Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z 5.05.2017 r. znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. w Ł. w Z., na podstawie ustawy z dn. 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 887 ze zm.), po rozpoznaniu wniosku z 11.04.2017 r., przeliczył ponownie emeryturę B. M. od 1.04 2017 r. tj od miesiąca w którym zgłoszono wniosek.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 110,62 %. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 110,62 % przez 2.275,37 zł, tj. kwotę bazową - wynosi 2.517,01 zł. Podstawa wymiaru po waloryzacji wynosi od: 01.03.2017r. 3.214,91 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład uwzględnił:

- 37 lat 5 m-cy- okresów składkowych, tj. m-cy 449

- 5 lat 7 m-cy - okresów nieskładkowych (nie więcej niż 1/3 składkowych), tj. m-cy 67 Przy tych założeniach wyliczona emerytura wyniosła 1.868,78 zł Świadczenie po waloryzacji od: 01.03.2014r. do 01.03.2017r. wynosi od 01.04.2017r. 2.387,00 zł.

/decyzja – k. nienumerowane Plik I akt ZUS/

Odwołanie od ww. decyzji w dniu 30.05 2017 r. złożył B. M. wnosząc o jej zmianę i ponowne przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem w podstawie wymiaru świadczenia za okres zatrudnienia od 12.05.1969r. do 31.01.1971r. w (...) S.A. (dawniej Biuro (...) w Ł.) wynagrodzenia zasadniczego w wysokości 3.217,00 zł miesięcznie z uwzględnieniem premii zgodnie z zaświadczeniem z dnia 12.09.1969 r., , od dnia 1.05.1970r. dodatku funkcyjnego w wysokości 300,-zł. miesięcznie. Nadto uwzględnienie wynagrodzeń za okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) /POI/ dawniej (...) Miejskich nr (...) w Ł. od 1.03.1973r. do 30.11.1991 r. wynikających z zestawienia wynagrodzeń sporządzonego przez księgową przedsiębiorstwa. Wnioskodawca podniósł, iż domaga się przeliczenia emerytury z uwzględnieniem 20 najkorzystniejszych lat z całego okresu ubezpieczenia.

/ odwołanie k. 2- 3/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Zakład podniósł, że do ustalenia podstawy wymiaru emerytury za okresy zatrudnienia od 12.05.1969r. do 31.01.1971 r. i od 4.08.1971r. do 28.02.1973r. przyjęto wynagrodzenie wynikające z zaświadczeń o zatrudnieniu i nagrodzeniu, które są dla organu rentowego dokumentem wiążącym.

Nie uwzględniono do ustalenia podstawy wymiaru emerytury wynagrodzeń za okres od 1978-1991 podpisanych przez księgową, bowiem dokument ten nie spełnia przesłanek określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia: 11.10.2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. Nr 237, poz. 1412). Organ rentowy podniósł, iż w razie przedłożenia zastępczej dokumentacji, innej niż zaświadczenie o zarobkach lub legitymacja ubezpieczeniowa, w podstawie wymiaru mogą być uwzględnione tylko takie składniki wynagrodzi określone w aktach osobowych, które przysługiwały bezwarunkowo w czasie trwania zatrudnienia, stałe składniki - określone kwotowo np: wynagrodzenie zasadnicze, stałe dodatki określone kwoto. Inne składniki wynagrodzenia, takie jak: premie, nagrody czy dodatki mogą być uwzględnione wówczas, jeżeli zachowana dokumentacja wskazuje na ich faktyczną wypłatę w określonej wysokości której została odprowadzona składka na ubezpieczenie społeczne. W przypadku, gdy w aktach osobowych pracownika wynagrodzenie określone jest stawką godzin ustalenie wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru świadczenia dopuszczalne jest tylko wówczas jeżeli zachowały się dane dotyczące liczby przepracowanych godzin, jaką dany pracownik fakty przepracował na danym stanowisku i w danym okresie. Przedstawione wyżej zasady dowodzenia wysokości osiąganych zarobków dla celów świadczeń emerytalno-rentowych wykluczają inne - niż podane sposoby w postępowaniu przed organem rentowym W szczególności brak jest podstaw prawnych do ustalenia wynagrodzenia na zasadzie domniemania według innych, nie przewidzianych powoływanymi wyżej przepisami kryteriów - np. wynagrodzenia innego pracownika. Ponadto w aktach sprawy brak jest dokumentów potwierdzających uzyskiwane przez wnioskodawcę tytułu wypłaty dodatku funkcyjnego w wysokości 300,-zł. za posiadane uprawnienia budowlane.

/ odpowiedź na odwołanie k. 4-5/

Pismem procesowym z dnia 7.03.208 i 14.06.2018 r. wnioskodawca sprecyzował domaga się przeliczenia należnych mu świadczeń z uwzględnieniem złożonej w procesie dokumentacji osobowo – płacowej z (...) Miejskich nr (...) w Ł., wynagrodzenia w kwocie 3.217,00 wynikającej z zaświadczenia z dnia 22 .09.1969r. za okres zatrudnienia od 12.05.1969r. do 31.01.1971r. oraz dodatku za posiadane uprawnienia budowlane w okresie od 1.05. 1970 do 31.01.1971r. w kwocie 300 zł miesięcznie

/ pismo procesowe k. 39 pismo procesowe k. 71/

Na rozprawie w dniu 23 maja 2019 r. poprzedzającej wydanie wyroku strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska procesowe.

/ stanowisko procesowe stron protokół z rozprawy z dnia 23 maja 2019 r. 00:03:16 00:03:35/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony B. M. urodził się w dniu (...).

/okoliczność bezsporna/

W dniu 11.04.2017 r. roku B. M. złożył wniosek o ponowne przeliczenie należnej mu emerytury z uwzględnieniem danych wynikających z przedłożonych wówczas do ZUS dokumentów płacowych za okres zatrudnienia 12.05.1969r. do 31.01.1971r. w (...) S.A. (dawniej Biuro (...) w Ł.) oraz w Przedsiębiorstwie (...) /POI/ dawniej (...) Miejskich nr (...) w Ł. od 1.03.1973r. do 30.11.1991 r. wynikających z zestawienia wynagrodzeń sporządzonego przez księgową przedsiębiorstwa.

