Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

(...)

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Okręgowy w Poznaniu z 18 czerwca 2019 r., w sprawie IIK1/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5. Ustalenie faktów

1.1.3. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6. Ocena dowodów

1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja obrońcy oskarżonego Z. S. (1):

błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść orzeczenia, w postaci całkowitego pominięcia faktu, iż zgłoszenie rzekomej niegospodarności oskarżonego nastąpiło w znacznym odstępie czasowym od zdarzenia, pomimo wcześniejszego wejścia w posiadanie wiedzy w zakresie dokonywanych czynności przez wszystkich uczestników niniejszego procesu, bowiem zagadnienie to było przedmiotem Walnych Zgromadzeń Wspólników (...) Sp. z o.o., a także pominięcia okoliczności, że w inkryminowanym okresie A. S. dysponował prawem użytkowania na udziałach w (...) l. Sp. z o.o., która zaś posiadała (...) udziałów w R. l. Sp. z o.o., a co za tym idzie miałby możliwość przegłosowania uchwały w przedmiocie wyrażenia zgody na dokonanie transakcji na kwotę (...) zł, a nadto pominięcia okoliczności, że brak uchwały nie powodował nieważności czynności prawnej, a żadna z osób czy podmiotów - stron transakcji nie podjęła działań opisanych w przepisach art. 103 k.c., podczas gdy intencją ustawodawcy przy formułowaniu katalogu zachowań podlegających penalizacji na gruncie przepisu art. 296 k.k. była prawidłowość (pewność) obrotu gospodarczego, który w niniejszej sprawie nie został zachwiany;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odstępstwo czasowe pomiędzy przedmiotowymi zdarzeniami, a zgłoszenie ich do organów ścigania, nie ma żadnego znaczenia, albowiem dysponentem tego zawiadomienia jest osoba uprawniona, co nie jest obwarowane żadnym terminem, o jakimkolwiek charakterze prawnym, co najwyżej konieczność wniesienia takiego zawiadomienia jest determinowana okresem przedawnienia karalności czynu zabronionego [art. 105 k.k. i 106 k.k.]. Różnica w czasie nie obciąża zawiadamiającego, ani nawet nie osłabia jego wiarygodności, a w realiach sprawy ten te zdarzenia nie są obiektywnie odległe w czasie, skoro zawiadomienie wpłynęło do prokuratury (...) r., potwierdzone protokołem przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie z (...) r. [k. 143- 149], co było poprzedzone próbą polubownego załatwienia sprawy, czego nie ukrywał D. G. w toku złożenia tego zawiadomienia o przestępstwie. Znamienne, że osoby reprezentujące pokrzywdzone przedsiębiorstwo, po usunięciu z funkcji prezesa zarządu oskarżonego Z. S. (1), zauważyło kryminalne nieprawidłowości dokonane przez niego, w tym odnosząc się do kwestii transferu majątkowego (...) zł na rzecz (...) S.A., tytułem pożyczki udzielonej (...) S.A., o czym świadczy protokół nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników z (...) r. udziałowców tego podmiotu gospodarczego [k. 176- 181], kiedy podjęto stosowną uchwałę w tej materii, potwierdzoną kolejną uchwałą nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników z (...) r. [k. 182- 186], zawierającą uchwałę o wystąpieniu z powstałym roszczeniem o naprawienie szkody w stosunku do Z. S. (1) [k. 178].

Użytkowanie udziałami większościowymi, przynależne (...) sp. z o.o., na mocy umowy użytkowania na udziałach przedsiębiorstwa (...) sp. o.o., z (...) r. [k. 556- 558], nie ekskulpuje oskarżonych, w kontekście zmian umowy spółki przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o., nawet przy przyjęciu, że posiadanie tego ograniczonego prawa rzeczowego, w postaci użytkowania na udziałach spółki, dawało oskarżonemu A. S., teoretyczną i formalnie umocowaną możliwość uzyskania zgody na zaciągniecie zobowiązania o wartości powyżej (...) zł na mocy uchwały Zgromadzenia Wspólników. Jednak taka możliwość, o takich cechach, nie uchylała obowiązku zwołania walnego zgromadzenia wspólników, zgodnie z wymogami k.s.h., co musiało być dokonane względem udziałowca, tym bardziej jedynego, który również jednocześnie jest właścicielem udziałów nieobjętych umową użytkowania na udziałach. Uzyskanie prawa użytkowania udziałami większościowymi, odbyło się w oparciu o umowę o charakterze cywilnoprawnym, przy czym ta umowa dawała prawa ,,korporacyjne”, o których mowa w art. 187§2 k.s.h., w którym wskazano, że: ,, umowa spółki może przewidywać, że zastawnik lub użytkownik udziału może wykonywać prawo głosu”, choć ,, zasadą jest, że zastaw i użytkowanie udziału dotyczą tylko praw obligacyjnych, a nie praw organizacyjnych” (zob. również A. K., Stosowanie przepisów Kodeksu cywilnego do niektórych stosunków spółek handlowych (art. 2 k.s.h.). Uściślając, §4 umowy użytkowania na udziałach z (...) r. [k. 556- 558] przewidywał rozszerzenie tego użytkowania do wykonania prawa głosu, użytkownik ma prawo wykonywania prawa głosu z udziałów od chwili wpisu przez właściwy sąd rejonowy do rejestru przedsiębiorców zmiany umowy Spółki w przedmiocie dodania ust. 3 §14 o treści: ,, Użytkownik jest uprawniony do wykonywania głosu z zastawionych lub obciążonych udziałów. Do chwili wpisu zmiany umowy Spółki, właściciel udzieli Użytkownika [sic] nieodwołanego pełnomocnictwa do uczestniczenia oraz wykonywania prawa głosu na wszelkich Zgromadzeniach Wspólników spółki (...) Spółka z o.o.”. [k. 556- 558]. To uregulowanie umowne, z pewnością korzystne dla użytkownika, aby formalnie skutecznie zafunkcjonowało wymagało ujawnienia w rejestrze Krajowego Rejestru Sądowego, jednocześnie jednak nie dawało jemu uprawnień do samodzielnego zwołania walnego zgromadzenia wspólników, co powinno odbyć się poprzez zarząd (...) sp. z o.o., w myśl art. 235§1 k.s.h. i §16 pkt 1 i 2 umowy tejże spółki z (...) r. [k. 160- 168], który mógł działać jednoosobowo, w oparciu o §19 pkt 1 umowy tejże spółki [k. 160- 168], a więc przez oskarżonego Z. S. (1), ale nie mogło to uchybiać procedurze zawiadomienia o walnym zgromadzeniu wspólników, opisanym w art. 238 k.s.h. Zaniechanie tej procedury pozbawiało przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o., w zakresie udziałów nieobjętych umową użytkowania, prawa do wzięcia udziału w walnym zgromadzeniu, w którym rzeczywiście bezwzględną większość (...) sp. z o.o., wykorzystując użytkowanie (...) udziałami ze (...) udziałów przewidzianych umową spółki z (...) r.[k. 160- 168- 169- 173]. Jednak uniemożliwienie wzięcia udziału w walnym zgromadzeniu, reprezentantom przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o., w zakresie pozostałych (...) udziałów, pozostających w jej wyłącznym użytkowaniu, a więc jednocześnie w odniesieniu do przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o., a to w praktyce wykluczyło, z jednej strony, bieżące zapoznanie się z propozycją dokonania bardzo znacznego rozporządzenia majątkowego, finalnie w postaci transferu pieniężnego, jako poręczający za umowę pożyczki z (...) r., pomiędzy (...) S.A., a (...) S.A., a z drugiej strony, następcze ewentualne, bardzo istotne, terminowe i prawne przeciwdziałanie takiej uchwale, w postaci wytoczenia powództwa o uchylenie uchwały w trybie art. 249§1 k.s.h., w którym wskazano by, że ,,causa” do podjęcia takiej ,,akcji” procesowej, to sprzeczność z umową spółki, bądź dobrymi obyczajami i godząca w interesy spółki lub mająca na celu pokrzywdzenie wspólnika”, nie wykluczając wniesienia o zawieszenie kwestionowanej uchwały [art. 249§2 k.s.h.], przy tym zachowując termin do wywiedzenia, bowiem powództwo o uchylenie uchwały wspólników należy wnieść w terminie miesiąca od dnia otrzymania wiadomości o uchwale, nie później jednak niż w terminie sześciu miesięcy od dnia powzięcia uchwały [art.251 k.s.h.]. Tym bardziej, że uprawnienie użytkownika do wykonywania prawa głosu wyłącza uprawnienie wspólnika, ale tylko w zakresie oddania głosu. Jednocześnie, nie oznacza to natomiast, że wspólnik nie ma prawa brać udziału w obradach zgromadzenia wspólników, którego udział, co najmniej teoretycznie, mógłby mieć wpływ na treść podjętych uchwał, które miałyby wielopłaszczyznowe znaczenie dla osoby prawnej, do której odnoszą się te uchwały. Dlatego też, co jest jasne, proste i oczywiste, osoby do tego zobowiązane w spółce, zawiadomienia o zgromadzeniu powinny wysyłać zarówno wszystkim wspólnikom, jak i użytkownikowi, natomiast nie czyni tego gdy niechybnie ma się nieuczciwe intencje. Wspólnik - nawet wówczas, gdy nie może wykonywać prawa głosu - jest uprawniony do udziału w dyskusji, zadawania pytań członkom organów itd. Nie zmienia tego, że prawo zaskarżania uchwał zgromadzenia, jako ściśle związane z prawem głosu, pozostaje przy użytkowniku. Wspólnik - pomimo uprawnienia do głosu użytkownika - mógłby zaskarżyć uchwałę tylko w ramach określonych przez art. 250 k.s.h. (gdyby nie dopuszczono go do udziału w zgromadzeniu). Oczywiście taka sytuacja miałaby miejsce w sytuacji kiedy użytkownik wykonuje te ograniczone prawa, z stosunku do (...) udziałów.

