Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Brzesku II Wydział Karny w składzie :

Przewodniczący: SSR Zbigniew Małysa

Protokolant: st. sekr. sądowy Grażyna Kołodziej

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Brzesku: ---

po rozpoznaniu dnia: 20.06.2017 r., 22.08.2017 r.

sprawy:

M. W. (1)

s. P. i M.

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

jako prezes Spółki H. F. Polska Sp. z o. o w okresie od dnia 01.07.2013 r. do dnia 26 .07.2013r. w lokalu usługowo-handlowym w B. na ul. (...) bez numeru, wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych określonych w art. 23 a ust. 1, urządzał gry hazardowe na automatach do gier: A. G. nr (...); automacie do gry H. S. nr (...), automacie do gry C. G. nr (...), które to automaty nie zostały zgodnie z art. 23 ustawy o grach hazardowych zarejestrowane przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks

I.  uznaje oskarżonego o M. W. (1) za winnego tego, że w okresie od dnia 01.07.2013 r. do dnia 26 .07.2013 r. w lokalu usługowo-handlowym w B. na ul. (...) bez numeru, jako prezes Spółki H. F. Polska Sp. z o. o urządzał wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych bez koncesji ( art. 6 ust. 1 ugh) gry hazardowe na automatach do gier: A. G. nr (...); automacie do gry H. S. nr (...), automacie do gry C. G. nr (...), co stanowi przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na mocy art. 69 § 1 kk, art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawiesza wobec oskarżonego na okres próby wynoszacy 3 (trzy) lata,

III.  na mocy art. 30 § 5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci : automatów do gier A. G. nr (...); H. S. nr (...), C. G. nr (...), kluczy do maszyn w ilości 3 sztuk, pilotów do automatów w ilości 2 sztuk, polskich pieniędzy obiegowych w kwocie 355 złotych, przechowywanych w magazynie (...) w N. pod poz. księgi magazynowej (...)

IV.  na podst. art. 627 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa częściowe koszty sądowe w kwocie 180 (sto osiemdziesiąt) złotych, zwalniając go od ich ponoszenia w pozostałej części.

Sygn. akt II K 179/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony M. W. (1) jest prezesem Spółki (...) Sp. z o. o. W dniu 01.07.2013 r. w B. pomiędzy wydzierżawiającym: Hurtowa sprzedaż liści tytoniu, M. S. (1), ul. (...), (...)-(...) D., a spółką (...) sp. z o.o. została zawarta umowa na dzierżawę części lokalu przy ul. (...) w B. o powierzchni 3 m2 pod instalację urządzenia do gier, na którym dzierżawca miał prowadzić działalność gospodarczą.

( d. umowa dzierżawy k. 15-16, oświadczenie osk. k. 251-252 )

Następnie w lokalu usługowo-handlowym w B. na ul. (...) bez numeru, spółka, której oskarżony jest prezesem umieściła urządzania do gier: A. G. nr (...), H. S. nr (...), C. G. lir (...).

( d. zezn. K. K. k. 9, zezn. M. S. k. 11 )

Dnia 26 lipca 2013 r. Funkcjonariusze Celni z Referatu Dozoru w T. przeprowadzili kontrolę w zakresie urządzania i prowadzenia gier na automatach w przedmiotowym lokalu handlowo-usługowym w B. przy ulicy (...). Na miejscu stwierdzili trzy włączone urządzania do gier: A. G. nr (...), H. S. nr (...), C. G. lir (...). Dalej funkcjonariusze przeprowadzili eksperyment - grę kontrolną. W wyniku eksperymentu ustalono, iż gry prowadzone na kontrolowanych automatach są grami losowymi o wygrane pieniężne i spełniają definicję art. 2 ust.3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych. Dokonano zatrzymania urządzeń. W trakcie kontroli zabezpieczone zostały zapiski dotyczące wygranych na automatach, instrukcja obsługi maszyn, klucze do maszyn i piloty.

( d. zezn. W. L. k. 21, zezn. M. R. k. 161, protokół kontroli k. 1-5, protokół przeszukania k. 6-7, umowa dzierżawy k. 15, protokół zatrzymania rzeczy k. 12-13 )

Spółka (...). zo.o. z siedzibą w W. nie posiada zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oraz nie posiada zezwolenia na urządzanie gier losowych. Naczelnik Urzędu Celnego w P. nie dokonywał również rejestracji automatów należących do firmy (...). z o.o zajętych w przedmiotowej sprawie.

