Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu IV Wydział Pracy

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2017 roku

sprawy z powództwa S. Ż. (1)

przeciwko (...) Sp. z o.o. w S.

o odszkodowanie

O R Z E K Ł:

1.  Zasądzić od pozwanego na rzecz powoda S. Ż. (1) kwotę 19.147,32 zł (dziewiętnaście tysięcy sto czterdzieści siedem złotych 32/100) tytułem odszkodowania za bezpodstawne rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15.05.2017r. do dnia zapłaty.

2.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Grudziądzu kwotę 958 zł (dziewięćset pięćdziesiąt osiem złotych) tytułem opłaty od pozwu.

3.  Zasądzić od pozwanego na rzecz powoda S. Ż. (1) kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IVP 125/17

UZASADNIENIE

Powód S. Ż. (1) wniósł pozew przeciwko (...) Sp. z o.o. w S.. Powód w związku z doręczeniem w dniu 14 kwietnia 2017r. oświadczenia pozwanej (pracodawcy) z dnia 13 kwietnia 2017r. o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, wniósł o:

1.  przywrócenie powoda do pracy u pozwanej na poprzednich warunkach - na zasadzie art. 56 § 1 k.p.,

2.  zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, pod warunkiem podjęcia przez powoda pracy po przywróceniu do niej, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od dnia następnego po dniu podjęcia przez powoda pracy do dnia zapłaty - na zasadzie art. 57 § 1 k.p.,

ewentualnie - na wypadek braku uwzględnienia przez Sąd żądań powoda sformułowanych w punktach 1 i 2 petitum niniejszego pozwu - wnosi o:

3.  zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 19.147,32zł (słownie: dziewiętnaście tysięcy sto czterdzieści siedem złotych 32/100 groszy) (obliczenie odręczne przy pozwie) tytułem odszkodowania za rozwiązanie przez pozwaną umowy o pracę z powodem bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, liczonymi od dnia doręczenia pozwanej odpisu pozwu do dnia zapłaty - na zasadzie art. 56 § 1 w zw. z art. 58 k.p.

Powód wskazał, że pismem z dnia 13 kwietnia 2017r., doręczonym powodowi w dniu 14 kwietnia 2017r. pozwana rozwiązała z powodem w/w umowę o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p., tj. bez wypowiedzenia z winy pracownika. Jako przyczynę rozwiązania umowy o pracę pozwana wskazała wielokrotne dopuszczenie się przez powoda ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, o czym Zarząd pozwanej Spółki miał powziąć wiadomość w wyniku postępowania kontrolnego, prowadzonego na węźle betoniarskim w G. w dniach 16-28 marca 2017r., które to postępowanie było wynikiem spotkania odbytego w dniu 16 marca 2017r. przez powoda z Członkiem Zarządu pozwanej Spółki (...) i Dyrektorem Regionalnym pozwanej Spółki (...). Pozwana wskazała, że ze spotkania tego została sporządzona notatka służbowa.

Naruszenie przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych obejmowało:

-

poświadczenie nieprawdy w procedurze comiesięcznej inwentaryzacji materiałowej na węźle w G., polegające na podawaniu stanów wynikających ze zużycia recepturowego, a nie zużycia rzeczywistego (tj. z natury),

-

zaniechanie wprowadzania do systemu produkcyjnego na ww. węźle danych dotyczących historii wpływów cementu za cały rok 2016

-

zaniechania prowadzenia statystyki zużycia na węźle w G. oraz przekierowania na inne węzły włókna stalowego i polipropylenowego dostarczanego przez Spółkę (...) S.A.

-

bezzasadne i samowolne, niepotwierdzone dowodami WZ, ręczne spuszczanie kruszywa m.in. w dniach: 16 listopada 2016r. o godz. 10:06 (grys granitowy 2/8 w ilości 1.660 t i grys 8/16 w ilości 1.490 t), 26 lutego 2016r. o godz. 08:51 (granit 16/22 w ilości 4.270 kg), 14 marca 2016r. o godz. 08:03 (żwir 8/16 w ilości 8.020 kg), 13 kwietnia 2016r. o godz. 08:20 (granit 16/22 w ilości 3.470 kg)

-

naważanie materiałów do produkcji bez dowodów WZ lub z poświadczeniem nieprawdy na dokumentach WZ poprzez zamieszczanie, niezgodnej ze stanem faktycznym, adnotacji „brak produkcji” - sytuacja taka (zgodnie ze wskazaniem pozwanej) miała mieć miejsce m.in. w dniu 7 listopada 2016r. o godz. 10:55, kiedy to bez dowodu WZ, w ramach produkcji ręcznej, naważono 1.980 kg piasku, 150 t cementu (...) 42,408 kg BV 50,140 kg wody, i pomimo posiadanej wiedzy - zaniechania obowiązku powiadomienia o tym fakcie przełożonych

-

nieuzasadnione i samowolne zamówienie we wrześniu 2016r. 6.900 kg chemii HA - BE pantarhit FM, mimo posiadania informacji o planowanym remoncie węzła w październiku, i pomimo posiadanej wiedzy - zaniechanie obowiązku powiadomienia o tym fakcie przełożonych

-

rozcieńczanie domieszki chemii FM z wodą w stosunku 1:1, potwierdzone stosownymi badaniami, i pomimo posiadanej wiedzy - zaniechanie obowiązku powiadomienia o tym fakcie przełożonych

-

doprowadzenie do sytuacji, w której w magazynie chemii na terenie węzła w G. znajdowały się dwa kontenery z chemią FM o rożnych barwach i różnym oznaczeniu w recepturach służących do produkcji (oznaczania (...) i „fm”), i pomimo posiadanej wiedzy - zaniechanie obowiązku powiadomienia o tym fakcie przełożonych

-

odklejanie, założonych przez Główny Urząd Miar, plomb systemu wag i bezprawna ingerencja w system naważania materiałów wsadowych do produkcji na węźle w G., potwierdzone protokołem okresowej kalibracji wag, i pomimo posiadanej wiedzy - zaniechanie obowiązku powiadomienia o tym fakcie przełożonych

-

niezgłoszenie awarii alarmu na bramie wjazdowej prowadzącej na teren węzła w G., skutkujące brakiem uzbrajania tego alarmu i narażeniem mienia pracodawcy (w tym m.in. trzech betonomieszarek, jednej pompy do betonu i jednej ładowarki) na kradzież

-nieuzbrajanie alarmu w pomieszczeniu sterówki na węźle w G., powodujące narażani sterówki i całego mienia pracodawcy znajdującego się na terenie węzła (w tym m.in. magazynu ze sprężarką, kontenerem grzewczym i kontenerem chemii) na kradzież, i
pomimo posiadanej wiedzy - zaniechanie obowiązku powiadomienia o tym fakcie przełożonych

-

niezgłoszenie faktu zerwania kabli od wagi samochodowej na węźle w G., powodujące uniemożliwienie ewidencjonowania i kontroli dostaw na wytwórni.

W pierwszej kolejności powód zaprzeczył wszelkim twierdzeniom pozwanej zawartym w treści w/w pisma z dnia 13 kwietnia 2017r. oraz kwestionował spełnienie przez pozwaną dyspozycji art. 52 k.p. Dla powoda zarzuty postawione były nieprawdziwe, a przyczyna rozwiązania umowy o pracę (ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych) nie znajdowała oparcia w rzeczywistym stanie rzeczy.

Powód podnosił, że przez cały okres zatrudnienia w pozwanej Spółce swoją pracę wykonywał sumiennie i starannie, stosując się do wszelkich poleceń służbowych.

Powód wskazywał, iż jego praca była na bieżąco kontrolowana przez przełożonych, którzy na bieżąco wydawali powodowi polecenia służbowe w zakresie sposobu wykonywania poszczególnych zadań, do których to poleceń powód zawsze się stosował.

Powód odwołał się do poglądów wyrażonych w judykaturze zgodnie z którymi rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez pracownika jego podstawowych obowiązków obowiązek udowodnienia zawinionego (w postaci co najmniej ciężkiego niedbalstwa) zachowania lub braku działania pracownika spoczywa na pracodawcy (por. wyrok SN z dnia 6 lutego 1997r., I PKN 68/97, LEX nr 30003). Dla prawidłowego zastosowania art. 52 § 1 pkt 1 k.p. konieczne jest bowiem wykazanie przez pracodawcę, jakiego rodzaju obowiązki, będące podstawowymi, pracownik naruszył, a ponadto, że uchybiając tym obowiązkom działał z zamiarem ich naruszenia lub co najmniej z rażącym niedbalstwem (zob. wyrok SN z dnia 6 czerwca 2000 r., I PKN 649/99, LEX nr 49139).

W wyroku z dnia 21 września 2005r. (II PK 305/04, LEX nr 155985) Sąd Najwyższy podnosił, że rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 k.p., jako nadzwyczajny sposób rozwiązywania stosunku pracy, powinno być stosowane przez pracodawcę wyjątkowo i z ostrożnością. Musi być uzasadnione szczególnymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli lub rażącym niedbalstwie.

Jako podstawę prawną roszczenia powoda o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach (jak również roszczenia ewentualnego o odszkodowanie) stanowił przepis art. 56 § 1 k.p., zgodnie z treścią którego pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy.

W zakresie odszkodowania powód wskazał, że kwota odszkodowania odpowiada kwocie wynagrodzenia powoda za okres wypowiedzenia, tj. za okres trzech miesięcy - zgodnie z art. 58 w zw. z art. 36 § 1 pkt 3 k.p.

