Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 288/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 24 lutego 2022 roku w sprawie II K 784/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. naruszenia przepisów postępowania, mający wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia, a mianowicie:

- art. 4 kpk w zw. z art. 410 kpk, poprzez niedostateczne uwzględnienie możliwości braku umyślności działania oskarżonego, bowiem nie zostało udowodnione w sposób niebudzący wątpliwości, że oskarżony dysponował wystawionym produktem, który być może faktycznie zamierzał sprzedać lub sprzedał;

- art 5 § 2 kpk poprzez niewzięcie pod uwagę uzasadnionych wątpliwości co do winy oskarżonego mimo, że jego zamiar dokonania oszustwa nie wynika w sposób jednoznaczny z zebranych dowodów i korespondencji,

- art. 170 kpk poprzez oddalenie wniosków dowodowych obrońcy o przeprowadzenie wywiadu środowiskowego, zasięgnięcie opinii biegłych psychiatrów oraz biegłego psychologa pomimo, że dowody te mogły wykazać brak celowości oskarżonego w zamiarze oszustwa, a jest osobą młodocianą a zarzucane czyny dotyczą czasu pandemii, gdzie z przeprowadzonych badań i dostępnych publicznie danych wynika, że efektem lockdownu i pandemii były swoiste zaburzenia zachowania osób, w różnym wieku, a szczególnie młodych;

- art. 214 kpk poprzez nieuznanie przez Sąd potrzeby ustalenia właściwości i warunków osobistych oraz sposobu życia oskarżonego w wywiadzie środowiskowym, co spowodowało w konsekwencji niezasięgnięcie wywiadu środowiskowego w stosunku do oskarżonego pomimo, że w chwili czynu miał on zaledwie 17 lat, a aktualnie nie ukończył 21 lat, a brak jakichkolwiek innych dowodów i wszelkie inne okoliczności uzasadniały zasięgnięcie takiego wywiadu środowiskowego w stosunku do oskarżonego w tej sprawie;

- art. 410 kpk poprzez błędną podstawę dowodową wyroku, polegającą w konsekwencji na bezzasadnym przyjęciu, że oskarżony ma ponosić winę za przestępstwo oszustwa pomimo braku wykazania jego zamiaru bezpośredniego oszustwa;

2. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść orzeczenia, będących wynikiem wyżej wymienionych uchybień procesowych, a polegający na przyjęciu, że to oskarżony miał zamiar bezpośredni dokonania przestępstwa oszustwa pomimo tego, że nie wynika to w sposób jednoznaczny z zebranych dowodów i korespondencji pomiędzy pokrzywdzonym a oskarżonym;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oszustwo należy do specyficznych przestępstw przeciwko mieniu. Polega bowiem ono na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd lub wyzyskania błędu innej osoby lub na wykorzystaniu jej niezdolności do należytego pojmowania podejmowanych działań. Istotnym czynnikiem sprawczym dla niekorzystnej dyspozycji majątkowej jest tu przede wszystkim fałsz. W przeciwieństwie jednak chociażby do wymuszenia rozbójniczego, dyspozycja majątkowa na rzecz sprawcy ma tu charakter dobrowolny, niewymuszony. Oszustwo może być popełnione tylko umyślnie, a przy tym stanowi przestępstwo kierunkowe, znamienne celem, którego treścią jest osiągnięcie korzyści majątkowej, a sprawca powinien obejmować wszystkie znamiona oszustwa zamiarem bezpośrednim (post. SN z 4.1.2011 r., III KK 181/10, OSNKW 2011, Nr 3, poz. 27; wyr. SN z 14.1.2004 r., IV KK 192/03, Prok. i Pr. – wkł. 2004, Nr 9, poz. 5). Zamiar ten musi jednak istnieć u sprawcy już w momencie powstania zobowiązania (wyr. SN z 14.1.2004 r., IV KK 192/03, Prok. i Pr. – wkł. 2004, Nr 9, poz. 5; wyr. SN z 21.11.2007 r., V KK 66/07, Legalis; wyr. SA w Poznaniu z 4.3.2014 r., II AKa 16/14, Legalis; wyr. SA w Krakowie z 20.5.2015 r., II AKa 56/15, KZS 2015, Nr 6, poz. 68). Dla jego ustalenia nie wystarczy więc sam fakt niewykonania zobowiązania zgodnie z jego treścią. Konieczne jest poznanie całokształtu przyczyn, dla których wykonanie nie nastąpiło, zwłaszcza wskazujących na to, czy i w jakiej mierze było to realne w czasie zawierania umowy (wyr. SN z 19.4.2005 r., WA 8/05, OSNwSK 2005, Nr 1, poz. 794; wyr. SA w Katowicach z 10.12.2009 r., II AKa 361/09, OSAK 2010, Nr 1, poz. 10;)

W ocenie sądu odwoławczego, w przedmiotowej sprawie bez wątpienia zamiar popełnienia przestępstwa oszustwa towarzyszył oskarżonemu i to już w chwili wystawienia ogłoszenia oferującego sprzedaż produktu na portalu społecznościowym F. na M. (i ciągnął się aż do momentu podjęcia decyzji o niewysłaniu zakupionej przez pokrzywdzonego konsoli wraz z grami do niej), a oskarżony J. S. działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem G. F. w kwocie 470 zł.

Sąd Okręgowy zważył, że bez znaczenia pozostaje to, czy oskarżony faktycznie dysponował wystawionym przez siebie na sprzedaż produktem. Do wypełnienia znamion czynu z art. 286 kk wystarczyło, że pokrzywdzony G. F. skorzystał z oferty oskarżonego i zakupił P. (...) wraz z grami do tej konsoli w kwocie 470 zł (razem z kosztami przesyłki), a oskarżony nie miał zamiaru mu go przesłać w wykonaniu tej umowy. W aktach sprawy znajdują się bowiem - bardzo znaczące w swej wymowie dla przedmiotowej sprawy - wydruki rozmów prowadzonych pomiędzy pokrzywdzonym, a M. K., którego rzekomym adresem zamieszkania była ul. (...) w E.. W toku czynności przeprowadzonych w sprawie, właścicielem numeru rachunku bankowego, na które pokrzywdzony przelał pieniądze zgodnie z umową jest osoba oskarżonego J. S. (reprezentowany przy zakładaniu konta przez przedstawiciela ustawowego I. S.). Zatem to oskarżony, a nie ktokolwiek inny, od początku oferowania pokrzywdzonemu towaru podawał fałszywe dane (fałszywe, imię, nazwisko i adres). To właśnie okoliczności towarzyszące przedmiotowej transakcji, oceniane łącznie przez pryzmat zasad logiki i życiowego doświadczenia, a w tym podanie przez oskarżonego fałszywych danych osobowych wskazuje, że już w chwili rozpoczęcia pertraktacji z pokrzywdzonym - jako osobą zainteresowaną kupnem produktu - J. S. towarzyszył zamiar doprowadzenia go do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru wywiązania się z niej. Na zamiar oszukania pokrzywdzonego w sprawie wskazuje także treść w/w wydruków rozmów tj. utwierdzanie pokrzywdzonego w przekonaniu, że kupiona przez niego konsola P. (...) wraz z grami została „wysłana” i niedługo „dotrze do paczkomatu” InPost znajdującego się na ul. (...). Księdza Kardynała S. W. (1) 2 w B.. Należy podkreślić, że oskarżony mamił i zbywał pokrzywdzonego zapewniając, że już wysłał paczkę i że ten powinien czekać na wiadomość SMS od firmy kurierskiej z wiadomością o czasie dostarczenia przesyłki – pomimo, że niczego do pokrzywdzonego nie wysłał. Ponadto po kilku dniach oskarżony zablokował pokrzywdzonego na portalu społecznościowym uniemożliwiając mu dalszy kontakt ze sobą. Właśnie z tego powodu, wbrew twierdzeniom apelanta, sąd meriti prawidłowo ustalił, iż J. S. nigdy nie miał zamiaru wysłania sprzedanego produktu, co - tylko na marginesie i pośrednio – potwierdzać może kilkakrotna już uprzednia karalność oskarżonego za podobne czyny tj. oszustwa, a więc czyny o bardzo charakterystycznym zamiarze. Istniejący od 2020r. L. oceny powyższej nie jest w stanie zmienić.

Trafnie także Sąd Rejonowy w Bełchatowie postanowił oddalić wnioski dowodowe obrońcy o opinię biegłych psychiatrów oraz przeprowadzenie wywiadu środowiskowego - mającego wyjaśnić okoliczności popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu, gdyż nie znajdowały uzasadnienia merytorycznego i jako takie zmierzały do przedłużenia postępowania. W szczególności w/w wywiad miał potwierdzać, czy oskarżony dysponował konsolą do gier, o jakiej mowa w akcie oskarżenia. Sąd okręgowy na rozprawie apelacyjnej również oddalił tożsamy wniosek dowodowy zawarty w apelacji (o zasięgnięcie wywiadu środowiskowego), z uwagi na jego nieprzydatność w sprawie. To, czy oskarżony faktycznie posiadał, czy też nie posiadał przedmiotowej konsoli (lub takiej, jak opisana w ofercie internetowej) nie zmieniłoby bowiem ustaleń, co do tego, czy oferując ją do sprzedaży miał zamiar wywiązać się z umowy (równie dobrze posiadanie takiej konsoli mógł tylko wykorzystać do popełnienia przestępstwa, bo to jej zrobił zdjęcie umieszczone następnie w internecie z oferta sprzedaży). Natomiast z zaświadczenia lekarskiego przedłożonego Sądowi Okręgowemu przez obrońcę wynika jedynie, ze oskarżony odbył wizytę w poradni zdrowia psychicznego dnia 17 maja 2022 roku oraz, że od dnia 17 maja do 31 maja 2022 roku J. S. był niezdolny do uczestnictwa w zajęciach szkolnych. Wyraźnego podkreślenia wymaga zatem fakt, że czasem popełnienia przestępstwa przez oskarżonego był grudzień 2020 roku (a więc data dużo wcześniejsza). W ocenie Sądu Okręgowego dopuszczenie dowodów wnioskowanych przez skarżącego stanowiłoby nieuzasadnione przedłużenie postępowania). Oddalenie wniosków dowodowych zapobiegło obstrukcji procesowej, rozumianej, jako celowe wykorzystywanie przepisów wbrew ich intencji, gdy działania stron w sposób ewidentny nakierowane są wyłącznie na przewlekanie postępowania i tym samym godzą w obowiązek zakończenia sprawy w rozsądnym terminie ( S. Waltoś, O obstrukcji procesowej, s. 620).

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, o zwolnienie oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w postepowaniu odwoławczym;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Apelacja zmierzająca do zmiany wyroku w zakresie ustaleń, co do sprawstwa, nie zasługuje na uwzględnienie z przyczyn wymienionych powyżej. Wniosek o zwolnienie oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych omówiono w punkcie 6.1.

3.2.

Zarzut obrazy prawa materialnego tj. 286 kk poprzez przyjęcie błędnej kwalifikacji z art. 286 kk i jego błędnej wykładni - nawet w przyjętych i ustalonych przez Sąd Rejonowy faktach, mimo braku wypełnienia przez oskarżonego znamienia umyślności działania oskarżonego i "wprowadzenia w błąd", co powoduje niemożność odpowiedzialności karnej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wprowadzenie w błąd jako znamię czynności wykonawczej oszustwa polega na doprowadzeniu do rozbieżności między obiektywną rzeczywistością, a wyobrażeniem o niej lub jej odbiorem w świadomości pokrzywdzonego. Chodzi o szeroki zakres zachowań kłamliwych jako źródła wprowadzenia w błąd co do okoliczności istotnych, więc tych, które są przyczyną niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Sposób wprowadzenia w błąd może być rozmaity. Zamierzony cel sprawcy może być osiągnięty przy użyciu słowa, dokumentów lub innych przedmiotów bądź zachowania się sprawcy.

Oskarżony J. S. wprowadził w błąd pokrzywdzonego, w ten sposób, że wystawiając ofertę sprzedaży konsoli wraz z grami do konsoli, nie miał zamiaru wywiązać się z umowy. Powyższe wynika z całościowej analizy okoliczności towarzyszących transakcji oraz jej końcowego efektu. Oskarżony podając pokrzywdzonemu dane do dokonania przelewu podał tylko prawdziwy numer konta. Zafałszował swoje prawdziwe imię i nazwisko oraz adres. Nawet po uzyskaniu przelewu, dalej posługując się fałszywa tożsamością, zapewniał pokrzywdzonego, że wywiąże się a potem, że już wywiązał się z umowy i wyśle/wysłał wskazany przedmiot za pomocą firmy kurierskiej do kupującego. Pokrzywdzony G. F. do momentu zablokowania go na portalu społecznościowym przez oskarżonego był cały czas przebiegle i kłamliwie przekonywany, że otrzyma przedmiot, za który zapłacił. Wprowadzeniem w błąd może być każde zachowanie powodujące błędną ocenę rzeczywistości adresata tych podstępnych zabiegów. Obojętne jest także, czy pokrzywdzony mógł sprawdzić prawdziwość twierdzeń sprawcy, tj. czy mógł wykryć błąd przy dołożeniu znikomej nawet staranności. Łatwowierność pokrzywdzonego nie wyłącza bowiem karygodności wprowadzenia go w błąd.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Apelacja zmierzająca do zmiany wyroku w tym zakresie nie zasługuje na uwzględnienie z przyczyn wymienionych powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

- podstawa do zakwalifikowania czynu oskarżonego, jako stanowiącego wypadek mniejszej wagi w rozumieniu art. 286 § 3 kk; o czym poniżej w punkcie 5.2.;

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

- szerzej w punkcie 5.2.;

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- wina i sprawstwo oskarżonego, orzeczenie o obowiązku naprawienia szkody; rozstrzygnięcie o kosztach sądowych powstałych w pierwszej instancji;

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- szerzej w punktach 3.1. i 3.2. oraz 5.2.;

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

- przyjęcie, iż przypisany oskarżonemu czyn stanowi wypadek mniejszej wagi wyczerpujący dyspozycje art. 286 § 3 kk i wymierzenie za tak przypisany czyn, na podstawie art. 286 § 3 kk w zw. z art. 34 § 1 i § 1a pkt 1 kk i art. 35 § 1 kk, w miejsce orzeczonej kary pozbawienia wolności, orzeczono wobec oskarżonego J. S. karę 1 roku ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w miesiącu;

Zwięźle o powodach zmiany

Wypadek mniejszej wagi zachodzi wówczas, gdy czyn wyczerpuje znamiona podstawowego typu przestępstwa, ale charakteryzuje się "przewagą łagodzących elementów przedmiotowo-podmiotowych" (wyr. SN z 9.10.1996 r., V KKN 79/96, OSNKW 1997, Nr 3–4, poz. 27), zwłaszcza należących do znamion danego typu przestępstwa (wyr. SN z 4.4.1997 r., V KKN 6/97, Prok. i Pr. – wkł. 1997, Nr 10, poz. 7; wyr. SN z 14.1.2004 r., V KK 121/03, Prok. i Pr. – wkł. 2004, Nr 10, poz. 6), które sprawiają, że czyn "nie przybiera zwyczajnej postaci, lecz zasługuje na znacznie łagodniejsze potraktowanie" (wyr. SA w Białymstoku z 16.11.2000 r., II AKa 161/00, OSA 2000, Nr 7–8, poz. 42), jest "przestępstwem o mniejszym ładunku społecznej ujemności" (wyr. SA w Lublinie z 8.8.1996 r., II AKa 91/96, Prok. i Pr. – wkł. 1997, Nr 5, poz. 65).

Zakwalifikowanie określonego zachowania jako wypadku mniejszej wagi jest rezultatem ustalenia, iż zachodzi zespół okoliczności przedmiotowo-podmiotowych, wśród których wysokość szkody jest jednym z elementów uzasadniających przyjęcie takiego wypadku. O przyjęciu wypadku mniejszej wagi przedmiotowego czynu decydują przedmiotowe i podmiotowe znamiona czynu, ze szczególnym uwzględnieniem tych elementów, które są charakterystyczne dla oszustwa: rodzaj dobra, w które godzi przestępstwo, sposób działania sprawcy i rozmiar wyrządzonej szkody. Wśród elementów strony podmiotowej istotne są: stopień zawinienia, motywacja i cel działania sprawcy. Przy kwalifikacji przestępstwa oskarżonego J. S., jako wypadku mniejszej wagi, sąd odwoławczy wziął pod uwagę okoliczności związane zarówno z czynem, jak i stopniem zawinienia sprawcy. Nie bez znaczenia jest tu wiek oskarżonego, który w chwili popełnienia przestępstwa miał dopiero skończone 17 lat i można domniemywać, że przedmiotowe zachowanie to jeszcze młodzieńczy wybryk powodowany brawurą i zwykłą „głupotą”. Wartość szkody także jest niewielka (przy tzw. „czynach przepołowionych” w grę wchodziłoby jedynie wykroczenie).

W opinii Sądu Okręgowego orzeczona wobec J. S. kara 1 roku ograniczenia wolności (po 20 godzin kontrolowanej pracy w miesiącu) jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, a także stopnia jego winy oraz okoliczności zdarzenia, a zarazem uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a także cele wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do osoby oskarżonego – sprawcy młodocianego, uświadamiając mu naganność, a przede wszystkim nieopłacalność tego rodzaju zachowań i w ten sposób zapobiegając popełnieniu przez oskarżonego podobnych przestępstw w przyszłości.

Orzeczenie kary ograniczenia wolności w miejsce kary pozbawienia wolności orzeczonej przez sąd rejonowy, uzasadniało uchylenie rozstrzygnięcia związanego z pierwotnie orzeczona karą z punktu 2 (warunkowe zawieszenie orzeczonej pierwotnie kary pozbawienia wolności). Orzeczony w punkcie 3 obowiązek naprawienia szkody pozostaje bez zmian.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz adwokata I. M. kwoty 516,6 złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 roku, zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy I. M. wynagrodzenie za udzieloną oskarżonemu z urzędu pomoc prawną w postępowaniu odwoławczym. Wysokość wynagrodzenia określono na poziomie minimalnym (420 zl. powiększonym o należny podatek VAT), jako odpowiadające nakładowi pracy adwokata i adekwatne do jego wkładu przyczynienie się do rozstrzygnięcia sprawy.

4

Na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego od opłaty za drugą instancję i zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym. Sąd wziął tu pod uwagę wiek oskarżonego, który nie posiada majątku, uczy się i wciąż pozostaje na utrzymaniu rodziców.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 24.02.2022r. sygn. akt II K 784/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana