Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2017r.

Sąd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim II Wydział Karny

w składzie: Przewodniczący: SSR Marta Banaś - Grabek

Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Jędrzejczyk

w obecności Prokuratora; nieobecny, zawiadomiony

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 15 listopada 2016r. i 8 lutego 2017r. w L. sprawy:

A. M., syna H. i E. z domu I., urodzonego w dniu (...) w O.

oskarżonego o to, że:

w dniu 29 czerwca 2016 roku na drodze publicznej w m. R., gm. L., woj. (...)- (...), kierował samochodem m-ki N. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 15 listopada 2012r. w sprawie o sygn. akt VII K 1222/12 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, z dnia 07 marca 2014r. o sygn. akt VII K 56/14 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 lat oraz z dnia 20 października 2014r. o sygn. akt II K 563/14 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, przy czym czynu zarzucanego mu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o przestępstwo określone w art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

orzeka

I.  oskarżonego A. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu precyzując, iż dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, a mianowicie po odbyciu w okresie od 30.06.2015r. do 20.04.2016r. części kary z kary łącznej 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 19 czerwca 2015r., w sprawie o sygn. akt II K 11/15, obejmującej m.in. karę jednostkową 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną za przestępstwo z art. 244 kk wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 20 października 2014r., w sprawie o sygn. akt II K 563/14, tj. przestępstwa z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to z mocy art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy z 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze oraz § 17 ust. 2 pkt 3 i § 4 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. J. C. kwotę 504,00 (pięćset cztery 00/100) zł, powiększoną o należną stawkę podatku VAT za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu sądowym;

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

Sygn. akt II K 309/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. M. ma 26 lat i jest mieszkańcem S.. Ma podstawowe wykształcenie. Nie ma zawodu. Pracuje jako stolarz z wynagrodzeniem 1800 zł miesięcznie. Jest kawalerem, ma na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci. (dane osobopoznawcze k. 27 i 55).

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 15.11.2012r., w sprawie VII K 1222/12, K. M. został skazany za czyn z art. 178a § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, grzywnę oraz orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat. Wyrok uprawomocnił się w dniu 23.11.2012r. Następnie, wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 07.03.2014r., w sprawie VII K 56/14, K. M. został skazany za czyn z art. 178a § 4 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 lat. Wyrok uprawomocnił się w dniu 22.05.2014r. W dniu 20.10.2014r. zapadł kolejny wyrok, którym Sąd Rejonowy w Olsztynie, w sprawie II K 563/14, skazał K. M. za przestępstwa z art. 178a § 4 kk i z art. 244 kk na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności oraz orzekł wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Wyrok uprawomocnił się w dniu 28.10.2014r.

Oskarżony wiedział o orzeczonym wobec niego zakazie kierowania pojazdami.

Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 19 czerwca 2015r., w sprawie o sygn. akt II K 11/15, objęto m.in. karę jednostkową 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną za przestępstwo z art. 244 kk wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 20 października 2014r., w sprawie o sygn. akt II K 563/14 i orzeczono karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą K. M. odbywał w okresie od 30.06.2015r. do 20.04.2016r.

(dowody: odpis wyroku SR w Olsztynie w sprawie VII K 1222/13 k. 4, odpis wyroku SR w Olsztynie w sprawie VII K 56/14 k. 8, odpis wyroku SR w Olsztynie w sprawie II K 563/14 k. 10, odpis wyroku SR w Olsztynie w sprawie II K 11/15 k. 14-15, wydruk z systemu NOE SAD k. 36, częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 42-43 i 55-55v.)

W dniu 29 czerwca 2016r. K. M. na drodze publicznej w miejscowości R., kierował samochodem osobowym marki N. (...) o nr rej. (...).

(dowody: zeznania świadków: M. S. k. 92v., M. B. k. 92v., Z. S. k. 93-93v. i R. M. k. 93, częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 42-43 i 55-55v.)

W postępowaniu przygotowawczym oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i złożył wyjaśnienia z których wynika, iż wiedział o orzeczonym wobec niego zakazie kierowania, obowiązującym prawdopodobnie do 2020r. Podniósł, że jako pasażer jechał ze S. do B. ze znajomym Z. S. (2), który w czasie podróży zasłabł. Wówczas on przesiadł się na miejsce kierującego i postanowił zawieźć Z. S. do lekarza. Po około 3 kilometrach Z. S. poczuł się lepiej i postanowił dalej poprowadzić. Zanim doszło do zamiany, zostali zatrzymani przez funkcjonariuszy policji do kontroli drogowej za przekroczenie prędkości. Oskarżony wyraził żal i skruchę oświadczając, że ważniejsze niż złamanie zakazu było dla niego ratowanie życia Z. S., partnera jego matki (k. 42-43).

Na rozprawie głównej oskarżony przyznał się do zarzutu, podkreślając w złożonych wyjaśnieniach, że złamał zakaz kierowania pojazdami dla ratowania życia Z. S. (k. 55-55v. ).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego za wyjątkiem okoliczności, iż kierując pojazdem mechanicznym w dniu 29.06.2016r. działał w warunkach stanu wyższej konieczności – jak wynika z treści jego wyjaśnień – przewidzianego w art. 26 § 1 kk. Zgodnie z art. 26 § 1 k.k. nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone przedstawia wartość niższą od dobra ratowanego. Oskarżony miał złamać zakaz kierowania pojazdami mechanicznymi i wsiąść za kierownicę, aby zawieść do lekarza kierującego Z. S., który zasłabł w czasie jazdy. Okoliczności sprawy, ustalone nie tylko w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego, ale i zeznania świadków: M. B., M. S., Z. S., R. M., które Sąd podzielił jako logiczne oraz spójne, pozwalają na wykluczenie zaistnienia stanu wyższej konieczności w działaniu K. M.. Wbrew przejaskrawionym wyjaśnieniom oskarżonego o ratowaniu życia Z. S. i okolicznościach, w jakich miał podjąć decyzję o kierowaniu samochodem („zaczęło nas rzucać, jechał jakby był pijany”; „on zaczął słabnąć” k. 55v.) sytuacja nie była na tyle poważna, aby wymagała natychmiastowego zawiezienia Z. S. do lekarza. Działanie w stanie wyższej konieczności wymaga bezpośredniego niebezpieczeństwa oraz zaistnienia okoliczności, w których niebezpieczeństwa tego nie można inaczej uniknąć. W tym przypadku Z. S. jedynie zasłabł i po zażyciu leków nie wymagał w ogóle pomocy medycznej. Nie było żadnych przeszkód, aby zatrzymali się i po odpoczynku ruszyli bezpiecznie w dalszą podróż z kierującym Z. S.. Jeśli nawet Z. S. nie czułby się na siłach prowadzić dalej pojazd należało zabezpieczyć go i wrócić do domu innym środkiem komunikacji albo postarać się o kierowcę. Nie zaistniała żadna przesłanka pozwalająca usprawiedliwić zachowanie oskarżonego polegające na kierowaniu samochodem wbrew orzeczonym prawomocnym zakazom. W razie złego samopoczucia Z. S. istniała możliwość wezwania pogotowia tym bardziej, że w dzisiejszej dobie każdy niemal posiada telefon komórkowy. Poza tym, gdyby faktycznie Z. S. źle się czuł jako oczywiste jawiło się zgłoszenie tego faktu policjantom przeprowadzającym kontrolę drogową i poproszenie ich o pomoc. Oskarżony miał działać – jak twierdzi – w ochronie (...). S., a po zatrzymaniu go do kontroli nie wyjawił, że wiezie go do lekarza. Jak bowiem wyjaśnił: „nie mówiłem policjantom dlaczego wsiadłem za kierownicę” k. 55v. Co więcej, z zeznań Z. S. nie wynika, aby czuł się na tyle źle, że wymagało to niezwłocznej pomocy lekarza. Wskazał, że zasłabł, gdyż leczy się na nadciśnienie, zatrzymał się i poprosił oskarżonego, aby dalej prowadził, a oskarżony zgodził się. Uznali, że pojadą do lekarza. Po krótkim czasie Z. S. poczuł się jednak na tyle dobrze, że postanowił dalej poprowadzić samochód. Z relacji Z. S. absolutnie nie wynika, że chodziło o nagłą sytuację wymagającą pilnego zawiezienia go do lekarza.

W świetle powyższych ustaleń, w ocenie Sądu, wina oskarżonego A. M., nie budzi wątpliwości.

Oskarżony, kierując w dniu 29 czerwca 2016 roku na drodze publicznej w m. R., gm. L., woj. (...)- (...), samochodem m-ki N. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 15 listopada 2012r. w sprawie o sygn. akt VII K 1222/12 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, z dnia 07 marca 2014r. o sygn. akt VII K 56/14 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 lat oraz z dnia 20 października 2014r. o sygn. akt II K 563/14 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, dopuszczając się czynu w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, a mianowicie po odbyciu w okresie od 30.06.2015r. do 20.04.2016r. części kary z kary łącznej 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 19 czerwca 2015r., w sprawie o sygn. akt II K 11/15, obejmującej m.in. karę jednostkową 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną za przestępstwo z art. 244 kk wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 20 października 2014r., w sprawie o sygn. akt II K 563/14, wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Przystępując do wymiaru kary jako okoliczność obciążającą Sąd uznał uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, w tym za przestępstwa z art. 244 k.k. (karta karna k. 18). Oskarżony mając świadomość odpowiedzialności karnej jaka grozi za naruszenie prawomocnie orzeczonego przez Sąd zakazu kierowania pojazdami, po raz kolejny, dopuścił się tego przestępstwa, działając w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk. Określając wymiar kary Sąd miał na uwadze stopień winy oskarżonego, stopień społecznej szkodliwości jego czynu oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie winny być zrealizowane w stosunku do sprawcy, a nadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Okoliczności powyższe bez wątpienia przemawiają przeciwko oskarżonemu.

Jako okoliczności o charakterze łagodzącym Sąd potraktował wyrażone przez oskarżonego żal i skruchę oraz fakt, że przejechał pojazdem nieznaczną odległość.

W konsekwencji, Sąd wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy.

O wynagrodzeniu dla obrońcy z urzędu orzeczono po myśli obowiązujących w tym zakresie przepisów.

Z uwagi na sytuację majątkową oskarżonego (niski miesięczny dochód, dzieci na utrzymaniu i brak majątku) zwolniono go od kosztów sądowych.

Mając powyższe na względzie, Sąd orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.