Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1 Sygnatura akt III K 505/17

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp. Oskarżony Czyn zarzucany oskarżonemu

1. M. S. pełniąc funkcję prezesa zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. na ul. (...), od dnia 05 maja 2011 r. do dnia 15 września 2011 r., działając czynem ciągłym w celu wykonania tego samego zamiaru uchylił się od opodatkowania poprzez niezłożenie stosownie do treści art. 106 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym – Dz. U. z 2009 r. nr 3 poz. 11 z późn. zm. – Naczelnikowi Urzędu Celnego I w W. z siedzibą przy ul. 17 stycznia 49 deklaracji uproszczonych (...) z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego 2 sztuk samochodów osobowych, tj. marki B. (...) o nr nadwozia VIN (...) oraz marki I. (...) o nr nadwozia (...), przez co uszczuplił podatek akcyzowy w kwocie łącznej 42.778,00 zł,

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 54 § 1 i 2 k.k.s, w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty

W Krajowym Rejestrze Sądowym pod numerem (...) zarejestrowany został w dniu 23 października 2008 roku podmiot działający pod firmą (...) spółka z o.o. z siedzibą od 29 lutego 2012 roku przy ul. (...) w W. (wcześniej w Ś. nr 63), której od dnia 24.03.2011 r. do dnia 29.02.2012 r. prezesem jednoosobowego zarządu i osobą zajmującą się sprawami gospodarczymi był M. S..

Spółka prowadziła działalność w zakresie m.in. ,,sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek”.

(...) Sp. z o.o. dokonało na terenie Niemiec nabycia wewnątrzwspólnotowego 2 sztuk samochodów osobowych, tj. marki B. (...) o nr nadwozia VIN (...) oraz marki I. (...) o nr nadwozia (...), które następnie zostały sprzedane prywatnym osobom.

Zarówno pojazd I. jak i B. jak wynika z zaświadczenia o dopuszczenia do ruchu wydanego w Republice Federalnej Niemiec zostały zakwalifikowane jako samochody ciężarowe, tożsamą kwalifikację przyjęto w zaświadczeniu o badaniu technicznym. Nie mniej jednak rejestracja pojazdów jako ciężarowych nie pozbawiły ich elementów charakterystycznych dla samochodów osobowych. Klasyfikacja pojazdów na podstawie ustawy prawo o ruchu drogowym odnosi się jedynie dla potrzeb rejestracji, ale nie ma zastosowania do ustalenia podatku akcyzowego.

(...) Sp. z o.o. wszczęto postępowania podatkowe w związku z nabyciem ww. pojazdów.

Zgodnie z art. 100 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym (u.p.a.)samochody osobowe (które zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 są przedmiotem opodatkowania) są to pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne objęte pozycją (...) przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, inne niż objęte pozycją 8702, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi)…”.

Podatnik był zobowiązany zgodnie z art. 106 ust. 2 ww. ustawy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego obowiązany po dokonaniu jego przemieszczenia na terytorium kraju, bez wezwania organu podatkowego złożyć deklarację uproszczoną właściwemu naczelnikowi urzędu celnego w terminie 14 dniu, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego, nie później jednak niż dniu rejestracji samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

I tak decyzjami Naczelnika Urzędu Celnego I w W. określono ww. spółce zobowiązanie w zakresie podatku akcyzowego :

-z dnia 09 września 2015 roku nr (...) - (...).860.425. (...) na kwotę 22.964,00 złotych z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki I. (...);

- z dnia 11 marca 2016 roku nr (...) - (...).860. (...).2015.BM na kwotę 19.814,00 złotych z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki B. (...).

Łączna kwota uszczuplonego podatku akcyzowego wyniosła kwotę 42.778,00 złotych.

W toku postępowania ustalono powstanie obowiązku podatkowego na dzień przeprowadzonego badania technicznego z uwagi na brak informacji dot. daty przemieszczenie pojazdu na terytorium kraju:

– w przypadku pojazdu marki B. – tj. 05.05.2011 r.

– w przypadku pojazdu marki I. – tj. 15.09.2011 r.