Powód odniósł się do poszczególnych zarzutów sformułowanych przez pozwaną:

AD. 1. Proces inwentaryzacji

Proces inwentaryzacji był przeprowadzany zgodnie z procedurą, materiał użyty do produkcji czyli kruszywa, cement, chemia były liczone ze zużycia

recepturowego co następnie było potwierdzone liczeniem zużycia rzeczywistego czyli z natury. Powyższe polegało na obliczeniu ile materiału

pozostało na magazynie (pracownicy wykonywali to obliczenie na polecenie pozwanej), a następnie opis inwentaryzacji był zanoszony do Dyrektor Z. M. (1). Inwentaryzacja była przeprowadzana i spisywana co miesiąc na specjalnych formularzach przez operatorów wytwórni, a następnie oddawana pani dyrektor Z. M. (1) która w sposób elektroniczny przesyłała dane do centrali. Dokumenty inwentaryzacyjne znajdują się w sterówce pozwanej w oznaczonym do tych czynności segregatorze.

AD.2. Zaniechanie wprowadzania dostaw cementu do systemu za cały 2016r.

Każda dostawa była wprowadzana przez powoda do systemu. Gdybym powód tego zobowiązania nie realizował nie miałby wiedzy co do tego ile cementu aktualnie znajduje się „na stanie”, ponieważ cement jest magazynowany w metalowych stutonowych silosach i „go nie widać”. Powód nie wyklucza, że ktoś kto nie znał się u pozwanej na obsłudze systemie elektronicznego nieumyślnie wcisnął opcję dostęp kasuj i wykasował dostawy cementu z całego roku. Dostawy były wprowadzane do systemu przez operatorów – między innymi M. P. (1).

AD. 3. Zaniechanie prowadzenia statystyki zużycia na węźle w G. oraz przekierowania na inne węzły

Włókna są dodatkiem do betonu, które był własnością (...) S.A i ich stany nie mogły być odnotowywane w stanach magazynowych pozwanej. Był to tzw. towar powierzony, dlatego stany i przewożenie tego towaru było zapisywane w notesie i odręcznie był spisywany dokument WZ (wydanie zewnętrzne). Statystyka była prowadzona na „kartce”. Odnotowane były wpływy, zużycia i przesunięcia na inne węzły, które wspomagały pracę. Kartki znajdowały się w notesie w sterówce u pozwanego.

AD. 4. Bezzasadne i samowolne, niepotwierdzone dowodami WZ ręczne spuszczenie kruszywa

Co do bezzasadnych i samowolnych w/w czynności w dniu 16.11.2016r. stany przez pozwanego są podane w tonach powinny być podane w kilogramach.

W tym dniu była legalizacja wag i w celu sprawdzenia osoba odpowiedzialna za skalibrowanie wagi kazała Powodowi nasypać kruszywa, aby sprawdzić jej działanie. Odbywało się to z urzędnikiem państwowym miar i wag. Kruszywo po sprawdzeniu wagi zostało wywiezione z powrotem do magazynu. Co do bezzasadnych i samowolnych w/w czynności w dniu 26.02.2016r. Pozwana zakupiła nowy samochód - betonomieszarkę. Powód wsypał do niej kruszywo w celu wyczyszczenia i przeszlifowania środka gruszki, co ma na celu mniejsze przywieranie betonu do betonomieszarki. Kruszywo wróciło do magazynu.

Co do bezzasadnych i samowolnych w/w czynności w dniu 14.03.2016r. Powód wskazywał, że prawdopodobnie niezbędne było wysypanie kruszywa (żwirowego) i zasypanie go innym kruszywem np. kruszywem granitowym lub mogło być tak, że zapchał się spust zasobnika i trzeba go było udrożnić. Zdarzało się to u pozwanej dość często .

AD. 5. Naważenie materiałów do produkcji bez dowodów WZ lub z poświadczeniem nieprawdy na dokumentach WZ w dniu 07.11.2016r.

Mieszarka która miesza beton była w stanie po remoncie. W mieszarce zostały wymienione okładziny, a po tym między nimi powstały szczeliny (tak jak fugi między kafelkami) i te szczeliny trzeba zapełnić. W tym celu za powód w porozumieniu z kierownikiem technicznym Z. P. (1) doprowadził do wyprodukowania mieszanki betonowej. Do mieszanki betonowej zużyto 1980 kilogramów piasku i 150 kilogramów (kilogramów - nie ton) cementu.

AD. 6. Nieuzasadnione i samowolne zamówienie we wrześniu 2016r. określonych materiałów i zaniechanie powiadomienia przełożonych

Chemia budowlana była zamawiana przez operatora wytwórni (...). Powód dowiedział się o tym zamówieniu jak już było na miejscu u pozwanego. Powód zapytał dlaczego i wskazano mu, że spółka akcyjna (...) będzie „brała” około 4,000 m3 betonu. Tryb zamawiania chemii u pozwanego był następujący: zamówienie chemii przez byłego operatora M. P. (1) - dokument WZ podpisany przez zamawiającego zarchiwizowany w biurze pozwanego.

AD. 7. Rozcieńczanie domieszki chemii

Powód wskazuje, że chemia nigdy nie była rozcieńczana z wodą. Gdyby taki proceder był realizowany to próby wytrzymałościowe byłyby nieskuteczne w laboratorium budowlanym i z miejsc prowadzenia czynności budowlanych byłyby reklamacje.

AD. 8. Tolerowanie sytuacji pracy dwóch kontenerów o różnych barwach i różnym oznaczeniu w recepturach

W magazynie chemii znajdowały się 2 kontenery o pojemności 1600 l i służyły one do przechowywania chemii o nazwie FM. Kontenery te nie były kontenerami o różnych barwach i różnych oznaczeniach. Oznaczone były pompy, które pompują chemię. Oznaczenie w komputerze pompy literami FM nie było używane ponieważ pompa niekiedy się zapowietrzała i przestawała pompować, więc pracownicy zmienili tę pompę na inną i oznaczyli ją małymi literami fm aby im się to nie myliło.

AD. 9. Odklejenie plomb założonych przez Główny Urząd Miar

Powód wskazuje, że po legalizacji wag na tylnej części miernika są naklejane naklejki samoprzylepne z datą następnej legalizacji. Żaden z pracowników tych plomb nie odklejał, a tym bardziej nie ingerował w system naważeń.

Trzeba być specjalistą żeby dokonać w tym systemie jakichkolwiek ingerencji. Plomby mogły się np. odkleić od ciepła. W szafie jest komputer który nagrzewa mierniki i to mogło wywołać skutek odklejenia.

AD. 10. Niezgłoszenie awarii alarmu na bramie wjazdowej

Alarm u pozwanej był zawieszony, ponieważ podczas prac remontowych został uszkodzony i włączał się bez powodu. Właściciel podmiotu, który przeprowadzał czynności remontowe u pozwanej miał tę wadę usunąć, jednakże nie dokonał tych czynności a zobowiązał się do usunięcia wady w terminie późniejszym. W wytwórni u pozwanej działał monitoring, a w biurze u pozwanej działał alarm.

AD. 11. N. alarmu w pomieszczeniu sterówki na węźle

Alarm u pozwanej był uszkodzony. Powód miał sporządzoną listę napraw, które pozostały do poprawek. Na liście był między innymi alarm. Powód rozmawiał o tym z kierownikiem technicznym telefonicznie, a firma która to naprawiała zwlekała z terminem i ostatecznie nie przeprowadziła naprawy.

AD. 12. Niezgłoszenie faktu zerwania kabli od wagi samochodowej

Według Powoda kable zostały zahaczone przez samochód. Powód był w tym czasie nieobecnym w pracy. Całego rozładunku pilnował operator M. P. (1). Powodowi nie jest wiadome dlaczego w/w nie zgłosił tego faktu pozwanemu. Powód takie rzeczy zawsze zgłaszał i korzystał z polisy oc przewoźnika.

Powód wskazywał, że w opinii pozwanego powód okazał się być „niesumiennym i niestarannym pracownikiem”. W tym zakresie powód powołał się na zdarzenia:

-w kwietniu 2016r. powód dostał od pozwanego drogi zegarek A..

-od stycznia 2016r. do grudnia 2016r. powód dostawał wysokie premie za dobrą prace.

Powód wskazywał, że w związku z pracą powoda nie były składane żadne skargi. Powód był pracownikiem obowiązkowym, traktującym zobowiązania ze szczególną starannością i odpowiedzialnością.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o sprawdzenie wartości przedmiotu sporu oraz o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz ze zwrotem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.

W uzasadnieniu pozwany potwierdził, iż powód był pracownikiem na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 29.06.2007r., zmienionej następnie aneksami nr (...) z dnia 04.04.2010r., nr 2 z dnia 02.09.2013r., nr 3 z dnia 07.12.2015r. i był zatrudniony na czas nieokreślony. Powód faktycznie najpierw pracował na stanowisku betonomieszarki, a następnie na stanowisku operatora wytwórni za opisanym wynagrodzeniem.

Pozwany w całości podtrzymał zarzuty wobec powoda, które legły u podstaw jego dyscyplinarnego zwolnienia.

W pierwszej kolejności pozwany zauważył, że argumenty powoda dotyczące długiego czasu jego pracy w Spółce, doświadczenia i kwalifikacji, są bezprzedmiotowe.

