłby odpowiednie kroki prawne – w niniejszej sprawie nie została zaś nawet złożona skarga do prokuratora nadrzędnego.

Ocenę zeznań świadków K. S. (1), H. N. (1), O. C. (1), P. S., P. K. (1) i S. K. należy poprzedzić przypomnieniem, że wszyscy ci świadkowie posiadali status podejrzanych/oskarżonych/skazanych co do czynów będących w związku z czynami będącymi przedmiotem postępowania. I tak:

⚫

względem K. S. (1) zapadł prawomocny skazujący wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2016r. w sprawie o sygn. akt III K 149/16 (k.400-402),

⚫

względem H. N. (1) i O. C. (1) w czasie postępowania prowadzonego w niniejszej sprawie toczyło się postępowanie przygotowawcze prowadzone w Prokuraturze Okręgowej w Poznaniu,

⚫

względem P. S. zapadł prawomocny skazujący wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2016r. w sprawie o sygn. akt III K 149/16 (k.400-402),

⚫

względem S. K. i P. K. (1) zapadły prawomocne wyroki skazujący za czyny związane z częścią czynów będących przedmiotem niniejszego postępowania.

W niniejszym postępowaniu zeznania wymienionych świadków (jak i odczytane ich wcześniejsze wyjaśnienia), w których obciążyli oni poszczególnych oskarżonych, stanowiły podstawowe dowody w sprawie. Tego typu zeznania (wyjaśnienia), które w praktyce zwykło określać się mianem pomówień (tak też będą określane w dalszej części uzasadnienia, pomimo zastrzeżeń terminologicznych zgłaszanych w orzecznictwie z uwagi na nietrafność tego terminu ze względu na analogię z jedną z form przestępczego zniesławienia – vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 stycznia 1988r., sygn. IV KR 175/87, OSNKW 1988/7-8/57, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 października 1998r., sygn. II AKa 187/98, KZS 1998/11/37) mogły oczywiście być nawet samodzielnym dowodem winy innej osoby (odosobnione poglądy sugerujące, iż obciążające inną osobę wyjaśnienia współoskarżonego stanowią jedynie „informację o faktach wymagających potwierdzenia lub wyłączenia za pomocą innych środków przewidzianych w ustawie procesowej”, spotkały się z krytycznym przyjęciem doktryny – por. np. J. G., „Wartość dowodowa pomówienia współoskarżonego”, „Prokuratura i Prawo” 1996 z. 6 poz. 31). Judykatura konsekwentnie jednak wskazuje na szczególny charakter tego rodzaju dowodu, wymagającego wyjątkowo skrupulatnej, wnikliwej i ostrożnej oceny (tak m. in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 lutego 1970r., sygn. IV KR 249/69, OSNKW 1970/4-5/46, w wyroku z dnia 15 lutego 1985r., sygn. IV KR 25/85, OSNKW 1985/11-12/103, w wyroku z dnia 24 stycznia 1986r., sygn. IV KR 355/85, OSNPG 1987/3/37 oraz w postanowieniu z dnia 8 stycznia 2003r., sygn. III KK 261/2002, Lex Polonica nr 368249), formułując zarazem cały szereg warunków, które winny zostać spełnione dla uznania pomówienia współdziałającego za pełnowartościowy i wiarygodny dowód.

Wymogi te wskazują, że:

⚫

konieczna jest niesprzeczność zeznań (wyjaśnień) pomawiającego z innymi dowodami, a przede wszystkim nie może on relacjonować w różnych wersjach tego samego zdarzenia (tak m. in. w postanowieniu 7 Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 3 marca 1994r., sygn. II KRN 8/94, Wokanda 1994/8/17),

⚫

kontrolując taki dowód Sąd winien sprawdzić, czy wyjaśnienia pochodzą od osoby zainteresowanej obciążaniem pomówionego, czy składający je sam siebie również obciąża, czy tylko przerzuca odpowiedzialność na inną osobę,

⚫

należy stwierdzić, czy wyjaśnienia są spontaniczne, złożone wkrótce po przeżyciu objętych nimi zaszłości, czy też po upływie czasu umożliwiającego uknucie intrygi,

⚫

zbadać należy, czy są one konsekwentne i zgodne co do zasady oraz szczegółów w kolejnych relacjach składanych w różnych fazach postępowania, czy też zawierają informacje sprzeczne, wzajemnie się wykluczające bądź inne niekonsekwencje (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 października 1998 r., sygn. II AKa 187/98, KZS 1998/11/37),

⚫

czy pomówienie nie wykazuje chwiejności i jest zgodne z doświadczeniem życiowym oraz logiką wypadków (vide: wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 28 listopada 1978 r., sygn. VI KRN 246/78, OSNPG 1979/4/64, z dnia 11 września 1984 r., sygn. IV KR 141/84, OSNPG 1985/6/85 i z dnia 15 lutego 1985 r., sygn. IV KR 25/85, OSNKW 1985/11-12/103),

⚫

czy pochodzą od osoby nieposzlakowanej czy też przestępcy, zwłaszcza obeznanego z mechanizmami procesu karnego,

⚫

i wreszcie sprawdzić należy, czy brak jest wiarygodnych dowodów, iż wyjaśnienia pomawiające zostały złożone w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi (wskazał na to Sąd Najwyższy m. in. w wyrokach: z dnia 4 maja 1984 r., sygn. IV KR 106/84, OSNPG 1985 z. 2 poz. 24 i z dnia 22 maja 1984 r., sygn. IV KR 122/84, OSNPG 1984 z. 11 poz. 101).

Odnosząc powyższe założenia do realiów niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż przy ustalaniu w przedmiotowym zakresie wiarygodności zeznań (wyjaśnień) K. S. (1), H. N. (1), O. C. (1), P. S., P. K. (1) i S. K. analizowanych przez pryzmat wymienionych wymogów, niewątpliwie negatywnie zostaje spełniony jeden spośród nich, a mianowicie jest nim fakt, iż zeznania te (i wcześniejsze wyjaśnienia) pochodzą od osób wchodzących w konflikt z prawem i w związku z tym podejrzanych/skazanych o popełnienie szeregu przestępstw. Jest jednocześnie oczywiste, iż sama ta okoliczność nie może stanowić samoistnej podstawy do kompleksowej negacji twierdzeń wspomnianych osób, nakazuje jednakże ich analizę ze wzmożoną ostrożnością.

W ocenie Sądu w pozostałych aspektach przedstawionych wyżej warunków zeznania (wyjaśnienia) K. S. (1), H. N. (1), O. C. (1), P. S., P. K. (1) i S. K. nosiły cechy implikujące uznanie ich za wiarygodne, a w konsekwencji dają pewność co do tego, iż poszczególni oskarżeni w niniejszej sprawie dopuścili się przestępstw im przypisanych (uniewinnienie B. B. (1) od popełnienia czynu zarzuconego w pkt.VII aktu oskarżenia nie było bowiem konsekwencją zanegowania wiarygodności twierdzeń S. K., o czym będzie jeszcze mowa).

W ocenie Sądu omawiani świadkowie relacjonując zdarzenia będące przedmiotem osądu w niniejszej sprawie zachowali konsekwencję swych twierdzeń w stopniu pozwalającym na uznanie ich za wiarygodne. Nigdy nie relacjonowali on jakiegokolwiek z tych zdarzeń w różnych co do zasady wersjach. Oczywistym jest natomiast, że opisując poszczególne transakcje narkotykowe dotyczące poszczególnych oskarżonych w niniejszej sprawie omawiani świadkowie różnili się nieraz w swych relacji w drobnych szczegółach. Oceniając te niewielkie niekonsekwencje twierdzeń omawianych świadków Sąd Okręgowy, mając bezpośrednią styczność z tymi świadkami na rozprawie (za wyjątkiem P. K. (1), którego próby bezpośredniego przesłuchania nie powiodły się, wobec Sąd zastosował art.391 kpk), doszedł do przekonania, że nie mogą one skutkować zdyskredytowaniem ich zeznań w całości – czego domagali się oskarżeni i obrońcy. Zdaniem Sądu bowiem analiza całokształtu twierdzeń danego świadka nie wykazywała istotnych sprzeczności, które nakazywałyby zanegować twierdzenia tychże świadków. Nie może w ocenie Sądu dziwić, jeśli tylko weźmie się pod uwagę skalę przestępczego procederu, w który uwikłani byli K. S. (1), H. N. (1), S. K., P. K. (1) czy O. C. (1), oraz skalę procederu narkotykowego którego najczęściej świadkiem była P. S., jak też upływ czasu od tych poszczególnych zdarzeń do przesłuchań, a także wielość postępowań, w których omawiani świadkowie składali/składają zeznania, że w ich poszczególnych przesłuchaniach mogą zaistnieć drobne, nieznaczące różnice, co jednak nie wyklucza generalnej ich oceny, iż co do zasady pozostają one konsekwentne. Zdaniem Sądu zachowana co do zasady konsekwencja zeznań omawianych świadków oraz ich logika nie została skutecznie podważona przez żadną ze stron. Stopień ich precyzji, szczegółowość poszczególnych opisów świadczyły w ocenie Sądu również o tym, że twierdzenia omawianych świadków nie były jedynie wytworem ich wyobraźni, lecz odtworzeniem w pamięci (zawodnej z natury rzeczy – stąd drobne nieścisłości) zdarzeń, które miały miejsce w rzeczywistości. Zasady doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania wskazują bowiem, iż człowiek nie jest w stanie po wielu latach powtórzyć z taką szczegółowością jak omawiani świadkowie czegoś, co nie wydarzyło się rzeczywiście.

Zdaniem Sądu nie można też racjonalnie twierdzić, iż omawiani świadkowie byli zainteresowani bezpodstawnym obciążaniem pomówionych oskarżonych. Odnosząc się do tej kwestii przypomnieć na wstępie należy, iż K. S. (1), H. N. (1), O. C. (1), P. S., P. K. (1) i S. K. nigdy (czy to wyjaśniając jako podejrzana/podejrzany, czy to zeznając jako świadkowie) nie deprecjonowali swojej własnej roli w poszczególnych przestępczych zdarzeniach. Nie umniejszali oni nigdy swojej roli, zawsze obciążali również siebie, częstokroć wskazując na swoją niepoślednią bynajmniej rolę w zdarzeniach przestępczych. Sama okoliczność, iż H. N. (1) i O. C. (1), wyjaśniając jeszcze jako podejrzani czy też zeznając obecnie jako świadkowie, byli zapewne zainteresowani skorzystaniem z dobrodziejstwa art.60§3 k.k. nie niweczy jeszcze wiarygodności ich twierdzeń, skoro sam ustawodawca przewidział taką właśnie sytuację procesową. Tym bardziej nie można zasadnie stawiać takiego zarzutu skazanym już prawomocnymi wyrokami K. S. (1), P. S., P. K. (1) czy S. K..

Twierdzenia omawianych świadków, w tym te obciążające poszczególnych oskarżonych z niniejszej sprawy, zostały sformułowane w sposób w pełni spontaniczny – świadkowie rozpoczęli składanie obszernych wyjaśnień bezpośrednio po ich zatrzymaniu, a ich twierdzenia cechowała konsekwencja w stopniu, o którym była mowa wyżej, zgodność co do zasady w kolejnych relacjach składanych w różnych przecież fazach postępowania (często bardzo odległych czasowo) i nie zawierały one zdaniem Sądu informacji istotnie sprzecznych, wzajemnie się wykluczających. Pomówienie omawianych świadków względem poszczególnych oskarżonych występujących w niniejszej sprawie nie wykazywało też chwiejności. Brak też było jakichkolwiek dowodów, mogących choćby sugerować, iż zeznania (i wcześniejsze wyjaśnienia) omawianych świadków jako pomawiające zostały złożone w warunkach wyłączających swobodę ich wypowiedzi.

Zeznania (i wcześniejsze wyjaśnienia) omawianych świadków w poszczególnych fragmentach korelowały wzajemnie ze sobą, tworząc spójny obraz. Nadto znajdowały one również - oczywiście w poszczególnych swych fragmentach - potwierdzenie w innych dowodach: uznanych za wiarygodne fragmentach zeznań świadków A. P. (1), M. K. (2), M. R. czy P. K. (3).

Nadanie przymiotu wiarygodności zeznaniom K. S. (1), H. N. (1), O. C. (1), P. S., P. K. (1) i S. K. skutkowało jednocześnie zdyskwalifikowaniem wyjaśnień poszczególnych oskarżonych składanym w tym zakresie i uznaniem ich za nieudolną linię obrony ukierunkowaną na uniknięcie odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwa.

W konsekwencji Sąd uznał, iż zeznania:

⚫

K. S. (1) – stanowią istoty dowód podważający wiarygodność wyjaśnień B. B. (1) (co do czynów zarzuconych temu oskarżonemu w pkt.I., II, V. aktu oskarżenia), P. C. (co do czynów zarzuconych temu oskarżonemu w pkt.VIII., IX., X. aktu oskarżenia), M. K. (1) (co do czynów zarzuconych temu oskarżonemu w pkt.XIII., XIV., XV. aktu oskarżenia), M. C. (co do czynów zarzuconych temu oskarżonemu w pkt.XX., XXI., XXII. aktu oskarżenia), M. T. (co do czynu zarzuconego temu oskarżonemu w pkt.XXIII. aktu oskarżenia), T. K. (1) (co do czynu zarzuconego temu oskarżonemu w pkt.XXVIII. aktu oskarżenia), P. K. (2) (co do czynów zarzuconych temu oskarżonemu w pkt.XXX. i XXXI. aktu oskarżenia),

⚫

H. N. (1) - stanowią istoty dowód podważający wiarygodność wyjaśnień B. B. (1) (co do czynów zarzuconych temu oskarżonemu w pkt.I., III., VI. aktu oskarżenia), P. C. (co do czynu zarzuconego temu oskarżonemu w pkt.VIII. aktu oskarżenia), M. K. (1) (co do czynu zarzuconego temu oskarżonemu w pkt.XIII. aktu oskarżenia), M. C. (co do czynu zarzuconego temu oskarżonemu w pkt.XX. aktu oskarżenia), M. T. (co do czynu zarzuconego temu oskarżonemu w pkt.XXIII. aktu oskarżenia),

⚫

O. C. (1) - stanowią istoty dowód podważający wiarygodność wyjaśnień P. C. (co do czynów zarzuconych temu oskarżonemu w pkt.XI. i XII. aktu oskarżenia),

⚫

P. S. - stanowią istoty dowód podważający wiarygodność wyjaśnień B. B. (1) (co do czynu zarzuconego temu oskarżonemu w pkt.I. aktu oskarżenia), M. T. (co do czynów zarzuconych temu oskarżonemu w pkt.XXIII. i XXIV. aktu oskarżenia), P. G. (1) (co do czynu zarzuconego temu oskarżonemu w pkt.XXVII. aktu oskarżenia),

⚫

P. K. (1) – stanowią istoty dowód podważający wiarygodność wyjaśnień M. K. (1) co do czynu zarzuconego temu oskarżonemu w pkt.XVI. aktu oskarżenia,

⚫

S. K. – stanowią istoty dowód podważający wiarygodność wyjaśnień B. B. (1) (co do czynów zarzuconych temu oskarżonemu w pkt.I. oraz IV. aktu oskarżenia), P. C. (co do czynu zarzuconego temu oskarżonemu w pkt.VIII. aktu oskarżenia), M. K. (1) (co do czynu zarzuconego temu oskarżonemu w pkt.XIII. aktu oskarżenia), M. C. (co do czynu zarzuconego temu oskarżonemu w pkt.XX. aktu oskarżenia), M. T. (co do czynu zarzuconego temu oskarżonemu w pkt.XXIII. aktu oskarżenia).

W odniesieniu do zeznań S. K. dotyczących gróźb, które miałyby być kierowane względem niego przez oskarżonego B. B. (1) wskazać należy, iż niezależnie od tego, że zeznania te zostały w części potwierdzone przez świadka M. I. (k.1254 w zw. z k.55-56 teczki C), a mianowicie w części dotyczącej prośby skierowanej do niej przez B. B. (1) podłożenia w aucie S. K. urządzenia nagrywającego (a okoliczność ta przyznana również została przez oskarżonego B. B. (1)) to treść tych zeznań nie była wystarczająca dla stwierdzenia zasadności zarzutu stawianego w pkt. VII aktu oskarżenia. Żaden dowód nie pozwalał na kategoryczne ustalenie, czy B. B. (1) wypowiadając się negatywne o S. K. w obecności M. I. czynił to w tym celu, by ta przekazała S. K. owe wypowiedzi (a więc czy chciał on, by groźby wypowiadane pod adresem S. K. dotarły do niego) czy też tylko wzburzony podejrzeniami wobec S. K. wypowiadał względem niego obelgi czy groźby, niemniej nie w tym celu, by one do S. K. dotarły. Odpowiedzi na tak postawione pytanie nie potrafił udzielić sam S. K. stwierdzając kategorycznie na rozprawie, że nie wie tego. Brak możliwości ustalenia omawianej okoliczności skutkował jednak uznaniem przez Sąd, ze brak jest wystarczających dowodów dla przypisania B. B. (1) czynu zarzuconego mu w pkt.VII. aktu oskarżenia – co prowadziło do uniewinnienia oskarżonego w tym zakresie. Nadmienić też należy, iż taka treść zeznań S. K. bynajmniej nie potwierdziła sugestii oskarżonego B. B. (1), iż S. K. w swych twierdzeniach byłby w stanie „wymyślić wszystko” byle tylko obciążyć oskarżonego – wypowiedzi S. K. w omawianym zakresie świadczyły wręcz o wyważeniu jego wypowiedzi. Za sprawstwem oskarżonego B. B. (1) w zakresie czynu zarzuconego mu w pkt. VII. aktu oskarżenia nie przemawiały też zeznania świadków K. M. (k.1254 w zw. z k.106-107 oraz 221-222 akt głównych) oraz S. F. (k.1254 w zw. z k.107, 223-224 akt głównych).

Za niewiarygodne Sąd uznał twierdzenia świadka M. M. (1) ps. (...) (k.764 w zw. z k.252-253). Świadek ten na rozprawie skorzystał z prawa do odmowy złożenia zeznań, które przysługiwało mu w związku z toczącym się równolegle innym postępowaniem, w którym występował jako podejrzany o przestępstwo związane z czynem zarzuconym M. K. (1) w pkt.XVI. aktu oskarżenia. W odczytanych na rozprawie wyjaśnieniach M. M. (1) nie przyznał się on do czynu polegającego na nabyciu (wespół z P. K. (1)) od M. K. (1) środka odurzającego w postaci marihuany. Takie twierdzenia M. M. (1), podobnie jak wyjaśnienia M. K. (1) dotyczącego omawianego zarzutu, pozostawały jednak w rażącej sprzeczności z twierdzeniami świadków K. S. (1) oraz P. K. (1), które z przyczyn, o których była mowa wyżej, zostały uznane za wiarygodne.

