Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 października 2016r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w I Wydziale Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Włodarek

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Paszczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2016r.

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w P., przy ul. (...)

przeciwko pozwanemu Hotelowi (...) Sp. z o.o. z/s w K.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Hotelu (...) Sp. z o.o. z/s w K. na rzecz powoda Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w P., przy ul. (...) kwotę 22.510,89zł (dwadzieścia dwa tysiące pięćset dziesięć złotych 89/100) wraz odsetkami ustawowymi, z tym że od dnia 1 stycznia 2016r. odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości nie przekraczającej w stosunku rocznym odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od dnia 17 października 2012r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego Hotelu (...) Sp. z o.o. z/s w K. na rzecz powoda Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w P., przy ul. (...) kwotę 3.543,00zł (trzy tysiące pięćset czterdzieści trzy złote 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2.400,00zł (dwa tysiące czterysta złotych 00/100) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 2798/15

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2012r. powód Wspólnota Mieszkaniowa (...) w P. wniosła przeciwko pozwanemu Hotelowi (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. o zapłatę kwoty 22.510.,89zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwana jest właścicielem lokali odrębnych usytuowanych w budynku przy ul. (...) w P. oraz stosownego udziału w częściach wspólnych nieruchomości. Współwłaściciele tworzą wspólnotę mieszkaniową, która w ich imieniu reguluje m.in. koszty dostawy energii, a następnie obciąża nimi poszczególnych członków proporcjonalnie do posiadanych udziałów. Pozwany nie zapłacił powodowi całej kwoty należnej z tytułu energii elektrycznej za okres od 1 stycznia 2012r. do dnia 10 maja 2012r.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 9 listopada 2012r. w sprawie o sygn. akt I Nc 4081/12 uwzględniono w całości roszczenia powództwa.

Pozwany w ustawowym terminie wniósł sprzeciw od opisanego wyżej orzeczenia.

Zaskarżył przedmiotowe orzeczenie w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany zakwestionował sposób rozliczania należności za energię elektryczną dot. wspólnotowej nieruchomości, tj. brak określenia sposobu obliczania dochodzonych kwot ani źródeł na podstawie, których wyliczenia zostały dokonane, które w efekcie doprowadziły do obciążenia pozwanego kosztami energii elektrycznej, których w rzeczywistości nie zużył.

Pozwany zarzucił ponadto, iż dokonał skutecznego potrącenia wierzytelności dochodzonej przedmiotowym pozwem z wierzytelnościami przysługującymi pozwanemu wobec powoda z tytułu opłat za centralne ogrzewanie, opłat za ciepłą i zimną wodę, opłat za energię elektryczną, gaz, wywóz nieczystości, opłat z tytułu podatku od nieruchomości, za użytkowanie wieczyste, za fundusz inwestycyjny i remontowy oraz opłat za zarząd nieruchomością za lata 2007, 2008, 2009 na kwotę przekraczającą 300.000zł.

W piśmie procesowym z dnia 15 kwietnia 2013r. pozwany uznał kwoty: 6 000zł za rok 2011 i 12.000zł za okres od dnia 1 stycznia 2012r. do dnia 10 maja 2012r. jako kwoty odzwierciedlające rzeczywiste zużycie energii elektrycznej przez pozwanego.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

Pozwany Hotel (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. jest właścicielem lokali o numerach (...) (Księgowości), nadto lokali nr (...) i (...) usytuowanych w budynku położonym przy ul. (...) w P..

( załącznik do uchwały nr 5/2011 – k. 149; akt notarialny- k. 52-63)

Pozwany oraz właściciele pozostałych lokali usytuowanych w nieruchomości przy ul. (...) w P. w 2005 r. utworzyli Wspólnotę Mieszkaniową (...). Wspólnota składa się z 50 członków. Jednym z jej zadań jest uchwalanie planów finansowo- gospodarczych, na podstawie których rozliczaniu podlegają koszty utrzymania nieruchomości wspólnej, w tym koszty energii elektrycznej. Zatwierdzanie planów, wybór zarządu i rozstrzyganie innych istotnych kwestii związanych z zarządem nieruchomością odbywa się w formie uchwał podejmowanych przez członków wspólnoty na zebraniach, w których udział może wziąć każdy z nich. Informacja o terminach zebrań jest ogólnodostępna, a przebieg ich posiedzeń jest zapisywany w formie protokołu. Decyzją Wspólnoty podział kosztów generowanych przez nieruchomość odbywa się poprzez ich rozdzielanie pomiędzy współwłaścicieli proporcjonalnie do wielkości posiadanego przez nich udziału w części wspólnej nieruchomości. Sprawozdania finansowe za poszczególne lata oraz udzielanie absolutorium wybranemu Zarządowi odbywa się także w drodze uchwał.

( częściowo zeznania świadka J. S. k. 285v - 286; przesłuchanie strony J. P.- minuta 4-6 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 23 września 2016 r.; zeznania świadka R. P. k. 499-499v; protokół nr (...) – k. 4-6, 93-94; protokół nr (...) wraz z uchwałami k. 67-73; plany finansowo- gospodarcze k. 74-77, 88-89, 98-102; uchwały - k. 78-87, 90, 92, 96-97, 103-106; informacja o zebraniu- k. 95; protokół z zebrania właścicieli wraz z uchwałą i listą obecności- k. 160-165)

W dniu 31 grudnia 2010r. Wspólnota Mieszkaniowa (...) zawarła umowę sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług jej dystrybucji do obiektu usytuowanego w P. przy ul. (...).

( przesłuchanie strony J. P.- minuta 4-6 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 23 września 2016 r.; umowa- k. 301-316)

W dniu 24 czerwca 2011r. pozwana spółka zmieniła adres siedziby spółki z P. na K..

( kserokopia postanowienia WR.IX NS-REJ. KRS/(...) k. 47-48)

Pozwany w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2011r. zużył energię elektryczną za kwotę 11.849,07zł, a w okresie od dnia 1 stycznia 2012r. do dnia 10 maja 2012r. za kwotę 21.401,77zł.

Rozliczenie zużycia energii elektrycznej pomiędzy członkami wspólnoty odbyło się na podstawie faktur wystawionych przez T.. Faktury wystawione przez powoda zostały doręczone pozwanemu.

( częściowo zeznania świadka J. S. k. 285v – 286, przesłuchanie strony J. P.- minuta 4-6 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 23 września 2016 r., zeznania świadka R. P. k. 499-499v; faktury: k. 7-8,145-146; faktury wystawione przez T.- k. 323-495)

Na zwyczajnym zebraniu Wspólnoty Mieszkaniowej „Nasz dom” , które odbyło się 26 marca 2011r. jej członkowie przyjęli regulamin rozliczania użytej energii elektrycznej, cieplnej, wody, ścieków i odpadów komunalnych na rok 2011. Za uchwałą głosowało 40 członków wspólnoty, przeciw był 1. Na zebraniu obecny był przedstawiciel pozwanej spółki, który wstrzymał się od głosu. Po zebraniu pozwanemu została przesłana informacja o wysokości miesięcznych opłat z tytułu utrzymania nieruchomości wspólnej oraz wysokości zaliczki na energie elektryczną. Pozwany nie zaskarżył przedmiotowej uchwały.

( przesłuchanie strony J. P.- minuta 4-6 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 23 września 2016 r., zeznania świadka R. P. k. 499-499v, zawiadomienie wraz z potwierdzeniem nadania- k. 143-144, uchwała nr 5/2011 wraz z załącznikiem w postaci regulaminu- k. 147-148,509-511; protokół z zebrania właścicieli wraz z uchwałą i listą obecności- k. 160-165)

W dniach 14 czerwca 2012r. i 25 czerwca 2012r. pozwany zwrócił się do powoda o przedstawienie szczegółowego rozliczenia kwot z tytułu zużycia energii elektrycznej.

( pisma- k. 39-44)

W dniu 6 lipca 2012r. powód wezwał pozwanego do uiszczenia, w terminie 3 dni, kwoty 32.510,89zł z tytułu rozliczenia energii elektrycznej. Po raz kolejny pozwanemu doręczono uchwalony regulamin rozliczania zużytej energii.

( wezwanie do zapłaty wraz z regulaminem- k. 174-177)

W dniu 7 sierpnia 2012r. pozwany uiścił kwotę 10.000zł, wobec czego pismem z dnia 28 września 2012r. został wezwał przez powoda do uiszczenia pozostałej kwoty 22.510,89zł. Wezwanie zostało odebrane przez pozwanego w dniu 1 października 2012r.

( przedsądowe wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem nadania i odbioru k .10-12)

W piśmie z dnia 20 sierpnia 2012r. pozwana spółka złożyła powodowi oświadczenie o potrąceniu kwoty 5.779,55zł z wierzytelnościami Spółki wynikającymi z faktury VAT nr (...) r.

O zapłatę kwoty wynikającej z przedmiotowej faktury pomiędzy stronami toczy się postępowanie przed Sądem Okręgowym w Świdnicy pod sygn. akt I C 1051/11.

( pismo- k. 43-44, kserokopia faktury (...)- k. 49; pismo procesowe w sprawie I C 1051/11- k. 50-51)

Postanowieniem z dnia 18 grudnia 2013r. Sąd Rejonowy w Kaliszu w sprawie sygn. akt V GU 36/16 ogłosił upadłość pozwanego Hotelu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością obejmującą likwidację majątku dłużnika. Syndykiem Masy Upadłościowej została wyznaczona M. P..

( postanowienie wraz z uzasadnieniem- k. 188-190)

W dniu 22 stycznia 2015 r. postępowanie upadłościowe pozwanej spółki zostało umorzone. Postanowienie w tym przedmiocie uprawomocniło się w dniu 14 stycznia 2016 r.

( odpis KRS- k. 245-246, odpis prawomocnego postanowienia- k. 271-274)

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom świadka J. S. w tej części jego depozycji w jakiej wskazywał, iż pozwana spółka Hotel „Nasz dom” w okresie od 1 stycznia 2011r. do 31 grudnia 2011 r. i od 1 stycznia 2012r. do 10 maja 2012r. nie zużyła energii elektrycznej w ilości wskazanej w wystawionych przez powoda fakturach i że nie była zobowiązana do zapłaty za zużycie energii elektrycznej dotyczącej części wspólnych nieruchomości, a także w zakresie podstaw i prawidłowości podziału zużycia i kosztów energii elektryczne na poszczególnych członków wspólnoty albowiem są one sprzeczne z dokumentarnym materiałem dowodowym, a także zeznaniami świadka R. P. i przesłuchaniem strony J. P., którym Sąd przyznał w całości atrybut wiarygodności.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U. 2015.1892 – j.t ze zm.) właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Na podstawie art. 12 ust. 2 cyt. ustawy pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nieznajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach, natomiast na podstawie art. 14 pkt 1 -5 na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności: wydatki na remonty i bieżącą konserwację; opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę; ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali; wydatki na utrzymanie porządku i czystości; wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy, a na podstawie art. 15 ust. 1 w/w ustawy na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

W zakresie, w jakim nieruchomość wspólna nie jest niezbędna do korzystania z lokalu zgodnie z jego przeznaczeniem, wspólnota mieszkaniowa ma prawo określić zasady korzystania z niej (zarząd nieruchomością wspólną). Decyzje w tym zakresie muszą pozostawać w zgodzie z przepisami prawa, z zasadami prawidłowego zarządzania nieruchomością oraz nie powinny naruszać interesu właściciela lokalu

Wspólnota mieszkaniowa obejmująca właścicieli lokali, w których nie ma liczników pomiaru energii elektrycznej, może podjąć uchwałę wyrażającą zgodę na ustalenie przez zarząd części kosztów związanych z eksploatacją instalacji elektrycznej służącej do użytku właścicieli poszczególnych lokali, niemniej jednak dopuszczalne jest to w wypadku ustalenia w samej uchwale jednej z metod, o których mowa w art. 45a ust. 9 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, tak aby ustalenia konkretyzacja postanowień uchwały dokonywana przez zarząd miała charakter transparentny i jednoznaczny i powinny być rozliczone w stosunku do udziałów poszczególnych właścicieli lokali w nieruchomości wspólnej.