Pozwany podkreślał, że przed podjęciem decyzji o dyscyplinarnym zwolnieniu powoda, przeprowadził szereg czynności kontrolnych. Szereg takich czynności odbyło się w następstwie spotkania Prezesa Zarządu pozwanej - D. F., które miało miejsce w dniu 16.03.2017r. i odbyło się właśnie na prośbę powoda.

Według pozwanego nie jest prawdą, że pozwana „nigdy nie zgłaszała jakichkolwiek zastrzeżeń do jakości świadczonej przez powoda pracy oraz że powód zawsze stosował się do wydawanych mu poleceń”. Wskazywano bowiem należy, że pozwany w dniu 21.12.2012 r. został ukarany nagany, od której nie wniósł sprzeciwu. Podstawą nałożenia na powoda kary było naruszenie przez niego podstawowych obowiązków pracowniczych oraz nieprzestrzeganie ustalonego porządku w zakładzie pracy tj.

-

nieodpowiednie dbanie i brak bieżącej kontroli stanu technicznego wytwórni- niewłaściwe i nieregularne otrzepywanie rury odpylającej (tzw. odmy) spowodowało jej zablokowanie, nieodpowiednie funkcjonowanie i zbyt duże zużycie cementu, co doprowadziło do bardzo dużych braków cementu,

-

brak kontroli nad przyjmowaniem i wprowadzaniem do systemu produkcyjnego dostaw materiałów wsadowych, nad otrzymaną przy dostawach dokumentacją (dowody dostaw), co doprowadziło do niewłaściwego wyliczenia ilości materiałów i zafałszowanego obrazu- braku kruszywa 0/2- zamiast 391,10 t wykazano 199,00 t w inwentaryzacji

kontrolnej na 28.11.2012 r. na godz. 12:00,

-

brak systematyczności i konsekwencji w wykonywaniu powierzonych obowiązkowych:

•

niedokonywanie wpisów do książki przeglądów technicznych, co stawia w wątpliwość ich przeprowadzanie,

•

niesprawne urządzenie myjące tzw. K. i brak informacji o tym u przełożonych, co świadczy o nieodpowiednim dbaniu o czystość węzła, w szczególności o czysty mieszalnik,

bardzo duży bałagan w kontenerze chemii,

•

nieusystematyzowane i niewłaściwe wprowadzania danych z dostaw cementu i kruszyw natychmiast po dokonanej dostawie.

Pozwany wskazał na art. 113 k.p., że kara podlega uznaniu za niebyłą, niemniej jednak z uwagi na nawiązanie przez powoda do całego okresu jego pracy u pozwanego, pozwany uznał, że zaszła konieczność przywołania tego faktu.

Pozwany potwierdził fakt otrzymania przez powoda zegarka A. w kwietniu 2016r. oraz premii w roku 2016 r. podkreślał, że ani zegarek ani premie nie miały związku z jakością pracy powoda. Zegarek był prezentem, jaki pracodawca ofiarowuje każdemu pracownikowi po upływie 10 lat pracy w (...) Spółka z o.o., niezależnie od stopnia zadowolenia z jego pracy. Był to zwyczaj wprowadzony przez Zarząd Spółki, nie mający podstawy w żadnym zakładowym dokumencie. W przypadku powoda upływ 10 lat jego pracy nastąpił właśnie w kwietniu 2006 r. i wówczas otrzymał on wspomniany zegarek. Jeśli chodzi o wysokie premie wypłacane powodowi w roku 2016 r., pozwany wskazał, że nie były to premie uznaniowe, lecz wynikające z obiektywnie mierzalnych kryteriów określonych w umowie o pracę.

Niezależnie od powyższego pozwany zauważał, że w roku 2016 nie miał świadomości nieprawidłowości, które stały się podstawą dyscyplinarnego zwolnienia powoda i wcale nie twierdzi, że było inaczej.

Pozwany odniósł się do argumentacji powoda co do poszczególnych zarzutów sformułowanych wobec niego w piśmie z 13.04.2017 r.

Dla pozwanego poświadczanie nieprawdy w procedurze comiesięcznej inwentaryzacji materiałowej na węźle w G., polegało na podawaniu stanów wynikających ze zużycia recepturowego, a nie ze zużycia rzeczywistego (tj. z natury). Prawidłowo przeprowadzony proces inwentaryzacji obejmuje: (1) dokonanie obmiaru materiałów znajdujących się w magazynie (tzw. spis z natury) (2) ustalenie rzeczywistego zużycia materiałów wykorzystanych do produkcji poprzez porównanie stanu materiału w magazynie ze zużyciem recepturowym. Proces ten przebiegał odwrotnie niż podawał pozwany, gdyż rozpoczynał się od spisu z natury, a nie od ustalenia zużycia recepturowego, którego wynik sugerowałby, jaki „ma być” wynik spisu z natury. Wynik inwentaryzacji mógł być prawidłowy, jeżeli uwzględniał autentyczne (rzeczywiste) stany na magazynie.

O tym, że spis z natury w istocie nie był przez powoda wykonywany świadczyły wyniki inwentaryzacji sprawdzającej, jaka została przeprowadzona na węźle w G. na przełomie roku 2016/2017. Przyczyną, dla której Dyrektor Regionalny wytwórni (...), G., L., C. - Z. M. (1), podjęła decyzję o konieczności sprawdzenia inwentaryzacji, były jej wątpliwości co do rzetelności wykonywania przez powoda tego zadania. Podawane przez powoda w roku 2016 comiesięczne wyniki spisu z natury, niemal idealnie pokrywały się ze zużyciem recepturowym. Aby sprawdzić poprawność inwentaryzacji na węźle w G. i w C., zalecono, aby operator węzła w G. dokonał w G. inwentaryzacji wraz z operatorem węzła w C. i odwrotnie.

Inwentaryzację w G. przeprowadził operator węzła w C. - M. D. (1). Wyniki inwentaryzacji porównawczej dowiodły, że powód przeprowadzał obmiary na węźle w G. w sposób nierzetelny lub nie przeprowadzał ich wcale, a w efekcie poświadczał nieprawdę w sporządzanych przez siebie dokumentach. Pozwany przedstawił tabelę

TABELA PORÓWNAWCZA Z INWENTARYZACJI GRUDZIĄDZ

Według pozwanego powód potwierdził opisane wyżej okoliczności dotyczące inwentaryzacji w G., podpisując bez jakichkolwiek uwag notatkę służbową z dnia 09.01.2017r. W czasie spotkania z Prezesem Zarządu T. B. w dniu 16.03.2017r. wyjaśnił, że przyczyną rozbieżności był fakt, iż operator D. nie przekazał wyników swojej inwentaryzacji. Powód nie potrafił wyjaśnić znaczących nadwyżek i barków kruszywa określonych frakcji, zaprzeczając, jakoby takowe występowały.

Zaniechanie wprowadzania do systemu produkcyjnego na węźle w G. danych dotyczących historii wpływów cementu za cały rok 2016. Pozwany podtrzymał swoje stanowisko co do tego, że powód zaniechał wprowadzania do systemu dostaw cementu za cały rok 2016. Sugestia powoda jakoby „ktoś, kto nie znał się u pozwanej na obsłudze systemu elektronicznego nieumyślnie wcisnął opcję dostęp kasuj i wykasował dostawy cementu z całego roku” była całkowicie niewiarygodna, ponieważ w celu usunięcia danych nie wystarczyło wcale wybranie tej opcji. Oprócz opcji dostęp kasuj trzeba było wybrać kolejny przycisk potwierdzający, a mianowicie rzeczywiście zamknąć. W świetle zasad doświadczenia życiowego pozwany uznał, że „przypadkowe wciśnięcie” tych dwóch przycisków, jeden po drugim, jest całkowicie nieprawdopodobne. Co więcej, do systemu nie mają dostępu osoby postronne, a jedynie operatorzy.

Pozwany powołał się na opinię pracownika firmy (...). Istnieją bowiem dokumenty WZ potwierdzające dostawy, a dostawy te nie figurują w systemie. Naruszenia tego nie mógł dopuścić się operator M. P. (1), o którym wspomina powód, gdyż w dniach 02- 05.01.2017r. przebywał on na urlopie. Na wytwórni nie pracowało wówczas więcej operatorów. W styczniu 2017r. miało miejsce 5 dostaw cementu, spośród których wprowadzono do systemu tylko 3 i zrobił to operator M. D. (1), który zastępował nieobecnego wówczas w pracy powoda.

W ocenie pozwanej, prowadzony przez powoda proceder, miał na celu zatuszowanie faktycznych ilości cementu w silosach, ponieważ w momencie wprowadzania dostawy do systemu, w systemie pokazuje się i zapisuje aktualny stan cementu w silosie.

Jeśli chodzi o kwestię włókien, będących dodatkiem do betonu produkowanego do posadzek przemysłowych, pozwany potwierdził, że włókna na węźle w G. były własnością (...) S.A. Statystyki były niezbędne do rozliczenia z dostawcą zużycia włókna (zwłaszcza że był to materiał kosztowny, o wartości ok. 400 000,00 zł) i zwrócenia mu tego, co nie zostało zużyte do produkcji betonu na jego rzecz, o czym powód doskonale wiedział.

Pozwany stanowczo zaprzeczył, jakoby „w notesie w sterówce” znajdowały się jakieś kartki dowodzące prowadzenia przez powoda statystyk wpływów, zużycia i przesunięcia na inne węzły tychże włókien. Prawidłowe dokumenty dotyczące włókien winny potwierdzać fakt przyjęcia, zużycia bądź wydania włókien w określonej ilości. Pozwany powołał się na dokument przekazania włókien stalowych z 27.04.2017 r.

Bezzasadne i samowolne, niepotwierdzone dowodami WZ, ręczne spuszczanie kruszywa m. in. w dniach:

16.11.2016  r. o godz. 10:06- grys granitowy 2/8 w ilości 1660 kg i grys 8/16 w ilości 1490 kg,

26.02.2016  r. o godz. 08:51- granit 16/22 w ilości 4270 kg,

14.03.2016  r. o godz. 8:03- żwir 8/16 w ilości 8020 kg,

13.04.2016  r. o godz. 8:20- granit 16/22 w ilości 3470 kg,

Jeśli chodzi o kwestię bezzasadnego i samowolnego, niepotwierdzonego dowodami WZ, ręcznego spuszczanie kruszywa, pozwany wyjaśniał, że jest ono niedopuszczalne, poza sytuacjami wyjątkowymi i może odbywać się wyłącznie na polecenie przełożonego. W trakcie spotkania w dniu 16.03.2017r. powód nie był w stanie wyjaśnić, dlaczego sytuacje takie miały miejsce i dlaczego dotyczyły takich akurat frakcji kruszywa.

Odnosząc się do zdarzenia, jakie miało miejsce w dniu 16.11.2016r. powód podał, iż miała wówczas miejsce legalizacja wag i został poproszony o nasypanie kruszywa w celu sprawdzenia działania wagi. Powód jednak nie wydrukował jednak wymaganego w takich sytuacjach protokołu naważania lub mieszania ze wskazaniem celu, dla jakiego doszło do spuszczenia kruszywa. Kruszywo to nie zostało ponownie wprowadzone na stan magazynowy, co jest niedopuszczalne. Samo wysypanie kruszywa z powrotem na magazyn (do zasieków), nie jest wystarczające, ponieważ w systemie komputerowym doszło do powstania nieudokumentowanej superaty. Skoro najpierw kruszywo to zostało przez powoda zdjęte ze stanu. Odnosząc się do zdarzenia, jakie miało miejsce w dniu 26.02.2016r. powód podał, że miało ono związek z zakupieniem przez pozwanego nowego samochodu betonomieszarki i koniecznością jej wyczyszczenia (przeszlifowania środka gruszki) w celu zmniejszenia przywierania betonu do betonomieszarki, zaś kruszywo „wróciło do magazynu”. Pozwany stanowczo zaprzeczył, jakoby była to praktyka stosowana i dopuszczana w jego przedsiębiorstwie - wręcz przeciwnie - jest ona niedozwolona.

Brak jest także protokołu zużycia kruszywa, a więc dowodu na to co faktycznie się z nim stało. Podobnie jak w przypadku zdarzenia z dnia 16.11.2016r., kruszywo to zostało przez powoda zdjęte ze stanu, ale nie zostało przyjęte z powrotem do magazynu.

Odnosząc się do zdarzenia, jakie miało miejsce w dniu 14.03.2016r. powód podał, że prawdopodobnie niezbędne było wysypanie kruszywa (żwirowego) i zasypanie go innym kruszywem np. granitowym lub mógł zapchać się spust zasobnika i trzeba było do udrożnić. Pozwany ustalił, że w tej akurat dacie przez cały dzień produkcja odbywała się na kruszywie żwirowym, wiec nie było potrzeby zamiany na kruszywo granitowe (spuszczanie). Kruszywo spuszczane było o godz. 08:03, a pierwsza produkcja betonu na kruszywie 8/16 odbyła się o godz. 11:04. Ranna produkcja w tym dniu miała miejsce od godziny 7:34 do 7:40 i było to Rm 2,5 na kruszywie 0/2 (piasek). Pomiędzy spuszczaniem kruszywa, a produkcją na tym kruszywie nastąpiła przerwa o długości 3 godzin, co pozwala jednoznacznie przyjąć, że spuszczanie kruszywa nie miało żadnego racjonalnego uzasadnienia. Pozwany na marginesie podnosił, że w wypadku problemów technicznych lub awarii powód powinien był zgłosić to do D. (...), wydrukować protokół mieszania lub naważania i przyczynę spuszczania kruszywa.

Odnosząc się do zdarzenia, jakie miało miejsce w dniu 13.04.2016 r. pozwany odwołał się do tego, że powód podał, że „przebieg zdarzeń mógł być taki jak w dniu 14.03.2016 r.” Odwołując się do tego wyjaśnienia pozwany wskazywał , że w tym dniu o godz. 08:29 rozpoczęła się pierwsza produkcja betonu (...), do wyprodukowania którego niezbędne było użycie kruszywa 16/22. Po pierwsze, nie sposób było według pozwanego przed rozpoczęciem produkcji stwierdzić, że jest niedrożny spust zasobnika z kruszywem, po drugie było potrzeby spuszczania tego kruszywa, gdyż było ono niezbędne do produkcji, po trzecie brak było danych o ponownym wprowadzenia do systemu spuszczonego wcześniej kruszywa, po czwarte wreszcie, powód nie zgłosił do D. (...) żadnych problemów bądź awarii.

Dla pozwanego naważanie materiałów do produkcji bez dowodów WZ lub z poświadczeniem nieprawdy na dokumentach WZ poprzez zamieszczanie niezgodnej ze stanem faktycznym adnotacji „brak produkcji”- sytuacja taka miała miejsce m. in. w dniu 07.11.2016 r. o godz. 10:55, kiedy to bez dowodu WZ, w ramach produkcji ręcznej, naważono 1980 kg piasku, 150 ton cementu (...) l 42,4 0,8 kg BV 50,149 kg wody i pomimo posiadanej wiedzy - zaniechanie obowiązku powiadomienia o tym fakcie przełożonych.

Jeśli chodzi o sam proces, na który powołuje się powód w pozwie (konieczność zapełnienia szczelin w mieszarce między okładzinami po ich wymianie, nazywany w branży „zamulaniem”), to faktycznie winien on zostać przeprowadzony po remoncie mieszarki. Pozwany precyzował, że powinno to zostać wykonane po wymianie okładzin i na minimum 6 godzin przed rozpoczęciem jakiejkolwiek produkcji (wtedy mieszanka ta w szczelinach zdąży związać, będzie odporna na wytarcie i do szczelin nie dostanie się kruszywo, które mogłoby uszkodzić okładziny oraz lemiesze mieszalnika).

Do „zamulania” używa się drobnego piasku frakcji 0/2mm, nie dużej ilości cementu oraz wody, jak zrobił to powód.

Odnośnie zdarzenia z dnia 07.11.2016 r. pozwany wyjaśniał, że powód rozpoczął produkcję o godzinie 8:30, bez poprzedniego „zamulenia”. Wyprodukował beton klasy C30/37 na kruszywie granitowym (łamanym, ostrym) w ilości 3,5m ³, które mogło dostać się w szczeliny między okładzinami i w późniejszym czasie je uszkodzić. Dopiero o godzinie 10:23 powód dokonał rzekomego „zamulenia”, używając nie wiadomo z jakiego powodu, domieszki chemicznej (...) w ilości 0,8 kg, która jest do tego celu całkowicie zbędna. Następna produkcja miała miejsce o godzinie 14:38.

Niezrozumiałym był dla pozwanego fakt, dlaczego powód do „zamulenia” nie użył dostępnych w systemie receptur, dozował składniki ręcznie bez żadnego dowodu produkcji - WZ. Pozwany podnosił, że produkcja taka powinna być wykonana przez system automatycznie, z możliwością wydrukowania dowodu WZ i opisania w jakim celu odbyła się dana produkcja i do czego została zużyta. Do wypełnienia szczelin potrzeba było ok. 100 do 200 kg mieszanki. Użyta przez powoda ilość materiału, to łącznie 2279,8 kg (minus około 200 kg które zostało w szczelinach)- pozostało więc ok. 2 000 kg mieszanki betonowej, z którą nie wiadomo co się stało. W takiej sytuacji powód powinien sporządzić protokół i opisać, co stało się z nadmiarem wyprodukowanej mieszanki.

Zdaniem pozwanego jeśli intencją powoda faktycznie było wykonanie „zamulenia” szczelin w mieszarce, to wykonał to zbyt późno, przy użyciu złych materiałów (marnując materiały wartościowe), bez dowodu WZ i bez wykazania, co się stało z wyprodukowaną mieszanką. Nie takie działanie było treścią polecenia wydanego powodowi przez kierownika technicznego Z. P. (1).

Nieuzasadnione i samowolne zamówienie we wrześniu 2016 r. 6900 kg chemii HA- BE pantarhit FM, pomimo posiadania informacji o planowanym remoncie węzła w październiku i pomimo posiadanej wiedzy- zaniechanie powiadomienia o tym fakcie przełożonych. Pozwany wskazywał, że według danych z inwentaryzacji z m-ca sierpnia 2016 r., stan na koniec miesiąca sierpnia chemii Ha-BE FM pantarhit to 3672 kg, która to ilość bez problemów wystarczyłaby przy normalnej produkcji na długi czas. Pozwany podniósł, że powód stwierdził, że przyczyną, dla której we wrześniu 2016 r. zamówiono w 3 partiach 6900 kg chemii HA-BE FM pantarhit, miały być rzekome zamówienia od spółki (...) S.A. (betony posadzkowe, do których zużywa się najwięcej chemii). Pozwany ustalił, że dostawy betonów posadzkowych dla (...) S.A. w największej ilości odbywały się w okresie III- VI 2016 r. i zakończyły w dniu 19.08.2016 r. We wrześniu 2016r. produkcja betonu posadzkowego dla (...) S.A. wynosiła zaledwie 7m3, zaś w październiku nie było jej wcale. Powód otrzymał informacje o planowanym na październik 2016r. remoncie węzła w G., miał też świadomość zbliżającego się okresu zimowego. Były to okoliczności istotne, że na węźle nie ma specjalnego pomieszczenia do magazynowania chemii w okresie zimowym, żeby mogła ona zostać użyta do produkcji mieszanki betonowej, nie może ulec przemarznięciu. Pozwany dodatkowo ustalił już po zwolnieniu powoda, domieszka wskazana wyżej nie była jedyną zamówioną w nadmiernej ilości- w czerwcu 2015 r. zamówiono domieszkę opóźniającą wiązanie P. V. 85, tymczasem całkowite jej zużycie w całym roku 2016 wynosiło 27 kg.

Pozwany podkreślał, że o tak znaczących zamówieniach domieszek chemicznych powód nie poinformował swojego przełożonego, także po tym jak już osobiście je odebrał.

Rozcieńczanie domieszki chemii FM z wodą w stosunku 1:1, potwierdzone stosownymi badaniami i pomimo posiadanej wiedzy - zaniechanie obowiązku powiadomienia o tym fakcie przełożonych. Pozwany wskazywał, iż powyższe ustalenia zostały potwierdzone w badaniach przeprowadzonych przez laboratorium pozwanego.

Na podstawie posiadanych dowodów WZ z okresu IX- XI 2016, na których znajdują się podpisy powoda, jako operatora wytwórni, pozwany jednoznacznie stwierdził, że powód nie tylko doprowadził do opisanej wyżej, a niedopuszczalnej sytuacji, ale także sam używał chemii z dwóch różnych kontenerów i pomp oznaczonych (FM ) i (fm). Pozwany powołał się na ustalenia dokonane w tabelce.

Odklejenie, założonych przez Główny Urząd Miar, plomb systemu wag i bezprawna ingerencja w system naważania materiałów wsadowych do produkcji na węźle w G., potwierdzone protokołem okresowej kalibracji wag i pomimo posiadanej wiedzy - zaniechanie obowiązku powiadomienia o tym fakcie przełożonych.

Pozwany odwołał się do tego co powód napisał w pozwie, gdzie powód zaprzeczył, jakoby odklejał plomby bądź ingerował w system naważeń, stwierdzając jednocześnie, że „trzeba być specjalistą, żeby dokonać w tym systemie jakichkolwiek ingerencji”. Fakt uszkodzenia cech legalizacyjnych naniesionych na przyrządy pomiarowe DK-800 na węźle w G., został stwierdzony przez serwisantów ze S. Polska, podczas czynności kontrolnych przeprowadzonych w dniu 28.03.2017 r. Serwisanci wykluczyli możliwość samoistnego uszkodzenia (odklejenia się) tych cech, a nadto stwierdzili niedokładności ważenia wag cementu i kruszyw, skutkujące błędami na niekorzyść T. B..

Niezgłoszenie awarii alarmu na bramie wjazdowej prowadzącej na teren węzła w G., skutkujące brakiem uzbrajania tego alarmu i narażaniem mienia pracodawcy (w tym m. in. trzech betonomieszarek, jednej pompy do betonu i jeden ładowarki) na kradzież, nieuzbrajanie alarmu w pomieszczeniu sterówki na węźle w G..

Pozwany nie wykluczał, że alarm na bramie wjazdowej został uszkodzony prawdopodobnie podczas prac remontowych, tyle tylko, że prace te trwały w okresie od 10.10.2016 r. do 07.11.2016 r., a brak możliwości uzbrojenia alarmu stwierdzono w dniu 25.01.2017 r., kiedy powód przebywał na urlopie i zastępował go operator M. D. (1). Pozwany podniósł, że w czasie wizyty w 26.01.2017r. monter stwierdził „sabotaż linii 13” (przecięty kabel), odłączył od systemu alarmowego uszkodzony przewód i alarm w tym momencie zaczął być sprawny- można było go uzbrajać zarówno na bramie wjazdowej jak i na sterówce.

Pozwany podkreślał, że jeśli faktycznie do uszkodzenia kabla doszło podczas remontu, zaniedbania powoda doprowadziły do nieuzbrajania alarmu przez 3 miesiące, a tym samym narażenia mienia pracodawcy na kradzież drogiego sprzętu znajdującego się na węźle. Kluczyki od samochodów 3 betonomieszarek i 1 pompy do betonu zostawiane były pomieszczeniu socjalnym, co w przypadku niewłączania alarmu na bramie głównej w znaczny sposób ułatwiało potencjalnemu złodziejowi wejście na teren węzła i bezproblemowy wyjazd znajdującymi się tam samochodami. Pomieszczenie socjalne uzbraja się w momencie uzbrojenia całego placu, co przez okres 3 miesięcy nie miało miejsca.

Twierdzenia powoda o tym, że „miał sporządzoną listę napraw, które pozostały do poprawek” są dla pozwanego nieprawdziwe i gołosłowne.

Pozwany w tym zakresie zauważył, że przyczyna zerwania kabli ma w istocie znaczenie drugorzędne. Skoro powód twierdził, że w tym czasie był nieobecny w pracy, to znaczy, że wiedział nie tylko takim zdarzeniu, ale także o tym, kiedy miało ono miejsce. Twierdzenie, iż zgłoszenia tego faktu pracodawcy winien dokonać operator M. P. (1) jest oceną własną powoda, świadczącą o jego lekceważącym stosunku do obowiązku dbałości o mienie pracodawcy. Pozwany twierdził, że waga samochodowa została zamontowana na węźle w celu prowadzenia ewidencji dostaw i ważenia dostarczanych materiałów - cementu, kruszywa (piasek, żwir 2/8 i 8/16), a także dostaw kruszywa granitowego wahadłem, w celu sprawdzenia czy dostarczona ilość materiałów jest zgodna z listem przewozowym. W przypadku niezgodności w zadeklarowanej a dostarczonej ilości kruszywa i niemożności wykazania tego przy dostawie z powodu niedziałającej wagi, pozwany byłby pozbawiony możliwości reklamacji ilościowej i dochodzenia rekompensaty za braki.

W podsumowaniu pozwany zauważył, że wszystkie zarzuty sformułowane wobec powoda w piśmie z dnia 13.04.2017 r. były prawdziwe, objęte działania i zaniechania powoda nosiły znamiona ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych i świadczyły o nieprawidłowym postępowaniu z materiałami należącymi do pracodawcy, a także całkowitym lekceważeniu obowiązku dbania o inne jego mienie.

W piśmie z dnia 26 września 2017r pełnomocnik powoda zmienił powództwo w ten sposób, że wniósł o zasądzenie odszkodowania ( pismo k. 299).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód podjął pracę u pozwanego na podstawie umowy o pracę na okres próbny od dnia 3 kwietnia 2006r. do 30 czerwca 2006r., a następnie na czas określony z dnia 30 czerwca 2006r. zawierając wpierw umowę na okres od 1 lipca 2006r. do 30 czerwca 2007r. w charakterze kierowcy betonomieszarki w zakładzie produkcyjnym w G.. Od dnia 1 lipca 2007r. powód został zatrudniony na czas nieokreślony jako kierowca betonomieszarki i operator wytwórni betonu w zakładzie produkcyjnym w G.. Umowa o pracę na czas nieokreślony z dnia 29 czerwca 2007r. była aneksowana trzema aneksami. Na podstawie aneksu nr (...) powód został zatrudniony na stanowisku operatora węzła betoniarskiego oraz operatora ładowarki w grupie węzłów G., L., C.. Faktycznie powód wykonywał pracę na węźle produkcyjnym w G.. Na stanowisku operatora wytwórni betonu pracował również świadek M. P. (1). Wraz z powodem na węźle w G. pracowało łącznie 5 osób. Wszyscy pracownicy zakładu produkcyjnego w G. podlegali bezpośrednio świadkowi Z. M. (1), która u strony pozwanej zajmuje stanowisko dyrektora odpowiedzialnego za region (...). Powód otrzymał zakres obowiązków zawarty w umowie o pracę. Zgodnie z ustaleniami w zakładzie produkcyjnym w G. powód wraz z innymi pracownikami przeprowadzał inwentaryzację na koniec każdego miesiąca. Dnia 30 grudnia 2016r. została przeprowadzona inwentaryzacja w której uczestniczył powód. Następna inwentaryzacja miała miejsce 2 stycznia 2017r. w której uczestniczył świadek M. D. (1). Zakład produkcyjny w G. wyposażony jest w system alarmowy. W zakładzie produkcyjnym w roku 2016 był przeprowadzony remont od miesiąca października do listopada 2016r. W dniu 16 marca 2017r. prezes pozwanego odbył spotkanie na węźle w G. z powodem, na wniosek powoda. W okresie od 16 - 28 marca 2017r. w zakładzie produkcyjnym w G. zostało przeprowadzone postępowanie kontrolne. Powód otrzymał oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia pismem z dnia 13 kwietnia 2017r. Stanowisko powoda od 1 kwietnia 2017r. objął pracownik G. W. (1). Od 1 kwietnia 2017r. kierownikiem produkcji w zakładzie w G. jest świadek M. D. (1).

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny sąd oparł na zeznaniach świadków Z. M., M. P., Z. P., G.W., M. K., A. P., G.G., M. D. oraz zeznań powoda. Sąd dał wiarę zeznaniom wskazanych świadków, albowiem były spójne i Sąd nie dopatrzył się niezgodności, które powodowałyby niewiarygodność. Podstawa ustalenia stanu faktycznego były również dokumenty: protokół inwentaryzacji węzeł G./ m- c grudzień, stan materiałowy G. 2016 r. (sporządził M. D.),notatka służbowa z 09.01.2017r., notatka służbowa z 16.03.2017 r., dokumenty WZ nr: (...) z dnia 02.01.2017 r (...) z dnia 03.01.2017r., (...) z dnia 24.01.2017 r., (...) z dnia 25.01.2017r., (...) z dnia 27.01.2017r., wydruk z systemu z dnia 21.01.2017r., wydruk z systemu z dnia 30.05.2017r., dokument przekazania włókien stalowych z 27.04.2017r., wydruk z systemu B. 14.03.2016r., wydruk z systemu B. 14.03.2016r., protokół mieszania z 14.03.2016r. 08:03:33, protokół mieszania z 14.03.2016r. 08:04:59, protokół mieszania z 14.03.2016r. 08:07:06, protokół mieszania z 14.03.2016r. 08:07:50, protokół mieszania z 13.04.2016r. 08:22:42, protokół mieszania z 13.04.2016r. 08:23:55, inwentaryzacja 2016 (na płycie), raport dostaw z 19.09.2016r., raport dostaw z 22.09.2016r., raport dostaw z 28.09.2016r., statystyka zużycia domieszek w okresie 01.01.2016-31.12.2016r., analiza chemiczna domieszki chemii z 09.05.2017r., badanie zawartości masy suchej w domieszkach pobranych w wytwórni (...), dokumenty WZ nr: (...) z 20.09.2016r, (...) z 21.09.2016r, (...) z 05.10.2016r., (...) z 06.10.2016r, (...) z 14.11.2016 r., (...) z 16.11.2016r., (...) z 16.11.2016r., protokół wykonania usługi z 28.03.2017r., zlecenie z 26.01.2017r., zlecenia (2) z 31.01.2017r., faktura VAT nr (...) z 31.01.2017r., faktura VAT nr (...) z 31.01.2017r., wydruk wiadomości e-mail E. S., Instrukcja obsługi Systemu B., instrukcja stanowiskowa dla operatorów wytwórni dotycząca bieżących czynności konserwacyjnych z 09.07.2013r., wydruk wiadomości e-mail Z. P. (1) z dnia 15.09.2016r., wydruk wiadomości e-mail A. P. (2) z dnia 04.10.2016r., zarządzenie nr (...) z 04.08.2009r. pt. „Kontrola wag kruszyw”, zarządzenie nr (...) z 05.08.2009r. pt. „Nowy druk inwentaryzacji materiału do stosowania od zaraz”, faktura VAT nr (...)~11/06/2016/H z 17.06.2016r., dokumenty WZ-B nr: (...) z 11.08.2016r., (...) z 17.08.2016r., (...) z 17.08.2016r., (...) z 19.08.2016r., (...) z 19.08.2016r., (...) z 19.08.2016r., (...) z 22.08.2016r., dokument opisujący system alarmowany na węźle w G., wydruk z systemu dot. produkcji betonu w dniu 07.11.2016r., protokół mieszania z 07.11.2016 r. godz. 10:55:54, wydruk ważenia z 07.11.2017r., wydruk wiadomości e-mail Z. M. (1) z 05.04.2017r. wraz z reklamacją ilości dostarczonego kruszywa oraz z listami przewozowymi (4 strony), faktura VAT nr (...) z 31.03.2017r. wraz z fakturą korygującą nr (...) z 10.04.2017r, faktura VAT nr (...) z 17.04.2017r. wraz z fakturą korygującą nr (...) z 30.05.2017r., wydruk wiadomości e-mail L. K. z dnia 02.05.2017r. wraz z dokumentami ważenia (6 stron), zestawienie wyników ważenia sporządzone przez G. W. (1) w dniu 01.04.2017r. (z podziałem na frakcje) wraz z listami przewozowymi (4 strony), dokument WZ nr (...) z 07.10.2016r. wraz z wydrukiem z systemu (zestawienie WZ) z 7.10.2016r, dokumenty WZ nr: (...), (...), (...), (...), (...) z 04.11.2016, wydruku z systemu (statystyka produkcji) z 04.11.2016r. oraz wydruku z systemu (zestawienie WZ) z 4.11.2016r, wydruk wiadomości e-mail E. Ż. z dnia 27.09.2017r. oraz E. S. (2) z dnia 27.09.2017r., dokumenty WZ nr (...) z 19.10.2015r. oraz (...) z 19.10.2015r. wraz z wydrukiem wiadomości e-mail z 20.10.2015r., wydruk wiadomości e-mail z 07.06.2017r., zarządzenie nr (...) z 18.10.2012r. uwzględniającego korekty z 22.10.2012r./05.07.2013r. zarządzenia nr (...) z 17.06.2010r. („Regulamin Korzystania z Zasobów (...)), wydruk wiadomości e-mail Z. P. (1) z dnia 23.06.2017r. oraz akta osobowe powoda, zaświadczenia o zarobkach powoda, pisma HaBe z 12 października 2017r. wraz z załącznikami, listy płac powoda.

Sąd uznał za wiarygodne powyższe dokumenty albowiem korespondowały ze zebranym materiałem dowodowym i zeznaniami świadków.

Na wstępnie należy podnieść, że pozwany rozwiązał z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia pismem z dnia 13 kwietnia 2017r. wskazując przyczyny rozwiązania w tym trybie umowy o pracę. Zostały one określone przez pozwanego w oświadczeniu z dnia 13 kwietnia 2017r. w ten sposób, że przyczyną rozwiązania umowy o pracę było wielokrotne dopuszczanie się przez powoda ciężkiego naruszania podstawowych obowiązków pracowniczych o czym zarząd miał powziąć wiadomość w wyniku postępowania kontrolnego prowadzonego na węźle betoniarskim w G. w dniach 16 - 28 marca 2017r. Naruszenie obowiązków obejmowało:

1.  poświadczanie nieprawdy w procedurze comiesięcznej inwentaryzacji materiałowej na węźle w G. polegające na podawaniu stanów wynikających ze zużycia recepturowego, a nie ze zużycia rzeczywistego (tj. z natury)

2.  zaniechanie wprowadzenia do systemu produkcyjnego na wyżej wymienionym węźle danych dotyczących historii wpływów cementu za rok 2016

3.  zaniechanie prowadzenia statystyki zużycia na węźle oraz przekierowania na inne węzły włókna stalowego i polipropylenowego dostarczonego przez S.

4.  bezzasadnego i samowolnego ręcznego spuszczania kruszywa w dniach 16 listopada 2016r, 26 lutego 2016r, 14 marca 2016r, 13 kwietnia 2016r.

5.  naważenie materiałów do produkcji bez dowodów WZ lub z poświadczeniem nieprawdy na dokumentach WZ poprzez zamieszczanie niezgodnej ze stanem faktycznym adnotacji brak produkcji, zdarzenie miało nastąpić w dniu 7 listopada 2016r. godz. 10.55.

6.  nieuzasadnione i samowolne zamówienie we wrześniu 2016r 6.900 kg chemii HA BE pantarhit FM pomimo wiedzy o remoncie węzła

7.  rozcieńczanie domieszki chemii FM z wodą

8.  doprowadzenie do sytuacji funkcjonowania w magazynie chemii dwóch kontenerów z chemią FM o różnych barwach i różnym oznaczeniu.

9.  odklejenie założonych przez GUM plomb systemu wag i bezprawna ingerencja w system naważenia materiałów wsadowych do produkcji na węźle w G.

10.niezgłoszenie awarii alarmu na bramie wjazdowej prowadzącej na

teren węzła w G.

11.nieuzbrajanie alarmu w pomieszczeniu sterówki na węźle w

G.

12.niezgłoszenie faktu zerwania kabli do wagi samochodowej na

węźle w G. powodujące uniemożliwienie

ewidencjonowania i kontroli dostaw na wytwórni.

W ocenie Sądu przed dokonaniem prawnej i faktycznej oceny zdarzeń dotyczących rozwiązania z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia, należy zaznaczyć, że powód swój zakres obowiązków miał zawarty w umowach o pracę i aneksach. Zgodnie z powyższym zakresem obowiązków powód był jednocześnie operatorem węzła betoniarskiego i operatorem ładowarki. Jego obowiązki zostały ostatecznie wymienione w aneksie nr (...) do umowy o pracę z 29 czerwca 2007r. Powód bezpośrednio polegał dyrektorowi Z. M. (1). Na takim stanowisku pracował drugi operator świadek M. P., który faktycznie miał takie same obowiązki jak powód. Świadek M. P. pracował w porównywalnym okresie jak powód. W zakładzie produkcyjnym w G. oprócz powoda i świadka M. P. pracowało również 4 kierowców, przedstawiciel handlowy i księgowa. Jak wynika z zeznań świadków łącznie pracowało wraz z powodem 6 osób. Podstawowymi obowiązkami powoda była produkcja betonu, przyjmowanie i dysponowanie zleceniami klienta, przestrzeganie przepisów dotyczących obsługi urządzenia produkcyjnego i poleceń służbowych, kontrola jakości dostarczonego materiału, przeprowadzanie co miesięcznej inwentaryzacji, prowadzenie dziennika produkcji i inne obowiązki dotyczące sprawowania pieczy nad mieniem znajdującym się w zakładzie. Świadek M. P. potwierdził, że zajmował się u pozwanego w ostatnim okresie przyjmowaniem towaru, wpisywaniem w system i wyrobem betonu. Powód w ostatnim okresie zajmował się wyrobem betonu (zeznania powoda k. 337).

