Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Magdalena Cieśla

po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania H. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 17 września 2014 roku nr (...)

w sprawie H. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się H. B. prawo do emerytury od dnia 18 czerwca 2014 roku.

Sygn. akt IV U 1472/14

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 17 czerwca 2015 r.

Decyzją z dnia 17 września 2014 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), odmówił H. B. przyznania prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie spełnia wymogów określonych w art. 184 powołanej ustawy, od wystąpienia których uzależnione jest nabycie prawa do emerytury, ponieważ nie udokumentował 15- letniego stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze, a jedynie 1 rok, 5 miesięcy i 27 dni takiej pracy.

Decyzję tę zaskarżył H. B., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołujący podniósł, że legitymuje się co najmniej
15- letnim stażem pracy w szczególnych warunkach. Do odwołania ubezpieczony dołączył kserokopie świadectw pracy i innych dokumentów potwierdzających- jak podniósł- pracę
w szkodliwych warunkach, tj. kserokopię świadectwa pracy z okresu zatrudnienia od
10 kwietnia 1978 r. do 15 października 1988 r. w W.w B. na stanowisku ślusarza- spawacza (k. 7), kserokopię świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach w tej Spółdzielni w charakterze ślusarza- spawacza elektrycznego i gazowego (k. 8), kserokopię zaświadczenia (...) M. (...) w K. z dnia 30 września 2014 r. potwierdzającego zatrudnienie w Spółdzielni (...) w B. od
19 października 1988 r. do 30 września 1989 r. na stanowisku mechanika- spawacza (k. 9), kserokopię umowy o pracę z dnia 19 października 1988 r. zawartą z tą Spółdzielnią (k. 10), kserokopię świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach w tej Spółdzielni
w charakterze spawacza elektrycznego i gazowego (k. 11), kserokopię świadectwa pracy
z okresu zatrudnienia od 27 września 1994 r. do 30 września 1995 r. w (...) S.A. w W. na stanowisku plastikarza (k. 12), uwierzytelnione tłumaczenie z języka czeskiego zaświadczenia o praktyce zawodowej odbytej od 1 października 1994 r. do 16 maja 1998 r. w charakterze pracownika działu tworzyw plastycznych (k. 13) oraz kserokopie trzech świadectw pracy z okresu zatrudnienia od 2 października 1995 r. do 28 marca 1997 r. i od
5 sierpnia 1997 r. do 31 maja 1998 r. w (...) Sp. z o.o. w Republice Czeskiej na stanowiskach plastikarza (w pierwszym z wymienionych okresów) i zaczyszczacza (w drugim wymienionym okresie) (k. 15-17).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podał, że nie zaliczył odwołującemu do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od 19 października 1988 r. do 30 września 1989 r. w Spółdzielni (...) w B., ponieważ w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 28 grudnia 1999 r. nie wymieniono zajmowanego przez niego stanowiska pracy i nie powołano się na zarządzenie resortowe, a w załączonej do odwołania kserokopii tego świadectwa nie podano daty końcowej zatrudnienia. Poza tym, ze świadectwa pracy
z dnia 29 sierpnia 1989 r. wynika, że w Spółdzielni (...) w B. ubezpieczony był mechanikiem- spawaczem. Organ rentowy wskazał, że do stażu pracy
w szczególnych warunkach nie zaliczył również odwołującemu okresu zatrudnienia od
10 kwietnia 1978 r. do 15 października 1988 r. w W. (...)w B. na stanowisku ślusarza- spawacza, ponieważ w świadectwie wykonywania pracy
w takim charakterze nie powołano się na odpowiednią pozycję rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., zaś zakład pracy w piśmie z dnia 28 lipca 2014 r. poinformował, że na podstawie posiadanych akt osobowych nie można stwierdzić, czy ubezpieczony wykonywał w wymienionym wyżej okresie pracę w szczególnych warunkach. Podniósł też, że za pozostałe okresy zatrudnienia wnioskodawca nie przedłożył świadectw wykonywania pracy w takim charakterze.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący H. B., urodzony (...), w dniu (...) osiągnął 60 lat życia. Na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udokumentował 27 lat, 11 miesięcy i 6 dni okresów składkowych
i nieskładkowych oraz staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 1 roku 5 miesięcy
i 27 dni z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w K. od 26 lipca 1974 r. do 26 października 1974 r. i od 6 listopada 1976 r. do 31 stycznia 1978 r. na stanowisku spawacza elektrycznego i gazowego.

We wniosku z dnia 18 czerwca 2014 r. ubezpieczony wniósł o przyznanie mu prawa do emerytury.

Zaskarżoną decyzją z dnia 17 września 2014 r. (...) Oddział w T. odmówił H. B. przyznania prawa do tego świadczenia, ponieważ wnioskodawca nie udokumentował 15- letniego stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze.

Odwołujący nie jest członkiem OFE.

Sąd ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

Od 23 stycznia 1974 r. do 1 lipca 1974 r. odwołujący H. B. uczestniczył w kursie podstawowym spawania elektrycznego, zaś w dniu 7 marca 1985 r. ukończył podstawowy kurs spawania gazowego, co potwierdza Książka spawacza wydana przez Związek Zakładów (...) Oddział
w K. w dniu 1 lipca 1974 r.

dowód:

-

książka spawacza- k. 37,

Od 26 lipca 1974 r. do 31 stycznia 1978 r. odwołujący był zatrudniony
w Przedsiębiorstwie (...) w K.. Od
26 lipca 1974 r. do 26 października 1974 r. i od 6 listopada 1976 r. do 31 stycznia 1978 r. pracował w szczególnych warunkach w charakterze spawacza elektrycznego i gazowego.
W okresie zatrudnienia w tym Przedsiębiorstwie, od 28 października 1974 r. do
17 października 1976 r. odwołujący odbywał zasadniczą służbę wojskową. Po jej zakończeniu zgłosił swój powrót do pracy u tego samego pracodawcy w ustawowym 30- dniowym terminie. Od 6 listopada 1976 r. kontynuował zatrudnienie w Przedsiębiorstwie (...) w K. w pełnym wymiarze czasu pracy
w charakterze spawacza elektrycznego i gazowego.

dowód:

-

świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze z dnia 29.07.2014 r.- k. 14 cz. III akt ZUS,

-

książeczka wojskowa- k. 37,

Od 10 kwietnia 1978 r. do 15 października 1988 r. odwołujący pracował
w W. (...) w B. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku ślusarza- spawacza.

dowód:

-

świadectwo pracy z dnia 14.10.1988 r.- k. 35 akt osobowych,

-

umowa o pracę z dnia 10.04.1978 r.- k. 9 akt osobowych,

W. (...) w B. zajmowała się produkcją szklarni ogrodowych, tuneli cieplarnianych, bram ogrodzeniowych i ram do samochodów K.,
a także naprawą łańcuchów do koparek. W ramach tej Spółdzielni działały dwa warsztaty,
tj. warsztat tokarski i warsztat ślusarsko- spawalniczy. W warsztacie tokarskim toczno koła do samochodów ciężarowych i sworznie do łańcuchów koparek, a w warsztacie ślusarsko- spawalniczym wykonywano bramy ogrodzeniowe i ramiona do przyczep. W obu tych warsztatach pracowało około 50-60 osób, w tym spawacze i ślusarze. Spawaczy było około 10, a ślusarzy kilku. Ślusarze zajmowali się na co dzień malowaniem oraz wykonywaniem uchwytów i elektrod do elektrofiltrów, które następnie montowali w cementowni
w K.. Pomimo, iż odwołujący został zatrudniony na stanowisku ślusarza- spawacza,
w W. (...) w B. pracował w charakterze spawacza
i nie miał nic wspólnego ze ślusarstwem. W ciągu dnia stale i w pełnym wymiarze godzin spawał elektrycznie, a po uzyskaniu uprawnień do spawania gazowego, również gazowo. Odwołujący pracował w systemie dwuzmianowym, tj. w godzinach od 6:00 do 14:00 i od 14:00 do 22:00. Jego przełożonym był kierownik warsztatu. Na co dzień, podobnie jak inni spawacze, spawał ramy do samochodów ciężarowych typu K., konstrukcje stalowe do budowy kościołów i okna z metalu zakładane w kościołach. Spawacze przez cały dzień mieli zapewnioną pracę przy spawaniu. Dodatkowo, niektórzy wyjeżdżali w teren do spawania konstrukcji stalowych. Spawali też wykonywane w warsztacie elementy konstrukcji stalowych, które uprzednio docinali ślusarze. Potem, część spawaczy udawała się w teren, aby elementy te zamontować na miejscu. Odwołujący pracował jako spawacz w terenie między innymi w B., gdzie spawał konstrukcje przyszłych magazynów pasz. Sporadycznie odwołujący był kierowany do prac ślusarskich przy elektrodach. Mogło się to zdarzyć
2-3 razy w roku. Elektrody montowano na wysokości około 60 metrów nad ziemią. W tym celu, należało najpierw wejść do kanału elektrofiltru umieszczonego na takiej wysokości,
a następnie po wymontowaniu blachy, stare elektrody zastąpić nowymi. Parę razy odwołujący został też skierowany do montażu elektrod w cementowni. Prace w cementowni trwały około 2-3 lata. Na przestrzeni tych 2-3 lat odwołujący pracował w cementowni w sumie przez
2-3 dni. Poza tym, był tylko spawaczem. Do wynagrodzenia przysługiwał mu dodatek za pracę w szczególnych warunkach. Dodatku tego nie otrzymał jedynie w maju 1985 r., w maju i w czerwcu 1986 r., a także w maju 1988 r.

dowód:

-

karty zarobkowe- akta osobowe,

-

książka spawacza (str. 2-3, 16-17)- k. 37,

-

zeznania odwołującego H. B.- 00:16:28-00:28:38,

Od 19 października 1988 r. do 30 września 1989 r. odwołujący był zatrudniony
w Spółdzielni (...) w B. na stanowisku mechanika- spawacza, na którym przysługiwało mu wynagrodzenie w kwocie 480 zł na godzinę, 18% dodatku stażowego, dodatek za pracę w warunkach szkodliwych, dodatek za pracę na drugą zmianę
i premia regulaminowa.

dowód:

-

świadectwo pracy z dnia 29.09.1989 r.- k. 4 akt osobowych,

-

umowa o pracę z dnia 19.10.1988 r.- k. 6 akt osobowych,

Pomimo, że odwołujący został zatrudniony w Spółdzielni (...)
w B. na stanowisku mechanika- spawacza, faktycznie na co dzień wykonywał pracę spawacza. Pracował w warsztacie mechanicznym samochodów ciężarowych należących do Spółdzielni, która świadczyła usługi transportowe. Był to dość duży warsztat, zatrudniający kilkudziesięciu pracowników, w tym mechaników, elektryków i dwóch spawaczy. Jednym
z nich był odwołujący. Spółdzielnia miała na swoim stanie około 50 samochodów ciężarowych typu J.. W ramach warsztatu mechanicznego istniał warsztat spawalniczy
i oddzielnie warsztat, w którym zajmowano się naprawą samochodów. Oba warsztaty miały tego samego kierownika. W warsztacie spawalniczym zatrudniano dwóch spawaczy, w tym odwołującego. Odwołujący na co dzień zajmował się spawaniem skrzyni samochodowych
i łyżek do ładowarek kaparkowych. Części, które spawał, były przenoszone do warsztatu. Jeżeli jakiejś z nich nie dało się przenieść, do warsztatu wjeżdżał samochód ciężarowy
i dopiero wówczas odwołujący spawał blachy skrzyni albo podłogę tego samochodu.
W warsztacie były dwa stanowiska spawalnicze. Odwołujący pracował w systemie jednozmianowym, w godzinach od 7:00 do 15:00. W ciągu dnia stale i w pełnym wymiarze godzin zajmował się tylko spawaniem. Nie był kierowany do wykonywania żadnych innych prac. W tym okresie zatrudnienia przysługiwał mu dodatek za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia i posiłki regeneracyjne.

dowód:

-

prośba o przyjęcie do pracy w charakterze spawacza z dnia 17.10.1988 r.-
k. 2 akt osobowych,

-

świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia
19.10.1988 r.- k. 5 akt osobowych,

-

zeznania odwołującego H. B.- 00:04:06-00:16:02,

Od 10 października 1989 r. do 15 czerwca 1992 r. odwołujący pracował w pełnym wymiarze czasu pracy w Zakładzie Budownictwa (...) w B. na stanowisku pomocnika murarza. W ramach tego zatrudnienia, od 16 lipca 1991 r. do 31 grudnia 1991 r. świadczył pracę w K. na Słowacji. Na eksporcie, stale i w pełnym wymiarze godzin zajmował się tylko spawaniem. Na co dzień spawał elektrycznie konstrukcje stalowe, blachy
i podobne stalowe elementy. Pracował w Hucie w K. na wydziale walcowni blach kajnerowych. Spawał tam całe urządzenia służące do piaskowania albo młotkowania blach kajnerowych. Pomimo, iż w świadectwie pracy z okresu zatrudnienia w Zakładzie Budownictwa (...) w B. podano, że od 7 stycznia 1992 r. do 15 czerwca
1992 r. odwołujący korzystał z urlopu bezpłatnego, faktycznie od 24 lutego 1992 r. do
31 marca 1992 r. świadczył on pracę w K. na Słowacji przy remoncie pieca martenowskiego w Hucie. Zajmował się tam spawaniem elektrycznym i gazowym konstrukcji oraz wypalaniem pancerza pieca i czyszczeniem go wewnątrz. Polegało to na cięciu pieca palnikiem gazowym, żeby koparka mogła wybrać żużel z jego wnętrza. Pracę tę wykonywało sporo spawaczy zarówno z Polski, jak i ze Słowacji.

dowód:

-

świadectwo pracy z dnia 16.06.1992 r.- k. 54 cz. I akt ZUS,

-

książka spawacza (str. 16-17)- k. 37,

-

zeznania odwołującego H. B.- 00:36:20-00:40:32,

Od 27 września 1994 r. do 30 września 1995 r. odwołujący był zatrudniony
w (...) S.A. w W. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku plastikarza.

dowód:

-

świadectwo pracy z dnia 29.09.1995 r.- k. 52 cz. I akt ZUS,

Od 2 października 1995 r. do 28 marca 1997 r. i od 5 sierpnia 1997 r. do 31 maja
1998 r. odwołujący pracował w (...) Sp. z o.o. w Republice Czeskiej- od
2 października 1995 r. do 28 marca 1997 r. na stanowisku plastikarza, zaś od 5 sierpnia
1997 r. do 31 maja 1998 r. na stanowisku zaczyszczacza.

dowód:

-

świadectwa pracy z dnia: 02.01.1997 r., 28.03.1997 r. i 18.06.1998 r.- k. 55-57 cz. I akt ZUS,

Jako plastikarz odwołujący świadczył pracę w B. w zakładach (...) na wydziale „plastyckie moty”. Wydział ten zajmował się wytwarzaniem urządzeń, które służyły do odsiarczania elektrowni węglowych i rafinerii ropy, przodów
i tyłów do tramwajów oraz masek do jazdy ciągnikiem. W wydziale tym znajdowały się formy służące do wykonania rur z żywicy, waty szklanej i płótna wodnego. Rury te miały duży przekrój. Plastikarz wchodził do wnętrza rury i łączył poszczególne elementy klejem żywicznym od wewnątrz. Wytwarzanie rur z żywicy związane było z produkcją urządzeń laminatowych do odsiarczania elektrowni cieplnych. Wszystkie prace odwołujący wykonywał ręcznie. Najpierw musiał rozpuścić żywicę z urychliwaczem, demetylem i katalizatroem,
a następnie roztworem tym nasączyć watę szklaną. Potem, do formy dodawał płótno wodne,
a następnie kontrolował, czy pod formą nie wytworzyło się powietrze. Odwołujący był cały czas obecny przy formie, w której powstawał element urządzenia. Z żywicy odwołujący wykonywał też sprzęgła do elektrowni atomowej. Żywica była przywożona do zakładów
w beczkach o pojemności 200 litrów. W charakterze plastikarza odwołujący pracował przez
8 godzin dziennie, a zdarzało się, że i dłużej, nawet do 12 godzin. Czesi, którzy z nim pracowali, otrzymywali dodatek za pracę w warunkach szkodliwych. Pracownicy poszczególnych wydziałów tych zakładów wykonywali pracę w szczególnych warunkach. Jako zaczyszczacz odwołujący pracował na odlewni. Tam zajmował się czyszczeniem odlewów, tj. cięciem, obcinaniem i spawaniem. Praca na stanowisku zaczyszczacza związana była bowiem z czyszczeniem odlewów przy pomocy spawania i cięcia.

dowód:

-

zeznania odwołującego H. B.- 00:44:04-01:06:52,

Od 7 czerwca 1996 r. do 26 czerwca 1996 r., od 12 marca 1997 r. do 15 marca 1997 r., od 2 kwietnia 1997 r. do 4 sierpnia 1997 r., od 31 grudnia 1997 r. do 14 stycznia 1998 r. i od 22 maja 1998 r. do 31 grudnia 1998 r. odwołujący był niezdolny do pracy i pobierał z tego tytułu wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy oraz zasiłki.

dowód:

-

zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 07.01.2008 r.
(druk Rp-7)- k. 139 cz. I akt ZUS,

-

notatka w sprawie przebiegu zatrudnienia- k. 143 cz. I akt ZUS,

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów oraz zeznania odwołującego.

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości, zaś ich treść i forma nie były kwestionowane przez strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich, jakie należałoby uwzględnić z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom słuchanego w charakterze strony H. B., który wskazał na okoliczności istotne z punktu widzenia rozstrzygnięcia, dotyczące rodzaju wykonywanych przez siebie czynności i warunków pracy w spornych okresach zatrudnienia. Zeznania te zasługiwały na walor pełnej wiarygodności, gdyż były rzeczowe, wewnętrznie spójne i logiczne, a przy tym przekonujące w świetle zasad logiki
i doświadczenia życiowego. Korespondowały też z treścią zgromadzonych w sprawie dokumentów, które posłużyły Sądowi do ustalenia stanu faktycznego.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2013 poz. 1440 ze zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: 1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat- dla kobiet i 65 lat- dla mężczyzn oraz 2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

Wymagany w art. 184 ust. 1 pkt 2 okres składkowy i nieskładkowy przewiduje
art. 27 powołanej ustawy, w świetle którego wynosi on co najmniej 20 lat dla kobiet
i 25 lat dla mężczyzn.

Przepis art. 32 ustawy statuuje natomiast, iż ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust. 1. Zgodnie z dyspozycją tego przepisu- za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz
o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia.

Stosownie do treści art. 32 ust. 4 ustawy, wiek emerytalny, o którym mowa
w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych. Mowa tu o rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Jak wynika z § 1 wskazanego rozporządzenia, stosuje się je do pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, wymienione w § 4-15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia.

W myśl § 2 ust. 1, okresami uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu uważa się okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy (ust. 2).

Zgodnie zaś z § 4 ust. 1, prawo do emerytury nabywa pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A rozporządzenia, jeżeli osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz legitymuje się wymaganym okresem zatrudnienia, w tym co najmniej okresem 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący osiągnął wiek 60 lat, posiadał na dzień 1 stycznia 1999 r. wymagany 25- letni okres ubezpieczenia i nie jest członkiem OFE.

Rozstrzygnąć natomiast należało, czy wnioskodawca legitymuje się co najmniej
15- letnim stażem pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, co uprawniałoby go do tzw. wcześniejszej emerytury.

Przed organem rentowym odwołujący wykazał na dzień 1 stycznia 1999 r. staż pracy w takim charakterze w wymiarze 1 roku, 5 miesięcy i 27 dni, a zatem do udowodnienia 15- letniego okresu pracy zabrakło mu 13 lat, 6 miesięcy i 3 dni.

Okolicznością bezsporną w sprawie było, że od 26 lipca 1974 r. do 26 października 1974 r. i od 6 listopada 1976 r. do 31 stycznia 1978 r., tj. przez okres 1 roku, 5 miesięcy
i 27 dni, ubezpieczony pracował w Przedsiębiorstwie (...)w K. na stanowisku spawacza (elektrycznego i gazowego) i okres ten został uznany przez organ rentowy za pracę w szczególnych warunkach.

Z okresu zatrudnienia w tym przedsiębiorstwie (...) bezzasadnie wyłączył jednak okres odbywania przez wnioskodawcę zasadniczej służby wojskowej od 28 października 1974 r. do 17 października 1976 r. To, że w tym czasie odwołujący służbę taką pełnił potwierdza przedłożona przez niego do akt sprawy książeczka wojskowa. Jednocześnie wiadomo, że przed rozpoczęciem służby wojskowej ubezpieczony pracował w szczególnych warunkach, a po jej zakończeniu w ustawowym 30- dniowym terminie zgłosił swój powrót do pracy u tego samego pracodawcy i począwszy od 6 listopada 1976 r. nadal pozostawał
w zatrudnieniu w Przedsiębiorstwie (...)
w K. na stanowisku spawacza.

Skoro tak, okres od 28 października 1974 r. do 17 października 1976 r. (1 rok,
11 miesięcy i 19 dni) należało doliczyć mu do wykazanego przed organem rentowym stażu pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 1 roku, 5 miesięcy i 27 dni.

Zgodnie bowiem z ugruntowanym stanowiskiem judykatury, okres zasadniczej służby wojskowej odbytej w czasie trwania stosunku pracy w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze zalicza się do stażu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym (art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z FUS), jeżeli pracownik w ustawowym terminie zgłosił swój powrót do tego zatrudnienia. Okres służby wojskowej dla żołnierza zatrudnionego przed powołaniem do czynnej służby wojskowej w warunkach szczególnych, który po zakończeniu tej służby podjął zatrudnienie w tych samych warunkach, jest nie tylko okresem służby w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, ale także okresem pracy
w szczególnych warunkach w rozumieniu § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych charakterze (por. np. wyroki SN: z dnia 6 kwietnia 2006 r., III UK 5/06, OSNP 2007/7-8/108; z dnia 9 marca 2010 r., I UK 333/09, LEX nr 585739, Legalis nr 325817 i z dnia 24 maja 2012 r., II UK 265/11, LEX nr 1227192, Legalis nr 536747).

W tym miejscu wskazać również trzeba na uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2013 r., II UZP 6/13 (LEX nr 1385939), zgodnie z którą czas zasadniczej służby wojskowej odbytej w okresie obowiązywania art. 108 ust. 1 ustawy
z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 44, poz. 220, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1974 r.) zalicza się- na warunkach wynikających z tego przepisu- do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym (art. 184 w związku
z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych).

Stosownie do treści obowiązującego od 29 listopada 1967 r. (data wejścia w życie) do 1 stycznia 1975 r. art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. z 1967 r. Nr 44, poz. 220), okres odbytej zasadniczej lub okresowej służby wojskowej zalicza się do okresu zatrudnienia, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem, pracownikom, którzy po odbyciu tej służby podjęli zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym byli zatrudnieni przed powołaniem do służby, albo w tej samej gałęzi pracy. Warunkiem zaliczenia okresu odbytej służby wojskowej do okresu zatrudnienia, jak stanowił ust. 3 tego artykułu, było zachowanie terminów, o których mowa w art. 106 ust. 1 lub art. 107 ust. 1.
W myśl przepisu art. 106 ust. 1 tej ustawy, zakład pracy, który zatrudniał pracownika w dniu powołania do zasadniczej lub okresowej służby wojskowej, był obowiązany zatrudnić go na poprzednio zajmowanym stanowisku lub stanowisku równorzędnym pod względem rodzaju pracy oraz nie niżej opłacanym, jeżeli najpóźniej w ciągu trzydziestu dni od dnia zwolnienia
z tej służby pracownik zgłosił swój powrót do zakładu pracy w celu podjęcia zatrudnienia. Niezachowanie tego terminu powodowało rozwiązanie stosunku pracy z mocy prawa, chyba że nastąpiło z przyczyn niezależnych od pracownika. Z dniem 1 stycznia 1975 r. przepis ten uległ modyfikacji i przewidywał, że niezachowanie wskazanego wyżej terminu powodowało wygaśnięcie stosunku pracy, chyba, że niezachowanie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od pracownika. Z dniem 1 maja 1975 r. zmianie uległo też brzmienie
art. 108 ust. 1, który od tego czasu przewidywał, że czas odbywania zasadniczej lub okresowej służby wojskowej wlicza się pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem, jeżeli po odbyciu tej służby podjął on zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby. Oba te przepisy (art. 108 ust. 1 i art. 106 ust. 1 ustawy) obowiązywały do dnia
5 sierpnia 1979 r.- a zatem w okresie, kiedy odwołujący odbywał zasadniczą służbę wojskową.

Powołana wyżej uchwała i jej motywy znajdują więc zastosowanie w niniejszej sprawie.

W stażu pracy w szczególnych warunkach ZUS nie uwzględnił odwołującemu okresu zatrudnienia od 19 października 1988 r. do 30 września 1989 r. w Spółdzielni (...) w B., ponieważ w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 28 grudnia 1999 r. nie wymieniono jego stanowiska pracy i nie powołano się na zarządzenie resortowe, w załączonej do odwołania kserokopii tego świadectwa nie podano daty końcowej zatrudnienia, a w świadectwa pracy z dnia 29 sierpnia 1989 r. wymieniono stanowisko mechanika- spawacza, jak również okresu zatrudnienia od
10 kwietnia 1978 r. do 15 października 1988 r. w W. (...) w B. na stanowisku ślusarza- spawacza, ponieważ w świadectwie wykonywania pracy
w takim charakterze nie powołano się na odpowiednią pozycję rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., a zakład pracy w piśmie z dnia 28 lipca 2014 r. poinformował, że na podstawie posiadanych akt osobowych nie można stwierdzić, czy ubezpieczony wykonywał w wymienionym wyżej okresie pracę w szczególnych warunkach. Zakład podkreślił też, że za pozostałe okresy zatrudnienia odwołujący nie przedłożył świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

W orzecznictwie podkreśla się, że świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie są dokumentami urzędowymi w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 k.p.c., gdyż podmiot wydający takie świadectwo nie jest organem państwowym ani organem wykonującym zadania z zakresu administracji państwowej. Tylko dokumenty wystawione przez te organy stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Natomiast omawiane świadectwa traktuje się w postępowaniu sądowym jako dokumenty prywatne
w rozumieniu art. 245 k.p.c., które stanowią dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokument taki podlega kontroli zarówno co do prawdziwości wskazanych w nim faktów, jak i co do prawidłowości wskazanej w nim podstawy prawnej. Sąd może więc prowadzić postępowanie dowodowe zmierzające do ustalenia, czy świadczona przez stronę praca była wykonywana w warunkach wymaganych przepisami rozporządzenia i czy ubezpieczony zajmował któreś ze stanowisk pracy wymienionych w załącznikach nr 1 lub 2 do rozporządzenia z dnia 7 lutego1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (por. wyrok SA w Białymstoku z dnia 24 września 2008 r.,
III AUa 795/08, OSAB 2008/4/60-68; wyrok SA w Katowicach z dnia 4 listopada 2008 r.,
III AUa 3113/08, LEX nr 552003; wyrok SA we Wrocławiu z dnia 14 lutego 2012 r.,
III AUa 1717/11, LEX nr 1129731).

Brak świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie przekreśla możliwości ustalania, że ubezpieczony pracę w takim charakterze rzeczywiście wykonywał. W szczególności wnioskodawca może wykazywać innymi środkami dowodowymi, że jego praca świadczona była w warunkach szczególnych. W postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych stosuje się bowiem te same reguły dowodzenia, jak w zwykłym procesie cywilnym. Zastosowanie mają zatem art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. Świadectwo pracy
w warunkach szczególnych wydane pracownikowi przez pracodawcę stanowi tylko domniemanie, iż okres pracy w nim podany jest okresem pracy w warunkach szczególnych,
o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z FUS. W sytuacji zatem, kiedy brak wymaganego świadectwa wystawionego przez pracodawcę, sąd może prowadzić postępowanie dowodowe zmierzające do ustalenia, czy praca wykonywana przez stronę, była realizowana w warunkach wymaganych przepisami rozporządzenia i czy ubezpieczony zajmował któreś ze stanowisk pracy wymienionych
w załącznikach do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43).

Poza tym, dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie)
i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 7 lutego 1983 r. (por. wyroki SN: z dnia 14 września 2007 r., III UK 27/07, OSNP 2008/21-22/325; z dnia 19 września 2007 r., III UK 38/07, OSNP 2008/21-22/329; z dnia 6 grudnia 2007 r., III UK 66/07, LEX nr 483283; z dnia 22 stycznia 2008 r., I UK 210/07, OSNP 2009/5-6/75; z dnia 24 marca 2009 r., I PK 194/08, LEX nr 528152;
z dnia 1 czerwca 2010 r., II UK 21/10, LEX nr 619638; z dnia 19 maja 2011 r.,
III UK 174/10, LEX nr 901652 i z dnia 8 czerwca 2011 r., I UK 393/10, LEX nr 950426).

Jeżeli chodzi o okres zatrudnienia ubezpieczonego od 19 października 1988 r. do
30 września 1989 r. w Spółdzielni (...) w B., istotnie w świadectwie wykonywania pracy zaliczanej do pierwszej kategorii zatrudnienia z dnia 28 grudnia 1999 r. pracodawca nie wymienił zajmowanego przez niego stanowiska i nie powołał się na zarządzenie resortowe. W dokumencie tym jednak (k. 65 cz. I akt ZUS) wyraźnie oznaczył okres zatrudnienia odwołującego w Spółdzielni od 19 października 1988 r. do 30 września 1989 r. Do odwołania ubezpieczony dołączył natomiast kserokopię świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 19 października 1988 r. potwierdzającego jego zatrudnienie w Spółdzielni (...) w B. od 19 października 1988 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym i gazowym na stanowisku spawacza elektrycznego i gazowego, wymienionym w Dziale XIV, pod
poz. 12 pkt 1 i 2 wykazu stanowiącego załącznik do uchwały Zarządu Głównego
CZSR z dnia 25 lipca 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach
w zakładach pracy w spółdzielczości rolniczej, z adnotacją: charakter pracy ściśle określony według wykazu, działu i pozycji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 10983 r.,
Dz. U. Nr 8, poz. 43.

W aktach osobowych znajduje się również świadectwo pracy z dnia 29 września
1989 r. (k. 4 akt osobowych) i umowa o pracę z dnia 19 października 1988 r.
(k. 6 akt osobowych), w treści których wskazano, że ubezpieczonemu na stanowisku mechanika- spawacza w tym okresie zatrudnienia przysługiwał (przysługiwać będzie) dodatek za pracę w warunkach szkodliwych.

Świadectwo pracy z dnia 29 września 1989 r. zalega również w aktach rentowych
(k. 62 cz. I akt ZUS).

Słuchany w charakterze strony H. B. potwierdził, że w Spółdzielni (...) w B., pomimo nazwy stanowiska pracy mechanika- spawacza, pracował wyłącznie jako spawacz, zajmując się na co dzień spawaniem skrzyni samochodowych i łyżek do ładowarek koparkowych. Pracę tę wykonywał w warsztacie spawalniczym, gdzie znajdowały się dwa stanowiska spawalnicze. Odwołujący zeznał, że pracował w systemie jednozmianowym od godziny 7:00 do godziny 15:00 i w ciągu dnia poza spawaniem nie wykonywał żadnych innych czynności. W tym okresie zatrudnienia przysługiwał mu dodatek za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia i posiłki regeneracyjne.

O przyjęcie do pracy w Spółdzielni (...) w B. w charakterze spawacza wnioskował sam odwołujący w piśmie z dnia 17 października 1988 r.
(k. 2 akt osobowych). To, że posiadał on odpowiednie uprawnienia do wykonywania tej pracy wynika z wpisów w Książce spawacza. Książka ta wydana została przez Związek Zakładów (...) Oddział w K. w dniu 1 lipca
1974 r. Na stronach 2-3 odnotowano, że od 23 stycznia 1974 r. do 1 lipca 1974 r. ubezpieczony uczestniczył w kursie podstawowym spawania elektrycznego, zaś w dniu
7 marca 1985 r. ukończył podstawowy kurs spawania gazowego.

Mając więc na uwadze, że dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy, Sąd uznał w oparciu o zeznania ubezpieczonego, potwierdzone treścią wymienionych wyżej dokumentów, że od 19 października 1988 r. do 30 września
1989 r., tj. przez 11 miesięcy i 11 dni, w/w świadczył pracę w szczególnych warunkach
w charakterze spawacza.

Praca spawacza wymieniona została w Dziale XIV, zatytułowanym: „Prace różne”,
w punkcie 12 (prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym) wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Pracę spawacza odwołujący wykonywał również w W. (...) w B.. Z treści świadectwa pracy z dnia 14 października 1988 r.
(k. 35 akt osobowych) i umowy o pracę z dnia 10 kwietnia 1978 r. (k. 9 akt osobowych) wynika, że od 10 kwietnia 1978 r. do 15 października 1988 r. odwołujący pozostawał
w zatrudnieniu w wymienionej wyżej Spółdzielni w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku ślusarza- spawacza.

Istotnie, w aktach organu rentowego (k. 66 cz. I akt ZUS) znajduje się świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z tego okresu zatrudnienia potwierdzające, że w tym czasie wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze godzin jako ślusarz- spawacz elektryczny i gazowy, która to praca wymieniona została w wykazie A, Dziale XIV, pod poz. 12 i 17 pkt 12 i 17 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do uchwały nr 80 zarządu Centralnego Związku (...) z dnia 30 czerwca 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w jednostkach organizacyjnych spółdzielczości pracy.

Z zeznań odwołującego wynika jednak, że pomimo, iż został zatrudniony na stanowisku ślusarza- spawacza, faktycznie pracował jako spawacz. W ciągu dnia spawał elektrycznie, a po uzyskaniu uprawnień do spawania gazowego, również gazowo. Spawał ramy do samochodów ciężarowych typu Kamaz, konstrukcje stalowe do budowy kościołów
i okna z metalu zakładane w kościołach. Zdarzało się, że spawaniem konstrukcji stalowych zajmował się również w terenie. Czynności spawalnicze wnioskodawca wykonywał stale
i w pełnym wymiarze godzin za wyjątkiem 2-3 dni w roku, kiedy kierowany był do prac ślusarskich przy elektrodach montowanych na wysokości około 60 metrów nad ziemią oraz
2-3 dni, kiedy pracował przy montażu elektrod w cementowni.

To, że w okresie zatrudnienia w W. (...) w B. wnioskodawca był faktycznie spawaczem potwierdza wpis dokonany w Książce spawacza.
W Książce tej na stronach 16-17, w części dotyczącej przebiegu pracy spawalniczej, wyraźnie podano, że od 10 kwietnia 1978 r. do 15 października 1988 r. w W.U.S.P. B.wnioskodawca zajmował się spawaniem elektrycznym i gazowym, a spawał konstrukcje.
W oparciu o treść znajdujących się w aktach osobowych kart zarobkowych można zaś stwierdzić, że na przestrzeni lat 1978-1988 pracodawca wypłacał ubezpieczonemu dodatek za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia, za wyjątkiem jedynie maja 1985 r., maja
i czerwca 1986 r. oraz maja 1988 r.

Po wyłączeniu z okresu zatrudnienia od 10 kwietnia 1978 r. do 15 października
1988 r. (10 lat, 6 miesięcy i 5 dni) w W. (...) w B. okresu czterech miesięcy, za które pracodawca nie wypłacił wnioskodawcy dodatku za pracę w szczególnych warunkach oraz około 35 dni, kiedy ubezpieczony zajmował się innymi niż spawanie pracami, pozostaje okres 10 lat i 1 miesiąca, kiedy- jak wynika z przeprowadzonych w sprawie dowodów- H. B. stale i w pełnym wymiarze godzin pracował jako spawacz elektryczny i gazowy, tj. świadczył pracę w szczególnych warunkach.

Wymienione wyżej okresy zatrudnienia od 10 kwietnia 1978 r. do 15 października 1988 r. w W. (...) w B. (10 lat i 1 miesiąc), od
19 października 1988 r. do 30 września 1989 r. w Spółdzielni (...)
w B. (11 miesięcy i 11 dni) oraz okres zasadniczej służby wojskowej (1 rok, 11 miesięcy i 19 dni), po doliczeniu ich do wykazanego przed organem rentowym stażu pracy
w szczególnych warunkach w wymiarze 1 roku, 5 miesięcy i 27 dni, nie dają jeszcze wnioskodawcy 15 lat pracy w takim charakterze.

W Książce spawacza na stronach 16-17 potwierdzono jednak odwołującemu jeszcze jeden okres zatrudnienia przy spawaniu elektrycznym konstrukcji stalowych, blach, itp.,
tj. okres od 16 lipca 1991 r. do 31 grudnia 1991 r. W tym czasie, jak wskazał odwołujący
w swoich zeznaniach, w ramach zatrudnienia w Zakładzie Budownictwa (...)
w B., świadczył pracę na eksporcie w K. na Słowacji, gdzie stale i w pełnym wymiarze godzin zajmował się tylko i wyłącznie spawaniem.

W Książce spawacza potwierdzono odwołującemu ponadto okres spawania elektrycznego i gazowego konstrukcji od 24 lutego 1992 r. do 31 marca 1992 r. W zeznaniach swoich ubezpieczony podniósł zaś, że w 1992 r. na ponad miesiąc skierowano go do pracy
w K. przy remoncie pieca martenowskiego w hucie, gdzie zajmował się wypalaniem pancerza pieca i czyszczeniem go wewnątrz, z tym, że jego rola sprowadzała się do cięcia pieca palnikiem gazowym, ponieważ żużel z pieca wybierała koparka. Uwzględniając te zeznania i wpis w książce spawacza Sąd przyjął, że w okresie od 24 lutego 1992 r. do
31 marca 1992 r. wnioskodawca zajmował się spawaniem elektrycznym i gazowym konstrukcji oraz cięciem palnikiem gazowym wnętrza pieca.

Skoro tak, również te okresy (odpowiednio: 5 miesięcy i 15 dni oraz 1 miesiąca
i 5 dni) należało uznać za pracę w szczególnych warunkach, gdyż wymienione zostały
w Dziale XIV, zatytułowanym: „Prace różne”, w punkcie 12 (prace przy spawaniu
i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym) wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.

Doliczenie tych okresów do wykazanego już stażu pracy w szczególnych warunkach daje wnioskodawcy 15 lat pracy w takim charakterze.

Niezależnie od tego podnieść należy, że pracę w szczególnych warunkach odwołujący wykonywał również zajmując stanowisko plastikarza. Taką pracę świadczył w okresie zatrudnienia w (...) S.A. w W. od 27 września 1994 r. do
30 września 1995 r., co wynika z treści świadectwa pracy z dnia 29 września 1995 r.
(k. 52 cz. I akt ZUS) oraz w Republice Czeskiej w ramach zatrudnienia w (...)
Sp. z o.o. w W. od 2 października 1995 r. do 28 marca 1997 r. i od 5 sierpnia 1997 r. do 31 maja 1998 r., co potwierdzają świadectwa pracy z dnia: 2 stycznia 1997 r. i 28 marca 1997 r. (k. 55-56 cz. I akt ZUS).

Prace tę zakwalifikować należało według Działu IV, zatytułowanego: „W chemii”,
pkt 17, tj. przetwórstwo żywic i tworzyw sztucznych oraz produkcja surowców, półproduktów i środków pomocniczych stosowanych do ich produkcji i przetwórstwa, a także pkt 39, tj. prace wewnątrz cystern, kotłów, zbiorników, aparatów i kanałów technologicznych) wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 7 lutego 1983 r.

W uznanym przez Sąd za pracę w szczególnych warunkach okresie, od 7 czerwca 1996 r. do 26 czerwca 1996 r., od 12 marca 1997 r. do 15 marca 1997 r., od 2 kwietnia 1997 r. do 4 sierpnia 1997 r., od 31 grudnia 1997 r. do 14 stycznia 1998 r. i od 22 maja 1998 r. do
28 marca 1997 r. odwołujący był niezdolny do pracy i pobierał z tego tytułu stosowne świadczenia. Okresy te, zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem, podlegają wliczają do okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (por. uchwała
SN z dnia 27.11.2003 r., III UZP 10/03, OSNP 2004/5/87; wyroki SN: z dnia 05.05.2005 r.,
II UK 219/04, OSNP 2005/22/361 i II UK 215/04, OSNP 2005/22/360 oraz z dnia
07.02.2006 r., I UK 154/05, LEX nr 272581, z dnia 23.04.2010 r., II UK 313/09,
OSNP 2011/19-20/260 i z dnia 13.07.2011 r., I UK 12/11, LEX nr 989126; wyrok SA
w Krakowie z dnia 16.05.2013 r., III AUa 1239/12, LEX nr 1316202).

Na stanowisku oczyszczacza, jakie ubezpieczony zajmował w okresie zatrudnienia
w (...) Sp. z o.o. w Republice Czeskiej od 5 sierpnia 1997 r. do 31 maja 1998 r. (świadectwo pracy z dnia 18 czerwca 1998 r.- k. 57 cz. I akt ZUS), w/w wykonywał różne czynności. Jak bowiem podał w swoich zeznaniach, w tym czasie pracował na odlewni, gdzie zajmował się czyszczeniem odlewów, tj. cięciem, obcinaniem i spawaniem. Skoro tak, pracy spawacza, wymienionej w wykazie A, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze godzin.

Uwzględniając powyższe, na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu H. B. prawo do emerytury od 18 czerwca 2014 r.,
tj. od daty wniosku.