Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu XI Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2016 r. w Toruniu na rozprawie

sprawy z wniosku E. M. (1)

z udziałem (...) S.A. w W.

o ustanowienie służebności przesyłu

postanawia:

I ustanowić na rzecz przedsiębiorcy przesyłowego (...) S.A. w W. i jego następców prawnych służebność przesyłu gazu polegającą na uprawnieniu każdoczesnego właściciela urządzeń przesyłowych do:

a) prawa korzystania z gruntu na terenie działki położonej w L. przy ul. (...), stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta pod numerem (...) przez Sąd Rejonowy w Toruniu w zakresie niezbędnym do eksploatacji posadowionego pod powierzchnią gruntu na głębokości około 1 metra gazociągu w/c DN 400 PN 6,3 MPa relacji T.-G. i gazociągu w/c DN 500 PN 8,4 MPa relacji T.-L.; wraz z infrastrukturą naziemną przynależną do tych gazociągów (dwóch słupków lokalizacyjnych, dwóch kolumn wydmuchowych, przewodów ochrony przeciwkorozyjnej ww. linii przesyłowych) zgodnie z trasą tych gazociągów, przy czym gazociąg oraz elementy infrastruktury naziemnej zostały oznaczone kolorem żółtym na mapie określającej położenie gazociągu, stanowiącej załącznik nr 2 do opinii biegłego sądowego D. A. z września 2015 r. znajdującej się na k. 168 akt;

b) niezakłóconego dostępu przez Spółkę (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. lub osobom/podmiotom w jej imieniu działającym do gazociągu wc DN 400 PN 6,3 MPa relacji T.-G. i gazociągu w/c DN 500 PN 8,4 MPa relacji T.-L., znajdujących się pod powierzchnią nieruchomości działki oznaczonej numerem (...) oraz

elementów infrastruktury naziemnej tych gazociągów, w szczególności przez niepodejmowanie żadnych działań, w wyniku których ten dostęp byłby ograniczony lub utrudniony;

c) prawie wstępu służb technicznych oraz sprzętu Spółki (...) Spółka Akcyjna lub osobom/podmiotom działających w jej imieniu oraz ich sprzętu na teren działek gruntu oznaczonej numerem 366/12 w celu eksploatacji, remontu, modernizacji, naprawy, konserwacji i kontroli gazociągu 400 PN 6,3 MPa relacji T.-G. i gazociągu w/c DN 500 PN 8,4 MPa relacji T.-L.; oraz ich infrastruktury naziemnej, przy czym pas terenu przeznaczony na te prace nie będzie szerszy niż 3 (trzy) metry na każdą stronę od osi gazociągu oznaczonego kolorem żółtym na mapie określającej położenie gazociągu, stanowiącej załącznik nr 2 do opinii biegłego sądowego D. A. z września 2015 r. znajdującej się na k. 168 akt;

d) niepodejmowaniu żadnych działań, w szczególności prac ziemnych, umieszczania jakichkolwiek instalacji, prowadzenia robót budowlanych, na terenie działki gruntu znaczonego numerem ewidencyjnym (...), które mogłyby w jakikolwiek sposób ingerować bezpośrednio i pośrednio w strukturę oraz funkcjonowanie gazociągu w/c DN 400 PN 6,3 MPa relacji T.-G. oraz gazociągu w/c DN 500 PN 8,4 relacji T.-L.; w pasie po 3 (trzy) metry na każdą stronę od osi gazociągu oznaczonego kolorem żółtym na mapie określającej położenie gazociągu, stanowiącej załącznik nr 2 do opinii biegłego sądowego D. A. z września 2015 r. znajdującej się na k. 168 akt;

e) powstrzymywaniu się z nasadzeniem drzew i krzewów na terenie działki gruntu oznaczonej numerem ewidencyjnym (...) w pasie po 3 (trzy) metry na każdą stronę od osi gazociągu w/c DN 400 PN 6,3 MPa relacji T.- G. oraz gazociągu w/c DN 500 PN 8,4 MPa relacji T.-L. oznaczonych kolorem żółtym na mapie określającej położenie gazociągu, stanowiącej załącznik nr 2 do opinii biegłego sądowego D. A. z września 2015 r. znajdującej się na k. 168 akt;

i uczynić integralną częścią postępowania mapę stanowiącą załącznik nr 2 do opinii biegłego sądowego D. A. z września 2015 r. znajdującą się na k. 168 akt ;

II. zasądzić do uczestnika (...) S.A. w W. na rzecz wnioskodawcy E. M. (2) kwotę 26.475,00 zł (dwadzieścia sześć tysięcy czterysta siedemdziesiąt pięć złotych) tytułem wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu, opisanej szczegółowo w punkcie I. niniejszego postanowienia;

III. stwierdzić, że każdy z uczestników ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie;

IV. nakazać pobrać od uczestnika (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu - kwotę 648,83 zł (sześćset czterdzieści osiem złotych osiemdziesiąt trzy grosze) tytułem zwrotu wydatków, wyłożonych tymczasowo ze Skarbu Państwa w toku postępowania;

V. nakazać pobrać od wnioskodawcy E. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu - kwotę 648,83 zł (sześćset czterdzieści osiem złotych osiemdziesiąt trzy grosze) tytułem zwrotu wydatków, wyłożonych tymczasowo ze Skarbu Państwa w toku postępowania.

XINs (...)

UZASADNIENIE

E. M. (1) w dniu 18 maja 2015 r. złożył wniosek o odpłatne ustanowienie na rzecz uczestnika (...) S.A. (dalej (...) SA) służebności przesyłu na nieruchomości położonej w L. przy ul.

Wilczy Młyn 12, stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...), dla której prowadzona jest

księga wieczysta pod numerem (...) przez Sąd Rejonowy w Toruniu, której

treścią jest:

a) prowadzenie przez przedmiotową nieruchomość urządzeń przesyłowych w postaci gazowej

linii przesyłowej złożonej z poniższych urządzeń:

- podziemnej linii gazowej o średnicy DN 400, o ciśnieniu 6,3 MPa, relacji T.-G.

o długości 132 metrów (dalej: DN 400),

- podziemnej linii gazowej o średnicy DN 500, o ciśnieniu 8,4 MPa, relacji T.-L.

o długości 132 metrów (dalej DN 500),

- dwóch słupków lokalizacyjnych,

- dwóch kolumn wydmuchowych,

- przewodów ochrony przeciwkorozyjnej ww. linii przesyłowych,

b) prawo dostępu uczestnika do urządzeń przemysłowych w celu przeprowadzenia inspekcji

ich stanu, usunięcia wszelkich usterek i awarii, a także konserwacji i remontów, w tym

wymiany zniszczonych i zużytych elementów urządzeń, jak również ich odbudowy;

c) prawo uczestnika do przejazdu i przejścia na nieruchomość, wraz z niezbędnym sprzętem,

celem dostępu do urządzeń na czas nieokreślony, za wynagrodzeniem w kwocie 159.750 zł płatnych jednorazowo na wynagrodzenie wnioskodawcy.

Uzasadniając swoje stanowisko wnioskodawca wskazał, że jest właścicielem nieruchomości, na której ma zostać ustanowiona służebność. Na jego nieruchomości posadowione są urządzenia przesyłowe służące do przesyłania gazu, tj. DN 400, DN 500, dwa słupki lokalizacyjne, dwie kolumny wydmuchowe oraz przewody ochrony przeciwkorozyjnej, które to stanowią własność uczestnika. Zgodnie z uchwałą Rady Gminy L. nr XXVIII/325/96 z dnia 30 grudnia 1996 r., po nieruchomości wnioskodawcy przebiega strefa ochronna o szerokości 25 metrów liczonych od osi gazociągu (...) w każdą stronę, której to szerokość była przedmiotem ustaleń Gminy z uczestnikiem. Pas strefy ochronnej uniemożliwia wnioskodawcy swobodne korzystania z nieruchomości na objętej nią obszarze. Świadczy o tym fakt, iż wnioskodawca planował zabudować na działce nieruchomość i otrzymał od Wójta Gminy L. decyzję nr (...) o warunkach zabudowy, zezwalając wnioskodawcy na zagospodarowanie nieruchomości zgodnie z jego zamiarem, wyłączył jednak spod ustaleń decyzji wskazany pas ochronny. Dalej wnioskodawca wskazał, że próbował polubownie zawrzeć z uczestnikiem umowę służebności przesyłu, jednakże nie doszedł z uczestnikiem do porozumienia.

W odpowiedzi na wniosek (...) SA uznał co do zasady wniosek o ustanowienie służebności przesyłu, zakwestionował jednak kwotę wynagrodzenia żądaną przez wnioskodawcę. Ponadto uczestnik wniósł o zasądzenie od wnioskodawcy na jego rzecz wszelkich kosztów poniesionych w związku z niniejszym postępowaniem, w szczególności kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W przypadku ustanowienia służebności na działce (...), uczestnik wniósł o to, aby polegała ona na:

a) prawie korzystania z gruntu na terenie działki oznaczonej numerem (...) w zakresie niezbędnym do eksploatacji posadowionego pod powierzchnią gruntu na głębokości około 1 metra gazociągu w/c 400 PN 6,3 MPa relacji T.-G. i gazociągu w/c DN 500 PN 8,4 MPa relacji T.-L.; wraz z infrastrukturą naziemną przynależną do tych gazociągów, zgodnie z trasą tych gazociągów, gazociąg oraz elementy infrastruktury naziemnej zostały oznaczone kolorem żółtym na mapie określającej położenie gazociągu;

b) zapewnieniu niezakłóconego dostępu przez Spółkę (...) Spółka Akcyjna lub osobom/podmiotom w jej imieniu działającym do gazociągu wc DN 400 PN 6,3 MPa relacji T.-G. i gazociągu w/c DN 500 PN 8,4 MPa relacji T.-L., znajdujących się pod powierzchnią nieruchomości działki oznaczonej numerem (...) oraz elementów infrastruktury naziemnej tych gazociągów, w szczególności przez niepodejmowanie żadnych działań, w wyniku których ten dostęp byłby ograniczony lub utrudniony;

c) prawie wstępu służb technicznych oraz sprzętu Spółki (...) Spółka Akcyjna lub osobom/podmiotom działających w jej imieniu oraz ich sprzętu na teren działki gruntu oznaczonej numerem 366/12 w celu eksploatacji, remontu, modernizacji, naprawy, konserwacji i kontroli gazociągu 400 PN 6,3 MPa relacji T.-G. i gazociągu w/c DN 500 PN 8,4 MPa relacji T.-L.; oraz ich infrastruktury naziemnej, przy czym pas terenu przeznaczony na te prace nie będzie szerszy niż 3 (trzy) metry na każdą stronę od osi gazociągu oznaczonego kolorem żółtym na mapie określającej położenie gazociągu;

d) niepodejmowaniu żadnych działań, w szczególności prac ziemnych, umieszczania jakichkolwiek instalacji, prowadzenia robót budowlanych, na terenie działki gruntu oznaczonego numerem ewidencyjnym (...), które mogłyby w jakikolwiek sposób ingerować bezpośrednio i pośrednio w strukturę oraz funkcjonowanie gazociągu w/c DN 400 PN 6,3 MPa relacji T.-G. oraz gazociągu w/c DN 500 PN 8,4 relacji T.-L.; w pasie po 3 (trzy) metry na każdą stronę od osi gazociągu oznaczonego kolorem żółtym na mapie określającej położenie gazociągu;

e) powstrzymywaniu się z nasadzeniem drzew i krzewów na terenie działki gruntu oznaczonej numerem Ewidencyjnym (...) w pasie po 3 (trzy) metry na każdą stronę od osi gazociągu w/c DN 400 PN 6,3 MPa relacji T.-G. oraz gazociągu w/c DN 500 PN 8,4 MPa relacji T.-L. oznaczonych kolorem żółtym na mapie określającej położenie gazociągu

f) uzgadnianiu wszelkich zamierzeń inwestycyjnych oraz zagospodarowania terenu na działce oznaczonej numerem ewidencyjnym (...) z (...) Spółka Akcyjna Oddział w G..

W uzasadnieniu swojego pisma procesowego uczestnik wskazał w pierwszej kolejności, że wniosek o ustanowienie służebności jest przedwczesny, gdyż jedną

z przesłanek wystąpienia z powyższym wnioskiem jest odmowa zawarcia służebności przesyłu przez przedsiębiorcę, a w niniejszej sprawie nie miało to miejsca, gdyż prowadzone były negocjacje w tym zakresie i sporna była jedynie wysokość wynagrodzenia. Ponadto uczestnik podniósł, że poprzedniemu właścicielowi przedmiotowej działki z tytułu przebiegu gazociągu DN 500 zostało wypłacona kwota 1.416,00 zł m.in. z tytułu obniżenia wartości nieruchomości gruntowej. W ocenie uczestnika, z uwagi na powyższe okoliczności, nie powinien on ponosić kosztów niniejszego postępowania. Co więcej, uczestnik podniósł, że nie on był inwestorem gazociągu, a było (...) S.A. w W., zaś uczestnik stał się właścicielem gazociągu DN 400 dopiero od 10.10.2006 r. i został on przekazany spółce jako wolny od praw i roszczeń osób trzecich przed przekazaniem gazociągu. Z kolei gazociąg DN 500 przeszedł na własność uczestnika z dniem 27.08.2013 r. na podstawie umowy sprzedaży z (...) S.A.

Uczestnik wskazał, że w oparciu o obowiązujące przepisy prawa w dacie budowy i przebudowy gazociągów DN 400 i DN 500 ułożonych na działce (...), w dokumentacji projektowej przedmiotowych gazociągów określono zmniejszenie tzw. odległości podstawowej obiektów terenowych od osi gazociągu i wynosi ona 16,25 m dla budynków

użyteczności publicznej i budynków mieszkalnych o zwartej zabudowie, a dla pozostałych

obiektów minimum 15,00 m, z zastrzeżeniem, że odległości podstawowe dla obu gazociągów

w znacznej części pokrywają się. Jednocześnie zakwestionował fakt, że szerokość strefy

ochronnej określona w uchwale Rady Gminy L. nr XXVIII/325/96 z dnia 30.12.1996 r.

tj. 25 m od osi gazociągu w/c DN 500, była uzgadniania z poprzednim właścicielem gazociągu, w związku z czym wnioskodawca kieruje roszczenie do właścicieli przesyłowych, jednakże jest to niezasadne, gdyż wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu nie obejmuje roszczeń wynikłych z prawa publicznego i wnioskodawca powinien kierować roszczenie do gminy na podstawie art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ponadto uczestnik wskazał, że działka wnioskodawcy ma charakter gruntu ornego i w związku z tym wynagrodzenie żądane przez wnioskodawcę jest zbyt wysokie, gdyż można korzystać z działki zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem. Na posiedzeniu w dniu 10 lipca 2015 r. wnioskodawca podtrzymał żądanie ustanowienia służebności przesyłu za wynagrodzeniem i stwierdził, że pas służebności może pozostać 3 metrowy zgodnie z wnioskiem uczestnika, natomiast wynagrodzenie powinno obejmować zarówno 3 metrowy pas służebności przesyłu, jak też 70 metrów strefy kontrolowanej. Ponadto wnioskodawcy wniósł o wynagrodzenie za korzystanie z gruntów w przyszłości i odszkodowanie za obniżenie wartości nieruchomości z tytułu wybudowania na niej urządzeń dot. przesyłu (k. 160).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Urządzenia do przesyłu gazu tj. gazociąg wysokiego ciśnienia DN 400 i DN 500 przebiegają przez działkę (...) w L. przy ul. (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta o nr (...). Położone są one równolegle do siebie w odległości ok. 7-9 metrów. Dla sieci DN 500 szerokość pasa służebności wynosi 6 metrów (3 m od osi linii), zaś powierzchnia pomiaru mapy wynosi 792 m2. Natomiast dla sieci DN 400 szerokość pasa służebności wynosi 6 metrów (3 m od osi linii), zaś powierzchnia pomiaru mapy wynosi 791 m2. Łączna powierzchnia pasa służebności dla linii gazowych DN 500 i DN 400 wynosi 1583 m2. Dodatkowo przez nieruchomość przebiegają dwa słupki lokalizacyjne, dwie kolumny wydmuchowe oraz przewody ochrony przeciwkorozyjnej ww. linii przesyłowych.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy L. w pasie terenu pod gazociąg wysokiego ciśnienia DN 400 i 500 przeznaczony jest na cele gazociągu wysokiego ciśnienia ze strefą ochroną 25 m licząc od osi gazociągu w obie strony, w której jako przeznaczenie podstawowe ustalono rolnicze wykorzystanie gruntów z zakazem zabudowy, sadzenia drzew i krzewów. Na terenach gruntów leśnych plan ustala niezalesiony pas ziemi o szerokości 6 m (3 m od osi gazociągu w obie strony). Na pozostałej części działki nr (...) nie obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków (...) działka przeznaczona jest pod tereny ekologiczne, tereny predysponowane do zalesień, tereny lasów.

/Dowód: opinia biegłego k. 171

Zeznania P. F. k. 189/

Uchwałą Rady Gminy L. nr XXVIII/325/96 z dnia 30 grudnia 1996 r. przez działkę (...) w L. przebiega strefa kontrolowana o szerokości 25 metrów liczonych

od osi gazociągu DN 500 w każdą stronę.

/Dowód: uchwała Rady Gminy k. 25/

F. D., będąca poprzednim właścicielem działki nr (...) w L., w

dniu 2 czerwca 1999 r. otrzymała odszkodowanie w związku ze szkodami wyrządzonymi w czasie budowy gazociągu DN 500 w wysokości 1.416 zł. Na odszkodowanie złożyły się: straty z tytułu utraconych pożytków w kwocie 133 zł, straty z tytułu obniżenia zdolności produkcyjnych gleb w kwocie 1.158 zł oraz straty z tytułu obniżenia wartości nieruchomości w kwocie 125 zł rozumiane jak straty w polu eksploatacyjnym (ok. 0,0715 ha).

/Dowód: decyzja o przyznaniu odszkodowania k. 122

Operat szacunkowy wraz z protokołem z dokonanych oględzin oraz ustalenia rodzaju

szkód k. 123-128/

W dniu 10 października 2006 r. (...) S.A. stał się właścicielem gazociągu DN 400, na skutek uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Spółki o podwyższeniu kapitału zakładowego w drodze emisji akcji, które zostały pokryte w całości wkładem niepieniężnym

obejmującym segmenty systemu przesyłowego, mogące pełnić samodzielną funkcję

gospodarczą, polegającą na przesyle paliwa gazowego, w skład których wszedł m.in. segment

systemu przesyłowego, obejmujący gazociągi i przyłączone do niego stacje redukcyjno- pomiarowe. W akcie notarialnym wyartykułowano, że przekazany majątek, w tym gazociąg DN 400 przekazano (...) S.A. jako wolny od praw i roszczeń osób trzecich, a tym samym wszelkie roszczenia osób trzecich, powstałe przed dniem przekazania gazociągu, osoby te winny kierować do (...) S.A. w W. ( (...) S.A).

/Dowód: akt notarialny k. 99-104/

E. M. (3) stał się w dniu 15 czerwca 2009 r. właścicielem działki o nr (...) w L. dla której prowadzona jest księga wieczysta o nr (...) na mocy warunkowej umowy sprzedaży zawartej z D. W.. Nabył ją za 85.000 zł, a w

chwili nabycia działa ta stanowiła grunty orne oznaczone symbolem ”RV” (1,24 ha), pastwiska trwałe oznaczone symbolami (...) (0,41 ha) i (...) (0,55 ha) oraz rowy oznaczone symbolem W (0,04 ha). W momencie zakupu nieruchomości miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy L. w pasie terenu pod gazociąg wysokiego ciśnienia DN 500 przeznaczał na cele gazociągu wysokiego ciśnienia ze strefą ochroną 25 m licząc od osi gazociągu w obie strony, w której jako przeznaczenie podstawowe ustalono rolnicze wykorzystanie gruntów z zakazem zabudowy, sadzenia drzew i krzewów. Na terenach gruntów leśnych plan ustalał niezalesiony pas ziemi o szerokości 6 m (3 m od osi gazociągu w obie strony). Na pozostałej części działki nr (...) nie obowiązywały ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

/Dowód: księga wieczysta k. 15

akt notarialny k. 316-320, k. 321-326

pismo od Wójta Gminy L. z dnia 21 lipca 2016 r. k. 336/

Gazociąg DN 500 przeszedł na własność (...) S.A. z dniem 27 sierpnia

2013 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej z (...) S.A.

/Dowód: Potwierdzenie umowy sprzedaży k. 105-112/

Wójt Gminy L. w dniu 10 września 2014 r. wydał decyzję nr (...) o warunkach zabudowy na skutek wniosku złożonego przez E. M. (1), w której ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na realizacji budynku mieszkalnego, jednorodzinnego, wolnostojącego oraz budynku garażowego, wolnostojącego wraz z koniecznymi elementami infrastruktury. Wyłączone spod ustaleń decyzji była linia rozgraniczająca wynosząca 25 m od osi gazociągu liczona w obie strony, zaś na terenach między tymi liniami ustalono rolnicze wykorzystanie gruntów z zakazem zabudowy, sadzenia drzew i krzewów.

/Dowód: decyzja o warunkach zabudowy k. 38-42

Wypis k. 25

Wynik analizy do decyzji o warunkach zabudowy k. 45-46/

Powyższy stan faktyczny sąd oparł na dowodach z dokumentów przedłożonych przez strony, których autentyczność nie była kwestionowana przez strony i Sąd również nie miał podstaw do ich kwestionowania. Ponadto Sąd oparł się na opinii biegłego, gdyż w ocenie Sądu opinia ta była jasna, logiczna i niesprzeczna. Strony kwestionowały pewne okoliczności dotyczące opinii, jednak w ocenie Sądu nie było podstaw aby zdyskredytować zawarte w niej treści. Do zarzutu wnioskodawcy dotyczące uwzględnieniu studium w szacowaniu wartości nieruchomości Sąd szerzej odniósł się w rozważaniach prawnych. Natomiast Sąd nie podzielił zastrzeżenia wnioskodawcy, że przyjęte wyliczenia miały nieprawidłowy charakter, gdyż również w rozważaniach prawnych wykazano dlaczego nieruchomość ta powinna zostać uznana za nieruchomość rolną, a związku z tym przyjęte metody wyceny w ocenie Sądu są prawidłowe.

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania P. F., gdyż były one logiczne

i zgodne z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie i Sąd nie miał podstaw do

kwestionować ich prawdziwości.

Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej w zakresie uwzględnienia faktu, że poprzedni właściciel gazociągu wypłacił odszkodowanie w kwocie 1416 zł. Wniosek tez zmierzał do przedłużenia sprawa, poprzednio zaś 3-krotnie przeprowadzano dowód z uzupełniającej opinii biegłego, zatem strony miały możliwość wcześniejszego ustosunkowania się do tego zagadnienia.

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że między stronami nie było sporne, że na działce wnioskodawcy należy ustanowić służebność przesyłu. Zgodnie z art. 305 (1) k.c., nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1 k.c., prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Z kolei stosownie do treści art. 305 (2) § 2 k.c., jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu.

W świetle art. 305 (1) k.c., służebność przesyłu postrzega się jako czynną, bo jej ustanowienie upoważnia przedsiębiorcę do określonych działań na nieruchomości obciążonej, a ich cel ma być podporządkowany utrzymaniu we właściwym stanie technicznym urządzeń niezbędnych mu do wykonywania działalności gospodarczej polegającej na dostarczaniu odbiorcom energii, płynów, czy świadczeniu usług polegających na odbiorze ścieków i zapewnieniu łączności. W praktyce oznacza to upoważnienie do wejścia przez przedsiębiorcę (jego pracowników, podwykonawców) na obciążony grunt, zajęcia go na czas budowy urządzeń, ich trwałego osadzenia na nim, a następnie upoważnienie do wchodzenia na grunt w celu podejmowania czynności niezbędnych do utrzymania, konserwacji, remontu, modernizacji, dozoru czy usunięcia awarii urządzeń przesyłowych.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że przedsiębiorca tj. uczestnik niniejszego postępowania odmawiał zawarcia umowy o ustanowienie służebności, a więc, że de facto wniosek właściciela nieruchomości nie był przedwczesny. Dwuletnie próby zawarcia umowy

nie doprowadziły do consensusu w zakresie wysokości wynagrodzenia, a więc między stronami istniał spór, który rozstrzygnięty mógł zostać jedynie na drodze sądowej.

Należy zauważyć, że w trakcie trwania postępowania wnioskodawca zaakceptował stanowisko uczestnika, że należy ustanowić służebność przesyłu na szerokości 6 metrów (po

3 metry od osi gazociągu).

W punkcie pierwszym sentencji Sądu ustanowił zatem służebność przesyłu na nieruchomości stanowiącej własność wnioskodawcy E. M. (1) tj. działce

gruntu o nr. 366/12 w L. przy ul. (...), dla której prowadzona jest

księga wieczysta o nr (...) zgodnie z wnioskiem uczestnika z tym, że do treści

prawa służebności dodano korzystanie z dwóch słupków lokalizacyjnych, dwóch kolumn wydmuchowych oraz przewodów ochrony przeciwkorozyjnej ww. linii przesyłowych.

Sporna między stronami była kwestia wynagrodzenia. W orzecznictwie przyjmuje się, że powinno to być wynagrodzenie jednorazowe - za ustanowienie służebności - co nie wyłącza możliwości określenia sposobu jego zapłaty w postaci świadczeń płatnych okresowo (por. postanowienia Sądu Najwyższego z 5 kwietnia 2012 r., II CSK 401/11, nie publ., z 18 kwietnia 2012 r., V CSK 190/11, nie publ., z 20 września 2012 r., IV CSK 56/12, nie publ., z 8 lutego 2013 r., IV CSK 317/12, nie publ.). Sporność kwestii wynagrodzenia dotyczyła zagadnienia strefy kontrolowanej (ochronnej). Zagadnienie strefy kontrolowanej uregulowane zostało w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 26 kwietnia 2013 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie, które wydane zostało wydane na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 pr. bud. Rozporządzenie to zastąpiło rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe. Rozporządzenia te określały warunki warunki, jakie należy spełnić przy projektowaniu, budowie i przebudowie sieci gazowej służącej do transportu gazu ziemnego.

Wynikało z nich, że sieć gazową projektuje się, buduje, przebudowuje w sposób zapewniający jej bezpieczne użytkowanie i utrzymanie oraz transport gazu ziemnego.

W rozporządzeniu z 2013 roku wprowadzone zostało pojęcie strefy kontrolowanej (§ 2 pkt 30), za którą Minister Gospodarki uznał obszar wyznaczony po obu stronach osi gazociągu, którego linia środkowa pokrywa się z osią gazociągu, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w celu zapobieżenia działalności mogącej mieć negatywny wpływ na trwałość i prawidłowe użytkowanie gazociągu. W poprzednio obowiązującej regulacji określono odległości podstawowe, minimalne w stosunku do których ograniczono możliwość swobodnego dysponowania terenem.

W § 10 ust. 1 rozporządzenia z dnia 26 kwietnia 2013 r. Minister Gospodarki wskazał,

że strefy kontrolowane należy wyznaczyć dla gazociągów na okres ich użytkowania, co

oznacza, że taka strefa powinna być wyznaczona najpóźniej w momencie oddania gazociągu

do użytkowania, ale skoro rozporządzenie stosuje się na wcześniejszych etapach procesu inwestycyjnego, to jej istnienie powinny przewidzieć osoby projektujące przebieg gazociągu,

jak i organy orzekające w procesie budowlanym, do których należy określenie sposobu, w jaki inwestycja ma być zrealizowana i warunków użytkowania obiektu powstałego po jej zakończeniu.

Ograniczenia, jakie wiążą się z ustanowieniem strefy kontrolowanej zostały określone

w § 10 rozporządzenia z dnia 26 kwietnia 2013 r., z którego wynika, że w strefach kontrolowanych nie należy wznosić obiektów budowlanych, urządzać stałych składów i magazynów oraz podejmować działań mogących spowodować uszkodzenia gazociągu podczas jego użytkowania. W poprzednio obowiązującym rozporządzeniu, które było podstawą wydania uchwały Rady Gminy L., również określono strefę ochronną. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2015 r., obszar strefy kontrolowanej określonej w § 10 w związku z § 110 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 26 kwietnia 2013 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie (Dz.U. 2013, poz. 640) oraz w załączniku nr 2 do tego rozporządzenia, nie pokrywa się z zakresem obciążenia nieruchomości służebnością przesyłu (art. 305 (1) k.c.), ustanowioną dla gazociągu wybudowanego przed dniem 12 grudnia 2001 r. Jednakże kwestia tego czy do „odpowiedniego wynagrodzenia” przysługującego za ustanowienie służebności przesyłu należy zaliczyć wynagrodzenie z tytułu ustanowienia strefy kontrolowanej, nie zostało jednoznacznie rozstrzygnięta przez Sąd Najwyższy w powyższej uchwale, pomimo, że takie pytanie zostało wprost wyartykułowane przez Sąd Okręgowy. Ustawodawca nie określił jakichkolwiek kryteriów, które należałoby uwzględnić przy określaniu wysokości wynagrodzenia za obciążenie nieruchomości służebnością przesyłu. W cytowanej uchwale III CZP 88/15, stwierdzono że „trzeba jednak zwrócić uwagę,

że w normalnym toku rzeczy, jeśli przedsiębiorca po ustanowieniu na jego rzecz służebności

przesyłu na obciążonej nią nieruchomości przeprowadzi inwestycję i posadowi na niej urządzenia przesyłające gaz, a ich oddanie do użytkowania będzie wiązało się z powstaniem strefy kontrolowanej na obciążonej nieruchomości lub także na nieruchomościach sąsiednich, to spowodowane przez to uszczerbki w majątku właścicieli nieruchomości pozostających w zakresie oddziaływania inwestycji mogą być naprawione na podstawie innych przepisów niż art. 305 (2) § 1 k.c. Ustawodawca przewidział bowiem podstawy do kompensowania uszczerbków, jakich doznaje właściciel nieruchomości zarówno w związku z legalnymi działaniami administracji w zakresie planowania przestrzennego, jak i w związku legalnymi działaniami inwestorów realizujących swoje zamierzenia na jego nieruchomości, czy w jej sąsiedztwie. Z art. 36 u.p.z.p. wynika podstawa do dochodzenia odszkodowania lub wykupienia nieruchomości na własność w razie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiany w taki sposób, że korzystanie z nieruchomości w dotychczasowy sposób lub zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone. Art. 58 ust. 2 u.p.z.p. tworzy podstawę do odpowiedniego stosowania powyższego przepisu w razie wprowadzenia takich ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości w związku z wydaniem decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, zaśart. 63 ust. 3 u.p.z.p. wtedy, gdy są one konsekwencją wydania decyzji o warunkach zabudowy. Szkody spowodowane zgodnym z prawem wykonywaniem zadań planistycznych przez organy jednostek samorządu terytorialnego podlegają naprawieniu, jeśli są konsekwencją zdarzeń mających miejsce po dniu 1 stycznia 1995 r. Wcześniej system prawny nie przywidywał podstaw prawnych odpowiedzialności za nie (szerzej w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 27 marca 2014 r., III CSK 161/13, OSNC 2015, Nr 4, poz. 45).

Uszczerbek, który podlegał wyrównaniu na podstawie powołanych wyżej przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie może być wyrównany w związku z określeniem wynagrodzenia za obciążenie nieruchomości służebnością przesyłu, na podstawie art. 305 ² § 1 k.c. Uszczerbek innego rodzaju takiemu wyrównaniu może podlegać, o ile pozostaje w związku z obciążeniem nieruchomości służebnością przesyłu.”Z kolei Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 18 maja 2016 r. o sygn. akt V CSK 531/15 wskazał, że „nie ma uzasadnienia uwzględnianie w wysokości wynagrodzenia należnego właścicielowi nieruchomości obciążonej rekompensaty dla uszczerbku jakiego doznaje on w swoim majątku na skutek wprowadzonych przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ograniczeń w zabudowie nieruchomości w oznaczonej odległości od znajdujących się na niej urządzeń przesyłowych. Wynagrodzenie należne na podstawie art. 305 (2) § 2 k.c. powinno uwzględniać taki uszczerbek (cały uszczerbek), który jest następstwem ustanowienia służebności. Źródło rekompensowanego uszczerbku powinno więc leżeć w zdarzeniu jakim jest powstanie prawa, tu: służebności, przez które to zdarzenie uszczerbek ten staje się trwały i nieodwracalny (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2011 r., II CSK 681/10, nie publ.), a nie w innych zdarzeniach faktycznych lub prawnych czy też w przepisach prawa. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego stanowi prawo miejscowe (art. 94 Konstytucji RP), jest więc prawem obowiązującym na danym obszarze; ograniczenia w korzystaniu z nieruchomości (i będący tego następstwem uszczerbek w majątku właściciela nieruchomości obciążonej), chociażby pozostające w związku z usytuowaniem na nieruchomości infrastruktury przesyłowej, ale wynikające z przepisu prawa, nie mogą być rekompensowane przez przedsiębiorcę przesyłowego. Przedsiębiorca przesyłowy uzyskuje cywilne prawo podmiotowe i za jego uzyskanie ma uiścić wynagrodzenie rekompensujące uszczerbki wynikłe z powstania jego prawa, a nie powstałe na skutek reglamentacji publicznoprawnej (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 czerwca 2015 r. V CSK 468/14, nie publ.; uchwała z dnia 11 grudnia 2015 r., III CZP 88/15, Biul.SN 2015/12/10). (…) przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 778) zawierają samodzielną regulację dotyczącą wynagradzania właścicielowi nieruchomości szkody jeżeli takiej w korzystaniu z nieruchomości doznaje na skutek wprowadzenia planu zagospodarowania przestrzennego. Art. 36 ust. 1 powołanej ustawy stanowi, że jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może, z zastrzeżeniem ust. 2, żądać od gminy: 1) odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo 2) wykupienia nieruchomości lub jej części. Wyłączność gminy jako adresata roszczenia odszkodowawczego za szkodę poniesioną na skutek uchwalenia lub zmiany planu zagospodarowania przestrzennego nie budzi wątpliwości (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 września 2011 r., V CSK 421/10, Biul. SN 2011/9-10/12 i powołane tam orzecznictwo oraz uchwałę z 11 grudnia 2015 i postanowienie z 11 czerwca 2015 r.), nawet wówczas gdy w procesie uchwalania planu zagospodarowania przestrzennego przedsiębiorca przesyłowy przedstawił swoje propozycje dotyczące strefy ograniczonego użytkowania z uwagi na zasady bezpieczeństwa w zakresie ochrony ludzi i środowiska przed oddziaływaniem pola elektromagnetycznego” Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela stanowisko Sądu Najwyższego w tym zakresie, że źródło rekompensowanego uszczerbku powinno więc leżeć w zdarzeniu jakim jest powstanie prawa, tu: służebności, przez które to zdarzenie uszczerbek ten staje się trwały i nieodwracalny (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2011 r., II CSK 681/10, nie publ.), a nie w innych zdarzeniach faktycznych lub prawnych czy też w przepisach prawa. Niemniej w ocenie Sądu istotne znacznie w niniejszej sprawie ma to czy uszczerbek wnioskodawcy w postaci niemożności zabudowy na pasie strefy kontrolowanej, który ma przecież charakter trwały, jest wynikiem decyzji administracyjnej czy też jest on wynikiem oddziaływania służebności. Należy zauważyć, iż strefa kontrolowana jest wynikiem ustanowienia służebności przesyłu gazu, gdyż w istocie ograniczenia z niej płynące mają na celu zabezpieczenie interesów przedsiębiorcy przesyłu w postaci zabezpieczenia sprawnego i niezakłóconego funkcjonowania tych urządzeń, a ustanowienie strefy kontrolowanej ma charakter wtórny w stosunku do istoty stojącej za wprowadzeniem tej strefy. Ustanowienie strefy kontrolowanej nie chroni wyłącznie interesów przedsiębiorcy będącego właścicielem urządzeń przesyłowych gdyż jej celem jest zapewnienie bezpieczeństwa właścicielowi nieruchomości, chociaż to na przedsiębiorcy spoczywa obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa eksploatacji sieci gazowej. Jak już zauważono powyżej, nie ulega wątpliwości, że strefa kontrolowana nie powinna być włączona do obszaru służebności przesyłu, jednakże w ocenie Sądu istnienie jej wpływa na bezpieczeństwo i niezakłócone prowadzenie działalności przez przedsiębiorcę przesyłowego. Niewątpliwe jest to, że uciążliwość istnienia strefy kontrolowanej dla właściciela gruntu, przez który biegną urządzenia o przesyłu gazu jest znaczna, gdyż nie może on w zasadzie ani uprawiać w jej obrębie upraw, zalesić ani też jej zabudować. W związku z tym jego prawo własności jest istotnie ograniczone. Jak zaś wynika z argumentacji Sądu Najwyższego w wyżej cytowanym postanowieniu, właścicielowi takiej nieruchomości przysługują roszczenia z art. 36 ust. 1 u.p.z.p. przeciwko gminie. Zgodnie zaś z dyspozycją tego przepisu jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego (decyzją o warunkach zabudowy – art. 63 ust. 3 u.p.z.p. – który odsyła do tego przepisu) albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może, z zastrzeżeniem ust. 2, żądać od gminy: odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo wykupienia nieruchomości lub jej części. Już prima facie widać, że w niniejszej sprawie wnioskodawca nie miałby podstaw do powyższego roszczenia, gdyż jego nieruchomość w chwili nabycia miała charakter gruntu rolnego i nie zachodzi przesłanka ograniczenia korzystania z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem, gdyż powyższe postępowanie nie daje podstaw do roszczenia w sytuacji braku możności zmiany charakteru gruntu z rolnego na budowlany. W istocie więc, uznanie zasadności stanowiska Sądu Najwyższego spowodowałoby, że wnioskodawca pozbawiony możliwości swobodnego dysponowanie swoim gruntem, nie miałby w istocie szansy na uzyskanie rekompensaty za ten stan od jakiegokolwiek podmiotu. W ocenie Sądu nie bez znaczenia w niniejszej sprawie pozostaje fakt, że Sąd Najwyższy w cytowanym wyżej ostanowieniu swoje stanowisko przyjął na kanwie innego stanu faktycznego, a więc takiego, że grunt który przeznaczony na cele budowlane stał się gruntem rolnym. W niniejszej sprawie, przy innym stanie faktycznym, przyjęcie powyższego stanowiska rażąco naruszałoby interes wnioskodawcy i byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Należy więc uznać, że in concreto istnienie strefy kontrolowanej i jej szerokość jest immanentnie powiązana ze służebnością przesyłu i powinno być uwzględnianie w ustaleniu wysokości wynagrodzenia. Jest to pogląd zbieżny z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 2013 r. o sygn. akt II CSK 504/12, w którym wyjaśnił, że „obciążenie nieruchomości służebnością przesyłu nie wiąże się zwykle z faktycznym pozbawieniem właściciela władztwa nad jego nieruchomością i dlatego wynagrodzenie należne właścicielowi powinno uwzględniać stopień, w jakim obciążenie ingeruje w treść przysługującego mu prawa, a zatem to, w jakim zakresie przed jej ustanowieniem i po ustanowieniu mógł on i może korzystać ze swojego prawa ze względu na sposób posadowienia urządzeń i jego konsekwencje”. Powyższy pogląd jest również zbieżny z wcześniej cytowanym wyrokiem III CZP 88/15, w którym Sąd Najwyższy wskazał, że uszczerbek, który podlegał wyrównaniu na podstawie powołanych wyżej przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie może być wyrównany w związku z określeniem wynagrodzenia za obciążenie nieruchomości służebnością przesyłu, na podstawie art. 305 (2) § 1 k.c. Uszczerbek innego rodzaju takiemu wyrównaniu może podlegać, o ile pozostaje w związku z obciążeniem nieruchomości służebnością przesyłu”. W ocenie Sądu jest to uszczerbek innego rodzaju pozostający w związku z obciążeniem nieruchomości służebnością przesyłu.

Sporne między stronami było to, że jeżeli Sąd uwzględni w ustaleniu wysokości wynagrodzenia istnienie strefy kontrolowanej, to czy należy uznać, że wynagrodzenie należy wiązac z 30,50 czy 70 m strefą. W ocenie Sądu należało uznać, że wynagrodzenie powinno dotyczyć strefy kontrolowanej o szerokości 50 m. Przede wszystkim taka odległość została ustalona w drodze uchwały Rady Gminy, która ma charakter aktu prawa miejscowego i przyjęcie innej wartości byłoby sprzeczne z rzeczywistym stanem rzeczy. Co do stanowiska wnioskodawcy o uwzględnieniu strefy kontrolowanej o szerokości 70 m z uwagi na charakter gruntu, który mieć charakter mieszkaniowo inwestycyjny, to Sąd nie podziela stanowiska wnioskodawcy, że ma on taki charakter, a szerzej odniesie się do tego poniżej. Natomiast na uwzględnienie nie zasługuje stanowisko uczestnika, że należy uwzględnić szerokość strefy kontrolowanej o wymiarze 30 m. Jak zauważył świadek P. F., „jeżeli zdarza się sytuacja, że organ narzuca inne odległości np. jak tu 50m, to wskazujemy jakie powinno być zastosowanie odległości, aby nie wprowadzać niepotrzebnie szerokich odległości”. W ocenie Sądu przedsiębiorca przesyłu, nawet jeżeli w dokumentacji projektowej przewidział strefę kontrolowaną na szerokość mniejszą, niż przyjętą przez organ administracji, powinien kontrolować czy wpisana odległość jest prawidłowa i trudno uznać za właściwe, żeby konsekwencje wpisania niewłaściwej szerokości spoczywały na nieprofesjonalnym uczestniku obrotu. To wykonawca projektu budowlanego powinien dbać o to, żeby stan faktyczny był zgodny ze stanem prawnym. Jak już wskazano powyżej, sporny między stronami był charakter gruntu będący we władaniu wnioskodawcy, a mianowicie to, czy decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu spowodowała, że teren ten przybrał charakter gruntu o charakterze mieszkaniowym czy też pozostał gruntem o charakterze rolnym. Kwestia ta ma istotne znaczenie z punktu widzenia wyceny wartości nieruchomości, która ma bezpośredni wpływ na ustanowienie wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lipca 2016 r. w sprawie o sygn. akt II OSK 2822/14 (LEX nr 2102251 ), decyzja o ustaleniu warunków zabudowy nie przesądza o prawie do rozpoczęcia budowy. Budowę można dopiero rozpocząć na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, która może być wydana. Natomiast jak słusznie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. w wyroku z dnia 5 maja 2016 r. w sprawie o sygn. akt IV SA/Po 136/16, decyzja o warunkach zabudowy ma charakter promesy uprawniającej do późniejszego uzyskania pozwolenia na budowę na warunkach w niej określonych. Nie jest to akt upoważniający do podjęcia i realizacji inwestycji, ale stanowiący podstawę do ubiegania się o pozwolenie na budowę. Powyższe okoliczności świadczą o tym, że decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie powoduje automatycznie zmiany przeznaczenia gruntu z rolnego na mieszkaniowy. Świadczy o tym m.in. również to, że zgodnie z art. 35 u.p.z.p., tereny, których przeznaczenie plan miejscowy zmienia, mogą być wykorzystywane w sposób dotychczasowy do czasu ich zagospodarowania zgodnie z tym planem, chyba że w planie ustalono inny sposób ich tymczasowego zagospodarowania. Skoro więc decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego może być wydana jedynie w sytuacji braku planu miejscowego i ma ona, w przeciwieństwie do planu miejscowego, charakter promesy, należy uznać, że decyzja ta nie zmienia automatycznie charakteru gruntu. W niniejszej sprawie należało więc przyjąć, że grunt wnioskodawcy miał charakter rolny. Na uwadze Sądu pozostawał również fakt, iż wnioskodawca nabył nieruchomość jako nieruchomość rolną oraz to, że w ewidencji gruntów działka (...) określona jest jako grunt orny. Niemniej, zgodnie z art. 154 ust. 2 u.g.n. w zw. z ust. 1, rzeczoznawca majątkowy przy szacowaniu nieruchomości, w przypadku braku planu miejscowego przeznaczenie nieruchomości, ustala wartość nieruchomości na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W niniejszej sprawie na strefa kontrolowana znajduje się w planie miejscowym jako grunt orny, zaś przeważająca reszta część gruntu w studium ma również charakter rolny. Należy podzielić pogląd wnioskodawcy, że studium nie jest aktem prawa miejscowego i nie może stanowić podstawy określenia praw i obowiązków obywateli, niemniej trudno uznać, że bezwzględnie należy przy szacowaniu gruntu opierać się na decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, skoro ustawodawca wprost przewidział taki sposób szacowania i przepis ten ma charakter techniczny. Ustawodawca nie określił również, czy jeżeli istnieje studium i decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, to należy w pierwszej kolejności szacować wartość nieruchomości na podstawie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Mając jednak na uwadze, że decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie ma charakteru zmiany przeznaczenia nieruchomości, przyjęcie jako podstawy szacowania studium bądź decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie ma znaczenia dla ustalenia wartości wynagrodzenia z tytułu służebności przesyłu w niniejszej sprawie. W związku w powyższymi okolicznościami w punkcie II sentencji postanowienia Sąd ustalił, że należy przyjąć wariant I z opinii uzupełniającej biegłego z września 2015 t., tj. w wysokości 26.600 zł. Należy odrzucić w przeważającej części stanowisko uczestnika dotyczące potrącenia kwoty 1.416 zł, które miało być odszkodowaniem za obniżenie wartości nieruchomości. Jak wynika z operatu szacunkowego będącego podstawą wyliczenia odszkodowania dla poprzedniego właściciela działki nr (...) (k. 123-128), kwota 1158 zł dotyczyła odszkodowania za straty z tytułu okresowego obniżania zdolności produkcyjnych gleb, zaś kwota 133 zł dotyczyła strat z tytułu utraconych pożytków. Szkody te miały charakter odszkodowania za zniszczenia związane z budową gazociągu, a nie miały one charakteru wynagrodzenia za ustanowienie nieruchomości. Zasadna do potrącenia była natomiast kwota 125 zł z tytułu obniżenia wartości nieruchomości w związku z budową gazociągu. Zatem od kwoty 26.600 zł należało odjąć kwotę 125 zł, a więc wynagrodzenie powinno wynosić 26.475 zł. Powyższą kwotę Sąd zasądził jednorazowo wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia do dnia zapłaty. Podstawą prawną i wysokość odsetek reguluje art. 481 k.c. W punkcie III sentencji Sąd uczynił integralną częścią postępowania mapy stanowiącą załącznik nr 2 do opinii biegłego sądowego D. A. z września 2015 r. znajdującą się na k. 168. O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 520 § 1 k.p.c., tj. że każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Z uwagi na skomplikowaną i sporną materię przyjęcie innej zasady rozliczeń byłoby w ocenie Sądu niezgodne z zasadami słuszności.

W punkcie IV sentencji postanowienia, Sąd nakazał pobrać od wnioskodawcy kwotę 648,83 zł tytułem kosztów sądowych, które tymczasowo pokrył Skarb Państwa. W punkcie zaś V sentencji postanowienia sąd nakazał pobrać od wnioskodawcy kwotę 648,83 zł tytułem kosztów sądowych, które tymczasowo pokrył Skarb Państwa. Powyższe rozstrzygnięcia wynikają z art. 113 u.k.s.c., który określa zasady związane z rozliczeniem kosztów sądowych tymczasowo kredytowanych przez Skarb Państwa i sposób ich rozliczenia. Rozliczenie to na podstawie ww. przepisu w postępowaniu nieprocesowym powinno się odbyć przy zastosowaniu reguł wynikających z art. 520 kpc. Zgodnie z § 1 art. 520 każdy uczestnik ponosi koszty związane ze swoim udziałem w sprawie.