Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2020r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2020r. w Suwałkach na rozprawie

sprawy z powództwa B. K. (1)

przeciwko Urzędowi Miejskiemu w O.

o odszkodowanie

na skutek apelacji pozwanego Urzędu Miejskiego w O.

od wyroku Sądu Rejonowego w Ełku IV Wydziału Pracy

z dnia 30 grudnia 2019r. sygn. akt IV P 52/19

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od Urzędu Miejskiego w O. na rzecz B. K. (1) 120 (sto dwadzieścia) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku w pkt. 2 do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem II instancji.

Sygn. akt III Pa 7/20

UZASADNIENIE

Powódka B. K. (1) wystąpiła do Sądu Rejonowego w Ełku z pozwem przeciwko Urzędowi Miejskiemu w O. o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy, wnosząc o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwoty (...) zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty oraz koszów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych lub spisu kosztów przedstawionego na rozprawie bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, iż w dniu 22.05.2019r. odbyła się sesja Rady Miejskiej w O., podczas której podjęto uchwałę numer (...)o odwołaniu jej ze stanowiska (...) O.. W paragrafie pierwszym ustęp drugi uchwały wskazano, że odwołanie równoznaczne jest z rozwiązaniem stosunku pracy bez wypowiedzenia. Jako podstawę prawną uchwały powołano art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 70 § 1 i 3 w zw. z art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy. Wskazała, że uchwała nie zawierała uzasadnienia i doręczono ją jej w dniu 03.06.2019r. bez pouczenia o prawie i terminie odwołania do Sądu Pracy. Wraz z uchwałą doręczono jej również świadectwo pracy, w którym wpisano, że stosunek pracy rozwiązał się w dniu 22.05.2019r. oraz, że ustał on na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 70 § 1 i 3 w zw. z art. 52 § 1 pkt 1 kp. Z treści uchwały oraz z powołanej w niej podstawy prawnej wynika, iż odwołano ją ze stanowiska (...)w „trybie dyscyplinarnym” i „za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych”, nie wynika z niej jednak na czym miałoby polegać naruszenie przez nią podstawowych obowiązków pracowniczych i z jakiego powodu miałoby ono nosić znamiona ciężkiego naruszenia. Brak uzasadnienia uchwały powoduje, że pozbawiona ona została możliwości odniesienia się i polemiki ze stanowiskiem Rady Miejskiej w O.. Powyższe stanowi naruszenie przepisów prawa pracy, tj. art. 70 § 1 k.p. i art. 69 k.p. w zw. z art. 30 § 4 k.p., które to przepisy przy tzw. „dyscyplinarnym” rozwiązaniu stosunku pracy nakazują pracodawcy, aby wskazał przyczynę rozwiązania stosunku pracy. Z naruszeniem przepisów prawa przebiegła również procedura poprzedzająca jej odwołanie z zajmowanego stanowiska, ponieważ Rada Miejska w O. nie przeprowadziła żadnych czynności zmierzających do ustalenia, czy zaistniały podstawy do jej odwołania, a tym bardziej czy zachodziły podstawy do stwierdzenia, że należy ją zwolnić dyscyplinarnie. Pomimo, że przedmiotem sesji w dniu 22.05.2019r. miało być jej odwołanie to pracodawca nie zawiadomił jej o tym, że sesja w takiej sprawie ma mieć miejsce. Porządek obrad sesji nie przewidywał ani uczestnictwa jej, ani zabrania przez nią głosu. Na nadzwyczajnej sesji Rady Miejskiej w O. w dniu 22.05. 2019r. burmistrz zwrócił się do radnych – w formie ustnego oświadczenia o jej odwołanie ze stanowiska, nie wnioskował jednak przy tym o odwołanie w trybie dyscyplinarnym za ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych. Poza gołosłownymi twierdzeniami burmistrz nie przedstawił radnym żadnych dowodów świadczących o tym, aby miała się ona dopuścić się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Nie wskazał również, które z zarzucanych zachowań stanowić miały ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. Dopiero po wypowiedzi burmistrza Przewodniczący odczytał jej pismo z wnioskiem o umożliwienie jej wzięcia udziału w sesji i zabrania głosu oraz informacją o chorobie i wnioskiem o zmianę terminu sesji. Radny M. M. wskazywał na potrzebę umożliwienia powódce zabrania głosu we własnej sprawie oraz złożył formalny wniosek o zdjęcie uchwały w przedmiocie jej odwołania z porządku obrad i wyznaczenie nowego terminu sesji tak, aby umożliwić jej uczestnictwo w sesji. Burmistrz nie wyraził jednak zgody na zmianę porządku obrad sesji, wprowadzając radnych w błąd, iż w rozmowie z nim „przyznała się” do zarzucanych jej naruszeń. Wniosek radnego M. M. nie został poddany pod głosowanie, również wnioski kolejnych radnych – W. O. i W. R. o zmianę porządku obrad zostały pominięte i nie były przedmiotem procedowania. Przed przystąpieniem do głosowania Rada Miejska nie poczyniła żadnych ustaleń faktycznych w sprawie jej odwołania pomimo to niejednogłośnie i przy sprzeciwie części radnych, stosunkiem głosów 13 za, 5 przeciw i 3 wstrzymało się, podjęta została uchwała o jej odwołaniu ze stanowiska bez zachowania okresu wypowiedzenia na podstawie art. 70 § 3 oraz art. 52 § 1 Kodeksu pracy, która nie wskazuje i nie opiera się na żadnej przyczynie mającej stanowić powód odwołania. Powyższe stanowi naruszenie art. 70 § 11 k.p. w zw. z art. 69 i art. 30 § 4 k.p.

Odnosząc się do zarzutów wysuwanych wobec niej przez Burmistrza podczas sesji Rady Miejskiej w dniu 22.05.201r. wskazała, iż głównym zarzutem jej stawianym miało być „dokonanie zapłaty za fakturę za realizację inwestycji budowy plaży gminnej S. w O. w dniu 26.04.2019r. bez uzyskania akceptu Burmistrza. Zarzut ten jednak jest całkowicie bezpodstawny i nieprawdziwy. Faktura (...) została sprawdzona pod względem merytorycznym przez uprawnionego pracownika urzędu – Kierownika Wydziału (...)– A. S. i pod względem rachunkowym przez uprawnionego pracownika Wydziału (...)– A. J.. Następnie zaakceptowana przez (...) przez nią samą i zatwierdzona do wypłaty przez Zastępcę Burmistrza – S. W., działającą na podstawie upoważnienia udzielonego przez Burmistrza i mającą prawo do akceptowania faktur z ramienia Burmistrza. Dowodem dokonanych czynności są zamieszczone na fakturze adnotacje wraz z podpisem wyżej wymienionych osób – podpis oznacza akceptację i potwierdzenie. Nadto, samo zaakceptowanie faktury do wypłaty poprzez zamieszczenie na niej adnotacji przez upoważnione osoby jest niewystarczające do dokonania zapłaty – przelewu, gdyż dla dokonania przelewu jakiejkolwiek kwoty z rachunku bankowego gminy wymaga jest autoryzacja dwóch osób, tj. Skarbnika i Burmistrza, Zastępcy Burmistrza lub Sekretarza Gminy. Niemożliwym było zatem dokonanie zapłaty za fakturę wyłącznie przez (...), informacja o tym kto i kiedy dokonał autoryzacji przelewu widoczna jest na potwierdzeniu przelewu generowanym przez bank – autoryzacji dokonała (...)– B. J., która dokonała również „przekazania” zatwierdzonego przelewu do systemu bankowego. Burmistrz z kolei osobiście dokonał potwierdzenia prawidłowości zapłaty poprzez umieszczenie na wyciągu numer (...) dotyczącym wyżej wymienionej operacji własnoręcznego podpisu (podpis oznacza akceptację). Zapłata za fakturę numer (...) nastąpiła w ten sam sposób, jak zapłata za wszystkie inne faktury, a przy tym w sposób zgodny z prawem i regulacjami wewnętrznymi obowiązującymi u pozwanego, tj. z zarządzeniem wewnętrznym Burmistrza O. w sprawie instrukcji sporządzania, obiegu i kontroli dowodów księgowych w Urzędzie Miejskim w O..

