Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W I M I E N I U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J

Dnia 31 stycznia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący:SSO Krzysztof Górski

Sędziowie:SSO Anna Budzyńska

SSR del. Anna Górnik

Protokolant:st. sekr. sądowy Joanna Witkowska

po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2013 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa G. K.

przeciwko P. W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda G. K. od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 24 lipca 2012 roku, sygnatura akt X GC 303/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok nadając mu następującą treść:

1.  zasądza od pozwanego P. W. na rzecz powoda G. K. kwotę 38.959 zł. (trzydziestu ośmiu tysięcy dziewięciuset pięćdziesięciu dziewięciu złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 20 grudnia 2011 roku;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz kwotę 4.365 zł. (czterech tysięcy trzystu sześćdziesięciu pięciu złotych) tytułem kosztów procesu.

II.  oddala apelację w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1200 zł. (jednego tysiąca dwustu złotych) kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Anna Budzyńska SSO Krzysztof Górski SSR del. Anna Górnik

VIII Ga 425/12

UZASADNIENIE

Powód G. K. wniósł w dniu 16 czerwca 2011 roku pozew o zapłatę przez pozwanego P. W. kwoty 38 959 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 35 000 złotych od dnia 31.07.2008 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że wyrokiem z dnia 13 maja 2009 roku Sąd Rejonowy Szczecin- Prawobrzeżne i Zachód w Szczecinie zasądził od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na jego rzecz kwotę 35 000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31.07.2008 roku oraz koszty procesu w wysokości 2 759 złotych. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie orzeczenie powyższe zostało utrzymane w mocy oraz zasądzono na rzecz powoda dodatkowo kwotę 1 200 zł. tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Powód złożył wniosek o wszczęcie egzekucji komorniczej wierzytelności przysługującej mu od Spółki (...), jednak egzekucja komornicza została, z uwagi na zbieg egzekucji sądowej i administracyjnej, przekazana do prowadzenia Naczelnikowi Trzeciego Urzędu Skarbowego w S.. Powód podniósł także, że egzekucja należności od Spółki (...) jest bezskuteczna.

Pozwany, w sprzeciwie od nakazu zapłaty, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu. Pozwany podniósł, iż sam powód wskazał, że Spółka (...) nadal funkcjonuje, ogłasza się w Internecie i przyjmuje zamówienia. Jednocześnie w Krajowym Rejestrze Sądowym brak jest informacji jakoby spółka znajdowała się w stanie likwidacji. Nadto pozwany podnosił, iż do momentu wniesienia sprzeciwu postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko Spółce (...) nie zostało umorzone, a tym samym, iż że powód nie wykazał w sposób należyty, iż egzekucja wobec spółki okazała się bezskuteczna. Dalej pozwany wskazał, że Spółka (...) posiada majątek wystarczający do zaspokojenia wierzytelności powoda, gdyż posiada wierzytelności z tytułu umowy sprzedaży oraz umowy o roboty budowlane. Pozwany podniósł także, że gdyby powód brał udział w licytacjach prawa użytkowania wieczystego przysługującego spółce oraz należących do niej ruchomości, to uzyskałby zaspokojenie swojej wierzytelności.

W dniu 24 lipca 2012 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie wydał wyrok, w którym oddalił powództwo i zasądził od G. K. na rzecz pozwanego P. W. kwotę 2.417 złotych kosztów procesu.

Powyższy wyrok Sąd wydał po ustaleniu, iż (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 18.06.2004 roku. Od chwili wpisu funkcję prezesa w jednoosobowym zarządzie spółki pełnił pozwany P. W..

Ponadto, że powód zawarł ze Spółką (...) umowę o roboty budowlane, z której spółka się nie wywiązała. Wobec powyższego wyrokiem z dnia 13 maja 2009 roku, sygn. akt I C 380/09 Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie zasądził od Spółki (...) na rzecz powoda kwotę 35 000 zł. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 31 lipca 2008 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2 759 zł. tytułem kosztów procesu. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 28.10.2009 roku, sygn. akt II Ca 733/09 apelacja Spółki (...) została oddalona i na rzecz powoda zasądzono kwotę 1 200 zł. tytułem kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem drugiej instancji. Powyższy wyrok został opatrzony klauzulą wykonalności w dniu 18 listopada 2009 roku.

Następnie Sąd ustalił, iż w dniu 23 listopada 2009 r. powód złożył wniosek o wszczęcie egzekucji do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie. Pismem z dnia 25 listopada 2009 roku Komornik S. S. wszczął egzekucję przeciwko (...) Sp. z o. o. Postanowieniem Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 18 stycznia 2010 r., w sprawie o sygn. akt IX Co 10310/09, ze względu na zaistniały zbieg egzekucji sądowej prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z egzekucją administracyjną - prowadzoną przez Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w S. - do prowadzenia obu egzekucji łącznie został wyznaczony Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w S.. Postanowieniem z dnia 15 października 2010 r. Komornik Sądowy uznał się niewłaściwym do dalszego prowadzenia sprawy i przekazał ją Naczelnikowi Trzeciego Urzędu Skarbowego do dalszego prowadzenia.

Sąd Rejonowy ustalił ponadto, że w związku z bezskutecznością egzekucji komorniczej powód, w dniu 21 września 2011 roku, wysłał do pozwanego P. W. wezwanie do zapłaty kwoty 38 959 złotych w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania.

Na podstawie powyższych ustaleń Sąd I instancji wskazał, iż powództwo uległo oddaleniu, zaś jego podstawę prawną stanowił art. 299 § 1 kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którym, jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Wskazał przy tym, że przytoczony przepis wprowadza zasadę subsydiarnej odpowiedzialność członka zarządu za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która powstaje w razie braku możliwości wyegzekwowania należności z majątku spółki. W ramach tej instytucji wierzyciel spółki uzyskuje uprawnienie do wystąpienia z roszczeniem przeciwko członkowi zarządu. W orzecznictwie przeważa pogląd, że odpowiedzialność przewidziana w treści art. 299 k.s.h. ma charakter odszkodowawczy (przywołano uchwałę SN z dnia 19 stycznia 1993 r., III CZP 162/92, OSNCP 1993, nr 6, poz. 103, uchwałę SN z dnia 9 sierpnia 1993 r., III CZP 116/93, OSNCP 1994, nr 2, poz. 35, uchwałę SN z dnia 15 września 1993 r., III CZP 15/93, OSNCP 1993, nr 7-8, poz. 140).

Sąd Rejonowy nadto podniósł, że przepis art. 299 k.s.h. znajduje zastosowanie jeżeli egzekucja prowadzona z majątku spółki przez jej wierzycieli okazuje się bezskuteczna, a ściślej, w chwili gdy jest już oczywiste, że będzie bezskuteczna. Motywem tego unormowania jest zapewnienie wierzycielom poszkodowanym nierzetelnym postępowaniem członków zarządu, możliwości zaspokojenia się z ich majątków osobistych. Ma ono również na celu wyrównanie uszczerbku poniesionego przez wierzycieli spółki wskutek zawinionego działania członków zarządu.

Sąd wskazał też, że na gruncie art. 299 § 1 k.s.h. ukształtowane zostały dwa podstawowe obowiązki strony zgłaszającej roszczenie przeciwko członkowi zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, z których pierwszy polega na wykazaniu istnienia zobowiązania przysługującego wobec spółki, a drugi na wykazaniu bezskuteczności egzekucji prowadzonej przeciwko niej. Zgodnie z wyrażonym w orzecznictwie stanowiskiem wierzyciel, powołujący się na bezskuteczność egzekucji przeciwko spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, nie może pozwać członka zarządu tej spółki na podstawie art. 298 § 1 kodeksu handlowego (obecnie art. 299 § 1 k.s.h.), bez uprzedniego uzyskania tytułu egzekucyjnego przeciwko spółce (przywołano uchwałę SN z dnia 15 czerwca 1999 r., III CZP 10/99). W realiach przedmiotowej sprawy okolicznością niekwestionowaną przez strony było, że pozwany P. W. pełni nieprzerwanie, od chwili rejestracji w KRS, funkcję prezesa zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Ustalony stan faktyczny sprawy wskazywał również w ocenie Sądu Rejonowego, że powód jest wierzycielem ww. spółki. Na kwotę dochodzoną przez powoda składały się: 35 000 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31.07.2008 roku do dnia zapłaty, 2 759 zł. tytułem kosztów procesu (I instancja), 1 200 zł. (koszty zastępstwa procesowego przed Sądem II instancji). Wyrok Sądu Okręgowego, sygn. akt II Ca 733/09 oddalający apelację spółki (...) został zaopatrzony w klauzulę wykonalności w dniu 18.11.2009 roku, co umożliwiło skorzystanie przez powoda z środków przymusu państwowego celem uzyskania spłaty zadłużenia od spółki (...).

Niezależnie od powyższego Sąd uznał, że powód nie dopełnił wymogów związanych z wykazaniem drugiej przesłanki. Podkreślił, że w oparciu o materiał zgromadzony w aktach sprawy, nie było możliwe jednoznaczne stwierdzenie, iż egzekucja prowadzona wobec spółki okazała się faktycznie bezskuteczna. W orzecznictwie przyjęty jest pogląd, że ustalenie przesłanki bezskuteczności egzekucji może nastąpić na podstawie każdego dowodu, z którego wynika, że spółka nie ma majątku pozwalającego na zaspokojenie wierzyciela pozywającego członków zarządu. Obowiązki dowodowe, związane z istnieniem przesłanek przewidzianych w art. 299 § 1 ksh, spoczywały na powodzie w świetle zasady rozkładu ciężaru dowodu wyrażonej w art. 6 k.c. Zważono, że o bezskuteczności egzekucji świadczy w stopniu decydującym obiektywna możliwość wyegzekwowania przez wierzyciela świadczenia z majątku spółki. Powołując się na orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2008r. (, III CSK 12/08, LEX nr 447785) i wyrok SN z dnia 08 grudnia 2006r., (V CSK 319/06, LEX nr 303331). Sąd I instancji wskazał, że roszczenie przeciwko członkowi zarządu należy traktować jako ostateczne zabezpieczenie roszczeń wierzycieli przeciwko spółce. Jeśli więc po stwierdzeniu bezskutecznej egzekucji okaże się, że wierzyciel może jednak uzyskać zaspokojenie od spółki, to brak jest podstaw do przyjęcia, że zachowuje on prawo do żądania zaspokojenia z majątku członków zarządu spółki. Decydujące znaczenie dla oceny zasadności powództwa z art. 299 k.s.h. ma zatem stan majątkowy spółki - dłużnika, istniejący w chwili zamknięcia rozprawy.

W ocenie Sądu Rejonowego powód nie wykazał, iż egzekucja wobec spółki (...) jest bezskuteczna. Przedłożone przez powoda dokumenty w postaci wniosku o wszczęcie egzekucji, zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, zawiadomienia o zajęciu rachunku bankowego czy postanowienia o przekazaniu sprawy w żaden sposób, w ocenie Sądu, nie uzasadniają przyjęcia, iż brak jest obiektywnej możliwości wyegzekwowania wierzytelności powoda z majątku spółki. Powód nie dołączył do akt postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec spółki (...) ze względu na jego bezskuteczność, nie przedstawił również wykazu majątku spółki czy sprawozdania finansowego spółki, z którego wynikałoby, że majątek spółki nie wystarcza na pokrycie wierzytelności przysługującej powodowi.

Sąd w dalszej części rozważań wskazał, że przez „ bezskuteczność egzekucji ” w rozumieniu art. 298§1k.h należy rozumieć stan, który nie ogranicza się tylko do bezskutecznego dla wierzyciela zakończenia wcześniej postępowania egzekucyjnego, ale obejmuje również sytuację polegającą na wykazaniu, że majątek spółki nie wystarcza na pokrycie wierzytelności przysługujących jej wierzycielom.

Strona powodowa nie wskazała żadnego dowodu pozwalającego na ocenę stanu finansowego spółki. Zdaniem Sądu kluczowym dowodem dla oceny sytuacji finansowej spółki mógłby być dowód z opinii biegłego sądowego, a taki nie został przez stronę zawnioskowany .

Zaznaczono też, iż pozwany podniósł, że spółka (...) nadal funkcjonuje, przyjmuje zamówienia, zaś na skutek przeprowadzonych licytacji część zobowiązań spółki została spłacona, ponadto przysługują jej wskazane w sprzeciwie wierzytelności.

Konsekwencją rozstrzygnięcia Sądu było obciążenie powoda obowiązkiem zwrotu kosztów procesu zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy. Niezbędne koszty pozwanego poniesione w związku z toczącym się postępowaniem zamknęły się kwotą 2 417,00 zł (2 400,00 zł – koszty zastępstwa procesowego, 17,00 zł – koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa). Ponieważ powództwo zostało oddalone, pozwany wygrał proces w całości w rozumieniu art. 98 k.p.c. i przysługuje mu zwrot poniesionych kosztów procesu. W związku z tym, zasądzono od powoda na rzecz pozwanego koszty procesu w wysokości 2 417,00 zł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i § 2 ust. 1 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

Od powyższego wyroku apelację złożył powód, który zarzucił wyrokowi błędną ocenę materiału dowodowego, w szczególności w zakresie możliwości ustalenia sytuacji finansowej Spółki (...), a także naruszenie art. 328§2 kpc poprzez nieustosunkowanie się w uzasadnieniu wyroku do wszystkich dowodów przedstawionych przez powoda oraz art. 6§2 kpc poprzez jego błędną interpretację.

Mając na uwadze powyższe skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasadzenie od pozwanego na rzecz powoda dochodzonego roszczenia, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Jednocześnie powód wniósł o zasądzenie kosztów postępowania z obie instancje.

W uzasadnieniu apelacji wskazano, iż Sąd nie odniósł się do pisma Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w S., które to pismo miało wykazać bezskuteczność egzekucji, a tym samym błędnie przyjął, iż powód nie wykazał tej przesłanki odpowiedzialności pozwanego.

W odpowiedzi na apelacje pozwany wniósł o jej oddalenie i wskazał, iż przywołany dokument został złożony z naruszeniem art. 479 ¹²§1 kpc i z tego powodu został przez Sąd pominięty, a ponadto nie wynika z niego suma wierzytelności wobec Spółki.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 18 stycznia 2013 roku powód złożył dokumenty w postaci pisma Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w S. z dnia 25 maja 2012 roku oraz naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z dnia 17 września 2012 roku, a także postanowienia Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w S. z 20 listopada 2012 roku, wnosząc o przeprowadzenie z nich dowodu na okoliczność bezskuteczności egzekucji. Sąd Okręgowy powyższe dowody dopuści i przeprowadził.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda doprowadziła do zmiany wyroku w postulowanym kierunku.

Postępowanie przed sądem odwoławczym jest kontynuacją postępowania przed sądem I instancji. Zgodnie z treścią art. 382 k.p.c. sąd II instancji orzeka na postawie materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym. Postępowanie apelacyjne polega na merytorycznym rozpoznaniu sprawy, a sąd odwoławczy opiera się na własnych ustaleniach faktycznych i prawnych. W pierwszej kolejności określenia wymaga podstawa faktyczna żądania albowiem dopiero po jej ustaleniu możliwe jest odniesienie się do podstawy prawnej.

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd Okręgowy przyjął za własne w znacznej części ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia. Odmienne ustalenia obejmują istniejący stan bezskuteczności egzekucji wobec Spółki (...).

W ramach uzupełnienia materiału dowodowego Sąd odwoławczy dopuścił na rozprawie w dniu 18 stycznia 2013 roku dowód z dokumentów w postaci pisma Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w S. z dnia 25 maja 2012 roku oraz naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z dnia 17 września 2012 roku, a także postanowienia Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w S. z 20 listopada 2012 roku. Z analizy powyższych dokumentów wynika, iż prawo użytkowania wieczystego działek o numerach ksiąg wieczystych (...), na które powoływał się pozwany, posiada obecnie Spółka (...), zaś z odpisu księgi wieczystej (...) wynika, że nieruchomość tę Spółka (...) wydzierżawiła (...) spółka z o.o.(k.196). Ponadto w miejscu wskazanym w KRS jako siedziba Spółki – w N. – Spółka ta nie ma faktycznej siedziby, nie prowadzi działalności i nie posiada żadnego majątku (k.195). Z postanowienie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w S. wynika nadto, iż wskazywane przez Spółkę (...) wierzytelności wynoszą łącznie kwotę 29.996,06 złotych, zaś postępowanie egzekucyjne toczone przez ten organ obejmuje tytuły wykonawcze 15 wierzycieli na łączną kwotę przekraczająca milion złotych (k.198-199), przy czym Spółka nie ujawniła faktu rzeczywistego prowadzenia działalności gospodarczej, żadnego majątku ruchomego, środków finansowych, innych, niż wskazane wyżej, wierzytelności ani zamówień.

