Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt II AKa 276/22

1.

2.WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2022 r.

5.Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

6. Przewodniczący SSA Maciej Skórniak (spr.)

7. Sędziowie: SA Jarosław Mazurek

8. SA Janusz Godzwon

9.Protokolant: Magdalena Szymczak

10.przy udziale prokuratora Prokuratury (...) Wiesława Bilskiego

11.po rozpoznaniu 12 października 2022 r.

12.sprawy D. K. oskarżonego o czyn z:

13.art. 159 kk w związku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk w zw. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

14.na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

15.od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu

16.z dnia 18 maja 2022 r. sygn. akt III K 338/21

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. D. 738 zł, w tym należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, zaliczając wydatki poniesione w tym postępowaniu na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II.AKa.276/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 18 maja 2022 roku, w sprawie sygn. akt III K 338/21

1.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.  Granice zaskarżenia

1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.  Wnioski

uchylenie

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1  Ustalenie faktów

2.1.1  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

D. K.

oskarżony był w przeszłości karany sądownie i tak:

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 14.10.2020 r., w sprawie sygn. akt II K 192/20, za przestępstwo z art. 289 § 1 kk i art. 178a § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na podst. art. 289 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk art. 69 § 1 kk i art. 69 § 2 kk i art. 70 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk art. 72 § 1 pkt 5 kk, art. 63 § 1 kk art. 42 § 2 kk i art. 43 § 1 kk art. 43a § 2 kk

- na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności zawieszonej na 2 lata.

Dane o karalności

548-549

2.1.1.2.

D. K.

Oskarżony od 09.04.2021 roku pozostaje tymczasowo aresztowany do niniejszej sprawy. Przed aresztowaniem oskarżony zamieszkiwał wraz z konkubiną, miał wsparcie ze strony matki, w Polsce przebywał w celach zarobkowych, pracował dorywczo w różnych branżach, twierdzi, że alkohol pił okazjonalnie, nie zażywał środków odurzających.

Zachowanie oskarżonego w warunkach pozbawienia wolności ocenione zostało jako umiarkowane. Karę odbywa w zakładzie zamkniętym, w trybie zwykłym. Brał udział w szarpaninie jako osoba pokrzywdzona. Nie był dotychczas nagradzany, ani karany dyscyplinarnie. Nie wykazał zainteresowania podjęciem pracy. W stopniu zadowalającym przestrzega porządku i dyscypliny. Deklaruje chęć spłaty zobowiązań finansowych nałożonych przez Sąd. Odmawia wypowiadania się na temat zarzucanych mu czynów.

Opinia dyrektora Aresztu Śledczego we W..

471-472

2.1.2  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1 Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

dane K.

dowód stanowi informację urzędową, która nie zo-stała zakwestionowana.

2.1.1.2

Opinia dyrektora Aresztu Śledczego we W. odnośnie D. K.

Opinia została sporządzona przez uprawniony do tego podmiot, zawiera istotne wiadomości odnoszące się do osoby oskarżonego, a z uwagi na treść opinii oraz wymowę innych dowodów zgromadzonych w toku postępowania, dowód ten należy oceniać jako wiarygodny w całości.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca z urzędu oskarżonego D. K. – adw. M. D. zaskarżył wyrok w całości na korzyść oskarżonego, zarzucając:

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść skarżonego orzeczenia, polegający na przyjęciu, że oskarżony D. K. działał z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia I. A., lecz zamierzonego celu nie osiągnął, z uwagi na udzieloną pokrzywdzonemu pomoc medyczną, czym zrealizował komplet znamion typu czynu zabronionego określonego w art. 148 § 1 k.k., podczas gdy prawidłowa i łączna ocena wszystkich okoliczności, a także występujących między nimi zależności, związanych zarówno z osobą samego oskarżonego, jak również przebiegiem inkryminowanego zdarzenia historycznego i sposobem realizacji czynności czasownikowej, które wspólnie odzwierciedlają realizację znamion strony podmiotowej i przedmiotowej danego czynu zabronionego, powinna prowadzić do wniosku, iż D. K. brał udział w bójce z pokrzywdzonym I. A., używając przy tym w stosunku do niego niebezpiecznego narzędzia w postaci noża, a pozbawienie życia pokrzywdzonego nie było objęte przez niego umyślnością, czym zrealizował znamiona czynu z art. 159 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut apelacji obrońcy oskarżonego nie zasługują na uwzględnienie.

Apelujący zarzucił zaskarżonemu wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych co do zamiaru oskarżonego pozbawienia życia pokrzywdzonego. Tym samym zakwestionował kwalifikację prawną czynu przypisanego oskarżonemu, uznając, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona czynu z art. 159 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., a nie czynu z art. 159 k.k. i z art. 13 § k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Formułowany przez skarżącego obrońcę zarzut błędu w ustaleniach faktycznych wymaga jednak wykazania, że doszło do nieprawidłowej oceny zgromadzonej w sprawie dowodów, bądź - przy prawidłowej ich ocenie - Sąd dokonał ustaleń wbrew wiarygodnym dowodom (błąd dowolności), bądź pomimo braku dowodu (błąd braku) (por. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrok z dnia 9 sierpnia 2018 roku, II AKa 184/18 LEX nr 2556688). W całości tak formułowany w apelacji zarzut należy oceniać jako nieuzasadniony, a stanowi on wyłącznie polemikę z prawidłowymi ustaleniami faktycznymi dokonanymi przez Sąd Okręgowy.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił, że oskarżony D. K. 9 kwietnia 2021 r. we W. przy ul. (...) wziął udział w bójce używając noża, podczas której szarpał się, zadawał uderzenia po głowie i kopnięcia I. A. i O. H., w wyniku których obaj zostali narażeni na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k., a I. A. również na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia. Ponadto w przypadku I. A. oskarżony działał dodatkowo z zamiarem bezpośrednim pozbawiania go życia kilkukrotne ugadzając go nożem w okolice klatki piersiowej, czym spowodował u niego obrażenia, które spowodowały średni uszczerbek na zdrowiu w postaci naruszenia czynności narządów ciała i rozstroju zdrowia trwającego dłużej niż siedem dni. Zamierzonego celu w postaci pozbawienia życia pokrzywdzonego nie osiągnął z uwagi na udzieloną mu pomoc medyczną.

Sąd Apelacyjny podzielił ustalenia Sądu Okręgowego co do działania oskarżonego z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia pokrzywdzonego I. A.. Trafnie Sąd I instancji ustalając zamiar oskarżonego uwzględnił wszystkie okoliczności podmiotowe, jak i przedmiotowe popełnionego czynu. Podstawą tych ustaleń były zeznania świadków, wyjaśnienia samego oskarżonego, zapis monitoringu z 9 kwietnia 2021 r., opinia sądowo lekarska z 11.04.2021 r., opinia sądowo-psychologiczna z 22.06.2021 r., opinia uzupełniająca sądowo-lekarska z 15.12.2021 r. Dowody te w sposób nie budzący wątpliwości pozwalają na ustalenie, że oskarżony, w sposób nagły pod wpływem sprzeczki, a następnie bójki, gdzie okazał się stroną słabszą, godząc pokrzywdzonego I. A. nożem w okolice klatki piersiowej działał z zamiarem bezpośrednim zabójstwa.

Słusznie również Sąd I instancji uznał, że oskarżony działał z zamiarem nagłym. W tym miejscu podkreślić należy, że w doktrynie wyróżnia się kilka istotnych warunków, by uznać działanie sprawców takich czynów za popełnione w zamiarze nagłym. Po pierwsze, musi pojawić się nieprzewidziany, zaskakujący sprawcę bodziec, który uniemożliwia mu namysł, po drugie - musi nastąpić natychmiastowa reakcja tego sprawcy na bodziec, musi on przystąpić bezzwłocznie do działania. Po trzecie, musi on mieć drastycznie ograniczony czas decyzji i to nie dlatego, że nie chce on przemyśleć sytuacji lecz, że uczynić tego nie może. W końcu musi być w subiektywnie dla siebie trudnej sytuacji (zob. Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 15 listopada 2018 r., II AKa 317/18). Zamiar nagły rodzi się zatem nieoczekiwanie pod wpływem impulsu, a cechuje się powstaniem pod wpływem niespodziewanej emocji i choć sprawca ogarnia swoją świadomością przestępne działanie, to nie rozważa szczegółów swojego czynu. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy działanie sprawcy spełniło wszystkie z powyższych warunków. Oskarżony działał bowiem impulsywnie, z wielkim ładunkiem agresji, co z kolei było nagłą reakcją na sprzeczkę i szarpaninę mężczyzn wynikłą wskutek wcześniejszych zaczepek Y. V. przez pokrzywdzonego I. A.. Zamiar zabójstwa nie był zatem ani planowany, ani przemyślany przez oskarżonego. Narodził się nagle pod wpływem tej konkretnej sytuacji i związanych z nią emocjami. Nie można też pomijać znaczenia stopnia nietrzeźwości oskarżonego w czasie czynu (badanie o godzinie 01:01 w dniu 10 kwietnia 2021 r. wykazało 0,98 mg/l w wydychanym powietrzu – k. 8). Alkohol bowiem, z uwagi na swoje odhamowujące właściwości, sprzyjał działaniu impulsywnemu, ograniczał albo nawet znosił racjonalną kontrolę nad emocjami.

Oskarżony wprawdzie w swoich wyjaśnieniach wielokrotnie podnosił, że nie miał zamiaru zabić pokrzywdzonego i deklarował żal z powodu swojego zachowania. Nie wyklucza to jednak trafności ustaleń Sądu ad quo w zakresie zamiaru. Oskarżony swoje wyjaśnienia składa bowiem już po czynie, trzeźwy, pod wpływem wiadomości o przebiegu zdarzenia oraz pozostając pod presją grożącej mu kary. Jego sytuacja jest obecnie inna niż w momencie samego czynu. Jego krytyczna samoocena jest też autentyczna. Ale nie zmienia to faktu, że w czasie czynu emocje jakie kierowały oskarżonym budowały zamiar zabójstwa pokrzywdzonego, nawet jeśli obecnie oskarżony chce to widzieć inaczej, a nawet żałuje czynu.

Powodem bójki między mężczyznami były zaczepki pokrzywdzonego wobec ówczesnej partnerki oskarżonego Y. V.. Przyjmując w tym zakresie wiarygodność relacji oskarżonego, nie było podstaw do tego, aby kierować wobec zaledwie co poznanych mężczyzn, którzy przecież też byli nietrzeźwi, przemocy fizycznej, zwłaszcza w taki sposób, jak miało to miejsce. Atak oskarżonego nie miał żadnego racjonalnego usprawiedliwienia.

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się też, że w niektórych sytuacjach faktycznych sprawcy werbalizują swój zamiar, mówiąc np. „zabiję cię”, po czym to czynią, co miało też miejsce w przedmiotowej sprawie. Okoliczność ta niewątpliwie sprzyja ustaleniu zamiaru sprawcy, ale nie jest jedyną okolicznością braną przez sąd pod uwagę. Przy ustalaniu zamiaru, jakim sprawca się kierował (zamiar bezpośredni lub zamiar ewentualny), należy bowiem brać pod uwagę zachowanie się sprawcy przed czynem, w trakcie czynu i po jego zakończeniu. Niezmiernie ważnym elementem przy ustalaniu np. zamiaru zabójstwa jest też rodzaj użytego narzędzia – broń palna, nóż, drewniana pałka – oraz miejsce zadanego ciosu (zob. Depko Andrzej Robert i in., Metodyka pracy biegłego psychiatry, psychologa oraz seksuologa, w sprawach karnych, nieletnich oraz wykroczeń). Przede wszystkim chodzi o ustalenie, czy sprawca zadał cios w ważny dla życia organ i czy miał tego świadomość (podobnie wyroki SN: z 14.01.2003 r., II KKN 273/01, OSNwSK 2003, poz. 81; z 6.01.2004 r., IV KK 276/03, OSNwSK 2004, poz. 29; wyrok SA w Łodzi z 3.10.2006 r., II AKa 139/06, Prok. i Pr. – wkł. (...)–8, poz. 30). Istotne znaczenia dla przyjęcia, że sprawca dopuścił się zabójstwa z zamiarem bezpośrednim, może mieć także tło i powody zajścia oraz siła ciosu.

Analiza wszystkich powołanych tu okoliczności niniejszej sprawy musi budować przekonanie o zamiarze bezpośrednim zabójstwa jaki towarzyszył oskarżonemu.

Sąd Okręgowy wskazuje, że oskarżony nie tylko nie reagował na wezwania W. B. (2) do pohamowania się, ale wprost wskazał, że chce zabić pokrzywdzonego. Jeśli takiej deklaracji towarzyszy działanie, które w sposób obiektywny prowadzi do pozbawienia życia, to nie tylko deklarację taką należy traktować jako poważną, ale przede wszystkim jako prawdziwą.

Sąd Okręgowy trafnie podnosi także, że oskarżony atakował pokrzywdzonego nożem typu ,,motylek”, który zazwyczaj jest ostry oraz z uwagi na smukłe ostrze może być bardzo skuteczny w zadawaniu pchnięć. To na pewno nóż zdecydowanie bardziej niebezpieczny, choćby od noża kuchennego.

O zamiarze bezpośrednim w istotnym zakresie świadczy wielość, rodzaj i usytuowanie ran zadanych pokrzywdzonemu. Wszytkie rany zadane są w okolicy łuku żebrowego lewego. Oględziny kurtki pokrzywdzonego wykazały nie tylko rozcięcie w przedniej części, ale także dwa mniejsze rozcięcia z tyłu w okolicy ramienia oraz już na plecach (protokół oględzin – k. 46-54).

Najistotniejsze, także w kontekście ustalenia zamiaru, jest jednak charakter obrażeń zadanych pokrzywdzonemu. Nie ulega wątpliwości, że jeden cios spowodował złamanie żebra oraz wniknął do wnętrza klatki piersiowej powodując uszkodzenie opłucnej oraz krwawienie do niej (opinia sądowo – lekarska M. G. z dnia 15 grudnia 2021 roku – k. 249-256). Taki charakter urazów przesądza, że faktycznie, w mechanizmie zadanych ciosów, mogło dojść do pozbawienia życia pokrzywdzonego.

W końcu, a co podnosi także Sąd Okręgowy, oskarżony nawet po zranieniu pokrzywdzonego, nie zaprzestał agresji, próbował gonić drugiego z uczestników bójki O. H..

W świetle omówionych tu okoliczności, nie sposób akceptować zarzuty apelacji, iż pozbawienie życia pokrzywdzonego nie było objęte umyślnością i zamiarem oskarżonego. Ustalenia Sądu Okręgowego dokonane w tym zakresie są całkowicie prawidłowe.

W konsekwencji brak było podstaw do zmiany ustaleń faktycznych i kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego.

Zakres podniesionego zarzutu, na podstawie art. 447 § 1 pkt 1 k.p.k. każe weryfikować rozstrzygnięcie także w zakresie wymiaru kary orzeczonej oskarżonemu. Również i w tym przedmiocie, orzeczenie Sądu Okręgowego należy oceniać jako całkowicie prawidłowe. Wymierzona oskarżonemu kara odpowiadającej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, nie nosi na pewno cech nadmiernej surowości. Trzeba ją natomiast traktować jako karę łagodną w kontekście okoliczności powołanych przez Sądu Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku (pkt 4). Nie ujawniły się też żadne istotne okoliczności przemawiające za nadzwyczajnym złagodzeniem kary.

Wnioski

Obrońca oskarżonego D. K. – adw. M. D. wniósł o:

- wyeliminowanie z opisu inkryminowanego czynu, że oskarżony D. K. działał ponadto w przypadku pokrzywdzonego I. A. z zamiarem bezpośrednim pozbawienia go życia i przyjęcie iż oskarżony wziął udział w bójce używając noża, podczas której szarpał się z I. A. i O. H., uderzał ich w głowę i kopał po ciele pokrzywdzonych, w wyniku czego O. H. został narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 k.k., a I. A., poprzez kilkukrotne ugodzenie go nożem w okolice klatki piersiowej, doznał obrażeń opisanych w części wstępnej wyroku, czym oskarżony wywołał u niego skutek określony w art. 157 § 1 k.k., a ponadto został on narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, a następnie zmianę kwalifikacji prawnej czynu przypisanego podsądnemu przez Sąd I instancji w pkt I części dyspozytywnej wyroku i orzeczenie, że swoim zachowaniem wyczerpał on znamiona art. 159 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 159 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzenie oskarżonemu 5 lat kary pozbawienia wolności, przy uwzględnieniu działania przez niego z innym zamiarem niż ten, który został mu przypisany w akcie oskarżenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut apelacji obrońcy oskarżonego okazał się bezzasadny i nie mógł zostać zaakceptowany, a w konsekwencji Sąd Apelacyjny nie mógł podzielić wniosków apelacji w zakresie zmiany kwalifikacji prawnej czynu przypisanego przez Sąd I instancji w pkt I części dyspozytywnej wyroku, a także wymierzenia łagodniejszej kary. Brak było również okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie stwierdzono występowania okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu określonych w art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k., art. 455 k.p.k.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Co do winy i kary (pkt I wyroku)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok utrzymano w mocy wobec niestwierdzenia w toku kontroli odwoławczej:

- istnienia bezwzględnych powodów odwoławczych z art. 439 § 1 k.p.k.,

- tego, że utrzymanie w mocy wyroku skutkowałoby rażącą niesprawiedliwością orzeczenia (art. 440 k.p.k.),

- a także, stwierdzenia z powodów opisanych w sekcji 3. nietrafności podniesionych w obu apelacjach zarzutów (art. 438 pkt 3 k.p.k.).

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

III.

Obrońca z urzędu oskarżonego D. K. – adw. M. D. uczestniczył w rozprawie odwoławczej, złożył oświadczenie o tym, że koszty obrony z urzędu w tym postępowaniu nie zostały uiszczone, dlatego na podstawie art. 29 ust. 1 prawa o adwokaturze i § 2, § 4 ust. 1 i 3, § 17 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz.18) zasądzono na jego rzecz 600 zł kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym i 138 zł zwrotu podatku od towarów i usług.

Oskarżony nie ma majątku ani stałych dochodów, orzeczono wobec niego długoterminową karę pozbawienia wolności, dlatego uiszczenie przez niego kosztów sądowych byłoby dla niego nadmiernie uciążliwe, co skutkowało zwolnieniem go od ich uiszczenia (art. 624 § 1 k.p.k.).

1.7. PODPIS

SSA Jarosław Mazurek SSA Maciej Skórniak SSA Janusz Godzwon

7.1 Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego z urzędu adw. M. D.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku – w zakresie winy oskarżonego i kwalifikacji prawnej czynu

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana