Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z 8.04.2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z 22.03.2021 r., przyznał A. G. prawo do emerytury od 2.03.2021 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota kapitału początkowego (181.954,47 zł) z uwzględnieniem waloryzacji kapitału początkowego zaewidencjonowanego na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę (217,60 miesięcy). Emerytura, wyliczona zgodnie zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej, wyniosła = 836,19 zł brutto [181.954,47 zł : 217,60 = 836,19 zł].

Emerytura, w kwocie 836,19 zł., jest niższa od najniższej emerytury, która wynosi 1.250,88 zł. Emerytury nie podwyższa się wobec nieudowodnienia 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Do ustalenia wysokości emerytury, nie uwzględniono okresów zatrudnienia od 1.12.1983 r. do 1.12.1984 r. w PHS (wobec wpisania przez zakład błędnej daty urodzenia) oraz od 8.05.1990 r. do 7.11.1990 r. w KKS (wobec wpisania przez zakład błędnej daty urodzenia oraz błędnego imienia ojca)

/decyzja k. 31-33 akt ZUS/.

W dniu 10.05.2021 r. wnioskodawca złożył odwołanie od powyższej decyzji. Wniósł o uwzględnienie do ogólnego stażu pracy zakwestionowanych okresów zatrudnienia / odwołanie k. 3-3v/.

Decyzją z 5.05.2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z 22.03.2021 r. i 28.04.2021 r. ponownie ustalił wysokość emerytury A. G. od 2.03.2021 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota kapitału początkowego (181.954,47 zł) z uwzględnieniem waloryzacji kapitału początkowego zaewidencjonowanego na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę (217,60 miesięcy). Emerytura wyliczona zgodnie zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła = 836,19 zł brutto [181.954,47 zł : 217,60 = 836,19 zł].

Emerytura w kwocie 836,19 zł jest niższa od najniższej emerytury, która wynosi 1.250,88 zł. Emerytury nie podwyższa się, wobec nieudowodnienia 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Do ustalenia wysokości emerytury ponownie nie uwzględniono okresów zatrudnienia od 1.12.1983 r. do 1.12.1984 r. w PHS oraz od 8.05.1990 r. do 7.11.1990 r. w KKS wobec braku nowych dokumentów lub okoliczności mających wpływ na wysokość emerytury /decyzja k. 36-38 akt ZUS/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację. Dodatkowo wskazał, że w oparciu o nowy wniosek ubezpieczonego wydano nową decyzję z 5.05.2021 r. o ponownym ustaleniu wysokości emerytury, mocą której podtrzymano argumentację w zakresie kwestionowanych okresów zatrudnienia. Sprostowano jedynie, że nieuwzględnienie spornego okresu od 1.12.1983 r. do 1.12.1984 r. w PHS nastąpiło z powodu wskazania w świadectwie pracy błędnego imienia ojca wnioskodawcy.

/ odpowiedź na odwołanie k. 5-5v/.

Decyzją z 30.07.2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z 28.05.2021 r. przeliczył emeryturę A. G. od 2.03.2021 r., tj. od daty nabycia uprawnień do emerytury. Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota kapitału początkowego (187.922,14 zł) z uwzględnieniem waloryzacji kapitału początkowego zaewidencjonowanego na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę (217,60 miesięcy). Emerytura wyliczona zgodnie zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła = 863,61 zł brutto [187.922,14 zł : 217,60 = 863,61 zł].

Emerytura w kwocie 863,61 zł jest niższa od najniższej emerytury, która wynosi 1.250,88 zł. Emerytury nie podwyższa się wobec nieudowodnienia 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Do ustalenia wysokości emerytury uwzględniono sporny okres zatrudnienia od 8.05.1990 r. do 7.11.1990 r. w KKS

/decyzja k. 28 akt ZUS/.

Na rozprawie z 13.10.2021 r. wnioskodawca poparł odwołanie. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowiska stron k. 64/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca A. G., urodzony (...), syn W. i W., w dniu 22.03.2021 r. wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury.

/bezsporne, wniosek k. 1-3v akt ZUS/.

Decyzją z 7.04.2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ustalił kapitał początkowy A. G. na dzień 1 stycznia 1999 r. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz wskaźnika wysokości tej podstawy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. 1986-1995. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 31,13 %, co zostało pomnożone przez kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, w związku z czym podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 380,06 zł. Przyjęto łącznie 9 lat, 8 miesięcy i 15 dni, tj. 116 miesięcy okresów składkowych. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 46,13 %. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osoby w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 38.234,46 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład nie uwzględnił okresu od 1.04.1995 r. do 31.12.1996 r. wobec zawieszenia działalności.

Do ustalenia wysokości kapitału początkowego nie uwzględniono okresów zatrudnienia od 1.12.1983 r. do 1.12.1984 r. w PHS (wobec wpisania przez zakład błędnej daty urodzenia) oraz od 8.05.1990 r. do 7.11.1990 r. w KKS (wobec wpisania przez zakład błędnej daty urodzenia oraz błędnego imienia ojca)

/decyzja k. 29-29v akt ZUS, obliczenie wskaźnika k. 30 akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją z 8.04.2021 r. organ rentowy, po rozpatrzeniu wniosku z 22.03.2021 r. przyznał A. G. prawo do emerytury od 2.03.2021 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

Do ustalenia wysokości emerytury nie uwzględniono okresów zatrudnienia od 1.12.1983 r. do 1.12.1984 r. w PHS (wobec wpisania przez zakład błędnej daty urodzenia) oraz od 8.05.1990 r. do 7.11.1990 r. w KKS (wobec wpisania przez zakład błędnej daty urodzenia oraz błędnego imienia ojca)

/decyzja k. 31-33 akt ZUS/.

Wydaną w toku procesu decyzją z 5.05.2021 r. organ rentowy, po rozpatrzeniu wniosku z 22.03.2021 r. i 28.04.2021 r. ponownie ustalił wysokość emerytury A. G. od 2.03.2021 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

Do ustalenia wysokości emerytury ponownie nie uwzględniono kwestionowanych okresów zatrudnienia

/decyzja k. 36-38 akt ZUS/.

W dniu 28.05.2021 r. odwołujący złożył wniosek o ponowne ustalenie kapitału początkowego oraz o przeliczenie emerytury kapitałowej na podstawie sprostowanego świadectwa pracy z 11.05.2021 r. dot. spornego okresu zatrudnienia od 8.05.1990 r. do 7.11.1990 r. w KKS.

/ wniosek k. 41-42 akt ZUS/

Decyzją z 23.07.2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ponownie ustalił kapitał początkowy A. G. na dzień 1 stycznia 1999 r. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz wskaźnika wysokości tej podstawy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. 1986-1995. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 32,45 %, co zostało pomnożone przez kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, w związku z czym podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 396,18 zł. Przyjęto łącznie 10 lat, 2 miesiące i 16 dni, tj. 122 miesiące okresów składkowych. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 46,61 %. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osoby w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 39.488,46 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład nie uwzględnił okresu od 1.04.1995 r. do 31.12.1996 r. wobec zawieszenia działalności.

Do ustalenia wysokości emerytury uwzględniono sporny okres zatrudnienia od 8.05.1990 r. do 7.11.1990 r. w KKS.

/decyzja k. 46-47 akt ZUS, obliczenie wskaźnika k. 48 akt ZUS, pismo ZUS k. 28/

Kolejną wydaną w toku procesu decyzją z 30.07.2021 r. organ rentowy, po rozpatrzeniu wniosku z 28.05.2021 r. przeliczył emeryturę A. G. od 2.03.2021 r., tj. od daty nabycia uprawnień do emerytury.

Do ustalenia wysokości emerytury uwzględniono sporny okres zatrudnienia od 8.05.1990 r. do 7.11.1990 r. w KKS.

/decyzja k. 28 akt ZUS, pismo ZUS k. 28/.

W okresie od 1.12.83 r. do 1.12.84 r. wnioskodawca A. G. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Handlu (...) w K. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku samodzielnego referenta ds. administracji. Świadectwo pracy jest opatrzone podpisem samodzielnego referenta ds. osobowych J. S. wraz z pieczątką oraz podpisem kierownika działu księgowo – finansowego E. B. wraz z pieczątką, a także pieczątką zakładu pracy. W wystawionym wnioskodawcy świadectwie pracy błędnie wskazano imię ojca wnioskodawcy (W. zamiast W.). W ww. okresie ubezpieczony pracował jako samodzielny referent ds. administracji od poniedziałku do piątku w godzinach od 7.00 do 15.00. Przedsiębiorstwo zajmowało się paczkowaniem cukru, mąki. Bezpośrednim przełożonym wnioskodawcy była M. P. – kierownik zakładu pracy.

/świadectwo pracy k. 11-11v akt ZUS, oświadczenia pisemne J. S. i M. P. k. 14, zeznania świadka M. P. k. 31-31v, zeznania wnioskodawcy k. 64 w zw. z k. 60-61/.

Wnioskodawca jest instruktorem tenisa stołowego. Posiada legitymację instruktora nr 84/88 z 29.09.88 r. oraz legitymację sędziowską nr 18/88 ważną w latach 88-89 (...) Związku (...) /bezsporne, zeznania wnioskodawcy k. 64 w zw. z k. 60-61/

W okresie od 8.05.1990 r. do 7.11.1990 r. wnioskodawca był zatrudniony w K. Klubie Sportowym w K. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku trenera tenisa stołowego (w świadectwie pracy podano stanowisko konserwatora sprzętu gospodarstwa domowego)

/bezsporne, świadectwo pracy z 7.11.1990 r. k. 9 -9v akt ZUS, świadectwo pracy z 11.05.2021 r. k. 41-42 akt ZUS, zeznania świadka J. M. k. 34-34v, zeznania świadka D. W. k. 40-41, zeznania świadka D. K. k. 62-63, zeznania wnioskodawcy k. 64 w zw. z k. 60-61/.

Okres ten został uwzględniony przez ZUS w toku procesu do ogólnego stażu pracy wnioskodawcy.

/bezsporne/.

Wnioskodawca w okresie od 1.08.1983 r. do 31.10.1990 r. był równolegle zatrudniony w innych zakładach pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, tzn. w okresach:

- od 1.08.1983 r. do 31.10.1983 r. ( Przedsiębiorstwo (...) w T. (...) Oddział w K.) – okres zaliczony przez ZUS do stażu pracy;

- od 1.12.83 r. do 1.12.84 r. ( Przedsiębiorstwo Handlu (...) w K.) – okres niezaliczony przez ZUS do stażu pracy;

- od 1.03.85 r. do 28.02.89 r. ( Ośrodek (...) w S.) - okres zaliczony przez ZUS do stażu pracy;

- od 13.03.89 r. do 31.03.90 r. ( Zakład (...) we W. Punkt w S.) - okres zaliczony przez ZUS do stażu pracy;

- od 8.05.1990 r. do 7.11.1990 r. (K. Klub Sportowy w K.) - okres zaliczony przez ZUS w toku procesu do stażu pracy.

/świadectwa pracy k. 9-13v, k. 41-42 akt ZUS, wykaz wprowadzonych okresów ubezpieczonego k. 74-74v, zeznania wnioskodawcy k. 64 w zw. z k. 60-61/

M. P. była kierownikiem Przedsiębiorstwa Handlu (...) , zatrudnioną w okresie od 1970r. do 28.02.1996r.; była bezpośrednią przełożoną wnioskodawcy

/ zeznania M. P. k. 31 w trybie art. 227 ¹ & 1 k.p.c

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów zarówno w postaci dokumentów jak i osobowych źródeł dowodowych w postaci zeznań świadka D. K. – złożonych ustnie na rozprawie, J. S., M. P.,– złożonych w trybie art. 227 ¹ & 1 k.p.c , D. W., J. M. w trybie art. 227 ¹ & 1 k.p.c oraz zeznań wnioskodawcy. Mając uwadze wydana , przez ZUS ,.decyzje z dnia 23 lipca 2021r., , Sad uznał okres – zatrudnienia wnioskodawcy w K. Klubie Sportowym, w okresie 8.05.1990-7.11.1990r., jako bezsporny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle, zebranego w sprawie materiału dowodowego, odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności, należy wskazać, iż stosownie do treści art. 477 ¹³ k.p.c. zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez Sąd - przez wydanie decyzji uwzględniającej w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części.

Zgodnie zaś z art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli wydanie wyroku stało się zbędne.

W rozpoznawanej sprawie o wysokość emerytury A. G., organ rentowy w toku postępowania sądowego, wydał w dniu 30.07.2021 r. decyzję, którą doliczył do stażu, jako okres składkowy, okres zatrudnienia wnioskodawcy w K. Klubie Sportowym w K. od 8.05.1990 r. do 7.11.1990 r., a więc w części uwzględnił żądanie odwołującego się.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹³ k.p.c. w związku z art. 355 § 1 k.p.c., w punkcie 1 sentencji orzeczenia umorzył postępowanie wywołane wniesieniem odwołania od decyzji z 8.04.2021 r. w części dotyczącej zaliczenia okresu zatrudnienia wnioskodawcy w K. Klubie Sportowym w K. od 8.05.1990 r. do 7.11.1990 r. do ogólnego stażu pracy.

Natomiast, odnośnie do merytorycznej zasadności odwołania, w pozostałym zakresie, wskazać należy, iż stosownie do art. 173 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2021 r. poz. 291 ze zm.) dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy na dzień wejścia w życie ustawy.

Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat (ust. 2).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 ustawy kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Przepis ust. 2 art. 174 stanowi, że przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2, to jest w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych.

W myśl ust. 3 w/w przepisu podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się przed dniem przed dniem 1 stycznia 1999 roku.

Natomiast, w myśl ust. 7 analizowanego przepisu, do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 roku. Ustęp 8 powyższego przepisu stanowi, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Z kolei z mocy art. 15 ust. 1 analizowanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 tego samego przepisu przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok,
w którym złożono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176. Ust. 6 tego samego przepisu stanowi, że na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie z ust. 4 i 5 w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3,
w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty,

oraz

4)  mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%.

W związku z treścią zacytowanych przepisów, można stwierdzić, iż kwota kapitału początkowego zależy od długości udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych przebytych przed 1 stycznia 1999 rokiem, podstawy wymiaru oraz współczynnika proporcjonalnego do wieku ubezpieczonego, który służy do obliczenia tzw. części socjalnej.

Natomiast stosownie do art. 24 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Stosownie do art. 25 analizowanej ustawy, podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Emerytura, ustalana według zreformowanych zasad dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wieko­wi, w jakim ubezpieczony przechodzi na emeryturę - art. 26 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach (ust. 2). Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach (ust. 3). Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" corocznie w terminie do dnia 31 marca tablice trwania życia, z uwzględnieniem ust. 3, dla wieku ubezpieczonych określonego w myśl ust. 2 (ust. 4).

Emerytura na tzw. starych zasadach, wyliczana jest wyłącznie tym osobom urodzonym po 31 grudnia 1948 roku, które mają prawo do wcześniejszej emerytury (np. na podstawie art. 88 ustawy Karta Nauczyciela).

Zatem w przypadku osób, dla których ustalany jest kapitał początkowy, wysokość emerytury uzależniona jest od kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego oraz zwaloryzowanych składek na ubezpieczenie emerytalne ewidencjonowanych od dnia 1 stycznia 1999 roku na koncie ubezpieczonego.

Z kolei, w myśl art. 87 ust. 1 cytowanej ustawy, w przypadku gdy emerytura przysługująca z Funduszu określona w art. 26, łącznie z okresową emeryturą kapitałową, albo emerytura przysługująca z Funduszu określona w art. 26, jest niższa niż kwota, o której mowa w art. 85 ust. 2 i 3, emeryturę przysługującą z Funduszu, w tym emeryturę ustaloną ze zwiększeniem, o którym mowa w art. 26a, podwyższa się w taki sposób, aby suma tych świadczeń nie była niższa od tej kwoty, o ile ubezpieczony:

1) mężczyzna - osiągnął wiek emerytalny wynoszący 65 lat i ma okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat,

2) kobieta - osiągnęła wiek emerytalny wynoszący 60 lat i ma okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat,

- z uwzględnieniem ust. 3-7. Przepis art. 5 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

W okresie składkowym, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uwzględnia się okres, za który ustalono zwiększenie, o którym mowa w art. 26a (ust. 1a).

Podwyższenie, o którym mowa w ust. 1, podlega refundacji z budżetu państwa (ust. 2).

Przy obliczaniu okresów składkowych przypadających po dniu wejścia w życie ustawy dla celów podwyższenia emerytury w myśl ust. 1 miesiące, w których składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe były obliczone od podstawy wymiaru niższej od kwoty minimalnego wynagrodzenia pracowników, uwzględnia się w części odpowiadającej proporcji tej podstawy do kwoty minimalnego wynagrodzenia (ust. 3).

Art. 85. ust. 2 w/w ustawy stanowi, że kwota najniższej emerytury, z zastrzeżeniem art. 24a ust. 6, art. 54, art. 54a ust. 2 i art. 87, oraz renty rodzinnej wynosi 1250,88 zł miesięcznie (według stanu obowiązującego na dzień wydania skarżonej decyzji).

Zgodnie, zaś, z ogólną zasadą wyrażoną w art. 116 ust. 1 cyt. Ustawy , postępowanie w sprawach świadczeń, wszczyna się, na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Na podstawie art. 129 ust. 1 świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy emerytalnej przy ustalaniu prawa do emerytury i renty i obliczaniu ich wysokości uwzględnia się, z zastrzeżeniem ust. 2-5, następujące okresy:

1) składkowe, o których mowa w art. 6;

2) nieskładkowe, o których mowa w art. 7.

Przy czym stosownie do treści art. 11 tej ustawy, jeżeli okresy, o których mowa w art. 6 i 7, zbiegają się w czasie, przy ustalaniu prawa do świadczeń określonych w ustawie uwzględnia się okres korzystniejszy.

Z kolei w myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy okresami składkowymi są okresy ubezpieczenia.

Natomiast zgodnie z ust. 2 pkt 1 w/w art. 6, za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. następujące okresy, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne: zatrudnienia po ukończeniu 15 lat życia: na obszarze Państwa Polskiego – w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, jeżeli w tych okresach pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego: chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy albo rentę chorobową.

W rozpoznawanej sprawie, ZUS, wydaną w toku niniejszego postępowania, decyzją z 30.07.2021 r., uwzględniając częściowo żądanie ubezpieczonego, doliczył do stażu jako okres składkowy okres zatrudnienia wnioskodawcy w K. Klubie Sportowym w K. od 8.05.1990 r. do 7.11.1990 r. Ostatecznie zatem spór dotyczył kwestii uwzględnienia w stażu ubezpieczeniowym okresu zatrudnienia wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie Handlu (...) w K. od 1.12.83 r. do 1.12.84 r.

Zgodnie z § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. (Dz. U. z 2011, Nr 237, poz. 1412) jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności:

1) legitymacja ubezpieczeniowa;

2) legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia.

Jeżeli ustawa przewiduje możliwość udowodnienia, zeznaniami świadków, okresu składkowego, od którego zależy prawo lub wysokość świadczenia , dowód ten dopuszcza się pod warunkiem złożenia przez zainteresowanego oświadczenia w formie pisemnej lub ustnej do protokołu, że nie może przedłożyć odpowiedniego dokumentu potwierdzającego ten okres (ust. 2).

Należy podkreślić, iż Sąd nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c. i sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe.

Mając powyższe na uwadze Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dostępnej dokumentacji związanej ze spornym okresem zatrudnienia wnioskodawcy (zdaniem organu rentowego świadectwo pracy nie spełnia wymogów formalnych – błędne imię ojca wnioskodawcy) oraz dopuścił dowód z przesłuchania wnioskodawcy oraz zeznań świadków.

W ocenie Sądu Okręgowego, zachowane świadectwo pracy, ze spornego okresu zatrudnienia (opatrzone podpisem samodzielnego referenta ds. osobowych J. S. wraz z pieczątką oraz podpisem kierownika działu księgowo – finansowego E. B. wraz z pieczątką, a także pieczątką zakładu pracy) oraz zeznania świadka M. P. (kierownika zakładu pracy) i zeznania wnioskodawcy, którzy potwierdzili, wynikające ze świadectwa pracy dane, dotyczące zatrudnienia wnioskodawcy, dają podstawę do ustalenia, iż w okresie od 1.12.83 r. do 1.12.84 r. wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Handlu (...) w K., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku samodzielnego referenta ds. administracji.

Zasada swobodnej oceny dowodów, przez Sąd orzekający, wyrażona w art. 233 § 1 k.p.c., z jednej strony, uprawnia Sąd do oceny tychże dowodów, ,,według własnego przekonania” , z drugiej, natomiast, strony, zobowiązuje Sąd do ,,wszechstronnego rozważenia zebranego materiału”. Uprawnienie sądu do oceny dowodów, według własnego przekonania, nie oznacza oczywiście dowolności w tej ocenie, bowiem poza sporem winno być, iż dokonując tej oceny, Sąd nie może ignorować zasad logiki, osiągnięć nauki, doświadczenia czy też wyciągać wniosków nie wynikających z materiału dowodowego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 25 września 2013 roku, sygn. akt III AUa 329/13, LEX nr 1378585).

W związku z powyższym - w ocenie Sądu - brak jest podstaw do odmowy wiarygodności, zgromadzonym w toku postępowania dokumentom oraz zeznaniom świadka D. K. i wnioskodawcy, a zatem brak jest prawnych przesłanek do zaniechania przez organ rentowy uwzględnienia, oprócz niespornych okresów, także spornego okresu zatrudnienia przy wyliczaniu kapitału początkowego, a tym samym, emerytury.

Podkreślić jeszcze raz należy, że należało mieć na względzie powszechnie znane trudności w dokumentowaniu nie tylko wysokości wynagrodzenia, ale nawet samego zatrudnienia w latach odległych od daty wniosku, związane z brakiem dokumentów (te podlegały, bowiem, niszczeniu po upływie określonego czasu), czy wręcz likwidacją zakładów pracy.

Mając, powyższe okoliczności, na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił wysokość emerytury wnioskodawcy przy uwzględnieniu kapitału początkowego wyliczonego przy przyjęciu dodatkowo jako okresu stażowego – okresu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu, od 1.12.1983 r. do 1.12.1984 r., o czym orzekł w punkcie 2 sentencji orzeczenia.

K.W.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS ( nieprofesjonalnemu) , wyrażając zgodę na wypożyczenie akt ZUS