Sprzeczne z prawem jest przy tym tylko takie uregulowanie regulaminu wewnętrznego rozliczania energii elektrycznej, które w istocie kompetencję do podjęcia decyzji w przedmiocie wyboru jednej z metod obliczania zaliczki pozostawia poza zakresem unormowania w uchwale wspólnoty, albo która dopuszcza, ażeby ustalanie zaliczki mogło następować na podstawie dowolnych, subiektywnych lub nawet innych niż wskazane w art. 45a ust. 9 ustawy - Prawo energetyczne kryteriów wyboru jednej z metod rozliczeń

Właściciel lokalu stanowiącego odrębną własność jest odbiorcą energii tylko w zakresie, w jakim korzysta z energii lub paliw na podstawie umowy zawartej przez niego z przedsiębiorstwem energetycznym. Nie jest zaś odbiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne w zakresie, w jakim korzysta w obrębie wspólnoty mieszkaniowej z paliw lub energii dostarczanych przez przedsiębiorstwo energetyczne wspólnocie mieszkaniowej na podstawie umowy łączącej te dwa podmioty (por. wyrok s.apel. w Białymstoku z dnia 29 września 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 435/15, opubl. L., wyrok s.apel w K. z dnia 24 lipca 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 515/14, opubl. L., wyrok s.apel w B. z dnia 9 maja 2013r. w sprawie o sygn. akt I ACa 59/13, opubl. L., wyrok s.apel w W. z dnia 27 marca 2013r. w sprawie o sygn. akt VI ACa 1118/12, opubl. L.).

W realiach przedmiotowej sprawy regulamin rozliczania zużytej energii elektrycznej, cieplnej, wody, ścieków i odpadów komunalnych na rok 2011 został przyjęty na zwyczajnym zebraniu Wspólnoty Mieszkaniowej (...), które odbyło się 26 marca 2011r. Na zebraniu obecny był także przedstawiciel pozwanej spółki, który ani nie sprzeciwił się podjętej uchwale, ani nie zaskarżył jej w późniejszym terminie.

Stosownie do przyjętego regulaminu energia elektryczna zużyta za dany okres była rozliczona pomiędzy wszystkimi członków wspólnoty proporcjonalnie do posiadanego przez nich udziału.

Pozwany kwestionował sposób dokonania rozliczenia wskazując, iż w związku z przeniesieniem siedziby spółki do K. zaprzestał zajmowania lokali w nieruchomości w P.. Zatem w okresie objętym pozwem nieruchomość wspólna zużyła mniej energii elektrycznej.

Jego zarzut w tym zakresie nie podlegał uwzględnieniu, bowiem stosownie do treści cytowanej ustawy o własności lokali ciężar uiszczania wydatków generowanych przez części wspólne nieruchomości spoczywa na właścicielach jednostkowych lokali, bez względu na fakt czy lokale te faktycznie są zajmowane. Zmiana siedziby pozwanej spółki nie jest zatem okolicznością tamujący obciążanie jej opłatami.

Uznając żądanie strony powodowej za należne co do zasady, sąd ocenił je w zakresie żądanej wysokości. Pozwany kwestionował bowiem także wysokość kwoty za energię elektryczną jaką został obciążony.

Powód udokumentował fakt zużycia energii elektrycznej za sporny okres, składając na tę okoliczność stosowne faktury. Ilość energii elektrycznej, jaka została rozliczona odpowiadała wartościom wskazanym w fakturach wystawionych na podstawie odczytu z układu pomiarowego. Pozwany nie wykazał aby urządzenie pomiarowe było wadliwe oraz aby rozdzielenie energii odbyło się w sposób inny, aniżeli ustalony przez członków wspólnoty. Jego twierdzenia o nadmiernym obciążeniu go energią elektryczną, której nie zużył uznano zatem za nieudowodnione, uwzględniając tym samym powództwo także w zakresie jego wysokości.

Samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 kpc) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (wyrok SN z dnia 22.11.2001 r., sygn. I PKN 660/00, publ. Wokanda 2002/7-8/44).

Stosownie do powyższego obowiązkiem pozwanego było wskazanie na dowody, których przeprowadzenie potwierdzi zasadność jego twierdzeń o faktach (art. 232 kpc i art. 6 kc). Zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar gromadzenia materiału dowodowego spoczywa na stronach (art. 232 kpc., art. 3 kpc, art. 6 kc). Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem (por. wyrok s.apel w B. z dnia 28sierpnia 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 286/14, opubl. LEX nr 1511625).

Jako nieskuteczne w płaszczyźnie materialnej należało uznać także oświadczenie pozwanego o potrąceniu i zgłoszony formalnie zarzut potrącenia.

Potrącenie jest czynnością materialnoprawną; dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie i wywołuje skutek w postaci wzajemnego umorzenia się wierzytelności do wysokości wierzytelności niższej (art. 498 § 2 kc, art. 499 kc). W razie podniesienia w procesie zarzutu potrącenia, podlega on badaniu pod kątem istnienia przesłanek z art. 498 § 1 kc. Warunkujące tę skuteczność przesłanki wymagalności i zaskarżalności wierzytelności muszą istnieć w czasie złożenia oświadczenia o potrąceniu i dotarcia jego treści do wiadomości dłużnika wierzytelności - por. wyrok SN z dnia 22 stycznia 2015r. w sprawie o sygn. III CNP 7/14, opubl. LEX nr 1640245, wyrok s.apel. w Katowicach z dnia 24 kwietnia 2015r. w sprawie o sygn. akt V ACa 744/14, opubl. LEX nr 1682850,wyrok s.apel.w Białymstoku z dnia 19 marca 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 991/14, opubl. LEX nr 1665069, wyrok s.apel.w Białymstoku z dnia 19 lutego 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 804/14, opubl. LEX nr 1661134, wyrok s.apel.w Gdańsku z dnia 3 września 2014r. w sprawie o sygn. akt V ACa 254/14, opubl. LEX nr 1659050.

Poza wymogiem oświadczenia o potrąceniu pozwany powinien zindywidualizować swoją wierzytelność, skonkretyzować jej zakres przedstawiony do potrącenia z wierzytelnością powoda, wskazać przesłanki jej powstania, wymagalności i wysokości oraz dowody w celu ich wykazania.

Oświadczenie o potrąceniu nie może stanowić samo w sobie źródła kreacji wierzytelności, która powinna znaleźć odzwierciedlenie w treści zaoferowanych dowodów. Zgłaszający zarzut potrącenia w procesie ma obowiązek określić swoją wierzytelność, wykazać jej istnienie i w kategoryczny sposób wykazać wolę potrącenia w celu wzajemnego umorzenia skonkretyzowanej wierzytelności.

Nie można objąć potrąceniem wierzytelności, która służy komu innemu niż potrącający, ani takiej, która służy potrącającemu wobec innej osoby niż jego wierzyciel – por. wyrok SN z dnia 22 stycznia 2015r. w sprawie o sygn. III CNP 7/14, opubl. LEX nr 1640245, wyrok s.apel. w Katowicach z dnia 24 kwietnia 2015r. w sprawie o sygn. akt V ACa 744/14, opubl. LEX nr 1682850,wyrok s.apel.w Białymstoku z dnia 19 marca 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 991/14, opubl. LEX nr 1665069, wyrok s.apel.w Białymstoku z dnia 19 lutego 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 804/14, opubl. LEX nr 1661134, wyrok s.apel.w Gdańsku z dnia 3 września 2014r. w sprawie o sygn. akt V ACa 254/14, opubl. LEX nr 1659050.

Mając na uwadze powyższe oraz okoliczność, iż o istnieniu, wysokości, podstawie i zasadności roszczeń pozwanej w stosunku do powoda mających stanowić materialnoprawne źródło wierzytelności przedstawionej do potrącenia przez pozwaną Sąd będzie rozstrzygał w ramach innego postępowania w sprawie Sądu Okręgowego w Świdnicy o sygn. akt I C 1051/11, którego wynik nie jest obecnie możliwy do przewidzenia, to przedstawiony zarzut nie mógł w ramach niniejszego postępowania odnieść założonego mu rezultatu.

Z tych wszystkich względów Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 22.510,89zł wraz z odsetkami ustawowymi, z tym że od dnia 1 stycznia 2016r. odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości nie przekraczającej w stosunku rocznym odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od dnia 17 października 2012r. do dnia zapłaty.

O roszczeniu ubocznym orzeczono w oparciu o treść art. 481 § 1 i 2 kc. oraz o znowelizowaną na podstawie art. 2 pkt 1 lit. a i art. 2 pkt 2 lit. a i b ustawy z dnia 9 października 2015r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015.1830) treść art. 481 § 1 i 2 kc.

O kosztach procesu i kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc., art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2016.623 – j.t. ze zm.) i w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013.461 – j.t. ze zm.) w zw. z § 22 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804).