W realiach sprawy, zachowanie oskarżonego Z. S. (1) inspirowane, na poziomie kierowniczym przez oskarżonego A. S., było sprzeczne ze znowelizowaną umowa spółki, dobrymi obyczajami, które, ujmując to potocznie sprowadzają się do etycznego wymogu bycia po prostu uczciwym przedsiębiorcą, a więc nie działającym na szkodę przedsiębiorstwa, które przyszło mu zarządzać, a skoro faktycznie pomniejszał, w sposób jaskrawy i zasadniczy, majątek tego podmiotu gospodarczego, to w oczywisty i rażący sposób działał na jego szkodę. Terminy wskazane w tym przepisie są stosunkowo krótkie. Chodzi przede wszystkim o to, aby skrócić czas niepewności dla spółki, organów, wspólników, osób trzecich, co do możliwości uchylenia uchwały, o czym z pewnością oskarżeni doskonale widzieli i co dawało im realne szanse na doprowadzenie do nieodwracalnego skutku w postaci transferu pieniężnego na rzecz wspomnianego pożyczkobiorcy, jako wykonanie poręczenia majątkowego. Tak należy konstatować, albowiem oskarżeni, obeznani z niuansami obrotu gospodarczego, a zwłaszcza prawa handlowego, na co wskazują ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji, doskonale wiedzieli, że muszą doprowadzić do szybkiego przysporzenia majątkowego dla pożyczkodawcy, wykonując zobowiązanie finansowe poręczającego, uwalniając z długu pierwotnie ustanowionych poręczycieli, kosztem istotnych interesów reprezentowanej Spółki, albowiem znali konsekwencje prawne swojego zachowania, wynikające z art. 230 k.s.h., w którym wskazano, że ,, rozporządzenie prawem lub zaciągnięcie zobowiązania do świadczenia o wartości dwukrotnie przewyższającej wysokość kapitału zakładowego wymaga uchwały wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Przepisu art. 17 § 1 nie stosuje się”. (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością- R. (...) [k. 160- 166, 505- 513], skoro przewidywała pierwotnie kapitał zakładowy wartości (...) zł [k. 507-§7 umowy spółki], a następnie potwierdzono tę kwotę kapitału, po nowelizacji umowy spółki (...) r. [k. 169- 173], to do podjęcia takiego zobowiązania konieczna była uchwała wspólników, która także była wymagana w przypadku rozporządzenia prawem lub zaciągnięcie zobowiązania do świadczenia o wartości powyżej (...) zł [§18 ust. 3 uchwały zgromadzenia wspólników (...) Sp. z o.o. z (...) r., tekst jednolity umowy spółki- §18 ust. 6, k. 176- 186]. Jednocześnie oskarżeni musieli doskonale wiedzieć, ze względu na swoje doświadczenie życiowe i zawodowe, zwłaszcza odnoszące się do obrotu gospodarczego, opartego na przepisach k.s.h.- że już nie obowiązuje art. 17 ust. 1 k.s.h. w którym jednoznacznie wskazano, że: ,, Jeżeli do dokonania czynności prawnej przez spółkę ustawa wymaga uchwały wspólników albo walnego zgromadzenia bądź rady nadzorczej, czynność prawna dokonana bez wymaganej uchwały jest nieważna”. Ustawodawca zdecydował się "zdjąć" z barków kontrahentów spółek sankcję bezwzględnej nieważności czynności prawnych zdziałanych z naruszeniem regulacji zawartej w art. 230 k.s.h. Przyjęta została zasada, że przepisu art. 17 § 1 k.s.h. nie stosuje się, czyli kontrahenci spółek nie będą ponosili negatywnych skutków braku podejmowanych w spółkach uchwał. Obecne jednoznaczne brzmienie art. 230 powoduje, że jego stosowanie będzie odnosić się jedynie do skutków wewnętrznych spółki. Tego typu zmiana stanowi bezsprzecznie wzmocnienie bezpieczeństwa i pewności obrotu, ale niesie ze sobą także ryzyko, które sprowadza się do kwestii, czy w ten sposób sami wspólnicy nie doznają istotnego osłabienia. Teoretycznie wydaje się, że tego niebezpieczeństwa nie ma, gdyż na podstawie art. 17 § 3 i art. 293 k.s.h. istnieją przesłanki odpowiedzialności członków zarządu, ale również innych osób reprezentujących spółkę z powodu dokonania czynności prawnych z naruszeniem zasad określonych w art. 230 k.s.h., co w praktyce może być iluzoryczne albo co najmniej wysoce utrudnione, na poziome egzekucji powstałej szkody.

Tak więc, w dalszym ciągu obowiązują organizacyjne ograniczenia wynikające z art. 230 k.s.h. jednak bez negatywnych skutków dla uczestników obrotu. Pamiętać jednak należy, że wspólnicy mają prawo decydowania o zakresie stosowania art. 230 k.s.h. W konsekwencji stanu prawnego z okresu przed zmianami kodeksu spółek handlowych najczęściej dochodziło do całkowitego wyłączenia stosowania art. 230 k.s.h., co też nie może być oceniane pozytywnie z punktu widzenia ochrony interesów wspólników, w kontekście działań członków zarządu.

