Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 sierpnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. stwierdził, że W. M. w okresie od 2 lutego 2015 roku do 26 lipca 2015 roku nie podlega ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zatrudnienia u płatnika składek W. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...).

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał na krótki okres pomiędzy zatrudnieniem W. M. (2 lutego 2015 roku), a zaistnieniem u niej niezdolności do pracy (od 14 maja 2015 roku do 24 czerwca 2015 roku oraz od 11 lipca 2015 roku do 25 lipca 2015 roku).

Zakład ustalił, iż płatnik składek zawarł z W. M. umowę o pracę na okres próbny od 2 lutego 2015 roku do 30 kwietnia 2015 roku i powierzył jej obowiązki sprzedawcy w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 1.750 zł. Płatnik dokonał zgłoszenia ubezpieczonej do ubezpieczeń społecznych w dniu 1 marca 2015 roku (po upływie ustawowego terminu), a zaświadczenie o braku przeciwwskazań do wykonywania powierzonych obowiązków pracowniczych zostało wystawione W. M. dopiero w dniu 5 marca 2015 roku. Następna umowa o pracę została podpisana na czas określony od 1 maja 2015 roku do 30 kwietnia 2016 roku. Organ rentowy podniósł, że u płatnika składek nie zaistniała potrzeba zatrudnienia pracownika, nikt nie został zatrudniony w miejsce W. M. (jej obowiązki zostały przejęte przez innego pracownika). Zdaniem Zakładu brak jest w niniejszej sprawie dowodów świadczących o wykonywaniu przez W. M. obowiązków pracowniczych. Działania polegające na zgłoszeniu do ubezpieczeń W. M. w charakterze pracownika były podyktowane interesem prywatnym – uzyskaniem, po krótkim okresie zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, świadczeń z ubezpieczenia społecznego (zasiłku chorobowego).

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczona W. M. wskazała, że z CDN Projekt zawarła dwie umowy o pracę (od 2 lutego 2015 roku do 30 kwietnia 2015 roku oraz od 1 maja 2015 roku do 30 kwietnia 2016 roku) i nie jest jej winą, że pracodawca dokonał zgłoszenia jej osoby do ubezpieczeń społecznych po upływie ustawowego terminu. Również nie jest jej winą, że została dopuszczona do wykonywania obowiązków pracowniczych bez aktualnych badań lekarskich.

Ubezpieczona podniosła, że świadczyła pracę, a wskazuje na to choćby dokonany przez pracodawcę przelew wynagrodzenia na jej konto.

W dniu 14 maja 2015 roku została hospitalizowana w Oddziale Chorób Wewnętrznych (...) Centrum (...) z rozpoznaniem krwotoku śródmózgowego. Pomimo powrotu do pracy, w dniu 11 lipca 2015 roku nastąpił nawrót choroby, co skutkowało kolejnym zwolnieniem lekarskim. W. M. podkreśliła, że z dniem 25 lipca 2015 roku została zwolniona z pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Zainteresowany W. K. nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona W. M. z zawodu jest fryzjerką. Ubezpieczona jest osobą o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.

(okoliczności bezsporne)

Zainteresowany W. K. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) (od dnia 21 sierpnia 2009 roku), a przeważającym przedmiotem działalności są roboty związane z budową linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych. Siedziba firmy płatnika znajduje się w W..

(wypis z (...) k.84)

W. K. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej współpracuje z J. G..

J. G. powierzył zainteresowanemu prowadzenie sieci punktów prasowych i w dniu 22 lutego 2014 roku J. G. zawarł z W. K. umowę agencji sprzedaży. Zgodnie z umową J. G. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) powierzył W. K. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą (...) prowadzenie w jego imieniu i na jego rzecz działalności polegającej m.in. na sprzedaży: prasy, artykułów piśmienniczych, tytoniowych, chemicznych oraz spożywczych w punkcie o nazwie (...) mieszczącym się w miejscowości N. (pod numerem 10).

Zainteresowany zobowiązał się do: należytej pieczy na punktem oraz jego wyposażeniem, prowadzenia usług w ustalonych godzinach, a także do zapewnienia ciągłości pracy punktu. Na mocy umowy, towary powierzone agentowi do sprzedaży przez dającego zlecenie, stanowią własność dającego zlecenie.

J. G. nie miał wpływu na obsadę kadrową punktów sprzedaży, gdyż ta kwestia należała do W. K..

W ramach współpracy, J. G. zobowiązał się do dostarczania towaru do punktu prasowego.

(zeznania świadka J. G. min.00:07:03 – 00:28:56 protokół z 22.02.2017 r. umowa agencji sprzedaży k.132 – 135)

W związku z ogłoszeniem prasowym o poszukiwaniu niepełnosprawnej osoby do pracy, ubezpieczona zgłosiła swoją kandydaturę.

Po przeprowadzeniu rekrutacji, ubezpieczona została zatrudniona w saloniku prasowym (...).

Przed podjęciem obowiązków pracowniczych w dniu 16 grudnia 2014 roku ubezpieczona odbyła szkolenie dotyczące przepisów o grach hazardowych w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności związanych z prowadzeniem gier liczbowych.

(zeznania ubezpieczonej k.154 – 154 odwrót w zw. z min.00:03:20 – 00:15:34 protokół rozprawy z dnia 12.12.2016 r. zaświadczenie k.69)

W dniu 2 lutego 2015 roku ubezpieczona zawarła z zainteresowanym umowę o pracę na okres próbny od 2 lutego 2015 roku do 30 kwietnia 2015 roku. Ubezpieczona została zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku sprzedawcy. Wynagrodzenie ubezpieczonej zostało określone w wysokości 1.750 zł brutto plus premia uznaniowa. Jako miejsce wykonywania pracy wskazano siedzibę pracodawcy oraz miejsca prowadzonych inwestycji.

(umowa o pracę k.4)

W dniach od 2 do 3 lutego 2015 roku ubezpieczona odbyła szkolenie wstępne w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

(zaświadczenie w aktach ZUS)

Ubezpieczona została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych w dniu 1 marca 2015 roku.

(okoliczność bezsporna)

W dniu 5 marca 2016 roku ubezpieczona uzyskała zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do wykonywania obowiązków pracowniczych sprzedawcy.

(zaświadczenie lekarskie k.6)

W dniu 30 kwietnia 2015 roku zainteresowany i ubezpieczona zawarli umowę o pracę na czas określony od 1 maja 2015 roku do 30 kwietnia 2016 roku.

Ubezpieczona została zatrudniona na stanowisku sprzedawcy w pełnym wymiarze czasu pracy. Jako miejsce wykonywania pracy wskazano siedzibę pracodawcy oraz miejsca prowadzonych inwestycji. Wynagrodzenie ubezpieczonej zostało określone w wysokości 1.750 zł brutto plus premia uznaniowa.

(umowa o pracę k.5)

Ubezpieczona świadczyła pracę w saloniku prasowym mieszczącym się w miejscowości (...) w godzinach od 6:00 do 13:00 oraz od 13:00 do 20:00. Wynagrodzenie należne ubezpieczonej było wypłacane na konto.

(zeznania wnioskodawczyni k.154 – 154 odwrót w zw. z min.00:03:20 – 00:15:34 protokół rozprawy z dnia 12.12.2016 r.)

Ubezpieczona pracowała na zmianę z L. K.. Pracownicy zatrudnieni w saloniku podpisywali listy obecności.

(zeznania świadka L. K. min.00:28:56 – 00:42:06 protokół rozprawy z dnia 22.02.2017 r., listy obecności – akta ZUS)

Ubezpieczona zajmowała się obsługą klientów saloniku w tym m.in. sprzedażą papierosów oraz kuponów gier liczbowych.

(zeznania świadków : B. O. min.00:42:06 – 00:47:18 , I. P. min.00:47:18 – 00:51:01 oraz J. U. min.00:51:01 – 00:53:38 protokołu rozprawy z dnia 22.02.2017 r.)

Ubezpieczona rozliczała się z utargu z pracownikami J. G., którzy z jego ramienia byli odpowiedzialni za dostarczenie towaru do saloniku. J. J. zbierała listy obecności podpisane przez pracowników salonu.

(zeznania świadków: J. J. k.153 odwrót oraz M. M. k.154)

W okresie od lutego 2015 roku do lipca 2015 roku zainteresowany ubiegał się w PFRON o dofinansowanie do wynagrodzeń na pracownika niepełnosprawnego W. M. i otrzymała łączną kwotę w wysokości 5.512,50 zł (w tym za: luty 2015 roku – 1 012,50 zł , marzec 2015 roku – 1.125 zł, kwiecień 2015 roku – 1.125 zł , czerwiec 2015 r. – 1.125 zł, za lipiec – 1.125 zł).

(informacja k.129)

W. M. leczy się na nadciśnienie tętnicze i z tego powodu w okresie od 11 do 24 lipca 2014 roku oraz od 14 do 21 maja 2015 roku była hospitalizowana.

W okresie zatrudnienia ubezpieczona przebywała na zwolnieniach lekarskich w następujących okresach: od 29 kwietnia do 5 maja 2015 roku, od 14 do 27 maja 2015 roku, od 1 do 15 czerwca 2015 roku, od 16 do 24 czerwca 2015 roku, od 11 do 20 lipca 2015 roku oraz od 21 lipca do 4 sierpnia 2015 roku.

(dokumentacja medyczna k.20 – 23 , k.34 , k.35)

Podczas nieobecności ubezpieczonej w pracy, była ona zastępowana przez J. J. bądź innego pracownika.

(zeznania świadka J. J. k.153)

Z uwagi na nierentowność prowadzonego saloniku prasowego, J. G. podjął decyzję o jego zamknięciu.

(zeznania świadka J. G. min.00:07:03 – 00:28:56 protokół rozprawy z dnia 22.02.2017 r.)

W dniu 10 lipca 2015 roku zainteresowany wypowiedział W. M. umowę o pracę z zachowaniem 2 – tygodniowego okresu wypowiedzenia.

(wypowiedzenie umowy o pracę k.9)

W dniu 29 lipca 2015 roku zainteresowany wystawił ubezpieczonej świadectwo pracy, stwierdzając, iż świadczyła pracę na rzecz firmy (...) w okresie od 2 lutego 2015 roku do 25 lipca 2015 roku.

(świadectwo pracy k.10 – 10 odwrót)

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach organu rentowego i załączonych do akt sprawy, oraz w oparciu o zeznania ubezpieczonej oraz świadków: J. G., L. K., B. O., I. P., J. U., J. J. oraz M. M..

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdził, że W. M. podjęła i faktycznie wykonywała pracę w firmie (...). Zeznający w sprawie świadkowie wykazali się zgodną i spójną wiedzą co do tego, na czym polegało wykonywanie przez ubezpieczoną obowiązków pracowniczych na powierzonym jej stanowisku. Co prawda, świadkowie różnili się co do godzin w jakich ubezpieczona miała świadczyć pracę, to jednak zważywszy na okoliczność, że dokonywali tam drobnych transakcji, trudno oczekiwać by ich uwaga skupiała się na dokładnych godzinach otwarcia saloniku.

Świadkowie B. O., I. P., J. U. byli klientami saloniku prasowego, są to osoby obce dla ubezpieczonej i nie mają żadnego interesu aby zeznawać na korzyć którejkolwiek ze stron. Świadek L. K. pracowała wspólnie z ubezpieczoną w saloniku prasowym, ma zatem pełną wiedzę jakie prace wykonywała ubezpieczona. Także świadek J. J. oraz M. M. widzieli ubezpieczoną przy pracy, przy wykonywaniu obowiązków sprzedawcy.

W odniesieniu zaś do pozostawania przez ubezpieczoną w stałym kontakcie z pracownikami firmy prowadzonej przez J. G., wskazać należy na powiązania kapitałowe łączące firmy (...) oraz J. G.. Pomiędzy firmą (...) oraz firmą (...) zawarto bowiem umowę, mocą której to właśnie firma (...) powierzyła firmie (...) prowadzenie oraz obsługę saloniku prasowego. Oczywistym zatem jest, że J. G. był zainteresowany sposobem prowadzenia saloniku i przez podległych mu pracowników dokonywał swego rodzaju czynności nadzorczych. Nadto do obowiązków J. G. należało zatowarowanie saloniku i jego pracownicy przywozili towar. Niemniej jednak, ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika, aby J. G. w jakikolwiek sposób kontrolował czy też ingerował w treść stosunku pracy łączącego ubezpieczoną z firmą (...).

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art.6 ust.1 punkt 1, art.8 ust.1 i art.11 ust.1 i art.12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016 roku, poz.963 ze zm.) pracownicy, to jest osoby pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Definicja pracownika na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych została zawarta w przepisie art.8 ust.1 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stanowi, iż za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy. Pojęcie stosunku pracy, o jakim mowa w art.8 ust.1 ww. ustawy jest równoznaczne z pojęciem stosunku pracy definiowanego przez art. 22 k.p. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2005 roku, I UK 296/04, OSNP 2006/9-10/157).

Stosownie do treści art.22§1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika w ramach stosunku pracy należą osobiste i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia z dnia 17 stycznia 2006 roku III AUa 433/2005, Legalis nr 88987).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowany jest pogląd, że podleganie pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu jest uwarunkowane nie tyle samym faktem zawarcia umowy o pracę i opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ale legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy. Sam bowiem fakt, że oświadczenia stron umowy o pracę zawierają określone w art.22 k.p. formalne elementy umowy o pracę nie oznacza, że umowa taka jest ważna. Jeżeli bowiem strony umowy o pracę przy składaniu oświadczeń woli mają świadomość tego, że osoba określona w umowie o pracę, jako pracownik pracy świadczyć nie będzie, a osoba wskazana, jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy i do podjęcia i wykonywania pracy nie doszło a jedynym celem umowy było umożliwienie skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego, to umowę taką uważa się za zawartą dla pozoru - art.83§1 k.c. Umowa taka nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 2008 roku II UK 148/07, Lex nr 846577; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2005 roku II UK 321/04, OSNP 2006/11-12/190; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2001 roku II UKN 244/00, OSNP 2002/20/496; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 2010 roku II UK 204/09, Lex nr 590241). Przy czym nie jest to jedyna postać pozorności umowy o pracę. Pozorność umowy o pracę ma miejsce nie tylko wówczas, gdy mimo jej zawarcia praca w ogóle nie jest świadczona, ale również wtedy, gdy jest faktycznie świadczona, lecz na innej podstawie niż umowa o pracę. W każdym przypadku decydujące znaczenie ma treść umowy i okoliczności faktyczne jej wykonywania.

Sąd podziela pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 stycznia 2005 roku (II UK 141/04, OSNP 2005/15/235), w którym stwierdza się, iż stronom umowy o pracę, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki i prawa płynące z tej umowy, nie można przypisać działania w celu obejścia ustawy (art.58§1 k.c. w zw. z art.300 k.p.). Ocena taka nie odnosi się jednak do sytuacji, gdy podejmowane czynności w ramach zawartej umowy o pracę nie mają na celu rzeczywistej realizacji tej umowy, a jedynie uwiarygodnienie jej świadczenia – innymi słowy są czynnościami pozornymi, fikcyjnymi - pracownik udaje, że wykonuje jakieś czynności jedynie po to, aby stworzyć dowody jej świadczenia. Nawiązanie umowy o pracę może, bowiem wynikać z czynności faktycznych wyrażających się z jednej strony zobowiązaniem pracownika do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, z drugiej zobowiązaniem pracodawcy do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem (art.22§1 k.p.).

W rozpoznawanej sprawie organ rentowy zakwestionował ważność umowy o pracę zawartej ubezpieczoną W. M. a płatnikiem składek W. K. stojąc na stanowisku, iż jej podpisanie oraz zgłoszenie ubezpieczonej do ubezpieczeń społecznych było czynnościami pozornymi dokonanymi jedynie w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia chorobowego.

W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle dokonanych ustaleń faktycznych, nie ma podstaw do uznania, że zawarta między W. M. a płatnikiem składek W. K. umowa o pracę nie była realizowana.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego jako podstawowe cechy stosunku pracy odróżniające go od innych stosunków prawnych wymienione zostały: dobrowolność; osobiste świadczenie pracy w sposób ciągły, powtarzający się; podporządkowanie, wykonywanie pracy pod kierownictwem pracodawcy, w miejscu i czasie wyznaczonym przez niego; ryzyko pracodawcy; odpłatny charakter zatrudnienia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 października 2006 roku I PK 110/06 Lex nr 207175; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2009 roku, III PK 39/09, Lex nr 578140). W wyroku z dnia 25 listopada 2005 roku (I UK 68/05, Lex nr 177165) Sąd Najwyższy stwierdził, iż wykonywanie pracy pod kierownictwem pracodawcy (pracy podporządkowanej) jest cechą o charakterze konstrukcyjnym dla istnienia stosunku pracy. Z kolei w uzasadnieniu do wyroku z dnia 7 marca 2006 roku (I PK 146/05 (Lex nr 234370) Sąd Najwyższy przypomniał, iż cechami charakterystycznymi dla stosunku pracy – wskazywanymi w orzecznictwie – są także: obowiązek osobistego wykonywania pracy, zakaz wyręczania się osobami trzecimi; bezwzględne obowiązywanie zasady odpłatności; pracowniczy obowiązek starannego działania, a nie osiągnięcia rezultatu, oraz obciążenie pracodawcy ryzykiem prowadzenia działalności; wykonywanie pracy skooperowanej, zespołowej; ciągłość świadczenia pracy; występowanie pewnych cech charakterystycznych dla stosunku pracy, np. wypłaty wynagrodzenia za godziny nadliczbowe. Sąd Najwyższy wskazał także, że o kwalifikacji stosunku prawnego jako stosunku pracy decyduje przede wszystkim sposób wykonywania zatrudnienia. Strony mogą więc złożyć wyraźne oświadczenia woli co do ukształtowania podstawy prawnej zatrudnienia. Jednak nawet bez wyraźnego wyrażenia woli przez strony (złożenia oświadczeń woli w tym zakresie) stosunek prawny może być kwalifikowany jako stosunek pracy, jeżeli strony wykonują go w sposób charakterystyczny dla tego stosunku prawnego.

W ocenie Sądu z zebranego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż umowy o pracę zawarte przez ubezpieczoną i zainteresowanego były realizowane.

Wskazać należy, że powierzone W. M. obowiązki sprzedawcy nie wymagały od niej specjalistycznej wiedzy czy też umiejętności i z całą pewności mogły być przez nią wykonywane w powierzonym zakresie. Co również istotne, ubezpieczona przed podjęciem obowiązków odbyła niezbędne szkolenie w zakresie sprzedaży gier liczbowych, a był to jeden z obszarów działalności saloniku prasowego. Ubezpieczona zajmowała się obsługą klientów saloniku, co sprowadzało się do sprzedaży oferowanych produktów. Pracę wykonywała w miejscu i czasie określonym przez pracodawcę. Za wykonaną pracę otrzymała wynagrodzenie. Pracę wykonywała wspólnie z L. K., w sposób ciągły. Pracodawca zorganizował pracę ubezpieczonej i L. K., tak aby zapewnić ciągłość pracy saloniku prasowego.

Wprawdzie z ustaleń Sądu wynika, iż zainteresowany nie nadzorował bezpośrednio pracy ubezpieczonej, niemniej jednak zgodnie z treścią art.3 ¹§1 i 2 k.p. za pracodawcę będącego osobą fizyczną czynności w sprawach z zakresu prawa pracy dokonuje osoba lub organ zarządzający tą jednostką albo inna wyznaczona do tego osoba. W ramach umowy agencyjnej sprzedaży jaką zawarł zainteresowany z J. G., J. G. przywoził do sklepu towar, a W. K. miał zachować należytą pieczę na punktem oraz jego wyposażeniem, prowadzić usługi w ustalonych godzinach, a także do zapewnić ciągłości pracy punktu. Logicznym jest, że pracownicy J. G. przywożąc towar do saloniku prasowego mogli zaobserwować pracę ubezpieczonej. Nadto praca wykonywana przez ubezpieczoną nie wymagała bezpośredniego nadzoru czy stałej kontroli.

Nadto należy wskazać, iż zainteresowany otrzymał dofinansowanie do zatrudnienia ubezpieczonej z PFRON, co również potwierdza zatrudnienie ubezpieczonej w ramach stosunku pracy.

Wprawdzie pracodawca zainteresowany nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku terminowego zgłoszenia pracownika do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych (ubezpieczona została zgłoszona do ubezpieczeń w dniu 1 marca 2015 roku), czy też dopuścił W. M. do pracy bez ważnych badań lekarskich (te ubezpieczona odbyła w dniu 5 marca 2015 roku), to jednak z powodu tych uchybień nie sposób podważyć ważności zawartych umów o pracę w sytuacji ich rzeczywistego wykonywania przez ubezpieczoną.

Nawet zaś gdyby przyjąć, iż rzeczywistym celem zawartej umowy o pracę była wyłącznie chęć uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego to dążenie do uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego (bądź uzyskania wyższych świadczeń), jako cel podjęcia zatrudnienia, nie świadczy o zamiarze obejścia prawa, jeżeli umowa o pracę jest faktycznie realizowana, a tak było w przypadku ubezpieczonej. Chęć uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego, jako motywacja do podjęcia zatrudnienia, nie świadczy o zamiarze obejścia prawa, a dążenie do uzyskania przez zawarcie umowy o pracę, ochrony gwarantowanej pracowniczym ubezpieczeniem społecznym nie może być uznane za zmierzające do dokonania czynności sprzecznej z prawem albo mającej na celu jego obejście, jeżeli umowa ta prowadzi do faktycznej realizacji zatrudnienia spełniającego cechy stosunku pracy, a zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala stwierdzić.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴§2 k.p.c., zaskarżoną decyzję ZUS zmienił i orzekł, że ubezpieczona W. M. podlega od dnia 2 lutego 2015 roku do dnia 26 lipca 2015 roku ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik płatnika składek W. K..

Stosownie do treści art.98§1 k.p.c. Sąd zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz W. M. kwotę 221,40 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Wysokość kosztów procesu została ustalona na podstawie §22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2015 roku, poz.1805) w zw. z §11 ust.2, §2 ust.1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz.U. z 2013 roku, poz.490 z późn. zm.).

(S.B.)

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron.

2.  Wypożyczyć pełnomocnikowi ZUS akta rentowe, zobowiązując do ich zwrotu w przypadku złożenia apelacji.

25 sierpnia 2017 roku