Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 października 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że M. K., jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 1 kwietnia 2012 roku.

Decyzja została wydana na podstawie art.83 ust.1, art.6 ust.1 punkt 5, art.11 ust.2, art.12 ust.1, art.13 punkt 4, art.68 ust.1 punkt 1a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2015 roku, poz.12 z zm.).

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że M. K. zgłosiła się do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od 10 stycznia 2011 roku. Przedmiotem prowadzonej działalności były porady prawne. Ubezpieczona zadeklarowała podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości 7.000 zł. W krótkim okresie od dokonania zgłoszenia ubezpieczona stała się niezdolna do pracy z powodu choroby, wielokrotnie korzystała z zasiłku chorobowego, zasiłku macierzyńskiego oraz zasiłku opiekuńczego.

Zakład ustalił, że ubezpieczona wykazała sprzedaż tylko w okresie od stycznia do kwietnia 2011 roku, a w latach 2012-2014 nie uzyskiwała przychodu z tytułu działalności gospodarczej. Jedyne wykazane przychody to z tytułu świadczeń z systemu ubezpieczenia społecznego.

Zakład wskazał, że od kwietnia 2012 roku ubezpieczona nie dokonywała sprzedaży, nie uzyskiwała przychodów, co oznacza, że nie prowadziła działalności gospodarczej i tym samym nie podlega ubezpieczeniom społecznym z tego tytułu.

Powyższą decyzję w całości zaskarżyła M. K.. Wniosła o zmianę decyzji i ustalenie, że podlega jako osoba prowadząca działalność gospodarczą obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 1 kwietnia 2012 roku do nadal.

Na uzasadnienie swojego żądania podała, że od 10 stycznia 2011 roku zgłosiła się do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej pod nazwą P. Prawne A.. W dniu (...) urodziła syna. Wobec kłopotów zdrowotnych związanych z ciążą i porodem była zmuszona do korzystania ze zwolnień lekarskich. W czerwcu 2013 roku urodziła córkę. Pomimo jej kłopotów zdrowotnych firma działała.

Zdaniem ubezpieczonej zostały spełnione przesłanki funkcjonalne świadczące o faktycznym prowadzaniu działalności to jest: zarobkowość, zorganizowanie i ciągłość.

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

Na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2017 roku pełnomocnik organu rentowego wniosła o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego ustalonych od wartości przedmiotu sporu, od kwoty 24.897,60 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona M. K. od 10 stycznia 2011 roku prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą P. Prawne A. M. K., której przedmiotem jest udzielanie porad prawnych.

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ubezpieczona zgłosiła się do ubezpieczeń społecznych i dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, od podstawy wymiaru składek w wysokości 7.000 zł.

Ubezpieczona ukończyła 4 lata studiów prawniczych na Wydziale Prawa i Administracji (...), obecnie jest na 5 roku studiów.

(okoliczności bezsporne)

Podczas studiów ubezpieczona odbywała staże, a w 2010 roku ukończyła 10-godzinny kurs ABC (...).

(okoliczność bezsporna)

Ubezpieczona w dniu 21 września 2010 roku złożyła w Urzędzie Pracy wniosek o przyznanie ze środków Funduszu Pracy jednorazowo dofinansowania na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa.

(wniosek – k.27-31)

W dniu 20 grudnia 2010 roku ubezpieczona otrzymała w ramach pomocy de minimis kwotę 19.187 zł na podjęcie działalności gospodarczej w postaci biura obsługi prawnej.

(zaświadczenie – k.32, aneks – k.33-34, umowa – k.36-39)

Mama ubezpieczonej radca prawny A. K. (1) zadeklarowała pełną współpracę w zakresie obsługi prawnej osób fizycznych i prawnych z M. K.. Współpraca ta miała być nawiązana w momencie zarejestrowania przez M. K. działalności gospodarczej. M. K. miała przysługiwać prowizja w wysokości 35%.

(deklaracja – akta ZUS, umowy – akta ZUS)

Na podstawie umowy z dnia 3 stycznia 2011 roku ubezpieczona podnajęła lokal przy ul. (...), nr 514 od Kancelarii (...) spółki cywilnej w Ł..

(umowa – akta ZUS)

W dniu 9 lutego 2011 roku ubezpieczona zawarła z I. S. i T. W. prowadzącymi Biuro (...) i (...) spółka cywilna umowę na prowadzenie księgi przychodów i rozchodów.

(umowa, faktura z 10.10.2012 r. – akta ZUS)

W 2011 roku ubezpieczona ponosiła koszty zakupu książek, wyposażenia biura, sprzętu biurowego (kupiła zestaw komputerowy i urządzenie wielofunkcyjne). W lutym 2011 roku ubezpieczona zapłaciła fakturę za wydruk ulotek, wykonanie pieczątki.

(faktury - akta ZUS)

W dniu 30 sierpnia 2011 roku ubezpieczona wynajęła lokal przy Al. (...) od AX – D. A. D., (...) spółki cywilnej. Czynsz wynosił 600 zł netto miesięcznie. Spółka ta wystawiła faktury, za które ubezpieczona płaciła przelewem.

(umowa, faktury – akta ZUS, wyciąg z rachunku bankowego – k.84-160)

W dniu 8 września 2011 roku ubezpieczona zawarła umowę o dostawę Internetu ze spółką cywilną (...) do lokalu przy ul. (...).

(umowa – akta ZUS)

W dniu 5 października 2011 roku ubezpieczona zawarła umowę na wynajem miejsc reklamowych w międzytorzu tramwajowym z (...) Klubem Sportowym (...). Umowa obowiązywała do 30 kwietnia 2012 roku.

(faktury, umowa – akta ZUS)

Ubezpieczona była niezdolna do pracy i otrzymywała świadczenia z ubezpieczenia społecznego w następujących okresach:

-

od 14 kwietnia do 2 czerwca 2011 roku (zasiłek chorobowy),

-

od 3 czerwca do 3 listopada 2011 roku (zasiłek macierzyński),

-

od 4 listopada 2011 roku do 9 lutego 2012 roku (zasiłek chorobowy),

-

od 10 lutego 2011 roku do 31 marca 2012 roku (zasiłek opiekuńczy),

-

od 20 czerwca do 24 września 2012 roku (zasiłek chorobowy),

-

od 28 września 2012 roku do 12 czerwca 2013 roku (zasiłek chorobowy),

-

od 13 czerwca 2013 roku do 11 czerwca 2014 roku (zasiłek macierzyński),

-

od 13 czerwca 2014 roku do 8 października 2014 roku (zasiłek chorobowy),

-

od 14 października 2104 roku do 13 kwietnia 2015 roku (zasiłek chorobowy),

-

od 5 maja do 24 czerwca 2015 roku (zasiłek chorobowy),

a za następujące okresy złożyła wniosek o wypłatę świadczeń z ubezpieczenia społecznego:

-

od 29 czerwca do 24 lipca 2015 roku (zasiłku opiekuńczego),

-

od 4 sierpnia do 6 września 2015 roku (zasiłku chorobowego),

-

od 7 września do 4 listopada 2015 roku (zasiłku chorobowego).

(okoliczności bezsporne)

W okresie od 1 kwietnia 2012 roku ubezpieczona była zdolna do wykonywania pracy w następujących okresach:

-

od 1 kwietnia do 19 czerwca 2012 roku,

-

od 25 do 27 września 2012 roku,

-

12 czerwca 2014 roku,

-

od 9 do 13 października 2014 roku,

-

od 14 kwietnia do 4 maja 2015 roku.

(okoliczność bezsporna)

Ubezpieczona wystawiała deklaracje VAT-7 do kwietnia 2011 roku. Po tym okresie od maja 2011 roku nie wystawiała deklaracji VAT-7.

(informacja – k.12-13 akt ZUS)

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ubezpieczona osiągnęła przychody i poniosła wydatki w następujących kwotach:

-

w 2011 roku przychód w wysokości 7.000 zł, wydatki w wysokości 23.291.97 zł,

-

w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2012 roku nie wykazała przychodu, wydatki w 2012 roku wyniosły 7.022,31 zł,

-

w 2013 roku nie osiągnęła przychodu, wydatki wyniosły 300 zł,

-

w 2014 roku nie osiągnęła przychodu, wydatki wyniosły 581,30 zł,

-

w 2015 roku nie osiągnęła przychodu, wydatki wyniosły 550 zł.

(zestawienie – k.161-165, deklaracje – k.8-10 akt ZUS)

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej ubezpieczona współpracowała ze swoją mamą radcą prawnym A. K. (1).

Integralną częścią zawieranych przez ubezpieczoną umów było udzielenie pełnomocnictwa radcy prawnemu A. K. (1).

(deklaracja – akta ZUS, umowy – akta ZUS)

Ubezpieczona udzielała porad prawnych T. R., która skontaktowała się z nią jesienią 2011 roku. Podczas spotkania T. R. przedstawiła ubezpieczonej swoją sprawę. Ubezpieczona umówiła kolejne spotkanie, na którym była obecna radca prawny A. K. (1). T. R. była w kancelarii kilkakrotnie w 2012 i 2013 roku. Zawsze gdy była w kancelarii, była również ubezpieczona. Ubezpieczona przygotowywała umowy pomiędzy T. R. a radcą prawnym A. K. (1).

Za udzielone porady T. R. rozliczała się z radcą prawnym A. K. (1), od niej też uzyskała informację, jaka będzie cena za usługę.

(zeznania świadka T. R. – min.00:31:16-00:39:54 protokół z 21.09.2016 r.)

Ubezpieczona udzielała porad prawnych Z. W. w zakresie wznowienia postępowania administracyjnego. W tym celu w dniu 31 stycznia 2012 roku wydrukowała ze strony internetowej Kancelarii Sejmu fragment tekstu ustawy. 2 kwietnia 2012 roku Z. W. podpisał wniosek o przyznanie emerytury, który sporządził własnoręcznie.

(dokumenty – akta ZUS)

Ubezpieczona udzielała porad prawnych E. S. (1). E. S. (1) uzyskała informację o prowadzonej przez ubezpieczoną działalności z reklamy na portalu społecznościowym F.. W marcu 2011 roku ubezpieczona napisała artykuł na temat długów spadkowych, który miał ukazać na portalu polki.pl, którego redaktorem była E. S. (1). E. S. (1) kontaktowała się z ubezpieczoną telefonicznie, mailowo.

(zeznania świadka E. S. (1) – min.00:39:54-00:47:50 protokół z 21.09.2106 r., zeznania ubezpieczonej min.00:05:11-00:48:57 protokół z 19.04.2017 r.)

R. S. (1) uzyskała informację o działalności ubezpieczonej z ulotki. Umówiła się na spotkanie telefonicznie, na którym była radca prawny A. K. (1), od której uzyskała poradę prawną. Podczas spotkania R. S. (1) spotkała ubezpieczoną, która przyszła po dokumenty. R. S. (1) za usługi prawne płaciła radcy prawnemu A. K. (1). Ubezpieczona odbierała dokumenty od R. S. (1).

(zeznania świadka R. S. (1) – min.00:28:10-00:34:06 protokół z 5.12.2016 r.)

Ubezpieczona przygotowywała dokumenty dla radcy prawnego A. K. (1), umawiała ją z klientami, A. K. (1) sprawdzała to, co przygotowała ubezpieczona.

(zeznania świadka A. K. (1) min.00:26:46-01:01:21, zeznania ubezpieczonej min.00:05:11-00:48:57 protokół z 19.04.2017 r.)

W dniu 28 kwietnia 2012 roku ubezpieczona zawarła umowę z A. K. (2) do reprezentowania przed sądem wszystkich instancji oraz organami administracyjnymi we wszystkich sprawach majątkowych dotyczących dochodzenia zadośćuczynienia i roszczeń odszkodowawczych. Integralną częścią umowy było pełnomocnictwo udzielone A. K. (1) do wykonywania czynności wynikających z umowy.

W dniu 29 maja 2012 roku ubezpieczona zawarła umowę z K. M. (1) do reprezentowania przed sądem wszystkich instancji oraz organami administracyjnymi we wszystkich sprawach majątkowych dotyczących stwierdzenia nabycia spadku. Integralną częścią umowy było pełnomocnictwo udzielone A. K. (1) do wykonywania czynności wynikających z umowy. W umowie określono wynagrodzenie w kwocie 1.500 zł płatne w trzech ratach – pierwsza 100 zł, kolejne do 27 lipca 2012 roku – 700 zł i do 30 sierpnia 2012 roku – 700 zł.

W dniu 19 czerwca 2012 roku ubezpieczona zawarła umowę z Z. S. i E. S. (1) do reprezentowania przed sądem wszystkich instancji oraz organami administracyjnymi we wszystkich sprawach majątkowych dotyczących zarządu nieruchomością przy ul. (...) w W.. Integralną częścią umowy było pełnomocnictwo udzielone A. K. (1) do wykonywania czynności wynikających z umowy. W umowie określono wynagrodzenie w kwocie 3.500 zł płatne w dwóch ratach – do 30 czerwca 2012 roku – 2.000 zł i do 31 sierpnia 2012 roku – 1.500 zł.

W dniu 14 sierpnia 2013 roku ubezpieczona zawarła umowę z T. C. do reprezentowania przed sądem w sprawach dotyczących zapłaty faktur. Integralną częścią umowy było pełnomocnictwo udzielone A. K. (1) do wykonywania czynności wynikających z umowy. Wynagrodzenie miało być zapłacone na podstawie wystawionej faktury.

(umowy – akta ZUS)

Ubezpieczona otrzymała na rachunek bankowy następujące wpłaty:

-

w dniach: 15 maja 2012 roku, 30 maja 2012 roku, 12 czerwca 2012 roku, 26 czerwca 2012 roku, 26 października 2012 roku od J. M. i A. M. za wykonanie zlecenia po 500 zł,

-

w dniu 10 lipca 2012 roku od M. W. za usługę prawną w kwocie 1.017 zł,

-

w dniu 27 lipca 2012 roku od E. S. (1) w kwocie 1.500 zł za usługę prawną,

-

w dniu 30 sierpnia 2012 roku od M. W. za usługę prawną w kwocie 1.000 zł,

-

w dniu 14 września 2012 roku od E. S. (1) w kwocie 1.500 zł za usługę prawną,

(wydruk z rachunku bankowego – k.84-160)

W dniu 9 maja 2014 roku na rachunek bankowy ubezpieczonej wpłynęła kwota 22.365 zł od (...) SA tytułem renty dla I. K., w tym samym dniu ubezpieczona przekazała I. K. kwotę 17.892 zł. W dniu 12 maja 2014 roku na rachunek bankowy ubezpieczonej wpłynęła kwota 128.733,62 zł od (...) SA V. (...). W dniu 13 maja 2014 roku ubezpieczona przekazała I. K. kwotę 102.234,56 zł tytułem zadośćuczynienia (należności głównej i odsetek).

Ubezpieczona nie wykazała tych kwot, jako przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

(zestawienie – k.161-165, deklaracje – k.8-10 akt ZUS)

Spółka (...) została wpisana do KRS w dniu 2 kwietnia 2012 roku.

(odpis z KRS – k.205-208)

Od lutego 2016 roku ubezpieczona zawiesiła działalność gospodarczą.

(okoliczność bezsporna)

A. K. (1) używała w dokumentach logo „A. P. prawne”.

(pełnomocnictwa – akta ZUS)

W latach 2013-2015 ubezpieczona ponosiła koszty lokalu przy Al. (...) oraz koszty usług księgowych.

(faktury – akta ZUS)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z ww. dokumentów w postaci: wniosku o dofinansowanie, zaświadczeń, umowy o dofinansowanie i aneksu, umów, faktur, informacji z Urzędu Skarbowego i deklaracji podatkowych, wyciągu z rachunku, informacji o przychodach i wydatkach, pełnomocnictw. Żadna ze stron postępowania nie kwestionowała powyższych dokumentów ani pod względem autentyczności ani treści merytorycznej.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd pominął dokumenty związane z prowadzeniem przez ubezpieczoną działalności gospodarczej przed 1 kwietnia 2012 roku: umowę zawartą z U. M. (z 1 kwietnia 2011 roku), frakturę wystawioną A. C. (z 29 marca 2011 roku), umowę zawartą ze Z. N. (z 31 marca 2010 roku), fakturę z wystawioną przez A. S. (z 25 lutego 2011 roku) na obsługę firmy – 12 miesięcy, korespondencję mailową z M. P. (z 27 lutego 2011 roku), B. C. (z 10 kwietnia 2011 roku), T. S. (z 1 marca 2011 roku), fakturę wystawioną przez M. M. (1) (z 21 kwietnia 2011 roku), umowy z I. K. (z 18 kwietnia 2010 roku i z 17 maja 2010 roku), umowę z W. W. (z kwietnia 2011 roku), gdyż dokumenty te dotyczą prowadzenia przez ubezpieczoną działalności w okresie, który nie był kwestionowany przez Zakład.

Podobnie nie mają znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego dokumenty w postaci rejestracji domeny na home.pl i uruchomienia konta kancelaria-atena na home.pl, aktywacji usługi w serwisie oferia.pl, ogłoszenia w serwisie olx.pl, zamówienia ogłoszeń w prasie, publikacji dla E. S. (1), bowiem czynności tych ubezpieczona dokonała w marcu 2011 roku.

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom świadka W. K.. Świadek zeznała, że w maju lub czerwcu 2015 roku kontrolowała czy są roznoszone przed budynkiem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi ulotki reklamujące działalność gospodarczą ubezpieczonej. Zeznania świadka są odosobnione, nie zostały poparte żadnymi innymi dowodami. Ubezpieczona nie przedstawiła dokumentów potwierdzających wydrukowanie ulotek, nie wykazała w jaki sposób rozliczyła się z osobą roznoszącą ulotki, czy zawarła umowę, zapłaciła wynagrodzenie. Skoro ubezpieczona miała kontrolować wykonanie tej pracy to z pewnością dlatego, że płaciła wynagrodzenie. Nadto nie ma żadnych danych, z których wynikałoby w jakim konkretnie okresie ulotki te miałby być roznoszone. Także podawane przez świadka okoliczności, w których miałaby kontrolować czy ulotki są roznoszone są niewiarygodne. Świadek miałaby sprawdzać czy ulotki są roznoszone codziennie między godziną 15:00 a 15:30, przed rozpoczęciem swojej pracy – sprzątaczki w Sądzie, gdy wychodziła przed budynek Sądu na papierosa.

Dodatkowo należy wskazać, iż świadek miałaby wykonywać te czynności na prośbę r.pr. A. K. (1) i ją też informować czy ulotki były roznoszone.

Z zeznań świadka T. R. wynika jedynie, że ubezpieczona umówiła ją jesienią 2011 roku na spotkanie z radcą prawnym A. K. (1). Świadek nie korzystała z porad prawnych ubezpieczonej, rozliczała się z radcą prawnym A. K. (1). Zatem porady prawne były udzielane świadkowi przez zawodowego pełnomocnika, a nie przez ubezpieczoną. Świadek za udzielone porady płaciła radcy prawnemu A. K. (1).

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom świadka E. S. (2), że w czerwcu 2012 roku zwróciła się do ubezpieczonej o poradę prawną. Świadek kontaktowała się z ubezpieczoną na pewno przed tą datą, bowiem już w marcu 2011 roku ubezpieczona napisała dla świadka artykuł dotyczący długów spadkowych. Tekst ten miał ukazać się na stronie polki.pl. (...) te są również sprzeczne z zeznaniami świadka A. K. (1), z których wynika, iż E. S. (1) trafiła do niej po około pół roku po rozpoczęciu działalności przez ubezpieczoną. Zeznania świadka, że współpraca rozpoczęła się w czerwcu 2012 roku mają obecnie na celu jedynie uwiarygodnienie twierdzeń ubezpieczonej, że prowadziła w tym czasie działalność gospodarczą. Nadto zeznania świadka te nie są poparte żadnymi dokumentami i tym samym nie można zweryfikować ich prawdziwości. Trudno przyjąć, by podczas kilkuletniego kontaktu, co najmniej raz na dwa miesiące, nie pozostały żadne pisemne dowody tej współpracy. Ubezpieczona nie rozliczała kosztów dojazdu do W., jako kosztów swojej działalności, nie wykazywała przychodu w zeznaniach podatkowych, nie przedstawiła korespondencji mailowej, do której ubezpieczona ma możliwość dostępu z dowolnego komputera, po zalogowaniu.

Zeznania świadka A. K. (1) dotyczące motywów, jakim kierowała się ubezpieczona podejmując decyzję o rozpoczęciu działalności gospodarczej ani jej prowadzenia w okresie do 31 marca 2012 roku nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, bowiem organ rentowy nie kwestionuje prowadzenia tej działalności w okresie do 31 marca 2012 roku. Świadek zeznała, że ubezpieczona przygotowywała dla niej dokumenty, umawiała z klientami, że sprawdzała dokumenty przygotowywane przez córkę, a sama „wkraczała do sprawy jak musiała być reprezentacja w sądzie”. Zeznania te wskazują na to, iż to nie ubezpieczona a A. K. (1), prowadziła działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu porad prawnych. Zeznania te znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka R. S. (2), która zadzwoniła na numer z ulotki, umówiła się na spotkanie, na którym była obecna radca prawny A. K. (1), a nie ubezpieczona.

Ubezpieczona nie przedstawiła żadnych dokumentów, z których wynikałoby, w jakich terminach świadek spotykała się z ubezpieczoną. Zeznania ubezpieczonej, że zostawiła swój kalendarz w mieszkaniu byłego partnera i z tych powodów nie może go przedstawić są niewiarygodne. Trudno bowiem przyjąć, że osoba prowadząca zawodowo działalność gospodarczą, polegającą na kontaktach z klientami, pozbawia się tak ważnego dokumentu jak kalendarz, w którym zapisuje spotkania, terminy.

Nie znalazły również potwierdzenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym twierdzenia ubezpieczonej, że sporządziła projekt pisma i sprawdziła warunki ugody w związku z naruszeniem praw autorskich S. W. przez Telewizję (...) SA. Zeznania te nie zostały poparte żadnymi dokumentami, jak chociażby korespondencją z klientem, projektem pisma ani zeznaniami świadka, któremu ubezpieczona miała udzielać porad prawnych w tym zakresie. Dodatkowo należy wskazać, iż Telewizja (...) SA na podstawie danych autora, którego prawa miałyby być naruszone nie ustaliła czy ugoda taka była w ogóle zawarta. O niewiarygodności zeznań ubezpieczonej w tym zakresie świadczy również brak wykazania przychodów z tytułu udzielonej porady prawnej.

Za niewiarygodne należy uznać twierdzenia ubezpieczonej, że „im więcej spraw zrobiła tym więcej pieniędzy do niej trafiało”. Przede wszystkim należy wskazać, iż świadkowie R. S. (1) i T. R. płaciły za usługi radcy prawnemu A. K. (1), zatem nie była to praca wykonana przez ubezpieczoną. Z przedłożonego przez ubezpieczoną wyciągu z rachunku bankowego nie wynika, aby otrzymywała jakieś środki od A. K. (1) z tytułu współpracy. Przychód ten nie został również wykazany w zeznaniach podatkowych ubezpieczonej.

Zeznania ubezpieczonej, że pomagała J. K. w sprawach związanych z rejestracją (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w okresie po 1 kwietnia 2012 roku są niewiarygodne, bowiem spółka ta została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 2 kwietnia 2012 roku, a umowa spółki została zawarta w dniu 13 marca 2012 roku.

Ubezpieczona pomimo obszernych zeznań w zakresie wykonywanych przez nią prac i udzielanych porad nie przedstawiła żadnych dokumentów, potwierdzających ich wykonanie – maili, projektów pism, umów, dokumentów potwierdzających zapłatę za udzielone porady prawne. Z zeznań ubezpieczonej wynika, iż sprawdzała maile, zatem należy przyjąć, że korzystała z poczty elektronicznej. Natomiast, korespondencja ta nie została załączona.

Ubezpieczona nie wykazała również żadnych przychodów od 1 kwietnia 2012 roku, choć w tym czasie, jak wynika z jej zeznań, miała udzielać porad prawnych.

Ubezpieczona nie potrafiła wskazać, czym zajmowała się po odzyskaniu zdolności do pracy w okresie od 1 kwietnia do 19 czerwca 2012 roku (kolejna niezdolność do pracy powstała w dniu 20 czerwca 2012 roku). Zeznała, że w tym czasie roznosiła ulotki w celu pozyskania klientów, poszukiwała możliwości reklamy w Internecie, przebywała w biurze przy Al. (...). W toku postępowania przed organem rentowym ubezpieczona załączyła 3 umowy na obsługę prawną zawarte w dniach: 28 kwietnia 2012 roku z A. K. (2), 29 maja 2012 roku z K. M. (1) i 19 czerwca 2012 roku z Z. S. i E. S. (1). W złożonych zeznaniach ubezpieczona pominęła, że zawarła te 3 umowy. Trudno przyjąć, iż ubezpieczona zapamiętała wykonywanie drobnych czynności (roznoszenie ulotek, poszukiwanie możliwości reklamy) a zapomniała o istotnych czynnościach jak zawarcie umów, które miały przynieść jej dochód i które miała wykonywać. W ocenie Sądu ubezpieczona umów tych nie wykonywała. Na podstawie tych umów ubezpieczona miał reprezentować klientów przed sądem wszystkich instancji oraz organami administracyjnymi we wszystkich sprawach majątkowych dotyczących ich spraw. Integralną częścią każdej z umów było pełnomocnictwo udzielone A. K. (1) do wykonywania czynności wynikających z umowy.

Nie zostały przedstawione żadne dowody, że ubezpieczona te umowy wykonywała ani w jakim zakresie. Z umowy z E. S. (1) wynika, że wynagrodzenie w kwocie 3.500 zł miało być płatne w dwóch ratach – do 30 czerwca 2012 roku – 2.000 zł i od 31 sierpnia 2012 roku – 1.500 zł. Wynagrodzenie to wpłynęło na rachunek bankowy ubezpieczonej, jednak kwota ta nie została wykazana, jako przychód z działalności w zeznaniu podatkowym. Należy zatem przyjąć, iż usługi te nie zostały wykonane przez ubezpieczoną. Nie bez znaczenia pozostaje również okoliczność, iż ubezpieczona nie miała uprawnień do reprezentowania stron przed sądem, bowiem miała ukończone 4 lata studiów prawniczych.

W toku postępowania przed organem rentowym ubezpieczona zeznała, iż działalność podlega na pozyskiwaniu klientów dla prawników, którzy prowadzą sprawy oraz iż głównym beneficjentem i współpracownikiem jest mecenas A. K. (1). Zeznania ubezpieczonej złożone w toku postępowania przed Sądem są odmienne, z zeznań tych wynika, iż sama udzielała porad prawnych, przygotowywała dokumenty, projekty pism. Ubezpieczona nie przedstawiła umowy o współpracę z radcą prawnym A. K. (1). Zeznania ubezpieczonej złożone w niniejszym postępowaniu nie zostały poparte wiarygodnymi dokumentami, ich treść ma na celu uwiarygodnienie prowadzenia działalności gospodarczej.

O prowadzeniu działalności gospodarczej przez ubezpieczoną nie świadczy otrzymanie zapłaty od J. M., bowiem kwoty te nie zostały wykazane przez ubezpieczoną, jako przychód z działalności gospodarczej, co może oznaczać, iż suma ta tylko wpłynęła na jej rachunek bankowy.

Nie bez znaczenia dla oceny działalności prowadzonej przez ubezpieczoną jest dokonanie przelewu na jej rachunek w (...) SA w dniu 9 maja 2014 roku przez (...) SA kwoty 22.365 zł tytułem renty dla poszkodowanej I. K. i przekazanie przez ubezpieczoną w dniu 9 maja 2014 roku na rzecz I. K. kwoty 17.892 zł, oraz 12 maja 2014 roku kwoty 128.733,62 zł i przekazaniu I. K. w dniu 13 maja 2014 roku kwoty 102.234,56 zł tytułem zadośćuczynienia, należności głównej i odsetek. Różnica nie została wykazana, jako przychód ubezpieczonej. Nadto umowa zlecenia usług polegających na reprezentowaniu I. K. została zawarta w dniu 17 maja 2011 roku i podpisana przez radcę prawnego A. K. (1).

Sąd pominął pełnomocnictwa udzielone radcy prawnemu A. K. (1) przez E. M..

Sąd pominął umowy zawarte w 2014 roku z A. Szczodrą, A. K. (3), M. M. (2), bowiem zostały one podpisane przez radcę prawnego A. K. (1) w dniach: 22.02., 30.04, 11.06. Umowy te dotyczyły spraw z zakresu prawa rodzinnego i cywilnego.

Zapłatę za wykonanie usługi na rzecz A. Szczodrej otrzymała A. K. (1). K.21 akt ZUS), a od M. M. (2) wynagrodzenie wpłynęło na konto ubezpieczonej w dniu 12 czerwca 2014 roku.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z treścią art.6 ust.1 punkt 5 i art.12 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 roku (tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku, poz.963) osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Ubezpieczeniu chorobowemu osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegają dobrowolnie na swój wniosek (art.11 ust.2 ww. ustawy). Obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym (art.12 ust.1 ww. ustawy). Za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych (art.8 ust.6 punkt1 1 ww. ustawy).

Okres podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom określa przepis art.13 punkt 4 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, zgodnie z którym osoby prowadzące pozarolniczą działalność obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu podlegają w okresie od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. W orzecznictwie Sądu Najwyższego jednolicie przyjmuje się, że wykonywanie tejże działalności, to rzeczywista działalność zarobkowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły (wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 14 września 2007 roku, III UK 35/07, LEX nr 483284; z dnia 18 lutego 2009 roku, II UK 207/08, LEX nr 736738; z dnia 19 lutego 2009 roku, II UK 215/08, LEX nr 736739; z dnia 19 lutego 2010 roku, II UK 186/09, LEX nr 590235; z dnia 22 lutego 2010 roku, I UK 240/09, LEX nr 585723; z dnia 18 listopada 2011 roku, I UK 156/11, LEX nr 1102533).

Zgodnie z art.14 ust.1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity Dz.U. z 2013 roku, poz.672) przedsiębiorca, będący osobą fizyczną może podjąć działalność po uzyskaniu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Wpis do ewidencji działalności gospodarczej ma charakter deklaratoryjny. Tym samym, istnienie wpisu w ewidencji działalności gospodarczej nie przesądza o faktycznym prowadzeniu takiej działalności, ale prowadzi do domniemania prawnego w rozumieniu art.234 k.p.c., według którego osoba wpisana w ewidencji jest traktowana, jako prowadząca działalność gospodarczą. Domniemanie takie może być obalone, ale wymaga to przeprowadzenia przeciwdowodu. Można stwierdzić zatem, iż osoba, która jest wpisana w ewidencji działalności gospodarczej, a nie zgłosiła zawiadomienia o zaprzestaniu prowadzenia tej działalności, powinna być traktowana jako prowadząca przedmiotową działalność. W wyroku z dnia 14 września 2007 roku (III UK 35/07, Lex nr 483284) Sąd Najwyższy wskazał natomiast, iż obowiązek ubezpieczenia osoby prowadzącej pozarolniczą działalność - w tym działalność gospodarczą - wynika z faktycznego prowadzenia tej działalności, a zatem o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej, powodującym wyłączenie z tego ubezpieczenia, decyduje faktyczne zaprzestanie tej działalności, zaś kwestie związane z formalnym zarejestrowaniem, wyrejestrowaniem, czy zgłaszaniem przerw w tej działalności mają ewentualne znaczenie w sferze dowodowej, nie przesądzając same w sobie o podleganiu obowiązkowi ubezpieczenia społecznego. Tożsame stanowisko Sąd Najwyższy zaprezentował również w wyroku z dnia 11 lutego 2010 roku (I UK 221/09, Lex nr 585715) oraz z dnia 19 lutego 2010 roku (II UK 186/09, Lex nr 590235).

Wpis do ewidencji nie tylko legalizuje wykonywanie działalności gospodarczej, ale wyznacza także czasowe granice bycia przedsiębiorcą. Wynikają z niego również inne konsekwencje prawne, przewidziane w prawie podatkowym, finansowym, jak również w prawie ubezpieczenia społecznego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2005 roku, I UK 105/04, Legalis nr 69615).

Prowadzenie działalności gospodarczej o tyle stanowi tytuł podlegania ubezpieczeniom, o ile faktycznie ubezpieczona działalność tę wykonuje, choć stopień natężenia jej aktywności może być różny.

Definicja działalności gospodarczej została zawarta w art.2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (teksty jednolity Dz.U. z 2013 roku, poz.672). Działalnością gospodarczą w rozumieniu tej ustawy jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

W orzecznictwie (np. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 6 grudnia 1991 roku, sygn. III CZP 117/91, OSNCP 1992/5/65) przyjmuje się, że cechami działalności gospodarczej są:

1) zawodowy (a więc stały) charakter,

2) związana z nią powtarzalność podejmowanych działań,

3) podporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania

4) uczestnictwo w obrocie gospodarczym.

Podkreśla się także, iż dla uznania określonej przedmiotowo działalności, za działalność gospodarczą konieczne jest łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania i ciągłości. Brak którejkolwiek z nich oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej.

Przyjmuje się zatem, że działalność gospodarcza z założenia jest działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany i nastawioną na nieokreślony z góry okres, a ponadto związana jest z nią konieczność ponoszenia przez przedsiębiorcę ryzyka gospodarczego. Nie uznaje się więc za działalność gospodarczą: działalności okresowej i sporadycznej.

Przesłanka wykonywania działalności gospodarczej w sposób ciągły nie jest rozumiana jako konieczność jej wykonywania bez przerwy, lecz jako zamiar powtarzalności określonych czynności w odróżnieniu od ich przypadkowości, sporadyczności lub okazjonalności.

Należy także wskazać, iż zgodnie z treścią art.43 ¹ k.c. przedsiębiorcą jest osoba fizyczna prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. W polskim prawie nie ma wymogu, aby działalność gospodarcza była prowadzona wyłącznie osobiście.

Samo stwierdzenie „prowadzi działalność” zakłada określony ciąg działań, a nie tylko pojedyncze czynności. Przedsiębiorcą jest, więc tylko ten, kto wykonuje czynności powtarzalne i to w taki sposób, że tworzą one pewną całość, a nie stanowią oderwanego świadczenia, czy też świadczeń określonych rzeczy lub usług. Tylko, jeżeli takie działania mają charakter gospodarczy lub zawodowy, istnieją podstawy do uznania, że podejmujący je podmiot jest przedsiębiorcą (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 7 sierpnia 2006 roku, I Acz 441/06, LEX nr 279953).

Zarobkowego celu działalności gospodarczej nie należy kojarzyć tylko z osiąganiem dochodów z tej działalności. Kryterium dochodowości nie jest konieczną cechą definiującą działalność gospodarczą (tak uchwała Sądu Najwyższego z 30 listopada 1992 roku, III CZP 134/92, Lex nr 298580). Istotne jest, że działalność gospodarczą cechuje jej prowadzenie na własny rachunek i ryzyko przedsiębiorcy w sposób zorganizowany i ciągły.

Wprawdzie generowanie strat przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą (zamiast spodziewanych zysków), z uwagi na koszty działalności przewyższające dochód, nie przekreśla jej zarobkowego charakteru, ale inaczej należy ocenić sytuację, w której od początku wymiernym, stałym i założonym z góry kosztem, nieznajdującym pokrycia w przewidywanych zyskach, staje się opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości znacznie przekraczającej obowiązujące minimum. Takie multiplikowanie kosztów prowadzonej działalności, nieuzasadnione jest przecież potrzebą inwestowania w podjęte przedsięwzięcie celem jego perspektywicznego rozwoju. Wszystko to, może prowadzić do wniosku, że z założenia wynik finansowy prowadzonej działalności jest nieistotny. Może to wskazywać na intencję (element subiektywny) nie tyle podjęcia i wykonywania zarobkowej działalności gospodarczej, lecz włączenia do systemu ubezpieczeń społecznych w celu uzyskania wysokich świadczeń. Uwypukla się to szczególnie w sytuacji, gdy osoba rozpoczynająca działalność i deklarująca taką podstawę wymiaru składki, ma świadomość, że z uwagi na stan zdrowia nie będzie prowadzić działalności.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż ubezpieczona M. K. zarejestrowała prowadzenie działalności gospodarczej, której przedmiotem było udzielanie porad prawnych, od dnia 11 stycznia 2011 roku. Organ rentowy nie kwestionował prowadzenia tej działalności do dnia 31 marca 2012 roku.

Organ rentowy uznał, iż ubezpieczona, zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej od 1 kwietnia 2012 roku.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż ubezpieczona była zdolna do pracy w spornym okresie od 1 kwietnia do 19 czerwca 2012 roku, od 25 do 27 września 2012 roku, w dniu 12 czerwca 2014 roku, od 9 do 13 października 2014 roku i od 14 kwietnia do 4 maja 2015 roku. W pozostałym okresie ubezpieczona była niezdolna do pracy z powodu choroby bądź opieki nad dzieckiem i pobierała zasiłek chorobowy lub zasiłek opiekuńczy oraz pobierała zasiłek macierzyński.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 marca 2009 roku, II UK 308/08 (LEX nr 707885) uznał, że przerwa w prowadzeniu działalności gospodarczej spowodowana stanem zdrowia nie może być traktowana na równi z zaprzestaniem wykonywania tej działalności, bowiem okres faktycznego przestoju w wykonywaniu pozarolniczej działalności z uwagi na stan zdrowia stanowi element ryzyka, z którym powinien liczyć się każdy podejmujący tego typu działalność i interpretacja ta pozostaje w zgodzie z ukształtowanym w orzecznictwie poglądem, że nie powoduje uchylenia obowiązku ubezpieczenia społecznego czasowe niewykonywanie działalności gospodarczej, gdy ubezpieczony oczekuje na kolejne zamówienia i ma faktyczną możliwość wykonywania działalności zgodnie ze zgłoszonym do ewidencji wpisem (por. między innymi wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2013 roku, I UK 12/13, LEX nr 1331260).

Należy jednak wskazać, iż prowadzenie działalności gospodarczej, to działanie stałe, nieamatorskie i nieokazjonalne, z elementem organizacji, planowania i zawodowości rozumianej, jako fachowość, znajomość rzeczy oraz specjalizacja. Z takim rozumieniem działalności gospodarczej koresponduje definicja przedsiębiorcy zawarta w art.4 ust.1 ww. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którą „przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą”. Zakłada ona, bowiem własną aktywność przedsiębiorcy działającego we własnym imieniu, który dysponując fachowością, co najmniej planuje i organizuje czynności związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z ustaleń Sądu wynika, iż w przerwach w niezdolności do pracy (wykonywania działalności gospodarczej) ubezpieczona nie wykonywała żadnych czynności związanych z prowadzeniem tej działalności.

Nie ma w zebranym w sprawie materiale dowodowym żadnych wiarygodnych dowodów na potwierdzenie twierdzeń ubezpieczonej, że od 1 kwietnia 2012 roku wykonywała jakiekolwiek czynności związane z prowadzeniem działalności gospodarczej – udzielała porad prawnych.

Wprawdzie ubezpieczona przedstawiła 3 umowy zawarte w dniach 27 kwietnia 2012 roku, 29 maja 2012 roku i 19 czerwca 2012 roku. Ubezpieczona nie mogła wykonywać umów zlecenia zawartych z E. S. (1), A. K. (2), K. M. (2) i T. C., bowiem umowy te dotyczyły reprezentacji przed sądem, organami, władzami, urzędami administracji rządowej i samorządowej, do czego ubezpieczona nie miała stosownych uprawnień. Nadto ubezpieczona nie przedstawiła faktury wystawionej za usługę, choć w umowie z T. C. wskazano, że zapłata nastąpi po wystawieniu faktury. Wynagrodzenia uzyskanego na podstawie umowy z E. S. (1) ubezpieczona nie wykazała, jako przychód z działalności gospodarczej.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż ubezpieczona w spornym okresie nie prowadziła działalności gospodarczej. P. prawne były udzielane przez radcę prawnego A. K. (1), która otrzymywała za nie wynagrodzenie. Czynności wykonywane przez ubezpieczoną sprowadzały się do poszukiwania klientów radcy prawnemu A. K. (1) i ewentualnym umawianiu klientów. Ubezpieczona w toku postępowania nie przedstawiła umowy o współpracy z radcą prawnym A. K. (1) ani dokumentów z których wynikałoby jakie wynagrodzenie otrzymywała w tytułu tej współpracy. Nie ma również żadnych wiarygodnych dowodów, z których wynikałoby, że ubezpieczona po dniu 1 kwietnia 2012 roku udzielała porad prawnych, za którą to pracę otrzymała wynagrodzenie.

Działalność ubezpieczonej po dniu 1 kwietnia 2012 roku nie miała zarobkowego charakteru. Z zeznań ubezpieczonej wynika, iż była aktywna zawodowo, udzielała porad prawnych, jednak nie ma to żadnego przełożenia na uzyskany w tym czasie przychód.

Dana działalność jest zarobkowa, jeżeli jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu (zarobku) rozumianego, jako nadwyżka przychodów nad poniesionymi kosztami. Brak przedmiotowej cechy przesądza, iż w danym przypadku nie można mówić o działalności gospodarczej. W tym zakresie znaczenie ma jednak również kryterium subiektywne w postaci dążenia danego podmiotu do osiągnięcia zarobku (będącego zazwyczaj zyskiem) przez wykonywanie określonej działalności. Nie jest więc konieczne faktyczne osiąganie dochodów z danej działalności. Przynoszenie strat przez daną działalność (zarówno przejściowo, jak i w dłuższych okresach) nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej. Należy bowiem liczyć się z możliwością nieuzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, czyli poniesienia straty. Tym samym o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia. Logicznym jest, iż działalność gospodarcza winna przynosić przychody, umożliwiające chociażby opłacenie zobowiązań publicznoskarbowych w tym i składek na ubezpieczenia społeczne, nie mówiąc już o samym dochodzie. Natomiast w przypadku ubezpieczonej, jedynym źródłem dochodów w spornym okresie były świadczenia z ubezpieczenia społecznego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Jedyną okolicznością uzasadniającą podjęcie i prowadzenie działalności, w płaszczyźnie jej zarobkowego charakteru, nie może być chęć uzyskania świadczeń z ubezpieczeń społecznych albowiem świadczenia są tu elementem wtórnym. Na powyższe zwrócono również uwagę w judykaturze, w szczególności w wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku wydanym 12 grudnia 2014 roku w sprawie III AUa 878/14 (Lex nr 1623817). Sąd aprobuje wskazany pogląd. Nie ma spełnienia przesłanki zarobkowego charakteru podejmowanych czynności, w sytuacji gdy strona jedynie pozoruje taką działalność w sytuacji, gdy nie ma to jakiejkolwiek racjonalności poza perspektywą nabycia świadczeń, po uprzednim wejściu do systemu pod pozorem prowadzenia działalności gospodarczej. O zarobkowym charakterze także musi przesądzać kryterium obiektywne. Natomiast z ustaleń Sądu wynika, iż w spornym okresie od 1 kwietnia 2012 roku ubezpieczona głównie korzystała ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego i świadczenia te stanowiły jej źródło dochodu w spornym okresie.

Wprawdzie na rachunek bankowy ubezpieczonej w spornym okresie wpływały środki od klientów – J. M., E. S. (1) to w ocenie Sądu kwoty te stanowiły wynagrodzenia za świadczone przez ubezpieczoną usługi, nie stanowiły przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem ubezpieczona nie wykazywała ich w dokumentach księgowych i w zeznaniu podatkowym. Wobec treści zawartej umowy zlecenia z E. S. (1), której przedmiotem było prowadzenie spraw przed sądem logicznym jest, że skoro ubezpieczona nie miała uprawnień do prowadzenia spraw, wynagrodzenie nie dotyczy wykonanych przez nią czynności.

Opłacanie kosztów wynajmu biura, kosztów prowadzenia księgowości oraz faktur za dostawę Internetu nie świadczy o prowadzeniu działalności gospodarczej. Samo wynajęcie lokalu czy też zlecenie usług księgowych nie jest jednoznacznie z faktycznym wykonywaniem czynności przez przedsiębiorcę.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do jednoznacznego wniosku, iż działalność ubezpieczonej sprowadzała się do pomocy w prowadzeniu kancelarii przez jej mamę radcę prawnego A. K. (1), przy czym brak jest podstaw do przyjęcia, że wykonywanie przez ubezpieczoną tych czynności odpowiada definicji prowadzenia działalności gospodarczej określonej w przepisach ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Fakt, że organ rentowy przyjmował od ubezpieczonej składki na ubezpieczenia społeczne w spornym okresie, również nie daje podstaw do przyjęcia, że ubezpieczona w tym czasie podlegała tym ubezpieczeniom, ponieważ organowi rentowemu przysługuje prawo kontroli prawidłowości zgłoszenia do ubezpieczeń oraz zasadności opłacania składek (art. 86 ust. 2 pkt 1-2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).

R. ubezpieczona nie wykazała w sposób przekonywujący, iż jej rzeczywistą wolą było prowadzenie działalności w celach zarobkowych, w dłuższej perspektywie. Sam zamiar prowadzenia działalności, wobec braku jakiejkolwiek aktywności zawodowej, nie daje podstaw do uznania, że działalność jest faktycznie prowadzona. Skoro ubezpieczona nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej to nie powstał tytuł ubezpieczenia skutkującego obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym, rentowym i wypadkowym, wymieniony w treści art.6 ust.1 punkt 5 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Wobec powyższego Sąd, na podstawie art.477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołanie, jako bezzasadne.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art.98§1 i §3 k.p.c., zgodnie z treścią którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, w tym koszty wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika. W uchwale z dnia 6 lutego 2016 roku (III UZP 2/16) Sąd Najwyższy wskazał, iż w sprawie o ustalenie istnienia bądź nieistnienia stosunku ubezpieczenia społecznego lub jego zakresu (o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego; o podleganie ubezpieczeniom społecznym) do niezbędnych kosztów procesu zalicza się wynagrodzenie reprezentującego stronę radcy prawnego, biorąc za podstawę zasądzenia opłaty za jego czynności z tytułu zastępstwa prawnego stawki minimalne określone w §6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (jednolity tekst: Dz.U. z 2013 roku, poz. 490 ze zm.).

W przedmiotowej sprawie organ rentowy wygrał sprawę w całości, stąd Sąd obciążył ubezpieczoną obowiązkiem zwrotu poniesionych przez organ rentowy kosztów zastępstwa radcowskiego, ustalając wysokość należności w oparciu o przepis §2 punkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. Z 2015 roku, poz.1804), przy uwzględnieniu treści §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku (Dz.U. z 2016 roku, poz.1667) zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych, na kwotę 4.800 zł.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ubezpieczonej.

18 maja 2017 roku