Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marcin Winczewski

Protokolant: sekr. sądowy Artur Kluskiewicz

po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2019 r. w Bydgoszczy na rozprawie

sprawy H. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o zwrot zasiłku chorobowego

na skutek odwołania H. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 29 listopada 2018 r., nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od ubezpieczonej na rzecz pozwanego organu kwotę 180,00 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Marcin Winczewski

Sygn. akt VII U 83/19

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...) z dnia 29 listopada 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. zobowiązał H. W. do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego w kwocie 16.655,62 zł za okres od 18 kwietnia do 15 października 2018. W uzasadnieniu podano, iż ZUS dokonał wypłaty zasiłku chorobowego m.in. za sporny okres. Organ ustalił, że ubezpieczona nie podlegała ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 1 grudnia 2017 r., również na dzień urodzenia dziecka, stąd decyzją z dnia 19 stycznia 2018 r. odmówił jej prawa do zasiłku macierzyńskiego za okres od 16 grudnia 2017 r. do 14 grudnia 2018 r. Decyzją z dnia 22 marca 2018 r. organ stwierdził z kolei, iż ubezpieczona nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 1 grudnia 2017 r., jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą. Po wniesieniu odwołania poinformowano H. W., że w przypadku zmiany przez sąd okresu podlegania pod ubezpieczenie społeczne i nabyciu prawa do zasiłku macierzyńskiego, wypłacony zasiłek chorobowy za okres od 18 kwietnia do 15 października 2018 r. będzie świadczeniem nienależnie pobranym i podlegać będzie zwrotowi. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 18 września 2018 r. w sprawie VI U 1286/18 ustalono, iż ubezpieczona podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej od 1 grudnia 2017 r. do 31 grudnia 2018 r., w związku z czym zdaniem organu ubezpieczona nabyła prawo do zasiłku macierzyńskiego za ten okres. Wypłacony zasiłek chorobowy jest więc świadczeniem nienależnymi i podlega zwrotowi.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła H. W., domagając się jej zmiany i prawidłowego ustalenia kwoty należności z tytułu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że organ nieprawidłowo ustalił kwotę nienależnego świadczenia, albowiem faktycznie ubezpieczonej wypłacono 14.031,72 zł, co daje kwotę o 2.623,90 zł niższą od wskazanej w decyzji. Ponadto ZUS wypłacił jej z tytułu zasiłku macierzyńskiego kwotę o 12.080,70 zł za niską, stąd dokonuje ona potrącenia wierzytelności wobec organu z tytułu przysługującego jej zasiłku macierzyńskiego z wierzytelnością ZUS z tytułu wypłaconego zasiłku chorobowego.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji oraz o zasądzenie od ubezpieczonej kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, iż zasiłek chorobowy był naliczany od podstawy wymiaru w wysokości 3.451,03 zł, a stawka dzienna to 92,02 zł. Ubezpieczona korzystała ze zwolnienia lekarskiego przez 181 dni i przez cały ten okres był jej wypłacany zasiłek chorobowy, zatem nadpłata zasiłku w kwocie brutto wynosi właśnie 16.655,62 zł i została naliczona w sposób prawidłowy, albowiem obejmuje sumę, którą odwołująca faktycznie otrzymała oraz zaliczkę na poczet podatku dochodowego, która nie została przekazana jej, a bezpośrednio urzędowi skarbowemu. Dokonane w odwołaniu potrącenie wierzytelności z tytułu wypłaty zasiłku macierzyńskiego z wierzytelnością organu z tytułu zwrotu wypłaconego zasiłku chorobowego jest bezskuteczne. Przedmiot rozpoznania sprawy sądowej, a przez to zakres kontroli sądowej, wyznacza rozstrzygnięcie zawarte w decyzji, od której wniesiono odwołanie. Kontroli sądowej nie może być poddane roszczenie, o którym w decyzji nie orzeczono. W niniejszej sprawie organ ustalił wysokość zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego, zatem zakres kontroli Sądu może obejmować tylko poprawność wyliczenia tej kwoty i jej zasadność.

Sąd ustalił, co następuje:

H. W. od dnia 5 września 2017 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą Usługi (...) w S., z którego to tytułu zgłosiła się do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. W dniu (...)urodziła (...) L., w związku z czym wystąpiła do organu o przyznanie prawa do zasiłku macierzyńskiego. Decyzją z dnia 19 stycznia 2018 r. ZUS odmówił jej prawa do zasiłku macierzyńskiego z uwagi na fakt, iż urodziła ona dziecko w okresie, w którym nie podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu społecznemu z powodu nieterminowego opłacenia składki za miesiąc grudzień 2017 r. Organ nie wyraził przy tym zgody na opłacenie po terminie składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe za grudzień 2017 r. W wyniku tych ustaleń, decyzją z dnia 22 marca 2018 r. ZUS stwierdził, iż H. W. podlega dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu, jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, od 5 września do 30 listopada 2017 r. oraz od dnia 1 stycznia 2018 r., a jednocześnie nie podlega dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 1 do 31 grudnia 2017 r., właśnie z uwagi na opłacenie po terminie składki za miesiąc grudzień 2017 r. Ubezpieczona wniosła od tej decyzji odwołanie.

W międzyczasie, w okresie od 18 kwietnia do 15 października 2018 r. H. W. była niezdolna do pracy i wobec odmownej decyzji w zakresie prawa do zasiłku macierzyńskiego, wystąpiła o przyznanie prawa do zasiłku chorobowego za ten okres. Łączna wysokość pobranego przez ubezpieczoną zasiłku chorobowego w tym czasie wyniosła 16.655,62 zł brutto. Pismem z dnia 14 czerwca 2018 r., w momencie wypłacenia zasiłku chorobowego, ZUS poinformował H. W., iż w przypadku uwzględnienia przez Sąd jej odwołania od decyzji z dnia 22 marca 2018 r. i zmiany okresu podlegania ubezpieczeniu chorobowemu, nabędzie prawo do zasiłku macierzyńskiego za okres od 16 grudnia 2017 r. do dnia 14 grudnia 2018 r. i wówczas wypłacony zasiłek chorobowy będzie świadczeniem nienależnie pobranym, podlegając zwrotowi.

Wyrokiem z dnia 18 września 2018 r. w sprawie VI U 1286/18 Sąd Okręgowy w Bydgoszczy zmienił zaskarżoną decyzję ZUS z dnia 22 marca 2018 r. w ten sposób, że ustalił, iż H. W. podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, także od 1 grudnia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r.

(okoliczności bezsporne, ponadto dowód: wyrok SO w Bydgoszczy z dnia 18 września 2018 r. w sprawie VI U 1286/18 wraz z uzasadnieniem – k. 33, 36-47 akt sprawy SO VI U 1286/18; odpis skrócony aktu urodzenia L. W. – k. 11 akt ZUS; pismo ZUS z dnia 27 grudnia 2018 r. – k. 14 ZUS; wnioski ubezpieczonej o zasiłki chorobowe z dnia 30 maja 2018 r., z dnia 18 czerwca 2018 r. i z dnia 20 lipca 2018 r. – k. 15-16, 23-26 akt ZUS; zaświadczenia lekarskie – k. 27-28 akt ZUS; pismo ZUS z dnia 14 czerwca 2018 r. – k. 19 akt ZUS; zaświadczenie o wypłaconych zasiłkach chorobowych – k. 18-19; przesłuchanie odwołującej – k. 24, nagranie k. 27)

Po zmianie wyrokiem Sądu Okręgowego okresu podlegania pod dobrowolne ubezpieczenie społeczne, ZUS zgodnie z zapowiedzią z pisma z dnia 14 czerwca 2018 r., decyzją z dnia 9 listopada 2018 r. uchylił decyzję z dnia 19 stycznia 2018 r. i przyznał ubezpieczonej prawo do zasiłku macierzyńskiego za okres od 16 grudnia 2017 r. do 14 grudnia 2018 r., ustalając podstawę wymiaru zasiłku macierzyńskiego na kwotę 2.989,81 zł.

(okoliczności bezsporne, ponadto dowód: decyzja ZUS z dnia 9 listopada 2018 r. – k. 37-38 akt ZUS; przesłuchanie odwołującej – k. 24, nagranie k. 27)

Decyzją z dnia 29 listopada 2018 r. ZUS zobowiązał H. W. do zwrotu nienależnie pobranego za okres od 18 kwietnia 2018 r. do 15 października 2018 r. zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego w kwocie 16.655,62 zł.

(okoliczności bezsporne, ponadto dowód: decyzja ZUS z dnia 29 listopada 2018 r. – k. 41-42 akt ZUS; przesłuchanie odwołującej – k. 24, nagranie k. 27)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, aktach sprawy Sądu Okręgowego w Bydgoszczy o sygnaturze VI U 1286/18 i aktach ZUS, których prawdziwości i wiarygodności strony nie kwestionowały w toku procesu, a także na podstawie przesłuchania ubezpieczonej, które było jasne, konsekwentne, spójne, rzeczowe i korelowało z całokształtem zebranego w sprawie materiału dowodowego. Podkreślenia wymaga, że wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 18 września 2018 r. w sprawie VI U 1286/18 jest prawomocny, a jako taki z mocy art. 365 § 1 k.p.c. wiąże zarówno strony (czyli ubezpieczoną i Oddział ZUS-u w B.), jak i sąd, który go wydał, a także inne sądy i organy państwowe.

Podkreślenia wymaga, iż stan faktyczny sprawy był zasadniczo bezsporny. Niewątpliwie H. W. odmówiono początkowo prawa do przyznania zasiłku macierzyńskiego z tytułu urodzenia w dniu (...). (...) L., albowiem pozwany organ uznał, że w dacie porodu nie podlegała ona pod dobrowolne ubezpieczenie chorobowe z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż opłaciła składkę na ubezpieczenie za grudzień 2017 r. po terminie. Ubezpieczona odwołała się od tej decyzji, która została zmieniona prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy, w wykonaniu którego ostatecznie przyznano jej i wypłacono zasiłek macierzyński za okres od 16 grudnia 2017 r. do 14 grudnia 2018 r. W międzyczasie ubezpieczonej, na jej wniosek, przyznano i wypłacono zasiłek chorobowy za okres od 18 kwietnia do 15 października 2018 r., w łącznej kwocie brutto 16.655,62 zł, która to kwota co do wysokości ostatecznie również nie była sporna (zob. oświadczenie pełnomocnika w toku rozprawy z dnia 19 marca 2019 r. – k. 23 oraz zestawienie na k. 18-19). Przed wypłatą zasiłku chorobowego, organ pouczył H. W. pismem z dnia 14 czerwca 2018 r., że w razie uwzględnienia jej odwołania od decyzji w zakresie okresów podlegania pod ubezpieczenie, nabędzie prawo do zasiłku macierzyńskiego i w tej sytuacji wypłacony zasiłek chorobowy będzie świadczeniem nienależnym, podlegając zwrotowi.

Przechodząc do rozważań prawnych należy wskazać, iż z wzajemnej relacji między ustawą z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (j.t.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1368 ze zm.; powoływana dalej, jako „ustawa zasiłkowa”),, a ustawą z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (j.t.: Dz. U. z 2019 r., poz. 300 ze zm.; powoływana dalej, jako „ustawa systemowa”) wynika, że kształtuje się ona co do zasady, jak stosunek między regulacją szczególną, a regulacją ogólną (por. wyrok SN z dnia 8 kwietnia 2004 r., II UK 305/03, OSNAP 2004/22/390). W orzecznictwie nie ma jednakże wątpliwości, że art. 66 ust. 2 ustawy zasiłkowej nie stanowi przepisu szczególnego w stosunku do art. 84 ust. 2 ustawy systemowej – w tym znaczeniu, że wyłącza stosowanie tego ostatniego przepisu do nienależnie pobranych świadczeń. Przepis art. 66 ust. 2 ustawy zasiłkowej określa w szczególny sposób zasady potrącenia oraz egzekucji, nie wyłącza natomiast stosowania definicji nienależnie pobranych świadczeń, wynikającej z art. 84 ust. 2 ustawy systemowej (zob. wyroki SN z dnia 17 stycznia 2012 r., I UK 194/11, Lex nr 1227962; z dnia 2 grudnia 2009 r., I UK 174/09, Lex nr 585709; z dnia 3 grudnia 2013 r., I UK 212/13, OSNP 2015/3/40 i z dnia 19 lutego 2014 r., I UK 331/13, OSNP 2015/6/83). Ustawa systemowa w art. 84 ust. 1 przewiduje, że osoba, która pobrała nienależnie świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu, wraz z odsetkami, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego. Stosownie przy tym do art. 84 ust. 2, za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się:

1)  świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenie była pouczona o braku prawa do ich pobierania oraz

2)  świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzania w błąd organu wypłacającego świadczenia przez osobę pobierającą świadczenia.

Podstawowym warunkiem uznania, że wypłacone świadczenie podlega zwrotowi w myśl art. 84 ust. 2 pkt 1 ustawy systemowej są po pierwsze brak prawa do świadczenia, po drugie, świadomość tego osoby przyjmującej to świadczenie, płynące ze stosownego pouczenia (wyrok SA w Białymstoku z dnia 6 grudnia 2017 r., III AUa 469/17 , Lex nr 2423322).W niniejszej sprawie nie było wątpliwości co do tego, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych pierwotnie uznał, iż odwołująca nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu za okres od 1 do 31 grudnia 2017 r., a zatem nie miała prawa do zasiłku macierzyńskiego z tytułu urodzenia dziecka. W związku z zachorowaniem ubezpieczonej i składaniem przez nią wniosków o zasiłek chorobowy, organ rentowy realizował je i wypłacał, niekwestionowany ostatecznie co do wysokości brutto, zasiłek chorobowy za sporny okres. Jednocześnie, co kluczowe ZUS poinformował H. W., iż w przypadku zmiany decyzji o podleganiu dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, będzie ona zobowiązana do zwrotu wypłaconego zasiłku chorobowego, albowiem nabędzie prawo do zasiłku macierzyńskiego. Wobec zmiany decyzji organu przez Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w sprawie o sygnaturze akt VI U 1286/18 i ustalenia, iż ubezpieczona podlegała w miesiącu grudniu 2017 r. dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, przysługiwał jej zasiłek macierzyński z tytułu urodzenia dziecka, a tym samym nie miała prawa do zasiłku chorobowego za okres od 18 kwietnia do 15 października 2018 r. W tej sytuacji nie może budzić wątpliwości, iż ubezpieczona zobowiązana jest do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego, czego nawet – co do zasady – nie kwestionowała.

Odnosząc się natomiast wprost do zarzutów odwołania stwierdzić należy, iż nie sposób uznać ich za trafne. Sąd Rejonowy w pełni podziela jednolity pogląd prezentowany w orzecznictwie, iż nienależnie pobrane świadczenie podlega zwrotowi w kwocie „brutto”. Wprawdzie z przepisów ustawy zasiłkowej nie wynika wprost, czy zwrot nienależnie pobranych świadczeń powinien nastąpić w wysokości „brutto” czy też „netto”, niemniej jednak przy wykładni art. 84 ustawy systemowej należy uwzględnić, iż celem tego przepisu jest ochrona Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, dlatego też zwrot nienależnie pobranego świadczenia powinien obejmować kwoty, o jakie Fundusz ten został bezpodstawnie uszczuplony. Zatem nienależnie pobrane świadczenie podlegające zwrotowi obejmuje kwotę „brutto”, czyli kwotę świadczenia faktycznie wypłaconego osobie pobierającej świadczenie, zwiększoną o kwotę podatku dochodowego od osób fizycznych oraz o składkę na ubezpieczenie zdrowotne, jeżeli została potrącona. Zwrot na rzecz organu rentowego nienależnie pobranego świadczenia z ubezpieczenia społecznego w kwocie „brutto” powoduje, że po stronie ubezpieczonego powstaje możliwość ubiegania się o zwrot „nadpłaconego” podatku dochodowego od osób fizycznych, z którym to żądaniem ubezpieczony może wystąpić do organu podatkowego, np. poprzez odliczenie od dochodu wykazanego w zeznaniu rocznym. Nadto uwzględnienie przez sąd ubezpieczeń społecznych rozpoznający sprawę o zwrot nienależnie pobranego świadczenia należnych odliczeń na zaliczkę podatkową jest niemożliwe również ze względów procesowych, bowiem nie jest to przedmiotem sporu. Ponadto kwestia ta dotyczy również innych podmiotów – organów podatkowych, które nie są stronami sporu. W przeciwnym wypadku sąd musiałby się zająć kwestią ustalania przychodu ubezpieczonego oraz rozważać treść stosunku prawnego między organem rentowym jako płatnikiem a innymi podmiotami, nie będącymi stronami procesu. (por. wyroki SN z dnia 17 kwietnia 2009 r., I UK 333/08, OSNP 2010/23-24/292 i z dnia 27 września 2012 r., III UK 34/11, Legalis nr 606425; uchwały SN z dnia 26 kwietnia 1994 r., II UZP 9/94, OSNP 1994/3/45 i z dnia 7 sierpnia 2001 r., III ZP 13/01, OSNP 2002/2/35; wyrok SA w Łodzi z dnia 6 lutego 2014 r., III AUa 754/13, Lex nr 1428171).

Ponadto wskazać należy, iż postępowanie z zakresu ubezpieczeń społecznych jest postępowaniem odrębnym, które cechuje się znaczną odmiennością od zwykłego postępowania cywilnego. W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych sąd nie bada całokształtu okoliczności łączących strony postępowania, a jedynie bada kwestię prawidłowości i zasadności wydanej decyzji. W odwołaniu wnioskodawca może jedynie żądać korekty tego stanowiska i wykazywać swoją rację, odnosząc się do przedmiotu sporu, objętego zaskarżoną decyzją. Odwołujący się nie może żądać czegoś, o czym organ rentowy nie decydował. Zarzuty mają ukierunkowywać czynności sądu zmierzające do zbadania zasadności decyzji organu rentowego (M. Klimas, Postępowanie sądowe w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, Lex 2013). W niniejszej sprawie ramy postępowania sądowego wyznacza decyzja z dnia 29 listopada 2018 r. zobowiązująca ubezpieczoną do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia – zasiłku chorobowego. Przedmiotem wskazanej decyzji nie było ani prawo, ani wysokość zasiłku macierzyńskiego, bowiem było ono przedmiotem innej decyzji (z dnia 9 listopada 2018 r.). Sąd nie może badać innych decyzji ani roszczeń ubezpieczonej z nimi związanych, a jedynie może badać prawidłowość decyzji z dnia 29 listopada 2018 r., która w ogóle nie dotyczy prawa do zasiłku macierzyńskiego. Trafnie wskazuje się bowiem w orzecznictwie, iż w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego, to jej treść wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Zatem tylko na tym obszarze sąd dokonuje jej kontroli zarówno pod względem jej formalnej poprawności, jak i merytorycznej zasadności (zob. postanowienia SN z dnia 13 maja 1999 r., II UZ 52/99, OSNP 2000/15/601; z dnia 3 lutego 2010 r., II UK 314/09, Legalis nr 348966; z dnia 18 lutego 2010 r., III UK 75/09, OSNP 2011/15-16/215; z dnia 2 marca 2011 r., II UZ 1/11, Legalis nr 492250; z dnia 22 lutego 2012 r., II UK 275/11, Lex nr 1215286 i z dnia 19 grudnia 2018 r., III UK 77/18, Legalis nr 1865838). W tej sytuacji argumentacja odwołania odnosząca się do przysługującego ubezpieczonej ewentualnie w wysokości wyższej, niż wypłacona zasiłku macierzyńskiego, nie może mieć w tej sprawie znaczenia, skoro nie to było przedmiotem zaskarżonej w sprawie decyzji. Sąd ubezpieczeń społecznych nie działa w zastępstwie organu rentowego i choć samodzielnie oraz we własnym zakresie rozstrzyga wszelkie kwestie objęte treścią zaskarżonej decyzji, to jego rozstrzygnięcie odnosi się właśnie do tej decyzji (art. 477 § 2, art. 477 ¹⁴ § 2 i art. 477 ^14a k.p.c.). Z tego też względu za niedopuszczalny uznać trzeba zarzut potrącenia, albowiem ubezpieczonej przysługuje prawo do złożenia odwołania i kwestionowania wysokości zasiłku macierzyńskiego wyłącznie w zakresie decyzji, która obejmuje właśnie ten zakres. W stosunkach normowanych przez prawo ubezpieczeń społecznych strony nie mogą czynić sobie wzajemnych ustępstw, ani w sposób dowolny, odbiegający od bezwzględnie obowiązujących przepisów, kształtować tych stosunków według swego uznania.

Z uwagi na powyższe, Sąd na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 k.p.c., w którym została wyrażona zasada odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z treścią tego przepisu, strona przegrywająca zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wygrał przedmiotową sprawę w całości, a na koszty procesu, które poniósł składa się wynagrodzenie ustanowionego w sprawie profesjonalnego pełnomocnika. Wysokość przyznanych kosztów zastępstwa procesowego Sąd ustalił na podstawie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSR Marcin Winczewski