Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa M. M. (1)

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zadośćuczynienie, o odszkodowanie, o rentę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

z dnia 26 maja 2015 roku, sygn. akt I C 14/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie I. podpunkt 2. sentencji w ten sposób, że zasądzoną od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda M. M. (1) kwotę 3.136 złotych obniża do kwoty 1.372 (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt dwa) złotych, płatnej z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2012 roku;

2.  oddala powództwo i apelację w pozostałej części;

3.  znosi wzajemnie między stronami koszty procesu za instancję odwoławczą.

SSO Jarosław Gołębiowski

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki SSO Paweł Hochman

Sygn. akt II Ca 736/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 26 maja 2015 r. w sprawie I C 14/15 Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim po rozpoznaniu sprawy z powództwa M. M. (1) przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S. o zadośćuczynienie, o odszkodowanie, o rentę

I. zasądził od pozwanego na rzecz powoda:

1/ kwotę 21.000,00 złotych tytułem dalszego zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty;

2/. kwotę 3.136,00,00 złotych tytułem odszkodowania za poniesione koszty opieki wraz z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 2.496,00 złotych od dnia 01 sierpnia 2012r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 640.00 złotych od dnia 14 maja 2014r oku do dnia zapłaty;

3/. kwotę 139,99 złotych tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01 sierpnia 2012r. do dnia zapłaty;

4/. kwotę 3.292,56 złotych odszkodowania tytułem zwrotu utraconych dochodów wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19 listopada 2013 roku do dnia zapłaty;

II. oddalił powództwo w pozostałym zakresie;

III. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.335,36 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV. nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim:

1/. od powoda kwotę 34.00 złotych tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej oraz zwrotu wydatków poniesionych w sprawie od oddalonej części powództwa;

2/. od (...) S.A. z siedzibą w S. kwotę 801,00 tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej oraz zwrotu wydatków poniesionych w sprawie od uwzględnionej części powództwa;

V. nakazuje zwrócić powodowi M. M. (1) ze Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w T. kwotę 8.33 złotych tytułem zwrotu nadpłaconej zaliczki.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

W dniu (...). na rondzie (...) w T., W. M. nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu przy wjeździe na rondo, w wyniku czego uderzył w bok prawidłowo jadącego skuterem M. M. (1), na skutek którego u powoda doszło do powstania obrażeń ciała.

Po zdarzeniu powód M. M. (1) został przewieziony do (...) Centrum (...) w T.., gdzie do 08.05.2015r. przebywał na Oddziale (...)z rozpoznaniem wieloodłamowego złamania obojczyka prawego.

Wobec powoda M. M. (1) zastosowano leczenie operacyjne - repozycja i zespolenie złamania przy użyciu drutu Kirschnera oraz zastosowano unieruchomienie w gipsie Desoulta przez okres 6 tygodni.

Po opuszczeniu szpitala, powód M. M. (1) kontynuował leczenie w (...). Zrost kostny stwierdzono w listopadzie 2012r., a zespalający drut został usunięty w dniu 14.02.2013r. Leczenie powoda M. M. (1) zostało zakończone 28.02.2013r.

Obecnie, powód M. M. (1) skarży się na bóle obojczyka prawego (głównie przy leżeniu na tym boku ciała) oraz ograniczenia ruchomości barku prawego.

W wyniku doznanych obrażeń, u powoda M. M. (1) wystąpił trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 10 %, określony na podstawie Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18.12.2002r. pozycja 100 przy Wysokość stwierdzonego trwałego uszczerbku wynika ze stwierdzonych zniekształceń i ograniczeń ruchu, wynikających ze złamania obojczyka prawego i deformacji kostnej trzonu obojczyka.

Silne dolegliwości bólowe związane z przebytym wypadkiem, wymagające przyjmowania stałego leków p/ bólowych trwały 2 tygodnie. Dolegliwości bólowe o zmniejszającym się nasileniu i częstości występowania utrzymywały się do 8 tygodni.

Leczenia powoda dotyczące złamania obojczyka prawego zostało zakończone 28.02.2012r. W wyniku leczenia uzyskano zrost kostny obojczyka z przemieszczeniem odłamów, skutkiem przebytego złamania oraz prowadzonego leczenia jest ograniczenie ruchomości. W trakcie prowadzonego leczenia nie stosowano rehabilitacji. Powód M. M. (1) ćwiczył sam.

Stan statyczno- dynamiczny obręczy barkowej i kończyny górnej prawej nie dyskwalifikuje powoda do wykonywania pracy zawodowej z tym zawodu elektryka.

Ze względu na unieruchomienie gipsowe typu Desolulta, powód M. M. (1) przez okres 6 tygodni wymagał pomocy w zakresie przygotowywania i spożywania posiłków, utrzymania higieny, ubierania, rozbierania się. Dzienny czas pomocy w tym okresie wynosił 6 godzin.

Po zdjęciu gipsu i rozpoczęciu usprawniania, powód M. M. (1) wymagał pomocy przez okres 3 tygodni, w wymiarze 2 godzin dziennie.

Przed wypadkiem, powód M. M. (1) był zatrudniony w PPUH (...) w T. na podstawie umowy zawartej na czas określony, na stanowisku elektroenergetyka, w wymiarze 1/5 etatu.

Umowa o pracę, została rozwiązana przez pracodawcę z dniem 02.11.2014r. w trybie art. 53 §1 pkt 1 k.p.

W 2011 r. powód M. M. (1) z tytułu zatrudnienia otrzymał wynagrodzenie netto w łącznej wysokości 4.170,37 zł, a w 2012r. w okresie od stycznia do czerwca 2012r. w kwocie 1.858,00 zł.

Powyższe ustalenia faktyczne, Sąd poczynił w oparciu o dokumenty załączone do akt niniejszej sprawy jak i do akt szkodowych wraz ze znajdującą się tam dokumentacją medyczną, opinię biegłego ortopedy traumatologa, zeznania świadka I. M. i P. R. jak i też zeznania powoda M. M. (1), które uznał za wiarygodne.

Dokonując oceny zgromadzonego tak materiału dowodowego Sąd uznał, iż brak jest podstaw, aby odmówić waloru wiarygodności opinii, sporządzonej w niniejszej sprawie przez biegłego ortopedę traumatologa. Zdaniem Sądu, powyższa opinia została sporządzona w oparciu o dokumentację medyczną i badanie osobowe powoda, bazuje na wiedzy i doświadczeniu biegłego w zakresie jego specjalności. Ponadto, opinia ta jako odnosząca się do wszystkich kwestii zawartych w tezie dowodowej jest wyczerpująca i zawiera fachowe uzasadnienie wniosków końcowych w niej zawartych. Dlatego też stała się podstawą poczynienia ustaleń faktycznych przez Sąd.

Sad Rejonowy zważył, iż:

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w S. (obecnie (...) S.A. z siedzibą w S.) wypłacając na rzecz powoda M. M. (1) kwotę 4.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, kwotę 1.571,65 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich i kwotę 3.65 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów do placówek medycznych, przyjął na siebie odpowiedzialność za skutki wypadku, któremu uległ powód. Odpowiedzialność ta nie budzi wątpliwości i nie była przez żądną ze stron kwestionowana.

Ustawową przesłanką odpowiedzialności pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. (poprzednio (...) S.A. z siedzibą w S.), jest przepis art. 822 k.c. stanowiący, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zostaje zawarta umowa ubezpieczenia.

Przepis art. 444 § 1 k.c. stanowi, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Podkreślić należy, iż zadośćuczynienie określone w art. 445 k.c. ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Ne może ono stanowić zapłaty sumy symbolicznej, czy też określonej sztywnymi regułami tak jak w ustawie wypadkowej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Zadośćuczynienie winno uwzględniać doznaną krzywdę poszkodowanego, na którą składają się cierpienia fizyczne w postaci bólu i innych dolegliwości oraz cierpienia psychiczne polegające na ujemnych przeżyciach przeżywanych bądź w związku z cierpieniami fizycznymi, bądź w związku z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju, zwłaszcza trwałymi lub nieodwracalnymi.

Określając wysokość zadośćuczynienia, Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych (pobyt w szpitalu, bolesność zabiegów, dokonywane operacje, leczenie sanatoryjne itp.), trwałość skutków czynu niedozwolonego (kalectwo, oszpecenie, bezradność życiową, poczucie nieprzydatności), prognozy na przyszłość (polepszenie lub pogorszenie stanu zdrowia), wiek poszkodowanego (zwykle większą krzywdą jest kalectwo dla osoby młodszej), niemożność wykonywania ulubionego zawodu, uprawiania sportów, pracy twórczej, artystycznej, zawarcia związku małżeńskiego, posiadania dzieci, utratę kontaktów towarzyskich, możliwości atrakcyjnych wyjazdów, wycieczek, chodzenia do teatru, kina, na plażę itp., a także przyczynienie się poszkodowanego do powstania lub zwiększenia szkody (art. 362 k.c).

W celu określenia wysokości zadośćuczynienia należnego powodowi M. M. (1), Sąd uwzględnił wszystkie okoliczności mające wpływ na doznane przez powoda krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych oraz trwałość skutków czynu niedozwolonego.

Z analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż silne dolegliwości bólowe związane z przebytym wypadkiem, wymagające przyjmowania stałego leków p/ bólowych występowały u powoda przez okres 2 tygodni. Dolegliwości bólowe o zmniejszającym się nasileniu i częstości występowania utrzymywały się natomiast do 8 tygodni.

Wysokość stwierdzonego u powoda M. M. (1) łącznie 10% trwałego uszczerbku na zdrowiu wynika z wynika ze stwierdzonych zniekształceń i ograniczeń ruchu, wynikających ze złamania obojczyka prawego i deformacji kostnej trzonu obojczyka.

Podkreślić należy, iż zadośćuczynienie określone w art. 445 k.c. ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość.

Z powyższych względów, uwzględniając ustalony przez biegłego ortopedę traumatologa u powoda M. M. (1) trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 10% jak i dotychczas wypłaconą już powodowi kwotę zadośćuczynienia w wysokości 4.000,00 zł, Sąd zasądził na jego rzecz dodatkowo kwotę 21.000,00 zł tytułem należnego dalszego zadośćuczynienia .

O odsetkach ustawowych Sąd orzekł na podstawie art. 482 k.c, zasądzając je od dnia 01 sierpnia 2012 roku, tj. zgodnie ze zgłoszonym w tym zakresie żądaniem.

Wysokość odszkodowania z tytułu kosztów opieki, Sąd ustalił w oparciu o opinię biegłego ortopedy traumatologa, zgodnie z którą powód M. M. (1):

- przez okres 6 tygodni tj. ze względu na unieruchomienie gipsowe typu Desolulta, wymagał pomocy osób trzecich w wymiarze po 6 godziny/ dziennie,

- przez kolejne 3 tygodnie w wymiarze po 2 godziny/ dziennie.

Powód wnosił o zasądzenie za 1 godzinę opieki kwot wynikających z ustalonych kosztów usług opiekuńczych za 1 roboczogodzinę, obowiązujących na terenie T. (k. 25). Zatem:

- koszt opieki osób trzecich za pierwsze 42 dni (6 tygodni) wyniósł 4.032,00 zł (42 dni x 6 godz. x 16,00 złotych);

- koszt opieki osób trzecich przez kolejne 21 dni (3 tygodnie) wyniósł 672,00 zł ( 21 dni x 2 godz. x 16,00 zł).

Uwzględniając powyższe, Sąd zasądził na rzecz powoda M. M. (1) kwotę 3.136,00 zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty opieki, pomniejszając tak zasądzoną kwotę o kwotę dotychczas wypłaconą w trakcie likwidacji szkody przez ubezpieczyciela tj. o kwotę 1.568,00 zł.

O odsetkach ustawowych, Sąd orzekł na podstawie art. 482 k.c. zasądzając je co do kwoty 2.496,00 zł od dnia 01.08.2012r. tj. zgodnie ze zgłoszonym w tym zakresie żądaniem do dnia zapłaty, a od kwoty 640,00 zł od dnia 14 maja 2014r. do dnia zapłaty, mając na uwadze datę doręczenia pozwanemu pisma stanowiącego rozszerzenie powództwa.

Wysokość odszkodowania z tytułu kosztów leczenia w kwocie 139,99 zł Sąd wyliczył na podstawie załączonych do akt sprawy dokumentów w postaci: paragonu zakupu opiewającego na kwotę 58 zł oraz dwóch faktur wystawionych na kwotę 46.30 zł i 26.99 złotych.

Z uwagi na fakt, iż z powodem M. M. (1) została rozwiązana umowa o pracę z powodu niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 182 dni i że na skutek przedmiotowego wypadku komunikacyjnego powód utracił zdolność do pracy zawodowej jak i to, że jego dochody z tytułu zatrudnienia uległy zmniejszeniu, Sąd na podstawie art. 444 § 1 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda M. M. (1) kwotę 3.292,56 zł tytułem utraconych zarobków za okres od listopada 2012 roku do dnia wniesienia pozwu. Nie budzi wątpliwości Sądu, że gdyby powód M. M. (1) nie odniósł określonych obrażeń ciała na skutek przedmiotowego wypadku komunikacyjnego, to kontynuowałby dotychczasowe zatrudnienie w dotychczasowym, zakładzie pracy tj. P.P.H.U. (...) w T., co wynika bezsprzecznie z zeznań świadka P. R..

O odsetkach ustawowych Sąd orzekł na podstawie art. 482 k.c. zasądzając je od dnia 18.11.2013r., tj. od dnia doręczenia odpisu pozwu wraz z odpisem załączników.

W pozostałym zakresie, sąd oddalił wniesione powództwo jako nieuzasadnione.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach, o których mowa w punkcie III i IV wyroku stanowił natomiast przepis art. 100 k.p.c, który przewiduje zasadę stosunkowego rozłożenia kosztów. Polega ona na rozłożeniu kosztów miedzy stronami odpowiednio do wysokości, w jakiej zostały poniesione oraz stosownie do wyniku sprawy tj. stopnia uwzględnienia i nieuwzględnienia żądań.

Z porównania łącznej kwoty dochodzonej przez powoda M. M. (1) w niniejszej sprawie (28.768,55,00 zł) z kwotą zasądzoną (27.568,55 zł) wynika, iż powód wygrał sprawę w około 96 %. Łącznie koszty postępowania w sprawie wyniosły 5.991,00 zł, a złożyły się na nie:

- po stronie powoda: opłata sądowa od pozwu w kwocie 757,00.00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 2.400,00 zł ustalone na podstawie § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej prze radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz. U. Nr 163 poz. 1349 z póź. zmianami), zaliczka na biegłego w kwocie 400 zł;

- po stronie pozwanego: opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 2.400,00 zł ustalone na podstawie § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej prze radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz. U. Nr 163 poz. 1349 z późn. zmianami).

Ponieważ powód M. M. (1) poniósł koszty w wysokości 3.574,00 zł, a powinien je ponieść w kwocie 239,64 zł (4% x 5.991,00 zł), to zgodnie z treścią art. 100 k.p.c. pozwane (...) S.A. z siedzibą w S. powinno mu zwrócić kwotę 3.335,36 złotych tytułem zwrotu poniesionych kosztów procesu (3.574,00 zł - 239,64 zł).

Mając na uwadze zasadę stosunkowego rozłożenia kosztów oraz przepis art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167 poz. 1398 z późniejszymi zmianami), Sąd orzekł jak w punkcie IV wyroku, nakazując pobrać na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w T.:

- od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. kwotę 801,00 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od uwzględnionej części powództwa (wydatków na opinie biegłych + opłata sądowa od rozszerzonej części powództwa);

- od powoda M. M. (1) kwotę 34.00 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od oddalonej części powództwa (wydatków na opinie biegłych + opłata sądowa od rozszerzonej części powództwa).

Podstawę prawną rozstrzygnięcia punktu V wyroku stanowił przepis art. 80 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz. U. Nr 167 poz. 1398).

Z powyższych względów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniósł pełnomocnik pozwanej zaskarżając go w części, tj. w zakresie pkt 2 wyroku ponad kwotę 1225,00 zł tytułem skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby oraz kosztów procesu orzeczonych w pkt. III i IV stosunkowo do zakresu zaskarżenia.

Apelacja zaskarżonemu orzeczeniu zarzuca naruszenie:

I.  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie wyrażające się w przekroczeniu przez Sąd granic swobodnej oceny dowodów oraz uczynieniu jej dowolną poprzez przyjęcie, że zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwalał na przyjęcie, iż ekwiwalent z tytułu opieki sprawowanej przez osoby trzecie winien być wyliczony według stawek usług opiekuńczych stosowanych na terenie T., to jest w wysokości 16,00 zł za godzinę opieki, w sytuacji gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynikało, iż pomoc dla powoda świadczona była przez najbliższych członków rodziny w szczególności żonę, a zatem powód nie poniósł kosztów opieki opiekuna MOPS;

II.  art. 6 k.c. i 232 k.p.c. w zw. z 444 § 1 k.c. poprzez ich niezastosowanie i przyjęcie, iż powód udowodnił zasadność roszczenia w zakresie zwrotu kosztów pomocy opieki osób trzecich opartych na świadczeniu usług opiekuńczych w sytuacji, gdy nie wykazał poniesienia kosztów opieki.

Wskazując na powyższe zarzuty apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w części zasądzającej kwotę 111.00 zł tytułem skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby oraz orzeczenie o kosztach procesu i I instancję stosownie do wyniku procesu. Ponadto zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za II instancję.

W odpowiedzi pełnomocnik powoda wnosił o oddalenie apelacji pozwanego w całości oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania w drugiej instancji według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja w znaczącej części jest uzasadniona.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń w zakresie sprawowanej opieki nad powodem. Stan jego zdrowia uzasadniał wydanie rozstrzygnięcia na podstawie art. 445 § 2 k.c. W sprawie niekwestyjnym było, że przez okres choroby poszkodowany- ze względu na unieruchomienie gipsowe typu Desoluta- wymagał pomocy osób trzecich. Liczba godzin wskazana w opinii biegłego z zakresu ortopedii nie była przedmiotem sporu. W realiach niniejszej sprawy opieka i pomoc osób trzecich wynosiła łącznie 294 godziny.

Mając tak poczynione ustalenia Sąd I instancji wyprowadził błędne wnioski, iż koszt opieki po zarachowaniu sumy świadczenia przyznanej w toku postepowania likwidacyjnego zamyka się w kwocie 3. 136 złotych. W konsekwencji odnosi zarzut, obrazy zaskarżonym wyrokiem prawa materialnego- wskazany w apelacji.

Ustalając koszt opieki Sąd meriti w sposób nieuprawniony przyjął stawkę roboczogodziny podaną w informacji Urzędu Miasta. Stawka ta 16 zł/h jest stanowczo wygórowana. Nie odzwierciedla ona rodzaju praz, jakie wobec poszkodowanego były świadczone oraz tego, że pomoc ta była udzielona przez osoby z najbliższego kręgu rodziny powoda. Pomoc tychże osób sprowadzała się do przygotowywania posiłków, utrzymywania higieny, ubierania, rozbierania. Nie była to opieka specjalistyczna i nie wymaga szczególnego rodzaju zabiegów medycznych. Powyższe- co trafnie podnosi skarżący - winno być wzięte pod uwagę przy ustalaniu wysokości odszkodowania.

W ocenie Sądu Okręgowego, w realiach rozpoznawanej sprawy zasadnym jest przyjęcie stawki 10zł/h. Uwzględniając liczbę godzin sprawowanej opieki oraz sumę już wcześniej wypłaconą poszkodowanemu z tego tytułu, koniecznym było skorygowanie zasądzonej kwoty 3.136 złotych do kwoty 1.372 złotych.

Tak ustalone odszkodowanie uwzględnia wszystkie aspekty, jakie winny być brane pod uwagę przy ustaleniu tego rodzaju świadczenia (art. 386 § 1 k.p.c.).

Apelacja w pozostałej części- w zakresie, w którym autor domagał się obniżenia zasądzonej sumy do kwoty 1.225 złotych – nie jest uzasadniona. Uwzględnienie argumentacji skarżącego w tej mierze prowadziłoby do zachwiania równowagi pomiędzy wysokością szkody i odszkodowania, które straciłoby swój kompensacyjny charakter.

Dlatego też wniesiony środek odwoławczy w pozostałej części podlegał oddaleniu (art. 385 k.p.c.).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. uwzględniając fakt, iż apelacja pozwanego odniosła skutek jedynie w części.

SSO Jarosław Gołębiowski

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki SSO Paweł Hochman