Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2018 roku

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Miazga

Protokolant : st. sekr. sądowy Anna Sołtys

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2018 roku w Nowym Sączu

na rozprawie sprawy

z odwołania L. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

z dnia 30 maja 2018 roku znak: (...)

w sprawie L. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

I.  oddala odwołanie;

II.  zasądza od odwołującego L. G. na rzecz organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 566/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 6 listopada 2018 roku

Decyzją z dnia 30 maja 2018 roku, znak: (...), wydaną na podstawie art. 83 ust 1 pkt1 w zw. z art. 9 ust 1 i 1a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1778 ze zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. stwierdził, że L. G. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu oraz nie podlega dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu w okresie od 1 stycznia 2018 roku do 31 marca 2018 roku.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że od 10 maja 2004 roku L. G. dokonał zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i do 31 grudnia 2017 roku był to dla ww. jedyny tytuł do ubezpieczeń społecznych. Od 1 stycznia 2018 roku L. G. został zgłoszony do ubezpieczenia jako pracownik u płatnika J. P. w wymiarze ½ etatu oraz A. P. (1) w wymiarze ½ etatu . J. P. zgłaszał L. G. od podstawy: 0 zł za styczeń 2018 roku, 420 zł za luty 2018 roku, 1050 zł za marzec 2018 roku , 350 zł za kwiecień 2018 roku, a A. P. (1) za styczeń 2018 roku 0 zł, luty 2018 roku- 420 zł, marzec 2018 roku - 1050 zł, kwiecień 2018 roku- 308, 63 zł. Równocześnie płatnicy składek wykazali przerwę w opłacaniu składek związaną usprawiedliwioną nieobecnością w pracy L. G. od 9 stycznia 2018 roku do 26 stycznia 2018 roku, od 7 marca 2018 roku do 23 marca 2018 roku oraz od 28 marca 2018 roku do 30 marca 2018 roku związaną z niezdolnością do pracy i wynagrodzeniem za czas choroby. ZUS wskazał, że postępowanie wyjaśniające potwierdziło zasadność zgłoszenia do ubezpieczenie przez pracodawców na podstawie umów zwartych na czas od 1 stycznia 2018 roku do 31 marca 2018 roku na ½ etatu w charakterze administratora sieci za wynagrodzeniem minimalnym, obowiązującym w danym roku kalendarzowym. Aneksem z 5 marca 2018 roku zmieniono wymiar czasu pracy u A. P. (1) na 2/ 5 etatu od 6 marca 2018 roku do 31 marca 2018 roku. Od 1 kwietnia 2018 roku zostały zawarte umowy o pracę z A. P. (1) i J. P. na okres od 1 kwietnia 2018 roku do 31 grudnia 2019 roku na dotychczasowych warunkach. W związku z powyższym ZUS ustalił, że od 1 stycznia 2018 roku do 5 marca 2018 roku L. G. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę, co gwarantowało mu wynagrodzenie w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia , tym samym posiadał obowiązkowy tytułu ubezpieczenia z tego tytułu i zwolnienie z obowiązku podlegania ubezpieczeniom jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą.

