Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2013 roku wnioskodawca K. Ś. reprezentowany przez pełnomocnika odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. z dnia 6 sierpnia 2013 roku odmawiającej wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności d pracy.

W uzasadnieniu skarżący wskazał ,iż jest osobą , która całkowicie utraciła zdolność do pracy natomiast ustalenia w tym zakresie organu rentowego są błędne. Wnioskodawca wskazał ,iż został zaliczony orzeczeniem z dnia 4 grudnia 2012 roku do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z uwagi na upośledzenie narządu ruchu oraz chorób psychicznych. Wnioskodawca ponadto wskazał ,iż cierpi na wiele schorzeń w związku z czym nie jest zdolny do wykonywania żadnej pracy /odwołanie k- 2-6/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc ,iż wnioskodawca został uznany przez lekarz orzecznika ZUS za zdolnego do pracy a następnie komisja lekarska ZUS rozpoznając jego sprzeciw nie uznała go za niezdolnego do pracy / odpowiedź na odwołanie k- 9/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca K. Ś. w okresie od dnia 29 grudnia 2011 roku do dnia 27 czerwca 2012 roku pobierał zasiłek chorobowy przez okres 182 dni. Następnie wnioskodawca korzystał ze świadczenia rehabilitacyjnego w okresie od dnia 28 czerwca 2012 roku do dnia 22 czerwca 2013 roku tj przez okres 12 miesięcy.

W dniu 22 maja 2013 roku wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy. W związku z tym został skierowany na badanie do lekarza orzecznika ZUS./ niesporne , dokumentacja aktach ZUS/.

Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 28 czerwca 2013 roku uznał wnioskodawcę za zdolnego do pracy.

Orzeczenie zostało wydane po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej, w tym: dokumentacji z przebiegu leczenia jaka znajdowała się w aktach ZUS, zaświadczeń o stanie zdrowia wystawionych przez lekarzy leczących wnioskodawcę ,wyników badań dodatkowych jakie zostały złożone do akt ZUS. Przy dokonywaniu ustaleń orzeczniczych uwzględniono: stopień naruszenia sprawności organizmu, rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy, poziom wykształcenia, wiek, predyspozycje psychofizyczne / okoliczności niesporne, dokumentacja w aktach ZUS, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS w aktach ZUS/.

W dniu 15 lipca 2013 roku organ rentowy wydał decyzję , na mocy której odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując ,iż orzeczeniem lekarza orzecznika nie uznano wnioskodawcy za niezdolnego do pracy / decyzja w aktach ZUS/.

Wnioskodawca w dniu 11 lipca 2013 roku złożył sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 28 czerwca 2013 roku. Wobec przywrócenia terminu do złożenia sprzeciwu wnioskodawca został skierowany na badanie przez Komisję lekarską ZUS . W dniu 1 sierpnia 2013 roku orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS stwierdzono ,iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. W uzasadnieniu wskazano ,iż orzeczenie zostało wydane po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej, w tym dokumentacji z przebiegu leczenia ambulatoryjnego, zaświadczeń o stanie zdrowia wystawionych przez lekarzy leczących wnioskodawcę, wyników badań dodatkowych zawarte w aktach ZUS. Przy dokonywaniu ustaleń uwzględniono: stopień naruszenia sprawności organizmu, charakter dotychczas wykonywanej pracy, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy, poziom wykształcenia , wiek, predyspozycje psychofizyczne /orzeczenie komisji lekarskiej ZUS w aktach ZUS/.

Decyzją z dnia 6 sierpnia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. uchylił decyzję z dnia 15 lipca 2013 roku i ponownie odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazano ,iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy./ decyzja w aktach ZUS/.

Wnioskodawca z wykształcenia jest inżynierem . Ukończył Wydział Budownictwa Lądowego na Politechnice (...). Wnioskodawca pracował również jako oficer wojsk saperskich oraz oficer dochodzeniowy Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych. Pracując na budowach wnioskodawca wykonywał prace na wysokości oraz pokazywał pracownikom jak wykonuje się prace fizyczne np. szalowanie czy murowanie. Nadzorował pracowników. Wnioskodawca pracował też na stanowisku zaopatrzeniowca, prokurenta firmy i prezesa / zeznania wnioskodawcy k- 273 CD 00:28:27 – 00: 42: 50/

Orzeczeniem z dnia 4 grudnia 2012 roku Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Ł. wnioskodawca został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności do 31 grudnia 2015 roku a następnie orzeczeniem z dnia 1 marca 2017 roku wnioskodawca został ponownie zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności . Orzeczenie zostało wydane na okres do 15 marca 2021 roku / niesporne , orzeczenie k-8 i k- 251/.

W opinii biegłego internisty u wnioskodawcy rozpoznano nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane lekami, przewlekłą stabilną chorobę wieńcową I kl. (...), zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów biodrowych z objawowym zespołem bólowym. Ponadto biegły internista wskazał na epizody depresyjne w wywiadach, otyłoć ( (...)) i zespół bezdechu sennego leczony aparatem (...) (od 2006 r) .

Po badaniu lekarskim i analizie dokumentacji medycznej biegły nie stwierdził internistycznych przyczyn uzasadniających orzeczenie długotrwałej niezdolności do pracy. Wnioskodawca ma rozpoznane nadciśnienie tętnicze, które jest dobrze kontrolowane lekami i aktualnie utrzymuje się w granicach normy. Badaniem lekarskim nie stwierdził objawów niewydolności serca i układu oddechowego. Główne dolegliwości wnioskodawcy, z powodu których przebywał na leczeniu prewencyjnym ZUS to bóle spowodowane zmianami zwyrodnieniowymi układu kostno-stawowego i zaburzenia mentalne. / opinia biegłego internistyty k- 16-19 /. W opinii uzupełniającej biegły wskazał, iż współczesne leki hipotensyjne pozwalają skutecznie kontrolować nadciśnienie tętnicze i większość chorujących wykonuje pracę zawodową, również fizyczną. Kontrolowany wysiłek fizyczny jest tylko jednym ze sposobów w niefarmakologicznym leczeniu nadciśnienia. Sam fakt podwyższonych wartości ciśnienia nie jest czynnikiem wpływającym na ograniczenie zdolności do pracy. Decyduje o tym występowanie powikłań nadciśnienia takich jak niewydolność serca, niestabilna choroba wieńcowa, udar mózgu czy encefalopatia nadciśnieniowa w przebiegu nadciśnienia złośliwego. U wnioskodawcy takich powikłań nie stwierdza się, a ciśnienie jest bardzo dobrze kontrolowane lekami. Stwierdzane w usg z 2013 r zmiany (przerost lewej komory, powiększenie lewego przedsionka) przy prawidłowej frakcji wyrzutowej są konsekwencją długotrwałego nadciśnienia ale nie powodują objawów klinicznych. Wnioskodawca nie zgłaszał skarg typowych dla choroby wieńcowej, nie był ostatnio leczony szpitalnie z przyczyn kardiologicznych (hospitalizacje w 1996 i 1999r), w związku z czym biegły nie widział celowości badania wnioskodawcy przez kardiologa. Biegły w całości podtrzymał swoją pierwotną opinię wydaną w sprawie /opinia uzupełniająca k- 54/.

W opinii biegłego neurologa u wnioskodawcy występuje zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i L/S na podłożu wielopoziomowych zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych aktualnie bez objawów korzeniowych i bez istotnego pogorszenia funkcji. Ponadto wnioskodawca cierpi na zespół obturacyjnego bezdechu sennego w wywiadzie, leczony skutecznie protezą powietrzną. Biegła neurolog stwierdziła w opinii ,iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy z powodu schorzeń neurologicznych. W badaniu neurologicznym nie występują u wnioskodawcy objawy ogniskowe i ubytkowe z (...) oraz nie występują objawy korzeniowe, nie ma pogorszenia funkcji. W przeprowadzonym badaniu neurologicznym wnioskodawcy objawy oponowe były nieobecne, nerwy czaszkowe bez zmian. Nie występowały niedowłady. Odruchy głębokie były słabe, symetryczne, bez zmian patologicznych. Próby koordynacyjne wnioskodawca wykonywał zbornie. Czucie powierzchniowe było prawidłowe. Ruchomość kręgosłupa i napięcie mięśni przykręgosłupowych było w normie. / opinia pisemna biegłego neurologa k- 20-20 odw/.

W opinii uzupełniającej biegła neurolog wskazała ,iż badaniem neurologicznym nie stwierdziła u powoda objawów korzeniowych i ubytkowych stanowiących podstawę do leczenia operacyjnego dyskopatii. Opisane u wnioskodawcy badanie obrazowe MR kręgosłupa, przy dobrym stanie klinicznym nie stanowią powodu do przeprowadzenia leczenia neurochirurgicznego dyskopatii. W badaniach nie stwierdzono ucisku na rdzeń. Kwalifikacja do leczenia operacyjnego była ogólnikowa, bez wyznaczenia konkretnej daty operacji). Operacja neurochirurgiczna nie odbyła się. Biegła wskazała ,iż ewentualne okresowe nasilenia dolegliwości bólowych kręgosłupa mogą być leczone w ramach zwolnień lekarskich. / opinia uzupełniająca biegłej neurolog k- 55/.

Opiniując w sprawie wnioskodawcy inny neurolog dr S. wskazała ,iż wnioskodawca cierpi na zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z zespołem bólowym bez objawów rozciągowych, zespół bezdechu sennego, nadciśnienie tętnicze, zawroty głowy w wywiadzie oraz otyłość. Biegła S. wskazała ,iż przeprowadziła badanie neurologiczne. Stwierdziła, że rozpoznane schorzenia neurologiczne nie powodują u badanego niezdolności do pracy ani częściowej ani całkowitej do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. W badaniu neurologicznym poza zniesieniem odruchów skokowych nie stwierdza się objawów korzeniowych ze strony kręgosłupa oraz (...). W okresie leczenia neurologicznego z powodu bólów kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego oraz zawrotów głowy nie stwierdzono objawów patologicznych. Zgłaszany zespól bólowy kręgosłupa był okresowy i mógł być leczony w ramach zwolnienia lekarskiego. Przeprowadzona diagnostyka zawrotów głowy – badanie komputerowe głowy wykazało niewielkie ognisko naczyniopochodne w obrębie jądra soczewkowatego prawej półkuli mózgu, które jest nieme kliniczne czyli brak jest objawów z (...). Stwierdzony zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego nie upośledza funkcji narządu ruchu w stopniu powodującym znaczne ograniczenie zdolności do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Biegła wskazała na konieczność opiniowania w sprawie przez biegłego neurochirurga. / opinia biegłej neurolog dr S. – 210-213/.

W opinii biegłego neurochirurga do oceny stanu zdrowia wnioskodawcy nie była konieczna opinia biegłego neurochirurga. Biegły wskazał ,iż do wydania opinii nie jest konieczne zbadanie wnioskodawcy a wystarczająca jest analiza dokumentacji medycznej. W opinii biegły wskazał ,iż wnioskodawca jest nie jest niezdolny do pracy. Zniesienie odruchów skokowych przy braku objawów rozciągowych i ubytkowych , co opisali biegli nie powoduje u wnioskodawcy niezdolności do pracy. O niezdolności do pracy świadczy stan przedmiotowy wnioskodawcy, stan neurologiczny, który przekłada się na upośledzenie narządu ruchu. Wobec dobrostanu neurologicznego pojedyncze zaświadczenia lekarskie czy wyniki badań dodatkowych nie świadczą o niezdolności do pracy a wnioskodawca w ocenie neurochirurga nie jest niezdolny do pracy. / opinia neurochirurga k- 228/.

W opinii neuropsychologa u wnioskodawcy ma miejsce osłabienie procesów poznawczych głównie na skutek zmian emocjonalnych. Wnioskodawca wykazuje cechy osobowości histrionicznej z tendencjami do wzmożonych reakcji lękowo- depresyjnych nasilających objawy somatyczne.. Biegły wskazał na tendencje agrawacyjne w czasie wykonywania zadań testowych / opinia biegłego neuropsychologa k- 84-84 odw/.

W opinii biegłego psychiatry wnioskodawca uskarża się na dystymię oraz cierpi na zaburzenia osobowości o typie histrionicznym. W ocenie psychiatry wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy . Typ osobowości wnioskodawcy charakteryzuje silniejsze subiektywne odczuwanie dolegliwości i ich ekspresyjne wyrażanie , co zdecydowanie nie stanowi o rzeczywistej ciężkości objawów / opinia psychiatry k- 103/.

W opinii kardiologa wnioskodawca uskarża się na wieloletnie nadciśnienie tętnicze krwi z dość dobrą reakcją na leczenie farmakologiczne, zaburzenia przewodzenia wewnątrz-komorowego pod postacią bloku przedniej gałązki lewej odnogi pęczka H. oraz bloku prawej odnogi pęczka H.. U wnioskodawcy występuje podejrzenie choroby wieńcowej, otyłość I stopnia – (...) 36,5. Krążeniowo wnioskodawca jest wydolny. Biegły stwierdził , że stopień zaawansowania zmian w zakresie układu krążenia, nie zaburza czynności organizmu wnioskodawcy, w stopniu czyniącym go niezdolnym do pracy. Ewentualne okresowe zwyżki ciśnienia tętniczego krwi mogą być leczone w ramach zwolnień lekarskich. W badaniu przedmiotowym odchyleń od normy w zakresie układu rażenia nie stwierdza się. Ciśnienie tętnicze krwi jest w normie – 140/80 mmHg. W badaniu EKG stwierdza się cechy bloku przedniej gałązki lewej odnogi pęczka H. oraz bloku prawej odnogi pęczka H.. W dokumentacji z leczenia w P0Z stwierdzono nieznaczne zwyżki ciśnienia tętniczego krwi, z okresowo stwierdzanymi prawidłowymi wartościami ciśnienia – przy systematycznym leczeniu farmakologicznym. W dokumentacji z Poradni Kardiologicznej, w ostatnim okresie odnotowywano wartości ciśnienia krwi w normie. W ocenie biegłego kardiologa wnioskodawca jest zdolny do pracy a okresowe zwyżki ciśnienia mogą być leczone w ramach zwolnień lekarskich. /opinia biegłego kardiologa k- 104-105/.

W opinii ortopedy u wnioskodawcy występują zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, bez upośledzenia funkcji z zespołem bólowym. Ponadto biegły stwierdził subiektywny zespół bólowy wielostawowy kończyn dolnych, bez upośledzenia funkcji. Z punktu widzenia biegłego ortopedy wnioskodawca jest zdolny do pracy. Po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską oraz po badaniu wnioskodawcy biegły ortopeda nie stwierdziła upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie wnioskodawcy za częściowo lub całkowicie niezdolnego do pracy. W badaniu ortopedycznym biegły stwierdził ,że kręgosłup wnioskodawcy jest o zachowanych krzywiznach fizjologicznych i prawidłowej ruchomości. Ruchy kręgosłupa w maksymalnych zakresach ruchu bolesne, szczególnie w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Nie stwierdził wzmożenia napięcia mięśni przykręgosłupowych. Kończyny górne u wnioskodawcy są bez zaników mięśniowych. Ruchy w stawach obu kończyn górnych zachowane w pełnym zakresie. Chwytność obu rąk zachowana. Ruchy w stawach kończyn dolnych zachowane w pełnym zakresie. Stanie na palcach i piętach prawidłowe. W opinii ortopedy wnioskodawca jest zdolny do pracy. / opinia biegłego ortopedy k- 106-109/.

W opinii okulisty u wnioskodawcy ostrość wzroku każdego oka do dali i bliży jest pełna. Widzenie obuoczne jest zachowane, ciśnienie śródoczne nie podwyższone. Pole widzenia jest ubytków obwodowych. Zmiany naczyniowe na dnie oka i ślady po laseroterapii zabezpieczającej pozostają bez wpływu na widzenie

Z punktu widzenia okulisty, istniejące parametry widzenia nie uzasadniają orzeczenia niezdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych z powodu stanu narządu wzroku. / opinia okulisty k- 110-111/..

W opinii biegłego laryngologa u wnioskodawcy występuje obustronne osłabienie słuchu i szumy uszne w wywiadzie . Wnioskodawca jest osobą zdolną do pracy. Wnioskodawca w opinii biegłego laryngologa ma w pełni zachowaną funkcję słuchu. Z przyczyn profilaktycznych ma przeciwwskazania do pracy na wysokości, co powinien określić lekarz profilaktyk oceniając warunki na konkretnym stanowisku. Szumy uszne , które zgłasza wnioskodawca mają charakter dolegliwości subiektywnych i mogą pozostawiać ślady w psychice co powinien ocenić psychiatra. W badaniu biegły nie stwierdził zaburzeń statyki ciała w stopniu istotnym / opinia biegłego laryngologa k- 177-181/

W opinii holistycznej biegłego z zakresu medycyny pracy wskazał on ,iż biorąc pod uwagę wszystkie schorzenia wnioskodawcy nie był on i nie jest osobą niezdolną do pracy. Biegły wskazał ,iż podziela opinie innych lekarzy opiniujących w sprawie co do stanu zdrowia wnioskodawcy. Biegły z punktu widzenia lekarza medycyny pracy jak i jednocześnie biegłego neurologa wskazał ,iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy a jego stan zdrowia ocenia jako dobry. Biegły oceniając stan zdrowia globalnie , w stosunku do wnioskodawcy nie stwierdził takiego naruszenia sprawności organizmu , które skutkowałoby niezdolnością do pracy zgodnie z poziomem kwalifikacji zawodowych. Biegły wskazał ,iż wnioskodawca uskarża się na dolegliwości ale ich zaostrzenie może być leczone w ramach okresowych zwolnień lekarskich. Z przyczyn profilaktycznych wnioskodawca ma przeciwwskazanie do ciężkiej pracy fizycznej oraz na wysokości powyżej 3 metrów ale nie czyni go to niezdolnym do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji i wyksztalceniem. Wnioskodawca nie może również z przyczyn profilaktycznych dźwigać powyżej 10 kg. Pomimo tych ograniczeń profilaktycznych przy uwzględnieniu poziomu kwalifikacji zawodowych i wykształcenia wnioskodawca mógłby zgodnie z ich poziomem świadczyć pracę na wielu odpowiednich dla niego stanowiskach. Ponadto biegły w opinii holistycznej zwrócił uwagę ,iż wszyscy biegli uznali wnioskodawcę za zdolnego do pracy a zgłaszane dolegliwości mają charakter subiektywny . Wnioskodawca jest krążeniowo i oddechowo wydolny natomiast w badaniu neurologicznym żadnych istotnych odchyleń biegły nie stwierdził . Wskazał ,iż analizując dokumentację medyczną z ZUS należy wskazać ,iż stan zdrowia wnioskodawcy od momentu badania przez orzeczników w sposób istotny nie różni się od tego , który opisał biegły w swojej opinii . Biegły wskazał ponadto ,iż orzeczenie stopnia niepełnosprawności wobec wnioskodawcy nie ma znaczenia dla oceny jego niezdolności do pracy . Biegły nie stwierdził obiektywnych przyczyn występowania dolegliwości na jakie uskarża się wnioskodawca. Wskazał ,iż nie samo zdiagnozowanie choroby ale obiektywny stan uzasadnia orzeczenie o niezdolności do pracy. O dopuszczeniu do pracy wnioskodawcy zawsze będzie orzekał lekarz profilaktyk biorąc pod uwagę warunki jakie panują na konkretnym stanowisku pracy. Wnioskodawca jako inżynier budownictwa może zajmować się projektowaniem czy pracą biurową. Decydujące znaczenie mają warunki pracy i narażenia na konkretnym stanowisku wynikające ze skierowania. Co do zasady wnioskodawca jest zdolny do pracy zgodnie z przepisami ustawy o FUS. Biegły wskazał ponadto ,iż kierownik budowy to stanowisko a nie poziom kwalifikacji czy wyksztalcenie, które bierze się pod uwagę oceniając zdolność do pracy. Przy wyższym wykształceniu wnioskodawca nie musi pracować na wysokości . Ma najwyższy poziom kwalifikacji zawodowych./ opinia biegłego medycyny pracy k- 245-250odw ustana opinia uzupełniająca k- 273 CD 00:04:00 – 00:26: 35/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zebranego w sprawie opierając się na dokumentach załączonych do akt sprawy w tym aktach ubezpieczeniowych wnioskodawcy jego zeznaniach, dokumentacji medycznej oraz opiniach biegłych wydanych w sprawie. Podnieść należy ,iż przy rozpoznaniu sprawy kluczowe znaczenie miały opinie biegłych lekarzy z uwagi na fakt ,iż jedyną okolicznością sporną między stronami była ocena stanu zdrowia wnioskodawcy i jego zdolność do wykonywanej pracy. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy o specjalnościach związanych z dolegliwościami wnioskodawcy. Oddalił natomiast wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego neurochirurga i kolejnego neurologa ponieważ nie dopatrzył się żadnych powodów aby zdyskredytować opinię biegłej neurolog S. i neurochirurga, który sam stwierdził ,iż jego opinia jest w sprawie zbędna. Sąd natomiast dopuścił na wniosek strony opinię holistyczną biegłego z zakresu medycyny pracy z uwagi na wielość schorzeń na jakie uskarża się wnioskodawca.

W ocenie Sądu opinie biegłych wydane w sprawie są spójne, konsekwentne i logiczne. Zostały one wydane po przeprowadzeniu analizy dostępnej dokumentacji medycznej i po zbadaniu wnioskodawcy. W ocenie Sądu nie ma żadnych okoliczności, które pozwoliłyby je zdyskredytować i podważyć ich rzetelność. Stanowią one dowód ,na którym Sąd może w pełni oprzeć się wyrokując w sprawie. Opinie są pełne i wyczerpujące. Biegli odnieśli się do wszystkich zarzutów jakie podnosiła strona i udzielili odpowiedzi na stawiane im pytania. Wyciągnięte przez nich wnioski są trafne i logiczne. Sąd nie dopatrzył się uzasadnienia dla dopuszczenia dowodu z opinii innych biegłych, tych samych specjalności , którzy opiniowali w sprawie poza dopuszczeniem dowodu z opinii innego biegłego neurologa. Okoliczność ,że biegli wydali opinie niekorzystne dla strony nie dyskwalifikuje tych opinii pod względem ich wartości merytorycznej. Co do opinii neurologicznych , w ocenie Sądu konieczność dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego neurologa wynikała z lakoniczności opinii biegłej neurolog B., zarówno w odniesieniu do opinii głównej jak i uzupełniającej. Ponadto wnioskodawca zarzucał biegłej iż zbadała go pobieżnie i nie zebrała wyczerpującego wywiadu medycznego. Wnioski z opinii biegłej S. jak i biegłej B. co do oceny stanu zdrowia wnioskodawcy pod względem neurologicznym były tożsame. Obie biegłe uznały bowiem wnioskodawcę za zdolnego do pracy ale opinii dr S. nie sposób zarzucić lakoniczności. Biegła ta wyjątkowo szczegółowo i dogłębnie przeanalizowała dokumentację medyczną oraz wnikliwie przebadała wnioskodawcę pod względem neurologicznym , czego opis zamieściła w opinii. Pod względem zarówno merytorycznym jak i formalnym opinia ta nie budzi żadnych zastrzeżeń Sądu.

Należy dodać, że dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 roku II CR 817/73, nie publ.)

Ponadto Sąd oparł się na zeznaniach wnioskodawcy w zakresie jego kwalifikacji zawodowych i profesji wykonywanych w trakcie zatrudnienia. Okoliczności tych nie kwestionował organ rentowy. Sąd odmówił wiary zeznaniom wnioskodawcy w zakresie jego twierdzeń ,iż inżynier budownictwa pracujący na stanowisku kierownika budowy tak jak i inni pracownicy budowy musi wykonywać prace fizyczne , dźwigać oraz pracować na wysokości. W ocenie Sądu twierdzenia w tym zakresie są sprzeczne z doświadczeniem życiowym i samymi zeznaniami wnioskodawcy. Twierdził on bowiem ,iż inżynier budownictwa może również świadczyć pracę przy budowie np. chodników gdzie praca nie będzie wymagała świadczenia jaj na wysokości. Ponadto jak wskazuje doświadczenie życiowe osoba z wyższym wykształceniem , nawet na budowie wyłącznie incydentalnie może mieć styczność z ciężką pracą fizyczną czy dźwiganiem . Ponadto powszechnie wiadomo ,iż osoba z wykształceniem wyższym może wykonywać prace biurowe czy przy projektowaniu na co uwagę zwrócił biegły medycyny pracy.

Sąd zważył , co następuje :

Odwołanie wnioskodawcy nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 57 pkt. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162 poz. 1118 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu , który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy;

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, wskazanych w przepisach ustawy.

Warunki powyższe muszą być spełnione kumulatywnie. Zgodnie z treścią przepisu art. 12 powyższej ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie roku je odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Na mocy przepisu art.13 ust. 1 powyższej ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W rozpoznawanej sprawie okolicznością sporną między stronami jest wyłącznie brak spełnienia przez wnioskodawcę przesłanki niezdolności do pracy w dacie wydania spornej decyzji. Nie jest natomiast przedmiotem sporu spełnianie przez wnioskodawcę pozostałych przesłanek przyznania prawa do renty w świetle przepisów powyższej ustawy.

Jak wynika z postępowania sądowego i treści opinii biegłych wnioskodawca nie był osobą niezdolną do pracy (zarówno częściowo jak i całkowicie) .

Niewątpliwie wnioskodawca nie jest osobą w pełni sprawną o czym świadczy między innymi uznanie go za osobę niepełnosprawną . Nie oznacza to jednak automatycznie ,iż jest osobą niezdolną do pracy w rozumieniu powyżej cytowanych przepisów. Zmiany chorobowe jakie występują u wnioskodawcy nie upośledzały u niego zdolności do pracy w stopniu całkowitym czy nawet częściowym.

Jak wynika z opinii biegłych, u wnioskodawcy nie można było w dacie badania, w ogóle mówić o niezdolności do pracy ,wnioskodawca nie był niezdolny do pracy. Nie występowały u niego schorzenia , które niezdolność taką powodowałyby.

Biegli orzekający w sprawie wskazali ,iż wnioskodawca leczy się na szereg schorzeń ale ich zaostrzenia mogą być leczone w ramach okresowych zwolnień lekarskich. Stan zdrowia wnioskodawcy niewątpliwie wymaga systematycznej kontroli lekarskiej i stosowania , nawet w sposób przewlekły zaleconych przez specjalistów leków. Orzekając w sprawie Sąd miał również na uwadze ,iż jest zjawiskiem powszechnym ,iż z upływem lat organizm człowieka starzeje się a co za tym idzie obniża się sprawność psychomotoryczna i fizyczna. Z reguły powoduje to obniżenie samopoczucia i odczuwanie w większym zakresie skutków dolegliwości na jakie dana osoba uskarża się. Oceniając stan zdrowia wnioskodawcy Sąd nie może opierać się na subiektywnych dolegliwościach na jakie uskarża się wnioskodawca ale musi brać pod uwagę obiektywne okoliczności , obiektywne symptomy dotyczące stanu zdrowia. Jak wskazał w opinii biegły z zakresu medycyny pracy w obiektywnym badaniu przeprowadzonym przez siebie ogólnolekarskim i neurologicznym u wnioskodawcy nie występują objawy świadczące o obiektywnych przesłankach niezdolności do pracy. Badanie neurologiczna wnioskodawcy jest prawidłowe, oddechowo i krążeniowo jest on wydolny. Jak wynika z opinii innych biegłych wyniki obiektywnych badań jakie miał wykonane wnioskodawca nie uzasadniają uznania stanu zdrowia wnioskodawcy za na tyle zły aby orzec było można w datach przeprowadzanych badań niezdolność wnioskodawcy do pracy.

Należy wskazać ,iż o niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Decydująca dla stwierdzenia niezdolności do pracy jest utrata możliwości wykonywania pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu przy braku rokowania odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. (vide: wyrok SA w Szczecinie w sprawie III AUa 254/13 z dnia 18.09.2013r, Lex 1378800, wyrok SA w Katowicach w sprawie III AUa 2183/12 z dnia 9.07.2013 , Lex 1363251) .

Podkreślić należy ,iż złe samopoczucie wnioskodawcy i jego i subiektywne odczucia dotyczące stanu zdrowia nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia o jego niezdolności do pracy . W wyroku z dnia 20.05.2013 roku SN w sprawie o sygn.. akt I UK 650/12 (Lex 1341963) wskazał ,iż podstawą do przyznania świadczenia jest przygotowana przez biegłych ocena stanu zdrowia osoby ubiegającej się o nie. Nie są brane pod uwagę subiektywne odczucia zainteresowanego. Pogląd ten w pełni podziela Sąd orzekający. W tym miejscu należy również zwrócić uwagę ,iż stan zdrowia wnioskodawcy niewątpliwie uzasadnia konieczność przyjmowania leków czy okresowej kontroli lekarskiej. Niezdolności do pracy pojawiające się okresowo np. w wyniku wystąpienia zaostrzenia dolegliwości uzasadniają podjęcie leczenia ale w ramach udzielanych zwolnień lekarskich. Samo tylko istnienie schorzeń ( np. takich jak cukrzyca czy nadciśnienie tętnicze) powodujących konieczność pozostawania w stałym leczeniu nie stanowi samodzielnej przyczyny uznania częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy, chociaż w pewnych okresach wymaga czasowych zwolnień lekarskich. Upośledzenie organizmu nie jest wystarczającą przesłanką przyznania renty, w sytuacji, gdy mimo tego upośledzenia możliwe jest podjęcie dotychczasowej pracy i systematyczne leczenie schorzenia.( vide wyrok SA w Krakowie z dnia 5.03.2013 roku w sprawie III AUa 1208/12 Lex 1294800, postanowienie SN z dnia 11.06.2013 r w sprawie II UK 65/13 Lex nr 1363198). Schorzenia na jakie uskarżał się wnioskodawca nie uniemożliwiały mu wykonywanie pracy zgodnej z kwalifikacjami, mimo ,że ewidentnie istniały u wnioskodawcy. Wobec powyższego u wnioskodawcy nie występowała niezdolność do pracy w rozumieniu przepisów cytowanej powyżej ustawy na dzień wydania zaskarżonej decyzji.

Okoliczność, iż wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym nie ma znaczenia dla rozpoznania sprawy. Kryteria oceny niepełnosprawności są inne niż niezdolności do pracy w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i określone przez inną ustawę – ustawę z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jednolity Dz.U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 ze zm.).

Kryteria zaliczania do poszczególnych stopni niepełnosprawności określa ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jednolity Dz.U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 ze zm.). W art. 3 ustawy ustala się trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany i lekki , które przepisy ustawy definiują w swojej treści.

Standardy w zakresie kwalifikowania do stopni niepełnosprawności – lekkiego, umiarkowanego i znacznego stopnia niepełnosprawności – określają §29, § 30 i § 31 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 roku w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. Nr 139, poz. 1328 ze zm.). W związku z powyższym zaliczenie danej osoby do stopnia niepełnosprawności nie jest tożsame z uznaniem jej za częściowo niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 stycznia 2005 roku jaki zapadł w sprawie o sygnaturze akt I UK 102/04 ( LEX 589952) pojęcia niepełnosprawności, które zawiera art. 4 ustawy z 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie można utożsamiać z pojęciem niezdolności do pracy, określonym w art. 12 ustawy z 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Nie są one tożsame, a różnice między nimi występują zarówno w płaszczyźnie definicyjnej, jak i w zakresie orzekania o każdym z tych stanów, które z kolei stanowią przesłankę do przyznania innego rodzaju świadczeń bądź uprawnień. %%%%

Podkreślenia wymaga okoliczność , której zupełnie nie dostrzega wnioskodawca ,że pojęcie niepełnosprawności na gruncie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie pokrywa się z pojęciem niezdolności do pracy w rozumieniu ustawy emerytalnej. W wyroku z dnia 20 sierpnia 2003 roku (II UK 386/02 OSNP 2004/12/213), Sąd Najwyższy, odnosząc się do obu pojęć wskazał, iż na gruncie obowiązującego prawa nie ma podstaw do ich utożsamiania. Pojęcie niezdolności do pracy na gruncie ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest inne niż pojęcie niepełnosprawności, zawarte w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych), jak i w zakresie orzekania o każdym z tych stanów. Są one też przesłanką do przyznania innego rodzaju świadczeń (uprawnień). Niepełnosprawność sama przez się nie zawsze uniemożliwia świadczenie pracy. Sąd stoi na stanowisku, iż gdyby ustawodawca chciał utożsamiać niezdolność do pracy i niepełnosprawność, to po pierwsze nie ustanowiłby dwóch odrębnych trybów ustalania tych stanów w obu przypadkach odnoszących się do zdrowia danej osoby, a w sytuacji ich współistnienia, wprowadziłby ewentualną zależność obu ustaleń. Tymczasem zależność taka wynika z art. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 z późn. zmn.) i dotyczy wyłącznie orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalającego niezdolność do pracy. Sąd uznał zatem ,iż zarzuty pełnomocnika wnioskodawcy dotyczące powiązania orzeczenia o niepełnosprawności z niezdolnością do pracy są chybione.

Nie są zasadne również zarzuty pełnomocnika wnioskodawcy ,iż nie jest on dopuszczony do pracy przez lekarza profilaktyka na ostatnio zajmowanym stanowisku pracy . Należy wyjaśnić ,iż lekarz medycyny pracy badając pracownika pod kątem jego zdolności do pracy orzeka w odniesieniu do konkretnego stanowiska a nie w przedmiocie zdolności do pracy w ogóle, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Lekarz medycyny pracy ocenia zdolność do pracy na jednym, określonym stanowisku, dysponując jego charakterystyką pod względem zagrożeń , warunków pracy i uciążliwości na nim panujących. Niedopuszczenie pracownika do pracy na konkretnym stanowisku pracy przez lekarza profilaktyka w żaden sposób nie jest równoznaczne z niezdolnością do pracy w rozumieniu powyżej cytowanej ustawy. Jak wskazał biegły z zakresu medycyny pracy w przypadku wnioskodawcy ograniczenia profilaktyczne do pracy są bardzo niewielkie i z poziomem kwalifikacji jaki ma wnioskodawca może on znaleźć zatrudnienie na otwartym rynku pracy

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy

26.06.2017