Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

A. G. (1) został oskarżony o to, że:

I.  w drugiej połowie 2006 roku, w B., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1), uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 250 gramów, w ten sposób, że nabył od J. K. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

II.  w drugiej połowie 2006 roku, w B., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 750 gramów, w ten sposób, że nabył od J. K. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

III.  w drugiej połowie 2006 roku, w B., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1), uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 3000 gramów, w ten sposób, że wraz z Ł. G. (1) nabył od J. K. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

IV.  w drugiej połowie 2006 roku, w B., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1), uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że nabył od nieustalonych osób wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym wraz z Ł. G. (1) zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

V.  w grudniu 2006 roku, w B., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1) i J. D. oraz z R. P. i J. K. /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że nabył od J. D., R. P. i J. K. wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym wraz z Ł. G. (1) zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

VI.  w ostatnich dniach grudnia 2006 roku, w P., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1) i J. D. oraz z R. P. i J. K. /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że nabył od J. D., R. P. i J. K. wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym wraz z Ł. G. (1) zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

VII.  w okresie pomiędzy 01 a 14 stycznia 2007 roku, w P., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1) i J. D. uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że nabył od J. D., działającego w porozumieniu z M. S. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym wraz z Ł. G. (1) zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

VIII.  w styczniu 2007 roku, w P., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1) i J. D. uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że nabył od J. D., działającego w porozumieniu z M. S. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym wraz z Ł. G. (1) zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

IX.  w styczniu 2007 roku, w P., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z J. D. i z R. P. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, usiłował uczestniczyć w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że podjął czynności zmierzające do nabycia od J. D. i R. P. wyżej wskazanej ilości środka odurzającego, jednak zamierzonego celu, to jest nabycia konopi nie osiągnął, z uwagi na zatrzymanie J. D. i R. P. przez policję na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 13 § 1 kk, w zw. z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

X.  w pierwszej połowie 2007 roku, w P., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1) oraz z M. S., z nieustalonym mężczyzną o imieniu P. i z nieustalonym mężczyzną o pseudonimie (...) /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył w przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że wespół z Ł. G. (1) i nieustalonym mężczyzną o imieniu P., zaproponował nieustalonemu mężczyźnie o pseudonimie (...), wyjazd po konopie do M. S. w Holandii, zorganizował ten wyjazd, nadzorował przewóz, a po przywiezieniu konopi do Wielkiej Brytanii, wraz z Ł. G. (1) i nieustalonym mężczyzną o imieniu P., odebrał je od nieustalonego mężczyzny o pseudonimie (...),

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XI.  w okresie od połowy 2007 roku, do listopada 2009 roku, w Holandii, Wielkiej Brytanii i krajach tranzytowych leżących na trasie przejazdu, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z T. J., D. S. i Ł. G. (1) oraz z M. S. i z P. P. (2) /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, w różnych konfiguracjach osobowych w odniesieniu do poszczególnych zdarzeń, wielokrotnie, nie mniej niż 20 razy, każdorazowo w ilości nie mniejszej niż 20 kilogramów, uczestniczył w przewożeniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznych ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 400 kilogramów, w ten sposób, że ustalał z kontrahentami szczegóły transakcji, dostaw i płatności i odbioru towaru, dostarczał konopie do przewiezienia, a także pomagał w ich ukryciu w kole zapasowym samochodu ciężarowego, którym T. J. przewoził je do miejsca przeznaczenia,

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 12 kk i art. 109 kk,

XII.  latem 2007 roku, w Holandii i w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1) oraz z M. S. i z nieustalonym mężczyzną o imieniu P. /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii, przez nieustalonego mężczyznę narodowości holenderskiej znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 50 kilogramów, w ten sposób, że wespół z M. S. i z nieustalonym mężczyzną o imieniu P., na terenie Holandii ustalił z kierowcą – nieustalonym mężczyzną narodowości holenderskiej – szczegóły transakcji, dostawy i płatności, a następnie, po przewiezieniu przez tego kierowcę wyżej wskazanej ilości środka odurzającego na teren Wielkiej Brytanii, działając z nieustalonym mężczyzną o imieniu P. i z Ł. G. (1), odebrał od niego te konopie, a następnie razem z Ł. G. (1) i z nieustalonym mężczyzną o imieniu P., zbył je nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zb. z art. 56 ust. 1 i 3 w/w ustawy, w zw. z art. 109 kk,

XIII.  w drugiej połowie 2007 roku, w E., w Holandii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną narodowości holenderskiej i z przebywającymi na terenie Wielkiej Brytanii, Ł. G. (1) i z P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii, przez nieustalonego mężczyznę narodowości holenderskiej znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 50 kilogramów, w ten sposób, że ustalił z kierowcą – nieustalonym mężczyzną narodowości holenderskiej – szczegóły transakcji, dostawy i płatności, a następnie, wspólnie z kierowcą ukrył wyżej wskazaną ilość środka odurzającego w samochodzie typu TIR, którym kierowca przewiózł te konopie do Wielkiej Brytanii, gdzie zostały odebrane przez Ł. G. (1) i P. P. (2),

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XIV.  w drugiej połowie 2007 roku, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z D. S. przewiózł z E., w Holandii, do N., w Niemczech, znaczną ilość środków odurzających w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 2000 gramów oraz haszyszu, o łącznej masie nie mniejszej niż 1000 gramów,

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XV.  w okresie od lata 2007 roku, do listopada 2009 roku, w Holandii, Wielkiej Brytanii i krajach tranzytowych leżących na trasie przejazdu, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1) i z D. S. oraz z M. S. i z P. P. (2) /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, w różnych konfiguracjach osobowych w odniesieniu do poszczególnych zdarzeń, wielokrotnie, nie mniej niż 15 razy, uczestniczył w przewożeniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznych ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 120 kilogramów, w ten sposób, że ustalał z kontrahentami szczegóły transakcji, dostaw i płatności i odbioru towaru, dostarczał konopie do przewiezienia, każdorazowo w ilości nie mniejszej niż 8 kilogramów, a także pomagał w ich ukryciu w zbiorniku na gaz samochodu osobowego, którym D. S., przewoził je do miejsca przeznaczenia,

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 12 kk i art. 109 kk,

XVI.  w okresie od lata 2007 roku, do listopada 2009 roku, w Polsce, Holandii, Wielkiej Brytanii, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z D. S. i z P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, wielokrotnie przyjmował od D. S. na terenie Holandii środki płatnicze, w łącznej kwocie nie mniejszej niż 50.000,00 funtów brytyjskich, stanowiącej równowartość kwoty nie mniejszej niż 226.500,00 złotych, otrzymane przez niego na terenie Wielkiej Brytanii od P. P. (2), pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych, to jest z obrotu znacznymi ilościami środków odurzających w postaci suszu konopi innych niż włókniste, a także przekazywał te pieniądze D. S., w celu ich wywiezienia do Polski, gdzie w kantorach wymiany walut na terenie T. były wymieniane na walutę EURO, w celu powrotnego wywiezienia za granicę i wykorzystania do finansowania działalności związanej z obrotem środkami odurzającymi,

tj. o czyn określony w art. 299 § 1 i 5 kk, w zw. z art. 12 kk i art. 109 kk,

XVII.  w pierwszej połowie 2008 roku, w Holandii i w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z M. S. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii, przez nieustalonego mężczyznę narodowości holenderskiej znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 50 kilogramów, w ten sposób, że wespół z M. S., na terenie Holandii, ustalił z kierowcą – nieustalonym mężczyzną narodowości holenderskiej – szczegóły transakcji, dostawy i płatności, a nadto na terenie Wielkiej Brytanii, usiłował uczestniczyć w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 50 kilogramów, jednak zamierzonego celu nie osiągnął, z uwagi na zatrzymanie transportu tych konopi, przez policję na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zb. z art. 13 § 1 kk, w zw. z art. 56 ust. 1 i 3 w/w ustawy i art. 109 kk,

XVIII.  w drugiej połowie 2008 roku, w Z., w Holandii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez oskarżonego w niniejszej sprawie T. S. (1) oraz P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, polegającego na przewiezieniu przez T. S. (1) i P. P. (2) z Wielkiej Brytanii do Holandii środków płatniczych, w kwocie nie mniejszej niż 8.000,00 funtów brytyjskich, stanowiących równowartość kwoty nie mniejszej niż 36.240,00 złotych, które pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych, to jest z obrotu znacznymi ilościami środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, a także wspólnie z Ł. G. (1) odebrał te pieniądze od T. S. (1) i P. P. (2),

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 299 § 1 i 5 kk, w zw. z art. 109 kk,

XIX.  w drugiej połowie 2008 roku, w Holandii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez oskarżonego w niniejszej sprawie T. S. (1), polegającego na przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 9500 gramów, w ten sposób, że po dostarczeniu tych konopi przez M. S. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ razem z T. S. (1), ukrył je w przerobionym zbiorniku gazowym samochodu V. (...), a następnie polecił T. S. (1) przewiezienie ich z Holandii do Wielkiej Brytanii i przekazanie P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XX.  w październiku 2008 roku, w Z., w Holandii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez oskarżonego w niniejszej sprawie T. S. (1), polegającego na wewnątrzwspólnotowym nabyciu znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 6000 gramów, w ten sposób, że po dostarczeniu konopi przez M. S. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, pomógł T. S. (1) ukryć je w przerobionym zbiorniku gazowym samochodu V. (...), a następnie polecił T. S. (1) przewiezienie ich z Holandii do Polski i przekazanie S. G.,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XXI.  w październiku 2008 roku, w Z., w Holandii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez oskarżonych w niniejszej sprawie T. S. (1) i S. G. oraz przez P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, polegającego na przewiezieniu przez T. S. (1) z Wielkiej Brytanii do Polski i przekazaniu w G. S. G., otrzymanych od P. P. (2) środków płatniczych, w łącznej kwocie nie mniejszej niż 40.000,00 funtów brytyjskich, stanowiących równowartość kwoty nie mniejszej niż 181.200,00 złotych, które pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych, to jest z obrotu znacznymi ilościami środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, a przewiezienie funtów brytyjskich do Polski miało na celu wymienienie ich w kantorach wymiany walut na terenie T. na walutę EURO, w celu powrotnego wywiezienia za granicę i wykorzystania do finansowania działalności związanej z obrotem środkami odurzającymi,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 299 § 1 i 5 kk, w zw. z art. 109 kk,

XXII.  w okresie od jesieni 2008 roku, do lata 2009 roku, w Holandii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1), polegającego, na co najmniej czterokrotnym zbyciu, w G., znacznej ilości środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 1000 gramów, w ten sposób, że polecił T. S. (1) zbycie tych konopi J. M.,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 12 kk i art. 109 kk,

XXIII.  w grudniu 2008 roku, w Z., w Holandii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1), polegającego na wewnątrzwspólnotowej dostawie, na własny użytek, środka odurzającego w postaci kokainy, o łącznej masie 10 gramów, w ten sposób, że polecił T. S. (1) przywiezienie tej kokainy z Polski do Holandii,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 55 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XXIV.  w styczniu 2009 roku, w Z., w Holandii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1) i Ł. G. (1), polegającego na wewnątrzwspólnotowym nabyciu znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że polecił T. S. (1) przewiezienie tych konopi z Holandii do Polski i wydanie ich w G. Ł. G. (1),

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XXV.  na początku 2009 roku, w Z., w Holandii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1), polegającego na przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 9500 gramów, w ten sposób, że spowodował dostarczenie tych konopi T. S. (1), a następnie polecił mu ich przewiezienie z Holandii do Wielkiej Brytanii i przekazanie P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XXVI.  na początku 2009 roku, w Z., w Holandii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez oskarżonych w niniejszej sprawie T. S. (1) i Ł. G. (1) oraz przez P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, polegającego na przewiezieniu przez T. S. (1) z Wielkiej Brytanii do Polski, otrzymanych od P. P. (2) środków płatniczych, w kwocie nie mniejszej niż 30.000,00 funtów brytyjskich, stanowiących równowartość kwoty nie mniejszej niż 135.900,00 złotych, które pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych, to jest z obrotu znacznymi ilościami środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, a także kierował wykonaniem czynu zabronionego, polegającego na przekazaniu Ł. G. (1) tych środków płatniczych, w celu wymienienia w kantorach wymiany walut na terenie T., gdyż przewiezienie funtów brytyjskich do Polski miało na celu wymienienie ich na walutę EURO, w celu powrotnego wywiezienia za granicę i wykorzystania do finansowania działalności związanej z obrotem środkami odurzającymi,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 299 § 1 i 5 kk, w zw. z art. 109 kk,

XXVII.  na początku 2009 roku, w Z., w Holandii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1), polegającego na przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 9500 gramów, w ten sposób, że spowodował dostarczenie tych konopi T. S. (1), a następnie polecił T. S. (1) przewiezienie ich z Holandii do Wielkiej Brytanii i przekazanie P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XXVIII.  na początku 2009 roku, w Z., w Holandii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez oskarżonych w niniejszej sprawie T. S. (1) i Ł. G. (1) oraz przez P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, polegającego na przewiezieniu przez T. S. (1) z Wielkiej Brytanii do Polski, otrzymanych od P. P. (2) środków płatniczych, w kwocie nie mniejszej niż 60.000,00 funtów brytyjskich, stanowiącej równowartość kwoty nie mniejszej niż 271.800,00 złotych, które pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych, to jest z obrotu znacznymi ilościami środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, a także kierował wykonaniem czynu zabronionego, polegającego na przekazaniu Ł. G. (1) tych środków płatniczych, w celu wymienienia w kantorach wymiany walut na terenie T., gdyż przewiezienie funtów brytyjskich do Polski miało na celu wymienienie ich na walutę EURO, w celu powrotnego wywiezienia za granicę i wykorzystania do finansowania działalności związanej z obrotem środkami odurzającymi,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 299 § 1 i 5 kk, w zw. z art. 109 kk,

XXIX.  w pierwszej połowie 2009 roku, w Z., w Holandii, działając wspólnie i w porozumieniu z M. S. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez oskarżonych w niniejszej sprawie T. S. (1), R. B. i T. J., polegającego na przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 25 kilogramów, w ten sposób, że po dostarczeniu tych konopi przez M. S., polecił T. S. (1) i R. B. ukrycie ich w kole zapasowym samochodu ciężarowego, typu TIR, a następnie polecił T. J. zawiezienie wyżej wskazanych konopi z Holandii do Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XXX.  w pierwszej połowie 2009 roku, w Z., w Holandii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z T. S. (1), Ł. G. (1) i D. S. oraz z M. S. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył w przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 20 kilogramów, w ten sposób, że po dostarczeniu konopi przez M. S., wespół z T. S. (1), Ł. G. (1) i D. S., w Z., w Holandii, zapakował wyżej wskazaną ilość środka odurzającego do puszek po owocach, a następnie D. S. przewiózł te konopie z Holandii do Wielkiej Brytanii, gdzie przekazał je P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/,

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XXXI.  w pierwszej połowie 2009 roku, w G., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1), polegającego na wewnątrzwspólnotowym nabyciu znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 6000 gramów, w ten sposób, że polecił T. S. (1) ich ukrycie w przerobionym zbiorniku gazowym samochodu V. (...), a następnie ich przewiezienie z Holandii do Polski, po czym osobiście odebrał je w G.,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./,

XXXII.  w pierwszej połowie 2009 roku, w G., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1), polegającego na wewnątrzwspólnotowym nabyciu znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 6000 gramów, w ten sposób, że polecił T. S. (1) ich ukrycie w przerobionym zbiorniku gazowym samochodu V. (...), a następnie ich przewiezienie z Holandii do Polski i wydanie w E. R. B.,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./,

XXXIII.  w czerwcu 2009 roku, w G., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1), polegającego na przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 8000 gramów, w ten sposób, że po odebraniu tych konopi przez T. S. (1) od K. W., polecił T. S. (1) przewiezienie ich z Holandii do Wielkiej Brytanii i przekazanie P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./,

XXXIV.  w drugiej połowie 2009 roku, w G., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1), polegającego na przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 6000 gramów, w ten sposób, że po odebraniu tych konopi przez T. S. (1) od K. W., polecił T. S. (1) przewiezienie ich z Holandii do Wielkiej Brytanii i przekazanie P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./,

XXXV.  w dniach 01 i 02 listopada 2009 roku, w G., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1), polegającego na wewnątrzwspólnotowym nabyciu znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie 6295,03 grama, w ten sposób, że polecił T. S. (1) ich ukrycie w przerobionym zbiorniku gazowym samochodu V. (...), a następnie ich przewiezienie z Holandii do Polski,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./,

XXXVI.  w dniach 01 i 02 listopada 2009 roku, w G., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1) i P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, polegającego na przewiezieniu przez T. S. (1) z Wielkiej Brytanii do Polski, otrzymanych od P. P. (2) środków płatniczych, w kwocie 69.290,00 funtów brytyjskich, stanowiących równowartość kwoty nie mniejszej niż 313.883,70 złotych, które pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych, to jest z obrotu znacznymi ilościami środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste,

tj. o czyn określony w art. 18 § 1 kk, w zw. z art. 299 § 1 i 5 kk,

Ł. G. (1) został oskarżony o to, że:

XXXVII.  w drugiej połowie 2006 roku, w B., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2), uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 250 gramów, w ten sposób, że udzielił A. G. (2) pomocy w nabyciu wyżej wskazanej ilości środka odurzającego od J. K. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, w celu zbycia tych konopi nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 18 § 3 kk, w zw. z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XXXVIII.  w drugiej połowie 2006 roku, w B., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2), uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 3000 gramów, w ten sposób, że wraz z A. G. (2) nabył od J. K. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XXXIX.  w drugiej połowie 2006 roku, w B., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2), uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że wraz z A. G. (2) nabył od nieustalonych osób wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym wraz z A. G. (2) zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XL.  w grudniu 2006 roku, w B., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2) i z J. D. oraz z R. P. i J. K. /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że wraz z A. G. (2) nabył od J. D., R. P. i J. K. wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym wraz z A. G. (2) zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XLI.  w ostatnich dniach grudnia 2006 roku, w P., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2) i z J. D. oraz z R. P. i J. K. /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że wraz z A. G. (2) nabył od J. D., R. P. i J. K. wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym wraz z A. G. (2) zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XLII.  w okresie pomiędzy 01 a 14 stycznia 2007 roku, w P., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2) i J. D. uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że wraz z A. G. (2) nabył od J. D., działającego w porozumieniu z M. S. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym wraz z A. G. (2) zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XLIII.  w styczniu 2007 roku, w P., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2) i J. D. uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że wraz z A. G. (2) nabył od J. D., działającego w porozumieniu z M. S. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym wraz z A. G. (2) zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XLIV.  w pierwszej połowie 2007 roku, w P., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2) oraz z M. S. i z nieustalonym mężczyzną o imieniu P. i nieustalonym mężczyzną o pseudonimie (...) /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył w przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że wespół z A. G. (2) i nieustalonym mężczyzną o imieniu P., zaproponował nieustalonemu mężczyźnie o pseudonimie (...), wyjazd po konopie do M. S. w Holandii, zorganizował ten wyjazd, nadzorował przewóz, a po przywiezieniu konopi do Wielkiej Brytanii, wraz z A. G. (2) i nieustalonym mężczyzną o imieniu P., odebrał je od nieustalonego mężczyzny o pseudonimie (...),

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XLV.  w okresie od połowy 2007 roku, do listopada 2009 roku, w Holandii, Wielkiej Brytanii i krajach tranzytowych leżących na trasie przejazdu, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2), T. J. i D. S. oraz z M. S. i z P. P. (2) /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, w różnych konfiguracjach osobowych w odniesieniu do poszczególnych zdarzeń, wielokrotnie, nie mniej niż 20 razy, każdorazowo w ilości nie mniejszej niż 20 kilogramów, uczestniczył w przewożeniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznych ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 400 kilogramów, w ten sposób, że pomagał w ukryciu tych konopi w kole zapasowym samochodu ciężarowego, dostarczał na terenie Holandii zapakowane do przewozu koło, a także na terenie Anglii odbierał to koło z ukrytymi konopiami, po ich przewiezieniu przez T. J. do miejsca przeznaczenia,

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 12 kk i art. 109 kk,

XLVI.  latem 2007 roku, w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2) oraz z nieustalonym mężczyzną o imieniu P. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 50 kilogramów, w ten sposób, że po przewiezieniu przez nieustalonego mężczyznę narodowości holenderskiej, wyżej wskazanej ilości środka odurzającego na teren Anglii, wraz z A. G. (2) i nieustalonym mężczyzną o imieniu P. nabył od mężczyzny narodowości holenderskiej wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, po czym wraz z A. G. (2) zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XLVII.  w drugiej połowie 2007 roku, w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2) oraz z nieustalonym mężczyzną narodowości holenderskiej i z P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył w przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 50 kilogramów, w ten sposób, że po uzgodnieniu przez A. G. (2) z nieustalonym mężczyzną narodowości holenderskiej sposobu dostawy i po ukryciu w samochodzie typu TIR, przez A. G. (2) i tego mężczyznę, na terenie Holandii, wyżej wskazanej ilości środka odurzającego, wespół z P. P. (2) odebrał te konopie na terenie Wielkiej Brytanii, po czym wraz z P. P. (2) zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XLVIII.  w okresie od lata 2007 roku, do listopada 2009 roku, w Holandii, Wielkiej Brytanii i krajach tranzytowych leżących na trasie przejazdu, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2) i D. S. oraz z M. S. i P. P. (2) /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, w różnych konfiguracjach osobowych w odniesieniu do poszczególnych zdarzeń, wielokrotnie, nie mniej niż 15 razy, każdorazowo w ilości nie mniejszej niż 8 kilogramów, uczestniczył w przewożeniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznych ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 120 kilogramów, w ten sposób, że pomagał w ukryciu tych konopi do zbiornika na gaz samochodu osobowego, pomagał w wypakowaniu ich z tego zbiornika, a także odbierał ten środek odurzający od D. S. po wykonaniu przewozu do miejsca przeznaczenia,

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 12 kk i art. 109 kk,

XLIX.  w drugiej połowie 2008 roku, w Holandii, działając wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2) i T. S. (1) oraz z P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie z A. G. (2) przyjął od T. S. (1) i P. P. (2) środki płatnicze, w kwocie 8.000,00 funtów brytyjskich, stanowiące równowartość kwoty nie mniejszej niż 36.240,00 złotych, pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych polegających na obrocie znaczną ilością środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste,

tj. o czyn określony w art. 299 § 1 i 5 kk, w zw. z art. 109 kk,

L.  w styczniu 2009 roku, w G., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z T. S. (1) i A. G. (2), uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że bezpośrednio po przywiezieniu przez T. S. (1) z Holandii do Polski wyżej wskazanej ilości środka odurzającego, odebrał te konopie od T. S. (1),

tj. o czyn określony w art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./,

LI.  na początku 2009 roku, w G., działając na polecenie A. G. (2), wspólnie i w porozumieniu z przebywającym za granicą P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przyjął od T. S. (1) środki płatnicze, w kwocie nie mniejszej niż 30.000,00 funtów brytyjskich, stanowiące równowartość kwoty nie mniejszej niż 135.900,00 złotych, które pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych, to jest z obrotu znacznymi ilościami środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, a przewiezienie funtów brytyjskich do Polski miało na celu wymienienie ich w kantorach wymiany walut na terenie T. na walutę EURO, w celu powrotnego wywiezienia za granicę i wykorzystania do finansowania działalności związanej z obrotem środkami odurzającymi,

tj. o czyn określony w art. 299 § 1 i 5 kk,

LII.  na początku 2009 roku, w G., działając na polecenie A. G. (2), wspólnie i w porozumieniu z przebywającym za granicą P. P. (2) /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przyjął od T. S. (1) środki płatnicze, w kwocie nie mniejszej niż 60.000,00 funtów brytyjskich, stanowiące równowartość kwoty nie mniejszej niż 271.800,00 złotych, które pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych, to jest z obrotu znacznymi ilościami środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, a przewiezienie funtów brytyjskich do Polski miało na celu wymienienie ich w kantorach wymiany walut na terenie T. na walutę EURO, w celu powrotnego wywiezienia za granicę i wykorzystania do finansowania działalności związanej z obrotem środkami odurzającymi,

tj. o czyn określony w art. 299 § 1 i 5 kk,

LIII.  w pierwszej połowie 2009 roku, w Z., w Holandii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2), T. S. (1) i D. S. oraz z M. S. /wobec którego materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył w przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 20 kilogramów, w ten sposób, że po dostarczeniu konopi przez M. S., wespół z T. S. (1), A. G. (2) i D. S., w Z., w Holandii, zapakował wyżej wskazaną ilość środka odurzającego do puszek po owocach, a następnie D. S. przewiózł te konopie z Holandii do Wielkiej Brytanii, gdzie przekazał je P. P. (2),

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

LIV.  w nieustalonym okresie czasu, nie później niż do dnia 11 stycznia 2010 roku, w G., ukrywał dokument, którym nie miał prawa wyłącznie rozporządzać, w postaci dowodu osobistego M. K. (1), ser. (...), wyd. 09.11.2004 r., przez Burmistrza Miasta T.,

tj. o czyn określony w art. 276 kk,

LV.  w dniu 11 stycznia 2010 roku w G., posiadał susz konopi innych niż włókniste, o masie 1,114 grama,

tj. o czyn określony w art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./,

K. W. został oskarżony o to, że:

XCII. w czerwcu 2009 roku, w E., w Holandii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z T. S. (1), uczestniczył w przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 8000 gramów, w ten sposób, że w miejscowości E. w Holandii przekazał T. S. (1) wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, który T. S. (1) ukrył w zbiorniku samochodu osobowego, a następnie przewiózł do Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk,

XCIII. w drugiej połowie 2009 roku, w E., w Holandii, działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z T. S. (1), uczestniczył w przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 6000 gramów, w ten sposób, że w miejscowości E. w Holandii przekazał T. S. (1) wyżej wskazaną ilość środka odurzającego, który T. S. (1) ukrył w zbiorniku samochodu osobowego, a następnie przewiózł do Wielkiej Brytanii,

tj. o czyn określony w art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z 29 lipca 2005 r. /Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm./, w zw. z art. 109 kk.

Sąd Okręgowy w Gdańsku w dniu 26 maja 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt XIV K 293/11 wydał wyrok, w którym:

I.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynów zarzuconych mu w pkt. I, II, III, IV oskarżenia z tym ustaleniem, iż z ich opisu wyeliminował zwrot „o przeciwdziałaniu narkomanii”, zaś w odniesieniu do czynów z pkt. I, II i III, iż ustalił, że oskarżony nabył środek odurzający w postaci suszu konopi innych niż włókniste od innej ustalonej osoby, czyny te kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

II.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynów zarzuconych mu w pkt. V i VI oskarżenia z tym ustaleniem, iż oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1), J. D. oraz innymi ustalonymi osobami, z opisu tych czynów eliminuje zwrot „o przeciwdziałaniu narkomanii”, zaś w odniesieniu do czynu z pkt. VI ustalił, iż został on popełniony w drugiej połowie grudnia 2006 r., czyny te kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

III.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynów zarzuconych mu w pkt. VII i VIII oskarżenia z tym ustaleniem, iż J. D. działał w porozumieniu z inną ustaloną osobą, z opisu tych czynów eliminuje zwrot „o przeciwdziałaniu narkomanii”, nadto z opisu czynu z pkt. VIII wyeliminował zwroty o działaniu wspólnym i w porozumieniu z Ł. G. (1), czyny te kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

IV.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. IX oskarżenia z tym ustaleniem, iż oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z J. D. i inną ustaloną osobą, z opisu tego czynu wyeliminował zwrot „o przeciwdziałaniu narkomanii”, czyn ten kwalifikuje z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

V.  oskarżonego A. G. (2) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. X oskarżenia uznał za winnego tego, że w pierwszej połowie 2007 roku, w P., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1) oraz innymi osobami /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że po uprzednim wraz z Ł. G. (1) i nieustalonym mężczyzną o imieniu P., zaproponowaniu nieustalonemu mężczyźnie o pseudonimie (...), wyjazdu po konopie do innej ustalonej osoby w Holandii, następnie przywiezieniu konopi do Wielkiej Brytanii, wraz z Ł. G. (1) i nieustalonym mężczyzną o imieniu P., odebrał je od nieustalonego mężczyzny o pseudonimie (...) celem ich sprzedaży, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

VI.  oskarżonego A. G. (2) w ramach czynów zarzuconych mu w pkt. XI i XXIX oskarżenia uznał za winnego tego, że w okresie od połowy 2007 roku do listopada 2009 roku, w Holandii i Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z T. J., D. S., Ł. G. (1), T. S. (1), R. B. oraz z innymi ustalonymi osobami /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, w różnych konfiguracjach osobowych w odniesieniu do poszczególnych zdarzeń, wielokrotnie, nie mniej niż 20 razy, każdorazowo w ilości nie mniejszej niż 20 kilogramów, uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 400 kilogramów, w ten sposób, że po uprzednim ustaleniu przez A. G. (2) z kontrahentami szczegółów transakcji, dostaw i płatności oraz odbioru towaru, dostarczeniu konopi do przewiezienia, pomocy w ich ukryciu w kole zapasowym samochodu ciężarowego, a następnie ich przewiezieniu przez T. J. z Holandii do Wielkiej Brytanii, T. J. przekazywał je A. G. (2) oraz innym osobom celem wprowadzenia ich do obrotu, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 109 kk i za to skazuje go,

VII.  oskarżonego A. G. (2) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XII oskarżenia uznał za winnego tego, że latem 2007 roku, w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1) oraz innymi osobami /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 50 kilogramów, w ten sposób, że po uprzednim, wespół z dwiema innymi osobami, na terenie Holandii ustaleniu z kierowcą – nieustalonym mężczyzną narodowości holenderskiej – szczegółów transakcji, dostawy i płatności, a następnie po przewiezieniu przez tego kierowcę wyżej wskazanej ilości środka odurzającego na teren Wielkiej Brytanii, działając z nieustalonym mężczyzną o imieniu P. i z Ł. G. (1), odebrał od niego te konopie, po czym razem z Ł. G. (1) i z nieustalonym mężczyzną o imieniu P., zbył je nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

VIII.  oskarżonego A. G. (2) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XIII oskarżenia uznał za winnego tego, że w drugiej połowie 2007 roku, w Holandii i Wielkiej Brytanii działając wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną narodowości holenderskiej i z przebywającymi na terenie Wielkiej Brytanii - Ł. G. (1) oraz inną ustaloną osobą /wobec której materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 50 kilogramów, w ten sposób, że po uprzednim ustaleniu przez A. G. (2) z kierowcą – nieustalonym mężczyzną narodowości holenderskiej – szczegółów transakcji, dostawy i płatności, wspólnym z kierowcą ukryciu wyżej wskazanej ilości środka odurzającego w samochodzie typu TIR, przewiezieniu tych konopi do Wielkiej Brytanii, Ł. G. (1) oraz inna ustalona osoba odebrali je celem wprowadzenia do obrotu, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

IX.  oskarżonego A. G. (2) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XIV oskarżenia uznał za winnego tego, że na przełomie września i października 2007 roku, w N., w Niemczech, działając wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z D. S., uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 2000 gramów oraz haszyszu, o łącznej masie nie mniejszej niż 1000 gramów, w ten sposób, iż po przewiezieniu ich z E. w Holandii, do N., w Niemczech, przekazał je nieustalonemu mężczyźnie celem ich sprzedaży, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

X.  oskarżonego A. G. (2) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XV oskarżenia uznał za winnego tego, że w okresie od około października 2007 roku, do listopada 2009 roku, w Holandii i Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1), D. S. oraz z innymi ustalonymi osobami /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, w różnych konfiguracjach osobowych w odniesieniu do poszczególnych zdarzeń, wielokrotnie, nie mniej niż 15 razy, uczestniczył w obrocie znacznych ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 120 kilogramów, w ten sposób, że po uprzednim ustaleniu przez A. G. (2) z kontrahentami szczegółów transakcji, dostaw i płatności oraz odbioru towaru, dostarczeniu konopi do przewiezienia, każdorazowo w ilości nie mniejszej niż 8 kilogramów, pomocy w ich ukryciu w zbiorniku na gaz samochodu osobowego, a następnie przewiezieniu ich przez D. S. z Holandii do Wielkiej Brytanii, D. S. przekazywał je innym osobom celem ich sprzedaży, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XI.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt XVI oskarżenia z tym ustaleniem, iż został on popełniony w okresie od około października 2007 r. do listopada 2009 r. oraz oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z D. S. oraz inną ustaloną osobą, czyn ten kwalifikuje z art. 299 § 1 i 5 kk w zw. z art. 12 kk i art. 109 kk i za to skazał go, zaś przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk oraz art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt. 3 kk, na mocy art. 299 § 5 kk w zw. z art. 33 § 1, 2 i 3 kk wymierzył oskarżonemu A. G. (2) karę 11 (jedenaście) miesięcy pozbawienia wolności oraz 100 (sto) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 30 (trzydzieści) złotych,

XII.  oskarżonego A. G. (2) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XVII oskarżenia uznał za winnego tego, że w pierwszej połowie 2008 roku, w Holandii i w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą /wobec której materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, na terenie Wielkiej Brytanii usiłował uczestniczyć w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 50 kilogramów w ten sposób, że po uprzednim wespół z inną ustaloną osobą, na terenie Holandii, ustaleniu z kierowcą – nieustalonym mężczyzną narodowości holenderskiej – szczegółów transakcji, dostawy i płatności, przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii, przez nieustalonego mężczyznę narodowości holenderskiej wskazanych konopi, zamierzonego celu nie osiągnął, z uwagi na zatrzymanie transportu tych konopi, przez policję na terenie Wielkiej Brytanii, czyn ten kwalifikuje z art. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XIII.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. XVIII oskarżenia z tym ustaleniem, iż oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z T. S. (1) oraz inną ustaloną osobą, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 299 § 1 i 5 kk w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XIV.  oskarżonego A. G. (2) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XIX oskarżenia uznał za winnego tego, że w drugiej połowie 2008 roku, w Holandii i w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1), polegającego na uczestnictwie w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 9500 gramów, w ten sposób, że po dostarczeniu na terenie Holandii tych konopi przez inną ustaloną osobę /wobec której materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ wspólnym z T. S. (1) ukryciu ich w przerobionym zbiorniku gazowym samochodu V. (...), a następnie poleceniu T. S. (1) przewiezienia ich z Holandii do Wielkiej Brytanii, T. S. (1) na polecenie A. G. (2) przekazał je innej ustalonej osobie /wobec której materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ celem ich sprzedaży, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XV.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. XX oskarżenia z tym ustaleniem, iż został on popełniony w Holandii oraz w Polsce oraz ustala, że konopie dostarczyła inna ustalona osoba, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XVI.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. XXI oskarżenia z tym ustaleniem, iż został on popełniony w drugiej połowie 2008 r, oskarżony działał w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, nadto kierował wykonaniem czynu zabronionego przez oskarżonych w niniejszej sprawie T. S. (1) i S. G. oraz inną ustaloną osobę, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 299 § 1 i 5 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XVII.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. XXII oskarżenia z tym ustaleniem, iż został on popełniony w Holandii oraz w Polsce, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XVIII.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. XXIII oskarżenia z tym ustaleniem, iż został on popełniony w Holandii i Polsce, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 55 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r. z późn zm.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go, zaś przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk na mocy art. 55 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności oraz 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 30 (dwadzieścia) złotych,

XIX.  na mocy art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) orzekł od oskarżonego A. G. (2) na rzecz Poradni (...) i Uzależnień MONAR w G. za czyn z pkt. XXXIII nawiązkę w kwocie 500 (pięćset) złotych,

XX.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. XXIV oskarżenia z tym ustaleniem, iż został on popełniony w Holandii i w Polsce, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XXI.  oskarżonego A. G. (2) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XXV oskarżenia uznał za winnego tego, że na początku 2009 roku, w Holandii oraz w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1) polegającego na uczestnictwie w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 9500 gramów, w ten sposób, że po uprzednim zorganizowaniu dostawy tych konopi T. S. (1), poleceniu mu ich przewiezienia z Holandii do Wielkiej Brytanii, polecił T. S. (1) przekazanie ich na terenie Wielkiej Brytanii innej ustalonej osobie /wobec której materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ celem ich sprzedaży, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29.07.2005 r. (w brzmieniu nadanym ustawą Dz.U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XXII.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt XXVI z tym ustaleniem, iż oskarżony kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1) i Ł. G. (1) oraz inną ustaloną osobę, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 299 § 1 i 5 kk w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XXIII.  oskarżonego A. G. (2) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XXVII oskarżenia uznał za winnego tego, że na początku 2009 roku, w Holandii i Wielkiej Brytanii działając wbrew przepisom ustawy, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1), polegającego na uczestnictwie w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 9500 gramów, w ten sposób, że po uprzednim spowodowaniu dostarczenia tych konopi T. S. (1), poleceniu T. S. (1) przewiezienia ich z Holandii do Wielkiej Brytanii, polecił mu przekazanie ich na terenie Wielkiej Brytanii innej ustalonej osobie /wobec której materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ celem ich sprzedaży, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XXIV.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. XXVIII z tym ustaleniem, iż oskarżony kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1) i Ł. G. (1) oraz inną ustaloną osobę, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 299 § 1 i 5 kk w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XXV.  oskarżonego A. G. (2) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XXX oskarżenia uznał za winnego tego, że w pierwszej połowie 2009 roku, w Holandii i Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z T. S. (1), Ł. G. (1) i D. S. oraz z inną ustaloną osobą /wobec której materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 20 kilogramów, w ten sposób, że po uprzednim dostarczeniu konopi przez inną ustaloną osobę, wespół z T. S. (1), Ł. G. (1) i D. S., w Z., w Holandii, zapakowaniu wyżej wskazanej ilości środka odurzającego do puszek po owocach, przewiezieniu przez D. S. tych konopi z Holandii do Wielkiej Brytanii, D. S. przekazał je innej ustalonej osobie /wobec której materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ celem ich sprzedaży, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XXVI.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynów zarzuconych mu w pkt. XXXI i XXXII, z tym ustaleniem odnośnie czynu z pkt. XXXII, iż T. S. (1) nie mniej niż 1.000 gramów suszu konopi innych niż włókniste po ich przewiezieniu do Polski przekazał A. G. (2), zaś 5.000 gramów wskazanego suszu, na polecenie A. G. (2) przekazał R. B., czyny te kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) i za to skazał go,