Ważne, wręcz kluczowe, jest powiązanie wykonywania prawa użytkowania na udziałach, z obowiązkiem zwołania walnego zgromadzenia, którego przedmiotem byłoby rozpatrzenie i ewentualne wyrażenie zgody na zaciągnięcie zobowiązania finansowego przewyższającego (...) zł, o czym mówiła znowelizowana umowa spółki, w kontekście analizy przyczyn ustanowienia tego ograniczonego prawa, co zostało wyrażone w preambule do umowy z (...) r. użytkowania na udziałach [k. 556- 558], którą należy dokładnie zacytować, aby nie uchodzić za gołosłownego. W niej wskazano, że: ,,W celu wykonania Umowy inwestycyjnej z (...) r., w szczególności celem przygotowania do sprzedaży oraz sprzedaży nieruchomości położonej w miejscowości D.,…. którą to nieruchomość została zakupiona przez spółkę (...) Sp. z o.o. , Strony zawierają niniejszą umowę użytkowania na udziałach”. Z tych oczywistych, jasnych i logicznych sformułowań wyraźnie wynika, że umowa użytkowania na udziałach jest ściśle powiązana z inwestycją, której przedmiotem jest nieruchomość w Dachowej, ale żadne inne zdarzenie gospodarcze lub finansowe, które związane jest lub powiązane z innym podmiotem gospodarczym, który w żaden sposób nie jest powiązany właśnie z tym projektem biznesowym, o którym mowa w preambule. W konsekwencji, każde inne działanie, wykraczające poza granice przedmiotowe, wyznaczone wspomnianą preambułą, było nie tylko oczywistym i rażącym nadużyciem tego prawa, było to złamanie prawa, wyczerpującym znamiona prawa karnego, czego intencjonalnie nie zauważają apelujący.

W sprawie nie ma zastosowania art. 103 k.c. z poniższych względów. Art. 103 k.c. odnosi się do pełnomocnika, a oskarżony Z. S. (1) działał jako prezes zarządu spółki kapitałowej, a niej pełnomocnik. Nadto abstrahując od powyższego, zastosowanie art. 103§2 k.c., w którym wskazano, że : ,,druga strona może wyznaczyć osobie, w której imieniu umowa została zawarta, odpowiedni termin do potwierdzenia umowy; staje się wolna po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu” nie wchodziło z logicznych, pragmatycznych i gospodarczych względów. Stroną umowy poręczenia z (...) r. [k. 799- 801], odnoszącej się do umowy pożyczki z (...) r. [k.750- 757, 788- 790], pierwotnie poręczonej również przez oskarżonego A. S. z (...) r. [k. 788- 790] były przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. i (...) S.A., a więc aby doszło do potwierdzenia tej umowy należałoby oczekiwać odpowiedniej akcji od (...) S.A., a ona nie była zainteresowana wszczynaniem tej procedury, skoro pieniądze otrzymała, jednocześnie miała wszelkie przesłanki do przyjęcia domniemania, że oskarżony Z. S. (2) jest rzetelny i uczciwy w swoich działaniach, podjętych jako prezes zarządu zawiadywanej Spółki, a więc finalnie działał na korzyść majątkową również A. S. art. 115§1 k.k. i nie zmienia tego wniosku okoliczność, że z (...) S.A. [k. 738] wynika, że (...) r., na podstawie umowy sprzedaży zawartej pomiędzy A. S. jako sprzedającym, a L. S. jako kupujący, A. S. zbył na rzecz L. S. (...) akcji imiennych, a wpis dokonano (...) r.

Wniosek

O zmianę i uniewinnianie albo uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów, nie mogła prowadzić do zmiany i uniewinnienia oskarżonych.

Wyrok kasatoryjny, zgodnie z brzmieniem art. 437§2 k.p.k., możliwy jest w przypadku zaistnienia bezwzględnej przesłanki odwoławczej, nawet bez konieczności badania wpływu takiego uchybienia na treść zaskarżonego wyroku, zajścia koniczności przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości, czego nie wykazano w środku odwoławczym, aby taka sytuacja miała miejsce oraz przypadku naruszenia reguły ne peius [art. 454 k.p.k.], z czym także nie mamy do czynienia.

3.2.

Apelacja obrońcy oskarżonego Z. S. (1):

błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść orzeczenia, w postaci stwierdzenia, iż Z. S. (2) działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podczas gdy żaden z dowodów przeprowadzonych w toku procesu oraz żadna z okoliczności nie stanowią, jakoby oskarżony uzyskał z tytułu dokonanej transakcji jakąkolwiek korzyść finansową czy też, aby w ogóle istniały po jego stronie widoki na uzyskanie tego rodzaju korzyści, a także, aby Z. S. (2) wiedział i dążył do osiągnięcia korzyści przez inną osobę;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oskarżony Z. S. (1) nie musiał działać w taki sposób aby bezpośrednio odniósł korzyść majątkową, wypełnieniem znamienia jest działanie w efekcie, którego taką korzyść odniosła inna osoba, w tym wypadku tę korzyść odniosło przedsiębiorstwo (...) S.A. – jako pożyczkodawca- odzyskując swoją wierzytelność, przedsiębiorstw (...) S.A.- jako pożyczkobiorca, uwolniony z długu przez poręczające (...) r. przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o., działające przez oskarżonego Z. S. (1) [k. 799- 803] oraz oskarżony A. S., jako osoba uwolniona z długu, wynikającego z poręczenia pożyczki z (...) r. [k. 750- 757, 788- 789] oraz z konsekwencji poddania się przez niego, w tej samej dacie, rygorowi egzekucji w trybie art. 777§1 pkt 5 k.p.c. [k. 758- 761], co uczynili także pozostali poręczający [k. 762- 778], którzy także na tym skorzystali, co finalnie wyczerpuje dyspozycję art. 115§1 k.k.

Wniosek

O zmianę i uniewinnianie albo uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów, nie mogła prowadzić do zmiany i uniewinnienia oskarżonych.

3.3.

Apelacja obrońcy oskarżonego Z. S. (1): obrazy prawa procesowego, która miała wpływ na treść orzeczenia, w postaci:

a. naruszenia przepisu art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, sprzecznej z regułami logicznego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego, nie zaś swobodnej, oceny dowodów ze źródeł osobowych, przeprowadzonych w toku niniejszego postępowania, tj.: wyjaśnień oskarżonego Z. S. (2), zeznań D. G., zeznań G. W., zeznań P. N., zeznań L. S., polegającej na przyznaniu waloru wiarygodności depozycjom składanym przez osoby powiązane z oskarżycielem posiłkowym, i jednoczesnej odmowie uznania za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego, podczas gdy zeznania uznane przez Sąd I instancji za wiarygodne są sprzeczne zarówno wewnętrznie, jak i z innym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym zwłaszcza z niekwestionowanym przez żadną ze stron faktem, iż A. S. dysponował możliwością samodzielnego przegłosowania uchwał w R. l. Sp. z o.o., obszernymi relacjami oskarżonych, a nadto na potwierdzenie rzeczonych zeznań nie przeprowadzono żadnego dowodu z dokumentu, pomimo istnienia po temu możliwości i składania przez obronę stosownych wniosków

b. naruszeniu przepisu art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. poprzez stwierdzenie, że wnioski dowodowe obrońcy złożone w dniu (...) r. m.in. o przeprowadzenie dowodu z ksiąg protokołów Walnych Zgromadzeń Wspólników oraz Nadzwyczajnych Walnych Zgromadzeń Wspólników R. l. Sp. z o.o. dotyczą okoliczności, które nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, przy czym jednocześnie Sąd I instancji - przecząc samemu sobie - ustalił przedmiotowe okoliczności w drodze dowodu z zeznań osób związanych z oskarżycielem posiłkowym, pomimo że nie były one ani jednoznaczne, ani niesprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym, w tym zwłaszcza z niekwestionowanym przez żadną ze stron faktem, iż A. S. dysponował możliwością samodzielnego przegłosowania uchwał w R. l. Sp. z o.o., zaś dokumentacja, o której pozyskanie wnosiła obrona, umożliwiłaby określenie tych okoliczności w sposób niebudzący wątpliwości, a jednocześnie są to okoliczności, które mają wpływ na ustalenie świadomości i zamiaru towarzyszących w inkryminowanym okresie oskarżonemu;

c. naruszeniu przepisu art. 9 § 1 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. poprzez nieprzeprowadzenie dowodu z przesłuchania osób uprawnionych do reprezentacji pokrzywdzonego, podczas gdy w przypadku czynów zabronionych popełnionych na szkodę osoby prawnej przesłuchanie jej uprawnionego przedstawiciela, będącego członkiem zarządu, stanowić powinno podstawę, w przeciwnym bowiem wypadku można stwierdzić, że Sąd meriti nie uzyskał nawet stanowiska strony pokrzywdzonej, a co za tym idzie nie sposób uznać, aby doszło do nadużycia uprawnień;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

3.a. Nie naruszono art. 7 k.p.k. odnośnie oceny zeznań świadków, których zeznania pozostawały w kontrze z wyjaśnieniami oskarżonych, a zwłaszcza oskarżonego Z. S. (1), a więc zarzut ten nie jest zasadny. Ocena jest prawidłowa i właściwie wykazana. Zasadniczo z zeznań P. N. i pośrednio z zeznań D. G., wyłania się mechanizm znalezienia się we władzach przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. właśnie oskarżonego Z. S. (2), co odbył o się w efekcie skutecznej inspiracji oskarżonego A. S., co logicznie umotywował, skoro chciał mieć udział i wpływ na przedsięwzięciach związanych z nabyciem, przekształceniem i zbyciem nieruchomości położonych w Dachowej, co było początkowo w jego interesie skoro ,,data center”, miała zostać sfinansowana za pieniądze uzyskane z jej sprzedaży, po odpowiednich przekształceniach i poczynieniu niezbędnych nakładów na jej infrastrukturę, która to inwestycja miała być zlokalizowana na nieruchomości należącej do przedsiębiorstwa (...) S.A., z której działalnością związany był właśnie oskarżony A. S., co wynika choćby z zeznań D. G., z historii rachunku bankowego, tego przedsiębiorstwa, prowadzonego przez Bank (...), z której wynika, że ów oskarżony miał dostęp do niego i dokonywał na tym rachunku różnorodne operacje, a więc wypłacał: (...) r. [k. 288- 292], a więc wypłacił w sumie (...) zł, a wpłacił łącznie raptem (...) (...) zł. Te dysproporcje, pomiędzy wypłatami a wpłatami, wyraźnie i klarownie obrazują, kto był beneficjentem działalności tego podmiotu, który założył właśnie ten oskarżony (...) r. [k. 293- 304], będąc wówczas jego wyłącznym akcjonariuszem obejmującym (...) akcji [k. 295- 296], a jednocześnie był jej prezesem, tworząc jednoosobowy zarząd [k. 301], co jest potwierdzone informacjami Krajowego Rejestru Sądowego z (...) r. [k. 379- 382], umową rachunku bankowego z (...) r. zawartą z Bank (...) [k. 312- 314], umową rachunku bankowego z (...) r. zawartą z (...) [k. 374- 375] i historią operacji finansowych, które dokonywał oskarżony A. S. [k. 366- 373, 1404- 1415]. Z tej historii wynika, że po wpłynięciu od pożyczkodawcy transzy pożyczki w kwocie (...) zł na rachunek pożyczkobiorcy, ten oskarżony wypłacił w sumie (...).(...) zł, w okresie od(...)

Do tych okoliczności, aby je wykazać nie jest konieczne istnienie dokumentów na ich potwierdzenie, tym bardziej, że te różnorodne środki dowodowe mają potencjalnie tożsamą wartość dowodową, a określona okoliczność może być wykazana nawet tylko jednym z nich, przy zachowaniu cech wiarygodności.

Kwestia możliwości samodzielnego przegłosowania uchwały przez oskarżonego S., w ramach uzyskania prawa użytkowania udziałów (...) Sp. z o.o., będącej wyłącznym udziałowcem [właścicielem] przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o., nie zwalniało zarządu, a więc oskarżonego Z. S. (2) od prawidłowego zwołania walnego zgromadzenia skierowanego do tego wyłącznego udziałowca, co wcześniej wyjaśniono. Innymi słowy, prawo głosu, przekazane na rzecz innego podmiotu, nawet w większościowej części, na podstawie skutecznej umowy, nie pozbawia prawa głosy uprawnionego, któremu przysługuje mniejszościowe prawo głosu, choćby po to aby gwarantować przejrzystość działania takiej osoby prawnej, jednocześnie dając możliwość zapobiegania ewentualnym arbitralny, niezasadnym i niezgodnym z prawem oświadczeniom woli, kreującym rozporządzenia majątkowe nieprawidłowe i nieekonomiczne z punktu widzenia tej osoby prawnej, wobec której prawa korporacyjne zostały zrelatywizowane pod względem kształtowania większości, koniecznej do podjęcia uchwał walnego zgromadzenia, jako organu tego podmiotu.

3.b. Słusznie oddalono wnioski dowodowe z (...) r. o księgi z protokołów walnego zgromadzenia wspólników i Nadzwyczajnych Walnych Zgromadzeń Wspólników (...) Sp. z o.o., przy czym uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z (...) r., (...) r., (...) r. znajdują się w aktach sprawy [k. 169- 173, 176- 181, 182- 199].

Zamiar towarzyszący oskarżonym jednoznacznie wynika ze znajomości oskarżonych zwłaszcza umowy spółki, wymogów zawartych w preambule do umowy użytkowania na udziałach z (...) r. [k. 556- 558], oraz umowy poręczenia, z uwzględnieniem ich wzajemnych relacji personalnych, determinowanych celami finansowym, które zasadniczo przyświecały oskarżonemu A. S. polegające na uwolnieniu się z poręczenia kosztem innej osoby prawnej.

3.c. Przesłuchanie pokrzywdzonego uprawnionego do reprezentowania – absurd skoro pokrzywdzonym jest (...) Sp. z o.o., a więc zostało to spełnione bowiem oskarżony Z. S. (1) został przesłuchany w charakterze świadka, a po (...) r. ten oskarżony został odwołany z tej funkcji [k. 176- 181], do reprezentacji tej pokrzywdzonej osoby prawnej uprawnionym był D. G., który został przesłuchany w sprawie, natomiast R. B. [prezes zarządu (...) Sp. z o.o.], według informacji z Krajowego Rejestru Sądowego z (...) r.- [k. 24- 39], potwierdzającej dokonaną zmianę na mocy uchwały Zgromadzenia Wspólników z (...) r., [k. 176- 181], na marginesie członkiem zarządu był P. S., wiedze miał właśnie od D. G. i P. N. oraz dokumentów, którymi dysponował sąd I instancji, przy czym sposób reprezentowania tego przedsiębiorstwa uległ zmianie, a więc nie był nawet bezpośrednim świadkiem choćby części przedmiotowych zdarzeń. Do składania oświadczeń w imieniu spółki przy zarządzenie wieloosobowym konieczne jest łączne działanie wszystkich członków zarządu [k. 36], a umowa spółki z (...) r. [k. 505- 513, 543- 547] regulowała to w§19 ust. 2, który wskazywał, że do składania oświadczeń w imieniu Spółki upoważniony jest każdy członek zarządu samodzielnie. O tym świadczy wypis z Krajowego Rejestru Sądowego, a wcześniej ten podmiot mógł być reprezentowany jednoosobowo- co potwierdzają także choćby akty notarialne, do których przystępował oskarżony Z. S. (1)- jako prezes jednoosobowego zarządu tego podmiotu gospodarczego [k. 46- 67, 69-82, 84- 114, 116- 130, 201- 223, 436- 443, 448- 454, 455-470, 471- 478, 810- 818].

Nie jest wiarygodna sugestia aby oskarżony Z. S. (1) miał mieć zgodę, co najmniej ustną na poręczenie umowy pożyczki. Ta sugestia jest wręcz na poziomie absurd albowiem (...) Sp. z o.o. przykładała zbyt dużą wartość do działań (...) Sp. z o.o., co miało realny wpływ na skuteczność w działalności gospodarczej, zwłaszcza w kontekście prospektywny podjęcia inwestycji w postaci data center.

Także trzeba zwrócić uwagę, że decydenci przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o., jako wyłączny udziałowiec (...) Sp. z o.o., zachowywali wszelkie wymogi formalne, determinowane umową spółki, czego wyrazem jest protokół Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) Sp. z o.o. z (...) r. [k. 516- 519], zawierający uchwałę wyrażającą zmianę zarządu, także na to wskazuje umowa użytkowania na udziałach z (...) r. [k. 556- 558].

O wyrachowanym sposobie działania oskarżonych, a zwłaszcza A. S., świadczą także zapisy umowy poręczenia pożyczki z (...) r. [k. 799- 803], w której udzielono nieodwoływalnego pełnomocnictwa na rzecz M. P. [k. 810- 815] do dokonania blokady wskazanej kwoty dysponowania tymi środkami poprzez złożenie dyspozycji przelewu, co było dodatkowym zabezpieczeniem dla pożyczkodawcy, ale jednocześnie wykluczało jakąkolwiek ingerencję w plany związanych z oczekiwanymi pieniędzmi z tytułu zwrotu podatku VAT, prowadząc do ubezwłasnowolnienia finansowego tego podmiotu, właśnie poprzez zawarcie umowy blokady środków finansowych zawartej (...) r. ze Spółdzielczą Grupą (...) [k. 808- 809, 810- 815].

Wniosek

O zmianę i uniewinnianie albo uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów, nie mogła prowadzić do zmiany i uniewinnienia oskarżonych.

3.4.

Apelacja obrońcy oskarżonego Z. S. (1):

naruszenia prawa materialnego w postaci przepisu art. (...) § 2 k.k. poprzez pominięcie przy wymiarze kary okoliczności ustawowo uregulowanych jako dyrektywy jej wymiaru, w tym w szczególności motywacji i sposobu zachowania się oskarżonego S., który to nie podejmował decyzji samodzielnie i działał wyłącznie w oparciu o składane przez niego zapewnienia w zakresie pozyskania zgody na dokonanie inkryminowanej transakcji, a nadto właściwości i warunków osobistych oskarżonego, który jest osobą niekaraną, niezdemoralizowaną oraz wobec której należało przyjąć pozytywną prognozę kryminologiczną, jak i poprzez pominięcie okoliczności dotyczących zachowania oskarżonego po popełnieniu czynu, z którego nie osiągnął jakiejkolwiek korzyści majątkowej dla siebie, przy jednoczesnym poprzestaniu na lakonicznym stwierdzeniu, że czyny oskarżonych są zawinione i społecznie szkodliwe w stopniu wyższym niż znikomy, a uznając winę i sprawstwo Z. S. (2) Sąd wymierzył mu karę wskazaną w sentencji (s. 23-24 uzasadnienia).

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Mając na względzie, że oskarżony nie był nigdy karany za przestępstwa oraz nie ma o nim negatywnych informacji, z których wynikałoby, aby niewłaściwie funkcjonował w miejscu zamieszkania, złagodzono zastosowaną represję karną i obniżono orzeczoną karę pozbawienia wolności.

Oskarżony wykorzystał wiedzę i umiejętności, nadużył zaufania, nie było zgody ze strony pokrzywdzonego podmiotu, na podjęcie działań, o których mowa w zarzucie, takie założenie jest absurdalne, z punktu widzenia interesów finansowych osoby prawnej, którą zawiadywał i reprezentował, a miał chronić jej interesów majątkowych, w konsekwencji dalsze obniżenie represji karnej, także w zakresie orzeczonego zakazu, jako środka karnego, byłoby niezasadne, kłóciłoby się z oceną stopnia społecznej szkodliwości oraz działałoby wbrew konieczności kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

To, że ów oskarżony był ,,narzędziem” w rękach innej osoby, prowadziło słusznie do relatywizacji represji karnej wobec tych osób, a to że bezpośrednio nie odniósł on korzyści majątkowej, zwiera się właściwe w tej zróżnicowanej dolegliwości.

Wniosek

O obniżenie wymierzonych kar i środka karnego.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.5.

Apelacja obrońcy oskarżonego Z. S. (1):

rażącej niewspółmierność kary poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która to stanowi karę znacznie przewyższającą dolną granicę ustawowego zagrożenia, podczas gdy oskarżony jest osobą uprzednio niekaraną, niezdemoralizowaną, posiadającą rodzinę oraz charakteryzującą się wysokim poziomem intelektualnym, natomiast przypisywany mu czyn popełnił w wykonaniu kierowniczych poleceń współoskarżonego A. S. i w zamian nie uzyskał jakiejkolwiek korzyści majątkowej dla siebie, co z kolei powinno doprowadzić do wniosku, iż wymierzenie oskarżonemu Z. S. (2) kary pozbawienia wolności w granicach jej dolnego, ustawowego wymiaru przewidzianego za przypisywane przestępstwo zapewni osiągnięcie wszystkich celów kary.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oskarżony wykorzystał wiedzę i umiejętności, nadużył zaufania, nie było zgody ze strony pokrzywdzonego podmiotu, na podjęcie działań, o których mowa w zarzucie, takie założenie jest absurdalne, z punktu widzenia interesów finansowych osoby prawnej, którą zawiadywał i reprezentował, a miał chronić jej interesów majątkowych, w konsekwencji dalsze obniżenie represji karnej, także w zakresie orzeczonego zakazu, jako środka karnego byłoby niezasadne, kłóciłoby się z oceną stopnia społecznej szkodliwości oraz działałoby wbrew konieczności kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wniosek

O obniżenie wymierzonych kar i środka karnego

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.6.

Apelacja obrońcy oskarżonego A. S.:

brak poczynienia i odzwierciedlenia w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wystarczających ustaleń faktycznych umożliwiających dokonanie kompleksowej oceny kwestii wypełnienia przez zachowanie oskarżonego wszystkich znamion zarzucanego mu występku z art. 18 § 1 kk w zw. art. 296 § 1 kk i art. 296 § 2 kk i art. 296 § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie jest zrozumiały ten zarzut, skoro w uzasadnieniu wyroku Sądu I instancji przedstawiono całość okoliczności przedmiotowych zdarzeń, wykazano je poprzez co najmniej zeznania D. G. [k. 143-149, 357- 360, 851- 860, 1300- 1320] i P. N. [k. 361- 363, 1360- 1370], z których wynika, że oskarżony A. S. kierował poczynaniami oskarżonego Z. S. (2), a owo kierowanie wynika z logiki faktów i doświadczenia życiowego, co wcześniej wyeksponowano przy omawianiu zarzutów zawartych w apelacji obrońcy oskarżonego Z. S. (2). Reasumując ten wątek, ten oskarżony miał bezpośredni interes finansowy, aby do tego poręczenia majątkowego doszło i transferu majątkowego.

