Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2023 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Wiesława Stachowiak

Protokolant: Beata Tonak

po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2023 r. w Poznaniu na posiedzeniu niejawnym

sprawy Spółki Rolnej (...) sp.z o.o., M. P. (1), M. R., D. P., M. P. (2), P. W., A. W., G. Ś., M. S., P. S., D. Ż., A. T., M. Z., E. W., M. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

przy udziale ubezpieczonych P. B., S. A., M. C., W. R., K. S.

o ustalenie nieistnienia ubezpieczenia

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

od wyroku Sądu Okręgowego w Zielonej Górze

z dnia 30 września 2020 r. sygn. akt IV U 268/19

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz odwołującej Spółki Rolnej (...) sp. z o.o. kwotę 2.640,00 zł (słownie: dwa tysiące sześćset czterdzieści złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia wyroku zobowiązanemu do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

UZASADNIENIE

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. stwierdził, że A. S. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek Spółka Rolna (...) sp. z o.o. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.01.2009 r. do 31.07.2013 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Na podstawie zgromadzonego w trakcie kontroli materiału dowodowego organ rentowy stwierdził, że nie można uznać świadczonych przez A. S. usług na rzecz płatnika jako usług wykonywanych w ramach zarejestrowanej przez niego działalności gospodarczej. W ocenie organu rentowego, rodzaj i sposób wykonywania usług wskazują, że umowa zawarta pomiędzy ww. osobą a płatnikiem składek miała charakter umowy o świadczenie usług – umowy zlecenia, określonej w art. 734-750 k.c.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), organ rentowy stwierdził, że D. P. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.01.2009r. do 28.02.2009r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że M. P. (2) z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 21.09.2010 r. do 31.07.2013 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Organ rentowy wskazał taką samą podstawę prawną i analogiczne uzasadnienie, jak w przypadku wyżej wymienionej decyzji.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że M. P. (1) z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.01.2009 r. do 31.07.2013 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że M. R. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.04.2010 do 29.09.2012 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że M. S. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.01.2009 do 21.01.2009 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że P. S. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 10.02.2010 do 31.07.2013 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że G. Ś. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.01.2009 do 31.07.2013 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że P. W. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.10.2011 do 31.07.2013 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że A. W. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.01.2009 do 31.12.2012 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że E. W. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.01.2009 do 31.07.2013 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że M. W. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.09.2011 do 31.07.2013 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że M. Z. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 17.06.2010 do 31.08.2011 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że D. Ż. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 16.02.2012 do 31.07.2013 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że A. T. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.01.2009 do 31.07.2013 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że S. A. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.10.2009 do 24.05.2011 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że P. B. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 15.01.2009 r. do 12.07.2010 r. i od 01.12.2010 r. do 30.08.2011 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że M. C. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.01.2009 r. do 29.09.2011 i od 01.10.2012 r. do 31.07.2013 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że W. R. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 01.10.2009 r. do 30.01.2011 r., jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Decyzją z 18.03.2014 r., nr (...), pozwany organ rentowy stwierdził, że K. S. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorca w okresie od 1.01.2009r. do 31.07.2013r. jednocześnie określając za ten okres podstawę wymiaru składek.

Odwołania od powyższych decyzji wnieśli zainteresowani oraz płatnik składek.

W swoich odwołaniach zaskarżyli decyzje w całości. Wnieśli o uchylenie zaskarżonych decyzji oraz ustalenie, że ww. ubezpieczeni nie podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorcy zatrudnieni u płatnika składek, tylko podlegają ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu według przepisów dotyczących przedsiębiorcy.

Na podstawie art. 219 k.p.c. Sąd pierwszej instancji połączył sprawy ze wszystkich odwołań w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Wyrokiem z dnia 30 września 2020r. w sprawie IV U 268/19 Sąd Okręgowy w Zielonej Górze:

I. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą S. A. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

II. zmienił zaskarżoną decyzję dotycząca P. B. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

III. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą M. C. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

IV. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą D. P., w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia

V. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą M. P. (2) w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

VI. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą M. P. (1) w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

VII. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą M. R. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

VIII. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą W. R. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

IX. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą K. S. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia

X. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą M. S. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia

XI. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą P. S. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia

XII. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą G. Ś. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

XIII. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą P. W. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

XIV. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą E. W. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

XV. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą A. W. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

XVI. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą M. W. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

XVII. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą M. Z. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

XVIII. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą D. Ż. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

XIX. zmienił zaskarżoną decyzję dotyczącą A. T. w ten sposób,

iż w przyjętym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu jako osoba fizyczna wykonująca usługi na podstawie umowy zlecenia,

XX. zasądził od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz odwołującego Spółki Rolnej (...)

z ograniczoną odpowiedzialnością kwotę 1140 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

XXI. zasądził od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz odwołującego M. P. (2) kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

XXII. zasądził od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz odwołującego P. W. kwotę 60 zł) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

XXIII. zasądził od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz odwołującego A. T. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

XXIV. zasądził od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz odwołującej G. Ś. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Podstawą rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji były następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne:

Płatnik składek – Spółka Rolna (...) sp. z o.o. z siedzibą w K., zarejestrowana od 26.09.2001 r., wykonuje działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest chów i hodowla bydła mlecznego.

Płatnik składek, w ramach prowadzonej działalności, zawierał z osobami mającymi zarejestrowaną pozarolniczą działalność gospodarczą, w tym z osobami, których dotyczą zaskarżone decyzje, umowy nazwane umowami o świadczenie usług.

W K. płatnik składek posiada budynki w trzech miejscach, oddalone około 500 metrów od siebie. Według stanu na 2009 r. posiadał około 1300 hektarów rolnych i około 2000 sztuk bydła, w tym 1 000 krów mlecznych i 1 000 jałówek.

W zakładzie nie było osób nadzorujących pracę, kontrolujących czas pracy lub wydających polecenia osobom wykonującym czynności na podstawie umów o świadczenie usług. Były jedynie osoby informujące o poszczególnych czynnościach do wykonania, instruujące, co należy zrobić.

Nie prowadzono rejestru godzin ani list obecności. Spółka nie ingerowała w przebieg prac lub obecność, płatnika interesowały rezultaty prac - uzyskane dziennie mleko, wykonane prace na polu.

Dojenie krów odbywa się dwa razy dziennie: ok. godziny 04:00 i 16:00. Osoby wykonujące czynności przy krowach otrzymywały stałe wynagrodzenie, a osoby pracujące na polu wynagrodzenie zależne od przepracowanych godzin.

Odwołujący się i zainteresowani w spornych okresach pracowali w różnych godzinach, w zależności od rodzaju przez siebie pracy i potrzeb płatnika. Godziny te były uzależnione od cyklu biologicznego krów (pory dojenia) lub konieczności wykonania prac polowych. W przypadku wykonania wszystkich prac wcześniej, wychodzili do domu, nie informując nikogo.

Wynagrodzenie było wypłacane w stałej wysokości lub na podstawie stawki godzinowej. W drugim przypadku, ww. osoby spisywały czas swojej pracy i na tej podstawie wystawiały rachunki lub faktury.

Wykonywane przez odwołujących się i zainteresowanych czynności nie były na bieżąco nadzorowane ani kontrolowane, osoby te nie otrzymywały poleceń. Sprawdzano jedynie rezultaty pracy. Osoby te wiedziały, jakie czynności i w jaki sposób miały wykonać danego dnia. Prace były codzienne i powtarzalne. W przypadku pracowników polowych, prace i kawałki pola były rozdzielane na początku dnia. Oprócz tego strony umów o świadczenie usług samodzielnie organizowały sobie pracę.

Nieobecności i przerwy w wykonywaniu usług organizowali samodzielnie, porozumiewając się z innymi osobami, które wykonywały odpowiednie czynności, by zapewnić zastępstwo. Płacili tym osobom lub odrabiali pracę.

Samodzielnie zaopatrywali się w odzież roboczą. Sprzęt (np. maszyny do dojenia, maszyny rolnicze, wiadra, widły) zapewniała spółka.

Odwołujący się i zainteresowani w spornych okresach nie współpracowali z żadną inną firmą. Nie poszukiwali innych ofert współpracy, ponieważ wystarczała im lub wystarczająco ich angażowała współpraca z płatnikiem.

Odwołujący się D. P. od 04.03.2008 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą, rozpoczętą 03.03.2008 r., pod własnym nazwiskiem, której przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich. Jako miejsce działalności oznaczono teren całego kraju.

Na podstawie umowy z 11.03.2008 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołujący się, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Zgodnie z § 3 umowy, przedsiębiorca jest odpowiedzialny za rezultat wykonywanych czynności i ponosi ryzyko gospodarcze związane z ich realizacją.

W przypadku niewywiązania się z udzielonego do wykonania przedmiotu umowy, płatnikowi będzie przysługiwało uprawnienie do żądania zapłaty przez przedsiębiorcę kary umownej w wysokości ½ wartości zlecenia realizowanego w miesiącu, w którym nastąpiło zdarzenie uzasadniające żądanie kary umownej. Kara umowna może być nałożona niezależnie za każde zdarzenie powodujące szkodę.

Zgodnie z § 4, umowa została zawarta na czas nieokreślony, z możliwością rozwiązania przez obie strony z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia.

Zgodnie z § 5 ust. 2, z tytułu wykonywanych usług na rzecz spółki przedsiębiorca będzie wystawiał faktury w okresach miesięcznych. W myśl § 4, podstawą wystawienia faktury jest potwierdzona przez prezesa spółki specyfikacja.

Zgodnie z § 6, odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat działań przedsiębiorcy oraz za wykonanie tych działań ponosi przedsiębiorca (ust. 1). W przypadku gdy wykonanie usługi na rzecz osoby trzeciej wykonywanej przez przedsiębiorcę jako podwykonawcę zostało zlecone przez płatnika na podstawie osobnego zlecenia, wówczas wobec osoby trzeciej za wykonaną usługę strony niniejszej umowy ponoszą odpowiedzialność solidarną (ust. 2).

Zgodnie z § 7, niezależnie od odpowiedzialności określonej dla przypadków wymienionych w § 5, przedsiębiorca odpowiada wobec płatnika za wyrządzoną przy wykonaniu czynności na rzecz płatnika szkodę w pełnej wysokości do wysokości wyrządzonej szkody. Przedsiębiorca ponosi wobec spółki odpowiedzialność za szkodę na zasadach określonych w zdaniu poprzedzającym także w przypadku wyrządzenia szkody nieumyślnej na skutek nierzetelnego i/lub nieprawidłowego wykonania zaleconych czynności.

Zgodnie z § 10, umówione w paragrafach powyżej wynagrodzenie stanowi także całkowite i zupełne pokrycie wszelkich kosztów i wydatków związanych z wykonywaniem umowy przez przedsiębiorcę, w tym kosztów usługi realizowanej poza siedzibą płatnika (ust. 1).

Zgodnie z § 13, przedsiębiorca wykonuje zlecone czynności w ramach własnej organizacji pracy i rozkładu czasu wykonania usługi i nie podlega nadzorowi płatnika.

W spornym okresie od 01.01.2009 r. do 28.02.2009 r. D. P. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 11.03.2008 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W okresie od 01.08.2010 r. do 29.02.2016 r. D. P. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod własnym nazwiskiem, wykonywaną na terenie całego kraju, której przeważającym przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich.

Odwołujący się M. P. (2) w okresie od 15.09.2010 r. do 27.02.2020 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod własnym nazwiskiem, wykonywaną na terenie P., której przeważającym przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich.

Na podstawie umowy z 21.09.2010 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołujący się, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 21.09.2010 r. do 31.07.2013 r. M. P. (2) wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 21.09.2010 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W ramach umowy obsługiwał cielęta, wydawał paszę, obrządzał, wyrzucał gnój. Prace te wykonywał od godz. 07:00 do momentu, w którym wykonał wszystkie niezbędne czynności.

Odwołujący się M. P. (1) w okresie od 26.01.2006 r. do 10.11.2015 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod własnym nazwiskiem, wykonywaną na terenie K., której przeważającym przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich.

Na podstawie umowy z 31.12.2006 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołujący się, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- ochronie mienia;

- pracach gospodarczych;

- utrzymaniu czystości wokół firmy.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 01.01.2009 r. do 31.07.2013 r. M. P. (1) wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 31.12.2006 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W ramach umowy zajmował się ochroną mienia, pracami gospodarczymi, utrzymaniem czystości. Sprzątał w boksie po krowach, ścielił słomę, odgarniał w nocy jedzenie dla krów, doglądał krów.

Prace te wykonywał w godzinach od 17:00 do 07:00. Przepracowywał dwie noce z rzędu, trzecią miał wolną.

Przed rozpoczęciem działalności, M. P. (1) był zatrudniony w spółce na podstawie umowy o pracę na stanowisku stróża.

Odwołujący się M. R. w okresie od 01.04.2010 r. do 29.09.2012 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod własnym nazwiskiem, wykonywaną na terenie S., której przeważającym przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich.

Na podstawie umowy z 01.04.2010 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołujący się, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P.. Na załączonej do akt umowie brak jest podpisu stron. M. R. realizował przedmiotową umowę.

W spornym okresie od 01.04.2010 do 29.09.2012 r. M. R. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 01.04.2010 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

Odwołujący się M. S. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą, rozpoczętą 10.12.2008 r., pod firmą P.U. (...) M. S., której przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich. Jako miejsce działalności oznaczono teren całego kraju.

Na podstawie umowy z 11.12.2008 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołujący się, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 01.01.2009 do 21.01.2009 r. M. S. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 11.12.2008 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

Odwołujący się P. S. w okresie od 10.02.2010 r. ma zarejestrowaną działalność gospodarczą pod firmą (...) PHU, wykonywaną na terenie S. i K., której przeważającym przedmiotem jest działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich.

Na podstawie umowy z 10.02.2010 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołujący się, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 10.02.2010 do 31.07.2013 r. P. S. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 10.02.2010 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W ramach umowy ścielił paszę, jeździł traktorem. Prace te wykonywał w godzinach od 08:00 do 15:00.

Odwołująca się G. Ś. w okresie od 08.08.2005 r. do 31.12.2019 r. miała zarejestrowaną działalność gospodarczą pod własnym nazwiskiem, wykonywaną na terenie K., której przeważającym przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich.

Na podstawie umowy z 31.12.2006 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołująca się, działając jako przedsiębiorca, przyjęła do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 01.01.2009 do 31.07.2013 r. G. Ś. wykonywała na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 31.12.2006 r.

Usługi te wykonywała na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W ramach umowy zajmowała się dojeniem krów. Pracę tę wykonywała w godzinach od 04:00 do 09:00 i od 16:00 do 20:00.

Odwołujący się P. W. w okresie od 01.10.2011 r. do 13.11.2013 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod firmą PHU (...), wykonywaną na terenie B., której przeważającym przedmiotem był transport drogowy towarów, a dodatkowo działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich.

Na podstawie umowy z 01.10.2011 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołujący się, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 01.10.2011 do 31.07.2013 r. P. W. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 01.10.2011 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W ramach umowy pracował w oborze, wypychając, ścieląc łóżka dla krów, w godzinach od 04:00 do 08:00 i od 16:00. Miał jeden dzień wolny w tygodniu.

Przed zawarciem umowy o świadczenie usług, pracował na rzecz płatnika w warsztacie na podstawie umowy zlecenia.

Odwołujący się A. W. w okresie od 10.08.2006 r. do 03.08.2015 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod firmą (...) A. W., wykonywaną na terenie T., której przeważającym przedmiotem był transport drogowy towarów.

Na podstawie umowy z 31.12.2006 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołujący się, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 01.01.2009 do 31.12.2012 r. A. W. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 31.12.2006 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W ramach umowy pilnował zakładu jako stróż. Dodatkowo pilnował bydło, podgarniał kiszonkę dla zwierząt, czyścił obory, wykonywał inne prace. Pracował w godzinach od 16:00 do 09:00 przez dwa dni, następnie miał dwa dni wolne.

Przed zawarciem umowy o świadczenie usług pracował na rzecz płatnika jako stróż na podstawie umowy zlecenia.

Odwołujący się E. W. od 02.01.2002 r. ma zarejestrowaną działalność gospodarczą pod własnym nazwiskiem, wykonywaną na terenie K..

Na podstawie umowy z 31.12.2006 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołujący się, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 01.01.2009 do 31.07.2013 r. E. W. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 31.12.2006 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W ramach umowy pracował w rolnictwie, karmił krowy, jeździł ciągnikiem. Prace te wykonywał w godzinach od 04:00 do 13-14:00, w zależności od tego, jak skończył czynności.

Przed zawarciem umowy o świadczenie usług pracował na rzecz płatnika na podstawie umowy o pracę przy karmieniu krów.

Odwołująca się M. W. w okresie od 01.07.2011 r. do 30.09.2018 r. miała zarejestrowaną działalność gospodarczą pod firmą (...) W. M., wykonywaną na terenie K., której przeważającym przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich.

Na podstawie umowy z 01.09.2011 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołujący się, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 01.09.2011 do 31.07.2013 r. M. W. wykonywała na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 01.09.2011 r.

Usługi te wykonywała na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W ramach umowy pracowała na udojni, zadawała karmę, ścieliła klatki, poiła małe cielaki. Na udojnię przychodziła o godz. 04:00 lub 05:00 i pracowała mniej więcej do godz. 08:00 lub 09:00, w zależności od tego, ile krowy miały mleka. Następnie przychodziła na godz. 16:00 i pracowała do godz. 20:00.

Odwołująca się wykonywała pracę przez 4 dni z rzędu, następnie miała 2 dni wolne. Na cielętniku pracowała mniej więcej od godziny 07:30 do godziny 11:00 lub 12:00, w zależności od tego, jak szybko wykonała swoje czynności.

Odwołujący się M. Z. w okresie od 14.06.2010 r. do 31.05.2012 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod własnym nazwiskiem, wykonywaną na terenie R., której przeważającym przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich.

Na podstawie umowy z 17.06.2010 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołujący się, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 17.06.2010 do 31.08.2011 r. M. Z. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 17.06.2010 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W ramach umowy wykonywał prace polowe, w szczególności na traktorze. Pracował przy żniwach, kiszonkach. Wykonywał na warsztacie remonty maszyn rolniczych.

Pracę zaczynał od godz. 07:00, pracował w zależności od potrzeb – do godz. 19:00 lub dłużej, do północy, 01:00. Na początku dnia pracy przydzielano mu areał i pracę.

Wynagrodzenie określone było na podstawie stawki godzinowej; kierownik wypisywał godziny i podawał odwołującemu się, który wystawiał rachunki

Odwołująca się D. Ż. w okresie od 01.02.2012 r. do 17.08.2015 r. miała zarejestrowaną działalność gospodarczą pod własnym nazwiskiem, wykonywaną na terenie K., której przeważającym przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich.

Na podstawie umowy z 16.02.2012 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołujący się, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 16.02.2012 r. do 31.07.2013 r. D. Ż. wykonywała na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 16.02.2012 r.

Usługi te wykonywała na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W ramach umowy zajmowała się dojeniem krów. Pracę tę wykonywała w takich samych godzinach, jak pozostałe osoby zatrudnione przy dojeniu (np. M. W.).

Przed zawarciem umowy z 16.02.2012 r. odwołującą się i płatnika łączyły dwie umowy zlecenia – z 01.01.2012 r. i 07.10.2011 r., na podstawie których odwołująca się zobowiązała się do wydojenia krów w terminie od 01.01.2012 r. do 15.02.2012 r. (pierwsza umowa) i 07.10.2011 r. do 31.12.2011 r. (druga umowa), za wynagrodzeniem w wysokości 3 000 zł w przypadku każdej z umów. W umowach dopuszczono wykonanie zlecenia przez osobę trzecią – zastępcę.

Odwołujący się A. T. w okresie od 15.11.2007 r. do 31.12.2018 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod własnym nazwiskiem, wykonywaną na terenie Z., której przeważającym przedmiotem była naprawa i konserwacja maszyn.

Na podstawie umowy z 15.11.2007 r., zawartej z płatnikiem składek, odwołujący się, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- pracach rolnych;

- pracach warsztatowych;

- instalowaniu, naprawach i konserwacjach maszyn rolniczych.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 01.01.2009 do 31.07.2013 r. A. T. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 15.11.2007 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W ramach umowy zajmował się naprawą i konserwacją maszyn rolniczych i leśniczych. Posiadał własne drobne narzędzia. Pracował na terenie spółki, w warsztacie, ewentualnie na polu, na którym na bieżąco naprawiał maszyny.

Czas świadczenia usług ustalał samodzielnie, sam sobie organizował pracę, w zależności od potrzeb. Miał niekontrolowany czas pracy, mógł pójść do domu o dowolnej godzinie. Zaczynał w różnych godzinach. Czasem od godz. 07:00 rozmawiał, zbierał wywiad i informacje, by następnie planować naprawę i zamawiać części.

Płatnik nie przeprowadzał odbiorów napraw.

Spółka udostępniała pojazd do przewożenia większych elementów.

Z zakupów części A. T. rozliczał się ze spółką. Drogie zakupy, np. za ponad 5 000 zł, zgłaszał prezesowi spółki i uzyskiwał zgodę. O mniejszych wydatkach odwołujący się decydował sam.

Zainteresowany S. A. od 23.09.2009 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod własnym nazwiskiem, której przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich. Jako miejsce działalności oznaczono S..

Na podstawie umowy z 01.10.2009 r., zawartej z płatnikiem składek, zainteresowany, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 01.10.2009 do 24.05.2011 r. S. A. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 01.10.2009 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W ramach umowy zajmował się hodowlą krów.

Rozpoczynał pracę o 04:00, ścielił łóżka, szykował słomę, wykonywał prace porządkowe, kończył około godz. 07-08:00, w różne dni około godz. 11-12:00. Pracował aż wykonał wszystkie niezbędne czynności. Następnie pracował od godz. 16:00 do około godz. 19:00. Przed zawarciem umowy o świadczenie usług wykonywał na rzecz płatnika pracę na podstawie umowy zlecenia polegającą na sprzątaniu w oborach.

Zainteresowany P. B. od 15.01.2009 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod firmą (...) B. P., której przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich. Jako miejsce działalności oznaczono K..

Działalność została wykreślona od 13.07.2010 r.

Na podstawie umowy z 15.01.2009 r., zawartej z płatnikiem składek, zainteresowany, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 15.01.2009 r. do 12.07.2010 r. i od 01.12.2010 r. do 30.08.2011 r. P. B. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 15.01.2009 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

Zainteresowany M. C. od 04.03.2008 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą, rozpoczętą 10.03.2008 r., pod firmą (...) M. C., której przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich. Jako miejsce działalności oznaczono P..

Na podstawie umowy z 17.03.2008 r., zawartej z płatnikiem składek, zainteresowany, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- sprzątaniu i czyszczeniu obiektów;

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

Zainteresowany w okresie od 05.09.2012 r. do 17.12.2013 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod firmą (...) „Usługi w rolnictwie”, wykonywaną na terenie P., której przeważającym przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich.

Na podstawie umowy z 01.10.2012 r., zawartej z płatnikiem składek, zainteresowany, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 01.01.2009 r. do 29.09.2011 i od 01.10.2012 r. do 31.07.2013 r. M. C. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 17.03.2008 r. i z 01.10.2012 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

Zainteresowany W. R. od 01.10.2009 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod firmą (...) – firma usługowa” W. R., której przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich. Jako miejsce działalności oznaczono N..

Na podstawie umowy z 01.10.2009 r., zawartej z płatnikiem składek, zainteresowany, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 01.10.2009 r. do 30.01.2011 r. W. R. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 01.10.2009 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

Zainteresowany K. S. w okresie od 18.04.2005 r. do 23.08.2013 r. miał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod firmą (...) S. K., wykonywaną na terenie K., której przeważającym przedmiotem była działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich.

Na podstawie umowy z 31.12.2006 r., zawartej z płatnikiem składek, zainteresowany, działając jako przedsiębiorca, przyjął do wykonania świadczenie usług, polegających na:

- przygotowaniu i zadawaniu paszy dla bydła;

- dojeniu;

- obsłudze urządzeń służących do dojenia;

- uporządkowaniu obory;

- pracach pielęgnacyjnych przy obsłudze bydła.

Umowa zawierała takie same postanowienia, jak te opisane powyżej w przypadku umowy zawartej przez płatnika z D. P..

W spornym okresie od 1.01.2009r. do 31.07.2013r. K. S. wykonywał na rzecz płatnika usługi na podstawie umowy z 31.12.2006 r.

Usługi te wykonywał na takich samych zasadach, jak pozostali odwołujący się i zainteresowani w niniejszej sprawie.

W ramach umowy pracował przy udoju krów, odpowiadał za prawidłowy przebieg udoju, wykonywał drobne prace na sprzęcie, asystował przy weterynarzu.

Czynności swoje wykonywał od godz. 04:30 do godz. 13:00 od poniedziałku do piątku, od godz. 04:30 do godz. 10-11:00 w weekend, następnie od godz. 16:00 do 20-21:00; w następny tydzień czynności wykonywał od godz. 13:00 do godz. 20-21:00; następny weekend miał wolny.

Zainteresowany był informowany przed rozpoczęciem świadczenia usług, co jest do zrobienia. Wykonywał prace podstawowe samodzielnie, a dodatkowe – na podstawie bieżących uzgodnień.

W oparciu o wyżej ustalony stan faktyczny Sąd Okręgowy uznał odwołania za zasadne.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy organ rentowy prawidłowo zaskarżonymi decyzjami ustalił, że osoby w nich wymienione podlegają w spornych okresach ubezpieczeniom społecznym jako zleceniobiorcy, określając też podstawę wymiaru składek z tego tytułu. Odwołujący się – płatnik i ubezpieczeni – nie zgodzili się z takim ustaleniem pozwanego, twierdząc, że prace w spornych okresach były wykonywane w ramach działalności gospodarczej i to taka działalność powinna być podstawą podlegania ubezpieczeniom społecznym przez ubezpieczonych.

Sąd pierwszej instancji przywołał przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, tj. art. 6 ust. 1, art. 12 ust. 1 w zw. z art. 13, pkt 2, art. 13 pkt 4, art. 8 ust. 6 pkt 1, a także art. 750 k.c. Wskazał również art. 4 ust. 1, art. 3 ustawy z 06.03.2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2019r., poz. 1292 ze zm.), oraz w art. 4 ust. 1 ustawy z 02.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2007 r., Nr 155, poz. 1095 ze zm.).

W ocenie Sądu Okręgowego sporne umowy zawarte przez ubezpieczonych z odwołującą się spółką nie powinny stanowić osobnej podstawy do objęcia ich obowiązkowymi ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi i wypadkowym, jako zleceniobiorców – tj. osób wykonujących pracę na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek.

Sąd pierwszej instancji podniósł, że pojęcie „działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich” jest pojęciem niezwykle szerokim.

Zdaniem tego Sądu mieszczą się w nim czynności zarówno związane z bezpośrednią obsługą zwierząt gospodarskich takie jak np. karmienie, dojenie krów, jak również czynności pomocnicze, takie jak obrządek zwierząt, sprzątanie pomieszczeń, w których zwierzęta się znajdują, przygotowywanie czy pozyskiwanie pożywienia dla zwierząt (w tym prace polowe na polu, z którego pozyskiwane jest to pożywienie, z którego przygotowywane są m.in. kiszonki stanowiące to pożywienie), pilnowanie bydła i zakładu, w którym prowadzone są chów i hodowla, czy nawet naprawa maszyn służących do realizowania ww. celów.

Sąd Okręgowy podniósł, że z przeprowadzonych dowodów wynika, że usługi wykonywane przez ubezpieczonych obejmowały czynności w ramach uprawy i obsługi gruntów, z których pozyskiwane było pożywienie, dojenia krów, obsługi maszyn gospodarczych, karmienia lub oporządzania. Taki zakres czynności co do zasady zgodny jest z przedmiotem działalności zgłoszonym w ewidencji przez ubezpieczonych.

Zdaniem Sądu Okręgowego działalność ubezpieczonych miała ciągły charakter. Same sporne okresy obejmowały nawet aż 3 lata lub dłużej, a przecież w niektórych przypadkach działalność przez ubezpieczonych była wykonywana już wcześniej, lub po spornym okresie nadal była wykonywana. Usługi wykonywano przez cały sporny okres, było to stałe źródło dochodu ubezpieczonych.

Nastawienie na zysk nie budziło wątpliwości, skoro ubezpieczeni zarabiali w ten sposób na życie. Wynagrodzenie było ustalone godzinowo (a rozliczenia dokonywane na bieżąco, na podstawie rachunków lub faktur) lub w zryczałtowanej kwocie miesięcznej.

W każdej chwili ubezpieczeni mogli przerwać wykonywanie zleceń i już nie pracować dla płatnika, a zatem brak terminu zlecenia.

Od strony organizacyjnej ubezpieczeni samodzielnie załatwiali odzież i podstawowe wyposażenie. W ocenie Sądu pierwszej instancji oczywistym było, że większe maszyny i pojazdy, czy też specjalistyczne linia technologiczna do dojenia, która musiała spełniać wymagania sanitarne, należały do płatnika, ponieważ ze względu na swoje gabaryty, umiejscowienie czy inne uwarunkowanie sytuacyjne, sanitarne nie mogły należeć do nikogo z zewnątrz. Nie ma zresztą przeszkód, by wykonywać działalność na cudzym sprzęcie.

Organizacja tej pracy następowała samodzielnie przez ubezpieczonych, we własnym zakresie. Czas świadczenia usług był tak naprawdę uzależniony tylko od czynników zewnętrznych, obiektywnych: pogody, cyklu biologicznego zwierząt, który wpływał m.in. na ściśle określone pory dojenia krów, pory ich karmienia, organizacji technologii pracy. Z drugiej strony, czas ten mógł być – w miarę możliwości – ustalany według preferencji ubezpieczonych, ich uwarunkowań czasowych, rodzinnych, którzy tak organizowali swoją pracę, aby zmieścić się w cyklu produkcyjnym. Ubezpieczeni kończyli swoje czynności w różnych godzinach, w zależności od tego, czy wykonali niezbędne na dany dzień usługi.

Jedynie miejsce wykonywania usług było z zdeterminowane umiejscowieniem zakładu płatnika, co jest zrozumiałe, gdyż chodziło o obsługę konkretnego gospodarstwa, to tam bowiem znajdują się obory, dojarnia i pola, specjalistyczny sprzęt oraz zwierzęta.

Sąd Okręgowy podkreślił, że ubezpieczeni mogli mieć tylu kontrahentów, ilu chcieli, a to, że zwykle był to tylko płatnik, nie świadczy o zasadności stanowiska organu rentowego. Nie było przy tym przeszkód, by ubezpieczeni w ramach swojej działalności wykonywali usługi na rzecz innych firm. To, że nie byli tym zainteresowani, nie sprzeciwia się przyjęciu, że prowadzili działalność gospodarczą i w jej ramach świadczyli usługi. To oni jako przedsiębiorcy decydowali przecież z kim i na jakich zasadach nawiążą współpracę.

Reasumując Sąd pierwszej instancji wskazał, że ubezpieczeni zarejestrowali działalność gospodarczą o przedmiocie co do zasady zgodnym z przedmiotem wykonywanych umów. Działalność miała cele zarobkowe, prowadzona była w sposób zorganizowany (na tyle, na ile trzeba organizować się przy pracy np. dojarza czy przy jeżdżeniu traktorem) i ciągły (długotrwały, kilkuletni, nastawiony na stały zysk i zarabianie na życie). W ramach działalności ubezpieczeni mieli swobodę w doborze kontrahentów, ale wybierali świadczenie usług wyłącznie na rzecz płatnika. Przy wykonywaniu usług nie byli związani czasem pracy, terminem ani poleceniami, nie byli nadzorowani, mogli w każdej chwili odstąpić od dalszego świadczenia usług; rozliczenia następowały na bieżąco, w zależności od przepracowanych godzin lub ryczałtowo.

W tym stanie rzeczy Sąd meriti uznał, że ubezpieczeni podlegali ubezpieczeniom z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, a nie jako zleceniobiorcy.

Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę, że co do zasady prowadzenie działalności gospodarczej polega na wykonywaniu czynności, świadczeniu usług na podstawie zlecenia. Okoliczność, że ubezpieczeni świadczyli usługi związane z działalnością prowadzoną przez płatnika, nie sprzeciwia się przyjęciu, że wykonywali czynności w swoim imieniu i na własną rzecz.

Zdaniem Sądu Okręgowego ubezpieczeni mieli swobodę w doborze kontrahentów, a najczęściej wystarczające było dla nich wybranie świadczenia usług tylko na rzecz płatnika lub nie byli w stanie – ze względu na ilość pracy – poszukiwać innych kontrahentów. Nie sprzeciwia się to uznaniu, że usługi świadczyli w ramach prowadzonych przez siebie działalności gospodarczych.

W ocenie Sądu Okręgowego brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że ubezpieczeni w przedmiotowej sprawie nie ponosili żadnego ryzyka związanego z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

Mając to wszystko na uwadze, Sąd Okręgowy uznał, że ubezpieczeni z tytułu wykonywania usług na rzecz płatnika składek nie podlegali obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorcy w okresach wskazanych w zaskarżonych decyzjach.

Wobec powyższego, Sąd pierwszej instancji na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w punktach I-XIX sentencji wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego postanowiono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, łącznie za wszystkie połączone sprawy.

Apelację od powyższego wyroku wniósł organ rentowy zaskarżając go w całości i zarzucając:

1. naruszenie prawa materialnego, a w szczególności art. 2 oraz art. 4 ust 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej poprzez stwierdzenie, że zainteresowani w sprawie podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej pomimo tego, że z okoliczności sprawy wynika, iż podejmowane przez zainteresowanych czynności nie były wykonywane na własne ryzyko gospodarcze oraz we własnym imieniu zaś analiza sprawy prowadzi do wniosku, że w ustalonym stanie faktycznym można jedynie mówić o pracy najemnej, a nie prowadzeniu działalności gospodarczej;

2. naruszenie prawa materialnego to jest 750 k.c. i art. 734 k.c. przez ich niezastosowanie i w konsekwencji przyjęcie, że podejmowana przez zainteresowanych aktywność zawodowa – praca najemna winna być zakwalifikowana, jako prowadzenie działalności gospodarczej, pomimo tego, że podejmowana aktywność nie ma cech działalności gospodarczej;

3. naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów, zasad wnioskowania i logiki i przyjęcie, że:

- w przypadku przedsiębiorstwa uprawiającego 1300 ha i hodującego 1000 sztuk bydła mlecznego – krów i 1000 jałówek, organizacja pracy w przedsiębiorstwie następowała samodzielnie, przez osoby świadczące usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej we własnym zakresie, a czas świadczonych usług zależał jedynie od obiektywnych, zewnętrznych czynników: pogoda, cykl biologiczny zwierząt;

- o zorganizowaniu przedsiębiorstwa zainteresowanych decyduje zakup odzieży roboczej, rękawic i brak jest konieczności czynienia dalszych nakładów polegających np. na zakupie sprzętu specjalistycznego, karny, paszy, lekarstw dla zwierząt, paliwa i innych, czy też zawierania umów np. na świadczenie usług weterynaryjnych bowiem nie ma przeszkód aby usługi były realizowane na sprzęcie Spółki Rolnej (...) sp. z o.o. , przy użyciu narzędzi spółki , jej paszy , przy pomocy osób świadczonych usługi weterynaryjne na rzecz Spółki Rolnej sp. z o.o.;

4. naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez sprzeczność ustaleń Sądu Okręgowego z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, a także przyjęcie, że zainteresowani świadczyli pracę jako osoby prowadzące działalność gospodarczą.

W związku z powyższymi zarzutami apelujący wniósł o: zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie odwołań od decyzji ZUS, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Zielonej Górze, a także zasądzenie od odwołujących na rzecz apelującego kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na apelację odwołujący płatnik składek wniósł o jej oddalenie apelację w całości oraz zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującego kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Sąd Okręgowy na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne oraz trafnie określił ich prawne konsekwencje. Powyższe ustalenia i ich prawną ocenę Sąd Apelacyjny w pełni podziela i przyjmuje jako własne, uznając zarzuty apelacji za pozbawione uzasadnionych racji.

W niniejszej sprawie Sąd Apelacyjny - opierając się na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie - uznał, że Sąd Okręgowy w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny i ocenił zgromadzony materiał dowodowy. Wobec tego Sąd Apelacyjny ustalenia te w pełni podziela i uznaje, że ocena materiału dowodowego odpowiada warunkom ustanowionym przez prawo procesowe oraz odzwierciedla - przy zastosowaniu wymagań przewidzianych w art. 233 § 1 k.p.c. - tok rozumowania sądu orzekającego.

Wbrew twierdzeniom skarżącego, nie doszło w rozpoznawanej sprawie do naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. w sposób wskazany w apelacji.

Jak wielokrotnie wyjaśniano w orzecznictwie Sądu Najwyższego, skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez sąd przepisu art. 233 § 1 k.p.c. wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem może być jedynie przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie o innej, niż przyjął sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie, niż ocena sądu. Dla skuteczności zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nie wystarcza stwierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest tu wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie sądu w tym zakresie. Skarżący powinien wskazać, jakie kryteria oceny naruszył sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłuszne im je przyznając.

Wymogom tym apelujący w swoich zarzutach dotyczących nieprawidłowej oceny dowodów nie sprostał. W ocenie Sądu Apelacyjnego strona apelująca nie wykazała, by Sąd Okręgowy naruszył którąkolwiek z powyżej wskazanych dyrektyw oceny dowodów, zaś odmienna, subiektywna ocena zebranych w sprawie dowodów, którą prezentuje apelujący nie może stanowić o naruszeniu przez sąd prawa procesowego. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, Sąd pierwszej instancji poczynił w sprawie prawidłowe ustalenia w oparciu o całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności zgromadzoną w sprawie i aktach ZUS dokumentację, zeznania świadków, a w konsekwencji dokonał trafnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego.

Sąd Apelacyjny w całości podzielił ustalenia i rozważania Sądu Okręgowego, rezygnując jednocześnie z ich ponownego szczegółowego przytaczania. Wobec niewątpliwego wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, nie widział też konieczności uzupełniania postępowania dowodowego.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy organ rentowy prawidłowo przyjął, że osoby wymienione w decyzjach podlegają w spornych okresach ubezpieczeniom społecznym jako zleceniobiorcy, określając też podstawę wymiaru składek z tego tytułu.

Odwołujący twierdzili, że prace w spornych okresach były wykonywane przez ubezpieczonych w ramach działalności gospodarczej i to taka działalność powinna być podstawą podlegania ubezpieczeniom społecznym przez ubezpieczonych.

Poza sporem pozostawało, że ubezpieczeni wykonywali swoje czynności na podstawie umów o świadczenie usług (art. 750 k.c.). Istota sporu sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy umowy te stanowią podstawę podlegania ubezpieczeniom społecznym, czy też wchodzą w zakres innej podstawy do podlegania ubezpieczeniom społecznym – tj. wykonywanej przez ubezpieczonych działalności gospodarczej.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz.U. z 2019 r., poz. 300), obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są:

4) osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej „zleceniobiorcami”, oraz osobami z nimi współpracującymi, z zastrzeżeniem ust. 4;

5) osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi.

Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 w zw. z art. 13, obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym; zleceniobiorcy – od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy (art. 13 pkt 2); osoby prowadzące pozarolniczą działalność – od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie art. 36aa oraz przepisów ustawy z dnia 06.03.2018 r. – Prawo przedsiębiorców (art. 13 pkt 4).

W tak zakreślonej podstawie prawa materialnego Sąd Apelacyjny uznał, że ubezpieczeni zawarli analizowane umowy jako przedsiębiorcy, działający w ramach prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej i z tego względu podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy systemowej, a nie jako zleceniobiorcy w oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy systemowej.

Sąd Apelacyjny wskazuje, że pojęcie osoby prowadzącej działalność gospodarczą zostało sformułowane dla potrzeb ustawy systemowej i dotyczy osób wykonujących różnego rodzaju działalności na własny rachunek. Decydujące znaczenie dla zdefiniowania tego pojęcia ma ustawa systemowa oraz ustawa o swobodzie działalności gospodarczej, obowiązująca w spornym okresie. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy systemowej obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze kraju są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą. Wyjaśnienie, kogo zaliczamy do osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, zawiera art. 8 ust. 6 pkt 1 tej ustawy. W okresie objętym odwołaniem przepis ten stanowił, że za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych. Natomiast według art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorcą w jej rozumieniu jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Tą zaś jest zarobkowa działalność m.in. usługowa, a także działalność zawodowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. 

W orzecznictwie nie budzi także wątpliwości, że w sytuacji, gdy umowa zlecenia (o świadczenie usług) wykonywana jest w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, tytułem objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi jest wyłącznie działalność gospodarcza. Wprawdzie ustawa systemowa uznaje za odrębne tytuły (podstawy) podlegania ubezpieczeniom społecznym wykonywanie pracy na podstawie umowy zlecenia (art. 6 ust. 1 pkt 4) oraz w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 6 ust. 1 pkt 5), ale nie stanowi tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych umowa agencyjna, zlecenia lub inna o świadczenie usług, która wykonywana jest w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sąd Najwyższy uznał bowiem, że umowa zlecenia (umowa o świadczenie usług), zawarta przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, nie stanowi odrębnej podstawy (tytułu) podlegania ubezpieczeniom społecznym z umowy zlecenia, jeżeli przedmiot tej umowy jest taki sam jak przedmiot prowadzonej działalności, co oznacza, że osoba ta podlega ubezpieczeniom tylko z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23.06.2009 r., III UK 24/09, LEX nr 518053). Samo stwierdzenie, że umowa cywilnoprawna, wykonywana jest w imieniu i na rzecz dającego zlecenie nie uprawnia do wniosku, iż nie może być ona zawarta w ramach prowadzonej przez zleceniobiorcę działalności gospodarczej (podobny pogląd został wyrażony w wyrokach Sądu Najwyższego: z dnia 18.12.2014 r., II UK 90/14, LEX nr 1809887; z dnia 14.12.2010 r., I UK 209/10, LEX nr 738525; z dnia 11.08.2009 r., I UK 209/10, LEX nr 533671).

W wyroku z 16.06.2009 r. I UK 24/09 Sąd Najwyższy stwierdził natomiast, że działalność gospodarcza stanowi podstawę do stosowaniu ustawy systemowej i podatkowej, lecz nie odwrotnie. Wynika to z przyjęcia w Konstytucji wolności działalności gospodarczej (art. 20), podlegającej ograniczeniu ustanowionemu tylko w ustawie i tylko gdy jest konieczne z określonych w niej przyczyn, które jednak nie może naruszać istoty tej wolności (art. 31). Działalność gospodarcza dozwolona jest każdemu i na równych prawach. Nie jest już oparta na reglamentacji, lecz tylko na jej ewidencji. W szczególności więc przy braku definicji, na czym ma polegać usługowa działalność gospodarcza, nie można wprowadzać ograniczenia, które nie wynika z ustawy. Cecha gospodarczej działalności usługowej nie pozwalałaby też przyjąć, że stałe wykonywanie jednej umowy (usługi) dla jednego podmiotu nie może być działalnością gospodarczą. Brak też podstaw do ingerowania w sposób prowadzenia i wykonywania tej działalności.

Podkreślenia wymaga, że legalna definicja pojęcia „działalność gospodarcza” zawarta została w art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, który to przepis ma zastosowanie do stanu faktycznego niniejszej sprawy. Według tego przepisu przez działalność gospodarczą rozumie się zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły. Po zmianie regulacji definicję działalności gospodarczej zawiera art. 3 ustawy z dnia 06.03.2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2018 r., poz. 646 ze zm.), według którego działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Z obu tych definicji wynika, że działalność gospodarcza musi wykazywać pewne cechy (zorganizowany i zarobkowy charakter, ciągłość i profesjonalizm). Dookreślając warunki brzegowe pojęcia działalności gospodarczej należy powtórzyć za uchwałą 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 06.12.1991 r., MI CZP 117/91 (LEX nr 3709), że wyróżniają ją pewne specyficzne właściwości, do których należy zaliczyć: zawodowy (a więc stały) charakter; związaną z nim powtarzalność podejmowanych działań; podporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania oraz uczestnictwo w obrocie gospodarczym. Taki kierunek zapatrywania został zaaprobowany także w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 23.02.2005 r., III CZP 88/04 (OSNC 2006 nr 1, poz. 5), w której stwierdzono, że działalnością gospodarczą jest działalność wykazująca zawodowy, czyli stały charakter, podporządkowanie regułom zysku i opłacalności (lub zasadzie racjonalnego gospodarowania) oraz uczestnictwo w działalności gospodarczej (w obrocie gospodarczym). Właściwości cechujące działalność gospodarczą, które powinny występować łącznie, to działanie stałe, nieamatorskie, nieokazjonalne, z elementami organizacji, planowania i zawodowości rozumianej jako fachowość, znajomość rzeczy oraz specjalizacja (zob. B. Gudowska i J. Strusińska-Żukowska [red.]: Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych. Komentarz, Warszawa 2011, s. 106-107). O działalności gospodarczej można zatem mówić, jeżeli są spełnione kumulatywnie wszystkie przesłanki tj. zarobkowy charakter prowadzonej działalności, jej zorganizowany charakter, i ciągłość jej wykonywania (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 06.04.2017 r., II UK 98/16, LEX nr 2307127 czy z dnia 13.09.2016 r., I UK 455/15, LEX nr 2122404 i powołane tam orzeczenia).

Nie można odmówić słuszności twierdzeniom odwołujących, że działania ubezpieczonych spełniają cechy działalności gospodarczej, wymienione w art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Trafnie podniósł Sąd Okręgowy, że usługi wykonywane przez ubezpieczonych obejmowały czynności w ramach uprawy i obsługi gruntów, rolnicze, dojenia krów, obsługi maszyn gospodarczych, karmienia, oporządzania bydła. Taki zakres czynności zgodny jest z przedmiotem działalności zgłoszonym przez ubezpieczonych w ewidencji: działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich. Wszyscy ubezpieczeni mieli zarejestrowaną działalność i wpisany właśnie ten przedmiot – jako główny lub dodatkowy, zatem od strony formalnej dane o działalności odzwierciedlają rzeczywisty przebieg wykonywania usług.

Podkreślenia przy tym wymaga, że zorganizowanie działalności nie musi opierać się na posiadaniu własnych narzędzi. Tak szerokie ujęcie analizowanej problematyki przez ustawodawcę, tj. określenie, że działalność musi być zorganizowana, ma na celu ujęcie również takich sytuacji, gdzie zorganizowanie działalności opiera się na zapewnionych sobie przez przedsiębiorcę narzędziach. Oczywistym przy tym jest, że takie linie produkcyjne jak w dojarni należały do płatnika, ponieważ ze względu na swoje gabaryty, umiejscowienie czy inne uwarunkowanie sytuacyjne nie mogły należeć do nikogo z zewnątrz. Nie ma zresztą przeszkód, by wykonywać działalność na cudzym sprzęcie. Przyjmując natomiast tok rozumowania organu rentowego należałoby dojść do wniosku, że hodowca krów może skorzystać z usługi dojarza tylko po przewiezieniu stada na teren wykorzystywany przez usługobiorcę i przy założeniu, że w czasie dojenia nie będą używane sprzęty usługobiorcy, o ile strony chcą realizować umowę o świadczenie usług, gdzie usługodawcą jest przedsiębiorca. Z oczywistych względów takie stanowisko jest błędne. Nie sposób przyjąć, że posiada jakąkolwiek wartość ekonomiczną codzienne przewożenie/przeprowadzanie – nawet na bliską odległość – całego stada krów. Naturalnie w analizowanych uwarunkowaniach cywilnoprawnych istota tejże usługi sprowadzać się będzie do świadczenia jej w gospodarstwie usługobiorcy.

Nadto trafnie wskazał Sąd Okręgowy, że działalność ubezpieczonych miała ciągły charakter. Same sporne okresy obejmowały nawet aż 3 lata, było to stałe źródło dochodu ubezpieczonych. Nastawienie na zysk nie budzi więc wątpliwości, skoro ubezpieczeni zarabiali w ten sposób na życie. Wynagrodzenie było ustalone ryczałtowo i godzinowo, a rozliczenia dokonywane na bieżąco, co miesiąc, na podstawie rachunków i faktur. Nie dziwi zatem fakt, że strony informowały płatnika o ilości przepracowanych godzin, skoro na tej podstawie następowało rozliczenie za dany okres. Wobec powyższego, okoliczność ta, wbrew twierdzeniom apelującego nie mogła być dowodem niesamodzielności zainteresowanych w wykonywaniu usług.

Poza odzieżą w zasadzie ubezpieczeni nie ponosili większych kosztów, co też świadczy o ekonomicznej zasadności tej formy wykonywania usług.

Również Sąd Apelacyjny podkreśla swobodę realizacji umów przez przedsiębiorców. Strony nie wprowadziły czasu pracy, nie ewidencjonowano ani nie nadzorowano czynności usługodawców. Czas świadczenia był uzależniony tylko od czynników zewnętrznych, obiektywnych tj. cykl biologiczny zwierząt, który wpływał m. in. na ściśle określone pory dojenia krów. Przy tym ubezpieczeni mogli tak organizować swoją pracę, aby zmieścić się w cyklu produkcyjnym. Zainteresowani nie mieli z góry przypisanego urlopu, jak potrzebowali dnia wolnego to dokonywali zmian w grafiku.

Wszyscy ubezpieczeni mieli pełną dowolność w doborze formy działalności, zawarcia i wykonywania spornych umów o świadczenie usług. Mogli mieć ponadto tylu kontrahentów, ilu chcieli, a to, że w większości przypadków był to tylko płatnik – jak słusznie podkreślił Sąd Okręgowy – nie świadczy o zasadności stanowiska organu rentowego. Żaden przepis prawa nie uzależnia bowiem przyznania statusu przedsiębiorcy od liczby kontrahentów.

W wyroku z dnia 04.11.2014 r. I UK 103/14 Sąd Najwyższy wskazał, rozpoznając skargę w zakresie umów menadżerskich, że w judykaturze i piśmiennictwie przyjmuje się zgodnie, że dana działalność jest zarobkowa, jeżeli jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu (zarobku), rozumianego jako nadwyżka przychodów nad poniesionymi kosztami. Z zarobkowym charakterem działalności wiąże się uczestnictwo w obrocie gospodarczym. Wymaganie to spełnione jest wówczas, gdy działalność gospodarcza realizowana jest poprzez odpłatne (ekwiwalentne) świadczenia wzajemne spełniane w ramach obrotu gospodarczego (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26.09.2008 r., (...) 789/07, LEX nr 495147 i z dnia 03.04.2014 r., (...) 338/14, LEX nr 1485543). Z kolei w przesłance ciągłości chodzi o wyłączenie z definicji działalności gospodarczej czynności jednorazowych. Istotna dla jej spełnienia jest zatem powtarzalność określonych czynności celem osiągnięcia dochodu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28.04.2011 r., II OSK 333/11, LEX nr 992553). W wyroku z 24.05.2017 r. I UK 247/16 Sąd Najwyższy, zauważył, że pojęcie gospodarczej działalności usługowej nie pozwala też przyjąć, że stałe wykonywanie rodzajowo jednej umowy (usługi) i dla jednego podmiotu nie może być działalnością gospodarczą.

Uzupełnieniem definicji działalności gospodarczej z art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej jest jej art. 4, według którego przedsiębiorcą w jej rozumieniu jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Jak trafnie przyjął Sąd drugiej instancji, dla odkodowania pojęcia „wykonywania działalności gospodarczej we własnym imieniu” pomocny jest art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wskazuje cechy charakterystyczne takiej aktywności. Są to: 1) odpowiedzialność przedsiębiorcy wobec osób trzecich za rezultat podejmowanych w jej ramach czynności oraz ich wykonywanie, 2) samodzielne wyznaczanie miejsca i czasu wykonywania tych czynności, 3) ponoszenie ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością. Wobec powyższego działalność gospodarcza może przybrać także formę stałego wykonywania rodzajowo jednej umowy (usługi) dla innego podmiotu, ale cechą takiej działalności powinno być nadal działanie we własnym imieniu i na własne ryzyko. Wykonywanie działalności gospodarczej we własnym imieniu wiąże się natomiast z zasadą odpowiedzialności za wyniki finansowe działalności oraz za zobowiązania natury prywatno i publicznoprawnej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30.04.2014 r., (...), niepubl.).

Usługodawcy w pełni świadomie decydowali się na prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej wraz ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami. Ubezpieczeni korzystali z zewnętrznej obsługi księgowej, odprowadzali składki, ewidencjonowali koszty, we własnym zakresie nabywali także odzież roboczą. Ponadto wykonywane przez przedsiębiorców czynności związane z obsługą zwierząt hodowlanych były powtarzalne. Każdy z usługodawców wiedział, co ma robić. Tak ustalony zespół prostych i powtarzalnych czynności nie wymagał specjalistycznego nadzoru czy koordynacji. Prawidłowo Sąd Okręgowy ustalił, że przedsiębiorcy współpracujący ze sobą w sposób stały i wykonujący czynności w logicznej kolejności w powtarzalnym codziennie cyklu produkcji mleka i opieki nad zwierzętami bez żadnych problemów sami organizują sobie pracę w spółce i nie ma żadnej konieczności ze strony Spółki do wyznaczania lub zatrudniania dodatkowych osób, które by te osoby nadzorowały i wydawały im polecenia – co też potwierdziły dowody zgromadzone w sprawie przed Sądem I instancji. Z dowód tych wynika, że całkowicie niezasadne okazały się twierdzenia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, iż odwołująca Spółka organizowała pracę zainteresowanym, wykonywała czynności nadzorcze w stosunku do nich, wydawała im polecenia w zakresie wykonywanych czynności czy też że wykonywali oni pracę najemną a nie działalność gospodarczą.

Sąd Najwyższy jednolicie przyjmuje, a tut. Sąd stanowisko to w pełni podziela, że pojęcie gospodarczej działalności usługowej nie pozwala przyjąć, iż stałe wykonywanie rodzajowo jednej umowy (usługi) i dla jednego podmiotu nie może być działalnością gospodarczą (ob. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09.12.2008 r., I UK 138/08, OSNP 2010 nr 11-12, poz. 144). Również zastrzeżenie w umowie o świadczeniu usług „wyłączności” dla tego kontrahenta - w ramach autonomii woli stron umowy (art. 353 ¹ k.c.) - nie odbiera im atrybutu świadczeń w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16.02.2016 r., I UK 77/15, LEX nr 200382).

Pozwany organ rentowy zarzuca, że błędnie przyjęto, iż w przypadku przedsiębiorstwa uprawiającego 1300 hektarów i hodującego 2000 sztuk bydła mlecznego ( krów mlecznych, jałówek) organizacja pracy w przedsiębiorstwie następowała samodzielnie przez osoby świadczące usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarcze we własnym zakresie, a czas świadczonych usług zależał jedynie od obiektywnych, zewnętrznych czynników: pogoda, cykl biologiczny zwierząt. Jednakże na poparcie tego zarzutu organ rentowy nie przedstawił żadnych dowodów. Sąd Apelacyjny nie dostrzega żadnych przeszkód, by strony umowy uzależniały czasowo świadczenie usług od pogody czy cyklu biologicznego. Z zeznań zainteresowanych/świadków nie wynika też, by ktokolwiek narzucał ubezpieczonym jakiekolwiek ramy czasowe poza tymi oczywistymi, jak chociażby to, że dojenie musiało odbywać się codziennie.

Sąd Apelacyjny również przyjmuje, że o zorganizowaniu przedsiębiorstwa zainteresowanych może decydować także zakup odzieży roboczej, rękawic, a jednocześnie brak konieczności czynienia dalszych nakładów polegających np. na zakupie sprzętu specjalistycznego, karmy, paszy, lekarstw dla zwierząt, paliwa i innych, bowiem nie ma przeszkód, aby usługi były realizowane na sprzęcie spółki Rolnej (...) sp. z o.o., przy użyciu narzędzi spółki czy jej paszy. Zorganizowanie działalności gospodarczej nie musi obejmować wszystkich narzędzi, materiałów czy szeroko pojętego sprzętu wymaganego do świadczenia przedmiotu działalności. Usługa świadczona w ramach prowadzonej działalności może sprowadzać się nawet tylko do wykonania samej określonej czynności. Oczywiście w takim wypadku kluczowym dla kwalifikacji, w jakich ramach funkcjonują ubezpieczeni, będą pozostałe elementy umowy – jak podporządkowanie, czas pracy itp., jednakże te kryteria – o czym była mowa wyżej – nie przemawiają za zasadnością stanowiska organu rentowego.

Dodatkowo Sąd Apelacyjny w składzie rozpoznającym niniejszą apelację, wskazuje, że wyżej zaprezentowana wykładnia przepisów prawnych mających w sprawie zastosowanie, jest zgodna ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 3 września 2020r. sygn. akt II UK 367/18, w sprawie ze skargi kasacyjnej płatnika składek Spółka Rolna (...) sp. z o.o., w analogicznym stanie faktycznym i prawnym. Wskazanym wyrokiem Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 19 kwietnia 2018r. sygn. akt III AUa 2030/16, w którym oddalono apelację ubezpieczonego i płatnika składek. Sąd Apelacyjny w Poznaniu po ponownym rozpoznaniu sprawy wyrokiem z 8 marca 2022 r. uznał następnie, iż ubezpieczony nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniodawca i zmienił zaskarżony wyrok na korzyść odwołujących, uwzględniając wykładnię prawa dokonaną przez Sąd Najwyższy.

Mając na uwadze wszystkie powyższe rozważania Sąd Apelacyjny, w myśl art. 385 k.p.c. oddalił apelację.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. i § 10 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, w konsekwencji tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz Spółki Rolnej (...) sp. z o.o. kwotę 2.640 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia wyroku zobowiązanemu do dnia zapłaty.

Sędzia Wiesława Stachowiak