Powódka zaprzeczyła, jakoby w dniu 24.04.2019r. lub w jakimkolwiek innym dniu Burmistrz miał wydać jej polecenie wstrzymania przelewu za wyżej wymienioną fakturę. Przedstawiciele inwestora – Gminy O. spisali protokół częściowego odbioru robót zagospodarowania plaży gminnej S. w O.. Na podstawie kontroli obiektu oraz dokumentacji budowy strony ustaliły, że zakres robót jest zgodny z zawartą umową. Ocena jakości robót była dobra. Żadna ze stron nie wniosła uwag lub zastrzeżeń do protokołu, tym samym zaakceptowano prawidłowość wykonanych robót. Po dziesięciu dniach od spisania protokołu, w dniu 17 .04. 2019 r. wykonawca wystawił fakturę za wykonanie robót. W tym samym dniu faktura wpłynęła do Urzędu Miejskiego w O.. Przed skierowaniem do kontroli formalno-rachunkowej, faktura pozytywnie przeszła kontrolę merytoryczną. Wynik kontroli formalno-rachunkowej również był pozytywny. Zapłata za fakturę nastąpiła w dniu 26.04.2019 r., tj. po dziewięciu dniach od wpływu faktury, po dokonaniu kontroli merytorycznej i formalno-rachunkowej, przelew autoryzowany był przez dwie osoby. Przestrzegała więc obowiązujących procedur. Co więcej, środki na zapłatę za wykonanie inwestycji na plaży gminnej S. w O., zaplanowane były w budżecie gminy O. na 2019 rok i wpisane zostały we właściwych paragrafach budżetowych. Prawidłowość skonstruowania budżetu gminy O. na 2019 r. potwierdza opinia RIO w O.. Ani powódka ani pracownik Wydziału (...) nie doprowadzili do dokonania zapłaty z naruszeniem przepisów dotyczących dokonywania poszczególnych rodzajów wydatków, przeciwnie wszystko wykonane zostało w sposób prawidłowy. Nie doszło zatem do naruszenia dyscypliny finansów publicznych.

Powódka zaprzeczyła również, aby miała podważać decyzje Burmistrza w sprawach personalnych lub w jakichkolwiek innych sprawach, jak również, aby współpraca z Burmistrzem miała się źle układać. Posiada wszelkie wymagane prawem kwalifikacje do zajmowania stanowiska (...), a odmienne twierdzenia pozwanego w tym zakresie są błędne.

Pozwany Urząd Miejski w O. nie uznał żądania pozwu, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wskazał, iż współpraca pomiędzy Burmistrzem – K. S., a powódką nie układała się poprawnie. W dniu 30.04.2019r. powódka dostarczyła do akceptacji Zastępcy Burmistrza – S. W. fakturę VAT nr (...) z dnia 17.04. 2019r. na kwotę (...) zł z prośbą o podpisanie i umożliwienie realizacji przelewu. Zastępca Burmistrza odmówiła dokonania powyższej czynności deklarując, że chce osobiście sprawdzić jakość wykonanych robót, gdyż zdarzało się, że inspektor nadzoru inwestorskiego ze strony zamawiającego akceptował roboty mimo ich wadliwości. W reakcji na powyższe powódka oznajmiła, że przelew został już zrealizowany, stąd też Zastępca Burmistrza rozpoczęła czynności sprawdzenia z jakiego powodu i kto zadecydował o zrealizowaniu transakcji na kwotę (...) zł w warunkach braku zatwierdzenia tej operacji przez Burmistrza, w szczególności, że termin zapłaty faktury upływał dopiero w dniu 08.05.2019 r. W dniu 16.05.2019 r. Burmistrz – K. S., Zastępca Burmistrza – S. W. oraz radca prawny B. K. (2) poprosili powódkę o odbycie rozmowy w sprawie wyjaśnienia przyczyn takiego jej działania i pomimo umożliwienia jej złożenia wyjaśnień nie przedstawiła żadnego racjonalnego wyjaśnienia zaistniałej sytuacji, wskazując jedynie, iż dotychczas nie miała możliwości spotkania się z Burmistrzem, aby ustalić, czy może tak postępować. Burmistrz wskazał wówczas na Zarządzenie nr (...)z dnia 24.11.2015r., które jednoznacznie stanowi o tym, że Burmistrz lub upoważniona osoba jest koniecznym podmiotem akceptującym zlecenie wypłaty. W zaistniałej sytuacji zaproponowano powódce rozwiązanie współpracy na zasadzie rezygnacji z funkcji i porozumienia, wręczając równocześnie polecenie wykorzystania urlopu. W dniu 22.05.2019 r. powódka powiadomiła pozwanego o tym, że będzie przebywała na zwolnieniu lekarskim. W tym czasie Burmistrz sprawdzając sposób realizowania płatności przez powódkę ustalił, że powódka dodatkowo autoryzując operację finansową wykorzystała dokument (...), która wbrew twierdzeniem pozwu nie wiedziała o tym i żadnej operacji nie akceptowała. Mając powyższe na względzie, Burmistrz podjął decyzję o skierowaniu do Rady Miejskiej w O. wniosku o odwołanie powódki ze stanowiska. Pomimo, że przepisy ustawy o samorządzie gminnym nie przewidują uzasadnienia jako obligatoryjnego elementu wniosku, Burmistrz je opracował i przedstawił na sesji, przekonując radnych co do zasadności wniosku. Ponadto, Burmistrz podjął decyzję o skierowaniu zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przekroczenia uprawnień przez powódkę. Zdaniem pozwanego nie budzi wątpliwości, iż powódka dopuściła się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Powódka dokonała wydatkowania środków publicznych z naruszeniem przepisów dotyczących dokonywania poszczególnych rodzajów wydatków, narażając Burmistrza O. na odpowiedzialność z tytułu naruszenia dyscypliny finansów publicznych, czym spowodowała utratę zaufania pracodawcy do pracownika koniecznego ze względu na rodzaj wykonywanej pracy. W dniu 26.04. 2019 r. powódka jako (...) dokonała przelewu kwoty (...) zł na podstawie faktury VAT nr (...) niezatwierdzonej uprzednio przez Burmistrza O.. Osobą upoważnioną do zatwierdzenia dowodów księgowych w jednostce jest wyłącznie Burmistrz jako kierownik tej jednostki (lub wyraźnie umocowany inny pracownik). Główny Księgowy (...) nie może dokonać zapłaty kwoty wynikającej z faktury niezaakceptowanej uprzednio przez Burmistrza. Wydatkowanie środków z naruszeniem przepisów (w tym aktów wykonawczych) dotyczących poszczególnych rodzajów wydatków, stanowi naruszenie dyscypliny finansów publicznych (w tym zakresie pozwany odwołał się do art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych). Wskazał, iż swoim rażącym postępowaniem (...)naraziła na odpowiedzialność z tytułu naruszenia dyscypliny finansów publicznych także Burmistrza, który stosownie do art. 53 ust. 1 ustawy o finansach publicznych jako kierownik jednostki i dysponent środków publicznych odpowiada za całość gospodarki finansowej w Gminie. Utrata zaufania do pracownika, koniecznego ze względu na rodzaj wykonywanej przez niego pracy, powoduje niemożność dalszego jego zatrudnienia i może być uznana za uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia. Utrata zaufania do powódki znajduje oparcie w przesłankach natury obiektywnej oraz racjonalnej i nie była warunkiem arbitralnych ocen lub subiektywnych uprzedzeń. Uniemożliwia ona dalszą współpracę z powódką.

Pozwany zaprzeczył, aby doręczona powódce uchwała o odwołaniu ze stanowiska nie zawierała uzasadnienia. Jak podniesiono, powódka otrzymała kompletną uchwałę wraz z uzasadnieniem. Zdaniem strony pozwanej argumentacja pozwu stoi w sprzeczności z twierdzeniami powódki. Skoro bowiem powódka twierdzi, że nie otrzymała uzasadnienia uchwały, to skąd zna jej treść, w tym również elementy, które nie były głoszone w ustnym wystąpieniu Burmistrza w trakcie sesji. W ocenie pozwanego powyższe czyni zasadnym twierdzenie o intencjonalnym zniekształceniu faktów przez powódkę celem przedstawienia własnej sytuacji w sposób jak najbardziej korzystny.

Wyrokiem z dnia 30.12.2019 r. Sąd Rejonowy w Ełku zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę (...) zł tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17.06.2019r. do dnia zapłaty (pkt 1) zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2.700 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt 2). Ponadto nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.975zł tytułem opłaty sądowej, od uiszczenia której powódka jest zwolniona (pkt 3) i wyrokowi w punkcie I nadal rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty (...)zł.

Z ustaleń Sądu Rejonowego wynikało, że powódka B. K. (1) posiada wykształcenie wyższe licencjackie. W dniu 20.06.2004r. zdała egzamin z przygotowania zawodowego z oceną bardzo dobrą i uzyskała tytuł zawodowy technik ekonomista, specjalizacji rachunkowość i finanse, zaś w dniu 18.06.2011r. ukończyła studia w formie niestacjonarnej na kierunku administracja w specjalności administracja publiczna we (...)w O. i uzyskała tytuł zawodowy licencjat. Posiada wieloletnie doświadczenie w dziedzinie finansów publicznych, w toku zatrudnienia wielokrotnie otrzymywała od pracodawcy dodatki specjalne i nagrody pieniężne.

Powódka była zatrudniona w Urzędzie Miasta i Gminy w O. oraz w Urzędzie Miejskim w O. w okresie od 01.02.1990r. do 03.06.2019r. Uchwałą (...)Rady Miejskiej w O. z dnia 30.08.2007 r. powołana została na (...) O.. Stanowisko to zajmowała począwszy od dnia 01.09.2007r., ślubowanie złożyła w dniu (...). Wcześniej, w okresie od 01.02.1990r. do 31.08.2007r. zatrudniona była na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy i wykonywała pracę na stanowiskach: (...) W okresie poprzedzającym rozwiązanie stosunku pracy wynagrodzenie B. K. (1) za jeden miesiąc, liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, wynosiło (...)zł brutto.

Jak wynikało z dalszych ustaleń Sądu I instancji w dniu 13.02.2019r. Gmina O. zawarła z K. Ś. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w G. umowę o roboty budowlane numer (...), przedmiotem której było wykonanie zadania „Zagospodarowanie plaży gminnej (...) w O.. Całkowitą ryczałtową wartość robót określono w umowie na kwotę (...)brutto – (...) netto. Płatności za wykonane roboty regulowane miały być w trzech transzach, zgodnie z harmonogramem rzeczowo-finansowym, przelewem bankowym po odbiorze robót i przedłożeniu przez wykonawcę faktury wystawionej na Gminę O. w ciągu 21 dni od daty dostarczenia faktury na konto wykonawcy: pierwsza transza do 7.04.2019r. za wykonane roboty budowlane w wysokości nie większej niż 30% wynagrodzenia brutto, druga transza do 29.05.2019r. za wykonane roboty budowlane w wysokości nie większej niż 30% wynagrodzenia brutto i trzecia transza po odbiorze końcowym robót.

W dniu 29.03.2019r. strony umowy zawarł Aneks (...), w którym całkowitą ryczałtową wartość robót brutto określono na kwotę (...)zł – (...)zł netto. W dniu 7.04.2019r. dokonano częściowego odbioru robót zadania (...)Zagospodarowanie plaży gminnej (...) w O., wykonanych w okresie od 13.02. 2019r. do 06.04.2019r. Zakres odbieranych robót oceniono jako zgodny z zawartą umową i tabelą elementów scalonych, a jakość robót jako dobrą. W protokole odbioru nie zgłoszono żadnych uwag. Natomiast w dniu 17.04.2019r. złożono w Urzędzie Miejskim w O. protokół częściowego odbioru robót spisany w dniu 7.04.2019 r. W tym samym dniu wykonawca wystawił Fakturę (...) na kwotę (...) zł za zagospodarowanie plaży gminnej (...) w O. (I transza) zgodnie z Umową o roboty budowlane nr (...)z dnia 13.02.2019r. oraz Aneksem nr (...)z dnia 29.03.2019 r. Termin do zapłaty faktury zakreślono na dzień 08.05.2019r.

Zgodnie z Instrukcją Sporządzania, Obiegu i Dowodów Księgowych ustaloną i wprowadzoną w życie Zarządzeniem Wewnętrznym NR (...)Burmistrza O. z dnia 24.11.2015r., dowody księgowe przed zrealizowaniem i zaksięgowaniem podlegają kontroli merytorycznej i formalno-rachunkowej. Dokumenty sprawdzone akceptuje (...)dokonując tym samym kontroli wstępnej i zatwierdza do wypłaty Burmistrz – lub w ich imieniu inne osoby upoważnione. Dowodem akceptacji i zatwierdzenia są złożone podpisy wraz z datą.

Fakturę (...) z dnia 17.04.2019r. sprawdzono pod względem merytorycznym i formalno-rachunkowym oraz zatwierdzono do wypłaty ze środków zagospodarowania w dniu 26.04.2019r. Pod względem merytorycznym fakturę opisał A. O. – pracownik Wydziału (...), a zatwierdziła Kierownik Wydziału – A. S.. Kontroli formalno-rachunkowej dokonała A. J. – pracownik Wydziału (...). Faktura nie została zaakceptowana przez Burmistrza O. - w dniu 26.04.2019r. był on nieobecny w Urzędzie Miejskim w O.. Fakturę zaakceptowała do wypłaty środków B. K. (1) jako (...), zaś jako kierownik jednostki zatwierdził ją Zastępca Burmistrza – S. W.. S. W. twierdzi jednak, że przedmiotowa faktura przedłożona jej została do akceptacji w dniu 30.04.2019r., tj. już po dokonaniu przelewu środków na rzecz wykonawcy. W dniu 21.05.2019 r. Zastępca Burmistrza – S. W. skierowała do Rzecznika Finansów Publicznych pisemne oświadczenie, iż faktury opłacone w dniu 26 .04.2019 r. zostały przedstawione jej do akceptacji i zatwierdzone przez nią do wypłaty w dniu 30.04.2019 r.

Przelewu środków w kwocie (...) zł na rzecz wykonawcy plaży gminnej (...) w O. dokonano jeszcze tego samego dnia, tj. w dniu 26.04.2019 r. Przelew przygotowany przez A. J., autoryzowały powódka ((...)) i B. J. ((...)). B. J. nie autoryzowała przelewów osobiście, przekazała swój token i kartę podpisu elektronicznego do bankowości elektronicznej pracownikowi Wydziału (...)– M. K. i to ona dokonywała w jej imieniu autoryzacji przelewów, także tych z dnia 26.04.2019 r. M. K. podpisała przelew w systemie bankowym podpisem (...), a następnie podpisała go kartą (...)– B. J.. Ten sposób wykonywania czynności w systemie bankowym funkcjonował w Urzędzie Miejskim w O. od kiedy weszły karty do podpisu elektronicznego – powódka i B. J. udostępniały karty podpisu pracownikowi Wydziału (...), który w ich imieniu dokonywał czynności w systemie bankowym. Do dysponowania środkami zgromadzonymi na rachunku bankowym Urzędu Miejskiego w O. upoważnione łącznie z drugą osobą są: Burmistrz O., Skarbnik Gminy, Zastępca Burmistrza i Zastępca Skarbnika oraz Inspektor – T. P.. Do wykonania przelewu środków z rachunku bankowego konieczna jest autoryzacja dwóch spośród wyżej wymienionych osób. Zdarzało się, że przelewy były autoryzowane i realizowane przed złożeniem podpisu (formalnym zatwierdzeniem przez Burmistrza O.).

Również w dniu 26.04.2019 r. przy autoryzacji Skarbnika Gminy i Sekretarza Gminy dokonano przelewu należności z tytułu dwudziestu czterech innych faktur i not niezatwierdzonych uprzednio przez Burmistrza O.. Mechanizm działania był taki sam jak w przypadku faktury (...).

W dniu 29.04.2019 r. sporządzono wyciąg z rachunku bankowego zawierający zestawienie transakcji dokonanych w dniu 26.04.2019 r. Został on zaakceptowany przez (...)– powódkę B. K. (1) i zatwierdzony (podpisany) przez Burmistrza O. – K. S..

Sąd Rejonowy wskazał następnie, że w dniu 16.05.2019r. odbyła się rozmowa pomiędzy (...)– powódkę B. K. (1) a Burmistrzem O. – K. S., w obecności Zastępcy Burmistrza – S. W. oraz radcy prawnego B. K. (2), mająca na celu wyjaśnienia przyczyn wykonania przez powódkę przelewów w dniu 26.04.2019 r. bez zatwierdzenia dokumentów przez Burmistrza O.. Podczas rozmowy Burmistrz O. zaproponował powódce rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron, ta jednak odmówiła.

W dniu 17.05.2019r. Burmistrz O. – K. S. wystąpił do Przewodniczącego Rady Miejskiej z wnioskiem o zwołanie sesji nadzwyczajnej Rady Miejskiej w dniu 22.05.2019 r., godzinie 14:30 z zaproponowanym porządkiem obrad. We wniosku tym wskazał, iż zwołanie sesji podyktowane jest koniecznością podjęcia uchwały w sprawie odwołania (...)

