Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2017r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w I Wydziale Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Włodarek

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Paszczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 marca 2017r.

sprawy

z powództwa M. S. (PESEL (...))

przeciwko pozwanemu (...) Zakładowi (...) na (...) S.A. z/s w W. (KRS (...))

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Zakładu (...) na (...) S.A. z/s w W. na rzecz powoda M. S. kwotę 800,00zł (osiemset złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami, z tym że od dnia 1 stycznia 2016r. odsetkami ustawowymi za opóźnienie, w wysokości nie przekraczającej w stosunku rocznym odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od dnia 30 października 2015r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Zakładu (...) na (...) S.A. z/s w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 94,91zł (dziewięćdziesiąt cztery złote 91/100) tytułem zwrotu części nieuiszczonych kosztów sądowych,

4.  nie obciąża powoda w całości kosztami procesu.

Sygn. akt I C 2928/15

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2015r. powód M. S. skierował do tut. żądanie zasądzenia, po sprecyzowaniu oznaczenia strony, od pozwanego (...) Zakładu (...) na (...) S.A. z/s w W. kwoty 10.000zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 30 października 2015r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, iż w dniu 3 września 2014r. miało miejsce zdarzenia w następstwie, którego doznał on uszkodzenia ciała w postaci złamania bliższego kości łokciowej prawej z przemieszczeniem odłamków kostnych, złamania głowy kości promieniowej bez przemieszczenia odłamów. Powód wskazał ponadto, że w związku z doznanymi obrażeniami był on hospitalizowany i poddany zabiegowi operacyjnemu, a także przeszedł rehabilitację.

Jednocześnie powód podniósł, iż pozwany w ramach umowy udzielił mu ochrony ubezpieczeniowej i w związku z zaistniałą sytuacją po stronie pozwanego powstały warunki odpowiedzialności kontraktowej.

Postanowieniem z dnia 23 grudnia 2015r. Sąd Rejonowy w Kaliszu w sprawie o sygn. akt I C 2928/15 zwolnił w całości powoda od kosztów sądowych oraz oddalił jego wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany podniósł, iż wobec zaniechania przez powoda terminowego opłacania składek w warunkach niniejszej sprawy nie istnieje odpowiedzialność kontraktowa pozwanego i ubezpieczyciel jest wolny od wykonania zobowiązania.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

Powoda M. S. i pozwanego (...) Zakład (...) na (...) S.A. z/s w W. łączyła od dnia 22 kwietnia 2014r. umowa ubezpieczenia osobowego stanowiąca indywidualne kontynuowane ubezpieczenie pracownicze typ P (...) potwierdzona polisą nr (...) PLUS/LS/AP/AU/LA.

Strony uzgodniły warunki kontraktu, ubezpieczony został zapoznany z ogólnymi warunkami ubezpieczenia stanowiącymi integralną część umowy. Zakres przedmiotowy ubezpieczenia obejmował również trwały uszczerbek na zdrowiu.

Strony określiły w tym zakresie sumę ubezpieczenia na kwotę 8.000zł, natomiast świadczenie za 1% trwałego uszczerbku na zdrowiu ustalono na 1% sumy ubezpieczenia.

( polisa k. 9, ogólne warunki ubezpieczenia k. 46-48, tabela norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu k. 49-53, przesłuchanie powoda M. S. k. 125v 00:13:26-00:23:04, 162-162v)

Powód posiada stwierdzony umiarkowany stopień niepełnosprawności.

( orzeczenie k. 120)

W dniu 3 września 2014r. powód przechodząc przez przejście dla pieszych potknął się i upadając na podłoże doznał urazu rąk.

W wyniku tego zdarzenia powód doznał wieloodłamowego złamania końca bliższego kości łokciowej prawej z przemieszczeniem odłamów kostnych i złamania głowy kości promieniowej bez przemieszczenia odłamów.

U powoda zastosowano leczenie operacyjne. Dokonano u niego zespolenia złamania i unieruchomienia kończyny w opatrunku.

Powód był hospitalizowany w Wojewódzkim Szpitalu (...) w K. na Oddziale Urazowo – Ortopedycznym.

Orzeczeniami Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 6 października 2014r. i 30 marca 2015r. akt REH-509 stwierdzono u powoda niezdolność do pracy z rokowaniem jej odzyskania i ustalono uprawnienie do świadczenia rehabilitacyjnego na okresy 6 miesięcy.