Powyższe ustalenia dotyczące zakresu obowiązków i faktycznej pracy powoda jak i świadka M. P. mają istotne znaczenie dla oceny zarzutów wskazanych w oświadczeniu o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę. Zdaniem Sądu wobec takiej organizacji pracy tj. wykonywania obowiązków takich samych zarówno przez powoda jak i przez świadka M. P. nie można przypisać wyłącznej odpowiedzialności powodowi na podstawie przedstawionych dokumentów. Przedstawione przez pozwanego dokumenty na potwierdzenie zarzutów wobec powoda nie zawierają w zasadzie bezpośrednio przypisania konkretnych zdarzeń powodowi. Wydruki dotyczące między innymi spuszczania kruszywa nie wskazują bezpośrednio na działania powoda. Mogą również teoretycznie dotyczyć drugiego pracownika M. P.. W oświadczeniu woli z dnia 13 kwietnia 2017r. pozwany zarzucił konkretne zaniedbania wyłącznie powodowi. Powyższe ustalenia temu zaprzeczają. Ponadto należy zauważyć, że oprócz punktu 4, 5 oświadczenia z dnia 13 kwietnia 2017r. pozostałe punkty nie zostały w sposób należyty skonkretyzowane. Ma to istotne znaczenie dla oceny czy faktycznie zdarzenia nastąpiły, a również dlatego, że pozwany zarzucił powodowi wielokrotne dopuszczanie się przez powoda ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Co do twierdzeń, iż pozwany nie zastosował się do art. 52 § 2 k.p. należy podnieść, że pracodawca może rozwiązać umowę o pracę w ciągu miesiąca od dnia uzyskania wiadomości uzasadniającej rozwiązanie umowy. Powyższy przepis ogranicza pracodawcę w zakresie dopuszczalności wskazywania zarzutów uzasadniających rozwiązanie umowy o pracę w trybie natychmiastowym. W orzecznictwie wskazuje się, że momentem uzyskania wiadomości o zachowaniu wyrządzającym szkodę jest data, w której pracodawca uzyskał wiadomość o faktach, z których przy prawidłowym rozumowaniu mógł wyprowadzić wniosek, że szkoda jest wynikiem zawinionego działania lub zaniechania pracownika (wyrok Sądu Najwyższego z 26 listopada 2002r., I PKN 587/01; (...) Bieg miesięcznego terminu rozpoczyna się dopiero od chwili w której pracodawca uzyskał w dostatecznym stopniu wiarygodne informacje uzasadniające jego przekonanie, że pracownik dopuścił się czynu nagannego w stopniu usprawiedliwiającym niezwłoczne rozwiązanie umowy o pracę (wyrok Sądu Najwyższego z 21 października 1999r., I PKN 318/99, OSNP 2001 Nr 5, poz. 155). W utrwalonym orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że "uzyskanie przez pracodawcę wiadomości" - w rozumieniu art. 52 § 2 k.p. - oznacza wiadomości na tyle sprawdzone, aby pracodawca mógł nabrać uzasadnionego przekonania o nagannym postępowaniu danego pracownika (por. wyroki Sąd Najwyższego z 28 października 1976 r., I PRN 74/76; z 28 kwietnia 1997 r., I PKN 111/97). Chodzi o moment, w którym pracodawca miał możność sprawdzenia i przekonania się o słuszności obciążających pracownika zarzutów (por. orzeczenia Sądu Najwyższego z 30 stycznia 1936r., I C 2410/35; z 7 stycznia 1938r., I C 703/37; z 17 października 1945 r., III C 698/45; z 13 maja 1998r., I PKN 96/98). Reasumując bieg miesięcznego terminu z art. 52 § 2 k.p. rozpoczyna się dopiero od chwili, w której pracodawca uzyskał w dostatecznym stopniu wiarygodne informacje uzasadniające jego przekonanie, że pracownik dopuścił się czynu nagannego w stopniu usprawiedliwiającym niezwłoczne rozwiązanie umowy o pracę (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 21 października 1999r., I PKN 318/99), czyli od zakończenia, podjętego niezwłocznie i sprawnie przeprowadzonego, wewnętrznego postępowania, sprawdzającego uzyskane przez pracodawcę wiadomości o niewłaściwym zachowaniu pracownika (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 26 marca 1998r., I PKN 5/98). Na tej podstawie Sąd przyjął, że pozwany zachował termin wynikający z art. 52 § 2 k.p. Dlatego Sąd przyjął, że prowadzone postępowanie wyjaśniające w miesiącu marcu 2017r spowodowało wyjaśnienie sytuacji zaistniałej na węźle w G. dotyczącej powoda. Wobec tego pozwany zachował termin wynikający z art. 52 § 2 k.p.

Przechodząc do merytorycznych przyczyn rozwiązania z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia oprócz wyżej dokonanych ustaleń Sąd ustalił co następuje. W zakresie obowiązków powód miał dokonany wpis dotyczący przeprowadzania comiesięcznej inwentaryzacji materiałowej i taką powód przeprowadzał. Pozwany przedstawił instrukcję z dnia 18 października 2012r. jak również zarządzenie nr (...) i Sąd uznał, że zarządzenie nr (...) jest ostatnim obowiązującym zarządzeniem w zakresie inwentaryzacji na wytwórniach u pozwanego. Nie zmienia to jednak oceny, że pozwany nie wskazał na czym polegało poświadczanie nieprawdy w comiesięcznej inwentaryzacji przez powoda i o które inwentaryzacje dokładnie chodzi. Co prawda świadek Z. M. wskazywała na różnice w inwentaryzacji za miesiąc grudzień, jednak były porównywane inwentaryzacje za ten miesiąc sporządzone przez powoda i przez świadka M. D.. Należy mieć na względzie, że świadek M. D. jest zatrudniony w charakterze pracownika u pozwanego.

Również pozostałe punkty oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem bez wypowiedzenia zostały sformułowane w sposób ogólnikowy.

Co do pkt 4 i 5 oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę należy zaznaczyć, że wskazane daty 16 listopada 2016r., 23 luty 2016r, 14 marca 2016r., 13 kwietnia 2016r. i 7 listopada 2016r. dotyczą zdarzeń spuszczania kruszywa i produkcji bez powiadomienia o tym fakcie przełożonych. W ocenie Sądu istotne znaczenie mają twierdzenia podniesione przez świadka kierownika Z. P. przesłuchiwanego dwukrotnie który potwierdził, że wydał polecenie powodowi dokonania tzw. zamulania (zdarzenie z dnia 7 listopada 2016r) przed wznowieniem produkcji oraz że świadkowi było wiadome o dokonywaniu przez pracowników na węźle tzw. spuszczania kruszywa. Podobnie i zgodnie zeznawali M. P., G.W., G.G.. W ocenie Sądu należy wskazać, iż świadek Z. P. podał powodowi recepturę na wykonanie tzw. zamulenia i nie wydał powodowi obowiązku sporządzenia dokumentu, a wyłącznie wewnętrznej notatki. Proceder spuszczania kruszywa był znany świadkowi G. W., który podał, że 26 lutego 2016r. miało miejsce spuszczanie kruszywa po to „żeby przetrzeć gruszkę, ponieważ był to nowy sprzęt, kruszywo było z węzła, przetarłem i wsypałem z powrotem w zasiek”. Także S.G. zatrudniony u pozwanego w charakterze technologa regionalnego potwierdził stosowanie tzw. zamulania w sytuacji wymiany okładzin po remoncie mieszalnika. Również ten świadek wskazywał, że w przypadku stosowania tego procesu nie tworzy się dokumentu WZ. Należy także wskazać, że przedstawione przez pozwanego dokumenty dotyczące istnienia protokołów mieszania z 14 marca, 13 kwietnia, 16 listopada, 26 lutego 2016r. absolutnie nie wskazują, że dokonywał tego bezpośrednio powód. Natomiast zeznania świadków wskazują na istnienie praktyki dotyczącej tzw. zamulania i spuszczania kruszywa w określonych sytuacjach. W ocenie Sądu zeznania świadka Z. P. wyraźnie potwierdzają, że zamulanie było stosowane za zgodą przełożonego i nie sporządzało się na tę okoliczność żadnego formalnie dokumentu za wyjątkiem wewnętrznej notatki. Powyższe zeznania korespondują z zeznaniami świadka G. G. zatrudnionego jako technolog u pozwanego. W tym, miejscu należy wskazać, że pozostałe dokumenty również bezpośrednio nie wskazują, na wyłączną odpowiedzialność powoda. Dlatego nie można w takiej sytuacji zdaniem Sadu przypisać powodowi zarzutu ciężkiego naruszenia obowiązku pracowniczego. Również nie można przypisać powodowi ciężkiego naruszenia obowiązku pracowniczego nie wprowadzania do systemu danych w sytuacji kiedy do systemu miał dostęp nie tylko powód, ale również M. P. i M. D.. również na tym haśle pracowała świadek Z. M.. Podobnie nie można przypisać jakiejkolwiek odpowiedzialności powodowi za zamówienia dotyczące chemii. Nie ma żadnego dokumentu z którego wynikałoby, że zamówienia dokonał powód. Sąd dodatkowo wskazuje, że zastrzeżenia co do chemii z firmy (...) zostały przez pozwanego ustalone formalnie poprzez analizę z dnia 7 maja 2017r., a więc już po rozwiązaniu z powodem umowy o pracę. Natomiast firma (...) w piśmie z dnia 12 października 2017r. podała, że zamówienia dla pozwanego do Oddziału w G. były dokonywane na telefoniczne zamówienia operatora węzła, jednakże po roku czasu firma nie była w stanie określić danych personalnych. Trzeba podkreślić, że świadek M. P. przyznał, że on dokonywał zamówienia chemii we wrześniu 2016r.

Sąd także chce wskazać dodatkowo na zeznania świadka A. P., że odklejenie się plomb mogło nastąpić samoistnie i nie było problemu z wagami u strony pozwanej w G.. Poza sporem pozostawała okoliczność, że na węźle pracownicy w tym również powód oprócz pracy w systemie, który rejestrował wszystkie zdarzenia dotyczące produkcji betonu, prowadził ewidencję papierową typu dokumenty dostawy, na podstawie których można było ustalić kolejne dostawy, ilość i dostawcę.

Na podstawie przedstawionych przez pozwanego dokumentów nie można stwierdzić, że powód dopuścił się zdarzeń opisanych w piśmie z dnia 13 kwietnia 2017r. Nie ma na to dowodów, które wskazywałyby na powyższą okoliczność. Zresztą praktyka, o której mówią świadkowie co do spuszczania kruszywa, ewidencjonowania włókien dostarczonych przez klientów była umowna, sprowadzała się do prowadzenia wewnętrznych zapisków dostępnych w sterowni na węźle. Nie można też nie mieć na uwadze, że na przełomie miesiąca października i listopada 2016r. węzeł przeszedł remont, który spowodował utrudnienia w ponownym uruchomieniu węzła i obecność firm zewnętrznych które przeprowadzały ten remont. Zarzut niezgłoszenia awarii wagi samochodowej, czy też awarii systemu alarmowego w ocenie Sądu nie wchodził w podstawowy zakres obowiązków powoda. Przytoczone ustalenia wskazują na niedopuszczalną ogólnikowość zarzutów wobec powoda podanych w piśmie z dnia 13 kwietnia 2017r. i praktykę działania węzła w G..

Przechodząc do rozważań prawnych należy stwierdzić, że na tle dotychczasowego orzecznictwa w pełni uprawniona jest teza, że zastosowanie art. 52 k.p., to szczególny i wyjątkowy sposób rozwiązania umowy o pracę. Sąd wziął pod uwagę, że w przypadku rozwiązania umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.) możliwe jest wskazywanie kilku przyczyn, które pracodawca kwalifikuje jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków, a dla zgodności z prawem takiego oświadczenia woli wystraczające jest wykazanie przez pracodawcę przynajmniej jednej z nich. Art. 30 § 4 k.p. stanowi, że w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy. Wymóg ten należy postrzegać w kategorii minimalistycznego warunku, jaki powinien być spełniony przez pracodawcę przy wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę, decydującego z formalnego punktu widzenia o ważności złożonego przez pracodawcę oświadczenia woli. Zatem nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracodawca rozwiązując z pracownikiem umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika wskazał większą liczbę zarzutów, z których tylko jeden może okazać się prawdziwy i tym samym będzie uzasadniać zgodność z prawem rozwiązania umowy o pracę. Obowiązkiem sądu pracy jest badanie każdej ze wskazanych przez pracodawcę przyczyn odrębnie i dokonanie jej oceny przy uwzględnieniu bezprawności zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenia albo zagrożenia interesów pracodawcy, zawinienia obejmującego zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo. Należy jednak bezwzględnie podkreślić, że przyczyny muszą być rzeczywiste, konkretne i musiały zaistnieć oraz istotne jest to, aby pracownik w sposób ciężki naruszył podstawowe obowiązki.

Przepis art. 52 § 1 pkt 1 k.p. był wielokrotnie przedmiotem analizy Sądu Najwyższego. Zawiera on niedookreślone zwroty, którym konkretną treść nadaje praktyka. Podstawowe obowiązki pracownicze oraz ciężkie ich naruszenie to kategorie prawne, które mogą być dookreślone tylko z uwzględnieniem okoliczności każdego indywidualnego przypadku. Sąd Najwyższy w bogatym orzecznictwie wyrażał niezmiennie pogląd, że zakres podstawowych obowiązków związany jest z rodzajem świadczonej pracy (por. wyrok z dnia 5 kwietnia 2005 r., I PK 208/04, OSNP 2006 nr 1-2, poz. 3). Ustawodawca nie wartościuje bowiem obowiązków podstawowych. Wszystkie one (każdy z nich) mają na gruncie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. takie samo (jednakowe) znaczenie. Normatywnie do obowiązków podstawowych pracownika zaliczony został expressis verbis jedynie obowiązek przestrzegania przepisów i zasad bhp (art. 211 k.p.). Tym samym zakres podstawowych obowiązków jest kategorialnie zróżnicowany wedle kryterium branżowego (resortowego, zawodowego) i zakładowego, a nadto (a może przede wszystkim) zindywidualizowany przez rodzaj świadczonej pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 marca 2005 r., I PK 263/04, OSNP 2005 Nr 21, poz. 337 z glosą M. Zielenieckiego, GSP-Przegląd Orzecznictwa 2006 nr 2, s. 183-192). Ustalenie zakresu podstawowych obowiązków pracownika, sposobu ich naruszenia oraz stopnia zawinienia w ich niewykonaniu lub nienależytym wykonaniu jest natomiast warunkiem prawidłowej oceny, czy naruszenie tych obowiązków było przyczyną uzasadniającą rozwiązanie przez pracodawcę stosunku pracy bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 października 1998 r., I PKN 400/98, OSNAPiUS 1999 Nr 23, poz. 752 czy z dnia 5 marca 2007r., I PK 228/06, OSNP 2008 nr 7-8, poz. 100). Na zakończenie należy zauważyć, że merytoryczną zasadność rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych należy rozpatrywać w kontekście naruszenia przez pracownika jego podstawowych obowiązków (bezprawność) oraz znamienia "ciężkości" w tym naruszeniu (wina). Naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych musi mieć bowiem formę umyślności lub rażącego niedbalstwa (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 21 lipca 1999 r., I PKN 169/99, OSNAPiUS 2000 Nr 20, poz. 746; z dnia 21 czerwca 2005 r., II PK 305/04, Monitor Prawa Pracy, wkładka 2005 nr 12, s. 16; z dnia 24 maja 2011 r., III PK 72/10, LEX nr 901629; z dnia 29 listopada 2012 r., II PK 116/12, Monitor Prawa Pracy 2013 nr 4, s. 200-202; z dnia 28 czerwca 2016 r., II PK 163/15, LEX nr 2109474), a o istnieniu tej winy wnioskuje się na podstawie całokształtu okoliczności związanych z zachowaniem pracownika.

Nie uzasadnia go sama bezprawność zachowania pracownika. Równie ważna jest strona podmiotowa, czyli stan świadomości, motywy działania, rozumienie szkodliwości zachowania. Nie jest to odpowiedzialność karna lecz w granicach stosunku prywatnego (stosunku pracy). Przyjmuje się, że znaczenie ma nie sama bezprawność lecz decyduje strona podmiotowa, czyli indywidulany stosunek pracownika do czynu, zatem chodzi o winę w penalnym (subiektywnym) ujęciu (por. W. Sanetra - Wina w odpowiedzialności pracowniczej, PWN 1975).

Z powyższych względów Sąd przyjął, że przyczyny wskazane w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o prace bez wypowiedzenia są bezpodstawne i orzekł zgodnie z żądaniem o odszkodowaniu na podstawie art. 58 k.p. Sąd jako podstawę wyliczenia odszkodowania przyjął wysokość wskazaną przez powoda, albowiem nie została ona zakwestionowana przez pozwanego.

O kosztach Sąd orzekł po myśli art. 98 k.p.c w zw. z art. 113 ustawy z dnia 8 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2016r poz. 623). Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu kwotę 958 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, od uiszczenia której powód był zwolniony. Na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015r.). Sąd dokonał obliczenia dwukrotnej stawki dla pełnomocnika powoda ze względu na skomplikowany charakter sprawy.

Należy dodać, że zgodnie z uchwałą 7 sędziów SN z dnia 24 lutego 2011r., I PZP 6/10 (OSNP 2011, nr 21-22, poz. 268, LEX nr 707475), mającej moc zasady prawnej, stawka wynagrodzenia radcowskiego określona obecnie w § 9 ust. 1 pkt 1 znajduje odpowiednie zastosowanie w sprawach o odszkodowanie dochodzone na podstawie art. 56 § 1 k.p., zaś wyrażona w tej uchwale argumentacja jest aktualna również w przypadku odszkodowań dochodzonych na podstawie art. 45 § 1 k.p. To samo dotyczy przez analogię art. 58 k.p.