Jak ustalił Sąd I instancji Burmistrz O. przedłożył projekt uchwały w sprawie odwołania (...)na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8.03.1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506) oraz art. 70 § 1 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 .06. 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917 ze zm.). W uzasadnieniu projektu uchwały wskazano, iż (...)– powówdka B. K. (1) dokonała wydatkowania środków publicznych z naruszeniem przepisów dotyczących dokonywania poszczególnych rodzajów wydatków, czym dopuściła się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. W dalszej część uzasadnienia projektu wyjaśniono, iż: „Zgodnie z § 6 ust. 9 i ust. 13 Instrukcji sporządzania, obiegu i kontroli dowodów księgowych stanowiącej załącznik Nr 1 do zarządzenia wewnętrznego NR (...)Burmistrza O. z dnia 24.11.2015r. w sprawie instrukcji sporządzania, obiegu i kontroli dowodów księgowych w Urzędzie Miejskim w O., dokumenty sprawdzone akceptuje (...)dokonując tym samym kontroli wstępnej i zatwierdza do wypłaty Burmistrz – lub w ich imieniu inne osoby upoważnione. Dowodem dokonania akceptacji i zatwierdzenia są złożone podpisy wraz z datą. Dokumenty sprawdzone pod względem merytorycznym i formalno-rachunkowym oraz zaakceptowane i zatwierdzone do wypłaty stanowią podstawę do dokonania ich zapłaty w formie przelewu lub gotówki, a następnie do ujęcia w ewidencji zdarzeń gospodarczych. W dniu 26.04.2019 r. (...)dokonała przelewu m.in. kwoty (...)zł na podstawie faktury VAT nr (...) niezatwierdzonej uprzednio przez Burmistrza O.. Jak też ustalono (...) dokonywała przelewów innych należności, które nie zostały zatwierdzone przez Burmistrza zgodnie z powyższą instrukcją. Osobą upoważnioną do zatwierdzenia dowodów księgowych w jednostce jest wyłącznie Burmistrz jako kierownik jednostki (lub wyraźnie do tego umocowany inny pracownik). (...) nie może dokonać zapłaty kwoty wynikającej z faktury niezaakceptowanej uprzednio przez Burmistrza.” Wskazano również przy tym, iż wydatkowanie środków publicznych z naruszeniem wewnętrznych przepisów dotyczących dokonywania poszczególnych rodzajów wydatków stanowi naruszenie przez (...)dyscypliny finansów publicznych i wymaga złożenia stosownego wniosku o ukaranie do Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych. Ponadto, swoim rażącym postępowaniem (...)naraziła na odpowiedzialność z tytułu naruszenia dyscypliny publicznej także Burmistrza, który stosownie do art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 27.08.2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077 ze zm.) jako kierownik jednostki, dysponent środków publicznych, odpowiada za całość gospodarki finansowej w Gminie. Zdaniem Burmistrza mając na uwadze ujawnione nieprawidłowości oraz nadużycia, nie można oczekiwać od pracodawcy, aby w dalszym ciągu współpracował z powódką B. K. (1).

W dalszej części uzasadnienia projektu uchwały wskazywano, iż w okresie od powołania K. S. na stanowisko Burmistrza O. współpraca ze (...)– powódką B. K. (1) nie układała się satysfakcjonująco. Podejmowane przez Burmistrza inicjatywy w zakresie zadań własnych Gminy nie spotykały się z uznaniem (...), co dotyczyło m.in. oddelegowania pracownika Urzędu do pracy w gminnej spółce i nawiązania współpracy w celu budowania oferty kulturalnej w Gminie. W ocenie Burmistrza, (...)wyrażała swoje stanowisko w sposób lekceważący i arogancki, swoim zachowaniem przekraczała granice dozwolonej krytyki pracodawcy, jej opinie dyktowane były względami osobistymi, opierały się na nieuzasadnionych i gołosłownych plotkach oraz przejawiały się w formie obraźliwej napaści osobistej. Dodatkowo (...)kwestionowała kompetencje pozostałych współpracowników, bezpodstawnie zarzucając im popełnianie nadużyć i nieprawidłowości. Jej wypowiedzi były co najmniej niewłaściwe, a w niektórych miejscach miały charakter szykan. Zdaniem Burmistrza brak im było właściwej powściągliwości, umiaru i odpowiedzialności za słowa. W uzasadnieniu projektu uchwały wskazano też, że dokonana przez pracodawcę analiza akt osobowych powódki wykazała, iż w momencie powołania na stanowisko (...)nie posiadała ona niezbędnych kwalifikacji do pełnienia tej funkcji, tj. nie posiadała wykształcenia wyższego (jak wskazano zgodnie z prawem w 2007r. na (...)można było powołać jedynie osobę z wyższym wykształceniem). Tym samym powódka przez rok i cztery miesiące, tj. od dnia powołania (1 .09. 2007r.) do dnia wejścia w życie nowej ustawy o pracownikach samorządowych (1.01.2009r.) pełniła funkcję (...)nie spełniając ustawowych wymagań.

Projekt uchwały i uzasadnienie projektu zaakceptowała Zastępca Burmistrza Gminy O. – S. W.. Pod względem prawnym projekt uchwały został sprawdzony przez radcę prawnego prowadzący obsługę Urzędu – Ł. O..

Pismem z dnia 17.05.2019r. Przewodniczący Rady Miejskiej – G. K. zawiadomił, iż na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 8.03.1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506) zwołuje Nadzwyczajną Sesję Rady Miejskiej w O. na dzień 22.05.2019 r. godzinę 14:30 w sali konferencyjnej Urzędu Miejskiego w O., przedstawiając porządek sesji. W załączeniu przedłożono projekt uchwały w sprawie odwołania (...) Na sesji Rady Miejskiej w dniu 22.05.2019r. obecnych było dwudziestu radnych. Po sprawdzeniu obecności, poinformowaniu o wniosku Burmistrza O. i przedstawieniu porządku obrad, Przewodniczący Rady Miejskiej oddał głos Burmistrzowi O., który przedstawił ustne uzasadnienie wniosku o odwołanie Skarbnika Gminy. Uzasadniając wniosek, Burmistrz O. wskazał, iż jest on konsekwencją braku wspólnej wizji współpracy opartej na partnerstwie pomiędzy Burmistrzem a (...). Wyjaśnił, iż od samego początku współpraca nie układała się satysfakcjonująco. Inicjatywy podejmowane przez Burmistrza nie spotykały się z uznaniem (...), a czynione przez (...)uwagi sprowadzały się do dyskusji wykraczającej poza jej kompetencje i stanowiły próbę udowodnienia, że Burmistrz nie ma racji. Jako przykłady takich sytuacji Burmistrz O. wskazał na sprawę zakupu wozu strażackiego dla OSP G., kwestionowanie zasadności podchodzenia do programu (...), kwestię szutrowania dróg gminnych, czy decyzji kadrowych takich, jak na przykład oddelegowanie pracownika Urzędu do pracy w gminnej spółce. Zdaniem Burmistrza, (...)wyrażała swoje stanowisko w sposób lekceważący i arogancki, przekraczając dozwolone granice krytyki pracodawcy, a wyrażane przez nią opinie dyktowane były względami osobistymi, opierały się na plotkach i przejawiały się w formie obraźliwej napaści osobistej. Ponadto, w dniu 26 .04. 2019 r. miała miejsce sytuacja, gdzie wykonano dwadzieścia pięć przelewów na łączną kwotę blisko (...)zł bez wcześniejszej akceptacji Burmistrza. Najwyższa faktura dotyczyła inwestycji zagospodarowania plaży gminnej (...) w O.. Burmistrz wskazał, iż w dniu 24.04.2019 r. przed wyjazdem na szkolenie w O. przedstawiono mu powyższą fakturę, jednak jej nie zaakceptował, stwierdzając, że termin płatności faktury jest wystarczająco długi (8.05.2019r.), by mógł osobiście zweryfikować stan wykonanych prac (wcześniej pojawiły się problemy techniczne). W dniu 26.04.2019 r. podczas jego nieobecności, dokonano przelewu środków, z kolei w dniu 30.04.2019 r. dokumenty przedłożono do zatwierdzenia Zastępcy Burmistrza, która znając stanowisko Burmistrza odmówiła ich akceptacji. Wówczas okazało się, że faktura została już opłacona. W ocenie Burmistrza, (...)złamała przepisy wewnętrzne, przekroczyła swoje uprawnienia i naraziła Burmistrza na odpowiedzialność z tytułu naruszenia dyscypliny finansów publicznych. Spowodowało to utratę zaufania, które jest niezbędnym do dalszego zatrudniania pracownika.

Powódka nie brała udziału w sesji Rady Gminy w O. w dniu 22.05. 2019 r. W dniach od 22.05.2019r. do 31.05.2019 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim. Pismem z dnia 22.05.2019 r. wyżej wymieniona zwróciła się do Przewodniczącego Rady Miejskiej w O. – G. K. o umożliwienie jej wystąpienia na sesji Rady Miejskiej i odniesienia się do zarzutów stawianych jej przez Burmistrza O.. Wnosiła o wyznaczenie nowego terminu sesji i umożliwienie jej zabrania głosu i zaprezentowania swojego stanowiska, wskazując, iż obecnie przebywa na zwolnieniu lekarskim.

Podczas sesji w dniu 22.05.2019r., Przewodniczący Rady Miejskiej poinformował zebranych, iż w dniu sesji wpłynęło pismo powódki B. K. (1) w sprawie umożliwienia wystąpienia na sesji i odniesienia się do zarzutów oraz odczytał treść złożonego przez nią pisma. Przewodniczący stwierdził jednocześnie, iż w jego ocenie nie byłoby przeszkód do umożliwienia wyżej wymienionej wystąpienia, natomiast nie widzi możliwości odwołania sesji. Po odczytaniu pisma powódki, radny M. M. zgłosił wniosek o zdjęcie z porządku obrad sesji projektu uchwały w sprawie odwołania (...), aby umożliwić jej wypowiedzenie się w tej sprawie. Burmistrz O. nie wyraził zgody na zmianę porządku obrad, w związku z czym Przewodniczący Rady Miejskiej stwierdził, iż nie może poddać wniosku zgłoszonego przez radnego M. M. pod głosowanie. W dalszej części sesji radny M. M. ponownie zwracał się z prośbą do radnych, aby wstrzymali się od głosowania i dali (...)szanse wypowiedzenia się. Również radny W. R. oświadczył, iż jako radny chciałby przed głosowaniem wysłuchać drugiej strony i zaproponował, aby na kolejnej zwykłej sesji Rady Miejskiej(...)ustosunkowała się do stawianych jej zarzutów. Głos w sprawie współpracy ze (...)zabrał także radny W. O. – poprzedni Burmistrz O., który wyraził uznanie dla fachowej wiedzy powódki z zakresu finansów publicznych i wskazał, że ich współpraca układała się bardzo dobrze. Wskazał, że żałuje, iż wcześniej nie zaproszono (...)na sesję, aby mogła się wypowiedzieć. Pozostali radni nie zgłaszali uwag.

Stosunkiem głosów 13 głosów za, 5 przeciw i 3 wstrzymało się, na wniosek Burmistrza O., w dniu 22.05.2019 r. Rada Miejska w O. podjęła Uchwałę Nr (...)w sprawie odwołania B. K. (1) ze stanowiska (...) O.. Jako podstawę prawną podjętej uchwały podano art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8.03.1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506) oraz art. 70 § 1 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917 ze zm.). W treści uchwały wskazano, iż odwołanie równoznaczne jest z rozwiązaniem stosunku pracy bez wypowiedzenia. Uchwała weszła w życie z dniem podjęcia. Uchwałę podjęto bez uzasadnienia. Rada Miejska żadnego uzasadnienia nie przygotowała. Przed sesją radni otrzymali informację o sesji oraz projekt uchwały wraz z uzasadnieniem. Nie było żadnych wcześniejszych komisji ani spotkań w tej sprawie, radnym nie przedłożono także żadnych innych dokumentów. Na sesji w dniu 22.05.2019 r. Przewodniczący Rady Miejskiej odczytał uchwałę w zaproponowanym brzmieniu - bez uzasadnienia - i poddał ją pod głosowanie. Nie odczytywał uzasadnienia uchwały i go nie podpisywał. Uzasadnienie projektu uchwały przedstawił wcześniej wnioskodawca, tj. Burmistrz Gminy O..

Z dalszych ustaleń Sądu I instancji wynikało, że uchwałę doręczono powódce w dniu 3.06.2019 r. Nie zawierała ona uzasadnienia, nie załączono do niej również żadnego pouczenia. Powódka zaś zaskarżyła powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O..

Wyrokiem z dnia 29.10.2019r., sygn. akt II SA/Ol 546/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę powódki wskazując w uzasadnieniu orzeczenia, że jego rozstrzygnięcie nie dotyczy skutków w świetle prawa pracy, które podlegają kognicji sądu pracy. Sąd administracyjny nie może oceniać prawidłowości zastosowania w uchwale art. 52 kp.

Natomiast w dniu 23.05.2019r. pracodawca wystawił powódce świadectwo pracy (...), w którym wskazano, iż stosunek pracy ustał z dniem 22.05.2019r. na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 .03. 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506) oraz art. 70 § 1 i 3 w zw. z art. 52 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 .06. 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917 ze zm.). Świadectwo pracy doręczono powódce razem z uchwałą o odwołaniu jej ze stanowiska (...)

Następnie pismem Burmistrza O. z dnia 4.06.2019r. poinformowano powódkę, iż w związku z odwołaniem ze stanowiska (...)z dniem 22.05.2019 r., rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z dniem doręczenia jej Uchwały Nr (...)Rady Miejskiej w O. z dnia 22.05.2019 r. w sprawie odwołania (...), tj. z dniem 3.06.2019 r., w związku z czym sprostowano świadectwo pracy wystawione w dniu 23.05.2019 r. W załączeniu przesłano również powódce sprostowane świadectwo pracy wystawione w dniu 4.06.2019r., informując ją jednocześnie, że doręczone wcześniej świadectwo pracy z dnia 23.05.2019 r. jest nieaktualne. W świadectwie pracy z dnia 4.06.2019 r. wskazano, iż powódka zatrudniona była na podstawie powołania w okresie od 01.02.1990r. do 03.06.2019r., a stosunek pracy ustał w wyniku rozwiązania bez wypowiedzenia na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8.03.1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506) oraz art. 70 § 1 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 .06. 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917 ze zm.). Pismo Burmistrza wraz ze sprostowanym świadectwem pracy doręczono powódce w dniu 7.06.2019 r.

Z dalszych ustaleń Sądu I instancji wynikało, że kolejnymi pismami z dnia 04.06.2019r. Burmistrz O. poinformował powódkę, że zwolniono ją z obowiązku świadczenia pracy od dnia następnego po zakończeniu zwolnienia lekarskiego do dnia rozwiązania stosunku pracy, tj. do dnia 03.06.2019r. z zachowaniem prawa do wynagrodzenia w okresie zwolnienia oraz polecił Wydziałowi (...) Urzędu Miejskiego w O. wypłatę ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w liczbie dwóch dni roboczych (16 godzin) za 2019 rok w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z dniem 3.06.2019 r.

Pismem z dnia 13.06.2019 r., doręczonym do Urzędu Miejskiego w O. w dniu 14.06.2019r., powódka zwróciła się do pracodawcy z wnioskiem o sprostowanie świadectwa pracy z dnia 4.06.2019 r., doręczonego jej w dniu 7.06.2019 r., poprzez zmianę informacji w punkcie 3. świadectwa pracy przez wskazanie prawidłowej podstawy prawnej rozwiązania stosunku pracy, tj. usunięcie zapisu o art. 70 § 3 w zw. z art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy.

W odpowiedzi na powyższy wniosek, pismem z dnia 19 .06. 2019 r. Burmistrz O. wskazał, iż wniosek o sprostowanie świadectwa pracy z dnia 4.06. 2019r., dotyczący punktu 3 świadectwa pracy, nie może zostać uwzględniony, ponieważ powołanie art. 52 Kodeksu pracy ma zastosowanie poprzez odesłanie z art. 70 § 3 k.p. Stąd też, konieczne było powołanie w podstawie prawnej przepisów art. 70 § 3 k.p. i art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy. Powołanie w świadectwie pracy wyłącznie art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym i art. 70 § 1 Kodeksu pracy nie wskazuje w sposób pełny podstawy rozwiązania stosunku pracy.

Sąd Rejonowy ponadto ustalił, że w trakcie nadzwyczajnej sesji Rady Miejskiej w O. w dniu 12.07.2019 r. radny M. M. zgłosił interpelację w sprawie odwołania (...)podczas sesji w dniu 22.05.2019 r. W interpelacji tej radny zadał Burmistrzowi O. następujące pytania: dlaczego Burmistrz nie przedstawił i nie okazał radnym żadnych dokumentów potwierdzających wysuwane przez niego zarzuty (faktur, wyciągów, przelewów etc.), dlaczego nie powiedział, że żeby dokonać przelewu potrzebna jest autoryzacja dwóch osób, kto autoryzował przelewy, czy prawdą jest, że faktura została zatwierdzona do wypłaty przez Zastępcę Burmistrza, czy prawdą jest, że Burmistrz osobiście potwierdził prawidłowość zapłaty poprzez własnoręczny podpis na wyciągu bankowym dotyczącym ww. operacji, czy prawdą jest, że wykonawca inwestycji oraz przedstawiciele inwestora – Gminy O. spisali protokół częściowego odbioru robót zagospodarowania plaży gminnej (...)w O.”, czy prawdą jest, że na podstawie kontroli obiektu oraz dokumentacji budowy strony ustaliły, że zakres robót jest zgodny z zawartą umową a ocena jakości robót jest dobra oraz czy prawdą jest, że żadna ze stron nie wniosła uwag lub zastrzeżeń do protokołu. Radny zwrócił się do komisji rewizyjnej, której jest członkiem o pilne zajęcie się sprawą odwołania (...)i przedstawienie opinii publicznej rzeczywistych przyczyn zwolnienia (...)

W odpowiedzi na powyższą interpelację, w piśmie z dnia 13.09.2019 r. Burmistrz O. wskazał, iż sesja nie jest miejscem, na które przynosi się dokumenty źródłowe dotyczące podejmowanych uchwał, a o dokumentach potwierdzających twierdzenia podnoszone podczas sesji Burmistrz informował i każdy radny może się z nimi zapoznać bezpośrednio w wydziałach, jeżeli nie naruszają one ochrony danych osobowych i nie są objęte klauzulą tajności. Wskazał również, iż aby dokonać autoryzacji przelewu potrzeba dwóch osób, w rzeczywistości poza (...), autoryzacji przelewu dokonała bez zgody Burmistrza – (...). Faktura „podpisana” została przez Zastępcę Burmistrza dopiero po czterech dniach na skutek wprowadzenia w błąd przez (...), na tę okoliczność sporządzone zostało oświadczenie. Podpis na wyciągu bankowym nie potwierdza prawidłowości zapłaty przelewu, a jedynie fakt jego dokonania. Protokół częściowego odbioru robót z dnia 7.04.2019 r. zatwierdzony przez nadzór inwestorski został spisany, nie ma to jednak nic wspólnego z zatwierdzeniem przez Burmistrza faktury do zapłaty. Protokół potwierdza zgodność zakresu robót z umową. Uwag do protokołu nie wniesiono.

Sąd Rejonowy ustalił również , iż pismem z dnia 21.05.2019 r. Burmistrz O. złożył do Rzecznika Finansów Publicznych zawiadomienie o możliwości naruszenia dyscypliny finansów publicznych, wskazując, iż powódka - (...) O. mogła dopuścić się naruszenia dyscypliny finansów publicznych, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1458 ze zm.), tj. dokonania wydatków ze środków publicznych z naruszeniem przepisów dotyczących dokonywania poszczególnych rodzajów wydatków.

Ponadto, w dniu 28.06.2019 r. Burmistrz O. złożył w Prokuraturze Rejonowej w O. zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa przez powódkę pełniącą funkcję (...)budżetu w Urzędzie Miejskim w O. przestępstwa przekroczenia uprawnień przez funkcjonariusza publicznego, polegającego na dokonaniu w dniu 26.04.2019r. przelewów faktur niezatwierdzonych uprzednio przez kierownika jednostki oraz wykorzystania cudzego środka identyfikacji elektronicznej, tj. o czyn z art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. W Komendzie Powiatowej Policji w G., pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w S., prowadzone było postępowanie przygotowawcze (...)w sprawie przekroczenia w dniu 26.04.2019 r. w O. przez funkcjonariusza publicznego – pracownika Urzędu Miejskiego w O. swoich uprawnień poprzez dokonanie 25 przelewów dotyczących opłacenia należności określonych w fakturach niezatwierdzonych uprzednio przez kierownika jednostki oraz poprzez posługiwanie się cudzym środkiem identyfikacji elektronicznej wydanym w systemie identyfikacji elektronicznej przyłączonym do węzła krajowego w celu uzyskania nieuprawnionego dostępu do usługi online, czym działano na szkodę interesu publicznego i prywatnego, tj. o czyn z art. 231 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zb. z art. 40a ustawy z dnia 5.09.2016 r. o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej w zw. z art. 12 kk. Postępowanie zakończone zostało w dniu 30.09.2019 r. postanowieniem o umorzeniu śledztwa na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 kpk wobec braku znamion czynu zabronionego. Nie stwierdzono działania na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, ponieważ nie wystąpiła szkoda materialna a przedmiotowe faktury zostały ostatecznie zaakceptowane. Na wyżej wymienione postanowienie zostało złożone zażalenie.

Natomiast postanowieniem z dnia 19.09.2019r. Zastępca Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych odmówił wszczęcia postępowania wyjaśniającego za naruszenie dyscypliny finansów publicznych w Gminie Miejskiej O., podlegające na tym, że w dniu 26.04. 2019r. dokonano wydatku ze środków publicznych z naruszeniem przepisów dotyczących dokonywania poszczególnych rodzajów wydatków. Rzecznik wskazał, że dokonanie wydatku z naruszeniem dyscypliny finansów publicznych polega na podjęciu decyzji o przeznaczeniu środków na poniesienie konkretnego wydatku, a nie czynność techniczną związaną z realizacją tej decyzji tj. z przekazaniem środków. (...) był upoważniony do zatwierdzania dokumentów dotyczących operacji gospodarczych i finansowych do zapłaty, a więc podjęcia decyzji o dokonaniu wydatku ze środków publicznych.

Pismem z dnia 17.07.2019r. Burmistrz O. rozwiązał umowę o pracę z (...) O. – B. J. z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31.10.2019 r. W uzasadnieniu wypowiedzenia wskazał między innymi, iż wykorzystując jej bierność, (...)dokonywała samodzielnie operacji finansowych na rachunku Urzędu, a procedury opisane w „Instrukcji sporządzania, obiegu i kontroli dowodów księgowych” stanowiącej Załącznik Nr 1 do zarządzenia wewnętrznego Nr (...)Burmistrza O. z dnia 24.11.2015 r. w sprawie instrukcji sporządzania, obiegu i kontroli dowodów księgowych w Urzędzie Miejskim w O. nie były w wydziale finansowym przestrzegane. Ponadto, w treści uzasadnienia wypowiedzenia pracodawca wskazał, iż z pozwu powódki dowiedział się, że mogło dojść do nieprawidłowości przy dokonaniu czynności doręczenia wypowiedzenia umowy o pracę (niedoręczenie pisemnego uzasadnienia rozwiązania stosunku pracy, niepouczenie o prawie odwołania do sądu pracy), za co odpowiedzialna była (...). Oświadczenie o rozwiązaniu stosunku pracy za wypowiedzeniem doręczono B. J. w dniu 17.07.2019r.

Sąd rejonowy wskazał, iż ustalając stan faktyczny stanowiący podstawę rozstrzygnięcia, oparł się na dokumentach załączonych do akt sprawy i zeznaniach świadków. Zgromadzony materiał dowodowy ocenił jako spójny i wiarygodny. Czyniąc ustalenia w niniejszej sprawie miał również na uwadze zeznania stron procesu, które z przyczyn oczywistych nie mogą jednak być traktowane jako w pełni wiarygodne źródło dowodowe z uwagi na sprzeczność interesów oraz zeznania świadków: J. K., S. H., A. M. i E. D., którzy co prawda nie posiadali wiedzy odnośnie okoliczności i przyczyn rozwiązania stosunku pracy z powódką, przybliżyli jednak Sądowi procedury obiegu dokumentów księgowych w pozwanym Urzędzie Miejskim w O., zarówno te oficjalne – znajdujące odzwierciedlenie w przedłożonych aktach prawa wewnętrznego, jak i te nieoficjalne – ustne ustalenia i uzgodnienia funkcjonujące w Urzędzie od wielu lat, jak również wyrazili swoją ocenę odnośnie współpracy z powódką oraz stosunków pomiędzy powódką, a Burmistrzem O.. Ustalenia te wskazywały, iż Uchwała Rady Miejskiej w O. Nr (...)w sprawie odwołania powódki ze stanowiska (...) O. z dnia 22.05.2019 r., doręczona jej w dniu 3.06.2019 r., nie zawierała uzasadnienia. Świadek B. S. zajmująca się kadrami w pozwanym urzędzie przyznała, że zajmowała się wysyłką dokumentu uchwały Rady Miasta w O. do powódki i otrzymała kopię uchwały z biura obsługi Rady Miasta bez uzasadnienia. Taką wysłała powódce razem ze świadectwem pracy, bez żadnych pouczeń.

Sąd Rejonowy wskazał na treść art. 68 kp, zgodnie z którym stosunek pracy nawiązuje się na podstawie powołania w przypadkach określonych w odrębnych przepisach. Takie przepisy zawiera ustawa z dnia 22.03.1990r. o pracownikach samorządowych. Powołanie jest jednostronnym aktem umocowującym daną osobę, za jej zgodą, w charakterze określonego organu i jednocześnie nawiązującym stosunek pracy. Do nawiązania stosunku pracy na tej podstawie nie jest konieczne, poza aktem właściwego organu o powołaniu na stanowisko, jakiekolwiek inne oświadczenie pochodzące od pracodawcy, czy organu bądź osoby reprezentującej pracodawcę.

Z art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8.03.1990r. o samorządzie gminnym wynika, że powoływanie i odwoływanie skarbnika gminy należy do wyłącznej właściwości rady gminy. Uchwała rady gminy powołująca daną osobę na stanowisko skarbnika gminy prowadzi więc jednocześnie do nawiązania stosunku pracy na podstawie powołania. Podobnie odwołanie ze stanowiska jest jednocześnie rozwiązaniem stosunku pracy nawiązanego na podstawie powołania, przy czym skutek rozwiązujący może nastąpić albo niezwłocznie, albo po upływie okresu równego okresowi wypowiedzenia, w zależności od przyczyn odwołania. Co do zasady odwołanie jest równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę (art. 70 § 2 kp), chyba że nastąpiło z przyczyn określonych w art. 52 lub 53 kp, bowiem wówczas jest równoznaczne z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 70 § 3 kp).

Wskazując na powyższe Sąd I instancji podniósł więc, iż czynnością prowadzącą do rozwiązania z powódką stosunku pracy mogła być jedynie uchwała rady miejskiej o odwołaniu ze stanowiska, a nie oświadczenie woli Burmistrza powołujące się na tę uchwałę. Rola Burmistrza w niniejszym przypadku ogranicza się do roli wnioskodawcy, a nie do osoby składającej oświadczenie woli. Zatem uzasadnienie jego wniosku nie jest tożsame z uzasadnieniem organu, który po rozpoznaniu tego wniosku dokonuje czynności z zakresu prawa pracy chyba, że organ ten potwierdzi w uzasadnieniu uchwały takie same przyczyny odwołania jak zaproponowane we wniosku. Natomiast roszczenia, jakie może zgłosić pracownik odwołany ze stanowiska w związku z nieuzasadnionym lub niezgodnym z prawem rozwiązaniem stosunku pracy, określa Kodeks pracy. Jednak wynikające z art. 69 kp ograniczenie uprawnień pracowników zatrudnionych na podstawie powołania w związku z ich odwołaniem ze stanowiska, przez wyłączenie w szczególności stosowania przepisów dotyczących orzekania o bezskuteczności wypowiedzenia umowy o pracę i o przywracaniu do pracy, powodują konieczność stwierdzenia, iż zgodnie z wolą ustawodawcy nie jest możliwa restytucja takiego stosunku pracy niezależnie od wadliwości czynności go rozwiązującej. Ustawą z dnia 14.11.2003r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 213, poz. 2081) ustawodawca uchylił przepis art. 69 pkt 2 lit.b kp i umożliwił pracownikowi odwołanemu z zajmowanego stanowiska w sposób równoznaczny z wypowiedzeniem umowy o pracę dochodzenie odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem odwołania. Należy zatem uznać, że pracownikowi, który został odwołany z zajmowanego stanowiska w sposób równoznaczny z wypowiedzeniem umowy o pracę, przysługuje roszczenie o odszkodowanie tylko wtedy, gdy odwołanie nastąpiło z naruszeniem przepisów dotyczących odwołania. Natomiast z tego, że odwołanie pracownika w sposób równoznaczny z wypowiedzeniem umowy o pracę nie jest czynnością kauzalną, wynika, iż nie wymaga ono uzasadnienia, a tym samym brak uzasadnienia nie może stanowić podstawy żądania odszkodowania.

Przepisy Kodeksu pracy rozróżniają natomiast odwołanie równoznaczne z wypowiedzeniem (art. 70 § 2 kp) od odwołania równoznacznego z rozwiązaniem umowy bez wypowiedzenia (art. 70 § 3 kp). W drugim przypadku odwołanie powinno wskazywać przyczynę rozwiązania stosunku pracy, co potwierdził jednoznacznie Sąd Najwyższy w wyroku z 10.09.2004 r. sygn. I PK 704/03. Od dnia 1.01.2004r. pracownikowi odwołanemu ze stanowiska nie wolno zatem - jak dotychczas - dochodzić doprowadzenia do bezskutecznego wypowiedzenia lub przywrócenia do pracy, ale może się domagać odszkodowania zarówno w razie odwołania równoznacznego z rozwiązaniem niezwłocznym, jak też równoznacznego z wypowiedzeniem stosunku pracy. Jeżeli wspomniane żądanie ma być realne, a kontrola sądu pracy nad zasadnością odmowy wypłaty takiego odszkodowania skuteczna, to odwołanie musi w każdym wypadku następować na piśmie z podaniem przyczyny uzasadniającej ustanie stosunku pracy.

W niniejszym przypadku, jak wynikało z ustaleń Sądu Rejonowego, w Radzie Miasta O. odbyło się jedynie głosowanie nad projektem uchwały bez zawartego w załączniku uzasadnienia. Przed sesją radni otrzymali informację o sesji oraz projekt uchwały wraz z uzasadnieniem. Nie było żadnych wcześniejszych komisji, ani spotkań w tej sprawie, radnym nie przedłożono także żadnych innych dokumentów. Natomiast już na samej sesji w dniu 22.05.2019r. Przewodniczący Rady Miejskiej odczytał uchwałę w zaproponowanym brzmieniu - bez uzasadnienia - i poddał ją pod głosowanie. Nie odczytywał uzasadnienia uchwały i go nie podpisywał.

Mając to na uwadze Sąd Rejonowy podniósł, że zgodnie z art. 52 §1 kp pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie: ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych, popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem lub w razie zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku. Każdorazowa kwalifikacja zachowania pracownika jako ciężkiego naruszenia powierzonych mu obowiązków powinna przebiegać z uwzględnieniem stopnia natężenia złej woli pracownika i rozmiaru grożącej pracodawcy szkody. Pod uwagę wziąć również należy towarzyszące zajściu szczególne okoliczności, zwłaszcza stan świadomości pracowania, jego dotychczasowe zachowanie oraz obiektywną wagę przewinienia. Podstawową więc przesłanką zaistnienia wskazanej podstawy zwolnienia pracownika jest znaczny stopień winy - wina umyślna lub rażące niedbalstwo, o którego istnieniu wnioskuje się na podstawie analizy przebiegu zdarzenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21.07.1999r., I PKN 169/99). Natomiast w niniejszym stanie faktycznym miała miejsce sytuacja, gdzie postępowanie prokuratorskie, prowadzone w sprawie a nie przeciwko osobie, zostało umorzone na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. wobec braku znamion czynu zabronionego. Również Zastępca Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych odmówił wszczęcia postępowania wyjaśniającego przeciwko powódce. Bezspornym jest ponadto, że jedyny organ uprawniony do przedstawienia uzasadnienia do dyscyplinarnego zwolnienia powódki nie przedstawił uzasadnienia swojej decyzji w tym zakresie, pozbawiając sąd możliwości jej kontroli pod kątem zasadności.

Z uwagi na powyższe, przede wszystkim stwierdzając, że odwołanie powódki ze stanowiska (...) O. jest niezgodne z prawem, Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę (...)– tytułem odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia wyliczonego przez pozwany urząd i nie kwestionowanego przez powódkę - wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty. Natomiast o kosztach postępowania orzekł zgodnie z ogólną zasadą postępowania cywilnego wyrażoną w art. 98 kpc. Na koszty postępowania w sprawie składały się opłata sądowa od pozwu w wysokości 1.970zł, ustalona zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014 poz.1025 z późn. zm.) oraz koszty zastępstwa procesowego zgodne ze stawkami minimalnymi określonymi w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.201r. poz. 1084)- §9 ust.1 pkt 2 w zw. z §2 pkt 5. Natomiast o rygorze natychmiastowej wykonalności orzekł na podstawie art. 477 ² §1 kpc.

Apelację od tego wyroku złożył pozwany, zaskarżając go w całości i zarzucając mu naruszenie:

- prawa materialnego, tj. art. 70 §1 i § 1 ¹ kp w zw. z art. 69 kp poprzez przyjęcie, iż odwołanie (...)ze stanowiska na podstawie art. 70 §3 kp wymaga uzasadnienia, podczas gdy żaden z przepisów kodeksu pracy regulujących stosunek pracy na podstawie powołania, jak również żaden z przepisów ustawy o samorządzie gminnym czy też ustawy o pracownikach samorządowych nie wymaga takiego uzasadnienia, niezależnie od tego czy odwołanie pracownika nastąpiło w sposób równoznaczny z wypowiedzeniem umowy o pracę czy też w sposób równoznaczny z rozwiązaniem umowy bez wypowiedzenia;

- art. 233 §1 kpc poprzez błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż Sąd nie mógł dokonać kontroli zasadności decyzji Rady Miejskiej o odwołaniu powódki ze stanowiska (...), w sytuacji gdy Rada Miejska podjęła uchwalę zgodną z projektem uchwały i jej uzasadnieniem znajdującym się na BIP-ie, jak również zgodnym w wnioskiem złożonym w tym przedmiocie przez burmistrza a Sąd w toku postępowania analizował te przyczyny i ich uzasadnienie oraz przeprowadził w tym zakresie postępowanie dowodowe;

- zakresie punktu III wyroku zarzucił naruszenie art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, gdyż przy wartości przedmiotu sporu wynoszącej (...)powódka była zwolniona od opłaty, stąd zobowiązanie pozwanego do zwrotu tej należności było niezasadne.

Wskazując na powyższe zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie powództwa, ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji przy uwzględnieniu kosztów postępowania odwoławczego oraz zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za I i II instancję według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację powódka domagała się jej oddalenia i zasądzenia od pozwanego na jej rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego jako bezzasadna podlega oddaleniu.

Sąd Rejonowy poczynił w niniejszej sprawie prawidłowe ustalenia faktyczne, które Sąd Okręgowy w pełni podziela i przyjmuje za własne. Dokonana zaś ocena prawna nie nasuwa zastrzeżeń co do właściwej wykładni przepisów prawa oraz ich prawidłowego zastosowania. Wobec tego zbędnym jest ich szczegółowe powtarzanie w niniejszym uzasadnieniu (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22.04.1997r., sygn. II UKN 61/97; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5.11.1998r., sygn. I PKN 339/98).

Zgodnie z art. 233 § 1 kpc sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów, według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. W pierwszej kolejności należy podnieść, iż skuteczne postawienie zarzutu naruszenia tego przepisu, dotyczącego zasad oceny dowodów, wymagane jest wykazanie, że ocena ta dokonana została w sposób rażąco wadliwy lub oczywiście błędny, uchybiający zasadom logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Nie może ono natomiast ograniczać się do zaprezentowania własnego przekonania o innej wadze i wiarygodności przeprowadzonych dowodów, czy też przedstawienia własnej wersji stanu faktycznego sprawy (por m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10.04.2000r., sygn. V CKN 17/00), a ponadto jeżeli z materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dawały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo - skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27.09.2002r., sygn. II CKN 817/00).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd Okręgowy uznał, że wbrew stanowisku apelującego, Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia art. 233 § 1 kpc i nie przekroczył granic swobodnej oceny dowodów bowiem całościowo przeanalizował materiał dowodowy. Wywiedzione wnioski nie noszą znamion błędu.

Podstawowy zarzut apelującego wiązał się z oceną przez Sąd I instancji uchwały Rady Miasta O. z dnia 22.05.2019r. Błędne jest jednak stanowisko skarżącego w tym zakresie, gdyż zgodnie z utrwaloną w tym względzie linią orzeczniczą odwołanie ze stanowiska równoznaczne z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 70 § 3 kp), powinno być dokonane na piśmie ze wskazaniem przyczyny uzasadniającej rozwiązanie stosunku pracy (por. np. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 10.09.2004r. sygn. I PK 74/03, z dnia 20.10.1998r. sygn. I PKN 370/98). Nie ulega zaś wątpliwości, że odwołanie powódki było zwolnieniem w trybie dyscyplinarnym (art. 52 kp), gdyż taki artykuł prawa w uchwale o odwołaniu wskazano. Takie więc odwołanie ze stanowiska (z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia - art. 70 § 3 kp), powinno być dokonane na piśmie ze wskazaniem przyczyny uzasadniającej rozwiązanie stosunku pracy. Sąd Okręgowy nie ma wątpliwości, iż z mocy art. 69 w zw. z art. 30 § 4 kp, przepisy te znajdują zastosowanie również do pracowników zatrudnionych na podstawie powołania – tak jak miało to miejsce w przypadku powódki.

Przebieg zdarzeń, które skutkowały podjęciem uchwały z dnia 22.05.2019r. nie był przez strony kwestionowany. Powódka utrzymywała jednak, że uchwała nie zawierała uzasadnienia przyczyn, które legły u podstaw jej odwołania. Jej stanowisko było prawidłowe i znajduje odzwierciedlenie w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. W tym zakresie należy już nawet pominąć procedurę związaną ze zwołaniem samego posiedzenia Rady Miasta, jego przebiegiem, czy brakiem zapewniania powódce możliwości zajęcia stanowiska, gdy sprawa dotyczy odwołania (...), a zatem osoby piastującej bardzo ważną funkcję w strukturze samorządu. Poza tym na tym posiedzeniu Rady Miasta z dnia 22.05.2019r. zostały zaprezentowane przez burmistrza Miasta zarzuty odnośnie powódki jako (...)których ranga – jego zdaniem – wymagała jej natychmiastowego odwołania. Zarzuty te nie mogły jednak zdecydować o ostatecznym rozstrzygnięciu w sprawie, gdyż (co nie ulega wątpliwości) uchwała Rady Miasta nie zawierała uzasadnienia, z którego powódka mogłaby posiąść wiedzę na temat przedstawionych przez Burmistrza zarzutów, a tym samym konkretnych uchybień z jej strony, jak i z jakich konkretnych powodów została odwołana ze stanowiska (...), które skutkowały zwolnieniem w trybie dyscyplinarnym. Jakiekolwiek więc zarzuty apelującego w tym zakresie nie mogły być uwzględnione, gdyż nie zmienią podstawowego faktu, który wydaje się być celowo pomijanym przez pozwanego. Takie wrażenie można odnieść w sytuacji, gdy w apelacji zarzuca się naruszenie przez Sąd Rejonowy art. 70 kp i ogranicza się jedynie do §1 tego przepisu, natomiast w sprawie należy wziąć pod uwagę cały art. 70 kp, gdyż istotę rozstrzygnięcia stanowi §3 tego artykułu. Tym samym wskazane uchybienia skutkowały uznaniem za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy z powódkę.

Trzeba jednoznacznie wskazać, że powołany pracownik, z którym rozwiązuje się umowę o pracę w trybie odwołania bez wypowiedzenia (art. 52 kp) musi mieć prawo do obrony. Muszą więc mu być przedstawione na piśmie wraz z odwołaniem konkretne przyczyny odwołania z przyczyn wskazanych w art. 52 kp. Ważąc na treść 69 kp takie stanowisko winno być oczywiste. Uzasadnienia zaś na piśmie odwołania z powołaniem się na art. 52 kp niewątpliwie nie otrzymała. Jest to więc naruszenie przepisów o wypowiedzeniu umów za pracę i w pełni, jak wskazał na to Sąd Rejonowy, uzasadnia zasądzenie odszkodowania. Trzeba zaznaczyć, że jeżeli pracownik późnej dowiedział się o przyczynach odwołania, z powołaniem na
art. 52 kp, to nie znaczy, że nie zostały naruszone przepisy o wypowiedzeniu umów o pracę. Musi się bowiem dowiedzieć o nich od pracodawcy na piśmie, a nie od osób trzecich. W niniejszej sprawie, zauważyć przy tym należy, że przyczyny odwołania powódki ze (...)nie musiały być w całości tożsame z tymi, które za uzasadnione przyjęła sama Rada Miasta O.. Jakie bowiem były tego nie wskazała, może na przykład brak zaufania, co nie uzasadnia wypowiedzenia z przyczyn wskazanych art. 52 kp.

Ustosunkowując się zatem do zarzutu, że Sąd nie dokonał kontroli zasadności decyzji Rady Miejskiej o odwołaniu powódki ze stanowiska (...)stwierdzić należy, że nie sposób tego uczynić. Zaznaczyć jednak należy, że już samo naruszenie przepisów o wypowiedzeniu umów za pracę, jak wyżej wskazano, uzasadnia zasądzenie odszkodowania.

Odnosząc się jednak do tego czy przedstawione przez Burmistrza zarzuty odnośnie pracy powódki merytorycznie uzasadniają odwołanie z przyczyn określonych art. 52 kp to stwierdzić należy, że nie są to przyczyny skutkujące ciężkim naruszeniem podstawowych obowiązków pracowniczych, choć Sąd Rejonowy tego w sposób wyraźny nie wyartykułował. Sąd Okręgowy podziela w tym względzie ustalenia Sądu Rejonowego w całości. Dodać tu tylko należy, że jeżeli Burmistrz chciał jeszcze sam sprawdzić fakturę i wykonane prace winien to wyraźnie artykułować podległym pracownikom. Nie wiadomo bowiem komu co mówił wyjeżdżając na szkolenie, a zwłaszcza, że sygnalizował swoje stanowisko powódce jako (...)i S. W. swojemu zastępcy. Nie zeznał, że wyraźnie w tym względzie poinformował powódkę przed swoim wyjazdem. W obliczu więc okoliczności sprawy nie sposób dociec jak naprawdę było, a to nie może przesądzać o odwołaniu z przyczyn określonych art. 52 kp. Inne zaś przyczyny tym bardziej nie uzasadniają takiego odwołania.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy w Suwałkach na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację.

O kosztach procesu za II instancję orzekł na podstawie art. 98 §1 , §1 ¹ i §3 kpc w zw. z §9 ust. 1 pkt 1 i §10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015r. poz. 1800 ze zm.) Pozwany przegrał apelację więc obowiązany jest zwrócić powódce poniesione przez nią koszty zastępstwa prawnego adwokata. Stosownie do postanowienia Sądu najwyższego z dnia 09.06.2010r. II PZ 20/10 stawka minimalna opłat za czynności adwokata lub radcy prawnego powinna być taka sama zarówno w sprawie o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne (o przywrócenie do pracy), jak i w sprawie o odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę albo z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia.

mt/pw