Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2 sierpnia 2016 roku - znak (...), uchylającą decyzję z dnia 22 czerwca 2016 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29 czerwca 2016 roku odmówił R. S. prawa do emerytury. Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku ZUS przyjął za udowodnione 26 lat, 11 miesięcy i 24 dni stażu pracy, w tym 1 rok, 4 miesiące i 5 dni okresów nieskładkowych oraz 25 lat, 7 miesięcy i 19 dni okresów składkowych. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że z przedłożonych dokumentów nie wynika zatrudnienie w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych przy robotach wodno - kanalizacyjnych oraz przy budowie rurociągów w głębokich wykopach. Wnioskodawca nie przedstawił też świadectwa pracy w warunkach szczególnych.

/decyzja - k. 16 plik I akt ZUS/

Odwołanie od ww. decyzji w dniu 11 sierpnia 2016 roku złożył ubezpieczony, podnosząc, że nie zgadza się ze stanowiskiem organu rentowego. Wskazał, że pracował
w warunkach szczególnych od dnia 18 lutego 1976 roku do dnia 31 maja 1997 roku w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Ł..

/odwołanie - k. 2 - 2 verte/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 24 sierpnia 2016 roku, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, uznając roszczenie ubezpieczonego za nieudowodnione. Wskazał, że nie uznał wnioskodawcy stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od dnia 18 lutego 1976 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Ł., bowiem zajmowane przez ubezpieczonego stanowisko, nie odpowiada ściśle stanowisku wymienionemu w przepisach resortowych, tj. stanowisku: „monter instalacji sanitarnych i grzewczych”.

/odpowiedź na odwołanie - k. 3 - 3 verte/

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie. Na rozprawie w dniu 10 maja 2017 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparła odwołanie oraz wniosła
o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, że koszty te nie zostały opłacone w całości ani w części. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowiska stron - e-protokół z dnia 10 maja 2017 roku - 00:01:01 - 00:02:42; 00:16:33 - 00:20:14 - płyta - k. 48/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony R. S. urodził się w dniu (...).

/ okoliczność bezsporna/

Wniosek o emeryturę R. S. złożył w dniu 8 czerwca 2016 roku.

/ okoliczność bezsporna, a nadto: wniosek - k. 1 akt ZUS/

Decyzją z dnia 22 czerwca 2016 roku - znak (...) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 8 czerwca 2016 roku odmówił R. S. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wymagany okres pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych nie został udowodniony. Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku ZUS przyjął za udowodnione 26 lat, 11 miesięcy i 24 dni stażu pracy, w tym 1 rok, 4 miesiące
i 5 dni okresów nieskładkowych oraz 25 lat, 7 miesięcy i 19 dni okresów składkowych.

/ okoliczność bezsporna, a nadto: decyzja - k. 13 plik I akt ZUS/

W dniu 29 czerwca 2016 roku ubezpieczony ponownie wniósł o emeryturę, załączając dokumenty z okresu zatrudnienia w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Ł., uzyskane z Archiwum Zakładowego (...) Urzędu Wojewódzkiego w Ł..

/ okoliczność bezsporna, a nadto: wniosek wraz z załącznikami - k. 14 - 15 plik I akt ZUS/

Wnioskodawca jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego. W toku postępowania w dniu 27 lutego 2017 roku wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu skarbu państwa.

/ okoliczność bezsporna, a nadto: wniosek – k. 2 plik I akt ZUS; wniosek - k. 37; potwierdzenie nadania – k.38/

ZUS uwzględnił wnioskodawcy na dzień 1 stycznia 1999 roku 26 lat, 11 miesięcy i 24 dni stażu pracy, w tym 1 rok, 4 miesiące i 5 dni okresów nieskładkowych oraz 25 lat,
7 miesięcy i 19 dni okresów składkowych.

/ okoliczność bezsporna, a nadto: decyzja - k. 16 plik I akt ZUS/

ZUS nie uwzględnił wnioskodawcy na dzień 1 stycznia 1999 roku żadnego zatrudnienia w warunkach szczególnych.

/ okoliczność bezsporna, a nadto: decyzja - k. 16 plik I akt ZUS/

R. S. od dnia 18 lutego 1976 roku do dnia 31 maja 1997 roku był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter - spawacz w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Ł.. W okresie zatrudnienia w w/w Przedsiębiorstwie odbywał służbę wojskową od dnia 3 maja 1977 roku do dnia 9 kwietnia 1979 roku.
W umowie o pracę oraz w angażach wystawianych do 1985 roku wpisano, że wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku montera.

/ okoliczność bezsporna, a nadto: świadectwo pracy - k. 6 plik I akt ZUS; akta osobowe - k. 10/

Zakład pracy w świadectwie pracy z dnia 31 maja 1997 roku wskazał, że wnioskodawca wykonywał pracę w szczególnych warunkach od dnia 18 lutego 1976 roku do dnia 31 maja 1997 roku jako monter – spawacz, tj. prace wymienione w wykazie A, dział V, poz. 1 - Dz. U. nr 8, poz. 43 z 18 lutego 1983 roku.

/ okoliczność bezsporna, a nadto: świadectwo pracy - k. 6 plik I akt ZUS/

Zakład pracy wystawił także wnioskodawcy świadectwo wykonywania prac
w warunkach szczególnych, wskazując, że R. S. od dnia 18 lutego 1976 roku do dnia 31 maja 1997 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych - roboty wodno - kanalizacyjne oraz budowa rurociągów w głębokich wykopach jako monter - spawacz instalacji grzewczych
i sanitarnych, wymienionym w wykazie A, dział V, poz. 1 pkt 6, stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia nr 16 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia
10 grudnia 1983 roku.

/ okoliczność bezsporna, a nadto: świadectwo pracy - k. 28/

Wnioskodawca został zatrudniony w Miejskim Przedsiębiorstwie (...)
w Ł. na stanowisku montera. Zajmował się zakładaniem rur kanalizacyjnych w wykopach. Aby doprowadzić rurociąg, trzeba było wykopać rowy i ułożyć rury. Wykopaniem rowów zajmowali się operatorzy koparek, czasami zdarzało się, że wnioskodawca musiał zajmować się ręcznym wykopywaniem rowów. Skarżący zakładał tez w budynkach instalację centralnego ogrzewania.

/zeznania wnioskodawcy - e-protokół z dnia 10 maja 2017 roku - 00:04:18 - 00:15:26 - płyta - k. 48 w zw. z e-protokół z dnia 22 lutego 2017 roku - 00:07:18 - 00:16:10 - płyta - k. 34; zeznania świadka W. J. - e-protokół z dnia 22 lutego 2017 roku - 00:26:14 - 00:35:15 - płyta - k. 34; zeznania świadka H. P. - e-protokół z dnia 22 lutego 2017 roku - 00:41:56 - 00:51:44 - płyta - k. 34/

Wnioskodawca świadczył pracę w godzinach od 7.00 do 15.00, tylko sporadycznie pracował dłużej. Część prac wnioskodawca wykonywał w budynkach, w których zakładał instalację centralnego ogrzewania. Pozostały czas pracy spędzał przy montażu instalacji grzewczych w wykopach. Prace odbywały się na terenie całej Ł.. W budynkach zakładano po 50 grzejników dziennie. Praca trwała cały roku, jeżeli było bardzo zimno, trzeba było rozpalić koks, by rozgrzać ziemię. Gdy warunki atmosferyczne nie pozwalały na pracę w wykopach, wnioskodawca pracował w pomieszczeniu. 50% czasu wnioskodawca pracował w budynkach przy montażu instalacji grzewczych, a 50% czasu zajmowały mu prace w wykopach przy montażu instalacji sanitarnych.

/zeznania wnioskodawcy - e-protokół z dnia 10 maja 2017 roku - 00:04:18 - 00:15:26 - płyta - k. 48 w zw. z e-protokół z dnia 22 lutego 2017 roku - 00:07:18 - 00:22:44 - płyta - k. 34; zeznania świadka W. J. - e-protokół z dnia 22 lutego 2017 roku - 00:26:14 - 00:35:15 - płyta - k. 34; zeznania świadka H. P. - e-protokół z dnia
22 lutego 2017 roku - 00:41:56 - 00:51:44 - płyta - k. 34/

W wykopach kładzione były żeliwne rury kanalizacyjne, a do centralnego ogrzewania zakładane były rury metalowe. Głównie zajmował się kładzeniem centralnego ogrzewania i rur gazowych. Rzadziej kładzione były rury kanalizacyjne. W sytuacjach awaryjnych zajmował się naprawami tych instalacji. Wnioskodawca pracował w 3-osobowej brygadzie razem z H. J. i H. P.. W pracy nie było przestojów. Wnioskodawca nie bywał oddelegowany do innych prac.

/zeznania wnioskodawcy - e-protokół z dnia 10 maja 2017 roku - 00:04:18 - 00:15:26 - płyta - k. 48 w zw. z e-protokół z dnia 22 lutego 2017 roku - 00:16:10 - 00:19:50 - płyta - k. 34; zeznania świadka W. J. - e-protokół z dnia 22 lutego 2017 roku - 00:26:14 - 00:41:00 - płyta - k. 34; zeznania świadka H. P. - e-protokół z dnia 22 lutego 2017 roku - 00:41:56 - 00:51:44 - płyta - k. 34/

Pracując w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Ł., wnioskodawca ukończył kurs spawania. Uprawnienia spawacza uzyskał w dniu 9 stycznia 1986 roku. Uprawnienia obejmowały spawanie gazowe. Przed ta datą skarżący nie zajmował się spawaniem. Ubezpieczony spawał, kładąc instalację centralnego ogrzewania. Zajmował się też rozmontowywaniem instalacji w starych budynkach i montowaniem nowej. Otrzymywał wynagrodzenie akordowe. Jako spawacz nie pracował przy instalacji sanitarnej, zakładanej na zewnątrz budynków.

/książeczka spawacza - k. 39; zeznania wnioskodawcy - e-protokół z dnia 10 maja 2017 roku - 00:04:18 - 00:16:33 - płyta - k. 48 w zw. z e-protokół z dnia 22 lutego 2017 roku - 00:07:18 - 00:16:10 - płyta - k. 34; zeznania świadka H. P. - e-protokół z dnia
22 lutego 2017 roku - 00:41:56 - 00:51:44 - płyta - k. 34/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach ZUS i na podstawie zeznań wnioskodawcy i świadków: W. J. oraz H. P., którzy pracowali w jednej brygadzie z wnioskodawcą w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Ł..

Zgromadzona dokumentacja, której wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, pozwoliła na ustalenie, że wnioskodawca był zatrudniony od dnia 18 lutego 1976 roku do dnia 31 maja 1997 roku w pełnym wymiarze czasu pracy w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Ł.. Zgodne zeznania wnioskodawcy i świadków pozwoliły natomiast na dokładne ustalenie zakresu obowiązków wnioskodawcy w spornym okresie zatrudnienia.

Wnioskodawca złożył pełną dokumentację zatrudnienia w postaci akt osobowych oraz świadectwo pracy w warunkach szczególnych. Jednocześnie sam w swoich zeznaniach przyznał, że choć pracował w wykopach przy montażu instalacji grzewczych
i sanitarnych, to jednak nie w pełnym wymiarze czasu pracy. Świadkowie zgodnie zeznali, że przez większość czasu pracy wykonywali swoje czynności w budynkach przy montażu centralnego ogrzewania. Bezspornym jest też, że wnioskodawca uzyskał uprawnienia spawalnicze dopiero z dniem 9 stycznia 1986 roku.

Nie ma w tej sytuacji znaczenia ocena uprawnień emerytalnych dokonana przez ZUS
w przypadku W. J..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie i jako takie podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku ( vide art. 196 ustawy) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz,

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 (wynoszący 20 lat dla kobiet
i 25 lat dla mężczyzn).

Jak dalej stanowi ust. 2 powołanego przepisu, emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z § 3 i 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. z 1983 roku, nr 8, poz. 43 ze zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 wskazanego rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić ( por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1997 r. II UKN 417/97 – (...)
i US (...) i wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2000 r. II UKN 39/00
Prok. i Prawo (...) ).

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy.

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawca spełnił ustawowe przesłanki co do wieku. Nie jest również członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz ma wymagany na dzień
1 stycznia 1999 roku okres składkowy i nieskładkowy. ZUS uznał jednak, że wnioskodawca nie ma wymaganego na dzień 1 stycznia 1999 roku 15 - letniego stażu pracy w warunkach szczególnych.

Jak ustalono w toku niniejszego postępowania stanowisko ZUS w przedmiocie stażu pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych jest uzasadnione.

Regulacja § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. z 1983 roku, nr 8, poz. 43 ze zm.), statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed Sądem. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach Sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków ( por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85 – LEX 14635, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84 – LEX 14625).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na okoliczność pracy wykonywanej
przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach dopuścił dowód z zeznań świadków oraz
z zeznań wnioskodawcy. Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie pozwoliło na uwzględnienie roszczeń wnioskodawcy.

Organ rentowy nie kwestionował, że wnioskodawca w okresie od dnia 18 lutego 1976 roku do dnia 31 maja 1997 roku był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Ł.. Podnosił jednak, że zatrudnienia to nie było pracą w warunkach szczególnych.

Należy podkreślić, że nabycie prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym jest przywilejem w stosunku do nabywania emerytur w powszechnym wieku emerytalnym,
a zatem skorzystanie z tego prawa nie może podlegać uznaniu lub opierać się na wykładni rozszerzającej, ale powinno mieć oparcie w ustalonych okolicznościach faktycznych sprawy, które spełniają prawne wymagania zakwalifikowania określonej pracy jako zatrudnienia
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( tak też Sąd Najwyższy w wyroku
z dnia 5 czerwca 2007 roku, sygn. akt I UK 376/06, OSNAPiUS 2008 nr 13-14, poz. 203,
str. 590).

W orzecznictwie przyjmuje się, że nie korzysta z uprawnienia do emerytury
w niższym wieku emerytalnym pracownik, który nie udowodnił, że wykonywał pracę
w szczególnych warunkach w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Z rozważań zawartych w tym orzeczeniu należy wyprowadzić nadto wniosek, że - ze względu na charakter omawianego świadczenia (wcześniejsza emerytura) - przepisy rozporządzenia należy wykładać ściśle ( tak też SN w wyroku z dnia 15 grudnia 1997 r., II UKN 417/97, OSNAPiUS 1998 nr 21, poz. 638).

Podkreślić należy ponadto, że zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przenosząc tę regułę na grunt niniejszej sprawy przyjąć należy, że wnioskodawca, zaprzeczając twierdzeniom organu rentowego, który na podstawie złożonej dokumentacji dotyczącej przebiegu zatrudnienia dokonał niekorzystnych dla niego ustaleń, powinien był w postępowaniu przed sądem podważyć trafność ustaleń w zakresie wymiaru zatrudnienia w warunkach szczególnych oraz wskazać okoliczności i fakty znajdujące oparcie w materiale dowodowym, z których możliwym byłoby wyprowadzenie wniosków przeciwnych niż w zaskarżonej decyzji.

Miejskie Przedsiębiorstwo (...) w Ł. wystawiło wnioskodawcy świadectwo pracy w warunkach szczególnych. Jednak sam wnioskodawca w swoich zeznaniach szczegółowo opisując zakres wykonywanych obowiązków, zaprzeczył, aby w spornym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w warunkach szczególnych.

Sąd Okręgowy podziela pogląd Sądu Apelacyjnego w Gdańsku wyrażony
w wyroku z dnia 25 września 2013 roku, sygn. akt III AUa 106/13 ( LEX nr 1381334), zgodnie z którym warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku, stale tj. ciągle wykonuje pracę w szczególnych warunkach i nie wykonuje w tym czasie żadnych innych czynności, nie związanych z zajmowanym stanowiskiem.

Dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze
( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2011 r. I UK 393/10).

Jak wynika z wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. z 1983 roku, nr 8, poz. 43 ze zm.), do prac w szczególnych warunkach, których wykonanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego oraz do wzrostu emerytury lub renty inwalidzkiej zalicza się prace wodno – kanalizacyjne oraz budowę rurociągów w głębokich wykopach (dział V pkt 1) oraz prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodowrowym (dział XIV, pkt 12).

Pomocniczo w tym zakresie odnieść się należy do wykazu zawartego w załączniku nr 1 do Zarządzenia nr 16 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia
10 grudnia 1983 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładzie pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, uprawniające do wzrostu emerytury ( Dz. U. MB z 1984 roku, nr 1, poz. 1), gdzie w dziale V, pkt 1 poz. 6 wskazane są roboty wodno - kanalizacyjne oraz budowa rurociągów w głębokich wykopach na stanowisku monter instalacji sanitarnych i grzewczych.

Tymczasem jak sam przyznał wnioskodawca nie wykonywał on prac w głębokich wykopach przez cały okres zatrudnienia. Świadkowie zgodnie zeznali, że prace te stanowiły nawet mniejszą część ogólnego czasu pracy wnioskodawcy, gdyż przez większość czasu zajmowali się pracami w budynkach przy montażu centralnego ogrzewania, czyli wykonywali szeroko rozumiane prace hydrauliczne.

Podkreślić należy, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego, wymóg uznania robót instalacyjnych (wodno – kanalizacyjnych) za prace wykonywane w szczególnych warunkach, będący warunkiem koniecznym do nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym, jest spełniony tylko wtedy, gdy takie zatrudnienie było wykonywane stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w głębokich wykopach (vide wyrok Sądu Najwyższego z 29.01.2014r., II UK 247/13, LEX nr 1438802).

Sąd nie kwestionuje zatem, że wnioskodawca wykonywał ww. prace w warunkach szczególnych, co znalazło swój wyraz w treści świadectwa pracy w warunkach szczególnych, jednak jak ustalono w toku postępowania nie robił tego stale i w pełnym wymiarze czasu. Równolegle pracował bowiem w warunkach, które nie oddziaływały szkodliwie na jego organizm.

Również prac przy spawaniu gazowym (dział XIV, pkt 12, poz. 1 rozporządzenia resortowego) wnioskodawca nie wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy. Stanowiły one jedynie część jego obowiązków związanych z montażem instalacji. Niezależnie jednak od ustaleń w tym zakresie, pamiętać należy, że spawaniem wnioskodawca zajął się dopiero od dnia 9 stycznia 1986 roku. Nawet gdyby uznać, że prace te były wykonywane w pełnym wymiarze czasu pracy, to łączny czas wykonywania tych pracy wyniósłby jedynie niewiele ponad 11 lat pracy.

Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy stałe wykonywanie pracy w warunkach szczególnych jest rozumiane w orzecznictwie Sądu Najwyższego jako wypełnianie pełnego wymiaru czasu pracy na zajmowanym stanowisku, gdyż nie jest dopuszczalne uwzględnianie do okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika ( vide wyrok z dnia 4 czerwca 2008 r., II UK 306/07, OSNP 2009 nr 21-22, poz. 290).

Mając powyższe na względzie uznać należy, że wnioskodawca nie udowodnił wykonywania na dzień 1 stycznia 1999 roku stale i w pełnym wymiarze, przez 15 lat pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, uprawniającej do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym.

Sąd Okręgowy w Łodzi, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił zatem odwołanie wnioskodawcy od decyzji z dnia 2 sierpnia 2016 roku - znak (...), orzekając jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy.

16 czerwca 2017 roku

M.U.