Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2019r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2019r. w Suwałkach

sprawy (...) w S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

przy udziale uczestnika J. R. (1)

o ustalenie płatnika składek

w związku z odwołaniem (...)w S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 15 kwietnia 2019 r. znak (...)- (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i stwierdza, że (...) w S. nie jest płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne z tytułu umów zleceń zawartych między J. R. (1) a (...) Zespołem Szkół w S. przy (...)w S. za okres od 1 października 2016r. do 31 października 2016r. i od 1 listopada 2016r. do 30 czerwca 2017r.;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na rzecz (...)w S. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z 15 kwietnia 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., działając w oparciu o art. 83 ust. 1 pkt 1-3, art. 6 ust.1 pkt. 1, art. 8 ust. 2a, art. 13 pkt.1, art. 18 ust.1 i 1a, art. 20 ust.1, ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1778 ze zm.) oraz art. 85 ust.1, art. 81 ust.1, w związku z art. 109 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1510), stwierdził, że (...)w S. jest płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne: emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe oraz ubezpieczenie zdrowotne z tytułu umów zleceń zawartych między J. R. (1) a (...)Zespołem Szkół w S. przy (...)w S. ( (...) przy (...)), a wykonywanych na rzecz własnego pracodawcy, to jest (...)w S., za okres od 1.10.2016 r. do 31.10.2016 r. i od 1.11.2016 r. do 30.06.2017 r.

W uzasadnieniu tej decyzji ZUS podnosił w szczególności, iż mimo zawartych między J. R. (1) a (...) przy (...) umów zleceń, to pracodawcą M. S. pozostaje (...)w S. i właśnie ta szkoła jest płatnikiem składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe chorobowe i wypadkowe z tytułu zawartych i realizowanych umów zlecenia.

Uznając powyższą decyzję za nieprawidłową, płatnik składek (...)w S., wniósł od niej odwołanie, negując zarzucaną przez organ rentowy konieczność naliczenia i odprowadzenia składek od umów zleceń zawartych z między J. R. (1) a (...) Zespołem Szkół w S. przy (...)w S. i wnosił o jej zmianę.

W odpowiedzi na odwołanie, ZUS wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

J. R. (1) zawarła w dniu 31.08.2016 r. w S. umowę zlecenia nr (...) z (...) Zespołem Szkół w S. przy (...)w S. reprezentowanym przez Dyrektora D. K.. W ramach tej umowy zobowiązała się do prowadzenia przydzielonych zajęć dydaktycznych w (...)Liceum Ogólnokształcącym (...)w S. w wymiarze 216 godzin. Zajęcia były prowadzone zgodnie z umową w okresie od 1.09.2016 r. do 30.06.2017 r. W umowie ustalono z tego tytułu wynagrodzenie, które płacone było przez zleceniodawcę (...) przy (...) po złożeniu sprawozdania z ich wykonania i przedłożeniu rachunku w okresach miesięcznych ( umowa zlecenia i rachunki - akta rentowe). Z tytułu zawarcia tej umowy J. R. (1) była zgłoszona wyłącznie do obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego.

Ponadto J. R. (1) zawarła 27.09.2016 r. z (...)w S. reprezentowaną przez (...) M. W., umowę o pracę na czas określony od 1.10.2016 r. do 30.09.2017 r. w ramach pełnego etatu. W warunkach zatrudnienia wskazano, że J. R. (1) będzie zatrudniona na stanowisku wykładowcy, a miejscem wykonywania pracy będzie (...)w S., jako podstawowe miejsce pracy w rozumieniu ustawy prawo o szkolnictwie wyższym. Z tego tytułu podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym. Umowa ta 28.10.2016 r. była aneksowana, zmianie uległ wymiar czasu pracy z pełnego etatu na 7/8 etatu. Proporcjonalnie zmniejszono też miesięczne wynagrodzenie zasadnicze (akta osobowe J. R. (1)).

Z wyjaśnień J. R. (1) wynika, że na podstawie umowy zlecenia zawartej z (...) nauczała we wskazanym liceum (...)w klasach od pierwszej do trzeciej. Natomiast w (...) prowadziła zajęcia z (...). W jej ocenie były to zupełnie inne przedmioty. Inna była też podległość służbowa, w Uczelni podlegała pod (...), natomiast w Liceum pod Dyrektora. Inne były też osoby, z którymi załatwiała sprawy kadrowo-finansowe (wyjaśnienia k. 65 odw.).

Podstawą działania pracodawcy J. R. (1) ( (...)) jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 czerwca 2005 r. (Dz.U. Nr 116, poz. 967), bowiem zgodnie z jego § 1 na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz.U. Nr 96, poz. 590, z późn. zm.), utworzono z dniem 15 lipca 2005 r. (...)pod nazwą "(...)w S.".

Zgodnie z § 10 statutu tej Uczelni, w jej skład wchodzi między innymi (...) Zespół Szkół (statut akta rentowe). Mocą uchwały Senatu (...) nr (...) z 28.09.2016 r. (...)Zespołowi Szkół w S. nadano odrębny statut (k.14-19 akt).

Z regulacji zawartej w § 1 pkt. 3 statutu wynika, że (...) jest dla tej jednostki organem prowadzącym, a nadzór pedagogiczny sprawuje (...) Kurator Oświaty w B..

Zgodnie z dalszymi postanowieniami statutu, (...) posiada odrębną strukturę organizacyjną (§ 2 i 3 statutu), stanowiska pracy (§ 5 statutu) i odrębny budżet (§ 7 ust.1 statutu), a jego Dyrektor dysponuje uprawnieniem do zatrudniania i zwalniania pracowników (§ 3 ust.2 statutu). (...)Zespół Szkół jest wyodrębnioną jednostką organizacyjną (...), posiada własny NIP i REGON, jest płatnikiem podatku dochodowego, składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, nie jest płatnikiem VAT i nie ma osobowości prawnej. W (...) zatrudnieni są pracownicy administracji i obsługi, w tym główny księgowy, do wykonywania zadań administracyjno-gospodarczych i budżetowo-księgowych oraz nauczyciele. Na dzień 31.12.2016 r. (...) zatrudniał 26 osób, w tym 22 pracowników pełnozatrudnionych i 4 niepełnozatrudnionych. W tej liczbie zatrudniał 15 nauczycieli, 7 pracowników administracyjnych i 4 obsługi (roczne sprawozdanie finansowe za rok 2016 k. 106 akt).

Istotne jest, że (...) jest finansowany w całości z dotacji przekazywanej przez Urząd Miasta w S., natomiast gospodarkę finansową prowadzi według zasad określonych przez organ prowadzący, czyli (...) (§ 7 statutu (...) k.18). Może pozyskiwać też środki z innych źródeł. O dotację występuje samodzielnie (...), co miesiąc informuje też Urząd Miasta, ilu ma aktualnie uczniów, gdyż od tego zależy wysokość dotacji. (...) samodzielnie sporządza plan rzeczowo-finansowy na następny rok. Plan ten jest przekazywany do organu założycielskiego, który uwzględnia go przy sporządzaniu budżetu na kolejny rok. Z rocznego sprawozdania finansowego wynika też, jaka jest struktura przychodów (...). Przychody te to głównie dotacje na cele dydaktyczne (k.104).

(...) nie posiada własnych budynków, korzysta z pomieszczeń (...). Z tego tytułu nie zawarto umowy najmu, ale (...) pokrywa koszty związane z bieżącym utrzymaniem – jest obciążana notą księgową przez (...) i na tej podstawie przekazuje środki. (...) posiada własne środki z tytułu wykonywanych umów, z tych dochodów finansowana jest działalność szkoły, która nie może być finansowana z dotacji oświatowej (zeznania Dyrektora (...) D. K., Kanclerza Uczelni E. Z. k.63-65 i głównej księgowej (...) K. W. k. 146-147).

(...) Zespół Szkół w S. przy(...)w S. działa w oparciu o prawo oświatowe i ustawę o systemie oświaty.

(...)w S. jest publiczną uczelnią zawodową posiada osobowość prawną i jest płatnikiem VAT. Działa w oparciu o przepisy dotyczące szkół wyższych.

Sąd zważył, co następuje:

Przy rozpoznaniu sprawy kluczowa jest interpretacja pojęcia prawnego: wykonywania pracy przez zleceniobiorcę osoby trzeciej na rzecz pracodawcy, z którym zleceniobiorca pozostaje w stosunku pracy, w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1778 ze zm.). Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, za pracownika w rozumieniu ustawy systemowej, uważa się także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego, zapoczątkowanym uchwałą z 2.09.2009 r., sygn. akt II UZP 6/09 (OSNP nr 3-4/2010, poz. 46) i dalej: wyrok z 18.10.2011 r. III UK 22/11, wyrok z 11.05.2012 r. I UK 5/12, jednolicie przyjmuje się, że w wypadku, gdy osoba pozostająca w stosunku pracy, jednocześnie w ramach umowy zlecenia zawartej z osobą trzecią wykonuje pracę na rzecz swojego pracodawcy, to wówczas ten pracodawca jest płatnikiem składek na obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe tego pracownika z tytułu tej umowy (uchwała SN z 6.02.2014 r., sygn. akt II UK 279/13).

Sąd Najwyższy w wyroku z 23.05.2014 r., II UK 445/13 podsumowując dotychczasowe stanowisko w sprawie wykładni powyższego przepisu wskazał, między innymi, że art. 8 ust. 2a ustawy systemowej rozszerza pojęcie pracownika dla celów ubezpieczeń społecznych poza sferę stosunku pracy. Rozszerzenie to dotyczy wykonywania pracy na podstawie jednej z wymienionych w nim umów prawa cywilnego przez osobę, która umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, a także wykonywania pracy na podstawie jednej z tych umów przez osobę, która wymienioną umowę zawarła z osobą trzecią, jednak w ramach tej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy. Przesłanką decydującą o uznaniu takiej osoby za pracownika w rozumieniu ustawy systemowej jest to, że - będąc pracownikiem związanym stosunkiem pracy z określonym pracodawcą - jednocześnie świadczy na jego rzecz pracę w ramach umowy cywilnoprawnej zawartej z inną osobą. Sąd Najwyższy wywodził, że celem takiej regulacji jest ograniczenie korzystania przez pracodawców z umów cywilnoprawnych zawieranych z własnymi pracownikami dla realizacji tych samych zadań, które wykonują w ramach łączącego strony stosunku pracy, by w ten sposób ominąć ograniczenia wynikające z ochronnych przepisów prawa pracy i uniknąć obciążeń z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, jak też celem tej regulacji jest ochrona pracowników przed skutkami fluktuacji podmiotowej po stronie zatrudniających w trakcie procesu świadczenia pracy, polegającej na przekazywaniu pracowników przez macierzystego pracodawcę innym podmiotom (podwykonawcom), którzy zatrudniają tych pracowników w ramach umów cywilnoprawnych nieobjętych obowiązkiem ubezpieczeń społecznych (umowa o dzieło) lub zwolnionych z tego obowiązku w zbiegu ze stosunkiem pracy (umowa agencyjna, zlecenia lub inna umowa o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu). W orzecznictwie Sądu Najwyższego zwraca się również uwagę, że na tle art. 8 ust. 2a ustawy systemowej pojęcie pracownika w zakresie ubezpieczenia społecznego nie pokrywa się ściśle z takim pojęciem, jakim posługuje się prawo pracy, a odczytywanie tego przepisu w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy systemowej prowadzi do wniosku, że rzeczywisty stosunek prawny regulowany wymienionymi w nim umowami cywilnymi, który istnieje na gruncie prawa cywilnego, nie wywołuje skutków w zakresie prawa ubezpieczeń społecznych.

W wyroku Sądu Najwyższego z 7.02.2017 r., II UK 693/15 został wyrażony pogląd, zgodnie z którym „Praca wykonywana na rzecz pracodawcy” to praca, której rzeczywistym beneficjentem jest pracodawca, niezależnie od formalnej więzi prawnej łączącej pracownika z osobą trzecią. Oznacza to, że bez względu na rodzaj wykonywanych czynności przez pracownika wynikających z umowy zawartej z osobą trzecią oraz niezależnie od tożsamości rodzaju działalności prowadzonej przez pracodawcę i osobę trzecią, wystarczającą przesłanką zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych jest korzystanie przez pracodawcę z wymiernych rezultatów pracy swojego pracownika, wynagradzanego przez osobę trzecią ze środków pozyskanych od pracodawcy na podstawie umowy łączącej pracodawcę z osobą trzecią. Z punku widzenia przepływów finansowych, to pracodawca przekazuje osobie trzeciej środki na sfinansowanie określonego zadania, stanowiącego przedmiot swojej własnej działalności, a osoba trzecia, wywiązując się z przyjętego zobowiązania, zatrudnia pracowników pracodawcy. Wszystko to zaś ma na celu obniżenie kosztów zatrudnienia przez zastąpienie „oskładkowanego” wynagrodzenia za pracę „nieoskładkowanym” wynagrodzeniem za wykonanie dzieła lub za wykonanie usług.

Powyższy pogląd jest w orzecznictwie konsekwentnie utrzymywany - postanowienie Sądu Najwyższego z 5.09.2018 r., I UK 367/17; postanowienie Sądu Najwyższego z6.06.2018 r. IUK 300/17, postanowienie Sądu Najwyższego z 12.04.2018 r. II UK 284/17.

Należy też przypomnieć, że w kontekście przepisu art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, utrwalone orzecznictwo wskazuje, że zwrot działać na rzecz opisuje sytuację faktyczną, w której należy zastosować konstrukcję uznania za pracownika. Jest nią istnienie trójkąta umów, tj.: umowy o pracę, zlecenia między pracownikiem a osobą trzecią i o podwykonawstwo między pracodawcą a zleceniodawcą. Pracodawca w wyniku umowy o podwykonawstwo przejmuje w ostatecznym rachunku rezultat pracy wykonanej na rzecz zleceniodawcy, przy czym następuje to w wyniku zawarcia umowy zlecenia/świadczenia usług z osobą trzecią oraz zawartej umowy cywilnoprawnej między pracodawcą a zleceniodawcą (zob. wyrok SA w Szczecinie z 10.2.2015 r., III AUa 378/14.; wyrok SA w Gdańsku z 27.11.2014 r., III AUa 476/14. oraz wyrok SA w Gdańsku z 17.9.2014 r., III AUa 2714/13.). Judykatura zatem wskazuje, że pojęcie wykonywanie pracy należy rozumieć, jako przysparzanie korzyści pracodawcy – czy to materialnych, czy niematerialnych, natomiast bezsprzecznie takie korzyści muszą być wynikiem pracy. Czynnikiem decydującym o tym, na rzecz jakiego podmiotu praca była de facto wykonywana, jest jej efekt, a ściślej rzecz ujmując, należy w takiej sytuacji badać, który podmiot osiąga w ostatecznym rozrachunku korzyść z wykonania umowy. Nie jest przy tym wymagane, aby pracownik wykonywał w ramach umowy zlecenia takie same czy nawet podobne czynności jak w ramach stosunku pracy. Mogą być to nawet czynności o zupełnie odmiennym charakterze. Istotne jest to, że korzyści z tejże pracy uzyskuje pracodawca (zob. wyrok SA w Gdańsku z 25.2.2015 r., III AUa 1568/14, oraz wyrok SA w Białymstoku z 21.10.2014 r., III AUa 905/14.).

Wskazanego poglądu prawnego nie można jednak stosować automatycznie, bez rozważenia realiów konkretnej sprawy i bez oceny wartości chronionych artykułem 8 ust. 2a ustawy systemowej. Przepis art. 8 ust. 2a ustawy systemowej dotyczy, jako płatnika składek, pracodawcy, na rzecz którego w istocie jest wykonywana praca przez zleceniobiorcę osoby trzeciej. Niemniej treść tego przepisu nie prowadzi wprost do konkluzji, że ustawodawca jednoznacznie uregulował, że w każdym przypadku, gdy zleceniobiorca osoby trzeciej pracuje w formie organizacyjnej wytyczonej przez własnego pracodawcę, to istnieje obowiązek uznania, że praca jest świadczona na rzecz własnego pracodawcy w rozumieniu art. 8 ust. 2a, a nie na rzecz zleceniodawcy. Nie ulega również wątpliwości, że przepisy art. 8 ust. 1 i ust. 2a ustawy systemowej nie wykluczają obowiązującej w polskim porządku prawnym zasady swobody działalności gospodarczej, jak też nie ograniczają przedsiębiorcy w decydowaniu o zatrudnianiu i o sposobie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wyboru formy organizacyjno-prawnej, zasad funkcjonowania, konkurowania z innymi podmiotami. Wskazana regulacja nie wymaga także, aby pracodawca postępował wbrew rachunkowi ekonomicznemu, ani też nie ogranicza pracowników, co do podejmowania dodatkowego zatrudnienie tylko u swojego pracodawcy. Decydującym kryterium dla oceny, czy wykreowana relacja prawna trzech podmiotów: pracodawcy, pracownika/zleceniobiorcy i osoby trzeciej/zleceniodawcy nie narusza normy z art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, jest właśnie przesłanka świadczenia pracy przez zleceniobiorcę osoby trzeciej na rzecz własnego pracodawcy.

Nie można jednak automatycznie przyjmować, że w każdym przypadku, gdy praca zleceniobiorcy wykazuje jakikolwiek związek z działalnością własnego pracodawcy, będzie istniał obowiązek zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy systemowej. Ustawodawca nie wprowadził tutaj fikcji prawnej i nie ma podstaw by w każdym takim przypadku z mocy prawa stwierdzać podleganie ubezpieczeniu społecznemu u pracodawcy. Przyjęcie takiej oceny jest nadinterpretacją treści normy zawartej w art. 8 ust. 2a ustawy systemowej. Po to by stwierdzić, na czyją rzecz pracuje zleceniobiorca, należy uwzględnić wszystkie okoliczności w jakich realizowana jest umowa zlecenia zawarta z osobą trzecią, zaś nie jest wystarczająca fragmentaryczna ocena działalności podmiotów, sprowadzająca się do stwierdzenia istnienia jakiejkolwiek więzi pracy zleceniobiorcy z działalnością podmiotu będącego jednocześnie pracodawcą zleceniobiorcy.

W sprawie, organ rentowy automatycznie zastosował normę z art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, bez wniknięcia w zagadnienie, kto w istocie organizował pracę zleceniobiorców i bezpośrednio korzystał z jej efektów. Wskazane okoliczności prowadzą wprost do wniosku, że sytuacja prawna wykreowana przez płatnika - (...) i zleceniodawcę - (...) nie wpisywała się w cel regulacji zawartej w art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, ponieważ płatnikowi nie można zarzucić zamiaru naruszenia prawem ustalonych gwarancji pracowniczych, jak też zamiaru obejścia przepisów w zakresie obowiązku uiszczania składek na ubezpieczenia społeczne pracowników. Posiadająca osobowość prawną (...)w S. jest publiczną uczelnią zawodową, działającą na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r. poz. 1668). Natomiast (...), będący jej wyodrębnioną jednostką organizacyjną i nie mający osobowości prawnej, działa w oparciu o inną podstawę prawną, a mianowicie prawo oświatowe i ustawę o systemie oświaty. (...)Zespół Szkół jest finansowany z dotacji oświatowych oraz własnych środków, o czym stanowi treść zarządzenia (...) (...). Znamiennym jest przy tym, iż jak to wynika z § 4 ust.2 powołanego zarządzenia, koszty, o których mowa w wyżej przytoczonym § 4 ust.1 zarządzenia są kosztami bieżącymi, ponoszonymi przez Zespół, za które organ prowadzący będzie ją obciążał według terminów opisanych w § 5 ust. 2, który z kolei stanowi, iż obciążenie dokonywane będzie na podstawie noty księgowej na koniec każdego miesiąca danego roku.

Na podstawie zgromadzonych w sprawie dowodów i innych bezspornych okoliczności, należy stwierdzić, że z efektów pracy zainteresowanej J. R. (1) nie korzystał bezpośrednio płatnik składek (...), lecz (...). J. R. (1) prowadziła przydzielone zajęcia dydaktyczne w (...)Liceum Ogólnokształcącym (...)w S.. Polegały one na nauczaniu (...)w klasach od pierwszej do trzeciej liceum. Zajęcia były prowadzone zgodnie z umową w okresie od 1.09.2016 r. do 30.06.2017 r. Były one organizowane przez (...), rodzajowo inne i świadczone w innym miejscu. W umowie ustalono z tego tytułu wynagrodzenie, które płacone było przez zleceniodawcę (...) przy (...) po złożeniu sprawozdania z ich wykonania i przedłożeniu rachunku w okresach miesięcznych. Wynagrodzenie za przeprowadzone zajęcia było finansowane ze środków pochodzących z dotacji oświatowej przekazywanej przez Urząd Miasta w S.. Płatnik składek (...) nie miała żadnych wymiernych korzyści z efektów pracy J. R. (1). Podnoszone przez organ rentowy „dopensowanie etatu” nie obowiązywało w okresie, gdy zatrudniona była J. R. (2) (por. § 4 zarządzenia z 8.09.2014 r. i z 31.05.2016 r. k.119 i 124 akt). Zresztą kosztami tymi i tak końcowo obciążany był (...) § 4 ust 2 zarządzenia.

W ocenie Sądu, w sprawie nie było więc podstaw faktycznych do uznania, że zainteresowana świadczyła pracę na rzecz i w interesie płatnika, co uzasadnia ocenę, że nie zostały spełnione wszystkie przesłanki z art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, więc płatnik składek nie miał obowiązku uwzględniania w podstawie wymiaru składek pracownika, wynagrodzenia osiąganego przez niego jako zleceniobiorcy w związku z realizacją umowy zawartej z J. R. (1). Dla uzasadnionej kwalifikacji z art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, konieczne jest stwierdzenie faktycznego wykonywania pracy na rzecz własnego pracodawcy przez pracownika w ramach umowy cywilnoprawnej. Nie jest natomiast wystarczający fakt pośredniego wykorzystania efektów pracy własnego pracownika pozyskanych przez podmiot trzeci, z którym ten pracownik zawarł umowę cywilnoprawną - taki stan nie wyczerpuje przesłanek art. 8 ust. 2a ustawy systemowej. Dla zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, nie wystarcza też stwierdzenie jakiegokolwiek powiązania pracy zleceniobiorcy osoby trzeciej z działalnością płatnika będącego pracodawcą tego zleceniobiorcy.

W ocenie Sądu, zasadnie zatem odwołująca uczelnia argumentowała, że nie była beneficjentem rezultatów pracy zleceniobiorcy J. R. (3). Mając powyższe na uwadze Sąd w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

W myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu, wyrażonej w art. 98 k.p.c., strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Tym samym organ rentowy, jako przegrywający, winien ponieść w całości koszty zastępstwa procesowego odwołującego, który w niniejszym postępowaniu był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, a który wnosił o zasądzenie tych kosztów, biorąc za podstawę stawkę za czynności radcy prawnego określoną w § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 265 ze zm.).