Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

P., dnia 22 marca 2019r .

Sąd Okręgowy w Poznaniu w Wydziale III Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR del. do SO Mateusz Bartoszek

Protokolant: p.o. stażysty A. R.

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w W. – M. P.

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 22 marca 2019 r.

sprawy skazanego J. K., syna Z. i K. z domu W., urodzonego (...) w W.

na skutek wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego

w przedmiocie umorzenia postępowania

postanawia

1.  Na podstawie art. 572 k.p.k. w zw. z art. 85 a contrario k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (DZ. U. z 2015r., poz. 396) w zw. z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., art. 575 a contrario k.p.k. umorzyć postępowanie o wydanie wobec skazanego J. K. wyroku łącznego w zakresie prawomocnych skazań w sprawach:

⚫

Sądu Rejonowego w Wągrowcu sygn. akt II K 835/10 – wyrok z dnia 13 grudnia 2010 r.

⚫

Sądu Rejonowego w Wągrowcu sygn. akt II K 405/11 – wyrok z dnia 9 listopada 2011 r.

⚫

Sądu Okręgowego w Poznaniu sygn. akt III K 170/14 – wyrok z dnia 27 października 2014 r., utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu sygn. akt II AKa 273/14 z dnia 27 stycznia 2015 r.

2.  Na podstawie § 2 ust. 1- 3, § 14 ust. 5, § 19 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348) zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. K. Kancelaria Adwokacka w P. kwotę 147,60 złotych (w tym VAT) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego przed Sądem Okręgowym w Poznaniu;

3.  na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. i art. 626 § 1 k.p.k. kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2018 r. do Sądu Rejonowego w Wągrowcu wpłynął wniosek skazanego J. K. o wydanie wobec niego wyroku łącznego, obejmującego prawomocne skazania w sprawach II K 835/10 i II K 405/11 Sądu Rejonowego w Wągrowcu

Działając na podstawie art. 570 k.p.k. z urzędu Sąd ustalił w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego, że T. B. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

I.  Wyrokiem Sądu Rejonowego w Wągrowcu z dnia 13 grudnia 2010 roku, sygn. akt II K 835/10, za przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, popełnione na przełomie lutego i marca 2010 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 3 tytułem próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Wągrowcu z dnia 24 stycznia 2012 roku sygn. akt II Ko 65/12,

II.  Wyrokiem Sądu Rejonowego w Wągrowcu z dnia 9 listopada 2011 roku, sygn. akt II K 405/11, za przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, popełnione w dniu 28 stycznia 2011 roku na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 5 tytułem próby, karę grzywny w wysokości 40 stawek dziennych po 20 złotych każda, wykonanie kary pozbawienia wolności zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Wągrowcu z dnia 25 maja 2015 roku sygn. akt II Ko 547/15,

III.  Wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 27 października 2014 roku sygn. akt III K 170/14 utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu sygn. akt
II AKa 273/14 z dnia 27 stycznia 2015 r. za przestępstwo z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 1 kwietnia 2014 roku na karę 4 lat pozbawienia wolności.

Z informacji o skazanym z Krajowego Rejestru Karnego, a także z opinii o skazanym sporządzonej przez Dyrektora ZK W. wynika, że J. K. nie został skazany innymi wyrokami, niż wymienione powyżej, poza tym żaden z wymienionych wyroków nie uległ uchyleniu lub zmianie. Po wejściu w życie zmiany przepisów kodeksu karnego, w tym dotyczących kary łącznej, tj. po 1 lipca 2015r., nie zapadł wobec skazanego żaden wyrok skazujący.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na wstępie zaznaczyć jednak należy, że przepisy art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (DZ. U. z 2015r., poz. 396) uregulowały kwestię tzw. intertemporalną, to jest wyłączyły stosowanie przepisów rozdziału IX kodeksu karnego w nowym brzmieniu, a więc przepisów dotyczących nowych zasad orzekania kary łącznej w wyroku łącznym, do spraw w których połączeniu podlegałby wyłącznie kary prawomocnie orzeczone przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. Zgodnie z tym przepisem – przepisów rozdziału IX ustawy kodeks karny, w brzmieniu nadanym ustawa nowelizująca kodeks karny, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Oznacza to, że przepisy art. 85 i następne k.k. w nowym brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015r. nie mają zastosowania w niniejszej sprawie do skazanego J. K., ponieważ wszystkie skazania jakie zapadły wobec niego zostały orzeczone prawomocnie przed 1 lipca 2015r., a ponadto – jak wynika z karty karnej, opinii o skazanym– po dniu 1 lipca 2015r. nie zapadł wobec niego żaden nowy wyrok skazujący na karę podlegającą łączeniu z poprzednimi karami, żaden z poprzednich wyroków nie został uchylony. Tym samym stwierdzić należy na wstępnie, że w stosunku do skazanego J. K. w niniejszym postępowaniu stosuje się przepisy art. 85 i nast. k.k. w brzmieniu starym tj. obowiązującym do dnia 1 lipca 2015r.

Zważyć należy zatem, że zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. właściwy Sąd wydaje wyrok łączny w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, jeżeli zachodzą ku temu warunki określone w szczególności w art. 85 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 1 lipca 2015r.), a mianowicie sprawca popełniał dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z nich i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu.

Rozważając dopuszczalność wydania nowego wyroku łącznego wobec skazanego J. K., uwzględniając dotychczasową karalność skazanego i wydane dotychczas orzeczenia, tj. prawomocnie orzeczone kary wyrokami wymienionymi na wstępie, stwierdzić należy, iż po wydaniu wyroku Sądu Rejonowego w Wągrowcu z dnia 13 grudnia 2010 roku, sygn. akt II K 835/10, za przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, popełnione na przełomie lutego i marca 2010 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 3 tytułem próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Wągrowcu z dnia 24 stycznia 2012 roku sygn. akt II Ko 65/12, zapadł kolejny wyrok Sądu Rejonowego w Wągrowcu z dnia 9 listopada 2011 roku, sygn. akt II K 405/11, za przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, popełnione w dniu 28 stycznia 2011 roku na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 5 tytułem próby, karę grzywny w wysokości 40 stawek dziennych po 20 złotych każda, wykonanie kary pozbawienia wolności zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Wągrowcu z dnia 25 maja 2015 roku sygn. akt II Ko 547/15, a następnie trzeci wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 27 października 2014 roku sygn. akt III K 170/14 utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu sygn. akt II AKa 273/14 z dnia 27 stycznia 2015 r. za przestępstwo z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 1 kwietnia 2014 roku na karę 4 lat pozbawienia wolności.

Wskazać należy bowiem, że pierwszy chronologicznie wyrok jaki zapadł wobec skazanego tj. w sprawie II K 835/10 nie podlegał łączeniu z pozostałymi wymienionymi wyżej w pkt od II do III a to z uwagi na fakt, iż czyny osądzone wszystkimi wyrokami wymienionymi w pkt od II do III zostały popełnione już po wydaniu wyroku w sprawie II K 835/10 czyli po
13 grudnia 2010 r. Ta sama sytuacja dotyczy wyroku II K 405/11, który nie podlega łączeniu z wymienionym wyżej w pkt III wyrokiem III K 170/14, a to z uwagi na fakt, iż czyn osądzony wyrokiem wymienionym w sprawie III K 170/14 został popełniony już po wydaniu wyroku w sprawie II K 405/11 czyli po 9 listopada 2011 r.

Należało zatem w tym zakresie umorzyć postępowanie na podstawie art. 572 k.p.k. w zw. z art. 85 a contrario k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (DZ. U. z 2015r., poz. 396) z uwagi na brak warunków do wydania wyroku łącznego.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 572 k.p.k. w zw. z art. 85 a contrario k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (DZ. U. z 2015r., poz. 396) w zw. z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., art. 575 a contrario k.p.k. umorzono w całości postępowanie o wydanie wobec skazanego J. K. wyroku łącznego tj. w zakresie wszystkich prawomocnych skazań wymienionych wyżej w pkt od 1 do 13 z uwagi zarówno na powagę rzeczy osądzonej, jak i brak warunków do wydania wyroku łącznego, w tym nowego wyroku łącznego w myśl art. 575 k.p.k.

W związku z umorzeniem postępowania, jak w punkcie 1 sentencji, na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. i art. 626 § 1 k.p.k. kosztami postępowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego obciążono Skarb Państwa, natomiast na podstawie § 2 ust. 1- 3, § 14 ust. 5, § 19 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. K. Kancelaria Adwokacka w P. kwotę 147,60 złotych (w tym VAT) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego przed Sądem Okręgowym w Poznaniu.

SSR del. do SO Mateusz Bartoszek