Przydatne dla ustaleń faktycznych okazały się częściowo zeznania świadka A. P. (1) , które wspierały wersję zdarzeń przedstawioną przez H. N. (1) co do faktu przekazania przez niego B. B. (1) i Ł. O. znacznej ilości narkotyku, za co H. N. (1) nie otrzymał umówionej należności. A. P. (1) z oczywistych przyczyn posiadał informację w tym zakresie jedynie z relacji H. N. (1), wobec czego jego wiedza w tym zakresie była dość ogólna (co do Ł. O. posługiwał się jedynie jego pseudonimem, nie znał też rodzaju narkotyku będącego przedmiotem transakcji), niemniej na uwagę zasługuje, że nie było żadnych racjonalnych powodów do tego, by H. N. (1) miałby wymyślać taką historię i przekazywać ją swemu koledze, z którym współpracował w zakresie handlu narkotykami.

Również świadek M. R. , jako dostawca narkotyków na rzecz H. N. (1), potwierdził w swych zeznaniach, iż H. N. (1) opowiedział mu o tym, że został oszukany przez B. B. (1), który nie zapłacił mu za dostarczoną amfetaminę i marihuanę. Wprawdzie M. R. wskazywał, że nie uwierzył H. N. (1) i potraktował to jako zmyśloną wersję zdarzeń mającą wytłumaczyć brak płatności ze strony H. N. (1), niemniej nie sposób nie zauważyć rozgoryczenia świadka M. R. faktem, iż na skutek złożenia m.in. przez H. N. (1) obciążających go zeznań świadek R. został prawomocnie skazany na stosunkowo surową karę pozbawienia wolności (niemal 5 lat). Zauważalna była również niekonsekwencja M. R., który z jednej strony przyznawał, że był dostawcą narkotyków dla H. N. (1) (przyznawał to nawet w toku swego postępowania), a z drugiej strony posądzał H. N. (1) o bezpodstawne pomówienie.

Wersja zdarzeń przedstawiona przez H. N. (1) dotycząca odebrania od niego przez B. B. (1) i Ł. O. znacznej ilości narkotyków została również potwierdzona w części zeznań świadka P. K. (3) . W toku śledztwa, będąc przesłuchiwanym przez Prokuratora P. K. (3)zrelacjonował, iż H. N. (1) opowiadał mu o sytuacji, kiedy to został oszukany przez B. B. (1) i Ł. O. na kwotę 80.000 zł, której nie zapłacili mu oni za dostarczone narkotyki. Co istotne i warte podkreślenia P. K. (3) wiedzę w tym zakresie nabywał niejako „na żywo” tzn. H. N. (1) był u P. K. (3) w czasie, gdy oczekiwał na umówiony kontakt telefoniczny od B. B. (1) i Ł. O. celem spotkania i odebrania pieniędzy stanowiących cenę za dostarczony im narkotyk - zrelacjonował wówczas P. K. (3), że przekazał im towar w lesie w Ł., a następnie świadek K. mógł osobiście zaobserwować reakcję H. N. (1) na brak kontaktu z B. B. (1) i Ł. O. (i na brak zapłaty). Wprawdzie P. K. (3) nie podtrzymał tych twierdzeń na rozprawie, niemniej Sąd nie dał mu wiary w tym zakresie, albowiem twierdzenia świadka, jakoby odczytane mu jego zeznania z etapu śledztwa zostały zasugerowane przez policję nijak nie przystają do wynikającego wprost z protokołu przesłuchania P. K. (3) faktu, iż odczytany mu protokół przesłuchania dotyczył przesłuchania przeprowadzonego przez prokuratora, a nie przez funkcjonariusza policji.

Częściowo za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka M. K. (2) . Świadek potwierdził wersję zdarzeń przedstawioną przez S. K. odnośnie dostarczenia Ł. O. 1.000 g amfetaminy, przy czym według wiedzy świadka nie miał z tym nic wspólnego oskarżony B. B. (1) (zarzut IV. aktu oskarżenia), co jednak nie dyskredytowało twierdzeń S. K., iż dostarczona amfetamina była przeznaczona dla Ł. O. i B. B. (1). Świadek K. jako typowy „kurier” nie miał wprawdzie pełnej wiedzy odnośnie transakcji, w której brał udział, niemniej warte przytoczenia są słowa S. K. pod jego adresem (a cytowane przez M. K. (2)), kiedy to S. K. określał go jako głównego dostawcę „(...)” (k.262), do której należeć miał Ł. O. (chodziło o (...) – organizacji, w której udzielał się również oskarżony B. B. (1)). Świadek K. na rozprawie zrelacjonował również to, co dowiedział się od H. N. (1) o transakcji narkotykowej dotyczącej amfetaminy i marihuany, kiedy to został oszukany przez (...) i (...) (pseudonimy (...) B. i Ł. O.). Podobnie fakt, iż M. K. (2) nie uwierzył w wersję zdarzeń H. N. (1) sam w sobie nie dyskredytował tej zeznań świadka N., w sytuacji, gdy brak było jakichkolwiek racjonalnych powodów dla przyjęcia, iż H. N. (1) miałby jakiś interes w bezpodstawnym pomawianiu właśnie B. B. (1).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego H. S. , którzy nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw. Wyjaśnienia oskarżonego S. pozostawały w rażącej sprzeczności z uznanymi za wiarygodne zeznaniami K. S. (1), a nadto z wynikami przeszukania miejsca zamieszkania H. S., w wyniku którego odnaleziono i zabezpieczono środek odurzający w postaci marihuany, co stało się następnie podstawa zarzutu XIX. aktu oskarżenia. Obecnie warto tez przypomnieć, że H. S. nie zakwestionował ustaleń Sądu w uzasadnianym orzeczeniu, nie złożył wniosku o pisemne uzasadnienie wyroku, który uprawomocnił się w stosunku do osoby tego oskarżonego.

W niewielkim zakresie Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka W. B. (k.764-766 w zw. z 297-298) – siostry oskarżonego B. B. (1), pozostającej w związku konkubenckim ze świadkiem K. S. (1) w latach 2012-2013. Na wiarę zasługiwały te twierdzenia świadka, w których przyznała ona okoliczność swego związku z K. S. (1) oraz zamieszkiwania wraz z nim. Sąd nie dał natomiast wiary tym twierdzeniom W. B., w którym deklarowała ona swój brak świadomości co do związków jej brata – oskarżonego B. B. (1) z narkotykami. Jak wynikało z twierdzeń K. S. (1) W. B. wielokrotnie była świadkiem rozmów dotyczących nartkotyków. Zauważalna była nieudolna próba świadka przedstawienia swojej osoby w jak najlepszym świetle – przykładem był opis sytuacji związanej z dokonanym przez świadka wespół z K. S. (1) rozbojem na osobie P. G. (2), co do którego świadek W. B. usiłowała zbagatelizować swój „wkład” w dokonanie rozboju jedynie do uderzenia pokrzywdzonego butelką w głowę, niejako „zapominając”, gdzie miało to miejsce (w mieszkaniu pokrzywdzonego) i co było dalszą konsekwencją tegoż uderzenia (kradzież wielu przedmiotów). Sprzeczne z zeznaniami K. S. (1) były też twierdzenia W. B. co do rzekomego braku jej świadomości co do tego, co się stało z przedmiotami skradzionymi P. G. (2) (które zostały zbyte przez K. S. (1) oskarżonemu P. K. (2) – czego W. B. była bezpośrednim, naocznym świadkiem).

Nie kwestionując zeznań świadka P. Z. (k.766-767 w zw. z k.18-19 z teczki osobowej nr 27) co do braku jej świadomości prowadzenia działalności narkotykowej przez jej partnera życiowego – oskarżonego P. G. (1) (czy też Ł. O. – oskarżonego w innej sprawie) w ocenie Sądu zeznania te nie były wystarczające dla zdyskwalifikowania zeznań świadka P. S. obciążających P. G. (1) co do czynu zarzuconego w niniejszej sprawie. P. Z. nawet nie znała osoby P. S., wskazała jednak, że przed wprowadzeniem się do jej mieszkania Ł. O. „mieszkał u jakiejś dziewczyny”, co korelowało (również czasokresem tych zdarzeń) z zeznaniami P. S..

Sąd w niewielkiej jedynie części dał wiarę zeznaniom świadka Ł. O. (k.1013-1015) – oskarżonego w sprawie prowadzonej równolegle w Sądzie Okręgowym w Poznaniu pod sygn. akt III K 242/17 m.in. o czyny będące w ścisłym związku z częścią czynów będących przedmiotem niniejszego postępowania (kopia aktu oskarżenia k.974-992). Brak było podstaw do kwestionowania twierdzeń Ł. O. przyznającego swą znajomość z B. B. (1), P. G. (1), M. T., P. C. i M. C., jak również przyznanie okoliczności zamieszkiwania w mieszkaniu P. S. po opuszczeniu zakładu karnego. W pozostałym zakresie Sąd odmówił wiary zeznaniom Ł. O., w szczególności tym, w których zakwestionował on swojej działalności narkotykowej, jak również takiej działalności oskarżonych występujących w niniejszej sprawie. Te twierdzenia Ł. O. pozostawały w rażącej sprzeczności z uznanymi za wiarygodne (z przyczyn opisanych wyżej) zeznaniami świadków K. S. (1), H. N. (1), O. C. (1), P. S. i S. K., a w konsekwencji negacja Ł. O. w jego udziale w przestępczości narkotykowej została potraktowana jedynie jako próba podjęcia obrony w jego własnej sprawie karnej. Sugestie świadka O. związane z próbą podważenia wiarygodności twierdzeń K. S. (1) czy P. S., a dotyczące rzekomego alkoholizmu P. S. oraz kiepskiej kondycji psychicznej K. S. (1) nie znalazły potwierdzenia w innych wiarygodnych dowodach.

