Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2017 r.

sprawy D. B.

córki D. i M. z domu S.

urodzonej (...) w W.

obwinionej z art. 51 § 1 kw

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżycielkę posiłkową B. K. i obrońcę obwinionej

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 27 stycznia 2017 r. sygnatura akt II W 693/16

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, iż obwinionej D. B. za przypisane jej wykroczenie z art. 51 § 1 k.w. opisane w punkcie I dyspozycji wyroku wymierza karę grzywny w wysokości 600 (sześćset) złotych;

II.  zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania przed Sądem I instancji w kwocie 100 złotych oraz postępowania odwoławczego w kwocie 50 złotych i wymierza 60 złotych opłaty za każdą instancję.

Sygnatura akt IV Ka 163/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2017r. Sąd Rejonowy w Wałbrzychu, w sprawie o sygn.. akt II W 693/2016, uznał D. B. za winną tego, że w nocy z 27/28 marca 2016 roku w W., województwo (...), na ul. (...) będąc właścicielem lokalu (...), jako organizator imprezy, na której głośno odsłuchiwano muzykę, zakłóciła spoczynek nocny na szkodę B. K., tj. za winną popełnienia wykroczenia z art. 51§1 kw i za czyn ten na podstawie art. 51§1 kw przy zastosowaniu art. 39§1 kw wymierzył jej karę nagany ;

Z rozstrzygnięciem tym nie pogodziły się strony postępowania, tj. obwiniona oraz oskarżycielka posiłkowa, które zaskarżyły wyrok. I tak:

1) Obrońca obwinionej zaskarżyła wyrok w całości na korzyść D. B., zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania a to :

I. art. 7 kpk w zw. z art. 8 k.p.w poprzez nieuwzględnienie przy ustalaniu zaistnienia znamion podmiotowych zarzucanego wykroczenia, wyjaśnień obwinionej w części wskazującej na: - podjęcie w jej uzasadnionej ocenie niezbędnych rozwiązań technicznych, mających na celu akustyczne wyizolowanie pomieszczenia w którym odbywają się sporne imprezy;

-wykonanie dodatkowych prac budowlanych, zmierzających do zminimalizowania ewentualnego negatywnego oddziaływania hałasu na nieruchomość pokrzywdzonego,

-podejmowanie przez obwinioną prób współdziałania z pokrzywdzoną, w celu udostępnienia lokalu mieszkalnego na potrzeby dokonania oceny stopnia hałasu i jego wpływu na mieszkanie pokrzywdzonej;

II. art. 4 kpk w zw. z art. 8 k.p.w poprzez nieuwzględnienie na korzyść obwinionej, wniosków wynikających z posiadanej dokumentacji budowlanej, w świetle której prowadzony w lokalu - (...) rodzaj działalności gospodarczej jest zgodny z obowiązującymi przepisami i dopuszczony w świetle przepisów prawa budowlanego oraz planu zagospodarowania przestrzennego, i pozostawania tym samym w słusznym przekonaniu o dopuszczalności postępowania obwinionej, działającej w ramach przyznanych jej -jako przedsiębiorcy uprawnień;

które to naruszenia skutkowały,

IV. błędem w ustaleniach faktycznych polegającym na przyjęciu, iż obwiniona swoim umyślnym działaniem dopuściła się przypisanego jej wykroczenia.

V. naruszenie przepisu prawa materialnego a to art. 51 kw w zw. z art. 1 kw poprzez dokonanie jego błędnej wykładni, przejawiającej się w przyjęciu poglądu, iż wspólnik spółki jawnej, będącej właścicielem obiektu hotelowego i nie podejmujący osobiście jakichkolwiek czynności sprawczych, niezbędnych do realizacji znamion wykroczenia, jest podmiotem któremu można przypisać skutecznie odpowiedzialność karnoprawną za to wykroczenie.

Podnosząc powyższe zarzuty, na podstawie art. 109 k.p.w. w zw. z art. 427 § 1 k.p.k.. apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie obwinionej od przypisanych jej wykroczeń.

2)  Oskarżycielka posiłkowa w osobistej apelacji zaskarżyła wyrok na niekorzyść D. B. w części, tj. kwestionując rodzaj orzeczonej kary – nagany i domagając się wymierzenia kary grzywny w wysokości takiej, jak orzeczona została w sprawie II K 189/16,t tj. 600 złotych.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżycielki posiłkowej jest trafna, natomiast zarzuty podniesione przez obrońcę obwinionej na uwzględnienie nie zasługują.

Nie ulega wątpliwości, że D. B. prowadzi wspólnie ze wspólnikiem D. S. działalność gospodarczą – Centrum (...) sp. jawna, w ramach której to działalności prowadzą hotel (...), który rozbudowali w taki sposób, że w zmodernizowanym budynku gospodarczo – magazynowym tzw. (...) organizowane są dyskoteki. Pomieszczenia te zgodnie z deklaracjami wspólników miały być przeznaczone na salę klubową (k. 40 - 41).

Budynek ten połączony jest wspólną ścianą z budynkiem mieszkalnym B. K., która w związku z organizowanymi przez D. B. imprezami typu dyskoteki i wesela zgłaszała (wspólnie z mężem) interwencje dotyczące zakłócenia spoczynku nocnego. Takie sytuacje miały miejsce m.in. 26.12.2015r. i 14.02.2016r. i w związku z tymi zdarzeniami D. B. została prawomocnie skazana za wykroczenia z art. 51§1 kw na karę grzywny w kwocie 600 złotych (sygn. akt II W 189/16).

Obecne postępowanie odwoławcze dotyczy zatem kolejnej (chronologicznie) sytuacji, kiedy to mieszkańcy budynku przy ul. (...) nie mogli spać z uwagi na dyskotekę urządzoną przez D. B. (organizatorkę imprezy). To, że w nocy z 27 na 28 marca 2016r. zakłócony został spoczynek nocny B. K. wynika nie tylko z jej słów, ale i ustaleń interweniujących funkcjonariuszy Policji.

To, że obwiniona prowadzi legalną, tj. zarejestrowaną działalność gospodarczą, nie wyłącza jej odpowiedzialności za skutki związane z tą działalnością, m.in. z tytułu niedozwolonych immisji. Tym bardziej, że czym innym jest sala klubowa, a czym innym dyskoteka, której zorganizowanie łączy się nierozerwalnie z wyższym od przeciętnego poziomem hałasu, wydobywającego się z pomieszczeń, gdzie gra muzyka i bawi się większa liczba gości.

W sytuacji, kiedy B. K. oraz członkowie jej rodziny już uprzednio zgłaszali zastrzeżenia odnośnie poziomu hałasu, który dociera nawet do najodleglejszych zakątków ich domu (co potwierdzili policjanci np. P. N.), to kontynuowanie tego typu działalności w niezmieniony sposób, nie może być poczytane jako okoliczność która zasługiwałaby na aprobatę i zastosowanie art. 39§1 kw. Trudno tu dostrzec „wypadek zasługujący na szczególne uwzględnienie”.

Chybione są próby wykazania, że D. B. jest tylko osoba, która działalności prowadzi (formalnie), ale sama nie podejmuje żadnych czynności sprawczych.

Obwiniona jest organizatorką dyskotek, które odbywają się w pomieszczeniach tzw. (...) i właśnie jako organizator ponosi odpowiedzialność w razie stwierdzenia, że organizowana przez nią impreza z uwagi na hałas zakłóca czy nawet uniemożliwia spoczynek nocny sąsiadom. Stanowisko to jest powszechnie aprobowane zarówno przez judykaturę, jak i doktrynę (vide np. Komentarz do Kodeksu Wykroczeń, W. Kotowski, Lex, teza 3 i 5).

W tych okolicznościach ustalenia sądu I instancji, który uznał sprawstwo i winę D. B. są oczywiście prawidłowe. Nie zaaprobował sąd odwoławczy jednakże argumentów, które miał na uwadze Sąd I instancji stosując nadzwyczajne złagodzenie kary, z uwagi na deklarowaną wolę obwinionej przeprowadzenia mediacji czy poczynienia usprawnień technicznych, by uniknąć w przyszłości takich sytuacji (k. 101).

Jak wynika z akt sprawy D. B. dyskoteki organizuję od kilku lat (co najmniej od 2015r.) i od tego czasu oskarżycielka posiłkowa i jej rodzina zgłaszają problem z zakłócaniem im spoczynku nocnego. Mimo tych interwencji obwiniona nie tylko nie zmieniła sposobu organizacji dyskotek, ale nie podjęła innych działań, by sytuację konfliktową rozwiązać. Trudno za takie uznać wydzielenie pustego pomieszczenia pomiędzy ścianą budynku, w którym odbywają się dyskoteki, a ścianą domu pokrzywdzonej, czy wezwanie do udostępnienia pomieszczeń, w celu pomiaru natężenie hałasu, w sytuacji, kiedy przenikanie dźwięków (w tym basów) jest słyszalne nie tylko dla pokrzywdzonej i jej rodziny, ale i interweniujących funkcjonariuszy.

Z tego też względu sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok i wymierzył obwinionej karę grzywny w wysokości 600 złotych.

Kara ta, biorą pod uwagę okoliczności popełnienia wykroczenia, jak też i to, że nie był to odosobniony przypadek, w ocenie sądu odwoławczego będzie stanowiła sprawiedliwą odpłatę, która może skłonić obwinioną do podjęcia bardziej skutecznych działań w celu czy to wyciszenia pomieszczeń dyskoteki, czy zmiany miejsca ich organizacji, biorąc pod uwagę prawo innych mieszkańców ul. (...) do spokojnego i niezakłóconego wypoczynku nocnego.

Z tych też względów orzeczono, jak na wstępie.

Z uwagi na wynik postępowania odwoławczego orzeczono o kosztach tego postępowania i obciążono nimi obwinioną (art. 119 kpw w zw. z art. 636§1 k.p.k.), w tym wymierzono jej opłatę w kwocie 60 złotych, tj. zgodni z brzmieniem art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych w zw. z art. 8 i 21 tej ustawy.