Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2015 r. powód R. D. pozwem skierowanym przeciwko Towarzystwu Budownictwa (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. złożył odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę i wniósł o uznanie dokonanego wypowiedzenia za bezskuteczne, nałożenie na stronę pozwaną obowiązku dalszego zatrudnienia powoda do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy, a w przypadku gdy upłynie okres wypowiedzenia umowy o pracę – przywrócenie powoda do pracy na poprzednich warunkach i zasądzenie wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że łączyła go z pozwaną spółką umowa o pracę zawarta w 2000 r., w ramach której świadczył on pracę jako prezes zarządu. Podniósł, że pełnił on również funkcję prezesa zarządu spółki w oparciu o uchwałę zgromadzenia wspólników. Powód twierdził, że z obowiązków pracowniczych wywiązywał się z należytą starannością i sumiennością, a pozwana przyznawała mu premie w latach 2000-2014. Powód wskazał, że w dniu 6 marca 2015 r. miało miejsce posiedzenie rady nadzorczej spółki podczas której przewodniczący rady poinformował powoda o podjęciu uchwały o odwołaniu go z funkcji prezesa zarządu z powodu braku zaufania. Zdaniem powoda po opuszczeniu sali obrad udał się on do swojego gabinetu, a po zakończeniu pracy o godzinie 15.30 wyszedł do domu. Powód wskazał, że następnie w okresie od 6 marca do 1 kwietnia 2015 r. i od 2 kwietnia do 24 kwietnia 2015 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim. Zauważył, że pismem z dnia 12 marca 2015 r. doręczonym mu 13 kwietnia 2015 r. pozwana poinformowała go o podjęciu przez radę nadzorczą uchwał 4/2015 i 5/2015 dotyczących odwołania powoda z funkcji prezesa zarządu oraz rozwiązania z nim umowy o pracę za wypowiedzeniem. Zdaniem powoda wypowiedzenie umowy o pracę nastąpiło z naruszeniem art. 41 k.p., gdyż uchwała o wypowiedzeniu została mu doręczona w czasie gdy znajdował się na zwolnieniu lekarskim. Ponadto powód wskazał, że oświadczenie o wypowiedzeniu nie zawierało rzeczywistej i skonkretyzowanej przyczyny wypowiedzenia. Powód zaprzeczył również, aby odebrał od pozwanej oświadczenia o odwołaniu i wypowiedzeniu umowy o pracę w dniu 6 marca 2015 r., gdyż jego zdaniem nie były one wówczas sporządzone do momentu zakończenia przez niego pracy, ani nie doręczono mu ich dnia następnego kiedy to przybył do siedziby spółki aby zabrać swoje rzeczy. Ponadto wskazał, że rozwiązanie umowy o pracę jest nieprawidłowe, gdyż z chwilą podjęcia uchwały o odwołaniu z funkcji prezesa zarządu powód pozostał jedynie pracownikiem spółki, a więc wypowiedzenie mogło być dokonane skutecznie wobec powoda jedynie przez nowego prezesa zarządu.

W odpowiedzi na pozew pozwana Towarzystwo Budownictwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. (zwane dalej również (...) sp. z o.o. w S.”) wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwana wskazała, że powód był pracownikiem pozwanej. Zdaniem pozwanej od pewnego czasu obowiązki pracownicze powód wykonywał nieprawidłowo, co zostało stwierdzone w wyniku przeprowadzonych kontroli. Pozwana wskazała, że podczas wypowiedzenia powodowi umowy o pracę nie został naruszony art. 41 k.p., gdyż oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę zostało złożone w czasie, w którym powód świadczył pracę. Zdaniem strony pozwanej uzasadnienie wypowiedzenia umowy o pracę wskazywało na odwołanie powoda za składu zarządu oraz, że ta przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę była konkretna i prawdziwa. Ponadto zdaniem pozwanej oświadczenie zostało złożone przez odpowiedni organ spółki, gdyż obydwie uchwały podejmowane były w tym samym czasie i zasada równoczesności została zachowana.

Na rozprawie w dniach 10 marca 2016 r. i 13 października 2016 r. powód sprecyzował żądanie wnosząc o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach oraz o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w kwocie 12 500 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Uchwałą zgromadzenia wspólników (...) sp. z o.o. w S. nr (...) z dnia 11 lipca 2000 r. R. D. został powołany z dniem 12 lipca 2000 r. na stanowisko prezesa tej spółki. Tego samego dnia R. D. zawarł z (...) sp. z o.o. w S. umowę o pracę na czas nieokreślony.

Niesporne, a nadto:

-

umowa o pracę, k. 8,

-

akta osobowe powoda,

-

uchwała 12/2000, k. 9.

Członkowie zarządu (...) sp. z o.o. w S. powoływani są na czas nieoznaczony przez radę nadzorczą. Według § 24 aktu założycielskiego (...) sp. z o.o. w S. oraz § 5 ust. 1 regulaminu (...) sp. z o.o. w S. prezes zarządu jest jednocześnie dyrektorem spółki. Zgodnie z § 23 aktu założycielskiego (...) sp. z o.o. w S. oraz § 4 regulaminu działania rady nadzorczej do kompetencji rady nadzorczej należy między innymi wykonywanie względem zarządu w imieniu spółki uprawnień wynikających ze stosunku pracy. W (...) sp. z o.o. w S. obowiązywał regulamin pracy oraz wynagradzania.

Niesporne, a nadto:

-

akt założycielski (...) sp. z o.o. w S., k. 15-26,

-

regulamin (...) sp. z o.o. w S., k. 27-40,

-

uchwały zgromadzenia wspólników, k. 204-205, 283,

-

regulamin pracy, k. 176-190,

-

regulamin wynagradzania, k. 191-203,

-

uchwała zgromadzenia wspólników, k. 283,

-

regulamin działania rady nadzorczej, k. 284-288.

W latach 2001-2014 Zgromadzenie Wspólników (...) sp. z o.o. w S. udzielało corocznie absolutorium Prezesowi Zarządu R. D. z wykonywania przez niego obowiązków.

Niesporne, a nadto: uchwały Zgromadzenia Wspólników, k. 156-169.

