Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Odwołująca się M. K. wniosła odwołanie od decyzji (...) Oddział w B. z dnia 10 kwietnia 2015 r. , którą stwierdzono, iż nie podlega ona obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 13 listopada 2014 r. W uzasadnieniu w/ w- na opisała okoliczności podjęcia przezeń działalności gospodarczej wskazując, iż wątpliwości organu rentowego co do wysokości zadeklarowanej przez nią wysokości podstawy wymiaru składek są chybione, albowiem w długofalowej perspektywie wpłynie to na wysokość jej emerytury, zatem świadome obawy o własną przyszłość to nic złego. Wskazała, iż jej działalność została podjęta w sposób przemyślany z zamiarem jej długotrwałego prowadzenia, czego dowodem jest sporządzony przez nią biznesplan. Zarzucane dostarczenie przez nią jedynie sześciu oświadczeń osób korzystających z jej usług wynikało z mylnego poinformowania przez pracownika ZUS, iż wystarczy tylko kilka takich oświadczeń i „ powinno być dobrze „. Odwołująca się zarzuciła organowi rentowemu, iż za wszelką cenę usiłuje obalić autentyczność prowadzenia przez nią działalności gospodarczej nie podchodząc do jej przypadku w sposób indywidulany, bez zasięgnięcia dodatkowych informacji, które mogłyby działać na jej korzyść. Wskazała, iż w przyszłości zamierza poszerzyć swoją działalność o tworzenie przedmiotów (...) z wykorzystywaniem różnego rodzaju surowców wtórnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu argumentował, iż odwołująca się nie prowadziła wcześniej działalności gospodarczej, nie posiadała żadnego tytułu do ubezpieczeń uprawniających do otrzymywania świadczeń wypłacanych przez ZUS, a działalność gospodarczą zgłosiła będąc w zaawansowanej ciąży to jest 13 listopada 2014 ( data porodu 22 stycznia 2015 r ). W/ w- na nie posiada zaświadczeń potwierdzających jej kwalifikacje do wykonywania działalności twierdząc, iż prowadzone przez nią usługi opiera na swoich zdolnościach manualnych. W ocenie pozwanego działalność odwołującej się miała charakter jedynie okazjonalny, nie była prowadzona w sposób ciągły , w związku z czym nie spełniała definicji zawartej w art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Powyższe daje podstawy do stwierdzenia, iż podjęte przez nią działania miały na celu jedynie upozorowanie wykonywania działalności gospodarczej i uzyskanie długotrwałych świadczeń z FUS.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje :

Ubezpieczona M. K. w dniu 13 listopada 2014 r. zarejestrowała działalność gospodarczą pod nazwą M. K. (...) w N.. Przedmiot działalności miały stanowić usługi kosmetyczne oraz wykonywanie rękodzieła w postaci różnego rodzaju ozdób ( w tym świątecznych ). Z tytułu zgłoszonej działalności gospodarczej odwołująca się zadeklarowała podstawę wymiaru składek wynoszącą 3000zł. W okresie poprzedzającym jej zarejestrowanie odwołująca się przez parę ostatnich lat ( około 3 ) przebywała wraz z mężem w H.. W / w- ny tam pracował ( z czasem założył w tym kraju własną firmę ) , a ubezpieczona pozostawała osobą bezrobotną. W październiku oboje wrócili do Polski. Powodem powrotu był zarówno fakt ciąży odwołującej się ( w tym nalegania ze strony rodziców ubezpieczonej aby urodziła dziecko w Polsce i by w związku z tym tutaj skoncentrowała swoją aktywność życiową ) oraz ostatnia ( z uwagi na bliski upływ przewidywanego okresu trwania „ promocji „ ) możliwość zaciągnięcia korzystnego ( na preferencyjnych warunkach oferowanych pracownikom banku , a takim jest matka ubezpieczonej ) kredytu w Banku (...) ( na zakup mieszkania ). W / w- ni uzyskali przedmiotowy kredyt i w grudniu 2014 r. ( po uiszczeniu wkładu własnego ) zakupili mieszkanie przy ul . (...). (...) w N.. Ubezpieczona rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w mieszkaniu rodziców, a następnie kontynuowała ją w grudniu i styczniu w zakupionym przez siebie lokalu, w którym wraz z mężem zamieszkała. W jej ramach wykonywała różnego rodzaju usługi kosmetyczne typu pielęgnacja , malowanie paznokci ( manicure ) , czesanie i układanie fryzur , farbowanie włosów. Używała do tego sprzętu zakupionego przez siebie częściowo jeszcze w H. oraz tego zakupionego już po powrocie do kraju ( lampa do suszenia lakieru, lakiery, żele itp. ) . Równolegle odwołująca się prowadziła sprzedaż wykonywanych własnoręcznie ozdób choinkowych - w rozprowadzeniu ich wśród pracowników banku pomagała jej matka. Klientów ( na oba rodzaje usług ) ubezpieczona pozyskiwała zarówno wśród swoich znajomych jak i znajomych rodziców . W okresie od listopada 2014 r. do stycznia 2015 r. w/ w- na świadczyła usługi kosmetyczne oraz sprzedała ozdoby choinkowe ( w liczbie kilkudziesięciu ) łącznie kilkudziesięciu klientom. Wcześniej przed wyjazdem do H.ubezpieczona wykonywaniem ozdób choinkowych zajmowała się jedynie okazjonalnie. Łączny obrót odwołującej w okresie od zarejestrowania działalności gospodarczej w dniu 11 listopada 2014.r do urodzenia dziecka to jest do dnia 22 stycznia 2015 r. wyniósł około 1400 zł. Stan ciąży ubezpieczonej ( przechodzona również w ostatnim trymestrze bez trudności czy powikłań ) umożliwiał jej aż do rozwiązania wykonywanie tego rodzaju pracy.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie przedłożonej dokumentacji ( w postaci faktur, dowodów nadania, księgi dochodów i rozchodów oraz dokumentacji medycznej ) której autentyczności i wiarygodności nie miał podstaw kwestionować, a także w oparciu o zeznania świadków ( M. H., P. K., N. T., M. G. , M. S. (1), A. K. (2), E. M., Z. D. oraz samej ubezpieczonej ). Zeznania świadków co do faktu wykonywania przez odwołującą usług kosmetycznych korespondują z treścią złożonych przez nich wcześniej pisemnych oświadczeń oraz z wpisami w dokumentacji księgowej ubezpieczonej ( książce rozchodów i przychodów ).

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Powszechne rozumienie słowa „organizowanie" wskazuje, iż jest ono związane z przygotowaniem, zakładaniem (tak zob. wyrok WSA w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., I SA/Op 18/08, CBOSA). Zorganizowanie jako cecha działalności gospodarczej oznacza, że jej wykonywanie jest zaplanowane pod względem prawnym i faktycznym. Podmiot wykonujący działalność gospodarczą musi podjąć wiele czynności o charakterze organizacyjnym, których celem jest przygotowanie do wykonywania tej działalności. Zatem jako zorganizowanie działalności gospodarczej należy rozumieć czynności zmierzające do jej podjęcia i wykonywania ( komentarz do art. 2 ustawy Małgorzaty Sieradzkiej ). W piśmiennictwie wskazuje się na materialny i formalny aspekt zorganizowania działalności gospodarczej. Formalne zorganizowanie działalności gospodarczej należy rozumieć jako prawnie określony zakres obowiązków związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą. Należy tutaj zaliczyć rejestrację działalności gospodarczej, zgłoszenia podatkowe oraz statystyczne, obowiązki związane z ubezpieczeniem społecznym, konieczność prowadzenia działalności gospodarczej w określonej formie organizacyjno-prawnej, konieczność uzyskania określonych aktów administracyjnych, tj. koncesji, zezwolenia. Natomiast jeśli chodzi o warunki materialne, to wymienia się listę czynności organizacyjnych w zakresie uzyskania środków finansowych na podjęcie działalności gospodarczej, zatrudnienia pracowników, wynajęcia czy też zakupu lokalu. Te wszystkie wskazane czynności organizacyjne jednoznacznie przesądzają, iż działalność gospodarcza jest aktywnością, która nie ma charakteru przypadkowego (tak M. Szydło, Swoboda..., s. 50). Dalej komentatorka pisze, iż prowadzenie działalności gospodarczej to przecież proces polegający na stworzeniu odpowiednich warunków do jej wykonywania, a nie tylko faktyczne jej wykonywanie (wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2009 r., VII SA/Wa 1374/08, LEX nr 489317). Zorganizowanie to zatem racjonalny proces obejmujący nie tylko czynności organizacyjne, lecz także te, które są zaliczane do przedmiotu działalności przedsiębiorcy (tak S. Koroluk [i in.], Ustawa..., red. A. Powałowski, 2009, s. 29).

Ciągłość działalności gospodarczej oznacza, że jest to względna stałość (stabilność) jej wykonywania, przy założeniu, iż nie jest to aktywność okazjonalna, jednostkowa, sporadyczna. Ciągłość w działalności gospodarczej ma dwa aspekty. Pierwszy to powtarzalność czynności, tak aby odróżnić prowadzoną działalność gospodarczą od jednostkowej umowy o dzieło lub zlecenia albo umowy o świadczenie usługi, które same w sobie nie stanowią lub nie składają się jeszcze na działalność gospodarczą. Drugi aspekt, wynikający zresztą z pierwszego, to zamiar niekrótkiego prowadzenia działalności gospodarczej. Oba aspekty zależą od zachowania osoby podejmującej działalność gospodarczą. W przypadku wątpliwości, co do rozpoczęcia i prowadzenia działalności gospodarczej decyduje więc sfera faktów, gdyż również wola czy zamiar strony należą do ustaleń stanu faktycznego w sprawie ( patrz komentarz do ustawy ).

Trzecim niezbędnym elementem działalności gospodarczej jest jej zarobkowy charakter . Zarobkowy charakter działalności stanowi podstawową, konstytutywną cechę działalności gospodarczej. Powyższe znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie. W wyroku z dnia 24 listopada 2008 r., II GSK 1219/10 Naczelny Sąd Administracyjny Warszawie przyjął, że dla oceny, iż dany podmiot wykonuje działalność gospodarczą, konieczne jest stwierdzenie zarobkowego charakteru tej działalności. Zarobkowy charakter działalności gospodarczej oznacza, że zamiarem (celem) jej podjęcia jest osiągnięcie zysku ( patrz komentarz do ustawy )

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, nie budzi wątpliwości sądu fakt wykonywania przez ubezpieczona dwurodzajowych usług ( kosmetycznych oraz rękodzieła ) w okresie od listopada 2014 do stycznia 2015 r. Powyższe potwierdził szereg zawnioskowanych przez ubezpieczoną świadków, z ich zeznaniami z kolei koresponduje zgromadzona w sprawie dokumentacja – przede wszystkim księga przychodów i rozchodów oraz faktury potwierdzające zakup części materiałów niezbędnych do prowadzenia takiej działalności. Z zeznań ubezpieczonej oraz jej matki wynika, iż powodami jej powrotu do kraju ( po paroletnim pobycie w (...), gdzie nie pracowała ) była ciąża ( ubezpieczona zresztą nie kryła , iż nalegali na to jej rodzice ) oraz ostatnia możliwość uzyskania kredytu na preferencyjnych warunkach ( dzięki zatrudnieniu matki ubezpieczonej w banku ) . Niewątpliwie motywem pospiesznego ( bezpośrednio po przyjeździe z H., gdzie wcześniej przez parę lat pozostawała bezrobotna ) podjęcia działalności gospodarczej w szóstym czy siódmym miesiącu ciąży oprócz deklarowanej przez ubezpieczoną jej naturalnej kreatywności i chęci działania , posiadanych i eksponowanych przez nią umiejętności manualnych oraz konieczności partycypowania w kosztach spłacania udzielonego jej i mężowi kredytu hipotecznego było również zapewnienie sobie i mającemu się urodzić dziecku świadczeń przysługujących z tytułu macierzyństwa , stąd zadeklarowana i jak się okazało znacznie zawyżona w stosunku do faktycznych możliwości podstawa wymiaru składek, ale nie skutkuje to automatycznie wyłączeniem jej z ubezpieczenia z uwagi na pozorowany charakter tej działalności. Istotnym jest w takiej sytuacji rzeczywiste wykonywanie takiej działalności w sposób określony w przepisach to jest zarobkowy, zorganizowany i ciągły . W wyroku z dnia 16 stycznia 2014 r. I UK 235/13 / LEX nr 1444493, G.Prawna UiŚ2014/70/4 / Sąd Najwyższy wskazał, iż podjęcie i prowadzenie działalności gospodarczej w 8 miesiącu ciąży nie stanowi przeszkody do podlegania ubezpieczeniom społecznym w aspekcie wykonywania jej w sposób ciągły (art. 2 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej). Zamiaru ciągłego prowadzenia działalności gospodarczej nie podważa przewidywanie jej zawieszenia ze względu na ciążę albo konieczność opieki nad dzieckiem. W uzasadnieniu powyższego orzeczenia między innymi czytamy : „… zarzut pierwszy skargi, czyli naruszenia art. 2 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.), neguje cechę ciągłości działalności gospodarczej w przypadku ubezpieczonej. Ciągłość w działalności gospodarczej ma dwa aspekty. Pierwszy to powtarzalność czynności, tak aby odróżnić prowadzoną działalność gospodarczą od jednostkowej umowy o dzieło lub zlecenia albo umowy o świadczenie usługi, które same w sobie nie stanowią lub nie składają się jeszcze na działalność gospodarczą. Drugi aspekt, wynikający zresztą z pierwszego, to zamiar niekrótkiego prowadzenia działalności gospodarczej. Oba aspekty zależą od zachowania osoby podejmującej działalność gospodarczą. W przypadku wątpliwości, co do rozpoczęcia i prowadzenia działalności gospodarczej decyduje więc sfera faktów, gdyż również wola czy zamiar strony należą do ustaleń stanu faktycznego w sprawie. Podważanie przez skarżącego tak rozumianej cechy ciągłości działalności gospodarczej nie jest zasadne, gdyż Sąd Najwyższy związany jest ustaleniami stanu faktycznego, na których oparto zaskarżony wyrok (art. 398 ^{(( 13))} § 2 k.p.c.). Innymi słowy skarga kasacyjna odnosi się do prawomocnego wyroku i granicę ustaleń stanu faktycznego stanowi dwuinstancyjne postępowanie przed sądem powszechnym. Skarga nie zarzuca naruszenia prawa procesowego (art. 398 ^{(( 3))} § 1 pkt 2 k.p.c.). W sprawie natomiast ustalono, że odwołująca się zarejestrowała i prowadziła działalność gospodarczą, nie zawarła jednostkowej umowy o usługę lecz wykonała szereg usług i dla wielu klientów. Natomiast co do zamiaru prowadzenia przez nią działalności gospodarczej przez dłuższy czas, to nie ma normy szczególnej, która skierowana byłaby do kobiet w ciąży i tylko z tej przyczyny podważała ich zamiar prowadzenia działalności gospodarczej. Poszukiwanie takiej normy nie jest uprawnione ze względu na zakaz dyskryminacji i nierównego traktowania. Znaczenie mają tu zasady podstawowe ustawy zasadniczej (art. 2, art. 20, art. 32, art. 67 Konstytucji RP), ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (art. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych), a także ustawy z 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania (art. 4 pkt 2).Już wcześniej Sąd Najwyższy stwierdził, że samo zawarcie umowy o pracę w okresie ciąży, nawet gdyby głównym motywem było uzyskanie zasiłku macierzyńskiego nie jest naganne, ani tym bardziej sprzeczne z prawem (wyrok z 6 lutego 2006 r., III UK 156/05, LEX nr 272549 i z 2 sierpnia 2006 r., I UK 61/06, LEX nr 1001285). Również wcześniej orzecznictwo Sądu Najwyższego dość zasadniczo ujmowało ciągłość działalności gospodarczej, w czasie której nie każde przerwy stanowiły uzasadnienie dla wyłączenia z obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu tej działalności, co w istocie dotyczyło ciężaru składkowego (por. choćby tylko wyroki: z 11 stycznia 2005 r., I UK 105/04, OSNP 2005 Nr 13, poz. 198; z 30 listopada 2005 r., I UK 95/05, OSNP 2006 nr 19-20, poz. 311; z 16 maja 2006 r., I UK 289/05, OSNP 2007 nr 11-12, poz. 168; z 9 czerwca 2006 r., III UK 38/06, LEX nr 957423; z 27 czerwca 2006 r., I UK 340/05, LEX nr 376431; z 19 marca 2007 r., III UK 133/06, OSNP 2008 nr 7-8, poz. 114; z 14 września 2007 r., III UK 35/07, LEX nr 483284; z 4 stycznia 2008 r., I UK 208/07, LEX nr 442841; z 4 kwietnia 2008 r., I UK 293/07, M.P.Pr. 2008/8/495). Wydaje się, iż w pewnym stopniu w odpowiedzi na określone zapotrzebowanie prowadzących działalność gospodarczą ustawodawca wprowadził w art. 14a ustawy o swobodzie działalności gospodarczej regulację pozwalającą na okresowe jej zawieszenie (od 1 do 24 miesięcy), przy czym nie określił przyczyny (jako warunku) zawieszenia działalności ani minimalnego okresu działalności, po którym zawieszenie działalności może nastąpić. Skoro więc przyjęto taką regulację, to rozpoczynający i prowadzący działalność gospodarczą może zdecydować (kalkulować), że wkrótce potem ją zawiesi. Tym bardziej możliwość taka przysługuje osobie prowadzącej działalność gospodarczą w przypadku konieczności sprawowania opieki nad dzieckiem. Poszukiwanie przeciwnej (negatywnej) normy przez skarżącego nie jest też uzasadnione w świetle ostatnich zmian w regulacjach prawnych, które są korzystne dla prowadzących działalność gospodarczą, gdyż zapewniają im ochronę podobną do pracowniczej, w przypadku konieczności sprawowania opieki na dzieckiem. Odnosi się to również do osoby prowadzącej działalność gospodarczą, która nie prowadziła jej co najmniej przez 6 miesięcy. Chodzi o ustawę z 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 983).Na podstawie regulacji wynikającej z tej ustawy, nawet osoba która krótko prowadziła działalność gospodarczą i decyduje się na jej zawieszenie wobec konieczności sprawowania opieki nad dzieckiem ma zapewnione z mocy ustawy ubezpieczenie emerytalne a składkę pokrywa budżet państwa (art. 6b w związku z art. 6a ust. 1 pkt 2, art. 16 ust. 8 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, po zmianie dokonanej wskazaną ustawą z 26 lipca 2013 r.)…”

Powyższe rozważania z uwagi na zbliżony stan faktyczny należy uznać za aktualne również na gruncie niniejszej sprawy . Materiał dowodowy zebrany w sprawie – zeznania świadków, ubezpieczonej oraz przedłożona dokumentacja pozwalają stwierdzić , iż rozpoczęta przez nią działalność gospodarcza opierająca się na usługach kosmetycznych i wykonywaniu ozdób miała w założeniu swym charakter zarobkowy i był prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły. W okresie od listopada do stycznia ( około 2 miesięcy ) ubezpieczona zrealizowała usługi na rzecz kilkudziesięciu klientów – część to klientki korzystające z usług kosmetycznych typu farbowanie, czesanie, malowanie paznokci , część zaś to nabywcy wykonywanych przez ubezpieczoną ( łącznie w liczbie kilkudziesięciu ) ozdób choinkowych ( bombek sprzedawanych przez nią po cenie 10 zł za sztukę ) . Wprawdzie ilość potencjalnych klientów , w konsekwencji przewidywany miesięczny dochód wskazywany przez ubezpieczoną w dołączonym do odwołania tzw. „ biznes planie „ znacząco odbiega od tego rzeczywistego, nie zmienia to jednak faktu, iż ubezpieczona wykonywała poszczególne usługi w sposób nie mający już charakteru okazjonalnego czy w sposób wskazujący na hobbystyczne zajmowanie się tego rodzaju działalnością. Nawet w odczuciach zeznających w sprawie świadków - osób obcych dla ubezpieczonej , jej działalność z uwagi na używany przez ubezpieczoną sprzęt do wykonywania makijażu czy manicure miała charakter jeżeli nie profesjonalny to przynajmniej półprofesjonalny ( w porównaniu do zwykłych salonów kosmetycznych świadczących tego rodzaju usługi ) . Ubezpieczona uzyskała w tym okresie z prowadzonej działalności niewielki ( a znikomy do zakładanego w świetle deklarowanej podstawy wymiaru składek ) wprawdzie po odliczeniu kosztów ( bo wynoszący kilkaset złotych na przestrzeni dwóch miesięcy ) , ale jednak dochód . Działalność ta zatem niewątpliwie miała charakter zarobkowy . Zorganizowany jej charakter wyrażał się w tym, iż ubezpieczona rozprowadzała wyrabiane przez siebie wyroby choinkowe poprzez znajomych i rodzinę ( matka sprzedawała wykonane przez nią ozdoby w pracy ) , podobnie jak informowała znajomych i rodzinę o świadczonych usługach kosmetycznych. Wreszcie niewątpliwie działalność ta miała charakter ciągły w okresie od listopada do stycznia - klienci pojawiali się w miarę systematycznie, co wynika z wpisów w księdze dochodów i rozchodów oraz zeznań tychże klientów.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych / DZ.U. 2009 Nr 205 poz. 1585 tekst jednolity / obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym podlegają osoby prowadzące pozarolniczą działalność oraz osoby z nimi współpracującymi. Przy czym obowiązek ubezpieczenia związany jest z faktycznym wykonywaniem działalności gospodarczej. Kwestie związane z formalnym zarejestrowaniem, wyrejestrowaniem czy zgłaszaniem przerw w tej działalności mają znaczenie jedynie w sferze dowodowej i nie przesądzają same w sobie o podleganiu obowiązkowi ubezpieczenia społecznego. Osoby faktycznie nieprowadzące takiej działalności nie podlegają ubezpieczeniu społecznemu, nawet jeżeli dokonały wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Informacje zgłaszane w organie ewidencyjnym o rozpoczęciu i zakończeniu wykonywania działalności gospodarczej prowadzą do domniemania, że stan faktyczny kształtuje się tak, jak to wynika z ewidencji działalności gospodarczej, ale domniemanie to może zostać obalone ( tak np. Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 15 kwietnia 2014 r. II AUa 283/13 ). Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż organ rentowy nie obalił powyższego domniemania, a materiał dowodowy zebrany w sprawie potwierdził fakt rzeczywistego prowadzenia działalności gospodarczej przez ubezpieczoną ( na skalę adekwatną do jej ówczesnych możliwości ).

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c orzekł jak w sentencji.