Sygn. akt II AKa 400/20
Dnia 19 marca 2021 r.
Sąd Apelacyjny w Gdańsku II Wydział Karny
w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SA Dorota Wróblewska (spr.)
Sędziowie: SA Krzysztof Noskowicz
SA Włodzimierz Brazewicz
Protokolant: sekretarz sądowy Iwona Sidorko
przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w Gdańsku Kajetana Gościaka
po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2021 r.
sprawy
W. M., s. H., ur. (...) w S., oskarżonego z art. 148 § 1 k.k.
na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Okręgowego w Słupsku z dnia 17 września 2020 r., sygn. akt II K 8/20
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
1. uchyla rozstrzygnięcie z punktu 2,
2. obniża orzeczoną wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności do lat 13 (trzynastu);
II. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części;
III. na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 23 maja 2019 roku godz. 9:50 do dnia 3 marca 2020 roku godz. 9:50 i od dnia 29 października 2020 roku godz. 9:50 do dnia 19 marca 2021 roku godz.9:50;
IV. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M. z Kancelarii Adwokackiej w L. kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych brutto za obronę oskarżonego z urzędu przed Sądem II instancji;
V. zwalnia oskarżonego od opłaty za obie instancje i wydatków za postępowanie odwoławcze, obciążając tymi ostatnimi Skarb Państwa.
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II AKa 400/20 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1CZĘŚĆ WSTĘPNA |
0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
wyrok Sądu Okręgowego w Słupsku z dnia 17 września 2020 roku |
0.11.2. Podmiot wnoszący apelację |
☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
0.11.3. Granice zaskarżenia |
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☒ w części |
☐ |
co do winy |
||
☒ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
0.11.4. Wnioski |
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
0.12.1. Ustalenie faktów |
0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
W. M. |
oskarżony pozostaje osobą karaną za przestępstwa z art. 178a §1 k.k. |
karta karna, wydruk z systemu NOE-SAD |
703, 725-730 |
||
0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
0.12.2. Ocena dowodów |
0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
karta karna, wydruk |
Brak podstaw do kwestionowania urzędowych dokumentów, które potwierdzają dodatkowo ustalenia Sądu I instancji dotyczące uprzedniej karalności W. M., a dodatkowo wydruk NOE-SAD pozwala na precyzyjne ustalenie okresów rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego w niniejszej sprawie. |
0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzuty |
|
Apelacja obrońcy: I.
błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść polegający na błędnej ocenie stanu psychicznego w jakim znajdował się oskarżony w chwili czynu, a którego następstwem było niewłaściwe zastosowanie przepisów prawa materialnego, tj. art. 148 § 1 k.k. w sytuacji, gdy z materiału dowodowego zgromadzonego II.
obraza przepisów prawa procesowego mająca wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. oraz art. 424 § 1 k.p.k. – polegająca na nie wzięciu pod uwagę przy ferowaniu wyroku wszystkich ujawnionych w toku przewodu sądowego i mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie okoliczności, oparciu poczynionych ustaleń faktycznych na dowolnie przeprowadzonej ocenie dowodów oraz wbrew zasadom prawidłowego rozumowania, wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, niedostatecznym uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy w tym okoliczności dla oskarżonego korzystnych, nienależytej analizie III.
obraza przepisów prawa procesowego mająca wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 170 § 1 pkt 2 i 3 k.p.k. poprzez oddalenie wniosków dowodowych obrońcy oskarżonego IV.
