Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

SSA Barbara Suchowska

Sędziowie

SSA Mirosław Ziaja

SSO del. Marcin Schoenborn (spr.)

Protokolant

Agnieszka Przewoźnik

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 596/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 22 sierpnia 2019 r. sygn. akt V K 123/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obraza art. 5 § 2 kpk mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku poprzez rozstrzygnięcie wątpliwości na niekorzyść oskarżonego i przyjęcie wariantu, iż oskarżeni usiłowali wytworzyć co najmniej 107 gram chlorowodoru metamfetaminy, co stanowiło co najmniej 642 dawki tejże substancji psychotropowej pomimo jednoznacznie uzupełniającej opinii biegłego sądowego z dnia 29 lipca 2019 r., który wskazał, iż najbardziej zanieczyszczona metamfetaminy na rynku posiada 3%, a nie 6% chlorowodorku metamfetaminy, co w konsekwencji wskazuje, iż mogło zostać wytworzonych co najmniej 321 dawek aktywnych tejże substancji psychotropowej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca odwołując się do ustnej uzupełniającej opinii biegłego A. J. nie dostrzegł, iż wskazywane przez niego ilości chlorowodoru metamfetaminy możliwe do uzyskania w procesie wytwarzania rozpoczętym przez oskarżonych, acz niezakończonym, wyliczone zostały dla przypadku wykorzystania w tym celu jedynie 2560 tabletek (...), gdy tymczasem Sąd Okręgowy ustalił i nie było to kwestionowanym, że w owym procesie w użyciu docelowo być miało 7070 sztuk tych tabletek. Jak wskazał biegły J. już podczas składania ustnie pierwszej opinii, z tych dodatkowych 4517 tabletek (...), które nie zostały jeszcze poddane "pestkowaniu", a zostały zabezpieczone na miejscu zdarzenia w oryginalnych opakowaniach, uzyskać można było jeszcze 190 gram chlorowodoru metamfetaminy (k. 11-12), czyli uwzględniając również jego wypowiedzi z rozprawy aż 1140 porcji zawierających 6% dawkę tejże substancji psychotropowej. W konsekwencji, porcji zawierających 3% dawkę czystego chlorowodoru metamfetaminy, byłoby w sumie do uzyskania z 7070 tabletek (...) aż 891. Już tylko z tego względu ustalona przez Sąd I instancji ilość tych porcji na poziomie co najmniej 642, niewątpliwie wskazująca na znaczną jej ilość w rozumieniu art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, bowiem pozwalająca się odurzyć co najmniej kilkudziesięciu osobom uzależnionym, nie mogła uchodzić w okolicznościach sprawy za przyjętą z niekorzyścią dla oskarżonych, w tym R. K.. Zresztą skarżący obrońca tego oskarżonego nie dostrzegł, iż również opinia Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Wojewódzkiej Policji w K. nr (...)z zakresu badań chemicznych (k. 574-579) odnosiła się do możliwej do uzyskania z 4517 tabletek (...) ilości chlorowodoru metamfetaminy i wynikało z niej, że taka ilość tych tabletek zawiera 271 gram chlorowodoru pseudoefedryny, z której metodą efedrynową można szacunkowo uzyskać z wykorzystaniem prowizorycznych urządzeń i sprzętu najczęściej stosowanego w nielegalnych laboratoriach 70 gram czystego chlorowodoru amfetaminy, czyli 7000 porcji, a w procesie prowadzonym profesjonalnie przez posiadającego wiedzę chemika nawet 168g rzeczonej substancji psychotropowej. W realiach tej sprawy istotnym natomiast było nie tyle to, ile faktycznie zostało wyprodukowane chlorowodoru metamfetaminy, ale jaka ilość mogła zostać wytworzoną wykorzystywaną metodą z posiadanych tabletek zawierających efedrynę. Z oczywistych względów oskarżeni musieli być przecież zainteresowani uzyskaniem jak największej ilości substancji psychotropowej.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez wskazanie, iż usiłowano wytworzyć co najmniej 107 gram chlorowodoru metamfetaminy, co stanowiło co najmniej 321 dawek aktywnych tejże substancji psychotropowej, a w konsekwencji obniżenie wymierzonej oskarżonemu K. kary pozbawienia wolności do 1 roku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nie do podważenia w realiach tej sprawy były ustalenia Sądu I instancji wskazujące, iż zamierzeniem oskarżonych było wytworzenie znacznej ilości chlorowodorku metamfetaminy, w tym określające minimalną do uzyskania z 7077 sztuk tabletek (...) ilość porcji zawierających dawkę aktywną tejże substancji psychoaktywnej.

3.2.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mający wpływ na jego treść polegający na bezkrytycznym przyjęciu przez Sąd jedynie wersji wskazanej przez T. P.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych jest słuszny tylko wówczas, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, nie może on natomiast sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, koniecznym jest zaś wykazanie, jakich mianowicie konkretnych uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego (por. wyrok SN z 23 marca 1974 r., II KR 355/74, OSNPG 1975/9/84). Tymczasem skarżący obrońca oskarżonego K. poprzestał na braku akceptacji dla pewnych nawet bliżej niesprecyzowanych ustaleń Sądu I instancji, twierdząc, że wersji oskarżonego P. nie potwierdził jego mandant i rzekomo inne dowody, których nie raczył nawet wskazać, a takowych w rzeczywistości nie sposób się było doszukać. Jednocześnie nie dostrzegł tenże skarżący, iż Sąd Okręgowy na podstawie kryteriów swobodnej oceny dowodów doszedł do wniosku, iż zasadniczo konsekwentne i stanowcze wyjaśnienia T. P., opisujące również dość precyzyjnie rolę w procederze wytwarzania chlorowodoru metamfetaminy R. K., zasługiwały na wiarę. Sąd I instancji miał zaś pełne podstawy do tego, by przydać walor wiarygodności jednym dowodom, a odmówić go dowodom przeciwnym ze wskazaniem, z jakich przyczyn to czyni. Zgodnie z istotą swobodnej oceny dowodów stanowisko to wprawdzie oparte było o własne przekonanie organu orzekającego, nie mniej uwzględniało wszystkie przeprowadzone dowody i całokształt wynikających z nich okoliczności, przemawiających zarówno na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonego, ocenionych zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Naruszenia art. 7 kpk nie może natomiast dopatrywać się w samej wadliwości sędziowskiego przekonania o wiarygodności jednych, a niewiarygodności innych źródeł czy środków dowodowych, lecz dopiero w wykazaniu konkretnych błędów w samym sposobie dochodzenia do określonych ocen, przemawiające w zasadniczy sposób przeciwko dokonanemu rozstrzygnięciu (por. postanowienie SN z 26 lipca 2007 r., IV KK 175/07, OSNwSK 2007/1/1738; wyrok SA Katowice z 20 grudnia 2007 r., II AKa 381/07, Prok.i Pr.-wkł. 2008/9/31). W procesie nie chodzi bowiem o to, czy określone dowody są nieprzekonujące dla strony, lecz o to, czy są one przekonujące lub nie dla sądu w kontekście całokształtu materiału dowodowego. Sama odmienność przekonania obrońcy w danej kwestii nie byłaby zaś obrazą prawa (zob. postanowienie SN z 13 listopada 2007 r., V KK 257/07, LEX nr 332945). Wykazaniu wadliwości rozumowania Sądu I instancji w najmniejszym stopniu skarżący zaś nie sprostał. Obszerny wywód Sądu I instancji , który skarżący obrońca R. K. zdawał się kompletnie pomijać, w pełni natomiast przekonywał i należy do niego odesłać nie widząc potrzeby powtarzania zawartej w nim rzeczowej argumentacji. Jedynie wypada zaakcentować, że wynikało z niego, iż sąd ten nie był bezkrytycznym względem wyjaśnień oskarżonego P.. Dostrzegł jednak, iż z czasem szereg okoliczności, o których wspominał od samego początku, w końcu przyznał R. K.. Ten początkowo się w istocie wszystkiego wypierał, by z czasem potwierdzić udział w przestępczym procederze. Jest to dość znamienna okoliczność, która oceniona już tylko z uwzględnieniem wskazań doświadczenia życiowego stanowiła dość czytelny i mocny argument przemawiający za prawdziwością depozycji T. O. P. był też w stanie skorygować swe twierdzenia skonfrontowany z wyjaśnieniami R. K.. Nie upierał się przecież ostatecznie, że pomysł wyszedł wyłącznie od współoskarżonego K.. T. P. nie krył też, iż nie licząc tzw. pestkowania i pewnych czynności przy ekstrakcji pseudoefedryny, w których uczestniczyć miał również R. K., to on osobiście i wyłącznie był bezpośrednio zaangażowany w przeprowadzanie dalszych procesów chemicznych mających finalnie doprowadzić do wytworzenia oczekiwanego produktu końcowego. Stąd też nie mogło dziwić, iż w garażu, gdzie te procesy przeprowadzano, nie natrafiono na ślady biologiczne pozostawione przez R. K.. Charakterystycznym było jednak, że to właśnie oskarżony K. wedle T. P. odpowiadał za zorganizowanie zaopatrzenia w tabletki (...), bez których proceder z uwagi na stosowaną metodę wytwarzania nie miałby najmniejszych szans powodzenia. Stąd i słusznie w istocie przyjęto, że rola oskarżonego K. była wręcz kluczową w uprawianym przez obu mężczyzn procederze. Właśnie zaś w związku z wynikającą z pełnienia tejże roli wiedzą odnośnie miejsc, w których tabletki z efedryną były nielegalnie pozyskiwane oraz osób z branży farmaceutycznej mogących być w to uwikłanych, miał się R. K. zaangażować w pomoc organom ścigania. Obrońcy trzeba jeszcze zaznaczyć, iż ostatecznie różnice występujące pomiędzy wyjaśnieniami oskarżonych w znacznej mierze dotyczyły okoliczności, które nie miały bezpośredniego przełożenia na ustalenia ściśle związane z kwestią ich odpowiedzialności karnej w niniejszym postępowaniu, a to z uwagi na granice oskarżenia wyznaczone treścią skargi oskarżycielskiej. Stąd w niniejszym postępowaniu osądowi nie podlegały zachowania oskarżonych, w tym R. K., które związane były z wcześniej zakończonymi procesami wytwórczymi metamfetaminy, a tym samym dotyczące sposobu i okoliczności rozdysponowania ich efektów, nie wspominając ewentualnych przestępczych zamierzeń niezwiązanych z wynajętym domem w K. przy ul. (...).

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie wymierzonej oskarżonemu K. kary pozbawienia wolności do 1 roku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd I instancji oceniając prawidłowo wyjaśnienia oskarżonych doszedł do trafnych wniosków odnośnie przejawów zaangażowania R. K. w to konkretne wytwarzanie chlorowodoru metamfetaminy, które nie zostało ukończone z uwagi na działania podjęte przez funkcjonariuszy Policji.

3.3.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, że działania oskarżonych polegały jedynie na usiłowaniu wytworzenia znacznych ilości substancji psychotropowych, podczas gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego oraz okoliczności faktycznych wynika, że oskarżeni wytworzyli co najmniej 107 gram chlorowodoru metamfetaminy stanowiącego sól metamfetaminy, gdzie ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii nie penalizuje czynności sprawczych podejmowanych wyłącznie do gotowego "komercyjnego" narkotyku w formie przeznaczonej do wprowadzenia na rynek, tylko odnosi się do substancji psychotropowych rozumianych jako związki chemiczne i to bez względu na ich postać fizyczną, w efekcie czego oskarżonym winno zostać przypisane dokonanie popełnienia czynu zabronionego zakwalifikowanego z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, albowiem sól metamfetaminy stanowi substancję psychotropową zgodnie z treścią rozporządzenia w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii w art. 53 posługuje się czasownikiem w trybie niedokonanym i czasem teraźniejszym („wytwarza”). „Wytwarzanie” substancji psychotropowej oznacza zaś czynności, za pomocą których mogą być otrzymywane substancje psychotropowe (zob. art. 4 pkt 35 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii). W związku z tym określenie „wytwarzanie” nie charakteryzuje skutku, a jedynie czynność wykonawczą. Z tego już tylko należało wywieść, że jest to przestępstwo, którego dokonanie następuje nie z chwilą wytworzenia substancji narkotycznej, a już z momentem rozpoczęcia tej czynności. Stąd przeciwnego wniosku, za którym optował również Sąd I instancji, nie sposób byłoby uzasadniać również przyjętą przez polskiego ustawodawcę techniką legislacyjną (por. np. art 148 § 1 kk „kto zabija człowieka”). Zatem przystąpienie do wytwarzania bez uzyskania końcowego efektu w postaci substancji narkotycznej gotowej do użycia stanowić będzie dokonanie, a nie jedynie usiłowanie wytworzenia (zob. wyrok SA w Gdańsku z dnia z 10 października 2016 r., II AKa 186/16, LEX nr 2250179; wyrok SA w Krakowie z dnia 25 kwietnia 2017 r., II AKa 23/17, LEX nr 2307636; wyrok SA w Lublinie z dnia 27 marca 2018 r., II AKa 61/18, LEX nr 2490115; odmiennie SA we Wrocławiu w wyroku z dnia 12 czerwca 2017 r., II AKa 117/17, LEX nr 2344216). Z szeregu niekwestionowanych ustaleń Sądu I instancji wynikało natomiast, iż czynności, za pomocą których miała być otrzymana substancja psychotropowa w postaci chlorowodoru metamfetaminy zostały przez oskarżonych rozpoczęte. Z tego też tylko należało wywieść, iż była przez nich już owa substancja psychotropowa wytwarzana, a nie że jedynie zmierzali bezpośrednio do jej wytworzenia, co charakteryzuje popełnienie czynu zabronionego w formie stadialnej usiłowania. Co się zaś tyczy argumentacji oskarżyciela publicznego, zauważenia wymaga, iż oględziny miejsca produkcji, jak też wydane w sprawie opinie, w szczególności opinia biegłego A. J., wcale nie potwierdzały, iż zostało ujawnione i zabezpieczone 107 gram chlorowodoru metamfetaminy. Taka ilość tejże substancji psychotropowej wedle tegoż biegłego miałaby zostać dopiero uzyskaną przy zastosowaniu metody efedrynowej z 2560 tabletek (...), po których puste opakowania zostały ujawnione i zabezpieczone.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uznanie, że oskarżeni dopuścili się dokonania czynu zabronionego

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Już tylko ze względu na zasadność zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych, choć adekwatna eliminacji tego uchybienia korekta zaskarżonego wyroku winna precyzyjniej modyfikować opis czynu przypisanego.

3.4.

obraza prawa materialnego, a to art. 53 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez przyjęcie, że oskarżeni dopuścili się czynu zabronionego zakwalifikowanego wyłącznie z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, podczas gdy powołany przepis zawiera jedynie znamię kwalifikujące z uwagi na znaczną ilość szeroko pojętych narkotyków, gdzie znamiona czynu zabronionego zawarte są w dyspozycji nie powołanego przez Sąd I instancji art. 53 ust. 1 w/w ustawy, w konsekwencji czego zachowania oskarżonych polegające na wytwarzaniu substancji psychotropowych w znacznych ilościach należało zakwalifikować jako przestępstwo wyczerpujące ustawowe znamiona art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kwalifikacja prawna winna uwzględniać, iż typ kwalifikowany stypizowany w art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w aktualnym stanie prawnym (od 21 sierpnia 2018 r.) odnosi się do obu typów podstawowych stypizowanych w art. 53 ust. 1 i 1a tejże ustawy. W rozpatrywanym przypadku chodziło zaś o nielegalne wytwarzenie substancji psychotropowej, co jest konkretnie stypizowane w art. 53 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Przepis art. 53 ust. 1a tej ustawy odnosi się do tzw. nowych substancji psychoaktywnych. Zatem rzeczywiście dla oddania w pełni znamion przypisanej oskarżonym zbrodni, w kwalifikacji prawnej należało uwzględnić zarówno art. 53 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jak też art. 53 ust. 2 tejże ustawy, zaostrzający odpowiedzialność za nielegalne wytwarzanie m.in. substancji psychotropowej, jeżeli przedmiotem tego czynu jest znaczna ilość substancji psychotropowej lub czyn ten został popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez zakwalifikowanie czynu przypisanego oskarżonym z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Uznanie za zasadny zarzutu obrazy prawa materialnego skutkować musiało poprawieniem kwalifikacji prawnej uwzględniającym również popełnienie przestępstwa w formie stadialnej dokonania.

3.5.

rażąca niewspółmierność kary do tej, jaka winna być orzeczona, za przypisane oskarżonemu K. przestępstwo przewyższające zakres niezbędnej represji jaka jest konieczna celem osiągnięcia celów jakie stawia się karze w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej, także mając na uwadze postawę R. K. w toku procesu, wyrażającą się m.in. w tym, iż sąd meriti nie wziął pod uwagę okoliczności takich jak przyznanie się do winy i wyrażenie skruchy, deklarowaną wolę podjęcia leczenia odwykowego, brak próby ucieczki podczas zatrzymania, trudną sytuację partnerki oskarżonego A. G., z którą ma dziecko urodzone na 2 dni przed aresztowaniem, gdyż oskarżony jest jedynym żywicielem rodziny, brak odniesionych korzyści, brak rozprowadzenia substancji wśród innych osób, podjęcie współpracy z organami ścigania, niską społeczną szkodliwość z uwagi na niesprawczą formę zjawiskową czynu, czynienie starań w rzetelnym wyjaśnieniu okoliczności sprawy

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W żadnym razie już i tak nadzwyczajnie fakultatywnie złagodzona kara 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, a więc orzeczona poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia karą tego rodzaju od 3 lat do lat 15, nie mogła uchodzić za rażąco niewspółmiernie surową. Wbrew twierdzeniu obrońcy oskarżonemu K. przypisana została zbrodnia w jednej z form sprawczych z art. 18 § 1 kk. Zresztą finalnie odpowiada za przestępstwo dokonane, a nie jedynie usiłowane. Karygodność czynu, biorąc już tylko pod uwagę rodzaj i charakter zagrożonego dobra prawnego oraz sposób i okoliczności jego popełnienia, w szczególności we współdziałaniu w postaci współsprawstwa z inną osobą, według opracowanego i skrzętnie zrealizowanego planu działania, przewidującego istotny wkład R. K. w realizacje przestępnego zamiaru, była ewidentnie znaczną. Postawa oskarżonego w toku procesu była zmienną. Stąd nie można przeceniać ostatecznego przyznania się do winy i wyrażenia skruchy, kiedy początkowo całą odpowiedzialnością zdawał się obarczać współoskarżonego P.. Sąd I instancji miał też w polu widzenia i przydał właściwą wagę przy wymiarze kary podjęciu współpracy przez oskarżonego K. z organami ścigania w celu rozpoznania i wyjaśnienia procederu związanego z nielegalnym obrotem lekami, które są następnie wykorzystywane do wytwarzania narkotyków. Nie sposób z kolei premiować oskarżonego dlatego, że w trudnej sytuacji życiowej pozostawił swych bliskich. Angażując się w popełnienie przypisanej mu zbrodni winien się liczyć z wszelkimi płynącymi z tego konsekwencjami, a narodziny dziecka nie były przecież dla niego żadnym zaskoczeniem, od dłuższego czasu musiał ich wyczekiwać. Oskarżony nie odpowiadał natomiast w niniejszej sprawie za wprowadzanie do obrotu lub uczestniczenie w obrocie narkotykami, względnie ich udzielanie. Wymierzona została mu kara pozbawienia wolności konkretnie za udział w procesie wytwarzania znacznej ilości substancji psychotropowej. Nawet jeśli wytwarzana była z przeznaczeniem na własne potrzeby sprawców, cel osiągnięcia korzyści majątkowej nie mógł budzić najmniejszej wątpliwości. Ewidentną przesadą było oczekiwanie przez skarżącego obrońcę, że wymierzona oskarżonemu K. nadzwyczajnie złagodzona kara pozbawienia wolności zostanie obniżona do najniższego możliwego pułapu wynikającego z art. 60 § 6 pkt 2 kk. Taka kara w tych konkretnych okolicznościach nie spełniałaby celów kary. Obrońca zdawał się nie doceniać potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, które sprzeciwiały się zbyt łagodnemu potraktowaniu sprawcy zbrodni, zresztą cudzoziemcowi, który poza swym krajem ojczystym, zdecydował się parać działalnością przestępczą. Wpływu na wymiar kary nie mogły mieć okoliczności ujęcia oskarżonego. Przecież nastąpić to miało z zaskoczenia. Oskarżony K. nigdy nie twierdził, że czuje się uzależniony od narkotyków. Zresztą biegli lekarze psychiatrzy rozpoznali jedynie szkodliwe używanie substancji psychoaktywnych (k. 480).

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie wymierzonej oskarżonemu K. kary pozbawienia wolności do 1 roku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wymierzona oskarżonemu K. kara pozbawienia wolności nie była dotknięta uchybieniem, o którym mowa w art. 438 pkt 4 kpk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

uznanie oskarżonych za winnych popełnienia zbrodni polegającej na wspólnym i w porozumieniu uczestnictwie w okresie od nieustalonej daty początkowej od 15 listopada 2018 r. do 17 listopada 2018 r. w K. przy ul. (...) w nielegalnym (wbrew przepisom ustawy) i prowadzonym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej procesie wytwarzania znacznej ilości substancji psychotropowej, a to co najmniej 107 gram cholorowodoru metamfetaminy odpowiadającej co najmniej 642 dawkom aktywnym tej substancji, przy wykorzystaniu posiadanych tabletek o nazwie (...) w ilości 7077 sztuk, a także substancji chemicznych w postaci fosforu czerwonego, kwasu fosforowego, wodorotlenku sodu, sodu, kwasu solnego, a także z użyciem do tego przyrządów w postaci butli gazowych, różnego rodzaju kolb, zestawu do sączenia, pojemników, chłodnicy i węży gumowych.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Prawidłowym było przypisanie sprawstwa i winy oskarżonym w podanym wyżej zakresie. Co do zasady nie był kwestionowanym w apelacji obrońcy R. K. udział tego oskarżonego w nielegalnym wytwarzaniu substancji psychotropowej w postaci chlorowodoru metamfetaminy. Z przyczyn omówionych w sekcji 3.2. prawidłowym było też przyjęcie, że obaj oskarżeni w tym zakresie współdziałali w roli współsprawców. Sąd I instancji trafnie jednak też ustalił, w czym konkretnie przejawiało się owo zaangażowanie oskarżonego K.. Pozostająca pod ochroną art. 7 kpk dokonana przez ten sąd ocena wyjaśnień oskarżonego P. w pełni uprawniała do dokonania takich ustaleń. Niezasadnym okazał się natomiast zarzut, poprzez który podważanym było przez obrońcę ustalenie minimalnych ilości porcji zawierających aktywne dawki rzeczonej substancji psychotropowej, która miała zostać wytworzona z tabletek o nazwie (...) w ilości 7077 sztuk i z wykorzystaniem wskazanych substancji chemicznych oraz przyrządów. W żadnym razie nie została ona zawyżona z naruszeniem reguły in dubio pro reo z art. 5 § 2 kpk. Na pełną aprobatę zasługiwało też zastosowanie przez Sąd Okręgowy konstrukcji współukaranego czynu uprzedniego w odniesieniu do zachowań objętych zarzutem aktu oskarżenia z art. 54 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez ich ujęcie w opisie czynu przypisanego. Ponadto nie stwierdzono takich uchybień, które należałoby uwzględnić z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów (art. 439 § 1 kpk, art. 440 kpk, art. 455 kpk, art. 435 kpk).

5.1.2.

Przedmiot utrzymania w mocy

wymierzenie oskarżonym kar po 1 rok i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz kumulatywnych grzywien w ilości po 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 30 złotych

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Rodzaj i wysokość kary wymierzonych oskarżonemu K. nie była kwestionowana przez apelującego na niekorzyść oskarżyciela publicznego, w szczególności ukształtowanie kary pozbawienia wolności z zastosowaniem instytucji fakultatywnego nadzwyczajnego złagodzenia kary z art. 60 § 2 kk. Nie było też oczekiwaniem tego skarżącego podwyższenie wysokości kar w związku z przyjęciem, że przypisanego przestępstwa oskarżony K. dopuścił się w formie stadialnej dokonania, a nie jedynie usiłowania. Wysokość kary pozbawienia wolności wbrew zarzutowi apelacji obrońcy nie raziła również surowością. Nie można mieć było też zastrzeżeń do wymierzonej obligatoryjnie w granicach ustawowego zagrożenia kumulatywnej grzywny.

5.1.3.

Przedmiot utrzymania w mocy

zaliczenie na mocy art. 63 § 1 kk na poczet kary pozbawienia wolności okresu tymczasowego aresztowania w sprawie liczonego od chwili zatrzymania w dniu 17 listopada 2018 r. godz. 2:30

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W pełni prawidłowe, poza tym nie kwestionowane.

5.1.4.

Przedmiot utrzymania w mocy

orzeczenie na mocy art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii nawiązki w kwocie 3000 złotych na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Nie zaskarżone. Brak natomiast podstaw do orzekania poza granicami zaskarżenia i podniesionych zarzutów.

5.1.5.

Przedmiot utrzymania w mocy

orzeczenie na mocy art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przepadku na rzecz Skarbu Państwa wskazanych dowodów rzeczowych

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Nie zaskarżone. Brak natomiast podstaw do orzekania poza granicami zaskarżenia i podniesionych zarzutów.

5.1.6.

Przedmiot utrzymania w mocy

zwolnienie oskarżonego na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych od ponoszenia kosztów sądowych.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bez zastrzeżeń. Rozstrzygnięcie możliwie najkorzystniejsze dla oskarżonego.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

w opisie czynu przypisanego przyjęcie, że oskarżeni, w tym R. K., wytwarzali znaczne ilości substancji psychotropowej w postaci chlorowodoru metamfetaminy, a tym samym wyeliminowanie zwrotu, że zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na interwencję funkcjonariuszy Policji

Zwięźle o powodach zmiany

Zmiana stanowiła konsekwencję podzielenia podniesionego przez oskarżyciela zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mającego wpływ na jego treść, a kwestionującego, że aktywność oskarżonych, w tym R. K., ze względu na to, że zamierzony proces produkcyjny się nie zakończył, stanowiło jedynie usiłowanie wytworzenia substancji psychotropowej w postaci chlorowodoru metamfetaminy, gdy tymczasem okoliczność ta wystarczała do przyjęcia realizacji znamion czynu zabronionego w formie stadialnej dokonania.

5.2.2.

Przedmiot i zakres zmiany

zakwalifikowanie przypisanego oskarżonym czynu, w tym R. K., jako zbrodni z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

Zwięźle o powodach zmiany

Popełnienie przestępstwa w formie stadialnej dokonania nakazywało wyeliminowanie z podstawy skazania art. 13 § 1 kk. Jednocześnie z powodów opisanych w sekcji 3.4. w kwalifikacji prawnej należało uwzględnić zarówno art. 53 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jak też art. 53 ust. 2 tejże ustawy. W realiach tej sprawy nie budziło przecież najmniejszej wątpliwości i to z przyczyn wskazanych już przez Sąd I instancji, że oskarżeni chcieli finalnie uzyskać w rozpoczętym procesie wytwarzania znaczną ilość chlorowodoru metamfetaminy, jak też związana z tym ich aktywność miała na celu osiągnięcie korzyści majątkowej rozumianej jako uniknięcie wydatku z własnego majątku.

5.2.3.

Przedmiot i zakres zmiany

przyjęcie finalnie za podstawę wymiaru kar art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 60 § 2 kk oraz art. 60 § 6 pkt 2 kk, a także art. 33 § 1 i 3 kk, a zatem wyeliminowanie z podstawy wymiaru kar art. 14 § 1 kk

Zwięźle o powodach zmiany

Zakwalifikowanie czynu przypisanego jako zbrodni popełnionej w formie stadialnej dokonania musiało skutkować eliminacją z podstawy wymiaru kar przepisu współkształtującego zagrożenie danego przestępstwa, jeśli został on popełniony w formie stadialnej usiłowania. To właśnie z art. 14 § 1 kk wynika, że sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Zmiana zaskarżonego wyroku na niekorzyść oskarżonego w uwzględnieniu apelacji oskarżyciela publicznego, zgodnie z art. 627 kpk w zw. z art. 633 kpk w zw. z art. 635 kpk powinna skutkować obciążeniem R. K. kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze w części na niego przypadającej. Sprzeciwiały się temu jednak zasady słuszności. Nie powinien on bowiem ponosić negatywnych konsekwencji natury finansowej błędów Sądu I instancji, kiedy we wskazanym kierunku dokonana korekta wyroku służyła ich eliminacji. Stąd nawet niezależnie od tego, że nie uwzględnioną równocześnie została apelacja obrońcy oczekującego w istocie łagodniejszego potraktowania jego mandanta, w oparciu o art. 624 § 1 kpk oskarżony K. został zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego.

7.  PODPIS

SSO del. Marcin Schoenborn SSA Barbara Suchowska SSA Mirosław Ziaja

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny - prokurator Prokuratury Rejonowej Katowice-Zachód w Katowicach

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w ramach przypisanego oskarżonym przestępstwa ustalenie odnośnie formy stadialnej jego popełnienia, a także kwalifikacja prawna czynu

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego R. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w ramach czynu przypisanego R. K. ustalenia co do ilości porcji zawierających aktywne dawki chlorowodoru metamfetaminy, którą oskarżeni usiłowali wytworzyć oraz roli w tym procederze oskarżonego K., a także wysokość wymierzonej oskarżonemu K. za przypisane przestępstwo kary pozbawienia wolności

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana