Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2019 r. w Katowicach

sprawy z odwołania K. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

przy udziale zainteresowanego M. B.

o podleganie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym

na skutek apelacji ubezpieczonego K. W.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Bielsku-Białej z dnia 18 września 2018 r. sygn. akt VI U 405/18

1.  uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 3 i 4 i umarza postępowanie
z udziałem Syndyka Masy Upadłości (...) – (...)+H.+B.+ (...) Spółki z o.o.
w upadłości likwidacyjnej w O. i z udziałem kuratora (...) Sp. z o.o. we W.,

2.  oddala apelację w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od K. W. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego
w postępowaniu apelacyjnym.

/-/ SSA M.Procek /-/ SSA J.Pietrzak /-/ SSA T.Szweda

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 2362/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31.07.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. stwierdził, że M. B. jako pracownik podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i chorobowemu od 01.04.2011r. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika K. W. prowadzącego działalność gospodarczą p.n. (...)w P..

W uzasadnieniu organ rentowy podał, że w związku z przeprowadzonym postępowaniem wyjaśniającym ustalono, że ubezpieczony został zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego:

1.  w okresie od 01.04.2011r. do 30.06.2012r. oraz ponownie od dnia 01.04.2013r.
u K. W. z pracowniczym kodem ubezpieczenia,

2.  w okresie od 01.07.2012r. do 31.10.2012r. przez Spółkę z o.o. (...) z pracowniczym kodem tytułu ubezpieczenia,

3.  w okresie od 01.11.2012r. do 31.03.2013r. przez Spółkę z o.o. (...) (...)+ H.+ B.+ V. z siedzibą w O. z pracowniczym kodem ubezpieczenia.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył K. W. domagając się zmiany zaskarżonej decyzji i stwierdzenia, że ubezpieczony M. B. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako pracownik u płatnika składek spółki (...) w P. w okresie od dnia 01.07.2012r.
do dnia 31.03.2013r.

W szerokim uzasadnieniu odwołująca się spółka zarzuciła naruszenie przepisów art. 23 ¹ k.p., art. 28 w zw. z art. 180 k.p.a., 7 k.p.a, 10 § 1 k.p.a. oraz 77 § 1 k.p.a. oraz art. 4 pkt 2a, 6, 11, 12 , 13 i art. 83 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ustawy systemowej, art. 353 ¹ k.c, a nadto art. 2
w zw. z art. 7 i art. 22 Konstytucji.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego podnosząc argumenty, które zawarł w zaskarżonej decyzji.

Syndyk masy upadłości (...) (...)+H.+B. + (...) Sp. z o.o. wnosił o oddalenie odwołania wraz z zasądzeniem kosztów zastępstwa procesowego.

Kurator Spółki (...) wniósł o oddalenie odwołania z zasądzeniem kosztów na swoją rzecz.

Ubezpieczony M. B. poparł odwołanie płatnika składek K. W..

Wyrokiem z dnia 18.09.2018r. Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Bielsku-Białej oddalił oddalił odwołanie, zasądził od odwołującego na rzecz syndyka masy upadłości (...) (...) +H. +B. +V.
Sp. z o.o. w O. kwotę 60,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, zasądził od odwołującego na rzecz organu rentowego kwotę 60,00zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i zasądził od odwołującego na rzecz kuratora (...) spółki z o.o.
we W. kwotę 60,00 zł tytułem wynagrodzenia.

Sąd ustalił:

W dniu 01.04.2011r. ubezpieczony M. B. zawarł z K. W. umowę o pracę na czas określony do 31.03.2012r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisko pomocnika magazyniera z miesięcznym wynagrodzeniem brutto w kwocie 1.386,00 złotych, które aneksem z dnia 02.01.2012r. zostało podwyższone do kwoty 1.500,00 złotych.

W dniu 31.03.2012r. strony zawarły kolejną umowę o pracę na czas określony od dnia 01.04.2012r. do 31.03.2015r. na warunkach jak poprzednio.

W dniu 01.06.2012r. zawarta została umowa porozumienie, z której wynika, że z dniem 01.07.2012r. K. W. przekazał w oparciu o przepis art. 23 ¹ k.p. wszystkich pracowników na nowego pracodawcę (...) sp. z o.o. we W..

W dniu 30.06.2012r. zainteresowany na mocy porozumienia stron rozwiązał umowę o pracę ze skutkiem na dzień 30.06.2012r., a następnie podpisał umowę o pracę ze Spółką (...). W związku z podpisaniem umowy, Spółka zgłosiła M. B. do ubezpieczeń społecznych jako swojego pracownika.