Bez jego inspiracji, nadzorowania dalszych cudzych poczynań, podjęcia własnych działań, które były dosyć skomplikowane i złożone, uwzględniających dbałość o własne sprawy finansowe, nie doszłoby do zdarzeń przeprowadzonych kosztem interesu majątkowego przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o., co łącznie determinowało wypełnienie znamion art. 296§1, 2 i 3 k.k. właśnie z uwagi na nadużycie zaufania, w celu osiągniecia korzyści majątkowej wielkich rozmiarów.

O silnej pozycji oskarżonego A. S. świadczą zeznanie świadka Ł. K., który wskazał, że będąc prezesem zarządu (...) S.A., w praktyce zawiadywał tym podmiotem właśnie ten oskarżony [k. 622- 628, 652- 657, 832- 836, 851- 859], włącznie z potwierdzeniem, że kwestią przekazania kwoty w wysokości (...) zł, na rzecz (...) S.A., zajmował się wspomniany oskarżony [k. 655], dysponując tymi pieniędzy po wpłynięciu na rachunek tego podmiotu [k. 697].

Nadużycie zaufania jest ewidentne, a L. S. musiał mieć do oskarżonego A. S. bardzo duże zaufanie skoro udzielił mu tak szerokiego pełnomocnictwa (...) r. [k. 795- 798] dotyczące udziałów w (...) Sp. z o.o., co prowadziło w praktyce do pełnej kontroli nad tym podmiotem ze strony umocowanego.

Porozumienia pomiędzy L. S. a (...) S.A. z 7 września 2017 r. [k. 928, 929, 931], którą reprezentował oskarżony A. S., jak również bezpośrednio pomiędzy tymi osobami fizycznymi, niczego nie załatwiają, a tym bardzie nie ekskulpują one oskarżonych, nawet po sprzedaży reszty akcji (...) S.A. przez oskarżonego A. S. L. S. [k. 933- 942].

Również pozostają aktualne omówienia odnoszące się do zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego Z. S. (1) [pkt 3.1.- 3.3.].

Wniosek

O zmianę i uniewinnienie oskarżonego ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów, nie mogła prowadzić do zmiany i uniewinnienia oskarżonych.

3.7.

Apelacja obrońcy oskarżonego A. S.: przyjęcia za udowodnione następujących faktów bez dostatecznej ku temu podstawy w zebranym materiale dowodowym, i tak m.in.:

a. tiret 1- że oskarżony A. S. kierował wykonaniem przez oskarżonego Z. S. (2) czynu zabronionego w ten sposób, że polecił mu zawarcie umowy poręczenia do kwoty (...) zł umowy pożyczki z dnia (...) roku, co skutkowało szkodą majątkową w wielkich rozmiarach, w sytuacji, w której brak jest na gruncie niniejszej sprawy jednoznacznego dowodu na to, by oskarżony S. rzeczywiście panował nad zachowaniem bezpośredniego wykonawcy oraz by czynił to równocześnie do fazy wypełniania znamion czynu zabronionego przypisanego oskarżonemu S.,

b. tiret-2- że oskarżony S. działał w celu osiągnięcia dla siebie korzyści majątkowej w sytuacji, w której Sąd nie poczynił w tym zakresie żadnych relewantnych ustaleń,

c. tiret 3- że oskarżony S. jest osobą zdemoralizowaną i z popełniania przestępstwa uczynił sobie sposób na życie, podczas, gdy przeczą temu nie tylko przeprowadzony przez Sąd dowód w postaci opinii o skazanym z AŚ w P. z dn. (...) r. (k. 1322-1324 i 1342- 1343 akt), ale również wynikający z załączonego do apelacji dokumentu fakt udzielenia temu oskarżonemu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności, co nie byłoby możliwe bez sformułowania wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej, oraz sam fakt ustalenia takiej prognozy wobec oskarżonego przez Sąd Okręgowy w P. orzekający w powyższym przedmiocie w sprawie o sygn. akt(...) m.in. na podstawie dowodu z opinii o skazanym wydanej przez dyrektora Aresztu Śledczego w P.,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

2.a. Bezpośredni interes majątkowy który odniósł oskarżony A. S., poprzez zwolnienie się z poręczenia za umowę pożyczki, które wygasało dopiero (...) r. i opiewało na (...) zł [k. 788-791], świadczy, że musiało to się również odbyć w efekcie jego kierowania poczynaniami oskarżonego Z. S. (2), zarekomendowanego przez niego, co potwierdzili świadkowie D. G. [k. 358], P. N. [k. 362], G. W. [k. 587], L. S. [k. 599]. Trudno przyjąć, bez zaprzeczenia doświadczeniu życiowemu, a bardziej zdrowemu rozsądkowi, że oskarżony bez tej inspiracji działałby na korzyść osoby, która o to nie zabiegałaby. Nie jest prawdą, że (...) Sp. z o.o. rozpoczęła współpracę z uwagi na złą kondycje finansową z (...) S.A., o czym mówi w swoich wyjaśnieniach oskarżony A. S.. Po pierwsze, ten oskarżony mając wiedzę prawniczą i ekonomiczną, o czym świadczy jego działalność zawodowa związana właśnie z tą sferą aktywności, nie zdecydowałby się na współpracę z podmiotem nie rokującym na przyszłość powodzenia finansowego, po drugie, (...) Sp. z o.o., angażował duże środki finansowe, choćby kupując, (...) r. [k. 187- 200], za znaczne pieniądze udziały przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. za kilka milionów złotych(...) i to w przypadku kiedy kapitał zakładowy tego podmiotu opiewał raptem na (...) zł., a w praktyce jego kapitałem była nieruchomość w D., objęta dopiero umową przedwstępną jej zakupu z (...) r., na co wskazywał akt notarialny z (...)r. [k. 190].

Zgoda, do podjęcia określonych działań, dla Z. S. (1) od A. S. została uzyskana co przesądzało jego kierowniczą rolę, co wynika z jego wyjaśnień złożonych na rozprawie (...) r. [k. 1255], co także szeroko omówiono odnosząc się do apelacji obrońcy oskarżonego Z. S. (1) [pkt 3.1.- 3.3.]. Wyjaśnienia oskarżonego A. S., z których ma wynikać, że podjęte działania dokonane były z korzyścią finansową dla (...) Sp. z o.o., a D. G. i G. W. o wszystkim wiedzieli, kłóci się ze zdrowym rozsądkiem. Nie ma żadnych racjonalnych okoliczności, które wskazywałyby jaki cel i interes gospodarczy miałaby mieć ta spółka, w takim poważnym transferze pieniężnym, na dodatek dokonanym bez jednoznacznego, pisemnego zezwolenia. Osoby uczestniczące w wielu relacjach o charakterze gospodarczo- finansowym, dotyczących podmiotów gospodarczych pojawiających się na kanwie sprawy, właśnie dbali o zachowanie tej strony formalnej, aby było to odzwierciedlone w formie pisemnej. W efekcie trudno przyjąć, że dla tak poważnego transferu finansowego odbyłoby się to bez zgody pisemnej, łamiąc umowę spółki oraz cele umowy z użytkowania na udziałach z (...) r. wyrażonej w preambule do niej [k. 556- 558]..

2.b. relewantnym ustaleniem jest, że oskarżony działa na swoją korzyść poprzez inną osobę jest fakt, że to właśnie on dzięki temu zwolnił się z osobistego poręczenia majątkowego, jako jednego z zabezpieczeń umowy pożyczki z (...) r. zawartej pomiędzy (...) S.A., a (...) S.A.

2.c. zdemoralizowanie wynika z karalności oskarżonego i z opus moderandi, w którym wykorzystał swoja wiedzę fachową, nadużył zaufania.