Od powyższej decyzji odwołał się L. G., wnosząc o zmianę przedmiotowej decyzji i ustalenie, że podlega ubezpieczeniu społecznemu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej od 1 stycznia 2018 roku do 31 marca 2018 roku. Odwołujący się podniósł, że decyzja ZUS jest niezgodna ze stanem prawnym oraz faktycznym. Wskazał, że od 1 stycznia 2018 roku podjął zatrudnienie w dwóch firmach na 1/ 2 etatu, a na jego wniosek od 6 marca 2018 roku zmieniono wymiar zatrudnienia na 2/ 5 etatu. Zatrudniające go firmy wypłaciły wynagrodzenie i składały deklaracje rozliczeniowe w kolejnym miesiącu, co powinno skutkować tym, że od stycznia 2018 roku nie osiągnął żadnego dochodu z tytułu umowy o pracę, a winien być ubezpieczony z tytułu działalności gospodarczej. W pozostałym okresie tylko w marcu 2018 roku osiągnął podstawę minimalnego wynagrodzenia za pracę na poziomie 2100 zł. W piśmie z dnia 17 lipca 2018 roku ( k. 29 ) odwołujący się doprecyzował, że domaga się zmiany decyzji w ten sposób, aby wyrejestrowanie z ubezpieczenia z tytułu działalności było tylko w miesiącu, gdzie z tytułu umowy otrzymywał wynagrodzenie nie mniejsze, niż 2100 zł oraz żeby w każdym miesiącu miał podstawę wymiaru co najmniej od połowy kwoty 2100 zł i uznanie poprzedniej podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział N., powołując się na argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji wniósł o jego oddalenie. ZUS wskazał, że odwołujący się nie wykazał inicjatywy dowodowej, tym samym na podstawie art. 48 b ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych z urzędu sporządził dokumenty rozliczeniowo – zgłoszeniowe , informując o tym odwołującego się pismem z dnia 3 kwietnia 2018 roku. Organ rentowy jednocześnie podniósł, że w sprawie o sprawie o sygn. akt IV U 432/18 Sąd Okręgowy w Nowym Sączu odrzucił odwołanie od pism z dnia 8 marca 2018 roku oraz z dnia 3 kwietnia 2018 roku , albowiem wówczas nie została wydana decyzja w przedmiocie podlegania ubezpieczeniu społecznemu. Kwestia zasiłków chorobowych jest przedmiotem odrębnych decyzji ZUS.

Bezspornym w sprawie było, że L. G. był zgłoszony do ubezpieczenia społecznego jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia 1 maja 2004 i z tego tytułu opłacał składki na ubezpieczenie społeczne. W dniu 29 grudnia 2017 roku L. G. zawarł umowy o pracę z J. P. oraz A. P. (1) na okres od 1 stycznia 2018 roku do 31 marca 2018 roku za wynagrodzeniem odpowiadającym połowie minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w danym roku kalendarzowym na ½ etatu, co odpowiada kwocie 1050 zł ( w 2018 roku ½ z 2100 zł, stanowi 1050 zł). Aneksem z 5 marca 2018 roku zmieniono wymiar czasu pracy L. G. u A. P. (1) na 2/ 5 etatu w okresie od 6 marca 2018 roku do 31 marca 2018 roku. Każdy z ww. płatników składek zgłosił L. G. do ubezpieczenia społecznego jako pracownika od 1 stycznia 2018 roku.

W okresach: od 9 stycznia 2018 roku do 26 stycznia 2018 roku , od 7 marca 2018 roku do 23 marca 208 roku, od 28 marca 2018 roku do 30 marca 2018 roku, od 4 kwietnia 2018 roku do 13 maja 2018 roku, od 22 maja 2018 roku do 25 maja 2018 roku L. G. był niezdolny do pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. P. zgłaszał L. G. do ubezpieczenia w ZUS od następującej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ustalonej od ½ etatu i minimalnego wynagrodzenia: 1) styczeń 2018 roku – 0 zł ; 2) luty 2018 roku 420 zł; 3) marzec 2018 roku 1050, 00 zł, 4) kwiecień 2018 roku 350 zł. A. P. (1) zgłaszała odwołującego się od postawy: 1) styczeń 2018 roku- 0 zł, 20 luty 2018 roku0 420 zł; 3) marzec 2018 roku - 1050 zł,4) kwiecień 2018 roku 0 308, 63 zł . Obniżenie podstawy wymiaru składek do ww. kwot z połowy minimalnego wynagrodzeni za pracę, tj. z kwoty 1050 zł wynikało z faktu przedkładania przez L. G. zwolnień lekarskich ( L-4) i ustawowego zwolnienia z opłacania składek z tego tytułu ( okres nieskładkowy ). W okresach tych odwołujący wnioskował do ZUS o wypłatę zasiłku chorobowego.

( dowód: dane ubezpieczonego o podstawie wymiaru składek, k. 2. (...), k. 4 -5, 7 - 8, (...), k. 6 i 9 akt ZUS )

Pismem z dnia 8 marca 2018r. ZUS poinformował odwołującego o fakcie posiadania od 1 stycznia 2018r. obowiązkowego tytułu do ubezpieczeń społecznych jako pracownika, warunkującego zwolnienie z obowiązku podlegania tym ubezpieczeniom jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą.

Po upływie terminu wyznaczonego odwołującemu w tym piśmie do przedłożenia dokumentacji ubezpieczeniowej organ rentowy sporządził prawidłowe dokumenty z urzędu i pismem z dnia 3 kwietnia 2018r. poinformował o tym odwołującego.

Odwołujący w piśmie z 17 kwietnia 2018r. zawnioskował o przywrócenie jego statusu w ZUS i ręczne wprowadzenie do systemu załączonych do pisma deklaracji za marzec 2018r.

Pismem z dnia 30 kwietnia 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawiadomił L. G. o wszczęciu postępowania w sprawie podlegania ubezpieczeniu społecznemu jako osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą.

( dowód: zawiadomienie, k. 1 akt rentowych,

pisma jw. – k. 8 i 9 akt rentowych )

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy, której wiarygodności i mocy dowodowej żadna ze stron nie kwestionowała w toku postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że odwołujący się zaskarżył do tut. Sądu wyłącznie decyzję dotyczącą podlegania ubezpieczeniu społecznemu. Nie powinno natomiast budzić wątpliwości, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, to treść zaskarżonej decyzji wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania postępowania sądowego( vide: Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 13 maja 1999 roku, II UZ 52/99, OSNP 2000/15/601). Przedmiotem niniejszego postępowania było zatem ustalenie czy Zakład Ubezpieczeń Społecznych zasadnie stwierdził, że L. G. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega ubezpieczeniu społecznemu od 1 stycznia 2018 roku do 5 marca 2018 roku. Przy czym należy mieć na uwadze bezsporną w sprawie okoliczność, że od 1 stycznia 2018 roku odwołujący się zawarł umowy o pracę z J. P. oraz A. P. (1) każdą na ½ etatu, za wynagrodzeniem odpowiadającym połowie minimalnego wynagrodzenie za pracę, co prowadzi do wniosku, że ubezpieczenie L. G. winno być ocenione na płaszczyźnie, tzw. zbiegu tytułów do ubezpieczenia.

Problem ten został określony w art. 9 ustawy z dnia z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1778 ze zm.). Zgodnie z art. 9 ust 1 cyt. ustawy osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 ( pracownicy ), 3, 7b, 10, 20 i 21, spełniające jednocześnie warunki do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z innych tytułów, są obejmowane ubezpieczeniami tylko z tytułu stosunku pracy, umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarły z pracodawcą, z którym pozostają w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni, otrzymywania stypendium doktoranckiego, służby, pobierania świadczenia szkoleniowego, świadczenia socjalnego, zasiłku socjalnego albo wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze świadczenia górniczego lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie. Mogą one dobrowolnie, na swój wniosek, być objęte ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi również z innych tytułów, z zastrzeżeniem ust. 1a. W myśl art. 9 ust 1 a cyt. ustawy ubezpieczeni wymienieni w ust. 1, których podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni, służby, pobierania świadczenia szkoleniowego, świadczenia socjalnego, zasiłku socjalnego lub wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze świadczenia górniczego lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie w przeliczeniu na okres miesiąca jest niższa od określonej w art. 18 ust. 4 pkt 5a, podlegają również obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów, z zastrzeżeniem ust. 1b i art. 16 ust. 10a. Stosownie do art. 9 ust 1 b ustawy jeżeli ubezpieczeni, o których mowa w ust. 1a, spełniają jednocześnie warunki do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z więcej niż jednego innego tytułu, stosuje się do nich odpowiednio ust. 2. Art. 9 ust 2 ustawy systemowej natomiast stanowi, że osoba spełniająca warunki do objęcia obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z kilku tytułów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4-6 i 10, jest objęta obowiązkowo ubezpieczeniami z tego tytułu, który powstał najwcześniej. Może ona jednak dobrowolnie, na swój wniosek, być objęta ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi także z pozostałych, wszystkich lub wybranych, tytułów lub zmienić tytuł ubezpieczeń, z zastrzeżeniem ust. 2c i 7.