Oceniając powyższe dokumenty i informacje o sytuacji majątkowej Spółki (...), w kontekście lakonicznych twierdzeń o rzekomym istnieniu majątku Spółki, zawartych w sprzeciwie od nakazu zapłaty, Sąd Okręgowy uznał, iż Spółka (...) nie posiada środków ani majątku, z którego powód mógłby zaspokoić swoje roszczenia. Wysokość zadłużenia Spółki przekraczająca milion złotych, w tym obejmująca należności publicznoprawne, korzystające z pierwszeństwa w zaspokojeniu, wskazuje, iż egzekucja z majątku Spółki (...) w zakresie żądania powoda jest bezskuteczna. Podkreślić należy, co prawidłowo wskazał Sąd I instancji, iż bezskuteczność egzekucji może być wykazana na podstawie każdego dowodu, z którego wynika, że spółka nie ma majątku na zaspokojenie wierzyciela, przy czym przesłankę tę należy oceniać każdorazowo, a decydujący dla rozstrzygnięcia sprawy jest stan na chwilę zamknięcia rozprawy. W tym miejscu wskazać trzeba, iż Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił i ocenił, iż na datę zamknięcia rozprawy przed Sądem I instancji powód przesłanki bezskuteczności egzekucji nie wykazał. Na rozprawie w dniu 16 lipca 2012 roku złożył wprawdzie dokument, na który powołuje się w apelacji, jednak nie zawnioskował, by Sąd przeprowadził dowód z tego dokumentu. Co więcej, nie zgłosił także zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 k.p.c. gdy Sąd w postanowieniu dowodowym dokumentu tego nie ujął. Dopiero wynik postępowania dowodowego przed Sądem Odwoławczym pozwolił przyjąć, iż powód wykazał bezskuteczność egzekucji wobec Spółki (...).

W zakresie ustaleń i rozważań Sądu Rejonowego, dotyczących istnienia i podstaw odpowiedzialności P. W., jako członka zarządu, w trybie art. 299 K.s.h. Sąd Okręgowy przyjmuje je za własne, bez potrzeby ich powtarzania. Pozwany nie podnosił żadnej z przesłanek zwalniających go z odpowiedzialności w trybie art. 299 K.s.h.

Mając na uwadze powyższe Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok i zasądził od P. W. na rzecz powoda G. K. kwotę 38.595 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 20 grudnia 2011 roku. W pozostałym zakresie powództwo oddalił.

Rozstrzygnięcie oddalające częściowo powództwo dotyczy żądania odsetek od należności głównej liczonych od dnia 31 lipca 2008 roku do dnia 19 grudnia 2011 roku.

Odsetki ustawowe od zasądzonej należności głównej przysługują powodowi na podstawie art. 481 k.c. i art. 455 k.c. Termin spełnienia roszczenia odszkodowawczego przysługującego wobec członków zarządu spółki na podstawie art. 299 § 1 k.s.h. nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania. W orzecznictwie wskazuje się, że wymagalność roszczenia należy określić zgodnie z art. 455 k.c., a zatem niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania i dopiero od dnia wymagalności świadczenia wierzyciel może, zgodnie z art. 481 k.c., żądać odsetek za opóźnienie w jego spełnieniu (tak też SN w wyroku z dnia 22 czerwca 2005 r., III CK 678/04; w wyroku z dnia 21 maja 2004 r., III CK 55/03 oraz w uchwale SN z dnia 7 grudnia 2006r., III CZP118/06). Art. 455 k.c. stanowi, że jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Powód wystosował do pozwanego wezwanie do dobrowolnej zapłaty dochodzonych należności w piśmie datowanym na dzień 20 września 2011 roku, w którym zakreślił termin 7 dni od daty otrzymania wezwania, jednak nie wykazał, w jakiej dacie pozwany wezwanie to otrzymał. Pierwszą datą, w jakiej pozwany z całą pewnością został wezwany skutecznie do zapłaty, była data doręczenia mu odpisu pozwu wraz z załącznikami. Od tej też daty Sąd przyjął wymagalność roszczenia wobec pozwanego i zasądził odsetki za opóźnienie.

Konsekwencją zmiany wyroku było również orzeczenie o kosztach procesu za pierwszą instancję. O kosztach procesu w punkcie I pkt 3 orzeczono na podstawie art. 108 k.p.c. i 100 k.p.c. ustalając, że powód uległ w nieznacznej części swojego żądania i zasadzając na jego rzecz całość poniesionych kosztów. Na koszty procesu po stronie powodowej składa się kwota 1948 zł tytułem opłaty od pozwu ustalona zgodnie z treścią ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) wraz z kosztem zastępstwa procesowego w kwocie 2400 złotych wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych. Wynagrodzenie pełnomocnika powoda ustalono zgodnie z treścią § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).

Apelacja w części obejmującej żądanie odsetek liczonych od 31 lipca 2008 roku do 19 grudnia 2011 roku została oddalona, jako bezzasadna (punkt II wyroku).

Orzekając o kosztach procesu za drugą instancję Sąd Okręgowy również zastosował zasadę przyznania powodowi całości kosztów postępowania z uwagi na to, że strona uległa w nieznacznej części. Wynagrodzenie pełnomocnika ustalono na podstawie § 10 ust. 3 w zw. 13 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – na kwotę 1200 złotych.

SSO Anna Budzyńska SSO Krzysztof Górski SSR del. Anna Górnik