( d. informacja dot. rejestracji firm i automatów k. 170, 172 )

W okresie objętym zarzutem prezesem Spółki H. F. Sp. zo.o. z siedzibą w W. był oskarżony M. W. (1). Oskarżony osobiście zaangażował się w niniejszą sprawę składając osobiście zażalenie na postanowienie Prokuratury Rejonowej w Brzesku o zatwierdzeniu przeszukania i zatrzymania rzeczy

( d. informacje o spółce, k. 209-223, zażalenie oskarżonego, k. 23-44 )

Dnia 29.05.2014 r. w magazynie Urzędu Celnego w N. dokonano komisyjnego otwarcia automatów. W zasobniku automatu A. G. nr (...) stwierdzono 320 zł, w zasobniku automatu H. S. nr (...) łącznie znajdowało się 30,00 zł, a w zasobniku automatu C. G. nr (...) była łączna kwota 25,00 zł.

( d. protokół komisyjnego otwarcia, k. 201-204 )

M. W. (1) został oskarżony o to, że jako prezes Spółki H. F. Polska Sp. z o. o w okresie od dnia 01.07.2013 r. do dnia 26 .07.2013r. w lokalu usługowo-handlowym w B. na ul. (...) bez numeru, wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych określonych w art. 23 a ust. 1, urządzał gry hazardowe na automatach do gier: A. G. nr (...); automacie do gry H. S. nr (...), automacie do gry C. G. nr (...), które to automaty nie zostały zgodnie z art. 23 ustawy o grach hazardowych zarejestrowane przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego, tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks.

( d. akt oskarżenia k. 262-265, ujawniono k. 1259 )

Oskarżony M. W. (1) ma 44 lata. Posiada wykształcenie średnie. Jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Jest prezesem zarządu firmy (...) sp z o.o. z siedzibą w W., (...) Sp. z o.o. Otrzymuje dochód w wysokości ok. 11.000 złotych. Nie był uprzednio karany.

( d. ośw. oskarżonego k. 251, dane o karalności k. 259, inf. o dochodach k. 261, zaświadczenie z ewidencji gruntów k. 260, ujawniono k. 1290 )

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków, wyniki eksperymentu funkcjonariuszy celnych oraz zebrane w sprawie dokumenty.

Oskarżony M. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Sąd na rozprawie odczytał jego oświadczenie z k. 251 ( d. k. 1259 ). Obrońca oskarżonego domagał się odroczenia rozprawy z uwagi na fakt, iż oskarżony zadeklarował chęć złożenia dodatkowych wyjaśnień. Obrońca wskazał na rozprawie wolny termin, w którym oskarżony nie miał żadnych innych terminów rozpraw. Na powyższy termin z dwumiesięcznym wyprzedzeniem sąd odroczył rozprawę. ( d. k. 1259 ). Jednak i na wspomnianym terminie oskarżony nie pojawił się z tłumaczeniem, że oskarżony w dniu rozprawy składał wyjaśnienia w innym sądzie. Sąd na ostatniej rozprawie oddalił ten wniosek ze szczegółowym uzasadnieniem dlaczego to uczynił. ( d. k. 1289-1290 ). Mając na uwadze zgromadzony materiał dowodowy nie budzi wątpliwości fakt, iż twierdzenia oskarżonego służyły wyłącznie uniknięciu odpowiedzialności karno-skarbowej za popełniony czyn.

Świadek K. K. (2) pracownik lokalu posiadała jedynie ogólne wiadomości w sprawie. Opisała zasady działaniu przedmiotowych automatów w lokalu. Podobnie świadek M. S. (1), dzierżawca lokalu i właściciel firmy (...) sprzedaż liści tytoniu. Wskazał okoliczności dzierżawy lokalu i wstawienia automatów oraz sposób ich działania.

