Pełny tekst orzeczenia

Formularz (...)

Sygnatura akt

II K 153/21

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1

SR w (...)

31.01.2020 r.

II K 21/20

1.1.2

SR w (...)

17.12.2020 r.

II K 776/20

1.1.3

SR w (...)

23.04.2021 r.

II K 877/20

1.2.  Inne fakty

1.1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1

Uprzednia karalność skazanego.

karta karna

k.9-12

odpisy wyroków

k.19-22

1.2.1.2

Kary pozbawienia wolności podlegające wykonaniu:

1. Kara 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 31.01.2020 r., sygn. akt II K 21/20; okres odbywania kary: 29.11.2021 r. – 27.07.2022 r.

2. Kara łączna 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego
w K. z dnia 17.12.2020 r., sygn. akt II K 776/20; okres odbywania kary: 30.12.2020 r. – 29.11.2021 r.

3. Kara łączna 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 23.04.2021 r., sygn. akt II K 877/20; kara nie odbyta w żadnej części; na dzień wyrokowania brak informacji o planowanym okresie odbywania kary.

opinia
o skazanym zawierająca wykaz wykonywa-nych kar
i środków karnych

k.14-16

1.2.1.3

Umiarkowanie pozytywna prognoza penitencjarna.

opinia j.w.

j.w.

1.1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

nie dotyczy

2.  OCENA DOWODÓW

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.1 - 1.2.1.3

Karta karna, odpisy wyroków, opinia
o skazanym.

Są to dowody bezsporne, nie budzące żadnych wątpliwości.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

nie dotyczy

3.  PODSTAWA KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.1.1

Wyrok Sądu Rejonowego
w K. z dnia 31.01.2020 r., sygn. akt II K 21/20.

Kara 8 miesięcy pozbawienia wolności.

3.1.2

Wyrok Sądu Rejonowego
w K. z dnia 17.12.2020 r., sygn. akt II K 776/20.

Kara łączna 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

3.1.3

Wyrok Sądu Rejonowego
w K. z dnia 23.04.2021 r., sygn. akt II K 877/20.

Kara łączna 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Zgodnie z art. 4 § 1 k.k., jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Rzeszowie w uzasadnieniu postanowieniu z dnia 25 listopada 2020 r. II AKz 346/20, literalne odczytanie art. 81 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. sugerowałoby, że kar orzeczonych prawomocnie przed wejściem w życie tej ustawy (tj. przed dniem 24 czerwca 2020 r.) w ogóle nie można połączyć z karami orzeczonymi prawomocnie po jej wejściu w życie, a to ze względu na brak analogicznego jak w ustawie lutowej z dnia 20 lutego 2015 r. rozwiązania, odnoszącego się do zbiegu wyroków skazujących. Sąd Apelacyjny w Rzeszowie argumentował, że przyjęcie powyżej wykładni art. 81 ust. 1 i 2 ustawy nowelizacyjnej byłoby nie do zaakceptowania z punktu widzenia konstytucyjnej zasady równości wobec prawa, wynikającej z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Z zasady tej płynie nakaz równego traktowania podmiotów podobnych, co w tym konkretnym przypadku sprzeciwia się różnicowaniu sprawców przestępstw w dostępie do zasady lex mitior w oparciu o kryterium
w postaci daty uprawomocnienia się wyroków skazujących. Odwołanie się do prokonstytucyjnej wykładni art. 81 ust. 1 i 2 ustawy nowelizacyjnej musi zatem prowadzić do odtworzenia normy wynikającej z tego przepisu, zgodnie z którą w takim przypadku znajdzie zastosowanie ustawa względniejsza dla sprawcy na podstawie art. 4 § 1 k.k. (zob. M. Zacharski: Reguły intertemporalne, a instytucja kary łącznej w tarczy 4.0, LEX/el. 2020, komentarz praktyczny).

Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Poznaniu, który w uzasadnieniu wyroku z dnia
21 kwietnia 2021 r. II AKa 49/21 szeroko argumentował, że w przypadku wyroków
o "mieszanej" dacie prawomocności, tj. wyroków, które uprawomocniły się zarówno przed 24 czerwca 2020 r., jak i po tym dniu, unormowanie szczególne zawarte w art. 81 ustawy tarcza 4.0. nie wyklucza regulacji zawartej w art. 4 § 1 k.k. w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego.

Ponieważ w rozpoznawanej sprawie dwa z trzech wyroków objętych postępowaniem
o wydanie wyroku łącznego uprawomocniły się w okresie obowiązywania ustawy
w poprzednim brzmieniu (tj. przed dniem 24 czerwca 2020 r.), przy czym ta poprzednia ustawa była dla skazanego względniejsza, gdyż umożliwiała połączenie skazanemu wszystkich trzech wyroków, Sąd zastosował regułę intertemporalną wskazaną w art. 4 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 85 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 23 czerwca 2020 r., jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Z § 2 tego przepisu wynika, że podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

W świetle art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 23 czerwca 2020 r., Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach.

Z kolei z art. 85a k.k. wynika, że orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Przy orzekaniu kary łącznej istotne są też wzajemne relacje między przestępstwami, za które orzeczono kary podlegające łączeniu. Chodzi o związek przedmiotowo – podmiotowy.
„W aspekcie przedmiotowym związek wyrażają elementy przedmiotowe czynów, jak tożsamość pokrzywdzonych, rodzaj naruszonych dóbr prawnych, sposób działania sprawcy, bliskość czasowa poszczególnych przestępstw i podobne. Związek podmiotowy wyrażają ich elementy podmiotowe jak motywacja sprawcy itp.” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie
z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt II AKa 238/12).

4.  WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Najczęstszym sposobem kształtowania kary łącznej w wyroku łącznym pozostaje przyjęcie zasady asperacji, pomagającej odnaleźć właściwą równowagę pomiędzy skrajnymi rozwiązaniami, tj. absorpcją czy kumulacją. Instytucja kary łącznej nie polega w istocie na automatycznym niejako zmniejszeniu dolegliwości za przestępstwa już popełnione, ale służy racjonalizacji wykonania kar pochodzących z różnych skazań - zgodnie
z aktualizowanymi na bieżąco celami tychże kar (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - II Wydział Karny z dnia 14 lutego 2018 r. II AKa 17/18). Zastosowanie zasady absorpcji jest rozstrzygnięciem skrajnym, które może być stosowane wyjątkowo (m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie - II Wydział Karny z 2015-08-13, II AKa 134/15).

W rozpoznawanej sprawie Sąd mógł orzec karę łączną w wymiarze do 2 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności.

Orzeczona wobec skazanego K. Z. kara łączna w wymiarze 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności jest wynikiem rozważenia przez Sąd wszystkich okoliczności istotnych dla wymiaru kary łącznej.

Przede wszystkim należy stwierdzić, że skazany jest osobą w znacznym stopniu zdemoralizowaną. Skazany od 2013 r. był wiele razy karany za przestępstwa różnego rodzaju, jednak żadna z kolejno orzekanych kar nie skłoniła go do refleksji nad swoim postępowaniem i wysunięcia właściwych wniosków. Skazany wykazał, że nie szanuje obowiązujących norm prawnych i norm postępowania obowiązujących w społeczeństwie oraz że nie ma w nim woli zmiany; dowiódł, że nie potrafi żyć na wolności bez popełniania przestępstw. Stopień demoralizacji skazanego i tkwiąca w jego osobowości zdolność do popełniania przestępstw przemawiają za wymierzeniem kary łącznej w wymiarze 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Kolejno należy wskazać, że związek przedmiotowo - podmiotowy pomiędzy przestępstwami objętymi niniejszym wyrokiem łącznym nie jest ścisły. Są to przestępstwa różnego rodzaju
(z art. 178 § 1 i § 4 k.k., z art. 207 § 1 k.k., z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.), przy czym zostały popełnione w różnym czasie (jedynie przestępstwa z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. zostały popełnione
w tym samym dniu). Nadto w przypadku każdego z tych czynów skazany kierował się innymi zamiarami i pobudkami.

Sąd miał też na uwadze opinię o skazanym z dnia 06.04.2021 r., sporządzoną przez Z-cę Dyrektora Zakładu Karnego w M.. Wskazano w niej, że w przypadku K. Z. prognoza penitencjarna jest umiarkowana. Skazany nie sprawia problemów wychowawczych, ale cele kary pozbawienia wolności nie zostały osiągnięte i powinny być realizowane
w izolacji. Powyższa opinia o skazanym w ocenie Sądu nie pozwala na orzeczenie kary łącznej w rozmiarze mniejszym od orzeczonego.

Orzeczona kara łączna zrealizuje pożądane zadania w sferze prewencji indywidualnej, uświadamiając skazanemu nieopłacalność popełnienia jakiegokolwiek nowego przestępstwa, oraz w sferze prewencji generalnej, wzmacniając społeczne poczucie, że przestępstwa nie uchodzą bezkarnie i nie są opłacalne, w szczególności, że popełnianie większej ilości przestępstw i możliwość wymierzenia kary łącznej nie wiąże się automatycznie ze zmniejszeniem sumy dolegliwości, wiąże się natomiast z realnym ryzykiem poniesienia surowej kary; nie może dochodzić do sytuacji, w której opłacalne jest popełnianie większej ilości przestępstw.

5.  WYMIAR ŚRODKA KARNEGO

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

nie dotyczy

6.  INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU ŁĄCZNYM

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. Sąd stwierdził, iż w pozostałym zakresie połączone wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu.

III

Na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej Sąd zaliczył skazanemu K. Z. okresy dotychczas odbytych kar pozbawienia wolności z któregokolwiek z połączonych wyroków, tj. okres dotychczas odbytej kary pozbawienia wolności z wyroku z dnia 17.12.2020r., sygn. akt II K 776/20 od dnia 11.08.2020r., godz. 8.00 do dnia 10.12.2020r., godz. 8.00 i od dnia 30.12.2020r., godz. 8.00 do dnia 05.07.2021r. oraz z wyroku z dnia 23.04.2021r., sygn. akt II K 877/20 od dnia 08.07.2020r., godz. 8.30 do dnia 08.07.2020r., godz.10.40.

7.  KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił skazanego K. Z. od ponoszenia kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego, obciążając nimi Skarb Państwa.

Z uwagi na to, że skazany przebywa w zakładzie karnym, Sąd uznał, iż nie będzie on w stanie uiścić kosztów postępowania i z tego względu, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolnił go od tego obowiązku.

V

Na zasadzie art. 626 § 1 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. K. kwotę 147,60 zł tytułem zwrotu nieopłaconych kosztów obrony z urzędu obejmujących kwotę podatku Vat.

8.  PODPIS

SSR Beata Leśniak