Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2020 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2020 r. w Rybniku

sprawy z odwołania E. J. ( E. J. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania E. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 18 lutego 2019 r. nr (...)

z dnia 18 lutego 2019 r. nr (...)

1. zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 18 lutego 2019r. nr (...) w ten sposób,

że do obliczenia wysokości emerytury ubezpieczonego E. J. ustala wartość kapitału początkowego na kwotę 146.362,70 zł ( sto czterdzieści sześć tysięcy trzysta sześćdziesiąt dwa złote 70/100) i przyjmuje wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z okresu 1974-1983 w wysokości 127,61% ( sto dwadzieścia siedem procent i sześćdziesiąt jeden setnych procenta),

2. zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 18 lutego 2019r. nr (...) w ten sposób,

że przyznaje ubezpieczonemu prawo do rekompensaty od dnia (...)

Sędzia

Sygn. akt IXU 293/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 lutego 2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział

w R. przyznał ubezpieczonemu E. J. (J.) emeryturę od dnia (...)tj.od osiągnięcia wieku emerytalnego. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Podstawa wymiaru kapitału początkowego została ustalona z uwzględnieniem zarobków minimalnych za lata 1972 – 1983, 1986-1991 i od 1997-1998.

Kolejną decyzją z dnia 18 lutego 2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu E. J. prawa do rekompensaty, ponieważ na dzień 31.12.2008r. nie udokumentował zatrudnienia w szczególnych warunkach wynoszącego co najmniej 15 lat.

Ubezpieczony w odwołaniu od obu decyzji, sprecyzowanym na rozprawie w dniu 01.08.2019r., domagał się ich zmiany przez przyznanie prawa do rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych po uprzednim zaliczeniu do takiej pracy okresów zatrudnienia wykazanych w przedłożonych świadectwach wykonywania pracy w warunkach szczególnych, a także przyjęcia do wyliczenia kapitału początkowego faktycznego wynagrodzenia, jakie wynika z kartotek zarobkowych dołączonych do jego akt osobowych.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn jak w zaskarżonych decyzjach. Organ rentowy wskazał, iż do stażu pracy
w warunkach szczególnych nie zaliczył okresów wnioskowanych przez ubezpieczonego, ponieważ ubezpieczony nie przedłożył odnośnie tych okresów prawidłowych świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony E. J. urodził się w dniu (...)

Od dnia (...). jest uprawniony do emerytury.

Wysokość świadczenia została ustalona na podstawie art.26 ustawy emerytalnej. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono wcześniejszą decyzją z dnia 21.03.2014r. Wskaźnik ten został wówczas obliczony w oparciu o wynagrodzenie z 10 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem 1999, tj.z lat 1975 – 1984 i wyniósł 39,35%. Kapitał początkowy na dzień 1.01.1999r. wyniósł 77334,18 zł. Organ rentowy do wyliczeń kapitału początkowego przyjął zarobki minimalne za lata 1972 – 1983, 1986-1991 oraz 1997 – 1998.

Organ rentowy nie uwzględnił ubezpieczonemu do pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach następujących okresów pracy:

- od 15.01.1973r. do 02.08.1984r., na podstawie zaświadczenia wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 6.08.2001r., ponieważ Przedsiębiorstwo (...) w J. nie jest następcą prawnym Przedsiębiorstwa (...) Oddział nr 4 w J.;

- od 16.04.1986r. do 30.06.1989r. na podstawie świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 25.07.2001r., ponieważ „(...) sp.z o.o.nie jest następcą prawnym (...), ponadto stanowisko pracy wykazane w świadectwie pracy w szczególnych warunkach nie jest zgodne ze stanowiskiem pracy wymienionym w Wykazie A, dziale XIV, poz.16, pkt 1 załącznika nr 1 do Zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1.08.1983r.;

- od 10.07.1989r. do 12.10.1991r. na podstawie świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 3.08.2001r., ponieważ stanowisko pracy wykazane w świadectwie pracy w szczególnych warunkach nie jest zgodne ze stanowiskiem pracy wymienionym w Wykazie A, dziale XIV, poz.16, pkt 1 załącznika nr 1 do Zarządzenia nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12.08.1983r.

W dniu (...). ubezpieczony wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury z rekompensatą.

W rozpoznaniu powyższego wniosku organ rentowy wydał zaskarżone decyzje opisane na wstępie.

(dowód: akt organu rentowego).

Ubezpieczony posiadał uprawnienia do kierowania pojazdami kat. B, C od 17.11.1972r., uprawnienia do kierowania autobusami (kat.D) od 4.04.1978r. i od 1.12.1978r. kat. BE/CE/DE. Uprawnienia klasy III do kierowania żurawiami samojezdnymi kołowymi do 16 ton ubezpieczony uzyskał 26.10.1981r.

W okresie od dnia 1.09.1969r. do dnia 2.08.1984r. ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w J., najpierw do 30.06.1972r. jako uczeń zawodu, następnie od 1.07.1972r. do 14.01.1973r. jako mechanik samochodowy, a następnie od 15.01.1973r. do końca zatrudnienia jako kierowca - operator.

Przedsiębiorstwo (...) zajmowało się budowaniem budynków, w tym mieszkalnych, osiedli mieszkaniowych, na potrzeby kopalń itd., przy czym poprzez bazę transportową dostarczało materiały budowlane na poszczególne budowy. Przedsiębiorstwo to przez lata zmieniało strukturę własnościową, a co za tym idzie zmieniało swoją nazwę i siedzibę, nazywało się m.in. Przedsiębiorstwo (...), ostatnia nazwa tego Przedsiębiorstwa to Przedsiębiorstwo (...) w J.. Ubezpieczony przez cały okres zatrudnienia w tym Przedsiębiorstwie świadczył pracę w Oddziale nr 4 tego Przedsiębiorstwa w J.. To była baza transportowa. W ramach tej bazy działał też warsztat mechaniczny. Zatrudnionych tam było ok.200 osób. Na wyposażeniu były samochody ciężarowe:S.25, 29, 200, T., S., L. oraz autobusy. Były tam również dźwigi, w tym dźwigi samojezdne na podwoziu samochodu ciężarowego. Ubezpieczony zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy, a jego praca polegała na tym, że każdego dnia kiedy zgłaszał się do pracy pobierał od dyspozytora kartę, otrzymywał instrukcję odnośnie tego jakim autem i na jaką budowę ma się udać. Ubezpieczony dowoził materiały budowlane na place budów np. betonowe płyty montażowe, żwir. W zależności od rodzaju materiału obsługiwał albo pięciotonową „wywrotkę”, albo „skrzynię” – tradycyjne auto ciężarowe. Obsługiwał też dźwigi samojezdne na podłożu Stara. Na miejsce budowy przyjeżdżał samochodem ciężarowym wyposażonym w 2 kabiny, jedna to kabina kierowcy samochodu, druga – zamontowana na samochodzie to kabina operatora dźwigu, do której ubezpieczony się przesiadał. Za pomocą tego dźwigu transportowany materiał był załadowywany i rozładowywany. Od 1981r. ubezpieczony mógł obsługiwać wszystkie dźwigi do 16 ton udźwigu. Razem z ubezpieczonym pracę świadczył J. P..

W dniu 6.08.2001r. Przedsiębiorstwo (...) w J. wystawiło ubezpieczonemu zaświadczenie wykonywania prac w szczególnych warunkach, gdzie zaznaczono, że ubezpieczony świadczył taką pracę od 15.01.1973r. do 2.08.1984r. jako kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, tj. na stanowisku wymienionym w wykazie A dziale VIII poz.2 Rozporządzenia RM z 7.02.1983r. W aktach osobowych ubezpieczonego zachowała się oryginalna dokumentacja płacowa (kartoteki zarobkowe) ubezpieczonego.

(dowód: akta osobowe, w tym zaświadczenie wykonywania prac w szczególnych warunkach, kartoteki płacowe, zeznania świadka: J. P. – k.24 a.s., przesłuchanie ubezpieczonego – k.53v. do 54v.a.s.).

W okresie od 16.04.1986r. do 30.06.1989r. ubezpieczony zatrudniony był w Przedsiębiorstwie (...) K. – B. Oddział 04 w R. w charakterze mechanika napraw poj. ciężarowych. To przedsiębiorstwo również zajmowało się transportem towarów, ale ubezpieczony świadczył pracę w warsztacie mechanicznym. Te warsztaty samochodowe to były wielkie pomieszczenia - hale, do których prowadziło 15 bram. Były wyposażone w kanały remontowe. Firma ta była jedną z największych firm tego typu w tamtym okresie. Samych mechaników było 167. Pracowali na trzy zmiany. Na wyposażeniu firmy były samochody ciężarowe. Większość awarii takich samochodów wymagała ich naprawy z poziomu kanału remontowego – naprawa silników, hamulców, przedniego zawieszenia. Każde auto w książce pojazdu miało wyznaczone terminy przeglądu – wymiana oleju, smarowanie. Ubezpieczony świadczył pracę w kanale remontowym, a dodatkowo do jego obowiązków należało podział pracy przed zmianą, nadzorowanie pracy uczniów.

W aktach osobowych ubezpieczonego zachowały się oryginalne kartoteki płacowe, z których wynika, że ubezpieczonemu wypłacano dodatek szkodliwy.

W dniu 25.07.2001r. (...).G.TRANS” Sp. z o.o.w oparciu o zdeponowane w tym Przedsiębiorstwie akta osobowe pracowników (...)u (...)” wydało ubezpieczonemu świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, w którym zaznaczono, że ubezpieczony w okresie od 16.04.1986r. do 30.06.1989r.wykonywał pracę mechanika samochodowego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, czyli na stanowisku wymienionym w wykazie A dziale XIV poz.16 pkt 1 załącznika nr 1 do Zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1.08.1983r.

(dowód: akta osobowe, w tym świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, kartoteki płacowe, przesłuchanie ubezpieczonego – k.53v. do 54v.a.s.).

W okresie od 10.07.1989r. do 12.10.1991r. ubezpieczony zatrudniony był w Przedsiębiorstwie (...) w T. na stanowisku mechanika napraw pojazdów ciężarowych. W okresie od 15.10.1990r. do 11.10.1991r. korzystał z urlopu bezpłatnego. Świadczył pracę w oddziale w R.. Firma wykonywała prace związane z budowaniem i remontami w elektrowniach i z tym związany był transport materiałów. Na wyposażeniu firmy były samochody ciężarowe. Firma miała też własne warsztaty samochodowe i zatrudnionych w nich mechaników. W R. warsztaty samochodowe dysponowały trzema kanałami remontowymi. Ubezpieczony zajmował się naprawą tylko samochodów ciężarowych w tych kanałach remontowych.

W aktach osobowych ubezpieczonego zachowały się oryginalne kartoteki płacowe.

W dniu 3.08.2001r. (...) S.A. wydała ubezpieczonemu świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, w którym zaznaczono, że ubezpieczony w okresie od 10.07.1989r. do 12.10.1991r. wykonywał pracę mechanika samochodowego stale i w pełnym wymiarze godzin, czyli na stanowisku wymienionym w Wykazie A, dziale XIV, poz.16, pkt 1 załącznika nr 1 do Zarządzenia nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12.08.1983r.

(dowód: akta osobowe, w tym świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, kartoteki płacowe, przesłuchanie ubezpieczonego – k.53v. do 54v.a.s.).

W okresie od 29.03.2000r. do 6.04.2001r. ubezpieczony zatrudniony był w (...) Spółka Akcyjna w R. w charakterze operatora dźwigu i kierowcy autobusu. Ubezpieczony obsługiwał dźwig na podwoziu (...) o udźwigu 8 ton. Firma zajmowała się montażem różnych budynków i pawilonów. Ubezpieczony każdego dnia najpierw autobusem przewoził ludzi na miejsce pracy, następnie pracował razem z nimi na montażu jako operator dźwigu, a następnie po zakończeniu pracy, rozwoził pracowników autobusem. Autobus stanowił wyposażenie firmy.

(dowód: akta osobowe, przesłuchanie ubezpieczonego – k.53v. do 54v.a.s.).

W okresie od 15.02.2007r. do 3.10.2008r. ubezpieczony zatrudniony był w Przedsiębiorstwie (...) S. B. w J. w charakterze mechanika pojazdów samochodowych. Pracę świadczył w kanale remontowym. Przedsiębiorstwo zajmowało się głównie obsługą kopalń – remontem sprzętu będącego na wyposażeniu kopalń np. wywrotek, dźwigów, koparek, spycharek. Raz w tygodniu kierowany był do obsługi dźwigu – rozładowywanie i załadowywanie wagonów.

(dowód: akta osobowe, przesłuchanie ubezpieczonego – k.53v. do 54v.a.s.).

Łączny okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwach j.w. od 15.01.1973r. i po odjęciu okresu urlopu bezpłatnego wyniósł 18 lat, 8 miesięcy i 8 dni.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. dokonał hipotetycznego wyliczenia kapitału początkowego ubezpieczonego z uwzględnieniem oryginalnych dokumentów płacowych opisanych j.w. Ustalony w ten sposób wwpw z okresu 1974 – 1983 wyniósł 127,61%, a wysokość kapitału początkowego to 146.362,70 zł. Ubezpieczony nie zgłosił zastrzeżeń do wyliczeń.

(dowód: pisma organu rentowego k.38 i 57 a.s.).

Sąd dał wiarę zeznaniom słuchanego w sprawie świadka oraz ubezpieczonego, gdyż były one rzeczowe, logiczne, szczegółowe, zasadniczo zgodne ze sobą oraz korespondujące z treścią zgromadzonej w sprawie dokumentacji. Świadek pracował razem z ubezpieczonym w Przedsiębiorstwie (...) stąd niewątpliwie posiada szczegółową wiedzę na temat miejsca i charakteru wykonywanej przez niego pracy.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Spornym w sprawie była wysokość emerytury ubezpieczonego w sytuacji, gdy za wskazane lata organ rentowy przyjął minimalne wynagrodzenie oraz odmówił ubezpieczonemu prawa do rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Zgodnie z art. 174 ust. 1 i ust.2 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t.j. Dz.U. z 2020r., poz.53 ) kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1)okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2)okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Zgodnie z art.174 ust.3 ustawy podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18 (… ).

W myśl art.15 ust.1 ustawy podstawę wymiaru emerytury stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne (… ).

W okresie przypadającym przed 01.01.1999r., kiedy nie prowadzono jeszcze indywidualnych kont emerytalnych, za podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne przyjmuje się kwoty wynagrodzenia wypłaconego przez pracodawcę.

Zgodnie z art. 26 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. Zaś art.25 ust.1 tej ustawy przewiduje, że podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Ustalając wysokość wynagrodzenia, jakie ubezpieczony osiągał z tytułu zatrudnienia w okresie spornym w Przedsiębiorstwie (...) Oddział nr 4 w J., Przedsiębiorstwie (...) K. – B. Oddział 04 w R. i Przedsiębiorstwie (...) w T., Sąd oparł się na oryginalnej dokumentacji płacowej – kartotekach zarobkowych, które zachowały się w aktach osobowych ubezpieczonego. Żadna ze stron nie kwestionowała tych dokumentów. W oparciu o te dokumenty organ rentowy dokonał wariantowych wyliczeń, co do których ubezpieczony nie zgłosił żadnych zastrzeżeń.

Z kolei zgodnie z art.21 ustawy z dnia 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych (j.t.

Dz. U. z 2018r. poz.1924 ze zm.) rekompensata przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po 31.12.1948r., jeżeli przed dniem 01.01.2009r. wykonywał przez co najmniej 15 lat prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów art.32 i 33 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a nie ma prawa do emerytury określonej:

- w art. 46 w związku z art. 29, 32 i 33 lub art.39, art.50, art.50a lub art.50 e albo art.184 ustawy emerytalnej,

- art. 34 i 48 w związku z art.49 ustawy emerytalnej w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r. albo:

- art.3 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 27.07.2005r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z DFUS oraz ustawy Karta Nauczyciela,

- art.88 ustawy z dnia 26.01.1982r. Karta Nauczyciela

oraz nie ma prawa do emerytury pomostowej.

Bezspornym w sprawie jest, że ubezpieczony urodził się po 31.12.1948r. i nie posiada prawa do emerytury ustalonej na podstawie powołanych powyżej przepisów.

Spór natomiast sprowadzał się do ustalenia, czy ubezpieczony spełnia warunek dotyczący posiadania na dzień 01.01.2009r. co najmniej 15- letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Zgodnie z wykazem A, dział VIII poz. 2 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, praca kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalistycznych (specjalnych) pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów jest pracą w szczególnych warunkach, uprawniającą do niższego wieku emerytalnego.

Z kolei zgodnie z wykazem A j.w., dział XIV poz. 16, prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych są również pracą w szczególnych warunkach, uprawniającą do niższego wieku emerytalnego.

I wreszcie zgodnie z działem V poz. 3 tego wykazu prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych są również pracą w szczególnych warunkach, uprawniającą do niższego wieku emerytalnego.

W ocenie Sądu, przeprowadzone postępowanie dowodowe w sprawie pozwala jednoznacznie stwierdzić, iż ubezpieczony spełnia warunki do przyznania mu prawa do rekompensaty, gdyż legitymuje się na 01.01.2009r. 15 latami pracy wykonywanej w szczególnych warunkach.

Sąd uznał bowiem, że ubezpieczony we wskazanych wyżej okresach , będąc zatrudniony w zakładach j.w. faktycznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w warunkach szczególnych - pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze powyżej 3,5 tony, pracę operatora żurawia samojezdnego kołowego, pracę kierowcy autobusu i pracę mechanika w kanałach remontowych.

Ustalając powyższe w zakresie rzeczywiście wykonywanej pracy przez ubezpieczonego w spornych okresach, Sąd oparł się na danych wynikających ze zgromadzonej w sprawie dokumentacji akt organu rentowego dotyczących ubezpieczonego, akt osobowych ubezpieczonego, w tym treści świadectw wykonywania prac w szczególnych warunkach z 6.08.2001r., 25.07.2001r. i z 3.08.2001r. oraz zeznań ubezpieczonego i świadka J. P., które Sąd uznał za wiarygodne jako logiczne, spójne, szczegółowo opisujące charakter pracy ubezpieczonego w okresie spornym, znajdujące potwierdzenie w zgromadzonej dokumentacji. W szczególności Sąd miał na uwadze, że pracodawcy ubezpieczonego kwalifikowali jego pracę w okresach spornych do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, a ubezpieczony otrzymywał też dodatek za pracę w warunkach szkodliwych..

Zaznaczyć należy, że błędne wskazanie podstawy prawnej w zarządzeniu resortowym w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 25.07.2001r. i z 3.08.2001r. stanowiło główny argument organu rentowego do odmowy zaliczenia spornego okresu do pracy w warunkach szczególnych, a jak jednoznacznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 22.04.2011r., sygn.. akt I UK 351/10 „wykazy resortowe mają charakter informacyjny, techniczno-porządkujący, uściślający. Taki wykaz resortowy ułatwia identyfikację określonego stanowiska pracy jako stanowiska pracy w szczególnych warunkach - w szczególności, jeśli w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia nie wymienia się konkretnych stanowisk, lecz operuje się pojęciem ogólnym. Innymi słowy, zarządzenia resortowe mogą mieć znaczenie jedynie w sferze dowodowej”.

Okoliczność, że ubezpieczony w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) Oddział nr 4 w J., w Spółce (...) i w Przedsiębiorstwie (...) S. B. w J. wykonywał zarówno prace kierowcy samochodu ciężarowego, autobusu, mechanika w kanałach remontowych jak i operatora żurawia samojezdnego nie stoi na przeszkodzie uznaniu tej pracy jako pracy wykonywanej w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Podkreślić należy, iż w doktrynie i orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że wykonywanie równocześnie pracy – w ramach pełnego wymiaru czasu pracy – na dwóch różnych stanowiskach, na których zatrudnienie zaliczane jest do prac w szczególnych warunkach, podlega uwzględnieniu przy ustalaniu prawa do emerytury wcześniejszej z tytułu pracy w warunkach szczególnych ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27.01.2015r. III AUa 386/14 ).

W konsekwencji takiego stanowiska Sąd stwierdził, iż ubezpieczony spełnia wszystkie niezbędne przesłanki prawa do rekompensaty na podstawie z art. 21 ustawy z 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie cytowanych wyżej przepisów i z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżone decyzje jak w pkt 1 i 2 wyroku.

Sędzia Renata Stańczak