XXVII.  oskarżonego A. G. (2) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XXXIII oskarżenia uznał za winnego tego, że w czerwcu 2009 roku, w G. oraz w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1), polegającego na uczestnictwie w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 8000 gramów, w ten sposób, że po odebraniu tych konopi przez T. S. (1) od K. W., przewiezieniu ich przez T. S. (1) z Holandii do Wielkiej Brytanii, polecił mu ich przekazanie na terenie Wielkiej Brytanii innej ustalonej osobie /wobec której materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ celem ich sprzedaży, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XXVIII.  oskarżonego A. G. (2) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XXXIV oskarżenia uznał za winnego tego, że w drugiej połowie 2009 roku, w G. oraz w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1), polegającego na uczestnictwie w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 6000 gramów, w ten sposób, że po odebraniu tych konopi przez T. S. (1) od K. W., przewiezieniu ich przez T. S. (1) z Holandii do Wielkiej Brytanii, polecił mu ich przekazanie na terenie Wielkiej Brytanii innej ustalonej osobie /wobec której materiały wyłączono do odrębnego postępowania/ celem ich sprzedaży, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XXIX.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. XXXV, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm.) i za to skazał go,

XXX.  oskarżonego A. G. (2) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. XXXVI z tym ustaleniem, iż oskarżony kierował wykonaniem czynu zabronionego przez T. S. (1) oraz inną ustaloną osobę, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 299 § 1 i 5 kk i za to skazał go,

XXXI.  uznając, iż czyny z pkt. I-XV, XVII, XXIX i XXX zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, art. 4 § 1 kk oraz art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt. 4 kk, na mocy art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył oskarżonemu A. G. (2) karę 360 (trzysta sześćdziesiąt) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 30 (trzydzieści) złotych,

XXXII.  na mocy art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) orzekł od oskarżonego A. G. (2) na rzecz Poradni (...) i Uzależnień MONAR w G. za czyny z pkt. I-XV, XVII, XXIX i XXX nawiązkę w kwocie 30.000 (trzydzieści tysięcy) złotych,

XXXIII.  uznając, iż czyny z pkt. XIX, XXII, XXV, XXVII, XXXIII i XXXIV zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, art. 4 § 1 kk oraz art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt. 4 kk, na mocy art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył oskarżonemu A. G. (2) karę 300 (trzysta) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 30 (trzydzieści) złotych,

XXXIV.  na mocy art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) orzekł od oskarżonego A. G. (2) na rzecz Poradni (...) i Uzależnień MONAR w G. za czyny z pkt. XIX, XXII, XXV, XXVII, XXXIII i XXXIV nawiązkę w kwocie 4.000 (cztery tysiące) złotych,

XXXV.  uznając, iż czyny z pkt. XX, XXIV, XXXI, XXXII i XXXV zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, art. 4 § 1 kk oraz art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt. 2 kk, na mocy art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył oskarżonemu A. G. (2) karę 2 (dwa) lata i 11 (jedenaście) miesięcy pozbawienia wolności oraz 300 (trzysta) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 30 (trzydzieści) złotych,

XXXVI.  na mocy art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) orzekł od oskarżonego A. G. (2) na rzecz Poradni (...) i Uzależnień MONAR w G. za czyny z pkt. XX, XXIV, XXXI, XXXII i XXXV nawiązkę w kwocie 4.000 (cztery tysiące) złotych,

XXXVII.  uznając, iż czyny z pkt. XVIII, XXI, XXVI, XXVIII i XXXVI zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, art. 4 § 1 kk oraz art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt. 3 kk, na mocy art. 299 § 5 kk w zw. z art. 33 § 1, 2 i 3 kk wymierzył oskarżonemu A. G. (2) karę 11 (jedenaście) miesięcy pozbawienia wolności oraz 300 (trzysta) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 30 (trzydzieści) złotych,

XXXVIII.  na mocy art. 86 § 1 i 2 kk i art. 91 § 2 kk przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk połączył orzeczone wyżej jednostkowe kary pozbawienia wolności i grzywny i wymierzył oskarżonemu A. G. (2) karę łączną 4 (cztery) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności oraz 540 (pięćset czterdzieści) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 30 (trzydzieści) złotych.

Kolejno, w punktach:

XXXIX.  oskarżonego Ł. G. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. XXXVII z tym ustaleniem, że: z jego opisu wyeliminował zwrot: „o przeciwdziałaniu narkomanii”, nadto, że oskarżony udzielił pomocy A. G. (2) w nabyciu środka odurzającego od innej ustalonej osoby, czyn ten kwalifikuje z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to na mocy wskazanych przepisów skazał go, zaś przy zastosowaniu art. 19 § 1 kk i art. 4 § 1 kk, na mocy art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności oraz 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 30 (trzydzieści) złotych,

XL.  na mocy art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) orzekł od oskarżonego Ł. G. (1) na rzecz Poradni (...) i Uzależnień MONAR w G. za czyn z pkt. XXXVII nawiązkę w kwocie 500 (pięćset) złotych,

XLI.  oskarżonego Ł. G. (1) uznał za winnego popełnienia czynów zarzuconych mu w pkt. XXXVIII, XXXIX, XL, XLI, XLII, XLVI z tym ustaleniem, iż z ich opisów wyeliminował zwrot: „o przeciwdziałaniu narkomanii”, odnośnie czynu z pkt. XXXVIII ustalił, że oskarżony nabył środek odurzający od innej ustalonej osoby, odnośnie czynów z pkt. XL i XLI, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2), J. D. oraz innymi ustalonymi osobami i dodatkowo odnośnie czynu z pkt. XLI, że został on popełniony w drugiej połowie grudnia 2006 r., odnośnie czynu z pkt. XLII, że oskarżony nabył środki odurzające od J. D. działającego w porozumieniu z inną ustaloną osobą, czyny te kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XLII.  oskarżonego Ł. G. (1) uniewinnił od popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. XLIII,

XLIII.  oskarżonego Ł. G. (1) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XLIV oskarżenia uznał za winnego tego, że w pierwszej połowie 2007 roku, w P., w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2) oraz innymi osobami /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 7000 gramów, w ten sposób, że po uprzednim wespół z A. G. (2) i nieustalonym mężczyzną o imieniu P., zaproponowaniu nieustalonemu mężczyźnie o pseudonimie (...), wyjazdu po konopie do ustalonej osoby w Holandii, zorganizowaniu tego wyjazdu, nadzorowaniu przewozu, po przywiezieniu konopi do Wielkiej Brytanii, wraz z A. G. (2) i nieustalonym mężczyzną o imieniu P., odebrał je od nieustalonego mężczyzny o pseudonimie (...) celem ich sprzedaży, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XLIV.  oskarżonego Ł. G. (1) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XLV oskarżenia uznał za winnego tego, że w okresie od połowy 2007 roku, do listopada 2009 roku, w Holandii oraz w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2), T. J. i D. S. oraz z innymi ustalonymi osobami /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, w różnych konfiguracjach osobowych w odniesieniu do poszczególnych zdarzeń, wielokrotnie, nie mniej niż 20 razy, każdorazowo w ilości nie mniejszej niż 20 kilogramów, uczestniczył w obrocie znacznych ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 400 kilogramów, w ten sposób, że pomagał w ukryciu tych konopi w kole zapasowym samochodu ciężarowego oraz dostarczał na terenie Holandii zapakowane do przewozu koło, po czym po przewiezieniu przez T. J. do miejsca przeznaczenia konopi, na terenie Anglii, Ł. G. (1) a także inne osoby odbierali od T. J. to koło z ukrytymi w nim konopiami, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XLV.  oskarżonego Ł. G. (1) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XLVII oskarżenia uznał za winnego tego, że w drugiej połowie 2007 roku, w Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2) oraz innymi osobami /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 50 kilogramów, w ten sposób, że po uzgodnieniu przez A. G. (2) z nieustalonym mężczyzną narodowości holenderskiej sposobu dostawy i po ukryciu w samochodzie typu TIR, przez A. G. (2) i tego mężczyznę na terenie Holandii, wyżej wskazanej ilości środka odurzającego, wespół z inną ustaloną osobą odebrał te konopie na terenie Wielkiej Brytanii, po czym wraz z tą osobą zbył te konopie nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XLVI.  oskarżonego Ł. G. (1) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XLVIII uznał za winnego tego, że w okresie od około października 2007 roku, do listopada 2009 roku, w Holandii i Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2) i D. S. oraz z innymi ustalonymi osobami /wobec których materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, w różnych konfiguracjach osobowych w odniesieniu do poszczególnych zdarzeń, wielokrotnie, nie mniej niż 15 razy, każdorazowo w ilości nie mniejszej niż 8 kilogramów, uczestniczył w obrocie znacznych ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 120 kilogramów, w ten sposób, że pomagał w ukryciu tych konopi do zbiornika na gaz samochodu osobowego na terenie Holandii, pomagał w wypakowaniu ich z tego zbiornika po ich przewiezieniu do Anglii a także w celu dalszej sprzedaży odbierał ten środek odurzający od D. S. po wykonaniu przewozu do miejsca przeznaczenia, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XLVII.  oskarżonego Ł. G. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. XLIX z tym ustaleniem, iż oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2), T. S. (1) oraz inną ustaloną osobą, czyn ten kwalifikuje z art. 299 § 1 i 5 kk w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

XLVIII.  oskarżonego Ł. G. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. L, który kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) i za to skazał go,

XLIX.  oskarżonego Ł. G. (1) uznał za winnego popełnienia czynów zarzuconych mu w pkt. LI i LII z tym ustaleniem, iż oskarżony działał na polecenie A. G. (2) wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, czyny te kwalifikuje z art. 299 § 1 i 5 kk i za to skazał go,

L.  oskarżonego Ł. G. (1) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. LIII uznał za winnego tego, że w pierwszej połowie 2009 roku, w Holandii i Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z A. G. (2), T. S. (1) i D. S. oraz z inną ustaloną osobą /wobec której materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, uczestniczył w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 20 kilogramów, w ten sposób, że po dostarczeniu konopi przez ustaloną osobę, wespół z T. S. (1), A. G. (2) i D. S., w Z., w Holandii, zapakowaniu wyżej wskazanej ilości środka odurzającego do puszek po owocach, przewiezieniu przez D. S. tych konopi z Holandii do Wielkiej Brytanii, D. S. przekazał je innej ustalonej osobie celem ich sprzedaży, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

LI.  oskarżonego Ł. G. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. LIV i za to na mocy art. 276 kk skazał go na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

LII.  oskarżonego Ł. G. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. LV z tym ustaleniem, iż stanowi on wypadek mniejszej wagi, czyn ten kwalifikuje z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r. z późn. zm.) i za to na mocy art. 62 ust. 3 cyt. ustawy skazał go na karę 1 (jeden) miesiąca pozbawienia wolności,

LIII.  uznając, iż czyny z pkt. XXXVIII, XXXIX, XL, XLI, XLII, XLIV, XLV, XLVI, XLVII, XLVIII, L i LIII zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, art. 4 § 1 kk, na mocy art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179 poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył oskarżonemu Ł. G. (1) karę 5 (pięć) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności pozbawienia wolności oraz 340 (trzysta czterdzieści) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 30 (trzydzieści) złotych,

LIV.  na mocy art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) orzekł od oskarżonego Ł. G. (1) na rzecz Poradni (...) i Uzależnień MONAR w G. za czyny z pkt. XXXVIII, XXXIX, XL, XLI, XLII, XLIV, XLV, XLVI, XLVII, XLVIII, L i LIII nawiązkę w kwocie 20.000 (dwadzieścia tysięcy) złotych,

LV.  uznając, iż czyny z pkt. XLIX, LI i LII zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, art. 4 § 1 kk, na mocy art. 299 § 5 kk w zw. z art. 33 § 1, 2 i 3 kk skazał oskarżonego Ł. G. (1) na karę 2 (dwa) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności oraz 250 (dwieście pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 30 (trzydzieści) złotych,

LVI.  na mocy art. 86 § 1 i 2 kk i art. 91 § 2 kk przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk połączył orzeczone wyżej jednostkowe kary pozbawienia wolności i grzywny i wymierzył oskarżonemu Ł. G. (1) karę łączną 7 (siedem) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności oraz 540 (pięćset czterdzieści) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 30 (trzydzieści) złotych.

W stosunku do K. W. Sąd Okręgowy w Gdańsku w punktach:

C.  oskarżonego K. W. w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XCII uznał za winnego tego, że w czerwcu 2009 roku, w Holandii i Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z T. S. (1), uczestniczył w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 8000 gramów, w ten sposób, że po przekazaniu przez K. W. w miejscowości E. w Holandii T. S. (1) wyżej wskazanej ilości środka odurzającego, ukryciu go przez T. S. (1) w zbiorniku samochodu osobowego, a następnie przewiezieniu do Wielkiej Brytanii, T. S. (1) w miejscowości Y. w Wielkiej Brytanii przekazał go celem sprzedaży innej ustalonej osobie /wobec której materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.), w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

CI. oskarżonego K. W. w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. XCIII uznał za winnego tego, że w drugiej połowie 2009 roku, w Holandii i Wielkiej Brytanii, działając wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z T. S. (1), uczestniczył w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 6000 gramów, w ten sposób, że po przekazaniu przez K. W. w miejscowości E. w Holandii T. S. (1) wyżej wskazanej ilości środka odurzającego, ukryciu go przez T. S. (1) w zbiorniku samochodu osobowego, a następnie przewiezieniu do Wielkiej Brytanii, T. S. (1) przekazał go celem sprzedaży innej ustalonej osobie /wobec której materiały wyłączono do odrębnego postępowania/, czyn ten kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.), w zw. z art. 109 kk i za to skazał go,

CII.  uznając, iż czynów z pkt. XCII i XCIII oskarżony K. W. dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk i art. 4 § 1 kk, na mocy art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył mu karę 2 (dwa) lat pozbawienia wolności oraz 250 (dwieście pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 30 (trzydzieści) złotych,

CIII.  na mocy art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. nr 179, poz. 1485 z 2005 r.) orzekł od oskarżonego K. W. na rzecz Poradni (...) i Uzależnień MONAR w G. za czyny z pkt. XCII i XCIII nawiązkę w kwocie 2.000 (dwa tysiące) złotych.

(dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku w sprawie XIV K 293/11, k. 818-865)

Od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 26 maja 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt XIV K 293/11 Prokuratura Apelacyjna w Gdańsku wywiodła apelację. Wyrok zaskarżony został na niekorzyść oskarżonych w części dotyczącej rozstrzygnięcia o środku karnym. Prokurator wniósł o orzeczenie środka karnego w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstw określonych w art. 55 i 56 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w oparciu o przepis art. 45 § 1 k.k. wobec: A. G. (2) – kwoty 12.682.500,00 zł, Ł. G. (1) – kwoty 10.383.750,00 zł, K. W. – kwoty 210.000,00 zł. Nadto, wniesiono o orzeczenie środka karnego w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstw określonych w art. 299 § 1 i 5 k.k. wobec: A. G. (2) – kwoty 1.165.523,00 zł, Ł. G. (1) – kwoty 443.940,00 zł.

W uzasadnieniu apelacji prokurator powoływał się na obligatoryjny charakter orzeczenia przez Sąd środka karnego w postaci przepadku korzyści lub równowartości korzyści osiągniętej z przestępstwa, co wynika zarówno z art. 45 § 1 k.k. jak i z art. 299 § 7 k.k. Zdaniem skarżącego, Sąd, który dokonał ustaleń faktycznych w zakresie korzyści majątkowych osiągniętych przez oskarżonych, winien przyjąć najmniejszą wartość osiągniętego przychodu i orzec środek karny, o którym mowa w art. 45 § 1 k.k. Nadto, wobec oskarżonych, którzy dopuścili się przestępstw określonych w art. 299 k.k. Sąd zobligowany był do orzeczenia przepadku korzyści majątkowej lub ich równowartości na podstawie art. 299 § 7 k.k. Prokurator powołał się przy tym na orzecznictwo, m. in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku w sprawie II AKa 131/12. Zdaniem skarżącego, kwota korzyści majątkowej podlegająca przepadkowi winna być oszacowana na podstawie finalnej wartości marihuany, zbywanej przez oskarżonych na terenie Wielkiej Brytanii.

(dowód: apelacja Prokuratury Apelacyjnej w Gdańsku, k. 866-873)

Sąd Apelacyjny w Gdańsku w sprawie o sygnaturze akt II AKa 383/15 wyrokiem z dnia 13 kwietnia 2016 roku uchylił zaskarżony wyrok w części dotyczącej środków karnych w stosunku do K. W., A. G. (2) i Ł. G. (1) i przekazał sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Gdańsku.

W uzasadnieniu wyroku Sąd Apelacyjny w Gdańsku, odnośnie apelacji Prokuratury Apelacyjnej w Gdańsku, co do zasady podzielił stanowisko oskarżyciela publicznego, że zaskarżony wyrok dotknięty jest obrazą przepisów prawa materialnego polegającą na nie orzeczeniu środka karnego w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowych osiągniętych przez oskarżonych z popełnionych przestępstw. Podkreślono jednak, że obraza ta dotyczy wyłącznie przepisu art. 45 § 1 k.k. Sąd odwoławczy podzielił stanowisko Sądu Okręgowego w Gdańsku, że przy współsprawstwie i jednej korzyści majątkowej, orzekając wobec sprawców przepadek równowartości takiej korzyści, należy ją dzielić, a nie mnożyć przez liczbę współsprawców, ponieważ prowadziłoby to do niczym nieuzasadnionego zwielokrotnienia korzyści. Korzyści majątkowej w rozumieniu art. 45 § 1 k.k. nie można utożsamiać z „czystym dochodem” uwzględniającym wydatki poniesione przez sprawcę przy popełnieniu danego przestępstwa. Owe wydatki poczynione na uzyskanie przedmiotu pochodzącego z przestępstwa także mieszczą się w równowartości korzyści osiągniętej z przestępstwa w rozumieniu art. 45 § 1 k.k.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku wskazał, że przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe pozwoliło na określenie roli poszczególnych oskarżonych, możliwe było zatem ustalenie także korzyści jakie z pewnością osiągnięte zostały przez poszczególnych sprawców. Wyjątkiem byli tylko oskarżeni K. W., A. G. (2) i Ł. G. (1), co do których, zdaniem sądu odwoławczego, jako równowartość korzyści osiągniętej z popełnienia przestępstwa przyjąć należałoby ekwiwalent pieniężny odpowiadający kwocie uzyskanej ze zbycia narkotyków w ilości określonej w poszczególnych przypisanych oskarżonym czynach. Trudno przy tym zająć stanowisko, że przepadek taki powinien zostać orzeczony w częściach równych, skoro okoliczności sprawy wskazują, że to A. G. (2) odnosił korzyści nieproporcjonalnie większe niż Ł. G. (1), wymaga to jednak bliższych ustaleń. Sąd odwoławczy zlecił, aby sąd ponownie rozpoznający sprawę w przedmiotowym zakresie dokonał ustaleń zmierzających do sprecyzowania korzyści uzyskanych przez każdego z oskarżonych, a służyć temu miała ponowna analiza zgromadzonych już dowodów, w tym wyjaśnień A. G. (2) i Ł. G. (1). Nadto, wskazano na konieczność przesłuchania w charakterze świadków D. S. i T. S. (1). A. G. (2) i Ł. G. (1) odmówili składania wyjaśnień przed Sądem I instancji, jednak nie wykluczono, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy wypowiedzą się co do poruszanej kwestii. W odniesieniu do środków karnych w postaci nawiązek, Sąd Apelacyjny podkreślił, że przy ustalaniu ich wysokości należy mieć na względzie także inne nałożone na sprawców obciążenia, w tym te wynikające z orzeczonego przepadku równowartości korzyści osiągniętej z popełnienia przestępstwa.

Sąd odwoławczy podkreślił, że w stosunku do K. W., materiał dowodowy wskazuje, iż traktować go należy jako pośrednika. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, sąd winien wypytać tego oskarżonego jaką dokładnie kwotę mu zapłacono –kwota ta stanowić ma równowartość korzyści odniesionej przez niego z popełnienia przestępstwa.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku podzielił stanowisko Sądu Najwyższego z dnia 26 sierpnia 2015 roku w sprawie V KK 20/15, gdzie wskazano, że w procesie dotyczącym zarzutu z art. 299 § 1 k.k. przedmiotem postępowania może być szersza działalność sprawcy przestępstwa bazowego, który dąży do udaremnienia lub znacznego utrudnienia stwierdzenia przestępnego pochodzenia korzyści mających postać dóbr wymienionych w tym przepisie, wygenerowanych pośrednio lub bezpośrednio z popełnienia czynu zabronionego. Także lokowanie środków pochodzących z czynu zabronionego stanowiącego przestępstwo bazowe może przynieść zysk będący korzyścią pochodzącą z tego czynu. Jeżeli się udowodni, że rozmiary korzyści sprawcy czynu z art. 299 § 1 k.k. były większe niż korzyść ustalona w toku postępowania o czyn jednostkowy, a jej przyrost przynajmniej w jakiejś części został uzyskany przy wykorzystaniu środków pochodzących z popełnienia czynu zabronionego, to istnienie przesłanki do niezależnego stosowania dyrektywy zawartej w art. 299 § 7 k.k. nie może budzić wątpliwości. Jednak pamiętać trzeba, że uzyskiwane ze sprzedaży marihuany funty zamieniane były na euro z przeznaczeniem na dalszy zakup marihuany w Holandii. Wracały zatem do obrotu i nie jest zatem tak, że rozmiary korzyści osiąganych z przestępstw z art. 299 § 1 k.k. były większe od osiąganych z przestępstw bazowych, tj. z przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

(dowód: wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w sprawie II AKa 383/15 wraz z uzasadnieniem, k. 874-1017)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania albowiem rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie oraz treść uzasadnienia wyroku są pochodną ustaleń sądu poczynionych w poprzednim postępowaniu. Specyfika wyroku wydawanego w postępowaniu ponownym w sytuacji prawomocności horyzontalnej orzeczenia o środkach karnych przekładać musi się również na kształt jego uzasadnienia.

Prawomocność horyzontalna ma miejsce wówczas, gdy w postępowaniu przeciwko oskarżonemu, dotyczącym jednego czynu, wyrok uprawomocnił się wyłącznie co do kwestii, która nie mogłaby stanowić samodzielnego przedmiotu postępowania. W przypadku prawomocności horyzontalnej zawsze prawomocne musi być orzeczenie co najmniej o winie, jako najdalej idące. Horyzontalnie prawomocne rozstrzygnięcie (np. orzeczenie o winie) wiąże sąd orzekający w dalszym postępowaniu. Sam fakt popełnienia przestępstwa nie może być już przedmiotem ustaleń i rozstrzygania z uwagi na moc wiążącą orzeczenia o winie wynikającą z przepisu art. 8 § 2 k.p.k. Zakres okoliczności, które mogą mieć jednocześnie znaczenie dla orzeczenia przepadku równowartości korzyści majątkowych jest więc stosunkowo wąski. Sąd orzekający w kwestii takiego przepadku uprawniony jest samodzielnie do dokonania ustaleń co do wartości przedmiotu lub korzyści, respektując jedynie ewentualne ustalenia istotne z punktu widzenia prawidłowości orzeczenia o winie. W tym „drugim” postępowaniu chodzi o inne aspekty odpowiedzialności niż te, o których już prawomocnie rozstrzygnięto ( por. Sławomir Steinborn, Prawomocność części orzeczenia w procesie karnym, LEX). Sąd, któremu przekazano sprawę do ponownego rozpoznania jest w zasadzie związany rozstrzygnięciem w kwestii winy, ustaleń faktycznych i wykładni prawa zawartymi w prawomocnej części wyroku. W ponownym postępowaniu sąd pierwszej instancji nie ma uprawnień do swobodnego czynienia od nowa ustaleń faktycznych poza granicami przekazania. Ciąży jednak na nim obowiązek uwzględnienia dowodów, które ujawnią się w ramach postępowania prowadzonego w zakresie kompetencji sądu ukształtowanej uchyleniem wyroku, o ile nowe fakty i dowody, które wyszły na światło dzienne dopiero po decyzji o przekazaniu sprawy, prowadzą do jednoznacznego wniosku, że poprzednie rozstrzygnięcie o przypisaniu oskarżonemu czynu oraz winie jest niesłuszne lub istnieją powody do umorzenia postepowania. Na tym jednak uprawnienia sądu pierwszej instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy w omawianej konfiguracji procesowej wyczerpują się ( por. Andrzej Zachuta, Horyzontalna – pozioma prawomocność przedmiotowej części wyroku, Prokuratura i Prawo 9, 2006, LEX).

Sąd Okręgowy w Gdańsku rozpoznający sprawę po raz pierwszy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, m.in. w odniesieniu do ilości narkotyków, w obrocie których brali udział skazani, czasu i miejsca popełnienia przestępstw, konfiguracji osób dokonujących poszczególnych czynów, za które w konsekwencji zostały skazanym wymierzone kary. Tymi ustaleniami faktycznymi sąd rozpoznający sprawę w niniejszym postepowaniu jest związany. Zadaniem Sądu było ustalenie dodatkowych informacji, niezbędnych do orzeczenia o środkach karnych, w tym również analiza zgromadzonych już dowodów pod kątem ustaleń zmierzających do sprecyzowania korzyści uzyskanych przez każdego ze skazanych oraz ich podziału między skazanymi.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku uchylił pierwotny wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku jedynie w części dotyczącej orzeczenia o środkach karnych i w tym tylko zakresie przekazał sprawę skazanych A. G. (2), Ł. G. (1), K. W. do ponownego rozpoznania, orzeczenie takie stworzyło stan prawomocności rozstrzygnięcia o winie i karze ww. oskarżonych. W takim układzie Sąd Okręgowy w Gdańsku mógł rozpoznawać sprawę jedynie w granicach przekazania, a więc jedynie w zakresie środków karnych. Mając na uwadze, iż zgodnie z art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. uzasadnienie powinno zawierać wskazanie, jakie fakty sąd uznał za udowodnione lub nie udowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych, Sąd powinien poczynić w uzasadnieniu ustalenia faktyczne, na których oparł swoje orzeczenie o środkach karnych. Wprawdzie również okoliczności faktyczne dotyczące czynu mają znaczenie dla orzeczenia o środkach karnych, jednak nie ma potrzeby, aby sąd w tym zakresie zawierał w uzasadnieniu tak szczegółowe ustalenia, jak w przypadku orzeczenia o winie i karze. Należy jednak przedstawić, jakie okoliczności sąd uznał za mające wpływ na wymiar środków karnych oraz dokonać w tym zakresie oceny dowodów, na podstawie których te ustalenia poczynił. Tylko w zakresie w jakim sąd I instancji uznaje, że związany jest ustaleniami faktycznymi leżącymi u podstawy horyzontalnie prawomocnego orzeczenia o winie i karze, wystarczające jest wskazanie tych ustaleń i odesłanie do uzasadnienia pierwotnego wyroku, jako źródła tych ustaleń. W tym zakresie sąd nie musi dokonywać w uzasadnieniu oceny dowodów, skoro ma obowiązek przejąć te ustalenia bez ich weryfikacji ( zob. S. Steinborn. Prawomocność części orzeczenia w procesie karnym. Lex 2011, rozdz. VI.2.6). W konsekwencji przedstawić należało w zwięzły sposób ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Okręgowy rozpoznający sprawę po raz pierwszy w zakresie w jakim sprawa ponownie była rozpoznawana przed sądem I instancji oraz dodatkowe własne ustalenia w tym zakresie, skupiając się na ocenie tych okoliczności i tych dowodów, które miały znaczenie dla rozstrzygnięcia.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny:

Z ustaleń wydanego w postępowaniu karnym podczas pierwszego rozpoznania sprawy wyroku skazującego i uzasadnienia do wyroku wynika, że:

W zakresie zarzutu I oskarżenia A. G. (2) i zarzutu XXXVII oskarżenia Ł. G. (1):

W drugiej połowie 2006 r., po wakacjach, przyjechał do miejscowości B. w Anglii oskarżony Ł. G. (1) ps. (...). W tym czasie w miejscowości B. przebywał już jego znajomy oskarżony A. G. (2) ps. (...) vel (...). Ponieważ obaj palili marihuanę, wspólnie zaczęli się zastanawiać od kogo można by było ją kupować. Ł. G. (1) wyjawił A. G. (2), że w B. mieszka P. o imieniu J. i ps. (...)(J. K.), do którego chodzą „palić”. Obaj pojechali do (...), który sprzedał im niewielką ilość marihuany, którą A. G. (2) następnie poczęstował w B. znajomych. Ponieważ okazało się, że „trawa” jest dobrej jakości i był na nią zbyt, Ł. G. (1) miał się dowiedzieć, czy (...) ma na sprzedaż jej większe ilości. Gdy okazało się, że tak, A. G. (2) i Ł. G. (1) pojechali do „G. i kupili tzw. gruszkę, czyli pakunek o wadze 250 gram, za co zapłacili niecałe 1000 funtów. A. G. (2) przywiózł te narkotyki do B. i po korzystnej cenie sprzedał w ciągu jednego dnia. A. G. (2) zadzwonił ponownie do Ł. G. (1) by dowiedzieć się czy można jeszcze kupić marihuanę od (...), lecz okazało się, że następna dostawa będzie za miesiąc. Oczekując na dostawę, oskarżony zebrał zamówienia na 3-4 „gruszki”.

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 344-348, częściowo wyjaśnienia Ł. G. (1) k. 559-562)

W zakresie zarzutu II oskarżenia A. G. (2):

Po miesiącu, gdy przyszła dostawa, A. G. (2) już sam pojechał do (...), od którego kupił 3 lub 4 „gruszki” po 250 gram każda, tj. nie mniej niż 750 gramów marihuany, a niewykluczone, że nawet 1000 gramów. Również i ta marihuana została sprzedana przez A. G. (2) nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii.

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 344-348)

W zakresie zarzutu III oskarżenia A. G. (2) i zarzutu XXXVIII oskarżenia Ł. G. (1):

Ponieważ w tym czasie A. G. (2) mieszkał w B. sam, przed urodzinami Ł. G. (1) - 28.08.2006 r. zaproponował Ł. G. (1) by ten przeprowadził się do niego. Załatwił mu też pracę w fabryce, gdzie sam pracował. Od tego czasu oskarżeni zaczęli wspólnie handlować marihuaną. Wspólnie zbierali zamówienia na marihuanę od mieszkających w B. P., L., Pakistańczyków, T., którzy wykładali swoje pieniądze. A. G. (2) i Ł. G. (1) ponownie razem pojechali do B. i ponownie kupili od J. K. ps. (...) marihuanę, tym razem w ilości 3.000 gramów, którą sprzedali nieustalonym osobom na terenie Wielkiej Brytanii.

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 344-348)

W zakresie zarzutu IV oskarżenia A. G. (2) i zarzutu XXXIX oskarżenia Ł. G. (1):

Po udanych pierwszych transakcjach (trzech A. G. (2), a dwóch Ł. G. (1)), wśród kontrahentów oskarżonych zrobił się duży popyt na marihuanę nabywaną od J. K.. Zważywszy, iż A. G. (2) i Ł. G. (1) nie mieli pieniędzy by zakupić jednorazowo większą jej ilość a (...) nie chciał dawać jej na kredyt, zaproponowali (...) by jego dostawcy przyjechali do B., a oni w jeden dzień sprzedadzą cały ich „towar”. Przez jakiś czas trwały negocjacje w tej sprawie, gdyż J. K. w imieniu dostawców wymagał, aby rozpakowanie samochodu odbywało się w bezpiecznym garażu, oraz by nikt nie mógł zobaczyć dostawców. Jedyną osobą, która mogła być widziana, miał być J. K..

Po osiągnięciu porozumienia pomiędzy A. G. (2) a J. K., co miało miejsce już po urodzinach Ł. G. (1), tj. po 28 sierpnia 2006 r. przyjechał samochód z dostawą marihuany. Kierowcy przyjechali zielonym O. (...), którą zaparkowali w garażu przy wynajmowanym przez A. G. (2) i Ł. G. (1) domu w B.. W garażu marihuana została wypakowana i przyniesiona w sportowej torbie, w której znajdowało się co najmniej 7 kg tego narkotyku. W przeciągu 2 godzin A. G. (2) i Ł. G. (1) sprzedali z zyskiem całą marihuanę swoim znajomym.

A. G. (2) i Ł. G. (1) zaproponowali (...) by marihuanę sprzedawał im taniej. Ustalili, iż będą kupować kilogram marihuany za 2.900-3000 funtów, zobowiązując się jednocześnie kupić samochód na angielskich numerach rejestracyjnych aby kierowcy mogli nim dla nich jeździć.

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 344-348, wyjaśnienia J. D. k. 1511-1512)

W zakresie zarzutu V oskarżenia A. G. (2) i zarzutu XL oskarżenia Ł. G. (1):

W Holandii J. D. i R. P. pojechali pod wskazany im przez J. K. adres w E., gdzie w garażu, wspólnie zapakowali pakunki z marihuaną do przerobionego zbiornika na gaz zielonego O. (...), po czym pojechali do Anglii.

Marihuana, tak jak poprzednio była przeznaczona dla (...), jednak w L. J. K. poinformował J. D., że marihuanę tę zawiozą do B. do jego znajomego, tj. do A. G. (2). Następnie we trzech udali się do B., gdzie w garażu wynajmowanego przez A. G. (2) i Ł. G. (1) domu, J. D. wypakował marihuanę i przekazał torbę z jej zawartością w ilości nie mniejszej niż 7 kg A. G. (2). Następnie A. G. (2) i Ł. G. (1) wspólnie sprzedali całą dostawę marihuany w jeden dzień nieustalonym osobom.

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 344-348, wyjaśnienia J. D. k. 1511-1512)

W zakresie zarzutu VI oskarżenia A. G. (2) i zarzutu XLI oskarżenia Ł. G. (1):

Po tej dostawie, w grudniu 2006 r. A. G. (2) i Ł. G. (1) przeprowadzi się do P., gdzie także wynajęli dom. W II połowie grudnia 2006 r. przed Świętami Bożego Narodzenia, po raz trzeci kierowcy przyjechali, tym razem do P., z marihuaną w ilości około 7 kg.

J. D. wraz z R. P., tak jak poprzednio odebrali marihuanę w tym samym garażu w E., po czym na polecenie (...) zawieźli ją zielonym O. (...) do A. G. (2) do P. w Anglii. Tam w garażu rozpakowali zbiornik i przekazali marihuanę A. G. (2), którą następnie ten wraz z Ł. G. (1) sprzedał w jeden dzień.

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 344-348, wyjaśnienia J. D. k. 1511-1512)

W zakresie zarzutu VII oskarżenia A. G. (2) i zarzutu XLII oskarżenia Ł. G. (1):

Na początku stycznia 2007 r. (przed urodzinami A. G. (2) 14 stycznia 2007 r.) J. D. na polecenie A. G. (2) w E. w Holandii przed tym samym co zwykle garażem, odebrał od M. S. ps. (...) vel (...), (...), torbę z marihuaną w ilości co najmniej 7 kg, spakowaną tak jak poprzednio w pakiety po 250 gramów. J. D. osobiście ukrył pakunki z marihuaną w przerobionym zbiorniku gazowym zielonego V. (...), po czym sam, bez udziału R. P., przewiózł marihuanę z Holandii do P. w Wielkiej Brytanii, gdzie przekazał ją A. G. (2). Marihuanę tę A. G. (2) i Ł. G. (1) wspólnie sprzedali wśród znajomych.

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 344-348 wyjaśnienia J. D. k. 1511-1512)

W zakresie zarzutu VIII oskarżenia A. G. (2):

Następna dostawa realizowana przez J. D., była niemalże identyczna z poprzednią. Pakunki z marihuaną, łącznie nie mniej niż 7 kg. J. D. otrzymał od M. S., ukrył je w przerobionym zbiorniku V. (...) i sam bez udziału innych osób, przewiózł tę marihuanę z Holandii do Wielkiej Brytanii, gdzie w P. przekazał ją A. G. (2). Nie ustalono udziału w tym zdarzeniu Ł. G. (1).

(dowód: wyjaśnienia J. D. k. 1511-1512)

W zakresie zarzutu IX oskarżenia A. G. (2):

Następna dostawa konopi z Holandii do Wielkiej Brytanii, nie dotarła już do A. G. (2). J. D. przewoził wówczas, razem z R. P., na zamówienie wyłącznie A. G. (2), samochodem V. (...), koloru zielonego, stanowiącym własność A. G. (2), tę samą co zwykle ilość marihuany tj. nie mniej jak 7 kg. Marihuanę w takich samych paczkach J. D. i R. P. odebrali w E. w Holandii od M. S. oraz nieustalonego mężczyzny narodowości holenderskiej. Po jej zapakowaniu do zbiornika gazowego V. (...), J. D. i R. P. udali się celem przekroczenia granicy na przejście promowe. Marihuana ta miała być dostarczona do A. G. (2), w celu jej dalszej dystrybucji, co jednak nie nastąpiło. Dostawa ta nie doszła do skutku, bowiem po wjechaniu na terytorium Wielkiej Brytanii w dniu 20 stycznia 2007 r. obaj kierowcy, to jest J. D. i R. P., zostali aresztowani.

(dowód: wyjaśnienia J. D. k. 1511-1512, k. 4891-4894, wyjaśnienia A. G. (2) k. 344-348)

W zakresie zarzutu X oskarżenia A. G. (2) i zarzutu XLIV oskarżenia Ł. G. (1):

Poszukując kierowców, którzy mogliby wozić marihuanę z Holandii do Wielkiej Brytanii, A. G. (2) i Ł. G. (1) za pośrednictwem znajomego S., w pierwszej połowie 2007 r., poznali nieustalonego mężczyznę o ps. (...) pochodzącego z D., któremu zaproponowali współudział w przemycie marihuany. Kupili też zielonego O. (...), do którego to pojazdu w Polsce została zamontowana instalacja gazowa ze skrytką. Gdy M. S. poinformował, że samochód jest już gotowy do przemytu i znajduje się w E., (...) poleciał do Holandii i zielonym O. (...), w przerobionym zbiorniku gazowym pojazdu, przywiózł do Wielkiej Brytanii nie mniej niż 7 kilogramów marihuany. Narkotyki te, jak poprzednio, zostały sprzedane na terenie Wielkiej Brytanii nieustalonym osobom przez A. G. (2) i Ł. G. (1).

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 344-348, 349-352)

W zakresie zarzutu XI i XXIX oskarżenia A. G. (2) i zarzutu XLV oskarżenia Ł. G. (1):

W okresie od połowy 2007 roku, do listopada 2009 roku, T. J. przewiózł z Holandii do Wielkiej Brytanii nie mniej niż 400 kilogramów suszu marihuany. Na tę ilość składa się, co najmniej, 20 transportów, a w każdym z nich T. J. przewiózł nie mniej niż 20 kilogramów marihuany. W proceder przemytu marihuany z udziałem T. J., byli zaangażowani wszyscy, to jest A. G. (2), M. S., Ł. G. (1), D. S. i P. P. (2), a incydentalnie także T. S. (1) i R. B.. Marihuanę w Holandii „załatwiał” M. S.. Następnie, w Holandii, A. G. (2) z M. S. ukrywali ją do koła zapasowego samochodu ciężarowego. W zależności od tego, czy Ł. G. (1) i D. S. przebywali w Holandii, czy w Anglii, to pomagali w pakowaniu lub rozpakowywaniu koła z marihuaną, zajmowali się dostarczaniem tego koła do T. J., w celu przewiezienia konopi z Holandii do Wielkiej Brytanii, bądź też odbierali od niego koło z zawartością marihuany, po jej przywiezieniu do Wielkiej Brytanii.

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 335-338, k. 349-352, k. 501-506 k. 603-606 częściowo wyjaśnienia T. J. k. 1508-1510, częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. B. k. 1518-1525, częściowo wyjaśnienia oskarżonego Ł. G. (1) k. 559-562, k. 599-602, częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. S. k. 1291-1309)

W zakresie zarzutu XII oskarżenia A. G. (2) i zarzutu XLVI oskarżenia Ł. G. (1):

Latem 2007 roku, po przywiezieniu marihuany do Anglii, kierowca zatelefonował do A. G. (2), który razem z Ł. G. (1) i z nieustalonym mężczyzną o imieniu P. pojechał na wskazany przez kierowcę parking i ze schowka na palety ciężarówki typu TIR, wyjął torbę z zawartością 50 kilogramów marihuany zapakowanej w kilogramowe paczki. Marihuana ta została bardzo szybko sprzedana na terenie Wielkiej Brytanii, przez A. G. (2) i Ł. G. (1), między innymi P. P. (2). W związku z tą dostawą doszło do nawiązania ścisłej współpracy z P. P. (2), który był ich drobnym odbiorcą jeszcze za czasów zamieszkiwania w B.. P. zadeklarował, że jeśli cena marihuany zostanie obniżona do 3.200,00 funtów brytyjskich za kilogram, to może zostać wyłącznym odbiorcą marihuany od A. G. (2) i Ł. G. (1), co zminimalizuje ryzyko dekonspiracji. Propozycja została zaakceptowana przez Holendra oraz M. S., którzy zaproponowali sprzedaż po 3.000 euro za 1 kg.

( dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 335-338)

W zakresie zarzutu XIII oskarżenia A. G. (2) i zarzutu XLVII oskarżenia Ł. G. (1):

Po udanym pierwszym transporcie 50 kilogramów marihuany z Holandii do Wielkiej Brytanii, w drugiej połowie 2007 roku, po sierpniu, doszło do drugiej dostawy 50 kilogramów suszu konopi innych niż włókniste z Holandii do Wielkiej Brytanii. Realizacja tego przedsięwzięcia była podobna do realizacji pierwszej dostawy, jednak A. G. (2), a szczególnie Ł. G. (1), znacznie bardziej aktywnie uczestniczyli w realizacji tego przewozu. O ile podczas pierwszej dostawy rola Ł. G. (1) ograniczała się jedynie do odbiorcy i dystrybutora środków odurzających, o tyle podczas tej dostawy Ł. G. (1) był współudziałowcem i współorganizatorem tego przedsięwzięcia. A. G. (2) pojechał z Anglii do E. w Holandii i osobiście pomógł holenderskiemu kierowcy zapakować tę marihuanę do skrytki w samochodzie typu TIR. Następnie, po zapakowaniu marihuany, A. G. (2) pozostał w Holandii, a nieustalony mężczyzna narodowości holenderskiej przewiózł 50 kilogramów suszu konopi innych niż włókniste do Wielkiej Brytanii, które zostały od niego odebrane i sprzedana na terenie Wielkiej Brytanii, przez Ł. G. (1) i P. P. (2).

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 335-338)

W zakresie zarzutu XIV oskarżenia A. G. (2):

W drugiej połowie 2007 roku, w E. w Holandii, T. J. przedstawił A. G. (2) swojego szwagra D. S. ps. (...), pytając A. G. (2) czy nie miałby dla niego jakiegoś zajęcia. Po pewnym czasie od tego pierwszego spotkania, A. G. (2) i Ł. G. (1) zaproponowali D. S. współpracę, która miała polegać na przewożeniu marihuany z Holandii do Wielkiej Brytanii. D. S. na tę propozycję przystał. Pierwszym zadaniem, które D. S. wykonał dla A. G. (2) – na przełomie września i października 2007 r. - było przewiezienie, wraz z A. G. (2), z E. w Holandii, do N. w Niemczech, dwóch kilogramów marihuany i jednego kilograma haszyszu. Narkotyki te pochodziły od nieustalonego mężczyzny narodowości holenderskiej. Na miejscu w N., przywiezione przez A. G. (2) i D. S. środki odurzające odebrał od nich nieustalony mężczyzna – P. będący znajomym kuzyna A. G. (2). Przez kilka najbliższych dni wymieniony sprzedawał dostarczoną mu marihuanę, zaś haszysz, którego nie mógł sprzedać, zwrócił im.

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 335-338, 501-506, częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. S. k. 1291-1309 , wyjaśnienia oskarżonego Ł. G. (1) k. 559- 562, k. 568-575, wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266)

W zakresie zarzutu XV i XVI oskarżenia A. G. (2) i zarzutu XLVIII oskarżenia Ł. G. (1):

D. S. został kierowcą A. G. (2), w tym celu dostał od niego srebrnego V. (...), który miał już przerobiony zbiornik gazowy, przystosowany do przewozu narkotyków. Od tego czasu D. S. czekał na telefon od A. G. (2), który decydował, kiedy będzie potrzeba jego przyjazdu do Holandii po marihuanę. W okresie od około października 2007 r. do listopada 2009 r. D. S. w krótkich, miesięcznych lub nieco dłuższych odstępach czasu wielokrotnie, nie mniej niż 15 razy przewoził z Holandii do Wielkiej Brytanii każdorazowo nie mniej jak 8 kg. marihuany ukrytej w przerobionym zbiorniku gazowym kierowanego przez siebie samochodu, przewożąc łącznie nie mniej niż 120 kg. tego narkotyku. Narkotyki te, pochodzące od M. S., trafiały w P. do P. P. (2), który je sprzedawał. A. G. (2) każdorazowo ustalał z M. S. i P. P. (2) szczegóły transakcji, dostaw i płatności, odbioru towaru, dostarczał D. S. konopie do przewiezienia i pomagał mu w ich ukryciu w zbiorniku gazowym. W przedsięwzięciu tym czynnie uczestniczył Ł. G. (1), który pomagał D. S. w ukryciu tych konopi do zbiornika na gaz samochodu, bądź będąc w Anglii pomagał w wypakowywaniu ich ze zbiornika a także odbierał ten środek odurzający od D. S. – po wykonaniu przewozu marihuany do miejsca przeznaczenia. Zdarzało się, iż w drodze powrotnej, D. S. a także T. J. na polecenie A. G. (2) zabierali funty. D. S. kilkakrotnie w skrytce zbiornika na gaz srebrnego V. (...) przewoził funty brytyjskie w ilości od kilku tysięcy nawet do 50.000. Pieniądze te zawoził do E. w Holandii, gdzie A. G. (2) wynajmował dom. Tam A. G. (2) zliczał je, zostawiał część na jego i Ł. G. (1) bieżące potrzeby, zaś pozostałą część na polecenie A. G. (2), D. S. przywoził do Polski celem ich wymiany w kantorach wymiany walut na euro. A. G. (2) wskazywał mu kantor wymiany walut, gdzie ma dokonać wymiany, przy czym najczęściej był to kantor na ul. (...) w G.. Raz lub dwa razy, na początku D. S. spotykał się w G. z ojcem A. S. G., który wraz z nim jechał do kantoru, wskazując mu kantor. Wymian funtów na euro D. S. dokonywał także w innych kantorach, m.in. w Centrum (...) w G. Z. czy w kantorze (...) w E.. Takich wyjazdów do Polski, w celu wymiany pieniędzy, D. S. wykonał około dziesięciu, zawsze na polecenie A. G. (2). W Polsce, na walutę euro, wymienił łącznie kilkaset tysięcy funtów. Nie wszystkie (aczkolwiek zdecydowana większość) jednak pieniądze pochodziły z obrotu narkotykami, bowiem pochodziły też z handlu samochodami przez A. G. (2). Wracając do Holandii w skrytce zbiornika gazowego oskarżony D. S. przewoził euro. W późniejszym czasie, gdy kierowcą A. G. (2) został T. S. (1), to on towarzyszył D. S. podczas wymiany w Polsce funtów na euro, a następnie T. S. (1) już samodzielnie dokonywał przewozu funtów do Polski i ich wymiany w kantorach. Euro po ich przywiezieniu do Holandii, za pośrednictwem A. G. (2) lub M. S. trafiały do dostawcy marihuany – mężczyzny narodowości holenderskiej. Nie zdołano dokładnie ustalić ilości przewiezionych z Wielkiej Brytanii przez D. S. w okresie od około października 2007 r. do listopada 2009 r. funtów pochodzących ze sprzedaży marihuany, ustalając, iż była to kwota nie mniejsza niż 50.000 funtów, stanowiąca równowartość 226.500 zł.

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 335-338, 339-343, 501-506, 507-510, 511-513, 516-517, 518-520, 565-567, 582-583, 603-606, wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266, częściowo wyjaśnienia D. S. k. 1291-1309 , częściowo wyjaśnienia oskarżonego Ł. G. (1) k. 559-562)

W zakresie zarzutu XVII oskarżenia A. G. (2):

Niezależnie od transportów marihuany przewożonych z Holandii do Wielkiej Brytanii przez T. J. i D. S., A. G. (2) utrzymywał także kontakt z nieustalonym mężczyzną narodowości holenderskiej, który uprzednio dwukrotnie przewiózł w samochodzie typu tir, na zamówienie A. G. (2), po 50 kilogramów marihuany. W rezultacie, w pierwszej połowie 2008 roku, A. G. (2), działając wespół z M. S., zawarł z tymże nieustalonym mężczyzną narodowości holenderskiej, porozumienie o przewiezieniu z Holandii do Wielkiej Brytanii, suszu konopi innych niż włókniste, o łącznej masie nie mniejszej niż 50 kilogramów. W celu realizacji tego zamierzenia, na terenie Holandii, ustalił z kierowcą szczegóły transakcji i dostawy tej marihuany, którą miał odebrać na terenie Wielkiej Brytanii. Do pełnej realizacji przestępstwa jednak nie doszło, z uwagi na zatrzymanie, w D., na terenie Wielkiej Brytanii, holenderskiego kierowcy i całego ładunku marihuany.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. G. (2) k. 335-338, wyjaśnienia T. J. k. 1508-1510, 1533v-1534, wyjaśnienia D. S. k. 1291-1309 )

W zakresie zarzutu XVIII oskarżenia A. G. (2) i zarzutu XLIX oskarżenia Ł. G. (1):

Ł. G. (1) zaproponował T. S. (1) pracę u niego i u jego wspólnika tj. A. G. (2), w charakterze kierowcy. Wówczas też T. S. (1) zamieszkał z Ł. G. (1) oraz P. P. (2) w wynajmowanym przez nich domu w miejscowości P.. Widząc przychodzących do ich mieszkania nieznanych mu ludzi, którzy płacili duże sumy pieniędzy w zamian za przekazywane im pakunki, a także jak Ł. G. (1) chował do sejfu przynoszone przez P. P. (2) funty, T. S. (1) domyślił się, że Ł. G. (1) i P. P. (2) handlują narkotykami. Gdy Ł. G. (1) miał jechać z pieniędzmi do Holandii celem przekazania ich A. G. (2), zaproponował T. S. (1) by pod jego nieobecność to on odbierał od P. P. (2) pieniądze, chował je do sejfu, zapisując otrzymywane sumy. Po krótkim czasie od przyjęcia przez T. S. (1) propozycji Ł. G. (1), do T. S. (1) zadzwonił A. G. (2) i polecił mu, by wraz z P. P. (2) przewieźli pieniądze z Wielkiej Brytanii do Z. w Holandii. T. S. (1) wiedział już, że pieniądze uzyskiwane przez P. P. (2), pochodzą ze sprzedaży marihuany. Początkowo T. S. (1) i P. P. (2) mieli przewieźć do Holandii około 30.000,00 funtów brytyjskich, jednak z obawy przed możliwością ujawnienia przestępczego procederu podczas kontroli celnej, ostatecznie, po konsultacji z A. G. (2), zawieźli A. G. (2) 8.000,00 funtów.

(dowód: wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266, wyjaśnienia A. G. (2) k. 501-506, częściowo oskarżonego Ł. G. (1) k. 559-562 )

W zakresie zarzutu XIX oskarżenia A. G. (2):

Kiedy T. S. (1), w drugiej połowie 2008 roku, miał po raz pierwszy przewieźć marihuanę do Wielkiej Brytanii, narkotyki te do przewozu dostarczył M. S., ps. (...), w ilości 10 kilogramów. Były one zapakowane w 40 owalnych pakunków zawiniętych brązową szeroką taśmą klejącą, każdy o wadze 250 gram. W garażu w Z. A. G. (2) pokazał T. S. (1), w jaki sposób należy rozkręcić butlę z gazem w samochodzie, aby schować marihuanę, a w drodze powrotnej pieniądze. Następnie A. G. (2) razem z T. S. (1) zapakowali cały zbiornik marihuaną, do którego zmieściło się 9 i pół kilograma tego narkotyku.

(dowód: wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266, wyjaśnienia A. G. (2) k. 501-506, 507-510)

W zakresie zarzutu XX oskarżenia A. G. (2):

T. S. (1) w Holandii pojechał do A. G. (2). Tam przekazał A. G. (2) kartkę z rozliczeniem, na której pod literą P zapisał kwotę otrzymaną od P. P. (2), a pod literą K poniesione koszty. Na polecenie A. G. (2), T. S. (1) ze zbiornika na gaz wyjął jedną paczkę zawierającą 5.000 funtów. Po odebraniu kartki z rozliczeniem A. G. (2) przekazał T. S. (1) 6 kilogramów marihuany, które T. S. (1) dołożył do znajdujących się w zbiorniku, co najmniej 30.000,00 funtów brytyjskich, stanowiących równowartość kwoty nie mniejszej jak 135.900,00 zł. Następnie A. G. (2) polecił T. S. (1) zawieźć zarówno pieniądze, jak i marihuanę do G., do jego ojca S. G..

(dowód: wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266 , wyjaśnienia A. G. (2) k. 501-506)

W zakresie zarzutu XXI oskarżenia A. G. (2):

Marihuanę T. S. (1) zawiózł do P., do P. P. (2). W Wielkiej Brytanii wypakował marihuanę ze zbiornika, P. P. (2) sprzedał ją swoim odbiorcom, a po kilku dniach przekazał T. S. (1) nie mniej niż 35.000,00 funtów brytyjskich, pochodzących ze sprzedaży tego narkotyku, które T. S. (1) ukrył w przerobionej butli gazowej samochodu. Po odebraniu w Wielkiej Brytanii od P. P. (2) nie mniej niż 35.000,00 funtów brytyjskich T. S. (1) zapakował te pieniądze w worki foliowe, owinął grubą taśmą klejącą i tak przygotowane pakunki, zawierające po 5.000,00 funtów brytyjskich każdy, umieścił w zbiorniku gazowym samochodu, a następnie przewiózł do Holandii. T. S. (1) wracając z tego wyjazdu, w Holandii pojechał do A. G. (2). Tam przekazał A. G. (2) kartkę z rozliczeniem, na której pod literą P zapisał kwotę otrzymaną od P. P. (2), a pod literą K poniesione koszty. Na polecenie A. G. (2), T. S. (1) ze zbiornika na gaz wyjął jedną paczkę zawierającą 5.000 funtów. Po odebraniu kartki z rozliczeniem A. G. (2) przekazał T. S. (1) 6 kilogramów marihuany, które T. S. (1) dołożył do znajdujących się w zbiorniku, co najmniej 30.000,00 funtów brytyjskich, stanowiących równowartość kwoty nie mniejszej jak 135.900,00 zł. Następnie A. G. (2) polecił T. S. (1) zawieźć zarówno pieniądze, jak i marihuanę do G., do jego ojca S. G..

(dowód: wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266, wyjaśnienia A. G. (2) k. 501-506, 507-510)

W zakresie zarzutu XXII oskarżenia A. G. (2):

Jednym z odbiorców marihuany, przywożonej z Holandii do Polski przez T. S. (1), działającego na polecenie A. G. (2), był J. M.. Po raz pierwszy do spotkania pomiędzy J. M., a T. S. (1) doszło jesienią 2008 roku, w okolicach dworca kolejowego w G. – Głównym. Podczas tego spotkania w samochodzie, którym przyjechał T. S. (1) – srebrnym V. (...), J. M. nabył od niego nie mniej niż 250 gramów marihuany, w zamian za co zapłacił T. S. (1) 3.500,00 zł. W okresie od jesieni 2008 roku do lata 2009 roku, do podobnych spotkań, mających miejsce tym razem w okolicach dworca kolejowego w G. – W., dochodziło jeszcze trzykrotnie. Za każdym razem T. S. (1) sprzedawał J. M. nie mniej niż po 250 gramów marihuany, za co J. M. płacił T. S. (1) 3.500,00 zł. Pieniądze te na polecenie A. G. (2) T. S. (1) zawoził do jego ojca S. G.. Łącznie J. M. nabył od T. S. (1) nie mniej niż 1000 gramów suszu marihuany.

(dowód: wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266, wyjaśnienia i zeznania J. M. (...)- (...), (...)- (...), 1530- (...))

W zakresie zarzutu XXIII oskarżenia A. G. (2):

Przed S. 2008 r. A. G. (2) polecił T. S. (1) zakupić w Polsce i przywieźć do Holandii 10 gramów kokainy, który to narkotyk A. G. (2) zamierzał zużyć wraz ze znajomymi na własne potrzeby. T. S. (1) zrealizował „zamówienie” i na zabawę Sylwestrową, w grudniu 2008 roku, działając na polecenie A. G. (2) przewiózł z Polski do A. G. (2) do Z. w Holandii wyżej wspomniane 10 gramów kokainy.

(dowód: wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266, wyjaśnienia A. G. (2) k. 501-506)

W zakresie zarzutu XXIV oskarżenia A. G. (2) i zarzutu L oskarżenia Ł. G. (1):

W styczniu 2009 roku, na polecenie A. G. (2) T. S. (1) ponownie przyjechał z Polski do Z. w Holandii. Tam w garażu, razem z A. G. (2) zapakował do skrytki w zbiorniku gazowym V. (...) gramów marihuany zapakowanej w 28 pakietów. Zgodnie z ustaleniami T. S. (1) przewiózł tę marihuanę z Holandii do Polski, a w G. przekazał ją Ł. G. (1).

(dowód: wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266, wyjaśnienia A. G. (2) k. 501-506)

W zakresie zarzutu XXV oskarżenia A. G. (2):

Po około dwóch miesiącach od wyżej opisanego przestępstwa, na początku 2009 roku, na polecenie A. G. (2), T. S. (1) ponownie pojechał do Z. w Holandii. Tam czekał na niego A. G. (2), który przekazał mu 10 kilogramów marihuany. Do zbiornika pojazdu V. (...) T. S. (1) udało się jednak zapakować jedynie 9500 gramów marihuany. Z tą marihuaną T. S. (1) pojechał do Wielkiej Brytanii i przekazał ją do sprzedaży P. P. (2).

(d owód: wyjaśnienia oskarżonego T. S. (1) k. 1194-1266)

W zakresie zarzutu XXVI oskarżenia A. G. (2) i zarzutu LI oskarżenia Ł. G. (1):

Po sprzedaży marihuany z tej dostawy T. S. (1) otrzymał od P. P. (2) nie mniej niż 30.000,00 funtów brytyjskich, stanowiących równowartość kwoty 135.900,00 zł., które zapakował do zbiornika i zgodnie z poleceniem A. G. (2) przewiózł do Polski, do G., i tam przekazał je Ł. G. (1), w celu wymienienia ich na walutę Euro i powrotnego przewiezienia do Holandii by wykorzystać te pieniądze do działalności związanej z obrotem marihuaną.

(dowód: wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266)

W zakresie zarzutu XXVII oskarżenia A. G. (2):

Po jakimś czasie, także na początku 2009 r. T. S. (1) ponownie na polecenie A. G. (2) pojechał do Z. w Holandii. Wcześniej, będąc w Polsce tak jak za każdym razem gdy miał jechać z marihuaną do Wielkiej Brytanii, zrobił w Selgrosie duże zakupy spożywcze by w razie kontroli celnej na granicy zniechęcić celników do szczegółowego przeszukiwania pojazdu. W Z. T. S. (1) czekał przez kilka godzin na dostawę marihuany. Po kilku godzinach nieustalona osoba dostarczyła T. S. (1) 9,5 kilograma marihuany, zapakowanej w pakiety po 250 gramów. Tę marihuanę T. S. (1) osobiście, bez pomocy innych osób, zapakował do zbiornika gazowego samochodu V. (...) i następnego dnia pojechał do Wielkiej Brytanii do miejscowości Y., gdzie przeprowadził się z P. P. P. (2). Ponieważ T. S. (1) nie znał drogi do nowego miejsca zamieszkania P. P. (2), umówił się z nim w jego poprzednim miejscu zamieszkania, w P.. Następnego dnia w Y. T. S. (1) wypakował przywiezioną marihuanę i przekazał ją do sprzedaży P. P. (2).

(dowód: wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266)

W zakresie zarzutu XXVIII oskarżenia A. G. (2) i zarzutu LII oskarżenia Ł. G. (1):

Po sprzedaży tej marihuany, co trwało około tygodnia, T. S. (1) otrzymał od P. P. (2) nie mniej niż 30.000,00 funtów brytyjskich. Jednocześnie otrzymał także nie mniej niż 30.000,00 funtów brytyjskich, za marihuanę sprzedaną przez P. P. (2), z dostawy marihuany dokonanej przez T. J.. Wracając z Wielkiej Brytanii, po zrealizowaniu wskazanej wyżej dostawy marihuany, T. S. (1) przewoził co najmniej 60.000,00 funtów brytyjskich, stanowiących równowartość kwoty 271.800,00 zł, ukryte w zbiorniku samochodu V. (...). T. S. (1) wracając z Wielkiej Brytanii, jak zwykle zajechał do Z. po zostawioną tam nawigację (...). Tam spotkał się z A. G. (2), który przyjechał z Polski czarnym V. (...), oraz D. S., który przyjechał do Z. za A. M. Sprinterem. Następnie D. S. z Holandii pojechał czarnym V. (...) z ukrytą w nim marihuaną do Wielkiej Brytanii, zaś T. S. (1) na polecenie A. G. (2) przełożył funty do M. (...) i tym pojazdem pojechał do Polski, do G., gdzie przekazał funty – co najmniej 60.000,00 Ł. G. (1), w celu wymienienia ich w kantorach na walutę Euro.

(dowód: wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266)

W zakresie zarzutu XXX oskarżenia A. G. (2) i zarzutu LIII oskarżenia Ł. G. (1):

W pierwszej połowie 2009 roku A. G. (2) wpadł na pomysł, by do przemytu marihuany z Holandii do Wielkiej Brytanii wykorzystać puszki spożywcze. W tym celu zakupił w Polsce za pośrednictwem Internetu puszki służące do pakowania owoców oraz trzy rodzaje etykiet na puszki. Następnie nabył specjalistyczną maszynę do zamykania puszek. A. G. (2) polecił także D. S. kupić w Anglii i zarejestrować na siebie samochód marki M. (...), który miał służyć do przewożenia zapakowanych marihuaną puszek z Holandii do Wielkiej Brytanii. Po przyprowadzeniu samochodu do Holandii, D. S. i T. S. (1) udali się do Polski, gdzie odebrali zamówione przez A. G. (2) puszki. Następnie D. S. zrobił duże zakupy spożywcze w Selgrosie (dla zmylenia celników) i samochodem S. (...) puszki te przywiózł do Holandii. Po dokonaniu tych przygotowań, A. G. (2) zamówił u M. S. dostawę, do wynajmowanego przez A. G. (2) domu w Z., łącznie 20 kilogramów marihuany. Była ona zapakowana w pakiety po 200 gram każdy, takie aby możliwe było umieszczenie ich we wcześniej przygotowanych puszkach i uzupełnienie puszek masą naleśnikową, w takiej ilości, aby gramatura zamkniętych puszek była zgodna z ujawnioną na etykietach, którymi następnie puszki miały być oklejone. Po dostarczeniu marihuany przez M. S. okazało się jednak, że była ona zapakowana w zbyt duże objętościowo paczki, co uniemożliwiało włożenie ich do puszek. Wówczas A. G. (2) nakazał M. S. dostarczenie maszyny do hermetycznego zamykania pakunków. Następnie A. G. (2), Ł. G. (1), D. S. i T. S. (1) razem przepakowali marihuanę w mniejsze paczki i tak zapakowaną marihuanę włożyli do puszek, po czym uzupełnili przygotowaną przez D. S. masą, w celu uzupełnienia wagi puszki, do wagi wskazanej na etykietach. Po zamknięciu puszek i oklejeniu ich etykietami, oskarżeni zapakowali puszki do przygotowanych wcześniej kartonów, które umieścili w samochodzie M. (...). W dalszej kolejności D. S. przewiózł puszki z marihuaną – w łącznej ilości 20 kg., M. (...), z Holandii do P. w Wielkiej Brytanii, gdzie odebrał je od niego P. P. (2). Proceder związany z ukryciem marihuany w puszkach spożywczych miał miejsce tylko jeden raz, gdyż samo pakowanie było bardzo pracochłonne, a sama marihuana była zbyt ściśnięta i odbiorcy nie byli zadowoleni z jej jakości.

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 507-510, wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266, częściowo wyjaśnienia D. S. k. 1291-1309)

W zakresie zarzutu XXXI oskarżenia A. G. (2):

W pierwszej połowie 2009 roku, T. S. (1) po jednym z wyjazdów do Wielkiej Brytanii, zatrzymał się w E. w Holandii. Wówczas otrzymał od nieustalonego mężczyzny 6 kilogramów marihuany, którą na polecenie A. G. (2) zawiózł do Polski, do G. i przekazał osobiście A. G. (2).

(dowód: wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266 , wyjaśnienia A. G. (2) k. 507-510)

W zakresie zarzutu XXXII oskarżenia A. G. (2):

Także w bliżej nieustalonej dacie, w pierwszej połowie 2009 roku, na polecenie A. G. (2), T. S. (1) przywiózł z E. w Holandii, do (...) kilogramów marihuany. Tak, jak we wszystkich transportach, marihuana została ukryta w zbiorniku na gaz samochodu marki V. (...). W G. T. S. (1) przekazał z tego transportu 1 kg. marihuany A. G. (2). W domu A. G. (2), T. S. (1) spotkał R. B., który popilotował go do E. w miejsce, gdzie T. S. (1) przekazał mu pozostałe 5 kg. marihuany.

(dowód: wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266 , częściowo wyjaśnienia R. B. k. 1518-1525, 1537-1538)

W zakresie zarzutu XXXIII i XXXIV oskarżenia A. G. (2) oraz zarzutów XCII i XCIII oskarżenia K. W.:

W czerwcu 2009 roku A. G. (2) zlecił T. S. (1) kolejne przewiezienie marihuany z Holandii do Wielkiej Brytanii. Dwa dni przed czwartym wyjazdem T. S. (1) z marihuaną do Wielkiej Brytanii, wraz z Ł. G. (1) i D. S., T. S. (1) przeprowadził się z domu w Z. do nowo wynajętego na potrzeby prowadzonej przez oskarżonych działalności przestępczej, domu w E.. Do domu tego wieczorem, w dniu poprzedzającym wyjazd T. S. (1) do Wielkiej Brytanii, przyjechał oskarżony K. W., ps. (...), który w bagażniku samochodu S. (...) (tego samego, który wcześniej użytkował D. S.), do domu w E., przywiózł 35 pakietów marihuany, każdy o wadze 250 gramów. Przywiezione pakunki z marihuaną K. W. przekazał T. S. (1), który zaczął umieszczać je w zbiorniku gazowym samochodu V. (...). Jednakże z przywiezionych przez K. W. 35 pakietów z marihuaną, T. S. (1) udało się ukryć w zbiorniku jedynie 32 sztuki, tj. 8 kilogramów. Pozostałe pakunki T. S. (1) oddał K. W.. Następnego dnia T. S. (1) wyruszył w trasę do Wielkiej Brytanii, gdzie po pobraniu klucza od P. P. (2), w wynajętym domu w Y. sam wypakował przywiezioną marihuanę. Narkotyki te następnie P. P. (2) sprzedawał przez około 2 tygodnie, uzyskując ze sprzedaży kwotę 30.000-40.000 funtów. Po raz drugi K. W. dostarczył marihuanę T. S. (1) w drugiej połowie 2009 roku. Podobnie, jak za pierwszym razem, K. W. przywiózł konopie do domu w E., przywożąc je samochodem marki S. (...). Znając już jednak pojemność skrytki w samochodzie V. (...), używanym przez T. S. (1), tym razem przywiózł 6 kilogramów marihuany. Także i w tym wypadku T. S. (1) zapakował odebrane od K. W. narkotyki w skrytce w przerobionym zbiorniku na gaz, po czym wyruszył do Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii przywiezioną marihuanę, jak zawsze przekazał do sprzedaży P. P. (2).

(dowód: wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266 , częściowo wyjaśnienia K. W. k. 245-246, 1162-1163, 1164-1165, 514-515, 552-553, 563-564, 593-596)

W zakresie zarzutu XXXV i XXXVI oskarżenia A. G. (2):

Ostatnim przemytem marihuany wykonanym przez T. S. (1) na zlecenie A. G. (2), było przewiezienie na początku listopada 2009 roku z Holandii do Polski 6.295,03 grama konopi i z Wielkiej Brytanii do Polski 69.290,00 funtów brytyjskich, stanowiących równowartość kwoty 313.883,70 zł. T. S. (1) został zatrzymany przez policję wraz z wyżej wskazanymi konopiami i pieniędzmi w nocy 01/02 listopada 2009 r., w S.. W zbiorniku gazowym samochodu V. (...), koloru srebrnego, o nr rej. (...), którego kierowcą był T. S. (1), ujawniono wówczas susz konopi innych niż włókniste w ilości 6.295,03 grama. Poza suszem konopi w samochodzie tym ujawniono również pieniądze w kwocie 69.290,00 funtów brytyjskich, stanowiące równowartość kwoty nie mniejszej niż 313.883,70 złotych. Konopie, które przewiózł T. S. (1) z Holandii miał odebrać R. B. i przekazać nieustalonej osobie w E., zaś pieniądze – funty brytyjskie, które T. S. (1) otrzymał od P. P. (2) ze sprzedaży marihuany – miał osobiście odebrać A. G. (2), wymienić na euro i przekazać do Holandii, za pośrednictwem kuriera, w celu finansowania dalszej działalności w zakresie obrotu marihuaną. Marihuanę T. S. (1), wracając z Anglii otrzymał w E., w Holandii, od M. S., po czym osobiście ukrył ją w skrytce zbiornika gazowego, gdzie znajdowały się już wiezione z Wielkiej Brytanii funty.

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2) k. 511-513, wyjaśnienia T. S. (1) k. 1194-1266 )

A. G. (2) przesłuchany na rozprawie w przedmiotowym postępowaniu podał, że nie chce składać wyjaśnień i nie będzie odpowiadał na pytania. Po odczytaniu mu wyjaśnień złożonych w toku poprzednio prowadzonego postępowania, z kart: 258-259, 260-261, 344-348, 349-352, 335-338, 339-343, 501-506, 507-510, 512-513, 516-517, 518-520, 565-567, 582-583, 603-606, 655-657 oświadczył, że podtrzymuje te wyjaśnienia.

(dowód: wyjaśnienia A. G. (2), k. 1176-1177)

K. W. wyjaśnił, że za ten proceder przewiezienia dwukrotnie marihuany T. S. (1) zarobił kwotę 200 Euro czyli po 100 euro za przewiezienie. Łącznie dostał 200 euro, to było incydentalne. W pozostałej części odmówił składania wyjaśnień. Po odczytaniu mu wyjaśnień złożonych w toku poprzednio prowadzonego postępowania, z kart: 245-246, (...)- (...), (...)- (...), 514-515, 552-553, 563-564, 593-595, 682-684 wskazał, że podtrzymuje odczytane wyjaśnienia (za wyjątkiem tych z karty 245-246, albowiem wskazał, że potem się przyznał). Odmówił odpowiedzi na pytania.

(dowód: wyjaśnienia K. W., k. 1177-1178)

Na podstawie art. 389 § 1 k.p.k. w zw. z art. 394 § 2 k.p.k. za zgoda stron Sąd uznał za ujawnione bez odczytywania protokoły wyjaśnień Ł. G. (1) z poprzedniego rozpoznania sprawy, z kart: 559-562, 568-575, 576-581, 584-586, 599-602, 635-637, 658-659, z uwagi na to, że skazany nie stawił się na rozprawę.

Sąd oparł rozstrzygnięcie na następujących rozważaniach:

W ocenie Sądu, z uwagi na zakres ponownego rozpoznania sprawy przed sądem pierwszej instancji nie jest zasadne dokonywanie ponownej oceny całego materiału dowodowego, skoro Sąd ma obowiązek przejąć te ustalenia dokonane przez sąd rozpoznający sprawę po raz pierwszy bez weryfikacji. Koniecznym natomiast jest dokonanie oceny dowodów, które zostały bezpośrednio przeprowadzone podczas ponownego rozpoznania sprawy i na podstawie których Sąd poczynił ustalenia w zakresie rozstrzygnięcia o środkach karnych.

