Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2016r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Polikowska

Protokolant: Joanna Szmel

po rozpoznaniu w dniach: 13.02.2015r., 13.03.2015r., 24.04.2015r., 20.05.2015r., 19.06.2015r., 21.08.2015r., 23.09.2015r., 4.11.2015r., 9.12.2015r., 20.01.2016r.

s p r a w y :

1.  D. L.

syna R. i L. zd. H.

urodzonego w dniu (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w przedziale czasowym pomiędzy 20.06.2014r. a 22.06.2014 r. w miejscowości (...) gm. B. nakłaniał B. B. oraz K. W. do dokonania kradzieży z włamaniem do budynku jednorodzinnego w S., usytuowanego na działce nr (...) należącego do M. R., w ten sposób, że opowiadał im o miejscu usytuowania budynku oraz zawartości wartościowych przedmiotów w nim się znajdujących oczekując w zamian zapłaty w formie pieniężnej po dokonanej kradzieży z włamaniem przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 13.10.2011r. sygn. akt IIK 377/11 za czyn z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat, a następnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 14.01.2010r. sygn. akt IIK 856/09 za czyn z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności którą odbył od 06.12.2012r. do 29.01.2013r. a następie od 29.01.2013r. do 04.09.2013r. poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego,

tj. o czyn z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

2.  K. W.

syna K. i M. zd. A.

urodzonego w dniu (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w okresie pomiędzy 24.06.2014r. a 25.06.2014 r. w S., działając wspólnie i w porozumieniu z B. B. dokonał kradzieży z włamaniem do budynku jednorodzinnego usytuowanego na działce nr (...), w ten sposób, że po uprzednim podważeniu przy pomocy nieustalonego narzędzia mechanizmu zawiasu w uchylnym oknie piwnicy, otworzył je, wszedł do wnętrza domu skąd zabrał w celu przywłaszczenia elektronarzędzia w postaci: kompresora model (...), dwóch wkrętarek akumulatorowych m-ki W. z ładowarkami i dodatkowymi akumulatorami, dwóch szlifierek kątowych m-ki M., wiertarki udarowej m-ki B., wiertarki udarowej m-ki M., wiertarki udarowej m-ki M. (...), piły do granitu m-ki P., wyrzynarki m-ki P., piły łańcuchowej elektrycznej m-ki M., odkurzacza przemysłowego m-ki P. z rurami ssącymi i końcówkami, dwóch sztuk wkrętarek m-ki P., czterech poziomic stalowych o długościach 60 cm, 80 cm, 120 cm i 200 cm, 10 mb przewodu elektrycznego 3 x 2,5, 100 mb przewodu elektrycznego 3 x 1,5; 15 sztuk kolanek plastikowych Fi 32, czym spowodował straty w łącznej kwocie łącznej 17.300 zł na szkodę M. R. przy czym zarzucanego czynu mu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 19.07.1999 r. w sprawie IIK 629/99 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresie od 16.08.2000 r. do 16.01.2001r. oraz Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22.01.2001r. w sprawie sygn. akt IIK 1479/00 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z w zw. z art. 91 § 1 kk i po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresie od 30.05.2001r. do 10.10.2001r. oraz od 20.10.2001r. do 09.06.2003 r. oraz wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 06.06.2003r. w sprawie sygn. akt IIK 54/03 obejmujących wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22.01.2001r. w sprawie sygn. akt IIK 1479/00, Sądu Rejonowego w Jaworze z dnia 28.06.2002r. w sprawie IIK 467/01 i Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze w sprawie IIK 397/02 a następnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 13.06.2007r. sygn. akt IIK 136/07 za czyny z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk na karę łączną 3 lat pozbawienia wolności którą odbył w okresie od 06.04.2008 r. do 26.02.2010r.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

3.  B. B.

syna K. i W. zd. B.

urodzonego w dniu (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w okresie pomiędzy 24.06.2014r. a 25.06.2014 r. w S., działając wspólnie i w porozumieniu z K. W. dokonał kradzieży z włamaniem do budynku jednorodzinnego usytuowanego na działce nr (...), w ten sposób, że po uprzednim podważeniu przy pomocy nieustalonego narzędzia mechanizmu zawiasu w uchylnym oknie piwnicy, otworzył je, wszedł do wnętrza domu skąd zabrał w celu przywłaszczenia elektronarzędzia w postaci: kompresora model (...), dwóch wkrętarek akumulatorowych m-ki W. z ładowarkami i dodatkowymi akumulatorami, dwóch szlifierek kątowych m-ki M., wiertarki udarowej m-ki B., wiertarki udarowej m-ki M., wiertarki udarowej m-ki M. (...), piły do granitu m-ki P., wyrzynarki m-ki P., piły łańcuchowej elektrycznej m-ki M., odkurzacza przemysłowego m-ki P. z rurami ssącymi i końcówkami, dwóch sztuk wkrętarek m-ki P., czterech poziomic stalowych o długościach 60 cm, 80 cm, 120 cm i 200 cm, 10 mb przewodu elektrycznego 3 x 2,5, 100 mb przewodu elektrycznego 3 x 1,5; 15 sztuk kolanek plastikowych Fi 32, czym spowodował straty w łącznej kwocie łącznej 17.300 zł na szkodę M. R.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego D. L. za winnego tego, że w nieustalonym dniu pomiędzy 20 czerwca 2014 r. a 22 czerwca 2014 r. Lipie woj. (...) nakłaniał B. B. i K. W. do dokonania kradzieży w włamaniem do domu jednorodzinnego w budowie położonego w S. usytuowanego na działce nr (...) należącego do M. R. w ten sposób, że opowiadał im o miejscu usytuowania tego budynku oraz wartościowych przedmiotach znajdujących się w jego wnętrzu, oczekując w zamian zapłaty po dokonanej kradzieży z włamaniem, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym:

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 14 stycznia 2010 r. w sprawie sygn. akt II K 856/09 za występek z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 28 grudnia 2011 r. w sprawie sygn. akt II Ko 1048/11, którą odbył od dnia 06.12.2012 r. do dnia 29.01.2013 r. w zakładzie karnym i od dnia 29.01.2013 r. do dnia 04.09.2013 r. w systemie dozoru elektronicznego, tj. występku z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 19 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 /jednego/ roku i 8 /ośmiu/ miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonych B. B. i K. W. za winnych tego, że w nocy z 24/25 czerwca 2014 r. w S. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do domu jednorodzinnego w budowie położonego w S. usytuowanego na działce nr (...), w ten sposób, że po uprzednim podważeniu przy pomocy nieustalonego narzędzia mechanizmu zawiasu w uchylnym oknie w piwnicy otworzyli je i weszli do wnętrza skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia:

- kompresora o wartości 888 zł,

- dwóch sztuk wkrętarek z akumulatorami i dodatkowymi ładowarkami marki m-ki W. o łącznej wartości 2.000 zł,

- dwóch sztuk szlifierek kątowych m-ki M. o łącznej wartości 500 zł,

- młotowiertarki m-ki B. o wartości 700 zł,

- wiertarki udarowej m-ki M. w walizce o wartości 800 zł,

- wiertarki udarowej m-ki MacAlister o wartości 100 zł,

- piły do granitu m-ki P. o wartości 1.862,22 zł,

- wyrzynarka m-ki P. o wartości 1.200 zł,

- piły łańcuchowej elektrycznej m-ki M. o wartości 630 zł,

- odkurzacza przemysłowego P. z rurami ssącymi i końcówkami o wartości 800zł,

- dwóch sztuk wkrętarek m-ki P. o łącznej wartości 2.600 zł,

– czterech sztuk poziomic stalowych o długości 60cm, 80 cm, 120 cm, i 200 cm o łącznej wartości 400 zł,

- przewodu elektrycznego 100 metrów bieżących 3x2,5 o wartości 438 zł,

- przewodu elektrycznego 100 metrów bieżących 3x1,5 o wartości 278 zł,

- piętnastu sztuk kolanek do instalacji hydraulicznej zaprasowywanych ø 32 o łącznej wartości 140,40 zł,

o łącznej wartości 13.336,62 zł, czym działali na szkodę M. R., przy czym oskarżony K. W. czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 19.07.1999 r. w sprawie IIK 629/99 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresie od 16.08.2000 r. do 16.01.2001r. oraz Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22.01.2001r. w sprawie sygn. akt IIK 1479/00 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z w zw. z art. 91 § 1 kk i po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresie od 30.05.2001r. do 10.10.2001r. oraz od 20.10.2001r. do 09.06.2003 r. oraz wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 06.06.2003r. w sprawie sygn. akt IIK 54/03 obejmujących wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22.01.2001r. w sprawie sygn. akt IIK 1479/00, Sądu Rejonowego w Jaworze z dnia 28.06.2002r. w sprawie IIK 467/01 i Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze w sprawie IIK 397/02 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 13 czerwca 2007 r. w sprawie sygn. akt II K 136/07 za występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występek z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz za występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, którym orzeczono karę łączną 3 lat pozbawienia wolności, którą odbył od dnia 06.04.2008 r. do dnia 26.02.2010 r., tj. w stosunku do K. W. występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zaś w stosunku do B. B. występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. wymierza K. W. karę 2 lat i 6 /sześciu/ miesięcy pozbawienia wolności zaś na podstawie art. 279 § 1 k.k. B. B. karę 1 /jednego/ roku pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego B. B. karę grzywny w wysokości 80 /osiemdziesięciu/ stawek dziennych ustalając wysokość stawki na kwotę 10 /dziesięciu/ złotych;