/ wniosek karty nienumerowane plik I akt ZUS /

W konsekwencji powyższego wydano zaskarżaną decyzję .

/ decyzja karty nienumerowane plik I akt ZUS/

W okresie od 12.05.1969r. do 31.01.1971r. wnioskodawca był zatrudniony w (...) S.A. (dawniej Biuro (...) w Ł.)

/Świadectwo pracy karty nienumerowane plik I akt ZUS zał 8 do wniosku o przeliczenie emerytury k . nienumerowane plik I akt ZUS /

W świetle zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawionego przez wskazany zakład pracy w dniu 19 maja 2006 r. w oparciu o angaże łączna kwota wynagrodzenia i świadczeń pieniężnych pracownika wyniosła; w 1969 r. 21.406,45 zł w 1970 33.600,00 zł, w 1971 2.800,00 zł.

/ zaświadczenie k. 9 plik II akt ZUS zał 8 do wniosku o przeliczenie emerytury k . nienumerowane plik I akt ZUS/

W świetle zaświadczenia z dnia 22 września 1969 r. wynagrodzenie miesięczne wnioskodawcy zatrudnionego na stanowisku inspektora nadzoru od dnia 12.05.1969 r. wynosiło 3.217 zł

/ zaświadczenie z dnia 22.09.1969 r. k nienumerowane plik I akt ZUS zał 8 do wniosku o przeliczenie emerytury k . nienumerowane plik I akt ZUS /

W świetle karty obiegowej zmian z tego zakładu wynagrodzenie wnioskodawcy od chwili zatrudnienia wynosiło 2.800 zł plus premia według obowiązującego regulaminu premiowania.

/ karta obiegowa zmian k. nienumerowane plik I akt ZUS zał 8 do wniosku o przeliczenie emerytury k . nienumerowane plik I akt ZUS /

W świetle dokumentu z dnia 15 maja 1969 r. zwartego w aktach osobowych wnioskodawcy jego wynagrodzenie wynosiło od chwili zatrudnienia: 2.800 zł plus premia regulaminowa

/pismo z dnia 15 maja 1969 r. akta osobowe wnioskodawcy koperta k. 29/

We wskazanym okresie zatrudnienia wynagrodzenie wnioskodawcy składało się z wynagrodzenia zasadniczego i premii uznaniowej w wysokości procentowej tego wynagrodzenia i dodatku funkcyjnego w związku z posiadaniem uprawnień budowlanych. Dodatek należał się każdemu kto takie uprawnienia posiadał. Premia była naliczana w związku z wykonywaniem zadań, można było być pozbawionym premii za jakieś wykroczenia.

/zeznania wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 22 listopada 2018 r. 00:04:12 -00;04:31 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 9 listopada 2017 r.00:00;47 – 00:18:06 zeznania świadka T. D. protokół z rozprawy z dnia 22 maja 2018 r. 00:04:20 – 00:11:02 /

Wnioskodawca nie dysponuje zdanym dokumentem poświadczającym wysokość premii ani regulaminem premiowania.

/zeznania wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 22 listopada 2018 r. 00:04:12 -00;04:31 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 9 listopada 2017 r.00:00:47 – 00:18:06/

W okresie od 1.03.1973r. do 30.11.1991 r. B. M. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) Ł. /POI/ dawniej (...) Miejskich nr (...) w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku specjalista ds. dokumentacji technicznej, inspektor nadzoru.

/świadectwo pracy k. 13 plik II akt ZUS, zaświadczenie k. 3 plik II akt ZUS zał 11 do wniosku o przeliczenie emerytury k. nienumerowane plik I akt ZUS woraz w aktach osobowych koperta k. 27 /

W świetle zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawionego przez Archiwum Zakładowe w dniu 25 listopada 2004 r. łączna kwota wynagrodzenia i świadczeń pieniężnych pracownika wyniosła; w 1980 r. 68.829 zł, w 1981 r. 93.303 zł, w 1982 r. 121.470 zł, w 1983 134.810 zł, w 1884 r. 189.249 zł, w 1985 r. 230.383 zł, w 1986 267.264 zł, w 1987 r. 364.507 zł, w 1988 580.393 zł, 1989 2.158.278 zł w 1990 8.574.600 zł, w 1991 r. 13.395.186 zł

/ zaświadczenie k. 5 plik II akt ZUS zał 8 do wniosku o przeliczenie emerytury k. nienumerowane plik I akt ZUS /

W świetle angaży i umów za wskazy okres zatrudnienia wnioskodawcy było należne wynagrodzenie w następującej wysokości;

- od 1 marca 1973 r. miesięczne wynagrodzenie zasadnicze 2.850+ 300 za posiadane uprawnienia budowlane, premia kwartalna wg. obowiązującego regulaminu premiowania,

- od 1 sierpnia 1973 r. miesięczne wynagrodzenie zasadnicze 3.100 dodatek funkcyjny 400 zł premia zadaniowa wg nowych zasad zgodnie z regulaminem premiowania. - na angażu jest wzmianka wnioskodawcy, iż nie przyjmuje tych warunków zatrudnienia z uwagi na brak wywiązywania się przez zakład pracy z zobowiązania zawartego przy zaangażowaniu go na etat inspektora nadzoru)

- z dniem 1 sierpnia 1975 miesięczne wynagrodzenie zasadnicze 3.700 zł pozostałe warunki umowy bez zmian,

- z dniem 23 grudnia 1975 r. wynagrodzenie 3.700 + 400,

- od 1 stycznia 1976 r. wynagrodzenie zasadnicze 3700 , dodatek funkcyjny 400 oraz premia regulaminowa,

- od 1 sierpnia 1976 r. wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 4.000 zł miesięcznie pozostałe warunki bez zmian.

- z dniem 1 sierpnia 1980 r. wynagrodzenie zasadnicze 4.400,

-od 1 października 1980 r. wynagrodzenie zasadnicze 5.200,

- z dniem 1 grudnia 1981 dodatek funkcyjny w wysokości 800 zł pozostałe warunki bez zmian,

- od 1 lutego 1982 r. wynagrodzenie zasadnicze 5.200 zł 800 zł dodatku funkcyjnego 15% dodatku stażowego + premia regulaminowa,

- od 1 marca 1982 r. dodatek funkcyjny w kwocie 100 zł pozostałe warunki bez zmian,

- od 1 lipca 1982 wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 5.900 dodatek funkcyjny 1000 zł,

- od 1 stycznia 1983 r. wynagrodzenie zasadnicze 6.500 miesięcznie,

-od 1 czerwca 1983 r. wynagrodzenie zasadnicze 6.800 dodatek funkcyjny 1.500 zł miesięcznie,

- od 1 grudnia 1983 wynagrodzenie miesięczne 7.200,

-od 1 kwietnia 1984 r. wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 8.500 zł,

- od 1 lipca 1984 r. wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 10.000 zł pozostałe warunki bez zmian,

-od 1 września 1985 r. zaszeregowanie w kwocie 10.800 zł,

- od 1 września 1986 r. wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 13.600 oraz dodatek funkcyjny w kwocie 2000 zł.

- od 1 stycznia 1987 r. wynagrodzenie zasadnicze 14.300 pozostałe warunki bez zmian,

- od 1czerwca 1987 r. wynagrodzenie zasadnicze 17.700 pozostałe warunki bez zmian,

- od 1 czerwca 1988 r. wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 31.000 zł oraz dodatek funkcyjny w kwocie 3000 zł

- od 12 września 1988 r. wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 43.00 zł miesienie dodatek funkcyjny w kwocie 300 zł oraz dodatek stażowy w wysokości 20% najniższego wynagrodzenia.

- od 1 kwietnia 1989 r. wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 58.000 zł ,

- Od 1 sierpnia 1989 r. płaca zasadnicza w kwocie 80.000 zł dodatek funkcyjny w wysokości 5.000 zł,

- od 1 października 1989 r. płace zasadnicza w wysokości 115 000 zł dodatek funkcyjny 10.000 zł,

- od 1 stycznia 1990 r. wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 335.000 dodatek funkcyjny 30000 zł pozostałe warunki bez zmian,

-od 1 października 1990 wynagrodzenie zasadnicze 560.000, pozostałe warunki bez z zmian

- Od 1 marca 1990 wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 370.000 dodatek funkcyjny 30.000 zł,

-od dnia 20 czerwca 1990 r. wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 480 000 dodatek funkcyjny 50000 zł, pozostałe składniki wg. zakładowego systemu wynagradzania.

- od 1 stycznia 1991 r. 710.000 pozostałe warunki bez zmian

/ listy płac za sporny okres koperta k. 27 oraz angaż od 1 marca 1973 r. k. 17 plik II akt ZUS zał 11 do wniosku o przeliczenie emerytury k . nienumerowane plik I akt ZUS koperta k. 27 , angaż od 1 sierpnia 1973 r. k. 19 plik II akt ZUS zał 11 do wniosku o przeliczenie emerytury k . nienumerowane plik I akt ZUS, koperta k. 27 , angaż od 1 sierpnia 1975 r. k. 21 plik II akt ZUS zał 11 do wniosku o przeliczenie emerytury k . nienumerowane plik I akt ZUS koperta k. 27 , angaż od 23.12. 1975 r. k. 23 plik II akt ZUS zał 11 do wniosku o przeliczenie emerytury k . nienumerowane plik I akt ZUS, koperta k. 27 , umowa od 1 stycznia 1976 k. 25 plik II akt ZUS zał 11 do wniosku o przeliczenie emerytury k . nienumerowane plik I akt ZUS koperta k. 27 , angaż od 1 sierpnia 1976 r. k. 27 plik II akt ZUS zał 11 do wniosku o przeliczenie emerytury k. nienumerowane plik I akt ZUS, angaż od 1 sierpnia 1980 r. koperta k. 27 angaż od dnia 15 października 1980 koperta k. 27 angaż od 1 grudnia 1981 koperta k. 27, angaż od 1 lutego 1982 r. koperta k. 27, angaż od 1 marca 1982 r. koperta k. 27, angaż od 1 lipca 1982 koperta k. 2, angaż od 1 stycznia 1983 r. koperta k. 27, angaż od 1 czerwca 1983 r. koperta k. 27 angaż od 1 grudnia 1983 koperta k. 27 angaż 1 kwietnia 1984 r koperta k. 27, angaż od 1 lipca 1984 r. koperta k. 27 angaż od 1 września 1985 koperta k. 27, angaż od 1 września 1986 koperta k. 27 angaż od 1 września 1986 r. koperta k. 27 angaż od 1czerwca 1987 r. koperta k. 27 angaż od dnia 1 czerwca 1988 r. koperta k. 27 umowa od 12 września 1988 r. koperta k. 27 angaż od 1 kwietnia 1989 r. koperta k. 27 angaż 1 sierpnia 1989 r. koperta k. 27. angaż od 1października 1989 r. koperta k. 27 angaż od 1 stycznia 1990 r. koperta k. 27,angaż od 1 października 1990 r. koperta k. 27 angaż od 1 marca 1990 r. koperta k. 27 angaż od 1 stycznia 1991 r. koperta k. 27 /

Za wskazany okres zatrudnienia wnioskodawca dysponuje rękopisem zestawienia wynagrodzeń w rozbiciu na lata sporządzonym przez Główna Księgową przedsiębiorstwa (...) w świetle którego jego zarobki wyniosły: w 1970 r. 58.930 zł, w 1979 r. 58.889 zł w 1980 r. 69.096 zł, w 1981 r. 93.303 zł, w 1982 r. 104.050 zł, w 1983 131.750 zł, w 1884 r. 189.249 zł, w 1985 r. 244.445 zł, w 1986- 271.0489 zł, w 1987 r. -356.193 zł, w 1988 620. 360zł, 1989 2.158.278 zł w 1990 10.001.500 zł,

/ zestawienie zał 11 do wniosku o przeliczenie emerytury k . nienumerowane plik I akt ZUS/.

Wskazany dokument wystawiono na prośbę wnioskodawcy w oparciu o listy płac w związku likwidacją przedsiębiorstwa.

/zeznania wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 22 listopada 2018 r. 00:04:12 -00;04:31 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 9 listopada 2017 r.00:00;47 – 00:18:06/.

Księgowa wskazanego przedsiębiorstwa (...) mogła sporządzić wskazane zestawienie bo kwota wynagrodzenia inspektorów nadzoru mieściła się w tych kwotach.

/zeznania świadka S. S. protokół z rozprawy dnia 18 stycznia 2018 r. 00:04:52-00:12:39/

We wskazanym okresie zatrudnienia wynagrodzenie wnioskodawcy składało się z wynagrodzenia zasadniczego, kwartalnej premii uznaniowej w wysokości procentowej tego wynagrodzenia – w zależności od funduszu przedsiębiorstwa, dodatku stażowego i dodatku funkcyjnego w związku z posiadaniem uprawnień budowlanych. Dodatek należał się każdemu kto takie uprawnienia posiadał. Premii można było nie dostać jeżeli ktoś nie wywiązywał się z powierzonych obowiązków .

/karty wynagrodzeń koperta k. 27 zeznania wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 22 listopada 2018 r. 00:04:12 -00;04:31 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 9 listopada 2017 r.00:00;47 – 00:18:06 zeznania świadka S. S. protokół z rozprawy dnia 18 stycznia 2018 r. 00:04:52-00:12:39/

Wnioskodawca uzyskał uprawnienia budowlane do kierowania robotami budowlanymi obiektów budowlanych z wyłączeniem obiektów o skomplikowanej konstrukcji z dniem 30 kwietnia 1970 r.

/ oryginał uprawnień koperta k. 51/

W świetle załącznika uchwały Rady Ministrów nr 319 z dnia 18 maja 1954 r. w sprawie terenowej służby architektoniczno – budowlanej (MP 1954 r. A-59-79) obowiązującej do dnia 14.05.1963 r. ustala się następujące zasady wynagrodzeń pracowników terenowej służby architektoniczno budowlanej I. w Wojewódzkim Zarządzie architektoniczno budowlanym oraz miejskim zarządzie architektoniczno budowlanym w miastach, w których zostali powołani główni architekci miast pracownicy fachowi pkt 8 Inspektor nadzoru budownictwem stawka miesięcznego uposażenia ryczałtowego w zł 920-1.030 stawka dodatku specjalnego 220 zł

/ wydruk z systemu informacji prawnej Lex Uchwała Rady Ministrów nr 319 z dnia 18 maja 1954 r. w sprawie terenowej służby architektoniczno – budowlanej (MP 1954 r. A-59-79 k. 90 -92 v./

Brak jest zachowanych archiwalnych aktów prawnych regulujących zasady wynagradzania pracowników organów państwowego nadzoru budowlanego obowiązujących w okresie 1969- 1971, choć niewątpliwie taki dodatek był im w tym okresie wypłacany.

/ Pismo Ministerstwa Inwestycji i (...) , departamentu Architektury Budownictwa i Geodezji z dnia 23.010.2019 r. k. 113 , pismo Okręgowej Izby (...) k. 83 /

Hipotetyczna wysokość emerytury wnioskodawcy wyniosła:

- w wariancie I przy przyjęciu wynagrodzenia z kart wynagrodzeń za lata 1980 -1991 z wyjątkiem lat 1981, 1986, 1989, 1990, w przypadku których wynagrodzenie dotychczas przyjmowane – wskazane w zaświadczeniu wystawionym przez archiwum - okazało się korzystniejsze - 2460,84 przy wskaźniku wysokości podstawy wymiaru 110,80%,

- w wariancie II jak powyżej oraz dodatkowo przy uwzględnieniu:

za okres 1.05.1970 - 31.01.1971 dodatku z tytułu uprawnień budowlanych w kwocie 300 zł miesięcznie - 2.468, 31 zł przy wskaźniku wysokości podstawy wymiaru świadczenia 111,30 %

za okres 1.05.1970 -31.01.1971 dodatku z tytułu uprawnień budowlanych w kwocie 220 zł miesięcznie - 2.466,36 przy wskaźniku wysokości podstawy wymiaru świadczenia 111,17 %

- w wariancie III przy uwzględnieniu wynagrodzenia z zaświadczenia z 22.09.1969 r. za okres 12.05.1969 -31.01.1971 – 2.482,56 zł przy wskaźniku wysokości podstawy wymiaru świadczenia 112,25%

przy zachowaniu założeń wariantu III nadto dodatkowo 300 złotych dodatku funkcyjnego miesięcznie – 2.499,94 przy wskaźniku wysokości podstawy wymiaru świadczenia 113,41%

przy zachowaniu założeń wariantu III nadto dodatkowo 220 złotych dodatku funkcyjnego miesięcznie – (...),29 przy wskaźniku wysokości podstawy wymiaru świadczenia 113,10%

- w wariancie IV przy przyjęciu wynagrodzenia za sierpień 1969 w kwocie 3.217 zł – (...),32 przy wskaźniku wysokości podstawy wymiaru świadczenia 110,70%

/ pismo procesowe k. 61 hipotetyczne wyliczenie k. 62-66 pismo procesowe k. 96 hipotetyczne wyliczenia k. 97-102/

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy w tym w aktach rentowych w szczególności w oparciu o zachowaną dokumentację płacową i osobową wnioskodawcy w spornych okresach zatrudnienia, która nie była kwestionowana przez żadna ze stron nadto w oparciu o zeznania świadków T. D., S. S. i samego wnioskodawcy w zakresie podanym poniżej.

Sąd uznał za niemiarodajny dla ustalenia wysokości zarobków wnioskodawcy w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) Ł. rękopis zestawienia wynagrodzeń w rozbiciu na lata sporządzony przez Główną Księgową przedsiębiorstwa (...). Zaznaczyć należy, iż brak jest jakichkolwiek dowodów pozwalających na uwierzytelnienie zawartych w nich danych. Świadek S. S. przesłuchiwany na wskazaną okoliczność był w stanie potwierdzić wyłącznie, iż ww. zestawienie mogła w istocie sporządzić księgowa przedsiębiorstwa, ponadto poza ogólnikowym stwierdzeniem, iż wynagrodzenie wnioskodawcy mogło odpowiadać wskazanym w nim kwotom bo kwota wynagrodzenia inspektorów nadzoru mieściła się wielkościach wskazanych w zaświadczeniu w żaden sposób nie umiał odnieść się do zarobków faktycznie osiąganych przez wnioskodawcę. Tym samym nie sposób stwierdzić iż wskazane zestawienie, jak i zeznania świadka złożone w tym przedmiocie oddawały rzeczywisty stan rzeczy.

Ponadto zauważyć należy, iż w toku procesu przedłożono zachowaną dokumentacje płacowo kadrową – karty wynagrodzeń a nadto angaże za wskazany okres zatrudnienia w oparciu, o które miało zostać sporządzone wskazane zestawienie. Tym samym to wskazana dokumentacja źródłowa a nie powyższe zestawienie było miarodajne dla ustalenia rzeczywiście osiąganych przez wnioskodawcę zarobków w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) Ł..

Podnieść należy, iż ze wskazanej dokumentacji wynika wprost w sposób pewny jakie kwoty wynagrodzenia zasadniczego dodatku stażowego, uznaniowej premii kwartalnej oraz dodatku funkcyjnego za posiadane uprawnienia budowlane wypłacano wnioskodawcy w spornym okresie. Z tych też względów nie istniały żadne przeszkody by kwoty wynikające z tych kart w przypadku gdy okazały się korzystniejsze niż kwoty wskazane w zaświadczeniu i wynagrodzeniu wystawionym przez Archiwum Państwowe za ten okres uwzględnić przy ponownym przeliczeniu należnego wnioskodawcy świadczenia

Za niewystarczające dla ustalenia wysokości zarobków wnioskodawcy w okresie od 12.05.1969r. do 31.01.1971r. Sąd uznał zaświadczenie z dnia 22 września 1969 r. Podnieść należy, iż w jego świetle wynagrodzenie wnioskodawcy miesięcznie wynosiło 3.217 zł . Przy tym niejasnym jest jakiego wprost konkretnie okresu to wskazanie miało dotyczyć czy tylko miesiąca poprzedzającego wydanie wskazanego dokumentu czy też całego dotychczasowego okresu zatrudnienia. Nie wiadomo też czy jest to wynagrodzenie średnie czy stricte należne za każdy miesiąc. Z tych też względów wnioskowanie w zakresie należnego wnioskodawcy wynagrodzenia za cały okres zatrudnienia na tej właśnie podstawie było niedopuszczalne. Znamiennym jest też iż inne dokumenty zachowane szczątkowo w dokumentacji osobowej za ten okres nie potwierdzają osiągania przez wnioskodawcę wynagrodzenia stricte w tej wysokości i wskazują na wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 2.800 zł plus premia. W oparciu zaś o zebrany w sprawie materiał dowodowy nie sposób ustalić w jakiej konkretnej kwocie premia ta była wnioskodawcy należna. Zaznaczyć należy, iż zeznania świadka T. D. jak i samego wnioskodawcy – logiczne i spójne w tym zakresie – wiarygodnie potwierdzają jedynie fakt wypłaty pracownikom (...) S.A. (dawniej Biuro (...) w Ł.) tego elementu wynagrodzenia. Świadek potwierdzając zeznania wnioskodawcy wskazywał, że faktycznie taka premia była wypłacana, ale nie był w stanie wskazać w jakiej konkretnie procentowej wysokości premia była ustalana. Zachowane zaś dokumenty – na co już wskazywano - nie wskazują, że jej wysokość kształtowała się zawsze w niezmiennej wysokości 30-40% podnoszonej przez ubezpieczonego. Istotnym jest również na co wskazywał świadek T. D., iż premia regulaminowa mogła być pomniejszona za naruszenie dyscypliny pracy. Zatem przy braku konkretnych danych brak jest podstaw do ustalenia rzeczywistej kwoty otrzymywanej premii regulaminowej za wskazany okres zatrudnienia. Nie można za miarodajny dowód na wysokość poszczególnych składników wynagrodzenia przyjmować jedynie twierdzeń wnioskodawcy, z których - podobnie jak z zeznań świadków - nie da się ustalić wysokości wskazanego składnika wynagrodzenia w poszczególnym miesiącach spornego okresu zatrudnienia.

Również w kwestii zaliczenia do wynagrodzenia za okres 1.05.1970 - 31.01.1971 stanowiącego podstawę wyliczenia należnego wnioskodawcy świadczenia dodatku z tytułu uprawnień budowlanych w kwocie 300 zł miesięcznie podnieść należy, iż zeznania wnioskodawcy w tym przedmiocie nie są wystarczające do poczynienia ustaleń w sprawie. Podkreślenia wymaga iż materiał dowodowy zgromadzony w sprawie potwierdza iż taki element wynagrodzenia był wypłacany pracownikom fachowym terenowej służby architektoniczno budowlanej. Wskazują na to zarówno zeznania świadka, wnioskodawcy jak i Pismo Ministerstwa Inwestycji i (...), Departamentu Architektury Budownictwa i Geodezji z dnia 23.010.2019 r. oraz pismo Okręgowej Izby (...). Brak jest natomiast jakichkolwiek dowodów pozwalających ustalić iż wskazany dodatek w okresie 1.05.1970 -31.01.1971 kształtował się – jak to wynika z zeznań wnioskodawcy - na poziomie 300 zł miesięcznie. Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wskazało, iż nie zachowały się żadne archiwalne akty prawne za wskazany okres pozwalające na precyzyjne określenie zasad wypłaty i wysokości tego składnika wynagrodzenia wnioskodawcy. W ocenie Sądu zarówno w oparciu o treść załącznika uchwały Rady Ministrów nr 319 z dnia 18 maja 1954 r. w sprawie terenowej służby architektoniczno – budowlanej (MP 1954 r. A-59-79) obowiązującej do dnia 14.05.1963 r. jak i zasady wypłaty tego składnika wynagrodzenia w Przedsiębiorstwie (...) Ł., można przyjąć iż rzeczywiście wielkość dodatku zależała proporcjonalnie od stawki wypłacanego wynagrodzenia i rosła z tym wynagrodzeniem nie był to jednak wzrost procentowy lecz stawka stała wynikająca wprost z przepisów. Stawka dodatku za sporny okres nie jest znana – nie zachowaly się żadne akty w prawne w tym przedmiocie - jednakże w okresie wcześniejszym w świetle powoływanej już uchwały Rady Ministrów nr 319 obowiązującej w okresie od 1.07.1954 do 14.05.1963 r. (data uchylenia tego aktu) stawka ta w przypadku Inspektora nadzoru budownictwa w Wojewódzkim Zarządzie architektoniczno budowlanym oraz miejskim zarządzie architektoniczno budowlanym w miastach, w których zostali powołani główni architekci miast którym w spornym okresie niewątpliwie był wnioskodawca wynosiła 220 zl. Zatem w ocenie Sądu przyjąć należało iż w sposób pewny w spornym okresie – skoro stawka dodatku miała rosnąc wraz ze wzrostem wynagrodzenia - wnioskodawca otrzymywał ten dodatek w wysokości 220 zl. W pozostałym zaś zakresie twierdzenia wnioskodawcy co do wysokości osiąganego dodatku jako gołosłowne - nie oparte na żadnym dowodzie nie mogły zostać uznane jako wiarygodna podstawa ustaleń w toczącym się procesie.

Podsumowując wbrew zapatrywaniom odwołującego miarodajnym dla ustalenia rzeczywistych zarobków za wskazany okres zatrudnienia (...) S.A. mogło być tylko i wyłącznie zaświadczenie RP – 7 wystawione przez pracodawcę nie zaś zaświadczenie 22 września 1969 r. i zeznania świadków oraz wnioskodawcy w zakresie wielkości premii. Nadto kwoty wskazane w zaświadczeniu RP – 7 należało uzupełnić o kwoty dodatku za uprawnienia budowlane w okresie od 1.05.1970 -31.01.1971 lecz tylko w kwocie 220 zl miesięcznie, gdyż jedynie ta kwota niewątpliwie w świetle przedstawionych w sprawie dowodów była wypłacana wnioskodawcy w tym czasie.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się także na hipotetycznym wyliczeniu emerytury wykonanym przez ZUS, w wariancie II przy uwzględnieniu: za okres 1.05.1970 -31.01.1971 dodatku z tytułu uprawnień budowlanych w kwocie 220 zł miesięcznie, które nie było kwestionowane przez wnioskodawcę pod względem rachunkowym. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności pozwalających na jego zdyskredytowanie. Przy czym wbrew zapatrywaniom odwołującego jak wyżej podniesiono brak było podstaw do ponownego przeliczenia wysokości należnego wnioskodawcy świadczeń z uwzględnieniem innych wariantów przy braku wykazania w sposób niewątpliwy faktu wypłaty wynagrodzenia jak w zaświadczeniu z 22 września 1969 r., oraz dodatkowo 300 złotych dodatku funkcyjnego miesięcznie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie częściowo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.), wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)  z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2)  z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3)  z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Z kolei w myśl przepisu art. 53 ust. 1 powyższej ustawy emerytura obliczana według tego przepisu stanowi sumę trzech składników:

1) 24 % kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz

2) po 1,3 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

3) po 0,7 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych.

W myśl art. 15 powyższej ustawy podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 tego samego przepisu przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym złożono wniosek o emeryturę lub rentę. Z kolei ust. 6 tego samego przepisu stanowi, że na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Stosownie dostępu 2a jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Następnie w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1)  oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2)  oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3)  oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty,

oraz mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%.

Zgodnie zaś z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. Nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Należy podkreślić, iż Sąd nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c. i sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe.

Wskazana regulacja § 21 ust. 1 powołanego rozporządzenia stanowiąca odpowiednik obowiązującego do dnia 23 listopada 2011 roku § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza to jednak aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego (tak stanowi m. in. teza wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997r. - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324, a także wyroki: Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 1997r. - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7, Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 czerwca 1995 - III Aur 177/95, OSA 1996/10/32, czy Sądu Apelacyjnego Białymstoku - III Aur 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Mając powyższe na uwadze Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dostępnej dokumentacji związanej ze spornymi okresami zatrudnienia wnioskodawcy, co dało Sądowi podstawę do oceny prawidłowości zaskarżonych decyzji w świetle zarzutów podniesionych w odwołaniu.

Wysokości wynagrodzenia lub danego składnika wynagrodzenia nie można ustalać w sposób przybliżony, ale pewny, na podstawie konkretnego dokumentu bądź jego kopii, który zachował się w dokumentacji osobowej ubezpieczonego. Chodzi tutaj o umowy pracę czy angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia. W takim wypadku uwzględnić można składniki wynagrodzenia, które są pewne, wypłacane były w danym okresie, stałe i w określonej wysokości (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012 r., III AUa 1555/11, LEX nr 1113058).

W ocenie Sądu w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zachodzą podstawy do uwzględnienia przy ustalaniu podstawy należnej wnioskodawcy emerytury wykazywanych przez niego zarobków jakie otrzymywał będąc zatrudnionym Przedsiębiorstwie (...) Ł. dawniej (...) Miejskich nr (...) w Ł. od 1.03.1973r. do 30.11.1991 r. Wysokość dochodów uzyskiwanych w poszczególnych latach szczegółowo określa dokumentacja w postaci zaświadczenia o wynagrodzeniu i zarobkach RP- 7 z 25 listopada 2004 r. wystawione przez Archiwum Zakładowe oraz konfrontowana z nim dokumentacja osobowa płacowa – karty wynagrodzeń i angaże. W ocenie Sądu uprawnionym było przyjęcie wynagrodzenia określonego w kartach płac w przypadku gdy zostało ono określone korzystniej niż w zaświadczeniu wynagrodzenia nie zaś - jak przyjął organ rentowy – wyłącznie w oparciu o wskazane zaświadczenie. Zdaniem Sądu nie ma przeszkód do poczynienia takich ustaleń w sytuacji gdy dokumentacja źródłowa niewątpliwie potwierdza wypłatę zarówno wynagrodzenia zasadniczego jak i dodatku do wynagrodzenia w postaci premii kwartalnej dodatku stażowego, dodatku funkcyjnego w łącznej wysokości wyższej niż wynikającej z zaświadczenia. W pozostałym zakresie należało przyjąć wartości wskazane w tym zaświadczeniu. Nie należy bowiem tracić z pola widzenia, iż przedstawiona po latach dokumentacja nie musi być w stu procentach kompletna a skoro zakład potwierdził w wymaganym ustawowo zaświadczeniu wypłatę wynagrodzenia w takiej a nie innej wysokości należy wnosić na podstawie tak zaoferowanych dowodów iż było ono nie niższe niż kwoty bezpośrednio w nim ujęte.

Sąd uznał natomiast, iż żądanie odwołującego ponownego przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem w podstawie wymiaru świadczenia za okres zatrudnienia od 12.05.1969r. do 31.01.1971r. w (...) S.A. (dawniej Biuro (...) w Ł.) wynagrodzenia zasadniczego w wysokości 3217,00 zł miesięcznie z uwzględnieniem premii zgodnie z zaświadczeniem z dnia 12.09.1969 r., od dnia 1.05.1970r. dodatku funkcyjnego w wysokości 300,-zł. miesięcznie tylko częściowo może zostać uwzględnione. Jak już podniesiono w oparciu o treść zaświadczenia z 12.09.1969 r. zestawionego ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym nie sposób uznać iż wysokość miesięcznego wynagrodzenia wnioskodawcy wraz z premia stanowiła wyżej wskazaną kwotę. W ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, brak jakichkolwiek podstaw do ustalenia wysokości zasadniczego wynagrodzenia wnioskodawcy i premii regulaminowej w zakresie w jakim nie wynika wprost z wystawionego przez pracodawcę zaswidczenia RP – 7 z dnia 19.05.2006 r. w sposób niewątpliwy. Jak już wcześniej wyjaśnił Sąd, nie zachowała się dokumentacja w tym zakresie, także z zeznań wnioskodawcy, świadków i przedłożonych w procesie dokumentów nie wynika w sposób niewątpliwy jak kształtowało się przedmiotowe wynagrodzenie wnioskodawcy. Ani zaświadczenie z 12.09.1969 r. (który nie wskazuje jakiego okresu podana wartość wynagrodzenia dotyczy i co wchodzi w jego skład) ani zeznania świadka i wnioskodawcy (którzy nie umieli definitywnie sprecyzować wysokości premii z uwzględnieniem uznaniowych zasad jej przyznawania) z uwagi na zawarte w nich nieścisłości nie mogą stanowić podstawy ustaleń w sprawie

Wnioskodawca, na którym zgodnie z art. 6 k.c. spoczywał ciężar dowodowy, nie udowodniła swojego roszczenia w tym zakresie. Stosownie bowiem do art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W postępowaniu sądowym ubezpieczony może korzystać z wszelkich środków dowodowych stwierdzających wysokość zarobków lub dochodów stanowiących podstawę wymiaru emerytury lub renty, w szczególności z dowodów dokumentów oraz z przesłuchania świadków (zob. wyrok SN z 25.07.1997 r., II UKN 186/97, OSNP 11/1998, poz. 342).

Nie jest możliwe obliczanie wysokości emerytury wyłącznie na podstawie twierdzeń wnioskodawcy. Twierdzenia te muszą być udowodnione. Wskazać należy, iż nie jest rzeczą sądu zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Stanowisko takie zawarł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 grudnia 1996r. sygn. akt I CKU 45/96 (opubl. OSNC z 1997r., z.6-7, poz.76). Podobnie, w wyroku
z 7 października 1998 r., II UKN 244/98, OSNAPiUS 1999, nr 20, poz. 662, Sąd Najwyższy stwierdził nawet, że od 1 lipca 1996 r. nastąpiło zniesienie zasady odpowiedzialności sądu za wynik postępowania dowodowego, także w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.

Podobny pogląd zaprezentował Sąd Apelacyjny w Łodzi w uzasadnieniu wyroku
z dnia 15 marca 2006 roku, zapadłego w sprawie o sygn. akt III AUa 1096/05, wskazując,
iż ujemne konsekwencje związane z trudnościami w dokumentowaniu wysokości wynagrodzeń z lat odległych nie powinny obciążać wyłącznie ubezpieczonych, jednakże nie można również odpowiedzialności za taki stan rzeczy przenosić wyłącznie na Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Ustawowym wymogiem jest bowiem wykazanie przez ubezpieczonego konkretnych kwot otrzymanych przez niego zarobków, jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe lub ubezpieczenie społeczne, przy czym nie może istnieć tu żaden stan niepewności co do wysokości.

Jak już podniesiono powyżej wnioskodawca nie przedłożył żadnych miarodajnych dowodów potwierdzających wysokość zarówno wynagrodzenia zasadniczego, premii uzyskiwanych w całym spornym okresie zatrudnienia. Twierdzenia wnioskodawcy co do osiąganych przez niego faktycznie zarobków w zakresie pensji zasadniczej i premii zgodnie zaświadczeniem 12.09.1969 r. są całkowicie gołosłowne. Co do premii podnieść należy, iż załączona do akt sprawy dokumentacja, jak i zeznania świadka wskazują, iż w istocie premia regulaminowa faktycznie ubezpieczonemu przysługiwała jednocześnie nie pozwalają one na ustalenie, w jakiej konkretnie wysokości w całym spornym okresie. Z uwagi na brak dokumentacji świadczącej o wysokości premii nie było możliwe przyjęcie, że wynosiła ona zawsze 30 - 40 % wynagrodzenia zasadniczego bądź też wchodziło w skład kwoty 3.217,00 zł ponad kwotę 2.800 zł wskazana jako wynagrodzenie zasadnicze w dokumentacji osobowej wnioskodawcy i wynikająca z zaświadczenia RP – 7, jak chce tego ubezpieczony. W oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie ma możliwości ustalenia wysokości kwot wypłaconych tytułem premii, ponieważ brak jest dokumentacji w tym zakresie, brak jest regulaminów premiowania, czy wynagradzania.

W przypadku wynagrodzenia zasadniczego lub innych obligatoryjnych składników wynagrodzenia, wynikających z obowiązujących przepisów, można przyjąć najniższe wynagrodzenie obowiązujące w czasie, którego dotyczy żądanie uwzględnienia tego okresu do przeliczenia świadczenia. W sytuacji takiego składnika wynagrodzenia, jakim jest premia , konieczne jest jednak istnienie dowodów potwierdzających bez wątpliwości fakt wypłaty premii oraz jej wysokość (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2007 r., I UK 36/07, LEX nr 390123). Nie można bowiem pominąć, iż wysokość świadczenia emerytalnego pozostaje funkcją uzyskiwanych niegdyś dochodów, a zatem dla jego wyliczenia nieodzownym pozostaje ustalenie rzeczywistych zarobków, jako decydujących o rozmiarze opłacanej składki na ubezpieczenie społeczne. Niedopuszczalne przy tym jest opieranie się jedynie na hipotezach czy założeniach, wynikających z przyjęcia średnich wartości.

Z całą mocą podkreślenia wymaga, że przepisy prawa ubezpieczeń społecznych są normami bezwzględnie obowiązującymi i nie zawierają unormowań pozwalających na ustalanie wynagrodzeń w sposób przybliżony lub prawdopodobny. Ustalenie rzeczywistych zarobków jest decydujące o rozmiarze opłacanej składki na ubezpieczenia społeczne. Właściwie tylko dokumentacja własna stanowi w postępowaniu sądowym precyzyjny dowód na wysokość wynagrodzenia świadczeniobiorcy. W orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że co do zasady nie ma możliwości wyliczenia wynagrodzenia, a co za tym idzie wysokości składek na ubezpieczenie społeczne oraz wskaźnika podstawy wymiaru emerytury lub renty, w oparciu o wyliczenia hipotetyczne, uśrednione, czy też wynikające z porównania wynagrodzenia innych pracowników (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2007 r., I UK 36/07, Legalis nr 181419). Sąd Apelacyjny w Łodzi również niejednokrotnie wypowiadał się w tej kwestii stwierdzając, że wysokości wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru świadczeń emerytalno - rentowych nie powinno się udowadniać wyłącznie zeznaniami świadków, jeśli świadkowie nie są w stanie konkretnie i precyzyjnie podać wysokości osiąganego przez wnioskodawcę wynagrodzenia. Wprawdzie w toku postępowania sądowego strona może dowodzić wysokości wynagrodzeń na potrzeby ustalenia wysokości podstawy wymiaru świadczenia wszelkimi środkami dowodowymi, zatem dowodem na tę okoliczność mogą być zarówno dokumenty dotyczące wynagradzania osób zatrudnionych w tym samym okresie, w tym samym zakładzie pracy i przy pracy tego samego rodzaju, co ubezpieczony, jak też zeznania tych osób, nie oznacza to jednak, że wykazanie konkretnych zarobków w celu obliczenia wysokości świadczenia z ubezpieczenia społecznego może być dokonywane w sposób przybliżony, jedynie na zasadzie uprawdopodobnienia (tak Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 16 lipca 2013 r., III AUa 1714/12, Legalis nr 739136, w wyroku z dnia
29 września 2014 r., III AUa 2618/13, Legalis nr 1163500). Z powyższych względów nie jest możliwe ustalenie nowej wysokości świadczenia emerytalnego wnioskodawcy z uwzględnieniem podnoszonej przez wnioskodawcę stawki wynagrodzenia za od 12.05.1969r. do 31.01.1971r.

Za częściowo zasadne uznać należy natomiast żądanie przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem w podstawie wymiaru świadczenia za okres od dnia 1.05.1970r. do 31.01.1971r. dodatku za posiadane uprawnienia budowlane. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie potwierdza, iż niwątpliwie taki element wynagrodzenia był wypłacany pracownikom fachowym terenowej służby architektoniczno budowlanej jednakże z uwagi na braki w postępowaniu dowodowym brak podstaw do uznania, iż wynosił on więcej niż 220 zł. Nie zachowały się żadne archiwalne akty prawne za wskazany okres pozwalające na precyzyjne określenie zasad wypłaty i wysokości tego składnika wynagrodzenia wnioskodawcy. Stąd w oparciu o materiał dostępny - treść załącznika uchwały Rady Ministrów nr 319 z dnia 18 maja 1954 r. w sprawie terenowej służby architektoniczno – budowlanej (MP 1954 r. A-59-79) obowiązującej do dnia 14.05.1963 r.- przy założeniu iż dodatek funkcyjny za uprawnienia budowlane był wnioskodawcy w spornym okresie należny i nie był mniejszy od dodatków wcześniej przyjętych bo rósł wraz ze wzrostem płacy zasadniczej – wysokość tego składnika należało określić zgodnie z powołaną uchwałą na 220 zł. W pozostałym zaś zakresie żądanie wnioskodawcy uwzględnienia dodatku funkcyjnego w kwocie 300 zł jako nieudowodnione nie mogło zostać uwzględnione. Jeszcze raz podnieść należy, iż tylko niewątpliwe dochody ze stosunku pracy w udowodnionej wysokości, mogą stanowić podstawę ustalania wysokości świadczeń emerytalno-rentowych.

Mając na uwadze wskazane okoliczności, Sąd zobowiązał organ rentowy do dokonania wyliczenia hipotetycznej wysokości emerytury wnioskodawcy z uwzględnieniem wynagrodzenia z kart wynagrodzeń za lata 1980 -1991 z wyjątkiem lat 1981, 1986, 1989, 1990, w przypadku których wynagrodzenie dotychczas przyjmowane – wskazane w zaświadczeniu wystawionym przez archiwum - okazało się korzystniejsze oraz dodatkowo przy uwzględnieniu za okres 1.05.1970 -31.01.1971 dodatku z tytułu uprawnień budowlanych w kwocie 220 zł miesięcznie. Przy tych założeniach wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia wyniósł 111,17 % i jest wyższy od dotychczas ustalonego 110,62 %. Zaś kwota należnej wnioskodawcy emerytury wyniosła 2.466,36 zł.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Wnioskodawca wniosek o przeliczenie emerytury zgłosił w dniu 11.04.2017 r.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przeliczył emeryturę wnioskodawcy B. M. od dnia 1 kwietnia 2017 r., przy uwzględnieniu wskaźnika wysokości obliczonego z 20 najkorzystniejszych lat w wysokości 111,17 %, a w pozostałym zakresie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie jako bezzasadne oddalił.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS z aktami rentowymi.

8 VII 2019 roku.