Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Leżańska

Protokolant: st. sekr. sądowy Marcelina Machera

po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2020 r. w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku R. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury górniczej

na skutek odwołania R. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 2 sierpnia 2019 roku sygn.: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu

R. M. prawo do ustalenia wysokości emerytury górniczej przy

zastosowaniu przelicznika 1,8 do pracy górniczej za okres od dnia 1 lipca 1987 roku

do dnia 27 października 1988 roku oraz od dnia 9 października 1990 roku

do dnia 14 stycznia 2007 roku;

2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz

R. M. kwotę 180,00 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów

zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V U 1336/19

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 2 sierpnia 2019 roku, znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał R. M. emeryturę górniczą od dnia (...) roku, zawieszając wypłatę świadczenia z powodu kontynuacji zatrudnienia.

W odwołaniu z dnia 30 sierpnia 2019 r., pełnomocnik R. M. wniósł o zmianę powyższej decyzji i przyznanie ubezpieczonemu prawa do zastosowania przelicznika 1,8 do wysokości emerytury w wyniku zaliczenia do pracy górniczej liczonej w wymiarze półtorakrotnym pracy świadczonej przez ubezpieczonego na rzecz (...) S.A. Oddział (...) B. w R. w okresie od dnia 1 lipca 1987 roku do dnia 27 października 1988 roku oraz w okresie od dnia 9 października 1990 roku do dnia 14 stycznia 2007 roku. W uzasadnieniu odwołania pełnomocnik wnioskodawcy wskazał, iż ze stanu faktycznego oraz świadectwa wykonywania pracy górniczej wydanego w oparciu o protokoły z posiedzenia Komisji Weryfikacyjnych wynika, iż wnioskodawca wykonywał pracę mechaniczne przy naprawie, konserwacji, bieżących remontach i utrzymaniu koparek wielonaczyniowych, montażu i konserwacji, bieżących remontach i utrzymaniu koparek wielonaczyniowych, montażu i demontażu zespołów i urządzeń na koparkach wielonaczyniowych początkowo w Oddziale (...) (...)/(...), a następnie (...). Pełnomocnik skarżącego wskazał, że ubezpieczony wykonywał wyżej wymieni one prace bezpośrednio w przodku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i wnosił o oddalenie odwołania.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

wnioskodawca R. M. urodził się w dniu (...). W dniu 10 czerwca 2019 roku wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej, skarżący nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, nadal pracuje w (...) S.A Oddział (...) w B. (dowód: wniosek o emeryturę k.2-5 – w aktach emerytalnych).

Zaskarżoną decyzją z dnia 2 sierpnia 2019 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał wnioskodawcy od dnia (...) r. emeryturę, której wypłatę zawiesił z uwagi na kontynuację zatrudnienia przez wnioskodawcę.

Do ustalenia wysokości emerytury górniczej organ rentowy uwzględnił:

- 29 lat i 10 miesiące okresów składkowych,

- 2 miesiące okresów nieskładkowych.

Okres pracy górniczej został obliczony wg przeliczników:

- 128 miesięcy x 1,8 = 230,4 miesięcy,

- 207 miesięcy x 1,2 = 248,4 miesięcy, tj. łącznie 478,8 miesięcy,

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych tj. od stycznia 2009 r. do grudnia 2018 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyniósł 195,08 %. Podstawa wymiaru obliczona została przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 195,08 % przez kwotę bazową w wysokości 4003,88 zł i wyniosła 7.810,77 zł. Wysokość świadczenia wyniosła 5.316,22 zł. (dowód: decyzja ZUS z dnia 27 maja 2015 roku wraz z załącznikami - k. 29-33 – w aktach emerytalnych).

R. M. od dnia 1 lipca 1987 roku jest zatrudniony w (...) (wcześniej (...) w B.) dowód: informacja dotycząca okresów ubezpieczenia k. 5, świadectwo pracy wykonywania pracy górniczej k. 6 – w aktach emerytalnych, umowa o pracę z dnia 4 1 lipca 1987 roku, k. 1 – w aktach osobowych).

Z wystawionych skarżącemu angaży wynika, że zajmował on kolejno następujące stanowiska:

- od dnia 1 lipca 1987 roku do dnia 27 października 1988 roku – mechanik maszyn i urządzeń górnictwa odkrywkowego w oddziale maszynowym koparek węglowych (...),

- od dnia 9 października 1990 roku do dnia 31 sierpnia 1991 roku – mechanik maszyn i urządzeń górnictwa odkrywkowego w oddziale maszynowym koparek węglowych (...),

- od dnia 1 września 1991 roku do dnia 16 listopada 2006 roku – mechanik maszyn i urządzeń górnictwa odkrywkowego w oddziale maszynowym koparek węglowych (...)/(...),

- od dnia 17 listopada 2006 roku do nadal – mechanik maszyn i urządzeń górniczych w przodku w oddziale (...) (dowód: umowa o pracę z dnia 1 lipca 1987 roku, k. 1, karta obiegowa, k. 4, angaż z dnia 9 października 1990 roku, k. 16, angaż z dnia 1 września 1991 roku, k. 17 wniosek o zmianę stanowiska pracy, k. 53, w aktach osobowych).

W dniu 4 października 2004 roku wnioskodawca uzyskał uprawnienia spawacza (dowód: świadectwo egzaminu spawacza z dnia 22 października 2002 roku, k. 38 w aktach osobowych).

Powołana przez pracodawcę wnioskodawcy Komisja Weryfikacyjna na posiedzeniu w dniu 11 kwietnia 2007 r. ustaliła, że R. M. w okresie od dnia 1 lipca 1987 roku do dnia 14 stycznia 2007 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, wykonywał pracę w wymiarze półtorakrotnym. Komisja weryfikacyjna wskazała, że pomimo posiadania angaży: mechanik maszyn i urządzeń górnictwa odkrywkowego oraz mechanik maszyn i urządzeń górniczych w przodku - w okresie od dnia 1 lipca 1987 roku do dnia 14 stycznia 2007 roku ubezpieczony stale przez (...) dniówek wykonywał prace jako rzemieślnik zatrudniony na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasy pracy wykonujący prace mechaniczne, tj. na stanowisku wymienionym w dziale III pkt 7 załącznika nr 3 do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczych oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (dowód: protokół z posiedzenia Komisji Weryfikacyjnej z dnia 11 kwietnia 2007 roku - k. 7-8 – w aktach emerytalnych).

Zgodnie ze sporządzoną przez pracodawcę charakterystyką pracy wnioskodawca R. M., w okresie:

1. Od dnia 1 lipca 1987 r. do dnia 27 października 1988 r. na stanowisku „mechanik maszyn i urządzeń górnictwa odkrywkowego" w Oddziale (...) (...). Bezpośrednio w przodku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace mechaniczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu podzespołów i części na koparkach. Praca w brygadzie utrzymania ruchu - zm. I - bez styków.

2. Od dnia 9 października 1990 roku do dnia 31 sierpnia 1991 roku na stanowisku „mechanik maszyn i urządzeń górnictwa odkrywkowego” w Oddziale (...) (...). Bezpośrednio w przodku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace mechaniczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu podzespołów i części na koparkach. W okresie do 09.10.1990r. do 31.10.1990r. praca w brygadzie utrzymania ruchu zm. I - bez styków. Od dn. 01.11.1990r. praca w brygadzie utrzymania ruchu system 4-brygadowy - bez styków.

3. Od dnia 1 września 1991 roku do dnia 16 listopada 2006 rok na stanowisku „mechanik maszyn i urządzeń układu (...) w Oddziale (...) (...)/(...). Bezpośrednio w przodku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace mechaniczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu podzespołów i części na koparkach . Praca w brygadzie utrzymania ruchu - w systemie 4-brygadowym - bez styków.

4. Od dnia 17 listopada 2006 roku do chwili obecnej jako „mechanik maszyn i urządzeń górniczych w przodku” w Oddziale (...) (...) a od 01.01,2009r. w Oddziale (...)/B. (...). Bezpośrednio w przodku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace mechaniczne przy obsłudze konserwacji, montażu i demontażu podzespołów i części na koparkach i zwałowarkach. 

Wnioskodawca pracując w spornym okresie na stanowisku „mechanika maszyn i urządzeń górniczych w przodku” miał następujący zakres czynności:

prace kontrolne, obsługowe, konserwacyjne, smarownicze, naprawcze i remontowe na koparkach: (...), (...), stołach załadowczych koparek (...).

Obejmują one między innymi:

- kontrolę, obsługę i konserwację urządzeń,

- demontaż i montaż zespołów napędowych (silnik - przekładnia),

- demontaż i montaż bębnów napędowych, zwrotnych, napinających, odbojowych,

- wymianę płyt gąsienicowych, wózków jezdnych, rolek podtrzymujących, kół napędowych i napinających,

- wymianę łożysk bębnowych i mechanizmów,

- wymianę lin i kół linowych,

- naprawę elementów konstrukcyjnych,

- wymianę i naprawę ciągów komunikacyjnych (schody, podesty, barierki),

- wymianę ślizgów i wykładzin w lejach przesypowych,

- obsługę układów smarowniczych i urządzeń hydrauliki siłowej (dowód: charakterystyki stanowiska pracy k. 20-21 akt emerytalnych).

W okresie od dnia 1 lipca 1987 roku do chwili obecnej wnioskodawca jest zatrudniony w brygadzie zajmującej się naprawami bieżącymi koparek węglowych urabiających węgiel w przodku, wchodzącej w skład oddziału maszynowego koparek węglowych (...)/(...)/(...). Ubezpieczony przez cały wyżej wymieniony okres wykonywał te same obowiązki. Oddział (...) zajmował się bieżącymi naprawami i konserwacją maszyn podstawowych w ruchu, to jest naprawami koparek wielonaczyniowych. Bezpośrednio w przodku funkcjonowało zawsze 7 koparek wielonaczyniowych. Do obowiązków wnioskodawcy należała wymiana części zamiennych, usuwanie awarii, przede wszystkim silników, przekładni silników, konstrukcji lin, kół liniowych, prace konserwacyjne w celu doprowadzenia koparki do pełnej sprawności. Powierzone mu obowiązki w postaci remontów bieżących skarżący wykonywał na koparkach wielonaczyniowych. Były to urządzenia wielkogabarytowe o wysokości do 40 metrów. Naprawy i remonty miały na celu utrzymanie maszyn podstawowych w ruchu. Prace musiały być wykonane szybko, aby maszyna funkcjonowała nieprzerwanie, a ciągłość ruchu została zachowana. Remonty kapitalne maszyn podstawowych wykonywały inne oddziały. Wnioskodawca świadczył swe obowiązki stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, bezpośrednio w przodku (dowód: wniosek o nadanie stopnia górniczego, k. 42 w aktach osobowych, zeznania świadka L. Ś., nagranie od minuty 4:35 do minuty 12:02 oraz od minuty 16:41 do minuty 17:14, zeznania świadka S. N., nagranie od minuty 12:02 do minuty 16:41, zeznania wnioskodawcy, od minuty 17:19 do minuty 22:30 protokół z rozprawy z dnia 28 lipca 2020 roku, k.60-63, akt sprawy).

Wnioskodawca w okresie od dnia 1 lipca 1987 roku do dnia 14 stycznia 2007 roku ma zaewidencjonowane (...) dniówek pracy górniczej w wymiarze półtorakrotnym, w tym w:

- 1987 roku – 122 dniówek;

- 1988 roku - 203 dniówek;

- 1990 roku - 58 dniówek;

- 1991 roku - 263 dniówek;

- 1992 roku - 253 dniówek;

- 1993 roku - 251 dniówek;

- 1994 roku - 228 dniówek;

- 1995 roku - 243 dniówek;

- 1996 roku - 245 dniówek;

- 1997 roku – 136 dniówek;

- 1998 roku – 214 dniówek;

- 1999 roku – 163 dniówek;

- 2000 roku – 229 dniówek;

- 2001 roku - 224 dniówek;

- 2002 roku - 222 dniówek;

- 2003 roku - 247 dniówek;

- 2004 roku - 145 dniówek;

- 2005 roku - 230 dniówek;

- 2006 roku – 136 dniówek ( dowód: wykaz dniówek k. 9- w aktach emerytalnych).

Świadek S. N. zatrudniony w tożsamym Oddziale z wnioskodawcą i wykonujący tożsamą pracę uzyskał prawo do emerytury górniczej przy zaliczeniu okresu pracy w (...) od dnia 4 listopada 1986 roku do dnia 31 grudnia 2005 roku w wymiarze półtorakrotnym (dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 23.11.2016 roku sygn.. akt VU 966/15, uzasadnienie wyroku k-58-63, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 28.12.2017 roku sygn. akt III AUa 89/17 k-84, uzasadnienie wyroku k-90-98).

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył, co następuje:

odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie organ rentowy przy wyliczeniu wysokości emerytury wnioskodawcy za sporny okres od dnia 4 listopada 1986 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. zastosował - na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.), zwanej dalej ustawą, przelicznik 1,2. Pełnomocnik wnioskodawcy natomiast domagał się przeliczenia w/w okresów wg przelicznika 1,8 zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Przy ustalaniu wysokości górniczych emerytur, o których mowa w art. 50 a lub 50 e, stosuje się stosownie do treści art. 51 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące przeliczniki:

1)1,5 za każdy rok pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy;

2) 1,8 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 50 d;

3) 1,4 za każdy rok pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, o której mowa w art. 50 c ust. 1 pkt 1-3 i 5-9, wykonywanej częściowo na powierzchni i częściowo pod ziemią;

4) 1,2 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 50 c ust. 1 pkt 4 i 5, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego, w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego.

Z powyższego wynika, że przy ustalaniu wysokości emerytury górniczej przelicznik 1,8 za każdy rok pracy stosuje się wyłącznie do pracy, o której mowa w art. 50 d ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Pracami, do których stosuje się przelicznik 1,8, zgodnie z art. 50 d ust. 1 pkt 1 ustawy, jest praca w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych.

Wykaz stanowisk pracy, na których zatrudnienie zaliczane jest do pracy górniczej oraz wykonywanej w przodkach uwzględnianej w rozmiarze półtorakrotnym, powinno ustalić rozporządzenie wydane na podstawie delegacji ustawowej z art. 50 d ust. 3. Ponieważ rozporządzenie takie nie zostało wydane, obowiązuje nadal (z mocy art. 194 wskazanej ustawy) wykaz stanowisk zawarty w załączniku nr 2 i 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz. U. z 1995 r. Nr 2, poz. 8), wydanego na podstawie upoważnienia zawartego w art. 5 ust. 5 i art. 6 ust. 3 nieobowiązującej ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (tekst jedn.: Dz. U. z 1995 r., Nr 30, poz. 154). Wykaz ten obowiązuje jednak jedynie w takim zakresie, w jakim jego przepisy nie są sprzeczne z przepisami ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Rozporządzenie wykonawcze nie może bowiem przyznawać ubezpieczonym większych uprawnień niż uczynił to ustawodawca. Tym samym, przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stanowić muszą zawsze punkt wyjścia do oceny zasadności roszczeń emerytalnych wnioskodawcy. Innymi słowy zastosowanie przelicznika 1,8 do pracy ubezpieczonego na stanowisku wymienionym w załączniku nr 3 do rozporządzenia wymaga by praca ta odpowiadała treści art. 50 d ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Jednocześnie o uznaniu pracy za pracę górniczą w rozumieniu omawianych przepisów nie decyduje treść wystawionych przez pracodawcę dokumentów, w tym zaświadczenia, świadectwa, czy protokoły komisji weryfikacyjnych, ale charakter czynności faktycznie wykonywanych przez pracownika. Dokonana przez pracodawcę kwalifikacja zajmowanego przez konkretnego pracownika stanowiska, jak i ewentualna zmiana tej kwalifikacji na podstawie protokołu komisji weryfikacyjnej, nie przesądza jeszcze o zaliczeniu zatrudnienia na tym stanowisku do pracy górniczej (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 1998 r., II UKN 570/97, OSNAPiUS 1999, nr 6, poz. 213, z dnia 22 marca 2001 r., II UKN 263/00, OSNAPiUS 2002, nr 22, poz. 553 oraz z dnia 2 czerwca 2010 r., I UK 25/10, LEX nr 621137).

Skarżący domagając się ustalenia wysokości świadczenia emerytalnego z zastosowaniem przelicznika 1,8 do spornego okresu pracy górniczej winien wykazać, że na zajmowanym stanowisku wykonywał prace wymienione w art. 50 d ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej tj. prace bezpośrednio związane z robotami prowadzonymi w przodkach przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz inne prace przodkowe, a zatem takie, które należy wiązać z bezpośrednim i zasadniczym procesem produkcyjnym zakładu górniczego polegającym na urobku i wydobywaniu kopalin. Dotyczy to wyłącznie czynności stanowiących element ciągu technologicznego bezpośrednio związany z procesem wydobycia węgla. A wykaz stanowisk pracy, określony pomocniczo w załączniku nr 3 do rozporządzenia odnosi się wyłącznie do wykonywanych zadań górnika, jeżeli spełniają one kryterium miejsca wykonywania pracy i jej charakteru określonego w przepisie art. 50 d ust. 1 pkt 1 ustawy. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2015 roku, I UK 293/14,LEX: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2012 roku, I UK 295/11, LEX; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2010 roku, I UK 236/09; z dnia 22 kwietnia 2011 roku, I UK 360/10; z dnia 16 czerwca 2011 roku, IUK 381/10; 4 kwietnia 2012 roku, I UK 440/11; z dnia 28 kwietnia 2010 roku, I UK 339/09; opubl. LEX; z dnia 18 marca 2015 roku, I UK 280/14, Legalis i wskazane w nich orzecznictwo).

Przepis art. 50 d stanowi o pracy w przodku na odkrywce, co oznacza, że przodek jest pojęciem węższym od pojęcia odkrywki. Przepisy nie definiują jednak pojęcia przodka i prac przodkowych. Przyjęcie tezy, że przodkiem w kopalni węgla brunatnego jest każde miejsce prowadzenia robót górniczych związanych z odwadnianiem, udostępnianiem i eksploatacją złoża kopaliny, jej transportem i transportem nadkładu, a nadto zwałowaniem nadkładu (tj. związane z pracą koparek, spycharek, ładowarek, zwałowarek) nie odpowiada pojęciu "pracy przodkowej", wynikającej z wykładni przepisów art. 50d ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W orzecznictwie Sądu Najwyższego kwestionuje się również zasadność rozszerzania samego pojęcia przodka wydobywczego, zauważając, że nie do zaakceptowania jest zapatrywanie, żeby miejsce przodka rozciągać na całą linię taśmociągów transportujących urobek, gdyż pojęcie przodka straciłoby swe znaczenie i tym sposobem nie można zaakceptować definicji "przodka", która obejmuje wszystkie czynności związane z transportem kopaliny, realizowane w ramach ruchu zakładu górniczego (wyr. SN z 5 maja 2011 roku, I UK 395/10, Legalis).

Z powyższego wynika, iż pojęcie przodka musi być wykładane w sposób ścisły i ograniczać się wyłącznie do miejsca pracy koparek wielonaczyniowych, albo jej bezpośredniego sąsiedztwa, w którym wydobywa się urobek. Praca przodowa polega zatem, wyłącznie na urabianiu i ładowaniu urobku lub nakładu albo jest bezpośrednio związana z procesem urabiania urobku. Wskazać należy również, że pod określeniem "inne prace przodkowe" rozumieć trzeba inne prace górnicze w przodku, jednakże rodzajowo nie mniej obciążające niż wymienione w powołanym przepisie ustawy art. 50d ust. 1 pkt 1.

Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Okręgowy prowadzą do jednoznacznego wniosku, że w spornym okresie, tj. od dnia 1 lipca 1987 roku do dnia 27 października 1988 roku oraz od dnia 9 października 1990 roku do dnia 14 stycznia 2007 roku skarżący, pracując na stanowiskach nazwanych: mechanik maszyn i urządzeń górnictwa odkrywkowego, wykonywał obowiązki przewidziane dla rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce bezpośrednio w przodku wykonując prace mechaniczne. Powyższe wynika zarówno z zeznań świadków: L. Ś. oraz S. N., jak i samego ubezpieczonego, którzy potwierdzili, że wnioskodawca wykonywał prace wymienione przez pracodawcę w charakterystyce jego pracy. Sąd uznał zeznania świadków oraz wnioskodawcy za w pełni wiarygodne, albowiem są spójne i znajdują uzasadnienie w pozostałym materiale dowodowy zebranym w sprawie tj. akta osobowych, dokumentów pracowniczych oraz sporządzonej przez pracodawcę ubezpieczonego charakterystyki stanowisk pracy. Dlatego też, Sąd zeznania osobowych źródeł dowodowych ocenił, jako zbieżne i logiczne, a nade wszystko nie budzące wątpliwości. Zgodnie ze złożonymi zeznaniami do obowiązków wnioskodawcy należała bieżąca naprawa i konserwacja koparek węglowych, a także usuwanie awarii, tak aby utrzymać maszyny w ruchu ciągłym. Udowodnione zostało również, jakie konkretnie prace wykonywał wnioskodawca. Jednocześnie materiał dowodowy zebrany w sprawie pozwala na ustalenie, że żadnych innych maszyn wnioskodawca nie naprawiał i nie konserwował. Podkreślić przy tym należy, iż świadek S. N. zatrudniony w tożsamym Oddziale z wnioskodawcą i wykonujący tożsamą pracę uzyskał prawo do emerytury górniczej przy zaliczeniu okresu pracy w (...) od dnia 4 listopada 1986 roku do dnia 31 grudnia 2005 roku w wymiarze półtorakrotnym, co potwierdza wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 23.11.2016 roku sygn. akt VU 966/15, utrzymany w mocy przez Sąd Apelacyjny w Łodzi, mocą wyroku z dnia 28.12.2017 roku.

W konsekwencji powyższego uznać należało, że rodzaj prac wykonywanych przez wnioskodawcę odpowiada pracy wymienionej pod pozycją 7 w dziale III załącznika 3 powyżej cytowanego rozporządzenia, tj. pracy rzemieślników zatrudnionych na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach i zwałowarkach, wykonujących prace górnicze, mechaniczne, elektryczne i hydrauliczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu tych maszyn i urządzeń, a zatem praca ta podlega uwzględnieniu w półtorakrotnym wymiarze.

Wnioskodawca wykazując zatem, że pracę wymienioną w art. 50 d ust. 1 pkt 1 ustawy wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, uprawniony jest do przeliczenia swojego świadczenia emerytalnego za sporny okres z zastosowaniem przelicznika 1,8.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴§ 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zaliczył wnioskodawcy okres pracy górniczej od dnia 1 lipca 1987 roku do dnia 27 października 1988 roku oraz od dnia 9 października 1990 roku do dnia 14 stycznia 2007 roku w wymiarze półtorakrotnym z zastosowaniem przelicznika 1,8 do wysokości emerytury.

O kosztach postępowania Sąd orzekł, jak w punkcie 2 sentencji wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.)