rażąca niewspółmierność (surowość) kary wyrażająca się w wymierzeniu W. M. kary 15 lat pozbawienia wolności, podczas gdy należyte uwzględnienie okoliczności łagodzących takich jak fakt przyznania się oskarżonego do winy, złożenie pełnych, obszernych i wyczerpujących wyjaśnień stanowiących główną podstawę ustalenia stanu faktycznego oraz okazanie skruchy przez oskarżonego, winny prowadzić do zmiany zaskarżonego wyroku i wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności Apelacja prokuratora: - rażąca niewspółmierność orzeczonej w stosunku do oskarżonego kary 15 lat pozbawienia wolności, podczas gdy dokładna analiza elementów podmiotowych |
niezasadny niezasadny niezasadny zasadny niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Przedstawione w apelacji obrońcy zarzuty obrazy przepisów postępowania i błędu w ustaleniach faktycznych nie zostały podzielone przez Sąd odwoławczy. Trafny okazał się jedynie zarzut rażącej surowości orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności i jego trafność doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku i wymierzenia oskarżonemu kary 13 lat pozbawienia wolności. Ad. III. Mając na uwadze fakt, że obrońca oskarżonego w treści uzasadnienia apelacji w pierwszej kolejności postanowiła wyeksponować okoliczności, które miały stanowić wsparcie dla przedstawionego przez nią jako trzeciego - zarzutu obrazy przepisów postępowania, a więc art. 170 § 1 pkt 2 i 3 k.p.k., Sąd odwoławczy uznał za celowe w pierwszym rzędzie odniesienie się do niego. Nie ma racji obrońca W. M. twierdząc, że Sąd I instancji niesłusznie przyjął, iż opinia biegłych psychiatrów i psychologa jest jasna Skoro przytoczone argumenty, które miałyby świadczyć o wadliwości oddalenia wniosku o wezwanie biegłych, wydających opinię wstępną, na rozprawę były chybione, a obrońca oskarżonego nie wskazała innych, które mogłyby podważyć rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego w tym przedmiocie, to przedstawiony przez nią zarzut należało ocenić jako niezasadny. Podobnie Sąd odwoławczy ocenił zarzut obrazy art. 170 § 1 pkt 2 i 3 k.p.k. polegający na błędnym oddaleniu, w ocenie apelującej, wniosków Przede wszystkim obrońca oskarżonego nie wykazała, by nieprawidłowe były motywy rozstrzygnięcia Sądu I instancji zawarte w postanowieniu oddalającym wnioski dowodowe w powyższym zakresie. Przypomnieć trzeba, że Sąd Okręgowy w tym postanowieniu wskazał, że okoliczność miejsca znajdowania się noża oraz ewentualnego przekazu oskarżonego nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy dotyczącej zabójstwa K. K. w mechanizmie zadzierzgnięcia, a nadto dowody zawnioskowane przez obrońcę nie są przydatne dla stwierdzenia tej okoliczności (k. 601, 601v). Apelująca pomijając tę trafną argumentacje wskazała jedynie, że w zeznaniach świadków będących w mieszkaniu pokrzywdzonej i oskarżonego pojawiły się rozliczne rozbieżności odnośnie miejsca, w jakim znajdował się nóż, a ta okoliczność winna być przedmiotem wnikliwego rozważenia przez Sąd, tym bardziej, iż biegła D. P. wskazała na rozprawie, że „nie można wykluczyć, że uszkodzenia ciała o takiej lokalizacji na brzuchu i na ręce, które stwierdzono u oskarżonego zostały spowodowane ręką obcą”. Rzecz jednak w tym, że nie wystarczy, by w apelacji odwołano się do bliżej nieokreślonych rozlicznych rozbieżności w zeznaniach świadków. Nie jest rolą Sądu odwoławczego poszukiwanie tych rozbieżności. Jeśli występują i mają istotne znaczenie dla oceny dowodów dokonanej przez Sąd I instancji, to apelująca winna je konkretnie wskazać, wykazać, że zostały pominięte w czasie przeprowadzonej oceny dowodów, a to miało wpływ na treść wyroku. Jeśli apelująca tego nie uczyniła, to pozbawiła się możliwości uznania przedstawionego zarzutu za trafny Poza tym relacje świadków nie przemawiały za wystąpieniem w ich zeznaniach licznych rozbieżności w omawianym zakresie. Wystarczy odwołać się do zeznań S. T., strażaka i ratownika medycznego, który wskazał, że nóż leżał przy lewej ręce kobiety na wysokości ramienia. Odłożył nóż na stół poza zasięgiem rąk mężczyzny. Mężczyzna powiedział: udusiłem ją (k.67-68, 596, 596v). P. G., funkcjonariusz Policji, wskazał, że przy tym mężczyźnie leżał nóż kuchenny. Nie słyszał co mówił ten mężczyzna (k.329v, 598,598v). N. O., funkcjonariusz Policji, stwierdził, że oskarżony podczas udzielanej mu pomocy medycznej oświadczył, że udusił swoją partnerkę, a sam chciał popełnić samobójstwo zażywając dużą ilość leków oraz zadając sobie cios nożem w brzuch i tnąc się po ręce. W pokoju na stole leżał nóż, który miał ślady krwi. Świadek wskazał na okoliczność przełożenia tego noża (k. 75). J. B., strażak, podał, że mężczyzna coś mamrotał, przy łóżku leżał zakrwawiony nóż. Kazał ratownikowi zabrać nóż i odłożyć na inne miejsce (k. 331v, 598v-599). Analiza tych zeznań pozwalała na ustalenie, tak jak uczynił to Sąd I instancji, że kiedy funkcjonariusze Staży Pożarnej weszli do pokoju, którym na łóżku leżeli oskarżony i nie dająca oznak życia K. K., przy lewej ręce kobiety leżał nóż kuchenny, S. T. odłożył nóż na stół (k. 7 uzasadnienia) Bez znaczenia pozostają drobne różnice w zeznaniach świadków, sprowadzające się do tego, czy początkowo nóż leżał na łóżku, czy przy łóżku, gdy można je było wytłumaczyć różną dla poszczególnych osób możliwością obserwacji, z uwagi na odmienne podejmowane przez nich czynności, Przede wszystkim jednak, to gdzie znajdował się nóż, gdy do mieszkania przybyli funkcjonariusze Staży Pożarnej i Policji, nie miało znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy również w kontekście wyjaśnień oskarżonego, który przyznał się do tego, że pozbawił życia pokrzywdzoną w sposób opisany Skoro więc oskarżony nie twierdził, by to pokrzywdzona posługiwała się nożem, użyła go wobec niego, to bez znaczenia pozostaje, że biegła z zakresu medycyny sadowej wskazała, iż nie można wykluczyć, że obrażenia ciała Wobec tego, jako nietrafny oceniono zarzut podniesiony w omawianym zakresie przez apelującą. Ad.I Na akceptację nie zasługiwał zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który sprowadzał się wyłącznie do wyrażenia przez obrońcę przekonania, że oskarżony działał pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami, a w konsekwencji jego zachowanie powinno zostać zakwalifikowane z art. 148 § 1 k.k. Za niewystarczające dla podważenia ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji należy ocenić wyrażenie przez apelującą przekonania, że Trzeba podkreślić, że opinia biegłych psychiatrów i psychologa pozwoliła na jednoznaczne potwierdzenie zasadności wyprowadzonego przez nich wniosku, że u W. M. nie wystąpił stan wyjątkowy o obrazie spiętrzenia afektu (epizod psychotyczny o nagłym początku i cechach stanu pomrocznego; występuje jako reakcja na bodziec sytuacyjny, jakim może być np. kłótnia, obraza, itp., ale gwałtowność i siła działania są rażąco niewspółmierne Bez wątpienia w oparciu o nią należało wykluczyć wystąpienie u oskarżonego afektu patologicznego. Opinia ta okazała się również pomocna, skorzystał z niej w sposób właściwy Sąd Okręgowy, do stwierdzenia, że u oskarżonego nie wystąpił afekt fizjologiczny. Przy ocenie występowania afektu fizjologicznego, który jest kategorią prawną, trzeba mieć zawsze na uwadze, że nie chodzi o każde wzburzenie, ale wzburzenie o najwyższym stopniu nasilenia. Ponadto Sąd odwoławczy, tak jak Sąd I instancji, podziela wniosek zawarty w wyroku Sądu Apelacyjnego Mając powyższe na uwadze trzeba zauważyć, że oskarżony w czasie czynu znajdował się w stanie nietrzeźwości. Alkohol, jak zasadnie wskazali biegli, bez wątpienia wpłynął na potęgowanie u niego negatywnych emocji w stosunku do partnerki, w związku z jej decyzją o zerwaniu znajomości i oczekiwaniu jego wyprowadzenia się, ograniczał możliwość dostrzeżenia różnych możliwości rozwiązania konfliktowej sytuacji, utwierdzał w poczuciu krzywdy i straty. Rację też mieli biegli, gdy stwierdzili, że niekorzystne czynniki zewnętrzne oraz odhamowujące działanie alkoholu mogą nasilać zachowania społecznie nieakceptowane, wyzwalać złość, gniew, wściekłość oraz niekontrolowane agresywne zachowania. Trafne było także wskazanie, że W. M. był w stanie upojenia alkoholowego, a eskalacja zachowań agresywnych w tym stanie była dla niego zjawiskiem typowym i niejednokrotnie obserwowanym. Jak wynika z zeznań B. C. (k.311-312) i E. S. (k.15v-16v) agresywne zachowania oskarżonego, w czasie których zdarzało mu się również zastosować wobec pokrzywdzonej przemoc fizyczną, zdarzały się, gdy był nietrzeźwy. To pozwala na wyprowadzenie wniosku, że gdyby nie wprawienie się przez oskarżonego w stan nietrzeźwości w dniu zdarzenia, nie doszłoby do wzburzenia oskarżonego, w którym to stanie pozbawił życia pokrzywdzoną. Alkohol bez wątpienia wpłynął odhamowująco na oskarżonego, wpłynął na spotęgowanie poczucia krzywdy, jak i negatywnych emocji, jak gniew, wściekłość. Oskarżony zdawał sobie sprawę z tego, jak działa na niego alkohol, jak zachowuje się pod jego wpływem. W przedmiotowej sprawie brak podstaw do przyjęcia, że u oskarżonego wystąpiłoby wzburzenie tak duże, że pozbawił życia pokrzywdzoną, również przy uwzględnieniu odczuwanej przez niego krzywdy, gdyby nie awantura z pokrzywdzoną, po jej powrocie do domu i fakt, że w jej trakcie znajdował się w stanie nietrzeźwości. Z pewnością istotnym czynnikiem, który dodatkowo przyczynił się do pozbawienia życia pokrzywdzonej była zaburzona osobowość oskarżonego, który, jak wskazali biegli psychiatrzy i psycholog, w sytuacjach stresowych wykazuje tendencję do koncentracji na sobie i własnych przeżyciach emocjonalnych, takich jak: złość, poczucie krzywdy, napięcie, działa impulsywnie i ma trudności z odraczaniem gratyfikacji, dąży do natychmiastowego zaspokajania własnych potrzeb, nie bierze odpowiedzialności za własne zachowania, a przyczyn niepowodzeń poszukuje w najbliższym otoczeniu. Takie cechy osobowości powodują, że agresywne zachowanie oskarżonego, nawet jeśli przybrało nasilenie, które dotychczas nie wystąpiło w jego życiu, nie mogło być uznane za nietypowe dla niego. To głównie te okoliczności przemawiają przeciwko możliwości stwierdzenia, że oskarżony w czasie czynu działał w stanie silnego wzburzenia, o którym mowa w art. 148 § 4 k.k. Poza tym Sąd odwoławczy podzielił rozważania zaprezentowane w tym zakresie przez Sąd Okręgowy, bez konieczności ich ponownego przytaczania. Na zakończenie warto podkreślić, że rację miał Sąd I instancji, gdy wskazał w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że w żadnym przypadku, nawet gdyby u oskarżonego przyjąć wystąpienie silnego wzburzenia, a brak do tego podstaw, taki stan nie znajdowałby usprawiedliwienia Ad. II. Niezasadny był także zarzut obrazy przepisów postępowania, a więc art. 4, 7, 410 i 424 § 1 k.p.k. Nie mógł okazać się skuteczny zarzut, który został przedstawiony w tak ogólny sposób, jak uczyniła to apelująca. Przede wszystkim nie wiadomo, co miała na myśli obrońca, gdy twierdziła, że Sąd nie wziął pod uwagę przy ferowaniu wyroku wszystkich ujawnionych w toku przewodu sądowego i mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie okoliczności, oparł poczynione ustalenia faktyczne na dowolnie przeprowadzonej ocenie dowodów oraz wbrew zasadom prawidłowego rozumowania, wskazaniom wiedzy Ad. IV. Trafny okazał się jedynie, zaprezentowany przez obrońcę oskarżonego, zarzut rażącej niewspółmierności (surowości) kary 15 lat pozbawienia wolności orzeczonej wobec W. M.. Bez wątpienia Sąd I instancji w sposób wszechstronny przeanalizował okoliczności