W dniu 01.06.2012r. zawarto umowę o świadczenie usług pomiędzy K. W. zwanym usługobiorcą oraz (...) Sp. z o.o. zwaną usługodawcą, zgodnie z którą usługodawca, przez co należy rozumieć każdego jego pracownika – wykonawcę zobowiązany jest przy wykonaniu usług objętych niniejszą umową przestrzegać przepisów porządkowych
i aktów wewnętrznych.

Ponadto w dniu 31.10.2012r. zawarta została umowa porozumienie między K. W., (...) Sp. z o.o. oraz Spółki z o.o. (...) (...)+H.+B.+V. z siedzibą w O.,z której wynika,
iż z dniem 31.10.2012r. strony wyrażają zgodę aby pracownicy K. W. wykonywali zleconą pracę przez (...) Sp. z o.o. w firmie (...) (...)+H.+B.+ (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O..

Na mocy porozumienia z dnia 01.10.2012r. ubezpieczony został przekazany przez Spółkę (...) do nowego pracodawcy, którym był (...) (...)+H.+B.+ (...) Spółka z o.o.

W dniu 01.11.2012r. zawarto umowę o świadczenie usług pomiędzy K. W. zwanym usługobiorcą oraz Spółką z o.o. (...) (...)+H.+B.+V. z siedzibą w O. zwaną usługodawcą, zgodnie z którą usługodawca, przez co należy rozumieć każdego jego pracownika – wykonawcę zobowiązany jest przy wykonaniu usług objętych niniejszą umową przestrzegać przepisów porządkowych i aktów wewnętrznych.

Przedmiotem tej umowy były usługi polegające na produkcji i obróbce mięsa. Przez cały okres obowiązywania umów o świadczenie usług, rozliczenia pomiędzy odwołującą się Spółką, a firmami (...) (...)+H.+B.+V. dokonywano z następujący sposób: na koniec miesiąca następowało zatwierdzenie list obecności przez K. W., na tej podstawie naliczana była lista płac, która stanowiła podstawę do wystawienia faktury VAT.

W związku z podpisaniem umowy, Spółka z o.o. (...) (...)+H.+B.+V. z siedzibą w O. zgłosiła ubezpieczonego do ubezpieczeń społecznych jako swojego pracownika.

W dniu 02.11.2012r. A. D., będąca pracownikami Spółki (...), otrzymała pełnomocnictwo do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy w rozumieniu art. 3 ^{( 1 )}kp. od Spółki (...), a w szczególności do zawierania i rozwiązywania umów o pracę, ustalania uprawnień i świadczeń pracowniczych ze stosunku pracy, prowadzenia akt osobowych i dokumentacji w sprawach ze stosunku pracy. Podobnej treści pełnomocnictwo A. D. otrzymała od Spółki (...) (...)+H. +BeteiligungsVerwaltungs, natomiast dla pracowników Spółki z o.o. (...) z siedzibą w P. pełnomocnikiem występującym w imieniu Spółki (...) (...)+H.+B.+V. była A. S..

Należy zaznaczyć, że K. W. oprócz działalności na własny rachunek
od 26.09.2011r. jest wspólnikiem i viceprezesem (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P., która zajmuje się rozbiorem
i konfekcjonowaniem tusz drobiowych. Produkcja odbywa się na jednej hali.

W dniu 31.10.2017r. (...) Sp. z o.o. zawarła z (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w K. umowę wydania-przeniesienia własności przedsiębiorstwa. Na mocy tej umowy Spółka (...) przejęła między innymi zobowiązania
i obciążenia związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W dniu 01.04.2013r. ubezpieczony ponownie zawarł umowę o pracę z K. W. na czas określony do dnia 31.03.2015r. na stanowisku pomocnika magazyniera
w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem 1.500 złotych brutto. W dniu 01.04.2015r. strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony, która rozwiązała się z dniem 31 marca 2016r.

K. W. działalność zakończył w 2017r.

Wobec poczynionych ustaleń Sąd uznał odwołanie za niezasadne podnosząc w motywach rozstrzygnięcia co następuje:

Odnosząc się w pierwszej kolejności do umowy o pracę, którą po rozwiązaniu umowy o pracę z K. W. ubezpieczony M. B. zawarł z (...) Sp. z o.o. stwierdzić należy, że umowa ta nie została zawarta ze skutkiem prawnym. Nie jest bowiem tak, że zawarta umowa rodzi stosunek obligacyjny przez sam fakt jej spisania, w sytuacji, gdy nie jest realizowana.

