Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 8 września 2021 roku

Sąd Apelacyjny w Krakowie w II Wydziale Karnym w składzie:

po rozpoznaniu w sprawie

A. E.

skazanego z art. 286 § 1 k.k. i inne

skargi na przewlekłość postępowania

na podstawie art. art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U.2018.75 t.j. z dnia 10.01.2018., ze zm. – dalej u.s.p.p.) w zw. z art. 430 § 1 k.p.k.

postanawia

pozostawić skargę bez rozpoznania.

UZASADNIENIE

W niniejszej sprawie postępowanie przygotowawcze zostało zakończone wniesieniem do sądu w dniu 31 grudnia 2004 r. aktu oskarżenia do sygn. akt V Ds. 17/02/Sp. do Sądu Rejonowego w Kielcach, Wydział II Karny, sygn. akt: II K 716/04, dnia 31 grudnia 2004 r. (akt oskarżenia liczył 1295 kart, akta główne śledztwa liczyły 71 tomów + tom XVII"A" i dotyczył w sumie 838 przestępstw).

Postanowieniem z dnia 1 lutego 2005 r. Sąd Rejonowy w Kielcach Wydział II Karny, wystąpił do Sądu Apelacyjnego w Krakowie z wnioskiem o przekazanie przedmiotowej sprawy do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Kielcach jako Sądowi I instancji, z uwagi na zawiłość i wagę sprawy - data wpływu do Sądu Apelacyjnego w Krakowie: 15 lutego 2005 r. Zarządzeniem z dnia 16 lutego 2005 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie wyznaczył termin posiedzenia na dzień 2 marca 2005 r. Dnia 2 marca 2005 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie II Wydział Karny, sygn. akt: II AKo 13/05, postanowił przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Kielcach.

Akta sprawy o sygn. II K 716/04 wpłynęły do Sądu Rejonowego w Kielcach dnia 7 marca 2005 r., a następnie wobec zapadłego w sprawie postanowienia Sądu Apelacyjnego w Krakowie, zostały przekazane do III Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w Kielcach (data wpływu: dnia 8 marca 2005 r.), gdzie sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt: III K 30/05.

W sprawie zarządzeniem z dnia 21 marca 2005 r. został wyznaczony Przewodniczący, który z kolei zarządzeniem z dnia 19 kwietnia 2005 r. wyznaczył terminy rozpraw na dzień 7 i 12 października 2005 r. Łącznie przed Sądem Okręgowym w Kielcach III Wydział Karny, przeprowadzono 58 rozpraw, tj. 7.10., 12.10, 21.10., 4.11., 18.11., 2.12., 16.12.2005 r., 13.01., 27.01., 10.02., 7.04., 21.04., 19.05., 2.06., 14.07., 6.10., 3.11, 24.11.2006 r, 5.01, 2.02, 16.02, 30.03, 11.05, 25.05, 22.06, 6.07, 14.09, 12.10, 26.10, 9.11.2007 r, 4.01, 18.01, 15.02, 29.02, 9.05, 6.06, 11.07, 12.09, 3.10, 17.10, 14.11, 19.12.2008 r, 16.01, 6.02, 6.03, 27.03, 3.04, 30.04, 25.05, 10.07.2009 r, 26.03, 5.05, 23.06, 25.08, 27.08, 15.10, 29.10, 9.11.2010r.

Wyrok w sprawie przed Sądem I instancji zapadł dnia 15 listopada 2010 r. Oskarżony A. E. został uniewinniony od 14 czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia, co do jednego umorzono postępowanie w sprawie, natomiast za czyn zarzucany mu w punkcie XXVI aktu oskarżenia oskarżony został uznany za winnego. Wyrok liczył 726 stron. Następnie Sąd Okręgowy w Kielcach, z uwagi na złożone wnioski, sporządził uzasadnienie wyroku - liczące 981 stron (w międzyczasie były rozpoznawane wnioski stron o uchylenie środków zapobiegawczych oraz zażalenia Prokuratury Okręgowej w Kielcach przez Sąd Apelacyjny w Krakowie).

Od powyższego wyroku apelację złożyła Prokuratura Okręgowa w Kielcach oraz obrońcy oskarżonych (zarządzeniem z dnia 14 marca 2012 r. apelacje zostały przyjęte i wraz z aktami przesłane do Sądu Apelacyjnego w Krakowie - data wpływu: 2 maja 2012 r, sygn. akt: II AKa 107/12). W dniu 17 maja 2012 r. zarządzeniem Przewodniczącego została wyznaczona rozprawa apelacyjna na dzień: 10 października 2012 r., na której zapadł wyrok Sądu II instancji, na mocy którego postępowanie karne w zakresie czynów zarzucanych oskarżonemu A. E. w punkcie XXV, XXVI i XXVII aktu oskarżenia umorzono, a w pozostałej części sprawę przekazano Sądowi Okręgowemu w Kielcach do ponownego rozpoznania. Zostało sporządzone uzasadnienie wyroku (liczące 56 stron), a akta zwrócono 22 listopada 2012 r. (data wpływu) do Sądu Okręgowego w Kielcach. Sprawie została nadana sygnatura: III K 180/12, a zarządzeniem z dnia 27 listopada 2012 r. został wyznaczony Przewodniczący, a następnie termin rozprawy na dzień 9 maja 2013 r. (dalsze terminy rozpraw: 23.05, 4.07, 3.10, 12.12.2013 r, 6.03.2014 r, 20.01, 5.03, 9.04, 17.06.2015 r, 21.01, 18.02, 25.02, 18.04, 25.04. i 5.05.2015 r.).

Dnia 18 maja 2016 r. zapadł wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach (wyrok liczył 727 stron), na mocy którego oskarżony A. E. został uznany za winnego popełnienia ciągu wymienionych w przedmiotowym wyroku przestępstw. Następnie zostało sporządzone uzasadnienie wyroku (liczące 552 stron). Od przedmiotowego wyroku apelacje złożyli oskarżeni oraz oskarżyciel posiłkowy (...) Spółka z o.o. sp. k. (apelacje zarządzeniem z dnia 23 sierpnia 2017 r. zostały przyjęte, a akta przesłane do Sądu Apelacyjnego w Krakowie - data wpływu: 12 października 2017 r.).

Zarządzeniem z dnia 24 października 2017 r, wyznaczono termin rozprawy apelacyjnej na dzień 21 marca 2018 r, na której sąd dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłych. Opinia biegłych wpłynęła do Sądu Apelacyjnego w Krakowie dnia 7 maja 2019 r. (wcześniej były składane przez biegłych wnioski o przedłużenie terminu do jej sporządzenia). Następnie Sąd przesłał odpisy opinii do stron postępowania, celem ustosunkowania się. Na wniosek obrońców, na termin kolejnej rozprawy wyznaczonej na dzień 12 grudnia 2019 r. zostali wezwani biegli. Wobec złożonych na rozprawie wniosków, Sąd postanowił m.in. dopuścić dowód z opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego, a postanowieniem z dnia 27 stycznia 2020 r. dowód z opinii uzupełniającej. W dniu 19 czerwca 2020 r. do Sądu Apelacyjnego w Krakowie wpłynęła opinia biegłego rzeczoznawcy, zaś 20 października 2020 r. na skutek składanych przez biegłych wniosków o

przedłużenie terminu do sporządzenia opinii, do Sądu Apelacyjnego w Krakowie wpłynęła opinia.

Zarządzeniem z 4 grudnia 2020 r. został wyznaczony termin rozprawy apelacyjnej na dzień 8 lipca 2021 r. (zawiadomienie kierowane do oskarżonego A. E. o terminie rozprawy apelacyjnej zostało odebrane dnia 30 grudnia 2020 r. - a zatem już w tej dacie skarżący wiedział o wyznaczonym terminie rozprawy). W dniu 26 lutego 2021 r. wpłynęły do Sądu Apelacyjnego w Krakowie odpowiedzi biegłych rzeczoznawców majątkowych. W dniu 8 lipca 2021 r. odbyła się rozprawa apelacyjna (nie stawił się oskarżony A. E.), na której Sąd orzekający zamknął przewód sądowy i udzielił głosu stronom. Natomiast z uwagi na zawiłość sprawy wydanie wyroku zostało odroczone do dnia 20 lipca 2021 r., kiedy to Sąd Apelacyjny w Krakowie ogłosił wyrok (nie stawił się oskarżony A. E.), co oznacza, że wyrok stał się prawomocny z dniem 20 lipca 2021 r.

Pismem nadanym w urzędzie pocztowym w K. w dniu 19 lipca 2021 r., które wpłynęło do Sądu Apelacyjnego w Krakowie w dniu 23 lipca 2021 r., skarżący A. E. wniósł za pośrednictwem swojego pełnomocnika skargę na naruszenie jego prawa jako strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu:

- sądowym, toczącym się przed Sądem Apelacyjnym w Krakowie sygn. akt: II AKa 258/17 (II AKa 107/12);

- sądowym, toczącym się przed Sądem Okręgowym w Kielcach sygn. akt III K 180/12 (III K 30/05);

- przygotowawczym przed Prokuraturą Okręgową w Kielcach do sygn. akt V Ds. 17/02/Sp.

Skarżący domaga się stwierdzenia przewlekłości wymienionych postępowań, przyznania od Skarbu Państwa na jego rzecz kwoty 20.000 zł oraz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego przez adwokata według norm przepisanych.

Prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie wniósł o:

1) pozostawienie bez rozpoznania skargi A. E. w zakresie przewlekłości postępowania przygotowawczego Prokuratury Okręgowej w Kielcach, sygn. akt: VDs. 17/02/Sp;

2) pozostawienie bez rozpoznania skargi A. E. w zakresie przewlekłości postępowania Sądu Apelacyjnego w Krakowie w sprawie II AKa 258/17 (poprzednia sygn. akt II AKa 107/12) oraz Sądu Okręgowego w Kielcach w sprawie III K 180/12 (poprzednia sygn. akt: III K 30/05), a w przypadku przyjęcia jej do rozpoznania - oddalenie skargi jako bezzasadnej, względnie, w przypadku stwierdzenia nieuzasadnionej przewlekłości w/w postępowań, o przyjęcie mniejszej kwoty odszkodowania.

Natomiast Prezes Sądu Okręgowego w Kielcach wniósł o oddalenie skargi z uwagi na brak przesłanek do jej uwzględnienia.

Sąd Apelacyjny w Krakowie stwierdził, co następuje.

Skargę złożoną przez A. E. należało pozostawić bez rozpoznania.

W pierwszej kolejności wymaga jednak zauważenia, że skarga na przewlekłość została skierowana przez pełnomocnika A. E. do Sądu Najwyższego - Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych, za pośrednictwem Sądu Apelacyjnego w Krakowie, zarzucając przewlekłość przed sądem okręgowym i sądem apelacyjnym. Zgodnie zaś z treścią art. 4 ust. Ib u.s.p.p., jeżeli skarga dotyczy przewlekłości postępowania przed sądem okręgowym i sądem apelacyjnym - właściwy do jej rozpoznania w całości jest sąd apelacyjny. Z tych względów i przy zastosowaniu przepisów o postępowaniu zażaleniowym określonych w kodeksie postępowania karnego (art. 8 ust. 2 u.s.p.p.) na podstawie art. 118 § 1 i 3 k.p.k. należało uznać, że skarga została skierowana do Sądu Apelacyjnego w Krakowie, jak właściwego do jej rozpoznawania, w rozumieniu art. 4 ust. Ib u.s.p.p.

Truizmem jest twierdzenie, że skarga na przewlekłość postępowania stanowi jeden z instrumentów prawnych umożliwiających urzeczywistnienie przewidzianego w art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm. – dalej; Konwencja) oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.) prawa do rozpoznania sprawy przez sąd w rozsądnym terminie. Konsekwentnie jej celem jest przeciwdziałanie trwającej przewlekłości, poprzez wymuszenie nadania sprawie odpowiedniego biegu procesowego (por. postanowienie SN z 16.01.2018., III SPP 60/17, LEX nr 2440460), tak jak celem ustawy o skardze było stworzenie mechanizmu prawnego wymuszającego rozpoznanie sprawy przez sąd (zob. uchwała SN z 19.01.2005., III SPP 113/04, LEX nr 1239047 oraz III SPP 115/04, LEX nr 141212). Stosownie do powyższego, zgodnie z art. 12 ust. 2 u.s.p.p. sąd może stwierdzić, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania i, na podstawie art. 12 ust. 3 u.s.p.p., na żądanie strony lub z urzędu zlecić podjęcie przez sąd rozpoznający sprawę co do istoty albo przez prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze odpowiednich czynności w wyznaczonym terminie.

Zgodzić się należy z Sądem Najwyższym, że zarówno z przyczyn o charakterze tetycznym, aksjologicznym, jak i logicznym, wskazany publicznoprawny cel ustawy, jak i instytucji skargi na przewlekłość, nie może zostać zrealizowany po prawomocnym zakończeniu postępowania, czego swoistym potwierdzeniem, jak i następstwem, powyższego jest treść art. 5 ust. 1 u.s.p.p., zgodnie z którym skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie (zob. postanowienie z 10.07.2019., I NSP 63/19, LEX nr 2694593). Nie można także zapominać, że po nowelizacji art. 2 ust. 1 u.s.p.p. dokonanej ustawą z dnia 30 listopada 2016 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2103), scharakteryzowany wyżej cel został wpisany w istotę skargi na przewlekłość - strona może ją bowiem wnieść, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne dla wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych i prawnych.

Podkreślenia w tym kontekście wymaga, że zgodnie z intencją ustawodawcy, wyrażoną w uzasadnieniu do wskazanej wyżej nowelizacji ustawy o skardze, zgodnie ze standardem strasburskim ocenie podlega sprawność postępowania odnośnie do zasadności oskarżenia w sprawie karnej lub w przedmiocie sporu odnośnie do praw i obowiązków o charakterze cywilnym (por. art. 6 ust. 1 Konwencji). Z tego względu w proponowanej nowelizacji „nie zmienia się zasady odwołującej się do czynności podejmowanych w celu zakończenia postępowania "w sprawie", co koreluje z proponowanym obowiązkiem oceny sprawności postępowania jako całości, a nie jego poszczególnych fragmentów, faz, etapów, postępowań incydentalnych. Orzecznictwo strasburskie, a w ślad za nim nowelizacja, wiążą bowiem wysokość należnej sumy pieniężnej za przewlekłość z czasem trwania postępowania co do istoty sprawy (niezależnie od sposoby jego zakończenia” (Sejm RP VIII kadencji, druk Nr 851).

Również w orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalony i niekontrowersyjny pozostaje pogląd, że przez „tok postępowania w sprawie”, w kontekście art. 2 ust. 1 u.s.p.p. i art. 5 ust. 1 u.s.p.p., rozumieć należy „postępowanie co do istoty sprawy”. Zgodnie z powyższym przyjąć należy, że wniesienie skargi na przewlekłość poza tokiem postępowania, w szczególności po jego zakończeniu, jest niedopuszczalne i prowadzić musi do pozostawienia tego środka prawnego (skargi) bez rozpoznania (por. postanowienie SN z 16.01.2018., III SPP 60/17, LEX nr 2440460).

W świetle powyższych rozważań fundamentalne znaczenie mają następujące zdarzenia procesowe postępowania odwoławczego:

- 8 lipca 2021 r. odbyła się rozprawa apelacyjna (nie stawił się oskarżony A. E.), na której sąd orzekający zamknął przewód sądowy i udzielił głosu stronom (z uwagi na zawiłość sprawy wydanie wyroku zostało odroczone do dnia 20 lipca 2021 r.);

- 20 lipca 2021 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie ogłosił wyrok (nie stawił się oskarżony A. E.). Wyrok stał się prawomocny z dniem 20 lipca 2021 r.;

- pismem nadanym w urzędzie pocztowym w K. 19 lipca 2021 r., które wpłynęło do Sądu Apelacyjnego w Krakowie 23 lipca 2021 r., skarżący A. E. wniósł przez swojego pełnomocnika skargę na naruszenie jego prawa jako strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym, toczącym się przed Sądem Apelacyjnym w Krakowie sygn. akt: II AKa 258/17 (II AKa 107/12), przed Sądem Okręgowym w Kielcach sygn. akt: III K 180/12 (III K 30/05) oraz w postępowaniu przygotowawczym przed Prokuraturą Okręgową w Kielcach do sygn. akt: V Ds. 17/02/Sp.

Powyższa sekwencja zdarzeń procesowych prowadzi do akceptacji stanowiska Prezesa Sądu Apelacyjnego w Krakowie, wskazującego, że skoro skarga została nadana w Urzędzie Pocztowym w dniu 19 lipca 2021 r., a więc przeszło 7 miesięcy po zarządzeniu o wyznaczeniu na dzień 8 lipca 2021 r. terminu rozprawy apelacyjnej i na 1 dzień przed ogłoszeniem wyroku w sprawie wyznaczonego na dzień 20 lipca 2021 r., z uwagi na zawiłość sprawy odroczonym na rozprawie dnia 8 lipca 2021 r., gdy tok postępowania i podejmowanych przez sąd drugiej instancji czynności nie budził wątpliwości, to złożenie tejże skargi stanowi nadużycie prawa podmiotowego i stoi w sprzeczności z celem skargi, jakim jest dyscyplinowanie sądu rozpoznającego sprawę celem merytorycznego rozpoznania sprawy. Wniesienie skargi na przewlekłość postępowania tuż przed prawomocnym zakończeniem postępowania w sprawie w takich okolicznościach, jak zaistniałe w niniejszej sprawie, musi zostać ocenione jako wykorzystanie tego uprawnienia w sposób niezgodny z jego rzeczywistym celem, jakim jest uzyskanie ochrony prawa do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym w rozsądnym terminie. Zatem wydanie orzeczenia w przedmiotowej sprawie staje się zbędne, bowiem we wskazanych powyżej okolicznościach stwierdzenie faktu przewlekłości postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem sądu drugiej instancji, wydanym przed rozpoznaniem skargi przez Sąd Apelacyjny w Krakowie oraz ewentualne zasądzenie odpowiedniego odszkodowania, jest bezprzedmiotowe. Wydanie w tych okolicznościach orzeczenia nie jest bowiem celem postępowania ze skargi na przewlekłość postępowania, gdyż samo subiektywne przekonanie skarżącego, że podniesione przez nią w trakcie postępowania zarzuty nie zostały prawidłowo rozpoznane przez sąd, nie może być uznane za podstawę do przyjęcia tezy, iż postępowanie to nie zostało zakończone i toczy się nadal (zob. postanowienie SN z 5.05.2021., I NSP 29/21, LEX nr 3171139).

Skoro więc w realiach rozpoznawanej sprawy sekwencja powyższych zdarzeń procesowych doprowadziła do wydania wyroku prawomocnego w sprawie objętej tą skargą, to nie można przyjąć, że postępowanie w sprawie sądowej objętej skargą A. E. pozostaje w toku, w rozumieniu art. 2 ust. 1 u.s.p.p. i art. 5 ust. 1 u.s.p.p. (zob. postanowienie SN z 16.01.2018., III SPP 60/17, LEX nr 2440460) i nie pozostawało w toku w dniu 19 lipca 2021 r., a więc po 8 lipca 2021 r., czyli po terminie ostatniej rozprawy apelacyjnej i na 1 dzień przed ogłoszeniem wyroku w sprawie wyznaczonego na dzień 20 lipca 2021 r. (z uwagi na zawiłość sprawy odroczonym na rozprawie dnia 8 lipca 2021 r.), a więc po jego zakończeniu, a tym samym i poza tokiem postępowania odwoławczego Sądu Apelacyjnego w Krakowie w sprawie II AKa 258/17, w rozumieniu art. 2 ust. 1 u.s.p.p. i art. 5 ust. 1 u.s.p.p.

Zwłaszcza przy nie budzącym normatywnie i judykacyjnie wątpliwości założeniu ustawodawcy, że:

- pierwszoplanowym celem skargi jest zlikwidowanie opieszałości sądu, przed którym sprawa zawisła, zaś jej funkcją - przede wszystkim wymuszenie należytej sprawności sądu i nadanie sprawie odpowiedniego, sprawnego biegu procesowego (zob. postanowienie SN z 12.06.2012., III SPP 21/12, LEX nr 1274992);

- skarga na przewlekłość ma zapewnić szybką reakcję na trwającą zwłokę w czynnościach sądu (uchwała siedmiu sędziów SN z dnia 16 listopada 2004 r., III SPP 42/04, OSNP 2005/5/71);

- wniesienie skargi na przewlekłość postępowania ma bowiem służyć dyscyplinowaniu czynności podejmowanych na danym etapie toczącego się jeszcze postępowania w określonej sprawie (postanowienie SN z 18.02.2005., III SPP 19/05, OSNP 2005/17//277);

- nie jest celem postępowania ze skargi na przewlekłość postępowania stwierdzenie tylko faktu przewlekłości i ewentualne zasądzenie odpowiedniego odszkodowania, gdyż skarga ta stanowi doraźną interwencję przeciwdziałającą trwającej przewlekłości postępowania (postanowienie SN z 8.07.2005., III SPP 120/05, LEX nr 231212);

- po prawomocnym zakończeniu postępowania, którego dotyczy przewlekłość, kwestia zlikwidowania opieszałości sądu oraz spowodowania nadania sprawie właściwego biegu stają się bezprzedmiotowe (postanowienie SN z 17.11.2005., IV CSP 1/05, LEX nr 1431842).

W odniesieniu do skargi dotyczącej przewlekłości postępowania przygotowawczego, w realiach rozpoznawanej skargi wskazać należy, iż akt oskarżenia kończący etap postępowania przygotowawczego w sprawie został wniesiony do Sądu Rejonowego w Kielcach - Wydział II Karny, sygn. akt: II K 716/04, dnia 31 grudnia 2004 r. (postanowieniem z dnia 1 lutego 2005 r. Sąd Rejonowy w Kielcach Wydział II Karny wystąpił do Sądu Apelacyjnego w Krakowie z wnioskiem o przekazanie przedmiotowej sprawy do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Kielcach, jako Sądowi I instancji, z uwagi na zawiłość i wagę sprawy (data wpływu do Sądu Apelacyjnego w Krakowie: 15 lutego 2005 r.). Dnia 2 marca 2005 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie II Wydział Karny, sygn. akt: II AKo 13/05, postanowił przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Kielcach. Akta sprawy o sygn. II K 716/04 wpłynęły do III Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w Kielcach dnia 8 marca 2005 r., a sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt: III K 30/05). Niniejsza skarga została złożona w placówce pocztowej 19 lipca 2021 r. (data wpływu do Sądu Apelacyjnego: 23 lipca 2021 r.).

W konsekwencji Sąd Apelacyjny, zgodnie z treścią art. 4 ust. 5. u.s.p.p., nie jest także właściwy do rozpoznania wniosku A. E. w przedmiocie przewlekłości postępowania przygotowawczego w zakresie, w jakim przedmiotowa skarga dotyczy przewlekłości postępowania przygotowawczego toczącego się przed Prokuraturą Okręgową w Kielcach, sygn. akt V Ds. 17/02/Sp.

Z tych względów przy zastosowaniu przepisów o postępowaniu zażaleniowym określonych w kodeksie postępowania karnego (art. 8 ust. 2 u.s.p.p.) na podstawie art. 430 § 1 k.p.k. należało skargę pozostawić bez rozpoznania.

SSA Paweł Anczykowski SSA Andrzej Solarz SSO (del.) Robert Pelewicz