W styczniu 2015 r. Wydział Kontroli i Audytu Wewnętrznego Urzędu Miasta przeprowadził kontrolę w (...) sp. z o.o. w S. w zakresie udzielania zamówień publicznych. W sprawozdaniu z kontroli audytor w związku ze stwierdzonymi nieprawidłowościami i uchybieniami wydał zalecenia dla prezesa zarządu spółki.

W związku z prowadzoną kontrolą i w odpowiedzi na sprawozdanie pokontrolne prezes zarządu (...) sp. z o.o. w S. skierował do kontrolera pisma w których ustosunkował się do uwag i wniosków pokontrolnych oraz zawarł informacje o sposobie wykorzystania uwag i wniosków.

Na początku 2015 r. Najwyższa Izba Kontroli Delegatura w S. przeprowadziła w (...) sp. z o.o. w S. kontrolę realizacji zadań publicznych w latach 2010-2014. W wystąpieniu pokontrolnym działalność spółki została oceniona pozytywnie. Nie stwierdzono nieprawidłowości i nie formułowano żadnych wniosków pokontrolnych.

W dniu 9 lutego 2015 r. odbyło się posiedzenie rady nadzorczej pozwanej spółki, w trakcie którego prezes zarządu ustosunkował się do pytań członków rady nadzorczej dotyczących siedziby spółki, spraw organizacyjnych, kadrowych oraz remontów zasobów i inwestycji.

Dowód:

-

sprawozdanie z kontroli, k. 149-154,

-

wystąpienie pokontrolne, k. 220-233,

-

pismo prezesa zarządu pozwanej, k. 234-242,

-

protokół z posiedzenia rady nadzorczej z dnia 9 lutego 2015 r., k. 138-139.

W dniu 6 marca 2015 r. około godziny 13.00 w siedzibie spółki (...) w S. rozpoczęło się posiedzenie rady nadzorczej. W posiedzeniu tym brali udział członkowie rady: A. P., L. K., D. J., E. R. oraz B. S.. Ponadto obecni byli również członkowie zarządu spółki: R. D. oraz K. N.. Prezes Zarządu R. D. przedstawił dodatkowe informacje dotyczące wcześniejszych pytań z posiedzenia rady nadzorczej z dnia 9 lutego 2015 r. Następnie przewodniczący rady nadzorczej A. P. poprosił o opuszczenie sali posiedzenia członków zarządu, którzy opuścili salę. A. P. przedstawił pozostałym członkom propozycję uzupełnienia porządku obrad poprzez poddanie pod głosowanie uchwał dotyczących odwołania z funkcji prezesa zarządu R. D., rozwiązania z nim umowy o pracę oraz powołania nowego prezesa zarządu. A. P. poinformował, że po konsultacjach z przedstawicielem wspólnika spółki, w związku z wynikami kontroli wewnętrznej nastąpiła utrata zaufania do aktualnego prezesa zarządu. Pozostali członkowie rady nadzorczej wyrazili ustnie zgodę na uzupełnienie porządku obrad. Następnie poddano pod głosowanie uchwałę nr 4/2015 w sprawie odwołania członka zarządu prezesa zarządu R. D.. W wyniku głosowania rada nadzorcza podjęła uchwałę o odwołaniu R. D. z funkcji prezesa zarządu (...) sp. z o.o. w S.. Następnie została poddana pod głosowanie uchwała nr 5/2015 w sprawie rozwiązania umowy o pracę z prezesem zarządu R. D. z zachowaniem okresu wypowiedzenia oraz zwolnienia z obowiązku pracy w okresie wypowiedzenia. Uchwała ta została przyjęta większością głosów. Zgodnie z § 1 uchwały „Z powodu utraty zaufania będącego powodem odwołania R. D. z dniem odwołania rozwiązuje się umowę o pracę z R. D. na czas nieokreślony za wypowiedzeniem z powodu odwołania ze składu zarządu i prezesa zarządu spowodowanego utratą zaufania niezbędnego do wykonywania obowiązków, z zachowaniem okresu wypowiedzenia. W okresie wypowiedzenia zwalnia się R. D. od obowiązku świadczenia pracy.”. Rada nadzorcza uchwałą 6/2015 powołała do zarządu nowego prezesa zarządu K. N.. Uchwały 4/2015 i 6/2015 zostały podpisane przez Przewodniczącego Rady Nadzorczej, natomiast uchwała 5/2015 została podpisana przez wszystkich obecnych członków Rady Nadzorczej. Po przyjęciu tych trzech uchwał na salę posiedzeń zostali poproszeni członkowie zarządu. Przewodniczący rady nadzorczej poinformował ustnie R. D. o treści podjętych uchwał. A. P. przekazał R. D. informację, że rada nadzorcza odwołała go z funkcji prezesa zarządu wobec utraty zaufania i w związku z tym została wypowiedziana mu umowa o pracę. Następnie A. P. polecił R. D., aby pozostał u siebie w gabinecie celem wręczenia mu pisemnie sporządzonych uchwał. R. D. opuścił salę posiedzeń.

Po wyjściu R. D. z sali posiedzeń około godziny 15:30 A. P. polecił K. N. sporządzenie na piśmie treści uchwał i oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę. K. N. polecił sporządzenie dokumentów specjaliście do spraw kadr B. P.. B. P. około godziny 15.35 sporządziła pismo, które zawierało oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę R. D. z zachowaniem okresu wypowiedzenia odpowiadające trzeć podjętej uchwały rady nadzorczej. Przewodniczący rady nadzorczej A. P. celem wręczenia oświadczenia o wypowiedzeniu poprosił na salę posiedzeń R. D., którego nie było już jednak w miejscu pracy.

W tym czasie R. D., po opuszczeniu sali posiedzeń rady nadzorczej, udał się na chwilę do swojego gabinetu, a około godziny 15:30 wyszedł z budynku i udał się do domu.

Dowody:

-

zeznania świadka D. J., k. 248-250,

-

zeznania świadka A. P., k. 278-280,

-

zeznania świadka L. K. k. 315-316,

-

zeznania świadka B. S., k. 316-317,

-

zeznania świadka E. R. k. 317-318,

-

zeznania świadka B. P., k. 319-320,

-

zeznania świadka K. N., k. 320-322,

-

częściowo przesłuchanie powoda R. D., k. 322-323,

-

uchwała nr 4/2015 z dnia 6 marca 2015 r., k. 13, 146,

-

uchwała nr 5/2015 z dnia 6 marca 2015 r., k. 14, 147,

-

uchwała nr 6/2015 z dnia 6 marca 2015 r., k. 148,

-

protokół z posiedzenia rady nadzorczej z dnia 6 marca 2015 r., k. 143-144, 259-260,

-

lista obecności, k. 145,

-

protokół z posiedzenia rady nadzorczej z dnia 29 kwietnia 2015 r., k. 289-291

-

list obecności, k. 292-293,

Po opuszczeniu miejsca pracy w dniu 6 marca 2015 r. dnia R. D. odbył wizytę u lekarza psychiatry, która skutkowała udzieleniem mu zwolnienia lekarskiego na okres od 6 marca 2015 r. do 1 kwietnia 2015 r., przedłużonego następnie do 24 kwietnia 2015 r.

Dowód: zaświadczenia lekarskie, k. 10-11.

W dniu 12 marca 2015 r. zostało sporządzone pismo podpisane przez członków rady nadzorczej (...) sp. z o.o. w S. skierowane do R. D.. W piśmie tym rada nadzorcza informuje adresata, że z uwagi na opuszczenie przez R. D. w dniu 6 marca 2015 r. sali posiedzeń rady nadzorczej i budynku spółki (...), w skutek czego nie odebrał on oświadczeń o rozwiązaniu umowy o pracę oraz o zwolnieniu od obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia rada nadzorcza czuje się w obowiązku doręczyć R. D. uchwały nr 4/2015 i 5/2015. Pismo zawierało również pouczenie o sposobie i terminie wniesienia odwołania do sądu pracy od wypowiedzenia umowy o pracę. Do pisma zostały załączone uchwały nr 4/2015 i 5/2015.

Dowód: pismo z dnia 12 marca 2015 r., k. 12.

D. J. dwukrotnie, w dniach 17 i 25 marca 2015 r. udała się samochodem służbowym wraz z kierowcą Z. Z. do miejsca zamieszkania R. D. celem doręczenia mu pisma z 12 marca 2015 r. W miejscu zamieszkania nie zastano adresata pisma.

Dowód:

-

notatki służbowe z dnia 17 i 25 marca 2015 r., część C akt osobowych powoda,

-

zeznania świadka D. J.. k. 248-250,

-

zeznania świadka Z. Z., k. 320.

W związku z brakiem możliwości osobistego doręczenia pismo z dnia 12 marca 2015 r. zostało R. D. wysłane za pośrednictwem poczty w dniu 25 marca 2015 r. R. D. odebrał pismo w dniu 13 kwietnia 2015 r.

Dowód:

-

potwierdzenie odbioru numer 00259007734591895152, część C akt osobowych powoda,

-

zeznania świadka D. J.. k. 248-250.

Uchwałą nr 14/2015 z dnia 29 czerwca 2015 r. zgromadzenie wspólników (...) sp. z o.o. w S. nie udzieliło absolutorium prezesowi Zarządu R. D. z wykonywania przez niego obowiązków w okresie od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r.

Niesporne, a nadto: uchwała zgromadzenia wspólników, k. 155.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Stan faktyczny w rozpoznawanej sprawie Sąd ustalił na podstawie korespondujących ze sobą dowodów z przedstawionych przez strony dokumentów szczegółowo opisanych powyżej, w tym dokumentów znajdujących się w aktach osobowych, których autentyczność i wiarygodność nie były kwestionowane przez żadną ze stron oraz dowodów ze źródeł osobowych w postaci zeznań świadków D. J., A. P., L. K., B. S., E. R., B. P., K. N. oraz Z. Z.. Ich zeznania były kluczowe dla odtworzenia przebiegu zdarzeń w dniu 6 marca 2015 r. oraz w dniach następnych. Z korespondujących ze sobą zeznań świadków D. J., A. P., L. K., B. S., E. R., B. P., K. N. wyłania się jednolity obraz przebiegu posiedzenia rady nadzorczej pozwanej w dniu 6 marca 2016 r. Wszyscy świadkowie uczestniczyli w posiedzeniu rady osobiście, przy czym poza K. N., byli oni obecni podczas całego posiedzenia i tym samym mieli największą i najpełniejszą wiedzę o tym jako ono przebiegało. Ich zeznania są spójne, logiczne i układają się w jedną całość. A. P. zeznał, że poinformował ustnie powoda o treści podjętych uchwał, co potwierdzają wszyscy inni świadkowie, w tym K. N. i sam powód. Przy czym na wiarę zasługuje również ta część zeznań, w której A. P. podał, iż polecił powodowi pozostanie w miejscu pracy do czasu przygotowania oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę na piśmie. Żaden ze świadków nie zaprzeczył tym zeznaniom, a ponadto potwierdzają to wprost zeznania E. R.. Pozostali członkowie rady nadzorczej nie pamiętali z taką dokładnością przebiegu posiedzenia, ale wskazywali, że następnie powód został poproszony o ponowne przyjście na salę posiedzeń celem wręczenia mu pisma o wypowiedzeniu mowy o pracę. Potwierdza to pośrednio fakt, że musiał być wcześniej uprzedzony o konieczności pozostania w siedzibie spółki (...). Taki przebieg wydarzeń wyłania się również z zeznań świadków K. N. i B. P.. Potwierdzają oni, że przewodniczący rady nadzorczej niezwłocznie po ustnym poinformowaniu powoda o treści podjętych przez radę uchwał zlecił sporządzenie odpowiedniego pisma celem wręczenia go powodowi, co też B. P. uczyniła. Niecelowe byłoby takie postępowanie, gdyby nie było zamiaru doręczenia tegoż pisma tego samego dnia powodowi. Wszystkie te okoliczności potwierdzają w pełni wiarygodność zeznań A. P. i E. R. w zakresie wydania powodowi polecenia pozostania w miejscu pracy do czasu wręczenia mu stosownej dokumentacji związanej z podjętymi uchwałami. Tym samym przesłuchanie powoda nie jest wiarygodne w tej części, w jakiej powód przesłuchiwany zeznał, że nikt nie prosił go o pozostanie w budynku po ustnym poinformowaniu go o odwołaniu z funkcji i wypowiedzeniu umowy o pracę. Twierdzenia powoda nie znajdują potwierdzenia w zeznaniach pozostałych świadków. Ponadto wszyscy świadkowie oraz sam powód potwierdzają, że opuścił on budynek pracodawcy około godziny 15:30. Przy czym należy uznać za wiarygodne, że w tym czasie w siedzibie pozwanej byli jeszcze obecni członkowie rady nadzorczej. Świadkowie – członkowie rady nadzorczej – wprost wskazują, że powód był po jakimś czasie poproszony o ponowne przyjście na salę posiedzeń celem wręczenia mu sporządzonego pisma. Potwierdza to również D. J., która zeznała wprost, że widziała powoda wychodzącego z gabinetu i udającego się do wyjścia jeszcze w czasie gdy przebywała na sali posiedzeń. W tym zakresie wersja powoda przedstawiona w toku przesłuchania jest odosobniona i jawi się jako niewiarygodna.

Zgodnie z art. 45 § 1 k.p. w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

W niniejszej sprawie bezspornym było to, że powód pozostawał w stosunku pracy z pozwaną, że pełnił funkcję prezesa zarządu oraz niekwestionowane było samo podjęcie uchwał przez radę nadzorczą w dniu 6 marca 2015 r. Ponadto poza sporem pozostawały również fakty, co do przebiegu i wniosków kontroli przeprowadzonych u pozwanej w 2015 r., poinformowania powoda ustnie na posiedzeniu rady nadzorczej o odwołaniu powoda z funkcji prezesa zarządu oraz wypowiedzeniu umowy o pracę. Nadto strony nie kwestionowały okoliczności doręczenia powodowi pisma z dnia 12 marca 2015 r.

Spór w niniejszej sprawie dotyczy daty, w jakiej nastąpiło wypowiedzenie umowy o pracy powodowi, zasadności rozwiązania umowy o pracę oraz prawidłowości wskazania organu spółki posiadającego kompetencje do złożenia względem powoda tego rodzaju oświadczenia.

Powód twierdził, że do złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę przez pozwanego pracodawcę doszło na skutek doręczenia mu pisma z dnia 12 marca 2015 r. w dniu 13 kwietnia 2015 r. Nie sposób jednak uznać aby to twierdzenie, znajdowało pokrycie w ustalonych faktach. Na podstawie art. 30 § 1 pkt 3 i § 3 k.p. umowa o pracę rozwiązuje się przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia, przy czym takie oświadczenie powinno nastąpić na piśmie. Tym samym, aby doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę musi nastąpić złożenie oświadczenia pracownikowi. W niniejszej sprawie należy zwrócić uwagę, że samo podjęcie uchwały o rozwiązaniu umowy o pracę nie jest wystarczające, gdyż powoduje to jedynie złożenie oświadczenia przez organ kolegialny o określonej treści, a dopiero jego dojście do adresata w taki sposób aby mógł się z nim zapoznać, spełnia wymogi skutecznego wypowiedzenia umowy o pracę (art. 61 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p.). Warunek złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę na piśmie jest zachowany, gdy uchwała uprawnionego organu pracodawcy ma formę pisemną. Późniejsze doręczenie pracownikowi pisemnego potwierdzenia wypowiedzenia wraz z pouczeniem o środkach odwoławczych nie oznacza nieskuteczności uchwały, w której dokonano wypowiedzenia, jeżeli z treścią uchwały pracownik został zapoznany w dniu jej podjęcia (por. wyrok Sądu Najwyższego z 13 grudnia 2006 r., II PK 123/06). Z ustalonych okoliczności faktycznych wynika, że po podjęciu przez radę nadzorczą pozwanej uchwał o odwołaniu z funkcji prezesa zarządu spółki oraz o wypowiedzeniu powodowi umowy o pracę powód został poinformowany o ich treści przez przewodniczącego rady nadzorczej. Co więcej został on również powiadomiony o przyczynie wypowiedzenia umowy o pracę, tj. odwołaniu go z funkcji prezesa zarządu. Następnie celem wręczenia mu uchwał i oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę na piśmie przewodniczący rady nadzorczej polecił powodowi pozostanie w miejscu pracy do czasu sporządzenia odpowiednich dokumentów.

Należy zauważyć, iż zgodnie z aktem założycielskim pozwanej spółki rada nadzorcza pozwanej posiadała kompetencje w zakresie wykonywania czynności związanych ze stosunkiem pracy wobec członków zarządu. Jest to uszczegółowieniem normy prawnej zawartej w art. 3 ¹ § 1 k.p., który stanowi, że za pracodawcę będącego jednostką organizacyjną czynności w sprawach z zakresu prawa pracy dokonuje osoba lub organ zarządzający tą jednostką albo inna wyznaczona do tego osoba. Tym samym poproszenie powoda przez przewodniczącego rady nadzorczej o pozostanie w miejscu pracy na czas przygotowania dokumentów należało uznać za polecenie służbowe. Przy czym należy zauważyć, iż oświadczeniem pracodawcy o wypowiedzeniu umowy powodowi była uchwała 5/2015 jako forma wypowiedzi organu kolegialnego, wykonującego czynności z zakresu prawa pracy wobec powoda. Uchwała ta została podpisana przez wszystkich członków rady nadzorczej i wcześniej skutecznie uchwalona. Natomiast samo ustne poinformowanie przez przewodniczącego o treści tej uchwały miało jedynie charakter informacyjny, przekazujący wolę organu. Co do złożenia oświadczenia przez radę nadzorczą w związku z umową o pracę łączącą spółkę z członkiem zarządu, znajdzie wszak zastosowanie art. 379 § 1 k.s.h.. Wymóg przewidziany tym przepisem reprezentowania spółki przez radę nadzorczą zostanie niewątpliwie spełniony, gdy oświadczenie w imieniu spółki złożą wszyscy członkowie rady nadzorczej, co miało miejsce w przypadku uchwały nr 5/2015. Aby w imieniu rady nadzorczej czynności o których mowa w art. 379 § 1 k.s.h. mógł wykonać jej członek wymagane jest do tego upoważnienie, albo wynikające z uchwały rady nadzorczej, albo statutu spółki (por. wyrok Sąd Najwyższego z dnia 22 marca 2012 r., sygn. akt V CSK 84/11). W niniejszej sprawie A. P., ani inny członek rady nadzorczej pozwanej spółki takiego upoważnienia nie posiadali. Tym samym przewodniczący rady nadzorczej nie mógł skutecznie złożyć, choćby ustnie, oświadczenia o rozwiązaniu umowy za wypowiedzeniem. Mógł jednak przekazać oświadczenie woli organu uprawnionego powodowi. Niewątpliwie już na posiedzeniu rady nadzorczej pozwanej w dniu 6 marca 2015 r. powód poznał treść uchwał oraz przyczynę wypowiedzenia, tj. odwołanie go z Zarządu (...) sp. z o.o. w S.. Tym samym miał wiedzę o rozwiązaniu z nim umowy o pracę za wypowiedzeniem i motywach tej decyzji, nadto o zwolnieniu go z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia.

Sąd Najwyższy dopuszcza skuteczność złożenia pracownikowi oświadczenia o rozwiązaniu z nim umowy o pracę w inny sposób niż przez doręczenie pisma podpisanego przez pracodawcę. Przykładowo w uchwale z dnia 2 października 2002 r., III PZP 17/02 Sąd Najwyższy uznał, że doręczenie pracownikowi za pomocą faksu pisma pracodawcy wypowiadającego umowę o pracę jest skuteczne i powoduje rozpoczęcie biegu terminu przewidzianego w art. 264 § 1 k.p., choć stanowi naruszenie art. 30 § 3 k.p. W wyroku z dnia 26 listopada 2003 r., I PK 490/02 przyjęto z kolei, że złożenie pracownikowi oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę w sposób dorozumiany (art. 60 k.c. w związku z art. 300 k.p.) jest równocześnie zawiadomieniem go o rozwiązaniu umowy o pracę w rozumieniu art. 264 § 2 k.p. W orzecznictwie Sądu Najwyższego rozróżnia się też złożenie oświadczenia woli pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę (choćby w niewłaściwej formie i bez stosownych pouczeń) od udzielenia pracownikowi informacji, że oświadczenie pracodawcy zostało podjęte i nastąpi jego złożenie pracownikowi (przesłanie, doręczenie). Oświadczenie woli to zasadnicza treść czynności prawnej, czyli zachowanie się osoby, które w dostateczny sposób ujawnia jej wolę wywołania skutku prawnego (art. 56 i 60 k.c.). Nie mamy więc do czynienia ze złożeniem oświadczenia woli, jeżeli określone zachowanie nie zmierza do wywołania skutku prawnego, a jedynie zawiera informację, że skutek ten zostanie wywołany w inny sposób. W takim przypadku jest to jedynie udzielenie informacji, że oświadczenie woli zostanie złożone. Takiego rozróżnienia dokonał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 grudnia 2008 r., I PK 88/08, uznając, że jeżeli w zachowaniu pracodawcy (w dowolnej formie) nie można dopatrzyć się oświadczenia woli (zachowania zmierzającego do wywołania skutku prawnego), a jedynie informacji o tym, że oświadczenie woli zostanie złożone, to od udzielenia takiej informacji nie rozpoczyna się bieg terminu z art. 264 § 2 k.p. W uzasadnieniu wyroku z dnia 18 grudnia 2003 r., I PK 100/03 Sąd Najwyższy stwierdził z kolei, że jeśli oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia zostało złożone ustnie (bez pouczenia o prawie pracownika do wniesienia powództwa do sądu), to późniejsze pisemne zawiadomienie o rozwiązaniu umowy i terminie wystąpienia z odpowiednimi roszczeniami do sądu nie zawiera w swej treści oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy, lecz jedynie informuje pracownika o wcześniejszym złożeniu takiego oświadczenia. Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że zamiarem przewodniczącego rady nadzorczej pozwanej było doręczenie pisemnego oświadczenia spółki o wypowiedzeniu umowy o pracę powodowi tego samego dnia, niezwłocznie po wypowiedzi, w której oznajmił powodowi, że została mu wypowiedziana umowa o pracę z powodu odwołania z funkcji prezesa zarządu. Wraz z momentem doręczenia pisemnego oświadczenia woli o wypowiedzeniu miał zaś zostać spełniony w stosunku do powoda wymóg formalny opisany w art. 30 § 3 k.p.

Możliwość spełnienia powyższego wymogu wymagał oceny Sądu. W kwestii dotyczącej formy oświadczenia woli pracodawcy przy rozwiązywaniu umów o pracę utrwalone jest orzecznictwo Sądu Najwyższego, że zgodnie z art. 61 § 1 zdanie pierwsze k.c. w zw. z art. 300 k.p. oświadczenie woli pracodawcy o rozwiązaniu z pracownikiem umowy o pracę wywiera skutek prawny w momencie, w którym adresat tego oświadczenia woli (pracownik) mógł realnie zapoznać się z jego treścią (por. uchwałę z dnia 6 października 1998 r., III ZP 31/98). W szczególności w wyroku z dnia 16 marca 1995 r., I PRN 2/95 podkreśla się, że oświadczenie woli zakładu pracy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia jest złożone pracownikowi z chwilą, gdy doszło do niego w taki sposób, że mógł się zapoznać z jego treścią, chociaż tego nie uczynił. W odniesieniu do oświadczenia woli na piśmie, która to forma jest obowiązkowa dla rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem, chwila złożenia oświadczenia pokrywa się z momentem prawidłowego doręczenia pisma zawierającego oświadczenie woli adresatowi. W orzeczeniach tych zwraca się uwagę na to, czy oświadczenie pracodawcy złożone zostało w taki sposób, że pracownik miał możliwość zapoznania się z jego treścią, a nie czy faktycznie się z nią zapoznał. Sąd ustalił, że powód wyszedł z miejsca pracy samowolnie wbrew poleceniu przełożonego (a więc naruszając obowiązek z art. 100 § 1 k.p.), przy czym oczywiste jest, że gdyby pozostał w siedzibie spółki, wręczono by mu pisemne wypowiedzenie umowy o pracę i wymóg pisemności wypowiedzenia zostałby wobec powoda spełniony. Powód miał obowiązek pozostać przez czas potrzebny do sporządzenia odpowiedniego oświadczenia na piśmie w miejscu pracy, czego świadomie nie uczynił. Tym samym Sąd uznał, iż samowolnym oddaleniem się z miejsca pracy w powyższych okolicznościach powód świadomie pozbawił pracodawcę spełnienia obowiązku określonego w art. 30 k.p., chociaż miał faktyczną możliwość pozostania w siedzibie spółki. W danych okolicznościach Sąd uznał, iż jest to jednoznaczne z odmową przyjęcia pisma. Powód w reakcji na informację o konieczności pozostania w miejscu pracy w celu wręczenia mu wypowiedzenia opuścił siedzibę spółki. Sąd nie miał wątpliwości, iż było to celowe zachowanie powoda nastawione na uniemożliwienie doręczenie mu pisemnej wersji wypowiedzenia w dniu 6 marca 2015 r.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż doszło do skutecznego złożenia przez pracodawcę oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem powodowi, którego przyjęcia powód odmówił. Tym samym, w ocenie Sądu, pozwana nie uchybiła wymogom z art. 30 § 3 k.p., gdyż sporządziła na piśmie w dniu 6 marca 2016 r. oświadczenie o wypowiedzeniu (uchwała nr 5/2015), a powód miał możliwość zapoznania się z nim, choć z przyczyn leżących po jego stronie tego nie uczynił.

Powód kwestionował kompetencje rady nadzorczej do wykonywania względem niego czynności z zakresu prawa pracy, uznając, że z chwilą odwołania go z funkcji prezesa zarządu czynności takie winien wobec niego wykonywać zarząd. Twierdził przy tym, iż zgodnie z aktem założycielskim pozwanej spółki pozostawał on nadal dyrektorem pozwanej spółki.

Zgodnie z § 23 aktu założycielskiego (...) sp. z o.o. w S. oraz § 4 regulaminu działania rady nadzorczej do kompetencji rady nadzorczej należy między innymi wykonywanie względem zarządu w imieniu spółki uprawnień wynikających ze stosunku pracy. Wynika to również z art. 379 § 1 k.s.h, który daje prawo reprezentacji spółki radzie nadzorczej w przypadku umów łączących spółkę i członka zarządu. W orzecznictwie Sądu Najwyższego niejednokrotnie wyrażany był utrwalony już pogląd, że do osoby zatrudnionej na stanowisku członka zarządu nie stosuje się art. 203 i art. 374 k.h. (aktualnie art. 210 i art. 379 k.s.h.) dopiero z chwilą jej odwołania z tej funkcji, gdyż z momentem podjęcia stosownej uchwały o odwołaniu do podejmowania wszystkich czynności prawnych wobec osób, które utraciły członkostwo w zarządzie, w tym do złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę, właściwy jest zarząd, a wyjątek określony w art. 210 oraz art. 379 k.s.h. nie ma zastosowania. Jeżeli więc rada nadzorcza zamierza rozwiązać umowę o pracę z członkiem zarządu musi to uczynić jednocześnie z odwołaniem go z pełnionej funkcji członka zarządu, ponieważ po odwołaniu staje się on zwykłym pracownikiem, wobec którego kompetencje pracodawcy wykonuje zarząd, a nie rada nadzorcza (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 1999 r., sygn. akt I PKN 3/99; z dnia 21 marca 2001 r., sygn. akt I PKN 322/00; z dnia 4 października 2007 r., sygn. akt I PK 127/07). Innymi słowy rada nadzorcza jest uprawniona do złożenia oświadczenia o rozwiązaniu z odwołanym członkiem zarządu umowy o pracę, jeżeli czyni to jednocześnie z odwołaniem go ze stanowiska członka zarządu (tak m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2004 roku, sygn. akt I PK 213/03). W niniejszej sprawie w tej kwestii kluczowym było więc, czy rada nadzorcza pozwanej odwołała powoda z funkcji prezesa zarządu jednocześnie z wypowiedzeniem mu umowy o pracę. Zdaniem Sądu okoliczności, w jakich nastąpiły te dwa oświadczenia woli spółki pozwanej, wyrażone za pomocą uchwał organu kolegialnego (rady nadzorczej), pozwalają wysnuć wniosek, iż miało to miejsce jednocześnie. Zgodnie ze słownikową definicją pojęcia „jednocześnie” oznacza ono „w tym samym czasie” „również” (Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, PWN). Odwołanie powoda z zarządu nastąpiło uchwałą nr 4/2015, natomiast wypowiedzenie umowy o pracę z powodem nastąpiło uchwałą nr 5/2015. Obie te uchwały zostały podjęte na tym samym posiedzeniu rady nadzorczej w dniu 6 marca 2015 r., w głosowaniu ich brali udział ci sami członkowie rady nadzorczej pozwanej. Pomiędzy głosowaniami na tymi uchwałami nie było żadnej przerwy czy to formalnej, czy też związanej z dyskusją na drugą z nich. Odbyły się jedno po drugim w cyklu głosowań, a jedynie z punktu widzenia formalnego przybrały one postać dwóch odrębnych uchwał. Takie działanie rady nadzorczej przy podejmowaniu tych dwóch decyzji, w których zostały wrażone oświadczenia woli spółki dotyczące dwóch aspektów prawnych jednego zdarzenia faktycznego pozwala przyznać mu przymiot jednoczesności. Oznacza to, że rada nadzorcza posiadała uprawnienia organu działającego w imieniu pracodawcy do wypowiedzenia umowy o pracę powodowi, jako członkowi zarządu spółki. Tym samym wypowiedzenie takie było ważne i odniosło skutek nie tylko w stosunkach wewnętrznych pozwanej spółki, ale również w stosunku z jej pracownikiem – powodem.

Ponadto zupełnie chybionym okazał się argument powoda o pozostawaniu przez niego po odwołaniu go z funkcji prezesa zarządu na stanowisku dyrektora pozwanej spółki. Według § 24 aktu założycielskiego (...) sp. z o.o. w S. oraz § 5 ust. 1 regulaminu (...) sp. z o.o. w S. prezes zarządu jest jednocześnie dyrektorem spółki. Oba zapisy tych dwóch wewnętrznych aktów spółki brzmią niemal jednakowo i nie pozostawiają wątpliwości. Wskazują one wprost, że te dwie funkcje w spółce pozwanej są ze sobą sprzężone. Pełnienie funkcji prezesa zarządu powoduje, że automatycznie osoba taka staje się zarazem dyrektorem spółki. A contrario osoba odwołana z funkcji prezesa zarządu przestaje być dyrektorem spółki. Wskazuje na to warunek jednoczesności. Innymi słowy każdoczesny prezes zarządu jest zarazem dyrektorem spółki. Sąd miał również na uwadze, że w umowie o pracę powoda wskazane jest jedynie stanowisko prezesa zarządu, natomiast z aktów wewnętrznych spółki wynika jedynie dodatkowa funkcja dyrektora związana z zatrudnieniem na stanowisku prezesa zarządu. W momencie odwołania powoda z funkcji prezesa zarządu automatycznie, przez samą tę czynność stracił on funkcję dyrektora spółki. Należy zauważyć również, że w momencie powołania nowego prezesa zarządu K. N., stał się on równocześnie dyrektorem spółki.

Mając na względzie, iż do wypowiedzenia umowy o pracę doszło podczas posiedzenia rady nadzorczej w dniu 6 marca 2015 r. Sąd uznał, że nie doszło do naruszenia art. 41 k.p. Zgodnie z tym przepisem pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Przy czym, jak podkreśla się w utrwalonym stanowisku judykatury, wypowiedzenie umowy o pracę pracownikowi, który świadczył pracę, a następnie wykazał, że w dniu wypowiedzenia był niezdolny do pracy z powodu choroby, nie narusza art. 41 k.p. Okres ochronny rozpoczyna się z chwilą powstania przesłanki zakazu wypowiedzenia, tj. nieobecności pracownika w pracy z powodu choroby czyniącej go niezdolnym do pracy lub zaprzestania świadczenia pracy z tej samej przyczyny. Odmienna interpretacja zakładająca, że pracownik obecny w pracy i pracujący w danym momencie wobec stwierdzonej niezdolności do pracy wskutek choroby powinien być traktowany równocześnie jako nieobecny, nie znajduje, usprawiedliwienia w wyżej wskazanym przepisie (por. uchwała pełnego składu Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 1993 r., sygn. akt I PZP 68/92) Podobny pogląd wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z 14 października 1997 r. (I PKN 322/97), w którym uznał, że wypowiedzenie umowy o pracę pracownikowi, który świadczył pracę, a następnie wykazał, że w dniu wypowiedzenia był niezdolny do pracy z powodu choroby, nie narusza art. 41 k.p. Pracownik winien być w chwili złożenia mu oświadczenia woli o wypowiedzeniu rzeczywiście nieobecny w pracy z powodów wymienionych w wyżej cytowanym przepisie prawa pracy. Jeżeli wówczas świadczył pracę to nie można uznać, iż jednocześnie obowiązywał wobec niego okres ochronny w postaci usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Powód w czasie posiedzenia rady nadzorczej pozostawał w miejscu pracy i świadczył pracę. Tym samym w momencie, w którym nastąpiło złożenie oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę i odmowa jego przyjęcia przez powoda nie był on objęty ochroną z art. 41 k.p. Dopiero po opuszczeniu zakładu pracy udał się on do lekarza, który stwierdził jego tymczasową niezdolność do pracy spowodowaną chorobą. Co więcej miała ona związek właśnie z uzyskaniem informacji o rozwiązaniu z nim stosunku pracy. Pomimo że, jak wynika z zaświadczenia lekarskiego, powód przebywał na zwolnieniu lekarskim od 6 marca 2015 r. to w czasie rozwiązania z nim umowy o pracę świadczył jeszcze tego dnia pracę i oświadczenie woli pracodawcy było skuteczne.

Mając na uwadze fakt, że do skutecznego wypowiedzenia umowy o pracę przez pozwaną spółkę doszło 6 marca 2015 r. i tego dnia powód miał możliwość faktycznego zapoznania się z tym oświadczeniem, Sąd uznał, iż od tego dnia należy liczyć termin do wniesienia odwołania, o którym stanowi art. 264 § 1 k.p. Zgodnie z treścią tego przepisu w brzmieniu sprzed 1 stycznia 2017 r. a więc na czas wypowiedzenia umowy o pracę z powodem odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 7 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę. Termin ten ma charakter materialnoprawny. Początek jego biegu wyznacza doręczenie pracownikowi oświadczenia o wypowiedzeniu stosunku pracy. Doręczenie to stanowi doręczenie w rozumieniu prawa materialnego, a więc znajdują tutaj zastosowanie reguły związane ze składaniem oświadczeń woli unormowane w kodeksie cywilnym. Ja zostało to wykazane wyżej powodowi zostało skutecznie złożone wypowiedzenie, tj. w taki sposób, że mógł się z nim zapoznać (art. 61 k.c.) w dniu 6 marca 2015 r., a więc upływ siedmiodniowego terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę następował z dniem 13 marca 2015 r. Powód pozew zawierający odwołanie złożył do Sądu w niniejszej sprawie w dniu 20 kwietnia 2015 r., a więc po upływie ustawowego terminu. Materialnoprawny charakter terminów określonych w art. 264 k.p. powoduje, że potwierdzenie tej okoliczności uzasadnia oddalenie pozwu.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał odwołanie powoda za złożone z uchybieniem terminu, co skutkowało oddaleniem powództwa.