IV.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 2 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego B. B. kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 5 /pięć/ lat;

V.  na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddaje oskarżonego B. B. w okresie próby pod dozór kuratora;

VI.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu B. B. okres zatrzymania w dniu 10 lipca 2014 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny;

VII.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonych B. B. i K. W. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę solidarnie na rzecz pokrzywdzonego M. R. kwoty 13.336,62 zł /trzynaście tysięcy trzysta trzydzieści sześć złotych i sześćdziesiąt dwa grosze/;

VIII.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonych D. L., B. B. i K. W. na rzecz oskarżyciela posiłkowego M. R. kwotę 672 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IX.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. B. (1) kwotę 1.116 zł plus 256,68 zł VAT oraz na rzecz adw. M. M. (2) kwoty 1.008 zł plus 231,84 zł VAT tytułem zwrotu kosztów udzielonej obrony z urzędu;

X.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonych D. L., B. B. i K. W. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 1683/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pokrzywdzony M. R. budował dom jednorodzinny w S. na działce nr (...). Oskarżony D. L. pracował dorywczo przy budowie tego domu. We wnętrzu domu pokrzywdzonego przechowywane były narzędzia i przedmioty służące do prac wykonywanych podczas budowy.

Dowód:

- zeznania świadka M. R. k. 2-3, 58-59, 166-167, 279, 369-372, 484,

- wyjaśnienia oskarżonego B. B. k. 42-46,

W nieustalonym dniu w okresie pomiędzy 20 czerwca 2014 r. a 22 czerwca 2014 r. (...)oskarżony B. B. zorganizował grilla, w którym brał udział on, jego konkubina M. A. oraz oskarżony D. L. wraz ze swoją konkubiną B. A.. W czasie trwania grilla przyjechał do nich oskarżony K. W.. Spożywali alkohol, za wyjątkiem oskarżonego K. W.. Oskarżony D. L. opowiadał o swojej pracy na budowie domu pokrzywdzonego M. R., o miejscu usytuowania tego budynku oraz wartościowych przedmiotach znajdujących się w jego wnętrzu, w tym narzędziach. Nakłaniał oskarżonego B. B. oraz oskarżonego K. W. do dokonania kradzieży z włamaniem tego do domu. W zamian, po dokonanej kradzieży z włamaniem, oczekiwał zapłaty.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego B. B. k. 42-46,

- wyjaśnienia oskarżonego K. W. k. 66-68, 114-115,

- częściowo zeznania świadka B. A. k. 29-30,

W nocy z 24/25 czerwca 2014 r. oskarżeni B. B. i K. W. udali się do S., do domu jednorodzinnego w budowie usytuowanego na działce nr (...) należącego do M. R. i dokonali kradzieży z włamaniem do tego domu, w ten sposób, że po uprzednim podważeniu przy pomocy nieustalonego narzędzia mechanizmu zawiasu w uchylnym oknie w piwnicy otworzyli je i weszli do wnętrza skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia:

- kompresora o wartości 888 zł,

- dwóch sztuk wkrętarek z akumulatorami i dodatkowymi ładowarkami marki m-ki W. o łącznej wartości 2.000 zł,

- dwóch sztuk szlifierek kątowych m-ki M. o łącznej wartości 500 zł,

- młotowiertarki m-ki B. o wartości 700 zł,

- wiertarki udarowej m-ki M. w walizce o wartości 800 zł,

- wiertarki udarowej m-ki MacAlister o wartości 100 zł,

- piły do granitu m-ki P. o wartości 1.862,22 zł,

- wyrzynarka m-ki P. o wartości 1.200 zł,

- piły łańcuchowej elektrycznej m-ki M. o wartości 630 zł,

- odkurzacza przemysłowego P. z rurami ssącymi i końcówkami o wartości 800zł,

- dwóch sztuk wkrętarek m-ki P. o łącznej wartości 2.600 zł,

– czterech sztuk poziomic stalowych o długości 60cm, 80 cm, 120 cm, i 200 cm o łącznej wartości 400 zł,

- przewodu elektrycznego 100 metrów bieżących 3x2,5 o wartości 438 zł,

- przewodu elektrycznego 100 metrów bieżących 3x1,5 o wartości 278 zł,

- piętnastu sztuk kolanek do instalacji hydraulicznej zaprasowywanych ø32o łącznej wartości 140,40 zł, o łącznej wartości 13.336,63 zł. Czynem tym działali na szkodę M. R..

Dowód:

- protokół oględzin miejsca k. 6-13,

- zeznania świadka M. R. k. 2-3, 58-59, 166-167, 279, 369-372, 484,

- wyjaśnienia oskarżonego B. B. k. 42-46,

- protokół eksperymentu procesowego z udziałem oskarżonego B. B. k. 47-48,

Oskarżony D. L. był karany sądownie. W szczególności był on karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 14 stycznia 2010 r. w sprawie sygn. akt II K 856/09 za występek z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 28 grudnia 2011 r. w sprawie sygn. akt II Ko 1048/11. Karę pozbawienia wolności odbył od dnia 06.12.2012 r. do dnia 29.01.2013 r. w zakładzie karnym zaś od dnia 29.01.2013 r. do dnia 04.09.2013 r. w systemie dozoru elektronicznego.

Dowód:

- dane o karalności oskarżonego D. L. k. 477-479

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 14 stycznia 2010 r. w sprawie sygn. akt II K 856/09 k. 107,

- odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 28 grudnia 2011 r. w sprawie sygn. akt II Ko 1048/11 k. 108,

Oskarżony B. B. w dacie popełnienia przypisanego mu czynu nie był karany sądownie.

Dowód:

- dane o karalności oskarżonego B. B. k. 480-481,

Oskarżony K. W. był karany sądownie. W szczególności był on karany, wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 19.07.1999 r. w sprawie IIK 629/99 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresie od 16.08.2000 r. do 16.01.2001r. oraz Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22.01.2001r. w sprawie sygn. akt IIK 1479/00 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z w zw. z art. 91 § 1 kk i po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresie od 30.05.2001r. do 10.10.2001r. oraz od 20.10.2001r. do 09.06.2003 r. oraz wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 06.06.2003r. w sprawie sygn. akt IIK 54/03 obejmujących wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22.01.2001r. w sprawie sygn. akt IIK 1479/00, Sądu Rejonowego w Jaworze z dnia 28.06.2002r. w sprawie IIK 467/01 i Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze w sprawie IIK 397/02, a także wyrokiem Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 13 czerwca 2007 r. w sprawie sygn. akt II K 136/07 za występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występek z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz za występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, którym orzeczono karę łączną 3 lat pozbawienia wolności, którą odbył od dnia 06.04.2008 r. do dnia 26.02.2010 r.,

Dowód:

- dane o karalności oskarżonego K. W. k. 473-476,

- odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 06 czerwca 2003 r. w sprawie sygn. akt II K 54/03 k. 106,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 13 czerwca 2007 r. w sprawie sygn. akt II K 136/07 k.102-104,

Oskarżony D. L. ma (...) lat, jest kawalerem, z zawodu jest lakiernikiem, jest zatrudniony za wynagrodzeniem 2.000 zł miesięcznie, nie posiada wartościowego majątku, na jego utrzymaniu pozostaje konkubina.

Dowód:

- dane osobo-poznawcze oskarżonego D. L. k. 78, 163,

Oskarżony B. B. ma (...)lat, jest kawalerem, z zawodu jest murarzem – tynkarzem, nie pozostaje w zatrudnieniu, jest zarejestrowany w PUP, utrzymuje się z prac dorywczych, z których osiąga dochód w kwocie 500-600 zł miesięcznie, nie posiada wartościowego majątku, na jego utrzymaniu pozostaje konkubina i dziecko.

Dowód:

- dane osobo-poznawcze oskarżonego B. B. k. 42-43, 163

Oskarżony K. W. ma (...)lat, jest kawalerem, z zawodu jest budowlańcem, prowadzi własną działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochód w wysokości 2.000-3.000 zł miesięcznie, jest współwłaścicielem samochodu typu bus marki V. o wartości 15.000 zł, nie posiada innego wartościowego majątku, na utrzymaniu posiada dwoje dzieci.

Dowód:

- dane osobo-poznawcze oskarżonego K. W. k. 66, 163.

Oskarżony B. B. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wskazał, iż do budynku w budowie w S. włamał się wraz z oskarżonym K. W.. W złożonych wyjaśnieniach opisał okoliczności w jakich powziął wiedzę o tym budynku oraz znajdujących się w nim przedmiotach. Podał, iż zorganizował grilla, w którym brała udział M. A. oraz oskarżony D. L. wraz ze swoją konkubiną B. A.. W czasie trwania grilla przyjechał do nich oskarżony K. W.. Spożywali alkohol, za wyjątkiem oskarżonego K. W.. Oskarżony D. L. opowiadał o swojej pracy na budowie domu pokrzywdzonego M. R., żalił się że pokrzywdzony płaci mu mniej niż obiecywał. Mówił o wartościowych narzędziach znajdujących się w jego wnętrzu. Oskarżony K. W. słuchał tej opowieści. D. L. mówił, że za „wystawienie” tego domu, chce mieć działkę, ale nie określił w jakiej kwocie.

Wyjaśnił także, iż dnia 24 czerwca 2014 r. przyjechał do niego oskarżony K. W. i zapytał, czy pojedzie z nim na włamanie do tego domu, o którym przy grillu mówił D. L.. Od razu się zgodził. Od znajomego otrzymał krótkofalówki, za pomocą którego porozumiewali się podczas dokonywania kradzieży z włamaniem. Z jego miejsca zamieszkania około godz. 20.00 pojechali wprost do S.. Samochód zostawili przy lesie, przy drodze asfaltowej. Umówili się, iż on będzie stał na czatach w krzakach, a do budynku pójdzie oskarżony K. W.. K. W. poszedł do tego budynku i przynosił z niego, w pobliże samochodu różne przedmioty. Następnie zapakował je do samochodu, zapytał przez krótkofalówkę, czy jest czysto, a gdy usłyszał twierdząca odpowiedź, stwierdził, iż mogą jechać. K. W. zawiózł go do domu, po czym odjechał wraz przedmiotami zabranymi z budynku w S.. Nie mówił mu co zrobi z tymi przedmiotami, nie umawiali się na ich podział. Liczył, iż K. W. zapłaci mu za jego udział jakieś pieniądze. Nie przekazał mu on jednak później żadnych pieniędzy.

Na początku lipca 2014 r. rozmawiał z oskarżonym D. L., który pytał go, czy dokonał kradzieży z włamaniem do domu w S.. Mówił, że sprzęt ważył 300 kg pytał „jak wy go wynieśliście”. Podczas tej rozmowy zaprzeczył, iż ma coś wspólnego z tym włamaniem.

Składając wyjaśnienia na rozprawie oskarżony B. B. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wycofał się ze swoich wcześniejszych twierdzeń. Wskazał, iż był przymuszany przez funkcjonariuszy Policji do złożenia wyjaśnień o treści, jakie złożył w toku postępowania przygotowawczego, że otrzymał do podpisania protokół, który odpowiadał temu, co wyjaśnił jedynie w niewielkim zakresie. Nieprawdą było, iż pożyczał krótkofalówki od Ł. K. (1), bo takiej osoby nie ma.

Oskarżony K. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zaprzeczył, aby dokonał kradzieży z włamaniem do domu pokrzywdzonego wraz z B. B.. W złożonych wyjaśnieniach potwierdził, iż był obecny na grillu u oskarżonego D. L. i M. A., w którym uczestniczyli także B. A. i oskarżony B. B.. Podczas tego grilla D. L. stwierdził wprost, że „jest do zrobienia robota”. Opowiadał, że jest dom w S., że jest tam dużo sprzętu, solary. Tłumaczył, gdzie znajduje się ten dom. Namawiał go, aby dokonał włamania do tego domu. Mówił, iż w zamian za „wystawienie” tego domu przydałoby mu się parę złotych. Nie zgodził się wtedy dokonać tego włamania. Nie pamiętał, czy w tej rozmowie uczestniczył B. B.. Podczas grilla B. B. wspominał mu jednak, iż D. L. namawiał także jego, aby dokonał kradzieży z włamaniem do tego domu.

W nocy z 24/25 czerwca 2014 r. raczej był cały czas w domu. O kradzieży z włamaniem do tego domu w budowie dowiedział się od mamy D. L., która przyszła do niego i powiedziała, żeby się schował, bo D. zatrzymała Policja i chodzi o budowę, ale konkretnie nie mówiła o co chodzi. Tego samego dnia skontaktował się z wujkiem J. A., którego zapytał, czy wie coś na temat zatrzymania D. L.. Wujek nic mu nie powiedział, ale po jakimś czasie zadzwonił do niego i powiedział mu, iż D. L. chce się z nim spotkać i wskazał mu miejsce spotkania. Spotkał się z D. L. w J. przy sklepie (...), bowiem wystraszył się, że jego mama kazała mu się schować w związku z zatrzymaniem D. L.. D. L. poinformował go wtedy, iż był zatrzymany w związku z kradzieżą z włamaniem do budynku w S., że Policja pytała go, czy on wspólnie z B. B. włamali się do tego budynku oraz powiedział mu, iż podczas przesłuchania opowiedział o rozmowie na grillu i o tym, iż K. W. o włamaniu nic nie wie.

Oskarżony D. L. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyraził żal z powód zaistniałej sytuacji i tego, co się stało. Wskazał, iż ma świadomość, że z jego powodu doszło do tej kradzieży z włamaniem.

Na rozprawie natomiast oskarżony D. L. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach wskazał, iż podczas grilla chwalił się pracą, nikogo nie nakłaniał do dokonania kradzieży z włamaniem zaś wyjaśnienia, które złożył w postępowaniu przygotowawczym zostały na nim wymuszone przez funkcjonariuszy Policji i zmanipulowane. Nie złożył skargi na policjantów. Podczas jego pierwszego przesłuchania obecny był pokrzywdzony M. R.. Stwierdził też, że podczas przesłuchań w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W dalszych wyjaśnieniach wskazał „papiery, które podpisałem myślę, że były zgodne z tym co mówiłem skoro je podpisałem”. Podał też, iż przyznał się do zarzutu podżegania bo innego nie miał.

Niekwestionowaną okolicznością w przedmiotowej sprawie było, iż w nocy z 24/25 czerwca 2014 r. w S. doszło do kradzieży z włamaniem do domu jednorodzinnego w budowie usytuowanego na działce nr (...) należącego do M. R. oraz iż dokonano kradzieży znajdujących się tam przedmiotów w postaci: kompresora, dwóch sztuk wkrętarek z akumulatorami i dodatkowymi ładowarkami marki m-ki W., dwóch sztuk szlifierek kątowych m-ki M., młotowiertarki m-ki B., wiertarki udarowej m-ki M. w walizce, wiertarki udarowej m-ki MacAlister, piły do granitu m-ki P., wyrzynarki m-ki P., piły łańcuchowej elektrycznej m-ki M., odkurzacza przemysłowego P. z rurami ssącymi i końcówkami, dwóch sztuk wkrętarek m-ki P., czterech sztuk poziomic stalowych o długości 60cm, 80 cm, 120 cm, i 200 cm, 100 metrów bieżących przewodu elektrycznego 3 x 2,5, 100 metrów bieżących przewodu elektrycznego 3 x 1,5, piętnastu sztuk kolanek do instalacji hydraulicznej zaprasowywanych ø 32. Okoliczność ta wynika z zeznań świadka M. R., który wskazał, iż sprawcy po uprzednim podważeniu przy pomocy nieustalonego narzędzia mechanizmu zawiasu w uchylnym oknie w piwnicy otworzyli je i weszli do wnętrza skąd dokonali zaboru wskazanych przedmiotów, a także z korespondującego z tymi zeznaniami dowodu z dokumentu w postaci protokołu oględzin miejsca. Rodzaj przedmiotów wskazywanych przez pokrzywdzonego, których kradzieży dokonano nie był kwestionowany w toku postępowania przez oskarżonych. W szczególności oskarżony D. L., który na tej budowie wykonywał prace budowlane i niewątpliwie posiadał wiedzę o przedmiotach znajdujących się we wnętrzu budynku, nie kwestionował, że wskazane przez M. R. przedmioty faktycznie w tym budynku się znajdowały.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonych B. B., K. W. i D. L. w zakresie w jakim nie przyznawali się oni do popełnienia zarzucanych im aktem oskarżenia czynów. Wyjaśnienia oskarżonych w tym zakresie Sąd ocenił jedynie jako linię ich obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane im czyny.

Uwadze Sądu nie uszło bowiem, iż w toku postępowania przygotowawczego oskarżony D. L. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wskazał iż ma świadomość, że z jego powodu doszło do tej kradzieży z włamaniem oraz wyraził żal w związku z popełnieniem tego czynu. Te wyjaśnienia oskarżonego D. L. korespondowały w swej treści z wyjaśnieniami, jakie w toku postępowania przygotowawczego złożyli zarówno oskarżony B. B. jak i oskarżony K. W.. Z tych ich wyjaśnień bowiem wynika, iż w swoim miejscu zamieszkania oskarżony B. B. zorganizował grilla, podczas którego opowiadał o swojej pracy na budowie domu jednorodzinnego w S., o miejscu usytuowania tego budynku oraz wartościowych przedmiotach znajdujących się w jego wnętrzu, w tym narzędziach oraz iż nakłaniał ich do dokonania kradzieży w włamaniem tego do domu, w zamian oczekując zapłaty po dokonanej kradzieży z włamaniem. K. W. zacytował słowa oskarżonego jakimi zainicjował on z nim rozmowę na ten temat. Wskazał, iż D. L. powiedział wprost, że „jest do zrobienia robota”. Brak jest w niniejszej sprawie jakichkolwiek podstaw do uznania, iż oskarżeni B. B. i K. W. pomawiają oskarżonego D. L. w zakresie nakłaniania ich do dokonania kradzieży z włamaniem do domu pokrzywdzonego M. R.. Podczas grilla obecne były konkubiny oskarżonego D. B. A. i B. M. A., na ich obecność wskazywali oskarżeni. M. A. przesłuchana w charakterze świadka zaprzeczyła wprawdzie, aby brała udział w grillu w okresie pomiędzy 20 a 22 czerwca 2014 r. Zdaniem Sądu, świadek M. A. uczestniczyła w tym grillu. Na jej obecność podczas tego grilla bowiem poza oskarżonymi wskazywała także jej siostra B. A., która organizowała go wraz ze swoim konkubentem oskarżonym B. B.. Z zeznań świadka B. A. złożonych w postępowaniu przygotowawczym wynika, iż nie słyszała ona w całości rozmowy na temat domu w budowie pokrzywdzonego bowiem rozmawiała z M. A., a oskarżeni rozmawiali ze sobą. Słyszała jedynie pojedyncze słowa, jak D. L. opowiadał oskarżonym B. B. i K. W. o pracach, które wykonuje na tej budowie i o sprzętach budowlanych którymi pracuje. Nie słyszała, aby D. L. nakłaniał ich do dokonania kradzieży z włamaniem do tego budynku, albo by planowali włamanie do niego. Uwadze Sadu nie uszło, iż na rozprawie świadek B. A. z jednej strony wskazała, że zeznania, które złożyła w postępowaniu przygotowawczym zostały na niej wymuszone przez funkcjonariuszy Policji, z drugiej zaś że to co powiedziała podczas tego przesłuchania zgadza się z tym, co miało miejsce. Niewątpliwie na treść zeznań świadka B. A. złożonych na rozprawie wpływ miała linia obrony jaką prezentował jej konkubent oskarżony D. L. na rozprawie. Skoro D. L. na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i twierdził, iż w postępowaniu przygotowawczym funkcjonariusze Policji wymusili na nim treść wyjaśnień i zmanipulowali je, aby poprzeć tę jego linię obrony również świadek B. A. stwierdziła, iż jej zeznania zostały wymuszone przez policjantów. Zauważyć należy jednakże, iż jej twierdzenia w tym zakresie są nielogiczne bowiem przyznała jednocześnie, że to co zostało zapisane w protokole jej przesłuchania zgadza się z tym, co powiedziała podczas tego przesłuchania w Komendzie Miejskiej Policji. Przesłuchany w charakterze świadka M. W. - funkcjonariusz Policji, który przesłuchiwał B. A. w charakterze świadka zaprzeczył, aby wywierał na nią jakąkolwiek presję w związku z jej zeznaniami. Z zeznań świadka M. W. wynika, iż podczas przesłuchania B. A. w pomieszczeniu nie było innego policjanta oraz iż świadek miała możliwość swobodnej wypowiedzi w sprawie.

Za niewiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonych B. B. i K. W. w zakresie w jakim zaprzeczali oni, aby wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do domu jednorodzinnego w budowie w S. na szkodę pokrzywdzonego M. R.. Jak zostało to wskazane powyżej wyjaśnienia oskarżonych w tym zakresie Sąd ocenił jako linię ich obrony. Uwadze Sądu nie uszło bowiem, iż w toku postępowania przygotowawczego oskarżony B. B. przyznał się do popełnienia tego czynu wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym K. W. i szczegółowo opisał okoliczności, w jakich doszło do dokonania przez nich tej kradzieży z włamaniem, a następnie podczas eksperymentu procesowego przeprowadzonego przez funkcjonariuszy Policji z jego udziałem wskazał miejsce, gdzie oskarżony K. W. zatrzymał samochód, krzaki gdzie schował się obserwując teren podczas, gdy K. W. dokonywał włamania i kradzieży. Z wyjaśnień zarówno oskarżonego K. W. jak i oskarżonego B. B. wynika, iż nie znali oni pokrzywdzonego, a wiedzę na temat usytuowania należącego do niego budynku w budowie, posiadali od oskarżonego D. L.. Gdyby oskarżony B. B. nie dokonał wraz z oskarżonym K. W. w S. zarzucanego im czynu, nie potrafiłby opisać w złożonych wyjaśnieniach, a następnie wskazać podczas eksperymentu tychże miejsc. Nie miał też oskarżony B. B., w świetle zgromadzonych w niniejszej sprawie dowodów, jakichkolwiek powodów, aby pomawiać oskarżonego K. W. o dokonanie zarzucanego im czynu, gdyby faktycznie K. W. go nie dokonał wraz z nim. K. W. jest ojcem chrzestnym dziecka B. B. zaś M. A. – konkubina oskarżonego B. B. jest kuzynką K. W.. Obu oskarżonych łączą niemalże rodzinne relacje. Złożone przez oskarżonego B. B. pierwsze wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym, w których dokładnie opisał on okoliczności dokonanej kradzieży z włamaniem, uzgodniony z oskarżonym K. W. podział ról podczas dokonywania tego czynu, Sąd ocenił jako w pełni wiarygodne.

Uwadze Sądu nie uszło, iż oskarżony B. B. początkowo podawał, iż udając się z K. W. celem dokonania kradzieży z włamaniem do domu pokrzywdzonego posiadał pożyczone od Ł. K. (1) krótkofalówki, a potem stwierdził, iż nieprawdą było, iż pożyczał krótkofalówki od tej osoby, bo takiej osoby nie ma. Sąd podjął próbę ustalenia osoby Ł. K. (1) celem przesłuchania jej w charakterze świadka w niniejszej sprawie, jednakże bezskutecznie. Z informacji z PESEL – SAD wynika, iż istnieją osoby o imieniu i nazwisku Ł. K. (1), jednakże żadna z tych osób nie była zameldowana w miejscowości podawanej przez oskarżonego B. B.. Nie oznacza to jednakże, iż tam faktycznie nie zamieszkiwała. Brak jest logicznego wytłumaczenia w świetle wyjaśnień złożonych przez oskarżonego, którym Sąd przydał walor wiarygodności, z jakiego powodu B. B. miałby wymyślać osobę Ł. K. (1) oraz okoliczność pożyczenia od niego krótkofalówek. Wskazanie zaś na rozprawie, iż taka osoba nie istnieje wynikało z przyjętej przez niego linii obrony.

Nie bez znaczenia dla wiarygodności wyjaśnień złożonych przez oskarżonego B. B., w zakresie w jakim zaprzeczał on swojemu udziałowi w dokonanej kradzieży z włamaniem na szkodę M. R. pozostaje jego zachowanie, gdy dowiedział się od L. L. - matki D. L., iż D. L. został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji, jak to określił oskarżony „w związku z budową”. Oskarżony B. B. bowiem najpierw od swojego wujka J. A. chciał uzyskać informacje o tym zatrzymaniu, a następnie za pośrednictwem tego wujka skontaktował się z D. L. i spotkał się z nim na terenie J.. Wskazał przy tym, iż motywem jego zachowania był strach, bowiem L. L. kazała mu się schować. Gdyby oskarżony B. B. nie brał udziału w kradzieży z włamaniem na szkodę M. R., niewątpliwie informacja przekazana mu przez L. L. nie wywołałaby u niego takiego zachowania. Bez znaczenia dla niego bowiem byłoby, czy D. L. został zatrzymany w związku z kradzieżą z włamaniem na szkodę pokrzywdzonego. Przesłuchana w charakterze świadka L. L. wskazała, iż nie ma żadnej wiedzy w zakresie zarzutów stawianych oskarżonym B. B. i K. W.. W tym zakresie jej zeznania Sąd uznał jednak za niewiarygodne. Gdyby bowiem świadek faktycznie żadnej wiedzy w tym zakresie nie miała, nie mówiłaby oskarżonemu B. B., aby się schował przed Policją, po zatrzymaniu jej syna w związku z dokonaną na budowie pokrzywdzonego kradzieżą z włamaniem.

Brak jest w niniejszej sprawie dowodów, które potwierdzałaby, iż wobec oskarżonych D. L. i B. B. funkcjonariusze Policji wywierali jakąkolwiek presję w związku ze składanymi przez nich wyjaśnieniami, podczas których przyznali się oni do popełnienia zarzucanych im czynów. Okoliczności takie nie wynikają z zeznań funkcjonariusz Policji Ł. O., Ł. K. (2) oraz J. K., którzy w dniu 10 lipca 2014 r. dokonali zatrzymania oskarżonego B. B., podejrzewanego wówczas o dokonanie w nocy z 24/25 czerwca 2014 r. w miejscowości S. kradzieży z włamaniem. Wskazani funkcjonariusze Policji w złożonych zeznaniach opisali okoliczności zatrzymania oskarżonego B. B. w tym dniu, okoliczności jego przetransportowania do Komendy Miejskiej Policji w J., w tym prowadzone z nim rozmowy. Nie wynika z tychże zeznań, aby którykolwiek z funkcjonariuszy Policji wywierał jakąkolwiek presję na oskarżonego w zawiązku z czynem, o który był podejrzewany. W charakterze podejrzanego B. B. przesłuchiwał funkcjonariusz Policji M. W.. Z jego zeznań wynika, iż przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu i dobrowolnie złożył wyjaśnienia w sprawie, a także iż nie była wywierana na niego żadna presja oraz że nie skarżył się na policjantów, którzy go zatrzymali. Wskazany świadek opisał również zachowanie oskarżonego B. B. podczas eksperymentu procesowego, który został przeprowadzony z jego udziałem po przesłuchaniu go w charakterze podejrzanego. Jak wskazał M. W. podczas tego eksperymentu oskarżony zachowywał się spokojnie, śmiał się żartował. Okoliczności te potwierdzają też biorący udział w tym eksperymencie funkcjonariusze Policji Ł. O. i Ł. K. (2). Dokumentacja fotograficzna wykonana podczas eksperymentu procesowego nie wskazuje, aby oskarżony B. B. był wystraszony, czy zdenerwowany. Gdyby na B. B. była wywierana presja, na jaką wskazywał on w złożonych na rozprawie wyjaśnieniach, niewątpliwie byłby tym faktem zdenerwowany. Jego zdenerwowanie widoczne byłoby na zdjęciach. Po wyjściu na wolność oskarżony zaś niewątpliwie złożyłby skargę na nieprawidłowe zachowanie funkcjonariuszy Policji. Wskazać ponadto należy, iż ani funkcjonariusze Policji, którzy dokonywali zatrzymania B. B., ani też funkcjonariusz Policji, który przesłuchiwał oskarżonych w toku postępowania w tej sprawie nie byli zainteresowani jej rozstrzygnięciem. Czynności, które wykonywali z oskarżonymi były ich czynnościami związanymi z pełnioną służbą. Brak jest wiarygodnych dowodów, które wskazywałyby, iż pokrzywdzony M. R. ma jakiekolwiek powiazania z funkcjonariuszami Policji wykonującymi czynności w niniejszej sprawie. Pokrzywdzony M. R. zaprzeczył temu. Funkcjonariusze Policji również nie wskazywali, aby mieli oni jakikolwiek kontakt z pokrzywdzonym poza czynnościami w tej sprawie. M. R. potwierdził, że rozmawiał D. L. w Komendzie Miejskiej Policji, za zgodą funkcjonariusza Policji. Rozmowa ta, jak wyjaśnił sam oskarżony D. L., odbyła się w obecności funkcjonariuszy Policji Ł. O. i Ł. K. (2). D. L. pracował dorywczo u pokrzywdzonego M. R.. Funkcjonariusze Policji, jak wynika z zeznań świadka Ł. O., posiadali wiedzę, iż informację o budowie i znajdujących się we wnętrzu budynku przedmiotach przekazał sprawcom kradzieży z włamaniem D. L.. Umożliwienie pokrzywdzonemu rozmowy z D. L. zmierzało do skłonienia D. L. do wyjawienia miejsca, gdzie znajdują się skradzione przedmioty. Brak jest natomiast dowodów, aby pokrzywdzony M. R. uczestniczył w czynności procesowej w postaci przesłuchania D. L..

W związku z podawanymi przez oskarżonych D. L. i B. B. na rozprawie okolicznościami wpływania przez funkcjonariuszy Policji na treść ich wyjaśnień zauważyć nadto należy, iż oskarżony K. W. w toku postępowania przygotowawczego w niniejszej sprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych zaś wyjaśnieniach wskazał wprost, że jego Policja w żaden sposób nie przymuszała do niczego podczas składanych wyjaśnień. Brak jest zatem logicznego wytłumaczenia, dlaczego podczas przesłuchania oskarżonych B. B. i D. L. miałoby dochodzić do stosowania wobec nich przez funkcjonariusza Policji presji, zaś wobec K. W. nie, tym bardziej, iż po raz pierwszy w postępowaniu przygotowawczym K. W. był przesłuchany w charakterze podejrzanego w dniu 29 sierpnia 2014 r. zaś D. L. dopiero w dniu 03 września 2014 r. i przesłuchiwał ich ten sam funkcjonariusza Policji – M. W.. Gdyby funkcjonariuszowi Policji zależało na uzyskaniu przyznania się przez oskarżonych niewątpliwie przemoc, czy presję stosowałby także wobec K. W., skoro był on przesłuchiwany przed oskarżonym D. L..

Za zmierzające do uwiarygodnienia linii obrony prezentowanej przez oskarżonego K. W. w przedmiotowej sprawie, Sąd ocenił zeznania świadka A. B. (2). Wskazana świadek jest konkubiną oskarżonego K. W.. Z racji łączącego ją z oskarżonym stosunku, niewątpliwie zainteresowana ona była korzystnym dla niego rozstrzygnięciem tej sprawy. Wskazała świadek, iż oskarżony K. W. w nocy z 24/25 czerwca 2014 r. przebywał w domu. Jak podała, twierdziła tak na podstawie tego, iż przez dwa lata, gdy ona pracuje to oskarżony w domu opiekuje się dziećmi. Z drugiej jednak strony wskazała świadek, iż w ciągu tych dwóch lat oskarżony wykonywał prace dorywcze, a także iż nie pamięta, o której godzinie dnia 24 czerwca 2014 r. wróciła z pracy do domu. Oskarżony K. W. w złożonych wyjaśnieniach natomiast nie był pewny, gdzie znajdował się około godz. 20.00 dnia 24 czerwca 2014 r. Wskazał, iż raczej był cały czas w domu. Z uwagi na czas jaki upłynął od dnia 24 czerwca 2014 r. do dnia złożenia na rozprawie zeznań przez świadka A. B. (2) oczywistym jest, iż świadek nie pamiętała co oskarżony K. W. robił wieczorem dnia 24 czerwca 2014 r. Świadek nie wskazała na żadne nadzwyczajne zdarzenie w jej życiu związane z tym dniem, a tylko w takim przypadku dzień ten mógłby zachować się w jej pamięci.

Pokrzywdzony M. R. w toku postępowania przygotowawczego wskazał przedmioty, które zostały mu skradzione w nocy z 24/25 czerwca 2014 r. Na okoliczność wartości części z utraconych przedmiotów – marki P. – pokrzywdzony przedłożył w postępowaniu przygotowawczym dokumenty w postaci zamówień od klienta z firmy PHU (...) w J., pochodzące z dnia 26 czerwca 2014 r. Podczas prowadzonego dochodzenia nie były weryfikowane ceny przedmiotów wskazanych w tych dokumentach, ani przyczyny które legły u podstaw ich wystawienia już po dokonanej kradzieży z włamaniem na szkodę pokrzywdzonego. Nie był weryfikowany także stan techniczny skradzionych pokrzywdzonemu przedmiotów, stan ich zużycia. Sąd na rozprawie poddał weryfikacji podaną przez pokrzywdzonego wartość skradzionych mu uzyskując faktury ich zakupu z firmy PHU (...), a także odbierając od pokrzywdzonego zeznania na okoliczność stanu zużycia poszczególnych przedmiotów. Z uzyskanych od firmy PHU (...) w J. faktur zakupu wynika, iż zostały one wystawione na nabywcę firmę (...) ul. (...) , K.. Przesłuchany w charakterze świadka D. S. podał, iż jest kolegą pokrzywdzonego M. R. i potwierdził, że wskazywane przez pokrzywdzonego jako skradzione narzędzia, M. R. zakupił za jego zgodą w firmie PHU (...) w J., wskazując do faktur dane prowadzonej przez niego firmy. Zapłaty za te narzędzia dokonał jednakże M. R., jemu natomiast przekazał dokumenty ich zakupu w postaci faktur. W tym stanie rzeczy nie ulega wątpliwości Sądu, iż faktycznym właścicielem narzędzi marki P. był M. R.. Uwadze Sądu nie uszło także, iż pokrzywdzony M. R. w złożonych na etapie postępowania zeznaniach podał wartość skradzionych mu narzędzi i przedmiotów wyceniając je jak nowe. Z jego zeznań złożonych na rozprawie zaś wynikało, iż narzędzia te były używane podczas prowadzonych przez niego prac na budowie domu w S.. Brak było możliwości jednoznacznego zweryfikowania stanu zużycia tych narzędzi oraz ustalenia ich wartości bowiem w toku prowadzonego postępowania przedmioty te nie zostały odzyskane, a pokrzywdzony nie posiadał dowodów ich zakupu, za wyjątkiem tych zakupionych w firmie PHU (...) w J.. Na rozprawie w dniu 23 września 2015r. w złożonych zeznaniach pokrzywdzony M. R. wskazał ostatecznie na stan zużycia skradzionych mu przedmiotów oraz podał ich wartość, a także wskazał które z nich w dniu kradzieży były nowe. Oskarżeni nie kwestionowali wartości poszczególnych przedmiotów podanej przez M. R. podczas składania tychże zeznań. Sąd przyjął podaną przez pokrzywdzonego w tym dniu wartość przedmiotów, za wyjątkiem wartości 100 metrów bieżących przewodu elektrycznego 3 x 2,5, 100 metrów bieżących przewodu elektrycznego 3 x 1,5 – w takiej ilości pokrzywdzony ostatecznie wskazał, iż skradzione zostały mu te kable oraz piętnastu sztuk kolanek do instalacji hydraulicznej zaprasowywanych ø 32 oraz piły do granitu marki P., które jak podał pokrzywdzony były nowe. Istniała zatem możliwość ustalenia ich wartości na dzień kradzieży. Sąd wartość tę ustalił na podstawie informacji w uzyskanych z (...) spółka z o.o. w W., sklep w J. z dnia 28 lutego 2015 r. (k. 194), z której wynika, iż na dzień 25 czerwca 2014 r. cena 1 mb kabla elektrycznego 3 x 1,5 wynosiła 2,78 zł zaś cena 1 mb kabla elektrycznego 3 x 2,5 wynosiła 4,38 zł oraz z dnia 23 października 2015 r. (k. 379), z której wynika, iż cena kolanka do instalacji hydraulicznej zaprasowywanego ø 32 wynosiła 9, 36 zł za sztukę, a także faktury zakupu z firmy PHU (...) piły do granitu, z której wynika, iż jej cena wynosiła 1.862,22 zł.

Za nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy sąd ocenił zeznania świadków V. G. i A. G.. Wskazani świadkowie nie posiadali żadnej wiedzy na okoliczności stawianych oskarżonym zarzutów oraz miejsca znajdowania się przedmiotów skradzionych M. R..

Walor wiarygodności Sąd przydał dowodom z powstałych dokumentów zgromadzonych w niniejszej sprawie. Brak było bowiem obiektywnych podstaw, aby kwestionować ich wiarygodność. Zwrócić uwagę należy, iż nie mogło stanowić podstawy wyceny wartości poszczególnych przedmiotów skradzionych na szkodę M. R. zestawienie sporządzone przez pokrzywdzonego (k. 384) i załączone do niego wydruki z portalu A.. Z zeznań M. R. wynika bowiem, iż zestawienie to oraz wydruki z portalu Allegro dotyczyły przedmiotów o innym stanie zużycia niż te, które zostały mu skradzione, a więc ich ceny też są inne. Podobnie rzecz ma się z ofertą (...).001 (k. 466-467) przedłożoną przez pokrzywdzonego oraz dokumentem Wz 444/2014 (k. 468). Ceny wskazane w tych dokumentach nie mogły służyć za podstawę ustalania wartości skradzionych pokrzywdzonemu przedmiotów wskazanych w tych dokumentach. Oferta bowiem dotyczyła cen z dnia 31 października 2015 r. zaś dokument Wz wystawiony został w dniu 25 sierpnia 2014 r. i wskazywał ceny na ten dzień.

Zachowaniem swoim oskarżony D. L. zrealizował znamiona występku z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oskarżony bowiem w nieustalonym dniu pomiędzy 20 czerwca 2014 r. a 22 czerwca 2014 r. w L. nakłaniał B. B. i K. W. do dokonania kradzieży w włamaniem do domu jednorodzinnego w budowie położonego w S., usytuowanego na działce nr (...), należącego do M. R. w ten sposób, że opowiadał im o miejscu usytuowania tego budynku oraz wartościowych przedmiotach znajdujących się w jego wnętrzu, oczekując w zamian zapłaty po dokonanej kradzieży z włamaniem.

Oskarżony D. L. czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze przewyższającym 6 miesięcy wymierzonej z przestępstwo podobne. Oskarżony był bowiem karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 14 stycznia 2010 r. w sprawie sygn. akt II K 856/09 za występek z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 28 grudnia 2011 r. w sprawie sygn. akt II Ko 1048/11, a którą odbył od dnia 06.12.2012 r. do dnia 29.01.2013 r. w zakładzie karnym i od dnia 29.01.2013 r. do dnia 04.09.2013 r. w systemie dozoru elektronicznego. Warunek odbycia kary pozbawienia wolności w rozumieniu art. 64 § 1 k.k. spełnia także kara tego rodzaju wykonywana w całości lub w części w systemie dozoru elektronicznego (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 maja 2014 r. III KK 16/14 LEX nr 1469141, KZS 2015/1/16). Stąd przypisany oskarżonemu D. L. czyn Sąd zakwalifikował jako popełniony w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k.

Oskarżony B. B. swoim zachowaniem zrealizował znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. zaś oskarżony K. W. swoim zachowaniem zrealizował znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. Wskazani oskarżeni bowiem w nocy z 24/25 czerwca 2014 r. w S. działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do domu jednorodzinnego w budowie położonego w S., usytuowanego na działce nr (...), w ten sposób, że po uprzednim podważeniu przy pomocy nieustalonego narzędzia mechanizmu zawiasu w uchylnym oknie w piwnicy otworzyli je i weszli do wnętrza skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia:

- kompresora o wartości 888 zł,

- dwóch sztuk wkrętarek z akumulatorami i dodatkowymi ładowarkami marki m-ki W. o łącznej wartości 2.000 zł,

- dwóch sztuk szlifierek kątowych m-ki M. o łącznej wartości 500 zł,

- młotowiertarki m-ki B. o wartości 700 zł,

- wiertarki udarowej m-ki M. w walizce o wartości 800 zł,

- wiertarki udarowej m-ki MacAlister o wartości 100 zł,

- piły do granitu m-ki P. o wartości 1.862,22 zł,

- wyrzynarka m-ki P. o wartości 1.200 zł,

- piły łańcuchowej elektrycznej m-ki M. o wartości 630 zł,

- odkurzacza przemysłowego P. z rurami ssącymi i końcówkami o wartości 800zł,

- dwóch sztuk wkrętarek m-ki P. o łącznej wartości 2.600 zł,

– czterech sztuk poziomic stalowych o długości 60cm, 80 cm, 120 cm, i 200 cm o łącznej wartości 400 zł,

- przewodu elektrycznego 100 metrów bieżących 3x2,5 o wartości 438 zł,

- przewodu elektrycznego 100 metrów bieżących 3x1,5 o wartości 278 zł,

- piętnastu sztuk kolanek do instalacji hydraulicznej zaprasowywanych ø32o łącznej wartości 140,40 zł,

o łącznej wartości 13.336,62 zł. Czynem tym działali na szkodę M. R..

Sąd przyjął, iż oskarżony K. W. czynu tego dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 2 k.k. bowiem był on uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 19.07.1999 r. w sprawie IIK 629/99 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresie od 16.08.2000 r. do 16.01.2001r. oraz Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22.01.2001r. w sprawie sygn. akt IIK 1479/00 za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z w zw. z art. 91 § 1 kk i po odbyciu kary pozbawienia wolności w okresie od 30.05.2001r. do 10.10.2001r. oraz od 20.10.2001r. do 09.06.2003 r. oraz wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 06.06.2003r. w sprawie sygn. akt IIK 54/03 obejmujących wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22.01.2001r. w sprawie sygn. akt IIK 1479/00, Sądu Rejonowego w Jaworze z dnia 28.06.2002r. w sprawie IIK 467/01 i Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze w sprawie IIK 397/02, a także wyrokiem Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 13 czerwca 2007 r. w sprawie sygn. akt II K 136/07 za występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występek z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz za występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, którym orzeczono karę łączną 3 lat pozbawienia wolności, którą odbył od dnia 06.04.2008 r. do dnia 26.02.2010 r.

Uwadze Sądu nie uszło, iż ze zgromadzonych w niniejszej sprawie dowodów wynika, iż włamania do budynku pokrzywdzonego i kradzieży przedmiotów dokonał oskarżony K. W. zaś oskarżony B. B. stał na tzw. czatach, gdy dokonywał on tej kradzieży z włamaniem. Sąd przyjął, iż oskarżeni K. W. i B. B. czynu z art. 279 § 1 k.k. dokonali działając wspólnie i w porozumieniu. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 04 grudnia 2014 r. II AKa 360/14 Numer (...) wyraził pogląd, który Sąd orzekający podziela, iż dla przyjęcia współsprawstwa nie jest konieczne, aby każda z osób działających w porozumieniu realizowała własnoręcznie znamiona czynu zabronionego, czy nawet część tych znamion. Wystarczy natomiast, że osoba taka działa w ramach uzgodnionego podziału ról, ułatwiając bezpośredniemu sprawcy realizację wspólnie zamierzonego celu. W rezultacie, o wspólnym działaniu możemy mówić nie tylko wtedy, gdy każdy ze współsprawców realizuje część znamion czynu zabronionego, ale także wtedy, gdy współdziałający nie realizuje żadnego znamienia czasownikowego uzgodnionego czynu zabronionego, ale wykonane przez niego czynności stanowią istotny wkład we wspólne przedsięwzięcie. Z istoty konstrukcji współsprawstwa wynika więc, że każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość popełnionego (wspólnie i w porozumieniu) przestępstwa, a więc także i w tej części, w jakiej znamiona czynu zabronionego zostały wypełnione zachowaniem innego ze współsprawców. Decydujące jest to, czy współdziałający dążyli do tego samego celu wspólnymi siłami (communi auxilio) w ramach wspólnego porozumienia (communi consilio). Oskarżeni B. B. i K. W. uzgodnili, iż dokonają kradzieży z włamaniem do budynku pokrzywdzonego i uzgodnili podział ról w dokonywaniu tego czynu. Oskarżony B. B. siedział w krzakach i pilnował, czy nikt się nie zbliża, przekazując oskarżonemu K. W. przez krótkofalówkę informacje zaś oskarżony K. W. pokonał zabezpieczenie wszedł do wnętrza budynku i zabrał znajdujące się w nim przedmioty, a następnie przynosił je w pobliże zaparkowanego na drodze samochodu.

Sąd zmienił opis przypisanego oskarżonym B. B. i K. W. czynu wskazując w nim ustalone w toku postępowania sądowego wartości poszczególnych przedmiotów skradzionych na szkodę M. R. oraz ich łączną wartość, która była niższa od wartości ustalonej przez prokuratora w postępowaniu przygotowawczym na podstawie zeznań pokrzywdzonego, który jak zostało to wskazane wyżej wyceniając poszczególne przedmioty nie uwzględniał ich zużycia w trakcie użytkowania, a co uczynił dopiero na rozprawie.

Zgodnie z art. 4 § 1 k.k. jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Wymierzając oskarżonym B. B. i K. W. kary w niniejszej sprawie Sąd uwzględnił, iż w dniu 01 lipca 2015 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015.396). Rozważenia zatem zgodnie z art. 4 § 1 k.k. wymagało, który stan prawny określający odpowiedzialność oskarżonych – obowiązujący po 01 lipca 2015 r., czy też obowiązujący w dacie popełnienia przypisanego im czynu jest dla każdego z oskarżonych względniejszy. Pojęcie "ustawa" użyte w art. 4 § 1 k.k. należy odnosić do całego stanu prawnego określającego odpowiedzialność sprawcy czynu zabronionego (por. wyrok SN z dnia 4 lipca 2001 r., V KKN 346/99, Orz. Prok. i Pr. 2001, nr 12, poz. 1). Natomiast przez zmianę ustawy karnej rozumie się zarówno zmianę całej ustawy (np. wejście w życie nowego k.k.), jak i poszczególnych jej przepisów, które w danej sytuacji mogą mieć zastosowanie (chodzi w szczególności o zmiany wynikające z ustaw nowelizacyjnych). Porównywanie „konkurujących” ustaw musi mieć charakter kompleksowy, czyli uwzględniający wszystkie ujemne konsekwencje wydanego w oparciu o te ustawy orzeczenia. Odrzuca się zarówno stanowisko, że poprzednia ustawa mogłaby być stosowana wyłącznie wówczas, gdyby orzeczona na jej podstawie kara nie mieściła się w widełkach ustawowego zagrożenia przewidzianego w ustawie nowej, jak i pogląd, iż w przypadku gdy kara mieści się zarówno w przepisach ustawy obowiązującej poprzednio, jak i ustawy nowej, to nie można uznać, że przepis poprzedniej ustawy jest względniejszy. Jeżeli chodzi o wykładnię przepisu art. 4 § 1 k.k., to poza sporem jest, że zarówno w orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i doktrynie, dominuje pogląd, iż oceny "ustawy względniejszej", w rozumieniu tego przepisu, powinno dokonywać się nie na płaszczyźnie abstrakcyjnej (poprzez porównywanie samej treści ustaw), lecz konkretnej, uwzględniając wszystkie okoliczności popełnionego czynu, biorąc pod uwagę faktyczne konsekwencje prawne, jakie mogą zostać orzeczone wobec sprawcy na podstawie podlegających ocenie ustaw. Sąd mając na uwadze powyższe uznał za względniejsze dla oskarżonych K. W. i B. B. w niniejszej sprawie przepisy ustawy obowiązującej w chwili popełnienia przypisanego im czynu, z uwagi na możliwość orzeczenia wobec oskarżonego B. B. kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz orzeczenie środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody, który ma węższy zakres od środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody i wydając wyrok w niniejszej sprawie zastosował te przepisy.

Wymóg stosowania w całości prawa obowiązującego w czasie popełnienia czynu lub w czasie orzekania (art. 4 § 1 k.k.) odnosi się do poszczególnych czynów, a nie do całości wyroku obejmującego różne czyny. Ustawa obowiązująca w czasie popełnienia czynu może okazać się względniejsza odnośnie jednego z czynów objętych oskarżeniem, a surowsza odnośnie innego czynu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. II AKa 94/14, KZS 2014 nr 7-8, poz. 65, KZS 2014 nr 6, poz. 72, Legalis numer 1110418). Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 października 2011 r. III KK 120/11, Prok. i Pr. 2012 nr 2 poz. 1, KZS 2012 nr 2 poz. 22, Legalis numer 422311 wyraził pogląd, iż nie jest dopuszczalne orzekanie częściowo w oparciu o przepisy ustawy obowiązującej poprzednio, a częściowa w oparciu o przepisy ustawy nowej. Sąd musi dokonać wyboru między konkurującymi ustawami i zastosować całościowo tylko jedną z nich, a więc tę, która w konkretnej sytuacji jest względniejsza dla sprawcy. Nie jest możliwa kompilacja względniejszych przepisów z obu ustaw. Należy stosować w całości tylko jedną z ustaw ze wszystkimi jej konsekwencjami. Wymóg stosowania w całości prawa obowiązującego w czasie popełnienia czynu lub w czasie orzekania – zgodnie z dyspozycją art. 4 § 1 k.k. odnosi się tylko do poszczególnych czynów, a nie do całości wyroku obejmującego różne czyny. Sąd nie był zatem zobligowany w niniejszej sprawie do stosowania przepisów tej samej ustawy wobec wszystkich oskarżonych. Wobec oskarżonego D. L. Sąd uwzględniając wszystkie okoliczności popełnionego przez niego czynu, biorąc pod uwagę faktyczne konsekwencje prawne, jakie mogły zostać orzeczone wobec niego na podstawie ustawy obwiązującej dniu popełnienia przypisanego mu czynu oraz w dacie wyrokowania, zastosował przepisy ustawy kodeks karny obowiązującej w dacie wydania wyroku. Ustawa obowiązująca w dacie popełnienia przypisanego oskarżonemu D. L. czynu, nie była bowiem względniejsza dla niego.

Wina oskarżonych D. L., B. B. i K. W. w zakresie przypisanych im czynów nie budzi wątpliwości. Wobec oskarżonych nie zachodziły żadne okoliczności, które mogłyby rzutować na ich zawinienie. Oskarżeni działali świadomie z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim. Chcieli bowiem popełnić te czyny.

Dokonując oceny stopnia społecznej szkodliwości czynów oskarżonych D. L., B. B. i K. W. Sąd kierował się przesłankami wskazanymi w art. 115 § 2 kk. biorąc pod uwagę rodzaj i charakter naruszonych dóbr prawnych, rozmiary wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, postać zamiaru, motywację towarzyszącą sprawcy, a zatem okoliczności związane z przypisanymi oskarżonym czynami. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego D. L. był znaczny. Oskarżony bowiem wykorzystał zaufanie jakim obdarzył go pokrzywdzony M. R., zatrudniając go dorywczo przy pracach budowlanych związanych z budową domu w S.. Oskarżony nie będąc zadowolony z kwoty zapłaty za wykonane prace z własnej inicjatywy przekazał oskarżonym B. B. i K. W. informacje o miejscu usytuowania tego budynku oraz wartościowych przedmiotach znajdujących się w jego wnętrzu, nakłaniając ich do dokonania kradzieży w włamaniem do tego budynku i oczekując jednocześnie po dokonanej kradzieży z włamaniem, w zamian zapłaty. Gdyby nie zachowanie oskarżonego D. L. oskarżeni K. W. i B. B. nie powzięliby informacji o wartościowych przedmiotach znajdujących się w domu w budowie pokrzywdzonego M. R.. Nie mieli oni przed rozmową z D. L. wiedzy ani o położeniu domu, ani też o przedmiotach w nim się znajdujących.

Oskarżeni K. W. i B. B. zaś swoim zachowaniem godzili w jedno z podstawowych dóbr chronionych prawem jakim jest własność. Nie bez znaczenia dla oceny stopnia społecznej szkodliwości ich czynu pozostaje wartość szkody jaką wyrządzili swoim zachowaniem, a także rodzaj rzeczy jakich kradzieży się dopuścili. Były to przedmioty niezbędne pokrzywdzonemu do wykonywania prac związanych z budową domu, a ich wartość wynosiła 13.336,62 zł.

Sąd nie dopatrzył się wobec oskarżonego B. B. okoliczności obciążających. Z danych o karalności oskarżonego wynika wprawdzie, iż jest on obecnie karany sądownie. W dacie popełnienia zarzucanego mu w niniejszej sprawie czynu był on niekarany.

Jako okoliczności obciążające Sąd uwzględnił wobec oskarżonych K. W. i D. L. ich uprzednią karalność za wyjątkiem tej, która stanowiła podstawę do czynienia ustaleń w zakresie działania każdego z nich w warunkach powrotu do przestępstwa.

Sąd miał na uwadze, iż oskarżony K. W. był już wielokrotnie karany za przestępstwa, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. Orzeczone wobec niego kary, w tym kary pozbawienia wolności, nie odniosły w stosunku do oskarżonego żadnego skutku resocjalizacyjnego. Czynu będącego przedmiotem niniejszej sprawy oskarżony K. W. dopuścił się 4 lata i 4 miesiące po opuszczeniu zakładu karnego. Czynu tego dopuścił się w okresie próby związanej z warunkowym zawieszeniem kary łącznej 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 17 czerwca 2013 r. za występki z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz z art. 63 ust 3 wskazanej ustawy.

Oskarżony D. L. zaś czynu będącego przedmiotem niniejszej sprawy dopuścił się w okresie próby związanej z warunkowym zawieszeniem wykonania kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 13 października 2011 r. w sprawie sygn. akt II K 377/11 za czyn z art. 279 § 1 k.k. i inne.

Sąd nie dopatrzył się wobec oskarżonych okoliczności łagodzących.

Wymierzając oskarżonym kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art. 53 k.k. W tych warunkach jako współmierną do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynu każdego z oskarżonych, Sąd wymierzył D. L. karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, B. B. karę 1 roku pozbawienia wolności zaś K. W. karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Jako iż B. B. dopuścił się przypisanego mu czynu działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, Sąd na podstawie art. 33 § 2 k.k., obok kary pozbawienia wolności orzekł wobec niego karę 80 stawek dziennych grzywny ustalać wysokość stawki na kwotę 10 złotych. Ustalając wysokość stawki dziennej, Sąd wziął pod rozwagę zgodnie ze wskazaniami zawartymi w art. 33 § 3 k.k. warunki osobiste oskarżonego, jak również jego stosunki majątkowe oraz możliwości zarobkowe. B. B. ma 21 lat, jest kawalerem, z zawodu jest murarzem – tynkarzem, nie pozostaje w zatrudnieniu, jest zarejestrowany w PUP, utrzymuje się z prac dorywczych, z których osiąga dochód w kwocie 500-600 zł miesięcznie, nie posiada wartościowego majątku, na jego utrzymaniu pozostaje konkubina i dziecko. Tak ustalona stawka dzienna odpowiada zatem jego możliwościom zarobkowym.

Jako iż pokrzywdzony M. R. nie odzyskał skradzionych mu przedmiotów oraz dotychczas nie została mu naprawiona przez oskarżonych B. B. i K. W. szkoda wynikała z przypisanego im przestępstwa, Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec tych oskarżonych środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę solidarnie na rzecz pokrzywdzonego M. R. kwoty 13.336,62 zł.

Kary pozbawienia wolności orzeczone wobec każdego z oskarżonych w tym wymiarze, orzeczona wobec oskarżonego B. B. kara grzywny oraz orzeczony wobec oskarżonych B. B. i K. W. środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody winny uświadomić każdemu z oskarżonych naganność jego postępowania oraz wdrożyć ich do przestrzegania norm społecznych. Natomiast w zakresie prewencji generalnej, rozstrzygnięcia te zaspokoją społeczne poczucie sprawiedliwości i będą pozytywnie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Oskarżony B. B. po popełnieniu przypisanego mu w niniejszej sprawie występku był karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 19 listopada 2014 r. w sprawie sygn. akt VIII K 362/14 za występek z art. 278 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby. W ocenie Sądu, okoliczności niniejszej sprawy, mimo karalności oskarżonego B. B. pozwalają wnioskować, iż oskarżony zrozumiał naganność swojego postępowania i czyn będący przedmiotem niniejszego postępowania będzie jedynie incydentem w życiu oskarżonego. Stąd też w ocenie Sądu, mimo warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, cele kary zostaną wobec niego osiągnięte, a w szczególności nie popełni on ponownie przestępstwa. Mając to wszystko na uwadze, na podstawie art. 69 §1 k.k. i art. 70 § 2 k.k., Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego B. B. kary pozbawienia wolności na okres 5 lat próby. Tak ustalony okres próby będzie odpowiednim, aby zweryfikować pozytywną prognozę kryminologiczną postawioną wobec oskarżonego.

B. B. w chwili popełnia przypisanego mu czynu nie miał ukończonych 21 lat, w chwili orzekania w sprawie nie miał ukończonych 24 lat zatem jest sprawcą młodocianym (art. 115 § 10 k.k.). Stosując zatem wobec oskarżonego dobrodziejstwo warunkowego zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, Sąd zobligowany był - z mocy przepisu art. 73 § 2 k.k. - oddać oskarżonego pod dozór kuratora sądowego.

Oskarżony B. B. był w przedmiotowej sprawie zatrzymany w dniu 10 lipca 2014 r., stąd też zgodnie z art. 63 § 1 k.p.k. należało zaliczyć okres faktycznego pozbawienia wolności oskarżonego w sprawie na poczet orzeczonej kary grzywny przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennym grzywny.

Sąd nie dopatrzył się natomiast możliwości postawienia wobec oskarżonego D. L. pozytywnej prognozy kryminologicznej, mimo orzeczenia wobec niego kary pozbawienia wolności poniżej 2 lat. W ocenie Sądu, jedynie kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania spełni wobec tego oskarżonego cele kary w zakresie prewencji indywidualnej. Oskarżony D. L. był bowiem karany za przestępstwa przeciwko mieniu, odbywał karę pozbawienia wolności. Orzeczone wobec niego kary, w tym kary pozbawienia wolności, nie odniosły żadnego skutku resocjalizacyjnego. Czynu będącego przedmiotem niniejszej sprawy oskarżony D. L. dopuścił się niespełna 10 miesięcy po zakończeniu odbywania kary pozbawienia wolności najpierw w placówce penitencjarnej, a następnie w systemie dozoru elektronicznego. Czynu tego dopuścił się w okresie próby związanej z warunkowym zawieszeniem wykonania kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 13 października 2011 r. w sprawie sygn. akt II K 377/11. Stąd też należy wnosić, iż B. B. jest sprawcą niepoprawnym, powracającym do przestępstwa, wobec którego cele kary może osiągnąć jedynie kara pozbawienia wolności bez warunkowego zwieszenia jej wykonania.

W toku postępowania oskarżonemu D. L. Sąd wyznaczył z urzędu obrońcę w osobie adw. M. M. (2) zaś oskarżonemu B. B. Sąd wyznaczył z urzędu obrońcę w osobie adw. A. B. (1). Obrońcy oskarżonych na rozprawie wnieśli o zasądzenie na ich rzecz kosztów obrony z urzędu udzielonej każdemu z oskarżonych według norm w stawkach minimalnych wynikających z przepisów i oświadczyli, iż koszty te nie zostały uiszczone. Z tego względu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M. (2) kwotę 1.008 zł plus 231,84 zł VAT zaś na rzecz adw. A. B. (1) kwotę 1.116 zł plus 256,68 zł VAT tytułem zwrotu kosztów udzielonej obrony z urzędu. Zasądzone kwoty mieszczą się w granicach stawek minimalnych określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U Nr 163 poz. 1348 z późn. zm.). A.. A. B. (1) brała udział w 10 terminach rozprawy – jednym prowadzonym w trybie uproszczonym oraz 9 prowadzonych w trybie zwyczajnym /360 zł + (9 x 84 zł) = 1.116 zł plus 23% VAT tj. 256,68 zł/, zaś adw. M. M. (2) brała udział w 8 terminach rozprawy prowadzonych w trybie zwyczajnym /420 zł + (7 x 84 zł) = 1.008 zł plus 23% VAT tj. 231,84 zł/.

Oskarżyciel posiłkowy M. R. był reprezentowany przez pełnomocnika z wyboru na 4 terminach rozprawy prowadzonej w trybie zwyczajnym. Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wniósł o zasądzenie od oskarżonych na rzecz oskarżyciela posiłkowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm w stawkach minimalnych wynikających z przepisów. Z tego względu Sąd zasądził od oskarżonych D. L., B. B. i K. W. na rzecz oskarżyciela posiłkowego M. R. kwotę 672 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego /420 zł + (3 x 84 zł) = 672 zł/.

Sąd, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolnił oskarżonych D. L., B. B. i K. W. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Uwzględniając ich sytuacje majątkowe, finansowe, fakt iż wobec K. W. i D. L. zostały orzeczone bezwzględne kary pozbawienia wolności zaś wobec oskarżonego B. B. kara grzywny obok kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, a także iż wobec oskarżonych K. W. i B. B. rzeczony został środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody, uiszczenie przez oskarżonych kosztów sądowych w niniejszej sprawie uznać należało za zbyt uciążliwe.