Oceniając regulację art. 9 ust. 1 cyt. ustawy przyjmuje się, że podstawą zbiegu tytułu bezwzględnego z tytułem ogólnym jest istnienie obowiązku ubezpieczenia wynikającego z tytułu bezwzględnego oraz z tytułu pozwalającego na dobrowolne przystąpienie do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych (art. 9 ust. 1 u.s.u.s.). Reguła zbiegu polega na powstaniu obowiązku ubezpieczenia z tytułu bezwzględnego (stosunku pracy). Zasada ta nie ma jednak charakteru bezwarunkowego, gdyż zgodnie z art. 9 ust. 1a u.s.u.s. osoby podlegające obowiązkowi ubezpieczenia z tytułu bezwzględnego podlegają także obowiązkowi ubezpieczenia z innych tytułów, jeżeli podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia z tytułu bezwzględnego w przeliczeniu na okres jednego miesiąca jest niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę. W powyższym zakresie dochodzi więc do rozszerzenia obowiązku ubezpieczenia, co leży w interesie wszystkich ubezpieczonych i jest uzasadnione celem fiskalnym.

Przy ocenie powyższego przyjmuje się, że podstawę wymiaru składek, o której mowa w art. 9 ust. 1a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.), stanowi wynagrodzenie za pracę wynikające z treści stosunku pracy. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 lutego 2013 r. , I UK 484/12 , LEX nr 1400088 wprost wskazał, że wykładnia systemowa, funkcjonalna i celowościowa art. 9 ust. 1a u.s.u.s. (ze szczególnym uwzględnieniem reguł słuszności, in dubio pro tributario, konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawnego) prowadzi do wniosku, że pojęcie "podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe" użyte w art. 9 ust. 1a u.s.u.s. należy rozumieć jako wynagrodzenie za pracę wynikające z treści stosunku pracy, a nie - jako przychód zdefiniowany w art. 4 pkt 9 tej ustawy. Jeżeli zatem pracownik podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym na podstawie ważnego stosunku pracy (art. 9 ust. 1 u.s.u.s.), którego elementem jest wynagrodzenie w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia w przeliczeniu na okres jednego miesiąca i praca ta jest wykonywana, co nakłada na pracodawcę obowiązek wypłaty za nią uzgodnionego wynagrodzenia, to należy uznać, że pracownik ten nie podlega również obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów na podstawie art. 9 ust. 1a u.s.u.s. w sytuacji, gdy nie dochodzi do wypłaty należnego mu wynagrodzenia za pracę za dany okres, co jest równoznaczne z brakiem przychodu ze stosunku pracy w tym okresie w rozumieniu art. 4 pkt 9 u.s.u.s., mającego znaczenie dla określenia podstawy wymiaru składek zgodnie z art. 18 ust. 1 u.s.u.s

Wobec tego tylko gdy ubezpieczeni wymienieni w art. 9 ust. 1 u.s.u.s., których podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu stosunku pracy w przeliczeniu na okres miesiąca jest niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów niż wskazanych w tym przepisie. W przeciwnym wypadku, gdy podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracownika jest niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia i jednocześnie osoba ta ma inny tytuł do ubezpieczeń, to obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlega z obu tych tytułów ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 23 listopada 2017 r. III AUa 700/17, LEX nr 2427765 ).

W przedmiotowej sprawie bezspornym było, że L. G. w ocenianym okresie od 1 stycznia 2018 roku do 31 marca 20018 roku, tj. w czasie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej i zgłoszenia do ubezpieczenia z tego tytułu nawiązał skutecznie dwa stosunki pracy – każdy na ½ etatu za połową minimalnego wynagrodzenia za pracę, co praktycznie dało odwołującemu się pracę na etacie za minimalnym wynagrodzeniem za pracę. Okoliczność ta - co zasadnie ocenił ZUS – powoduje, że nie może on być objęty ubezpieczeniem jako pracownik również z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Odwołujący powoływał się na to, że fizycznie podstawa wymiaru składki była niższa, niż wynikało to z umowy. Z przeprowadzonego przez Sąd postepowania dowodowego wynika, że J. P. zgłaszał L. G. do ubezpieczenia w ZUS od podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ustalonej od ½ etatu: 1) styczeń 2018 roku – 0 zł ; 2) luty 2018 roku - 420 zł; 3) marzec 2018 roku - 1050, 00 zł, 4) kwiecień 2018 roku 350 zł, natomiast A. P. (1) zgłaszała odwołującego się od postawy: 1) styczeń 2018 roku- 0 zł, 20 luty 2018 roku 420 zł ; 3) marzec 2018 roku - 1050 zł,4) kwiecień 2018 roku - 308, 63 zł . Zatem do ZUS był została podana podstawa minimalnego wynagrodzenia tylko w miesiącu marcu 2018 roku, a pozostałym czasie była niższa. Zdaniem Sądu nie wpływa to jednak na zasadność żądań odwołującego się. W tym zakresie Sąd w całości akceptuje przytoczone powyżej utrwalone stanowisko judykatury, że dla oceny zbiegu ubezpieczenia przyjmuję się kwotę wskazaną na umowie o pracę, a okoliczności uzasadniające zmniejszenie podstawy wymiaru, takiej jak zwolnienie chorobowe, nie pomniejszają tej podstawy. W przypadku odwołującego się obniżenie podstawy wymiaru składek do ww. kwot z połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę, tj. z kwoty 1050 zł wynikało z faktu przedkładania przez L. G. zwolnień lekarskich ( L-4) i ustawowego zwolnienia z tego tytułu z opłacania składek ( okres nieskładkowy ). W okresach tych odwołujący wnioskował o wypłatę zasiłku chorobowego. Dla oceny sprawy istotnym jest, że ratio legis przepisu art. 9 ust. 1a ustawy systemowej należy postrzegać w odniesieniu do jej art. 9 ust. 1. Ma on na celu wyeliminowanie zbiegu tytułów ubezpieczenia w sytuacji, gdy przychód z wiodącego stosunku pracy jest relatywnie niski (poniżej minimalnego wynagrodzenia). Znaczenie ma wynagrodzenie określone w umowie o pracę. Gdy to wynagrodzenie jest równe co najmniej minimalnemu, a tak musi być, gdy pracownik jest zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, to z innych tytułów ubezpieczenia emerytalne i rentowe są dla niego dobrowolne. Tak będzie również, gdy z różnych względów, pomimo trwania zatrudnienia, pracownik nie otrzyma wynagrodzenia lub wypłacone wynagrodzenie będzie niższe od minimalnego. Jeżeli bowiem pracownik podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym na podstawie ważnego stosunku pracy (art. 9 ust. 1 u.s.u.s.), którego elementem jest wynagrodzenie w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia w przeliczeniu na okres 1 miesiąca i praca ta jest wykonywana, co nakłada na pracodawcę obowiązek wypłaty za nią uzgodnionego wynagrodzenia, to należy uznać, że pracownik ten nie podlega również obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów na podstawie art. 9 ust. 1a u.s.u.s. w sytuacji, gdy nie dochodzi do wypłaty należnego mu wynagrodzenia za pracę za dany okres. Taki pogląd podzielił również SA w B. w wyroku z dnia 11 września 2013 r., III AUa 291/13, LEX nr 1369205. W konsekwencji obowiązek ubezpieczeń społecznych w przypadku pracownika, który równocześnie ma inny tytuł do ubezpieczeń, będzie dotyczył osób zatrudnionych na część etatu, gdy ich wynagrodzenie jest niższe od minimalnego ( vide: Wantoch-Rekowski Jacek (red.), Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych. Komentarz . LEX 2015 ). W przypadku odwołującego się z uwagi na jego zatrudnienie od 1 stycznia 2018 roku z podstawą wymiaru w kwocie odpowiadającej minimalnemu wynagrodzeniu za pracę ( dwie umowy na ½ etatu) miał on inny tytuł ubezpieczenia, przez co decyzja ZUS ustalająca brak ubezpieczenie z tytułu działalności gospodarczej odpowiada prawu.

Podnoszone przez odwołującego się kwestie związane z podstawą wymiaru zasiłku chorobowego nie było przedmiotem niniejszego postepowania, dlatego też Sąd do nich się nie ustosunkowywał.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oraz powołanych przepisów prawa materialnego oddalił odwołanie jako bezzasadne – w pkt I wyroku. Na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu, wyrażonej w art. 98 k.p.c. w związku z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U z 2018, poz. 265. ), zasądził od L. G. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w N. kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego - w pkt II wyroku.

Sygn. akt IV U 566/18

ZARZĄDZENIE

1) odnotować uzasadnienie,

2) odpis wyroku z uzasadnieniem i pouczeniem doręczyć odwołującemu się.

3) kal. 14 dni.

N., dnia 16.11.2018r.