Przypomnieć należy, że zgodnie z art. 442 § 1 k.p.k. sąd, któremu przekazano sprawę do ponownego rozpoznania, orzeka w granicach, w jakich nastąpiło przekazanie. Uchylenie wyroku tylko w zakresie rozstrzygnięcia o karze albo innym środku nie stoi na przeszkodzie uniewinnieniu oskarżonego lub umorzeniu postępowania. Rozwiązanie zawarte w drugim zdaniu cytowanego przepisu ma charakter wyjątkowy i znajduje zastosowanie tylko wówczas, gdy już po wydaniu orzeczenia sądu odwoławczego ujawnią się takie nowe fakty lub dowody, w świetle których zasadnie można wnosić, iż gdyby doszło do ich ujawnienia przed wydaniem orzeczenia przez instancję ad quem, to sąd ten orzekłby na korzyść skazanego poza granicami środka odwoławczego, uniewinniając go lub umarzając postępowanie ( tak S. Zabłocki (w:) Z. Gostyński i in., Kodeks..., 2004, t. III, s. 220-221; T. Grzegorczyk, Kodeks..., 2008, s. 957; SN III KK 293/11, OSNKW 2012, nr 10, poz. 98; SA w Lublinie II AKa 93/05, LEX nr 165992; SA w Lublinie II AKa 150/05, LEX nr 165994; SA w Lublinie II AKa 161/08, LEX nr 453969). Tego rodzaju okoliczności nie ujawniły się w niniejszym postępowaniu. Wobec powyższego ustalenia dokonane poprzednio przez Sąd Okręgowy, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy dał podstawy do uznania skazanych winnymi przypisanych im czynów pozostaje w pełni aktualne.

W ocenie Sądu nie było podstaw do odmiennej oceny wyjaśnień skazanych niż dokonana wcześniej przez Sąd Okręgowy, mając dodatkowo na względzie, że skazani po odczytaniu im wyjaśnień złożonych w toku poprzedniego postępowania wskazali, że podtrzymują ich treść. Podczas ponownego rozpoznania sprawy w zakresie przekazania, skazani skorzystali z prawa do odmowy składania wyjaśnień oraz udzielenia odpowiedzi na pytania - za wyjątkiem Ł. G. (1), który nie stawił się na rozprawę. Jedynie K. W. wyjaśnił konkretnie, ile pieniędzy zarobił za proceder przewiezienia dwukrotnie marihuany.

Sąd w całości przejął również wcześniejsze ustalenia w zakresie oceny dowodów osobowych – zeznań B. S., T. S. (2), M. B., M. K. (2), K. Ł., M. K. (1), M. P., M. J., Ż. P., I. B., A. K. oraz wyjaśnień T. J., J. D., R. B., J. M.. To samo należy odnieść do dowodów z dokumentów zgormadzonych w aktach sprawy i ujawnionych, które Sąd zaliczył w poczet materiału dowodowego. Sąd uznał za wiarygodne dokumenty uzyskane w toku ponownego rozpoznania sprawy – opinie z jednostek penitencjarnych dotyczące skazanych, aktualne informacje o karalności. Zostały bowiem sporządzone w przepisanej formie i przez upoważnione do tego osoby. Ich rzetelność nie była kwestionowana przez strony i nie wzbudziła wątpliwości Sądu.

Zgodnie ze wskazaniem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, Sąd przesłuchał w przedmiotowym postępowaniu świadka T. S. (1) i D. S.. Świadek S. G. skorzystał z prawa do odmowy złożenia zeznań.

Zgromadzony materiał dowodowy dał podstawy do ustalenia, jakie korzyści zostały osiągnięte przez skazanych A. G. (2) i Ł. G. (1) za udział w obrocie narkotykami, określenia roli tych skazanych w procederze oraz odtworzenia jaką kwotę otrzymał K. W. za zrealizowane transporty.

Podczas pierwszego rozpoznania sprawy, gdzie prawomocnie orzeczono o winie, karze i kwalifikacji prawnej skazanych, A. G. (2) złożył obszerne wyjaśnienia, które Sąd ten uznał za wiarygodne. Skazany wielokrotnie w toku śledztwa rozwijał kolejne wątki związane z jego przestępczą działalnością ujawniając przed organami ścigania liczne fakty i okoliczności. Zważając, iż w obecnym postępowaniu A. G. (2) odmówił składania wyjaśnień oraz odpowiedzi na pytania, a następnie podtrzymał wyjaśnienia złożone podczas pierwszego rozpoznania sprawy, Sąd oparł się na jego wypowiedziach z ówczesnego postępowania oraz na ustalonym na ich podstawie stanie faktycznym. W zakresie dotyczącym przedmiotu przekazania, tj. w zakresie korzyści osiągniętych przez skazanych z popełnionych przestępstw, A. G. (2) nie wypowiedział się jednoznacznie. W większości przypadków skazany podawał, że nie pamięta ile płacił za narkotyki i ile zyskał na sprzedaży. Poza tym, skazany podawał różne kwoty, co do różnych czynów, nie potrafił jednak wskazać precyzyjnie, za jaką cenę skazani sprzedawali marihuanę, podając, że „ nie pamiętam ile na tym zarobiłem, ale wyszło korzystnie”. Innym razem skazany wyjaśnił, że „ my sprzedaliśmy z zyskiem, wychodziło na czysto około 200 funtów (…) ustaliliśmy, że oni nam będą sprzedawali kilogram marihuany za 2.900-3.000 funtów”, z kolejnych wyjaśnień co do innej transakcji sprzedaży wynika, że „ zarobiliśmy około 400 funtów na kilogramie”. Najbardziej precyzyjną wypowiedź w tym zakresie A. G. (2) przedstawił w protokole znajdującym się na karcie 501-506 akt sprawy, gdzie podał, że „ w ciągu miesiąca obaj mogli przewieźć około 30 kilogramów marihuany , P. dostawał od nas ten towar po 3,2-3,3 tys. funtów za kilogram. Nie wiem z jakim zyskiem to sprzedawał. Z tego miesięcznie wychodziło około 90 tys. funtów dla nas ”.

Wyjaśnienia Ł. G. (1) z poprzedniego rozpoznania sprawy nie pozwoliły na dodatkowe ustalenia w tym przedmiocie. Skazany zaprzeczył, aby osiągał jakiekolwiek korzyści z handlu marihuaną, w którym nie brał udziału bezpośrednio. Sąd Okręgowy w poprzednio rozpoznawanej sprawie jedynie w niewielkim zakresie przyznał im wiarę, a mianowicie jedynie w takim, w jakim skazany przyznał się, że kilkukrotnie wraz z P. P. (2) na terenie Wielkiej Brytanii odbierał od T. J. koło z ukrytą w nim marihuaną. Pozostały zgromadzony materiał dowody, w szczególności wiarygodne wyjaśnienia A. G. (2) pozwoliły Sądowi na odmienne ustalenia. W toku obecnego postępowania skazany Ł. G. (1) nie stawił się i nie złożył dodatkowych wyjaśnień w zakresie uzyskanych korzyści majątkowych pochodzących z przestępstw, które zostały mu przypisane w prawomocnym wyroku w sprawie o sygnaturze akt XIV K 293/11. Tym samym nie zdołano ustalić, na podstawie wyjaśnień Ł. G. (1) konkretnych cen sprzedaży marihuany, a w konsekwencji ilości środków pieniężnych mających stanowić podstawę do orzeczenia przepadku równowartości korzyści majątkowych. Niewątpliwie natomiast, skazani A. G. (2) i Ł. G. (1) działali wspólnie i w porozumieniu ze sobą, a w konsekwencji kwoty pochodzące z przestępczego procederu, dzielone były między współsprawców.

Wyjaśnienia i zeznania D. S., T. S. (1), a także T. J., J. D., R. B. i J. M. nie dostarczyły informacji na temat ceny, za jaką sprzedawane były narkotyki w ramach procederu.

Sąd oparł się zatem na wyjaśnieniach A. G. (2) i ustalił z korzyścią dla skazanych, iż sprzedawali oni 1 kilogram marihuany za 3.000 funtów (powyższe odnosi się również do ceny sprzedaży haszyszu z powodu braku dowodów przeciwnych korzystniejszych dla skazanych). Podobne stanowisko zajął Prokurator, który złożył apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku w sprawie o sygn. akt XIV K 293/11 w zakresie orzeczenia przepadku równowartości korzyści majątkowych.

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wykazał, że K. W. traktować należy jako pośrednika, taka też rola została mu przypisana w wyroku skazującym. Wyjaśnienia złożone w poprzednim rozpoznaniu sprawy skazany K. W. potwierdził w toku obecnego procesu. Wyjaśnił też precyzyjnie, że za ten proceder przewiezienia dwukrotnie marihuany T. S. (1) zarobił kwotę 200 Euro. To było incydentalne. Sąd uznał wyjaśnienia skazanego za wiarygodne, albowiem brak było podstaw do kwestionowania ich treści. Pozostali skazani nie zakwestionowali tych okoliczności, zaś oskarżyciel publiczny nie przedstawił żadnych dowodów przeciwnych. Dlatego właśnie ustalono, że skazany K. W. otrzymał 200 euro za swój udział jako pośrednika w przestępczym procederze, co stanowiło jednocześnie kwotę uzyskanej przez niego korzyści majątkowej.

Zgodnie z wytycznymi Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, tutejszy Sąd przesłuchał w charakterze świadków D. S. i T. S. (1) , odnośnie informacji co do tego, jak dzielone były korzyści z popełnianych przestępstw pomiędzy skazanych.

Świadek D. S. zeznał jednoznacznie odnośnie roli A. G. (2) w procederze, wskazując, że był on jego „pryncypałem”, zaś rola Ł. G. (1) była żadna, on nic nie robił. To A. G. (2) zachowywał się jak szef, miał taki sposób bycia. To A. G. (2) płacił świadkowi, dawał mu pieniądze do ręki, on zarządzał pieniędzmi. Nadto, świadek zeznał, że to A. G. (2) przywozili pieniądze. Świadek potwierdził złożone uprzednio i odczytane mu zeznania, z których wynika, że to A. G. (2) wyjaśnił mu, że jeśli chciałby zarobić pieniądze to on da mu zajęcie, co wskazuje na zdecydowanie wiodącą rolę A. G. (2). O powyższym świadczą nawet zdawkowe wypowiedzi świadka, jak: „ zostałem kierowcą u A. ”, „ A. szukał dla mnie za granicą jakiegoś samochodu”, „ jak dolatywałem do Anglii to A. dzwonił do mnie i udzielał szczegółowych instrukcji”, „ w połowie 2009 roku A. wpadł na pomysł użycia puszek do przewozu marihuany”, „ o wszystkim decydował A. ”.

Zeznania te są zgodne z zeznaniami T. S. (1), który podał, że organizatorem całego tego procederu był A. G. (2), a Ł. G. (1) mu pomagał. To A. G. (2) wskazywał mu m.in., gdzie ma jechać zawieźć pieniądze, płacił mu wynagrodzenie. Zgodnie z relacją T. S. (1) Ł. G. (1) nie otrzymywał natomiast jakichś dużych pieniędzy, nie było tak, że oni dzielili się po połowie.

Zeznania tych świadków uznać należy jako wiarygodne, albowiem są spójne i wzajemnie ze sobą korelują. Nie są sprzeczne z ustaleniami poczynionymi w pierwotnym postępowaniu przez sąd pierwszej instancji. Zeznania przesłuchanych świadków, w zestawieniu z innymi dowodami, dostarczyły informacji, pozwalających ustalić istotną rolę A. G. (2) w przestępczym procederze i pomocniczą jedynie rolę Ł. G. (1). Sąd I instancji w pisemnych motywach wyroku również wskazał, że to A. G. (2) osiągał największe zyski z przestępczego procederu. To on decydował o zakupie marihuany, dalszej sprzedaży, przeznaczał uzyskiwane z przestępczego procederu środki pieniężne na dalsze prowadzenie oraz na budowę domu w Ł. Hucie - jak zgodnie wskazali Ł. G. (1), D. S.. Działanie wspólnie i w porozumieniu z Ł. G. (1) nie przekładało się na równy udział tych skazanych z osiągniętych zyskach. Ł. G. (1) nie dorobił się na tym procederze. Jak wskazał A. G. (2), w krótkim czasie od rozpoczęcia działalności przestępczej, jeszcze gdy obaj z Ł. G. (1) mieszkali w B., rzucili pracę w fabryce, utrzymując się wyłącznie z handlu marihuaną. Natomiast, osobisty zysk Ł. G. (1), to co najmniej darmowe utrzymanie aż do momentu zatrzymania w listopadzie 2009 roku A. G. (2), przejazdy m.in. do Polski a także dostęp do bezpłatnej marihuany, którą Ł. G. (1) zażywał.

Odnosząc się natomiast do zeznań D. S., który wskazał, że Ł. G. (1) był tylko przyjacielem A. G. (2), który się przewijał, ale nie miał z tego pieniędzy, należy uznać, że są niewiarygodne. Zeznania te są sprzeczne z zeznaniami T. S. (1) i A. G. (2), co do roli Ł. G. (1) w procederze. W poprzednim rozpoznaniu sprawy ustalono bowiem prawomocnie winę Ł. G. (1) i stwierdzono, że Ł. G. (1), od samego początku tj. od połowy 2006 roku był blisko związany z A. G. (2) i angażował się w przestępcze działania inicjowane przez A. G. (2). Nawet z wyjaśnień Ł. G. (1) wynika, że angażował się w przestępczą działalność A. G. (2). Trudno zatem uznać za prawdziwe zeznania D. S. wskazujące na to, że Ł. G. (1) nie otrzymywał żadnych pieniędzy. Nie sposób przyjąć (na co wskazano również w uzasadnieniu do wyroku w sprawie XIV K 293/11), by przez trzy lata A. G. (2) tak po przyjacielsku, bezinteresownie go utrzymywał na terenie Wielkiej Brytanii i Holandii, udostępniał mu marihuanę, od której Ł. G. (1) był uzależniony oraz pieniądze na przejazdy samolotowe do Polski oraz pomiędzy Holandią i Wielką Brytanią.

T. J. również potwierdził w swoich wypowiedziach, że „ przemyt ten wymyślił A. G. (2) ”, to od niego otrzymywał propozycje. Wypowiedzi J. D. wskazują, że A. G. (2) „ tak jakby przewodniczył temu wszystkiemu”, to na jego polecenie dokonywał, m.in. ostatniego przewozu marihuany, którego też A. G. (2) był odbiorcą. Podobnie, wyjaśnienia R. B. dały podstawy do ustalenia wiodącej roli A. G. (2) w przestępczym procederze. R. B. wskazał, że paczki były pakowane na polecenie A. G. (2). Wyjaśnienia te, które zostały dołączone do sprawy i ujawnione bez odczytywania w toku postępowania oraz włączone w poczet materiału dowodowego, jako zgodne z pozostałym materiałem dowodowym oraz korelujące ze sobą, Sąd uznał jako wiarygodne w tym zakresie. Nie było podstaw do kwestionowania ich treści.

Ponieważ poprzedni wyrok Sądu Okręgowego jest prawomocny w zakresie ustaleń co do winy skazanych i kwalifikacji prawnej czynów oraz wymiaru kary, Sąd przyjął bez zmian, że skazani dopuścili się przypisanych im przestępstw.

Na podstawie art. 45 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec skazanych A. G. (2), Ł. G. (1) i K. W. przepadek równowartości korzyści majątkowych osiągniętych przez tych skazanych z popełnienia przestępstw.

Zgodnie z art. 45 § 1 k.k. jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 lub 6, sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości. Przepadku nie orzeka się w całości lub w części, jeżeli korzyść lub jej równowartość podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi.

Przez korzyść majątkową należy rozumieć każde przysporzenie majątku albo uniknięcie strat lub obciążeń majątku. Jest to pojęcie, które należy interpretować szeroko. Korzyść majątkowa może być uzyskana w wyniku popełnienia przestępstwa zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio. Przepadek korzyści majątkowej osiągniętej chociażby pośrednio z popełnienia przestępstwa lub ich równowartości spełnia przede wszystkim funkcję prewencyjną, gdyż celem ustawodawcy jest unaocznienie (zarówno w aspekcie prewencji generalnej jak i indywidualnej) nieopłacalności wchodzenia na drogę przestępstwa poprzez odebranie jego szeroko rozumianych „owoców” ( por. Sławomir Steinborn, Prawomocność części orzeczenia w procesie karnym, LEX). Przepadek taki niesie za sobą niewątpliwie też określoną, niekiedy poważną dolegliwość ekonomiczną.

Co istotne, na co wskazuje się w orzecznictwie, przepadek korzyści majątkowych pochodzących z przestępstwa obejmuje całość świadczenia uzyskanego z czynu zabronionego, nie tylko zysk pozostały po odliczeniu nakładów od uzyskanej ceny, a to kosztów zakupu narkotyków, kosztów przejazdu, zapłaty dla kurierów czy innych. Przestępstwo nie jest działalnością gospodarczą, w której dla obliczenia zysku odejmuje się od przychodów koszty ich uzyskania; takie reguły można stosować tylko w działalności legalnej. Korzyścią majątkową nielegalnie sprzedającego narkotyki są wszelkie składniki majątkowe uzyskane przy popełnieniu tego przestępstwa, a nie tylko osiągnięty zysk ( por. wyrok SA w Krakowie z dn. 31.03.2015r. II AKa 34/15, LEX). Podlegająca przepadkowi korzyść majątkowa, którą oskarżony osiągnął z popełnienia przypisanego mu przestępstwa, w rozumieniu art. 45 § 1 k.k., to nie osiągnięty przez niego zarobek łączący się z pomniejszeniem przysporzenia majątku o koszty jego uzyskania, a ekwiwalent wyrażony pieniężnie, odpowiadający kwocie, rzeczy lub prawu uzyskanych ze zbycia, precyzyjnie określonego w przypisanym mu czynie, środka odurzającego lub psychotropowego ( por. wyrok SA we Wrocławiu z dn. 29.05.2014r., II AKa 145/14, LEX). W skład korzyści majątkowej w rozumieniu art. 45 § 1 k.k. podlegającej przepadkowi, wchodzą zatem również wszelkie wydatki poczynione przez sprawcę na uzyskanie przedmiotu pochodzącego z przestępstwa. Pogląd ten zaaprobowany został również przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku w uzasadnieniu orzeczenia przekazującego sprawę do ponownego rozpoznania w zakresie środków karnych oraz znalazł swoje uzasadnienie w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 26 sierpnia 2010 roku w sprawie I KZP 12/10.

Jeśli chodzi o przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej przez pośrednika, to będzie nią tylko np. zapłata (wynagrodzenie), jaką otrzymał sprawca takiego czynu za przewóz czy przekazanie narkotyków do dalszego obrotu – zapłata za pośrednictwo.

Sąd Najwyższy wyraził pogląd, który tutejszy Sąd w pełni podziela, iż ratio legis art. 45 § 1 k.k. sprowadza się do tego, że sprawca powinien być pozbawiony korzyści majątkowej, którą osiągnął w rezultacie popełnienia przestępstwa. Zarówno wtedy, gdy pozostaje ona w jego dyspozycji w postaci konkretnych przedmiotów, w tym środków płatniczych, jak i wtedy, gdy w toku postępowania karnego nie ustalono, że sprawca posiada materialny substrat korzyści. Znaczenie ma to tylko, jaką korzyść sprawca efektywnie pozyskał, a nie to jak z nią postąpił, w szczególności czy włada nią w czasie orzekania przez sąd w procesie karnym ( por. wyrok SN z dn. 31.10.2017r., V KK 189/17, LEX). Orzeczenie przepadku korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa nie wymaga zatem poczynienia uprzednich ustaleń co do tego, czy sprawca w chwili orzekania dysponuje konkretnymi wartościami mogącymi stanowić przedmiot przepadku tej korzyści. Stosowanie przepisu art. 45 § 1 k.k. ma przecież w prostej drodze prowadzić do tego, aby skutecznie pozbawiać sprawców korzyści majątkowych odniesionych z przestępstwa. Przyjęcie odmiennej wykładni tego przepisu, uzależniającej orzeczenie przepadku równowartości korzyści majątkowych osiągniętych z przestępstwa od ustalenia tego, czy sprawca jeszcze taką korzyścią dysponuje, nie znajduje żadnego potwierdzenia w treści stosunkowo prosto sformułowanego przepisu art. 45 § 1 k.k. Nie ma także żadnego racjonalnego uzasadnienia, aby tak interpretować ten przepis, gdyż mogłoby to prowadzić do nieuprawnionego premiowania osób, które dla uniknięcia przepadku ukrywałyby korzyści majątkowe pochodzące z przestępstwa. Uzależnienie możliwości orzeczenia przepadku korzyści majątkowej lub jej równowartości od ustalenia czy sprawca w chwili orzekania jest w ich posiadaniu pozostaje w istocie wbrew treści art. 45 § 1 k.k.

Przepadek korzyści majątkowej albo jej równowartości orzeka się wobec współsprawców przestępstwa w częściach, w jakich według dokonanych ustaleń faktycznych osiągnięta wspólnie korzyść majątkowa im przypadła. Zatem, przy współsprawstwie i jednej korzyści majątkowej, orzekając wobec skazanych przepadek równowartości korzyści majątkowej należy ją dzielić pomiędzy współsprawców.

Sąd był zatem zobligowany do orzeczenia co do skazanych, w odniesieniu do każdego z przypisanych im czynów, orzeczenia środka karnego w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowej. Podlegająca przepadkowi korzyść majątkowa, którą skazani osiągnęli z popełnienia przypisanych im przestępstw, w rozumieniu art. 45 § 1 k.k., to ekwiwalent wyrażony pieniężnie, odpowiadający kwocie cen sprzedaży poszczególnych ilości marihuany (nie wyłączając ceny uprzedniego zakupu tego środka przez skazanych), zaś w przypadku K. W. wynagrodzenia za przewóz marihuany (pośrednictwo).

Równowartość korzyści osiągniętych bezpośrednio z popełnionych przez skazanych przestępstw Sąd obliczył na podstawie kwot finalnej wartości marihuany zbywanej przez skazanych na terenie Wielkiej Brytanii. Za równowartość korzyści osiągniętych z przestępstwa Sąd przyjął bowiem ekwiwalent pieniężny odpowiadający kwocie uzyskanej ze zbycia marihuany w ilości określonej w poszczególnych przypisanych skazanym czynach.

Sąd przyjął, iż wartość jednego kilograma narkotyków, która sprzedawana była przez skazanych na terenie Wielkiej Brytanii wynosiła 3.000 funtów.

W celu prawidłowego przeliczenia tej wartości na walutę polską w stosunku do określonego przestępnego zachowania skazanych w okresie, w jakim przypisany został im poszczególny czyn zabroniony, Sąd skorzystał z danych publikowanych w portalu informacyjno-biznesowym: (...) (średnioważone kursy walut obcych w złotych liczone za poszczególne miesiące, dane za lata 2006-2009). W ten sam sposób Sąd dokonał przeliczenia wartości euro kwoty, którą otrzymał za pośrednictwo K. W..

Sąd dokonał analizy dat popełnienia poszczególnych czynów przypisanych skazanym oraz analizy danych dotyczących średnioważonych kursów funtów za te czyny w przypisanych okresach. Sposób obliczenia przedstawiał się następująco: za czyn I oskarżenia przypisany A. G. (2) w punkcie I wyroku: skazany w drugiej połowie 2006 roku wziął udział w obrocie nie mniej niż 250 gramów marihuany, średni kurs funta za okres czerwiec – grudzień 2006 roku wynosił 5,77 zł, co daje 4.327,50 zł uzyskanej korzyści majątkowej. Sąd przyjął ten sposób obliczenia co do każdego czynu przypisanego skazanym w prawomocnym wyroku, ze szczegółowym uwzględnieniem dat popełnienia tych czynów, średnich kursów funtów za te czyny, jakie obowiązywały w przypisanych okresach.

Sąd nie uwzględnił w powyższych wyliczeniach czynów przypisanych skazanemu A. G. (2) w punktach IV i XII wyroku, albowiem czynów tych skazany dopuścił się w stadium usiłowania, co oznacza, że nie uzyskał bezpośrednio z ich popełnienia korzyści majątkowych.

Mając na uwadze, że poszczególne czyny, przypisane skazanym w wyroku popełnione zostały zarówno wspólnie i w porozumieniu A. G. (2) z Ł. G. (1), jak i niektóre przez A. G. (2) bez udziału Ł. G. (1), Sąd dokonał szczegółowej analizy czynów przypisanych skazanym w ciągach przestępstw oraz czynów przypisanych skazanym z osobna.

Uwzględniając zaś rolę skazanych w przestępczym procederze Sąd ustalił następujące proporcje uzyskanych przez nich korzyści majątkowych: A. G. (2) otrzymał 90% korzyści uzyskanych wspólnie z Ł. G. (1), zaś Ł. G. (1) 10% tej korzyści. Nadto, A. G. (2) doliczyć należało w całości kwoty, które uzyskał z obrotu marihuaną bez udziału Ł. G. (1). Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego możliwe było ustalenie roli i udziału skazanych, jakie pełnili w przestępczym procederze. Niewątpliwie osiągali oni z popełnionych przestępstw korzyści majątkowe, utrzymywali się z przestępczej działalności. A. G. (2) osiągał największe zyski, to on decydował o zakupach, wydatkach, wynagrodzeniu współsprawców. Decydował kiedy, za ile, od kogo kupić marihuanę, kto, kiedy, dokąd ma ją wywieźć, komu ją przekazać i ile pieniędzy uzyskać ze sprzedaży. Skazany kupował samochody na użytek przestępczej działalności, ponosił koszty założenia instalacji gazowej, ubezpieczenia pojazdów, pokrywał wydatki związane z przejazdami, opłacał wynajem domów w Holandii i Wielkiej Brytanii. Dodatkowo, pieniądze A. G. (2) przeznaczał na budowę domu w Ł. Hucie. Jego rola w przestępczym procederze była zatem wiodąca. Rola Ł. G. (1) była jedynie „pomocnicza”, na co wskazują zeznania świadków, którzy podali, że Ł. G. (1) jedynie pomagał A. G. (2), nie było tak, że dzieli się oni choćby połową zysków. Nawet A. G. (2) wyjaśnił, że Ł. G. (1) wprawdzie utrzymywał się z przestępczego procederu, jednakże jego korzyścią majątkową było co najmniej darmowe utrzymanie, przejazdy m.in. do Polski dostęp do bezpłatnej marihuany itp. Nie były to zatem porównywalne korzyści majątkowe w stosunku do tych uzyskanych przez A. G. (2).

Mając powyższe na uwadze Sąd dokonał następujących wyliczeń:

- za ciąg przestępstw przypisany A. G. (2) w punkcie XXXI wyroku, skazany wziął udział w obrocie narkotykami wspólnie z Ł. G. (1) – za kwotę 10.043.377,50 zł, z której 90% należało przypisać A. G. (2), tj. kwotę 9.039.039,75 zł jako równowartość osiągniętej korzyści majątkowej;

- za ciąg przestępstw przypisany A. G. (2) w punkcie XXXIII wyroku, skazany wziął udział w obrocie marihuaną za kwotę 616.020 złotych, wobec tego, że czyny wchodzące w ten ciąg przestępstw popełnione zostały przez skazanego bez udziału Ł. G. (2), A. G. (2) Sąd przypisał całą kwotę 616.020 zł jako równowartość osiągniętej korzyści majątkowej;

- za ciąg przestępstw przypisany A. G. (2) w punkcie XXXV wyroku, skazany w ramach tego popełnił czyny zabronione bez udziału Ł. G. (1) – w kwocie 270.115,68 zł oraz wspólnie z Ł. G. (1) – w kwocie 95.970 zł, z której 90% należało przypisać A. G. (2), tj. kwotę 86.373 zł. Łącznie, za ciąg przestępstw przypisany w tym punkcie wyroku A. G. (2) uzyskał korzyść majątkową w wymiarze 356.488,68 zł;

- za czyn przypisany A. G. (2) w punkcie XVIII wyroku – kwotę 132,60 zł, którego to czynu skazany dopuścił się bez udziału Ł. G. (1).

W odniesieniu do Ł. G. (1) Sąd dokonał następujących wyliczeń:

- za ciąg przestępstw przypisany skazanemu w punkcie LIII wyroku, którego skazany dopuścił się wspólnie z A. G. (2), uzyskano ze sprzedaży marihuany kwotę 10.135.020 zł, z której 10% należało przypisać Ł. G. (1), tj. kwotę 1.013.502 zł;

- za czyn przypisany skazanemu w punkcie XXXIX wyroku, którego skazany dopuścił się wspólnie z A. G. (2), uzyskano ze sprzedaży marihuany kwotę 4327,50 zł, z której 10% należało przypisać Ł. G. (1), tj. kwotę 432,75 zł.

Odnośnie K. W., który wyjaśnił, że za przewiezienie marihuany zarobił kwotę 200 euro, Sąd ustalił, mając na względzie ciąg przestępstw przypisany skazanemu w punkcie CII wyroku, czyny popełnione w czerwcu 2009 roku i w drugiej połowie 2009 roku, kiedy to średni kurs waluty euro w okresie czerwiec – grudzień 2009 roku wynosił 4,23 zł, iż równowartość korzyści majątkowej osiągniętej przez K. W. z popełnienia przestępstwa, której należało orzec przepadek wyniosła 846 zł.

Wskazać należy, iż oskarżyciel publiczny niezasadnie wniósł o orzeczenie wobec A. G. (2) równowartości przepadku korzyści majątkowych w kwocie 12.682.500,00 zł za popełnienie przestępstw narkotykowych oraz wobec Ł. G. (1) równowartości przepadku korzyści majątkowych w kwocie 10.383.750,00 zł za popełnienie przestępstw narkotykowych. Powyżej wskazano, że przy współsprawstwie i jednej korzyści majątkowej, orzekając przepadek równowartości korzyści majątkowych, należy ją podzielić między współsprawców. W przypadku przestępstwa popełnionego w konfiguracji wieloosobowej przepadek korzyści powinien być orzeczony w częściach odpowiadających udziałom, jakie przypadły współdziałającym. Orzeczenie środka karnego w sposób, w jaki wywiódł prokurator, prowadziłoby do pomnożenia uzyskania przez sprawców korzyści majątkowych, a to z kolei prowadziłoby do nieuzasadnionego zwielokrotnienia korzyści. Na podstawie art. 45 § 1 k.k. należy orzec przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa przez skazanych, przy czym przepadek ten musi precyzyjnie odzwierciedlać zysk skazanego i odpowiadać kwocie jaką rzeczywiście osiągnął on z popełnienia przestępstwa. Skazani A. G. (2) i Ł. G. (1) działali ze sobą wspólnie i w porozumieniu (nieliczne tylko czyny zostały popełnione przez A. G. (2) bez udziału Ł. G. (1)), a zatem korzyści majątkowe były przez nich dzielone między siebie. Zatem żaden z nich nie osiągnął zysku w postaci 100% uzyskanych korzyści. Wnioski prokuratora dotyczą natomiast takich właśnie wartości. Stanowisko takie wyrażone zostało również w uzasadnieniu orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, zawierającego wytyczne dla tutejszego Sądu w zakresie ponownego rozpoznania sprawy. Trudno zgodzić się zatem ze stanowiskiem oskarżyciela publicznego.

W mowach końcowych prokurator wniósł ponadto o orzeczenie wobec skazanych przepadku: wobec A. G. (2) kwoty 1.165.523,00 zł, wobec Ł. G. (1) kwoty 443.940,00 zł - jako przepadku równowartości korzyści majątkowych osiągniętych z przestępstw prania brudnych pieniędzy.

Sąd nie podzielił argumentacji prokuratora i nie orzekł dodatkowo przepadku równowartości korzyści majątkowych na podstawie art. 299 § 7 k.k., albowiem prowadziłoby to do dwukrotnego przepadku tej samej korzyści, na dwóch różnych podstawach prawnych. Kwestia ta poddana została już analizie przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku w orzeczeniu przekazującym sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi. Sąd Apelacyjny w Gdańsku przytoczył i zgodził się ze stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Najwyższy z dnia 26 sierpnia 2015 roku w sprawie V KK 20/15 ( LEX nr 1784533), gdzie stwierdzono, że w procesie dotyczącym zarzutu z art. 299 § 1 k.k. przedmiotem postępowania może być szersza działalność sprawcy przestępstwa bazowego, który dąży do udaremnienia lub znacznego utrudnienia stwierdzenia przestępnego pochodzenia korzyści mających postać dóbr wymienionych w tym przepisie, wygenerowanych pośrednio lub bezpośrednio z popełnienia czynu zabronionego. Obszar przestępczej działalności polegającej na "praniu brudnych pieniędzy" może być przecież szerszy niż ustalony w procesie dotyczącym przestępstwa bazowego. Także lokowanie środków pochodzących z czynu zabronionego stanowiącego przestępstwo bazowe może przynieść zysk będący korzyścią pochodzącą pośrednio z tego czynu. Jeżeli się udowodni, że rozmiary korzyści sprawcy czynu z art. 299 § 1 k.k. były większe niż korzyść ustalona w toku postępowania o czyn jednostkowy, a jej przyrost - przynajmniej w jakiejś części - został uzyskany przy wykorzystaniu środków pochodzących z popełnienia czynu zabronionego, to istnienie przesłanki do niezależnego stosowania dyrektywy zawartej w przepisie art. 299 § 7 k.k. - nie może budzić wątpliwości. Nie ma zatem normatywnych podstaw do wyeliminowania możliwości odrębnego orzekania na podstawie art. 299 § 7 k.k. przepadku przedmiotów, korzyści lub ich równowartości wobec sprawców tzw. przestępstwa bazowego.

W przedmiotowej sprawie istotne znaczenie ma proceder polegający na tym, że ze sprzedaży marihuany uzyskane funty zamieniane były następnie na euro, a przeznaczeniem tych środków był dalszy zakup marihuany w Holandii. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Gdańsku, środki te wracały zatem do obrotu. Nie jest zatem tak, że rozmiary korzyści osiąganych z przestępstw z art. 299 § 1 k.k. były większe od osiąganych z przestępstw bazowych – tj. z przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Nie może też ujść uwadze, że Sąd Apelacyjny w Gdańsku w stosunku do wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku w sprawie XIV K 293/11 stwierdził obrazę przepisu prawa materialnego polegającego na nie orzeczeniu środka karnego w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowych osiągniętych przez oskarżonych z popełnionych przestępstw – wyłącznie co do przepisu art. 45 § 1 k.k.

Sąd nie podzielił również sposobu obliczenia przepadku równowartości korzyści majątkowej od K. W. przez oskarżyciela publicznego, który wniósł o orzeczenie przepadku względem tego skazanego w kwocie 210.000 zł na podstawie art. 45 § 1 k.k. Sąd podzielił sposób wyliczenia wartości tego środka przyjęty przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku, jako jedyny słuszny i możliwy. Jak ustalono, K. W. był jedynie pośrednikiem, a zatem nie należy traktować go jak skazanych A. G. (2) i Ł. G. (1), którzy brali udział w obrocie marihuaną. Korzyść, którą osiągnął K. W., stanowiła zapłata, jaką uzyskał on za przekazanie narkotyków do dalszego obrotu – zapłata za pośrednictwo.

W punktach I-III wyroku Sąd orzekł od skazanych A. G. (2), Ł. G. (1) i K. W. o środkach karnych w postaci nawiązek - na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii - na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii, uznając to jako element wychowawczy kary. W myśl tego przepisu, za przestępstwo określone w art. 53 – 63, sąd może orzec na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii nawiązkę w wysokości do 50.000,00 złotych. O jej wysokości w konkretnym przypadku powinny decydować ogólne zasady wymiaru kary wymienione w art. 53-56 k.k. Sąd przyjął ustalenia poczynione w tym zakresie przez Sąd I instancji, które zweryfikowane zostały w postępowaniu odwoławczym przez Sąd II instancji. Mając na uwadze treść przytoczonego przepisu oraz możliwości zarobkowe i stan majątkowy skazanych, a także stopień ich zawinienia w popełnieniu przypisanych im czynów, Sąd orzekł nawiązki w następującej wysokości:

- wobec A. G. (2): za ciąg przestępstw z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku przypisany w punkcie XXXI wyroku Sądu I instancji nawiązkę w kwocie 3.000 zł, za ciąg przestępstw z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku przypisany w punkcie XXXIII wyroku nawiązkę w kwocie 400 zł, za ciąg przestępstw z art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku przypisany w punkcie XXXV wyroku nawiązkę w kwocie 400 zł, za czyn z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 55 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku przypisany w punkcie XVIII wyroku nawiązkę w kwocie 100 zł;

- wobec Ł. G. (1): za czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku przypisany w punkcie XXXIX wyroku 11 nawiązkę w kwocie 100 zł, za ciąg przestępstw z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku przypisany w punkcie LIII wyroku nawiązkę w kwocie 2.000 zł;

- wobec K. W. za ciąg przestępstw z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku (przypisany w punkcie CII wyroku nawiązkę w kwocie 500 zł.

Jednocześnie Sąd miał na uwadze, iż, zgodnie z zaleceniem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, kształtując wysokość nawiązek, nie można nie mieć na względzie nałożonych na skazanych istotnych obciążeń finansowych w wyniku orzeczenia przepadku równowartości korzyści osiągniętych z popełnienia przestępstw. Zdaniem Sądu orzeczone nawiązki wzmocnią wychowawcze oddziaływanie kary.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k., zwalniając skazanych od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Sąd uwzględnił sytuacje materialne i możliwości zarobkowe skazanych, a także nałożone na nich obowiązki o charakterze finansowym.