łagodzące i obciążające, które należało uwzględnić przy wymiarze kary, czyniąc to przez pryzmat dyrektyw sądowego wymiaru kary z art. 53 k.k. (k. 36-40) Sąd odwoławczy podziela przedstawione w tym zakresie rozważania, z pewnymi wyjątkami, które wymagają omówienia. Jeśli chodzi o okoliczności obciążające to jako niewłaściwe należało ocenić akcentowanie po ich stronie rodzaju naruszonego dobra – życia człowieka, gdy w przypadku art. 148 § 1 k.k. ochronie podlega jedno dobro i jest nim życie ludzkie, a mimo to ustawodawca przewiduje za zabójstwo z tego przepisu karę od 8 lat pozbawienia wolności do dożywotniego pozbawienia wolności, co oznacza, że każdy sprawca i każdy czyn musi być traktowany indywidualnie. Pozostałe okoliczności obciążające zostały ustalone w sposób prawidłowy i bez wątpienia świadczyły o wysokim stopniu społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. W przypadku okoliczności łagodzących zastrzeżenie budził natomiast wniosek, że oskarżony nie był osobą zdemoralizowaną. Rzeczywiście oskarżony przed zatrzymaniem właściwie funkcjonował w społeczeństwie, pracował zarobkowo, starał się uporządkować życie osobiste. Tyle tylko, że był osobą karaną, która zachowywała się już uprzednio agresywnie wobec konkubiny, nadużywał alkoholu. Jeśli uwzględnić te okoliczności, a jednocześnie okoliczności czynu, gdy będąc w stanie nietrzeźwości zdecydował się pozbawić życia konkubinę w gniewie, podczas kłótni, mając na uwadze wyłącznie własną krzywdę, wynikającą stąd, że K. K. nie chciała być z nim, oczekiwała jego wyprowadzki, po tym jak zaangażował w ten związek własne uczucia, oczekiwania i środki finansowe – to trzeba stwierdzić, że oskarżony jest osobą zdemoralizowaną, nawet jeśli stopień jego demoralizacji nie jest znaczny. Pozostałe okoliczności łagodzące zostały ustalone w sposób prawidłowy. Analiza wszystkich okoliczności uwzględnionych przez Sąd Okręgowy, świadczyła o tym, że stopień winy oskarżonego był znaczny, chociaż nie można stwierdzić, by był bardzo wysoki, a to z uwagi na jego umniejszenie wynikające z działania w zamiarze nagłym. Ocena orzeczonej kary 15 lat pozbawienia wolności jako rażąco surowej wynika przede wszystkim stąd, że Sąd I instancji nie docenił w pełni przy jej wymiarze tak istotnych okoliczności łagodzących, jak szczerego wyjaśnienia przez W. M. okoliczności zdarzenia, które rozegrało się bez świadków, prezentowanej przez niego postawy w toku postępowania, skruchy i żalu Trzeba też zwrócić uwagę na to, że okoliczności obciążające i łagodzące występujące w sprawie pozostawały ze sobą w równowadze, a to mając na uwadze ich ilość, charakter i wymowę. Te okoliczności spowodowały, że Sąd odwoławczy uznał, że nie było niezbędne dla osiągnięcia wszystkich celów pokładanych w karze – jej wymierzenie w górnej granicy jej podstawowego wymiaru. Wobec tego, Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok, obniżając karę pozbawienia wolności orzeczoną wobec oskarżonego do lat 13. Zważywszy na szereg trafnie dostrzeżonych przez Sąd I instancji poważnych okoliczności obciążających, nie znaleziono podstaw do dalszego łagodzenia orzeczonej kary. Kara 13 lat pozbawienia wolności jawi się jako sprawiedliwa, adekwatna do wszelkich okoliczności obciążających i łagodzących występujących w sprawie Obniżenie wymiaru kary pozbawienia wolności spowodowało konieczność uchylenia rozstrzygnięcia zawartego w pkt 2 zaskarżonego wyroku i zaliczenia na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet kary 13 lat pozbawienia wolności okresów rzeczywistego pozbawienia oskarżonego wolności w sprawie, co Sąd odwoławczy uczynił. Apelacja prokuratora. Zarzut rażącej łagodności wymierzonej kary pozbawienia wolności nie zasługiwał na uwzględnienie. Sąd I instancji w sposób w pełni prawidłowy wskazał powody, dla których nie dostrzegł podstaw do wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności w wymiarze 25 lat. Trzeba pamiętać, że kara, której orzeczenia domagała się prokurator, obok kary dożywotniego pozbawienia wolności, ma charakter eliminacyjny i jej orzeczenie jest uzasadnione wyłącznie w przypadkach, gdy m.in. sprawca jest osobą bardzo zdemoralizowaną, a tego nie stwierdzono w przypadku W. M., jak i wówczas, gdy w sprawie występuje istotna, zdecydowana przewaga okoliczności obciążających nad łagodzącymi, czego także nie stwierdzono, Sąd odwoławczy nie stwierdził, by Prokurator powołała istotne niekorzystne okoliczności, których nie dostrzegł Sąd I instancji, jak i takie obciążające okoliczności, co do których można byłoby stwierdzić, że nie zostały właściwie docenione. Wszystkie istotne okoliczności, przywołane w apelacji Prokurator, znajdowały się w polu widzenia Sądu Okręgowego i zostały właściwie wyważone. Raz jeszcze należy podkreślić, że nie można traktować jako okoliczności obciążającej przy przestępstwach z art. 148 § 1 k.k. skutku Skoro oskarżyciel publiczny nie złożył wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Sądu odwoławczego, to przedstawione wyżej wywody uznano za wystarczające. |
||
Wniosek |
||
Apelacja obrońcy: 1. o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. 2.
o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności Apelacja prokuratora: - o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 25 lat pozbawienia wolności |
niezasadny zasadny niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Ad. 1 wniosek niezasadny z powodów wskazanych we wcześniejszej części uzasadnienia. Ad. 2 wniosek zasadny z powodów wskazanych we wcześniejszej części uzasadnienia. Wniosek zawarty w apelacji prokuratora niezasadny - wobec niezasadności przedstawionego przez prokuratora zarzutu rażącej niewspółmierności (łagodności) orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności. |
1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
Przedmiot utrzymania w mocy |
|
0.1II. Utrzymano w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części, a więc tej, która nie została objęta zmianami z pkt I. |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia. |
|
0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
Przedmiot i zakres zmiany |
|
0.0.1Zmieniono zaskarżony wyrok w ten sposób, że: 1. uchylono rozstrzygnięcie z punktu 2, 2. obniżono orzeczoną wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności do lat 13 (trzynastu). |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia. |
0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
4.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
III. |
Na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 23 maja 2019 roku godz. 9:50 do dnia 3 marca 2020 roku godz. 9:50 i od dnia 29 października 2020 roku godz. 9:50 do dnia 19 marca 2021 roku godz. 9:50. Rozstrzygając o powyższym zaliczeniu uwzględniono, że oskarżony był pozbawiony wolności w niniejszej sprawie od dnia zatrzymania, a więc od 23 maja 2019 roku, godz. 9:50, w okresie od 3 marca 2020 roku do 29 października 2020 roku odbywał karę pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie Sądu Rejonowego w Sławnie o sygn. akt II K 45/18, a następnie do dnia wydania wyroku przez Sąd odwoławczy ponownie był pozbawiony wolności w niniejszej sprawie. |
||
1Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
IV. V. |
Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo Mając na uwadze aktualną, trudną sytuację materialną oskarżonego, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. Nr 49 |
1PODPIS |
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca oskarżonego |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
całość wyroku |
|||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
0.11.4. Wnioski |
||||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |