Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2013r.

Sąd Okręgowy w Słupsku w S. Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Ewa Sławińska- Klamann

Protokolant: st.sekr.sądowy Joanna Adamczyk-Podolska

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2013r. w Słupsku

na rozprawie sprawy

z odwołania K. K.

z udziałem zainteresowanego K. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 26 czerwca 2012 r. znak dec. (...)

w sprawie K. K.

z udziałem zainteresowanego K. S. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o ustalenie objęcia ubezpieczeniem społecznym

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. w ten sposób, że stwierdza, iż K. K. podlega obowiązkowi ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę zawartej z K. S. (1) od dnia 20 lutego 2012 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.stwierdził, że K. K.od dnia 20.02.2012 r. nie podlega obowiązkowi ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę zawartej z (...)–NAPRAWA-K. S. (1).

Odwołanie od decyzji wniosła K. K. i jej pracodawca K. S. (1). Nie zgodzili się z powyższą decyzją. Decyzję uznali za krzywdzącą i niesłuszną.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. w odpowiedzi na odwołania wniósł o ich oddalenie i zasądzenie na rzecz organu rentowego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W przekonaniu organu rentowego okoliczność zatrudnienia i stan sprawy pozwala na przyjęcie ustalenia, iż umowa o pracę została zawarta dla pozoru, a jej celem nie było podjęcie zatrudnienia, lecz stworzenie podstaw prawnych do uzyskania dodatkowych świadczeń z ubezpieczenia społecznego przewidzianych w razie choroby i macierzyństwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Od dnia 20.02.2012 roku K. K., wykształcenie podstawowe, została zatrudniona w (...) K. S. (1)w P.na podstawie umowy o pracę na stanowisku pracownika gospodarczego. Umowa została zawarta na czas określony do dnia 19.02.2013 roku, w pełnym wymiarze czasu pracy, z minimalnym wynagrodzeniem miesięcznym brutto 1.500 zł. Miejsce wykonywania pracy przez K. K.zostało określone na miejscowość (...)/(...). Do jej obowiązków należało sprzątanie biura, WC oraz samochodów wydawanych po naprawie.

( dowód: umowa o pracę z dnia 20.02.2012 roku – akta osobowe ubezpieczonej, świadectwo szkolne ukończenia szkoły podstawowej- akta osobowe ubezpieczonej)

Ubezpieczona dla płatnika składek jest osobą obcą. Pracodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na blacharstwie i lakiernictwie samochodowym. Działalność jest prowadzona w P.. Jest to działalność dochodowa. Ubezpieczona została zatrudniona z polecenia wspólnego znajomego M. S. (1). Pracodawca nie zatrudnił nikogo w miejsce ubezpieczonej. Podczas nieobecności ubezpieczonej sam wykonywał prace, które ona wykonywała w trakcie świadczenia u niego pracy. Pracowników szuka na własną rękę, z polecenia znajomych.

( dowód: zeznania zainteresowanego –k. 82 v. w zw. z k. 84 akt sprawy (00:13:57-00:21:18)

Płatnik składek dokonał zgłoszenia ubezpieczonej do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego od dnia 20.02.2012 roku poprzez złożenie dokumentu ZUS ZUA z datą wypełnienia 21.02.2012.

( dowód : ZUS-ZUA – k. 15 akt ZUS)

Pracodawca skierował K. K.na badania lekarskie do lekarza Medycyny Pracy celem stwierdzenia przeciwwskazań do pracy na stanowisku: pracownika gospodarczego. Lekarz medycyny pracy stwierdził brak przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na w/w stanowisku. Datę następnego badania okresowego wyznaczono na dzień 20.02.2014 roku.

( dowód: zaświadczenie lekarskie –akta osobowe ubezpieczonej)

K. K.rozpoczęła w dniu podpisania umowy o pracę tj. 20.02.2012 r. faktyczne świadczenie pracy w zakładzie (...)w (...) (...). Ubezpieczona była dowożona na miejsce pracy z U.przez pracodawcę do P.. Pracowała od godz. 8.00 do 16.00 od poniedziałku do piątku. Sprzątała samochody, biuro, WC, halę. Nadto przygotowywała elementy do malowania. W trakcie świadczenia pracy była widziana przez klientów K. S. (1)oraz jego dostawcę materiałów świadka S.. W momencie podjęcia pracy była w 7 tygodniu ciąży. 27.02.2012 r. zgłosiła się do ginekologa, gdzie rozpoznano ciążę 7 tygodni + 6 dni (badanie USG). 22.03,2012 r. trafiła do szpitala z zagrożeniem poronienia. Do końca ciąży już nie świadczyła pracy, była na zwolnieniu lekarskim wystawionym przez ginekologa prowadzącego ciążę W. K.. Świadek W. K.zeznał, że wystawienie zwolnienia lekarskiego ubezpieczonej było uzasadnione.

( dowód: karta ciąży – k. 21-21 v. akt sprawy, wyjaśnienia ubezpieczonej – k. 16 v. w zw. k. 18 akt sprawy (00:02:03-00:09:40), wyjaśnienia ubezpieczonego – k. 16 v. w zw. z k. 18 akt sprawy (00:09:41-00:14:21), zeznania świadka S.- k. 37 v. w zw. z k. 39 akt sprawy (00:06:26-00:09:40), zeznania świadka L. C. (1)– k. 37 v. w zw. z k. 39 akt sprawy (00:09:41-00:12:51), zeznania świadka K. S. (1)– k. 37 w zw. z k. 39 akt sprawy (00:12:52- 00:15:53), zeznania świadka D. A.– k. 58 v. w zw. z k. 60 akt sprawy (00:02:53-00:09:54), zeznania ubezpieczonej – k. 58v.-59 w zw. z k. 60 akt sprawy (00:16:15-00:24:00), zeznania świadka – k. 82-82 v. w zw. z k. 84 akt sprawy (00:01:57-00:13:08), zeznania zainteresowanego – k. 82 v. w zw. z k. 84 akt sprawy (00:13:57-00:21:18), dokumentacja ciążowa- koperta k. 48 akt sprawy.

Za wykonaną pracę ubezpieczona K. K. otrzymała stosowne wynagrodzenie, które pokwitowała na liście płac. Pracodawca prowadził ewidencję czasu pracy. Ubezpieczona podpisała listy obecności.

bezsporne

Na podstawie akt sprawy i dokumentacji medycznej biegły sądowy z zakresu ginekologii w osobie dr S. K. stwierdził, że stan zdrowia ubezpieczonej K. K. pozwalał na wykonywanie zatrudnienia związanego ze sprzątaniem samochodów i pomieszczeń biurowych od 20.02.2012 r., a nawet czyszczenie elementów do wyklepania i czyszczenie zdjętych gum izolacyjnych i innych elementów. Biegły wyjaśnił, że o tym czy ubezpieczona chciała pracować w opisanych warunkach , a nawet znacznie trudniejszych i ryzykownych dla ciąży decyduje ona sama. Wiele bowiem jest życiowych sytuacji, że kobiety do końca ciąży pracują w trudnych i często szkodliwych warunkach, ale nie mają innego wyjścia, bo mają na utrzymaniu dzieci i mieszkanie, a często są same.

( dowód: protokół badań sądowo-lekarskich z dnia 13.11.2012 roku – k. 49 akt sprawy)

Organ rentowy nie kwestionował opinii biegłego.

bezsporne

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej K. K. było zasadne i jako takie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. nr 137 poz. 887 ze zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym podlegają pracownicy. Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, a pracodawca do zatrudnienia go za wynagrodzeniem. Art. 22 kp określa podstawowe cechy charakterystyczne stosunku pracy i zarazem podstawowy cel społeczno- gospodarczy. Jest to relacja prawna pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, której główną treść stanowi zobowiązanie się pracownika do ciągłego, osobistego wykonywania określonego rodzaju pracy na rzecz pracodawcy pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym, a pracodawcy do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem.

Nawiązanie stosunku pracy w świetle art. 11 kp wymaga zgodnego oświadczenia woli pracodawcy oraz pracownika, przy czym zgodnie z art. 83 kc nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Oświadczenie woli złożone jest dla pozoru wtedy, gdy z góry powziętym zamiarem stron brak jest woli wywołania skutków prawnych, przy jednoczesnej chęci wprowadzenia innych osób lub organów w błąd, co do rzekomego dokonania określonej czynności prawnej.

W każdej sytuacji tego rodzaju, szczegółowego wyjaśnienia wymaga okoliczność, czy pomiędzy stronami nastąpiło nawiązanie stosunku pracy, rezultatem czego będzie skutek wynikający z systemu ubezpieczeń społecznych w postaci podlegania pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu, czy też zgłoszenie miało charakter fikcyjny, a to z tej przyczyny, że pomimo zawartej umowy o pracę nie nastąpiło nawiązanie stosunku pracy.

Problematyka pozorności umów o pracę była przedmiotem orzecznictwa Sądu Najwyższego, który w wyroku z dnia 17 grudnia 1996 r. (w sprawie II UKN 32/96 OSNAP 1997/15/275) wyraził pogląd, iż nie podlega ubezpieczeniu społecznemu w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. nr 25 poz. 137 ze zm.) osoba, która zawarła fikcyjną umowę o pracę. Z kolei w wyroku z dnia 17 marca 1998 r. (II UKN 568/97 OSNAP 1999/5/187) Sąd Najwyższy wywiódł, że umowa o pracę zawarta wyłącznie dla celów nabycia prawa do wcześniejszej emerytury jest pozorna. Natomiast w wyroku z dnia 23 września 1998 r. Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż przepis art. 22 § 1 ¹ kp nie stwarza prawnego domniemania zawarcia umowy o pracę, przez co o rodzaju zawartej umowy rozstrzyga zgodna wola stron. Organ rentowy może kwestionować rodzaj łączącej strony umowy albo jako zawartej dla pozoru (art. 83 kc w zw. z art. 300 kp), albo jako mającej na celu obejście ustawy (art. 58 § 1 kc w zw. z art. 300 kp)- (por. wyrok SN z 23.09.1998 r. II UKN 229/98 OSNAP 1999/19/627 podobnie OSNAP 2000/8/323).

Stanowisko organu rentowego co do podstawy prawnej, a tym samym przyczyn nieważności umowy o pracę z dnia 20.02.2012 roku jest niekonsekwentne.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ rentowy wskazał, iż strony zawarły umowę skutkującą obowiązkiem ubezpieczeń społecznych tylko i wyłącznie z uwagi na ciążę K. K., w celu uzyskania uprawnień do świadczeń z pracowniczych ubezpieczeń społecznych. W istocie wskazywał więc, że strony zawarły umowę w celu obejścia prawa. Natomiast w odpowiedzi na odwołanie wskazuje, iż w przekonaniu organu rentowego strony zawarły umowę jedynie dla pozoru, a jej celem nie było kontynuowane zatrudnienia, lecz uzyskanie przez ubezpieczoną uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia społecznego z tytułu macierzyństwa.

W pierwszej kolejności należy zatem wyjaśnić istotę pozorności czynności prawnych oraz istotę czynności zmierzających do obejścia prawa.

Zgodnie z treścią art. 58 § 1 kc czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

Natomiast stosownie do treści art. 83 § 1 kc nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności.

Rzeczą Sądu w przedmiotowej sprawie było ustalenie, czy pracodawca zawarł z wnioskodawczynią umowę o pracę w celu świadczenia pracy, czy też jak wskazywał organ rentowy strony rzeczywiście złożyły oświadczenia woli jedynie dla pozoru bądź celem obejścia ustawy, co rodziłoby skutek w postaci bezwzględnej nieważności umowy.

Sąd w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy doszedł do przekonania, iż odwołanie zasługiwało na uwzględnienie. Nie można bowiem podzielić stanowiska organu rentowego.

Sąd podziela tym samym pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy, który stwierdził, iż nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa (art. 58 § 1 KC w związku z art. 300 KP) (por. wyrok SN z 14.03.2001 r. II UKN 258/00 OSNP 2002/21/527).

Fakt świadczenia przez wnioskodawczynię pracy wykazały zarówno dowody osobowe jak i przedstawione dokumenty.

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom zarówno samej ubezpieczonej oraz zeznaniom przesłuchanego w sprawie zainteresowanego K. S. (1)i świadków S., D. A., L. C. (1), K. S. (2), W. K..

Z uwagi na szczegółowość zeznań Sąd podzielił stanowisko ubezpieczonej, iż faktycznie została ona zatrudniona, przystąpiła do wykonywania pracy i pracę swoją wykonywała aż do chwili, kiedy było to możliwe tj. do dnia 22.03.2012 roku kiedy stała się niezdolna do pracy. Tym samym nie można uznać, że strony zawarły umowę o pracę jedynie dla pozoru. K. K.miała ustnie określone obowiązki i postępowanie dowodowe wykazało, że obowiązki te wykonywała. Świadek L. C. (1)zeznał, że ubezpieczona ,,odkurzała samochód, tapicerkę sprzątała, sprzątała halę.”, natomiast świadek D. A.zeznał, iż ,,widywał ubezpieczoną jak tam pracowała, sprzątała samochód, czasem sprzątała łazienkę. Widziałem ubezpieczoną przy czynnościach sprzątania”.

Tym samym, w ocenie Sądu, brak jest podstaw do przyjęcia, że umowa zawarta w dniu 20.02.2011 r. była jedynie umową pozorną. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazywał bowiem, że K. K. faktycznie wykonywała pracę od dnia 20.02.2012 roku do 21.03.2012 roku. Następnie przebywała na zwolnieniu lekarskim, a obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim.

Rozważenia wymagał zatem zarzut obejścia prawa. Czynności mające na celu obejście prawa zawierają pozór zgodności z ustawą a ustalenie, czy czynność została podjęta w celu jego obejścia wymaga uwzględnienia całokształtu konsekwencji prawnych z niej wynikających dla podmiotów danego stosunku prawnego. Skutki takiej czynności, które są objęte zamiarem stron naruszają zakazy lub nakazy ustawowe.

Skutkiem tym, w ocenie organu rentowego, było stworzenie podstaw do korzystania przez K. K. ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego przy jednoczesnym braku woli kontynuowania zatrudnienia.

Nie można przy tym wykluczyć, iż cel w postaci zapewnienia ubezpieczonej świadczeń z ubezpieczeń społecznych był brany pod uwagę przez strony umowy. Wskazuje na to doświadczenie życiowe.

Należy więc rozważyć, czy chęć uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego była to jedyna przyczyna sprawcza zawarcia umowy.

Nie budzi wątpliwości, że K. K.była w 7 tygodniu ciąży w momencie podjęcia zatrudnienia w A. N. K. S. (1). Na podstawie akt sprawy i dokumentacji medycznej biegły sądowy z zakresu ginekologii w osobie dr S. K.stwierdził, że stan ubezpieczonej K. K.umożliwiał jej wykonywanie zatrudnienia związanego ze sprzątaniem samochodów i pomieszczeń biurowych od dnia 20.02.2012 roku, a nawet czyszczenie elementów do wyklepania i czyszczenie zdjętych gum izolacyjnych i innych elementów. Biegły podniósł, że 22.03.2012 r. ubezpieczona trafiła do szpitala z zagrożeniem poronieniem 22.03.2012 r., a później brak jest dokumentów na to, że to zagrożenie istniało do końca ciąży. Zeznający w sprawie świadek – lekarz prowadzący ciążę ubezpieczonej W. K.zeznał, że zwolnienie wystawione przez niego w związku z zagrożeniem ciąży było w pełni uzasadnione.

Przy ocenie biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywująca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości w sprawie. ( tak wyrok SN 1987.10.13 II URN 228/87 PiZS 1988/7/62).

W ocenie Sądu opinia biegłego sądowego jest stanowcza i zdecydowana, nie pozostawiają wątpliwości co do stanu zdrowia ubezpieczonej umożliwiającego wykonywanie pracy na stanowisku pracownika gospodarczego.

Nie budzi również wątpliwości, że K. K.rozpoczęła świadczenie pracy w dniu wskazany w umowie z pracodawcą, tj. w dniu 20.02.2012 roku. Została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych, została skierowana na badania do lekarza medycyny pracy, za świadczoną prace pobierała wynagrodzenie, podpisywała swoją obecność w pracy na listach obecności prowadzonych przez pracodawcę, świadczyła prace w pełnym wymiarze czasu pracy, co zostało potwierdzone zeznaniami świadka S., D. A., L. C. (1)oraz K. S. (1). Świadkowie D. A., L. C. (1)oraz K. S. (1)to kliencie pracodawcy ubezpieczonej, którzy korzystali w spornym okresie z jego usług blacharsko-lakierniczych, a świadek M. S. (2)to dostawca materiałów niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej przez zainteresowanego K. S. (1).

Zeznania świadków w tym zakresie jako jasne, rzeczowe, logiczne i spójne Sąd uznał za wiarygodne. Sąd dał w pełni wiarę powyższym zeznaniom, gdyż są one spójne i zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem.

Sam fakt, że wnioskodawczyni w dniu zawarcia umowy była w ciąży nie świadczył jeszcze w ocenie Sądu, iż zawierając umowę działała w celu obejścia prawa.

Nie można bowiem zakładać, iż każda kobieta w ciąży poszukując zatrudnienia działa w celu obejścia prawa i uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Założenie takie powodowałoby niedopuszczalną dyskryminację kobiet w ciąży, co jest niedopuszczalne. Zawsze zatem należy ocenić realne możliwości i przydatność kobiety ciężarnej do wykonywania określonej pracy i potrzebę podjęcia przez nią zatrudnienia .

Praca w charakterze pracownika gospodarczego nie jest pracą zakazaną dla kobiet w ciąży, w przypadku prawidłowego przebiegu ciąży i przestrzegania zasad bhp w miejscu pracy, nie zagraża też zdrowiu dziecka ani bezpieczeństwu kobiety ciężarnej. Może być wykonywana, aż do dnia bezpośrednio poprzedzającego rozpoczęcie porodu.

Obowiązki swoje wykonywała sumiennie, nie było żadnych zastrzeżeń co do sposobu wykonywania przez nią pracy.

Wskazane powyżej okoliczności, w przekonaniu Sądu świadczyły jednoznacznie o tym, iż nie można przypisać stronom umowy z dnia 20.02.2012 r. chęci obejścia ustawy. Nie było możliwym ustalenie takiego zamiaru w świetle okoliczności ujawnionych w sprawie. Ustalenie bowiem zamiaru nie było możliwe, jeżeli wziąć pod uwagę okoliczności podjęcia zatrudnienia jak również stan zdrowia ubezpieczonej w momencie zawierania umowy o pracę i sposób wywiązywania się przez nią z powierzonych jej obowiązków. Sam fakt, że ubezpieczona była w ciąży w momencie podpisania umowy o pracę sam w sobie nie przesądza o obejściu przez nią prawa.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 06 lutego 2006 roku, w sprawie III UK 156/05 stwierdził, że samo zawarcie umowy o pracę w okresie ciąży, nawet gdyby głównym motywem było uzyskanie zasiłku macierzyńskiego nie jest naganne, ani tym bardziej sprzeczne z prawem. W teorii prawa cywilnego uznaje się, że czynnością prawna podjętą w celu obejścia ustawy jest czynność, wprawdzie nie objęta zakazem prawnym, ale przedsięwzięta w celu osiągnięcia skutku zakazanego przez prawo. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 listopada 2004 roku (sygn. akt I PK 42/04, OSNP 2005, nr 14, poz. 209) stwierdził, że ,,czynności mające na celu obejście ustawy (in freudem legis) zawierają jedynie pozór zgodności z ustawą. Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy polega na takim ukształtowaniu jej treści, która z punktu widzenia formalnego (pozornie) nie sprzeciwia się ustawie, ale w rzeczywistości (w znaczeniu materialnym) zmierza do zrealizowania celu, którego osiągnięcie jest przez nią zakazane. Chodzi tu zatem o wywołanie skutku sprzecznego z prawem” (podobnie również wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2005 roku, II UK 141/04, OSNP 2005, nr 15, poz. 235; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05). Ujmując sprawę z pewnym uproszczeniem należy stwierdzić, że obejście ustawy to zachowanie podmiotu prawa, który napotykając prawny zakaz dokonania określonej czynności prawnej ,,obchodzi” go w ten sposób, że dokonuje innej niezakazanej formalnie czynności w celu osiągnięcia skutku związanego z czynnością zakazaną, a tym samym sprzecznego z prawem.

Skorzystanie z zasiłków z ubezpieczenia społecznego, nie może być uznane za cel, którego osiągnięcie jest sprzeczne z prawem (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05). Skorzystanie z ochrony gwarantowanej pracowniczym ubezpieczeniem społecznym jest legalnym celem zawierania umów o pracę ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05). Może on nawet być głównym motywem nawiązania stosunku pracy, zamiast wykonywania pracy na innych podstawach prawnych .

Zawierając umowy o pracę strony kierują się różnymi motywami indywidualnymi, które należy odróżnić od causae czynności prawnej (typowego celu czynności prawnej). Między innymi, jak wskazał Sąd Najwyższy, zawarcie umowy o pracę, choćby zmierzało do uzyskania zwolnienia od kosztów sądowych, czy uzyskania kredytu bankowego, nie jest obejściem ustawy (zob. powołany wyżej wyrok z 25 listopada 2004 roku, I PK 42/04, wyrok Sądu Najwyższego z 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05). Podobnie takiego zarzutu nie można postawić umowie o pracę nienaruszającej art. 22 k.p., nawet gdy jej cel dyktowany był wyłącznie chęcią uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego (zob. powołany wyżej wyrok z 25 listopada 2004 roku, I PK 42/04, wyrok Sądu Najwyższego z 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05). W szczególności trudno uznać, że dążenie kobiety ciężarnej do uzyskania takiej ochrony jest sprzeczne z prawem. Przeciwnie jest to zachowanie rozsądne i uzasadnione zarówno z osobistego, jak i społecznego punktu widzenia (wyrok Sadu Najwyższego z dnia 09 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05).

Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴§ 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, iż ubezpieczona K. K. podlega obowiązkowi ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o prace zawartej z K. S. (1) od dnia 20.02.2012 r., o czym orzeczono w sentencji wyroku.