Pozytywna opinia o oskarżonym A. S., z placówki penitencjarnej, w której odbywał karę pozbawienia wolności, co z pewnością przesądziło o udzieleniu mu warunkowego zwolnienia, z reszty kary izolacyjnej orzeczonej w sprawie Sądu Okręgowego w K. (...), nie może być okolicznością, którą będzie mógł skutecznie epatować w różnych postępowaniach karnych o różnorodnym charakterze, tym bardziej, że przedmiotowe przestępstwo popełnił w trakcie trwania procesu prowadzonym przed Sądem Okręgowym w K. (...) zakończonym wyrokiem (...) r. [k. 1348- 1351].

Trzeba nadto odnotować, że dowód z opinii o skazanym [k. 1322- 1323] przeprowadzono na mocy postanowienia sądu I instancji z (...)r. [k. 1425- 1428], w efekcie zostało to wzięte pod uwagę, ale słusznie nie mogło wpłynąć na wymiar kary, natomiast i co do warunkowego zwolnienia udzielonego temu oskarżonemu przez Sąd Okręgowy w P. (...) r. (V K. (...)/wz), nie mogła to być okoliczność brana pod uwagę albowiem wyrok w przedmiotowej sprawie został wydany po tej dacie.

Również pozostają aktualne omówienia odnoszące się do zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego Z. S. (1) [pkt 3.1.- 3.3.].

Wniosek

O zmianę i uniewinnienie oskarżonego ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponowionego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów, nie mogła prowadzić do zmiany i uniewinnienia oskarżonych.

3.8.

Apelacja obrońcy oskarżonego A. S.:

przekroczenia granic swobodnej oceny materiału dowodowego i dokonanie dowolnej, niewzajemnej i wyrywkowej jego analizy w oparciu o niespójne kryteria oceny wiarygodności poszczególnych dowodów, wyrażające się w uznaniu za całkowicie wiarygodne zeznań osób reprezentujących oskarżycieli posiłkowych co do charakteru inkryminowanych zdarzeń i roli w nich oskarżonego A. S. przy jednoczesnej odmowie przyznania przymiotu wiarygodności wyjaśnieniom tego oskarżonego, i to pomimo tego, że:

a. tiret 1- depozycje świadków związanych ze spółkami (...) co do spornych okoliczności czynu zarzucanego oskarżonemu nie tylko nie korelują ze sobą, ale nadto nie znajdują oparcia w jakichkolwiek innych dowodach, w tym są sprzeczne z treścią dokumentów, z których to przeprowadzenia dowodu oskarżeni domagali się bezskutecznie na przestrzeni całego postępowania (co stało się zresztą przedmiotem jednego z zarzutów i wniosków dowodowych sformułowanych w apelacji obrońcy oskarżonego S.), a które to dowody wbrew poglądowi Sądu a quo mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia tej sprawy, gdyż obrazują one m.in. kwestię ustaleń stron co do rozporządzenia stanowiącą znamię przestępstwa (szkodę majątkową) kwotą (...) zł w ramach umów blokady rachunku bankowego i poręczenia za dług spółki (...) (co nota bene zostało wyczerpująco omówione na s. 12-14 i s. 21-22 apelacji obrońcy oskarżonego S. i co nie wymaga ponownego przytaczania w tym miejscu);

b. tiret 2- relacja procesowa oskarżonego S. znajduje uwiarygodnienie nie tylko w treści w/w dokumentów zignorowanych przez Sąd I instancji, ale również w treści innego, nowego dowodu, o istnieniu którego oskarżony ten dowiedział już po wydaniu zaskarżonego wyroku, tj. w treści opinii biegłego sądowego z zakresu bankowości przy Sądzie Okręgowym we W. mgr L. P. sporządzonej - wedle informacji posiadanych i przekazanych przez oskarżonego S. - w dniu (...) roku w sprawie o sygn. akt (...) Prokuratury Okręgowej we W. w oparciu wyłącznie o analizę zebranych w niej dokumentów na okoliczność zbieżną z przedmiotem niniejszego postępowania, tj. wedle informacji przekazanych przez oskarżonego S. - m.in. na okoliczność zbadania transakcji i przepływów finansowych dokonywanych między spółkami (...), (...), R. (...), (...), (...), Fon, (...), (...), (...) Opal; kondycji finansowej tych podmiotów oraz ustalenia, czy decyzje podjęte przez spółkę (...) w zakresie zakupu udziałów w spółce (...) i sposobu finansowania transakcji zakupu nieruchomości w miejscowości D., gmina K. doprowadziły do pokrzywdzenia interesów tej spółki, zaś wywód tej opinii ma być wedle relacji oskarżonego S. w (...) zgodny z treścią wyjaśnień złożonych przez oskarżonych w niniejszej sprawie, obalając przy tym istotne ustalenia Sądu I instancji w zakresie ich sprawstwa, które Sąd ten oparł nie na dokumentach, lecz wyłącznie na treści bardzo lakonicznych zeznań przedstawicieli spółek (...) mających przecież oczywisty interes w określonym, korzystnym dla nich rozstrzygnięciu tej sprawy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ocena dowodów prawidłowa i była o tym mowa wcześniej. Oddalenie wniosków dowodowych oparto na poprawnych przesłankach, właściwie umotywowanych. Przepływy finansowe pomiędzy podmiotami N. Sp. z o.o, (...) S.A., (...) Sp. z o.o., (...), (...), (...) S.A., (...) S.A., (...) C., (...) Opal, kondycji finansowych tych podmiotów, w kontekście zakupu udziałów (...) Sp. z o.o. w R. (...) Sp. o.o. i kwestii zakupu nieruchomości w Dachowej nie istotne dla sprawy, przedmiot tego postępowania jest determinowany zarzutem w akcie oskarżenia, który przypisano oskarżonym na mocy zaskarżonego wyroku.

Co istotne, trzeba także zwrócić uwagę, że nawet gdyby przyjąć hipotetycznie, że w ramach tych relacji gospodarczych, pomiędzy wyżej wymienionymi podmiotami, istniało zobowiązanie obciążające R. (...) Sp. o.o. albo N. Sp. o.o. względem którego z nich, to i tak takie zobowiązanie nie uprawniało do nadużyć, których dopuścili się oskarżeni.

Z postanowienia Prokuratury Okręgowej we W. z (...) r., w sprawie o sygn.. akt (...), oraz z jego uzasadnienia [k. 1675- 1701], o umorzeniu postępowania przygotowawczego, jednoznacznie wynika, że przedmiotem tego postępowania nie była kwestia, która była przedmiotem niniejszego postępowania, na co wskazuje zakres przedmiotowy, zwłaszcza wyrażony w opisie czynów, co do których umorzono postępowanie karne oraz w uzasadnieniu, w którym na k. 24 [k. 1886v], jednoznacznie wskazano, że odnośnie poręczenia pożyczki skierowano odrębny akt oskarżenia do sądu.

Również pozostają aktualne omówienia odnoszące się do zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego Z. S. (1) [pkt 3.1.- 3.3.].

Wniosek

O zmianę i uniewinnienie oskarżonego ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponowionego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów, nie mogła prowadzić do zmiany i uniewinnienia oskarżonych.

3.9.

Zarzut apelacji obrońcy oskarżonego A. S.:

nierozważenia w procesie wyrokowania wszystkich okoliczności łagodzących ujawnionych w toku przewodu sądowego i wynikających wprost z dowodów przeprowadzonych przez Sąd I instancji, mających istotne znaczenie dla wymiaru kary orzeczonej wobec oskarżonego

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Okoliczności łagodzącej, w postaci warunkowego zwolnienia, oskarżonego z reszty kary odbywanej, a uprzednio orzeczonej w innej sprawie, Sąd I instancji nie znał, skoro orzeczenie w tym przedmiocie zapadło (...) r., a wyrok w tej sprawie został natomiast wydany (...) r.

Opinia o oskarżonym, która została wydana na potrzeby postępowania w przedmiocie warunkowego zwolnienia, która została pozytywnie oceniona przez sąd penitencjarny i stała się przesłanką do udzielenia mu tego warunkowego zwolnienia, w sprawie Sądu Okręgowego w K., (...), trzeba zaznaczyć, że nie jest wyjątkowo chlubna dla oskarżonego, skoro odbywając karę izolacyjną, ani nie był karany dyscyplinarnie, ani nie był nagradzany, a jego pozytywnym osiągnięciem, było to, że był krytyczny wobec przestępstw, za które odbywał karę izolacyjną. Trzeba przyznać, że uzyskanie warunkowego zwolnienia, przy tak nielicznych zaletach, jest jego sukcesem, ale z pewnością nie robi to aż takiego wrażenia by uznać, że represja karna jest wobec niego jest zbyt surową, zwłaszcza mając na względzie, że przedmiotowego przestępstwa dopuścił się w trakcie procesu, [trwał on od (...) r. do (...) r.], w którym wymierzono mu karę pozbawienia wolności, którą następnie odbywał, z której został warunkowo zwolniony, co jednak świadczy o jego zuchwałości i pewnej demoralizacji, zwłaszcza w kontekście orzeczonego zakazu, który w tej sytuacji musi być surowy.

Niemniej, przestępstwa przypisane temu oskarżonemu, w powyższej sprawie, miały miejsce w (...) r., a więc na tyle w odległym czasie, że uznano, że prawidłowa represja karna winna być niższa, niż zaproponowana przez sąd I instancji, tym bardziej, że nie ma o nim negatywnych informacji, z których wynikałoby, aby niewłaściwie funkcjonował w miejscu zamieszkania, więc złagodzono zastosowaną represję karną i obniżono orzeczoną karę pozbawienia wolności.

Oskarżony wykorzystał wszechstronną wiedzę i umiejętności, nadużył zaufania, nie było zgody ze strony pokrzywdzonego podmiotu, na podjęcie działań, o których mowa w zarzucie, a działania nie były pozbawione patologicznej finezji, w konsekwencji dalsze obniżenie represji karnej byłoby niezasadne, kłóciłoby się z oceną stopnia społecznej szkodliwości oraz działałoby wbrew konieczności kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa., także w odniesieniu do orzeczonego zakazu.

Wniosek

Złagodzenie orzeczonych kar i środka karnego

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Przestępstwo przypisane temu oskarżonemu, w powyższej sprawie, miały miejsce w (...) r., a więc na tyle w odległym czasie, że uznano, że prawidłowa represja karna winna być niższa, tym bardziej, że nie ma o nim negatywnych informacji, z których wynikałoby, aby niewłaściwie funkcjonował w miejscu zamieszkania, złagodzono zastosowaną represję karną i obniżono orzeczoną karę pozbawienia wolności.

3.10.

Apelacja obrońcy oskarżonego A. S.:

rażącej niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu oraz orzeczonego wobec niego środka karnego w postaci zakazu zajmowania funkcji kierowniczych i stanowisk w organach spółek kapitałowych.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przestępstwa przypisane temu oskarżonemu, w powyższej sprawie, miały miejsce w (...) r., a więc na tyle w odległym czasie, że uznano, że prawidłowa represja karna winna być niższa, tym bardziej, że nie ma o nim negatywnych informacji, z których wynikałoby, aby niewłaściwie funkcjonował w miejscu zamieszkania, złagodzono zastosowaną represję karną i obniżono orzeczoną karę pozbawienia wolności.

Opinia o oskarżonym, która została wydana na potrzeby postępowania w przedmiocie warunkowego zwolnienia, która została pozytywnie oceniona przez sąd penitencjarny i stała się przesłanką do udzielenia mu tego warunkowego zwolnienia, w sprawie Sądu Okręgowego w K., (...), nie jest wyjątkowo chlubna dla oskarżonego, skoro odbywając karę izolacyjną, ani nie był karany dyscyplinarnie, ani nie był nagradzany, a jego pozytywnym osiągnięciem, było to, że był krytyczny wobec przestępstw, za które odbywał karę izolacyjną. Trzeba przyznać, że uzyskanie warunkowego zwolnienia, przy tak nielicznych zaletach, jest jego sukcesem, ale z pewnością nie robi to aż takiego wrażenia by uznać, że represja karna jest wobec niego zbyt surową, zwłaszcza mając na względzie, że przedmiotowego przestępstwa dopuścił się w trakcie procesu [trwał on od (...) r.], w którym wymierzono mu karę pozbawienia wolności, którą następnie odbywał, z której został warunkowo zwolniony, co jednak świadczy o jego zuchwałości i pewnej demoralizacji, zwłaszcza w kontekście orzeczonego zakazu, który w tej sytuacji musi być surowy.

Wniosek

Złagodzenie orzeczonych kar i środka karnego

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Oskarżony wykorzystał wiedzę i umiejętności, nadużył zaufania, nie było zgody ze strony pokrzywdzonego podmiotu, na podjęcie działań, o których mowa w zarzucie, takie założenie jest absurdalne, w z punktu widzenia interesów finansowych osoby prawnej, którą zawiadywał i reprezentował, a miał chronić jej interesów majątkowych, w konsekwencji dalsze obniżenie represji karnej byłoby niezasadne, kłóciłoby się z oceną stopnia społecznej szkodliwości oraz działałoby wbrew konieczności kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Obniżono kary pozbawienia wolności orzeczone wobec obu oskarżonych.

Zwięźle o powodach zmiany

Przestępstwo przypisane oskarżonemu A. S., w sprawie Sądu Okręgowego w K., (...), miały miejsce w (...) r., a więc na tyle w odległym czasie, że uznano, że prawidłowa represja karna winna być niższa, tym bardziej, że nie ma o nim negatywnych informacji, z których wynikałoby, aby niewłaściwie funkcjonował w miejscu zamieszkania, złagodzono zastosowaną represję karną i obniżono orzeczoną karę pozbawienia wolności.

Mając na względzie, że oskarżony Z. S. (1) nie był nigdy karany za przestępstwa oraz nie ma o nim negatywnych informacji, z których wynikałoby, aby niewłaściwie funkcjonował w miejscu zamieszkania, złagodzono zastosowaną represję karną i obniżono orzeczoną karę pozbawienia wolności.

1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art. 624§1 k.p.k., art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych [Dz.U. z1983 r., poz. 223, e zm.] zwolniono oskarżonych z obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym z opłat sądowych za II instancję, albowiem oskarżeni, w nieodległej przyszłości, muszą odbyć karę izolacyjną, a więc muszą przygotować swoje rodziny materialnie na czas ich nieobecności, obowiązek uiszczenia, przez nich, orzeczonego obowiązku naprawienia szkody na rzecz oskarżyciela posiłkowego [pokrzywdzonego] także wpływa na ich możliwości majątkowe.

7. PODPIS

M. K. I. G. N.

1.11. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika					1
Podmiot wnoszący apelację					Obrońca Z. S. (1)
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja					Całość w stosunku do tego oskarżonego
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☐		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☒	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.1.1.4. Wnioski
☒	uchylenie			☒	zmiana

1.12. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika					2
Podmiot wnoszący apelację					Obrońcy oskarżonego A. S.
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja					Całość w stosunku do tego oskarżonego
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☐		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☒	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.1.1.4. Wnioski
☒	uchylenie			☒	zmiana

II AKa 13/20

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE