Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 18 listopada 2022r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Ilona Olbińska

Protokolant: stażysta Sebastian Burzyński

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2022r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. S. (1)

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda J. S. (1) kwotę 5.000,00 zł (pięć tysięcy złotych i 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 04 czerwca 2021r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda J. S. (1) kwotę 1.317,00 zł (jeden tysiąc trzysta siedemnaście złotych i 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 900,00 zł (dziewięćset złotych i 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

III.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 3.176,40 zł (trzy tysiące sto siedemdziesiąt sześć złotych i 40/100) tytułem zwrotu wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Kaliszu na wynagrodzenie biegłego.

sędzia Ilona Olbińska

Sygn. akt I C 1517/21

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 13 grudnia 2021r. powód J. S. (1) domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. kwoty 5.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 04 czerwca 2021r. do dnia zapłaty tytułem częściowego odszkodowania za uszkodzenie ładowarki teleskopowej marki M. o nr VIN (...) w dniu 01 maja 2021r. oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa wraz z ustawowymi odsetkami za czas opóźnienia.

Uzasadniając żądanie pozwu powód wyjaśnił, iż wskutek kolizji drogowej, do której doszło w dniu 01 maja 2021r. uszkodzeniu uległa, przez pojazd marki O. (...) o nr rej. (...) kierowany przez Z. B., ładowarka teleskopowa marki M. nr VIN (...) należąca do powoda. Pojazd sprawcy szkody w chwili zdarzenia posiadał zawartą obowiązkową umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń. Powód zgłosił szkodę do ubezpieczyciela, ten zaś zakwestionował swoją odpowiedzialność za szkodę z dnia 01 maja 2021r. argumentując, iż A. B. (1) jest właścicielem zarówno pojazdu marki O. (...) o nr rej. (...), którym spowodowano szkodę, jak i właścicielem uszkodzonego mienia – ładowarki teleskopowej M.. W konsekwencji – zdaniem ubezpieczyciela spełniła się przesłanka z art. 38 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych wyłączająca jego odpowiedzialność za zdarzenie z dnia 01 maja 2021r. Powód dalej wywodził, iż wbrew stanowisku pozwanego, właściciel uszkodzonej ładowarki teleskopowej M. J. S. (1) nie był w momencie zdarzenia szkodowego posiadaczem pojazdu „sprawczego” marki O. (...). Szkoda związana jest z ruchem pojazdu sprawczego, nie jest więc szkodą w mieniu posiadacza pojazdu i tym samym nie znajduje zastosowania regulacja art. 38 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Nadto kierowcą pojazdu, który wyrządził szkodę był Z. B., a nie A. B. (1), która nie ponosi odpowiedzialności cywilnej za wyrządzoną szkodę. Powód podniósł także, iż Z. B. wyrządził szkodę w pojeździe stanowiącym jego wyłączną własność, albowiem A. B. (1) w dniu 01 marca 2021r. zbyła na rzecz powoda udział w prawie własności ładowarki M. o nr VIN (...). Niniejszym pozwem powód domaga się części odszkodowania w wysokości 5.000,00 zł wskazując jednocześnie, że wysokość szkodowy wynosi 15.334,58 zł, co wynika z faktury Vat z dnia 10 maja 2021r. wystawionej przez serwis naprawczy specjalizujący się w naprawie ładowarek teleskopowych. (pozew k. 3-5).

Ustosunkowując się do żądania pozwu pozwany ubezpieczyciel wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Pozwany w pierwszej kolejności zakwestionował swoją odpowiedzialność za szkodę z dnia 01 maja 2021r. podnosząc, iż współwłaścicielem obu pojazdów uczestniczących w kolizji jest A. B. (1) – córka powoda. Z oświadczenia z dnia 18 maja 2021r. wynika wprost, że powód nie jest jedynym właścicielem uszkodzonego pojazdu M., jego współwłaścicielką jest A. B. (1). Pozwany zakwestionował również wiarygodność umowy sprzedaży z dnia 01 marca 2021r. – zbycia udziału przez A. B. (1) na rzecz J. S. (2) podnosząc, iż zawarta została post factum wyłącznie w celu uzyskania nienależnego odszkodowania. Tym bardziej, iż podatek od tej czynności został dopiero uiszczony w dniu 06 września 2021r. W cenie pozwanego w takich okolicznościach ziściła się przesłanka wyłączająca odpowiedzialność ubezpieczyciela za skutki zdarzenia z dnia 01 maja 2021r. określona w przepisie z art. 38 ust. 1 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. (odpowiedź na pozew k. 32-34).

W piśmie z dnia 24 stycznia 2022r. powód dodatkowo wyjaśnił, iż w oświadczeniu z dnia 18 maja 2018r. omyłkowo wskazał, że A. B. (1) jest współwłaścicielem urządzenia marki M.. Niemniej w treści tego oświadczenia podał, iż wypłata odszkodowania ma nastąpić na jego rachunek bankowy. Nadto sam fakt, iż zapłata podatku od czynności cywilnoprawnych - zbycia udziału w ładowarce teleskopowej M. przez A. B. (1) na rzecz J. S. (1) z dnia 01 marca 2021r. nastąpiła we wrześniu 2021r., może zrodzić jedynie odpowiedzialność podatkową powoda, nie może skutkować negatywnymi konsekwencjami
w niniejszym postępowaniu. Nie jest również istotne, za jaką cenę A. B. (1) sprzedała powodowi swój udział we własności ładowarki teleskopowej. Ewentualne zaniżenie ceny, do którego zdaniem ubezpieczyciela miało dojść, wywoływałoby negatywne skutki na gruncie prawa podatkowego. Urząd Skarbowy nie zanegował jednak czynności związanych ze zgłoszoną umową sprzedaży. Powód dodatkowo podniósł, iż o tym, że to on był wyłącznym właścicielem ładowarki teleskopowej M. na dzień powstania szkody świadczy fakt, że to on wynajął sprzęt zastępczy, zlecił naprawę uszkodzonej maszyny i zapłacił za jej naprawę. Faktury VAT o nr (...) zostały wystawione na nazwisko powoda. Wszystkie te czynności miały miejsce przed wydaniem przez pozwanego pierwszej decyzji. (pismo z dnia 24 stycznia 2022r. – k. 61 – 61v.).

Strony niniejszego postępowania w toku całego procesu pozostawały konsekwentne przy swoich pierwotnych stanowiskach zaprezentowanych w pozwie oraz odpowiedzi na pozew, a potwierdzanych w dalszych pismach procesowych przez nie składanych oraz na kolejnych terminach rozpraw.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 12 grudnia 2020r. J. S. (1) wraz z córką A. B. (1) nabyli wspólnie ładowarkę teleskopową marki M. (...)-120 rok produkcji 2005 nr VIN (...) od przedsiębiorstwa (...) w Ż.. A. B. (1) ma gospodarstwo rolne o pow. 1 ha i również chciała korzystać z maszyny, dlatego też zaproponowała ojcu, że dołoży 1.000,00 zł do ceny sprzedaży ładowarki. J. S. (1) przystał na propozycję córki i powiedział jej, że w umowie będzie widniała jako współwłaścicielka maszyny. Cena sprzedaży ładowarki wynosiła 80.000,00 zł. A. B. (1) na poczet ceny zapłaciła kwotę 1.000,00 zł. Pozostałą część ceny uiścił powód J. S. (1). Urządzenie – ładowarka teleskopowa nie podlega rejestracji w Wydziale Komunikacji i nie posiada tablic rejestracyjnych.

(dowód: faktura – procedura marży – towary używane nr 5/20IM - k. 10, zeznania powoda - 00:02:38-00:05:42 - k. 135 – 135v., zeznania świadka A. B. (1) -00:02:36 – 00:13:40 k. 68-68v oraz 00:10:01 – 00:20:00 - k. 97v., zeznania świadka Z. B. - 00:14:32 – 00:25:29 - k. 68).

O powyższym fakcie, podczas Świąt Bożego Narodzenia w 2020r., dowiedziała się siostra A. B. (1) i druga córka powoda - B. K.. B. K. czuła się pokrzywdzona zachowaniem ojca, który współwłaścicielem ładowarki teleskopowej M. uczynił jej siostrę A. B. (1). Ostatecznie powód wraz z A. B. (1), chcąc załagodzić konfliktową sytuację w rodzinie ustalili, że A. B. (1) sprzeda J. S. (1) swój udział we własności ładowarki za kwotę 1.000,00 zł. W rezultacie A. B. (1) w dniu 01 marca 2021r. zbyła swój udział we współwłasności ładowarki teleskopowej M. o nr VIN (...) na rzecz ojca J. S. (1). W umowie sprzedaży wskazano, iż od dnia jej zawarcia J. S. (1) jest wyłącznym właścicielem oznaczonej maszyny.
O sporządzeniu niniejszej umowy J. S. (1) oraz A. B. (1) niezwłocznie poinformowali B. K..

(dowód: umowa sprzedaży z dnia 01 marca 2021r. - k. 11, zeznania powoda - 00:02:38-00:05:42 - k. 135 – 135v., zeznania świadka A. B. (1) - 00:02:36 – 00:13:40 - k. 68-68v. oraz 00:10:01 – 00:20:00 - k. 97v., zeznania świadka Z. B. - 00:14:32 – 00:25:29 - k. 68, zeznania świadka B. K. - 00:06:36 – 00:13:35 – k. 78-78v. i 00:04:26 – 00:09:13 – k. 97-97v.).

Po zawarciu rzeczonej umowy powód zadzwonił do Urzędu Skarbowego, chcąc się dowiedzieć, czy musi zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych od umowy sprzedaży udziału w prawie własności ładowarki teleskopowej M. o nr VIN (...) z dnia 01 marca 2021r. Tam też uzyskał informację, że od czynności cywilnoprawnych do 1.000,00 zł nie ma obowiązku uiszczania podatku.

(dowód: zeznania powoda - 00:02:38-00:05:42 - k. 135 – 135v.).

W dniu 01 maja 2021r. doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzona została ładowarka teleskopowa marki M. o nr VIN (...) stanowiąca własność powoda. W tył urządzenia - ładowarki teleskopowej marki M. o nr VIN (...), którym poruszał się powód uderzył kierujący pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...) Z. B. – mąż A. B. (1) i jednocześnie zięć powoda.

(okoliczności bezsporne).

Współwłaścicielami pojazdu ciężarowego uczestniczącego w kolizji marki O. (...) o nr rej. (...) byli A. B. (1) i Z. B..

(dowód: polisa nr (...) - k. 47, dowód rejestracyjny (...) GU50 - k. 45-46).

W chwili zdarzenia pojazd marki O. (...) o nr rej. (...) był ubezpieczony u pozwanego od odpowiedzialności cywilnej – nr polisy KPA (...). Ładowarka teleskopowa była natomiast objęta ubezpieczeniem w C. Komunikacja – nr polisy (...).

(dowód: wspólne oświadczenie o zdarzeniu drogowym - k. 9, polisa nr (...) - k. 47).

J. S. (1) zgłosił szkodę pozwanemu ubezpieczycielowi, który przeprowadził postępowanie likwidacyjne pod nr (...).

(okoliczności bezsporne).

W piśmie do pozwanego ubezpieczyciela z dnia 18 maja 2021r. J. S. (1) oświadczył, iż z tytułu zdarzenia z dnia 01 maja 2021r. nie otrzymał odszkodowania od innego zakładu ubezpieczeń bądź od osoby trzeciej i nie ubiegał się o uzyskanie innego odszkodowania. Oświadczył jednocześnie, iż współwłaścicielem maszyny – ładowarki teleskopowej dotkniętej szkodą jest również A. B. (1).

(dowód: oświadczenie z dnia 18 maja 2021r. - k. 44).

J. S. (1) zlecił naprawę uszkodzonej ładowarki przedsiębiorstwu (...) – zajmującemu się konserwacją maszyn. W ładowarce doszło do przesunięcia silnika lub zespołu napędowego względem osi pracy. Duże wibracje krótkiego wału napędowego spowodowane brakiem współbieżności podzespołów. Uszkodzony zaczep. Wskazano jednocześnie, iż ładowarka objęta powinna być zakazem dalszej pracy, w celu niegenerowania kolejnych uszkodzeń. Łączny koszt naprawy ładowarki wyceniono na kwotę 15.334,58 zł. W dniu 22 maja 2021r. JAR – P. Ł. J. wystawił powodowi J. S. (1) fakturę Vat nr (...) na kwotę 15.344,58 zł tytułem kosztów naprawy ładowarki teleskopowej M. o nr VIN (...).