Przesłuchani w charakterze świadków funkcjonariusze celni, biorący udział w czynnościach kontrolnych w lokalu M. R. (2) i W. L. (2) wskazali, że na podstawie przeprowadzonej na ujawnionych automatach gry kontrolnej ustalili, że gry na tych urządzeniach są grami losowymi. Ich zeznania znajdują odzwierciedlenie w ujawnionych dokumentach. Przebieg kontroli oraz wskazana dokumentacja związana z przeszukaniem i zatrzymaniem automatów nie budzą wątpliwości Sądu, żadna ze stron ich nie kwestionowała. Przeprowadzony przez funkcjonariuszy eksperyment wskazał jednoznacznie, iż zatrzymane automaty umożliwiały prowadzenie gier, w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 kks, kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi gry hazardowe, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. Przedmiotem ochrony art. 107 § 1 kks jest porządek w zakresie urządzania i prowadzenia gier losowych, gier na automatach oraz zakładów wzajemnych. W głównej mierze chroniony jest tu interes finansów publicznych, albowiem państwo jest uprawnione do czerpania z tego rodzaju działalności różnorakich dochodów ( G. Bogdan, A. Nita, J. Raglewski, A.R. Światłowski, Kodeks karny skarbowy, s. 541). Jako przedmiot ochrony wymieniany jest także "monopol nadzorczy państwa" ( F. Prusak, Kodeks, t. II, s. 764). Ponadto reprezentowany jest pogląd, że ochrona karno-skarbowa obejmuje aspekt rzetelności i uczciwości w prowadzeniu gier ( G. Bogdan, A. Nita, J. Raglewski, A.R. Światłowski, Kodeks karny skarbowy, s. 541), niektórzy autorzy wymieniają wprost mienie uczestników działalności hazardowej jako jeden z przedmiotów ochrony ( P. Kardas, G. Łabuda, T. Razowski, Kodeks karny skarbowy, s. 826).

Warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach regulowane są przez ustawę z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych. Działalność w zakresie gier na automatach jest koncesjonowana (art. 6 ust.1). Urządzanie gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gry (art. 14). Podmioty, które posiadają koncesję na prowadzenie kasyna gry zobowiązane są zarejestrować automaty, które zamierzają następnie eksploatować (art. 23a).

Sądowi znane są dotychczasowe rozbieżności w orzecznictwie, co do rzeczywistego charakteru przepisów art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, tj. czy mają charakter techniczny w rozumieniu Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych - 98/34/WE ( nakazującej państwom członkowskim UE co do zasady notyfikację Komisji Europejskiej projektowanych przepisów technicznych ), czy też takiego charakteru technicznego w rozumieniu powyższej Dyrektywy są pozbawione.

Problem ten w ocenie Sądu został już rozstrzygnięty. Otóż Prokurator Generalny skierował do Sądu Najwyższego w dniu 3 lipca 2015 roku wniosek o podjęcie w składzie siedmiu sędziów uchwały mającej na celu rozstrzygnięcie występującej rozbieżności i wyjaśnienie zagadnienia prawnego: „Czy przepisy art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych ( Dz.U. z 2015 r., poz. 612) w zakresie gier na automatach, ograniczające możliwość ich prowadzenia jedynie na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna, są przepisami technicznymi w rozumieniu art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998 r., ze zm.), a jeżeli tak to, czy wobec faktu nienotyfikowania tych przepisów Komisji Europejskiej, sądy karne w sprawach o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks uprawnione są, w oparciu o art. 91 ust. 3 Konstytucji, do odmowy ich stosowania jako niezgodnych z prawem unijnym.

W dniu 19 stycznia 2017 roku (I KZP 17/16), Sąd Najwyższy w składzie siedmiu Sędziów podjął uchwałę, kończącą wskazany spór i rozwiewającą nasuwające się wątpliwości. Zgodnie z treścią uchwały „Kolizja prawa krajowego z prawem unijnym, w świetle zasady bezpośredniego stosowania prawa Unii Europejskiej ( art. 91 ust. 3 Konstytucji ), może prowadzić do zastąpienia przepisów krajowych uregulowaniami prawa unijnego albo do wyłączenia normy prawa krajowego przez bezpośrednio skuteczną normę prawa Unii Europejskiej. W konsekwencji, norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego ( Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998 r., ze zm.), wyłącza możliwość zastosowania w sprawie o przestępstwo z art. 107 § 1 kks przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych ( Dz. U. z 2015 r. poz. 612) w pierwotnym brzmieniu. Natomiast art. 6 ust. 1 tej ustawy mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 kks, o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony.

Wobec powyższego nie budzi wątpliwości fakt, iż art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych uzależniający prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach od uzyskania koncesji na prowadzenie kasyna gry, nie stanowi przepisu technicznego w rozumieniu Dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i nie podlegał obowiązkowi notyfikacji Komisji Europejskiej.

W toku postępowania obrońca wnosił o umorzenie postepowania z uwagi na oczywisty brak zarówno faktycznych jak i prawnych podstaw oskarżenia (art. 113 § 1 kks w zw. z art. 339 § 3 pkt. 1 i 2 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt. 2 i 11 kpk), mając na uwadze zwłaszcza ewidentny brak znamion strony podmiotowej i przedmiotowej czynu jak i bezskuteczność przepisów współtworzących zestaw znamion czynu zarzucanego oskarżonemu. Tymczasem nie budzi wątpliwości fakt, że przepisy ustawy o grach hazardowych tj. art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 tej ustawy same w sobie były i są jednoznaczne, więc przeciętnie wykształcony adresat norm mógł z łatwością zinterpretować wynikające z nich dyspozycje i się do nich dostosować by nie narazić się na odpowiedzialność kamą. Formalnie bowiem przepisy te obowiązywały. W polskim systemie prawnym obowiązuje zasada, iż „nieznajomość prawa szkodzi”, to znaczy, że nikt nie może się powoływać na brak znajomości przepisów karnych, które obowiązują w danym porządku prawnym. Sąd Okręgowy w Tarnowie w swoim orzecznictwie wskazywał, że „nie do przyjęcia jest koncepcja, by osoba, której zarzucono czyny z art. 107 § 1 kks, przed podjęciem czynności realizujących znamiona wymienionej normy blankietowej analizowała fakt braku notyfikacji norm technicznych i na podstawie tego, oraz wydanych na gruncie odmiennych stanów faktycznych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej powzięła przekonanie o braku mocy obowiązującej przepisów ustawy o grach hazardowych i dlatego się do nich nie dostosowała, co miałoby usprawiedliwiać jej postąpienie. (…) Sama treść tych przepisów i wynikających z nich obowiązków, które należy wypełnić, aby prowadzić działalności w zakresie urządzania gier hazardowych pozostawała i pozostaje jednoznaczna. Osoba chcąca prowadzić taką działalność powinna się do nich zastosować. Nie do obywatela należy bowiem decyzja, czy określone uregulowania prawne mają wobec niego moc obowiązującą, czy też jej nie mają. Z punktu widzenia oceny strony podmiotowej czynu zarzucanego istotne jest bowiem to, że oskarżony miał świadomość, iż polski ustawodawca nałożył na niego w ustawie regulującej kwestę gier hazardowych i warunków ich urządzania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określone obowiązki, których ten z pełną świadomością nie dopełnił” ( uzasadnienie postanowienia SO w Tarnowie z dnia 26 kwietnia 2017 roku, sygn. akt II Kz 246/15, wyrok SO w Tarnowie z dnia 28.04.2017r. sygn. II Ka 88/16).

Nadto obrońca oskarżonego wniósł o zwrócenie się w trybie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do Trybunały Sprawiedliwości z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym odnośnie zapytania czy pojęcie przepisu technicznego w rozumieniu art. 1 dyrektywy 98/34 obejmuje jedynie przepis ustawy krajowej, który wprost zabrania organizowania gier na automatach poza kasynami czy również inne przepisy tej ustawy, których skutek jest taki sam. W szczególności przepis zakazujący organizacji gier na automatach bez koncesji na prowadzenie kasyna gry, podczas gdy na podstawie takiej koncesji możliwe jest organizowanie gier jedynie w kasynach. Tymczasem w ocenie tutejszego Sądu SN w swojej uchwale (sygn. I KZP 17/16) rozstrzygnął wszelkie wątpliwości

i zwracanie się do Trybunału Sprawiedliwości jest zbędne, a nadto prowadziłoby jedynie do nieuzasadnionego przedłużenia przedmiotowego postępowania.

Sąd pominął w opisie czynów naruszenie art. 23a ust. 1 ustawy o grach hazardowych. Przepis ten stanowi, iż automaty i urządzenia do gier, z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych, mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego. Z kolei rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 9 marca 2012 r. w sprawie szczegółowych warunków rejestracji i eksploatacji automatów i urządzeń do gier stanowi, iż warunkiem rejestracji automatu (…) jest złożenie do właściwego naczelnika urzędu celnego przez podmiot posiadający koncesję (…) dokumentów wymienionych w tym przepisie ( § 1 ust. 1 ww. rozporządzenia). Tak więc przestępstwo z art. 23a ustawy o grach hazardowych jest przestępstwem indywidualnym, ponieważ nakłada obowiązek zarejestrowania automatów przez naczelnika urzędu celnego ale tylko na podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa. Prowadzona przez oskarżonego spółka nie posiadała koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz nie była podmiotem wykonującym monopol państwa, wobec czego nie ma do niego zastosowania art. 23a ustawy o grach hazardowych.

Mając na uwadze zgromadzony materiał dowodowy wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości Sądu.

Oskarżony będąc prezesem Spółki (...) Sp. z o. o. wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. urządzał gry hazardowe na automatach do gier, bowiem nie posiadł zezwolenia, a gry były urządzane poza kasynem. Gry te, były grami na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Firma, której prezesem jest oskarżony nie posiadała koncesji na prowadzenie kasyna i prowadziła gry hazardowe poza kasynem. Bez wątpienia oskarżony działał umyślnie albowiem będąc prezesem firmy, która urządzała i prowadziła gry na automatach do gier powinien na bieżąco analizować przepisy i się do nich dostosować, albowiem jak już wcześniej wskazywano, nie do obywatela należy decyzja, czy określone uregulowania prawne mają wobec niego moc obowiązującą, czy też jej nie mają. Oskarżony miał świadomość, iż polski ustawodawca nałożył na niego w ustawie regulującej kwestę gier hazardowych i warunków ich urządzania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określone obowiązki, których ten z pełną świadomością nie dopełnił. Z uwagi na wiek i doświadczenie życiowe oskarżonego, nie budzi wątpliwości, że jest osobą zdolną do ponoszenia odpowiedzialności karnej. W tym przypadku nie mamy do czynienia z sytuacją, gdy sprawca działa w usprawiedliwionej nieświadomości bezprawności czynu zabronionego. Sytuacja taka nie zachodzi wyłącznie w przypadku, gdy sprawca działa w nieświadomości odnośnie zakazu lub nakazu wynikającego z treści przepisów prawa finansowego. Może dotyczyć też sytuacji, gdy sprawca ma świadomość działania niezgodnie z przepisami prawa finansowego ale nie wie, że te przepisy są penalizowane. Dlatego oskarżony nie może skutecznie powoływać się na brak świadomości bezprawności popełnionego czynu, a więc na błąd, co do znamion czynu zabronionego. W związku z powyższym, Sąd nie miał wątpliwości, iż można było oskarżonemu przypisać popełnienie przestępstwa z art. 107 § 1 kks.

Mając na uwadze wyniki przewodu sądowego i powyższą analizę dowodów Sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że: w okresie od dnia 01.07.2013 r. do dnia 26 .07.2013 r. w lokalu usługowo-handlowym w B. na ul. (...) bez numeru, jako prezes Spółki H. F. Polska Sp. z o. o urządzał wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych bez koncesji ( art. 6 ust. 1 ugh ) gry hazardowe na automatach do gier: A. G. nr (...); automacie do gry H. S. nr (...), automacie do gry C. G. nr (...), co stanowi przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks.

W szczególności Sąd miał przy wymiarze kary na uwadze sposób i okoliczności popełnionych czynów. Okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego. M. W. całkowicie zlekceważył obowiązujące przepisy. W wyniku swojego nagannego postępowania uzyskiwał korzyść majątkową. Sąd miał na uwadze jak negatywny wpływ na społeczeństwo może mieć hazard, który niejednokrotnie prowadzi do uzależnienia, dlatego ustawodawca zdecydował się, że może on funkcjonować jedynie w kasynach. Ponadto prowadzenie działalności hazardowej bez uprzedniego uzyskania stosownej koncesji i rejestracji pozbawia organy państwowe możliwości kontrolowania takiej działalności, co jest niezbędne z uwagi na względy moralności publicznej i bezpieczeństwa obywateli. Z drugiej strony Sąd miał na uwadze krótki okres przestępczej działalności oraz fakt, iż oskarżony formalnie nie był wcześniej karany. ( d. karta karna, k. 259 )

Wobec powyższego Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat. Kara w takim wymiarze jest w ocenie Sądu słuszna i adekwatna do czynu, jakiego dopuścił się oskarżony, a wskazany okres zawieszenia wykonania kary powinien być wystarczający dla dokonania oceny, czy cele kary przed nim stawiane, zostały osiągnięte.

Na mocy powołanych przepisów orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci automatów do gier wraz z polskimi pieniędzmi obiegowymi, kluczami do maszyn i pilotami do automatów. W tym przypadku treść art. 107 § 1 kks i art. 30 § 5 kks wskazuje na obligatoryjny charakter orzeczonego przepadku.

Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego, Sąd zasadził od niego jedynie częściowe koszty sądowe, zwalniając go od ich ponoszenia w pozostałej części.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.

Z..

- odnotować uzasadnienie,

- odpis wyroku wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o apelacji doręczyć oskarżonemu,

pełn. Interwenienta radcy prawnemu D. S.,

- kal. 14 dni