I CZ 109/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 109/07
POSTANOWIENIE
Dnia 5 października 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi S.M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w P. z dnia 25 października 2006 r., sygn. akt [...] wydanego
w sprawie z powództwa S.M.
przeciwko E.M., J.M., K.M. i M.M.
o wydanie nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 5 października 2007 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 19 czerwca 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w P. postanowieniem z dnia 19 czerwca 2007 r. odrzucił
skargę powoda S.M. o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku tego Sądu z
dnia 25 października 2006 r., uwzględniającego apelację pozwanej od wyroku Sądu
Rejonowego w P. z dnia 23 lutego 2006 r. Podniósł, że nie spełniała ona wymagań
przewidzianych dla pisma procesowego, tj. nie zawierała oznaczenia wszystkich
stron postępowania, jak również nie wskazywała ich adresów, a wezwanie do
usunięcia tych braków nie zostało wykonane w terminie.
W zażaleniu pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia i nadanie skardze dalszego biegu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postępowanie ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia (art. 4241
– 42412
k.p.c.) nie jest kontynuacją
postępowania zakończonego prawomocnie kwestionowanym orzeczeniem sądu
drugiej instancji a wyjątkowo pierwszej instancji. Skarga ta nie jest nawet
nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia do jakich należy zaliczyć skargę kasacyjną
i skargę o wznowienie postępowania, gdyż nie zmierza do zmiany bądź uchylenia
kwestionowanego orzeczenia (przewidziany w art. 42411
§ 3 k.p.c. wypadek jest
całkowitym wyjątkiem). Jest to nowy nadzwyczajny środek umożliwiający skuteczne
dochodzenie od Skarbu Państwa roszczenia odszkodowawczego
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2005 r., V CZ 61/05,
z dnia 21 marca 2006, V CZ 6/06 i z dnia 18 kwietnia 2007, V CZ 26/07
niepublikowane)
Skarga jest środkiem wysoce sformalizowanym i także z tego względu
powinna spełniać wszystkie wymagania przewidziane dla pisma procesowego,
jak również dla pisma, które jest pierwszym w sprawie (art. 126 § 2 k.p.c.).
Skoro więc nie wskazywała pozwanych w sprawie była dotknięta brakiem
określonym w art. 126 § 1 pkt 1 k.p.c., a z kolei nie wskazanie ich adresów
stanowiło obrazę art. 126 § 2 k.c.
Trzeba zgodzić się ze skarżącym, że wezwanie z dnia 18 maja 2007 r.
do uzupełnienia tych braków formalnych nie odpowiadało wymaganiom określonym
3
w art. 130 § 1 k.p.c., gdyż nie oznaczało rodzaju wad, co w istocie wykluczało
zastosowanie wskazanej sankcji (por. np. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia
4 lipca 1960 r., II CZ65/60, RPEiS 1961, nr 3, poz. 373).
Sąd Najwyższy bada jednak także, tzw. wymagania konstrukcyjne skargi,
bez spełnienia których podlega ona odrzuceniu a limine (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 17 czerwca 2005 r., III CZP 49/05, OSNC 2005 nr 10, poz.
180) Względy ekonomi procesowej przemawiały za tym, aby uczynić to także
w ramach postępowania zażaleniowego.
Wniesiony przez pełnomocnika powoda środek nie spełnia przede wszystkim
wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 4 i 5 k.p.c.
Przewidziana w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. przesłanka uprawdopodobnienia
szkody zostaje spełniona jeżeli skarżący powoła w skardze nie tylko znane mu
fakty, które wskazują na związek pomiędzy zaskarżonym orzeczeniem
a doznanymi skutek jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, określając
ich rodzaj i rozmiar, a nadto powołał dowody lub co najmniej ich surogaty, które
uczynią twierdzenie o wyrządzeniu szkody wiarygodnym uprawdopodobnienia
szkody (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 2006 r., IV CNP
38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia 23 marca 2006 r., IV CNP 23/06
i z dnia 15 lutego 2006 r. IV CNP 7/05 niepublikowane
Wymaganie przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. nie jest spełnione jeżeli
skarżący, bez przeprowadzenia analizy prawnej w zakresie możliwości wzruszenia
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych, ogranicza tę cześć
skargi do stwierdzenia, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje skarga
kasacyjna (por postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 sierpnia 2005 r., I CNP
5/05, OSNC 2006, nr 1, poz.17).
W ostatecznym więc rozrachunku zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu.
Z tego względu zażalenie uległo oddaleniu (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 5 października 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi S.M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w P. z dnia 25 października 2006 r., sygn. akt [...] wydanego
w sprawie z powództwa S.M.
przeciwko E.M., J.M., K.M. i M.M.
o wydanie nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 5 października 2007 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 19 czerwca 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w P. postanowieniem z dnia 19 czerwca 2007 r. odrzucił
skargę powoda S.M. o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku tego Sądu z
dnia 25 października 2006 r., uwzględniającego apelację pozwanej od wyroku Sądu
Rejonowego w P. z dnia 23 lutego 2006 r. Podniósł, że nie spełniała ona wymagań
przewidzianych dla pisma procesowego, tj. nie zawierała oznaczenia wszystkich
stron postępowania, jak również nie wskazywała ich adresów, a wezwanie do
usunięcia tych braków nie zostało wykonane w terminie.
W zażaleniu pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia i nadanie skardze dalszego biegu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postępowanie ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia (art. 4241
– 42412
k.p.c.) nie jest kontynuacją
postępowania zakończonego prawomocnie kwestionowanym orzeczeniem sądu
drugiej instancji a wyjątkowo pierwszej instancji. Skarga ta nie jest nawet
nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia do jakich należy zaliczyć skargę kasacyjną
i skargę o wznowienie postępowania, gdyż nie zmierza do zmiany bądź uchylenia
kwestionowanego orzeczenia (przewidziany w art. 42411
§ 3 k.p.c. wypadek jest
całkowitym wyjątkiem). Jest to nowy nadzwyczajny środek umożliwiający skuteczne
dochodzenie od Skarbu Państwa roszczenia odszkodowawczego
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2005 r., V CZ 61/05,
z dnia 21 marca 2006, V CZ 6/06 i z dnia 18 kwietnia 2007, V CZ 26/07
niepublikowane)
Skarga jest środkiem wysoce sformalizowanym i także z tego względu
powinna spełniać wszystkie wymagania przewidziane dla pisma procesowego,
jak również dla pisma, które jest pierwszym w sprawie (art. 126 § 2 k.p.c.).
Skoro więc nie wskazywała pozwanych w sprawie była dotknięta brakiem
określonym w art. 126 § 1 pkt 1 k.p.c., a z kolei nie wskazanie ich adresów
stanowiło obrazę art. 126 § 2 k.c.
Trzeba zgodzić się ze skarżącym, że wezwanie z dnia 18 maja 2007 r.
do uzupełnienia tych braków formalnych nie odpowiadało wymaganiom określonym
3
w art. 130 § 1 k.p.c., gdyż nie oznaczało rodzaju wad, co w istocie wykluczało
zastosowanie wskazanej sankcji (por. np. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia
4 lipca 1960 r., II CZ65/60, RPEiS 1961, nr 3, poz. 373).
Sąd Najwyższy bada jednak także, tzw. wymagania konstrukcyjne skargi,
bez spełnienia których podlega ona odrzuceniu a limine (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 17 czerwca 2005 r., III CZP 49/05, OSNC 2005 nr 10, poz.
180) Względy ekonomi procesowej przemawiały za tym, aby uczynić to także
w ramach postępowania zażaleniowego.
Wniesiony przez pełnomocnika powoda środek nie spełnia przede wszystkim
wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 4 i 5 k.p.c.
Przewidziana w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. przesłanka uprawdopodobnienia
szkody zostaje spełniona jeżeli skarżący powoła w skardze nie tylko znane mu
fakty, które wskazują na związek pomiędzy zaskarżonym orzeczeniem
a doznanymi skutek jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, określając
ich rodzaj i rozmiar, a nadto powołał dowody lub co najmniej ich surogaty, które
uczynią twierdzenie o wyrządzeniu szkody wiarygodnym uprawdopodobnienia
szkody (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 2006 r., IV CNP
38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia 23 marca 2006 r., IV CNP 23/06
i z dnia 15 lutego 2006 r. IV CNP 7/05 niepublikowane
Wymaganie przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. nie jest spełnione jeżeli
skarżący, bez przeprowadzenia analizy prawnej w zakresie możliwości wzruszenia
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych, ogranicza tę cześć
skargi do stwierdzenia, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje skarga
kasacyjna (por postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 sierpnia 2005 r., I CNP
5/05, OSNC 2006, nr 1, poz.17).
W ostatecznym więc rozrachunku zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu.
Z tego względu zażalenie uległo oddaleniu (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).