Sąd miał na uwadze, że okoliczność złożenia powodowi oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzenie przez pozwaną, zwłaszcza niezamieszczenie w uchwale 5/2015 pouczenia o prawie odwołania się do sądu pracy, okoliczność, że powód pomimo możliwości zapoznania się z oświadczeniem faktycznie tego nie uczynił, a następnie przez dłuży okres pozostawał na zwolnieniu lekarskim stanowić mogłoby podstawę do wystąpienia skutecznie z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. Przy czym przekonanie powoda o wypowiedzeniu z nim umowy o pracę dopiero pismem z dnia 12 marca 2015 r. pozwala przyjąć, iż powód nie mógł a priori wnioskować o przywrócenie terminu, uważając subiektywnie, iż w terminie pozostaje. Przyjmując więc, iż powód w sposób niezawiniony uchybił terminowi i nastąpiłoby przywrócenie terminu Sąd zbadał kwestię prawidłowości wskazanej przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę przez pozwaną.

Powód zupełnie błędnie wysnuwał twierdzenie, jakoby przyczyną wypowiedzenia mu stosunku pracy był brak zaufania pozwanej do powoda. Z uchwały nr 5/2015 r. bezsprzecznie i wprost wynika, iż „z dniem odwołania rozwiązuje się umowę o pracę z R. D. na czas nieokreślony za wypowiedzenia z powodu odwołania ze składu Zarządu i Prezesa Zarządu spowodowanego utratą zaufania niezbędnego do wykonywania obowiązków, z zachowaniem okresu wypowiedzenia”. Powód został zapoznany z treścią tych uchwał przez przewodniczącego rady nadzorczej, miał wiedzę o odwołaniu go z funkcji prezesa zarządu i, że w związku z tym została mu wypowiedzenia umowa o pracę. Przyczynę tę potwierdza późniejsze pismo z dnia 12 marca 2015 r. Wskazywany przez powoda brak zaufania pozwanej do powoda był przyczyną odwołania go z funkcji prezesa zarządu. Sąd pracy nie jest uprawniony do oceny legalności uchwały o odwołaniu danej osoby z zarządu. Uchwała taka może zostać podważona wyłącznie w trybie przewidzianym przez przepisy Kodeksu spółek handlowych i dopóki nie zostanie uchylona (ewentualnie dopóki nie zostanie stwierdzona jej nieważność), dopóty wywiera ona skutki prawne (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2004 roku, sygn. akt I PK 305/03). Przyczyna jaka została wskazana przy wypowiedzeniu umowy o pracę powodowi ograniczała się jedynie do odwołania powoda z zarządu pozwanej spółki. Jako taka była ona konkretna oraz rzeczywista, a więc spełniająca wymogi formalne z art. 30 § 4 k.p. Nie sposób wskazać, w jaki bardziej szczegółowy sposób miałaby przybrać ta przyczyna słowny kształt. Natomiast o jej rzeczywistości (realnym zaistnieniu) świadczy podjęcie ważnej uchwały nr 4/2015. Sąd uznał ponadto, iż wskazana przyczyna była uzasadniona i dawała pracodawcy wystarczający asumpt do wypowiedzenia powodowi umowy o pracę. Powołanie do zarządu spółki kapitałowej kreuje stosunek organizacyjny związany z rolą piastuna organu, który regulują przepisy prawa spółek handlowych. Następstwem nawiązania stosunku korporacyjnego (organizacyjnego) może być również nawiązanie stosunku pracy. Jednakże nie jest to konieczne i możliwe jest sprawowanie funkcji członka zarządu bez żadnego powiązania o charakterze pracowniczym. W takim przypadku bowiem stosunek pracy pozostaje odrębnym stosunkiem prawnym od członkostwa w organach spółki kapitałowej, choć zastrzec należy, że stosunek pracowniczy oraz stosunek korporacyjny pozostają ze sobą sprzężone. Powiązanie to przejawia się właśnie tym, że choć odwołanie pracownika z zarządu nie skutkuje automatycznym rozwiązaniem stosunku pracy, to jednak odwołanie z zarządu stanowi przyczynę wystraczającą i uzasadniającą wypowiedzenie stosunku pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 2011 roku, sygn. akt II PK 313/10). Odnosi się to do pracowników, z którymi zawarto umowy o pracę bezpośrednio w związku z ich powołaniem do zarządu. W takim bowiem przypadku pracownik zatrudniony w charakterze członka zarządu spółki, z chwilą odwołania traci możliwość wykonywania umówionej pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 1997 roku, sygn. akt I PKN 388/97). Powyższe oznacza, że pracownikom, którym oprócz pełnienia funkcji członka zarządu w umowie o pracę powierzono również inne obowiązki, nie można rozwiązać stosunku pracy powołując się na fakt odwołania z zarządu. Powód do tej drugiej kategorii pracowników nie należał. Umowa o pracę została z nim zawarta wyłącznie w związku z objęciem stanowiska prezesa zarządu, o czym świadczy jej treść i zbieżność czasowa z powołaniem do zarządu pozwanej spółki. Tym samym w momencie rozerwania stosunku korporacyjnego powód utracił zdolność do wykonywania pracy jaka została określona w umowie o pracę, co uzasadniało jej wypowiedzenie.

Tym samym Sąd stwierdził, iż pracodawca nie dopuścił się również uchybień merytorycznych przy rozwiązywaniu z powodem umowy o pracę, które okazało się uzasadnione. Oznacza to, że również z tego powodu powództwo podlegałoby oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie drugim wyroku na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., zgodnie z którymi strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, przy czym do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się jego wynagrodzenie i wydatki jednego radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Zauważyć należało, iż w rozpoznawanej sprawie pozwana okazała się stroną wygrywającą sprawę w całości, co dawało podstawę dla obciążenia powoda całością poniesionych przez stronę pozwaną kosztów postępowania. Na poniesione przez pozwaną koszty procesu składała się kwota 1860 zł stanowiąca minimalną stawkę wynagrodzenia radcy prawnego reprezentującego pozwaną. Wysokość kosztów określono na podstawie § 11 ust. 1 pkt 1 oraz § 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu według stanu prawnego na dzień wniesienia pozwu (tekst jednolity – Dz. U. z 2013 r. poz. 490 ze zm.).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

3 marca 2017 r.