Za pracownika uważa się w świetle ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych osobę pozostającą w stosunku pracy. Nawiązanie stosunku pracy następuje poprzez złożenie zgodnych oświadczeń woli przez pracodawcę i pracownika niezależnie od jego podstawy prawnej - art. 11 k.p. Stosownie do treści art. 22 k.p. przez nawiązanie umowy o pracę pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, zaś pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Na powstanie tego stosunku prawnego nie składa się tylko złożenie oświadczeń woli, ale nade wszystko zamiar stron oraz faktyczne wykonywanie umówionej pracy, na warunkach określonych w umowie.

Do ustalenia, iż doszło do powstania pomiędzy stronami stosunku pracy nie jest wystarczające spełnienie warunków formalnych zatrudnienia takich, jak zawarcie umowy
o pracę, przygotowanie zakresu obowiązków, odbycie szkolenia BHP, uzyskanie zaświadczenia lekarskiego o zdolności do pracy, czy zgłoszenie do ubezpieczenia,
a konieczne jest ustalenie, że strony miały zamiar wykonywać obowiązki stron stosunku pracy i to czyniły. Nie może bowiem być tolerowana sytuacja, w której osoba zainteresowana w uzyskaniu świadczeń z ubezpieczenia społecznego, do których nie ma tytułu, z pomocą płatnika składek wytwarza dokumenty służące wyłącznie do tego celu. Zwrócił na to uwagę Sąd Najwyższy stwierdzając w wyroku z 18 maja 2006 r., III UK 32/06, że do objęcia pracowniczym ubezpieczeniem społecznym nie może dojść wówczas, gdy zgłoszenie do tego ubezpieczenia dotyczy osoby, która nie jest pracownikiem, a zatem zgłoszenie
do ubezpieczenia społecznego następuje pod pozorem zatrudnienia. Podobnie w wyroku
z 10 lutego 2006 r., I UK 186/05, LEX nr 272575 Sąd Najwyższy stwierdził, że podleganie ubezpieczeniu społecznemu wynika z prawdziwego zatrudnienia, a nie z samego faktu zawarcia umowy o pracę. Taki sam pogląd wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z 14 września 2006 r., II UK 2/06, w którym uznał, że nie stanowi podstawy do objęcia ubezpieczeniem społecznym dokument nazwany umową o pracę, jeżeli rzeczywisty stosunek prawny nie odpowiada treści art. 22 k.p. Dokument w postaci umowy o pracę nie jest więc niepodważalnym dowodem na to, że osoby podpisujące go, jako strony umowy, faktycznie złożyły oświadczenia woli o treści zapisanej w dokumencie. Kwestia ważności zawartej umowy o pracę stoi zatem w sprawie o objęcie ubezpieczeniem społecznym na drugim planie, bowiem o nieobjęciu tym ubezpieczeniem w przypadku zgłoszenia do ubezpieczenia osoby niebędącej pracownikiem nie decyduje nieważność umowy, lecz fakt niepozostawania
w stosunku pracy w rozumieniu art. 22 § 1 k.p.

Przenosząc powyższe na realia rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że (...) Sp. z o.o. nie łączył z ubezpieczonym stosunek pracy. Strony, co prawda podpisały umowę o pracę na czas określony oraz szereg dokumentów mających zastosowanie w ramach stosunku pracy, jednakże - jak już wyżej wskazano dokumenty te - w całokształcie okoliczności sprawy - należy uznać za zgromadzone jedynie w celu pozoracji istnienia ważnego stosunku pracy pomiędzy (...) Sp. z o.o. a zainteresowanym.

Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do jednoznacznego wniosku, że ubezpieczony na podstawie umowy zawartej z (...) Sp. z o.o. wykonywał tę samą pracę, w tym samym miejscu, na tych samych warunkach, a nadto pod nadzorem tych samych osób, jak podczas zatrudnienia przez K. W.. Przestrzegał tych samych aktów wewnętrznych i przepisów obowiązujących u K. W., korzystał z tych samych sprzętów i narzędzi oraz pomieszczeń socjalnych (co wynikało już z samej treści umów o świadczenie usług). Ubezpieczony, pomimo podpisania umowy o pracę z nowym podmiotem, cały czas wykonywał to samo zatrudnienie, charakter i warunki pracy nie uległy zmianie pomimo formalnej zmiany pracodawcy. Znamienne są zresztą okoliczności podpisywania umowy o pracę z (...) Sp. z o.o., co odbywało się w siedzibie dotychczasowego pracodawcy, stosowne dokumenty przekazywał pracownik K. W. S. P. (1), a ubezpieczony w ogóle nie miał kontaktu z żadnym przedstawicielem spółki (...) Sp. z o.o., która prowadziła jedynie obsługę kadrowo - księgową. Mając zresztą na uwadze fakt, że to S. P. (1) zapewniał wypełnienie
i podpisanie stosownej dokumentacji przez pracowników i następnie przekazywał ją,
co dotyczyło również list obecności, zwolnień lekarskich i wniosków urlopowych, do (...) Sp. z o.o., a następnie (...) (...)+B.+ (...) sp. z o.o., trudno ocenić rolę tych spółek inaczej jak tylko ograniczającą się
do archiwizacji dokumentacji kadrowo - płacowej oraz technicznej obsługi wypłat wynagrodzeń dla pracowników. Działalność taka w zasadzie zbliżona była do usług świadczonych przez biura rachunkowe. Bezspornie z efektów pracy zainteresowanej nadal korzystał K. W..

Jedyną zmianą, zauważalną z punktu widzenia pracowników, był fakt, że wynagrodzenie wypłacał im nowy podmiot tj. (...) Sp. z o.o. Należy przy tym podkreślić, że wypłata wynagrodzeń odbywała się z pieniędzy faktycznie przekazanych na ten cel przez odwołującego się K. W..

Samo przyjęcie zgłoszenia przez organ rentowy (...) Sp. z o.o., a następnie (...) (...)+H.+B.+V. jako płatnika składek, nie przesądza o tym, że faktycznie takim płatnikiem składek spółka była. Zgłoszenie funkcji płatnika następuje poprzez rejestrację w komputerowym systemie informatycznym ZUS i jeśli jest to zgłoszenie z punktu formalno - technicznego prawidłowe, to system przyjmie takie zgłoszenie i nawet jeśli zgłaszający faktycznie płatnikiem nie jest - to w systemie będzie funkcjonował jako płatnik i w konsekwencji będą przyjmowane dokumenty rozliczeniowe
i rozliczane wpłaty z tytułu składek. Takie zgłoszenie może mieć zatem charakter czysto wirtualny - do czasu jego weryfikacji w ramach kontroli ZUS, co miało miejsce w niniejszej sprawie.

Wszystkie powyższe rozważania dotyczą także oceny, zgodnie z którą ubezpieczonego
nie wiązał stosunek pracy z (...) (...)+B.+ (...) sp. z o.o. po jego "przejęciu" przez (...) (...)+B.+ (...) sp. z o.o. na podstawie porozumienia z dnia
31 października 2012 r. Analogicznie jak w przypadku oceny więzi prawnej pomiędzy zainteresowaną a (...) Sp. z o.o. stwierdzić należy, że w dalszym ciągu świadczył on tę samą pracę w tym samym miejscu, na tych samych warunkach, a nadto pod nadzorem tych samych osób, jak podczas zatrudnienia przez K. W. i to właśnie on czerpał korzyści z jego pracy. Rolą (...) (...)+B.+ (...) sp. z o.o. była jedynie obsługa kadrowo - płacowa, w tym wypłata ubezpieczonemu wynagrodzenia, ze środków przekazanych zresztą przez rzeczywistego pracodawcę K. W..

Ubezpieczonego nie wiązał stosunek pracy, ani z (...) Sp. z o.o., ani z (...) (...)+B.+ (...) sp. z o.o. ,skutkiem zwartych umów o pracę nie było bowiem świadczenie przez ubezpieczonego pracy na rzecz w/w podmiotów w warunkach odpowiadających art. 22 k.p. W całych spornych w niniejszej sprawie okresach zatrudnienia ubezpieczonego jego faktycznym pracodawcą pozostawał K. W. , a zatem także on był wówczas płatnikiem składek.

Porozumienie z dnia 31 października 2012 r. zawarte pomiędzy (...) Sp. z o.o.
a (...) Sp. z o.o. oraz (...) (...)+B.+V. Polska sp. z o.o w przedmiocie przekazania pracowników przez R.. Sp. z o.o. i przyjęcia ich przez (...) (...)+B.+ (...) sp. z o.o., jako zmierzające do obejścia prawa, jest nieważne (art. 58 § 1 k.c).

Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że z formalnego punktu widzenia przedmiotowa umowa została wykonana. Dokonano wyrejestrowania zainteresowanego
z ubezpieczenia społecznego przez (...) N. (...).W. oraz (...) Sp. z o.o.,
a następnie do ubezpieczenia społecznego od dnia 1 listopada 2012 r. zgłosiła go (...) (...)+B.+ (...) sp. z o.o. Również wypłata wynagrodzenia za pracę była realizowana przez nowego pracodawcę. Powyższe ustalenia nie przesądzają jednak, że doszło do transferu pracownika.

Przede wszystkim zważyć należy, że skoro zainteresowanego nie łączył z (...) Sp. z o.o. ważny stosunek pracy, to już z tego tylko względu nie mogło dojść do transferu tego pracownika ze spółki (...) do (...) (...)+B. + (...) sp. z o.o.

W realiach niniejszej sprawy instytucja z art. 23 ¹ § 1 k.p. nie mogła mieć zastosowania, albowiem podmiot "przekazujący", zgodnie z treścią umowy, pracowników tj. R.
Sp. z o.o. nie posiadał względem nich statusu pracodawcy. Jak już wyżej wskazano nie doszło do skutecznego zawarcia umowy o pracę pomiędzy zainteresowanym a (...) Sp. z o.o.

Mając na uwadze poczynione powyżej rozważania, co do przejścia zakładu pracy w trybie
art. 23 ¹ k.p., Sąd stwierdza, że nie budzi wątpliwości fakt, iż prowadzenie rozbioru mięsa drobiowego, co było przedmiotem działalności K. W. - rzeczywistego pracodawcy ubezpieczonego w dacie zawarcia porozumienia z dnia 31 października 2012 r. - nie jest możliwe z pominięciem infrastruktury mającej majątkowy charakter. W takiej zaś sytuacji sam transfer pracowników nie jest wystarczający do stwierdzenia zachowania tożsamości przedsiębiorstwa, będącego warunkiem przejścia zakładu pracy. Konieczne jest także przejęcie składników majątkowych służących ich wykonywaniu. Skoro (...) (...)+B.+ (...) sp. z o.o. nie korzystała z żadnych składników mienia związanych z wykonywaniem usługi, to nie można skutecznie wywodzić o uzyskaniu statusu pracodawcy przez ten podmiot.

W rozpoznawanej sprawie nie doszło do przekazania spółkom outsourcingowym substancji majątkowej służącej realizacji zadań. Pracownicy wykonywali je za pomocą majątku będącego w dyspozycji K. W..

Co więcej, zachowano struktury i organizację, a nowy "pracodawca" nie sprawował kierownictwa nad zatrudnionymi. W takich okolicznościach należy jednoznacznie stwierdzić, że pomimo wystąpienia formalnych działań mających uwiarygadniać przejście pracowników, nie doszło do przejścia zainteresowanej do nowego pracodawcy. O tym, czy dochodzi
do spełnienia przesłanek zawartych w art. 23 ¹ § 1 k.p. nie decydują bowiem umowy
i porozumienia zawarte między odwołującą i spółkami outsourcingowymi, ale okoliczności faktyczne identyfikujące normatywne pojęcie przejścia zakładu pracy. Porozumienie z dnia 31 października 2012 r. jako zmierzające do obejścia prawa jest zatem nieważne (art. 58
§ 1 kc.).

Ubezpieczonego nie można także traktować jako pracownika tymczasowego Spółek (...)
i (...) (...)+H.+B.+V. w rozumieniu ustawy z dnia 09.07.2003r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, gdyż nie wykonywał „pracy tymczasowej” w rozumieniu art. 2 pkt 3.

Ubezpieczony świadczył pracę na rzecz swego rzeczywistego pracodawcy wykonując wciąż te same czynności, na tym samym stanowisku, w sposób ciągły, stały, nie tymczasowy, nie okresowy, nie doraźny, a nadzór sprawował ten sam kierownik produkcji, to jest S. P. (1).

O wynagrodzeniu kuratora Sąd postanowił zgodnie z treścią § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 09 marca 2018r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia
i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. związku § 11
ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat
za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu w związku z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Apelację od tego wyroku wywiódł K. W. zarzucając naruszenie:

1.  artykułu 321 § 1 w związku z art. 316 § 1 k.p.c. poprzez wyrokowanie wykraczające poza granice decyzji administracyjnej, od której odwołanie było rozpatrywane;

2.  artykułu 233 § 1 k.p.c. w związku z art.316 k.p.c. przez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego polegającego na dowolnej i sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego ocenie zgromadzonego materiału dowodowego;

3.  artykułu 23 ¹ § 1 k.p. poprzez dokonanie błędnej wykładni przedmiotowego przepisu prawa i niewłaściwe zastosowanie tego przepisu prawa;

4.  artykułu 227 k.p.c. w zw. z art. 217 § 3 k.p.c . poprzez nieuzasadnione przyjęcie,
że zgłoszone dowody z przesłuchania świadków: J. M., P. K., J. Z. są dowodami zbędnymi, co doprowadziło
do błędnych ustaleń faktycznych;

5.  artykułu 353 ¹ k.c. poprzez dokonanie błędnych ustaleń w przedmiocie: umowy
o świadczenie usług zawartej pomiędzy skarżącym a (...) (...)+H.+B.+ (...) sp. z o.o. w dniu 01.11.2012r.;

6.  artykułu 2 pkt 3a ustawy z dnia 09.07.2003r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych w związku z art. 18 ust. 1 pkt 4 ustawy o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy z dnia 20.04.2004r. i art. 20 pkt 1 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych z dnia 09.07.2003r. poprzez błędną wykładnię przedmiotowych przepisów i tym samym błędne ich zastosowanie dla celów przedmiotu niniejszej sprawy;

7.  artykułu 22 § 1 k.p. oraz art. 22 § l ¹ k.p. poprzez błędną wykładnię powyższych przepisów tzw. pojęcia „stosunek pracy”;

8.  artykułu 3 i art. 3 ¹ § 1 k.p. w związku z art. 4 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 13.10.1998r.
o systemie ubezpieczeń społecznych, poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, tzw. pojęcia „pracodawca”;

9.  artykułu 177 § 1 pkt 1 k.p.c. poprzez nie zawieszenie niniejszego postępowania przez Sąd Okręgowy w Bielsku - Białej zgodnie z wnioskiem strony;

10.  artykułu 328 § 2 k.p.c poprzez zawarcie przez Sąd Okręgowy w Bielsku - Białej VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w uzasadnieniu zaskarżanego wyroku wielu błędnych ustaleń faktyczno - prawnych, które w szczególności zostały wskazane w punkcie 1 apelacji;

11.  artykułu 6 k.c. poprzez zignorowanie faktu dążenia przez ZUS do uzyskania korzyści majątkowych w postaci wtórnych składek od tej samej osoby zainteresowanej;

12.  artykułu 110 § 1 k.p.a. ustawy poprzez zaakceptowanie przez Sąd Okręgowy
w Bielsku Białej określenia wartości przedmiotu sporu w terminie późniejszym niż wydanie przedmiotowej decyzji administracyjnej organu rentowego;

13.  artykułu 98 § 1 i § 3 k.p.c. w związku z paragrafem 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości poprzez błędne wskazanie przez Sąd Okręgowy w Bielsku Białej w sentencji zaskarżonego wyroku w punkcie 2 oraz 4, że strona Odwołująca się jest zobowiązana do zwrotu kosztów zastępstwa procesowego na rzecz Syndyka masy upadłości (...) (...)+H.+B.+ (...) sp. z o.o. oraz ZUS.

Wskazując na te zarzuty skarżący wniósł o zmianę w całości zaskarżonego wyroku poprzez zmianę w całości zaskarżonej decyzji w ten sposób, że:

M. B. jako pracownik u płatnika składek (...) sp. z o.o. we W. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu, chorobowemu
w okresie od 01.07.2012r. do 31.10.2012r.,M. B. jako pracownik u płatnika składek (...) (...) (...) H.+B.+V. Polska
sp. z o.o. w O. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu, chorobowemu w okresie od 01.11.2012r. do 31.03.2013r., ewentualnie
o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez
Sąd I instancji.

Nadto skarżący wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

Organ rentowy wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego za II instancję.

Syndyk masy upadłości (...) H.+B.+ (...) sp. z o.o. w O. wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za II instancję.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności podnieść należy, że zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja dotycząca podlegania M. B. obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym
z tytułu umowy o pracę oraz ustalenia płatnika składek na te ubezpieczenia dotyczy bezpośrednio ubezpieczonego i wskazanego w decyzji płatnika składek, tj. K. W.. Z perspektywy obowiązków przypisanych płatnikom składek przez ustawę
z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych decyzja taka rozstrzyga wyłącznie to, czy dany podmiot jest płatnikiem składek (pracodawcą), a nie to, czy jest nim (lub nie) inny podmiot.

Z tego względu nie miały statusu zainteresowanych w sprawie (...) spółka z o.o. we W. i (...) (...) H.+B.+ (...) sp. z o.o. w O..

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny stwierdził, że zarówno Syndykowi Masy Upadłości (...) (...) H.+B.+ (...) sp. z o.o. w O. jak i (...) spółka z o.o. we W. nie przysługuje status zainteresowanego w sprawie, co przekłada się też na orzeczenie o kosztach postępowania.

Odnosząc się natomiast do zarzutów apelacji stwierdzić należy, że są one chybione.

Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, które Sąd Apelacyjny podziela
i przyjmuje za własne.

Zapadły wyrok, wyjąwszy orzeczenie o kosztach na rzecz podmiotów nie mających statusu strony, należy też ocenić jako trafne i odpowiadające prawu rozstrzygnięcie.

Co do zarzutów naruszenia przez Sąd I instancji przepisów art. 227 w zw. z art. 217
§ 3 k.p.c. Sąd Apelacyjny stwierdza, że są one chybione, albowiem zebrany w sprawie materiał dowodowy, w zakresie objętym przedmiotem zaskarżonej decyzji, co do którego to zakresu sąd jest związany, pozwalał na merytoryczne rozstrzygnięcie zatem Sąd I instancji mógł pominąć wskazane wnioski dowodowe skarżącego.

Brak było także podstaw do zawieszenia postępowania z uwagi na toczące się przed sądem gospodarczym postępowania o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z tzw. umów-porozumień zawartych między skarżącą a spółkami (...) (...).

Nie było wreszcie podstaw do uznania, że Sąd I instancji naruszył art.321§1k.pc. i orzekał ponad żądanie.

Spór, jak już podniesiono, dotyczył kwestii kto był pracodawcą ubezpieczonego w spornym okresie i tym samym kto winien być płatnikiem składek za ubezpieczonego w tym okresie,
bo tego dotyczyła zaskarżona decyzja. W tym też zakresie było prowadzone postępowanie
i zapadło rozstrzygnięcie w sprawie wobec czego zarzut skarżącego jest chybiony.

W tej sytuacji Sąd Apelacyjny nie dopatrzył się naruszenia zarzucanych w apelacji przepisów prawa procesowego, które miałyby wpływ na treść rozstrzygnięcia Sądu I instancji.

Dokonane w sprawie ustalenia faktyczne Sąd Apelacyjny przyjął za własne,
w szczególności co do tego, że M. B., mimo formalnego zawarcia umowy o pracę ze spółką (...) nie był pracownikiem we wskazywanych przez skarżącego spółkach jako agencjach pracy tymczasowej, lecz był pracownikiem zatrudnionym w K. W. działającego pod firmą (...) i to właśnie ten podmiot był zobowiązany
do opłacania za niego składek na ubezpieczenie społeczne.

Skarżący nie wykazał, że przy czynieniu tych ustaleń Sąd I instancji przekroczył granice swobodnej oceny dowodów zakreślone w art.233§1k.p.c., w szczególności nie wykazał, aby wnioski wyciągnięte przez ten Sąd ze zgromadzonego materiału dowodowego sprzeciwiały się zasadom logicznego rozumowania czy doświadczenia życiowego.

Nie zachodzą też zarzucane naruszenia prawa materialnego.

Istotnie faktyczny przebieg wykonywania stosunku pracy przez M. B., nawiązanego w końcu czerwca 2012 roku pomiędzy nim a (...) Sp. z o.o., daje podstawy do przyjęcia, że ta spółka w żaden sposób nie realizowała względem niego funkcji pracodawcy, a jej działania ograniczały się jedynie do przekazywania wynagrodzenia, które było wypłacane po sporządzeniu dokumentów stanowiących podstawę jego obliczenia przez (...) K. W.. Nadto całokształt efektów świadczonej przez M. B. pracy przypadał skarżącemu.

Wszelkie czynności, stanowiące przymioty pracodawcy wykonywane były właśnie przez skarżącego, który nie tylko zapewniał zaplecze materialne do prawidłowej realizacji obowiązków pracowniczych ubezpieczonego M. B. ale również realizował względem delegowanych pracowników i względemM. B.funkcje kierownicze, nawet jeśli
nie czynił tego osobiście. Spółka z o.o. (...), a później (...) (...) przez cały okres trwania stosunku pracy M. B. jedynie pełniły wobec niego funkcje kadrowo – płacowe, w żaden sposób nie kontrolując świadczonej przez niego pracy, przy czym funkcja ta ograniczała się jedynie do wypłacania wynagrodzenia.

Kierownictwo nad świadczoną przez pracowników (...) K. W. pracą sprawował S. P. (1), przy czym tenże w (...) Sp. z o.o. i (...) (...) zajmował stanowisko kierownika produkcji, takie jak wcześniej przed przejęciem przez te spółki i później po rozwiązaniu umowy ze spółką (...) (...).

Zainteresowany przez cały okres zatrudnienia wnioski o urlop składał jak poprzednio
w biurze. Podobnie ewentualne L-4, czy fakturę za badania lekarskie.

S. P. (1) wyznaczał mu pracę, którą miał wykonać w magazynie a ubezpieczony
nie identyfikował S. P. jako pracownika spółek (...) czy (...) (...).

Na podstawie takiego stanu faktycznego nie można zatem uznać, że zawarta w dniu 30.06. 2012r. umowa o pracę pomiędzy M. B. a (...) Sp. z o.o. we W. była rzeczywiście wykonywana, gdyż żaden z elementów wskazanych w art. 22 §1 k.p. pomiędzy tymi podmiotami nie wystąpił. Praca wcale nie była świadczona na rzecz wskazanej spółki
z o.o. przy jednoczesnym istnieniu podporządkowania temu podmiotowi.

Nie można też uznać, że zainteresowanego wiązał stosunek pracy z (...) (...)+B.+ (...) sp. z o.o. po rzekomym "przejęciu" na podstawie porozumienia z dnia 31 października 2012 r. skoro w dalszym ciągu świadczył on tę samą pracę, w tym samym miejscu, na tych samych warunkach, a nadto pod nadzorem tych samych osób, jak podczas zatrudnienia przez (...) K. W.
i to właśnie ten przedsiębiorca czerpał korzyści z jego pracy, i skoro podmiot „przekazujący” nie był jego pracodawcą.

Co do zasady spółka (...), czy (...) jako zarejestrowane agencje pracy tymczasowej mogły oczywiście zatrudniać pracowników tymczasowych. Istotnym jest jednak, czy w rozpoznawanej sprawie konstrukcja zatrudnienia tymczasowego ma zastosowanie. Kwestię takiego zatrudnienia reguluje ustawa z 9 lipca 2003 r. o zatrudnieniu pracowników tymczasowych. W rozumieniu tej ustawy pracownikiem tymczasowym jest pracownik zatrudniony przez agencję pracy tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika. Natomiast praca tymczasowa to wykonywanie na rzecz danego pracodawcy użytkownika, przez okres nie dłuższy niż wskazany w ustawie, zadań o charakterze sezonowym, okresowym, doraźnym lub których termin na wykonywanie przez pracowników zatrudnionych przez pracodawcę użytkownika nie byłoby możliwe lub których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika, zatrudnionego przez pracodawcę użytkownika.

Słusznie zatem uznał Sąd I instancji, że treść umowy o pracę nawiązanej pomiędzy
M. B. a spółką z o.o. (...) we W. nie odpowiada warunkom wskazanym
w ustawie o zatrudnianiu pracowników tymczasowych.

Nadto w okolicznościach rozpoznawanej sprawy przyjęcie, że ubezpieczony podobnie jak inni pracownicy skarżącego świadczył pracę na rzecz spółek (...)
w ramach pracy tymczasowej prowadziłoby do wniosku, że działalność przedsiębiorstwa (...) opierała się wyłącznie na pracy pracowników tymczasowych zatrudnionych przez agencję.

W tych okolicznościach skarżącemu nie można przypisać statusu pracodawcy użytkownika, a praca świadczona przez ubezpieczonego nie była pracą tymczasową
w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych.

Ostatecznie zatem uznać należało, że umowa o pracę zawarta przez zainteresowanego M. B. z (...) spółką z o.o. we W. był nieważna a skoro beneficjentem pracy wykonywanej na podstawie tej umowy był od początku K. W., to stosunek pracy i stosunek ubezpieczeniowy łączył ubezpieczonego w całym spornym okresie
z K. W. działającym pod firmą (...) i to ten podmiot jest zobowiązany do opłacenia za niego składek.

W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny, wobec bezpodstawności sformułowanych
w apelacji zarzutów procesowych oraz materialnych, na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł
w pkt 2 o oddaleniu apelacji.

Co do orzeczenia o kosztach to w związku ze stwierdzeniem, że Syndykowi Masy Upadłości (...) H.+B.+ (...) sp. z o.o. w O. oraz spółce z o.o. (...) we W. nie przysługuje status zainteresowanego na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w pkt 1 orzeczono o uchyleniu zaskarżonego wyroku w zakresie pkt 3 i 4.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c.
w zw. z art. 99 k.p.c. przy zastosowaniu § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

/-/ SSA M.Procek /-/ SSA J.Pietrzak /-/ SSA T.Szweda

Sędzia Przewodniczący Sędzia