Nieprzydatne dla poczynienia ustaleń faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okazały się zeznania J. J. (4) ps. (...) (k.1138) i P. P. (1) (k.1251-1253). Okoliczność, iż według twierdzeń wspomnianych świadków nie wiedzieli oni nic o przestępczej działalności osób będących oskarżonymi w niniejszym procesie samo przez się nie mogło oczywiście prowadzić do wniosku o konieczności uznaniu wyjaśnień oskarżonych za wiarygodne. Odnośnie podnoszonej okoliczności umorzenia śledztwa względem P. P. (1) (postanowieniem z dnia 25 stycznia 2016r. – vide: k.9-9 teczki osobowej nr 21) podkreślić należy, iż prokurator decydując o takim rozstrzygnięciu bynajmniej nie zdyskredytował zeznań K. S. (1), lecz uznał, iż wskazują one jedynie na udział P. P. (1) w szeroko rozumianym handlu narkotykami, ale nie pozwalają na ustalenie konkretnej transakcji narkotykowej z jego udziałem. Podobnie za nieprzydatne w niniejszej sprawie uznać należało zeznania świadka M. K. (4) (k.1032 w zw. z k. 280-282 od słów „raz miała miejsce sytuacja, gdy oszukałem Ł. o pseudonimie (...)” do słów „może z pewnością zweryfikować S. K.”), który nie miał żadnej wiedzy co do zdarzeń będących przedmiotem niniejszego postępowania.

Zeznania świadka P. G. (2) – pokrzywdzonego rozbojem dokonanym m.in. przez K. S. (1) w dniu 27 czerwca 2013r. były przydatne w niniejszej sprawie dla ustalenia wartości sprzętu (monitora komputerowego oraz laptopa), który został skradziony świadkowi w wyniku rozboju, a który następnie – jak ustalono w oparciu o wyjaśnienia K. S. (1) - został zbyty oskarżonemu P. K. (2).

Za w pełni przydatne Sąd uznał zgromadzone i wymienione wyżej dowody z dokumentów. W szczególności przydatne były dokumenty dotyczące danych o karalności oskarżonych, wywiady środowiskowe w miejscu zamieszkania oskarżonych, a także dane co do okresów osadzenia poszczególnych osób w warunkach izolacji więziennej, co pozwalało częstokroć na sprecyzowania dat poszczególnych zdarzeń

Jako dotyczące innych zdarzeń, a tym samym za nieprzydatne dla poczynienia ustaleń faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy Sąd uznał zeznania świadków: T. K. (3) (k.743 w zw. z k.108-109), S. D. (k.1254 w zw. z k. 46-54 akt głównych), A. L. (1) (k.1254 w zw. z k.73-74 akt głównych oraz 12-13 teczki osobowej nr 23), D. T. (k.1254 w zw. z k. 112-113, 115-116 akt głównych), M. O. (k.1254 w zw. z k. 110 akt głównych), T. W. (k.1254 w zw. z k. 117-118 akt głównych), M. S. (k.1254 w zw. z k. 171-172, 173-179 akt głównych), E. B. (k.1254 w zw. z k. 195-197, 199-200 akt głównych), Ł. P. (k.1254 w zw. z k. 202-205, 207-208 tom II akt głównych), W. Z. (k.1254 w zw. z k.215-217 akt głównych), J. P. (k.1254 w zw. z k. 218-220 akt głównych), D. P. (k.1254 w zw. z k.225-226 akt głównych), A. P. (3) (k.1254 w zw. z k. 228-229 akt głównych), K. K. (6) (k.1254 w zw. z k. 230-231 akt głównych), A. J. (k.1254 w zw. z k 233-234 akt głównych), M. W. (k.1254 w zw. z k. 235-236 akt głównych), D. C. (k.1254 w zw. z k.238-239 akt głównych), K. A. (k.1254 w zw. z k.241-245 akt głównych), R. L. (k.1254 w zw. z k. 14-15 teczki osobowej nr 15), A. L. (2) (k.1254 w zw. z k. 44-45 teczki osobowej nr 15), P. F. (k.1254 w zw. z k. 94-97 teczki C), A. S. (k.1254 w zw. z k. 12-14, 16-17 teczki osobowej nr 17), K. S. (2) (k.1254 w zw. z k. 18-19 teczki osobowej nr 19), S. O. (k.1254 w zw. z k.12-13 teczki osobowej nr 22), J. K. (k.1254 w zw. z k.8-9 teczki osobowej nr 24).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu niemal wszystkie zarzuty aktu oskarżenia w niniejszej sprawie okazały się uzasadnione – za wyjątkiem zarzutu przedstawionego B. B. (1) w pkt.VII. aktu oskarżenia (co skutkowało uniewinnieniem tego oskarżonego od popełnienia tego czynu).

Co do przestępstwa kierowania przez oskarżonego B. B. (1) zorganizowaną grupą przestępczą (art.258§3 k.k.), do której należeli również oskarżeni P. C., M. K. (1), H. S., M. C., M. T. oraz Ł. O. (w wyroku określony jako inna ustalona osoba) (art.258§1 k.k.)

Omawiając kwestię popełnienia przez oskarżonego B. B. (1) przestępstwa kierowania, zaś przez oskarżonych P. C., M. K. (1), H. S., M. C. i M. T. przestępstwa udziału w zorganizowanej grupie przestępczej wskazać należy na wstępie, iż odpowiedzialność karna za udział w zorganizowanej grupie przestępczej jest niezależna od odpowiedzialności karnej za przestępstwa popełnione w związku z udziałem w takiej grupie.

Zgodnie z art.258§1 k.k. przestępstwo w nim stypizowane popełnia ten, kto bierze udział w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego. Surowszej odpowiedzialności podlega zaś ten, kto grupę taką (lub związek) zakłada lub nią kieruje (art.258§3 k.k.).

Kodeks karny nie zawiera legalnej definicji „zorganizowanej grupy przestępczej”. Każdorazowo kwestia ta podlega ocenie Sądu w konkretnej sprawie, przy czym w tym zakresie istnieje bogate (choć ewoluujące w czasie) orzecznictwo Sądów – w szczególności Sądów Apelacyjnych - wskazujące na podstawowe, istotne elementy, które pozwalają na uznanie określonej grupy ludzi popełniających przestępstwa za zorganizowaną grupę przestępczą.

Pojęciem wyjściowym dla określenia zakresu znamion przestępstwa z art.258 k.k. jest pojęcie „grupy”. Z socjologicznego punktu widzenia pod tym pojęciem rozumie się pewną liczbę osób – co najmniej trzech – posiadających wspólne wartości, oddzielonych od innych zbiorowości wyraźną zasadą odrębności. Cechą charakterystyczną takiej grupy jest istnienie członków, którzy określają cele grupy i identyfikują się z jej zbiorowym dążeniem oraz zadania członków grupy, ich funkcje. Grupa opiera się na określonej formie współdziałania i porozumienia ludzi, w oczywisty sposób zatem pozostaje w związku z definicją współsprawstwa z art.18§1 k.k.. Popełnienie przestępstwa przez grupę osób czy współsprawców jest głównym celem tej wspólnej działalności. Zorganizowaną grupę przestępczą tworzą bowiem co najmniej trzy osoby, których celem jest popełnienie określonych przestępstw lub też generalnie popełnianie przestępstw o luźnym związku, między innymi bez stałych ról, w każdym bądź razie o większym określeniu ról niż przy współsprawstwie (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 25 marca 1999r., II AKa 45/99, OSA 2000, Nr 2, poz. 15). Dodatkowym bowiem elementem kwalifikującym odpowiedzialność z art.258 k.k. jest branie udziału w grupie mającej na celu popełnianie przestępstw, przy czym grupa taka musi być „zorganizowana”. Zorganizowana grupa, mająca na celu dokonywanie przestępstw, tym właśnie różni się od innej grupy (szajki) przestępców, że jest zorganizowana, a więc posiada trwałą strukturę, czy to pionową - z przywódcą kierującym działalnością, czy poziomą - ze stałym gronem uczestników koordynujących działalność według ustalonych reguł i tym, że jej grono nie nawiązuje kontaktu dla dokonania pojedynczych przestępstw, lecz z góry zakłada popełnianie możliwie wielu przestępstw (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 21 marca 2001r., II AKa 28/01, KZS 2001, Nr 4, poz. 26). Grupa zorganizowana to coś więcej zatem niż współsprawstwo czy luźna grupa osób zamierzających popełnić przestępstwo. W pojęciu „zorganizowania" tkwią bowiem warunki podstawowej wewnętrznej struktury organizacyjnej (choćby z niskim stopniem zorganizowania), jakaś trwałość, jakieś więzy organizacyjne w ramach wspólnego porozumienia, planowanie przestępstw, akceptacja celów, trwałość zaspokojenia potrzeb grupy, gromadzenie narzędzi popełniania przestępstw, wyszukiwanie miejsc dla przechowywania łupu, rozprowadzanie go, podział ról, skoordynowany sposób działania, powiązania socjologiczno-psychologiczne między członkami (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 grudnia 2000r., II AKa 184/00, KZS 2001, Nr 1, poz. 26). Pomocne w ustaleniu treści pojęcia „zorganizowana grupa przestępcza" mogą być zarówno oceny dokonywane z punktu widzenia psychologicznego (powiązania między członkami grupy, wzajemna pomoc, ochrona, jednoczący cel zdobywania środków na utrzymanie, alkohol i rozrywki oraz na działalność przestępczą), jak i socjologicznego (zbiorowość wyznająca wspólne wartości, zachowująca odrębność od społeczeństwa i jego struktur) (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 23 lipca 2002r., II AKa 148/01, Prok. i Pr. - wkł. 2003, Nr 4, poz. 20).

Odnosząc te rozważania do realiów niniejszej sprawy wskazać należy, iż w świetle zgromadzonego materiału dowodowego – w tym w szczególności korespondujących w tym zakresie ze sobą zeznań świadków K. S. (1), H. N. (1), S. K. oraz P. K. (1) uprawnione było zdaniem Sądu stwierdzenie, iż w okresie od marca 2013r. (data pierwszej transakcji narkotykowej z K. S. (1)) do dnia 24 kwietnia 2014r. (data zatrzymania przywódcy grupy - oskarżonego B. B. (1)) na terenie P. działała zorganizowana grupa przestępcza kierowana przez oskarżonego B. B. (1), której stały trzon poza B. B. (1) (kierującym całym przestępczym „przedsięwzięciem” – koordynującym działania poszczególnych członków grupy, ustalającym ceny narkotyków, łączącym osoby wypełniające rolę dealerów narkotykowych, przekazującego im narkotyki w „komis”, pełniącego rolę swoistego „straszaka” wobec osób ociągających się z płatnościami, cieszącego się autorytetem innych członków grupy), tworzyli niewątpliwie oskarżeni P. C. i M. K. (1) (główni dealerzy narkotykowi), ale także M. C. (również dealer narkotykowy), H. S. (udzielający narkotyki innym osobom, ale również udostępniający pomieszczenie piwniczne do przechowywania narkotyków), M. T. (zajmujący się handlem narkotykami) oraz Ł. O. (objęty innym postępowaniem karnym). Wymienione osoby łączyła stała więź organizacyjna – zajmowały się one handlem narkotykami w sposób stały, systematyczny, brały udział w szeregu transakcjach narkotykowych, nabywały i zbywały narkotyki (również między sobą), częstokroć oddając je „w komis”, „w pompę” - co niewątpliwie świadczyło o sporym zaufaniu poszczególnych członków grupy wobec siebie, a jednocześnie definiowało świadomość zbywców, iż nabywca przekazane mu narkotyki nie zażywa sam, lecz zbywa dalej. Tak bardzo znaczny stopień zorganizowania omawianej grupy przestępczej nakazywał zdaniem Sądu uznać, wbrew twierdzeniom obrońców, że oskarżeni P. C., M. K. (1), H. S., M. C. i M. T. oraz objęty innym postępowaniem karnym Ł. O., wraz z oskarżonym B. B. (1) jako przywódcą, tworzyli grupę przestępczą posiadającą charakter zorganizowany w rozumieniu art.258 k.k., a nie że działali jedynie na zasadzie współsprawstwa w rozumieniu art.18§1 k.k., a tym bardziej - by tworzyli jedynie grupę znajomych organizujących i uczestniczących we wspólnych imprezach, spędzających wspólnie czas wolny, skupionych wokół środowiska osób uznających się za kibiców piłkarskich klubu „ (...)” (tzw. (...)). Grupa ta posiadała trwałą strukturę pionową – z B. B. (1) jako jej przywódcą koordynującym całością działalności poszczególnych jej członków, wystąpiły też tutaj warunki podstawowej wewnętrznej struktury organizacyjnej – podział zadań pomiędzy poszczególnych członków grupy.

Co do przestępstw uczestnictwa w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających lub substancji psychotropowych przypisanych oskarżonym B. B. (1) (pkt.2, 3, 4, 6 części rozstrzygającej wyroku), P. C. (pkt.12, 13, 14 części rozstrzygającej wyroku), M. K. (1) (pkt.20 i 21 części rozstrzygającej wyroku), M. C. (pkt.33 części rozstrzygającej wyroku), M. T. (pkt.39 części rozstrzygającej wyroku), P. G. (1) (pkt.41 części rozstrzygającej wyroku), T. K. (1) (pkt.43 części rozstrzygającej wyroku)

Zgodnie z art.56 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii zarzut popełnienia tego przestępstwa można zasadnie postawić takiej osobie, która wbrew przepisom ustawy, wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe (…) albo uczestniczy w takim obrocie, a przedmiotem czynu jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych (…). Akt czynności wykonawczej opisywanego przestępstwa polega zatem na niezgodnym z ustawą wprowadzaniu do obrotu środków odurzających, substancji psychotropowych (…), bądź na uczestniczeniu w takim obrocie (vide: T. L. Chruściel, M. Preiss-Mysłowska, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 2000, s.274-275).

Zgodnie z poglądem doktryny obrót środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi (…) należy rozumieć jako przeniesienie własności bądź posiadania tych środków lub substancji odpłatne bądź nieodpłatne. Wprowadzanie do obrotu środków odurzających i substancji psychotropowych związane jest m. in. z wyjściem poza etap produkcji tych środków oraz substancji i polega na odpłatnym bądź nieodpłatnym przekazaniu innej osobie byleby sprawca przewidywał możliwość, iż przekazywane środki lub substancje znajdą się w ten sposób w obrocie i co najmniej godził się na to. Sprawcą przestępstwa polegającego na wprowadzeniu do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych będzie np. ten kto je wytworzył wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jak również ten, kto w sposób sprzeczny z prawem wszedł w posiadanie tych środków lub substancji. Uczestniczenie w obrocie polega natomiast na przyjęciu - odpłatnie bądź nieodpłatnie - środków odurzających, substancji psychotropowych (…) w celu późniejszego ich przekazania innej osobie, również odpłatnie bądź nieodpłatnie.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w szczególności uznane za wiarygodne zeznania świadków K. S. (1), H. N. (1), S. K., O. C. (2), częściowo M. M. (1), P. K. (1) i P. S. nie pozostawiał wątpliwości, iż oskarżeni B. B. (1), P. C., M. K. (1), M. C., M. T., P. G. (1) i T. K. (1) wypełnili swoimi zachowaniami znamiona charakteryzujące sposób popełnienia przestępstwa uczestnictwa w nielegalnym obrocie środkami odurzającymi. Stwierdzić należy bowiem, iż z całą pewnością doszło do uczestnictwa tych oskarżonych w nielegalnym obrocie środkami odurzającymi lub substancji psychotropowej, których rodzaj określono wyżej - w części wstępnej uzasadnienia. Wymienieni oskarżeni w sposób sprzeczny z prawem wchodzili w posiadanie tych środków odurzających lub substancji psychotropowych nabywając je lub zbywając je celem dalszej odsprzedaży. Poszczególni oskarżeni występowali więc jako nabywcy bądź zbywcy środków odurzających/substancji psychotropowych i taki właśnie był ich udział w przestępczym procederze obrotu narkotykami.

Sąd nie miał żadnych wątpliwości co do wypełnienia przez wymienionych oskarżonych znamion strony podmiotowej omawianego przestępstwa uczestnictwa w nielegalnym obrocie narkotykami. Przestępstwo to można popełnić jedynie umyślnie, z zamiarem bezpośrednim bądź ewentualnym (vide: T. L. Chruściel, M. Preiss-Mysłowska, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 2000, s.278). Mając na uwadze materiał dowodowy, w szczególności zeznania wymienionych wyżej świadków Sąd stwierdził, iż oskarżeni dokonując czynów im przypisanych niewątpliwie działali z zamiarem i to bezpośrednim – zamiar taki wynikał wprost z zeznań wymienionych świadków, ale również z oceny całokształtu opisanego zachowania oskarżonych.

Wobec faktu, iż zachowania oskarżonego P. C. przypisane mu w pkt.12 i 14 części rozstrzygającej wyroku, oskarżonego M. K. (1) przypisane mu w pkt.20 części rozstrzygającej wyroku, oskarżonego M. T. przypisane mu w pkt.39 części rozstrzygającej wyroku, nie były działaniami jednorazowymi, lecz co najmniej dwoma, rozciągniętymi w czasie - zachowaniami polegającymi na udziale w poszczególnych transakcjach narkotykowych (dotyczących za każdym razem jakiejś transzy narkotyku) zasadne stało się ustalenie, iż zachowania te podejmowane w krótkich odstępach czasu, a przy tym niewątpliwie w wykonaniu z góry powziętego zamiaru stanowiły jeden czyn zabroniony – czyn ciągły w rozumieniu art.12 k.k., a obejmujący wielość zachowań. Elementem łączącym poszczególne zachowania danego oskarżonego w całość stał się jednolity zamiar obejmujący całość jego aktywności (ustawodawca opowiedział się tym samym za tzw. subiektywną koncepcją przestępstwa ciągłego). W konsekwencji tego również art.12 k.k. znalazł się w kwalifikacji prawnej danego czynu przypisanego tym oskarżonym.

Mając na uwadze poczynione ustalenia co do ilości środków odurzających (marihuany) lub substancji psychotropowej (amfetaminy) będących przedmiotem każdego z omawianych przestępstw przypisanych w/w oskarżonym zasadne stało się zdaniem Sądu przyjęcie, iż w każdym z tych przypadków była to znaczna ilość nakazująca zakwalifikować czyny każdego z oskarżonych jako przestępstwo z art.56 ust.3 (a nie ust.1) ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Określenie „znaczna ilość” nie została zdefiniowana przez ustawodawcę. W literaturze dominuje pogląd, że do określenia „znacznej ilości" narkotyków używać należy kryterium ilościowo-jakościowego i przyjmować, że chodzi o taką ilość, która zaspokoi potrzeby kilkudziesięciu osób uzależnionych (vide: M. Bojarski, W. Radecki: Przewodnik po pozakodeksowym prawie karnym, Wrocław 1998, s. 240; T. L. Chruściel, M. Preiss-Mysłowska: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz. Warszawa 2000, s. 257; S. Kosmowski: Podstawowe problemy stosowania przepisów kryminalizujących nielegalny obrót narkotykami, Prob.Pr.Kar. 2004, nr 25, s. 35; T. Strogosz: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2008, s. 373; K. Łucarz, A. Muszyńska: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2008, s. 480-481). Również w orzecznictwie ugruntował się pogląd - w całości podzielany przez Sąd Okręgowy orzekający w niniejszej sprawie - iż jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej przestępstw określonych w ustawie z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to „znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2006r., II KK 47/05, OSNKW 2006, z. 6, poz. 57; postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 2007 r., III KK 257/06, R-OSNKW 2007, poz. 339; z dnia 7 lutego 2007 r., III KK 245/06, R-OSNKW 2007, poz. 387; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 2008 r., III KK 30/08, Prok. i Pr. 2008, nr 12, poz. 18; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2009r., I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84). Wskazać też należy, iż dawka aktywna marihuany wynosi 1 g, zaś amfetaminy – 0,1 g (vide: Łucarz Katarzyna, Muszyńska Anna, Komentarz do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, Oficyna 2008).

Odnosząc te rozważania ogólne do realiów niniejszej sprawy wskazać należy, iż omawiane zachowania poszczególnych oskarżonych, których przedmiotem były opisane w pierwszej części uzasadnienia ilości środków odurzających/substancji psychotropowych dotyczyły niewątpliwie znacznej ich ilości - z całą pewnością narkotyki w takiej ilości mogłyby zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych.

W odniesieniu do omawianych przestępstw oskarżonych B. B. (1), P. C. (za wyjątkiem przestępstwa przypisanego mu w pkt.14 części rozstrzygającej wyroku), M. K. (1), M. C., M. T. zasadne również zdaniem Sądu stało się przyjęcie, iż przestępstw tych oskarżeni dopuścili się w ramach działania w zorganizowanej grupie przestępczej, co skutkowało przyjęciem w ich kwalifikacji prawnej również art.65§1 k.k.. Jedynie w przypadku przestępstwa przypisanego P. C. w pkt.14 części rozstrzygającej wyroku brak było podstaw do takiego ustalenia, a to z uwagi na ramy czasowe popełnienia tego przestępstwa.

co do przestępstw udzielania narkotyków (odpłatnego i nieodpłatnego) przypisanych oskarżonym B. B. (1) (pkt.5 części rozstrzygającej wyroku), P. C. (pkt.11 części rozstrzygającej wyroku), M. K. (1) (pkt.19 części rozstrzygającej wyroku), M. C. (pkt.34 części rozstrzygającej wyroku), P. K. (2) (pkt.47b części rozstrzygającej wyroku)

Przestępstwa z art.58 ust. 1 oraz z art.59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii polegają na udzielaniu innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwianiu użycia, umożliwieniu użycia albo nakłanianiu do użycia takiego środka lub substancji, przy czym odróżnia je jedynie strona podmiotowa, którą w przypadku przestępstwa z art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii ustawodawca określił jako w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej.

Udzielanie innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej oznacza czynność przekazania jej środka lub substancji. Dla odpowiedzialności sprawcy nie jest jednak istotne, czy osoba, której udzielił środka odurzającego lub substancji psychotropowej, faktycznie ich użyła. Jest to przestępstwo powszechne, którego sprawcą może być każda osoba fizyczna, zdolna do ponoszenia odpowiedzialności karnej.

Przedmiotem ochrony omawianych przestępstw jest zdrowie społeczne (publiczne) w aspekcie zapobiegania zjawisku narkomanii (vide: m.in. uchwałę 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 27 października 2005 r., sygn. I KZP 32/2005, OSNKW 2005/11 poz. 105 i postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 września 2006 r., sygn. I KZP 19/2006, OSNKW 2006/11 poz. 99).

Odnosząc te uwagi do realiów niniejszej sprawy wskazać należy, iż mając na uwadze treść uznanych za wiarygodne zeznań K. S. (1) nie budziło żadnych wątpliwości Sądu, że B. B. (1) udzielając mu nieodpłatnie, a P. C. i M. K. (1) oraz M. C. udzielając mu odpłatnie narkotyki w postaci marihuany (B. B. (1), P. C. i M. K. (1)) oraz amfetaminy (M. C.) w pełni zrealizowali znamiona czynu z art.58 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (B. B. (1)) i art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (P. C., M. K. (1), M. C.). Jak wynikało z zeznań K. S. (1) uzyskane w ten sposób środki odurzające oraz substancję psychotropową przeznaczył on na swoje własne potrzeby, co nie budzi wątpliwości w świetle ilości oraz czasokresu nabywania tychże narkotyków.

Omawiane zachowania z art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii dokonane przez oskarżonych P. C., M. K. (1) i M. C., w oparciu o zeznania K. S. (1) Sąd uznał za popełnione w ramach działania w zorganizowanej grupie przestępczej (art.65§1 k.k.), a nadto – z uwagi na fakt, że na dane przestępstwo wymienionych oskarżonych składało się kilka ich zachowań (wiele transakcji – narkotyki były bowiem zbywane w transzach), zasadne było również przyjęcie art.12 k.k. w kwalifikacji prawnej przestępstw przypisanych tym oskarżonym.

Na podstawie zeznań K. S. (1) relacjonującego okoliczności zbycia przedmiotów pochodzących z przestępstwa rozboju dokonanego na osobie P. G. (2) zasadnym było również stwierdzenie wypełnienia znamion przestępstwa z art. 59 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przez oskarżonego P. K. (2). Oskarżony ten bowiem decydując się na nabycie pochodzących z przestępstwa monitora komputerowego oraz laptopa częściowo uiścił cenę przekazując K. S. (1) 5 g marihuany i zgodnie z nim ustalił, iż jej wartość wynosi 120 zł. Tym samym P. K. (2) udzielił K. S. (1) środka odurzającego, zaś z uwagi na jednokrotność „transakcji” oraz ilość przekazanej marihuany zasadne było uznanie, iż czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi w rozumieniu art.59 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Co do uniewinnienia oskarżonego B. B. (1) od zarzutu gróźb karalnych wobec S. K. (pkt.7 części rozstrzygającej wyroku)

W ocenie Sądu brak był wystarczających dowodów dla uznania za zasadny zarzut gróźb karalnych, które miałby kierować oskarżony B. B. (1) w okresie od czerwca 2013 roku do grudnia 2013 roku pod adresem S. K.. Nie kwestionując wiarygodności zeznań S. K. stwierdzić należało, iż nie są one wystarczającym dowodem dla stwierdzenia, iż B. B. (1) miałby wypełnić znamiona zarzucanego mu przestępstwa z art.190§1 k.k.. Faktem jest, że B. B. (1) podejrzewał S. K. o współpracę z policją skutkującą akcjami zatrzymań różnych osób na terenie P.. Faktem jest również, że B. B. (1) zwrócił się wówczas do znajomej S. K.–M. I. z prośbą o ukrycie w samochodzie S. K. urządzenia nagrywającego dźwięk (okoliczność przyznana nawet przez oskarżonego B. B. (1)), a jednocześnie w trakcie rozmowy z nią B. B. (1) wyrażał się „niepochlebnie” o S. K. będąc przekonanym o jego przyczynieniu się do udanej akcji policji w zatrzymaniu znajomych B. B. (1), artykułował zapowiedzi wyrządzenia mu krzywdy. Na podstawie zeznań S. K. możliwe było też ustalenie, iż M. I. spotkała się z nim następnie i poinformowała go o postrzeganiu jego osoby przez B. B. (1) i o podejrzeniach kierowanych wobec niego (dotyczących współpracy z policją i konsekwencjach tego). Żaden jednak dowód, w tym w szczególności zeznania S. K., nie pozwalał na kategoryczne ustalenie, czy B. B. (1) wypowiadając się negatywnie o S. K. w obecności M. I. czynił to w tym celu, by ta przekazała S. K. owe wypowiedzi (a więc czy chciał on, by groźby wypowiadane pod adresem S. K. dotarły do niego) czy też tylko wzburzony podejrzeniami wobec S. K. wypowiadał względem niego obelgi czy groźby, niemniej nie w tym celu, by one do S. K. dotarły. Odpowiedzi na tak postawione pytanie nie potrafił udzielić sam S. K. stwierdzając kategorycznie na rozprawie, że nie ma takiej wiedzy. Brak możliwości ustalenia omawianej okoliczności skutkował jednak uznaniem przez Sąd, że brak jest wystarczających dowodów dla przypisania B. B. (1) czynu zarzuconego mu w pkt.VII. aktu oskarżenia – co prowadziło do uniewinnienia oskarżonego w tym zakresie (pkt.7. części rozstrzygającej wyroku). Argumentacja Sądu co do konieczności takiego rozstrzygnięcia, opisana wyżej, a zaprezentowana w ustnych motywach wyroku, najwidoczniej przekonała Prokuratora, który nie zdecydował się na złożenie wniosku o pisemne uzasadnienie wyroku w niniejszej sprawie.

Co do przestępstwa umyślnego paserstwa przypisanego oskarżonemu P. K. (2) (pkt.46 części rozstrzygającej wyroku)

Znamiona występku paserstwa umyślnego zostały stypizowane przez ustawodawcę w art.291§1 k.k., zgodnie z którym zarzut popełnienia tegoż przestępstwa można zasadnie postawić takiej osobie, która nabywa rzecz, pomaga do jej zbycia, przyjmuje ją bądź też pomaga do jej ukrycia, przy czym działa umyślnie tzn. ma zamiar popełnienia czynu zabronionego – chce go popełnić albo przynajmniej godzi się na to, przewidując taką możliwość (art.9§1 k.k.). Znamiona strony przedmiotowej przestępstwa paserstwa umyślnego zostały określone przez ustawodawcę identycznie, jak znamiona paserstwa nieumyślnego. Przestępstwa te zaliczamy do kategorii przestępstw o tzw. alternatywnie określonych znamionach. Dla realizacji znamion tego typu czynu zabronionego warunkiem sine qua non, a jednocześnie wystarczającym jest wypełnienie przez sprawcę już jednej z form czynności sprawczej opisanej w przepisie typizującym ten czyn (vide: Komentarz do Kodeksu Karnego pod redakcją Andrzeja Zolla; tom III; str. 242).

W przypadku przestępstwa paserstwa umyślnego przypisanego P. K. (2) w pkt.46 części rozstrzygającej wyroku Sąd ustalił w oparciu o uznane za wiarygodne zeznania K. S. (1), że po dokonaniu w dniu 27 czerwca 2013r. rozboju na osobie P. G. (2) udał się on do miejsca zamieszkania P. K. (2) i zbył mu skradzione P. G. (2) przedmioty w postaci monitora komputerowego oraz laptopa, których łączna wartość wynosiła 1.400 zł. Co istotne z punku widzenia strony podmiotowej przestępstwa paserstwa, P. K. (2) niewątpliwie doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że nabywane przez niego przedmioty pochodzą z przestępstwa. Nie ma przy tym znaczenia dla kwestii możliwości przypisania przestępstwa paserstwa okoliczność, czy paser zna szczegóły czynu zabronionego, z którego pochodzą nabywane przedmioty. Wystarczająca jest sama świadomość przestępnego pochodzenia tychże przedmiotów, zaś w niniejszej sprawie P. K. (2) zdawał sobie z tego sprawę nie tylko w związku okolicznościami nabywania laptopa i komputera (na klatce schodowej, za ułamek ich rzeczywistej wartości), ale również dzięki temu, że informację w tym zakresie wprost przekazał mu zbywca – K. S. (1), przy czym okoliczność przestępnego pochodzenia nabywanych przedmiotów była dla P. K. (2) całkowicie obojętna.

CO DO WYMIARU KARY I ŚRODKÓW KARNYCH

Rozważając przez pryzmat dyrektyw z art.53§1 i §2 k.k. oraz art.115§2 k.k. kwestię wymiaru kary oraz środków karnych (art.56 k.k.) jako okoliczności obciążające Sąd potraktował:

a)  względem oskarżonego B. B. (1):

⚫

jego czołową rolę w zorganizowanej grupie przestępczej – przez niego kierowanej,

⚫

ustalenie, że przypisanych mu przestępstw polegających na udziale w obrocie narkotykami (pkt.2-4, 6 części rozstrzygającej wyroku) oskarżony dokonał w ramach działania w zorganizowanej grupie przestępczej – okoliczności te winny być traktowane jako obciążające na równi z działaniem w warunkach art.64§2 k.k.,

⚫

uprzednią wielokrotną karalność za przestępstwa,

⚫

w przypadku przestępstwa przypisanego w pkt.2 części rozstrzygającej wyroku działanie w warunkach czynu ciągłego z art.12 k.k.;

b)  względem oskarżonego P. C.:

⚫

jego ważką rolę w działalności zorganizowanej grupy przestępczej kierowanej przez B. B. (1),

⚫

ustalenie, że przypisanych mu przestępstw polegających na udziale w obrocie narkotykami i odpłatnym udzielaniu narkotyków (pkt.11-13 części rozstrzygającej wyroku) oskarżony dokonał w ramach działania w zorganizowanej grupie przestępczej – okoliczności te winny być traktowane jako obciążające na równi z działaniem w warunkach art.64§2 k.k.,

⚫

karalność za przestępstwo,

⚫

w przypadku przestępstw przypisanych w pkt.11-12 oraz pkt.14 części rozstrzygającej wyroku działanie w warunkach czynu ciągłego z art.12 k.k.,

c)  względem oskarżonej M. K. (1):

⚫

jego ważną rolę w zorganizowanej grupie przestępczej,

⚫

ustalenie, że przypisanych mu przestępstw polegających na udziale w obrocie narkotykami i odpłatnym udzielaniu narkotyków (pkt.19-21 części rozstrzygającej wyroku) oskarżony dokonał w ramach działania w zorganizowanej grupie przestępczej – okoliczności te winny być traktowane jako obciążające na równi z działaniem w warunkach art.64§2 k.k.,

⚫

w przypadku przestępstw przypisanych w pkt.19-20 części rozstrzygającej wyroku działanie w warunkach czynu ciągłego z art.12 k.k.,

d)  względem oskarżonego M. C.:

⚫

karalność za przestępstwa,

⚫

ustalenie, że przypisanych mu przestępstw polegających na udziale w obrocie narkotykami i odpłatnym udzielaniu narkotyków (pkt.33-34 części rozstrzygającej wyroku) oskarżony dokonał w ramach działania w zorganizowanej grupie przestępczej – okoliczności te winny być traktowane jako obciążające na równi z działaniem w warunkach art.64§2 k.k.,

⚫

w przypadku przestępstwa przypisanego w pkt.34 części rozstrzygającej wyroku działanie w warunkach czynu ciągłego z art.12 k.k.,

e)  względem oskarżonego M. T. - ustalenie, że przypisanego mu przestępstwa polegającego na udziale w obrocie narkotykami (pkt.39 części rozstrzygającej wyroku) oskarżony dokonał w ramach działania w zorganizowanej grupie przestępczej – okoliczności te winny być traktowane jako obciążające na równi z działaniem w warunkach art.64§2 k.k., a nadto w warunkach czynu ciągłego z art.12 k.k.,

W ocenie Sądu nie zachodziły natomiast okoliczności obciążające względem oskarżonych P. G. (1), T. K. (1) i P. K. (2).

Okolicznościami łagodzącymi były zaś:

⚫

w stosunku do oskarżonych P. G. (1), T. K. (1), P. K. (2), M. K. (1), M. T. – ich dotychczasowa niekaralność za przestępstwa,

⚫

w stosunku do pozbawionych wolności oskarżonych T. K. (1) i B. B. (1) - w miarę pozytywne opinie administracji jednostek penitencjarnych

⚫

w stosunku do oskarżonych P. G. (1), M. T., P. K. (2), M. C., M. K. (1) i P. C. - brak stwierdzeń przez kuratorów przeprowadzających wywiady środowiskowe negatywnych uwag co do zachowania danego oskarżonego na wolności.

Przy orzekaniu kary i środków karnych Sąd wziął pod uwagę każdą z dyrektyw opisanych w art.53 k.k., a mianowicie dyrektywy społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy, a także dyrektywy prewencji generalnej (kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa) i prewencji indywidualnej pojmowanej jako cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do danego oskarżonego.

Wobec stwierdzonego bilansu okoliczności łagodzących i obciążających Sąd uznał, iż karami adekwatnymi do stopnia społecznej szkodliwości poszczególnych czynów przypisanych oskarżonym oraz stopnia winy każdego z oskarżonych będą kary przypisane:

⚫

oskarżonemu B. B. (1) w pkt.1-6 części rozstrzygającej wyroku,

⚫

oskarżonemu P. C. w pkt.10-14 części rozstrzygającej wyroku,

⚫

oskarżonemu M. K. (1) w pkt.18-21 części rozstrzygającej wyroku,

⚫

oskarżonemu M. C. w pkt.32-34 części rozstrzygającej wyroku,

⚫

oskarżonemu M. T. w pkt.38 oraz 39 części rozstrzygającej wyroku,

⚫

oskarżonemu P. G. (1) w pkt.41. części rozstrzygającej wyroku,

⚫

oskarżonemu T. K. (1) w pkt.43. części rozstrzygającej wyroku,

⚫

oskarżonemu P. K. (2) w pkt.46. i 47. części rozstrzygającej wyroku.

Biorąc pod uwagę wszystkie wskazane wyżej okoliczności łagodzące i obciążające zdaniem Sądu orzeczenie kar w tym wymiarze było zasadne i konieczne. Poszczególne kary pozbawienia wolności są wprawdzie karami oscylującymi w granicach dolnego zagrożenia ustawowego, ale jednocześnie wystarczająco surowe, by spełnić swe cele w zakresie prewencji ogólnej, jak i indywidualnej. Taki wymiar kary w ocenie Sądu należycie uwzględnia stopień winy każdego z oskarżonych oraz stopień społecznej szkodliwości ich czynów, jak również różnice w indywidualnych uwarunkowaniach wpływających na wymiar kary w stosunku do poszczególnych oskarżonych.

W odniesieniu do przestępstw przypisanych w uzasadnianym orzeczeniu oskarżonym B. B. (1), P. C., M. K. (1), M. C., M. T. Sąd stwierdził, iż bezspornie pozostawały one w zbiegu realnym co skutkowało obowiązkiem wymierzenia kary łącznej.

Przy orzekaniu tej kary mogą mieć zastosowanie różne systemy: system kumulacji - polegający na zsumowaniu (skumulowaniu) kar wymierzonych za zbiegające się przestępstwa, system absorpcji (pochłaniania) - według którego najsurowsza z kar wymierzonych staje się karą łączną pochłaniając pozostałe kary, czy też system asperacji (podwyższenia) - polegający na obostrzeniu najsurowszej z kar orzeczonych poprzednio. Należy przy tym wskazać, że obecnie obowiązujące przepisy uwzględniają elementy wszystkich wskazanych wyżej systemów, przyjmując system mieszany. Zgodnie bowiem z art.86§1 k.k. który określa granice kary łącznej, Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak wymiary kary określonego w tym przepisie. O tym, któremu z systemów należy dać prymat, a zatem jak należy ukształtować karę łączną, każdorazowo rozstrzygają okoliczności rozpoznawanej sprawy. Sąd orzekający karę łączną powinien rozważyć przede wszystkim zagadnienie związku przedmiotowego i podmiotowego zachodzącego pomiędzy zbiegającym się czynami, co w dużej mierze decyduje o zastosowaniu w mniejszym lub większym stopniu zasady absorpcji lub kumulacji przy wymiarze kary łącznej. Silniejsze związki czasowe i rodzajowe pomiędzy dokonanymi przestępstwami wskazują na potrzebę przyznania decydującego znaczenia zasadzie absorpcji łączonych kar. W przypadku zaistnienia luźniejszych relacji pomiędzy tymi czynnikami powinna z kolei przeważać zasada kumulacji. Natomiast trzecia z zasad wymiaru kary łącznej, a mianowicie zasada asperacji, z jednej strony pozwala uniknąć premiowania sprawcy popełniającego kilka przestępstw, z drugiej zaś strony – umożliwia uniknięcie dolegliwości wynikającej z kumulacji orzeczonych kar jednostkowych, a tym samym naruszenia zasad racjonalności wymiaru kary i zasad humanitaryzmu w stosowaniu kar i środków karnych.

W realiach niniejszej sprawy faktem było, iż pomiędzy poszczególnymi przestępstwami przypisanymi oskarżonym występowała najczęściej zbieżność rodzajowa, a także bardzo znaczna zbieżność czasowa. Wymierzając karę łączną Sąd musiał mieć też na względzie liczbę przypisanych poszczególnym oskarżonym przestępstw.

W konsekwencji powyższych rozważań Sąd wymierzył:

⚫

oskarżonemu B. B. (1) karę łączną 4 lat pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 300 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 50 złotych (pkt.8 części rozstrzygającej wyroku),

⚫

oskarżonemu P. C. karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 250 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych (pkt.15 części rozstrzygającej wyroku),

⚫

oskarżonemu M. K. (1) karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 220 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych (pkt.22 części rozstrzygającej wyroku),

⚫

oskarżonemu M. C. karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 120 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych (pkt.35 części rozstrzygającej wyroku),

⚫

oskarżonemu M. T. karę łączną 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności (pkt.40 części rozstrzygającej wyroku).

Reasumując - wysokość wymierzonych oskarżonym kar jest w ocenie Sądu adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów poszczególnych oskarżonych oraz należycie realizuje dyrektywy indywidualno- i ogólnoprewencyjne. Całokształt dolegliwości wynikającej z treści wyroku będzie w ocenie Sądu wystarczający dla zapewnienia skrupulatnego przestrzegania przez oskarżonych w przyszłości zasad porządku prawnego. Wysokość kar grzywny wymierzonych poszczególnym oskarżonym w ocenie Sądu należycie uwzględnia sytuację majątkową oraz możliwości finansowe oskarżonych, a jednocześnie winny być one czytelnym sygnałem zarówno dla oskarżonych, jak i dla społeczeństwa o nieopłacalności popełniania przestępstw również w wymiarze ekonomicznym.

Ustalenie, że oskarżeni B. B. (1), P. C., M. K. (1), M. C., T. K. (1) i P. K. (2) osiągnęli korzyści majątkowe z popełnienia przestępstw im przypisanych obligowało Sąd do orzeczenia przepadku równowartości takiej korzyści majątkowej uzyskanej z danego przestępstwa w oparciu o art.45§1 k.k. (pkt. 9, 16, 23, 36, 45, 48. części rozstrzygającej wyroku).

W odniesieniu do oskarżonych P. G. (1), T. K. (1) i P. K. (2), którym wymierzone kary pozbawienia wolności nie przekroczyły progu dwóch lat warunkującego możliwość skorzystania z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary (przy uwzględnieniu w oparciu o art.4§1 k.k. przepisów kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r.) Sąd uznał, iż wskazani oskarżeni zasługiwali na to dobrodziejstwo. Zgodnie z jednolitą linią orzecznictwa (vide: np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 10 lutego 2000r., OSA 2001/1/1) na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności zasługują sprawcy, co do których istnieje pozytywna prognoza resocjalizacyjna na przyszłość. Dotychczasowa postawa i sposób życia muszą zatem wskazywać na to, że mimo niewykonania kary, zostaną osiągnięte cele kary, a w szczególności, iż sprawca nie powróci ponownie na drogę przestępstwa. Dostrzegając pozytywne informacje co do oskarżonych P. G. (1), T. K. (1) i P. K. (2) wynikające z aktualnych wywiadów środowiskowych/opinii jednostki penitencjarnej oraz uwzględniając fakt dotychczasowej niekaralności tych oskarżonych za przestępstwa Sąd uznał, iż wskazani oskarżeni zasługują na warunkowe zawieszenie wykonania kar pozbawienia wolności (pkt. 42, 44. oraz 49. części rozstrzygającej wyroku). W ocenie Sądu na obecnym etapie możliwe jest skonstruowanie pozytywnej prognozy kryminologicznej względem P. G. (1), T. K. (1) oraz P. K. (2) i przyjęcie poglądu, że oskarżeni ci - mimo niewykonania kar pozbawienia wolności – będą przestrzegać porządku prawnego i nie popełnią kolejnego przestępstwa.

Zgodnie z art.63§1 k.k. na poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności, dwóm dniom kary ograniczenia wolności lub dwóm dziennym stawkom grzywny. Mając na uwadze informacje wynikające z dokumentacji co do okresów zatrzymania oraz tymczasowego aresztowania poszczególnych oskarżonym Sąd orzekł o zaliczeniu:

⚫

na poczet wymierzonej oskarżonemu P. C. kary łącznej pozbawienia wolności okres od godz.11.00 dnia 11 czerwca 2014r. do 27 czerwca 2014r. oraz od godz. 14.50 dnia 4 maja 2015r. do dnia 6 maja 2015r. (pkt.17 części rozstrzygającej wyroku),

⚫

na poczet wymierzonej oskarżonemu M. K. (1) kary łącznej pozbawienia wolności okres od godz.16.10 dnia 21 maja 2014r. do 27 czerwca 2014r. (pkt.24 części rozstrzygającej wyroku),

⚫

na poczet wymierzonej oskarżonemu M. C. kary łącznej pozbawienia wolności okres od godz.06.05 dnia 21 maja 2014r. do 27 czerwca 2014r. (pkt.37 części rozstrzygającej wyroku).

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł na podstawie przepisów wskazanych w pkt.50 części rozstrzygającej wyroku. W części dotyczącej uniewinnienia oskarżonego B. B. (1) kosztami sądowymi należało obciążyć Skarb Państwa. W pozostałym zakresie mając na uwadze wymierzenie oskarżonym długoletnich kar pozbawienia wolności oraz dolegliwości finansowe wynikające z wymierzonych kar grzywien Sąd uznał, iż zasadne będzie częściowe zwolnienie oskarżonych od kosztów sądowych, w konsekwencji czego zwolniono oskarżonych od wydatków sądowych, a zasądzono jedynie opłaty od wymierzonych im kar.

SSO Tomasz Borowczak

ZARZĄDZENIE

1)  odnotować w kontrolce uzasadnień (w terminie przedłużonym zarządzeniem Prezesa Sądu Okręgowego w Poznaniu nr (...) z dnia 3 stycznia 2019r.)

2)  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

a)  adw. P. G. (3) jako obrońcy oskarżonych B. B. (1) i P. K. (2),

b)  adw. P. P. (3) jako obrońcy oskarżonych: T. K. (1), M. T., M. C., M. K. (1), P. C.,

c)  oskarżonemu T. K. (1),

d)  adw. M. P. jako obrońcy oskarżonego P. G. (1)

3)  akta przedłożyć za 14 dni od doręczenia lub po wpłynięciu apelacji

P., dnia 26 lutego 2019r.

SSO Tomasz Borowczak