Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym 14 lipca 2015 roku T. G. (1) wniósł o zasądzenie od (...) spółki akcyjnej w S. kwoty 627845,78 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 8 września 2011 roku wraz z kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą B. T. G. (1) w S., której przedmiotem jest sprzedaż hurtowa i detaliczna. Od wielu lat w zakresie dystrybucji oferowanych produktów współpracuje ze spółką (...) spółką z o.o. z siedzibą w P., która dokonuje zakupu towarów handlowych oferowanych w stałej ofercie handlowej przez powoda. W maju 2011 roku (...) spółka z o.o. złożyła zamówienie na dostarczenie towaru, który to przewóz miał się odbyć transportem obcym i obejmował przybory szkolne, plecaki i pokrowce do komputerów przenośnych. Towar ten – ze względu na zastrzeżenie kredytodawcy (...) Bank (...) S.A. – został ubezpieczony u pozwanego. W dniu 27 maja 2011 roku powód zawarł z pozwanym Towarzystwem umowę ubezpieczenia potwierdzoną polisą nr (...), uzupełnioną aneksem z 30 maja 2011 roku. We wniosku o zawarcie umowy ubezpieczenia wskazany został przedmiot ubezpieczenia poprzez określenie rodzaju ładunku, tj. torby na laptopy wycenione na 400000 zł, artykuły szkolne wycenione na 200000 zł oraz ładowarki i słuchawki wycenione ogólnie na kwotę 780000 zł. Suma 1360000 zł została powiększona o koszty przewozu w wysokości 2000 zł, % zysku w kwocie 167280 zł oraz podatek VAT w wysokości 312800 zł, dając łączną sumę ubezpieczenia 1842080,00 zł. Polisa miała obowiązywać od 29 maja 2011 do 30 maja 2011 roku, jednak z uwagi na opóźnienie transportu, w dniu 30 maja 2011 sporządzono aneks, którym potwierdzono okres obowiązywania polisy do czasu zakończenia transportu, pod warunkiem jego rozpoczęcia w okresie trwania polisy. W dniu 30 maja 2011 roku powód dokonał załadunku towaru na samochód przewoźnika i samochód wyruszył do P.. W czasie transportu doszło do zapalenia się przestrzeni ładunkowej samochodu przewożącego. W wyniku pożaru oraz w następstwie akcji gaśniczej, całkowitemu lub częściowemu zniszczeniu uległ cały przewożony ładunek. Powód dokonał zgłoszenia szkody pozwanemu w dniu 1 czerwca 2011 roku i pomimo jego współdziałania w toku postępowania likwidacyjnego, prowadzone ono było przez 1 rok i 5 miesięcy. Po wielu monitach w dniu 28 września 2011 roku pozwany poinformował powoda o odmowie wypłaty odszkodowania ze względu na dojście do zdarzenia po zakończeniu okresu ubezpieczenia. W dalszej kolejności powód przywołał prawomocny wyrok z 12 maja 2015 roku wydany przez Sąd Okręgowy w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy, którym zasądzono od pozwanej na rzecz powoda kwotę 824519,22 zł tytułem zniszczonych ładowarek i słuchawek oraz wyjaśnił, że dochodzona przez niego kwota w niniejszym postępowaniu obejmuje zniszczone pokrowce i torby na laptopy oraz artykuły szkolne, których wartość obliczono poprzez przeliczenie ilości zniszczonego towaru wg cen w dolarach wynikających z faktur ‘zakupowych”, a następnie przewalutowanie otrzymanych wielkości – zgodnie z tabelą kursu walut NBP nr (...) z 30 maja 2011 roku (1 USD=2,7810 zł). Otrzymana po przewalutowaniu kwota 316506,72 zł została następnie powiększona o wynikający z umowy współczynnik spodziewanego zysku w wysokości 10%, co dało sumę 384157,39 zł, powiększoną następnie o wartość podatku VAT do kwoty 428233,60 zł. Nadto powód wniósł o wypłatę na jego rzecz pozostałych należności z tytułu umowy ubezpieczenia – z tytułu podatku VAT od należności zasądzonej wyrokiem z 12 maja 2015 roku w wysokości 193779,42 zł, z tytułu przewoźnego 1845,00 zł oraz z tytułu kosztów uprzątnięcia i utylizacji spalonego ładunku – 3987,76 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwane Towarzystwo wniosło o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu ubezpieczyciel powołał się na brak ryzyka transportowego obciążającego powoda, co stanowi o braku podstawowej przesłanki odpowiedzialności pozwanego z umowy ubezpieczenia ryzyka transportowego. Z chwilą wydania towaru przewoźnikowi ustało po stronie powoda ryzyko transportowe, które stanowiło przedmiot umowy ubezpieczenia. Powód nie wykazał, aby w pożarze rzeczywiście uszkodzone zostały zestawy biurowe deklarowane przez powoda. Pozwany zakwestionował również roszczenie o zwrot całości kwoty z tytułu uszkodzenia toreb na laptopy, gdyż część z nich mogła zostać poddana rekondycji przez profesjonalną firmę i nadawałaby się do dalszej odsprzedaży (łączna wartość takich pokrowców to 98400,00 zł). Odmówił uznania roszczenia o zwrot kosztów utylizacji spalonego towaru ze względu na objęcie nim także ładunku, który mógł zostać poddany rekondycji, a następnie odsprzedaży. Nadto wskazał, że zgodnie z wnioskiem ubezpieczeniowym powód ustalił sumę ubezpieczenia w zakresie ładowarek i zestawów słuchawkowych Motorola z uwzględnieniem podatku VAT oraz 10%, a zgodnie z §14 ust. 2 OWU wartość przedmiotu ubezpieczenia może zostać zwiększona o podatek VAT oraz 10% zysku wyłącznie w stosunku do przedmiotu ubezpieczenia, którego przewóz był realizowany w celu wykonania umowy sprzedaży. Przewóz akcesoriów Motorola realizowany był tymczasem jedynie w celu przewozu z jednego magazynu powoda do drugiego. Pozwany podniósł również zarzut przedawnienia roszczenia, co nastąpiło jego zdaniem 15 października 2014 roku (trzy lata liczone od dnia otrzymania przez ubezpieczonego decyzji o odmowie przyznania odszkodowania). Kwestionując początkową datę naliczana odsetek ustawowych za zwłokę pozwany wskazał, że w ustawowym terminie 30 dni powód nie przekazał wszystkich niezbędnych do likwidacji szkody dokumentów - dopiero 29 września 2011 roku doręczono raport z oględzin, a termin od którego ubezpieczyciel mógł podjąć decyzję o uznaniu bądź nie roszczenia to 14 października 211 roku, a nie 8 września 2011 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. G. (1) prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) w S.. Przedmiotem tej działalności była między innymi sprzedaż hurtowa i detaliczna sprzętu elektronicznego i telekomunikacyjnego oraz części do tego sprzętu.

W ramach prowadzonej działalności powód współpracował z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w P.. (...) spółka z o.o. dostarczała do sieci sklepów pozyskane przez T. G. (1) produkty oferowane przez (...) spółkę z o.o.

dowód: wydruk z (...) powoda – k. 17;

przesłuchanie powoda T. G. (1) k.348-350

T. G. (1) jako dostawca oraz (...) spółka z o.o. w P. jako odbiorca zawarły w dniu 1 stycznia 2011 roku umowę ramową o współpracy, na mocy której (...) spółka z o.o. miała dokonywać zakupów towarów handlowych oferowanych przez dostawcę. Zgodnie z §2 umowy dostawa towaru odbywa się na koszt dostawcy miejsce wskazane przez odbiorcę na terenie Polski.

Dnia 25 czerwca 2010 roku T. G. (1) zakupił od E. H. T., (...) w L. (...)A (...) torby na laptopa o łącznej wartości 14231,75 USD.

Dnia 25 czerwca 2010 roku T. G. (1) zakupił od U. T., (...) w L. (...)A plecaki na laptopy, zestawy ołówków, gumki i taśmy oraz komplety markerów, ołówków i temperówek o wartości 28137,85 USD.

2470 pokrowców na laptopy o wartości 36643,75 USD zostało zakupionych przez powoda w dniu 16 lipca 2010 roku, (...) pokrowców na laptopy o wartości 20143,50 USD w dniu 5 sierpnia 2010 roku oraz 4560 pokrowców o wartości 73897,50 USD w dniu 1 września 2010 roku. W dniu 16 czerwca 2010 roku powód zakupił w (...) 3080 pokrowców na tablet oraz 805 toreb na laptopa o wartości 64863,50 USD.

Dowód:

- wyjaśnienia powoda k.348-350

- umowa k.18-19

- faktury nr (...) sporządzone w języku angielskim – k. 45-54;

- tłumaczenie faktury handlowa nr (...) z 25.06.2010r. – k. 99-100 wraz ze specyfikacją wysyłkową – k. 101-102;

- tłumaczenie faktury nr (...) z 29.06.2010r. – k. 103-108;

- tłumaczenie faktury nr (...) z 16.07.2010r. – k. 109-110;

- tłumaczenie faktury nr (...) z 05.08.2010r. – k. 111-112;

- tłumaczenie faktury nr (...) z 01.09.2010r. – k. 113-116;

- tłumaczenie faktury (...) z 16.06.2010r. – k. 117-120;

W dniu 27 maja 2011 roku T. G. (1) sprzedał (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P. torby na laptopy oraz pokrowce o łącznej wartości 504200,47 zł.

Tego samego dnia T. G. (1) sprzedał (...) spółce z o.o. w P. 3000 zestawów szkolnych o łącznej wartości 339480,00 zł. Zestawy te obejmowały gumki, ołówki, dozowniki taśmy, zestawy pisaków, temperówki oraz 3000 opakowań kartonowych.

Transakcje te zostały udokumentowane wystawionymi przez powoda fakturami VAT.

Celem dostarczenia sprzedanego towaru kontrahentowi torby i pokrowce wydano z magazynu powoda w S. 27 maja 2011 roku, zaś zestawy szkolne w dniu 28 maja 2011 roku.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) z 27.05.2011r. – k. 55;

- faktura VAT nr (...) z 27.05.2011r. – k. 56;

- wz nr (...) z 27.05.2011r. – k. 58;

- wz nr (...)/wz z 28.05.2011r. wraz z zestawieniem – k. 59-60;

W dniu 26 maja 2011 roku T. G. (1) złożył w biurze (...) spółki akcyjnej w S. "Wniosek o zawarcie jednostkowej umowy ubezpieczenia rzeczy w krajowym przewozie drogowym, kolejowym, lotniczym lub śródlądowym ((...))".

Przedmiot ubezpieczenia - ładunek w odniesieniu do którego ubezpieczający ponosi ryzyko utraty lub uszkodzenia podczas przewozu - opisany został we wniosku w sposób następujący:

⚫

torby na laptopy o wartości 400.000 zł

⚫

artykuły szkolne o wartości 200.000 zł

⚫

ładowarki i słuchawki o wartości 780.000 zł.

Zaznaczono, że łącznie daje to 1.360.000 zł, ponadto zapisano, że ładunek stanowią rzeczy fabrycznie nowe.

Punkt IV wniosku zatytułowany "podstawa określenia wartości ładunku - zgodnie z § 14 ogólnych warunków ubezpieczenia" wypełniony został w następujący sposób: ubezpieczający wnioskuje o zwiększenie wartości rzeczy o następujące pozycje :

a) koszt przewozu – 2.000 zł

b) podatek VAT - 312.800 zł (23 %)

c) spodziewany zysk w wysokości do 10 % (tylko jeżeli ubezpieczającym jest sprzedający).

We wniosku zaznaczono, że łącznie dało to sumę ubezpieczenia wynoszącą 1.842.080 zł.

Punkt VI wniosku zatytułowany "wartość ładunku na jedynym środku transportu

(suma ubezpieczenia zgodnie z IV)" wypełniony został następujący sposób:

- wartość ładunku - 1.360.000 zł

- koszt przewozu - 2000 zł

- % zysku - 167.280 zł

- podatek VAT - 312.800 zł

- łącznie - 1.842.080 zł.

W punkcie X wniosku (zatytułowanym "cel przewozu") wskazano: realizacja kontraktu sprzedaży/zakupu oraz przesunięcie magazynowe.

We wniosku ubezpieczający zwrócił się o ubezpieczenie ładunku podczas przewozu ze S., ul. (...) do P., ul. (...) ( magazyn (...)).

W dniu 27 maja 2011 roku T. G. (1) w oparciu o złożony w biurze ubezpieczeń wniosek zawarł ze spółką (...) umowę ubezpieczenia. Wystawiony został dokument „Polisa nr (...)”, w którym wskazano, że umowę zawarto na podstawie Ogólnych Warunków Ubezpieczenia o symbolach (...).

Ubezpieczeniem objęto okres od 29 maja 2011 r. (00:00) do 30 maja 2011 r. (24:00). Wysokość sumy ubezpieczenia określono na kwotę 1.842.080 zł, od tej kwoty wyliczona została składka w wysokości 2.793 zł.

W rubryce "przedmiot i zakresu ubezpieczenia" wskazano: (...) krajowe lądowe – polisa jednostkowa, zakres ubezpieczenia pełny. Przedmiot ubezpieczenia: torby na laptopy, artykuły szkolne, ładowarki i słuchawki do telefonów komórkowych. Przewóz odbędzie się transportem obcym ( (...)) w dniu 29 maja 2011 r. z miasta S., ul. (...), do P., ul. (...).

W polisie zaznaczono, że ubezpieczający potwierdza, iż przed zawarciem umowy otrzymał ogólne warunki wraz z klauzulami dodatkowymi, zapoznał się z ich treścią i zaakceptował je.

dowód:

- wniosek o zawarcie jednostkowej umowy ubezpieczenia – k. 22-24;

- polisa nr (...) – k. 20,

Zgodnie z OWU za ryzyko transportowe uważa się ryzyko poniesienia uszczerbku majątkowego wskutek utraty, ubytku lub uszkodzenia rzeczy podczas przewozu objętego ubezpieczeniem (§ 3 pkt 19).

W §4 zapisano, że przedmiotem ubezpieczenia są rzeczy określone w umowie ubezpieczenia w drogowym, kolejowym, lotniczym lub śródlądowym przewozie krajowym, wykonywanym obcym lub własnym transportem, w odniesieniu do których Ubezpieczający ponosi ryzyko transportowe, zgodnie z definicją w §3 pkt 19.

W §8 lit. b) i c) zapisano, że dodatkowo do odszkodowania z tytułu utraty, ubytku lub uszkodzenia przedmiotu ubezpieczenia ubezpieczyciel zwraca w granicach określonych w §26 ust. 6 koszty poniesione przez ubezpieczającego, o ile był on zobowiązany do ich poniesienia, związane z uprzątnięciem z jezdni lub innego miejsca, w którym nastąpiło darzenie szkodowe, pozostałości po ładunku, w tym koszty ich składowania w miejscu nienależącym do ubezpieczającego do czasu uznania za stratę całkowitą lub przeprowadzenia segregacji oraz koszty utylizacji ładunku nienadającego się do jakiegokolwiek wykorzystania i z tego powodu uznanego za stratę całkowitą.

W §14 zatytułowanym (...) w ust. 1a zapisano, że wartością przedmiotu ubezpieczenia jest jego wartość w miejscu i momencie rozpoczęcia przewozu, odpowiadająca: dla rzeczy fabrycznie nowych wartości zakupu rzeczy przez Ubezpieczającego, określonej w fakturze zakupu, bez uwzględnienia podatku od towarów i usług (VAT), podlegającego odliczeniu zgodnie z obowiązującymi przepisami. W ust. 1c ustalono, że wartość przedmiotu ubezpieczenia jest jego wartość w miejscu i momencie rozpoczęcia przewozu odpowiadająca wartości odtworzeniowej, jeżeli wartość rzeczy uległa zmianie w okresie od dnia ich zakupu lub wytworzenia – do dnia rozpoczęcia przewozu.

W §14 ust. 2 zapisano, że jeżeli przewóz realizowany jest w wykonaniu umowy sprzedaży, wartość przedmiotu ubezpieczenia ustalona zgodnie z ust. 1 może zostać zwiększona o następujące wielkości:

1)  spodziewany zysk do wysokości 10% - jeżeli ubezpieczającym jest sprzedający,

2)  przewoźne - jeżeli przewóz dokonywany jest transportem obcym, a Ubezpieczający ma obowiązek je opłacić,

3)  podatek od towarów i usług (VAT), podlegający odliczeniu zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W §14 ust. 3 zaznaczono, że zwiększenie wartości przedmiotu ubezpieczenia o wielkości wymienione w niniejszym paragrafie wymaga uprzedniego uzgodnienia z ubezpieczycielem, a wielkości o której wartość przedmiotu ubezpieczenia została zwiększona powinny być wymienione we wniosku ubezpieczeniowym.

W §15 ust. 2 i 3 zapisano, że suma ubezpieczenia stanowi górną granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela, w przypadku jednostkowych umów ubezpieczenia jest równa wartości rzeczy ustalonej zgodnie z § 14, na jednym środku transportu.

W §17 zapisano, że w przypadku jednostkowej umowy ubezpieczenia składka naliczana jest od sumy ubezpieczenia.

W §26 ust. 2 zatytułowanym „Ustalenie rozmiaru szkody i wysokość odszkodowania” zapisano, że podstawą obliczenia rozmiaru szkody jest wartość przedmiotu ubezpieczenia ustalona zgodnie z §14.

W §28 zatytułowanym „Wypłata odszkodowania” zawarte zostały następujące ustalenia:

1.  Ubezpieczyciel obowiązany jest wypłacić odszkodowanie na podstawie uznania roszczenia, w wyniku własnych ustaleń dokonanych w postępowaniu dotyczącym ustalenia stanu faktycznego, zasadności roszczeń i wysokości odszkodowania, w terminie 30 dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku.

2.  Jeżeli wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności Ubezpieczyciela albo wysokości odszkodowania w terminie wskazanym w ust. 1 okazało się niemożliwe, odszkodowanie powinno być wypłacone w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część odszkodowania ubezpieczyciel wypłaca w terminie określonym w ust. 1.

3.  O ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez ubezpieczyciela nie może być wyższa od poniesionej szkody.

4.  Ubezpieczyciel wypłaca odszkodowanie na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku własnych ustaleń dokonanych w postępowaniu, o którym mowa w ust. 1 i 2, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu.

5.  Uprawniony z umowy ubezpieczenia obowiązany jest do udokumentowania zasadności zgłoszonego roszczenia, a ubezpieczyciel zastrzega sobie prawo do weryfikacji przedłożonych dokumentów oraz zasięgnięcia opinii ekspertów.

W § 34 przewidziano rozpatrywanie skarg i zażaleń ubezpieczonego przez Zarząd E. Hestii lub upełnomocnionego pracownika po ich przesłaniu drogą pisemną pod adresem siedziby ubezpieczyciela.

dowód: "Ogólne warunki ubezpieczenia rzeczy w krajowym przewozie drogowym, kolejowym lotniczym lub śródlądowym (...)" (...) – k. 25-33;

Wobec niemożności rozpoczęcia transportu w dniu 29 maja 2011 roku i dostarczenia do P. w dniu 30 maja 2011, w dniu 30 maja 2011 roku T. G. (1) udał się do biura ubezpieczeń w celu zawarcia aneksu do umowy ubezpieczenia z dnia 27 maja 2011 roku, potwierdzonej polisą nr (...). Aneks nr (...) zawarty został w związku z opóźnieniem w transporcie.

W aneksie zamieszczono następujący opis zmian: " niniejszym aneksem potwierdza się okres obowiązywania polisy do czasu zakończenia transportu pod warunkiem rozpoczęcia transportu w okresie trwania polisy".

dowód: aneks nr (...) – k. 21;

W trakcie przewozu doszło do pożaru przestrzeni ładunkowej samochodu przewożącego. Mimo podjęcia próby gaszenia pożaru przez kierowcę, ogień został ostatecznie ugaszony przez wezwaną na miejsce zdarzania jednostkę Ochotniczej Straży Pożarnej w C..

W wyniku pożaru oraz w następstwie akcji gaśniczej całkowitemu lub częściowemu zniszczeniu uległ przewożony ładunek, przy czym torby do laptopów i plecaki uległy zniszczeniu – co do części w całości, a co do części (tj. co do 1688 sztuk) częściowo.

Niesporne,

Po pożarze utylizacją zniszczonego towaru zajęło się Przedsiębiorstwo (...) spółka jawna J. R. i S. R. w K.. Tytułem dzierżawy oraz odbioru odpadów kontenerem oraz ich unieszkodliwienia (1720 kg) (...) wystawiło C. J. (1) prowadzącemu przedsiębiorstwo pod nazwą M. Usługi (...) w dniu 14 czerwca 2011 roku fakturę VAT nr (...) na kwotę 914,76 zł, która to faktura została następnie refakturowana na powoda w dniu 18 czerwca 2011 roku..

Sortowaniem oraz załadunkiem i transportem do S. jedynie częściowo uszkodzonego towaru na zlecenie powoda zajął się C. J. (2), który z tego tytułu wystawił powodowi fakturę VAT nr (...) z 18 czerwca 2011 roku na kwotę 1353,00 zł brutto.

dowód:

- faktura VAT nr (...) z 18.06.2011r. – k. 61;

- faktura VAT nr (...) z 18.06.2011r. – k. 62;

- faktura VAT nr (...) z 14.06.2011r. wraz z kwitem wagowym – k. 63-64;

Zgodnie z tabelą kursu walut NBP nr (...) z dnia 30.05.2011r. (tj. z dnia poprzedzającego zdarzenie) wartość zakupionych przez powoda w (...) towarów (113810,40 USD) stanowi równowartość 316506,72 zł.

dowód: tabela kursów na 30.05.2015r. wraz z wyliczeniem wartości roszczenia – k. 65-66;

T. G. (1) wykorzystując infolinię spółki (...) zgłosił telefonicznie szkodę z ryzyka transportowego. Zgłoszona szkoda zarejestrowana została pod numerem (...). Postępowanie w sprawie likwidacji szkody prowadzone była przez pracownika biura likwidacji szkód S. M..

W piśmie z dnia 28 września 2011 roku skierowanym do T. G. (1) spółka (...) poinformowała, że po zapoznaniu się z dokumentacją otrzymaną w sprawie szkody z dnia 31 maja 2011 roku nie znalazła podstaw do wypłaty odszkodowania. Wskazała przy tym na przysługujące powodowi prawo wniesienia w terminie 30 dni od otrzymania decyzji – odwołania do Zarządu (...) spółki akcyjnej w S. lub prawo dochodzenia roszczeń na drodze sądowej.

Pismem z 14 października 2011 roku powód skierował do Zarządu (...) spółki akcyjnej w S. odwołanie, w którym „traktując pismo z 28 września 2011 roku jako informację o odmowie decyzji odmawiającej wypłaty odszkodowania” zakwestionował odmowę wypłaty odszkodowania.

W dniu 3 października 2012 roku pozwana stwierdziła brak podstaw do zmiany dotychczasowego stanowiska i dokonania wypłaty odszkodowania. Stwierdziła również, że stanowisko (...) spółki akcyjnej jest ostateczne.

dowód:

- pismo pozwanej z 28.09.2011r. – k. 38-39;

- pismo powoda z 14.10.2011r. – k. 40-42;

- pismo pozwanej z 03.10.2012r. – k. 43-44;

J. B. jest podwykonawcą firmy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P., która z kolei otrzymuje zlecenia od spółki (...) w zakresie zapoznania się i rozpoznania przyczyn, okoliczności i rozmiarów szkody.

W związku ze zgłoszeniem szkody nr (...) J. B. jako rzeczoznawca w dniu 3 czerwca 2011 roku otrzymał zlecenie oględzin ładunku.

Ładunek podlegający oględzinom znajdował się w miejscowości T. w gospodarstwie rodzinnym kierowcy powoda W. S..

Po dokonaniu oględzin spalonego pojazdu rzeczoznawca przystąpił do oględzin towaru. Towar złożony był w dwóch miejscach.

Bezpośrednio na ziemi leżał stos, na którym znajdowały się nadpalone kartony, pokrowce na laptopy, przybory szkolne, nadpalone kable miedziane, plecaki szkolne. To był stos nadpalonych, mokrych rzeczy. Niemożliwa do ustalenia okazało się ilość towaru na tym stosie.

Obok nadpalonego stosu znajdował się kontener na odpady, w którym znajdowało się około 60 kartonów w lepszym stanie, leżących w nieładzie. Były one w większości całe, miały zabrudzenia i widoczne lekkie zamoczenia. Wnętrza kilku kartonów zawierały nieuszkodzone towary typu pokrowce, gumki, temperówki, zestawy mazaków. Niektóre kartony były zabrudzone, nieznacznie porozrywane i lekko wilgotne.

Wobec konieczności oczekiwania na zakończenie dochodzenia Policji i zakazu ruszania uszkodzonego towaru, dopiero 10 czerwca 2011 roku zutylizowano pozostałości uszkodzonego towaru, a 18 czerwca 2011 roku dokonano przewozu części towaru do S..

W dniu 24 czerwca 2011 roku J. B. dokonał oględzin przesortowanego ładunku – w magazynie powoda przy ul. (...) w S., w tym pokrowców na laptopy. W magazynie znajdowało się 1688 sztuk pokrowców, z czego 150 sztuk było nadpalone, zamoczone lub zapleśniałe, a około połowy miało wyczuwalny zapach spalenizny. Ocenił, że 1488 sztuk pokrowców na laptopy i plecaków nadawała się do tzw. rekondycji.

Raport oględzin dla (...) S.A. (...) J. B. przygotował w dniu 24 sierpnia 2011 roku.

dowód:

- zeznania J. B. k.250-251

- raport z oględzin dla (...) S.A. (...) z 29.09.2011r. – k. 157-170;

- wydruki fotografii - karta 181-210;

- faktura VAT nr (...) z 18.06.2011r., - k. 61;

- faktura VAT nr (...) z 14.06.2011r. – k. 63;

Pozwem z 4 grudnia 2012 roku T. G. (2) wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) spółki akcyjnej w S. kwoty 835874,52 zł z ustawowymi odsetkami od lipca 2011 roku z tytułu zniszczonych w skutek pożaru samochodu ładowarek i słuchawek marki M..

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie VIII Wydziału Gospodarczego z 12 maja 2015 roku zasądzono od pozwanej na rzecz powoda kwotę 824519,22 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi w stosunku rocznym od dnia 8 września 2011 roku do dnia zapłaty oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

Sąd w uzasadnieniu wyroku ustalił, że bezspornym było objęcie przedmiotem umowy ubezpieczenia rzeczy wymienionych we wniosku o zawarcie umowy ubezpieczenia oraz dokumencie polisy, a nadto, że wobec objęcia ochroną ubezpieczeniową rzeczy o wartości wyliczonej zgodnie z §14 ust. 2 (tj. powiększonej o spodziewany 10% zysk), w tym konkretnym przypadku przewóz był realizowany w wykonaniu umowy sprzedaży w znaczeniu użytym w §14 ust. 2.

Niesporne, a nadto:

- wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z 12.05.2015r. wraz z uzasadnieniem – k. 650-681;

W toku postępowania likwidacyjnego złożona została oferta firmy (...) na wykonanie czyszczenia, neutralizacji zapachu, przepakowania i utylizacji uszkodzonego towaru (1450 sztuk pokrowców oraz 30 sztuk plecaków) za cenę 19188 zł brutto.

Wobec braku decyzji ubezpieczyciela oraz postępującego procesu gnicia towaru, zmagazynowane pokrowce na laptopy i plecaki zostały przez powoda zutylizowane.

Metodą rekondycji uszkodzony towar mógłby odzyskać 80-90% pierwotnej sprawności użytkowej i estetycznej i zostać sprzedany na rynku wtórnym w ograniczonych ilościach. Nie nadawałby się natomiast do sprzedaży w zorganizowanych sieciach handlowych jako nowy towar.

Koszty rekondycji, przy uwzględnieniu niezbędnego osuszania w zamkniętych komorach suszarniczych, wyniosłyby ok. 30000 zł.

Wartość towaru (1480 sztuk) po rekondycji wyniosłaby 52006,87 zł, zaś wartość odtworzeniowa dla rzeczy nowych brutto z narzutem zysku wynosi 87406,51 zł.

dowód:

- oferta K. A. T. z 08.07.2011r. – k. 174;

- opinia biegłego sądowego z zakresu wyceny majątku ruchomego z 21.11.2016r. – k. 302-312;

- ustna uzupełniająca opinia biegłego z 11.01.2017r. – k. 347-348;

Sąd zważył co następuje:

Powód wywodzi swoje roszczenie z umowy ubezpieczenia, podstawą prawną żądania jest art. 805 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Zgodnie z art. 805 § 2 pkt 1 k.c. świadczenie ubezpieczyciela polega - przy ubezpieczeniu majątkowym - na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

Powód domaga się od pozwanej – jako ubezpieczyciela – spełnienia świadczenia w związku z wystąpieniem przewidzianego w umowie ubezpieczenia wypadku, którym było zniszczenie w wyniku pożaru rzeczy będących przedmiotem ubezpieczenia.

W niniejszym postępowaniu powód dochodzi zapłaty odszkodowania za zniszczone w wyniku pożaru pokrowce na laptopy, plecaki na laptopy, gumki, temperówki, zestawy mazaków. W rozpoznawanej sprawie nie ma sporu co do tego, że przedmiotem ubezpieczenia były rzeczy wymienione we wniosku o zawarcie jednostkowej umowy ubezpieczenia z dnia 26 maja 2011 roku oraz dokumencie polisy nr (...). Do rzeczy tych należały m.in. torby na laptopy i artykuły szkolne.

W postępowaniu prowadzonym pod sygnaturą akt: VIII GC 24/13 powód dochodził od pozwanej odszkodowania za zniszczone w tym samym pożarze samochodu ładowarki i słuchawki marki M.. Wydany w tej sprawie wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 12 maja 2015 roku uprawomocnił się z dniem 12 czerwca 2015 roku.

Jak słusznie zauważył pełnomocnik powoda, zgodnie z art 365 §1 k.p.c. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego określony w art. 365 k.p.c. zakres związania sądu treścią prawomocnego orzeczenia oznacza zakaz dokonywania ustaleń sprzecznych z uprzednio osądzoną kwestią a nawet niedopuszczalność prowadzenia w tym zakresie postępowania dowodowego. Moc wiążąca odnosi się, po pierwsze do faktu istnienia prawomocnego orzeczenia, i po drugie do waloru prawnego rozstrzygnięcia zawartego w treści orzeczenia.

Skutkiem pozytywnym (materialnym) jest to, że rozstrzygnięcie zawarte w orzeczeniu stwarza taki stan prawny, jaki z niego wynika, czyli sądy rozpoznające spór muszą przyjmować, że dana kwestia kształtuje się tak, jak to przyjęto we wcześniejszym, prawomocnym orzeczeniu. W kolejnym, zatem postępowaniu, w którym pojawia się ta sama kwestia, nie może być już badana.

Związanie dotyczy sentencji wyroku i motywów w tych granicach, jakie stanowią konieczne uzupełnienie rozstrzygnięcia. W konsekwencji nikt nie może kwestionować faktu istnienia prawomocnego wyroku i jego treści (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lutego 2011 roku, sygn. akt III CSK 161/10 opubl. Lex nr 785884). Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2012 roku (sygn. II UK 327/11 opubl. Lex 1214585) moc wiążąca prawomocnego orzeczenia (art. 365 §1 k.p.c.) zapadłego między tymi samymi stronami w innej sprawie o innym przedmiocie polega na zakazie dokonywania ustaleń i ocen prawnych sprzecznych z ustaleniami i ocenami dokonanymi w sprawie już osądzonej. Jest to skutek pozytywny (materialny) powagi rzeczy osądzonej przejawiający się w tym, że sądy rozpoznające między tymi samymi stronami nowy spór muszą przyjmować, iż dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak przyjęto to w prawomocnym, wcześniejszym wyroku. W wyroku z dnia 28 lutego 2012 roku (sygn. akt: I PK 106/11 opub. Lex nr 1215112) Sąd Najwyższy wskazał, że w kolejnej sprawie między tymi samymi stronami nie może być podważane to, co stanowiło podstawę prawomocnego orzeczenia, a nawet nie jest dopuszczalne prowadzenie postępowania dowodowego na okoliczności stanowiące podstawę prawomocnego orzeczenia. Podobne stanowisko wyrażone zostało w Wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2012 roku (sygn. akt: III PK 53/11 opubl. Lex nr 1214594). Wyrok prawomocny ma ten skutek, że prekluduje cały materiał, który przy rozpoznaniu sprawy wchodzi w zakres podstawy faktycznej żądania pozwu, mimo, że w toku postępowania nie został przez strony przedstawiony (por. Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2006 roku, sygn. akt VI ACa 1537/05 opubl. Apel.-W-wa 2007/3/21, OSA 2008/5/20, podobnie Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 9 stycznia 2008 roku, sygn. akt ACz 975/07 opubl. Lex nr 383745).

W niniejszej sprawie nie zmieniły się okoliczności faktyczne w stosunku do tych, które istniały na dzień zamknięcia rozprawy w sprawie VIII GC 24/13, a przynajmniej strony takich nie wskazały.

W szczególności zakresem prawomocności materialnej opisywanego wyroku objęta została odpowiedzialność pozwanej za szkodę powstałą w następstwie pożaru przewożonego ładunku w dniu 31 maja 2011 roku, jak również to, że przewóz całego ładunku zgłoszonego we wniosku o zawarcie jednostkowej umowy ubezpieczenia przewozu był realizowany w wykonaniu umowy sprzedaży.

Jedynie dla przypomnienia, w odniesieniu do tej ostatniej kwestii, Sąd wskazuje, że §14 ust. 2 OWU umożliwiał zwiększenie wartości przedmiotu ubezpieczenia o spodziewany zysk, przewoźne i podatek VAT jedynie w sytuacji realizacji przewozu w wykonaniu umowy, a ust. 3 §14 nakazywał uzgodnienie powyższego zwiększenia z ubezpieczycielem oraz wymienienia wielkości, o które wartość przedmiotu ubezpieczenia została zwiększona, we wniosku ubezpieczeniowym. Warunki te niewątpliwie zostały spełnione.

Wobec powyższego Sąd nie prowadził postępowania dowodowego na opisane wyżej okoliczności, a wnioski dowodowe strony pozwanej, zmierzające do wykazania braku odpowiedzialności pozwanej - oddalone.

Rozpoznając w pierwszej kolejności najdalej idące zarzuty strony pozwanej, tj. zarzut przedawnienia, Sąd zwrócił uwagę, że pozwana zarzut ten opierała na upływie 3-letniego terminu przedawnienia, określając jego początek na dzień 15 października 2011 roku, tj. na dzień otrzymania przez ubezpieczonego decyzji o odmowie przyznania odszkodowania.

Zarzut ten nie może zostać uwzględniony.

Pozwana wskazywanym pismem z 28 września 2011 roku, poza stwierdzeniem braku podstaw do wypłaty odszkodowania, zaznaczyła równocześnie, że powodowi przysługuje prawo wniesienia odwołania do Zarządu (...) S.A. w S. lub prawo dochodzenia roszczeń na drodze sądowej. Powód skorzystał z pierwszej z wymienionych możliwości i wniósł odwołanie do Zarządu (...) S.A. datowane na 14 października 2011 roku. Dopiero w następstwie rozpoznania tego odwołania Zarząd pozwanej – pismem z 3 października 2012 roku - stwierdził „brak (…) podstaw do zmiany dotychczasowego stanowiska i dokonania wypłaty odszkodowania” informując równocześnie, że stanowisko to „jest ostateczne”.

O tym, od kiedy należy liczyć termin przedawnienia w takiej sytuacji, traktuje wyrok Sądu Najwyższego Izby Cywilnej z 20 listopada 2014 roku, wydany w sprawie V CSK 5/14, publ. OSNC 2016, nr A, poz. 11, str. 59). W wyroku tym Sąd Najwyższy przypomniał, że zgodnie z art. 819 §4 k.c. bieg przedawnienia roszczenia do ubezpieczyciela przerywa się także przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem i rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia. Przepis ten zawiera pojęcie „oświadczenie ubezpieczyciela”, a zatem nie odwołuje się do pojęcia decyzji, która zazwyczaj zostaje wydana w toku sformalizowanego postępowania, a nawiązuje do zobowiązaniowego charakteru stosunku łączącego strony. Wobec ukształtowanej praktyki określania w OWU prawa ubezpieczonego do złożenia odwołania, zwanego też skargą lub zażaleniem (jak w niniejszej sprawie) do wskazanego organu bądź jednostki ubezpieczyciela, Sąd Najwyższy uznał, że niezależnie od nazwy środka odwoławczego, decydujące znaczenie ma istota postępowania wywołanego tym środkiem, a więc czy ubezpieczony ma możliwość zakwestionowania odmowy przyznania świadczenia lub przyznanej jego wysokości, czy stanowisko ubezpieczyciela wyrażone w pierwszym oświadczeniu podlega kontroli i czy zgłoszony wniosek o przyznanie świadczenia jest rozpatrywany ponownie. Wskazał, że jeżeli właściwa jednostka ubezpieczyciela weryfikuje prawdziwość twierdzeń co do zajścia wypadku ubezpieczeniowego oraz powstania szkody i jej wysokości, postępowanie to ma charakter odwoławczy i dopóki tak prowadzone postępowanie likwidacyjnie nie skończy się definitywnie, oświadczenie ubezpieczyciela nie nosi waloru oświadczenia kończącego to postępowanie. Tryb odwoławczy przewidziany w umowie nie może być obligatoryjny, co oznacza, że do ubezpieczonego należy decyzja co do skorzystania z uprawnienia do odwołania uzgodnionego przez strony w umowie, a w wypadku rezygnacji z odwołania początek terminu biegu przedawnienia po przerwie będzie biegł od daty doręczenia pierwszego oświadczenia. W przeciwnym zaś razie bieg przedawnienia roszczenia o świadczenie do ubezpieczyciela rozpoczyna się po przerwie od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie od ubezpieczyciela kończące postępowanie likwidacyjne oświadczenie o przyznaniu lub odmowie świadczenia.

Zaznaczył przy tym, że zważywszy na wynikający z art. 16 ust. 3 ustawy z 2003 roku o działalności ubezpieczeniowej obowiązek ubezpieczyciela informowania ubezpieczonego o możliwości dochodzenia roszczeń na drodze sądowej, nie można przyjąć, że celem racjonalnego ustawodawcy było, by postępowanie sądowe musiało być niekiedy wszczęte przed złożeniem przez ubezpieczyciela definitywnego oświadczenia i zakończeniem postępowania likwidacyjnego.

Podzielając w pełni wyrażony w tym wyroku pogląd nie sposób uznać roszczenia T. G. (1) za przedawnione – trzyletni termin przedawnienia roszczeń powoda rozpoczął swój bieg dopiero z chwilą doręczenia ostatecznego stanowiska ubezpieczyciela, tj. w październiku 2012 roku.

Nieuzasadnione okazały się również pozostałe zarzuty pozwanej zmierzające do ograniczenia wysokości szkody.

Spór stron dotyczył w pierwszej kolejności tego, czy nastąpiło wydanie towaru odbiorcy – kupującemu. Pozwana twierdziła, że skoro powód sprzedał towar (...) spółce z o.o., co zostało udokumentowane fakturami VAT z 27 maja 2011 roku, a strony umowy sprzedaży nie poczyniły w tym zakresie (co do przejścia ryzyka) żadnych ustaleń umownych, zastosowanie znajdują ogólne zasady prawa cywilnego (art. 544 k.c. i art. 548 k.c.) a zatem do wydania towaru przesyłanego do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, doszło z chwilą powierzenia przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju. Kwestionowała tym samym istnienie po stronie powoda ryzyka transportowego.

Wbrew powyższemu twierdzeniu strony umowy o współpracę wskazały, iż ryzyko przewozu ładunku i jego dostawy do odbiorca ponosi pozwany. Wynika to z umowy o współprace i wyjaśnień powoda.

Ustalenia powoda oraz jego kontrahenta w zakresie ryzyka związanego z dostawą towarów do miejsca przeznaczenia wskazanego przez odbiorcę i obciążenie tym ryzykiem dostawcy (powoda) mają jednak charakter uboczny.

Najistotniejsze dla rozpoznania sporu łączącego strony jest bowiem to, że zgodnie z treścią wniosku o zawarcie jednostkowej umowy ubezpieczenia rzeczy w krajowym przewozie drogowym, kolejowym, lotniczym lub śródlądowym ((...)) ubezpieczający zwrócił się o ubezpieczenie wymienionego we wniosku ładunku (w tym artykułów szkolnych i toreb na laptopy), w odniesieniu do którego ponosi ryzyko utraty lub uszkodzenia podczas przewozu określonego we wniosku (tj. na trasie ze S. do P.). Oświadczenie to determinowało zakres ubezpieczenia, obejmującego utratę lub uszkodzenie podczas przewozu – na określonej trasie, określonego co do rodzaju i wartości ładunku.

Obydwie strony jednostkowej umowy ubezpieczenia miały zatem pełną świadomość tego, że to powód ponosił ryzyko utraty bądź uszkodzenia towaru w trakcie ubezpieczonego przez pozwaną przewozu.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że poszukiwanie przez pozwaną kolejnych argumentów, które miałyby niweczyć bądź ograniczać jej odpowiedzialność, uznać należy jedynie za wyraz nieuzasadnionego unikania odpowiedzialności.

Wyrazem takiej postawy pozwanej było również zakwestionowanie sprzedaży towarów w postaci zestawów szkolnych. W tym zakresie pozwana powoływała się na raport (...) spółki z o.o., z którego wynikało, że w trakcie oględzin następczych brakowało towarów, które były widoczne podczas oględzin pierwotnych, jak również brak jest jednoznacznych dowodów oraz informacji o ilości przedmiotów szkolnych znajdujących się w transporcie.

Tymczasem przewóz zestawów szkolnych sprzedanych (...) spółce z o.o. w P. został potwierdzony nie tylko fakturą VAT nr (...) oraz przygotowanym przez powoda zestawieniem artykułów szkolnych, w którym wymieniono m.in. 3000 sztuk kartonowych opakowań, ale również zestawieniami. Wykonany dla (...) spółki akcyjnej raport z oględzin sporządzony przez J. B. z (...) spółki z o.o. również potwierdzał, że w czasie oględzin spalonego ładunku stwierdzono kartony zawierające gumki do mazania, temperówki i zestawy mazaków, przy czym niektóre z kartonów były zabrudzone, nieznacznie porozrywane i lekko wilgotne. Powyższe J. B. potwierdził będąc przesłuchiwanym w charakterze świadka. Pamiętał on przy tym, że według powoda materiały te były przewożone do innej firmy, która miała te rzeczy kompletować.

Ostatecznie przedmioty te zostały przez powoda zutylizowane wobec ich zniszczenia w trakcie trwania dochodzenia przez Policję. Wyjaśnienia powoda odnośnie niemożności zabezpieczenia tego towaru ze względu na prowadzone przez Policję dochodzenie Sąd uznał za przekonujące, zwłaszcza wobec tego, że utylizacji zniszczonego towaru dokonano dopiero 10 czerwca 2011 roku.

Za nieuzasadnione Sąd uznał również żądanie ograniczenia szkody powoda poprzez ustalenie wysokości szkody z uwzględnieniem możliwości wykonania rekondycji części towaru, tj. pokrowców na laptopy i plecaków. W opinii pisemnej biegły jednoznacznie stwierdził, że doprowadzenie rzeczy po pożarze po wykonaniu zabiegów czyszczenia, prania, ozonowania i suszenia nie doprowadzi tych rzeczy do stanu wyjściowego.

Pozwana w zastrzeżeniach do pisemnej opinii biegłego kwestionowała podstawy, na których oparł on swoje wyliczenia co do wartości towaru po rekondycji oraz ceny samej rekondycji. W ustnych wyjaśnieniach do opinii biegły wskazał, że ustalenia swoje oparł o własne wieloletnie doświadczenie w wykonywaniu tego rodzaju usług i przekonująco wyjaśnił podstawy na których ustalił (w oparciu o własne stosowane ceny tego rodzaju usług), że wartość towaru po rekondycji w odniesieniu do pokrowców i plecaków wyniesie 52006,87 zł brutto, zaś koszty rekondycji obejmować muszą nie tylko ozonowanie, ale również suszenie towaru w specjalnych komorach i wyniosą ok. 30000 zł, a nie jak wskazywała pozwana 20000 zł. Nadto, w sposób przejrzysty wyliczył wartość szkody jako wartość odtworzeniową towaru na kwotę 87406,51 zł brutto.

Ponownie podkreślił przy tym, że towary poddane rekondycji zawsze będą wyglądać jak towar używany i tak też powinny zostać potraktowane. W konsekwencji Sąd podzielił opinię biegłego co do tego, że poddanie towaru rekondycji nie zmniejszyłoby szkody, skoro przedmiotem sprzedaży, jak i przedmiotem umowy ubezpieczenia był towar nowy, objęty zamiarem sprzedaży do sieci marketów. Również z warunków ubezpieczenia wynika, że wartością przedmiotu ubezpieczenia jest w pierwszej kolejności jego wartość w miejscu i momencie rozpoczęcia przewozu, odpowiadająca dla rzeczy fabrycznie nowych wartości zakupu tych rzeczy przez ubezpieczającego określonej w fakturze zakupu. Zastrzeżenie ustalania wartości przedmiotu ubezpieczenia według wartości odtworzeniowej zostało zastrzeżone w OWU dla sytuacji, w której wartość rzeczy uległa zmianie w okresie od dnia zakupu lub wytworzenia do dnia rozpoczęcia przewozu.

Niezależnie od powyższego powód, po zapoznaniu się z opinią biegłego, ograniczył powództwo stosownie do treści tej opinii. Sąd, będąc związany ograniczeniem powództwa przez stronę powodową, nie mógł zasądzić ponad żądanie, a w konsekwencji po uwzględnieniu szkody za potencjalną ilość towaru przeznaczonego do rekondycji oraz kosztów jej wykonania, tytułem uszkodzenia toreb i plecaków na laptopy oraz artykułów szkolnych, z uwzględnieniem wynikającego z umowy współczynnika spodziewanego zysku w wysokości 10% oraz podatku VAT – 23% zasądzono na rzecz powoda kwotę 410946,66 zł. W pozostałym zakresie postępowanie umorzono.

W odniesieniu do spodziewanego zysku oraz podatku VAT tytułem opisanego wyżej towaru podkreślić należy, że zarówno treść wniosku, jak i OWU, a także okoliczności sprawy jednoznacznie wskazują na objęcie przedmiotowego towaru zamiarem sprzedaży, a w konsekwencji objęcie ubezpieczeniem również spodziewanego zysku oraz podatku VAT. Kwestia ta, jak już opisano powyżej, została przesądzona prawomocnym wyrokiem tutejszego Sądu wydanym 12 maja 2015 roku, a w postępowaniu prowadzonym w sprawie o sygn. akt VIII GC 24/13 ustalono, że całość przewożonego towaru została objęta zamiarem sprzedaży.

Wbrew twierdzeniom pozwanej prawomocność materialna tego wyroku obejmowała swoim zakresem także kwestię podatku VAT należnego za uszkodzone ładowarki i słuchawki. W poprzednim procesie powód nie dochodził tego roszczenia (w wysokości 193779,42 zł), niemniej w wyroku tym ustalono, że ładowarki i słuchawki również były objęte zamiarem sprzedaży, a zatem warunki z umowy ubezpieczenia do naliczania VAT się ziściły.

Podobnie rzecz ma się z przewoźnym (1845,00 zł) oraz kosztami uprzątnięcia i utylizacji spalonego ładunku (3987,76 zł), które to koszty pozwana zobowiązała się ponieść w przypadku szkody (§14 pkt 2 ust. 2 OWU oraz §8 ppkt b) i c) OWU) i które weszły w skład zasądzonych na rzecz powoda należności.

Ustalenia faktyczne zostały dokonane w oparciu o załączone do akt dowody z dokumentów oraz inne dowody w rozumieniu art. 308 § 1 k.p.c. (wydruki nie będące dokumentami), a także w oparciu o dowód z zeznań świadków i z przesłuchania stron, ograniczony do przesłuchania powoda.

Strony nie kwestionowały prawdziwości dowodów z dokumentów, nie wzbudziły też one wątpliwości Sądu.

Zeznania świadków zostały uznane za wiarygodne, podobnie Sąd ocenił zeznania powoda. Relacje świadków i powoda korespondowały ze sobą wzajemnie oraz pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym co do istotnych dla rozstrzygnięcia faktów. Zeznania B. C., choć wiarygodne, z racji braku bezpośredniej możliwości zaobserwowania przez świadka zdarzeń będących przedmiotem sporu okazały się nieprzydatne dla ustalenia istotnych okoliczności sprawy.

Opinia biegłego sądowego M. M. również została uznana za wiarygodny dowód w sprawie. Żadna ze stron – po zapoznaniu się z ustnymi wyjaśnieniami biegłego - nie kwestionowała opinii ani w zakresie podanych przez biegłego kosztów rekondycji uszkodzonego materiału ani też w zakresie ustalonej przez niego wartości odtworzeniowej uszkodzonego towaru. Opinia biegłego sądowego M. M. była podstawą do dokonania ustaleń faktycznych jedynie w opisanym wyżej zakresie.

W świetle § 14 ust. 1 OWU, zgodnie z którym wartością przedmiotu ubezpieczenia jest jego „wartość w momencie rozpoczęcia przewozu”, wartość tą ustalono przy zastosowaniu kursu dolara amerykańskiego z dnia rozpoczęcia przewozu, a więc z dnia 30 maja 2011 roku (kurs: 1 USD = 2,7810 zł).

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 §1 k.c. związku z art. 817 §2 k.c. oraz §28 ust. 2 OWU przyjmując, że ostatnią okolicznością do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela i wysokości odszkodowania było uzyskanie opinii spółki (...), co nastąpiło 24 sierpnia 2011 roku, a zatem pozwana winna wypłacić odszkodowanie po upływie 14 dni liczonych od 24 sierpnia 2011 roku, tj. do dnia 7 września 2011 roku. Od dnia następnego po tej dacie zasądzono od pozwanej na rzecz powoda odsetki.

W punkcie II, wobec częściowego cofnięcia powództwa postępowanie w sprawie w tym zakresie umorzono na podstawie art. 355 §1 k.p.c. Stosownie do art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. W niniejszej sprawie częściowe cofnięcie pozwu nastąpiło w piśmie procesowym powoda z dnia 9 grudnia 2011 roku, a więc już po rozpoczęciu rozprawy. Pozwana mimo przeprowadzenia rozprawy, nie wypowiedziała się w tym przedmiocie, wobec czego należało przyjąć, że nie sprzeciwiała się cofnięciu powództwa.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. uznając że powód jedynie w niewielkim zakresie (tj. co do 3%) uległ pozwanemu, przy czym cofnięcie powództwa w tej części spowodowane było treścią opinii biegłego, a zatem nastąpiło na skutek okoliczności zaistniałych w toku procesu. W oparciu o art. art. 108 §1 k.p.c. pozostawił szczegółowe wyliczenie tych kosztów referendarzowi sądowemu.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)