Decyzjami ZUS z dnia 20 października 2014r. nr (...) - (...)012 i z dnia 8 kwietnia 2015r. nr (...) - (...)09 przyznano powodowi świadczenie rehabilitacyjne.

Powód był konsultowany u specjalisty chirurga urazowego oraz ortopedy - traumatologa

( karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 4, 37-38, orzeczenie k. 5, 7, 45-46, 47-48, decyzja k. 6, 8, 49-50, 52-53, historia choroby k. 39-44 zaświadczenie lekarskie k. 118, skierowanie do szpitala k. 119, przesłuchanie powoda M. S. k. 125v 00:13:26-00:23:04, 162-162v)

Powód w wyniku upadku doznał złamania nasady bliższej kości łokciowej prawej. Uraz ten był przyczyną długotrwałego leczenia chirurgicznego jak i usprawniającego. Pomimo stosowanego leczenia, do chwili obecnej utrzymują się dolegliwości bólowe stawu łokciowego prawego oraz ograniczenia ruchomości w tym stawie. Uraz ten może być przyczyną przyśpieszonego rozwoju zmian zwyrodnieniowych. Znaczne ograniczenie ruchomości stawu łokciowego prawego utrudnia powodowi czynności życia codziennego w zakresie zabiegów higienicznych i domowych jak i związanych z pracą zawodową. Zmiany pourazowe mają charakter trwały i nie rokują powrotu do pełnego zdrowia. Bezpośrednio po urazie powód wymagał pomocy osób trzecich. Powód przeszedł leczenie rehabilitacyjne, które nie spowodowało powrotu do pełnej ruchomości stawu łokciowego. W wyniku przebytego urazu powód doznał zarówno uszkodzenia tkanek twardych – kości jak i tkanek miękkich – wiązadeł stabilizujących staw oraz torebki stawowej. Złamane kości uległy wygojeniu. W wyniku przebytego urazu została naruszona sprawność kończyny górnej prawej zarówno w zakresie statycznego jak i dynamicznego obciążenia.

U powoda ustalono trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 10%.

( opinia k. 146-150)

Powód dokonał zgłoszenia szkody u pozwanego.

Pozwany przeprowadził postępowanie szkodowe zarejestrowane pod nr (...) i decyzją z dnia 30 września 2015r. odmówił powodowi wypłaty świadczenia pieniężnego. W uzasadnieniu swojej decyzji pozwany wskazał, iż umowa ubezpieczenia łącząca strony wobec braku zapłaty przez powoda składki w terminie wygasła w dniu 31 sierpnia 2014r.

W dniu 17 września 2014r. pozwany przekazał na rzecz powoda kwotę 300,00zł tytułem świadczenia (...) z polisy (...).

( decyzja k. 10, 55, wyciąg z rachunku bankowego k. 17, druk zgłoszenia trwałego uszczerbku na zdrowiu k. 32-36, operat zgłoszenia k. 54, przesłuchanie powoda M. S. k. 125v 00:13:26-00:23:04, 162-162v)

W dniu 9 września 2014r. powód dokonał na rzecz pozwanego wpłaty w kwocie 147,00zł z tytułu składki od polisy nr (...).

Powód skutecznie kontynuował opłacanie składek z tytułu umowy ubezpieczenia. Pomiędzy stronami nie doszło do zakończenia kontraktu, nie wystąpiły okoliczności uchylające odpowiedzialność ubezpieczeniową pozwanego.

( dowód wpłaty k. 11, karta kontowa k. 72-74, 109-111, warunki ubezpieczenia k. 75-79, 104-108, ogólne warunki ubezpieczenia k. 96-103, informacja k. 133-134, przesłuchanie powoda M. S. k. 125v 00:13:26-00:23:04, 162-162v)

Przed wytoczeniem powództwa powód wezwał pozwanego do dobrowolnej zapłaty świadczenia. Pozwany odmówił wypłaty żądanej należności.

( wezwanie k. 12-14, 56-60, odpowiedź k. 16, 65-66, 67-68, 69-71, przesłuchanie powoda M. S. k. 125v 00:13:26-00:23:04, 162-162v)

Sąd uznał za przydatną do ustalenia stanu faktycznego opinię z zakresu ortopedii i traumatologii albowiem jest ona pełna, jasna, zrozumiała, wyczerpująca i kompleksowa oraz wewnętrznie spójna. Biegły w opinii udzielił odpowiedzi na wszystkie postawione w tezie dowodowej pytania, sformułowania zawarte w treści opinii pozwalają na zrozumienie wyrażonych w nich ocen i poglądów oraz sposobu dochodzenia do nich, a ponadto biegły przedstawił metodę badawczą, materiał badawczy, na którym się oparł. Wnioski końcowe opinii są zwięzłe i precyzyjne, a ponadto wnioski opinii są logiczne i znajdują oparcie w przeprowadzonych przez biegłego badaniach i nie budzą zastrzeżeń, co do ich trafności w porównaniu z podanym w opinii materiałem badawczym.

Za wiarygodne należało uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty zgromadzone w postępowaniu albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Powództwo okazało się zasadne w części, tj. co do kwoty 800,00zł.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż w warunkach przedmiotowej sprawy nie doszło do ustania odpowiedzialności ubezpieczeniowej pozwanego wskutek nieopłacenia kolejnej składki przez powoda.

Przepis § 3 art. 814 kc przewiduje jedynie, że niezapłacenie w terminie kolejnej raty składki może powodować ustanie odpowiedzialności ubezpieczyciela tylko wtedy, gdy skutek taki przewidywała umowa lub OWU, a ubezpieczyciel po upływie terminu wezwał ubezpieczającego do zapłaty z zagrożeniem, że brak zapłaty w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania wezwania spowoduje ustanie odpowiedzialności (por. § 20 ust. 2 OWU k. 96-103). Dopiero gdy w tym terminie ubezpieczający nie uiści zaległości, umowa rozwiązuje się - wraz z chwilą bezskutecznego upływu tego dodatkowego terminu, bez wystosowywania osobnego pisma w tej kwestii. Wyznaczenie ubezpieczającemu dodatkowego siedmiodniowego terminu do zapłaty jest możliwe jedynie w przypadku, gdy taką możliwość przewiduje umowa (OWU).

W niniejszej sprawie ubezpieczyciel nie wykazał, iż wystosował do powoda pismo z wezwaniem do opłacenia raty składki w dodatkowym terminie, tym bardziej, iż ochrona ubezpieczeniowa miała wygasnąć w dniu 31 sierpnia 2014r., a powód w dniu 7 września 2014r. dokonał zapłaty składki zaległej i bieżącej.

Jedynie zatem w przypadku nieopłacenia pierwszej raty składki ubezpieczeniowej miałaby zastosowanie klauzula rozwiązująca zawarta w art. 814 § 2 zd. 2 kc – por. art. 830 § 2 kc, art. 814 § 3 kc, art. 16 pkt 7 i n. ustawy z dnia 11 września 2015r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. 2015.1844 – ze zm.), wyrok SN z dnia 5 maja 2016r. w sprawie o sygn. akt II CNP 54/15, opubl. L..

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. 2015.1844 – ze zm.) zakład ubezpieczeń udziela ochrony ubezpieczeniowej na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z ubezpieczającym, natomiast w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy umowa ubezpieczenia ma charakter dobrowolny, z zastrzeżeniem przepisów ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Stosownie do treści art. 16 w/w ustawy ogólne warunki ubezpieczenia określają w szczególności prawa i obowiązki każdej ze stron umowy ubezpieczenia oraz zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń.

Na podstawie art. 805 § 1 kc przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę, natomiast na podstawie art. 805 § 2 pkt 2 kc świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu osobowym - umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej. Na podstawie art. 829 § 1 pkt 2 kc ubezpieczenie osobowe może w szczególności dotyczyć przy ubezpieczeniu następstw nieszczęśliwych wypadków - uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku.

O zakresie odpowiedzialności ubezpieczyciela decyduje treść umowy ubezpieczenia, wykładana według zasady określonej w art. 15 ust. 1 w/w ustawy.

Elementami przedmiotowo istotnymi umowy ubezpieczenia jest z jednej strony zobowiązanie do spełnienia określonego świadczenia przez Ubezpieczyciela w razie zajścia określonego w umowie wypadku, z drugiej zaś strony zobowiązanie do zapłaty składki przez Ubezpieczającego. Ubezpieczający w zamian za opłaconą składkę uzyskuje od ubezpieczyciela ochronę przed wystąpieniem określonego wypadku, natomiast ubezpieczyciel spełnia świadczenie, w celu zwolnienia się z ciążącego na nim zobowiązania. Wypadek ubezpieczeniowy jest to zdarzenie, w razie zajścia którego ubezpieczyciel zobowiązuje się spełnić określone w umowie ubezpieczenia świadczenie.

Uwzględniając charakter umowy ubezpieczenia określony przez przepisy kodeksu cywilnego należy przyjąć, że ograniczają one istotnie możliwość przypisania ubezpieczającemu takiego nienależytego wykonania umowy, które prowadzi do zwolnienia z odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń. Przewidują bowiem co do zasady obowiązek wypłaty odszkodowania w przypadku zajścia wypadku ubezpieczeniowego przewidzianego w umowie ubezpieczenia. Podstawowym obowiązkiem ubezpieczającego jest zaś uiszczenie odpowiednio skalkulowanej przez zakład ubezpieczeń składki, która uwzględnia poziom jego ryzyka – por. wyrok SN z dnia 11 grudnia 2007r. w sprawie o sygn. akt II CSK 375/07, opubl. LEX nr 492168, wyrok SN z dnia 17 czerwca 1983r. w sprawie o sygn. akt I CR 189/83, opubl. OSNC 1984/4/45, wyrok SN z dnia 26 maja 2000r. w sprawie o sygn. akt I CKN 744/98, opub. LEX nr 50833.

O powstaniu odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń nie decyduje wyłącznie powstanie po stronie ubezpieczającego cywilnoprawnego obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej osobie trzeciej, lecz wystąpienie wypadku ubezpieczeniowego. Wypadek ubezpieczeniowy jest natomiast zdarzeniem, które strony umowy ubezpieczenia określiły jako przyczynę uzasadniającą odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń. Swoboda kształtowania stosunku umownego umożliwia ułożenie go w taki sposób, że ochroną ubezpieczeniową będzie objęta tylko odpowiedzialność cywilna ubezpieczającego powstała przy zachowaniu określonych wymagań dodatkowych. Z uwagi na cel umowy ubezpieczenia, jakim jest zapewnienie ubezpieczającemu rzeczywistej ochrony, konieczne jest, aby umowa lub stanowiące jej część ogólne warunki ubezpieczenia precyzowały, w sposób nie budzący wątpliwości już w chwili zawarcia umowy, jakie zdarzenia są, a jakie już nie są objęte odpowiedzialnością zakładu ubezpieczeń. – por. wyrok SN z dnia 22 maja 2009r. w sprawie o sygn. akt III CSK 300/08, opubl. LEX nr 584752.

Szkoda musi pozostawać w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem w rozumieniu art. 361 § 1 kc.

Na tle art. 361 § 1 kc odnotowania wymaga, że na gruncie tego przepisu „obojętne jest, czy ma miejsce związek przyczynowy bezpośredni, czy pośredni oraz, czy jest to związek przyczynowy złożony, wieloczłonowy, z tym, że odpowiedzialność cywilną uzasadnia jedynie taki związek przyczynowy wieloczłonowy, w którym między poszczególnymi ogniwami zachodzi normalna zależność przyczynowa, a więc każde ogniwo tego związku podlega ocenie z punktu widzenia przyczynowości adekwatnej.

Norma zawarta w przepisie art. 361 § 1 kc opiera się na założeniach teorii adekwatnego związku przyczynowego, w wersji obiektywnej, zwanego też „normalnym związkiem przyczynowym”. Teoria ta zakłada, że związek przyczynowy zachodzi tylko wtedy, gdy w grupie wszystkich przyczyn i skutków mamy do czynienia jedynie z takimi przyczynami, które normalnie powodują określone skutki. Nie wystarczy więc stwierdzić istnienie związku przyczynowego jako takiego, lecz należy stwierdzić, że chodzi o następstwa normalne (a nie niezwykłe, nadzwyczajne).

Związek przyczynowy należy pojmować jako obiektywne powiązanie ze sobą zjawiska nazwanego „przyczyną” ze zjawiskiem określonym jako „skutek”. Istnienie związku przyczynowego jako zjawiska obiektywnego determinowane jest okolicznościami faktycznymi sprawy. W pierwszej kolejności należy za pomocą testu „ conditio sine qua non” zbadać, czy określony skutek stanowi obiektywne następstwo zdarzenia, które wskazano jako jego przyczynę, to znaczy, czy oceniany skutek nastąpiłby mimo braku wskazanej przyczyny. Jeżeli odpowiedź jest negatywna, czyli badany skutek nastąpiłby również mimo nieobecności tej przyczyny należy stwierdzić, że nie występuje żaden obiektywny związek przyczynowy i nie ma potrzeby dalszego badania, czy relacje pomiędzy przyczyną a skutkiem są adekwatne w rozumieniu art. 361 § 1 kc. Pojawienie się w przebiegu kauzalnym przyczyny zewnętrznej, nie powiązanej z działaniem lub zaniechaniem podmiotu odpowiedzialnego za powstanie szkody, przesądza o braku związku przyczynowego, jeśli bez przyczyny pierwotnej szkoda i tak powstałaby. Przepis art. 361 § 1 kc wiąże jednak odpowiedzialność tylko z normalnymi następstwami zjawisk stanowiących jej podstawę. W razie pozytywnego stwierdzenia, że dany fakt był koniecznym warunkiem wystąpienia skutku, należy rozważyć, czy wspomniane powiązania można traktować jako „normalne”, tzn. typowe lub oczekiwane w zwykłej kolejności rzeczy. Typowym jest skutek jaki daje się przewidzieć w zwykłym porządku rzeczy, taki, o którym na postawie zasad doświadczenia życiowego, wiadomo, że jest charakterystyczny dla danej przyczyny jako normalny rezultat określonego zjawiska. Nie mieści się w płaszczyźnie adekwatnego związku przyczynowego skutek, który wprawdzie daje się łączyć z określonym zdarzeniem początkowym w sensie oddziaływania sprawczego, ale jest następstwem nietypowym, tj. nie występującym w kolejności zdarzeń, która charakterystyczna jest dla określonej przyczyny i przez to nie dającym się uwzględnić w ewentualnych przewidywaniach, a zarazem zależny jest w istocie od innych zdarzeń, które w zbiegu z przyczyną wyjściową jawią się jako przypadkowy zbieg okoliczności – por. wyrok s.apel. w Lublinie z dnia 20 maja 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 968/14, opubl. LEX nr 1770850, wyrok s.apel. w Białymstoku z dnia 8 kwietnia 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 959/14, opubl. LEX nr 1667508, wyrok s.apel. w Warszawie z dnia 4 listopada 2014r. w sprawie o sygn. akt VI ACa 68/14, opubl. LEX nr 1624064, wyrok s.apel. w Łodzi z dnia 28 października 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 824/14, opubl. LEX nr 1554766, wyrok s.apel. w Lublinie z dnia 13 lutego 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 785/13, opubl. LEX nr 1469375.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy jednoznacznie stwierdzić, iż powód M. S. zawarł z pozwanym (...) S.A. z/s w W. ważną i skuteczną umowę indywidualnego kontynuowanego ubezpieczenia pracowniczego na wypadek trwałego uszczerbku na zdrowiu. Postanowienia tego kontraktu oraz ogólne warunki ubezpieczenia określiły podmioty, przedmiot i treść zobowiązania. Strony zgodnie ustaliły elementy przedmiotowo istotne tego kontraktu oraz wyraźnie oznaczyły prawa i obowiązki podmiotów zobowiązania. Zgodne oświadczenia stron kontraktu dotyczyły również zakresu odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń w przypadku zaistnienia zdarzenia objętego treścią umowy, przy czym szczegółowe uregulowania w tym zakresie wynikały z ogólnych warunków umowy ubezpieczenia, które stanowiły integralną część umowy i o których Ubezpieczający został prawidłowo i skutecznie poinformowany przed jego zawarciem.

Analiza treści postanowień ogólnych warunków ubezpieczenia oraz postanowień umowy ubezpieczenia pozwala na kategoryczne stwierdzenia, że mając na względzie zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności treść opinii biegłego ortopedy – traumatologa, powód uległ wypadkowi stanowiącemu nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną. Mechanizm powstania szkody zaistniał w komunikowanych przez powoda warunkach, nie ujawniły się przy tym żadne obiektywne okoliczności egzoneracyjne lub ekskulpacyjne, których wystąpienie spowodowałoby uwolnienie pozwanego od odpowiedzialności kontraktowej i wypłaty umówionego odszkodowania.

Należy ponadto stwierdzić, iż pomiędzy zdarzeniem i powstałą u powoda szkodą niemajątkową istnieje adekwatny związek przyczynowy, który nie pozostaje w jakiejkolwiek zależności z istniejącym u niego schorzeniem samoistnym bądź też innymi dolegliwościami, a ocena zdiagnozowanego u powoda schorzenia powypadkowego, jego rodzaj, charakter, rozmiar, jakość, intensywność oceniane przez pryzmat postanowień tabeli norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu, przy uwzględnieniu, iż powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10%, tj. kwantyfikatorów decydujących o wysokości odszkodowania (por. polisa k. 9, OWU k. 96-103), prowadzi do ustalenia należnego powodowi odszkodowania w wysokości 800,00zł (1% x 8.000zł – suma ubezpieczenia x 10% - ustalony trwały uszczerbek na zdrowiu).

Dłużnik popada w opóźnienie, jeżeli nie spełnia świadczenia w terminie, w którym stało się ono wymagalne.

Opóźnienie świadczenia odszkodowawczego następuje, jeżeli dłużnik nie spełni świadczenia niezwłocznie po wezwaniu go przez wierzyciela i od tej chwili należą się wierzycielowi odsetki. W razie wyrządzenia szkody odsetki należą się poszkodowanemu już od chwili zgłoszenia roszczenia o zapłatę odszkodowania, w tej bowiem chwili staje się, zgodnie z art. 455 kc, wymagalny obowiązek spełnienia świadczenia odszkodowawczego. – por. wyrok s.apel. w Warszawie z dnia 18 stycznia 2013r. w sprawie o sygn. akt VI ACa 1150/12, opubl. LEX nr 1314923, wyrok SN z dnia 8 lutego 2012r. w sprawie o sygn. akt V CSK 57/11, opubl. LEX nr 1147804.

Wymagalne roszczenie o odszkodowanie powoduje stan opóźnienia po jego sprecyzowaniu co do wysokości i wezwaniu dłużnika do zapłaty konkretnej kwoty z tego tytułu – por. wyrok s.apel. w Rzeszowie z dnia 15 maja 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 77/14, opubl. LEX nr 1506727.

O roszczeniu ubocznym orzeczono w oparciu o treść art. 481 § 1 i 2 kc oraz o znowelizowaną na podstawie art. 2 pkt 1 lit. a i art. 2 pkt 2 lit. a i b ustawy z dnia 9 października 2015r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2015.1830) treść art. 481 § 1 i 2 - 2 ⁴ kc i art. 359 § 1 i 2 – 2 ³ kc.

Sąd miał przy tym również na względzie treść art. 29 ustawy z dnia 11 września 2015r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. 2015.1844 – ze zm.) i art. 817 § 1 kc. Ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Świadczenie ubezpieczyciela ma zatem charakter terminowy. Wobec powyższego spełnienie świadczenia w terminie późniejszym może być usprawiedliwione jedynie wówczas, gdy ubezpieczyciel wykaże istnienie przeszkód w postaci niemożliwości wyjaśnienia okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności albo wysokości świadczenia, mimo działań podejmowanych z wymaganą od niego starannością profesjonalisty, według standardu, którego reguły wyznaczają przepisy ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Istnienie okoliczności usprawiedliwiających przekroczenie trzydziestodniowego terminu podlega indywidualnej ocenie w realiach konkretnej sprawy. Niewykazanie ich świadczy o popadnięciu ubezpieczyciela w opóźnienie ze spełnieniem świadczenia. Skutki opóźnienia określone są m.in. w art. 481 § 1 kc i obligują dłużnika do zapłaty odsetek – por. wyrok s.apel. w Łodzi z dnia 20 lutego 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 1080/13, opubl. LEX nr 1439194, wyrok SN z dnia 18 listopada 2009r. w sprawie o sygn. akt II CSK 257/09, opubl. LEX nr 551104.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 108 § 1 kpc w zw. z art. 102 kpc oraz w oparciu o treść art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2016.623 – j.t. ze zm.).

Przepis art. 102 kpc ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Szczególnie uzasadnione wypadki, o których mowa w art. 102 kpc zaistniały w stosunku do powoda. Do kręgu tych wypadków należą okoliczności zarówno związane z samym przebiegiem procesu, jak i leżące na zewnątrz. Sąd stosując opisaną instytucję brał pod uwagę sytuację wynikającą z charakteru żądania poddanego rozstrzygnięciu oraz sytuację majątkową i życiową strony powodowej, co daje asumpt do stwierdzenia, iż pozwana nie jest w stanie takich kosztów ponieść – por. wyrok s.apel. w Katowicach z dnia 13 listopada 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 596/14, opubl. LEX nr 1621084, wyrok s.apel. w Białymstoku z dnia 11 lipca 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 209/14, opubl. LEX nr 1506655.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji wyroku.