W toku postępowania ustalono także, że ww. pojazdy przejawiały cechy umożliwiające transport pasażerów (objętych pozycją (...)), a więc pojazdy spełniały definicję z art. 104 ust. 4 u.p.a. Pojazd I. posiadał mi.in. (...), aktywne zagłówki, fotel kierowcy z elektryczną regulacją odcinka lędźwiowego, kierownica i dźwignia zmiany biegów wykończone skórą, klimatyzacja automatyczna, dwustrefowa, nawiew klimatyzacji na tylne fotele, relingi dachowe, szyberdach szklany, uchwyty (...) do mocowania fotelika dziecięcego na tylnej kanapie, airbag 6 sztuk, szyby tylne przyciemniane, tapicerka skórzana, tylna kanapa składana i dzielona w stosunku 2/3-1/3. Pojazd marki B. jako pojazd luksusowy o bogatym wnętrzu posiadał m.in. okna na bocznych drzwiach (w 2015 r. zdemontowano kratkę oddzielającą część towarową od pasażerskiej i zamontowano kanapę tylną).

(...) Sp. z o.o. nie złożyła w urzędzie celnym tj. Naczelnikowi Urzędu Celnego I w W. z siedzibą przy ul. 17 stycznia 49, 2 deklaracji podatkowych (uproszczonych (...)) z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego ww. pojazdów oraz nie obliczyła i nie zapłaciła z tego tytułu akcyzy.

(...) Sp. z o.o. w dniu 15.09.2011 r. uiściła jedynie opłatę recyklingową za pojazd marki I. w wysokości 500 złotych.

Oskarżony M. S. ma obecnie 41 lat, posiada wykształcenie wyższe, z zawodu jest specjalistą ds. inwestycji. Jest żonaty, ma dwoje dzieci na utrzymaniu w wieku 10 i 15 lat. Obecnie jest bezrobotny, pozostaje na utrzymaniu żony. M. S. nie był dotąd karany sądownie.

1. Częściowo wyjaśnienia

2. Odpis KRS

3. Dane identyfikacyjne i adresowe organizacji

4. Decyzja

5. Zeznania świadka A. O.

6. Dane pojazdu,

7. Wniosek o rejestrację

8. Faktura

9. Dokumenty pojazdu z Niemiec

10. Zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu I.

11. Dokument identyfikacyjny pojazdu

12. Potwierdzenie transakcji

13. Karta informacyjna pojazdu

14. Decyzja

15. Zeznania świadka B. M.

16. Zdjęcia B.

17. Kserokopia karty pojazdu

18. Kserokopia zmiany parametrów pojazdu

19. Faktura

20. Zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu B.

21. Dowód rejestracyjny

22. Opis zmian dokonanych w pojeździe

23. Dokumentacja przetłumaczona j. niemiecki

24. Wniosek o wymianę dowodu rejestracyjnego

25. Oświadczenie o dokonanych zmianach konstrukcyjnych

26. Wniosek o rejestrację

27. Karta informacyjna pojazdu

28. Wniosek

29. Faktura z dnia 05.05.2011

30. Odpowiedź z Niemieckiej administracji celnej

31. dane osobopoznawcze

32. karta karna

1. 317-318, 426

2. 291-297, 291-297

3. 277

4. 232-235

5. 323v, 463v

6. 236-239

7. 241

8. 242

9. 243-250

10. 251

11. 252

12. 253

13. 255

14. 257-259

15. 324v, 463v

16. 261-264

17. 264v

18. 265

19. 265v-266

20. 267, 286-288

21. 268, 272

22. 269

23. 273-276v

24. 278

25. 279

26. 280

27. 282

28. 283

29. 284

30. 301-304

31. 315-316, 426

32. 480

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

x x x

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty

x x

x

2. OCENA DOWODÓW

4.2. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu

1. Decyzje

Ustalenia w przedmiocie zakresu i rozmiaru uszczuplenia podatku akcyzowego przez oskarżonego M. S. zostały poczynione przede wszystkim w oparciu o wymienione w stanie faktycznym decyzje podatkowe dotyczące oskarżonego. Decyzje te zostały wydane przez organ specjalizujący się w wykrywaniu zaległości podatkowych, w zakresie ich działalności i brak było podstaw, żeby kwestionować jego ustalenia. Mimo iż Sąd, stosownie do treści art. 8 § 1 i 2 k.p.k., jest obowiązany samodzielne dokonywać ustaleń okoliczności faktycznych i prawnych, jednakże powinien również zachować daleko posuniętą ostrożność przy kwestionowaniu legalności i prawidłowości prawomocnie wydanych decyzji administracyjnych (tak Sąd Najwyższy w wyr.u z 1.12.1998 r., sygn. IV KKN 492/97, publ. OSNKW 1999/1-2/5). Tak więc chociaż decyzje administracyjne i podatkowe nie mają charakteru wiążącego jako dowody dla sądu orzekającego w sprawie, to jednak autorytet organów skarbowych i ich doświadczenie, które znajdują wyraz w szczegółowości i profesjonalności wydanych przez nie decyzji, przesądzają o tym, że decyzje te i poczynione w nich ustalenia w przedmiocie uszczuplenia należności publicznoprawnych należy uznać za miarodajne dla sprawy i stanowiące podstawę do ustalenia stanu faktycznego. W zasadzie więc zakwestionowanie ustaleń tego rodzaju decyzji podatkowych byłoby możliwe jedynie w sytuacji, gdyby Sąd rozpoznający sprawę karną stwierdził z urzędu wystąpienie przesłanek przemawiających za nieważnością decyzji albo podstawy do wznowienia postępowania podatkowego, co jednak nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

2. Zeznania A. O.

Zeznania tego świadka są spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci sporządzonej decyzji podatkowej dot. pojazdu I.. Nadto świadek podkreśliła, że dokonywanie lub zlecanie dokonania zmian konstrukcyjnych w samochodach aby uniknąć opodatkowania jest zjawiskiem ,,nagminnym w skali kraju”.

3. Zeznania B. M.

Zeznania tego świadka są spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci sporządzonej decyzji podatkowej dot. pojazdu B.. Nadto świadek podkreśliła, że z doświadczenia w pracy wie, że dokonywanie zmian konstrukcyjnych w samochodach przez podatników jest zjawiskiem częstym, celem uchylenia się od opodatkowania. Świadek wskazała nadto, że pojazd B. był niewątpliwie samochodem luksusowym, przeznaczonym do przewozu osób a nie towarów.

4. Dowody z dokumentów z pkt. 2-3,6-13,17-30,32

Sąd czyniąc ustalenia faktyczne w sprawie oparł się także na przedmiotowych dokumentach, bowiem nie budziły one żadnych wątpliwości Sądu, co do swej wiarygodności i rzetelności, zostały bowiem sporządzone w sposób prawidłowy, zgodnie do stosownych regulacji prawnych, określających ich formę i treść. Nadto wskazane dowody nieosobowe nie były kwestionowane przez strony, dlatego też Sąd nie odmówił im wiary i mocy dowodowej.

5. Zdjęcia B. (pkt 16) -na okoliczność tego, że pojazd ww. marki z uwagi na ogólne cechy należał do kategorii samochodu osobowego, a nie ciężarowego.

6. Częściowo Wyjaśnienia Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne na okoliczność potwierdzenia sprowadzenia samochodów z zagranicy, które wg dokumentacji były oznaczone jako pojazdy ciężarowe jak i sprawowania funkcji prezesa zarządu w spółce (...) Sp. z o.o.

4.3. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia

W części dotyczącej nieprzyznania się do stawianego zarzutu i tłumaczenia, że jako przedsiębiorca musi stosować się do dokumentów otrzymanych z zagranicy i polski, dlatego jeśli dokumenty twierdzą, że samochód jest ciężarowy to nie ma obowiązku składania deklaracji – zdaniem Sądu jest to linia obrony, która z uwagi na sprzeczność z ww. materiałem dowodowym uznanym za wiarygodny ostać się nie może. Wiedzą powszechną bowiem jest dokonywanie rozliczeń podatkowych z organem podatkowym w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, gdyby zaś podatnik nie miał pewności co do obowiązku złożenia deklaracji, może on zwrócić się do organu podatkowego z zapytaniem i uzyskać informacje w tym zakresie.

Faktura (k. 281) -nie mają znaczenia dla sprawy, dotyczą sprzedaży pojazdu marki B. w 2015 r.

Protokół z okazania (k. 4-10)

Pismo (k. 16), faktura (k. 17, 137, 202-203, 223)

Dokumentacja (k. 18-27,

Zapytanie o pojazd (k. 48-51), odpowiedź (k. 93, 185, 190-191),

wniosek (k. 94, 97), opis zmian (k. 95), zaświadczenie (k. 96,103, 106-109, 110-111, 112, 138-142),

oświadczenie (k. 99-101),

dokument identyfikacyjny (k. 102, 143-144), faktura (k. 104), karta pojazdu (k. 105, 135-136)

umowa darowizny (k. 222)

Odpowiedź z Niemieckiej administracji celnej (k. 310-312)

-nie mają znaczenia dla sprawy, dotyczą innych pojazdów

Decyzje (k. 11-15, 87-92, 130-133

- nie mają znaczenia dla sprawy, dotyczą innego zobowiązania podatkowego

Odpis z KRS (k. 29-33, 116-118, 163-168), informacja (k. 86), dane identyfikacyjne i adresowe organizacji (k. 125-126), akt notarialny (k. 169-173), umowa sprzedaży (k. 174-177), protokół obrad (k. 178-180) - nie mają znaczenia dla sprawy, dotyczą innego podmiotu

Informacja (k. 75) -nie mają znaczenia dla sprawy, wynika z nich, że oskarżony nie złożył deklaracji podatkowych za 2014 rok

4. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony

☐ 4.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem I M. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając więc na uwadze powołane wyżej argumenty Sąd uznał, że postępowanie dowodowe wykazało winę oskarżonego M. S. w zakresie postawionego mu przez rzecznika oskarżenia publicznego zarzutu, zaś jego zachowanie wyczerpało znamiona zarzucanego mu przestępstwa karnoskarbowego z art. 54 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

Na podstawie art. 9 § 3 k.k.s. za przestępstwa skarbowe odpowiada, jak sprawca, także ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby prawnej.

Podstawa odpowiedzialności przewidziana w art. 9 § 3 k.k.s. odnosi się wyłącznie do osoby, która w zajmowaniu się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, wykazuje samodzielność, posiada kompetencję do podejmowania decyzji i środki do ich realizacji (por. T. Oczkowski, Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2006 r., III KK 213/05, Lex nr 59791; J. Raglewski, Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 lipca 2002 r., IV KK 164/02, Lex nr 42156), a nie do osoby pozbawionej samodzielności, wykonującej wyłącznie polecenia czy czynności techniczne.

W przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której sprawy w myśl art. 201 § 1 k.s.h. prowadzi zarząd spółki, osobami prowadzącymi w rozumieniu art. 9 § 3 k.k.s. sprawy gospodarcze takiej osoby prawnej są zatem członkowie zarządu.

Z kolei po myśli art. 6 § 2 k.k.s. dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, uważa się za jeden czyn zabroniony, przy czym w zakresie czynów zabronionych polegających na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej za krótki odstęp czasu uważa się okres do 6 miesięcy.

Odpowiedzialności karnej z art. 54 k.k.s. podlega podatnik, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie, przy czym kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości. Stosownie natomiast do treści art. 53 § 14 k.k.s. mała wartość jest to wartość, która w czasie popełnienia czynu zabronionego nie przekracza dwustukrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. W myśl zaś § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 października 2010 roku w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2011 roku (Dz. U. Z 2010 r., Nr 194, poz. 1288) w 2011 roku minimalne wynagrodzenie za pracę wynosiło 1386 złotych.

Odnosząc powyższe uwagi do ustalonego przez Sąd stanu faktycznego stwierdzić należy, że M. S. , pełniący funkcję Prezesa jednoosobowego Zarządu spółki (...) Sp. z o.o. i uprawniony z tego tytułu osobiście do działania w jej imieniu oraz samodzielnie do składania oświadczeń woli w zakresie praw i obowiązków majątkowych spółki, zobowiązany był do dokonywania rozliczeń podatkowych z organem podatkowym. W konsekwencji uznać należy, że M. S. nie składając 2 deklaracji uproszczonych w okresie od dnia 05 maja 2011 r. do dnia 15 września 2011 r. kiedy to powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia dwóch sztuk samochodów osobowych marki I. (...) i B. (...) , uszczuplił podatek akcyzowy w kwocie łącznej 42.778 złotych (co bezspornie wynika z decyzji podatkowych), a więc niewątpliwie w wysokości mniejszej niż dwustukrotność minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2011 roku.

W okolicznościach niniejszej sprawy należało przyjąć, że oskarżony M. S. popełnił przypisany mu czyn z zamiarem bezpośrednim. W okresie wskazanym w akcie oskarżenia był on Prezesem i jedynym członkiem zarządu firmy (...) Sp. z o.o., jak również podejmował w tej spółce decyzje. Oskarżony świadomie nie złożył deklaracji podatkowych z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego 2 sztuk samochodów osobowych. Twierdzenia oskarżonego w zakresie tego, że nie wiedział o obowiązku podatkowym rażą skrajną naiwnością. M. S. na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2018 r. (k. 426) podniósł bowiem, że ,,przepisy celne pozwalają urzędnikowi na swobodną interpretację przepisów, czy samochód jest autem osobowym czy ciężarowym. Ja nie mam takiej swobody, jako przedsiębiorca, muszę trzymać się tego, co dostaję w formie dokumentów źródłowych z zagranicy i dokumentów z polski”. Oskarżony niewątpliwie jako przedsiębiorca spółki, która prowadziła działalność zwłaszcza w zakresie m.in. ,,sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek” zdawał sobie sprawę z obowiązków podatkowych, zwłaszcza kiedy przyznał, że ,,w zależności od regionu, gdzie trafiał pojazd, była różna interpretacja przepisów”(k. 426v)a mimo to utrzymywał, że jako profesjonalny podmiot ,,musi trzymać się dokumentów, jakie dostaje”(w których widnieje zapis o tym, że to pojazd ciężarowy), a nie zapoznawać się z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, aby uniknąć ewentualnej odpowiedzialności karnej. W ocenie Sądu tłumaczenie oskarżonego, że dokumentacja pojazdów stwierdzała, że pojazd jest ciężarowy a nie osobowy, a w konsekwencji usprawiedliwianie tymi okolicznościami nie złożenia 2 deklaracji przez oskarżonego były wynikiem celowo przyjętego przez oskarżonego mechanizmu w zakresie unikania rozliczeń podatkowych.

Na gruncie ustalonego stanu faktycznego nie sposób uznać działania oskarżonego jako omyłki spowodowanej niezrozumieniem przepisów podatkowych. W konsekwencji, w ocenie Sądu, nie sposób ocenić działania oskarżonego inaczej niż jawne i jaskrawe lekceważenie obowiązków publicznoprawnych związanych z działalnością firmy, którą reprezentował.

Dokonane w sprawie ustalenia faktyczne pozwalają również na przypisanie oskarżonemu winy w czasie popełnienia czynu. Jest on osobą dorosłą, zdolną do rozpoznania znaczenia podejmowanych przez siebie działań, podejmowania racjonalnych decyzji życiowych i właściwego kierowania swoim postępowaniem. W chwili czynu nie znajdował się w żadnej anormalnej sytuacji motywacyjnej nie zachodziły po jego stronie żadne okoliczności wpływające na wyłączenie bądź ograniczenie winy. M. S. mógł zatem postąpić zgodnie z porządkiem prawnym, nic nie wyłączało jego wolności w tym zakresie.

☐ 4.3. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem x x

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

x

☐ 4.4. Warunkowe umorzenie postępowania x x

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

x

☐ 4.5. Umorzenie postępowania x x

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

x

☐ 4.6. Uniewinnienie x x

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

x

5. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku Punkt z wyroku odnoszący się

do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności

M. S. I I Uznając M. S. za winnego popełnienia przestępstwa skarbowego z art. 54 § 1 i 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. Sąd błędnie na podstawie art. 54 § 1 k.k.s. wymierzył mu karę 100 stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na 100 złotych. Sąd na etapie sporządzania uzasadnienia dostrzegł oczywistą omyłkę w podstawie prawnej skazania, niewątpliwie bowiem podstawą skazania oskarżonego M. S., który swoim zachowaniem przez zaniechanie złożenia deklaracji popełnił przestępstwo skarbowe stypizowane w art. 54 § 2 k.k.s. jest ww. przepis a nie omyłkowo wskazany § 1 wymienionego powyżej przepisu.

Rozważając kwestię wymiaru kary przez pryzmat dyrektyw z art. 12 § 2 k.k.s. i art. 13 § 1 k.k.s. Sąd orzekł karę za przypisany oskarżonemu występek według swojego uznania w granicach określonych ustawą, biorąc pod uwagę cele prewencji indywidualnej i generalnej oraz uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu. Tak orzeczona kara jest w ocenie Sądu słuszna i sprawiedliwa, stanowi jednocześnie stosowne zadośćuczynienie społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Określając liczbę stawek kary grzywny Sąd uwzględnił okoliczność obciążającą w postaci nieuiszczenia do chwili orzekania przez oskarżonego przedmiotowej należności podatkowej w żadnej części, jak również okoliczności łagodzące jakimi są: uprzednia niekaralność oskarżonego oraz stosunkowo niewielka wartość narażonego na uszczuplenie podatku.

Ustalając natomiast stawkę dzienną grzywny Sąd kierował się możliwościami finansowymi oskarżonego, jak również przewidzianymi w art. 23 § 3 k.k.s. granicami wysokości stawki, zgodnie z którym to przepisem stawka dzienna nie może być niższa od jednej trzydziestej minimalnego wynagrodzenia ani też przekraczać jej czterystukrotności.

Podkreślić należy, że dla określenia wysokości stawki dziennej orzekanej na podstawie art. 23 § 3 k.k.s. miarodajna jest wysokość minimalnego wynagrodzenia z chwili popełnienia inkryminowanego czynu (por. np. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 5 listopada 2008 r., V KK 116/08, LEX Nr 471625, z dnia 10 listopada 2011 r., II KK 259/11, LEX Nr 1084720; z dnia 10 lipca 2014 r., IV KK 115/14, LEX Nr 1480342).

Zatem skoro M. S. dopuścił się zarzucanego mu czynu w okresie od 05 maja 2011 roku do dnia 15 września 2011 roku, punktem wyjścia do ustalenia zarówno dolnej granicy stawki dziennej grzywny stanowi kwota minimalnego wynagrodzenia określona na rok 2011, która zgodnie z przywołanym już wyżej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 05 października 2010 roku w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2011 roku wynosiła 1.386 złotych. Jedna trzydziesta minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2011 roku była zatem równa kwocie 46,2 złotych i wartość ta stanowi dolną granicę wysokości jednej stawki dziennej grzywny, która może być orzeczona w stosunku do oskarżonego.

Ustalając stawkę dzienną na kwotę 100 złotych Sąd w szczególności wziął pod uwagę fakt, iż oskarżony obecnie znajduje się na utrzymaniu żony oraz ma dwójkę dzieci na utrzymaniu jak również jego zdolności zarobkowe. Zdaniem Sądu, grzywna i wysokość każdej stawki w takiej wysokości jest wystarczająco dotkliwa i adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, mieści się ponadto w granicach możliwości finansowych oskarżonego. Ustalenie zaś stawki dziennej grzywny w wyższej wysokości stanowiłoby de facto karę dla rodziny oskarżonego, na utrzymaniu której się znajduje.

6. 1INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności

x x

x

x

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,

a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności

II Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. Sąd zwolnił M. S. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa, uznając, że pokrycie przezeń kosztów postępowania będzie dlań nader uciążliwe mając na uwadze fakt, że obecnie nie pracuje i pozostaje na utrzymaniu żony oraz orzeczoną karę grzywny i konieczność uregulowania uszczuplonej należności publicznoprawnej.

8. 1PODPIS