Powód jednocześnie wynajął inny sprzęt w postaci urządzenia (...),07 nr seryjny (...), przy przyjęciu dobowej stawki na poziomie 400,00 zł. Łączny koszt najmu urządzenia M. P40,7 wyniósł 6.888,00 zł brutto. W dniu 11 czerwca 2021r. (...) K. J. wystawił powodowi J. F. Vat 6/06/2021 na kwotę 6.888,00 zł tytułem wynajmu sprzętu M. P40,7.

(dowód: protokół naprawy - k. 13, faktura nr (...) -k. 14, umowa najmu - k. 50, karta kontrolna przekazania urządzenia - k. 51-52, OWU - k. 52, faktura nr (...) - k. 53).

W toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel również sporządził kosztorys naprawy maszyny - ładowarki teleskopowej M. o nr VIN (...) i ustalił, iż łączny koszt naprawy urządzenia wynosi 4.286,80 zł brutto. Kalkulację sporządzono w oparciu o dane skatalogowane w systemie eksperckim dostarczane przez producentów i importerów pojazdów oraz niezależnych dostawców materiałów i części zamiennych. W wycenie uwzględniono stawki za roboczogodzinę obowiązuję w sieci warsztatów partnerskich pozwanego na terenie miejsca zamieszkania poszkodowanego lub miejsca naprawy pojazdu, ceny materiałów lakierniczych oferowanych w sieci warsztatów partnerskich pozwanego oraz ceny części zamiennych oferowanych przez producentów i importerów pojazdów oraz dostawców niezależnych z rabatem dla sieci partnerskich warsztatów pozwanego. Pozwany do wyceny zastosował następujące kategorie części zamiennych: O – części oryginalne z logo producenta pojazdu, Q – części oryginalne oznaczone logo producenta części oraz P części zamienne porównywalnej jakości których producent zaświadcza, że są one tej samej jakości co komponenty, które są lub były stosowane do montażu danego pojazdu. Jednocześnie pozwany zaoferował naprawę w warsztatach współpracujących z pozwanym

(dowód: kalkulacja naprawy pozwanego - k. 15 -22).

Decyzją z dnia 15 lipca 2021r. pozwany ubezpieczyciel poinformował powoda – powołując się na regulację art. 38 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (...), iż nie znajduje podstaw do przyjęcia odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 01 maja 2021r. Ubezpieczyciel wskazał, iż A. B. (1) jest właścicielem pojazdu marki O. (...) nr rej. (...), którym spowodowano szkodę, jak i właścicielem uszkodzonego mienia - ładowarki teleskopowej M.. Właściciel pojazdu nie jest osobą trzecią w stosunku do poszkodowanego.

(dowód: decyzja z dnia 15 lipca 2021r. - k. 23-24).

W reakcji na powyższą decyzję powód J. S. (1) przesłał ubezpieczycielowi umowę sprzedaży udziału w ładowarce teleskopowej M. z dnia 01 marca 2021r. zawartą przezeń z A. B. (1). Powód nie przedłożył tej umowy wcześniej, albowiem ubezpieczyciel domagał się jedynie faktury Vat dot. nabycia urządzenia.

(dowód: zeznania powoda - 00:02:38-00:05:42 - k. 135 – 135v.).

Pismem z dnia 29 lipca 2021r. pozwany poinformował powoda, iż nie znajduje podstaw do zmiany uprzednio zajętego stanowiska. Ubezpieczyciel zakwestionował zbycie ułamkowej części własności uszkodzonego mienia wskazując, iż nie został on należycie uprawdopodobniony, z uwagi na dysproporcję pomiędzy ceną zbycia na rzecz J. S. (2) a rzeczywistą wartością mienia w stanie sprzed szkody. Z uwagi na powzięcie wątpliwości w zakresie autentyczności wskazanej daty umowy jak i samej umowy pozwany wezwał powoda do przedstawienia potwierdzenia uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych bezpośrednio po dacie zbycia oraz potwierdzenia złożenia zawiadomienia do właściwego wydziału Komunikacji o fakcie zniesienia współwłasności.

(dowód: pismo pozwanego z dnia 29 lipca 2021r - k. 25).

J. S. (1) w dniu 06 września 2021r. uiścił podatek od czynności nabycia maszyny M. o nr VIN (...) w łącznej kwocie 700,00 zł plus odsetki.

(dowód: z dowód: zeznania powoda - 00:02:38-00:05:42 - k. 135 – 135v., zaświadczenie o dokonanych wpłatach - k. 12, zeznania świadka A. B. (1) -00:02:36 – 00:13:40 - k. 68-68v. oraz 00:10:01 – 00:20:00 - k. 97v.).

Decyzją z dnia 01 października 2021r. ubezpieczyciel poinformował powoda, iż nadal nie znajduje podstaw do zmiany stanowiska zaprezentowanego w pismach z dni 15 lipca 2021r. i 29 lipca 2021r. i odmówił przyjęcia odpowiedzialności za zdarzenie z dnia 01 maja 2021r. i wypłaty odszkodowania z tego tytułu.

(dowód: decyzja z dnia 01 października 2021r. - k. 27 – 27v.).

Biegły sądowy mgr. inż. K. G. wskazał, iż każda maszyna czy urządzenie produkowane seryjnie posiada instrukcję obsługi. Dla każdej maszyny jej producent określa technologię jej konserwacji okresowej oraz technologię naprawy, w celu ujednolicenia sposobu konserwacji i naprawy maszyny w dowolnym miejscu. Stosowanie określonej przez producenta technologii serwisowania i naprawiania maszyny zapewnia jej bezawaryjne i długie użytkowanie. Nie należy stosować innej technologii napraw i obsługiwania niż określona przez producenta maszyny. Prawidłowa technologia producenta maszyny wymaga, aby podczas wymian części uszkodzonych lub wyeksploatowanych stosowano części zamiennych pochodzących od producenta maszyny (oznaczone logo marki maszyny lub dostarczone przez (...) producenta maszyny). Przedstawicielem marki M. w Polsce jest (...).

Zakres naprawy obejmował zestaw hak, stworzeń haka, 2 tuleje, osłonę (płaszcz), śruby, podkładkę, wał napędu, flansza od strony silnia, śruby wału, uszczelnienie zestawu, poduszki silnika oraz olej skrzyni. Biegły doliczył również czas technologiczny naprawy 16 roboczogodzin oraz transport maszyny na kwotę 500,00 zł. Biegły przyjął do wyceny części zamienne z oferty (...) producenta – (...) oraz przy stawce roboczogodziny warsztatu A. producenta na poziomie 180 zł netto. Biegły wycenił łączny koszt naprawy ładowarki na kwotę 16.384,50 zł brutto (13.320,73 zł netto)

(dowód: opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego, mechaniki maszyn, pojazdów i szkód komunikacyjnych K. G. wraz z kalkulacją naprawy i zaleceniami producenta - k. 104-115).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów, w postaci umowy sprzedaży, umowy zbycia udziału, protokołu kolizji drogowej, umowy najmu sprzętu zastępczego, zlecenia naprawy podmiotowi zewnętrznemu, kalkulacji kosztów naprawy. Autentyczności dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy żadna ze stron nie kwestionowała, w konsekwencji Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy w sprawie. Brak było jakichkolwiek podstaw do ich podważenia.

Stan faktyczny Sąd ustalił również w oparciu o zeznania powoda J. S. (1), którym dał wiarę w całości. Powód wyjaśnił szczegółowo nie tylko okoliczności nabycia przedmiotowej ładowarki teleskopowej do współwłasności z córką A. B. (1), ale również okoliczności i przyczyny, dla których wspólnie z córką zdecydowali się zawrzeć w dniu 01 marca 2021r. umowę sprzedaży udziału A. B. (1) na jego rzecz. Przyczyną zawarcia tego kontraktu były przede wszystkim pretensje i zarzuty ze strony drugiej córki powoda - B. K., która wskutek działań powoda i A. B. (1) poczuła się pokrzywdzona. Nadto powód szczegółowo przedstawił okoliczności, dla których nie dokonał zgłoszenia nabytego sprzętu – ładowarki do odpowiedniego Wydziału Komunikacji – tj. brak ustawowego wymogu zgłoszenia tego rodzaju sprzętu, a także przyczyny uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej nabycia przedmiotowej ładowarki dopiero we wrześniu 2021r. – tj. błędnego poinformowania przez organ skarbowy o braku konieczności zapłaty podatku.

Zeznania powoda zostały nadto poparte osobowym materiałem dowodowym w postaci zeznań świadków A. B. (1), Z. B. i B. K., które Sąd również uznał za w pełni wiarygodne. Depozycje omawianych świadków uzupełniają się wzajemnie i korespondują ze sobą. Świadkowie zgodnie przedstawili okoliczności, w jakich doszło do nabycia ładowarki teleskopowej, przyczyn i okoliczności zbycia udziału A. B. (2) na rzecz powoda. W tym miejscu zauważyć należy, że pomimo, iż świadek B. K. będąc przesłuchana po raz pierwszy na rozprawie w dniu 23 maja 2022r. wskazała, że o nabyciu przez powoda i A. B. (1) dowiedziała się w grudniu 2021r., to swoje stanowisko stanowczo skorygowała na rozprawie w dniu 14 lipca 2022r. wskazując, iż chodziło jej o grudzień 2020r. Okoliczność ta w żaden sposób nie deprecjonuje zeznań tego świadka i nie wpływa na ich wiarygodność. Sąd nie znalazł zatem żadnych podstaw do zakwestionowania zeznań świadków.

Wysokość kosztów naprawy uszkodzonej ładowarki teleskopowej Sąd ustalił na podstawie dowodu z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego, mechaniki maszyn, pojazdów i szkód komunikacyjnych K. G.. Sąd uznał w całości opinię biegłego za fachową, rzeczową i spójną.

Sąd wprawdzie nie jest związany opinią biegłych i ocenia je na równi z innymi środkami dowodowymi w ramach swobodnej oceny dowodów przewidzianej w art. 233 § 1 kpc, zgodnie z którym Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego. Ocenę opinii biegłych odróżniają jednak szczególne kryteria takie jak: zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłych, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonej w niej wniosków. Sąd ocenia dowód z opinii biegłego nie tylko przez pryzmat jej wniosków końcowych, ale również w oparciu o dokumentację, na podstawie której została wydana.

Przedmiotowa opinia - w ocenie Sądu, stanowi rzetelne źródło wiedzy specjalnej w niniejszej sprawie. Biegły udzielił wyczerpującej odpowiedzi na pytania Sądu zawarte w tezie dowodowej, ustalając w sposób zupełny rozmiar uszkodzeń w sprzęcie oraz kosztów ich naprawy. Biegły dokonał wyczerpującej analizy przedmiotu opinii. Nie sposób pominąć, iż opinia została sporządzona przez osobę posiadającą niepodważalną wiedzę dotyczącą dziedziny objętej zakresem przedmiotowym opinii i doświadczenie. Mając zatem na uwadze długoletnie doświadczenie biegłego, profesjonalność oraz bezstronność, należy uznać jego opinię za przydatną do rozstrzygnięcia żądania powoda.

Sąd ustalając stan faktyczny, oparł się także na prywatnej kalkulacji sporządzonej na zlecenie powoda przez L. Ł. J. – zajmującemu się konserwacją maszyn, która to kalkulacja traktowana jest jako dowód z dokumentów prywatnych. Zgodnie z art. 245 kpc, dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Oznacza to, że formalna moc dowodowa prywatnej opinii rzeczoznawcy (dokumentu prywatnego), która wyraża się w tym, że zawarte w nim oświadczenie pochodzi od osoby, która złożyła podpis na dokumencie, sama przez się nie przesądza o mocy materialnej dokumentu. Innymi słowy, prywatna opinia rzeczoznawcy nie przesądza automatycznie, że stwierdzenia w niej zawarte są prawdziwe. Sąd uznaje jedynie, że osoba posiadająca odpowiednie, specjalne wiadomości wyraziła określoną opinię pod którą się podpisała. (...) opinia rzeczoznawcy, jako jeden z dowodów wymienionych w Kodeksie postępowania cywilnego, jest w ten sam sposób oceniana jak wszystkie inne przedstawione przez strony dowody. Wskazać należy, że zgodnie z jednolitą linią orzeczniczą, prywatna opinia biegłego (choćby był nim nawet biegły sądowy) sporządzona na zlecenie jednej ze stron, traktowana jest wyłącznie jako dobrze sporządzone i umotywowane stanowisko strony z uwzględnieniem wiadomości specjalnych. (...) opinia rzeczoznawcy nie korzysta z domniemania zgodności z prawdą zawartych w niej twierdzeń (tak m.in. wyrok SN z dnia 12 kwietnia 2002r., I CKN 92/00, wyrok SN z dnia 09 maja 2007r., II CSK 77/07, wyrok SN z dnia 15 stycznia 2010r., I CSK 199/09, wyrok SN z dnia 15 czerwca 2011r., V CSK 382/10). Wykonana na zlecenie powoda kalkulacja kosztów naprawy, w kontekście opinii sporządzonej przez biegłego sądowego w toku postępowania, zasługuje na uwzględnienie. Niewątpliwie potwierdza znaczny zakres szkody w przedmiotowej ładowarce teleskopowej.

Przypomnieć jednocześnie należy, iż na podstawie regulacji art. 327 ¹ § 1 pkt 1 kpc, Sąd nie jest zobowiązany do przedstawiania szerszych rozważań w zakresie oceny dowodów.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Okolicznością niesporną w niniejszej sprawie było wystąpienie kolizji drogowej w dniu 01 maja 2021r., wskutek której uszkodzeniu uległa ładowarka teleskopowa M. o nr VIN (...).

Spór koncentrował się natomiast na ustaleniu odpowiedzialności ubezpieczyciela za sprawcę zdarzenia z dnia 01 maja 2021r. – kierującego pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...) Z. B., który to pojazd był objęty współwłasnością Z. B. i A. B. (1). Jednocześnie pozwany ubezpieczyciel nie kwestionował wysokości szkody doznanej przez powoda na skutek zdarzenia z dnia 01 maja 2021r.

Strona pozwana jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego sprawcy szkody jest zobowiązana do naprawienia szkody wyrządzonej w związku z ruchem tego pojazdu. Na mocy art. 436 § 1 kc, samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tego pojazdu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Jednocześnie zgodnie z treścią art. 822 § 1 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Natomiast jak stanowi przepis art. 822 § 4 kc, uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Stosownie do treści art. 805 § 2 pkt. 1 kc, świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody.

Zobowiązanie do zapłaty odszkodowania z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ma ze swej istoty charakter akcesoryjny. Tylko zatem wtedy, gdy ubezpieczony stanie się zgodnie z przepisami prawa cywilnego odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej, dochodzi do powstania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wobec tej osoby z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

Odpowiedzialność za szkody wyrządzone ruchem wszelkich pojazdów mechanicznych oparta jest na zasadzie ryzyka (art. 436 kc w związku z art. 435 kc). W tak ukształtowanej odpowiedzialności posiadacza pojazdu mechanicznego, przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: powstanie szkody w mieniu lub na osobie, powstanie szkody przez ruch pojazdu mechanicznego oraz związek przyczynowy pomiędzy szkodą a ruchem pojazdu.

Funkcja gwarancyjna zaś odpowiedzialności ubezpieczyciela wynika w szczególności z treści art. 34 ust. 1 oraz art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2019r. 2214). Zgodnie z pierwszym z przytoczonych przepisów, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Z kolei art. 35 ustawy stanowi, że ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

Pozwany ubezpieczyciel odmawiając wypłaty J. S. (1) odszkodowania za skutki zdarzenia z dnia 01 maja 2021r. powołał się na regulację przepisu art. 38 ust. 1 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) wskazywał, iż właścicielką zarówno pojazdu którym wyrządzono szkodę – O. (...) o nr rej. (...) jak i uszkodzonego mienia – ładowarki teleskopowej M. o nr VIN (...) jest A. B. (1).

Przepis art. 38 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…), określa zamknięty katalog wyłączeń odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń. Takie unormowanie podyktowane jest chęcią realizacji generalnej zasady zapewnienia poszkodowanym pełnej ochrony. Celem umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych powinno być możliwie najszersze zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej zarówno ubezpieczonemu sprawcy szkody, zabezpieczając go przed konsekwencjami osobistego ponoszenia przezeń odpowiedzialności cywilnej, jak i poszkodowanemu, poprzez zapewnienie mu pełnej kompensaty szkody przez ubezpieczyciela.

Stosownie do brzmienia art. 38 ust. 1 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…), zakład ubezpieczeń nie odpowiada za szkody polegające na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie mienia, wyrządzone przez kierującego posiadaczowi pojazdu mechanicznego; dotyczy to również sytuacji, w której posiadacz pojazdu mechanicznego, którym szkoda została wyrządzona, jest posiadaczem lub współposiadaczem pojazdu mechanicznego, w którym szkoda została wyrządzona.

Tymczasem w realiach przedmiotowej sprawy, nie sposób uznać - wbrew stanowisku pozwanego, iż A. B. (1) na dzień zaistnienia zdarzenia szkodowego z dnia 01 maja 2021r. była właścicielem bądź współwłaścicielem uszkodzonej wówczas ładowarki teleskopowej marki M. (...)-120 rok produkcji 2005 nr VIN (...). Na gruncie niniejszej sprawy, nie ulega wątpliwości, iż A. B. (1) wspólnie z ojcem – powodem J. S. (1) w dniu 12 grudnia 2020r. nabyła do współwłasności ładowarkę teleskopową marki M. (...)-120 rok produkcji 2005 nr VIN (...) od przedsiębiorstwa (...) w Ż.. Od momentu zakupu byli współwłaścicielami oznaczonej ładowarki teleskopowej.

Prawo współwłasności to prawo własności przysługujące kilku osobom jednocześnie. Zgodnie z treścią art. 195 kc, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Wynika z tego, że współwłasność charakteryzują 3 podstawowe cechy: jedność przedmiotu, którego dotyczy prawo współwłasności, wielość podmiotów, którym przysługuje prawo własności oraz niepodzielność wspólnego prawa.

Zgodnie z art. 196 kc, współwłasność dzieli się na współwłasność w częściach ułamkowych albo na współwłasność łączną. Udział w prawie współwłasności przedstawia zakres uprawnień właściciela wobec rzeczy wspólnej. Określany jest odpowiednim ułamkiem. Wielkość udziału wynika na ogół ze zdarzenia, które stał się podstawą powstania prawa współwłasności. W pewnych przypadkach zdarza się jednak, że wielkości udziałów w prawie współwłasności nie da się ustalić. Dlatego art. 197 kc wprowadza domniemanie równości udziałów.

Prawo własności całej rzeczy przysługuje wszystkim współwłaścicielom niepodzielnie. Natomiast udział jest prawem, które należy wyłącznie do współwłaściciela. Skoro zatem udział jest wyłącznym prawem współwłaściciela, każdy z nich może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzania udziałem w prawie współwłasności polega z kolei na tym, że współwłaściciel może swój udział zbyć lub obciążyć go ograniczonym prawem rzeczowym (np. poprzez ustanowienie hipoteki na udziale w prawie współwłasności).

Niemniej wskutek okoliczności, którym Sąd dał wiarę, a związanymi z konfliktem z B. K. – córka powoda i siostrą A. B. (1), A. B. (1) w dniu 01 marca 2021r. zbyła swój udział we współwłasności ładowarki teleskopowej M. o nr VIN (...) na rzecz ojca J. S. (1), do czego była uprawniona w myśl przywołanych wyżej przepisów. W konsekwencji przysługujące dotychczas A. B. (1) i J. S. (1) prawo współwłasności oznaczonej rzeczy – ładowarki teleskopowej M. o nr VIN (...), w momencie ustania tej współwłasności na skutek odkupienia przez jednego ze współwłaścicieli pozostałego udziału w prawie współwłasności od innego współwłaściciela, przekształciło się w prawo własności J. S. (1). Ponadto w treści samej umowy sprzedaży zawarto zapis, iż od dnia jej zawarcia J. S. (1) jest wyłącznym właścicielem oznaczonego sprzętu.

Co więcej, zgodnie zaś z treścią art. 155 § 1 kc, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Innymi słowy, przeniesienie na nabywcę własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości – a z taką mamy do czynienia na gruncie niniejszej sprawy, następuje na podstawie już samej umowy zobowiązującej. Wola stron lub przepis szczególny może wyłączyć zasadę ustawową, niemniej strony umowy sprzedaży zawartej w dniu 01 marca 2021r. , tego nie uczyniły.

Powyższe oznacza, że od dnia 01 marca 2021r. jedynym właścicielem ładowarki teleskopowej M. o nr VIN (...) był J. S. (1). Do zdarzenia tj. kolizji, w której uszkodzeniu uległa ładowarka teleskopowa stanowiąca od dnia 01 marca 2021r. wyłączną własność powoda, doszło natomiast w dniu 01 maja 2021r. A. B. (1) na dzień wystąpienia szkody tj. 01 maja 2021r. nie była posiadaczem czy też współposiadaczem przedmiotowej ładowarki teleskopowej. Jedynym właścicielem oznaczonego sprzętu – ładowarki teleskopowej M. o nr VIN (...) w dacie zaistnienia szkody był powód J. S. (1).

O powyższym świadczy również, iż to powód osobiście – już jako jedyny właściciel, wynajął sprzęt zastępczy oraz zlecił naprawę uszkodzonej ładowarki teleskopowej. Wszak to J. S. (1) był stroną zlecającą naprawę i wynajmującą zastępczy sprzęt. Nadto w dniu 22 maja 2021r. JAR – P. Ł. J. wystawił tylko powodowi J. S. (1) fakturę Vat nr (...) na kwotę 15.344,58 zł tytułem kosztów naprawy ładowarki teleskopowej M. o nr VIN (...). Zaś w dniu 11 czerwca 2021r. (...) K. J. wystawił również tylko na rzecz powoda J. S. (1) fakturę Vat (...) na kwotę 6.888,00 zł tytułem wynajmu sprzętu M. P40,7. A zatem wszystkie czynności podejmowane wobec urządzenia i związane ze zdarzeniem z dnia 01 maja 2021r. było podejmowane tylko i wyłącznie przez J. S. (1).

Jest racją, iż powód w oświadczeniu z dnia 18 maja 2021r. skierowanym do ubezpieczyciela podał, że A. B. (1) jest współwłaścicielem ładowarki M. o nr VIN (...), jednakże w żaden sposób nie uzasadnia to tezy lansowanej przez pozwanego jakoby umowa z dnia 01 marca 2021r. dotycząca zbycia udziału w prawie własności maszyny przez A. B. (1) na rzecz powoda została sporządzona już po zdarzeniu szkodowym z dnia 01 maja 2021r. Nie można pominąć okoliczności, iż oświadczenie to jest sygnowane tylko podpisem J. S. (1), który nadto wskazał do wypłaty kwoty odszkodowania numer swojego rachunku bankowego.

Powód jasno również wyjaśnił, iż nie przedłożył umowy zbycia udziału z dnia 01 marca 2021r. na wcześniejszym etanie postępowania likwidacyjnego, a uczynił to dopiero po otrzymaniu decyzji z dnia 15 lipca 2021r, odmawiającej wypłaty odszkodowania za skutki zdarzenia z dnia 01 maja 2021r., albowiem ubezpieczyciel dopiero wówczas zakwestionował jego wyłączne prawo własności w stosunku do urządzenia - ładowarki teleskopowej M. o nr VIN (...). Do dnia wydania decyzji tj. 15 lipca 2021r. ubezpieczyciel domagał się jedynie przedstawienia dokumentu potwierdzającego nabycie ładowarki - faktura (...) z dnia 21 grudnia 2020r.

Co więcej, za całkowicie nietrafione uznać należało stanowisko pozwanego ubezpieczyciela, w którym zakwestionował ważność umowy zbycia udziału w prawie własności rzeczy w dniu 01 marca 2021r. z uwagi na odległy termin zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, co miało miejsce w dniu 06 września 2021r. Po pierwsze – powód po zawarciu umowy z dnia 01 marca 2021r. dowiadywał się w urzędzie skarbowym, czy jest konieczność uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, na co uzyskał odpowiedź, że w przypadku czynności do kwoty 1.000,00 zł nie ma takiego obowiązku. Po wtóre i najważniejsze - kwestia uiszczenia należności podatkowych, jest irrelewantna w świetle przedmiotu niniejszej sprawy. Opóźnienie w zapłacie należności podatkowych może być oceniane wyłącznie pod kątem odpowiedzialności podatkowej - co najwyżej w odrębnym od niniejszego postępowaniu.

Z analogicznych względów za chybiony również uznać należało zarzut pozwanego odnośnie zaniżenia ceny sprzedaży udziału we własności oznaczonego sprzętu. Ewentualne zaniżenie ceny może rodzić odpowiedzialność podatkową. W rzeczywistości wystąpiła dysproporcja w cenie nabycia ładowarki – za kwotę 80.000,00 zł, a ceną zbycia udziału w jej własności – 1.000,00 zł, niemniej umowa ta nie została zakwestionowana przez stosowny organ skarbowy, przy okazji uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej, który został przez powoda uregulowany w dniu 06 września 2021r.

Ponadto nieuzasadnionym było twierdzenie pozwanego co do zawarcia post fatum wskazanej umowy zbycia udziału tj. po wydaniu decyzji odmawiającej uznania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń w dniu 01 października 2021r. – w celu uzyskania nienależnego świadczenia. Zauważyć bowiem należy, że zarówno zlecenie wykonania usługi naprawy zewnętrznemu podmiotowi, wykonanie usługi oraz wynajęcie sprzętu zastępczego miało miejsce przed wydaniem pierwszej decyzji przez pozwanego.

Na marginesie już tylko zauważyć należy, że kwestia rejestracji i zgłoszenia w odpowiednich organach, ma znaczenie drugorzędne. Nie ulega wątpliwości, iż ładowarka teleskopowa podlega wyłącznie dozorowi technicznemu na podstawie § 1 pkt 6l rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 grudnia 2012r. w sprawie rodzajów urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu, która została zakwalifikowana jako wózek jezdniowy podnośnikowy z mechanicznym napędem podnoszenia. Natomiast tego rodzaju sprzęt podlega także pod dozór na podstawie Rozporządzeniem Ministra (...) i (...) z dnia 21 maja 2019r. w sprawie sposobu i trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych oraz sposobu i trybu przedłużania okresu ważności zaświadczeń kwalifikacyjnych (Dz. U. z 2019, poz. 1008), w zakresie posiadania uprawnienia do pracy z ładowarką w formie odpowiedniego zaświadczenia.

Powyższe okoliczności w ocenie Sądu czynią aktualnym twierdzenie, iż w dniu zdarzenia szkodowego tj. w dniu 01 maja 2021r. jedynym i wyłącznym właścicielem maszyny – ładowarki teleskopowej M. o nr VIN (...) był powód J. S. (1).

A. B. (1) pozostawała natomiast - obok Z. B., współwłaścicielem pojazdu mechanicznego – pojazdu ciężarowego marki O. (...) o nr rej. (...), który spowodował szkodę w dniu 01 maja 2021r. w mieniu powoda – ładowarce teleskopowej M. o nr VIN (...).

Tym samym należało uznać, iż stanowisko pozwanego odmawiające przyjęcia odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 01 maja 2021r., z uwagi, iż A. B. (1) jest właścicielem pojazdu „sprawczego” marki O. (...) nr rej. (...), którym spowodowano szkodę, jak i właścicielem uszkodzonego mienia ładowarki teleskopowej M., było nieprawidłowe.

Zatem wobec braku spełnienia przesłanek do wyłączenia odpowiedzialności pozwanego towarzystwa ubezpieczeń w niniejszej sprawie na podstawie art. 38 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…), aktualnym staje się twierdzenie, iż (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. jest odpowiedzialny za szkodę powstałą w dniu 01 maja 2021r. w mieniu powoda J. S. (1), a jego odpowiedzialność wynika z art. 19 ust. 1 w zw. z art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych w zw. z art. 436 § 1 kc.

Powód dopełnił jednocześnie obowiązku wynikającego z art. 16 ust. 3 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, przedstawienia zakładowi ubezpieczeń posiadanych dowodów dotyczących zdarzenia i szkody i ułatwienia ustalenia okoliczności zdarzenia oraz rozmiaru szkód (…).

Przechodząc do oceny zasadności wysokości roszczenia powoda stwierdzić należy, że wobec treści art. 34 ust. 1 i art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, odpowiedzialność ubezpieczyciela co do zasady regulują przepisy dotyczące odpowiedzialności odszkodowawczej posiadacza pojazdu lub kierującego pojazdem, w tym ogólne przepisy o wynagrodzeniu szkody, w szczególności art. 361 – 363 kc.

Na podstawie odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, wyłącznym sposobem naprawienia szkody jest odszkodowanie pieniężne. Wysokość odszkodowania powinna pokrywać wszelkie celowe i uzasadnione ekonomicznie wydatki, niezbędne dla przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu. Do wydatków spełniających te kryteria zaliczone zostały koszty nowych części zamiennych, niezbędnych do naprawy pojazdu (por. uchwała (7) SN z dnia 12 kwietnia 2012r., III CZP 80/11, (...)).

W orzecznictwie oraz judykaturze przyjmuje się, że szkoda powstaje z chwilą zaistnienia zdarzenia ją wywołującego, z tą samą chwilą powstaje też obowiązek naprawienia powstałego uszczerbku. Przy czym podkreślenia wymaga, że obowiązek ten nie jest uzależniony od faktycznego dokonania naprawienia szkody i wysokości poniesionych kosztów. Celem odszkodowania jest bowiem wyrównanie uszczerbku majątkowego powstałego w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, a uszczerbek ten istnieje od chwili wyrządzenia szkody do czasu wypłaty przez zobowiązanego poszkodowanemu sumy pieniężnej odpowiadającej szkodzie ustalonej w sposób przewidziany prawem. Tym samym wysokość kosztów jakie poniósł faktycznie poszkodowany i za jaką kwotę dokonał naprawy rzeczy oraz to czy w ogóle dokonał naprawy albo zamierza jej dokonać, pozostaje bez znaczenia.

Na kanwie niniejszej sprawy pozwany nie kwestionował wysokości doznanej przez J. S. (1) szkody na skutek zdarzenia z dnia 01 maja 2021r.

Niemniej powód już w pozwie wnosił o wyznaczenie biegłego sądowego z zakresu wyceny maszyn i urządzeń na okoliczność ustalenia kosztów ładowarki teleskopowej marki M. o nr VIN (...) pozwalających na przywrócenie tego urządzenia do stanu sprzed szkody z dnia 01 maja 2021r. Nadto przedłożył do akt sprawy fakturę Vat nr (...) z dnia 22 maja 2021r. na kwotę 15.344,58 zł wystawioną przez JAR – P. Ł. J. na rzecz powoda J. S. (1) tytułem kosztów naprawy ładowarki teleskopowej M. o nr VIN (...) wraz z wyszczególnionym zakresem naprawy maszyny.

Zgodnie z treścią opinii biegłego sądowego z zakresu ruchu drogowego, mechaniki maszyn, pojazdów i szkód komunikacyjnych K. G. przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody, rozumiane jako zastąpienie części uszkodzonych takimi samymi częściami jak przed szkodą, było możliwe tylko poprzez zastosowanie nowych i oryginalnych części zamiennych z logo producenta pojazdu. Koszt naprawy przedmiotowego sprzętu wynosi 16.384,50 zł brutto (13.320,73 zł netto). Naprawy wymagały zaś następujące elementy: zestaw hak, stworzeń haka, 2 tuleje, osłonę (płaszcz), śruby, podkładkę, wał napędu, flansza od strony silnia, śruby wału, uszczelnienie zestawu, poduszki silnika oraz olej skrzyni. Biegły doliczył również czas technologiczny naprawy 16 roboczogodzin oraz transport maszyny na kwotę 500,00 zł. Biegły przyjął do wyceny części zamienne z oferty (...) producenta – Zeppelin oraz przyjął stawkę roboczogodziny warsztatu (...) producenta na poziomie 180,00 zł netto. Jednocześnie wskazał, że zastosowanie wyłącznie określonej przez producenta technologii serwisowania i naprawiania maszyny zapewnia jej bezawaryjne i długotrwałe użytkowanie. Odstąpić powinno się od stosowania innej technologii napraw i obsługiwania niż określona przez producenta maszyny.

Powód niniejszym pozwem domagał się części odszkodowania tj. kwoty 5.000,00 zł z ustalonej przez niego na podstawie prywatnej kalkulacji kosztów naprawy na poziomie 15.334,58 zł.

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie powołanych przepisów prawa zasądził od pozwanego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda J. S. (2) całą dochodzoną przezeń kwotę 5.000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 04 czerwca 2021r. do dnia zapłaty.

O odsetkach od zasądzonej na rzecz strony powodowej kwoty w wysokości 30.084,00 zł Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 kc i art. 14 ust 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Zgodnie treścią przepisu art. 481 § 1 kc, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Wysokość odsetek reguluje przepis art. 481 § 2 kc wskazując, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Natomiast regulacja art. 14 ust 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych stanowi, iż Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Zgodnie z prezentowanym w orzecznictwie poglądem ( por. wyrok SN z 18 listopada 2009r., II CSK 257/09) świadczenie ubezpieczyciela polegające na zapłacie odszkodowania jest uzależnione od zajścia przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 1 i 2 pkt. 1 kc). Ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku (art. 817 § 1 kc). Świadczenie ubezpieczyciela ma zatem charakter terminowy. Gdy wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okaże się niemożliwe, świadczenie powinno zostać spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe (art. 817 § 2 kc). Oznacza to, że spełnienie świadczenia w terminie późniejszym może być usprawiedliwione jedynie wówczas, gdy ubezpieczyciel powoła się na istnienie przeszkód w postaci niemożliwości wyjaśnienia okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności albo wysokości świadczenia, mimo działań podejmowanych ze szczególną starannością.

Jednocześnie akcentuje się, że żaden przepis prawa z zakresu ubezpieczeń nie daje podstaw, aby ustalenie przesłanek odpowiedzialności zakładu, wysokości odszkodowania łączyć z jakimkolwiek toczącym się innym postępowaniem. Przepis art. 817 kc nakłada na zakład ubezpieczeń obowiązek aktywnego, samodzielnego wyjaśnienia okoliczności wypadku i wysokości szkody (por. wyrok S.A. w Poznaniu z 06 lipca2005r., I ACa 18/05).

Podzielając przytoczone stanowisko Sąd zważył, że będący profesjonalistą pozwany ubezpieczyciel nie wykazał istnienia żadnych przeszkód dla wyjaśnienia okoliczności koniecznych do ustalenia wysokości świadczenia należnego powodowi w terminie określonym w art. 817 § 1 kc.

Zgłoszenie szkody nastąpiło w dniu 04 maja 2021r., w związku z tym 30-dniowy termin ukończenia postępowania likwidacyjnego upłynął w dniu 03 czerwca 2021r. Pozwany zobligowany był niezwłocznie wypłacić uprawnionemu należne odszkodowanie za skutki zdarzenia z dnia 01 maja 2021r., po zebraniu niezbędnych danych. Pozwany dysponując odpowiednim aparatem pracowniczym i osobami z nim współpracującymi, w tym rzeczoznawcami motoryzacyjnymi, winien był w sposób należyty i profesjonalny ocenić skalę doznanej szkody i w ustawowym terminie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody zlikwidować ją w pełnym zakresie, co jednakże nie nastąpiło.

W ocenie Sądu uzasadniało powyższe dochodzenie odsetek przez stronę powodową od przyznanego odszkodowania w kwocie 5.000,00 zł od dnia 04 czerwca 2021r. – po upływie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody pozwanemu ubezpieczycielowi - o czym orzeczono w pkt. I wyroku.

Rozstrzygając o kosztach procesu sąd miał na względzie wyrażoną w art. 98 § 1 i 3 kpc, zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu), przy czym na niezbędne koszty procesu prowadzonego przy udziale zawodowego pełnomocnika składają się wynagrodzenie i wydatki jednego pełnomocnika, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Strona powodowa wygrała proces w całości, dlatego Sąd w całości obciążył stronę pozwaną obowiązkiem zwrotu tejże kosztów procesu. Poniesione przez powoda koszty to: opłata od pozwu w wysokości 400,00 zł, wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego w wysokości 900,00 zł ustalone w stawce minimalnej na podstawie § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265 ze zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.

W konsekwencji powodowi, jako stronie wygrywającej, należał się od pozwanego ubezpieczyciela zwrot kwoty 1.317,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu – pkt. II wyroku.

Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2019 poz. 785) nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 3.176,40 zł tytułem zwrotu nieuiszczonych, a tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Kaliszu wydatków poniesionych na wynagrodzenie biegłego – pkt. III rozstrzygnięcia.

Kierując się zaprezentowaną argumentacją, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

sędzia Ilona Olbińska