Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 591/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 2 lutego 2022r., sygn. akt II K 657/20.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.1.1.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrazę przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku a mianowicie:

a)  art. 366 par 1 k.p.k. poprzez zaniechanie wyjaśnienia istotnych okoliczności mogących mieć znaczenie dla odpowiedzialności karnej oskarżonego a w szczególności całości nagrania rozmowy pomiędzy pokrzywdzonym M. B. a świadkiem S. B. dotyczącej przedmiotowego zdarzenia, dokumentacji z interwencji Policji przeprowadzonej w dniu (...) na skutek napadu oskarżonego na pokrzywdzonego oraz nie przesłuchania w charakterze świadków interweniujących policjantów.

b)  art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. polegająca na nie uwzględnieniu przez Sąd całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy , błędne zinterpretowanie szeregu okoliczności, które podważały wiarygodność wyjaśnień oskarżonego i oparciu treści wyroku na selektywnie wybranym materiale dowodowym ograniczającym się faktycznie do wyjaśnień oskarżonego a pominięciu szeregu innych dowodów wskazujących na popełnienie zarzucanego mu czynu w szczególności jasnych, pełnych , konsekwentnych zeznań M. B. i jasnych, pełnych i konsekwentnych zeznań świadka S. B. oraz korespondującej z nimi opinii biegłego lekarza sądowego, nagrania przebiegu zdarzenia a nadto dowolną, sprzeczną z zasadami prawidłowego rozumowania i nie opartą na doświadczeniu i wiedzy życiowej ocenę przedstawionych wyżej dowodów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty oskarżyciela prywatnego nie zasługiwały na uwzględnienie.

Szczegółowa analiza akt przedmiotowego postępowania wskazuje, że Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie rozpoznawcze w niniejszej sprawie w sposób prawidłowy, gromadząc i ujawniając wszelki materiał dowodowy, dążąc do wyjaśnienia istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy - co do zasady - zostały oparte na całokształcie zgromadzonego oraz ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, który został oceniony z poszanowaniem reguł wynikających z art.7k.p.k., co sprawiło, że zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o prawidłowe ustalenia faktyczne. Ponadto Sąd meriti swoje stanowisko w sposób należyty uzasadnił w pisemnych motywach wyroku, sporządzonych zgodnie z wymogami o jakich mowa w art.424k.p.k. Wymowa dowodów przeprowadzonych w toku postępowania nie pozostawia wątpliwości również dla Sądu Odwoławczego, który w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego nie daje wystarczające podstawy do przypisania oskarżonemu H. H. winy i sprawstwa w zakresie zarzuconego mu czynu, a to przestępstwa naruszenia nietykalności cielesnej z art.217§1k.k.

W tym miejscu odnośnie podnoszonego przez skarżącego zarzutu obrazy art. 7 k.p.k. podkreślić trzeba, że skuteczne podniesienie ww. zarzutu wymaga wykazania, że ocena dowodów dokonana przez Sąd meriti jest sprzeczna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, nie została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, bądź też argumentacja zaprezentowana przez Sąd za tak dokonanym wyborem pozostaje w sprzeczności z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i jej braku w przypadku innych pozostaje pod ochroną przepisu art.7k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, rozważeniem tych przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, pozostaje zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku. Przedstawienie przez skarżącego odmiennego poglądu w zakresie oceny dowodów samo w sobie nie wystarcza zatem do zakwestionowania prawdziwych ustaleń, jeżeli nie zostało wykazane, że rozumowanie przeprowadzone przez Sąd Orzekający dotknięte zostało wadą wynikającą z braku respektowania zasad logiki lub doświadczenia życiowego. Dla wykazania naruszenie standardów swobodnej oceny i interpretacji dowodów nie wystarczy samo jedynie subiektywne przekonanie skarżącego o niesprawiedliwości orzeczenia ( vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 2020r., V KK 31/20; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 marca 2020 r., V KK 263/19; wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 14 maja 2019r. II AKa 350/18).

Sąd Odwoławczy aprobuje w pełni przyjęte przez Sąd I instancji stanowisko, że podstawą czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie winny być przede wszystkim dowody o charakterze obiektywnym w postaci zgormadzonej do sprawy dokumentacji, w tym zwłaszcza świadectwa sądowo-lekarskich oględzin ciała pokrzywdzonego z dnia 8 września 2020 r., które nie wykazało u niego żadnych obrażeń, wskazujących na rzekome kopnięcie w okolicę krzyżową kręgosłupa oraz na upadek ze schodów oraz płyty (...) z nagraniem dźwiękowym, gdzie to nie słychać odgłosów kopnięcia, upadku telefonu czy też odgłosów osoby spadającej z drewnianych schodów, a także fotografii z całościowym odciskiem podeszwy buta nieznanego pochodzenia, informacji pozyskanej od biegłego dot. możliwości odtworzenia przebiegu zdarzenia w oparciu o nagranie, wywiadu kuratora, a także korespondujących ze zgromadzonym materiałem dowodowym spójnych, logicznych i konsekwentnych wyjaśnień oskarżonego H. H.. Uwzględnieniu przy ustaleniu stanu faktycznego sprawy podlegały nadto także jedynie częściowo zeznania pokrzywdzonego M. B. oraz świadka S. B. – zeznania ww. świadków były bowiem w przeważającej mierze nielogiczne, a także wewnętrznie i zewnętrznie sprzeczne. Zeznania samego pokrzywdzonego nie korespondowały z przedłożonym do sprawy materiałem dowodowym w postaci, w szczególności świadectwa sądowo – lekarskich oględzin ciała, płyty (...) z nagraniem oraz fotografii z odciskiem podeszwy buta.

Wyżej wskazane dowody o charakterze obiektywnym w postaci zwł pozyskanej do sprawy dokumentacji, w tym zwłaszcza świadectwa sądowo – lekarskich oględzin ciała, płyty (...) z nagraniem, a także fotografii z odciskiem podeszwy buta oraz wyjaśnień oskarżonego oraz jedynie częściowo zeznań zeznania pokrzywdzonego i świadka S. B. - przesądziły o odmowie uznania oskarżonego H. H. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, a to przestępstwa naruszenia nietykalności cielesnej z art.217 § 1 k.k., które polegać miało na tym, że w dniu 5 września 2020r. przy ul. (...) we W., podczas schodzenia ze schodów kopnął M. B., czym spowodował naruszenie jego nietykalności cielesnej.

Ustosunkowując się szczegółowo do zarzutów oskarżyciela prywatnego odnoszącego się do zarzutu naruszenia przepisów postępowania, a to art. 366 § 1 k.p.k. podkreślić trzeba, że wynikający z ww. przepisu obowiązek przewodniczącego baczenia, by zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy w żadnej mierze nie oznacza obowiązku przeprowadzania wszystkich dowodów, jakie hipotetycznie mogłyby cokolwiek wnieść do sprawy. Uprawnienie do przeprowadzania dowodów z urzędu (art. 167 k.p.k.) w zestawieniu z ciążącym na przewodniczącym obowiązkiem baczenia, by zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy (art. 366 § 1 k.p.k.) w żadnej mierze nie oznacza obowiązku przeprowadzania wszystkich dowodów, jakie hipotetycznie mogłyby cokolwiek wnieść do sprawy. Dowodzenie czegokolwiek w procesie karnym musi być uzasadnione rzeczową potrzebą, a nie formalistycznym przeświadczeniem, że konieczne jest wykorzystanie wszystkich dostępnych źródeł dowodowych, niezależnie od tego, czy mogą przyczynić się do wyjaśnienia sprawy. Sąd Orzekający ma zatem obowiązek dochodzenia do prawdy również w sytuacji, gdy strony nie wnioskują o przeprowadzenie nowych dowodów, ale dopiero wówczas, gdy dokonując oceny dowodów uzna, że materiał dowodowy jest niepełny i nasuwa wątpliwości co do stanu faktycznego sprawy i tym samym wymaga uzupełnienia ( vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2021r. III KK 182/21;wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 10 maja 2018 r., II AKa 158/18). W innym przypadku powyższy zarzut uznać należy za całkowicie chybiony. Przy czym w kontekście wskazywanego przez skarżącego nagrania – zauważyć należy, że w toku rozprawy dnia 2 czerwca 2021 r. zarządzono odtworzenie nagrania znajdującego się w aktach sprawy, jak wskazano pominięto przy tym zapisy dotyczące zdarzeń nie objętych przedmiotowym postępowaniem (k.225v). Jak wskazał sam oskarżyciel w tym przedmiocie prowadzone był bowiem odrębne postepowania. Zgodnie zatem z art.170§ 1 pkt 2 k.p.k. oddalono wniosek jako, że powyższe nie dotyczyło zdarzenia objętego niniejszym postępowaniem, a to okoliczności te nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Przechodząc szczegółowo do zeznań pokrzywdzonego M. B. oraz świadka S. B. wskazać należy po pierwsze, że miano tu na uwadze istniejący pomiędzy stronami silny konflikt z oskarżonym oraz wynikające z tego wrogie nastawienie stron, pomiędzy którymi toczą się liczne sprawy karne i cywilne, zaś w miejscu ich zamieszkania dochodzi do częstych interwencji Policji. Stąd też do oceny tak zeznań pokrzywdzonego i świadka, jak i wyjaśnień oskarżonego – należało podjeść z dużą dozą ostrożności. Dalej wskazać trzeba, że zeznania pokrzywdzonego odnośnie inkryminowanego zdarzenia były nielogiczne, a także wewnętrznie i zewnętrznie sprzeczne, nie znajdując potwierdzenia w przedstawionych dowodach, w tym zwłaszcza w postaci świadectwa sądowo – lekarskich oględzin ciała, gdzie jasno wskazano, że w toku badania przeprowadzonego niedługo po zdarzeniu nie stwierdzono u pokrzywdzonego żadnych obrażeń potwierdzających czy to kopnięcie w plecy, czy też upadek ze schodów. Jak słusznie zaś zauważa tu Sąd Rejonowy, gdyby pokrzywdzony faktycznie spadł ze schodów, to na jego ciele wystąpiłyby jakiekolwiek obrażenia, choćby w postaci otarć naskórka i zasinienia. Także przedłożone nagranie dźwiękowe (złej jakości), nie zawiera żadnych odgłosów kopnięcia, czy też upadania. Jak zaś wynika z informacji biegłego, z uwagi na brak wideogramu nie istnieje możliwość odtworzenia przebiegu inkryminowanego zdarzenia. W zaś odniesieniu do przedłożonej fotografii – słusznie wskazano tu po pierwsze, że nie zabezpieczono buta, którym rzekomo wykonano odcisk, stąd też nie można na tym etapie ustalić czy faktycznie był to but oskarżonego. Ponadto Sąd Rejonowy słusznie zauważa, że w przypadku kopnięcia w część krzyżową pleców - jak wskazuje doświadczenie życiowe i zasady logiki - odcisk buta byłby fragmentaryczny. Na fotografii znajduje się zaś odcisk całościowy, co wskazuje na celowe wykonanie śladu – tym bardziej, jeśli uwzględni się tu treść przedłożonego nagrania. Również zatem w ocenie Sądu Odwoławczego z wskazanych wyżej powodów zeznania pokrzywdzonego zasługiwały jedynie na częściową wiarę.

Podobnie odnieść należy się także do zeznań S. B., który jak zwrócono uwagę miał po pierwsze obserwować inkryminowane zdarzenie przez wizjer, a wiec miał bardzo ograniczone pole widzenia. Słusznie zwraca tu nadto uwagę Sąd Rejonowy na sprzeczności w zeznaniach ww. świadka i samego pokrzywdzonego - gdzie to według twierdze świadka, obserwował on zdarzenie przez wizjer, a drzwi do mieszkania były zamknięty, podczas gdy pokrzywdzony twierdził, że syn widział upadek przez uchylone drzwi. Nadto zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego słusznie zauważono tu, że gdyby świadek faktycznie usłyszał upadek telefonu, a potem ojca ze schodów to instynktownie ruszyłby udzielić mu pomocy, czego jednak nie uczynił.

Na końcu zaś odnosząc się do podnoszonego przez oskarżyciela prywatnego naruszenia art.410 k.p.k. wskazać należy, że naruszenie treści tegoż przepisu następuje poprzez oparcie orzeczenia na okolicznościach nieujawnionych w toku rozprawy głównej, bądź też przez pominięcie przy wyrokowaniu ujawnionych w toku rozprawy głównej okoliczności tak korzystnych, jak i niekorzystnych dla podsądnego. Nie stanowi zaś naruszenia przepisu art. 410 k.p.k. dokonanie takiej czy innej oceny dowodu przeprowadzonego lub ujawnionego na rozprawie ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 27 maja 2021 r., II AKa 16/21).

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyrok i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku oskarżyciela prywatnego.

3.2.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść a polegający na wyrażeniu błędnego poglądu, że okoliczności niniejszej sprawy nie uzasadniają przyjęcia, ze oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu a w konsekwencji jego uniewinnienie wbrew dowodom zgromadzonym w toku postępowania, w szczególności zeznaniom pokrzywdzonego M. B. i świadka S. B., opinii sądowo-lekarskiej i nagrania treści zdarzenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut oskarżyciela prywatnego jest bezzasadny.

Nie powielając w tym miejscu argumentacji wyrażonej w pkt 3.1 wskazać należy, że błąd w ustaleniach faktycznych ( error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynika bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd "braku"), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd "dowolności"). Może on więc być wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art.7k.p.k.), np. błąd logiczny w rozumowaniu, zlekceważenie niektórych dowodów, danie wiary dowodom nieprzekonującym, bezpodstawne pominięcie określonych twierdzeń dowodowych, oparcie się na faktach w istocie nieudowodnionych itd. Przy czym błędne ustalenia faktyczne są konsekwencją wadliwych wniosków wywiedzionych z właściwie ocenionych dowodów lub pominięcia wynikających z tych dowodów okoliczności. Nie jest więc wewnętrznie spójne zarzucanie jednocześnie dowolnej oceny dowodów i błędu w ustaleniach faktycznych co do tego samego rozstrzygnięcia ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 13 grudnia 2018 r., II AKa 379/18;wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 30 października 2019 r.,II AKa 296/19).

Jak już nadto wyżej wykazano w przedmiotowej sprawie nie wykazano w skuteczny i przekonywający sposób aby Sąd I instancji naruszył przepis art. 7 k.p.k. i dopuścił się tym samym błędu dowolności. W tym zakresie argumentacja zaprezentowana przez skarżącego sprowadza się w swej istocie jedynie do subiektywnej polemiki z dokonanymi przez Sąd Rejonowy ustaleniami stanu faktycznego i jego oceną, którą Sąd Odwoławczy w całości zaaprobował.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyrok i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku oskarżyciela prywatnego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 2 lutego 2022r., sygn. akt II K 657/20.

Zwięźle o powodach zmiany

Apelacja oskarżyciela prywatnego nie zasługiwała na uwzględnienie.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i dokonanych na podstawie oceny tych dowodów ustaleń faktycznych, brak było bowiem wystarczających podstaw do uznania sprawstwa i winy oskarżonego w zakresie zarzuconego mu czynu z art.217§1k.k. Omówione wyżej zarzuty oskarżyciela prywatnego zmierzające do wykazania sprawstwa i winy oskarżonego okazały się nieskuteczne, gdyż za ich pomocą skarżący nie zdołał podważyć dokonanej przez Sąd I instancji oceny w tym przedmiocie.

Wobec stwierdzenia niezasadności zarzutów skarżącego oraz nie dopatrzenia się w sprawie uchybień, które podlegały by uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia - zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art.29 ust. 1 ustawy - Prawo o adwokaturze, kosztami pomocy prawnej z urzędu udzielonej oskarżycielowi prywatnemu w postępowaniu odwoławczym obciążono Skarb Państwa. Zasądzona z tego tytułu kwota - wynosząca 840 zł (w tym VAT) - została ustalona w oparciu o § 11ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

III.

Orzeczenie oparto na podstawie art.632 pkt 1 k.p.k.

7.  PODPIS

SSO Marcin Sosiński

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel prywatny.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana