Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 stycznia 2021r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Gajewska

Protokolant: sekretarz sądowy Agnieszka Zuzga

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2020r.

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko J. G. (1)

z udziałem interwenienta ubocznego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

o r z e k a

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od powoda Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz pozwanego J. G. (1) kwotę 738 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych 0/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, na które składa się kwota 600 zł + 138 zł podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu.

III.  Nakazuje pobrać od powoda Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 4 956,99 zł (cztery tysiące dziewięćset pięćdziesiąt sześć złotych 99/100) tytułem niepokrytych wydatków na opinie biegłych.

Sygn. akt I C 95/19

UZASADNIENIE

Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wytoczyła powództwo przeciwko J. G. (1) o zapłatę kwoty 3 035,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21.11.2018r. do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 05.08.2016r. na odcinku K. – B., pozwany prowadząc kombajn zbożowy, nie ubezpieczony w tej dacie w zakresie OC, na skutek niezachowania należytej ostrożności podczas wyjazdu z pola na drogę publiczną oraz na skutek kierowania pojazdem wolnobieżnym z osprzętem żniwnym o szerokości znacznie przekraczającej pas ruchu i z niesprawnymi kierunkowskazami przednimi i tylnymi, przyczynił się w 50% do powstania kolizji z samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) i uszkodzenia barier ochronnych na 137 kilometrze drogi krajowej nr (...).

Szkoda polegająca na uszkodzeniu barier ochronnych została zgłoszona przez (...) powódce, jako ubezpieczycielowi w zakresie OC posiadacza pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...), który był współsprawcą tejże szkody. Wartość naprawy uszkodzonych barier wyniosła 6 071,28 zł i została poniesiona przez powódkę, której tym samym przysługuje roszczenie regresowe wobec pozwanego będącego współodpowiedzialnym za szkodę. Powódka pismem doręczonym pozwanemu w dniu 14.11.2018r., wezwała pozwanego do zapłaty należności w terminie do 20.11.2018r., jednak zakreślony termin upłynął bezskutecznie.

Wydanym w niniejszej sprawie w dniu 11.01.2019r. nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, Sąd Rejonowy w Piszu nakazał pozwanemu zapłacić na rzecz powódki całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania.

Pozwany J. G. (1) w przepisanym terminie wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, że roszczenie powódki jest bezpodstawne. Przyznał, że w dniu 05.08.2016r. kierował kombajnem zbożowym B. i brał udział w wypadku drogowym z udziałem kierującego samochodem osobowym marki F. (...). Podkreślił jednak, że sprawcą zdarzenia był wyłącznie kierujący F. (...), który za czyn ten został prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu wydanym w sprawie II K 85/17.

Pozwany zaprzeczył, aby w jakimkolwiek stopniu przyczynił się do uszkodzenia lub zniszczenia bariery ochronnej przy drodze krajowej nr (...). Podkreślił, iż szkoda ta zaistniała w wyniku działania sił spowodowanych nadmierną prędkością, z jaką poruszał się samochód F. (...), który przednią częścią nadwozia uderzył w tylne lewe koło kombajnu, wskutek czego kombajn wpadł na barierki ochronne i zatrzymał się w rowie.

Pozwany podniósł, że wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu wydanym w sprawie II K 55/17 został skazany wyłącznie za wykroczenie z art. 97 k.w., to jest za kierowanie pojazdem wolnobieżnym o szerokości znacznie przekraczającej pas ruchu drogi publicznej, który to pojazd nie posiadał sprawnych kierunkowskazów.

Pozwany wniósł o wezwanie do udziału w niniejszej sprawie w charakterze pozwanego (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W.. Podniósł, że przedmiotowy kombajn stanowił własność W. G., prowadzącego gospodarstwo rolne, u którego w dniu 05.08.2016r. pozwany wykonywał prace żniwne i w chwili zdarzenia wracał z pola do gospodarskich zabudowań. W dacie zdarzenia W. G. objęty był ubezpieczeniem OC rolników w (...) S.A.

Postanowieniem z 20.03.2019r. Sąd Rejonowy w Piszu o toczącym się postępowaniu zawiadomił (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W., który pismem z 01.04.2019r. zgłosił interwencję uboczną po stronie pozwanego i wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 05.08.2016r. około godziny 21:00, na prostym odcinku dwukierunkowej drogi krajowej nr (...) K. – B. doszło do wypadku drogowego z udziałem kombajnu zbożowego B. (...) i samochodu osobowego marki F. (...) o nr rej. (...).

Kierujący kombajnem, J. G. (1), wjechał z prowadzącej z pól uprawnych drogi gruntowej – usytuowanej po lewej stronie drogi krajowej nr (...) patrząc w kierunku B. – na drogę krajową nr (...) i przejechał tą drogą w kierunku B. odcinek około 77 m, gdy w tylne lewe kombajnu uderzył kierowany przez E. C. samochód F. (...) jadący od strony miejscowości K.. Zderzenie pojazdów nastąpiło na prawym pasie ruchu drogi.

Po zderzeniu kombajn zjechał w prawo na prawe pobocze, następnie pokonując barierę energochłonną zjechał ze skarpy na obniżenie terenu i zatrzymał się w rowie po prawej stronie drogi nr (...), a samochód F. przewrócił się na prawy bok nadwozia. Wskutek zdarzenia kierujący kombajnem i pasażer samochodu marki F. doznali obrażeń ciała skutkujących naruszeniem czynności narządu ciała na okres powyżej dni siedmiu.

W miejscu zdarzenia dozwolona administracyjnie prędkość wynosiła 90 km/h. W chwili zderzenia kombajn B. jechał z prędkością 10-20 km/h. Natomiast samochód marki F. w początkowej fazie dojazdu do miejsca zdarzenia poruszał się z prędkością mieszczącą się w przedziale 123-126 km/h, zaś bezpośrednio przed zderzeniem z prędkością mieszczącą się w przedziale 30-40 km/h.

Bezpośrednią przyczyną zaistnienia powyższego zdarzenia było najechanie samochodu F. (...) na tylne lewe koło jadącego przed nim Kombajnu B., co było skutkiem nieprawidłowego zachowania kierującego samochodem marki F., który w czasie dojazdu do miejsca zdarzenia prowadził pojazd z prędkością istotnie większą od prędkości dozwolonej administracyjnie, która, uwzględniając okoliczności oraz ustylizowanie drogi i stan poboczy oraz usytuowanie znaków i obiektów na drodze, nie mogła być uznana za prędkość bezpieczną.

Nieprawidłowe zachowanie kierującego kombajnem zbożowym B., polegające na poruszaniu się tym pojazdem z załączonym zespołem żniwnym (tzw. heder) w pozycji roboczej, a więc z przodu kombajnu, którego szerokość znacznie przekraczała pas ruchu drogi - nie pozostawało w związku przyczynowo-skutkowym z zaistniałym wypadkiem, albowiem samochód F. podczas zderzenia nawet nie dojechał do przedniej części kombajnu gdzie zamocowany był zespół żniwny. Natomiast mając na uwadze odległości pomiędzy oba pojazdami w chwili wjeżdżania kombajnu na drogę nr (...) i dalszy przebieg zdarzenia, brak jest podstaw do wnioskowania o nieustąpieniu pierwszeństwa przejazdu samochodowi marki F. przez kierującego kombajnem.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków i kolizji drogowych W. R. k. 249-281v)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu wydanym 27.03.2017r. w sprawie II K 85/17, E. C. został uznany winnym tego, że w dniu 05.08.2016r. na drodze publicznej K. – B., nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym i spowodował wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności, prowadził pojazd z prędkością niezapewniającą panowania nad pojazdem z uwzględnieniem warunków w jakich ruch się odbywał, to jest widoczności drogi w warunkach nocnych, oraz prowadził pojazd z prędkością około 120 km/h przekraczając dopuszczalną prędkość o około 30 km/h, w wyniku czego uderzył w wykonujący manewr wjazdu na drogę publiczną kombajn zbożowy B., na skutek czego kierujący kombajnem doznał obrażeń ciała skutkujących naruszeniem czynności narządu ciała na okres powyżej dni siedmiu, to jest popełnienia czynu z art. 177 § 1 k.k. i za to skazany na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne.

(dowód: wyrok z 27.03.2017r. k. 148 akt sprawy II K 85/17 Sądu Rejonowego w Piszu)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu wydanym 21.09.2017r. w sprawie II K 55/17, J. G. (1) został uznany winnym tego, że w dniu 05.08.2016r. na drodze publicznej K. – B. kierował pojazdem wolnobieżnym - kombajnem zbożowym B. - z osprzętem żniwnym o szerokości znacznie przekraczającej pas ruchu drogi publicznej oraz z niesprawnymi kierunkowskazami przednimi i tylnymi, to jest popełnienia wykroczenia z art. 97 k.w. i za to skazany na karę grzywny.

(dowód: wyrok z 21.09.2017r. k. 189 akt sprawy II K 55/17 Sądu Rejonowego w Piszu)

Sąd zważył, co następuje:

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Mając powyższe na uwadze, w przedmiotowej sprawie to na powódce spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jej roszczenie. Nadto, wskazać należy, iż w sprawach cywilnych sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy czy też do uzupełnienia postępowania dowodowego o dowody, na których istnienie wskazują strony, lecz których nie przedstawiły. Obowiązek dowodzenia spoczywa bowiem na stronach.

W ocenie Sądu powódka nie dowiodła zasadności dochodzonego roszczenia.

Powołany w sprawie na wniosek strony pozwanej biegły sądowy ds. ekspertyzy wypadków drogowych, A. O., w sporządzonej na piśmie opinii stwierdził, że kierujący kombajnem w warunkach nocnych nie zadbał o należyte oznakowanie pojazdu i tym doprowadził do zderzenia F. z kombajnem, a kierujący F. prowadząc pojazd z prędkością przekraczającą prędkość administracyjnie dozwoloną, przyczynił się do zderzenia z kombajnem. Na skutek zarzutów strony pozwanej, biegły sporządził opinię uzupełniającą, w której podtrzymał swoje stanowisko. Zarzuty do opinii uzupełniającej ponownie wniosła strona pozwana podnosząc, iż wobec treści prawomocnych wyroków zapadłych w sprawach karnych, opinia podstawowa wraz z jej uzupełnieniem jest niepełna i nie uwzględnia wszystkich okoliczności istotnych dla prawidłowego ustalenia przyczyn wypadku z 05.08.2016r. W konsekwencji strona pozwana wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych.

Biegły sądowy z zakresu rekonstrukcji wypadków i kolizji drogowych, W. R., w sporządzonej na piśmie opinii stwierdził jednoznacznie, że nieprawidłowe zachowanie kierującego kombajnem zbożowym B., polegające na poruszaniu się tym pojazdem z załączonym zespołem żniwnym (tzw. heder) w pozycji roboczej, a więc z przodu kombajnu, którego szerokość znacznie przekraczała pas ruchu drogi - nie pozostawało w związku przyczynowo-skutkowym z zaistniałym wypadkiem, albowiem samochód F. uderzył w tylne lewe koło kombajnu i podczas zderzenia nawet nie dojechał do przedniej części kombajnu gdzie zamocowany był zespół żniwny. W ocenie biegłego, mając na uwadze odległości pomiędzy oba pojazdami w chwili wjeżdżania kombajnu na drogę nr (...) i dalszy przebieg zdarzenia, brak jest również podstaw do wnioskowania o nieustąpieniu pierwszeństwa przejazdu samochodowi marki F. przez kierującego kombajnem pozwanego. Zdaniem biegłego winę za przedmiotowy wypadek drogowy ponosił wyłącznie kierujący samochodem osobowym F. (...), który w czasie dojazdu do miejsca zdarzenia prowadził pojazd z prędkością istotnie większą od prędkości dozwolonej administracyjnie, która to prędkość, uwzględniając okoliczności oraz ustylizowanie drogi i stan poboczy oraz usytuowanie znaków i obiektów na drodze, nie mogła być uznana za prędkość bezpieczną.

W tym miejscu należy podkreślić, że do analogicznych wniosków doszedł biegły sądowy powołany w sprawie II K 55/17 toczącej się przed Sądem Rejonowym w Piszu przeciwko J. G. (1), który w ustanej opinii uzupełniającej złożonej na rozprawie w dniu 14.09.2017r. stwierdził, że gdyby kierujący samochodem marki F. właściwie obserwował drogę i jechał z prędkością dozwoloną administracyjnie oraz dostosowaną do panujących warunków drogowych, mógłby wyhamować przed kombajnem lub go wyprzedzić gdyby nie było zagrożenia z przeciwnego kierunku ruchu.

Mając powyższe na uwadze Sąd nie miał wątpliwości by podzielić opinię biegłego sądowego W. R.. Opinia ta spełniała stawiane jej wymogi, odzwierciedlała staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadała w sposób wyczerpujący, stanowczy i zrozumiały na postawione pytania, a przytoczona na jej uzasadnienie argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. W ocenie Sądu opinia biegłego W. R. sporządzona została zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną. Wnioski biegłego są logiczne i zostały wyrażone w sposób rzeczowy i stanowczy. Należy podkreślić, że opinia ta nie była kwestionowana przez strony niniejszego procesu.

Wobec powyższego, uznając roszczenie powoda za bezpodstawne, Sąd powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepisy § 8 pkt 3 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (j.t. Dz.U. z 2019r., poz. 18) oraz art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym przypadku jest to kwota 738 zł, w tym 138 zł podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu przez adw. J. G. (2).

Nadto, na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2005r., Nr 167, poz. 1398 ze zm.), Sąd nakazał pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 4 956,99 zł tytułem zwrotu wydatków na opinie powołanych w sprawie biegłych sądowych, które tymczasowo wyłożone zostały przez Skarb Państwa.