Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

Sędziowie SO Klara Łukaszewska

SR del. do SO Bartosz Wasilewski (spr.)

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2014 r.

sprawy P. J.

skazanego o wyrok łączny

z powodu apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 20 maja 2014 r. sygn. akt II K 58/14

I. zmienia zaskarżony wyrok wobec skazanego P. J. w ten sposób, że:

- obniża orzeczoną w pkt I części dyspozytywnej karę łączną pozbawienia wolności do 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy,

- uchyla rozstrzygnięcie z pkt II części dyspozytywnej oraz z pkt III części dyspozytywnej eliminuje zaliczenie na poczet orzeczonych w pkt II łącznych środków karnych okresy wykonanych środków karnych,

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. G. kwotę 147, 60 zł w tym 27, 60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony skazanego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

IV. zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 370/14

UZASADNIENIE

P. J. został skazany prawomocnymi wyrokami:

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 12.01.2005 roku w sprawie VII K 1414/04 za czyn z art. 278 § 3 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 22.08.2004 roku na kare 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym, nadto orzeczono obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 220zlotych, orzeczona. kare wykonano z dniem 11 marca 2006 roku;

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 19.06.2006 roku w sprawie II K 289/06 za czyny z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. i z art. 157 § 2 k.k. popełnione w dniu 07.12.2005 roku na kare łączną 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 10.06.2008 roku w sprawie o sygn. akt Ko 199/07;

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 13.03.2007 roku w sprawie VII K 1464/06 za czyny:

a) z art. 278 § 1 k.k. popełnione w okresie pomiędzy 18 a 22 lipca 2006 roku oraz w nocy z 31 sierpnia na 01 września 2006 roku w oparciu o art. 91 § 1 k.k. na kare 6 miesięcy pozbawienia wolności,

b) z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i z art. 279 § 1 k.k. popełnione w sierpniu 2006 roku w oparciu o art. 91 § 1 k.k. na kare 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności za które wymierzono kare łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 16.06.2011 roku w sprawie o sygn. akt Ko 480/11;

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 30.10.2007 roku w sprawie II K 335/07 za czyny:

a) z art. 279 § 1 k.k. popełnione w okresie od lipca 2006 roku, do 14 stycznia 2007 roku w oparciu o art. 91 § 1 k.k. na kare 2 lat pozbawienia wolności

b) za czyn z art. 278 § 1 k.k. poleniony w styczniu 2007 roku na kare 4 miesięcy pozbawienia wolności, zamienioną na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 16 stycznia 2014 roku o sygnaturze akt II K 335/07 na kare 30 dni aresztu, za które orzeczono kare łączną 2 lat pozbawienia wolności oraz orzeczono o powództwach cywilnych,

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 06.10.2010 roku w sprawie II K 1748/10, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 14 grudnia 2010 roku w sprawie o sygn. akt VI Ka 576/10 za czyny z art. 178 a § 2 k.k. popełnione w okresie od 10.06.2010 roku do 16.06.2010 roku w oparciu o art. 91 § 1 k.k. na kare 7 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 24.10.2012 roku w sprawie o sygn. akt Ko 1758/12, nadto orzeczono środki karne zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat, zakazu prowadzenia rowerów na okres 2 lat i orzeczono świadczenie pieniężne w wysokości 500 zł. na rzecz Fundacji Pomocy (...) w (...) (...) w J., wszystkie w oparciu o art. 91 § 1 k.k zamienioną na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 16 grudnia 2013 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 1748/10 na kare 30 dni aresztu;

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 01.12.2010 roku w sprawie II K 2237/10 za czyn z art. 178 a § 2 k.k. popełniony w dniu 12.08.2010 roku na kare 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym, nadto orzeczono środki karne zakazu prowadzenia motocykli, motorowerów i rowerów na okres 1 roku i zobowiązano do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej; orzeczoną karę wykonano z dniem 6 czerwca 2011 roku,

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25.01.2011 roku w sprawie II K 2614/10 za czyn z art. 178a § 2 k.k. popełniony w dniu 03.08.2010 roku na kare 7 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym, nadto orzeczono środki karne zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku, zakazu prowadzenia rowerów na okres 1 roku i orzeczono świadczenie pieniężne w wysokości 500 złotych na rzecz Fundacji Pomocy (...) w (...) (...) w J.; postanowieniem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 15 stycznia 2014 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 2614/10, zmienionym na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 27 marca 2014 roku o sygn. akt VI Kz 100/14 na karę 1 miesiąca ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczny w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym, postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2014 roku uznano karę za wykonana w całości,

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 15.02.2012 roku w sprawie II K 1364/11 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w okresie od 09.04.2011 roku do 11.04.2011 roku kar§ 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet kary zaliczono skazanemu okres jego zatrzymania w sprawie II K 1364/1 i w dniach 11 i 12 kwietnia 2011 roku.

Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 20 maja 2014 roku w sprawie IIK 58/14:

na mocy art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. wymierzone skazanemu P. J. w wyrokach podlegających łączeniu opisanych w punktach 3 a, b i 4 a części wstępnej wyroku kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył mu karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

na podstawie art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 90 § 2 k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. połączył orzeczone P. J. w wyrokach wskazanych w pkt 5, 7 części wstępnej wyroku środki karne zakazu prowadzenia rowerów w ruchu lądowym i orzekł łączny zakaz prowadzenia rowerów w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat;

na podstawie art. 577 k.p.k. zaliczył skazanemu P. J. na poczet orzeczonej w pkt I części dyspozytywnej wyroku kary łącznej pozbawienia wolności okres kary już odbytej w tych sprawach, oraz na poczet orzeczonych w pkt II łącznych środków karnych okresy wykonanych środków karnych;

umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego obejmującego wyroki opisane w punktach: 1, 2, 4b ,5, 6 ,7 i 8 części wstępnej wyroku;

na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 574 k.p.k. kosztami postepowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego obciążył Skarb Państwa.

Z wyrokiem tym nie zgodził się Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze. W sporządzonej apelacji, zaskarżył wyrok w części orzeczenia o karze na niekorzyść skazanego P. J. i powołując się na treść przepisu art. 438 pkt 1 i 3 kpk i art. 427 § 1 i kpk i wyrokowi łącznemu zarzucił:

- obrazę przepisów prawa materialnego – art. 85 kk oraz art. 88 § 1 kk i art. 50 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 25 października 2013 r., poz. 1247) w zw. z art. z art. 90 § 2 kk – poprzez niezasadne połączenie w pkt II części dyspozytywnej wyroku środków karnych w postaci zakazu prowadzenia rowerów orzeczonych w wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 6 października 2010 r. sygn. akt IIK 1478/10 zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze, sygn. akt VI Ka 576/10 z dnia 10 czerwca 2010 r. za czyn z art. 178a § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk oraz wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 stycznia 2010 r., sygn. akt IIK 2614/10 za czyn z art. 178a § 2 kk, choć było to zdaniem skarżącego niedopuszczalne, ponieważ z art. 178a § 2 kk, za które został w/w wyrokami skazany P. J. stanowią na mocy art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, a przepis art. 90 § 2 kk w zw. z art. 85 kk i art. 86 § 1 kk w zw. z art. 569 § 1 kpk pozwalają tylko połączyć łącznym kary i środki karne orzeczone za przestępstwa , a tym samym nie zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 85 i art. 86 § 1 kk w zw. z art. 90 § 2 kk do połączenia tych środków karnych w wyroku łącznym,

- obrazę przepisów prawa procesowego mającą wpływ na treść orzeczenia – art. 413 § 2 pkt 6 kpk i art. 572 kpk w zw. z art. 574 kpk- w skutek nie wskazania w pkt IV części dyspozytywnej wyroku podstawy prawnej umorzenia postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego obejmującego wyroki opisane w pkt 1, 2,4b, 6, 6, 7 i 8 części wstępnej wyroku, co spowodowało, że wyrok w tym punkcie jest niepełny i nie spełnia wymogów z art. 413 § 1 pkt 6 kpk w zw. z art. 574 kpk nakazującego wskazanie zastosowanego przepisu, jako podstawy prawnej tego rozstrzygnięcia w wyroku.

Stawiając powyższe zarzuty, skarżący domagał się:

uchylenia pkt II części dyspozytywnej wyroku,

zmiany pkt III części dyspozytywnej wyroku przez usunięcie zapisu dotyczącego zaliczenia na poczet orzeczonych w pkt II części dyspozytywnej wyroku łącznego środków karnych okresów wykonanych środków karnych,

powołania w pkt IV części dyspozytywnej wyroku przepisu art. 572 kpk, jako podstawy prawnej tego orzeczenia,

utrzymania w pozostałym zakresie zaskarżonego wyroku w mocy.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora była co do istoty niezasadna, lecz skutkowała koniecznością zmiany zaskarżonego orzeczenia.

Wyrok łączny zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. wydaje się, jeżeli zachodzą warunki orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby skazanej wyrokami różnych sądów. Jak zaś stanowi art. 85 k.k. warunki do orzeczenia kary łącznej zachodzą, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Określenie „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego przestępstwa lub kolejnych przestępstw.

W niniejszej sprawie, konieczność wydania ponownego wyroku łącznego wobec P. J., związana była z wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 25 października 2013 r., poz. 1247) i faktem, że Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze postanowieniem z dnia 16 stycznia 2014 r. o sygn. akt IIK 335/07, pierwotnie wymierzoną za czyn z art. 278 § 1 kk, karę 4 miesięcy pozbawienia wolności zamienił na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 25 października 2013 r., poz. 1247), na karę 30 dni aresztu. Dotyczyło to również wyroków Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w sprawach IIK 1748/10 oraz IIK 2614/10, wobec których rozstrzygnięć dokonano zamiany kar orzeczonych za czyny z art. 178a § 2 kk. I tak wymierzoną karę 7 miesięcy pozbawienia wolności w sprawie IIK 1748/10, zamieniono na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 16 grudnia 2013 roku, na kare 30 dni aresztu, zaś karę 7 miesięcy ograniczenia wolności w sprawie 2614/10 postanowieniem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 15 stycznia 2014 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 2614/10, zmienionym na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 27 marca 2014 roku o sygn. akt VI Kz 100/14 na karę 1 miesiąca ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczny w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym.

Podkreślić należy, że wobec skazanego P. J. Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem łącznym z dnia 21 marca 2013r. sygn. akt IIK 1653/12 wymierzył w pkt I części dyspozytywnej wyroku karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności obejmującą jednostkowe skazania z wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 13.03.2007 r. sygn. akt VII K 1464/06 (pkt 3 a i b niniejszego wyroku łącznego) oraz wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 30.10.2007 r. sygn. akt IIK 335/07 ( pkt 4 a i b niniejszego wyroku łącznego), zaś w pkt II tego orzeczenia między innymi połączył orzeczone w wyrokach Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 06.10.2010 r. sygn. akt IIK 1748/10 zmienionym orzeczeniem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 14 grudnia 2010 r. sygn. akt VI Ka 576/10, Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 01.12.2010 r. w sprawie IIK 2237/10 oraz Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25.01.2011 r. sygn. akt IIK 2614/10 środki karne w postaci zakazu prowadzenia rowerów w ruchu lądowym wymierzając, w tym zakresie łączny zakaz prowadzenia rowerów na okres 3 lat.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z treścią art. 575 § 1 kpk, jeżeli po wydaniu wyroku łącznego zachodzi potrzeba wydania nowego wyroku łącznego, z chwilą jego wydania poprzedni wyrok łączny traci moc. W doktrynie kontrowersje wywołuje kwestia zakresu utraty mocy wyroku łącznego na podstawie art. 575 § 1 kpk. W części orzeczeń, opierając się na literalnej wykładni art. 575 § 1 kpk, przyjmuje się, że w sytuacji, gdy zachodzi potrzeba wydania nowego wyroku łącznego, z chwilą wydania takiego wyroku poprzedni wyrok łączny na podstawie art. 575 § 1 kpk traci moc w całości, bez względu na zakres różnic w treści obu wyroków i bez względu na to, ile kar łącznych wymierzono w poprzednim wyroku łącznym (vide: SN I KZP 14/10, OSNKW 2010, nr 10, poz. 86 z krytycznymi glosami: J. Matrasa, OSP 2011, z. 1, poz. 2 i M. Siwka, LEX/el. 2010; SA w Katowicach II AKa 26/06, LEX nr 191749; SA we Wrocławiu II AKz 474/08, OSA 2009, z. 5, s. 22-26; SA we Wrocławiu II AKa 364/09, OSAW 2010, nr 2, poz. 170). Zgodnie z zapatrywaniem przeciwnym, a akceptowanym przez Sąd Odwoławczy, utrata mocy wyroku łącznego ipso iure na podstawie art. 575 § 1 kpk, następuje w odniesieniu do tych tylko jego rozstrzygnięć o połączeniu kar tego samego rodzaju (o umorzeniu postępowania na podstawie art. 572), które zostały objęte nowym wyrokiem łącznym, wydanym w związku z powstałą po wydaniu tego wyroku potrzebą, wynikającą z przesłanek prawnomaterialnych określonych w art. 85 k.k. (vide: SN I KZP 4/11, OSNKW 2011, nr 6, poz. 49; SN II KK 156/10, LEX nr 783279; SN III KK 231/10, LEX nr 653511; por. też SN V KK 309/07, LEX nr 346627; podobnie J. Matras, glosa..., s. 12; M. Siwek, glosa..., pkt 12).

Zdaniem Sądu II instancji, w niniejszej sprawie nie zachodziła konieczność ponownego kształtowania orzeczenia łącznego w zakresie orzeczonych, już w wyroku łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 21 marca 2013r. sygn. akt IIK 1653/12 środków karnych, ani co do zakazu prowadzenia rowerów w ruchu lądowym, co Sąd I instancji uczynił, ani co do prowadzenia pojazdów mechanicznych, czego Sąd meriti, nie uczynił, albowiem w tym zakresie orzeczenie to podlegało wykonaniu na dotychczasowych zasadach, a nie pojawiły się żadne okoliczności, które wymagały by, w tym zakresie uznania o konieczności ponownego rozstrzygania. Na pewno taką sytuacją nie był fakt, wykonania kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w sprawie IIK 2237/10, czy też uznania za wykonaną kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25.01.2011 r.. Wskazać należało, że zgodnie z dyspozycją art. 50 ust. 3 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 25 października 2013 r., poz. 1247), jeżeli według niniejszej ustawy czyn objęty prawomocnym wyrokiem skazującym za przestępstwo stanowi wykroczenie, orzeczone środki karne podlegają wykonaniu na podstawie przepisów dotychczasowych. Tym samym, środki karane orzeczone za czyny z art. 178 a § 2 kk, objęte rozstrzygnięciem wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 21 marca 2013 r. sygn. akt IIK 1635/12 winny być wykonywane na dotychczasowy zasadach, a tym samym skutkowało to nie możnością ponownego orzekania, w tym samym zakresie. Zresztą, w taki sposób, Sąd pierwszej instancji postąpił ze środkami karnymi w postaci zakazów prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonymi w pkt II części dyspozytywnej wyroku łącznego z dnia 21.03.2013 r. sygn. akt IIK 1653/12. Tym samym, orzekanie przez Sąd I instancji w zakresie środków karnych w postaci zakazu prowadzenia rowerów w ruchu lądowym było nieuprawnione, z uwagi na powagę rzeczy osądzonej. Utrwalony został w orzecznictwie pogląd, że wydanie nowego wyroku łącznego, wbrew przesłance powagi rzeczy osądzonej, nie powoduje utraty mocy przez poprzedni wyrok łączny, albowiem skutek, o którym mowa w art. 575 § 1 k.p.k., może nastąpić tylko wówczas, gdy spełnione są przesłanki określone w tym przepisie, a zatem gdy zachodzi realna potrzeba wydania nowego wyroku łącznego. Przepisy art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. oraz art. 572 k.p.k. mówią o umorzeniu postępowania; nie ulega jednak wątpliwości, że nie odnoszą się do tej samej sytuacji procesowej. Pierwszy mówi o umorzeniu postępowania w razie stwierdzenia ujemnej przesłanki procesowej, podczas, gdy drugi z wymienionych przepisów nakazuje sądowi wydanie postanowienia o umorzeniu postępowania, jeżeli brak jest warunków do wydania wyroku łącznego, przy czym niewątpliwie chodzi tu o warunki, o których jest mowa w art. 569 § 1 k.p.k., tj. warunki określone w art. 85 k.k. (vide: wyrok SN z dnia 14.03.2013 r. sygn. akt 36/13 publ. Lex). W takiej sytuacji rozstrzygnięcie Sądu I instancji zawarte w zaskarżonym orzeczeniu w pkt II części dyspozytywnej objęte było bezwzględną przyczyną odwoławczą skutkującą uchylenie orzeczenia, przewidzianą w art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k., a określaną jako naruszenie powagi rzeczy osądzonej (art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.). Dalszą konsekwencją powyższych rozważań było uchylenie rozstrzygnięcia z pkt III, w zakresie zaliczenia na poczet orzeczonego łącznego środka karnego zakazu prowadzenia określonego rodzaju pojazdów w ruchu lądowym, tj. rowerów, z dotychczas wykonanych, w tym zakresie środków karnych.

Rozwiewając wszelkie wątpliwości wskazać należy, że w zakresie środków karnych orzeczonych w wyrokach Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w sprawach IIK 1748/10 oraz IIK 2614/10, a także IIK 2237/10, nadal winno być wykonywane rozstrzygnięcie zawarte w pkt II części dyspozytywnej wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 21 marca 2013 r. sygn. akt IIK 1653/12, z uwzględnieniem stosownych zaliczeń z pkt III tych środków dotyczących.

Tym samym, o ile argumentacja podniesiona przez oskarżyciel publicznego w apelacji była w tym zakresie niezasadna, o tyle ostatecznie wniesienie tego środka zaskarżenia doprowadziło do wydania rozstrzygnięcia o jakie on wnosił w pkt 1 i 2 apelacji.

Słuszny co do zasady był zarzut prokuratora, że Sąd I instancji nie wskazał zgodnie z treścią art. 413 § 1 pkt 6 kpk, jako podstawy prawej umorzenia w dalszym zakresie postępowania art. 572 kpk. Nie mniej uchybienie to, mające charakter stricte procesowy, nie miało wpływu na treść rozstrzygnięcia.

Nie mniej, Sąd dokonując z urzędu oceny kary łącznej wymierzonej w pkt I części dyspozytywnej wyroku łącznego przez Sąd I instancji w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności uznał, że w warunkach przedmiotowej sprawy utrzymanie w tym zakresie takiego orzeczenia byłoby rażąco niesprawiedliwe.

Stosownie do treści art. 434 § 2 k.p.k. środek karny wniesiony na niekorzyść oskarżonego może spowodować orzeczenie także na jego korzyść. Zastrzeżenia Sądu Odwoławczego w kontekście wypracowanych na gruncie doktryny i orzecznictwa dyrektyw (przede wszystkim związek przedmiotowo-podmiotowy między poszczególnymi czynami) wymiaru kary łącznej budziła orzeczona kara łączna za pozostające w zbiegu przestępstwa, za które P. J. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 13.03.2007 r. sygn. akt VII K 1464/06 (pkt 3 a i b niniejszego wyroku łącznego) oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 30.10.2007 r. sygn. akt IIK 335/07 ( pkt 4 a niniejszego wyroku łącznego), tj. pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku. Podkreślenia przy tym wymaga, że w zakresie kary łącznej nie mają pierwszorzędnego znaczenia okoliczności podmiotowe, jak i przedmiotowe odnoszące się do poszczególnych skazań mających zostać objętymi karą łączną. Okoliczności te były już bowiem przedmiotem oceny i wartościowania przy wymiarze kary za poszczególne zbiegające się przestępstwa. Przy wymiarze kary łącznej zasadnicze znaczenie mają natomiast takie okoliczności, jak ilość poszczególnych skazań podlegających łączeniu oraz istniejący związek pomiędzy tymi przestępstwami, jak również odstępy czasu dzielące poszczególne czyny. Przy czym, w przedmiotowej sprawie znaczenie miała również okoliczność związana, z faktem podstaw wydania nowego rozstrzygnięcia o karze łącznej. Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze konieczność wydania ponownego wyroku łącznego wobec P. J., wiązał z wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 25 października 2013 r., poz. 1247) i faktem, że Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze postanowieniem z dnia 16 stycznia 2014 r. o sygn. akt IIK 335/07, pierwotnie wymierzoną za czyn z art. 278 § 1 kk, karę 4 miesięcy pozbawienia wolności (a objętą karą łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 21 marca 2013 r. sygn. akt IIK 1653/12) zamienił, na karę 30 dni aresztu. Skoro, zaś zdaniem Sądu Odwoławczego, w wyroku łącznym z dnia 21.03.2013 r. sygn. akt IIK 1653/12 wymierzono karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, rażąco niesprawiedliwym rozstrzygnięciem było orzeczenie kary 3 lat pozbawienia wolności, za tożsame czyny i obejmujące tożsame jednostkowe kary, pomijające jednak orzeczoną w wyniku kontrawencjonalizacji karę 30 dni aresztu, za czyn z pkt 4 b części wstępnej wyroku, która pierwotnie wynosiła 4 miesiące pozbawienia wolności, a z oczywistych względów nie mogła podlegać połączeniu. Orzeczona, w takiej sytuacji względem skazanego kara łączna 3 lat pozbawienia wolności razi swą surowością, tym bardziej, że skazany musi jeszcze odbyć oddzielnie, nie podlegającą przecież łączeniu karę 30 dni aresztu orzeczoną z za czyn 4 b części wstępnej wyroku. W tym miejscu podkreślić należy, że wyrok łączny to instytucja karnoprocesowa, której zadaniem jest realizacja prawa karnego materialnego w zakresie kary łącznej wobec osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów na kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu. Istota tego wyroku sprowadza zaś skazania za przestępstwa objęte rożnymi wyrokami do takiej sytuacji, jaka miałaby miejsce gdyby wszystkie popełnione przez sprawcę i pozostające w zbiegu realnym przestępstwa ujawnione i następnie objęte zostały jednym postępowaniem i tym samym zachodziły warunki do orzekania w wyroku skazującym kary łącznej (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 14 grudnia 2006 r. II AKa 150/06 LEX nr 283399). Tym samym Sąd Odwoławczy doszedł do przekonania, iż w tej sytuacji kara łączna 2 lat i 6 miesięcy będzie karą realizującą powyższe postulaty, jak i sprawiedliwą. Stąd też orzeczono jak w pkt. I i obniżono karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną w pkt. 1 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku.

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok jako słuszny i prawidłowy podlegał utrzymaniu w mocy (art. 437§1 k.p.k.).

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze i § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy adw. I. G. kwotę 120 zł wraz z kwotą 27,60 zł tytułem podatku od towarów i usług za obronę skazanego w sprawach o wydanie wyroku łącznego.

Mając na uwadze sytuację materialną skazanego oraz fakt odbywania przez niego kary pozbawienia wolności Sąd Okręgowy na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolnił P. J. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.