Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XII Wydział Karnym w składzie:

Przewodnicząca: SSO Katarzyna Stasiów

Protokolant: Paulina Łuczyńska, Magdalena Konarzewska, Monika Bochenek, Agnieszka Knyziak, Łukasz Wojciechowski

w obecności prokuratora: Adama Konończuka, Elżbiety Sobeckiej-Rulki, Alicji Derpołow, Marka Rajchemby, Łucji Bagińskiej-Chomicz, Krzysztofa Zwolińskiego

przy udziale oskarżyciela posiłkowego: (...) S. A. (dawniej (...))

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 23 października 2015 r., 5 listopada 2015 r., 28 stycznia 2016 r., 30 maja 2016 r., 8 czerwca 2016 r., 21 czerwca 2016 r., 6 lipca 2016 r., 12 lipca 2016 r., 13 października 2016 r., 14 listopada 2016 r., 14 grudnia 2016 r., 7 lipca 2017 r. i 13 lipca 2017 r.

sprawy

1.  M. S. (1) s. W. i H. z d. W., ur. (...) w H.

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od 09 maja 2008 roku do 21 maja 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) należącą do A. O. (1) na maszynę do obszywania wykładzin (...) o wartości 19 911,62 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) nierzetelne dokumenty w postaci wypełnionych własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w miesiącu marcu 2008 roku i w okresie od stycznia do marca 2008 roku, z których wynikało, że firma A. O. (1) we wskazanych okresach czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął stratę w wysokości 62 574,45 złotych, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 179,53 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 21 maja 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

II.  w okresie od 31 maja 2008 roku do 03 czerwca 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) należącą do A. K. (2) na naczepę marki (...) o wartości 102 304,32 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do kwietnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez A. K. (2), z którego wynikało, że firma w/w osoby we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych oraz stratę w wysokości 22664,32 złotych, który to dokument miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 921,34 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 03 czerwca 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

III.  w okresie od 25 czerwca 2008 roku do 04 lipca 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę „(...)” J. K. (1) na koparko-ładowarkę marki (...) o wartości 281 176,49 złotych przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy J. K. (1) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do maja 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma „(...)” J. K. (1) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował stratę w kwocie 32 704,21 złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2 687,31 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 04 lipca 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

IV.  w okresie od 27 czerwca 2008 roku do 07 lipca 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) s.c. należącą do M. W. (1) i M. B. (2) na naczepę marki (...) o wartości 152 500 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) s.c. nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do marca 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez przedstawicieli leasingobiorcy, z którego wynikało, że firma (...) s.c. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten nie prowadził w tym okresie działalności gospodarczej, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1 250,00 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 04 lipca 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

V.  w okresie od 03 lipca 2008 roku do 22 lipca 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) należącą do A. M. na: ciągnik siodłowy marki (...) o wartości 129 320 złotych, ciągnik siodłowy (...) o wartości 156 160 złotych oraz dwie naczepy marki (...) o wartości 137 860 złotych każda, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskami leasingowymi oraz umowami leasingu operacyjnego oraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) przerobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wstawiono w rubryce „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej kwotę (...) złotych, „Razem”: kwotę (...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwotę (...) złotych, „Razem”: kwotę (...) złotych oraz w rubryce dochód „Razem”: kwotę (...) złotych podczas gdy w zeznaniu podatkowego przekazanym przez A. M. widniały: w rubryce „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej kwota (...) złotych, „Razem”: kwota (...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwota (...), „Razem”: kwota (...) złotych oraz w rubryce dochód „Razem”: kwota (...) złotych; a także nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do maja 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotowała dochód w wysokości (...) złotych, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12 650,00 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikających z podpisania w dniu 22 lipca 2008 roku umów leasingu operacyjnego o numerach (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

VI.  w okresie od 18 lipca 2008 roku do 23 lipca 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) należącą do B. S. na koparko-ładowarkę (...) o wartości 302 560 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego oraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) przerobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wstawiono w rubryce „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej kwotę (...) złotych, „Razem”: kwotę (...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwotę (...) złotych, „Razem”: kwotę (...) złotych oraz w rubryce dochód „Razem”: kwotę (...) złotych, podczas gdy w autentycznym zeznaniu podatkowego widniały: w rubryce „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej kwota (...) złotych, „Razem”: kwota (...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwota (...) złotych, „Razem”: kwota (...) złotych oraz w rubryce dochód „Razem”: kwota (...) złotych oraz nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do maja 2008 roku podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) w we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych oraz dochód w kwocie (...) złotych, podczas gdy podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotowała stratę w wysokości 12 337,90 złotych; który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów, usiłując w ten sposób doprowadzić (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci wypłacenia prowizji za podpisanie umowy leasingu operacyjnego o numerze (...), lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na niewypłacenie prowizji przez w/w fundusz leasingowy,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

VII.  w okresie od 18 sierpnia 2008 roku do 26 sierpnia 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) należącą do S. D. na: samochód ciężarowy (...) o wartości 115 900 złotych, przedłożył osobom reprezentującym oddziału (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskami leasingowymi i umowami leasingu operacyjnego oraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) przerobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wstawiono w „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej kwotę (...) złotych, „Razem”: (...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwotę (...) złotych, „Razem”: (...) złotych oraz w rubryce dochód „Razem”: kwotę (...) złotych , zaś z kopii zeznania uzyskanego z Urzędu Skarbowego W. (...) wynika, iż przychód firmy (...) wyniósł w roku 2007: (...) złotych, „Razem”: (...) złotych, Koszty uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej stanowiły (...) złotych, „Razem”: (...) złotych, a dochód stanowiła kwota (...) złotych; a także nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do lipca 2008 roku podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w całym roku 2008 osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował dochód wysokości (...) złotych, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1567,50 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikających z podpisania w dniu 26 sierpnia 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

VIII.  w okresie od 15 września 2008 roku do 19 września 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę „(...) ” J. B. (1) na mechaniczną zgniatarkę marki (...) tym Futura (...) o wartości 315 736 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskiem leasingowym i umową leasingu operacyjnego oraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy J. B. (1) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do lipca 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma „(...)” J. B. (1) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował stratę w kwocie 324 226,90 złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4 295,69 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 19 września 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

IX.  w okresie od 14 sierpnia 2008 roku do 22 sierpnia 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) J. T. na mikrokoparkę (...) z młotem hydraulicznym o wartości (...) 180 złotych przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do czerwca 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) J. T. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował stratę w kwocie 30836 złotych oraz protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do majątku posiadanego przez J. T., które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 759 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 19 września 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

X.  w okresie od 14 sierpnia 2008 roku do 27 sierpnia 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę „(...)” J. C. (1) na ciągnik siodłowy marki (...) o wartości 189 100 złotych przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy J. C. (1) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do czerwca 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma „(...)” we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował stratę w kwocie 95 044,58 złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1705,00 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 27 września 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XI.  w okresie od 14 sierpnia 2008 roku do 27 sierpnia 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę „(...)” J. C. (1) na ciągnik siodłowy marki (...) z zabudową chłodniczą o wartości 233 020 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy J. C. (1) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do lipca 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma „(...)” we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował stratę w kwocie 70 036,81 złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2101 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 27 września 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XII.  w okresie od 17 września 2008 roku do 26 września 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę „(...)” M. T. (1) na ciągnik siodłowy marki (...) o wartości 237 900 złotych przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy M. T. (1) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do lipca 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma „(...)” we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował stratę w kwocie 26 137,52 złotych oraz protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do stanu majątkowego M. T. (1) i liczby osób zatrudnionych przez jego firmę, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3217,50 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 27 września 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XIII.  w okresie od 10 października 2008 roku do 14 października 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę A. G. (1) „(...)” Usługi Budowlano-Drogowe należącą do A. G. (1) na koparko-ładowarkę marki (...) (...) wartości 250 002,40 złotych, przedłożył osobom reprezentującym oddział (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskami leasingowymi oraz umowami leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy (...):

- przerobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wstawiono w „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej, została wstawiona kwota (...) złotych, „Razem”: (...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwota (...) złotych, „Razem”: (...) złotych oraz w rubryce dochód „Razem”: kwota (...) złotych, zaś z kopii zeznania uzyskanego z Urzędu Skarbowego w Ł. wynika, iż przychód firmy A. G. (1) wyniósł w roku 2007: (...) złotych, „Razem”:(...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej stanowiły (...) złotych, „Razem”: (...) złotych, a dochód stanowiła kwota (...) złotych, ponadto jak wynika z dokumentu uzyskanego z Urzędu Skarbowego w Ł. A. G. (1) rozliczał się w 2007 roku wspólnie z małżonką;

- nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do sierpnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) złotych i zanotowała stratę w wysokości 35 847,68 złotych, a w całym roku 2008 osiągnął przychód w wysokości (...) złotych;

które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 250 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikających z podpisania w dniu 14 października 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XIV.  w okresie od 17 października 2008 roku do 22 października 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) należącej do M. P. (1) na ciągnik siodłowy marki (...) o wartości 298 900 złotych przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy M. P. nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do sierpnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował stratę w kwocie 29 841,77 złotych oraz protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej u leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do pojazdów będących w posiadaniu leasingobiorcy, podrabiając następnie podpisy M. P. (1) i A. Z. w protokole zdawczo-odbiorczym pojazdu, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1225,00 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 27 września 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XV.  w okresie od 29 października 2008 roku do 31 października 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez A. P. na ciągnik siodłowy marki (...) o wartości 164 700, 00 złotych, przedłożył osobom reprezentującym oddziału (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi A. P. przerobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, na którym podrobiono podpis A. P. oraz wstawiono inne kwoty przychodów i dochodu niż widniejące w zeznaniu podatkowym uzyskanym z Urzędu Skarbowego w Z., a także nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do września 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma A. P. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych podczas gdy w rzeczywistości w/w osoba we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) złotych i dochód w wysokości (...) złotych, a w całym roku 2008 osiągnęła przychód w wysokości (...) złotych, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzającym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1350,00 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikających z podpisania w dniu 31 października 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XVI.  w okresie od 16 listopada 2008 roku do 18 listopada 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) W. L. (1) na ciągnik siodłowy marki (...) o wartości 139 080 złotych i naczepy chłodni marki (...) o wartości 122 000 przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskami leasingowymi oraz umowami leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy W. L. (1) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do września 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości(...) złotych i zanotował dochód w kwocie (...) złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/ w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 1570,00 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 18 listopada 2008 roku umów leasingu operacyjnego o numerach (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XVII.  w okresie od 24 listopada 2008 roku do 26 listopada 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę „(...)” Usługi transportowe i Handel należącą do J. D. na dwa samochody ciężarowe marki (...) każdy o wartości 225 700 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskami leasingowymi oraz umowami leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy J. D. nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do października 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował dochód w kwocie (...) złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/ w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentu i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 3700 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 26 listopada 2008 roku umów leasingu operacyjnego o numerach (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XVIII.  w okresie od 03 do 05 grudnia 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) s.c. należącą do A. i K. K. (1) na ciągnik siodłowy marki (...) wartości 106 140 złotych oraz naczepy (...) o wartości 46 360 złotych, przedłożył osobom reprezentującym oddziału (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskami leasingowymi i umowami leasingu operacyjnego oraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) s.c.:

- przerobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wstawiono w „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej, została wstawiona kwota (...) złotych, „Razem”: (...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwota (...) złotych, „Razem”: (...) złotych oraz w rubryce dochód „Razem”: kwota (...) złotych, zaś z kopii zeznania uzyskanego z II Urzędu Skarbowego w B. wynika, iż przychód firmy A. i K. K. (1) wyniósł w roku 2007: (...) złotych, „Razem”: (...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej stanowiły (...) złotych, „Razem”: (...) złotych, a dochód stanowiła kwota (...) złotych,

- nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do października 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) s.c. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) złotych i zanotowała stratę w wysokości 288,75 złotych, a w całym roku 2008 osiągnął przychód w wysokości (...) złotych,

które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2500,00 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikających z podpisania w dniu 05 grudnia 2008 roku umów leasingu operacyjnego o numerach (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XIX.  w okresie od 16 do 17 grudnia 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę PPHU „(...) ” J. K. (2) na koparko-ładowarkę (...) o wartości 229 360 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskiem leasingowym i umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do października 2008 roku, podpisane przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma PPHU (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował dochód w kwocie (...) złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentu i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 1880 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 17 grudnia 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XX.  w okresie od 16 grudnia 2008 roku do 20 grudnia 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z J. W. (1) właścicielem firmy (...) z siedzibą w S. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania leasingu przez przedsiębiorstwo prowadzone przez J. W. (1) na ciągnik siodłowy marki (...) o numerze (...) (...) oraz naczepkę marki (...) o numerze (...) (...) przedłożył dyrektorowi oddziału (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskami leasingowymi oraz umowami leasingu operacyjnego i innymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) przerobione dokumenty w postaci: zeznania podatkowego PIT 36L za 2007 rok, ekspertyzy (...) o numerach (...)- (...) i (...)- (...), w których zmieniono daty oględzin oby pojazdów z 04.10.2008 roku na 04.12.2008 roku, a także poświadczające nieprawdę oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do listopada 2009 roku oraz protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do pojazdów będących w posiadaniu J. W. (1), które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i możliwości wywiązania się przez firmę (...) z zobowiązania leasingowego, doprowadzając tym samym w/w fundusz leasingowy do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 301 462, 00 złotych w wyniku podpisania umów leasingowych o numerach: (...) i wydania obu pojazdów oraz w kwocie 3706, 50 złotych z tytuły wypłaty prowizji za podpisanie w/ w umów leasingowych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXI.  w dniu 18 grudnia 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) A. D. (2) na koparko-ładowarkę (...) o wartości 213 500 złotych przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do października 2008 roku, podpisane in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował dochód w kwocie (...) złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentu i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 875,00 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 18 grudnia 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXII.  w okresie od 16 do 18 grudnia 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) K. O. (1) na samochód ciężarowy (...) o wartości 512 400 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy K. O. (1) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do października 2008 roku, podpisane in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował stratę w kwocie (...) złotych oraz protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do stanu majątkowego K. O. (1) i liczby zatrudnionych osób, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentu i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 2 100 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 18 grudnia 2008 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXIII.  w okresie od 19 do 26 stycznia 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) należącą do J. Ł. (1) na ciągnik siodłowy marki (...) o wartości 150 060 złotych oraz naczepy (...) o wartości 62 586 złotych, przedłożył osobom reprezentującym oddziału (...) SA w B. do akceptacji i podpisania dokumentów z wnioskami leasingowymi oraz umowami leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy (...):

- podrobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wpisano inne kwoty przychodów kosztów i dochodu, niż te które zostały ujęte w zeznaniu podatkowym PIT 28 za rok 2007 roku złożonym przez podatnika w Urzędzie Skarbowym w M.,

- nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) złotych oraz protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do stanu majątkowego J. Ł. (1),

które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, usiłując tym samym wprowadzić osoby reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzić (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem z tytułu wypłaty prowizji wynikających z podpisania w dniu 26 stycznia 2009 roku umów leasingu operacyjnego o numerach (...), lecz zamierzonego celu nie osiągnął ze względu na anulowanie przedmiotowych umów,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XXIV.  w okresie od 26 do 29 stycznia 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) na ciągnik siodłowy marki (...) o wartości 304 756 złotych, przedłożył osobom reprezentującym oddział (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy J. P.:

- podrobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wpisano inne kwoty przychodów, kosztów i dochodu, niż te które zostały ujęte w zeznaniu podatkowym PIT 28 za rok 2007 roku złożonym przez podatnika w Urzędzie Skarbowym w Z.,

- nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma J. P. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) złotych,

które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem z tytułu wypłaty prowizji w kwocie co najmniej 1116,61 złotych wynikającej z podpisania w dniu 29 stycznia 2009 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XXV.  w okresie od 10 do 12 lutego 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) M. C. na ciągnik siodłowy marki (...) o wartości 184 830 złotych oraz naczepy (...) o wartości 83 570 złotych, przedłożył osobom reprezentującym oddziału (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskami leasingowymi oraz umowami leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy M. C.:

- przerobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36L za rok 2007, w którym w rubryce „Przychód” została wstawiona kwota (...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu”: kwota (...) złotych, oraz w rubryce „Dochód” kwota (...) złotych, zaś z kopii zeznania uzyskanego z Urzędu Skarbowego w O. wynika, iż przychód firmy M. C. wyniósł w roku 2007: (...) złotych, koszty uzyskania przychodu stanowiły (...) złotych, a strata wyniosła 32 559,23 złotych oraz protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do stanu majątkowego M. C.,

- nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma M. C. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) złotych i zanotowała dochód w wysokości (...) złotych,

które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 818, 26 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikających z podpisania w dniu 12 lutego 2009 roku umów leasingu operacyjnego o numerach (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XXVI.  w okresie od 18 do 19 lutego 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę W. P. na ciągnik siodłowy (...) o wartości 200 080 złotych przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy W. P. nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od kwietnia do grudnia 2008 roku, podpisane in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma W. P. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości(...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w całym roku podatkowym osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował dochód w kwocie (...) złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentu i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 896,26 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 18 lutego 2009 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXVII.  w okresie od 20 do 27 lutego 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę „(...)” J. Ł. (2) na samochód ciężarowy (...) zabudowany cysterną o wartości 469 700, 00 złotych, przedłożył osobom reprezentującym oddział (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy J. Ł. (1):

- przerobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36L za rok 2007, w którym w rubryce „Przychód” została wstawiona kwota (...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu”: kwota (...) złotych, oraz w rubryce „Dochód” kwota (...) złotych, zaś z kopii zeznania uzyskanego z Urzędu Skarbowego w G. wynika, iż przychód firmy J. Ł. (1) wyniósł w roku 2007: (...) złotych, koszty uzyskania przychodu stanowiły (...) złotych, a strata wyniosła (...) złotych,

- nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma M. C. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) złotych i zanotowała dochód w wysokości (...) złotych,

które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 1070, 30 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikających z podpisania w dniu 27 lutego 2009 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XXVIII.  w okresie od 02 do 04 marca 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) na ciągnik siodłowy (...) o wartości 148 108 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy J. S. (1) nierzetelny dokument w postaci wypełnionych własnoręcznie: oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma J. S. (1) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w całym roku podatkowym osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował dochód w kwocie (...) złotych oraz oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w styczniu 2009 roku, podpisane in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma J. S. (1) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w tym okresie osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował stratę w kwocie 2396,53 złotych, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 529,91 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 04 marca 2009 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXIX.  w okresie od 04 do 06 marca 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę Przedsiębiorstwo (...) na ciągnik siodłowy (...) o wartości 159 820 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingu oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy D. H. nierzetelny dokument w postaci wypełnionych własnoręcznie: oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma D. H. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w całym roku podatkowym osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował stratę w wysokości 55 102,48 złotych oraz oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w styczniu 2009 roku, podpisane in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma D. H. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w tym okresie osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował dochód w kwocie (...) złotych, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 571, 82 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 06 marca 2009 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXX.  w okresie od 14 do 25 marca 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę „(...)” E. S. na (...).360z zabudową o wartości 524 566 złotych, przedłożył osobom reprezentującym oddział (...) SA w B. do akceptacji i podpisania dokumentów z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy E. S.:

- przerobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2008, w którym w rubryce „Przychód” została wstawiona kwota (...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu”: kwota (...) złotych, oraz w rubryce „Dochód” kwota (...) złotych, zaś z kopii zeznania uzyskanego z Urzędu Skarbowego w G. wynika, iż przychód firmy E. S. wyniósł w roku 2008: (...) złotych, koszty uzyskania przychodu stanowiły (...) złotych, a dochód wyniósł (...) złotych oraz protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do stanu majątkowego E. S. i faktu zatrudnienia w jego firmie 6 pracowników,

- nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu za miesiąc luty 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma E. S. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w okresie styczeń-luty 2009 roku uzyskał przychód w wysokości (...) złotych i zanotowała dochód w wysokości (...) złotych,

które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 1221,12 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikających z podpisania w dniu 25 marca 2009 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XXXI.  w okresie od 23 do 26 marca 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) T. O. na samochód ciężarowy (...) o wartości 211 060 złotych przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy T. O. nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do lutego 2009 roku, podpisane przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma T. O. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował dochód w wysokości (...) złotych oraz protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do faktu zatrudnienia przez T. O. pracowników, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentu i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 514, 68 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 26 marca 2009 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXXII.  w okresie od 27 marca do 14 kwietnia 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) N. S. na dźwig teleskopowy samojezdny marki (...) o wartości 804 000 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy N. S. nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu za luty 2009 roku, podpisane in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma N. S. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten rozliczał się w okresach kwartalnych i nie ma możliwości określenia jego przychodu i dochodu za okres jednego miesiąca oraz protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do stanu majątkowego N. S. i liczby osób zatrudnionych przez jego firmę, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentu i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 2928,80 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 14 kwietnia 2009 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXXIII.  w kwietniu 2009 roku B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) należącą do M. P. (1) na ciągnik siodłowy marki (...) o wartości 298 900 złotych przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy M. P. nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował dochód w kwocie (...) złotych oraz oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do marca 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował stratę w kwocie 49 076,19 złotych, a także protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej u leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do pojazdów będących w posiadaniu leasingobiorcy, podrabiając następnie podpis M. P. (1) w protokole zdawczo-odbiorczym pojazdu, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 1014,19 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 27 kwietnia 2009 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXXIV.  w okresie od 25 do 29 kwietnia 2009 roku B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) W. L. (1) na naczepę chłodnię marki (...) o wartości 126 880 złotych przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy W. L. (1) nierzetelny dokument w postaci wypełnionych własnoręcznie: oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował dochód w kwocie (...) złotych oraz oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do marca 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował dochód w kwocie (...) złotych, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie nie mniej niż 289, 64 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 29 kwietnia 2009 roku umów leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXXV.  w okresie od 27 kwietnia do 04 maja 2009 roku B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) na koparko-ładowarkę marki (...) o wartości 329 400 złotych przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy J. S. (1) nierzetelny dokument w postaci wypełnionych własnoręcznie: oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od września do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma J. S. (1) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął dochód w kwocie (...) złotych oraz oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do marca 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma J. S. (1) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował dochód w kwocie (...) złotych, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzającym tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 1221,75 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 04 maja 2009 roku umów leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXXVI.  w okresie od 04 do 05 maja 2009 roku B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę Usługi Ogólnobudowlane „(...)” K. S. (1) na koparko-ładowarkę marki (...) o wartości 321 592 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy K. S. nierzetelny dokument w postaci wypełnionych własnoręcznie: oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do marca 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma K. S. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) dochód w kwocie (...) złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentu i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 1154, 57 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 05 maja 2009 roku umów leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXXVII.  w okresie od 15 do 18 maja 2009 roku B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) na koparko-ładowarkę marki (...) o wartości 91 749 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy M. T. (1) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do kwietnia 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma M. T. (1) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) złotych i dochód w kwocie (...) złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/ w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentu i usiłując doprowadzić tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 18 maja 2009 roku umów leasingu operacyjnego o numerze (...), lecz zamierzonego celu w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej nie osiągnął z uwagi na odmowę wypłaty prowizji

tj. o czyn z art. 13 § 1 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXXVIII.  w dniu 22 maja 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) T. S. (1) na naczepę-wywrotkę (...) o wartości 92 110, 00 złotych, przedłożył osobom reprezentującym oddziału (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy T. S. (1):

- przerobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36L za rok 2008, w którym w rubryce „Przychód” została wstawiona kwota (...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu”: kwota (...) złotych, oraz w rubryce „Dochód” kwota (...) złotych, zaś z kopii zeznania uzyskanego z Urzędu Skarbowego w S. wynika, iż przychód firmy T. S. (1) wyniósł w roku 2008: (...) złotych, koszty uzyskania przychodu stanowiły (...) złotych, a strata wyniosła (...) złotych oraz protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej u leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do stanu majątkowego T. S. (1),

- nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu za okres od stycznia do kwietnia 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma T. S. (1) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w okresie tym 2009 roku uzyskał przychód w wysokości (...) złotych i zanotowała stratę w wysokości 20 226,18 złotych,

które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i doprowadzając (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 298, 23 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikających z podpisania w dniu 22 maja 2009 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XXXIX.  w dniu 25 maja 2009 roku B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) J. W. (2) na koparko-ładowarkę (...) o wartości 277 841,58 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy J. W. (1) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do kwietnia 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma J. W. (1) we wskazanym okresie czasu osiągnęła przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) złotych, a strata wyniosła 109 646,10 złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentu i doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 883, 63 złotych z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 25 maja 2009 roku umów leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XL.  w okresie od 25 do 26 maja 2009 roku B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez Firmę (...) A. K. (3) na samochód ciężarowy cysternę marki (...) o wartości 469 700, 00 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy A. K. (2) nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do kwietnia 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma A. K. (2) we wskazanym okresie czasu osiągnęła przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) złotych, a strata wyniosła 24 831,38 złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/ w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentu i usiłując doprowadzić tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 26 maja 2009 roku umów leasingu operacyjnego o numerze (...), lecz zamierzonego celu w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej nie osiągnął z uwagi na odmowę wypłaty prowizji,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XLI.  w okresie od 04 do 05 maja 2009 roku B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę Przedsiębiorstwo Budowlane (...) M. K. (2) na koparko-ładowarkę marki (...) o wartości 325 740 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy M. K. (2) własnoręcznie podrobiony dokument w postaci protokołu zdawczo-odbiorczego, na którym nakreślił podpis M. K. (2), a także nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do marca 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągnęła przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) złotych oraz stratę w wysokości 89 995,45 złotych, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/ w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentów, doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem z tytułu wypłaty prowizji w kwocie nie mniejszej niż 770, 30 złotych wynikającej z podpisania w dniu 05 maja 2009 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XLII.  w okresie od 03 do 04 czerwca 2009 roku B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę Przedsiębiorstwo Budowlane (...) M. K. (2) na koparko-ładowarkę marki (...) o wartości 321 983 złotych, przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy M. K. (2) podrobiony dokument w postaci protokołu zdawczo-odbiorczego, na którym nieustalona osoba podrobiła podpis M. K. (2), a także nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do kwietnia 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągnęła przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) złotych, a dochód wyniósł (...) złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentu i usiłując doprowadzić (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 04 czerwca 2009 roku umów leasingu operacyjnego o numerze (...), lecz zamierzonego celu w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej nie osiągnął z uwagi na niewypłacenie prowizji przez w/w fundusz leasingowy,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XLIII.  w okresie od 04 czerwca do 08 czerwca 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę PPHU (...) na ciągnik siodłowy marki (...) o wartości 212 280 złotych, przedłożył osobom reprezentującym oddział (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy T. S. (1):

- przerobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36L za rok 2008, w którym w rubryce „Przychód” została wstawiona kwota (...) złotych, „Koszty uzyskania przychodu”: kwota (...) złotych, oraz w rubryce „Dochód” kwota (...) złotych, zaś z kopii zeznania uzyskanego z II Urzędu Skarbowego w S. wynika, iż przychód firmy J. C. (1) wyniósł w roku 2008: (...) złotych, koszty uzyskania przychodu stanowiły (...) złotych, a strata wyniosła 100 241,53 złotych,

- nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu za okres od stycznia do kwietnia 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma J. C. (1) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w okresie tym 2009 roku uzyskał przychód w wysokości (...) złotych i zanotowała stratę w wysokości 120 097,71 złotych,

które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i usiłując doprowadzić (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem z tytułu wypłaty prowizji wynikających z podpisania w dniu 08 czerwca 2009 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...), lecz zamierzonego celu w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej nie osiągnął z uwagi na niewypłacenie prowizji przez w/ w fundusz leasingowy,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

XLIV.  w okresie od 17 do 18 stycznia 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) na ciągnik siodłowy marki (...) o wartości 225 700, 00 złotych, przedłożył osobom reprezentującym oddział (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy J. P.:

- podrobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36L za rok 2008, w którym wpisano inne kwoty przychodów, kosztów i dochodu, niż te które zostały ujęte w zeznaniu podatkowym PIT 28 za rok 2008 roku złożonym przez podatnika w Urzędzie Skarbowym w Z.,

- nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do kwietnia 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma J. P. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) złotych i dochód w wysokości (...) złotych,

które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/ w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i usiłując doprowadzić (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 18 czerwca 2009 roku umowy leasingu operacyjnego o numerze (...), lecz zamierzonego celu w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej nie osiągnął z uwagi na niewypłacenie prowizji przez w/ w fundusz leasingowy,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XLV.  w okresie od 29 do 30 czerwca 2009 roku B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę Przedsiębiorstwo (...) na równiarkę marki (...) o wartości 366 000 złotych przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy A. C. nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do maja 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma A. C. we wskazanym okresie czasu osiągnęła przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) złotych, i zanotował stratę 44 624,06 złotych, który to dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonego dokumentu i usiłując doprowadzić tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania w dniu 30 czerwca 2009 roku umów leasingu operacyjnego o numerze (...), lecz zamierzonego celu w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej nie osiągnął z uwagi na niewypłacenie prowizji przez w/ w fundusz leasingowy,

tj. o czyn z 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XLVI.  w dniu 19 czerwca 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę W. P. na ciągnik siodłowy (...) o wartości 225 700 złotych przedłożył osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania z wnioskiem leasingowym, na którym nieustalona osoba podrobiła dwa podpisy W. P. oraz umową leasingu operacyjnego wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy W. P.:

- podrobiony przez siebie dokument w postaci zeznania podatkowego PIT 36 za rok 2008, w którym wpisano kwotę przychodu w wysokości (...) złotych oraz dochód w wysokości (...) złotych, podczas gdy z autentycznego zeznania podatkowego PIT 36L złożonego w Urzędzie Skarbowym w Z. wynika, że podatnik w 2008 roku osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i dochód (...) złotych,

- nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do maja 2009 roku, podpisanego in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma W. P. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) złotych i dochód brutto w wysokości (...) złotych, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w tym okresie osiągnął przychód w wysokości (...) złotych i zanotował stratę w kwocie 40 441,85 złotych,

- przerobiony przez siebie dokument w postaci ekspertyzy (...) o numerze (...)- (...), w której zmieniono datę jej sporządzenia z 12.02.2009 roku na 12.06.2009 roku oraz wstawiono inny numer (...) pojazdu, który miał być oceniany przez rzeczoznawcę,

- protokół z przeprowadzonej wizji lokalnej, w którym poświadczył nieprawdę co do pojazdów posiadanych przez leasingobiorcę, który został in blanco podpisany przez W. P.;

które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, usiłując w ten sposób wprowadzić osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i w konsekwencji doprowadzić (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem z tytułu wypłaty prowizji wynikającej z podpisania przedmiotowej umowy leasingowej, lecz zamierzonego celu nie osiągnął ze względu na negatywną weryfikację przedłożonych dokumentów z uwagi na ujawnienie w kserokopii dowodu osobistego leasingobiorcy nieprawidłowego numeru PESEL, który został wstawiony przez M. S. (1) w trakcie przygotowania dokumentów niezbędnych do uzyskania leasingu,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk zw. z art. 11 § 2 kk.

XLVII.  w dniach od 23 do 25 marca 2009 roku w B. i miejscowości Ł., będąc pracownikiem (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z C. W., A. O. (2), Ł. B. (1) i innymi osobami w celu uzyskania wsparcia leasingowego, przerobił dokument identyfikacyjny REGON o numerze (...), zmieniając w nim adres firmy (...) sp. z o.o. oraz przedmiot jej działalności gospodarczej oraz podrobił: podpisy Z. W. (1) na dwóch umowach leasingu operacyjnego nr (...) z dnia 24 marca 2009 roku oraz drukach ogólnych warunków umowy leasingu operacyjnego, oświadczeniu o wysokości przychodu i dochodu w roku bieżącym opieczętowany pieczęcią firmy (...) sp. z o.o. w miejscu „data, podpis i pieczęć firmowa uprawnionych do reprezentacji leasingobiorcy”, kwestionariuszu ubezpieczeniowym z dnia 23 marca 2009 roku opieczętowanym pieczęciami firmy (...) sp. z o.o. dotyczącego ubezpieczenia pojazdu marki (...) w miejscu „pieczęć i czytelny podpis Korzystającego” oraz poświadczył nieprawdę co do stanu majątkowego leasingobiorcy w protokole z wizji lokalnej z dnia 20.03.2009 roku, które to dokumenty następnie przedłożył w celu uzyskania wsparcia leasingowego przez w/w spółkę wraz z innymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) do akceptacji i podpisania dyrektorowi oddziału (...) SA w B., wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i możliwości wywiązania się przez spółkę (...) z zobowiązania leasingowego, przy czym podrobione i przerobione dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania leasingu, doprowadzając tym samym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) SA na skutek wypłaty prowizji w kwocie nie mniejszej niż 2180, 80 złotych oraz w kwocie 229 360,00 złotych w wyniku podpisania umowy leasingu operacyjnego o numerze (...) z dnia 24 marca 2009 roku, która skutkowała wydaniem osobom współdziałającym naczepy chłodni marki (...), o numerze (...) (...), przy czym w protokole zdawczo odbiorczym w/ w pojazdu datowanym na dzień 25 marca 2011 roku porobił podpis Z. W. (1),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XLVIII.  w dniach od 04 maja 2009 roku do 28 maja 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając wspólnie i w porozumieniu z M. Ł. w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) ciągnika siodłowego marki (...) o numerze (...) (...) o wartości 195 200, 00 złotych i naczepy marki (...) o numerze (...) (...) o wartości 103 700, 00 złotych wraz z innymi dokumentami dotyczącymi w/w firmy dostarczonymi przez C. W. i M. Ł. przedłożył w trakcie procedury leasingowej dyrektorowi oddziału (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskami leasingowymi oraz umowami leasingu operacyjnego, protokół z wizji lokalnej u leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do stanu majątkowego leasingobiorcy, podrobione faktury VAT dokumentujące działalność transportową firmy (...) oraz przerobioną przez siebie ekspertyzę techniczną (...) Nr (...)- (...), które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania leasingu przez w/ w firmę prowadzoną przez M. Ł., wprowadzając tym samym osobę reprezentującą (...) SA w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i możliwości wywiązania się przez spółkę (...) z zobowiązania leasingowego, doprowadzając tym samym w/w fundusz leasingowy do niekorzystnego rozporządzenia mieniem z tytuły wypłaty prowizji w kwocie co najmniej 1196,18 złotych z tytułu podpisania umowy leasingowej (...) z dnia 27.05.2009 roku, przy czym w celu wypłaty prowizji przedłożył pracownikowi (...) SA dokument w postaci protokołu zdawczo-odbiorczego, na którym nieustalona osoba podrobiła podpis M. Ł.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

XLIX.  w dniach od 09 do 16 czerwca 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z Ł. B. (1), C. W. i A. O. (2) w celu uzyskania leasingu przez (...) sp. z o.o. na samochód osobowy marki (...) o numerze (...) (...) wraz z innymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) przedłożył dyrektorowi oddziału (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego dwie własnoręcznie podrobione faktury VAT rzekomo wystawione przez w/ w spółkę oraz przerobiony odpis z rejestru przedsiębiorców KRS nr (...) z dnia 25.08.2009 roku wskazujący J. W. (3) jako członka zarządu (...) sp. z o.o., które to dokumenty miały istotne znaczenia dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/ w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i możliwości wywiązania się przez spółkę (...) z zobowiązania leasingowego, przy czym podrobione i przerobione dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania leasingu, doprowadzając tym samym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) SA w kwocie 135 000,00 złotych w wyniku podpisania umowy leasingu operacyjnego o numerze (...) z dnia 16 czerwca 2009 roku, która skutkowała przekazaniem pojazdu Ł. B. (1),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

L.  w okresie od 09 czerwca 2009 roku do dnia 12 czerwca 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z C. W. i M. Ł. oraz innymi osobami w celu uzyskania leasingu na ciągnik siodłowy marki (...) o numerze (...) (...) i wartości 195 000 złotych oraz naczepy marki (...) o numerze (...) (...) i wartości 103 700 złotych, których fikcyjnym leasingobiorcą miała być (...) Sp. z o.o. wraz z innymi dokumentami dotyczącymi w/ w firmy przedłożył dyrektorowi oddziału (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskiem leasingowym oraz umowami leasingu operacyjnego przerobiony uprzednio przez siebie odpis z rejestru przedsiębiorców KRS nr (...), w którym wstawił jako członka zarządu (...) sp. o.o. osobę H. K., przerobioną przez siebie ekspertyzę (...) o numerach (...)- (...), podrobiony przez siebie dokument CIT-8 za okres od 01.12.2008 roku do 31.12.2008 roku oraz inne podrobione dokumenty dotyczące działalności gospodarczej w/ w spółki dostarczone mu przez C. W., a także protokół z przeprowadzonej wizji lokalnej, w którym poświadczył nieprawdę co do majątku leasingobiorcy, które to dokumenty miały istotne znaczenia dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i podmiotu, który miał być rzeczywistym leasingobiorcą, doprowadzając tym samym (...) (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 289 900, 00, na skutek wydania przedmiotowych pojazdów M. Ł. i C. W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 271 §1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

LI.  w okresie od 15 czerwca 2009 roku do 03 lipca 2009 w B., działając w krótkich ostępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez przedłożenie w siedzibie (...) SA w B. dwóch własnoręcznie podrobionych faktur VAT o numerach (...) wystawionych (...) SA przez PPHU (...), dotyczących wypłaty prowizji dla pośrednika w związku z podpisaniem umów leasingowych o numerach (...), na których wpisał jako konto wystawcy numer własnego rachunku bankowego prowadzonego przez (...) SA i nieustalona osoba podrobiła podpisy właściciela firmy PPHU (...), wprowadził w błąd osoby reprezentujące (...) SA co do autentyczności tych dokumentów i zasadności wypłaty prowizji dla pośrednika, który miał brać udział w podpisaniu w/ w umów leasingowych, doprowadzając tym samym w/ w fundusz leasingowy do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 13 192, 90 złotych na skutek wypłaty nienależnej prowizji na swój rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony przez (...) SA,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk.

LII.  w nieustalonym dniu w okresie od 30 września 2008 roku do 17 lipca 2009 roku w B., będąc zatrudnionym w (...) SA jako specjalista do spraw leasingu, poprzez wycinanie i wklejanie poszczególnych elementów oraz zakorektorowanie zapisów czynił przygotowania do podrobienia dokumentu w postaci faktury VAT wystawionej przez (...) (...) na rzecz (...) (...) Firma (...) oznaczonej „Nr: (...) (...)/ (...)” dotyczącej opłaty leasingowej za miesiąc wrzesień 2008 roku dotyczącej umowy leasingu nr (...) opiewającej na kwotę 1 943, 73 złotych,

tj. o czyn z art. 270 § 3 kk.

LIII.  w nieustalonym dniu w okresie od 17 lipca 2008 roku do 17 lipca 2009 roku w B. poprzez wklejanie poszczególnych elementów czynił przygotowania do podrobienia dokumentu w postaci faktury VAT wystawionej przez (...) s.c. Z. M. & P. M. na rzecz (...) M. S. (1) dotowanej na dzień 17.06.2008 roku i dokumentującej sprzedaż komputera przenośnego, opiewającej na kwotę 4 254 złotych,

tj. o czyn z art. 270 § 3 kk,

LIV.  w nieustalonym dniu jednakże nie wcześniej niż 12 stycznia 2009 roku w B. posłużył się podrobionymi dokumentami w postaci faktur VAT o numerach (...) datowanych na dzień 12 marca 2009 roku wystawionej rzekomo (...) SA przez (...) R. K. (1) oraz załącznikiem do rozliczenia prowizji nr (...), na których nieustalona osoba podrobiła podpis R. K. (1) poprzez przedłożenie tych dokumentów w ramach procedury związanej z wypłatą prowizji należnej pośrednikowi w związku z podpisaniem umowy leasingowej o numerze (...),

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk,

LV.  w nieustalonym dniu jednakże nie wcześniej niż 26 marca 2009 roku w B. posłużył się podrobionymi dokumentami w postaci faktur VAT o numerach (...) datowanych na dzień 26 marca 2009 roku wystawionych rzekomo (...) SA przez (...) R. K. (1) oraz załącznikiem do rozliczenia prowizji nr (...), na których nieustalona osoba podrobiła podpis R. K. (1) poprzez przedłożenie tych dokumentów w ramach procedury związanej z wypłatą prowizji należnej pośrednikowi w związku z podpisaniem umowy leasingowej o numerze (...),

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk.

2.  Ł. B. (1) s. W. i H. z d. S., ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od 06 lutego 2009 roku do 06 kwietnia 2009 roku w W., Ł. i P., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru podrobił szereg dokumentów dotyczących firmy (...) sp. o.o. i tak:

-w dniu 06 lutego 2009 roku w W. podrobił podpis właściciela firmy (...) sp. z o.o. M. P. na dokumentach w postaci umowy najmu od firmy (...)’ sp. z o.o. samochodu ciężarowego marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), oświadczeniu dotyczącym przedsiębiorcy zatrudniającego kierowców, oświadczeniu potwierdzającym prawdziwość numerów NIP i regon oraz pełnomocnictwie udzielonym J. M. do zarządzeniem transportem, które następnie zostały złożone wraz z innymi dokumentami w Głównym Inspektoracie Transportu Drogowego w W. wraz z wnioskiem o wydanie licencji na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy,

- w dniu 17 lutego 2009 roku w W. podrobił podpis M. P. na dokumencie w postaci zapytania o udzieleniu informacji o osobie złożonego w Biurze Informacyjnym Krajowego Rejestru Karnego Ministerstwie Sprawiedliwości,

- w dniu 17 lutego 2009 roku w W. podrobił podpis właściciela firmy (...) sp. z o.o. M. P. na dokumencie w postaci podania dotyczącego zarejestrowania w/ w firmy jako podmiotu zajmującego się przewozem koni na rzeź z Ukrainy do Włoch, które to podanie zostało następnie złożone wraz z innymi dokumentami firmy (...) Sp. z o.o. w Państwowym Inspektoracie Weterynarii,

- w dniu 11 marca 2009 roku w P. podrobił podpisy właściciela firmy (...) sp. z o.o. M. P. na dokumencie w postaci umowy o świadczenie usług w systemie (...) zawartej z firmą (...), N., T. Sp. j.,

- w dniu 20 marca 2009 roku w W. podrobił podpis właściciela firmy (...) sp. z o.o. M. P. na dokumencie w postaci upoważnienia swojej osoby do odbioru zezwoleń z Biura (...) znajdującego się w W. przy ul. (...),

- w dniu 26 marca 2009 roku w Ł. podrobił podpis właściciela firmy (...) sp. z o.o. M. P. na dokumencie w postaci umowy najmu od firmy (...) sp. o.o. samochodu ciężarowego marki (...),

- w dniu 30 marca 2009 roku w W. poprzez wypisanie treści oraz podpisanie się za M. P. podrobił zaświadczenia dotyczące zatrudnienia w firmie (...) sp. z o.o. jako kierowców P. L. i A. K. (4) oraz uprawnień w/ w osób w zakresie transportu drogowego,

- w dniu 06 kwietnia 2009 roku w W. podrobił podpisy właściciela firmy (...) sp. z o.o. M. P. na dwóch umowach o pracę A. K. (5),

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.

II. w dniu 10 marca 2009 roku w W. pomógł w zbyciu (...) o numerze (...) (...) wraz naczepkę marki (...) o numerze (...) (...), wiedząc o tym, że zostały one uzyskane przez J. W. (1) na skutek czynu zabronionego, przekazując W. T. dokumenty w/ w pojazdów i zlecając w/ w osobie przejechanie zestawem granicy polsko-białoruskiej w celu przekazania samochodu i naczepy dwóm nieustalonym mężczyznom, przy czym wartość przedmiotowych pojazdów wynosiła 301 462, 00 złotych, co stanowiło mienie znacznej wartości,

tj. o czyn z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk.

III. W dniach od 23 do 25 marca 2009 roku w B. i miejscowości Ł., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. S. (1) zatrudnionym w (...) (...) SA, C. W. i A. O. (3) oraz innymi osobami, poprzez dostarczenie w/ w pracownikowi firmy leasingowej dokumentów firmy (...) Sp. z o.o. oraz wyceny naczepy chłodni marki (...) i kserokopii dowodu osobistego Z. W. (1), które to dokumenty zostały następnie przerobione przez M. S. (1) i przedłożone w celu uzyskania wsparcia leasingowego przez w/ w spółkę wraz z innymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) do akceptacji i podpisania osobom reprezentującym (...) SA w B., wprowadzając tym samym osobę działającą w imieniu w/w funduszu leasingowego w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i możliwości wywiązania się przez spółkę (...) z zobowiązania leasingowego, przy czym podrobione i przerobione dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania leasingu, doprowadzając tym samym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) SA w kwocie 229 360,00 złotych w wyniku podpisania umowy leasingu operacyjnego o numerze (...) z dnia 24 marca 2009 roku, na której M. S. (1) podrobił podpisy Z. W. (1), która to umowa skutkowała wydaniem oskarżonemu i osobom z nim współdziałającym naczepy chłodni marki (...), o numerze (...) (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

IV. w dniach od 09 do 16 czerwca 2009 roku w B. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z pracownikiem (...) SA M. S. (1), C. W. i A. O. (2) w celu uzyskania leasingu przez (...) sp. z o.o. na samochód osobowy marki (...) o numerze (...) (...) dostarczył w/w przedstawicielowi funduszu leasingowego dokumenty firmy (...) sp. z o.o. oraz dowód osobisty J. W. (3) wraz z innymi dokumentami dotyczącymi firmy (...), które następnie zostały przerobione przez M. S. (1) i przedłożone osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/ w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i możliwości wywiązania się przez spółkę (...) z zobowiązania leasingowego, przy czym podrobione i przerobione dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania leasingu, doprowadzając tym samym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) SA w kwocie 135 000,00 złotych w wyniku podpisania umowy leasingu operacyjnego o numerze (...) z dnia 16 czerwca 2009 roku, która skutkowała przekazaniem jego osobie i osobom z nim współdziałającym w/w pojazdu,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

V. w nieustalonym dniu jednak nie później niż 01 października 2009 roku w W. podrobił podpis S. G. na umowie użyczenia lokalu znajdującego na się w W. na ul. (...) ,

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk,

VI. w nieustalonym dniu jednak nie później niż 24 listopada 2009 roku w W. poprzez wypisanie treści i podpisanie się za A. G. (2) podrobił zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach D. Z. w firmie (...) A. G. (2),

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk,

VII. w nieustalonym dniu, jednak nie później niż 12 grudnia 2009 roku w W. podrobił umowę najmu lokalu zawartą pomiędzy firmą (...) a firmą (...) Sp. z o.o. poprzez nakreślenie na niej podpisów Z. W. (2) rzekomo działającego w imieniu wynajmującego oraz właściciela firmy (...) sp. z o.o. M. P., który w dokumencie figuruje jako wynajmujący,

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk.

VIII. w nieustalonym dniu, jednak nie później niż 12 grudnia 2009 roku w W. poprzez wypisanie treści dokumentu poza wstawieniem nazwy nabywcy i podpisanie się jako wystawiający czynił przygotowania do podrobienia faktury VAT opatrzonej numerem numerze (...), której wystawca miała być firma „(...)” Sp. z o.o.

tj. o czyn z art. 270 § 3 kk.

IX. w nieustalonym dniu, jednakże nie później niż 12 grudnia 2009 roku w W. poprzez wycięcie zdjęcia uszkodził dokument, którym nie miał prawa wyłącznie rozporządzać, w postaci książeczki wojskowej wydanej na swoje imię i nazwisko o numerze i serii (...) przez Wojkową Komendę Uzupełnień (...), czyniąc tym samym przedmiotowy dokument bezużytecznym,

tj. o czyn z 276 kk.

X. w okresie od marca 2009 roku do 12 grudnia 2009 roku w W. ukrywał w wynajmowanym mieszkaniu dokument, którym nie miał prawa wyłącznie rozporządzać w postaci paszportu D. K. (1) o numerze i serii (...) wydany przez Wojewodę (...),

tj. o czyn z art. 276 kk.

XI. w dniu 15 grudnia 2009 roku w W. działając, wspólnie i w porozumieniu z A. U., A. O. (4) oraz innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez podrobienie zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach A. U. w fikcyjnej firmie (...) sp. z o.o., której prezesem miał być A. O. (4), które następnie przekazał A. U. w celu przedłożenia w siedzibie (...) Banku (...) w W. mieszczącej się przy ul. (...), usiłował wprowadzić w błąd pracownika w/ w banku co do autentyczności przedmiotowego zaświadczenia i możliwości wywiązania się z zobowiązania kredytowego, chcąc tym samym doprowadzić bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 28 126, 31 złotych, lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na negatywną decyzję banku w zakresie uzyskania wsparcia finansowego, przy czym przedłożone zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach miało istotne znaczenie dla uzyskania kredytu,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk .

XII. w okresie od 20 listopada 2009 roku do 08 grudnia 2009 roku w W., działając w krótkich odstępach czasu i wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i porozumieniu z A. O. (4), A. B., W. B. i J. K. (3) oraz innymi osobami poprzez własnoręczne wypełnienie zaświadczeń o zatrudnieniu i zarobkach W. B. w firmie (...) sp. z o.o. i J. K. (3) w firmie (...) sp. z o.o. należącej do A. B., które następnie zostały złożone przez kredytobiorców w siedzibie (...) Banku (...) w W. i miały istotne znaczenie dla uzyskania kredytu, wprowadził w błąd pracownika w/ w banku co do autentyczności przedmiotowych zaświadczeń i możliwości wywiązania się z zobowiązania kredytowego, doprowadzając tym samym do zawarcia z W. B. i J. K. (3) umów pożyczki odpowiednio o numerze: (...) opiewającej na kwotę 25.473,68 złotych; (...) opiewającej na kwotę 28.126,31 złotych skutkujących niekorzystnym rozporządzeniem mienia w łącznej kwocie 53 599,99 złotych na szkodę Bank (...) SA na skutek udzielania wsparcia kredytowego,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk.

3.  A. O. (5) s. L. i N. z d. O., ur. (...) w E.

oskarżonego o to, że:

I. w miesiącu maju 2008 roku w W. przy ul. (...), działając w celu uzyskania kredytu hipotecznego w wysokości 200 000 złotych złożył za pośrednictwem placówki (...) wraz w wnioskiem o udzielenie kredytu w (...) Bank SA (...) w W., poświadczające nieprawdę zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) sp. z o.o., przy czym zaświadczenie to miało istotne znaczenie zarówno dla uzyskania kredytu hipotecznego,

tj. o czyn z art. 297 § 1 kk.

II. w dniach od 23 do 25 marca 2009 roku w B. i miejscowości Ł., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. S. (1) zatrudnionym w (...) (...) SA, C. W. i Ł. B. (1) oraz innymi osobami, poprzez dostarczenie w/w pracownikowi firmy leasingowej dokumentów firmy (...) sp. z o.o. oraz wyceny naczepy chłodni marki (...) i kserokopii dowodu osobistego Z. W. (1), które to dokumenty zostały następnie przerobione przez M. S. (1) i przedłożone w celu uzyskania wsparcia leasingowego przez w/ w spółkę wraz z innymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) do akceptacji i podpisania osobom reprezentującym (...) SA w B., wprowadzając tym samym osobę działająca w imieniu w/w funduszu leasingowego w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i możliwości wywiązania się przez spółkę (...) z zobowiązania leasingowego, przy czym podrobione i przerobione dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania leasingu, doprowadzając tym samym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości (...) SA w kwocie 229 360,00 złotych w wyniku podpisania umowy leasingu operacyjnego o numerze (...) z dnia 24 marca 2009 roku, na której M. S. (1) podrobił podpisy Z. W. (1), która to umowa skutkowała wydaniem oskarżonemu i osobom z nim współdziałającym naczepy chłodni marki (...), o numerze (...) (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

III. w dniach od 09 do 16 czerwca 2009 roku w B. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z pracownikiem (...) SA M. S. (1), C. W. i Ł. B. (1) w celu uzyskania leasingu przez (...) sp. z o.o. na samochód osobowy marki (...) o numerze (...) (...) dostarczyli w/ w przedstawicielowi funduszu leasingowego dokumenty firmy (...) sp. z o.o. oraz dowód osobisty J. W. (3) wraz z innymi dokumentami dotyczącymi firmy (...), które następnie zostały przerobione przez M. S. (1) i przedłożone osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i możliwości wywiązania się przez spółkę (...) z zobowiązania leasingowego, przy czym podrobione i przerobione dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania leasingu, doprowadzając tym samym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) SA w kwocie 135 000,00 złotych w wyniku podpisania umowy leasingu operacyjnego o numerze (...) z dnia 16 czerwca 2009 roku, która skutkowała przekazaniem jego osobie i osobom z nim współdziałającym w/w pojazdu,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

IV. w dniach 15 grudnia 2009 roku w W., działając wspólnie i w porozumieniu z A. U., Ł. B. (1) oraz innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez przekazanie Ł. B. (1) ostemplowanego zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach w fikcyjnej firmie (...) sp. z o.o. rzekomo stanowiącej jego własność, które następnie zostało wypełnione i podpisane zgodnie z jego instrukcjami przez Ł. B. (1) i przekazane A. U. w celu przedłożenie w siedzibie (...) Banku (...) w W. mieszczącej się przy ul. (...), usiłował wprowadzić w błąd pracownika w/w banku co do autentyczności przedmiotowego zaświadczenia i możliwości wywiązania się z zobowiązania kredytowego, chcąc tym samym doprowadzić bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 28 126, 31 złotych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na negatywną decyzję banku w zakresie uzyskania wsparcia finansowego, przy czym przedłożone zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach miało istotne znaczenie dla uzyskania kredytu,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk .

V. w okresie od 20 listopada 2009 roku do 08 grudnia 2009 roku w W., działając w krótkich odstępach czasu i wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i porozumieniu z Ł. B. (1), A. B., W. B. i J. K. (3) oraz innymi osobami poprzez wyszukiwanie tzw. słupów oraz dostarczanie tym osobom podrobionych zaświadczeń o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) sp. z o.o. należącej do P. W. (1) oraz (...) sp. z o.o. należącej do A. B., które następnie zostały złożone przez kredytobiorców w siedzibie (...) Banku (...) w W. i miały istotne znaczenie dla uzyskania kredytu, wprowadził w błąd pracownika w/w banku co do autentyczności przedmiotowych zaświadczeń i możliwości wywiązania się z zobowiązania kredytowego, doprowadzając tym samym do zawarcia z W. B. i J. K. (3) umów pożyczki odpowiednio o numerze: (...) opiewającej na kwotę 25.473,68 złotych; (...) opiewającej na kwotę 28.126,31 złotych, skutkujących niekorzystnym rozporządzeniem mienia w łącznej kwocie 53 599,99 złotych na szkodę Banku (...) SA,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk.

4.  C. W. s. J. i E. z d. J., ur. (...) w N.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniach od 23 do 25 marca 2009 roku w B. i miejscowości Ł., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. S. (1) zatrudnionym w (...) SA, Ł. B. (1) i A. O. (3) oraz innymi osobami poprzez dostarczenie w/ w pracownikowi firmy leasingowej dokumentów firmy (...) sp. z o.o. oraz wyceny naczepy chłodni marki (...) i kserokopii dowodu osobistego Z. W. (1), które to dokumenty zostały następnie przerobione przez M. S. (1) i przedłożone w celu uzyskania wsparcia leasingowego przez w/ w spółkę wraz z innymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) do akceptacji i podpisania osobom reprezentującym (...) SA w B., wprowadzając tym samym osobę działająca w imieniu w/w funduszu leasingowego w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i możliwości wywiązania się przez spółkę (...) z zobowiązania leasingowego, przy czym podrobione i przerobione dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania leasingu, doprowadzając tym samym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości (...) SA w kwocie 229 360,00 złotych w wyniku podpisania umowy leasingu operacyjnego o numerze (...) z dnia 24 marca 2009 roku, na której M. S. (1) podrobił podpisy Z. W. (1), która to umowa skutkowała wydaniem oskarżonemu i osobom z nim współdziałającym naczepy chłodni marki (...), o numerze (...) (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

II.  w miesiącu maju 2009 roku w L. i B., działając z zamiarem, aby M. Ł. popełniła czyn zabroniony, nakłonił oraz pomógł jej w popełnieniu przestępstwa polegającego na przedłożeniu w (...) SA w B. w trakcie procedury leasingowej wraz z innymi autentycznymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) prowadzonej przez M. Ł. protokołu z wizji lokalnej u leasingobiorcy, w którym w/w poświadczyła nieprawdę co do stanu majątkowego swojej firmy oraz podrobionych faktur VAT wystawionych na rzecz firm (...) SA, (...) i (...) dokumentujących działalność transportową firmy (...) oraz podrobionej przez nieustaloną osobę fakturę VAT dokumentującą fakt zakupu naczepy od (...) sp. z o.o. w dniu 21.01.2009 roku, którą dostarczył uprzednio M. Ł., przy czym dokumenty te miały istotne znaczenie dla podpisania umowy leasingowej,

tj. o czyn z art. 18 § 2 i 3 kk w zw. z art. 297 § 1 kk

III.  w okresie od 09 czerwca 2009 roku do dnia 12 czerwca 2009 roku w B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. Ł. i pracownikiem (...) (...) M. S. (1) oraz innymi osobami w celu uzyskania leasingu na ciągnik siodłowy marki (...) o numerze (...) (...) i wartości 195 000 złotych oraz naczepy marki (...) o numerze (...) (...) i wartości 103 700, 00 złotych, których fikcyjnym leasingobiorcą miała być (...) sp. z o.o., przekazał wraz z M. Ł. przedstawicielowi firmy leasingowej książeczkę ubezpieczeniową R. O. zatrudnionego w spółce (...), a także dane osobowe i dowód osobisty H. K. oraz podrobioną wcześniej przez siebie pieczątkę firmy (...) sp. z o.o. w celu podrobienia i przerobienia dokumentów wskazanej spółki niezbędnych do uzyskania leasingu, które to dokumenty następnie M. S. (1) przedłożył dyrektorowi oddziału (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskiem leasingowym oraz umowami leasingu operacyjnego oraz przerobionym uprzednio przez siebie odpisem z rejestru przedsiębiorców KRS nr (...), w którym wstawił jako członka zarządu (...) sp. o.o. osobę H. K., przerobioną przez siebie ekspertyzę (...) o numerach (...)- (...), podrobionym przez siebie dokument CIT-8 za okres od 01.12.2008 roku do 31.12.2008 roku, a także protokółem z przeprowadzonej wizji lokalnej, w którym poświadczył nieprawdę co do majątku leasingobiorcy, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i podmiotu, który miał być rzeczywistym użytkownikiem ciągnika siodłowego i naczepy, doprowadzając tym samym (...) (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 289 900, 00, na skutek wydania jego osobie i M. Ł. przedmiotowych pojazdów po podpisaniu umów leasingu Nr (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

IV.  w dniach od 09 do 16 czerwca 2009 roku w B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z pracownikiem (...) SA M. S. (1), Ł. B. (1) i A. O. (2) w celu uzyskania leasingu przez (...) sp. z o.o. na samochód osobowy marki (...) o numerze (...) (...) dostarczyli w/w przedstawicielowi funduszu leasingowego dokumenty firmy (...) sp. z o.o. oraz dowód osobisty J. W. (3) wraz z innymi dokumentami dotyczącymi firmy (...), które następnie zostały przerobione przez M. S. (1) i przedłożone osobom reprezentującym (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskiem leasingowym oraz umową leasingu operacyjnego, wprowadzając tym samym osoby reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i możliwości wywiązania się przez spółkę (...) z zobowiązania leasingowego, przy czym podrobione i przerobione dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania leasingu, doprowadzając tym samym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) SA w kwocie 135 000,00 złotych w wyniku podpisania umowy leasingu operacyjnego o numerze (...) z dnia 16 czerwca 2009 roku, która skutkowała przekazaniem pojazdu oskarżonemu i osobom z nim współdziałającym,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

V.  w nieustalonym dniu, nie później niż w 29 lipca 2009 roku w B. użył podrobionych wcześniej wspólnie i w porozumieniu z nieustalona osobą dokumentów w postaci: zeznania podatkowego PIT-36 i PIT/B rzekomo złożonych w dniu 30.03.2009 roku w „Pierwszym Urzędzie Skarbowym w L.”, wyciągów z podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów firmy (...) C. W. za miesiące lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień i styczeń 2008 roku oraz luty, marzec i kwiecień 2009 roku, kontraktu zakupu usług transportowych z dnia 27.10.2008 roku pomiędzy (...) C. W. i (...) T. A., oświadczeniem poświadczającym świadczenie usług transportowych przez firmę (...) na rzecz partnerów firmy (...) z dnia 06.05.2009 roku oraz faktur o numerach (...) dokumentujących sprzedaż usług transportowych w transporcie międzynarodowym firmie (...) T. A., a także umowy najmu od (...) Sp. z o.o. samochodu ciężarowego marki (...) o numerze rejestracyjnym (...); poprzez ich przedłożenie w siedzibie (...) (...) wraz z podpisanym in blanco wnioskiem leasingowym,

tj. o czyn z 270 § 1 kk.

5.  A. B. s. A. i A. z d. W., ur. (...) w R.

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od 20 listopada 2009 roku do 08 grudnia 2009 roku w W., działając w krótkich odstępach czasu i wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i porozumieniu z Ł. B. (1), A. O. (2), W. B. i J. K. (3) oraz innymi osobami poprzez wyszukiwanie tzw. słupów, telefoniczne potwierdzanie ich zatrudnienia oraz dostarczanie tym osobom podrobionych zaświadczeń o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) sp. z o.o. należącej do P. W. (1) oraz (...) Sp. z o.o., które następnie zostały złożone przez kredytobiorców w siedzibie (...) Banku (...) w W. i miały istotne znaczenie dla uzyskania kredytu, wprowadził w błąd pracownika w/ w banku co do autentyczności przedmiotowych zaświadczeń i możliwości wywiązania się z zobowiązania kredytowego, doprowadzając tym samym do zawarcia z W. B. i J. K. (3) umów pożyczki odpowiednio o numerze: (...) opiewającej na kwotę 25.473,68 złotych; (...) opiewającej na kwotę 28.126,31 złotych, skutkujących niekorzystnym rozporządzeniem mieniem w łącznej kwocie 53 599,99 złotych na szkodę Banku (...) SA z uwagi na udzielenie wsparcia finansowego w/w osobom,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk.

6.  J. K. (3) , s. B. i T. z d. K., ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniach 07-08 grudnia 2009 roku, działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. B. (1), A. O. (4) i A. B. oraz innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez przedłożenie w siedzibie (...) Banku (...) w W. mieszczącego się na ul. (...) podrobionego zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) sp. z o.o. wypisanego przez Ł. B. (1), mającego istotne znaczenie dla uzyskania kredytu oraz karty kredytowej wprowadził w błąd pracownika w/ w banku co do autentyczności przedmiotowego zaświadczenia i możliwości wywiązania się z zobowiązania kredytowego, doprowadzając tym samym do zawarcia umowy pożyczki o numerze (...) skutkującej niekorzystnym rozporządzeniem mienia w kwocie 28 126, 31 złotych na szkodę banku (...) z uwagi na wypłatę w/ w kwoty, przy czym czynu tego dopuścił się wciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawiania wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

II.  w dniu 05 lutego 2010 roku, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez złożenie w siedzibie sklepu (...) w W. przy Al. (...) w trakcie zawierania umowy kredytowej o numerze (...) na zakup konsoli (...) wraz z grą (...) nieprawdziwego oświadczenia co do zatrudnienia w firmie (...) sp. z o.o. oraz osiąganych dochodach, mającego istotne znaczenie dla uzyskania kredytu, wprowadził w błąd przedstawiciela banku (...) SA co do tych danych i możliwości wywiązania się z zobowiązania kredytowego, a tym samym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 660,79 złotych w/ w bank z uwagi na udzielenie kredytu, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawiania wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

7.  P. W. (1) , s. J. i M. z d. F., ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

I.  w nieustalonym dniu, jednakże nie później niż 24 listopada 2009 roku w W. z zamiarem by Ł. B. (2), W. B., A. B. i A. O. (2) popełnili czyn zabroniony, pomógł im w popełnieniu przestępstwa poprzez przekazanie Ł. B. (1) ostemplowanego pieczęcią firmową własnej firmy (...) sp. z o.o. oraz podpisanego własnoręcznie druku zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach, który następnie został wypisany przez Ł. B. (1) na imię i nazwisko W. B. i złożony w (...) Banku (...) SA w W. wraz z wnioskiem o udzielenie pożyczki gotówkowej oraz polecił kierownikowi złomowiska R. K. (2) potwierdzenie zatrudnienia W. B. w przypadku telefonu w tej sprawie z banku, co doprowadziło do udzielenia pożyczki na skutek podpisania umowy o numerze (...) opiewającej na kwotę 25.473,68 złotych, przy czym przedmiotowe zaświadczenie miało istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia finansowego,

tj. o czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

8.  N. B. (1) z d. I., c. A. i E. z d. S., ur. (...) w W.

oskarżoną o to, że:

I.  w dniach 25 i 26 września 2008 roku w W., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu uzyskania pożyczek gotówkowych w kwotach 10 000 złotych i 20 000 złotych, złożyła we wnioskach kredytowych o numerach: (...) i (...) przedłożonych w Banku (...) SA (...) w W. przy ul. (...) nieprawdziwe oświadczenia co do faktu zatrudnienia w fikcyjnej firmie (...) sp. z o.o. oraz osiąganego wynagrodzenia ze stosunku pracy, które to informacje miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia kredytowego, doprowadzając tym samym do podpisania umów o pożyczki gotówkowe o numerach: (...) i (...) i wypłacenia w/ w sum pieniędzy,

tj. o czyn z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 12 kk .

9.  A. U. z d. U., c. J. i I. z d. P., ur. (...) w W.

oskarżoną o to, że:

I.  w dniu 15 grudnia 2009 roku, działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. B. (1), A. O. (4) oraz innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez przedłożenie w siedzibie (...) Banku (...) w W. mieszczącej się przy ul. (...) wypisanego i podpisanego przez Ł. B. (1) zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w fikcyjnej firmie (...) sp. z o.o., której prezesem miał być A. O. (2), mającego istotne znaczenie dla uzyskania kredytu, usiłowała wprowadził w błąd pracownika w/w banku co do autentyczności przedmiotowego zaświadczenia i możliwości wywiązania się z zobowiązania kredytowego, chcąc tym samym doprowadzić bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 28 126, 31 złotych, lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na negatywną decyzję banku w zakresie uzyskania wsparcia finansowego,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk .

1.  oskarżonego M. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I, II, III, IV, VIII, X, XI, XVI, XVII, XIX, XXI, XXVI, XXVIII, XXIX, XXXIV, XXXV, XXXVI, XXXVII, XXXIX, XL, XLI, XLII i XLV aktu oskarżenia, ustalając dodatkowo, że wprowadzanie bądź usiłowanie wprowadzenia w błąd w każdym z tych czynów dotyczyło również możliwości wywiązania się z zobowiązań leasingowych przez leasingobiorców i za każdy z tych czynów na podstawie odpowiednio art. 13 § 1 w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. (odnośnie czynów z pkt. XXXVII, XL, XLII i XLV) i art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. (odnośnie pozostałych czynów) skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k., 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw z. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu za wszystkie te czyny karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

2.  oskarżonego M. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. V, VI, VII, XIII, XV, XVIII, XXIV, XXVII, XLIII, XLIV i XLIX aktu oskarżenia, przy czym:

a.  we wszystkich czynach poza XLIX ustala dodatkowo, że wprowadzanie bądź usiłowanie wprowadzenia w błąd w każdym z tych czynów dotyczyło również możliwości wywiązania się z zobowiązań leasingowych przez leasingobiorców,

b.  zmienia opis czynu z zarzutu XXIV w ten sposób, że słowa: „podrobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wpisano inne kwoty przychodów, kosztów i dochodu, niż te które zostały ujęte w zeznaniu podatkowym PIT 28 za rok 2007 roku złożonym przez podatnika w Urzędzie Skarbowym w Z.,” zastępuje słowami: „podrobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wpisał, że J. P. uzyskał w tym roku przychód w wysokości (...) zł i dochód w wysokości (...) zł, podczas gdy faktycznie J. P. złożył za rok 2007 tylko zeznanie PIT 28, z którego wynikało, że uzyskał w tym okresie przychód w wysokości (...) zł”,

c.  zmienia opis czynu z zarzutu XXVII w ten sposób, że słowa (...) zastępuje słowami (...),

d.  zmienia opis czynu z zarzutu XLIX w ten sposób, że słowa „z dnia 25.08.2009” zastępuje słowami „datowany na dzień 25 marca 2008 r.”,

i za każdy z tych czynów odpowiednio na podstawie art. 13 § 1 w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. (odnośnie czynów z pkt. VI, XLIII i XLIV) i art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. (odnośnie pozostałych czynów) skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k., 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw z. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu za wszystkie te czyny karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

3.  oskarżonego M. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt IX, XII, XIV, XXII, XXXI, XXXII i XXXIII aktu oskarżenia, ustalając dodatkowo, że wprowadzanie w błąd w każdym z tych czynów dotyczyło również możliwości wywiązania się z zobowiązań leasingowych przez leasingobiorców i za każdy z tych czynów na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu za wszystkie te czyny karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

4.  oskarżonego M. S. (1) w ramach czynu zarzucanego mu w pkt XX aktu oskarżenia uznaje za winnego tego, że w okresie od 16 grudnia 2008 roku do 20 grudnia 2008 roku w B., będąc zatrudnionym na umowę o współpracy gospodarczej z (...) SA, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci prowizji udzielanej od podpisanych umów leasingowych oraz w celu uzyskania leasingu przez firmę (...) należącą do J. W. (1) na ciągnik siodłowy marki (...) o numerze (...) (...) oraz naczepkę marki (...) o numerze (...) (...), przedłożył dyrektorowi oddziału (...) SA w B. do akceptacji i podpisania wraz z wnioskami leasingowymi oraz umowami leasingu operacyjnego i innymi dokumentami dotyczącymi firmy (...) przerobione dokumenty w postaci: zeznania podatkowego PIT 36L za 2007 rok, ekspertyzy (...) o numerach (...)- (...) i (...)- (...), w których zmieniono daty oględzin oby pojazdów z 04.10.2008 roku na 04.12.2008 roku, a także poświadczające nieprawdę oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do listopada 2009 roku oraz protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do pojazdów będących w posiadaniu J. W. (1), które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia leasingowego, wprowadzając tym samym osobę reprezentującą w/w fundusz leasingowy w błąd co do autentyczności przedłożonych dokumentów i możliwości wywiązania się z zobowiązań leasingowych przez leasingobiorcę, doprowadzając tym samym (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 3706,50 złotych z tytuły wypłaty prowizji za podpisanie w/w umów leasingowych o numerach: (...), tj. czynu z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. i za to na podstawie tych przepisów skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę 10 (dziesięciu) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

5.  oskarżonego M. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. XXIII, XXV, XXX, XXXVIII, XLVI i XLVIII aktu oskarżenia, przy czym:

a.  we wszystkich czynach poza XLVIII ustala dodatkowo, że wprowadzanie bądź usiłowanie wprowadzenia w błąd w każdym z tych czynów dotyczyło również możliwości wywiązania się z zobowiązań leasingowych przez leasingobiorców,

b.  zmienia opis czynu z zarzutu XXIII w ten sposób, że słowa „podrobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wpisano inne kwoty przychodów kosztów i dochodu, niż te które zostały ujęte w zeznaniu podatkowym PIT 28 za rok 2007 roku złożonym przez podatnika w Urzędzie Skarbowym w M.” zastępuje słowami: „podrobione przez siebie zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wpisał, że J. Ł. (1) uzyskał w tym roku przychód w wysokości (...) zł i dochód w wysokości (...) zł, podczas gdy faktycznie J. Ł. (1) złożył za rok 2007 tylko zeznanie PIT 28, z którego wynikało, że uzyskał w tym okresie przychód w wysokości (...) zł”,

c.  z opisu czynu XLVIII eliminuje słowa „podrobione faktury VAT dokumentujące działalność transportową firmy (...),

i za każdy z tych czynów odpowiednio na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. (odnośnie czynów z pkt. XXIII i XLVI) i art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. (odnośnie pozostałych czynów) skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu za wszystkie te czyny karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

6.  oskarżonego M. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt XLVII i L aktu oskarżenia, przy czym ustala, że wprowadzenie w błąd w czynie L dotyczyło również możliwości wywiązania się z zobowiązań leasingowych przez leasingobiorcę i za każdy z tych czynów na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. za oba czyny wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

7.  oskarżonego M. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. LI aktu oskarżenia, przy czym ustala, że wprowadzenie w błąd dotyczyło również możliwości wywiązania się z zobowiązań leasingowych przez leasingobiorcę i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

8.  oskarżonego M. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. LII i LIII aktu oskarżenia i za każdy z tych czynów na podstawie art. 270 § 3 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 270 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. za oba czyny wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

9.  oskarżonego M. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. LIV i LV aktu oskarżenia i za każdy z tych czynów na podstawie art. 270 § 1 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. za oba czyny wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

10.  na podstawie art. 91 § 2 k.k. łączy wymierzone wobec oskarżonego M. S. (1) kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wymiarze 400 (czterystu) stawek dziennych grzywny, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

11.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu M. S. (1) okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 31 lipca 2009 r. do dnia 29 kwietnia 2010 r.,

12.  oskarżonego Ł. B. (1) uniewinnia od dokonania czynu VI,

13.  oskarżonego Ł. B. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I, V i VII aktu oskarżenia, ustalając że czyn V został popełniony w nieustalonym dniu w 2009 roku, najpóźniej 16 grudnia 2009 r., a czyn VII został popełniony w nieustalonym dniu w 2008 albo 2009, najpóźniej 16 grudnia 2009 roku, i za każdy z tych czynów na podstawie art. 270 § 1 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu za wszystkie te czyny karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

14.  oskarżonego Ł. B. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. VIII aktu oskarżenia, ustalając że czyn ten został popełniony w nieustalonym dniu w 2009 roku, najpóźniej 16 grudnia 2009 r., i za to na podstawie art. 270 § 3 k.k. skazuje go na karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

15.  oskarżonego Ł. B. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. II aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

16.  oskarżonego Ł. B. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. III aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

17.  oskarżonego Ł. B. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. IV aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

18.  oskarżonego Ł. B. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. IX i X aktu oskarżenia, ustalając że czyn IX został popełniony w nieustalonym dniu w 2009 roku, najpóźniej 16 grudnia 2009 r., a czyn X został popełniony w nieustalonym dniu od marca 2009 r. do 16 grudnia 2009 r., i za każdy z tych czynów na podstawie art. 276 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 276 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. za oba czyny wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

19.  oskarżonego Ł. B. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. XI i XII aktu oskarżenia, przy czym w czynie XI zmienia słowa „nie osiągnęła” na „nie osiągnął”, a z opisu czynu XII eliminuje nazwisko A. O. (5) i za czyn XI na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., a za czyn XII na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu za oba czyny karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

20.  na podstawie art. 91 § 2 k.k. łączy wymierzone wobec oskarżonego Ł. B. (1) kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wymiarze 300 (trzystu) stawek dziennych grzywny, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

21.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu Ł. B. (1) okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 16 grudnia 2009 r. do dnia 3 grudnia 2010 r.,

22.  oskarżonego A. O. (5) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. I aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 297 § 1 k.k. skazuje go na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

23.  oskarżonego A. O. (5) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. II aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

24.  oskarżonego A. O. (5) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. III aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

25.  oskarżonego A. O. (5) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. IV aktu oskarżenia, i za to na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

26.  oskarżonego A. O. (5) uniewinnia od czynu zarzucanego mu w pkt. V aktu oskarżenia,

27.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy wymierzone wobec oskarżonego A. O. (5) kary jednostkowe pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wymiarze 220 (dwustu dwudziestu) stawek dziennych grzywny, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

28.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. pkt 1, oba w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego A. O. (5) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 5 (pięciu) lat,

29.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny zalicza oskarżonemu A. O. (2) okres zatrzymania w sprawie w dniu 2 października 2010 r., uznając grzywnę za uiszczoną do wysokości 2 (dwóch) stawek dziennych,

30.  oskarżonego C. W. uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I i III aktu oskarżenia, przy czym ustala, że wprowadzenie w błąd w czynie III dotyczyło również możliwości wywiązania się z zobowiązań leasingowych przez leasingobiorcę i za każdy z tych czynów na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu za oba czyny karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

31.  oskarżonego C. W. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. II aktu oskarżenia, przy czym z opisu czynu eliminuje słowa: „oraz podrobionych faktur VAT wystawionych na rzecz firm (...) SA, (...) i (...) dokumentujących działalność transportową firmy (...) i za to na podstawie art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

32.  oskarżonego C. W. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. IV aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

33.  oskarżonego C. W. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. V aktu oskarżenia, przy czym ustala, że czyn został popełniony w nieustalonym dniu od grudnia 2008 r. do 29 lipca 2009 r., z opisu czynu eliminuje słowa: „wyciągów z podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów firmy (...) C. W. za miesiąc lipiec, sierpień, wrzesień, października, listopada, grudzień i styczeń 2008 r. oraz luty, marzec i kwiecień 2009 r.” oraz „umowy najmu od (...) sp. z o.o. samochodu ciężarowego marki (...) o numerze rejestracyjnym (...)” i za to na podstawie art. 270 § 1 k.k. skazuje go na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

34.  na podstawie art. 91 § 2 k.k. łączy wymierzone wobec oskarżonego C. W. kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wymiarze 180 (stu osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

35.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. pkt 1, oba w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego C. W. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 5 (pięciu) lat,

36.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny zalicza oskarżonemu C. W. okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 27 grudnia 2009 r. do dnia 26 marca 2010 r., uznając grzywnę za uiszczoną w całości,

37.  oskarżonego A. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, przy czym uzupełnia jego opis o to, że prowadził rozmowy telefoniczne rozmowy na temat kredytu z pracownikiem banku A. S. (1), w trakcie których podawał się za J. K. (3) oraz eliminuje z jego opisu nazwisko A. O. (5) i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych,

38.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. pkt 1, oba w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego A. B. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 4 (czterech) lat,

39.  oskarżonego J. K. (3) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I i II aktu oskarżenia, przy czym z opisu czynu pierwszego eliminuje nazwisko A. O. (5) i za każdy z tych czynów na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych określając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydziestu) złotych,

40.  oskarżonego P. W. (1) w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego, że w nieustalonym dniu od września 2009 r. do 24 listopada 2009 roku w W. z zamiarem by Ł. B. (2), W. B. i A. B. popełnili czyn zabroniony, pomógł im w popełnieniu przestępstwa poprzez przekazanie Ł. B. (1) ostemplowanego pieczęcią firmową własnej firmy (...) sp. z o.o. oraz podpisanego własnoręcznie druku zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach,

który następnie został wypisany przez Ł. B. (1) na imię i nazwisko W. B. i złożony w (...) Banku (...) SA w W. wraz z wnioskiem o udzielenie pożyczki gotówkowej oraz polecił kierownikowi złomowiska R. K. (2) potwierdzenie zatrudnienia W. B. w przypadku telefonu w tej sprawie z banku, co stanowiło wprowadzenie banku w błąd co do możliwości spłaty kredytu przez W. B. oraz doprowadziło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez udzielenie przez bank (...) pożyczki na skutek podpisania umowy o numerze (...) opiewającej na kwotę 25.473,68 złotych, przy czym przedmiotowe zaświadczenie miało istotne znaczenia dla uzyskania wsparcia finansowego, tj. czynu z art. art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i na podstawie tych przepisów skazuje go, a na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydziestu) złotych,

41.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k., oba w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego P. W. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat,

42.  oskarżoną N. B. (2) uznaje za winną popełnienia zarzuconego jej czynu i za to na podstawie art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazuje ją na karę 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydziestu) złotych,

43.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k., oba w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej N. B. (2) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat,

44.  oskarżoną A. U. uznaje za winną popełnienia zarzuconego jej czynu i za to na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje ją, a na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w. zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydziestu) złotych,

45.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k., oba w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 r., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej A. U. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat,

46.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonych M. S. (1), C. W., A. O. (5) i Ł. B. (1) na rzecz (...) S.A. z siedzibą we W. (dawniej (...) S.A) obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwami szkody poprzez zapłatę przez każdego z nich kwoty 79 064,50 złotych (siedemdziesięciu dziewięciu tysięcy sześćdziesięciu czterech złotych i pięćdziesięciu groszy),

47.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. a contrario w zw. z § 80 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 grudnia 2015 r. Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2316) dowody rzeczowe wyszczególnione pod poz. (...) wykazu dowodów rzeczowych nr (...) (t. LXIV, k. 12598-12641) pozostawia w aktach sprawy,

48.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. dowody rzeczowe wyszczególnione pod poz. (...) wykazu dowodów rzeczowych nr (...) (t. LXIV, k. 12598-12641) zwraca Ł. B. (1),

49.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. dowody rzeczowe wyszczególnione pod poz. (...) wykazu dowodów rzeczowych nr (...) (t. LXIV, k. 12598-12641) zwraca A. O. (2),

50.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. dowód rzeczowy wyszczególniony pod poz. 403 wykazu dowodów rzeczowych nr (...) (t. LXIV, k. 12598-12641) zwraca A. B.,

51.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 2 i 3 ust. 1 pkt. 3-6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983, NR 49, poz. 223) zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonych:

a.  M. S. (1) kwotę 4600 zł (czterech tysięcy sześciuset złotych) tytułem opłaty oraz kwotę 16 343,55 zł (szesnastu tysięcy trzystu czterdziestu trzech złotych i pięćdziesięciu pięciu groszy) tytułem pozostałych kosztów sądowych,

b.  Ł. B. (1) kwotę 3400 zł (trzech tysięcy czterystu złotych) tytułem opłaty oraz kwotę 2509,80 zł (dwóch tysięcy pięciuset dziewięciu złotych i osiemdziesięciu groszy) tytułem pozostałych kosztów sądowych,

c.  A. O. (5) kwotę 2500 zł (dwóch tysięcy pięciuset złotych) tytułem opłaty 432,20 zł (czterystu trzydziestu dwóch złotych i dwudziestu groszy) tytułem pozostałych kosztów sądowych,

d.  C. W. kwotę 2100 zł (dwóch tysięcy stu złotych) tytułem opłaty oraz kwotę 3250,58 zł (trzech tysięcy dwustu pięćdziesięciu złotych i pięćdziesięciu ośmiu groszy) tytułem pozostałych kosztów sądowych,

e.  A. B. kwotę 1300 zł (jednego tysiąca trzystu złotych) tytułem opłaty oraz kwotę 82,50 zł (osiemdziesięciu dwóch złotych i pięćdziesięciu groszy) tytułem pozostałych kosztów sądowych,

f.  J. K. (3) kwotę 780 zł (siedmiuset osiemdziesięciu złotych) tytułem opłaty oraz kwotę 645,84 zł (sześciuset czterdziestu pięciu złotych i osiemdziesięciu czterech groszy) tytułem pozostałych kosztów sądowych,

g.  P. W. (1) kwotę 780 zł (siedmiuset osiemdziesięciu złotych) tytułem opłaty oraz kwotę 942,67 zł (dziewięciuset czterdziestu dwóch złotych i sześćdziesięciu siedmiu groszy) tytułem pozostałych kosztów sądowych,

h.  N. B. (2) kwotę 480 zł (czterystu osiemdziesięciu) tytułem opłaty oraz kwotę 82,50 zł (osiemdziesięciu dwóch złotych i pięćdziesięciu groszy) tytułem pozostałych kosztów sądowych,

i.  A. U. kwotę 480 zł (czterystu osiemdziesięciu) tytułem opłaty oraz kwotę 82,50 zł (osiemdziesięciu dwóch złotych i pięćdziesięciu groszy) tytułem pozostałych kosztów sądowych.

XII K 49/13

UZASADNIENIE

I.  Odnośnie wątku przerabiania dokumentacji leasingowej celem wyłudzenia prowizji (zarzuty I-XIX i XXI-XLVI wobec M. S. (1)) .

M. S. (1) prowadził własną działalność gospodarczą pod firmą (...) i w jej ramach od marca 2008 r. współpracował z (...) (...) w zakresie pozyskiwania klientów i zawierania umów leasingu operacyjnego. Od 2 stycznia 2009 r. do 21 lipca 2009 r. był zatrudniony w spółce na umowę o pracę jako specjalista ds. leasingu. Miesięcznie zawierał w imieniu (...) (...) kilkanaście umów leasingu operacyjnego.

R. R. (1) był w 2009 r. dyrektorem Oddziału w B. firmy (...), której głównym przedmiotem działalności było zawieranie umów leasingowych. W dniu 14 lipca 2009 r. otrzymał z mieszczącej się we W. centrali firmy informację, że przedstawiciele (...) po otrzymaniu od (...) (...) faktur za leasing pojazdów skontaktowali się z centralą i poinformowali, że nie podpisywali z (...) (...) żadnych umów. Nieprawidłowości w toku kontroli wewnętrznej wychwycił J. J. (3), którego podejrzenia wzbudziły mogące wskazywać na ich fałszerstwo daty, podpisy i układy liter na niektórych dokumentach. W związku z tym R. R. (1) wezwał do siebie M. S. (1), który zawierał ww. umowy leasingu celem wyjaśnienia sytuacji. Ten poinformował przełożonego, że umowy zawarł zgodnie z procedurami i wyjaśni sprawę. M. S. (1) był w tym czasie zatrudniony w (...) (...) na stanowisku doradcy ds. leasingu. Tego dnia R. R. (1) nabrał podejrzeń, że M. S. (1) zajmuje się zawieraniem fikcyjnych umów leasingu. Tydzień wcześniej odebrał mu klucze do siedziby firmy i zakazał samodzielnego przebywania w niej w związku ze sfałszowaniem pisma do klienta.

W dniu 17 lipca 2009 r. dyrektor oddziału spotkał M. S. (1) próbującego wynieść z siedziby firmy dokumenty w kartonie. Zatrzymał go i po przejrzeniu zawartości kartonu odebrał go M. S. (1) i zamknął w składziku, zwróciwszy jedynie dokumentację telemarketingową. Zabezpieczoną dokumentację przejrzał z współpracownikami w dniu 20 lipca 2009 r. i stwierdził, że znajdują się w niej umowy leasingowe in blanco, weksle in blanco, deklaracje wekslowe, kopie innych dokumentów niezbędnych do zawarcia umowy leasingu czy wyceny sprzętu.

Doszło również do komisyjnego otwarcia szafki pracowniczej M. S. (1), którego dokonali D. K. (2), A. Ś., J. Ś., W. G. (1) i M. Ż. (1). W szafce znajdowały się dokumenty in blanco firmy (...) oraz jej klientów. Część z zabezpieczonych dokumentów była pocięta, a na części podoklejano fragmenty innych dokumentów.

Zgodnie z zasadami panującymi w oddziale (...) (...) w B., klient powinien był przedstawić do zawarcia umowy leasingowej następujące dokumenty: zaświadczenie REGON, NIP, odpis z KRS, dowody osobiste osób upoważnionych do reprezentacji firmy, deklaracje PIT lub CIT za ubiegły rok, oświadczenie o dochodach i przychodach za rok bieżący, a niekiedy również bilans zysków i strat. Ponadto handlowiec (...) (...) przeprowadzał wizję lokalną w siedzibie firmy. Praktykowane było również dostarczanie przez klienta trzech faktur własnej sprzedaży na potwierdzenie, że świadczy on rzeczywiście usługi. Dokumenty w postaci rozliczeń rocznych PIT, oświadczeń o wysokości przychodu i dochodu w roku bieżącym, protokoły z wizji lokalnej oraz dokumenty potwierdzające okres prowadzenia działalności gospodarczej miały istotne znaczenie dla przyznania klientowi leasingu. To głównie na ich podstawie zapadała decyzja w tym przedmiocie. Na dokumentach, które były kopiowane, handlowiec był zobowiązany przystawić pieczątkę i podpisać deklarację, że są zgodne z oryginałem. Dzięki temu (...) (...) nie musiał żądać oryginalnej dokumentacji rejestrowej i finansowej firmy. Możliwe było ze strony (...) (...) zawarcie umowy leasingu także z podmiotem gospodarczym, który przynosił straty, jednakże warunki takiej umowy byłyby inne, np. wymagany czynsz inicjalny mógłby wynieść 30% wartości przedmiotu leasingu zamiast 5%. Wskazane informacje wprowadzane były do systemu informatycznego (...), który na ich podstawie wyliczał, na jakich minimalnych warunkach możliwe jest przyznanie leasingu danemu klientowi.

Kompetencję do decydowania o akceptacji wniosku i przyznaniu leasingu posiadali w tamtym czasie m. in. D. K. (2) wspólnie z R. R. (1). Procedura przyznania leasingu rozpoczynała się od kontaktu handlowca z klientem, którzy wspólnie ustalali szczegóły umowy. Następnie klient w obecności handlowca podpisywał przedłożoną przez niego tzw. wniosko-umowę, która trafiała do D. K. (2) i R. R. (1), a niekiedy do innych uprawnionych pracowników (...) (...). Ci sprawdzali dokumenty i podejmowali decyzję o przyznaniu leasingu poprzez złożenie swojego podpisu na wniosko-umowie. Wówczas uruchamiana była również procedura wypłaty prowizji handlowcowi.

Prowizja dla pracownika (...) (...) wypłacana była na podstawie wewnętrznego regulaminu, na podstawie zatwierdzonego przez dyrektora wyliczenia sporządzanego przez pracownika działu kadr. M. S. (1) w czasie swojej pracy w (...) (...) kilkadziesiąt razy przedłożył swoim przełożonym do akceptacji umowy z klientami, których dokumenty uprzednio przerobił, aby polepszyć ich zdolność kredytową. Dzięki temu pracodawca wypłacał mu prowizje za zawarcie umów leasingowych, przy czym w niektórych przypadkach, z uwagi na ujawnienie nieprawidłowości prowizja nie została wypłacona. Szczegóły tego procederu omówione zostaną poniżej.

(zeznania świadka R. R. (1), t. I, k. 93-100, t. VI, k. 1010-1012, t. XLVI, k. 9070v, t. LXXII, k. 14384v i t. LXXIII, k. 14468v-14469; zeznania świadka A. Ś., t. III, k. 533-534; zeznania świadka D. K. (2), t. III, k. 535-536v i t. LXXII, k. 14310-14311v; zeznania świadka K. S. (2), t. IV, k. 793-794 i t. LXXII, k. 14311v; dokumentacja dot. (...), t. IV, k. 796-798; zeznania świadek A. K. (6), t. XII, k. 2221-2222; zeznania świadka J. J. (3), t. XII, k. 2256-2257, t. XIV, k. 2806-2807; wykaz umów leasingu, t. XIV, k. 2809-2812)

1.  Zarzut I, firma (...)

A. O. (1) od stycznia 2004 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się handlem materiałami budowlanymi i wykończeniowymi. W 2008 r. poszukiwał nowej maszyny do obszywania wykładzin dla swojej firmy. Po znalezieniu odpowiedniego egzemplarza przeszukał dostępne oferty leasingu i wybrał do tego celu firmę (...). Spotkał się z M. S. (1), którego znał wówczas od kilku lat, ale nie utrzymywał z nim kontaktu. A. O. (1) udostępnił M. S. (1) dokumenty rejestrowe swojej firmy w kopiach. Oskarżony sam po nie przyjechał. Były to: NIP, REGON oraz wpis do ewidencji działalności gospodarczej. M. S. (1) sporządził protokół z wizji lokalnej w firmie (...), który został osobiście podpisany przez A. O. (1).

M. S. (1) na potrzeby zawarcia tej umowy wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w miesiącu marcu 2008 roku i w okresie od stycznia do marca 2008 roku, z których wynikało, że firma A. O. (1) we wskazanych okresach osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął stratę w wysokości 62 574,45 zł.

W dniu 21 maja 2008 r. A. O. (1) podpisał wniosko-umowę. Tego samego dnia M. S. (1) przedstawił dokument uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) M. E. i M. P. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca maszyny do obszywania wykładzin (...) (...) o wartości 19 911,62 zł.

Raty leasingowe były spłacane regularnie.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 179,53 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; dokumentacja firmowa, t. XXXII, k. 6304-6314; zeznania świadka A. O. (1), t. XXXIV, k. 6712v-6713, t. LV, k. 10896v-10897 i t. LXXIV, k. 14644v-14645; dokumentacja leasingowa, t. XXXV, k. 6889-6905; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XXXIX, k. 7736-7743; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10398)

2.  Zarzut II, firma (...)

A. K. (2) od 1991 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się transportem. W 2008 r. chciał wziąć w leasing naczepę marki (...) i dealer tej firmy polecił mu (...) (...) jako leasingodawcę. Skontaktował się z M. S. (1), który jako przedstawiciel firmy powiedział mu, jaka dokumentacja jest niezbędna do zawarcia umowy. Następnie A. K. (2) przywiózł M. S. (1) do oddziału (...) (...) w B. oryginały dokumentów firmy, tj. NIP, REGON, wpis do ewidencji działalności gospodarczej i rozliczenie podatkowe za rok 2007, które ten skserował. A. K. (2) dokonał także wpłaty czynszu inicjalnego na konto (...) (...). M. S. (1) sporządził również protokół z wizji lokalnej w firmie, który został podpisany własnoręcznie A. K. (2).

M. S. (1) na potrzeby zawarcia tej umowy wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do kwietnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez A. K. (2), z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł oraz stratę w wysokości 22664,32 zł.

W dniu 3 czerwca 2008 r. A. K. (2) podpisał wniosko-umowę. Tego samego dnia M. S. (1) przedstawił dokument uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) M. W. (2) i A. W., którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca naczepy marki (...) o wartości 102 304,32 zł.

Raty leasingowe były spłacane regularnie.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 921,34 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199, k. 5565; zeznania świadka A. K. (2), t. XXXII, k. 6393v-6395 i t. LV, k. 10892-10893; dokumentacja firmowa, t. XXXII, k. 6396-6400; dokumentacja leasingowa, t. XXXV, k. 6919-6930; dokumentacja firmowa, t. XXXIX, k. 7715; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLIII, k. 8439-8447; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10398)

3.  Zarzut III, firma J. K. (1)

J. K. (1) od 1994 r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...).

W 2008 r. przedstawiciel firmy (...) zaproponował J. K. (1) wzięcie w leasing koparko-ładowarki marki (...) o wartości 281 176,49 zł, na co ten przystał.

J. K. (1) dostarczył M. S. (1) dokumenty swojej firmy, tj.: REGON, NIP (oba w oryginale), wyciąg z książki przychodów i rozchodów, rozliczenie Pit-36, zaświadczenie o działalności (w kserokopiach). Dokonał również wpłaty czynszu inicjalnego w wysokości 10,67% wartości pojazdu. M. S. (1) nigdy nie prowadził w siedzibie jego firmy wizji lokalnej. Dokumentację leasingową wypełniali razem M. S. (1) i J. K. (1). Ten drugi podpisał osobiście, ale in blanco, oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do maja 2008 roku. Dostarczył także przedstawicielowi m. in. rozliczenie PIT za rok 2007 r. i informację o wysokości dochodu za rok 2007.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1) własnoręcznie wypełnił oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do maja 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. K. (1), z którego wynikało, że firma „(...)” we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował stratę w kwocie 32 704,21 zł.

Protokół wizji lokalnej w siedzibie firmy J. K. (1) został wypełniony przez M. S. (1) i podpisany przez J. K. (1).

Dnia 25 czerwca 2008 r. w siedzibie firmy (...) w B. J. K. (1) podpisał wniosko-umowę. Tego samego dnia M. S. (1) przedstawił dokument uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) L. S. i A. D. (3), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca koparko-ładowarki (...) o wartości 281 176,49 zł.

J. K. (1) spłacał regularnie raty leasingu.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 2687,31 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka J. K. (1), t. XXVIII, k. 5512v-5513, t. LIV, k. 10725v-10726 i t. LXXIII, k. 14470v-14471; dokumentacja firmowa, t. XXVII, k. 5514-5522; dokumentacja leasingowa, t. XXXV, k. 6974-6989; dokumentacja firmowa, t. XXXIX, k. 7650-7675; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XL, k. 7840-7852; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10398)

4.  Zarzut IV, firma (...)

M. W. (1) i M. B. (2) od ok. 2008 r. prowadzili spółkę cywilną (...) zajmującą się wydobyciem i sprzedażą kruszywa. W 2008 r. wspólnicy byli zainteresowani zawarciem umowy leasingu naczepy. Zwrócili się w tej sprawie do (...) (...), a działający w jej imieniu M. S. (1) stwierdził, że udzielenie leasingu jest możliwe. Wspólnicy dostarczyli mu niezbędne do zawarcia umowy dokumenty firmy w oryginale. Następnie M. W. (1) dokonał na rzecz (...) (...) wpłaty w wysokości 10% wartości przedmiotu leasingu. Sporządzony został także protokół z wizji lokalnej w siedzibie firmy, który M. W. (1) osobiście podpisał.

M. S. (1) na potrzeby zawarcia tej umowy wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do marca 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez przedstawicieli leasingobiorcy, z którego wynikało, że firma (...) s.c. we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten nie prowadził w tym okresie działalności gospodarczej.

W dniu 27 czerwca 2008 r. wspólnicy podpisali wniosko-umowę. W dniu 7 lipca 2008 r. M. S. (1) przedstawił dokument uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) A. D. (3) i A. K. (7), które złożyły swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca naczepy wywrotki marki (...) o wartości 152 500,00 zł.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 1 250 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka M. W. (1), t. XXXII, k. 6317v-6319, t. LIV, k. 10781v i t. LXXIII, k. 14566v-14567; dokumentacja firmowa, t. XXXII, k. 6320-6324; dokumentacja leasingowa, t. XXXV, k. 6885-6888; dokumentacja firmowa, t. XXXIX, k. 7724-7734; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10398)

5.  Zarzut V, firma (...)

A. M. prowadził od 1993 r. działalność gospodarczą pod firmą PHU (...) zajmującą się sprzedażą alkoholu. W roku 2008 r. postanowił wziąć w leasing dwa ciągniki siodłowe i dwie naczepy na potrzeby swojej firmy. Szukając najkorzystniejszej oferty, znalazł firmę (...) i skontaktował się z jej przedstawicielami, tj. W. G. (2), J. B. (2) i M. S. (1). Następnie odbył kilka spotkań w oddziale firmy w B. oraz w jednej z tamtejszych restauracji (...), podczas których dostarczał niezbędne dokumenty, tj. kserokopię dowodu osobistego, zaświadczenie o prowadzeniu działalności gospodarczej oraz jej dokumenty finansowe za rok 2007 r. (w tym rozliczenie PIT). Wpłacił również tytułem czynszu inicjalnego kwotę w wysokości 15-20% wartości przedmiotu leasingu. M. S. (1) przeprowadził w siedzibie firmy wizję lokalną, z której sporządził protokół. Został on następnie podpisany przez A. M..

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  przerobił zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wstawił w rubryce „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej kwotę (...) zł, „Razem”: kwotę (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwotę (...) zł, „Razem”: kwotę (...) zł oraz w rubryce dochód „Razem”: kwotę (...) zł, podczas gdy w zeznaniu podatkowego przekazanym przez A. M. widniały: w rubryce „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej kwota (...) zł, „Razem”: kwota (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwota (...), „Razem”: kwota (...) zł oraz w rubryce dochód „Razem”: kwota (...) zł,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do maja 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez A. M., z którego wynikało, że jego firma PHU (...) we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w wysokości (...) zł.

W dniu 3 lipca 2008 r. A. M. podpisał dwie wniosko-umowy dotyczące naczep, a w dniu 9 lipca 2007 r. dwie wniosko-umowy dotyczące ciągników siodłowych. W dniu 22 lipca 2008 r. M. S. (1) przedstawił dokument uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) A. D. (3) i M. E., które złożyły swój podpis i tym samym zawarte zostały umowy leasingu:

1.  nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 129 320 zł,

2.  nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 156 160 zł,

3.  nr (...) dotycząca naczepy samowyładowczej marki (...) o wartości 137 860 zł,

4.  nr (...) dotycząca naczepy samowyładowczej marki (...) o wartości 137 860 zł.

Raty leasingowe były spłacane regularnie do 2010 r., kiedy to A. M. zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej i zwrócił pojazdy firmie (...).

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tych umów kwotę 12 650 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka A. M., t. XXXIII, k. 612v-6413; dokumentacja firmowa, t. XXXIII, k. 6414-6420; dokumentacja leasingowa, t. XXXV, k. 6990-7001 i t. XXXVI, k. 7002-7008; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLII, k. 8291-8303; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10398)

6.  Zarzut VI, firma (...)

A. S. (1) od około 2006 roku prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się usługami remontowo-budowlanymi, wykopami i odśnieżaniem. W 2008 r. poszukiwał nowej koparki dla swojej firmy i znalazł odpowiedni egzemplarz w firmie (...). Jej handlowiec J. G. polecił mu (...) (...) jako leasingodawcę. M. S. (1) został doradcą A. S. (1) ds. tego leasingu. Oryginały i poświadczone za zgodność z oryginałem kopie dokumentacji firmy (...) były wysłane M. S. (1) mailem lub odbierane przez niego osobiście. Były to: NIP, REGON, książka przychodów i rozchodów, zaświadczenie o niezaleganiu z podatkiem oraz składkami ZUS rozliczenie PIT za 2007 r. Następnie A. S. (1) dokonał wpłaty 10% wartości przedmiotu leasingu na rzecz (...) (...) tytułem czynszu inicjalnego. W jego firmie została również przeprowadzona wizja lokalna, z której sporządzono protokół.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  przerobił zeznanie podatkowe PIT 36 firmy (...) za rok 2007, w którym wstawił w rubryce „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej kwotę (...) zł, „Razem”: kwotę (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwotę (...) zł, „Razem”: kwotę (...) zł oraz w rubryce dochód „Razem”: kwotę (...) zł, podczas gdy w autentycznym zeznaniu podatkowego widniały: w rubryce „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej kwota (...) zł, „Razem”: kwota (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwota (...) zł, „Razem”: kwota (...) zł oraz w rubryce dochód „Razem”: kwota (...) zł,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do maja 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez A. S. (1), z którego wynikało, że jego firma (...) w we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł oraz dochód w kwocie (...) zł, podczas gdy podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotowała stratę w wysokości 12337,90 zł.

W dniu 18 lipca 2008 r. A. S. (1) w swoim miejscu zamieszkania podpisał wniosko-umowę. W dniu 23 lipca 2008 r. M. S. (1) przedstawił dokument uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) M. W. (2) i M. Ż. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca koparko-ładowarki (...) o wartości 302 560,00 zł.

Raty leasingowe były spłacane regularnie, z incydentalnymi opóźnieniami.

(...) (...) nie wypłaciło M. S. (1) prowizji za zawarcie tej umowy.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka A. S. (1), t. XXXIV, k. 6778v-6779v i t. LXXIV, k. 14645v-14646; dokumentacja firmowa, t. XXXIV, k. 6780-6788; dokumentacja leasingowa, t. XXXVI, k. 7009-7017; dokumentacja firmowa, t. XXXIX, k. 7643-7647; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLI, k. 8126-8133; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

7.  Zarzut VII, firma (...)

S. D. od 2002 do 2010 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się transportem. W 2008 roku chciał wziąć w leasing nową ciężarówkę dla swojej firmy i po znalezieniu odpowiedniego egzemplarza otrzymał od sprzedawcy pojazdu kontakt do przedstawiciela (...) (...) M. S. (1). Skontaktował się z nim telefonicznie i umówił na stacji (...) w Z., gdzie podpisał wniosek leasingowy oraz dostarczył ustalone wcześniej dokumenty rejestrowe i finansowe swojej firmy. Następnie wpłacił na rzecz (...) (...) kwotę 5% wartości przedmiotu leasingu tytułem czynszu inicjalnego.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  przerobił zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wstawił w „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej kwotę (...) zł, „Razem”: (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwota (...) zł, „Razem”: (...) zł oraz w rubryce dochód „Razem”: kwota (...) zł, zaś z kopii zeznania uzyskanego z Urzędu Skarbowego W. (...) wynika, iż przychód firmy (...) wyniósł w roku 2007: (...) zł, „Razem”: (...) zł, Koszty uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej stanowiły (...) zł, „Razem”: (...) zł, a dochód stanowiła kwota (...) zł

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do lipca 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez S. D., z którego wynikało, że jego firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w całym roku 2008 osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód wysokości (...) zł.

W dniu 26 sierpnia 2008 r. S. D. podpisał wniosko-umowę. Tego samego dnia M. S. (1) przedstawił dokument uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca samochodu ciężarowego marki (...) o wartości 115 900,00 zł.

Raty leasingowe nie były spłacane regularnie. S. D. około miesiąc później wziął również w leasing w firmie (...) samochód osobowy marki (...), przy czym transakcja ta nie została objęta zarzutami.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 1567,50 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka S. D., t. XXXIV, k. 6789v-6791v; dokumentacja leasingowa, t. XXXV, k. 6840-6849 i 6931-6940; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLIII, k. 8588-8600; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

8.  Zarzut VIII, firma (...)

J. B. (1) od 1988 roku prowadził działalność gospodarczą pod firmą Zakład (...) J. B. (1) zajmującą się wykonywaniem instalacji sanitarnych oraz produkcją kotłów. W 2008 r. znał on już M. S. (1) jako przedstawiciela (...) (...) w związku z tym skontaktował się z nim, kiedy postanowił wziąć w leasing nową zgniatarkę dla swojej firmy. Obaj panowie rozpoczęli przygotowanie do zawarcia umowy. M. S. (1) przyjeżdżał kilkukrotnie do siedziby firmy J. B. (1), gdzie ten przekazywał mu kopie dokumentów firmy, tj. REGON, NIP, zaświadczenie o działalności gospodarczej, zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach i rozlicznie PIT za rok 2007. Podczas jednego z tych spotkań została również przeprowadzona wizja lokalna, z której M. S. (1) sporządził protokół, który J. B. (1) podpisał. Następnie J. B. (1) dokonał wpłaty kwoty 63524,11 zł na rzecz (...) (...) tytułem czynszu inicjalnego. Niezbędne do zawarcia umowy dokumenty wypełniał M. S. (1), a podpisywał J. B. (1).

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1) wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do lipca 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. B. (1), z którego wynikało, że jego firma „(...)” we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował stratę w kwocie 324 226,90 zł.

W dniu 15 września 2008 r. J. B. (1) w siedzibie swojej firmy podpisał wniosko-umowę. W dniu 19 września 2008 r. M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca zgniatarki marki (...) typ (...) o wartości 315 736,00 zł.

Raty leasingu były spłacane regularnie.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 4 295,69 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka J. B. (1), t. XXXI, k. 6183v-6184v, t. LIV, k. 10784v-10785 i t. LXXIII, k. 14565-14565v; dokumentacja firmy t. XXXI, k. 6185-6191; dokumentacja leasingowa, t. XXXV, k. 6942-6950; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XXXIX, k. 7768-7773; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10398)

9.  Zarzut IX, firma (...)

J. T. od 1989 roku prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się projektowaniem i wykonywaniem sieci energetycznych. W drugiej połowie roku 2008 poszukiwał koparki, którą mógłby wziąć w leasing. Odpowiedni egzemplarz znalazł w firmie (...), która współpracowała z (...) (...) i skorzystanie z usług tej firmy leasingowej przedstawiciel T. zaproponował. J. T. przystał na propozycję i w siedzibie T. umówił się z M. S. (1). Ten przedstawił mu w czasie spotkania warunki leasingu, które zostały zaakceptowane. Następnie J. T. dostarczył M. S. (1) dokumenty finansowe i rejestrowe firmy, tj. rozliczenie PIT za rok 2007, informacje o wysokości dochodu w roku 2007, zaświadczenie o założeniu działalności gospodarczej oraz NIP i REGON.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do czerwca 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. T., z którego wynikało, że jego firma (...) we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował stratę w kwocie 30836,00 zł

2.  poświadczył nieprawdę w protokole z wizji lokalnej przeprowadzonej u leasingobiorcy, co do majątku posiadanego przez J. T..

W dniu 14 sierpnia 2008 r. J. T. podpisał wniosko-umowę. W dniu 22 sierpnia 2008 r. M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) A. K. (7) i M. P. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca mikrokoparki (...) z młotem hydraulicznym o wartości 84 180,00 zł.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 759 zł.

Po otrzymaniu od (...) (...) pierwszej faktury VAT za leasing, która była wystawiona we frankach, J. T. zwrócił się do M. S. (1) z zapytaniem, dlaczego waluta jest inna niż złotówki. M. S. (1) przyznał, że jest to wynik jego błędu i poradził klientowi pisemne zwrócenie się do (...) (...) o przewalutowanie umowy na złotówki, co kosztowało J. T. ok. 3000 zł. Zwrotu tych pieniędzy oczekiwał od M. S. (1), a ten zadeklarował, że odda je w ratach, co nastąpiło.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka J. T., t. XXXI, k. 6196-6197, t. XLVIII, k. 9531-9533 i 9535-9536 i t. LXIII, k. 14564-14564v; dokumentacja firmowa, t. XXXI, k. 6198-6201; dokumentacja leasingowa, t. XXXV, k. 6951-6962; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XVLI, k. 8197-8202; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; dokumentacja firmowa, t. XLVIII, k. 9549-9559)

10.  Zarzut X i XI, firma (...)

J. C. (1) od 1996 r. prowadził działalność gospodarcza pod firmą F.H.U. (...) J. C. (1) zajmującą się handlem artykułami rolno-spożywczymi oraz transportem. W roku 2008 chciał wziąć w leasing nowy ciągnik siodłowy wraz z naczepą dla swojej firmy. Udał się w tym celu do firmy (...), gdzie otrzymał wykaz współpracujących z nią firm leasingowych. Po namyśle wybrał (...) (...) i zadzwonił do jej przedstawiciela, aby umówić się z nim na spotkanie. Po kilki dniach do filii jego firmy w L. przyjechał M. S. (1). Po uzgodnieniu, jaka dokumentacja jest konieczna do zawarcia umowy, podczas kolejnych spotkań w L. J. C. (1) przedstawiał M. S. (1) dokumenty swojej firmy, w tym jej dokumenty finansowe (rozliczenie PIT za 2007 r., zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach). Sporządzony został również protokół wizji lokalnej w siedzibie firmy, pod którym J. C. (1) się podpisał, a także wycena przedmiotów leasingu, które zaakceptował. Obaj panowie wspólnie wypełniali dokumenty leasingowe.

W dniu 14 sierpnia 2008 r. J. C. (1) złożył wnioski leasingowe dotyczące ciągnika siodłowego marki (...) oraz samochodu ciężarowego z zabudową chłodniczą marki (...).

Na potrzeby zawarcia tych umów M. S. (1):

1.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do czerwca 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. C. (1), z którego wynikało, że jego firma F.H.U. (...) we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował stratę w kwocie 95 044,58 zł,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do lipca 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. C. (1), z którego wynikało, że jego firma F.H.U. (...) we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował stratę w kwocie 70 036,81 zł.

W dniu 14 sierpnia 2008 r. J. C. (1) podpisał wniosko-umowy dotyczące ciągnika siodłowego oraz samochodu ciężarowego z zabudową chłodniczą. W dniu 27 sierpnia 2008 r. M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) A. K. (7) i M. P. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarte zostały umowy leasingu: nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 189 100,00 zł oraz nr (...) dotycząca samochodu ciężarowego z zabudową chłodniczą marki (...) o wartości 233 020 złotych.

Raty leasingu, w związku z kryzysem w branży transportowej, nie były spłacane regularnie. Ostatecznie doszło do sprzedaży pojazdów przez (...) (...).

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tych umów kwoty 1705 i 2101 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; częściowo zeznania świadka J. C. (1), t. XXXI, k. 6193v-6194, XLII, k. 8260 i t. LXXIII, k. 14565v-14566; dokumentacja leasingowa t. XXXV, k. 6828-6840 i XXXVI, k. 7018-7029; dokumentacja firmowa, t. XLII, k. 8254-8259; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLII, k. 8371-8388; zeznania świadka T. K. (1), t. XLIV, k. 8605v-8606 i t. LXXIV, k. 14682v-14683; dokumentacja firmowa, t. XLIV, k. 8610-8678; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

11.  Zarzut XII, firma PHU (...)

M. T. (1) od 2004 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą PHU (...) M. T. (1), zajmującą się transportem i spedycją międzynarodową. (...) (...) została mu polecona przez A. F.. M. S. (1) poznał w siedzibie firmy (...) i w tym samym miejscu zawarł także umowę leasingu. W dniu podpisania umowy M. T. (1) posiadał do wglądu dokumentację firmy (NIP, REGON, wpis do ewidencji działalności gospodarczej), przefaksował ją również tego samego dnia do (...) (...). Dostarczył także rozliczenie PIT za rok 2007 oraz informację o wysokości dochodu za rok 2007. Dokumentację leasingową wypełniał samodzielnie M. T. (1), M. S. (1) pomagał mu przez telefon wpisać właściwe dane. Przed podpisaniem umowy dokonał również wpłaty czynszu inicjalnego w wysokości 15 % wartości pojazdu.

M. S. (1) na potrzeby zawarcia tej umowy:

1.  wypełnił własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do lipca 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez M. T. (1), z którego wynikało, że jego firma PHU (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował stratę w kwocie 26 137,52 zł,

2.  poświadczył nieprawdę w protokole z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, co do stanu majątkowego M. T. (1) i liczby osób zatrudnionych przez jego firmę.

M. S. (1) nie przeprowadził w siedzibie firmy (...) wizji lokalnej. Protokół został podpisany przez M. T. (1) in blanco, a dane do niego podawał M. S. (1) telefonicznie. Ten wpisał do dokumentu, że firma zatrudnia 7 pracowników na umowy stałe, podczas gdy w tym czasie nie zatrudniał w firmie żadnego pracownika oraz, że posiada łącznie 11 pojazdów samochodowych różnego rodzaju oraz wózek widłowy, podczas gdy firma posiadała wówczas jedynie 4 pojazdy.

W dniu 17 września 2008 r. M. T. (1) podpisał wniosko-umowę. W dniu 26 września 2008 r. M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 237 900,00 zł.

Raty leasingowe były spłacane przez M. T. (1) regularnie.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 3217,50 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka M. T. (1), t. XXXI, k. 6094-6095 i 6096-6097 i t. LIV, k. 10796v-10797; dokumentacja leasingowa, t. XXXI, k. 6098-6118; dokumentacja leasingowa, t. XXXVI, k. 7098-7107; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLII, k. 8364-8369; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10398)

12.  Zarzut XIII, firma (...)

A. G. (1) prowadził od 2006 r. działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się świadczeniem usług budowlano-drogowych. W 2008 r. poszukiwał on koparki dla swojej firmy, a po znalezieniu odpowiedniego modelu w firmie (...), jej przedstawiciel polecił mu (...) jako leasingodawcę i M. S. (1) jako doradcę. M. S. (1) kontaktował się kilkukrotnie z A. G. (1) telefonicznie i podczas tych rozmów pozyskiwał od niego dane potrzebne do przygotowania dokumentacji leasingowej. Następnie obaj spotkali się w jednym z barów (...)w B., gdzie najpierw A. G. (1) przekazał dokumenty swojej firmy, tj. wpis do ewidencji działalności gospodarczej, NIP i REGON oraz zeznanie PIT 38 za rok 2007, a potem doszło do podpisania m. in. umowy i weksla. Na spotkanie M. S. (1) przyjechał z wypełnioną dokumentacją leasingową. W czasie tego spotkania M. S. (1) wypełnił także wspólnie z A. G. (1) protokół wizji lokalnej w firmie (...), która faktycznie nie została przeprowadzona. Na protokole osobiście podpisał się A. G. (1).

W firmie nie była prowadzona wizja lokalna. Podczas podpisywania umowy A. G. (1) podpisał się pod protokołem wizji lokalnej wypełnianej w

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  przerobił zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wstawił w „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej kwotę (...) zł, „Razem”: (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwota (...) zł, „Razem”: (...) zł oraz w rubryce dochód „Razem”: kwota (...) zł, zaś z kopii zeznania uzyskanego z Urzędu Skarbowego w Ł. wynika, iż przychód firmy (...) wyniósł w roku 2007: (...) zł, „Razem”: (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej stanowiły (...) zł, „Razem”: (...) zł, a dochód stanowiła kwota (...) zł, ponadto jak wynika z dokumentu uzyskanego z Urzędu Skarbowego w Ł. A. G. (1) rozliczał się w 2007 roku wspólnie z małżonką;

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do sierpnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez A. G. (1), z którego wynikało, że jego firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) zł i zanotowała stratę w wysokości 35 847,68 zł, a w całym roku 2008 osiągnął przychód w wysokości (...) zł.

W dniu 10 października 2008 r. A. G. (1) podpisał wniosko-umowę. Tego samego dnia M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca koparko-ładowarki marki (...) (...) wartości 250 002,40 zł.

Raty leasingowe były spłacane regularnie.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 250 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka A. G. (1), t. XXXII, k. 6256-6257 i t. LIII, k. 10720-10721; dokumentacja firmowa, t. XXXII, k. 6258-6284; dokumentacja leasingowa, t. XXXVI, k. 7108-7117; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLI, k. 8134-8151; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10398)

13.  Zarzut XIV i XXXIII, firma (...)

M. P. (1) od 1999 r. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie transportu. Jesienią 2008 r. postanowiła wziąć w leasing kolejny ciągnik siodłowy marki (...). A. F. umówił ją, jej męża i szwagierkę z M. S. (1) na spotkanie w tej sprawie informując uprzednio, jakie dokumenty będą potrzebne do zawarcia umowy leasingu. M. P. (1) przygotowała dokumenty (m. in. rozliczenie PIT za 2007 r.) i udała się na spotkanie.

F. namówił ją wtedy, by na miejscu podpisała niektóre dokumenty in blanco. M. S. (1) obiecał sprawdzić, czy jest możliwe udzielenie leasingu na tą firmę i po kilku dniach oddzwonił z informacją, że weryfikacja przebiegła pozytywnie. Przyjechał następne do siedziby firmy mieszczącej się pod adresem K.- (...), gdzie przeprowadził wywiad na temat firmy.

Następnie M. S. (1) spreparował następujące dokumenty:

1.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do sierpnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez M. P. (1), z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował stratę w kwocie 29 841,77 zł

2.  protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w firmie M. P., w którym poświadczył nieprawdę co do pojazdów będących w posiadaniu firmy,

3.  podrobił podpisy M. P. (1) i A. Z. w protokole zdawczo-odbiorczym pojazdu.

W dniu 17 października 2008 r. M. P. (1) podpisała wniosko-umowę dotyczącą pierwszego ciągnika siodłowego (...). W dniu 22 października 2008 r. M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 298 900 zł.

Na wiosnę 2009 r. do J. P. zadzwonił z ofertą zakupu ciągnika siodłowego przedstawiciel firmy (...) i zaproponował kupno pojazdu marki (...). Pojazd wzięła w leasing na swoją firmę (...), gdyż oferta była atrakcyjna finansowo.

Na potrzeby tej umowy M. S. (1) spreparował następujące dokumenty:

1.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez M. P. (1), z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w kwocie (...) zł,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do marca 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez M. P. (1), z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował stratę w kwocie 49 076,19 zł,

3.  protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w firmie M. P., w którym poświadczył nieprawdę co do pojazdów będących w posiadaniu firmy,

4.  podrobił podpisy M. P. (1) i A. Z. w protokole zdawczo-odbiorczym pojazdu

W dniu 27 kwietnia 2009 r. M. P. (1) podpisała wniosko-umowę dotyczącą drugiego ciągnika siodłowego (...). Tego samego dnia M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 298 900 zł.

We wrześniu 2009 r. ww. wzięła w leasing kolejny pojazd, już bez udziału M. S. (1). Wszystkie raty są przez nią spłacane.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tych umów kwoty 1250 zł i 1014,19 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadek M. P. (1), t. XX, k. 3967-3970; zestawienia kosztów i zeznania podatkowe, t. XX, k. 3971-3982; protokoły zdawczo odbiorcze, t. XXX, k. 5925-5926; dokumentacja leasingowa, t. XXXVI, k. 7127-7134; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9315-9378; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

14.  Zarzut XV, firma A. P.

Od listopada 2007 r. A. P. prowadziła firmę transportową. Jesienią 2008 r. postanowiła wziąć w leasing kolejny ciągnik siodłowy. Szwagierka poleciła jej kontakt z firmą (...), a tam A. F. polecił jej M. S. (1) z firmy (...). W czasie spotkania w firmie (...) przedstawił jej ofertę leasingową i rekomendował wzięcie w leasing pojazdu marki (...). A. P. zgodziła się i zobowiązała dostarczyć wymagane dokumenty firmy. M. S. (1) poprosił ją o podpisanie in blanco niektórych dokumentów, np. wniosku leasingowego oraz oświadczeniu o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do września 2008 roku.

Wypełniając dokumentację M. S. (1) przerobił zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, na którym nieustalona osoba podrobiła podpis A. P. oraz wstawił inne kwoty przychodów i dochodu niż widniejące w zeznaniu podatkowym uzyskanym z Urzędu Skarbowego w Z.. Ponadto wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do września 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez A. P., z którego wynikało, że firma A. P. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości we wskazanym okresie A. P. uzyskała przychód w wysokości (...) zł i dochód w wysokości (...) zł, a w całym roku 2008 osiągnęła przychód w wysokości (...) zł.

W dniu 29 października 2008 r. A. P. podpisała wniosko-umowę. W dniu 31 października 2008 r. M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 164 700 zł.

A. P. spłacała raty leasingu, jednak wobec pogarszającej się sytuacji finansowej firmy zwróciła (...) (...) przedmiot leasingu.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 1350 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka A. P.. t. XX, k. 3956-3957; zestawienie przychodów oraz zeznanie podatkowe, t. XX, k. 3959; dokumentacja leasingowa, t. XXXVI, k. 7030-7039; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XXXIX, k. 7781-7788; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

15.  Zarzut XVI i XXXIV, firma (...)

M. S. (1) przyjeżdżał do firmy (...), gdzie otrzymywał kopie niezbędnych do podpisania umowy dokumentów, tj. zaświadczenia o wpisie do ewidencji oraz dokumenty finansowe (m. in. rozliczenie PIT za 2007 r. i 4 faktury VAT wystawione przez (...)). Następnie przedstawiał on W. L. (1) do podpisu wypełnione przez siebie uprzednio dokumenty leasingowe.

Na potrzeby zawarcia niżej wymienionych umów leasingu M. S. (1):

1.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do września 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez W. L. (1), z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w kwocie (...) zł,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez W. L. (1), z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w kwocie (...) zł,

3.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do marca 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez W. L. (1), z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w kwocie (...) zł

W dniu 16 listopada 2008 r. W. L. (1) podpisał wniosko-umowę dotyczącą ciągnika siodłowego marki (...) i naczepy chłodni marki (...). W dniu 18 listopada 2008 r. M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarte zostały umowy leasingu o numerach (...) dotyczące ciągnika siodłowego (...) o wartości 139 080 zł i naczepy chłodni marki (...) o wartości 122 000,00 zł.

W dniu 25 kwietnia 2009 r. W. L. (1) podpisał wniosko-umowę dotyczącą kolejnej naczepy chłodni marki (...). W dniu 29 kwietnia 2008 r. M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca naczepy chłodni marki (...) o wartości 126 880 zł.

Raty leasingowe były w obu przypadkach regularnie spłacane przez firmę (...).

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tych umówi kwoty 15700 zł i 289,64 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka W. L. (1), t. XXIX, k. 5692v-5693v i t. LXXIII, k. 14497v-14498; dokumentacja firmowa, t. XXIX, k. 5695-5710; dokumentacja leasingowa, t. XXXVI, k. 7040-7049, dokumentacja leasingowa, t. XXXIX, k. 7604-7616; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XL, k. 7854-7859; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

16.  Zarzut XVII, firma (...)

J. D. prowadził od 2001 r. działalność gospodarcza pod firmą (...), która zajmowała się przewozem towarów.

W 2008 r. szukał nowych samochodów ciężarowych dla swojej firmy i wybrał firmę (...) jako ich leasingodawcę, gdyż oferowała najkorzystniejsze dla niego warunki. Doradcą ds. leasingu z ramienia tej firmy został M. S. (1). J. D. osobiście dostarczył M. S. (1) oryginały dokumentów potrzebnych do zawarcia umowy, tj. NIP, REGON, zgłoszenie działalność gospodarczej, rozliczenie PIT za rok 2007 oraz oświadczenie o nieposługiwaniu się pieczątką w obrocie gospodarczym. Wpłacił również tytułem czynszu inicjalnego na rzecz (...) (...) kwoty po 80 000 zł za każdy z samochodów ciężarowych. M. S. (1) przeprowadził również wizję lokalną w siedzibie jego firmy.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1) wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do października 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. D., z którego wynikało, że jego firma (...) we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w kwocie (...) zł.

W dniu 24 listopada 2008 r. J. D. podpisał wniosko-umowy. W dniu 26 listopada 2008 r. M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zwarte zostały umowy leasingu nr (...) dotyczące łącznie dwóch samochodów ciężarowych marki (...), każdy o wartości 225 700 zł.

Raty leasingu były spłacane regularnie.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 3700 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka J. D., t. XXXI, k. 6120-6121v, t. XLI, k. 8011-8012 i t. LXXIV, k. 14645-14645v; dokumentacja firmowa, t. XXXI, k. 6122-6125 i t. XLI, k. 8013-8107; dokumentacja leasingowa, t. XXXVI, k. 7050-7063; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLI, k. 8115-8124; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

17.  Zarzut XVIII, firma (...)

A. i K. K. (1) prowadzili od ok. 2000 r. spółkę cywilną (...) zajmującą się transportem. Pod koniec 2008 r. A. K. (8) postanowił wziąć w leasing ciągnik siodłowy z naczepą, który znalazł w jednej z firm w B.. Jej właściciel polecił mu (...) (...) jako leasingodawcę. M. S. (1) skontaktował się z A. K. (8) i kilkukrotnie spotykał z nim celem ustalenia szczegółów i poinformowania, jakie dokumenty są niezbędne do zawarcia umowy. Przyjechał również do siedziby spółki i dokonał w niej wizji lokalnej, co zostało potwierdzone dokumentem. Dokumentację firmy A. K. (2) dostarczał osobiście do siedziby oddziału (...) (...) w B. M. S. (1). Były to dokumenty rejestrowe firmy oraz rozliczenie PIT 36L za rok 2007.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  przerobił zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007 spółki (...), w którym wstawił w „Przychód” z pozarolniczej działalności gospodarczej kwotę (...) zł, „Razem”: (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej: kwotę (...) zł, „Razem”: (...) zł oraz w rubryce dochód „Razem”: kwotę (...) zł, zaś z kopii zeznania uzyskanego z II Urzędu Skarbowego w B. wynika, iż przychód firmy A. i K. K. (1) wyniósł w roku 2007: (...) zł, „Razem”: (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu” z pozarolniczej działalności gospodarczej stanowiły (...) zł, „Razem”: (...) zł, a dochód stanowiła kwota (...) zł,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do października 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez A. K. (8), z którego wynikało, że spółka (...) s.c. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) zł i zanotowała stratę w wysokości 288,75 zł, a w całym roku 2008 osiągnął przychód w wysokości (...) zł.

W dniu 5 grudnia 2008 r. A. K. (8) podpisał wniosko-umowy. Tego samego dnia M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zwarte zostały umowy leasingu: nr (...) dotyczącą ciągnika siodłowego marki (...) wartości 106 140,00 zł oraz nr (...) dotyczącą naczepy (...) o wartości 46 360,00 zł.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tych umów kwotę 2500 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka A. K. (8), t. XXXII, k. 6331-6332; dokumentacja firmowa, t. XXXII, k. 6333-6348; dokumentacja leasingowa, t. XXXVI, k. 7064-7076; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLI, k. 8170-8181; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

18.  Zarzut XIX, firma PPHU (...)

J. K. (2) od około 2003 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą PPHU (...) zajmującą się budową dróg oraz robotami ogólnobudowlanymi. W roku 2008 poszukiwał nowej koparki dla swojej firmy i odnalazł odpowiedni egzemplarz w firmie (...). Szef tej firmy polecił mu jako leasingodawcę firmę (...), a jako doradcę M. S. (1). Jeszcze w czasie tej rozmowy zadzwonił do M. S. (1), który przyjechał na miejsce i wyjaśnił, jakie dokumenty są potrzebne do zawarcia umowy, tj. rozliczenie PIT za rok 2007, zestawienie obrotów, a także dokumenty rejestrowe firmy. Po kilku dniach J. K. (2) udał się do biura (...) (...) w B., gdzie przekazał M. S. (1) dokumenty firmy, a ten wykonał ich kserokopie. Na spotkaniu był obecny również R. R. (1). Kilka dni po spotkaniu M. S. (1) zadzwonił do klienta i powiedział mu, że udzielenie leasingu jest możliwe, a nadto przygotował niezbędną dokumentację. Następnie udał się do siedziby PPHU (...) w B. i doszło do podpisania umowy w oparciu o dokumenty, które były już wypełnione, ale niepodpisane. Wtedy także M. S. (1) sporządził protokół z wizji lokalnej w firmie, pod którym podpisał się również jej właściciel. J. K. (2) wpłacił na konto (...) (...) kwotę 23 000 zł tytułem czynszu inicjalnego.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1) wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do października 2008 roku, podpisane przez J. K. (2), z którego wynikało, że firma PPHU (...) we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w kwocie (...) zł.

W dniu 17 grudnia 2008 r. J. K. (2) podpisał wniosko-umowę. Tego samego dnia M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotyczącą koparko-ładowarki marki (...) o wartości 229 360,00 zł.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 1880 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka J. K. (2), t. XXXII, k. 6285v-6287; dokumentacja firmowa, t. XXXII, k. 6288-6291; dokumentacja leasingowa, t. XXXVI, k. 7091-7097; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLI, k. 8154-8159; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

19.  Zarzut XXI, firma (...)

A. D. (2) prowadził od 1989 r. działalność gospodarczą pod firmą (...) A. D. (2) zajmującą się budownictwem drogowym i przydrożnym. W grudniu 2008 r. chciał zakupić nową koparkę dla swojej firmy i w związku z tym, że zawarł już jedna umowę leasingową z (...) (...), zadzwonił ponownie do tej firmy i uzyskał informację, że wkrótce skontaktuje się z nim jej przedstawiciel z B.. Po kilku dniach przyjechał do niego M. S. (1), który przeprowadził na miejscu wywiad co do sprzętu posiadanego przez firmę i zakres prowadzonych przez nią prac. Następnie obaj panowie spotykali się jeszcze kilkukrotnie celem dostarczenia niezbędnych dokumentów (rozliczenia PIT i informacji o wysokości dochodu za rok 2007) i ustalenia szczegółów umowy. Wspólnie wypełniali również większość dokumentów leasingowych.

M. S. (1) na potrzeby zawarcia tej umowy wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do października 2008 roku podpisane in blanco przez A. D. (2), z którego wynikało, że jego firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w kwocie (...)

W dniu 18 grudnia 2008 r. A. D. (2) podpisał wniosko-umowę. Tego samego dnia M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca koparko-ładowarki marki (...) o wartości 213 500,00 zł.

W dniu 22 grudnia 2008 r. A. D. (2) dokonał wpłaty kwoty 21350 zł tytułem czynszu inicjalnego.

Raty leasingowe były spłacane regularnie.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 875 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka A. D. (2), t. XXXI, k. 6127v-6128 i t. LXXIII, k. 14566-14566v; dokumentacja leasingowa, t. XXXI, k. 6129-6153; dokumentacja leasingowa, t. XXXVIII, k. 7443-7451; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XL, k. 7899-7904; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

20.  Zarzut XXII, firma (...)

K. O. (1) od 1999 r. prowadziła działalność gospodarczą pod firmą „(...) K. O. (1)” zajmującą się prowadzeniem ksiąg rachunkowych i budową domów na sprzedaż.

Poszukując w Internecie samochodu ciężarowego, natrafiła na ofertę leasingową firmy (...). Najpierw doszło do informacyjnego spotkania z przedstawicielem (...) (...) w B.. Po kilku dniach M. S. (1) przyjechał do jej miejsca zamieszkania i tam poinformował ją, jakie dokumenty są niezbędne do uzyskania leasingu. K. O. (1) dostarczyła mu 16 grudnia 2008 r. osobiście dokumenty firmy, tj. rozliczenie PIT 36L za rok 2007, rozliczenie PIT B za rok 2007 oraz kopię miesięcznego zestawienia przychodów, kosztów i podatków za rok 2007 r. Wniosek leasingowy został popisany przez K. O. (1), zaś wypełniony w części przez nią, a w części przez M. S. (1). K. O. (1) nie wypełniała żadnych dokumentów in blanco. W siedzibie jej firmy nigdy nie została przeprowadzona wizja lokalna. Dnia 2 stycznia 2009 r. K. O. (1) dokonała wpłaty kwoty 230 580 zł tytułem czynszu inicjalnego.

Na potrzeby realizacji tej umowy M. S. (1):

1.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do października 2008 roku, podpisane in blanco przez K. O. (1), z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował stratę w kwocie 359 336,83 zł,

2.  sporządził protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do stanu majątkowego K. O. (1) i liczby zatrudnionych osób.

Protokół wizji lokalnej został podpisany przez K. O. (1) in blanco lub po uprzednim częściowym wypełnieniu przez M. S. (2). Dane dotyczące stanu majątkowego i liczby zatrudnionych osób M. S. (1) wpisał bez wiedzy K. O. (1). Zamieścił w protokole, że w firmie (...) zatrudnione są 4 osoby na umowę zlecenie, podczas gdy w dniu 16 grudnia 2008 r. nikt nie wykonywał w niej pracy na podstawie takiej umowy, a także, że firma posiada 2 koparki i 2 pojazdy marki (...), których w tym czasie nie posiadała.

W dniu 16 grudnia 2008 r. K. O. (1) podpisała wniosko-umowę. W dniu 18 grudnia 2008 r. M. S. (1) przedstawił dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca samochodu ciężarowego marki (...) o wartości 512 400,00 zł.

Raty leasingowe były regularnie spłacane.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 2100 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadek K. O. (1), t. XXIX, k. 5602-5604v, t. LIV, k. 10727v10728v i t. LXXIII, k. 14470-14470v; dokumentacja firmowa, t. XXIX, k. 5605-5615; dokumentacja leasingowa, t. XXXVIII, k. 7452-7458; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XL, k. 7973-7980; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10398)

21.  Zarzut XXIII, firma (...)

J. Ł. (1) od 2008 do 2011 r. prowadził działalność gospodarcza pod firmą (...) zajmującą się usługami wielobranżowymi. W 2009 r. poszukiwał do wzięcia w leasing ciągnika siodłowego wraz z naczepą dla swojej firmy. W Internecie znalazł ofertę (...) (...) i skontaktował się z nią, a jego doradcą ds. leasingu został M. S. (1). Ustalili, jakie dokumenty będą niezbędne do zawarcia umowy, po czym J. Ł. (1) dostarczył ich kopie do biura (...) (...). Były to: numery NIP i REGON, zaświadczenie o działalności, rozliczenie PIT za rok 2007 oraz kopia dowodu osobistego. Nie wpłacił żadnej kwoty tytułem czynszu inicjalnego.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  podrobił zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wpisał, że J. Ł. (1) uzyskał w tym roku przychód w wysokości (...) zł i dochód w wysokości (...) zł i załączył tak spreparowany dokument do wniosku leasingowego, podczas gdy faktycznie J. Ł. (1) złożył za rok 2007 tylko zeznanie PIT 28, z którego wynikało, że uzyskał w tym okresie przychód w wysokości (...) zł,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. Ł. (1), z którego wynikało, że jego firma (...) we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) zł,

3.  poświadczył nieprawdę w protokole z wizji lokalnej przeprowadzonej u leasingobiorcy, co do stanu majątkowego J. Ł. (1).

M. S. (1) nie przeprowadził w siedzibie (...) wizji lokalnej. J. Ł. (1) podał mu jednak dane co do swojego stanu majątkowego i podpisał in blanco druk protokołu. M. S. (1) wypełnił go bez wiedzy klienta i wpisał w nim nieprawdziwe informacje, jakoby w dniu 19 stycznia 2009 r. J. Ł. (1) posiadał mieszkanie w bloku, a także samochód marki (...), naczepę (...), samochód (...) oraz był wyłącznym właścicielem samochodu marki (...).

W dniu 19 stycznia 2009 r. J. Ł. (1) podpisał wniosko-umowę dotyczącą ciągnika siodłowego, a w dniu 21 stycznia 2009 r. dotyczącą naczepy. W dniu 26 stycznia 2009 r. M. S. (1) przedstawił dokumenty do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swój podpis i tym samym zawarte zostały umowy leasingu: nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) (...) o wartości 150 060 zł. oraz nr (...) dotycząca naczepy (...) (...)o wartości 62 586 zł.

J. Ł. (1) nie uregulował żadnej raty leasingowej, albowiem umowa została anulowana przez (...) (...) z nieznanych mu przyczyn.

(...) (...) nie wypłaciła M. S. (1) żadnych prowizji z tytułu zawarcia tych umów z uwagi na ich anulowanie.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka J. Ł. (1), t. XXXVII, k. 7203-7204 i t. LV, k. 10890-10891; dokumentacja firmowa, t. XXXVII, k. 7205-7210; dokumentacja leasingowa, t. XXXVIII, k. 7471-7483; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XL, k. 7872-7878; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10398)

22.  Zarzut XXIV i XLIV, firma J. P.

J. P. prowadził w 2009 r. pod firmą Usługi (...) działalność gospodarczą w zakresie m. in. przewozu towarów.

Na początku roku 2009 r. planował zakup kolejnego pojazdu dla swojej firmy i po odnalezieniu odpowiedniego samochodu zwrócił się do (...) (...) o udzielenie leasingu na ten pojazd. Przedłożył M. S. (1) oryginalną dokumentację firmy, tj. zaświadczenie o nadaniu REGON, NIP i dokument potwierdzający osiągane dochody (rozliczenie PIT za rok 2008). M. S. (1) kopiował te dokumenty. J. P. podpisywał na prośbę M. S. (1) dokumenty, w tym umowę leasingową in blanco, po czym M. S. (1) je samodzielnie wypełniał, w tym nierzetelnymi informacjami jak niżej, o czym właściciel firmy nie wiedział. J. P. wpłacił również czynsz inicjalny.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  podrobił zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2007, w którym wpisał, że J. P. uzyskał w tym roku przychód w wysokości (...) zł i dochód w wysokości (...) zł i załączył tak spreparowany dokument do wniosku leasingowego, podczas gdy faktycznie J. Ł. (1) złożył za rok 2007 tylko zeznanie PIT 28, z którego wynikało, że uzyskał w tym okresie przychód w wysokości (...) zł,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. P., z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) zł;

W dniu 26 stycznia 2009 r. J. P. podpisał wniosko-umowę dotyczącą ciągnika siodłowego marki (...). W dniu 29 stycznia 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 304 756 złotych.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 1116,61 zł.

W czerwcu 2009 r. J. P. poszukiwał kolejnego samochodu dla swojej firmy i chcąc wziąć go w leasing, ponownie zwrócił się do M. S. (1), a potem dostarczył mu niezbędne dokumenty.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  podrobił zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2008, w którym wpisał, że J. P. uzyskał w tym roku przychód w wysokości (...) zł i dochód w wysokości (...) zł i załączył tak spreparowany dokument do wniosku leasingowego, podczas gdy faktycznie J. Ł. (1) złożył za rok 2008 tylko zeznanie PIT 28, z którego wynikało, że uzyskał w tym okresie przychód w wysokości (...) zł,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do kwietnia 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. P., z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) zł i dochód w wysokości (...) zł;

W dniu 17 czerwca 2009 r. podpisał wniosko-umowę dotyczącą ciągnika siodłowego marki (...). W dniu 18 czerwca 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 225 700, 00 złotych.

Raty leasingowe były spłacane regularnie.

(...) (...) nie wypłaciło prowizji tytułem zawarcia tej umowy.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka J. P., t. IV, k. 679-679v, t. XV, k. 2913v-2914 i t. XXI, k. 4259v; umowa leasingu, t. IV, k. 680-681; dokumentacja z US, t. XVI, k. 3065-3071, t. XXII, k. 4260-4263; dokumentacja leasingowa, t. XXXVII, k. 7275-7281 i t. XXXVIII, k. 7498-7507; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

23.  Zarzut XXV, firma (...)

M. C. od lutego 2007 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się transportem krajowym i międzynarodowym. W 2009 r. postanowił wziąć w leasing nowy pojazd dla swojej firmy. Właściciel komisu samochodowego (...) polecił mu firmę (...) i jej konkretnego przedstawiciela M. S. (1). Po uzgodnieniu, jakie dokumenty są potrzebne do zawarcia umowy, M. C. dostarczał je przedstawicielowi osobiście w oryginałach. Były to: rozliczenie PIT za 2007 r., dokumenty finansowe, księga środków trwałych, wpis do ewidencji, NIP i REGON. Następnie dokonał na rzecz (...) (...) wpłaty 10% wartości pojazdu tytułem czynszu inicjalnego. W siedzibie firmy była przeprowadzana wizja lokalna, z której M. S. (1) sporządził protokół, który został następnie podpisany przez M. C..

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  przerobił zeznanie podatkowe PIT 36L firmy (...) za rok 2007, w którym w rubryce „Przychód” wstawił kwotę (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu”: kwota (...) zł, oraz w rubryce „Dochód” kwota (...) zł, zaś z kopii zeznania uzyskanego z Urzędu Skarbowego w O. wynika, iż przychód firmy M. C. wyniósł w roku 2007: (...) zł, koszty uzyskania przychodu stanowiły (...) zł, a strata wyniosła 32 559,23 zł oraz protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do stanu majątkowego M. C.,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczanie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez M. C., z którego wynikało, że jego firma (...) we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) zł i zanotowała dochód w wysokości (...) zł.

W dniu 10 lutego 2009 r. M. C. podpisał wniosko-umowę. W dniu 12 lutego 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarte zostały umowy leasingów nr (...) dotyczące ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 184 830,00 zł oraz naczepy (...) o wartości 83 570,00 zł.

Raty leasingowe były spłacane regularnie, jednakże później M. C. zwrócił przedmioty leasingu i został on rozliczony.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 818,26 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka M. C., t. XXXIII, k. 6539-6540; dokumentacja firmowa, t. XXXIII, k. 6541-6572; faktura, t. XXXVII, k. 7234, 7236 i 7257; dokumentacja leasingowa, t. XXXVIII, k. 7412-7420; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XL, k. 7922-7927; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10398)

24.  Zarzut XXVI i XLVI, firma W. P.

W. P. prowadził od listopada 2008 r. działalność gospodarczą w zakresie transportu pod firmą (...). W lutym 2009 r. chciał wziąć w leasing ciągnik siodłowy (...) będący własnością firmy (...), a brat polecił mu skorzystanie z usług firmy (...), którą znał. Od brata lub A. F. otrzymał nr telefonu M. S. (1) i skontaktował się z nim pytając, czy jest możliwość wyleasingowania takiego pojazdu. M. S. (1) dał odpowiedź pozytywną i poinformował W. P. o wymaganych dokumentach. W. P. dostarczył M. S. (1) oryginalną dokumentację swojej firmy.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1) wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od kwietnia do grudnia 2008 roku, podpisane in blanco przez W. P., z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w całym roku podatkowym osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w kwocie (...) zł.

W dniu 18 lutego 2009 r. W. P. podpisał wniosko-umowę. W dniu 19 lutego 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 200 080 zł.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 896,26 zł.

W czerwcu 2009 r., chcąc rozwinąć firmę, ponownie zwrócił się do M. S. (1) z propozycją wzięcia w leasing ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 225 700 złotych, który znalazł z firmie (...).

Dostarczył w związku z tym M. S. (1) oryginalne dokumenty swojej firmy, tj. potwierdzenia nadania numerów NIP i REGON oraz osiąganych dochodów. Podpisał również niewypełnione druki na wekslu in blanco, deklaracji wekslowej, instrukcji dla klienta, protokole wizji lokalnej, zeznaniu podatkowym, oświadczeniu o wysokości przychodów i upoważnieniu na prośbę M. S. (1). Ten zwodził go, gdyż (...) (...) nie chciało udzielić leasingu. W końcu zrezygnował z leasingu, wziął kredyt w (...) i zakupił pojazd samodzielnie.

Pracowniczka (...) (...) D. K. (2) weryfikując zawarte z udziałem M. S. (1) umowy stwierdziła, że na kserokopii dowodu osobistego dołączonego do umowy leasingu zawartej przez W. P. w imieniu Usługi (...) widniał błędny nr PESEL tej osoby. W związku z tym umowa leasingu nie doszła do skutku.

M. S. (1) złożył do (...) (...) wniosek oraz załączniki, tj.:

1.  podrobiony przez siebie dokument w postaci zeznania podatkowego PIT 36 za rok 2008, w którym wpisano kwotę przychodu w wysokości (...) zł oraz dochód w wysokości (...) zł, podczas gdy z autentycznego zeznania podatkowego PIT 36L złożonego w Urzędzie Skarbowym w Z. wynika, że podatnik w 2008 roku osiągnął przychód w wysokości (...) zł i dochód 15 152,09 zł,

2.  nierzetelny dokument w postaci wypełnionego własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do maja 2009 roku, podpisanego in blanco przez leasingobiorcę, z którego wynikało, że firma W. P. we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w tym okresie osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował stratę w kwocie 40 441,85 zł,

3.  przerobiony przez siebie dokument w postaci ekspertyzy (...) o numerze (...)- (...), w której zmieniono datę jej sporządzenia z 12.02.2009 roku na 12.06.2009 roku oraz wstawiono inny numer (...) pojazdu, który miał być oceniany przez rzeczoznawcę,

4.  protokół z przeprowadzonej wizji lokalnej, w którym poświadczył nieprawdę co do pojazdów posiadanych przez leasingobiorcę, który został in blanco podpisany przez W. P..

(...) (...) nie zaakceptowało wniosku i nie wypłaciło prowizji gdyż negatywnie zweryfikowało wniosek, z uwagi na stwierdzenie nieprawidłowego nr PESEL wstawionego wcześniej przez M. S. (1) do dokumentów związanych z zawarciem tej umowy.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka R. R. (2), t. I, k 93-100; umowa leasingu, t. I, k. 103; umowa leasingu, t. I, k. 104; weksel wraz z deklaracja wekslową, t. I, k. 121; kserokopia dowodu osobistego, t. I, k.125 i 126; protokół z wizji lokalnej, oświadczenie o wysokości przychodu, zeznanie podatkowe t. I, k. 151; ekspertyza techniczna, t. I, k. 158-167; zeznania świadka D. K. (2), t. III, k. 535-536v; częściowo wyjaśnienia M. S. (1), t. IV, k. 703, t. XVI, k. 3029; zeznania świadka W. P., VI, k. 1067-1068, t. XV, k. 2923-2925, t. XXII, k. 4264v; zeznania świadka A. F., t. VI, k. 1047-1048, t. XV, k. 2942; zeznania podatkowe, t. XVI, k. 3072-3078; zestawienie przychodów, t. XXII, k. 4265; oryginał ekspertyzy (...), t. XXXI, k. 6043-6053; dokumentacja leasingowa, t. XXXVII, k. 7395-7398; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

25.  Zarzut XXVII, firma J. Ł. (1)

J. Ł. (2) od 2001 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą Usługi (...) J. L., w ramach której zajmował się przewozem mleka i transportem przedmiotów budowlanych.

W 2009 r. poszukiwał on nowego samochodu dla swojej firmy i właściciel salonu marki (...) oraz (...) w B. polecił mu (...) (...) jako leasingodawcę. Na początku lutego w tym salonie (...) poznali się, a ten drugi sporządził ofertę leasingową dotyczącą samochodu marki (...). Po kilku dniach wzajemnych kontaktów telefonicznych, M. S. (1) przyjechał do domu J. L., aby odebrać od niego dokumenty jego firmy niezbędne do przeprowadzenia procedury leasingowej, tj. wpis do ewidencji działalności gospodarczej, numer NIP, REGON, PESEL, zeznanie PIT36 za lata 2007 i 2008 i zaświadczenie o dochodach z ostatnich 3 miesięcy. Wtedy też M. S. (1) dokonał oględzin posesji i zarazem siedziby firmy.

Przed zawarciem umowy J. Ł. (2) wpłacił również 10% wartości przedmiotu leasingu tytułem czynszu inicjalnego. J. L. wypełniał osobiście wniosek leasingowy, a także podpisywał umowę leasingu po wcześniejszym zapoznaniu się z nią. Oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku zostało podpisane przez J. L. in blanco.

Na potrzeby realizacji tej umowy M. S. (1):

1.  przerobił zeznanie podatkowe PIT 36L firmy J. Ł. (1) za rok 2007, w którym w rubryce „Przychód” wstawił kwotę (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu”: kwota (...) zł, oraz w rubryce „Dochód” kwota (...) zł, zaś z kopii zeznania uzyskanego z Urzędu Skarbowego w G. wynika, iż przychód firmy J. Ł. (1) wyniósł w roku 2007: (...) zł, koszty uzyskania przychodu stanowiły (...) zł, a strata wyniosła (...) zł,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. Ł. (2), z którego wynikało, że firma J. Ł. (1) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie uzyskał przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w wysokości (...) zł;

W dniu 20 lutego 2009 r. J. Ł. (2) podpisał wniosko-umowę. W dniu 27 lutego 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca (...) zabudowanego cysterną o wartości 469 700,00 zł.

Raty leasingowe były regularnie spłacane przez J. L..

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 1070,30 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka J. Ł. (2), t. XXVIII, k. 5574v-5575; dokumentacja firmowa, t. XXVIII, k. 5576-5585; dokumentacja leasingowa, t. XXXVII, k. 7388-7394, dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XL, k. 7912-7920; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

26.  Zarzut XXVIII, firma (...)

J. S. (1) od 2004 r. prowadził własną działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się handlem samochodami i transportem. W 2009 r. chciał wziąć w leasing ciągnik siodłowy i związku z tym nieustalona bliżej osoba poleciła mu firmę (...) jako leasingodawcę. Doradcą ds. tego leasingu został M. S. (1). J. S. (1) dostarczył mu osobiście lub elektronicznie kopie dokumentów swojej firmy, m. in. rozliczenia PIT za 2007 r.. Przed podpisaniem umowy wpłacił również 9% wartości przedmiotu leasingu tytułem czynszu inicjalnego. M. S. (1) sporządził, a J. S. (1) podpisał także protokół z wizji lokalnej w siedzibie firmy, chociaż faktycznie nie została ona przeprowadzona. Osobiście podpisał umowę leasingu oraz in blanco oświadczenia o dochodach swojej firmy. Wypełniał je potem M. S. (1).

Na potrzeby zawarcia tej umowy leasingu M. S. (1):

1.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane in blanco przez J. S. (1), z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w całym roku podatkowym osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w kwocie (...) zł,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w styczniu 2009 roku, podpisane in blanco przez J. S. (1), z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w tym okresie osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował stratę w kwocie 2396,53 zł

W dniu 4 marca 2009 r. J. S. (1) podpisał wniosko-umowę. Tego samego dnia M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta umowa leasingu nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 148 108,00 zł.

Raty leasingowe były spłacane regularnie przez J. S. (1), po czym umowa została zerwana i potem spłacał on już jedynie różnicę w cenie sprzedaży pojazdu przez (...) (...).

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 529,91 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka J. S. (1), t. XXVIII, k. 5543v-5544, t. LIV, k. 10798v-10799 i t. LXXIII, k. 14471-14471v; dokumentacja firmowa, t. XXVIII, k. 5545-5562; dokumentacja leasingowa, t. XXXVII, k. 7377-7387; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XL, k. 7948-7963 i t. XLII, k. 8389-8391; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10399)

27.  Zarzut XXIX, firma D. H.

D. H. od marca 2000 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) zajmującą się międzynarodowym transportem drogowym. W 2009 r. postanowił wziąć w leasing dwa ciągniki siodłowe marki (...). W serwisie (...) polecono mu skorzystanie z usług firmy (...), na co się zdecydował. Następnie M. S. (1) przyjechał do miejsca jego zamieszkania (i zarazem prowadzenia biura firmy) z dokumentami, których wypełnienie było niezbędne by uzyskać leasing. Na miejscu D. H. udostępnił mu dokumentację firmy w postaci: wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, NIP, REGON oraz dokumentów finansowych firmy, m. in. rozliczenia PIT za 2007 r. Przed zawarciem umowy wpłacił również czynsz inicjalny w wysokości 10% wartości pojazdu na konto (...) (...). M. S. (1) wypełniał dokumenty, a D. H. je podpisywał, przy czym nie zapoznawał się z nimi szczegółowo. Podczas tego samego spotkania M. S. (1) przeprowadził również wizję lokalną w firmie, z której sporządzono protokół, pod którym D. H. złożył swój podpis.

M. S. (1) na potrzeby zawarcia tej umowy:

1.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do grudnia 2008 roku, podpisane in blanco przez D. H., z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w całym roku podatkowym osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował stratę w wysokości 55 102,48 zł

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w styczniu 2009 roku, podpisane in blanco przez D. H., z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w tym okresie osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w kwocie (...) zł

W dniu 4 marca 2009 r. D. H. podpisał wniosko-umowę. W dniu 6 marca 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 159 820,00.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 571,82 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka D. H., t. XXIX, k. 5727v-5728 i t. LIV, k. 10730v-10731v; dokumentacja firmowa, t. XXIX, k. 5729-5746; dokumentacja leasingowa, t. XXXVII, k. 7343-7353 i 7364-7376; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XL, k. 7861-7771; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10399)

28.  Zarzut XXX, firma E. S.

E. S. od 2004 r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą Usługi (...) E. S., która zajmowała się głównie przewozem mleka dla jednej ze spółdzielni mleczarskich. W 2009 r. poszukiwał nowego samochodu do przewozu mleka dla swojej firmy. Firmę (...) wybrał samodzielnie, po analizie ofert banków współpracujących z (...). W styczniu 2009 r. wraz ze swoją żoną spotkał się z przedstawicielem firmy (...) oraz M. S. (1) celem uzyskania informacji o procedurze wzięcia pojazdu z leasing i wówczas dowiedział się, jakie dokumenty będą niezbędne.

Na początku marca E. S. dostarczył osobiście M. S. (1) oryginały niezbędnej dokumentacji, tj. zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, rozliczenie PIT-36 za rok 2008 oraz miesięczne zestawienia przychodów, kosztów i podatków za styczeń i luty 2009 r. W biurze M. S. (1) kopiował te dokumenty (kopie zatrzymał potem dla siebie), a E. S. potwierdzał je za zgodność z oryginałem. Dokumentację leasingową wypełniał M. S. (1), E. S. podpisywał się jedynie we wskazanych przez niego miejscach.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  przerobił zeznanie podatkowe PIT 36 za rok 2008, w którym w rubryce „Przychód” wstawił kwotę (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu”: kwota (...) zł, oraz w rubryce „Dochód” kwota (...) zł, zaś z kopii zeznania uzyskanego z Urzędu Skarbowego w G. wynika, iż przychód firmy E. S. wyniósł w roku 2008: (...) zł, koszty uzyskania przychodu stanowiły (...) zł, a dochód wyniósł (...) zł,

2.  poświadczył nieprawdę w protokole z wizji lokalnej u leasingobiorcy, co do stanu majątkowego E. S. i faktu zatrudnienia w jego firmie 6 pracowników,

3.  wypełnił własnoręcznie oświadczenia o wysokości przychodu i dochodu za miesiąc luty 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez E. S., z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w okresie styczeń-luty 2009 roku uzyskał przychód w wysokości (...) zł i zanotowała dochód w wysokości (...) zł;

W dniu 14 marca 2009 r. M. S. (1) w siedzibie firmy E. S. sporządził protokół z wizji lokalnej, który przedstawił klientowi do podpisu częściowo wypełniony, a ten złożył swój podpis. Następnie M. S. (1) wpisał do protokołu, że leasingobiorca posiada 2 pojazdy marki (...) i jeden pojazd marki (...), których ten faktycznie nie posiadał oraz, że zatrudnia on 6 pracowników, podczas gdy faktycznie klient nigdy nie zatrudniał pracowników, a działalność prowadził sam.

W dniu 14 marca 2009 r. E. S., w obecności przedstawiciela firmy (...), w siedzibie (...) (...), podpisał wniosko-umowę. W dniu 25 marca 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca (...) (...) o wartości 524 566 złotych. Tego samego dnia wpłacił czynsz inicjalny w wysokości 60 384,88 zł, a potem podpisał protokół zdawczo odbiorczy pojazdu i odebrał go.

Raty leasingowe były spłacane regularnie.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 1221,12 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka E. S., t. XXVIII, k. 5481v-5483 i t. LXXII, k. 14466v-14467; dokumentacja firmowa, t. XXVIII, k. 5484-5504; dokumentacja leasingowa, t. XXXVII, k. 7854-7363; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XL, k. 7880-7891; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10399)

29.  Zarzut XXXI, firma (...)

T. O. od 2007 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się ubezpieczeniami na życia, a potem transportem. W 2009 r. chciał kupić samochód dla swojej firmy i znalazł w Internecie, w firmie (...) odpowiedni egzemplarz. Pojechał do siedziby tej firmy i powiedział właścicielowi, że chciałby wziąć samochód (...) w leasing. Ten zasugerował mu skorzystanie z usług (...), na co T. O. przystał. Zostawił mu swój numer telefonu.

Po kilku dniach z T. O. skontaktował się M. S. (1), który poinformował go, jakie dokumenty są niezbędne do zawarcia umowy leasingu. T. O. przesłał M. S. (1) potwierdzone notarialnie kopie dokumentów, tj. zaświadczenia o wpisie do ewidencji, numeru REGON, NIP, 3 rachunku wystawione przez firmę i rozliczenie PIT za 2008 r. Przed zawarciem umowy leasingu wpłacił także czynsz inicjalny w wysokości 15% wartości pojazdu.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do lutego 2009 roku, podpisane przez T. O., z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten we wskazanym okresie osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w wysokości (...) zł,

2.  sporządził protokół z wizji lokalnej przeprowadzonej w leasingobiorcy, w którym poświadczył nieprawdę co do faktu zatrudnienia przez T. O. pracowników.

W dniu 24 marca 2009 r. M. S. (1) sporządził protokół wizji lokalnej, w którym wpisał, że (...) zatrudnia dwóch pracowników, podczas gdy faktycznie firma nie zatrudniała wówczas żadnych pracowników. Protokół został podpisany przez T. O. przed wpisaniem tej informacji.

Na dzień 23 marca 2009 r. datowany jest wniosek leasingowy T. O., jednak po raz pierwszy spotkał on osobiście M. S. (1) w dniu 26 marca 2009 r., wcześniej utrzymywali kontakt telefonicznie. W dniu 26 marca 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca samochodu ciężarowego marki (...) o wartości 211 060 zł.

W zimie 2009 r. T. O. zaczął mieć problemy ze spłatą rat, jednakże w toku trwania umowy je zniwelował i dalej były one spłacane regularnie.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 514,68 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka T. O., t. XXIX, k. 5749-5652, t. LV, k. 10921-10922 i t. LXXIII, k. 14499-14499v; dokumentacja firmowa, t. XXIX, k. 5752-5772; dokumentacja leasingowa, t. XXXVIII, k. 7584-7596; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLIII, k. 8495-8504; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10399)

30.  Zarzut XXXII, firma (...)

N. S. od 1997 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się usługami budowlanymi, handlem materiałami budowlanymi, a od 2008 r. także mechanizacją rolnictwa. W 2009 r. chciał nabyć nowy dźwig dla swojej firmy, o czym dowiedział się M. S. (1), który zgłosił się osobiście do biura jego firmy z ofertą leasingową (...) (...). Dokumentację leasingową przekazał M. S. (1) w części (...) Fundusz (...) (w tej firmie N. S. również starał się o leasing), a w części N. S. osobiście lub mailem. Były to: wpis do ewidencji działalności gospodarczej, NIP, REGON, baza odbiorców i kontrahentów, zdjęcia firmy oraz posiadanych przez nią nieruchomości, rozliczenia PIT 36L za lata 2007 i 2008, sprawozdanie o przychodach, kosztach i wyniku finansowym do końca 3 kwartału 2008 r., bilans i rachunek zysków i strat za 2008 r. Następnie N. S. wpłacił na rzecz (...) (...) tytułem czynszu inicjalnego kwotę 128 100 zł. Wszystkie dokumenty, w tym także umowę leasingu, N. S. podpisywał in blanco.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1)

1.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu za luty 2009 roku, podpisane in blanco przez N. S., z którego wynikało, że jego firma (...) we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten rozliczał się w okresach kwartalnych i nie ma możliwości określenia jego przychodu i dochodu za okres jednego miesiąca,

2.  poświadczył nieprawdę w protokole z wizji lokalnej przeprowadzonej u leasingobiorcy, w co do stanu majątkowego N. S. i liczby osób zatrudnionych przez jego firmę

W dniu 24 marca 2009 r. M. S. (1) przeprowadził wizję lokalną w siedzibie firmy (...). Następnie przedłożył N. S. do podpisu niewypełniony druk protokołu wizji lokalnej, a ten się pod nim podpisał. M. S. (1) wstawił następnie do protokołu nieprawdziwe informacje, że w firmie (...) osób wykonuje pracę na umowę zlecenie, podczas gdy faktycznie nikt nigdy nie był zatrudniony w tej formie oraz że firma posiada pojazd marki (...) i wózek widłowy marki (...), podczas gdy posiadała pojazd marki (...) i wózek widłowy marki (...)

W dniu 27 marca 2009 r., na jednej ze stacji benzynowych na drodze między M. a N. N. S. podpisał wniosko-umowę. W dniu 14 kwietnia 2009 r., M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) M. B. (3) i L. S., którzy złożyli swoje podpisy i tym samym została umowa leasingu nr (...) dotycząca dźwigu teleskopowego samojezdnego marki (...) o wartości 804 000,00 zł.

Raty leasingowe były spłacane regularnie.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 2928,80 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka N. S., t. XXXIII, k. 6422v i 6432, t. LIV, k. 10790v-10791 i t. LXXIII, k. 14642v-14643v; dokumentacja firmowa, t. XXXIII, k. 6423-6431; dokumentacja leasingowa, t. XXXVIII, k. 7509-7531; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLI, k. 8109-8113; dokumentacja firmowa, t. XLII, k. 8265-8279; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10399)

31.  Zarzut XXXV, firma J. S. (1)

J. S. (2) od września 2008 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się robotami ziemnymi i ogólnobudowlanymi. W 2009 r. chciał nabyć koparkę dla swojej firmy i wybrał (...) (...) jako jej leasingodawcę po tym, jak sprawdził oferty w Internecie. Skontaktował się z (...) (...) telefonicznie i został mu wyznaczony doradca w osobie M. S. (1). M. S. (1) skontaktował się z J. S. (2) i powiedział mu, jakie dokumenty należy przygotować do zawarcia umowy, po czym przyjechał po nie do klienta. Były to: REGON, NIP, wpis do ewidencji, rozliczenie PIT za 2008 r. i bilans księgi przychodów i rozchodów. W siedzibie firmy była dokonywana wizja lokalna, z której M. S. (1) sporządził protokół, który J. S. (2) następnie podpisał. J. S. (2) uiścił kwotę równą 10% wartości przedmiotu leasingu na rzecz (...) (...) tytułem czynszu inicjalnego.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od września do grudnia 2008 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. S. (2), z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął dochód w kwocie (...) zł,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do marca 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. S. (2), z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w wysokości (...) zł i zanotował dochód w kwocie (...) zł.

W dniu 27 kwietnia 2009 r. J. S. (2) podpisał wniosko-umowę. W dniu 4 maja 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca koparko-ładowarki marki (...) o wartości 329 400 zł.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 1221,75 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; dokumentacja leasingowa, t. XXXVIII, k. 7597-7603; zeznania świadka J. S. (2), t. XLIII, k. 8413-8414 i t. LV, k. 10924v; zeznania świadek E. C., t. XLIII, k. 8574v-8575 i t. LXXIV, k. 14682v; dokumentacja firmowa, t. XLIII, k. 8576-8586; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10399)

32.  Zarzut XXXVI, firma (...)

K. S. (1) od 1994 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...), w ramach której zajmował się świadczeniem usług budowlanych. Poszukiwał koparki dla swojej firmy i kiedy znalazł odpowiedni egzemplarz, jej sprzedawca polecił mu (...) (...) jako firmę, która może udzielić na nią leasingu. Skontaktował się z firmą (...) i doradcą ds. jego umowy został M. S. (1). Obaj panowie spotkali się raz, przy podpisaniu umowy leasingu. Wcześniej rozmawiali telefonicznie o tym, jakie dokumenty będą potrzebne. W dniu podpisania umowy K. S. (1) zabrał ze sobą dokumenty (rozliczenie PIT za rok 2008 i informację o wysokości dochodu za rok 2008) i udał się do sprzedawcy koparki. Tytułem czynszu inicjalnego wpłacił kwotę ok. 30 000 zł. M. S. (1) sporządził także protokół z wizji lokalnej w firmie (...), który K. S. (1) osobiście podpisał. Dokumenty leasingowe były podpisywane przez K. S. (1) osobiście.

Na potrzeby realizacji tej umowy M. S. (1) wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do marca 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez K. S. (1), z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) dochód w kwocie (...) zł

W dniu 4 maja 2009 r., w siedzibie sprzedawcy sprzętu, K. S. (1) podpisał wniosko-umowę. W dniu 5 maja 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca koparko-ładowarki marki (...) o wartości 321 592 zł.

Raty były spłacane regularnie.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 1154,57 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka K. S. (1), t. XXIX, k. 5626v-5627 i t. LIV, k. 10872v-10873; dokumentacja firmowa, t. XXIX, k. 5628-5644; dokumentacja leasingowa, t. XXXIX, k. 7627-7635; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XL, k. 7802-7815; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10399)

33.  Zarzut XXXVII, firma M. T. (1)

M. T. (2) od 1999 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się instalacjami elektrycznymi. W 2009 r. chciał wziąć w leasing nową koparko-ładowarkę dla swojej firmy, w związku z czym zwrócił się do M. S. (1), którego znał od kilku lat, między innymi z tego, że był przedstawicielem firmy (...). Niezbędne do zawarcia umowy dokumenty dostarczał osobiście, w kopiach, M. S. (1). Były to m. in. zeznania podatkowe PIT za rok 2008, deklaracje podatkowe VAT oraz zestawienia przychodów, kosztów i podatków za określone miesiące. Doszło także do wizji lokalnej, którą M. S. (1) przeprowadził w firmie (...).

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1) wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do kwietnia 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez M. T. (2), z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie osiągnęła przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) zł i dochód w kwocie (...) zł.

W dniu 10 lipca 2009 r. M. T. (2) podpisał wniosko-umowę. W dniu 13 lipca 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca koparko-ładowarki marki (...) o wartości 91 749,00 zł.

Raty leasingowe były spłacane regularnie.

(...) (...) odmówiło wypłaty prowizji z tytułu podpisania tej umowy.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka M. T. (2), t. XXXII, k. 6353-6354; dokumenty firmowe, t. XXXII, k. 6255-6361; dokumentacja leasingowa, t. XXXVII, k. 7259-7274; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XXXIX, k. 7774-7779; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

34.  Zarzut XXXVIII, firma (...)

T. S. (1) prowadził od lutego 2008 r. działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się transportem krajowym i międzynarodowym. Na początku 2009 r. chciał wziąć w leasing naczepę wywrotkę i jego kuzyn C. T. polecił mu (...) (...) jako leasingodawcę. Zadzwonił zatem do firmy z pytaniem o ofertę. Skontaktował się z nim M. S. (1) i przedstawił ofertę, którą T. S. (1) zaakceptował. Właściciel firmy dostarczył maile lub w formie kopii niezbędne dokumenty (tj. m. in. rozliczenie PIT za rok 2008, oświadczenie z dnia 5 maja 2009 r. oraz dwie faktury VAT) i wpłacił czynsz inicjalny w wysokości ok. 12 000 zł. M. S. (1) wypełnił dokumentację leasingową i przedstawił ją T. S. (1) do podpisania, co ten uczynił. M. S. (1) nie prowadził w firmie wizji lokalnej.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1):

1.  przerobił zeznanie podatkowe PIT 36L za rok 2008, w którym w rubryce „Przychód” została wstawiona kwota (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu”: kwota (...) zł, oraz w rubryce „Dochód” kwota (...) zł, zaś z kopii zeznania uzyskanego z Urzędu Skarbowego w S. wynika, iż przychód firmy T. S. (1) wyniósł w roku 2008: (...) zł, koszty uzyskania przychodu stanowiły (...) zł, a strata wyniosła 83 834, 54 zł,

2.  poświadczył nieprawdę w protokole wizji lokalnej przeprowadzonej u leasingobiorcy, co do stanu majątkowego T. S. (1),

3.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu za okres od stycznia do kwietnia 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez T. S. (1), z którego wynikało, że jego firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągała przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w okresie tym 2009 roku uzyskał przychód w wysokości (...) zł i zanotowała stratę w wysokości 20 226,18 zł.

W dniu 22 maja 2009 r. T. S. (1) podpisał in blanco przedłożony mu przez M. S. (1) protokół wizji lokalnej. Następnie, bez wiedzy klienta, M. S. (1) wpisał do protokołu, że posiada on mieszkanie w bloku oraz działkę budowlaną w S., podczas gdy właścicielami mieszkania są byli jego rodzice, a działki nigdy nie posiadał.

W dniu 22 maja 2009 r., na jednej ze stacji benzynowych w A., T. S. (1) podpisał wniosko-umowę. Tego samego dnia M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca naczepy wywrotki (...) o wartości 92 110,00 zł.

Raty leasingowe są spłacane regularnie.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 298,23 zł.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka T. S. (1), t. XXXI, k. 6155v-6156, t. LV, k. 10969-10970 i t. LXXIII, k. 14564v-14565; dokumentacja firmowa, t. XXXI, k. 6157-6166; dokumentacja leasingowa, t. XXXVIII, k. 7562-7571; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XL, k. 7905-7910; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10399)

35.  Zarzut XXXIX, firma (...)

J. W. (2) od 1996 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (obecnie) (...) J. W. (2) zajmującą się wykonywaniem nawierzchni z kostki brukowej. W 2009 r. chciał zakupić koparko-ładowarkę i w firmie (...) w B. znalazł odpowiedni egzemplarz. Początkowo chciał wziąć na nią kredyt, jednak ostatecznie zdecydował się na leasing. Przedstawiciel firmy J. G. skontaktował go z M. S. (1) i polecił jego firmę jako leasingodawcę. Po raz pierwsze obaj panowie spotkali się na jednej z budów prowadzonych przez firmę (...). M. S. (1) przedstawił ofertę leasingową (...) (...) i wskazał, jakie dokumenty będą konieczne do zawarcia umowy. J. W. (2) dostarczył dokumenty rejestrowe swojej firmy oraz rozliczenie PIT 36L za rok 2008, informację o wysokości dochodu za rok 2008 oraz 3 faktury VAT wystawione przez (...). M. S. (1) wypełniał dokumenty leasingowe, a J. W. (2) się z nimi zapoznawał i je podpisywał. Nigdy nie została przeprowadzona wizja lokalna w firmie (...).

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1) wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do kwietnia 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. W. (2), z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie czasu osiągnęła przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) zł oraz stratę w kwocie 109 646,10 zł.

W dniu 25 maja 2009 r. J. W. (2) podpisał wniosko-umowę. Tego samego dnia M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca koparko-ładowarki marki (...) o wartości 277 841,58 zł.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) kwotę 883,63 zł tytułem prowizji za zawarcie tej umowy.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka J. W. (2), t. XXIX, k. 5677-5672, t. XXIX, k. 5674-5680; dokumentacja leasingowa, t. XXXVIII, k. 7572-7583; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLII, k. 8203-8212; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

36.  Zarzut XL, firma A. K. (2)

A. K. (3) prowadził działalność gospodarczą – Firmę (...) od 2001 r. zajmującą się transportem. W 2009 roku poszukiwał pojazdu do przewozu mleka, w związku z czym znajomy polecił mu firmę (...) jako leasingodawcę.

Pod koniec maja A. K. (3) skontaktował się z M. S. (1), który z ramienia (...) pomagał mu w zawarciu umowy. W czasie spotkań dostarczył mu dokumenty firmy, tj. wpis do ewidencji działalności gospodarczej, REGON, NIP, rozliczenie PIT36 za rok 2008 i dwie faktury VAT. Przed zawarciem umowy wpłacił kwotę 50 000 zł na konto (...) (...) tytułem czynszu inicjalnego. W firmie nie była prowadzona wizja lokalna, jej protokół został podpisany in blanco przez A. K. (3) i wypełniony następnie bez wiedzy klienta, przez M. S. (1). Przed podpisaniem umowy M. S. (1) wypełnił dokumenty leasingowe, a potem dał je A. K. (3), który zapoznał się z nimi i następnie podpisał. Niżej opisane oświadczenie A. K. (3) podpisał in blanco.

Na potrzeby realizacji tej umowy M. S. (1) własnoręcznie wypełnił oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do kwietnia 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez A. K. (3), z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie czasu osiągnęła przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) zł, a strata wyniosła 24 831,38 zł.

W dniu 25 maja 2009 r., w jednej z restauracji w P. A. K. (3) podpisał wniosko-umowę. Tego samego dnia M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym została umowa leasingu nr (...) dotycząca samochodu ciężarowego cysterny do przewozu mleka marki (...) o wartości 469 700,00 zł.

Raty leasingu były regularnie spłacane przez A. K. (3).

(...) (...) odmówiło wypłaty prowizji z tytułu podpisania tej umowy.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka A. K. (3), t. XXIX, k. 5617v-5618, t. LIV, k. 10794v-10795 i t. LXXIII, k. 14498-14498v; dokumentacja leasingowa, t. XXIX, k. 5619-5624; dokumentacja leasingowa, t. XXXVII, k. 7992-7301; dokumentacja z Urzędu Skarbowego, t. XL, k. 7965-7971; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół wizji lokalnej w kopercie, t. LII, k. 10399)

37.  Zarzut XLI i XLII, firma (...)

M. K. (2) od 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się działalnością budowlaną. W związku z wygranym przetargiem, w 2009 r. postanowiła wziąć w leasing dwie koparki, których odpowiednie egzemplarze znalazła w firmie (...) . Jej przedstawiciel J. G. polecił jej (...) (...) jako leasingodawcę, na co M. K. (2) przystała. Skontaktował ja również z M. S. (1). Ten w prowadzonych telefonicznie rozmowach przedstawił warunki leasingu i poinformował, jakie dokumenty firmy są niezbędne dla jego uzyskania.

Następnie doszło do przekazania dokumentów rejestrowych i finansowych firmy (...), który na ich podstawie wypełnił niezbędną dokumentację (np. wniosek leasingowy) i przedstawił ją M. K. (2) do podpisu, co ta uczyniła. Przekazane zostały dokumenty w postaci m. in. rozliczenia PIT za rok 2008 oraz 3 faktur VAT wystawionych przez (...).

Na potrzeby niżej wymienionych umów leasingu M. S. (1):

1.  własnoręcznie podrobił dokument w postaci protokołu zdawczo-odbiorczego koparko-ładowarki marki (...), na którym nakreślił podpis M. K. (2),

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do marca 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez M. K. (2), z którego wynikało, że jej firma we wskazanym okresie czasu osiągnęła przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) zł oraz stratę w wysokości 89 995,45 zł,

3.  dołączył do wniosku dokument w postaci protokołu zdawczo-odbiorczego koparko-ładowarki marki (...), na którym nieustalona osoba nakreśliła podpis M. K. (2),

4.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do marca 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez M. K. (2), z którego wynikało, że firma (...) we wskazanym okresie czasu osiągnęła przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) zł, a dochód wyniósł (...) zł,

W dniu 4 maja 2009 r. M. K. (2) podpisała wniosko-umowę dotyczącą koparko-ładowarki marki (...). W dniu 5 maja 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu o numerze (...) dotycząca koparko-ładowarki marki (...) o wartości 325 740,00 zł.

(...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tej umowy kwotę 770,30 zł.

W dniu 3 czerwca 2009 r. M. K. (2) podpisała wniokoumowę koparko-ładowarki marki (...). W dniu 4 czerwca 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu o numerze (...) dotycząca koparko-ładowarki marki (...) o wartości 321 983,00 zł.

(...) (...) odmówiło wypłaty prowizji tytułem zawarcia tej umowy.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadek M. K. (2), t. XXIX, k. 5712-5713 i t. LVII, k. 11236; dokumentacja firmowa t. XXIX, k. 5714-5721; dokumentacja leasingowa, t. XXXVII, k. 7302-7311; dokumentacja leasingowa, t. XXXIX, k. 7617-7626; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLI, k. 8182-8196; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440; protokół zdawczo-odbiorczy, t. LV, k. 10995-10996; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. LIX, k. 11777-11799 i t. LX, k. 11800-11842)

38.  Zarzut XLIII, firma PPHU (...)

J. C. (2) od 1998 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą PPHU (...) zajmującą się handlem i usługami. W połowie roku 2009 postanowił wziąć w leasing ciągnik siodłowy marki (...). Znalazł taki pojazd w firmie (...). Jej właściciel A. F. polecił mu wzięcie leasingu w firmie (...). Następnie doszło do telefonicznego kontaktu ze strony M. S. (1), który dostarczył ofertę leasingową swojej firmy. J. C. (2) uznał ofertę za atrakcyjną i zdecydował się wziąć leasing w (...) (...). Następnie dostarczył do oddziału (...) (...) M. S. (1) kserokopie dokumentów swojej firmy, tj. zaświadczenie o wpisie do ewidencji gospodarczej, numerze REGON, NIP oraz dokumenty finansowe firmy w postaci zeznania PIT za rok 2008 i miesięcznego zestawienia przychodów i dochodów osiągniętych przez firmę, a także trzy faktury sprzedażowe wystawione przez firmę.

Na potrzeby realizacji tej umowy M. S. (1):

1.  przerobił zeznanie podatkowe PIT 36L za rok 2008, w którym w rubryce „Przychód” została wstawiona kwota (...) zł, „Koszty uzyskania przychodu”: kwota (...) zł, oraz w rubryce „Dochód” kwota (...) zł, zaś z kopii zeznania uzyskanego z II Urzędu Skarbowego w S. wynika, iż przychód firmy J. C. (1) wyniósł w roku 2008: (...) zł, koszty uzyskania przychodu stanowiły (...) zł, a strata wyniosła 100 241,53 zł,

2.  wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu za okres od stycznia do kwietnia 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez J. C. (2), z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie czasu osiągnęła przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten w okresie tym 2009 roku uzyskał przychód w wysokości (...) zł i zanotował stratę w wysokości 120 097,71 zł;

W dniu 4 czerwca 2009 r. J. C. (2) podpisał wniosko-umowę. W dniu 8 czerwca 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca ciągnika siodłowego marki (...) o wartości 212 280 zł.

Raty były spłacane przez J. C. (2) regularnie.

(...) (...) nie wypłaciło prowizji tytułem zawarcia tej umowy.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka J. C. (2), t. XXIX, k. 5646-5647; dokumentacja leasingowa, t. XXIX, k. 5649-5652; dokumentacja leasingowa, t. XXXVII, k. 7323-7331; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLII, k. 8213-8219; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

39.  Zarzut XLV, firma A. C.

A. C. od ok. 1996 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmujące się robotami ziemnymi. W połowie 2009 r. poszukiwał równiarki, a taką posiadał W. L. (2), z którym umówił się co do ceny sprzętu. Jako, że nie posiadał w tamtym czasie dostatecznej ilości gotówki, postanowił wziąć równiarkę w leasing i wybrał do tego celu firmę (...). M. S. (1) przyjeżdżał do siedziby firmy A. C., gdzie kserował jej dokumentację konieczną do zawarcia umowy leasingu (m. in. rozliczenie PIT i informacja o wysokości dochodu za rok 2008, dwie faktury VAT). M. S. (1) wypełniał dokumenty leasingowe, a A. C. je podpisywał.

Na potrzeby zawarcia tej umowy M. S. (1) wypełnił własnoręcznie oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w okresie od stycznia do maja 2009 roku, podpisane wcześniej in blanco przez A. C., z którego wynikało, że jego firma we wskazanym okresie czasu osiągnęła przychód netto w wysokości (...) zł i dochód brutto w wysokości (...) zł, podczas gdy w rzeczywistości podmiot ten osiągnął przychód w kwocie (...) zł, i zanotował stratę w kwocie 44 624,06 zł.

W dniu 29 czerwca 2009 r. A. C. podpisał wniosko-umowę. W dniu 30 czerwca 2009 r. M. S. (1) przedłożył dokument do podpisu uprawnionym do podjęcia decyzji w imieniu (...) (...) R. R. (1) i D. K. (2), którzy złożyli swoje podpisy i tym samym zawarta została umowa leasingu nr (...) dotycząca równiarki marki (...) o wartości 366 000,00 zł.

(...) (...) nie wypłaciło prowizji tytułem zawarcia tej umowy.

(oświadczenie o dochodach, t. LVI, k. 11199; zeznania świadka A. C., t. XXXII, k. 6224-6225; dokumentacja firmowa, t. XXXII, k. 6226-6230; dokumentacja leasingowa, t. XXXVII, k. 7282-7291; dokumentacja od Urzędu Skarbowego, t. XLII, k. 8220-8225; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

M. S. (1) w postępowaniu przygotowawczym początkowo nie przyznał się do zarzutów związanych z wyłudzaniem prowizji za leasingi oraz fałszowaniem dokumentów i zadeklarował złożenie wyjaśnień w późniejszym terminie (t. XLVIII, k. 9600-9601). Podczas kolejnego przesłuchania (t. LII, k. 10377-10381) powiedział, że zawsze wpisywał tam dane podane przez klientów lub księgowych. Wyraził zdziwienie faktem, że jego klienci podpisywali oświadczenia in blanco. Powiedział, że nie dostosowywał dokumentacji tych firm w taki sposób, by przyznanie im leasingu było bardziej prawdopodobne. Nie ustosunkował się do faktu zabezpieczenia dokumentów gotowych do przerobienia. Nie przyznał się do zarzutów przygotowania do podrabiania dokumentów. Zaprzeczył, jakoby podpisywał się za Z. W. (1), M. P. (1) i A. Z., zakwestionował opinię z zakresu badań pisma ręcznego w tym zakresie. W toku postępowania sądowego nie złożył wyjaśnień, a te z postępowania przygotowawczego sąd uznał za ujawnione bez odczytywania.

Sąd zważył, co następuje.

Wyjaśnienia M. S. (1) co do przestępstw polegających na wyłudzaniu prowizji sąd uznał za całkowicie niewiarygodne. Twierdzenia, że wpisywał zawsze dane podawane przez klientów stoją w sprzeczności z zeznaniami właścicieli firm, z których niemal wszyscy twierdzili, że oświadczenia o dochodach podpisywali in blanco i pozostawiali do wypełnienia M. S. (1). Także proste porównanie tych dokumentów z zeznaniami podatkowymi pokazuje, że dane w oświadczeniach były wymyślane na bieżąco przez oskarżonego, po to, aby sytuacja finansowa leasingobiorców prezentowała się korzystniej i możliwe było uzyskanie przez nich leasingu. Nie podał oskarżony żadnych racjonalnych powodów, dla których można by zakwestionować opinię biegłego z zakresu badań pisma ręcznego, a samo twierdzenie, że nie zgadza się z jej treścią, nie było w stanie tej opinii podważyć. Z tych względów sąd nie dał oskarżonemu wiary w tym zakresie.

Czyniąc ustalenia faktyczne, sąd opierał się na dowodach wskazanych szczegółowo powyżej. Pierwszą grupę świadków stanowili pracownicy firmy (...): R. R. (1), D. K. (2), A. Ś., A. K. (6) i J. J. (3). W swoich zeznaniach zrelacjonowali, w jaki sposób wykryli proceder M. S. (1), opisali ogólne mechanizmy pozyskiwania klientów i podpisywania umów leasingowych w (...) (...). Zeznania tych świadków były dla sądu wiarygodne w całości. Były to relacje spójne i logiczne, które znajdywały potwierdzenie w materiale dowodowym w postaci dokumentów. Sąd nie dopatrzył się podstaw, by twierdzić, że świadkowie manipulowali faktami lub próbowali ukazać rolę M. S. (1) w sposób inny niż rzeczywisty.

Drugą grupę świadków stanowili właściciele firm, którzy za pośrednictwem M. S. (1) podpisali umowy leasingu. Byli to: A. P., E. S., J. K. (1), J. S. (1), K. O. (1), A. K. (3), K. S. (1), J. C. (2), T. O., J. W. (2), W. L. (1), M. K. (2), D. H., M. T. (1), A. D. (2), T. S. (1), J. B. (1), J. C. (1), J. T., A. C., A. G. (1), J. K. (2), M. W. (1), A. K. (8), M. T. (2), A. K. (2), A. M., N. S., M. C., A. O. (1), A. S. (1), S. D., J. Ł. (1), J. D., W. P., J. P.. Wszyscy oni złożyli podobnej treści zeznania, w których opisali, w jaki sposób doszło do zawarcia przez nich umów leasingu. Wszyscy przyznali również (niektórzy dopiero dopytywani na tę okoliczność), że podpisywali in blanco dokumenty, a następnie oddawali je M. S. (1) do wypełnienia. Zeznania te sąd uznał zatem za wiarygodne i miarodajne w kontekście możliwości ustalenia stanu faktycznego. Ich treść jest zgodna wzajemnie w zakresie opisu mechanizmu działania M. S. (1). Potwierdzeniem ich jest również ujawniona w toku rozprawy obszerna dokumentacja. Podobnie potraktować należy zeznania księgowych J. S. (2) i J. C. (1), tj. E. C. i T. K. (1).

Jedynym wyjątkiem były zeznania świadka J. C. (1), który konsekwentnie, tak w postępowaniu przygotowawczym, jak i sądowym, twierdził, że własnoręcznie wypełniał oświadczenia o dochodach swojej firmy. Sąd nie dał jednak wiary świadkowi uznając, że takie słowa wynikają z pomyłki lub chęci oddalenia od siebie podejrzeń, że brał udział w przestępstwie. Przeciwne ustalenie, tj. takie, że świadek podpisał te dokumenty in blanco, a następnie wypełnił je M. S. (1), sąd poczynił na podstawie opinii biegłego z zakresu badań pisma ręcznego, który wskazał, że wyniki finansowe firmy J. C. (1) w rubryki oświadczenia także w tym przypadku wpisał M. S. (1).

Opinia biegłego z zakresu badań pisma ręcznego sporządzona została przez podmiot fachowy, zgodnie z zasadami sztuki. Zawiera opis metodologii badań oraz szczegółowe wnioski. Ustalenia opinii, jak już sąd wcześniej zaznaczał, były co prawda kwestionowane przez M. S. (1), ale w sposób niekonstruktywny, niemogący wpłynąć na ocenę sądu. Samo bowiem zaprzeczenie wnioskom opinii, bez wskazania na konkretne nieprawidłowości przy jej sporządzaniu, nie jest wystarczające.

Sąd nie nabrał również wątpliwości co do zebranej dokumentacji. Oświadczenia o dochodach poszczególnych firm niewątpliwie są dokumentami podrobionymi i zostało to potwierdzone przez biegłego. Pozostałe dokumenty dostarczyła firma (...), leasingobiorcy, czy urzędy państwowe i nie ma powodu do zakwestionowania ich rzetelności.

Cechą wspólną wszystkich czynów zarzuconych M. S. (1) w pkt I-XIX i XXI-XLVI aktu oskarżenia, za które został skazany, było zakwalifikowanie ich z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k. Niektóre z ww. czynów przybrały jedynie formę stadialną usiłowania, a niektóre wypełniały również znamiona przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów, o czym sąd wypowie się poniżej.

Przypomnieć należy, że przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k. jest przestępstwem materialnym, którego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem. Sprawca nie tylko musi chcieć uzyskać korzyść majątkową, lecz musi chcieć w tym celu użyć określonego działania lub zaniechania. Dla przyjęcia zamiaru konieczne jest ustalenie, że sprawca miał świadomość przekazywania osobie rozporządzającej mieniem nieprawdziwych informacji i działania w celu doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem dla osiągnięcia korzyści majątkowej.

Z kolei występek określony w art. 297 § 1 k.k. polega na przedłożeniu przez sprawcę działającego w celu uzyskania dla siebie lub dla kogo innego określonych w przepisie świadczeń podrobionego, przerobionego, poświadczającego nieprawdę albo nierzetelnego dokumentu, albo nierzetelnego pisemnego oświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia. Jest to przestępstwo formalne, a zatem do zrealizowania jego znamion nie jest potrzebne wystąpienie jakiegokolwiek skutku.

W orzecznictwie dominuje przekonanie, iż kumulatywny zbieg przepisów art. 286 § 1 i 297 § 1 k.k. jest możliwy (tak. m. in. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie II AKa 36/14, wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 26 stycznia 2017 r. w sprawie II AKa 155/16, czy wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2016 r. w sprawie II AKa 63/16), a dla przyjęcia takiej kwalifikacji prawnej wymagane jest ustalenie, że sprawca nie tylko wprowadził w błąd podmiot przyznający powyższą formę wsparcia finansowego, ale nadto, że działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził ów podmiot do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Sąd uznał, że w przypadku omawianego wątku właśnie taka sytuacja miała miejsce. Nie budzi żadnych wątpliwości sądu, że miało miejsce wprowadzanie firmy (...) przez M. S. (1) w błąd, przy czym różna była tego forma, ale jednakowy przedmiot. Zawsze chodziło bowiem o sytuację finansową klienta, którą oskarżony, przerabiając dokumentację, polepszał.

Silnie akcentowany przez obronę oskarżonego był za to problem niekorzystności dokonanych przez (...) (...) rozporządzeń. Obrońca podnosił zatem, że skoro w przypadku wszystkich czynów omawianych w tym wątku przedmiot leasingu trafiał do osób, które faktycznie prowadziły działalność gospodarczą i spłacały raty lub wyjątkowo nie spłacały rat z przyczyn obiektywnych (niekiedy zwracając z tego powodu przedmiot leasingu firmie (...)), to o niekorzystnym rozporządzeniu mieniem mowy być nie może. Mimo początkowego uprzedzenia o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej niektórych czynów poprzez usunięcie z niej art. 286 § 1 k.k. sąd po analizie problemu doszedł do przekonania, że uprzedzenie to nie było konieczne, a wypłata M. S. (1) prowizji była niekorzystnym rozporządzeniem mieniem w rozumieniu art. 286 § 1 k.k.

Sąd podzielił pogląd, że niekorzystnym rozporządzeniem mieniem przy zawarciu umowy kredytowej nie musi być powstanie rzeczywistej straty w sensie materialnym, lecz np. już sam fakt przyznania takiego kredytu bez odpowiedniego zabezpieczenia, z ryzykiem utraty wypłaconych środków i nieuzyskania odsetek. Niekorzystność rozporządzenia należy oceniać tylko z punktu widzenia okoliczności istniejących w czasie rozporządzania mieniem, a nie tych, które następują później.

Niezależnie od tego, że oskarżeni spłacają kredyty w znacznej części, to w czasie podejmowania kolejnych decyzji o ich przyznaniu bank dokonuje niekorzystnych dla siebie rozporządzeń. Faktycznie bowiem, udzielając kredytów, czyni to na warunkach gorszych od tych, które sam postawił kredytobiorcy ( tak. m. in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 stycznia 2006 r. w sprawie III KKK 198/05 czy wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 sierpnia 2000 r. V KKN 267/00). Nie miał sąd wątpliwości, że uwagi powyższe dotyczą nie tylko zwykłego kredytu, ale również leasingu, albowiem jest to instrument finansowy do kredytu podobny. W jego ramach bowiem podmiot finansujący zakupuje na własny rachunek przedmiot, który następnie oddaje do korzystania leasingobiorcy, w zamian za co otrzymuje wynagrodzenie. Leasingodawca podejmuje zatem ryzyko sfinansowania sprzętu i oddania go podmiotowi trzeciemu, ale tylko pod warunkiem, że podmiot ten spełnia ustalone przez leasingodawcę warunki w zakresie zdolności kredytowej (rozumianej także jako zdolność do spłacania rat leasingowych). Stawiając takie wymagania leasingodawca dba o swój zysk z płaconych przez leasingodawcę odsetek. Jeżeli leasingobiorca wymagań co do zdolności kredytowej nie spełnia, leasingodawca, nie widząc możliwości spłaty rat, nie zawiera umowy, gdyż nie ma podstaw, aby sądzić, że na niej zarobi.

Oczywistą konsekwencją powyższego jest to, że gdy leasingodawca zostanie wprowadzony w błąd co do zdolności kredytowej leasingobiorcy, decyduje się na podpisanie umowy, której, nie będąc wprowadzonym w błąd, z pewnością by nie podpisał. Z tego względu błąd co do zdolności kredytowej to błąd istotny, wręcz kluczowy. Idąc dalej, wprowadzenie leasingodawcy w błąd w tym zakresie to znaczne zwiększenie jego ryzyka poprzez zmuszenie do podpisania umowy bez właściwego zabezpieczenia jej wykonania przez stronę przeciwną. Stanowi to zarazem wprowadzenie w błąd co do możliwości wywiązania się z zobowiązań leasingowych przez leasingobiorców

M. S. (1) jako pracownik (...) (...) był osobą doskonale zorientowaną w panujących w firmie zasadach. Posiadał wiedzę o tym, jakie winny być wartości przychodów, dochodów, majątku itp. podmiotów, na rzecz których pośredniczył w zawarciu umów leasingowych. Nabył tę wiedzę pracując w (...) (...), podczas zawierania umów uczciwych. Widział bowiem, które z jego wniosków rozpatrywane są pozytywnie, a które negatywnie i jakie są tego przyczyny. Wykorzystując tę wiedzę, fałszował dokumentację w taki sposób, aby zdolność kredytowa jego klientów według tej dokumentacji była wystarczająca do zawarcia umowy. Sąd, wyrokując w sprawie, był przekonany, że oskarżony działał z pełną świadomością tych okoliczności i dlatego uznał jego winę.

W każdym z wyżej opisywanych przypadków M. S. (1) niewątpliwie samodzielnie wpisywał nieprawdziwe informacje do oświadczeń o dochodach, które jego klienci podpisywali uprzednio in blanco. Zachowania te jednak nie zostały zakwalifikowane z art. 270 § 2 k.k. polegającego na wypełnieniu opatrzonego cudzym podpisem blankietu niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo używaniu takiego dokumentu. W sprawie brak jest bowiem dostatecznych podstaw, by stwierdzić, jaka była faktycznie wola klientów M. S. (1) w momencie podpisywania in blanco oświadczeń i czy w ogóle dopuszczali oni możliwość, że przedstawiciel firmy leasingowego zdecyduje się te dokumenty wypełnić danymi nieprawdziwymi. Takie ustalenie byłoby konieczne dla przypisania oskarżonemu kwalifikacji także w związku z art. 270 § 2 k.k.

Sąd podzielił wyrażony w mowie końcowej pogląd prokuratora, że omówione wyżej czyny popełnione zostały w warunkach ciągu przestępstw, tj. w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności i zanim zapadł pierwszy wyrok co do któregokolwiek z nich. Wskazują na to daty popełnienia tychże czynów i bardzo podobne ich okoliczności. Zmiana treści art. 91 § 1 k.k. obowiązująca od dnia 1 lipca 2015 r. nie była tego rodzaju, że rodziła konieczność rozważenia zastosowania ustawy starej jako względniejszej. W obu brzmieniach przepisu działania oskarżonego stanowiły bowiem ciąg przestępstw.

W przypadku zarzutów I, II, III, IV, VIII, X, XI, XVI, XVII, XIX, XXI, XXVI, XXVIII, XXIX, XXXIV, XXXV, XXXVI, XXXVII, XXXIX, XL, XLI, XLII i XLV oskarżony S. osobiście podrabiał oświadczenia o przychodach i dochodach podpisywane uprzednio przez właścicieli firm. Wpisywane przez niego wartości nie odpowiadały rzeczywistym przychodom i dochodom uzyskiwanym przez klientów. Były zawyżane po to, aby polepszyć ich sytuację finansową w oczach osób decydujących o przyznaniu leasingu. Zachowania te nie wypełniały dyspozycji przepisów innych aniżeli art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k., a zatem stanowiły jeden ciąg przestępstw wyczerpujących znamiona opisane w tych właśnie artykułach, przy czym niektóre z nich zatrzymały się na etapie usiłowania, co nie stanowi przeszkody we włączeniu ich do ciągu.

W przypadku zarzutów V, VI, VII, XIII, XV, XVIII, XXIV, XXVII, XLIII, XLIV i XLIX oskarżony S. dodatkowo osobiście podrabiał zeznania podatkowe swoich klientów celem dołączenia ich do wniosków leasingowych, przy czym zeznania te nie były podpisywane uprzednio przez właścicieli firm, a w całości tworzone przez oskarżonego. Wpisywane przez niego wartości nie odpowiadały rzeczywistym przychodom i dochodom uzyskiwanym przez klientów, były zawyżane po to, aby polepszyć ich sytuację finansową w oczach osób decydujących o przyznaniu leasingu. Zachowania te wyczerpywały wszystkie znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 k.k., co znalazło odzwierciedlenie w kwalifikacji prawnej czynów. Sąd utworzył z tych przestępstw jeden ciąg, albowiem kwalifikowane one były z tych samych przepisów: art. 286 § 1 k.k., art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k., w formie dokonania lub usiłowania. Wątek czynu XLIX ( (...)) wymaga bardziej szczegółowego omówienia, co sąd uczyni poniżej.

W przypadku zarzutów IX, XII, XIV, XXII, XXXI, XXXII i XXXIII oskarżony S. osobiście dodatkowo poświadczał nieprawdę w protokołach z wizji lokalnych, które prowadził (lub nawet bez ich faktycznego prowadzenia) w siedzibach firm swoich klientów. Dokumenty te wypełniał nieprawdziwymi informacjami o majątku posiadanym przez firmy klientów lub liczbie zatrudnianych przez nie pracowników, po to, aby polepszyć sytuację przyszłych leasingobiorców w oczach pracowników (...) (...) decydujących o przyznaniu leasingu. Były to zatem okoliczności mające znaczenie prawne, gdyż wpływały na ocenę zdolności kredytowej i na pozytywne decyzje leasingowe. Następnie podpisywał protokoły i załączał je do wniosków leasingowych. Zachowania te wyczerpywały wszystkie znamiona przestępstwa z art. 271 § 1 k.k., co znalazło odzwierciedlenie w kwalifikacji prawnej czynów. Sąd utworzył z tych przestępstw jeden ciąg, albowiem kwalifikowane one były z tych samych przepisów: art. 286 § 1 k.k., art. 297 § 1 k.k. i art. 271 § 1 k.k., w formie dokonania lub usiłowania.

W przypadku zarzutów XXIII, XXV, XXX, XXXVIII, XLVI i XLVIII oprócz działań wypełniających znamiona przestępstw z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. dodatkowo zarówno osobiście podrabiał zeznania podatkowe swoich klientów, jak i poświadczał nieprawdę w protokołach z wizji lokalnych. Zachowania te wyczerpywały wszystkie znamiona przestępstw z art. 270 § 1 k.k. i art. 271 § 1 k.k., co znalazło odzwierciedlenie w kwalifikacji prawnej czynów. Sąd utworzył z tych przestępstw jeden ciąg, albowiem kwalifikowane one były z tych samych przepisów: art. 286 § 1 k.k., art. 297 § 1 k.k., art. 270 § 1 k.k. i art. 271 § 1 k.k., w formie dokonania lub usiłowania. Watek czynu XLVIII ((...)) wymaga bardziej szczegółowego omówienia, co sąd uczyni poniżej.

W przypadku zarzutów: VI, XXIII, XXXVII, XL, XLII, XLIII, XLIV, XLV, XLVI działania oskarżonego wypełniły jedynie znamiona usiłowania, albowiem (...) (...) po weryfikacji tych wniosków nie wypłaciło mu prowizji. Stąd też sąd zakwalifikował je w zw. z art. 13 § 1 k.k. Niezrealizowane pozostało w tych przypadkach znamię niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez spółkę (...).

Sąd dokonał także niezbędnych zmian w opisach czynów. Przede wszystkim uzupełnił opis każdego z omawianych czynów o ustalenie, ze wprowadzenie w błąd dotyczyło możliwości wywiązania się przez leasingobiorców z zobowiązań leasingowych, co wynika z omawianych już kwestii dotyczących fałszowania zdolności kredytowej klientów. Co do zarzutów XXIII i XXIV sprecyzowane zostało, w jaki sposób przebiegło fałszowanie zeznań podatkowych. W przypadku zarzutów VII, XXVII i XLIX skorygowano omyłki prokuratora o charakterze pisarskim. Co do czynu XLIX, jak wynika z załączonego do akt odpisu z KRS, datowany był on na dzień 25 marca 2008 r. (t. II, k. 363). Co do czynu XLVIII wyeliminowano z jego opisu jeden z elementów, co zostanie omówione osobno w wątku firmy (...).

Wymierzając na podstawie art. 91 § 1 kary za te cztery ciągi przestępstw, tj. kolejno: 3 lata pozbawienia wolności, 1 rok pozbawienia wolności, 1 rok pozbawienia wolności, 2 lata pozbawienia wolności, a także: 150 stawek dziennych grzywny, 100 stawek dziennych grzywny, 80 stawek dziennych grzywny i 200 stawek dziennych grzywny (każdorazowo po 50 zł) sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności wskazane w art. 53 k.k., a także wymogi art. 91 § 1 k.k. I tak kary pozbawienia wolności odzwierciedlają przede wszystkim ilość przestępstw składających się na dany ciąg, stąd kara za ciąg pierwszy, którym objęto ich 23 jest najwyższa. Ciągi drugi i trzeci dotyczą jedenastu i siedmiu przestępstw, co sprawiło, że orzeczone za nie kary są o połowę niższe. Zakwalifikowanie w nich przestępstw z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. lub 271 § 1 k.k. czyniło jednak ich ciężar gatunkowy nieco większym, stąd kara po 1 roku pozbawienia wolności była w przekonaniu sądu adekwatna. Ciąg czwarty dotyczył wprawdzie jedynie 6 przestępstw, ale za to kwalifikowanych z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k. w zb. zarówno z art. 270 § 1 k.k., jak i 271 § 1 k.k. Wymierzając karę 2 lat pozbawienia wolności, sąd miał na uwadze przede wszystkim ciężar gatunkowy przestępstw, w których to oskarżony fałszował każdorazowo co najmniej po dwa dokumenty, zwiększając tym samym swój stopień winy.

Co do wszystkich tych przestępstw stwierdzić trzeba, ze stopień winy był wysoki w związku z pełną premedytacją oskarżonego. Szkodliwość społeczna czynów nie była niska, czy wręcz znikoma, jak postulował obrońca. Miała ona co najmniej przeciętny charakter, albowiem oskarżony zajmował się oszukiwaniem pracodawcy zawodowo i z podpisywania umów opartych o nierzetelne dokumenty uczynił sobie zarobek. Obniżał tym poczucie pewności i możliwość prawidłowego skalkulowania ryzyka przez firmę (...). Godził również w dobra w postaci wiarygodności dokumentów, co nie może być bagatelizowane, jeżeli za pożądaną poczytać sytuację, w której fałszywe dokumenty w obiegu gospodarczym nie funkcjonują. Jako okoliczności łagodzące sąd uwzględnił dotychczasową niekaralność oskarżonego i to, że w większości przypadków raty leasingowe były rzetelnie spłacane i firma (...) nie doznała faktycznej szkody w mieniu, a tylko niekorzystnie nim rozporządziła w dacie podpisania umowy. Podobne względy miał sąd na uwadze, różnicując liczbę stawek dziennych za poszczególne ciągi. Wysokość stawki dziennej dostosowana została do możliwości zarobkowych oskarżonego, a także jego sytuacji majątkowej.

II.  Wątek firmy (...) (zarzut XX wobec M. S. (1), zarzut II wobec Ł. B. (1), zarzut I wobec J. W. (1), którego sprawa została wyłączona do odrębnego rozpoznania) .

J. W. (1) od około 2006 r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...) J. W. (1), która początkowo zajmowała się prowadzeniem robót budowlanych, a następnie także transportem. Firma posiadała zestaw składający się z ciągnika siodłowego i naczepy wziętych w leasing w firmie (...). Raty leasingowe za nie płacił Ł. B. (1), co było elementem porozumienia między nim a J. W. (1). Podobny układ istniał między C. W., a Ł. B. (1) i dotyczył zestawu wziętego w leasing na firmę tego pierwszego.

Jedną z firm sprzedających samochody, z którą przy zawieraniu umów leasingowych współpracował M. S. (1) była (...) należąca do B. P.. Pod koniec roku 2008 B. P. sprowadził na rzecz swojej firmy za własne pieniądze ciągnik siodłowy marki (...) i naczepę do niego. Umówił się z J. W. (1), że ten weźmie zestaw w leasing. Ł. B. (1) ustalił wtedy z J. W. (1), że weźmie ten pojazd w leasing na firmę (...), gdyż sam widniał w systemie jako klient nierzetelny, ale będzie go używał i płacił za niego raty. B. P. zaproponował, że da kontakt do przedstawiciela firmy (...), który pomoże w przeprowadzeniu procedury i skierował ich do M. S. (1).

J. W. (1) spotkał się z M. S. (1) i pokazał mu dokumentację swojej firmy, na co ten wyjaśnił mu, że udzielenie leasingu będzie w oparciu o te dokumenty możliwe. Doszło również do spotkania w jednej z restauracji (...) w B., z udziałem J. i C. W., Ł. B. (1) i M. S. (1), podczas którego J. W. (1) podpisał wniosko-umowy, a dokumenty swojej firmy zostawił do dyspozycji M. S. (1). Na tym samym spotkaniu wszyscy umówili się, że z pojazdu faktycznie korzystał będzie Ł. B. (1), na co M. S. (1) powiedział, że jemu to nie przeszkadza.

W dniu 15 grudnia 2008 r. (...) (...) nabył od (...) naczepę marki (...) o numerze (...) (...) za kwotę 81 130 zł oraz ciągnik siodłowy marki (...) o numerze (...) (...) za kwotę 220 332 zł celem wyleasingowania ich firmie J. W. (1).

Po kilku dniach od tego spotkania M. S. (1) przedłożył do akceptacji R. R. (1) i D. K. (2) datowane na 16 grudnia 2008 r. wniosko-umowę o nr (...) dotyczącą naczepy marki (...) o numerze (...) (...) oraz wniosko-umowę leasingową o nr (...) dotyczącą ciągnika siodłowego marki (...) o numerze (...) (...).

Wraz z wniosko-umowami przedłożył dokumenty firmy (...) w postaci:

1.  ekspertyzy (...) o numerach (...)- (...) i (...)- (...), w których zmienił datę oględzin obu pojazdów z 04.10.2008 roku na 04.12.2008 roku,

2.  oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu za miesiące od stycznia do października 2008 r., na których zapisał ręcznie okres, którego oświadczenie dotyczyło, a nieustalona osoba nakreśliła nieprawdziwe informacje o przychodach i dochodach firmy,

3.  zeznanie podatkowe J. W. (1) za rok 2007 r., w którym wpisał w rubryce przychód kwotę (...) zł, a w rubryce dochód kwotę (...) zł, podczas gdy faktycznie (...) złożyła do Urzędu Skarbowego w L. zeznanie, z którego wynikało, że uzyskała przychód w kwocie (...) zł i dochód w kwocie (...) zł,

4.  protokół wizji lokalnej z dnia 16 grudnia 2008 r., w którym wpisał, że firma J. W. (1) posiada 4 ciągniki siodłowe marki (...), 3 ciągniki siodłowe marki (...), 4 naczepy marki (...) i 3 naczepy marki (...), podczas gdy faktycznie firma tylu pojazdów wówczas nie posiadała.

R. R. (1) i D. K. (2) zaakceptowali wniosek i w dniu 18 grudnia 2008 r. podpisali wniosko-umowy. Tym samym zawarte zostały między (...) (...) a J. W. (1) umowy leasingu nr (...). (...) (...) wypłaciło M. S. (1) tytułem prowizji za zawarcie tych umów kwotę 3706,50 zł.

Po zakończeniu procedury ciągnik i przyczepę odebrał z siedziby firmy (...) i zaczął go użytkować. Poza uiszczeniem czynszu inicjalnego w wysokości 5% wartości ofertowej plus VAT raty leasingów nie były w ogóle spłacane. Firma (...) kierowała do J. W. (1) monity informujące o zaległościach w spłatach. Ten jeździł z synem do Ł. B. (1) i pokazywał mu te pisma, na co Ł. B. (1) zapewniał, że opłaci wszystkie raty.

W marcu 2009 r., na zlecenie Ł. B. (1), opisywanym zestawem W. T. udał się do B. na Białorusi. Na stacji benzynowej w Ł. Ł. B. (1) dał kierowcy dokumenty ciągnika oraz naczepy. W. T. udał się następnie zestawem w kierunku Białorusi. Po przekroczeniu granicy zatrzymał się na jednym z parkingów w B. i czekał na zgłoszenie się osób mających przejąć pojazd. Dwaj nieustaleni mężczyźni, jeden polsko i jeden rosyjskojęzyczny, zgłosili się do niego po kilku godzinach. Kierowca przekazał im pojazd wraz z dokumentami, nie otrzymując w zamian żadnego pokwitowania, czy innego dokumentu. Następnie wrócił do Polski. Otrzymał od Ł. B. (1) kwotę 800 lub 1000 zł za ten przejazd.

Dnia 11 maja 2009 r., pismem adresowanym do (...) J. W. (1), (...) (...) rozwiązało umowy leasingu o nr (...) z uwagi na naruszenie przez leasingobiorcę jej warunków i wezwało do zwrotu przedmiotu leasingu. W dniu 10 sierpnia 2009 r. firma (...) sp. z o.o. prowadząca w imieniu (...) (...) czynności zmierzające do odzyskania należności lub mienia zawiadomiła Prokuraturę Rejonową w B. o możliwości popełnienia przez J. W. (1) przestępstwa z art. 284 § 2 k.p.k. Wcześniej bowiem starała się wielokrotnie skontaktować z J. W. (1) w związku z tym, że zaprzestał płacenia rat i umowa została rozwiązana, jednak próby te okazały się bezskuteczne. Nie ustalono również, gdzie znajdują się przedmioty leasingu.

(zeznania świadka R. R. (2), t. I, k. 93-100; umowy leasingowe, t. I, k. 179-184 i 202-207; ekspertyzy techniczne, t. I, k. 192-201 i 211-228; oświadczenie o wysokości przychodu, t. I, k. 235; zeznanie podatkowe, t. I, k. 236-238; protokół wizji lokalnej, t. I, k. 239-240; zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa, t. V, k. 964-966; pełnomocnictwo, t. V, k. 967; rozwiązanie umowy, t. V, k. 969; faktury VAT, t. V, k. 971 i 975; protokoły zdawczo-odbiorcze, t. V, k. 972 i 976; zeznania świadek M. K. (3), t. V, k. 992-993; zeznania świadka A. F., t. VI, k. 1047 i t. LXXIII, k. 14498v-14499 ; dokumentacja działalności gospodarczej, t. VII, k. 1200-1223; pismo z US, t. X, k. 1911; zeznania świadka B. P., t. X, k. 1992-1994 i 1995v i t. LXXII, k. 14384; częściowo wyjaśnienia M. S. (1), t. VII, k. 1256 i t. XIII, k. 2580; faktury VAT wraz z załącznikami, t. XV, k. 2813-2814v i 2825-2827; wyjaśnienia C. W., t. X, k. 1951-1953 t. XI, k. 2080; zeznania świadka W. T., t. XV, k. 2893-2894 i 2945v-2946v.; częściowo wyjaśnienia Ł. B. (1), t. XV, k. 2949v-2950 i t. LXXI, k. 14108v-14110 ; oryginały ekspertyz (...), t. XXXI, k. 6001-6010 i 6011-6027; dokumentacja leasingowa, t. XXXVIII, k. 7436-7442; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9197-9298; zestawienie prowizji wypłaconych M. S. (1), t. XLVIII, k. 9429-9440)

M. S. (1) nie przyznawał się do tego czynu. W czasie przesłuchań dotyczących tego wątku (t. VII, k. 1256 i t. XIII, k. 2580) opisał okoliczności, w jakich doszło do kontaktu miedzy nim, a J. W. (1) i w konsekwencji do podpisania umowy leasingu. Opisał, jak przebiegało gromadzenie dokumentacji twierdząc, że dostarczył mu ją w całości klient, jednakże nie odniósł się do kwestii przerobienia ekspertyzy, podrobienia oświadczenia o dochodach, zeznania podatkowego i sporządzenia protokołu oględzin w firmie. W swoich wyjaśnieniach nie mówił również nic o roli Ł. B. (1).

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne, ale tylko w tym zakresie, że J. W. (1) dostarczył mu na początku autentyczną dokumentację firmy (...). Oskarżony nie przyznał, że fałszował dokumentację leasingobiorcy również w tym przypadku, ale wynika to z innych dowodów zgromadzonych w sprawie, tj. ekspertyzy z zakresu badań pisma ręcznego oraz oryginałów zeznań podatkowych i ekspertyz technicznych pozyskanych do sprawy.

Biegły z zakresu pisma ręcznego wskazał, że oskarżony wypełnił osobiście część oświadczenia podpisanego przez J. W. (1) (okres, jakiego ono dotyczyło), zaś co do wpisania do niego kwot przychodów i dochodów stwierdził, że zapisy te nie spełniają wymogów analizy identyfikacyjnej, gdyż brak było w dostarczonym materiale porównawczym próbek pisma technicznego M. S. (1). Całokształt okoliczności sprawy daje jednak podstawy, by przyjąć, że także w tym zakresie oskarżony był autorem zapisów, tyle że wystylizował je na pismo techniczne, czym chciał utrudnić ew. wykrycie.

Oskarżony powiedział w swoich wyjaśnieniach, że otrzymał od J. W. (1) dokumenty i przedłożył je do (...) (...). Skoro tak, to nie istniała możliwość, aby ktoś inny dokonał tego fałszywego zapisu. Gdyby było inaczej, oskarżony ujawniłby, że dokumenty dał po drodze jeszcze komuś. Jak wynika z ustaleń poczynionych do zarzutów wyżej, oskarżony samodzielnie zajmował się wnioskami o leasing dotyczącymi samochodów ciężarowych i działał w ten sposób, że przyjmował dokumentację od przedsiębiorcy, przerabiał ją i przedkładał do (...) (...). Tak też było w tym przypadku. Co za tym idzie, nie ma w przekonaniu sądu innej możliwości aniżeli taka, że oskarżony sfałszował również ekspertyzy techniczne poprzez wpisanie w nich późniejszych dat oględzin (aby wycena pojazdów była bardziej aktualna) oraz zeznanie podatkowe, aby zdolność kredytowa leasingobiorcy była lepsza. Dlatego sąd przypisał oskarżonemu także te fałszerstwa. Oskarżony nie poruszył w swoich wyjaśnieniach wątku dalszych losów pojazdów, co nie było w ocenie sądu umyślnym przemilczeniem. Brak jest dowodów, by M. S. (1) posiadał wiedzę na temat losów zestawu, w szczególności, że Ł. B. (1) sprzedał go na Białorusi.

Ł. B. (1) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił co do tego wątku, że C. W. nie miał pomysłu na wykorzystanie ciągnika siodłowego oraz przyczepę i chciał je sprzedać zagranicę. W związku z tym oskarżony znalazł kierowcę (W. T.), który przetransportował go na Białoruś. W. miał napisać mu kartkę, dokąd przetransportować zestaw, a potem otrzymać za to pieniądze i podzielić się nimi z oskarżonym (t. XV, k. 2947-2950; t. LXXI, k. 14108v-14110). Wyjaśnieniom tym sąd nie dał wiary, albowiem były sprzeczne z tym, co o sprawie powiedział C. W..

Sąd dał bowiem wiarę w całości C. W., który w swoich wyjaśnieniach opisywał relacje między swoim ojcem a Ł. B. (1). Wskazywał on szczegółowo, jakie relacje łączyły jego i ojca z Ł. B. (1). Podkreślał, że to Ł. B. (1) był osobą faktycznie dysponującą pojazdami. Wyjaśnienia na ten temat złożył krótko po zatrzymaniu, a nadto w sposób przekonujący i logiczny. Sprawiło to, że sąd uznał je za spontaniczne, pozbawione kalkulacji i przez to prawdziwe. Później oskarżony mówił jeszcze, że Ł. B. (1) wprost przyznawał się, że nie boi się wyłudzać pojazdów na cudze firmy właśnie z tego powodu, że nie zostały one wzięte na jego firmę (i jego nazwisko nie widniało w dokumentach). Podobną postawę reprezentował A. O. (2), którego jednak zarzut ten nie dotyczy (t. X, k. 1951-1953 i t. XI, k. 2080).

Analizując postawę Ł. B. (1) i C. W. sąd stwierdził, że to drugi z nich był osobą rzetelną. C. W. w tym postępowaniu nie kłamał. Było co prawda tak, że przemilczał fakty (jak dotyczące A. O. (5), co sam w końcu przyznał), ale samą treścią wyjaśnień nie manipulował. Inaczej zachowywał się Ł. B. (1), który przyznawał się tylko wtedy, gdy nie było możliwości zrzucenia winy na inne osoby, wyjaśniał w sposób wybiórczy. Nie jest logiczna jego wersja wydarzeń, że to C. W. nie miał pomysłu na wykorzystywanie zestawu i poprosił o sprzedanie go na Białoruś. C. W. nie było osobą na tyle wyrachowaną, by wymyślić akurat sprzedaż na Białoruś w sytuacji, gdy - aby pozostać wolnym od zarzutów - wystarczyło zwrócić przedmiot leasingu. Jak sam oskarżony W. wyjaśnił, proponował on S. i B. taką możliwość, ale ci odwiedli go od tego zamiaru, na co ten przystał, będąc nieobeznanym jeszcze w podobnych sprawach i dając się zmanipulować. Jednakże 5 miesięcy później, po wzięciu pojazdów na firmę swojej dziewczyny ((...)), zdecydował się wraz z nią na zwrot pojazdów firmie (...), gdy przestały one na siebie zarabiać. Świadczy to o tym, że C. W. generalnie nie był sam z siebie skłonny do pozbywania się przedmiotów leasingu w sposób nielegalny. Nawet jeśli uczestniczył w przestępstwach, które się tak zakończyły (wątek (...) i (...)), to nie on był dysponentem pojazdów w chwili ich utraty, jego rola w tych zdarzeniach nie była inicjatorska, a on sam nie był decyzyjny.

Wiarygodni byli świadkowie F., P., T. i S.-K., którzy w tym przypadku byli osobami trzecimi lub, jak w przypadku W. T., wykorzystanymi do popełnienia przestępstwa, ale bez świadomości, że wykonywane przez nich czynności są elementem planu oskarżonych. Nie dostrzega sąd interesu, dla którego mogliby oni próbować niezgodnie z prawdą obciążyć lub wybielić któregoś z oskarżonych, dlatego też możliwe było czynienie na podstawie ich twierdzeń ustaleń faktycznych w sprawie.

Nie wzbudziły zastrzeżeń sądu zebrane przez prokuratora dokumenty i opinie biegłych (poza tymi, co do których stwierdzono ich podrobienie). Był to wiarygodny, pozwalający czynić na jego podstawie ustalenia faktyczne materiał dowodowy, który pozostał także niekwestionowany przez strony. Drugorzędne znaczenie miała opinia biegłego z zakresu badań pisma ręcznego, albowiem nie ustalił on, kto wpisał do oświadczenia nieprawdziwe kwoty przychodu i dochodu, a tylko te zapisy miały znaczenie dla przyznania leasingu. Sąd, jak już wyżej wskazał, ustalił autora zapisów przy wykorzystaniu innych dowodów.

M. S. (1) wypełnił swoim zachowaniem znamiona oszustwa oraz poświadczenia nieprawdy w dokumentach. Przywołać w tym miejscu trzeba uwagi poczynione co do zarzutów opisanych wyżej, gdyż schemat działania był dokładnie taki sam, tj. otrzymanie od klienta dokumentów, odpowiednie spreparowanie ich i przedłożenie wniosku R. R. (1) i D. K. (2) celem uzyskania od (...) (...) prowizji. Znamię wprowadzenia w błąd zrealizowane zostało poprzez przedłożenie zawierającego fałszywe informacje protokołu oględzin. Analiza zgromadzonego w sprawie materiału doprowadziła sąd do przekonania, że brak jest dostatecznych dowodów na potwierdzenie tezy, że M. S. (1) wprowadził weryfikujących wnioski pracowników (...) (...) w błąd także co do możliwości wywiązania się przez firmę (...) z zaciągniętego zobowiązania i tym samym obejmował świadomością także niekorzystne rozporządzenie mieniem w kwocie 301 462 zł. Osobowe źródła dowodowego nie dostarczyły informacji o tym, że schemat działania M. S. (1) był w przypadku J. W. (1) inny niż w sprawach opisanych wyżej, tj. chodziło mu o coś więcej niż wypłatę prowizji dla siebie. Nie padło stwierdzenie dające podstawy, by sądzić, że M. S. (1) znał zamiary J. W. (1) co do niespłacania rat leasingowych, a tylko takie ustalenie pozwoliłoby uznać, że działał z zamiarem oszustwa także co do kwoty 301 462 zł, czyli wartości pojazdów, jakie wziął w leasing J. W. (1). Z tych wszystkich względów należało dokonać korekty w opisie czynu i zmiany jego kwalifikacji prawnej poprzez wyeliminowanie z niej art. 294 § 1 k.k.

Ł. B. (1) wypełnił z kolei swoim zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. Stypizowano w tym przepisie pomoc w zbyciu rzeczy o znacznej wartości, przy czym dla odpowiedzialności karnej oskarżonego istotna jest jego wiedza o tym, że rzecz uzyskana została za pomocą czynu zabronionego. Oskarżony B. wiedzę taką miał. Jeszcze raz przywołać trzeba wyjaśnienia C. W., które wskazują, że z rozmysłem brał on udział w wyłudzeniach pojazdów na cudze firmy, o których wiedział, że nie posiadają zdolności kredytowej (rozumianej też jako zdolność do spłaty rat leasingowych). Tak było również w przypadku firmy (...). Ł. B. (1), biorąc na siebie obowiązek spłacania rat leasingowych, dał do zrozumienia, że ma wiedzę, że J. W. (1) nie jest w stanie ich samodzielnie regulować. Co za tym idzie, wiedział, że jeżeli J. W. (1) uda się zawrzeć umowę, to będzie ona opierała się na nieprawidłowo ustalonej zdolności kredytowej firmy (...). Tym samym, co według słów C. W. sam przyznawał, wiedział, że pojazdy brane na inne firmy są wyłudzane.

Kolejną czynnością składającą się na przestępstwo z art. 291 § 1 k.k. było polecenie W. T. wywiezienia pojazdu zagranicę i przekazania go nieustalonym osobom, za co zapłacił kierowcy 800 lub 1000 zł. Jak już sąd wyżej ustalił, oskarżony dysponował od grudnia 2008 r. pojazdem w sposób wyłączny i 10 marca 2009 r. podjął decyzję o przetransportowaniu pojazdu na Białoruś, co sprawiło, że stał się on niemożliwy do odszukania. Pozbył się tym samym przedmiotu, za który nie regulował rat leasingowych, mimo że zobowiązał się do tego wobec J. W. (1). Zachowanie to nie miało żądnych racjonalnych przyczyn poza chęcią ukrycia pozbycia się pojazdu, którego odnalezienie w Polsce mogłoby być dla niego kłopotliwe np. z uwagi na możliwość przypisania przestępstwa z art. 284 § 1 k.k.

Kara wymierzona M. S. (1) oparta jest na takich samych przesłankach jak kary wymierzone w wątku opisywanym wyżej. Jako, że sąd odstąpił od kwalifikowania czynu oskarżonego w zw. z art. 294 § 1 k.k., adekwatna jest kara 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz kara grzywny w wymiarze 10 stawek dziennych po 50 zł każda, skoro oskarżony nie miał żadnego wpływu na utratę pojazdu.

Kara wymierzona Ł. B. (1), 1 roku pozbawienia wolności oraz 120 stawek dziennych grzywny po 50 zł każda uwarunkowana jest przede wszystkim znaczną szkodliwością społeczną czynu. Trzeba dostrzec, że wskutek jego działań zagranicę trafił i w ten sposób bezpowrotnie utracony został przedmiot wart około 300 000 zł. Oskarżony miał świadomość i działał dokładnie w tym celu, aby przedmiot ten trafił w miejsce, skąd odzyskanie go będzie praktycznie niemożliwe. Wyrządził tym samym znaczną szkodę majątkową w mieniu (...) (...). Stopień winy i szkodliwości społecznej czynu są zatem wysokie. Na niekorzyść też przemawia wcześniejsza karalność oskarżonego za przestępstwo oszustwa. Liczba stawek dziennych grzywny uwarunkowana jest tymi samymi okolicznościami, zaś wysokość stawki dziennej możliwościami zarobkowymi i sytuacją majątkową Ł. B. (1).

III.  Wątek firmy (...) (zarzut XLVII wobec M. S. (1), zarzut III wobec Ł. B. (1), zarzut II wobec A. O. (5) i zarzut I wobec C. W.)

Spółka z o.o. (...) w 2009 r. prowadziła działalność gospodarczą w obszarze sprzedaży hurtowej paliw stałych, ciekłych, gazowych i produktów pochodnych. Jedynym wspólnikiem spółki i osobą uprawnioną do jej reprezentowania był według informacji zawartej w KRS Z. W. (1). Spółkę nabył on wiosną 2008 r., przy czym pełnił w tej transakcji rolę tzw. (...), gdyż faktycznie nigdy nie zajmował się jej sprawami i nie prowadził w jej ramach działalności. Zgłosił się jedynie w kwietniu 2009 r. do (...) sp. z o.o. celem wynajęcia skrzynki pocztowej, w związku z czym firma (...) otrzymała adres korespondencyjny, ul. (...) w W.. Wszystko to Z. W. (1) wykonał na polecenie Ł. B. (1).

W imieniu tej spółki (...), skontaktował się za pośrednictwem B. P. z M. S. (1) w sprawie umowy leasingu. Wcześniej A. O. (2) i Ł. B. (1) polecili C. W. dostarczyć przedstawicielowi (...) (...) dokumenty firmy (...). A. O. (2) zapłacił mu za to 200 zł. Początkowo C. W. jedynie dowiadywał się o warunki leasingu. Chodziło o naczepę chłodnię marki (...) sprowadzoną z zagranicy przez A. O. (5) i zarejestrowaną na firmę (...). W końcu zdecydował się na zawarcie umowy i przyjechał w tym celu do siedziby (...) (...). Tam przedstawił się jako prawa ręka szefa (...), który nie ma obecnie czasu na zajmowanie się tego typu sprawami z powodu innych obowiązków. C. W. posiadał przy sobie odpis z KRS, zaświadczenie o nadaniu nr REGON, NIP oraz dowód osobisty Z. W. (1). Nie był jednak upoważniony do podpisywania dokumentacji, w tym umów leasingowych. Namawiał wówczas M. S. (1), aby ten obniżył czynsz inicjalny leasingu. Zapewniał, że jego firma i tak ma zamiar spłacać wszystkie raty. M. S. (1) zgodził się i uznał, że sposobem na obniżenie czynszu jest zmiana rodzaju działalności prowadzonej przez leasingobiorcę, albowiem wysokość czynszu uzależniona była m. in. od tego czynnika. Wkleił zatem do kopii dostarczonego mu zaświadczenia REGON dane firmy prowadzącej działalność w innym obszarze. Zmienił również adres jej siedziby, by ten był zgodny z informacjami w KRS.

Ł. B. (1) zlecił firmie (...) sporządzenie wyceny naczepy. Pracownik firmy (...) dokonał oględzin naczepy i na ich podstawie sporządził ekspertyzę techniczną nr (...)- (...) datowaną na dzień 27 listopada 2008 r., w której wycenił naczepę na 186 400 zł. Rzeczoznawca ten wiedząc, że wycena ma być zawyżona, informował ich, że robi zdjęcia w taki sposób, żeby nie było widać uszkodzeń, które znajdowały się na prawym boku naczepy. B. B. (3) miał otrzymać za tę wycenę od Ł. B. (1) dodatkowe pieniądze oprócz tych zafakturowanych przez firmę (...). Nie otrzymał ich jednak i dzwonił do C. W. dopytywać o nie. W momencie oględzin przyczepa znajdowała się na placu w Ł. przy ul. (...). Ł. B. (1) przywiózł na miejsce C. W., a A. O. (2) przyjechał tam samodzielnie. Wszyscy rozmawiali między sobą o tym, że dzięki leasingowi zostanie uzyskana nadwyżka, którą się podzielą. Nabywcą ekspertyzy była firma (...), a jej koszt zafakturowany wyniósł 366 zł.

W dniu 24 marca 2009 r. R. R. (1) oraz D. K. (2) działający w imieniu (...) (...) zaakceptowali i podpisali przedstawioną im uprzednio przez M. S. (1) umowę leasingu ze spółką (...) dotyczącą naczepy chłodni marki (...), o numerze (...) (...) i wartości 229 360 zł brutto. Podpis leasingobiorcy (Z. W. (1)) na umowie został podrobiony przez M. S. (1). Wykorzystana została również dostarczona przez C. W. kserokopia dowodu osobistego Z. W. (1).

M. S. (1) jako przedstawiciel (...) (...) miał wiedze na temat tego, jakie dokumenty należy dostarczyć, aby umowa leasingu doszła do skutku. Dokumenty przywiezione początkowo przez C. W. okazały się niewystarczające, a kolejne dokumenty firmy (...) dostarczał już Ł. B. (1) mailowo i osobiście, podczas spotkań z M. S. (1) w okolicach B., na które zabierany był również czasem C. W..

M. S. (1) załączył do umów m. in. następujące dokumenty, w których dokonano istotnych z punktu widzenia możliwości udzielenia leasingu zmian:

1.  druki ogólne warunków umowy, na którym uprzednio podrobił podpis Z. W. (1),

2.  kwestionariusz ubezpieczeniowy, na którym uprzednio podrobił podpis Z. W. (1),

3.  oświadczenie o wysokości przychodu i dochodu w roku bieżącym opieczętowane pieczęcią firmy (...), na którym uprzednio podrobił podpis Z. W. (1),

4.  zaświadczenie o numerze identyfikacyjnym REGON datowane na dzień 26 czerwca 2003 r., które uprzednio podrobił wklejając do niego adres siedziby innej firmy oraz zmieniając prowadzonej przez nią działalności,

5.  protokół wizji lokalnej w firmie (...) sp. z o.o. datowany na dzień 9 września 2009 r., w którym uprzednio poświadczył nieprawdę co do majątku spółki w ten sposób, że stwierdził, że firma ta posiada biuro, podczas gdy faktycznie jej siedzibą był lokal prowadzony przez (...) udostępniające lokal i skrzynkę pocztową nieokreślonej liczbie podmiotów gospodarczych.

Po uzyskaniu decyzji kredytowej powstał problem, gdyż potrzebny był autoryzowany sprzedawca do wystawienia faktury. M. S. (1) zaaranżował wówczas zakup naczepy chłodni marki (...) przez firmę (...). W związku z tym w siedzibie (...) pojawili się A. O. (2) i Ł. B. (1), którzy posiadali ze sobą dokumentację naczepy i O. sprzedał ją firmie (...). Według tej dokumentacji właścicielem naczepy w momencie sprzedaży była firma (...), która nabyła ją w dniu 10 grudnia 2008 r. od firmy (...). Faktura dokumentująca tę sprzedaż została jednak sfałszowana, zaś firma (...) faktycznie nigdy nie dysponowała naczepą. Formalnie właścicielem firmy (...) był w 2008 i 2009 r. W. O., jednakże w tym okresie także nie posiadała faktycznie ona naczepy chłodni marki (...). Na firmę tę A. O. (2) (także z pomocą swoich kolegów) sprowadzał i rejestrował pojazdy, w tym chłodnię marki (...).

Po podpisaniu umowy M. S. (1) przekazał Ł. B. (1) na spotkaniu, w którym brał udział także A. O. (2), tablice rejestracyjne, dowód rejestracyjny oraz dowód ubezpieczenia pojazdu. Naczepę odebrał od sprzedawcy C. W.. M. S. (1) podrobił również podpis Z. W. (1) na protokole zdawczo-odbiorczym naczepy datowanym na 25 marca 2009 r. W istocie M. S. (1), C. W., Ł. B. (1) i A. O. (5) wiedzieli, że celem transakcji jest także uzyskanie nadwyżki finansowej wynikającej z zawyżenia przez sporządzającego wycenę pracownika firmy (...) wartości pojazdu. Uzyskane z tego pieniądze sprawcy podzielili miedzy siebie w nieustalonym stosunku. Na tym tle pojawiały się między nimi spory, m. in. M. S. (1) dzwonił do C. W. z pytaniami o należne mu od Ł. B. (1), które ten obiecał za ekspresowe przeprowadzenie transakcji.

Pismem z dnia 3 sierpnia 2009 r. adresowanym do (...) spółka (...) rozwiązała umowę leasingu nr (...) z powodu naruszenia przez leasingobiorcę warunków umowy i wezwała do zwrotu przedmiotu leasingu. W związku z tym dnia 22 września 2009 r. firma (...) otrzymała od (...) (...) zlecenie odebrania od (...) naczepy marki (...). W dniu 24 września 2009 r. specjalista ds. windykacji w (...) M. W. (3) udał się pod adres (...) w W., gdzie dowiedział się, że (...) wynajmuje tam jedynie skrytkę pocztową, chociaż nikt nie odbierał stamtąd korespondencji od momentu podpisania umowy. M. W. (3) skontaktował się telefonicznie z Ł. B. (1) na podany w zleceniu nr telefonu, który powiedział mu, że jest ofiarą oszustwa firmy (...), która jest mu winna 300 000 zł. Wraz ze zleceniem M. W. (3) otrzymał 3 faktury poświadczone, które wskazywały, że firma wykonuje usługi dla spółki (...). Na fakturach widniała adnotacja podpisana przez M. S. (1) o treści „Potwier. tel.” i „Potw. tel.”. Windykator zadzwonił do firmy i w rozmowie z D. D., a potem K. P. ustalił, że w rzeczywistości między tymi dwoma firmami nigdy nie została zawarta żadna umowa i nie była prowadzona współpraca.

W kartonie przejętym przez R. R. (1) w dniu 17 lipca 2009 r. od M. S. (1) znajdowała się m. in. dokumentacja leasingu operacyjnego naczepy-chłodni marki (...) zawartej z firmą (...). W rozmowie z A. F. nie udało mu się ustalić, gdzie fizycznie znajduje się ta naczepa.

W imieniu (...) wpłacony został czynsz inicjalny w wysokości 22 936 zł i dwie raty leasingowe w kwotach po 2458 zł. Umowy zostały rozwiązane przez (...) (...) w dniu 3 sierpnia 2009 r. Na dzień 9 grudnia 2009 r. leasingobiorca nie zwrócił przedmiotu leasingu mimo podjętych czynności windykacyjnych. W sprawie zostało złożone na policję zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przywłaszczenia. Pojazd nie został odnaleziony.

(zeznania świadka R. R. (1), t. I, k. 93-100; kopie dokumentacji leasingowej, t. II, k. 243-287; dokumentacja leasingowa, t. II, k. 376-413 i t. X, k. 1872-1883; częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1), t. IV, k. 695-704, t. VII, k. 1153-1258, t. XI, k. 2045 i 2046v-2047, t. XI, k. 2154-2155 i 2158-2159; zeznania świadka Z. W. (1), t. IV, k. 773-775, 782-782v i t. XII, k. 2285-2288v; zeznania świadek K. G. t. IV, k. 767-768 i t. LXXII, k. 14310;zeznania świadka M. W. (3), t. V, k. 837-839 i t. LXXIII, k. 14470; pełnomocnictwa, t. V, k. 953- 954; faktury VAT, k. t. V, k. 955-957; zeznania świadka A. F., t. VI, k. 1046-1049, 1050, 1054v, 1306, t. XV, k. 2941 i t. LXXIII, k. 14498v-14499; informacja z KRS, t. VI, k. 1071-1077; zeznania świadka B. B. (3), t. VII, k. 1229-1230 i t. LXXIII, k. 14469v; dokumentacja dot. ekspertyzy technicznej (...), t. VII, k. 1231-1246; druki faktur, t. VIII, k. 1414-1420; pismo (...) (...), t. X, k. 1834-1835; częściowo wyjaśnienia Ł. B. (1), t. X, k. 1922-1924, t. XI, k. 2074-2074v, t. XV, k. 2947-2950, t. XIX, k. 3769 i t. LXXI, k. 14108v-14110; częściowo wyjaśnienia C. W., t. XI, k. 2078v-2080v i 2151-2152, t. XII, k. 2293-2295; faktura VAT wraz z załącznikiem, t. XV, k. 2816-2817; zeznania świadka R. Ś., t. XXI, k. 4089-4091; kopia faktury, t. XXI, k. 4098; oryginał ekspertyzy (...), t. XXXI, k. 6028-6042; zeznania świadka J. J. (4), t. XLV, k. 8853-8854; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9315-9378)

M. S. (1), wyjaśniając odnośnie tego wątku, początkowo przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i opisywał, w jaki sposób doszło do jego kontaktu z pozostałymi oskarżonymi i jak przebiegała współpraca przy zawieraniu tej umowy, twierdząc jednak, że dokumenty wymagające podpisu prezesa (...) zostawił w siedzibie tej firmy (...), który zapewnił go, że prezes je podpisze, jak wróci. Przyznał się również do podrabiania dokumentacji na potrzeby tej umowy (t. IV, k. 693-705). Podczas drugiego przesłuchania (t. IV, k. 718-721) podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia i opisał swoją motywację stwierdzając, że dokonywał oszustw, aby wypełnić trzymiesięczne plany obrotów (...) (...), celem uniknięcia zwolnienia z firmy. Podczas obu przesłuchań kwestionował fakt podrobienia lub przerobienia przez siebie niektórych dokumentów. Następnie podtrzymywał swoje wyjaśnienia (t. IV, k. 722, t. IV, k. 763-765v, t. VI, k. 1023-1024v), przy czym zmieniał wersję wydarzeń mówiąc m. in., że C. W. nie brał udziału w leasingu na rzecz (...) (t. XI, k. 2043-2045) czy też, że Ł. B. (1) brał udział w leasingowaniu naczepy chłodni oraz w czasie tego samego przesłuchania, że nie brał w tym żadnego udziału (t. XI, k. 2046-2047). Podczas kolejnego przesłuchania (t. XI, k. 2158-2159) potwierdził, że po zarejestrowaniu naczepy chłodni spotkał się z Ł. B. (1) i przekazał mu tablice rejestracyjne, dowód rejestracyjny oraz dowód ubezpieczenia pojazdu. W spotkaniu uczestniczył także A. O. (2). Podczas kolejnego przesłuchania (t. XII, k. 2345-2351) oskarżony wyjaśnił na temat gróźb, jakie kierował wobec niego Ł. B. (1) w związku z wcześniejszymi wyjaśnieniami obciążającymi B.. Podczas kolejnych przesłuchań (t. XIII, k. 2578-2583 i t. XVI, k. 3028-3031) w zakresie oszustw przy leasingach na rzecz (...), (...) i (...) podtrzymał dotychczasowe wyjaśnienia, zmieniając je jednak co do podrobienia niektórych dokumentów. W czasie ostatniego przesłuchania (t. LX, k. 11909-11910) oskarżony nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

Ł. B. (1) podczas pierwszych przesłuchań (t. X, k. 1919-1928, t. X, k. 1929), dotyczących m. in. zarzutu związanych z (...) nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i złożył obszerne wyjaśnienia. Wynikało z nich, że wiedział o tym, że samochody na rzecz tych firm są brane w leasing przez W. przy udziale S. i przy wykorzystaniu nieautentycznej dokumentacji. Swoją rolę określał jako nieznaczącą, pomocniczą. Był jednak świadomy, że wyceny wartości przedmiotów leasingu są zawyżane przez pracownika firmy (...) po to, aby leasingobiorca mógł przywłaszczyć powstałą z tego tytułu nadwyżkę. Oskarżony stwierdził, że tę metodę pokazali mu W., którzy byli mu winni pieniądze i w ten sposób chcieli pozyskać sumy na spłatę pożyczek. To oni mieli być faktycznymi użytkownikami pojazdów. Następnie podtrzymywał swoje wcześniejsze wyjaśnienia (t. XI, k. 2073-2075 i t. XV, k. 2947-2950) i dodał, że w przypadku leasingu naczepy chłodni nie wysyłał drogą mailową M. S. (1) żadnych dokumentów, a robił to C. W.. Powiedział dalej, że odnalazł Z. W. (1), spotkał się z nim i stwierdził, że był to typowy „(...)”. Nie zlecał sporządzenia jej wyceny, zrobili to W. lub S., podając dane jego firmy. Podczas kolejnych przesłuchań (t. XIX, k. 3768-3773 i t. XXX, k. 5886-5889) oskarżony przyznał się do zarzutu wyłudzenia leasingu na firmę (...), które to wyjaśnienia później podtrzymywał (t. XXX, k. 5897-5898, t. XXX, k. 5901-5902). Podczas przesłuchania przed sądem (t. LXXI, k. 14108v-14110), co do zarzutu III stwierdził, że przekazywał wprawdzie M. S. (1) dokumenty, ale nie wiedział o ich nieprawdziwości.

C. W. początkowo nie przyznawał się do czynu dotyczącego leasingu na rzecz (...) (t. X, k. 1950-1955v), ale przyznał, że jego ojciec wziął pożyczkę od Ł. B. (1), a potem starali się ją razem spłacić m. in. poprzez zdobywanie nadwyżek pieniężnych z leasingowania pojazdów. Wyjaśnił, że nic nie wie o firmie (...), ale B. namawiał jego ojca do wzięcia w leasing naczepy chłodni, na co ten się jednak nie zgodził. Podczas przesłuchania na posiedzeniu w przedmiocie tymczasowego aresztowania (t. X, k. 1985-1986v) przyznał, że zna także A. O. (5). Zaprzeczył jednak, by popełnił on przestępstwo dotyczące naczepy chłodni. Powiedział ponownie, że samochód ten wziął sobie B., potem groził oskarżonemu, że go zabije, gdyby ten powiedział, co się stało z samochodem. Podczas kolejnego przesłuchania (t. XI, k. 2073-2081v) oskarżony opowiedział, w jaki sposób przebiegała wycena naczepy chłodni przez B. B. (3) w obecności świadka i A. O. (5) i dalej, jak doszło do jej wyleasingowania. Powiedział, że ani on, ani Ł. B. (1) nigdy nie widzieli Z. W. (1), przy czym w zakresie Ł. B. (1) wycofał się pod koniec wyjaśnień z tego stwierdzenia. Zaprzeczył, by brał udział w wyłudzeniu tej naczepy, jedynie o tym procederze wiedział. Podczas kolejnych dwóch następujących krótko po sobie przesłuchań (t. XII, k. 2293-2295 i 2297-2300) oskarżony przyznał się do zarzutu związanego z leasingiem na rzecz firmy (...). Wyjaśnił, że B. i O. przekazali mu dokumenty jakiejś firmy i polecili dostarczyć je M. S. (1), za co O. dał mu 200 zł. Podczas kolejnego przesłuchania (t. XV, k. 2982-2985) oskarżony opisał, w jaki sposób wraz z ojcem poznali Ł. B. (1) i jak wyglądały ich wspólne interesy oraz podtrzymywał swoje wyjaśnienia (t. XV, k. 2996v). Podczas kolejnego przesłuchania (t. XIX, k. 3784-3787) nie przyznał się do zarzutu związanego z (...). Podczas ostatniego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym (t. LIII, k. 10486-10488) podtrzymał dotychczasowe wyjaśnienia. Przed sądem oskarżony nie zdecydował się na złożenie wyjaśnień, stąd sąd ujawnił te z postępowania przygotowawczego.

A. O. (2) nie przyznawał się do zarzucanego mu czynu. Jedynie podczas pierwszego przesłuchania stwierdził, że nie wie, jak wygląda naczepa chłodnia, nie kojarzy, by rozmawiał o niej z Ł. B. (1) (t. XXX, k. 5833-5836, t. XXX, k. 5846-5846v, t. LXX, k. 13989v).

Wyjaśnienia oskarżonych S., B. i W. były niewątpliwie niestałe. Wszyscy byli przesłuchiwani na okoliczność tego zarzutu kilkukrotnie i widocznym jest, że w toku postępowania skłonni byli nawet kilkukrotnie zmienić wyjaśnienia co do istotnych okoliczności.

W przypadku oskarżonego S. początkowo przyznawał się on do swojego zarzutu, aby potem sukcesywnie się wycofywać się z niektórych zachowań na nie się składających lub nie przyznawać w całości. C. W. i Ł. B. (1) z kolei początkowo nie przyznawali się, aby potem przyznać, że brali udział w przestępstwie i wyjaśnić swoją rolę. Wyjaśnienia tych oskarżonych były zatem zmienne i przez to wzajemnie sprzeczne. Sąd dostrzegł również to, że próbowali oni, zależnie od aktualnej sytuacji procesowej, umniejszyć swoją rolę kosztem obciążenia współsprawców. Mając to na uwadze i widząc, że wyjaśniając oskarżeni nie stronili od manipulacji, sąd uznał ich wyjaśnienia za wiarygodne w tych fragmentach, gdzie przyznawali się oni do zarzucanego czynu i opisywali, jak do niego doszło. Podstawą ustaleń co do zawiązania się między oskarżonymi B., W. i O. przestępczego porozumienia były najbardziej rzetelne i pełne w tym wątku wyjaśnienia C. W., który przyznając się do zarzucanego mu czynu, powiedział, że zainicjował kontakt z M. S. (1) w porozumieniu z B. i O.. Wersja, że to ci dwaj oskarżeni byli inicjatorami wyłudzenia jest logiczna także w świetle wyjaśnień Ł. B. (1), który mówił o tym, że firmę (...) nabył na jego polecenie Z. W. (1) pełniący rolę (...). Ten sam oskarżony wskazał również, że wszystkie szczegóły tego wyłudzenia ustalane były na spotkaniach z udziałem M. S. (1), który wiedział, że celem leasingu jest przede wszystkim uzyskanie dodatkowej kwoty z zawyżonej ceny pojazdu. A. O. (2) zajął się z kolei sprowadzeniem i przeniesieniem na rzecz firmy (...) własności leasingowanej naczepy. O tym, że sprawcy wystawiali na firmę (...) faktury, które nie dokumentowały faktycznych transakcji świadczą pośrednio także zabezpieczone w mieszkaniu Ł. B. (1) druki faktur z pieczęciami firmy (t. VIII, k. 1414-1420). C. W. pełnił w zasadzie wyłącznie rolę pośrednika między nimi a M. S. (1), dostarczał mu dokumenty firmy (...), które przekazali mu O. i B.. Nie zmienia to jednak faktu, że miał świadomość, iż dojdzie do wyłudzenia leasingu i uzyskania korzyści z tzw. górki. Podstawą ustaleń faktycznych były także częściowo wyjaśnienia M. S. (1), który przyznał, że zdecydował się przerobić dokument REGON firmy i wstawić do niego inny niż faktyczny przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej, po to, aby czynsz inicjalny był niższy. Nie przyznał się on do podrabiania podpisów Z. W. (1) na umowach leasingu, drukach ogólnych warunków umowy, oświadczeniu i wysokości przychodzi i dochodu i kwestionariuszu ubezpieczeniowym, ale twierdzenie to stało w sprzeczności z ustaleniami biegłego z zakresu badań pisma ręcznego (t. LXXLVII, k. 9373-9375). Opinia ta jednoznacznie obala słowa oskarżonego, który wyjaśniając w ten sposób starał się zminimalizować swoją odpowiedzialność.

Dzięki wyjaśnieniom Ł. B. (1) udało się odtworzyć, w jaki sposób w posiadanie firmy (...) wszedł Z. W. (1), a dzięki temu, że to Ł. B. (1) był jednym z kierujących przestępstwem, czym zresztą oskarżony obalił swoje początkowe wyjaśnienia wskazujące na W. jako inicjatorów.

Nieprzydatne były wyjaśnienia A. O. (5), który poza potwierdzeniem znajomości z Ł. B. (1) i C. W. oraz zaprzeczeniem, że widział naczepę chłodnię, nie odniósł się w żaden sposób do sprawy. Jego nieprzyznanie się do winy nie przekonało sądu, albowiem stało w sprzeczności z wyjaśnieniami C. W., który kilkukrotnie wyjaśniał rolę A. O. (5) we wzięciu w leasing naczepy chłodni marki (...).

Wiarygodne były zeznania świadków wypowiadających się co do okoliczności objętych zarzutem, tj. R. R. (1), B. B. (3), M. W. (3), A. F., Z. W. (1), R. Ś., K. G. i J. J. (4). Trzech pierwszych świadków potwierdziło jedynie, że w tej sprawie wykonywali swoje codzienne czynności zawodowe (akceptacja wniosków, wykonywanie ekspertyz, odebranie od leasingobiorcy pojazdu) i ich związki ze sprawą były tym samym drugorzędne. B. B. (3) nie odniósł się w swoich zeznaniach do problemu ew. zawyżenia ceny pojazdu i wątek ten nie był też przedmiotem badania sądu jako nieobjęty zarzutem. Świadek F., który sprzedawał (...) (...) naczepę rozpoznał Ł. B. (1) jako osobę, która była w jego firmie z M. S. (1) oglądać ciągniki siodłowe. Z. W. (1) przyznał z kolei, że pełnił w firmie (...) rolę (...) i potwierdził tym samym wyjaśnienia Ł. B. (1). W związku ze swoją pasywną rolą żadnej wiedzy na temat funkcjonowania spółki oraz umowy leasingu nie posiadał. R. Ś. zaprzeczył, jakoby jego firma sprzedała naczepę firmie (...), co wskazuje, że faktura potwierdzająca tą rzekomą czynność została sfałszowana. J. J. (4) z kolei zeznał, że właścicielem firmy (...) był w 2008 i 2009 r. oraz, że firma ta nie dysponowała faktycznie naczepą chłodnią marki (...). K. G. potwierdziła jedynie fakt, że firma (...) korzystała ze skrzynki pocztowej wynajętej od (...). Zeznania świadków nie zostały zakwestionowane przez strony, a także znajdują odzwierciedlenie w części wyjaśnień oskarżonych oraz dokumentach, co sprawiło, że sąd uznał je za wiarygodne i czynił na ich podstawie ustalenia faktyczne tylko tam gdzie zeznania te były przydatne, gdyż żaden ze świadków kompleksowej wiedzy o całym procederze nie posiadał.

Nie zrodziły się istotne wątpliwości co do wiarygodności dokumentów, na których sąd się w tym wątku opierał, poza tymi, co do których stwierdzone zostały podrobienia lub przerobienia. Opinia biegłego z zakresu badań pisma ręcznego sporządzona została z kolei w sposób rzetelny i należycie udokumentowany, a także przez podmiot fachowy, co sprawia, że również ona zyskała atrybut wiarygodności w oczach sądu.

Zachowanie oskarżonego M. S. (1) sąd zakwalifikował w ślad za prokuratorem z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Zachowanie oskarżonych B., W. i O. wyczerpało zaś znamiona przestępstw z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. Istota wszystkich tych przestępstw była już przedstawiana, a zatem wskazać należy tylko, jakie zachowania oskarżonych złożyły się na wypełnienie ich znamion w tym przypadku.

Odmiennie niż co do omawianych wyżej zarzutów, stwierdzić trzeba, że M. S. (1) miał świadomość nie tylko co do faktu, że wyłudzi prowizje za zawartą umowę leasingową, ale także, że samo zawarcie umowy leasingu od początku obliczone jest na wyłudzenie samochodu, bez zamiaru spłacania rat. Jak już wspomniano, to Ł. B. (1) wyjawił organom ścigania, że M. S. (1) miał wiedzę o zawyżonej wycenie przedmiotu leasingu, a nawet sprawdzał po otrzymaniu dokumentów, ile zysku będzie z tej transakcji dla B., W. i O., a ile otrzyma on sam. Rola M. S. (1) w przestępstwie była aktywna. To on bowiem ulegając namowom C. W. wyszedł bowiem z inicjatywą zafałszowania rodzaju prowadzonej przez (...) działalności gospodarczej, po to, aby uzyskać niższy czynsz inicjalny. To on złożył również podpisy na umowach za Z. W. (1), tj. osobę, której nigdy nie widział na żywo, a jedynie otrzymał kopię jego dowodu osobistego od C. W.. Podrobienie podpisów Z. W. (1) na: drukach ogólnych warunków umowy, kwestionariuszu ubezpieczeniowym i oświadczeniu o wysokości przychodu i dochodu w roku bieżącym stwierdził w swojej opinii biegły z zakresu badań pisma ręcznego (t. LXXLVII, k. 9373-9375). Do przerobienia zaświadczenia o nr REGON oskarżony przyznał się sam (t. IV, k. 693-705, t. IV, k. 718-721). Tylko ten fakt pokazuje, że był zdeterminowany, by podpisać umowę za wszelką cenę, nie bacząc na to, że wiązać się ona będzie z doprowadzeniem (...) (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie przekraczającej 229 360 zł. (wartość naczepy brutto). Składając dokumenty do akceptacji swoim przełożonym w (...) (...) wprowadził ich w błąd co do autentyczności podpisów Z. W. (1) i zaświadczenia REGON firmy (...). Działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie (prowizja i nieustalona kwota otrzymana z tzw. górki) oraz dla B., W. i O. (kwota z górki i sama naczepa). Naczepa nigdy nie została odnaleziona, a wg słów Ł. B. (1) zastawiono ją za dług, stąd (...) (...) niewątpliwie ją utraciło i już w momencie wydania leasingobiorcy rozporządziło swoim mieniem niekorzystnie.

C. W., Ł. B. (1) i A. O. (2) działali głównie w początkowej fazie przestępstwa, a ich rola ograniczyła się do zawiązania przestępczego porozumienia (Ł. B. (1) i A. O. (2)), sprowadzenia przyczepy (A. O. (2)), dostarczenia M. S. (1) dokumentów (...) oraz kopii dowodu osobistego Z. W. (1) (Ł. B. (1) i C. W.), przy czym wszyscy oni wiedzieli, że dokumenty te zostaną przerobione przez M. S. (1), gdyż firma (...) nie dysponowała żadnym majątkiem mogącym uzasadniać posiadanie przez nią zdolności kredytowej (leasingowej). C. W. wiedział, że przerobione zostanie zaświadczenie REGON, sam zresztą nalegał na znalezienie rozwiązania pozwalającego obniżyć czynsz inicjalny i M. S. (1) powiedział mu, w jaki sposób tego dokona. Ł. B. (1) wiedział przynajmniej o tym, że zawyżona jest wartość naczepy, gdyż sam zlecił sporządzenie takiej ekspertyzy B. B. (3). A. O. (2) z kolei dokonał sprzedaży naczepy w imieniu firmy (...) wiedząc, że faktycznie nie jest ona jej właścicielem, a wszelkie transakcje, jakich przedmiotem miała być poparte są fałszywymi dokumentami. W końcu wszyscy trzej, według wiarygodnych wyjaśnień C. W., ustalili między sobą, że do wyłudzenia naczepy celem uzyskania tzw. górki dojdzie i w wyniku tych ustaleń zainicjowali transakcję, przy czym to M. S. (1) dopełnił za nich formalności i sfałszował niezbędne dokumenty. Utrwalonym i niekwestionowanym od dawna w orzecznictwie poglądem jest zaś, że dla przypisania przestępstwa wystarczające jest, aby współsprawcy łącznie wypełnili wszystkie znamiona przestępstwa i obejmowali ich wypełnienie świadomością, a nie jest konieczne, by każdy sprawca realizował każde ze znamion. Wartość naczepy będącej przedmiotem oszustwa przekraczała kwotę 200 000 zł, a zatem konieczne jest zakwalifikowanie przestępstwa w zw. z art. 294 § 1 k.k., jego przedmiotem było bowiem mienie znacznej wartości w rozumieniu art. 115 § 5 k.k. Mając te wszystkie względy na uwadze, wina wszystkich czterech oskarżonych została udowodniona.

Przestępstwo to w przypadku oskarżonych M. S. (1) i C. W. objęte zostało ciągiem wraz z przestępstwem opisywanym w wątku VI uzasadnienia, tj. dotyczącym spółki (...). Dlatego też kary za te przestępstwa tych oskarżonych omówione zostaną w tymże wątku.

Oskarżonym Ł. B. (1) i A. O. (2) sąd wymierzył za ten czyn kary po 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz 120 stawek dziennych grzywny po 50 zł każda, co wykraczało poza wnioski prokuratora w tym zakresie. Miarkując karę, sąd uznał, że oskarżyciel nie docenił w swoich wnioskach końcowych wysokiego stopnia winy i szkodliwości społecznej przypisanych oskarżonym czynów. Przede wszystkim zauważyć trzeba, że to oni byli pomysłodawcami operacji i to oni przygotowali pod nią grunt. C. W. był jedynie swego rodzaju posłańcem. Nie sposób zbagatelizować również ostatecznego skutku tego przestępstwa, tj. nieodzyskania utraconego pojazdu o wartości 229 360 zł. Oskarżeni działali przy tym wyłudzeniu z premedytacją, wykorzystując do tego fikcyjną firmę, mając nadzieję, że to pozwoli im uniknąć odpowiedzialności, o czym poinformował w toku wyjaśnień C. W.. Sąd nie dostrzega po stronie oskarżonych okoliczności łagodzących, nie może takiej stanowić w szczególności częściowe przyznawanie się Ł. B. (1) do zarzucanego mu czynu, albowiem - jak sąd już wspominał - były to wyjaśnienia zmienne, niepełne i przydatne dla ustalenia rzeczywistego kręgu sprawców w niewielkim stopniu, w przeciwieństwie np. do wyjaśnień C. W., które w na tyle dużym stopniu przyczyniły się do ustalenia faktów, że sąd miał na uwadze, by wymierzaną mu karę złagodzić w stosunku do innych oskarżonych.

Wobec wszystkich czterech oskarżonych sąd orzekł obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej tym przestępstwem, będąc zresztą zobligowanym do tego wobec złożenia przez (...) (...) wniosku w tym zakresie. Obliczając wartość szkody sąd od wartości pojazdu wpisanej w umowie leasingowej (229 360 złotych) odjął wartość wpłaconego czynszu inicjalnego (22 936 zł) i dwóch rat (po 2458 zł) każda i ustalił, że szkoda w mieniu pokrzywdzonego wyniosła 201 508 zł. Następnie sąd obarczył obowiązkiem naprawienia szkody każdego oskarżonego w ¼, skoro wszyscy brali czynny udział w przestępstwie. Stąd też kwota do zapłaty przypadająca na każdego oskarżonego za to przestępstwo to 50 377 zł. Wartość określona w pkt 46 wyroku jest wyższa, co wynika orzeczenia obowiązku naprawienia szkody także za czyny, które omówione zostaną w wątku V dotyczącym (...). Tam każdy oskarżony obciążony został kwotą 28 687,50 zł.

IV.  Wątek dotyczący firmy (...) (zarzut XLVIII wobec M. S. (1), zarzut II wobec C. W. i zarzut I wobec M. Ł. - postępowanie umorzono)

Firma (...), pod którą działalność gospodarczą prowadziła w 2009 r. M. Ł. zajmowała się pośrednictwem finansowym. Wiosną 2009 r., podczas spotkania dotyczącego leasingu na rzecz (...) M. S. (1) zaproponował C. W., aby ten wziął w leasing kolejny zestaw, tj. ciągnik siodłowy z naczepą. C. W. przemyślał tę propozycję i uznał ją za dobrą. Namawiał M. Ł., by rozszerzyła działalność prowadzoną przez swoją firmę o transport, dzięki czemu możliwe byłoby wzięcie zestawu w leasing na jej firmę. M. Ł. zgodziła się, rozszerzyła działalność i zmieniła nazwę firmy na (...).

M. Ł. i C. W. udali się do oddziału (...) (...) celem wzięcia w leasing ciągnika siodłowego i naczepy. Po obejrzeniu i analizie autentycznej dokumentacji finansowej firmy, M. S. (1) powiedział, że wzięcie na nią leasingu jest możliwe. W rzeczywistości jednak konieczne było spreparowanie niektórych dokumentów.

Dnia 2 maja 2009 r. ciągnik siodłowy nabyła od firmy (...) firma (...). W dniu 27 maja 2009 r. M. Ł. podpisała wnioski leasingowe dotyczące ciągnika siodłowego oraz naczepy. Nie później niż tego dnia złożyła również swój podpis na protokole wizji lokalnej przeprowadzonej rzekomo w jej firmie datowanym na dzień 26 maja 2009 r., który został wypełniony niezgodnie z prawdą przez M. S. (1).

W dniu 28 maja 2009 r. R. R. (1) oraz D. K. (2) działający w imieniu (...) (...) zaakceptowali i podpisali przedstawione im uprzednio przez M. S. (1) umowy leasingu nr (...) (...) dotyczące ciągnika siodłowego marki (...) o numerze (...) (...) o wartości 195 200,00 zł i naczepy marki (...) o numerze (...) (...) o wartości 103 700,00 zł.

M. S. (1) załączył do umów m. in. następujące dokumenty, w których dokonano istotnych z punktu widzenia możliwości udzielenia leasingu zmian:

1.  protokół z wizji lokalnej u leasingobiorcy datowany na 26 maja 2009 r., w którym poświadczył nieprawdę co do stanu majątkowego leasingobiorcy wpisując w nim, że firma posiada zestaw w postaci ciągnika siodłowego oraz naczepy, podczas gdy faktycznie takiego zestawu nie posiadała, gdyż nie prowadziła wtedy działalności w obszarze transportu,

2.  przerobioną przez siebie ekspertyzę techniczną (...) Nr (...)- (...), w której faktyczną datę oględzin, tj. 1 marca 2009 r. zastąpił datą 26 maja 2009 r., a faktyczną kwotę, na jaką został wyceniony pojazd, tj. 152 200 zł zastąpił kwotą 162 200 zł, a dokonał tego poprzez naklejenie nieprawdziwych danych w miejsce prawdziwych i wykonanie kolorowej kserokopii tak przygotowanej kartki.

Pojazd odebrali z firmy (...) wspólnie z M. S. (1). Następnie, w celu wypłaty prowizji, M. S. (1) przedłożył firmie (...) protokół zdawczo-odbiorczy z dnia 28 maja 2009 r., na którym nieustalona osoba podpisała się za M. Ł.. W związku z tą umową otrzymał prowizję w kwocie 1196,18 zł.

Raty leasingowe wynikające z umów o nr (...) były spłacane tylko na początku, spłacono ich kilka. Samochód był użytkowany przez zatrudnionego w firmie (...) przez M. Ł. kierowcę M. O.. Umowa leasingu nr (...) została rozwiązania przez (...) (...) pismem z dnia 22 sierpnia 2011 r., zaś umowa leasingu nr (...) pismem z dnia 24 sierpnia 2009 r. M. O. zwrócił go firmie (...) na żądanie R. R. (1) w związku z brakiem środków finansowych na spłatę rat.

(zeznania świadka R. R. (2), t. I, k. 93-100; kopia dokumentacji leasingowej, t. XXX, k. 5927-6000g, zeznania świadka M. O., t. VI, k. 1040-1043, t. VII, k. 1314v i t. LXXII, k. 14312; zeznania świadka M. Ż. (1), t. VII, k. 1304-1305; pismo od JARD, t. X, k. 1936-1937; częściowo wyjaśnienia C. W., t. XII, k. 2293v-2295 i 2298v-2299, t. XIX, k. 3784-3787; częściowo wyjaśnienia M. S. (1), t. XI, k. 2159-2160; t. XV, k. 2863-2865, t. XVI, k. 3030-3031; zeznania świadka W. K., t. XV, k. 2888-2889; zeznania świadka T. A., t. XV, k. 2897v, t. LV, k. 10964v i t. LXXII, k. 14436-14436v; dokumentacja dot. działalności M. Ł., t. XXI, k. 4138-4151; protokół z wizji lokalnej, t. LII, k. 10399; zeznania świadka A. F., t. XV, k. 2941-2943 i t. LXXIII, k. 14498v-14499 ; oryginał ekspertyzy (...), t. XXXI, k. 6066-6076; oświadczenie o dochodach, t. XLVIII, k. 9489; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. LIX, k. 11777-11799 i t. LX, k. 11800-11842)

M. S. (1) po przedstawieniu tego zarzutu nie przyznał się do zarzucanego mu czynu (t. XV, k. 2863-2865). Potwierdził, że M. Ł. brała za jego pośrednictwem leasing, ale zaprzeczył, jakoby przerabiał jakiś dokumenty z nim związane, dokumenty miał bowiem dostać od M. Ż. (1) i w związku z tym nie weryfikował już ich rzetelności. Podczas kolejnego przesłuchania (t. XVI, k. 3028-3031) zaprzeczył by preparował dokumenty potrzebne do leasingu na rzecz firmy (...).

C. W. przyznał się, że nakłonił M. Ł. do wzięcia leasingu na rzecz jej firmy (...) (t. XII, k. 2293-2295 i 2297-2300) i powiedział, że doszło do tego po tym, jak M. S. (1) zaproponował mu wzięcie leasingu na swoją firmę, ale to okazało się niemożliwe, więc wpadł na pomysł wykorzystania do tego firmy (...). Zaprzeczył, by ktokolwiek przeprowadzał wizję lokalną w domu M. Ł., co do wizji w siedzibie firmy nie miał wiedzy. Przyznał przy tym, że ani on, ani M. Ł. nie posiadali środków finansowych na wpłatę czynszu inicjalnego za omawiany zestaw. Wyjaśnił również, w jaki sposób przy użyciu kserokopiarki M. S. (1) przerabiał dokumenty. Podczas kolejnego przesłuchania odnośnie tego wątku ponownie przyznał się do zarzucanego mu czynu (t. XIX, k. 3784-3787) twierdząc, że to on podjął decyzję, aby wziąć leasing na firmę swojej dziewczyny, ale nie mieli zamiaru oszukać (...) (...), tylko faktycznie rozszerzyć działalność także o transport. Zaznaczył, że 1, 2 lub 3 raty zostały spłacone, a potem zestaw oddano. Nie przypominał sobie, jakie dokumenty dostarczał M. Ł. czy M. S. (1) na potrzeby tej umowy. W trakcie mów końcowych jego obrońca przedstawiła stanowisko ponownego przyznania się do udziału w tym przestępstwie.

M. Ł. (co do której postępowanie umorzono) nie przyznawała się do zarzucanego jej czynu i odmawiała składania wyjaśnień (t. XIII, k. 2519, t. XV, k. 2915v, t. XVI, k. 3004, t. LII, k. 10385-10387). Wyjaśnienia te nie były zatem przydatne dla sprawy.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom C. W., na podstawie których ustalił, w jaki sposób przebiegła cała procedura, łącznie z fałszowaniem przez M. S. (1) dokumentów. Wiarygodne były również twierdzenia, że firma (...) nie prowadziła działalności w obszarze transportu i nie miała zdolności do wpłaty czynszu inicjalnego za pojazd. Przekonanie oskarżonego, że nie chciał oszukać firmy (...) również było prawdziwe w tym sensie, że miał zamiar spłacać raty leasingowe Tym samym nie mógł sąd dać wiary wyjaśnieniom M. S. (1), który zaprzeczał, jakoby podrabiał dokumenty. C. W. wskazał, jak zrobił to z ekspertyzą techniczną, a co do poświadczenia nieprawdy w protokole wizji lokalnej, sąd ustalił już wyżej, że były to informacje fałszywe, a wizja lokalna obejmująca gospodarstwo domowe M. Ł. przeprowadzana nie była. Nie jest wiarygodne, że dokumenty do tego leasingu otrzymał od M. Ż. (1), gdyż ten nie zajmował się leasingiem pojazdów ciężarowych, a nadto C. W. jasno wskazał, że sam dostarczył dokumenty.

Wiarygodne były zeznania świadków wypowiadających się co do okoliczności objętych zarzutem, tj. M. O., M. Ż. (1), W. K., T. A. i A. F.. Świadek A. zaprzeczył, jakoby wystawiał fakturę na rzecz firmy (...), jednakże wątek ten został z opisu czynu wyeliminowany, więc zeznania te nie miały w tym aspekcie znaczenia. Świadek M. O. (kierowca zestawu) stwierdził, że widywał M. Ł. z C. W. oraz potwierdził, że wykonywał przewozy dla firmy (...). Zeznania te sąd uznał za wiarygodne, są bowiem spójne z zebranym w sprawie materiałem, a ich wiarygodność nigdy nie był kwestionowana przez strony. Świadek W. K. potwierdził, że jego firma (...) S.A. współpracowała z (...), ale współpraca ta zakończyła się z uwagi na utratę płynności finansowej przez tą drugą, co nie budzi wątpliwości w kontekście innych dowodów. Świadek Ż. potwierdził, że C. W. ubiegał się o leasing samochodu ciężarowego oraz osobowego, przy czym z tym pierwszym przypadkiem nie miał nic wspólnego, a zajmował się tym M. S. (1). Zeznania tego świadka potwierdziły jedynie, że sprawę prowadził w całości oskarżony S., co jest twierdzeniem przekonującym w świetle innych dowodów. Świadek F. potwierdził zaś zakup w jego firmie przez C. W. i M. Ł. zestawu, który miał być wzięty w leasing za pośrednictwem (...) (...), co także nie budzi wątpliwości.

Nie zrodziły się istotne wątpliwości co do wiarygodności dokumentów, na których sąd się w tym wątku opierał, poza tymi, co do których stwierdzone zostały podrobienia lub przerobienia. Opinia biegłego z zakresu badań pisma ręcznego sporządzona została z kolei w sposób rzetelny i należycie udokumentowany, a także przez podmiot fachowy, co sprawia, że również ona zyskała atrybut wiarygodności w oczach sądu. Sąd miał na względzie i znalazło to odzwierciedlenie w ustaleniach faktycznych jej nie kategoryczność co do protokołów zdawczo-odbiorczych przedmiotów umów leasingowych nr (...). Z opinii biegłego wynika również, że na oświadczeniu o wysokości przychodu i dochodu za M. Ł. podpisał się M. S. (1), co nie znalazło odzwierciedlenia w zarzucie postawionym przez prokuratora. Nie chcąc jednak wychodzić poza granicę aktu oskarżenia sąd nie rozszerzył opisu czynu o ten wątek, tym bardziej, że dla samej odpowiedzialności nie miałoby to większego znaczenia, byłoby jedynie kolejną okolicznością, co do której M. S. (1) wprowadził przedstawicieli firmy (...) w błąd.

Zachowanie oskarżonego M. S. (1) sąd zakwalifikował w ślad za prokuratorem z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Zachowanie oskarżonego C. W. wyczerpało zaś znamiona przestępstwa z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. Istota wszystkich tych przestępstw była już przedstawiana, a zatem wskazać należy tylko, jakie zachowania oskarżonych złożyły się na wypełnienie ich znamion w tym przypadku. Sposób działania M. S. (1) był taki sam, jak w przypadku innych czynów objętych ciągiem przestępstw opisanym w pkt 5 wyroku, albowiem oszukał on firmę (...) celem uzyskania dla siebie prowizji, a to w ten sposób, że przedłożył jej dokumenty, które uprzednio sfałszował i poświadczył w nich nieprawdę. Wprawdzie raty leasingowe były spłacane przez firmę (...) tylko na początku, jednak M. Ł. widząc, że nie będzie w stanie regulować należności, nie podjęła działań zmierzających do ukrycia pojazdu przez firmą (...), a zwróciła go na żądanie R. R. (1). Schemat jego działania był dokładnie taki sam, więc rozważania na ten temat nie wymagają powtórzenia. Także wymiar kary został uzasadniony już powyżej.

W przypadku C. W., także w związku ze zwrotem pojazdów, czynu nie zakwalifikowano jako oszustwo, a z art. 297 § 1 k.k. Nie był on jednak bezpośrednim sprawcą, a jedynie namówił swoją ówczesną dziewczynę do przedłożenia fałszywych dokumentów. Dlatego trafna jest kwalifikacja jego czynu jako podżeganie. Oskarżony podżegał swoją dziewczynę do złożenia wniosku leasingowego, przy czym wiedział, że zdolność firmy (...) do spłacania rat jest niska, co przyznał w swoich wyjaśnieniach. Jego zamiar nie był uściślony co do określonego dokumentu, jaki M. Ł. miała przedłożyć M. S. (1) i dalej firmie (...), był to zamiar o charakterze generalnym. Zebrany materiał dowodowy wskazuje, że skonkretyzował się on w postaci fałszywego protokołu wizji lokalnej podpisanego przez M. Ł. i przekazanego M. S. (1).

Sąd wyeliminował z opisów czynów przypisanych oskarżonym S. i W. wątek dotyczący przedłożenia w trakcie zawierania umowy leasingu również faktur dokumentujących działalność transportową firmy (...) wystawionych rzekomo przez firmy: (...) S.A, (...) i (...). Analiza akt sprawy prowadzi bowiem do wniosku, że brak jest dostatecznych dowodów na potwierdzenie faktu, że faktury te faktycznie zostały przedłożone przez M. S. (1) firmie (...). Jak wynika z pisma (...) (...) z dnia 8 listopada 2010 r. (t. XXX, k. 5923 i nast.), przesłano wraz z nim całość dokumentacji załączonej do umów leasingu nr (...). Wśród załączników do pisma nie ma tychże faktur, a zatem skonstatować trzeba, że informacja o ich złożeniu wraz z wnioskiem nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym. Gdyby faktury te zostały złożone, (...) (...) winna nimi dysponować wraz z pozostałą dokumentacją dot. omawianych umów leasingu.

Sąd winien był postąpić tak samo z fakturą VAT dokumentującą fakt zakupu naczepy od (...) sp. z o.o. w dniu 21 stycznia 2009 r., która również znajduje się w opisie czynu zarzuconego C. W., a brak jej w aktach sprawy. Nadto oskarżony nie kojarzy, by fakturę taką dostarczał na potrzeby umowy. Przez przeoczenie jednak do tego nie doszło, co sąd dostrzega, tak jak idącą za tym konieczność wyeliminowania z opisu czynu elementu polegającego na pomocnictwie do przestępstwa.

Wymierzając C. W. za to przestępstwo karę, sąd miał na uwadze jako okoliczność obciążającą fakt, że po sugestii M. S. (1) stał się on inicjatorem przestępstwa i namówił do jego popełnienia osobę sobie bliską. Rozszerzył on tym samym o kolejnego uczestnika krąg osób dopuszczających się czynu zabronionego. Ostatecznie jednak nie doszło do wymiernych strat na mieniu firmy (...) ponad wypłacenie M. S. (1) nienależnej prowizji, co stanowiło z kolei okoliczność częściowo łagodzącą, podobnie jak przyznanie się do zarzucanego mu czynu i złożenie kompleksowych wyjaśnień. Dlatego też kara jednostkowa za to przestępstwo zbliżona jest do dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

Wymiar kary M. S. (1) za czyn XLVIII wchodzący w skład ciągu przestępstw został omówiony w wątku pierwszym.

V.  Wątek dotyczący firmy (...) (zarzut XLIX wobec M. S. (1), zarzut IV wobec Ł. B. (1), zarzut III wobec A. O. (5) i zarzut IV wobec C. W.)

Pojazd marki (...) o numerze (...) (...) W. O. razem z A. O. (2) sprowadzili z USA. Początkowo był on zarejestrowany na jego małżonkę, J. O., która sprzedała go w grudniu 2008 r. firmie (...). Jej właścicielem był W. O., a prezesem zarządu uprawnionym do reprezentacji J. J. (4). Firma faktycznie nie użytkowała jednak tego pojazdu, jeździł nim A. O. (2).

Ł. B. (1) otrzymał od C. W. numer telefonu do M. S. (1). Na początku maja 2009 r. skontaktował się z M. S. (1), podając się za przedstawiciela spółki (...) i wyraził chęć zawarcia umowy leasingu z (...) (...), której przedmiotem byłby samochód osobowy marki (...) o numerze (...) (...). Ł. B. (1) pytał o czas trwania procedury zawarcia umowy leasingu i niezbędne dokumenty. Pomysł wzięcia samochodu w leasing realizował w porozumieniu z A. O. (2), który sprowadził ten pojazd do Polski i go użytkował. Chcieli zawrzeć umowę w imieniu firmy, w której dokumentacji nie widnieli, aby dzięki temu uniknąć odpowiedzialności za spłacanie rat i niezwrócenie przedmiotu.

M. S. (1) poinformował Ł. B. (1), że zawarcie umowy potrwa około tygodnia. Już wtedy doszło do pierwszych konsultacji między nimi, w jaki sposób przeprowadzić leasing. Ł. B. (1) przedstawił M. S. (1) dokumenty spółki (...), aby dowiedzieć się, czy możliwe będzie zawarcie z nią umowy. M. S. (1) udzielił odpowiedzi, że wzięcie leasingu na tę firmę jest możliwe. W ramach posiadanych kompetencji do określania wysokości rat zapewnił on również swojego klienta, że te zostaną obniżone. W dniu 13 maja 2009 M. S. (1) przesłał sobie pomiędzy należącymi do niego skrzynkami pocztowymi ((...) i (...)) dwukrotnie taką samą wiadomość zawierającą w załączniku po 6 plików ze zdęciami 6 stron odpisu z KRS spółki (...).

Dnia 19 maja 2009 r. Ł. B. (1) formalnie nabył od reprezentującego spółkę (...) wszystkie 800 udziałów w tej spółce za kwotę 10 000 zł. Spółka prowadziła działalność gospodarczą w obszarze przeładunku towarów, ich magazynowania i przechowywania oraz ich przewozu, tj. działalność kurierską. Wspólnikami w spółce była spółka (...) sp. z o.o. oraz W. R., który jako prezes zarządu był również uprawniony do jej reprezentowania. J. W. (3) nigdy nie pracował w firmie i nie był członkiem jej zarządu lub wspólnikiem.

W dniu 20 maja 2009 r. M. S. (1) wysłał sobie między godziną 22:31 a 22:50 kilka wiadomości zawierających w załącznikach skany dokumentacji firmy (...), np. zeznań podatkowych, sprawozdań finansowych, bilansów, itp. Wszystkie wiadomości miały w temacie adnotacje „od Ł.”.

Umowę leasingu przygotowywał oraz potwierdzał dokumentację za zgodność z oryginałem współpracownik oskarżonego M. Ż. (1) który zajmował się leasingiem samochodów osobowych (M. S. (1) był specjalistą ds. leasingu samochodów ciężkich). Nie miał on wiedzy na temat przestępczych działań swojego kolegi w tej sprawie. Po przesłaniu dokumentów do back office, otrzymał informację, że dla uzyskania leasingu konieczne będzie przedstawienie dwóch faktur wystawionych przez (...). Ł. B. (1) został o tym poinformowany i zadeklarował, że wkrótce nadeśle faktury. Zadzwonił w związku z tym do M. S. (1) i razem ustalili, że ten spreparuje odpowiednie faktury. M. S. (1) przerobił faktury nr (...) tak, by wyglądały jakby wystawiła je spółka (...). Polegało to na zaklejeniu nazwy faktycznego wystawcy faktury oraz podpisu i pieczątki osoby upoważnionej do jej wystawienia wklejeniu w to miejsce firmy (...). Przekazał je potem M. Ż. (1), który zaniósł je do back office. (...) zaakceptowała dokumentację i wyraziła zgodę na podpisanie umowy.

W czasie negocjacji odbyło się przynajmniej jedno spotkanie z udziałem M. S. (1), A. O. (5), C. W. i Ł. B. (1), podczas którego omawiane były szczegóły transakcji, a także dostarczono M. S. (1) część dokumentów. Resztę dokumentów, poza wysyłaniem ich pocztą elektroniczną, dostarczali M. S. (1) w miarę potrzeb podczas kolejnych spotkań Ł. B. (1) i C. W., którzy przyjeżdżali do niego zarówno razem, jak i każdy osobno. Na spotkanie, w czasie którego podpisana została umowa, dokumenty przywiózł C. W.. Dokumentację do tej umowy potwierdzał za zgodność pracownik (...) (...) M. Ż. (1), który nie miał jednak wiedzy o tym, że chodzi o wyłudzenie leasingu.

W dniu 3 czerwca 2009 r. (...) został zakupiony od firmy (...) przez komis (...) należący do P. O. za kwotę 132 000 zł brutto, a następnego dnia sprzedany firmie (...) za kwotę 135 000 zł, aby ta mogła go wyleasingować firmie (...). Sprzedaż pojazdu komisowi (...) po to, by ten sprzedał go następnie (...) (...) była czynnością typową i na tym kończyła się rola komisu.

W dniu 7 czerwca 2009 r. M. S. (1) przesłał sobie między skrzynkami mailowymi wiadomość zawierającą skany obu stron dowodu osobistego J. W. (3).

W dniu 19 czerwca 2009 r. R. R. (1) oraz D. K. (2) działający w imieniu (...) (...) zaakceptowali i podpisali przedstawioną im uprzednio przez M. S. (1) umowę leasingu ze spółką (...) dotyczącą samochodu osobowego marki (...) o numerze (...) (...) i wartości 135 000 zł. Podpis leasingobiorcy na umowie nie został nakreślony przez żadną z osób uprawnionych do jego reprezentowania.

M. S. (1) załączył do umów m. in. następujące dokumenty, w których dokonano istotnych z punktu widzenia możliwości udzielenia leasingu zmian:

1.  dwie przerobione w opisany wyżej sposób faktury VAT,

2.  odpis z KRS datowany na dzień 25 marca 2008 r., który uprzednio podrobił w ten sposób, że wstawił nazwisko J. W. (3) do rubryki zawierającej osoby uprawnione do jej reprezentowania,

Pojazd odebrał od (...) (...) Ł. B. (1). Przyjechał on w tym celu do siedziby (...) (...), skąd razem z M. S. (1) udali się do oddziału (...) celem wpłaty czynszu inicjalnego. Potem udali się do urzędu zarejestrować pojazd na nowego właściciela. (...) użytkowali głównie A. i K. O. (2). W dniu 28 lipca 2009 r. doszło do kolizji z udziałem kierowanego przez K. O. (2) (...).

W kartonie zatrzymanym od M. S. (1) 17 września 2009 r. znajdowały się również dokumenty dotyczące tej umowy leasingu. Były to m. in. niewypełnione umowy leasingu, weksle, deklaracje wekslowe i wydrukowane dokumenty rejestrowe i finansowe (...).

Leasingobiorca wpłacił jedynie czynsz inicjalny, nie została uiszczona ani jedna rata leasingowa. Umowa leasingu została przez (...) (...) rozwiązana w dniu 30 października 2009 r. Na dzień 9 grudnia 2009 r. prowadzone były czynności windykacyjne celem odebrania przedmiotu. 16 grudnia 2009 r. (...) (...) złożyło zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przywłaszczenia w tej sprawie.

(zeznania świadka R. R. (1), t. I, k. 93-100; dokumentacja leasingowa, t. II, k. 290-373b; częściowo wyjaśnienia M. S. (1), t. IV, k. 693-705 i 719-720, t. V, k. 834-836, dokumentacja dotycząca kolizji; t. VII, k. 1253-1258, t. XI, k. 2044v-2045 i t. XIII, k. 2578-2583; akta pojazdu, t. V, k. 880-907; zeznania świadka M. Ż. (1), t. VI, k. 1300-1302 i 1003-1006, t. VII, k. 1301-1302, t. LIII, k. 10577-10578 i t. LXXII, k. 14312-14313; zeznania świadka J. W. (3), t. VI, k. 1183-1186 i t. LXXII, k. 14384; pismo (...) (...), t. X, k. 1834-1835; oryginały dokumentacji leasingowej, t. X, k. 1889-1910a; częściowo wyjaśnienia Ł. B. (1), t. X, k. 1924v-1925v, t. XI, k. 2074v-2075, t. XV, k. 2947-2950, t. XIX, k. 3768-3773, t. XXII, k. 4235-4237 i t. LXXI, k. 14108v-14110 ; zawiadomienie (...) (...), t. X, k. 1956-1958; częściowo wyjaśnienia C. W., t. XI, k. 2080v-2081v i 2151-2152; zeznania świadka P. O., t. XII, k. 2398v; kopie faktur, t. XII, k. 2399-2400; zeznania świadka P. W. (2), t. XVIII, k. 3578v-3579 i t. LXXII, k. 14436v; umowa sprzedaży, t. XVIII, k. 3575-3577; zeznania świadek K. O. (1), t. XIX, k. 3635-3636; zeznania świadka J. J. (4), t. XVL, k. 8853v-8854; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9315-9378; wydruki korespondencji mailowej, t. XLIX, k. 9762-9775 i t. L, k. 9804-9909, 10042-10045)

M. S. (1) podczas pierwszego przesłuchania (t. IV, k. 693-705) co do tego wątku przyznał się do zarzucanego czynu i opisał, w jaki sposób doszło kontaktu między nim a C. W. i Ł. B. (1), a potem, jak przebiegała procedura leasingowa. Potwierdził, że na prośbę Ł. B. (1) sfałszował dwie faktury w ten sposób, by wyglądały na wystawione przez (...). Podczas drugiego przesłuchania (t. IV, k. 718-721) podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia podkreślając, że nie przerabiał wyciągów z KRS. Dodał, że fałszował dokumenty, bo chciał wykonać narzucone przez (...) (...) plany obrotów. Podczas trzeciego przesłuchania (t. VIII, k. 1253-1258) w tym wątku rozpoznał C. W. jako osobę, z którą spotykał się w celu podpisania umowy na leasing dla firmy (...), to on miał również wszelkie dokumenty potrzebne do podpisania umowy. Rozpoznał również Ł. B. (1) i powiedział, że przyjeżdżał on jeden lub kilka razy razem z C. W. i przekazywał mu dokumenty, a C. W. siedział wtedy w samochodzie. Podczas kolejnych przesłuchań (t. XI, k. 2044v-2045 i t. XIII, k. 2578-2583) wyjaśnił analogicznie jak poprzednio. Podczas ostatniego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym (t. LX, k. 11909-11910) nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. W trakcie postępowania sądowego wyjaśnień nie złożył.

Ł. B. (1) podczas pierwszego przesłuchania (t. X, k. 1919-1928) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i powiedział, że jego rola ograniczyła się do wyrażenia zgody na propozycję C. W. i M. S. (1) na to, żeby robili z firmą (...) co chcą. Dał C. W. dokumenty firmy (NIP, REGON, KRS i bilanse), aby ten sprawdził, czy firma jest czysta. Powiedział, że wpłacił tytułem czynszu inicjalnego w obecności M. S. (1) kwotę 3000 zł. Nic nie wiedział o przerabianiu dokumentów, nie przywoził ich również S., nie był obecny przy podpisywaniu dokumentów. Ocenił, że został przez S. i W. celowo pominięty. Samochód odebrał i przekazał go C. W.. Podczas kolejnego przesłuchania (t. XI, k. 2074v-2075) powtórzył wcześniejsze wyjaśnienia i dodał, że (...) jeździła przez pewien czas K. O. (2), ale nie wiedział dlaczego. Potwierdził, że pojazd był wcześniej zarejestrowany na firmę (...). Dodał że ustalił z M. S. (1), że skoro samochód i tak wzięto w leasing na jego firmę (...), to będzie sam płacił dalsze raty leasingu. Wpłacił również 3600 zł lub 13600 zł tytułem czynszu inicjalnego. Pytał M. S. (1), czy będzie figurował w dokumentach leasingu, ale uzyskał odpowiedź, że nie i nie powinien się tą kwestią interesować. Nie wiedział, że dokumenty leasingu sporządzono na J. W. (3). Prawdopodobnie widział dokumenty, w których J. W. (3) widniał jako właściciel (...). Podczas kolejnego przesłuchania (t. XV, k. 2947-2950) wyjaśnił, że właścicielem (...) była firma (...), z czego się szybko wycofał. Stwierdził, że to M. S. (1) zaproponował, że samodzielnie zrobi dokumentację leasingową, ale musi być do tego dobra firma, co skłoniło oskarżonego do zakupu (...). Po zakupieniu firmy przesłał S. je dokumenty, ale nie wie, skąd wzięło się w nich nazwisko J. W. (3). W dniu rejestracji (...), za swoją pomoc, M. S. (1) miał zażądać i otrzymać 20 000 zł. Wpłacił tytułem pierwszej wpłaty z M. S. (1) kwotę 3000, przy czym podał dane J. W. (3), bo na niego wystawione były dokumenty. (...) miał wziąć dla siebie C. W., a oskarżony przyznał, że dostał za to od niego 25 000 zł. Podczas kolejnego przesłuchania (t. XIX, k. 3768-3773) oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu i powiedział, że nie wie, skąd w nim udział A. O. (5). Przed wzięciem leasingu na (...) spotkał się z M. S. (1) i pokazał mu jej dokumenty, a ten wiedział, do czego służyć będzie firma. Wiedział, że S. przerabiał dokumenty, ale nie był przy tym obecny. Podczas kolejnego przesłuchania (t. XXII, k. 4236-4237) wyjaśnił, że (...) należał do W. O. i na niego był zarejestrowany. Z propozycją wzięcia go w leasing na firmę (...) wyszedł M. S. (1), a pojazd miał być przeznaczony dla C. W.. Ten miał go później zastawić u O. za długi. To oskarżony miał sobie zastrzec, że umowa leasingu nie będzie zawarta na niego, na co M. S. (1) odpowiedział, że będzie to umowa na spółkę, nie na osobę. W postępowaniu sądowym oskarżony złożył z kolei wyjaśnienia (t. LXXI, k. 14108v-14110), z których wynikało, że nie było działania wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, jedynie przewoził do S. dokumenty. Nie domyślał się, że M. S. (1) może dokonywać zmian w dokumentach.

C. W. podczas pierwszego przesłuchania (t. X, k. 1951-1955) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu, powiedział, że nie ma z tym nic wspólnego, nie rozmawiał o sprawie z M. S. (1), a samochodem jeździł Ł. B. (1). Podczas kolejnego przesłuchania (t. XI, k. 2080v-2081) wskazał na winę Ł. B. (1) i A. O. (5) mówiąc, że to oni mieli załatwić ten leasing. Od lutego lub marca 2009 r. próbowali dokonać tego w innych firmach, ale to się nie udało. Oskarżony nie znał J. W. (3). M. S. (1) miał dzwonić do niego i pytać, czy jest w stanie poręczyć za Ł. B. (1). Ł. B. (1) miał także obiecać M. S. (1) pieniądze w razie wyleasingowania samochodu. Nie przypominał sobie, by dostarczał S. dokumenty firmy (...). Procedurę przeprowadzał Ł. B. (1). Podczas składania kolejnych wyjaśnień (t. XI, k. 2149-2152) rozpoznał na fotografii A. O. (5). Rozpoznał na fotografii wizerunek J. W. (3), którego znał jedynie z kserokopii dowodu osobistego znajdującego się w dokumentacji firmy (...). Rozpoznał także Ł. B. (1). Dodał, że (...) sprowadził z USA kolega O. na firmę (...). O. był również obecny na spotkaniu z udziałem S., W. i B., podczas którego przekazano dokumenty firmy (...) lub podpisano dokumentację. Podczas kolejnego przesłuchania (t. XIX, k. 3784-3787) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i do końca postępowania przygotowawczego swojej postawy nie zmienił.

A. O. (2) podczas pierwszego przesłuchania po ogłoszeniu zarzutów (t. XXX, k. 5833-5836) nie przyznał się do zarzuconych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień, deklarując jednocześnie gotowość odpowiedzi na pytania. Potwierdził wprawdzie, że zna C. W. i Ł. B. (1), ale zaprzeczył, by podejmował z nimi jakiekolwiek czynności zmierzające do wyłudzenia leasingów. Podczas posiedzenia w przedmiocie tymczasowego aresztowania (t. XXX, k. 5846-5846v) ponownie nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia. Podczas przesłuchania przed sądem (t. LXX, k. 13989v) nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

Wyjaśnieniom oskarżonych S., B. i W. sąd dał wiarę tylko w części, przy czym wyjaśnieniom C. W. w stopniu największym. Podkreślić trzeba, że były to wyjaśnienia często niespójne wewnętrznie i sprzeczne wobec siebie wzajemnie. Nie ma wątpliwości, że składane były przez tych oskarżonych przede wszystkim w celu umniejszenia własnej odpowiedzialności, nie zaś ujawnienia organom ścigania wszystkich okoliczności faktycznych sprawy. Ich wzajemna konfrontacja, a także porównanie z innymi dowodami zebranymi w sprawie pozwala jednak na odróżnienie wyjaśnień prawdziwych od nieprawdziwych.

W zakresie planowania operacji sąd dał wiarę wyjaśnieniom Ł. B. (1), w których opowiedział on, jak doszło do wyboru spółki (...). Prawdziwe były zatem twierdzenia o tym, że we wstępnej fazie przedłożył on do analizy M. S. (1) jej dokumenty, a ten je sprawdził i zadeklarował, że zawarcie umowy będzie możliwe. Wiarygodne były również wyjaśnienia o tym, że to obaj sprawcy świadomie zadecydowali o konieczności przerobienia faktur dokumentujących działalność oraz odpisu z KRS spółki, gdyż Ł. B. (1) zgłaszał, że nie chce widnieć osobiście w dokumentacji tego leasingu i potrzebę tę M. S. (1) zaspokoił. Nieprawdziwe były zatem wyjaśnienia M. S. (1), który początkowo przedstawiał wersję o tym, że otrzymał telefon w sprawie leasingu, a konieczność preparowania dokumentacji wynikała z czasowej nieobecności prezesa spółki, J. W. (3). Była to w przekonaniu sądu wersja obliczona na umniejszenie swojej roli i wskazanie na wręcz spontaniczność fałszerstw, w sytuacji, gdy faktycznie zostały one przemyślane i zaplanowane. Nieprawdziwe były również twierdzenia oskarżonego S., że nie przerabiał odpisu z KRS, albowiem w aktach sprawy zalega przerobiona wersja tego dokumentu, którą przekazał prokuratorowi Rajmund Rojsza wraz z innymi rzeczami, które odnalazł w kartonie zabezpieczonym od M. S. (1). Sąd uznał, że także w tym przypadku fałszerstwa dopuścił się M. S. (1) - osoba, dla której nie było to pierwsze tego rodzaju działanie, osoba która wiedziała, w jaki sposób należy dokumentacje przygotować, aby osoby decyzyjne w (...) (...) zaakceptowały ją jako autentyczną. Na dokonanie fałszerstwa przez M. S. (1) wskazuje również pośrednio przytaczana wyżej treść załączników do wiadomości e-mail, które sobie przesyłał, w których to załącznikach znajdowały się skany odpisu z KRS spółki (...).

Analiza skrzynki odbiorczej M. S. (1) była dodatkowym dowodem potwierdzającym planowanie i skrupulatne przygotowywanie fałszerstwa, co rozpoczęło się już 13 maja 2009 r., czyli na klika dni przed 19 maja 2009 r., kiedy to Ł. B. (1) nabył spółkę (...). Logika wydarzeń pozostaje w tym przypadku zachowana, a kolejne działania wzajemnie z siebie wynikają. Fakt, że 13 maja 2009 r. M. S. (1) dysponował odpisem z KRS spółki (...) pokazuje, że tego dnia wiedział on już o planach Ł. B. (1) i analizował sytuację spółki (...). Dał pozytywną rekomendację, więc Ł. B. (1) 19 maja 2009 r. spółkę nabył celem wyłudzenia na nią leasingu. Już dzień później M. S. (1) dysponował przesłanymi mu przez Ł. B. (1) dokumentami finansowymi spółki, do których to dokumentów Ł. B. (1) uzyskał swobodny dostęp jako nowy właściciel. Przygotowanie dalszej dokumentacji i przeprowadzenie procedury leasingowej zajęło, jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, kolejny miesiąc.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom M. S. (1) w części dotyczącej udziału w wyłudzeniu C. W. jako osoby, która przywiozła mu dokumentację spółki przed podpisaniem umowy oraz przyjeżdżała do niego wraz z Ł. B. (1), jednak wówczas tylko siedziała w samochodzie. Zauważyć trzeba, że M. S. (1) nie miał interesu w bezpodstawnym obciążeniu tego oskarżonego i w tym zakresie wyjaśniał po prostu szczerze. C. W. do popełniania zarzucanego mu czynu się wprawdzie nie przyznawał, ale potwierdził, że o rozmowach toczonych w tej sprawie wiedział i w nich uczestniczył. Wskazał również, że brał w nich udział A. O. (2). Opisał go jako jednego z inicjatorów tego leasingu. Zdaniem sądu wyjaśnienia takie rozumieć należy w ten sposób, że oskarżony nie czuł się inicjatorem czy pomysłodawcą zdarzeń (takimi byli A. O. (2), Ł. B. (1) i M. S. (1)). Natomiast w świetle zgromadzonego materiału dowodowego niewątpliwym jest, że brał w nich udział i dostarczył M. S. (1) dokumenty spółki (...). W końcu także sam oskarżony W. rozpoznał wizerunek J. W. (3) mówiąc, że jest to osoba, której skan dowodu osobistego zalegał w dokumentacji firmy (...), którą Ł. B. (1) polecił mu przekazać M. S. (1). Wobec tej deklaracji niewątpliwym jest nie tylko to, że C. W. przekazał M. S. (1) kopie dowodu osobistego J. W. (3), ale również, że wiedział, iż zostanie ona wykorzystana do wprowadzenia (...) (...) w błąd. Musiał zdawać sobie bowiem sprawę, że J. W. (3), którego nigdy nie widział, nie jest osobą uprawnioną do reprezentacji spółki (...), a jego dokument jest wykorzystywany, by ukryć faktycznych sprawców przestępstwa.

Nie dał sąd z kolei wiary twierdzeniom Ł. B. (1) co do kwot 20 000 zł i 25 000 zł, jakie mieli otrzymać od C. W. on i M. S. (1) po zawarciu umowy leasingu. Informacji takich w toku postępowania nie potwierdziło żadne inne źródło dowodowe. Problem ten nie był zresztą objęty zarzutami i nie miał znaczenia z punktu widzenia bytu przestępstwa oszustwa.

Wiarygodne były wyjaśnienia Ł. B. (1) co do tego, że przyjechał do M. S. (1) i razem udali się wpłacić czynsz inicjalny oraz zarejestrować (...). Informację tę potwierdził świadek M. Ż. (1).

Niewiarygodne były za to wyjaśnienia oskarżonych B. i S., w których zaprzeczali oni udziałowi A. O. (5) w tym wyłudzeniu. Sąd ocenił je jako próbę umniejszenia jego faktycznej roli w sytuacji, gdy oskarżeni mieli pełną świadomość, że A. O. (5) w tym wyłudzeniu brał udział, chociaż nie afiszował się tym. Wskazują na to wyjaśnienia C. W., któremu Ł. B. (2) opowiadał o roli A. O. (5). Ten sam oskarżony powiedział, że O. nie do końca mu ufał i dlatego rozmawiał tylko z B., co było dla sądu przekonując. Także bowiem w przypadku opisanego już wyłudzenia przy wykorzystaniu firmy (...) to Ł. B. (1) zajmował się załatwianiem formalności, a A. O. (2) trzymał się z boku, dbając jedynie, by wszystko szło po jego myśli.

Po raz kolejny przywołać należy stwierdzenie C. W., że O. i B. wyłudzali leasingi na firmy należące do osób trzecich w przekonaniu, że zapewni im to bezkarność. A. O. (2) był zresztą podwójnym beneficjentem transakcji, albowiem nie tylko nadal użytkował (...) po wzięciu go w leasing, ale też firma, którą nieformalnie zarządzał z W. O. tj. (...), otrzymała od P. O. 132 000 zł brutto za ten pojazd. Innymi słowy nie tylko posiadał pojazd, ale została mu jeszcze zapłacona jego równowartość, co było w przekonaniu sądu głównym motywem, dla którego zainicjował realizację tego leasingu. Innego dostrzegalnego gospodarczego sensu umowa ta bowiem nie miała.

Opisane wyżej aspekty sprawiły, że nie dał sąd wiary wyjaśnieniom A. O. (5), który twierdził konsekwentnie, iż nie uczestniczył w tych przestępstwach. Oskarżony nie podał żadnego alibi lub choćby powodu do poszukiwania takowego, które dawałoby sądowi podstawy do uwzględnienia jego wyjaśnień przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy.

Zeznania w tym wątku złożyli świadkowie: J. W. (3), M. Ż. (1), P. W. (2), J. J. (4) i K. O. (1). Wszystkie te zeznania sąd uznał za wiarygodne w całości.

Świadek W. potwierdził jedynie, że nie miał nic wspólnego z firmą (...), co w pełni odpowiada wyjaśnieniom oskarżonych, że pełnił on jedynie rolę tzw. (...).

P. W. (2) z kolei sprzedał Ł. B. (1) swoje udziału w spółce (...) i na tym zakończyła się jego wiedza o jej losach i wykorzystaniu do zawierania umów leasingu.

Rola M. Ż. (1) również nie należała do istotnych, gdyż wszystkie czynności w sprawie leasingu (...) wykonywał on w porozumieniu z M. S. (1), będąc przekonanym, że jest to po prostu kolejna oferta przekazana mu z uwagi na specjalizację w pojazdach osobowych. Nie ma żadnych podstaw do twierdzenia, że wiedział o zamiarze M. S. (1), a w swoich zeznaniach obciążał go celem uniknięcia odpowiedzialności. Zeznania świadka były bezstronne i oddawały to, co zapamiętał on z omawianej umowy.

Świadek J. J. (4) w sposób rzetelny i zgodnie ze swoją wiedzą opisał funkcjonowanie firmy (...) w czasie, gdy był jej prezesem, przy czym głównym jego zadaniem było wykonywanie poleceń W. O.. Treść jego zeznań nie wzbudziła wątpliwości.

Świadek K. O. (1) opisała jedynie, w jaki sposób weszła formalnie w posiadanie samochodu marki (...) oraz, że sprzedała go następnie firmie (...). Zeznania te sąd uznał za prawdziwe, albowiem nie ujawniły się powody, by je podważyć, chociaż faktycznie nie miały one istotnego znaczenia z punktu widzenia odpowiedzialności oskarżonych. Wiarygodnym materiałem dowodowym były wydruki wiadomości elektronicznych ze skrzynki M. S. (1). Czynność ich pozyskania została przeprowadzona zgodnie z zasadami procedury, sporządzono z niej protokół, a dane zostały należycie opisane. Podobnie pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie nie wzbudziły wiarygodności co do swojej rzetelności i poświadczania tego, co się na nich znajduje i nie były kwestionowane przez strony. Nie dotyczy to sfałszowanych faktur i wyciągu z KRS, o których rzetelności sąd już szczegółowe rozważania przeprowadził.

Przywołany materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie na winę oskarżonych O., S., B. i W.. Wszyscy oni działali z bezpośrednim zamiarem wprowadzenia przedstawicieli (...) (...) w błąd co do faktu, że firma (...) rzeczywiście prowadzi działalność gospodarczą i na te potrzeby ma zamiar wziąć w leasing pojazd marki (...). Kolejnym elementem, co do którego doszło do wprowadzenia w błąd, była tożsamość osoby uprawnionej do reprezentacji spółki, którą nie był J. W. (3). Działania te miały po pierwsze umożliwić wzięcie pojazdu w leasing w ogóle i po drugie ukryć rzeczywistych sprawców przestępstwa. W świetle zeznań M. Ż. (1), należy stwierdzić, że w przypadku niedostarczenia sfałszowanych dokumentów umowa leasingu zostałaby odrzucana przez (...) (...), więc wprowadzenie w błąd dotyczyło okoliczności istotnych. Przede wszystkim A. O. (2) był osobą, która działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jaką było uzyskanie samochodu marki (...), w czym pomagał mu Ł. B. (1), chociaż nie ustalono, jaką korzyść z tego przestępstwa odniósł. Znamię to zostało zrealizowane w momencie odbioru pojazdu i dalsze jego losy nie mają dla jego oceny znaczenia, chociaż na niekorzyść oskarżonych działa także to, że pojazdu do dziś nie odnaleziono i jest on uznawany za utracony. Oskarżeni W. i S. korzyści bezpośredniej nie odnieśli, jednakże z istoty współsprawstwa wynika, że nie było to konieczne dla przypisania im przestępstwa.

Utrwalony w doktrynie i orzecznictwie pogląd mówi bowiem, że wystarczające jest, by sprawcy zrealizowali znamiona łącznie, w ramach ustalonego podziału ról, a także obejmując wszystkie znamiona świadomością i z taką sytuacją sąd miał w tej sprawie do czynienia. Zawarcie umowy stanowiło również niekorzystne rozporządzenie mieniem przez (...) (...), albowiem spółka (...) nie prowadziła działalności (na tę okoliczność sfałszowano faktury), nie miała środków na spłatę leasingu i raty faktycznie nie były spłacane.

Z tych wszystkich względów znamiona przestępstw z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k., a w przypadku M. S. (1) również art. 270 § 1 k.k. zostały wypełnione, a wina sprawców udowodniona. Sąd zmienił jedynie w niewielkim stopniu opis czynu przypisanego M. S. (1), gdyż - jak wynika z załączonego do akt odpisu z KRS - datowany był on na dzień 25 marca 2008 r. (t. II, k. 363).

W stosunku do M. S. (1) czyn ten został objęty ciągiem opisanym w wątku pierwszym i w tychże rozważaniach zawiera się wyjaśnienie co do kary dla oskarżonego m. in za ten czyn.

Oskarżonym O., B. i W. sąd wymierzył kary jednostkowe po 1 roku pozbawienia wolności oraz po odpowiednio: 120, 100 i 80 stawek dziennych grzywny. Społeczna szkodliwość czynu oraz stopień winy oskarżonych są w tym przypadku wysokie wobec tego, że przedmiot leasingu został utracony bezpowrotnie, co miało zasadniczy wpływ na wymiar kary. C. W. nie przyznał się on do zarzucanego mu czynu, czyli nie wyraził w żaden sposób skruchy, mimo złożenia wyjaśnień, na których sąd się w dużej mierze oparł. Wszystkie kary są zbliżone do dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a zatem nie mogą być postrzegane jako nadmiernie surowe. Zróżnicowanie w liczbie stawek dziennych grzywny wynika z korzyści odniesionych z popełnienia przestępstwa. Największe, już opisywane, wystąpiły po stronie A. O. (5), a praktycznie żadne po stronie C. W..

Wniosek pokrzywdzonego (...) (...) o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody spowodował rozstrzygnięcie jak w pkt 46 wyroku. Przedmiot umowy leasingu warty był według umowy 135 000 zł, przy czym uiszczony został czynsz inicjalny w wysokości 20 250 zł (t. II, k. 319). Od wartości pojazdu sąd odjął więc tą kwotę i otrzymał 114 750 zł, które podzielił na wszystkich czterech oskarżonych, tj. 28 687,50 zł na każdego oskarżonego. W wątku III wskazano już, że kwota 79 064,50 zł przypadająca na oskarżonego stanowi łączny jego obowiązek zapłaty na rzecz (...) (...) (obecnie (...) (...)).

VI.  Wątek firmy (...) (zarzut L wobec M. S. (1), zarzut III wobec C. W. i zarzut I wobec M. Ł. – postępowanie umorzono)

Spółka (...) w 2009 r. prowadziła działalność gospodarczą w obszarze sprzedaży artykułów metalowych, reklamy, przeładunku i magazynowania towarów oraz innych. Wspólnikami w spółce byli T. S. (2), Z. G. i A. S. (2). H. K. nigdy nie pracowała w firmie i nie była członkiem jej zarządu lub wspólnikiem. Była konkubiną J. W. (1), a jej miejscem zatrudnienia był jeden z urzędów pocztowych.

R. O. w nieustalonym czasie dał swoją legitymację ubezpieczeniową M. Ł., aby ta sprawdziła jego zdolność kredytową, gdyż chciała wziąć dla siebie kredyt na jego nazwisko, do czego jednak nie doszło, gdyż okazało się, że nie posiadał zdolności kredytowej. Kiedy zapytał o zwrot legitymacji, usłyszał, że się zgubiła. Faktycznie jednak M. Ł. posiadała legitymację i udostępniła ją C. W..

M. S. (1) pod naciskiem A. F. chciał wyleasingować kolejny zestaw posiadany przez firmę (...). Zwrócił się z tym do C. W., któremu zaproponował „zrobienie” kolejnej umowy i zapytał, czy ma osobę, na którą można by taką umowę zawrzeć. C. W. powiedział, że jego dziewczyna M. Ł. posiada dowód osobisty znajomej J. H. K., który można wykorzystać. Mówił przy tym, że nie chciał, aby stała się jej krzywda, na co M. S. (1) odpowiedział, że H. K. nie dowie się o tej umowie. Następnie M. S. (1) przygotował dokumentację leasingową na firmę (...), do której wstawił dane H. K. jako osoby uprawnionej do reprezentacji, ale po sprawdzeniu firmy w bazach danych okazało się, że widnieje ona jako klient nierzetelny. Wtedy C. W. pokazał mu legitymację ubezpieczeniową R. O., którą również posiadała M. Ł., gdzie znajdowały się dane firmy (...). Postanowili zatem wykorzystać tę firmę, która po sprawdzeniu nie widniała w żadnej bazie jako dłużnik. M. Ł. posiadała te dokumenty w związku z tym, że klienci jej firmy udostępniali je jej, aby sprawdziła ich zdolność kredytową ( firma (...) przed zmianą nazwy zajmowała się pośrednictwem finansowym).

Po przekazaniu M. S. (1) tych dwóch dokumentów C. W. spotkał się z nim i przekazał mu pieczątkę firmy (...), co do której umówili się, że ten drugi ją wyrobi. Przywiózł również podrobiony odpis z KRS, do którego wstawił dane H. K. zgodnie z instrukcją M. S. (1). Ten uznał jednak, że przerobienie dokumentu jest zbyt widoczne i sam za pomocą wyciętych i wklejonych wyrazów oraz kserokopiarki wygenerował odpowiedni dokument. C. W. przywiózł mu również druk REGON oraz zeznanie PIT, które otrzymał wcześniej na potrzeby innych leasingów od Ł. B. (1), a które to następnie M. S. (1) w taki sam sposób jak odpis z KRS przerobił. C. W. przystawiał na preparowanej dokumentacji pieczątki firmy (...). Obaj ustalili również, że jako adres korespondencyjny wpiszą miejsce zameldowania M. Ł. oraz że razem będą płacić raty leasingowe. Wspólnie mieli również czerpać zyski z tego zestawu, który miał pracować dla firmy (...). Firma (...) nie była szczegółowo sprawdzana przez (...) (...). R. R. (1) skontaktował się w tej sprawie jedynie ze S. B. z firmy (...), który potwierdził mu istnienie firmy i fakt, że jedną z kierujących nią osób jest pani T.. Jak wskazano wyżej, jednym z właścicieli (...) była T. S. (2).

Po przygotowaniu dokumentacji M. S. (1) złożył podpisany przez nieustaloną osobę wniosek leasingowy do centrali (...) (...), której pracownicy go zaakceptowali. R. R. (1) pytał w międzyczasie, dlaczego firma z W. chce wziąć w leasing pojazd od oddziału (...) (...) w B. i uzyskał od M. S. (1) odpowiedź, że dostawca pojazdów dla (...) jest z Ł..

W dniu 12 czerwca 2009 r. R. R. (1) oraz D. K. (2) działający w imieniu (...) (...) zaakceptowali i podpisali przedstawione im uprzednio przez M. S. (1) dwie umowy leasingu ze spółką (...) dotyczące ciągnika siodłowego marki (...) o numerze (...) (...) i wartości 195 000 zł oraz naczepy marki (...) o numerze (...) (...) i wartości 103 700 zł. Podpis leasingobiorcy na umowie nie został nakreślony przez żadną z osób uprawnionych do jego reprezentowania.

M. S. (1) załączył do umów m. in. następujące dokumenty, w których dokonano istotnych z punktu widzenia możliwości udzielenia leasingu zmian:

1.  zeznanie (...) spółki (...) za okres od 1 grudnia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r., które uprzednio podrobił w ten sposób, że wstawił do niego kwoty inne niż wynikające z rzeczywistych przychodów firmy i zeznań podatkowych składanych przez nią faktycznie do Urzędu Skarbowego,

2.  odpis z KRS datowany na dzień 10 czerwca 2009 r., który uprzednio podrobił w ten sposób, że wstawił nazwisko H. K. do rubryki zawierającej wspólników spółki, a także osoby uprawnione do jej reprezentowania,

3.  ekspertyzę techniczną (...) o nr (...)- (...), którą uprzednio podrobił w ten sposób, że na oryginale ekspertyzy w kwocie wartości pojazdu 116 800 zł drugą cyfrę 1 zastąpił wydrukowaną i naklejoną cyfrą 6, po czym tak przygotowany dokument skserował,

4.  protokół wizji lokalnej w firmie (...) datowany na dzień 9 września 2009 r., w którym uprzednio poświadczył nieprawdę co do majątku spółki w ten sposób, że poświadczył, iż osobiście oglądał składniki mienia spółki, podczas gdy faktycznie wizji lokalnej w jej siedzibie nie przeprowadził,

5.  dokumenty spółek (...) dostarczone mu przez C. W., które zostały uprzednio przez niego podrobione w ten sposób, że wstawił on w miejsce osób uprawnionych do reprezentacji imię i nazwisko H. K., przy czym dokumenty te okazały się nieprzydatne do zawarcia umowy.

M. S. (1) na potrzeby tej umowy wypełnił również danymi H. K. (nie podrabiając jednak jej podpisu na tych dokumentach) następujące dokumenty: upoważnienie dla (...) (...) do wystąpienia do BIK, upoważnienie do wystąpienia do Krajowego Rejestru Długów i deklarację wekslową do weksla in blanco.

Obok chęci rzeczywistego wykorzystania zestawu do prowadzenia działalności gospodarczej intencją wszystkich sprawców było również uzyskanie tzw. „górki”, co polegało na tym, że dzięki zawyżonej wycenie pojazdu leasingodawca wypłacił A. F. o 15 000 zł więcej niż powinien i kwotą tą po połowie podzielili się M. S. (1) i C. W.. Ciągnik siodłowy wraz z naczepą został odebrany od firmy (...) przez C. W., M. Ł. i M. O..

Na początku lipca 2009 r. przedstawiciele firmy (...) otrzymali od (...) (...) faktury za leasing zestawu, które według zamysłu sprawców miały przychodzić na adres M. Ł.. Wzbudziło to ich podejrzenia, gdyż firma nigdy nie brała przedmiotów w leasing, więc w dniu 14 lipca 2009 r. skontaktowali się z centralą (...) (...) i poinformowali, że nie podpisywali z (...) (...) żadnych umów i nie posiadają pojazdów wskazanych na nadesłanych im fakturach jako przedmiot leasingu. Centrala poinformowała o tym fakcie R. R. (1), który wszczął w związku z tym czynności sprawdzające wobec M. S. (1). Doprowadziły one do skierowania zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, którym zainicjowane zostało niniejsze postępowanie. M. S. (1) został w związku z tym wydarzeniem zwolniony z firmy (...). W obecności C. W. próbował jeszcze tłumaczyć radcy prawnemu firmy, że takie dokumenty otrzymał od pełnomocnika (...) i nie miał nic wspólnego z oszustwem.

W dniu 17 lipca 2009 r. R. R. (1) stwierdził, że w zatrzymanym od M. S. (1) kartonie znajduje się dokumentacja dotycząca tej umowy leasingu. W rozmowie z A. F., który dostarczył opisywane wyżej ciągnik siodłowy i naczepę ustalił, że znajdują się one w firmie (...), a zestawem kieruje M. O.. Na prośbę F. kierowca ten w dniu 20 lipca 2009 r. przyjechał zestawem do siedziby firmy (...) w Ł., przy ul. (...). Wtedy R. R. (1) udał się w to miejsce i ustalił, że sprawy związane z zatrudnieniem kierowcy załatwiał mężczyzna o imieniu C. posługujący się telefonem o nr (...). Faktury na paliwo dla tego pojazdu wystawiane były na firmę (...).

Leasingobiorca wpłacił jedynie czynsz inicjalny, nie została uiszczona ani jedna rata leasingowa. Umowy zostały rozwiązane przez (...) (...) w dniu 24 lipca 2009 r. Na dzień 9 grudnia 2009 r. wynikłe z powyższych umów zadłużenie leasingobiorcy wynosiło 58 306,75 zł (umowa nr (...)) i 13 859,65 (umowa nr (...)).

(informacja z KRS, t. I, k. 4-8; oświadczenie, t. I, k. 9; umowa leasingu, t. I, k. 16-22; umowa leasingu, t. I, k. 28-33; protokół z wizji lokalnej, t. I, k. 42-43; odpis z KRS, t. I, k. 48-54; ekspertyza techniczna, t. I, k. 61-72; zeznanie podatkowe, t. I, k. 72-75; zeznania świadka R. R. (1), t. I, k. 93-100, t. VI, k. 1010-1012; protokół zatrzymania rzeczy wraz z ich spisem, t. II, k. 320-329; dokumentacja leasingowa, t. II, k. 331-351; częściowo wyjaśnienia M. S. (1), t. IV, k. 693-705, 718-721 i 722, t. VII, k. 1253-1258; t. XI, k. 2043-2044v i 2154-2155, t. XIII, k. 2578-2583, t. XVI, k. 3029; zeznania świadka K. S. (2), t. IV, k. 738-740; zeznania świadka M. O., t. VI, k. 1040-1043, t. VII, k. 1311-1312 i 1314-1315; zeznania A. F., t. VI, k. 1047-1049 i t. LXXIII, k. 14498v-14499 ; zeznania świadek H. K., t. VI, k. 1156-1159, 1173 i t. LXXII, k. 14311v-14312; pismo (...) (...), t. X, k. 1834-1835; oryginały dokumentacji leasingowej, t. X, k. 1836-1871; konfrontacja między M. S. (1) a H. K., t. XI, k. 2039-2042; częściowo wyjaśnienia C. W., t. XI, k. 2151, t. XII, k. 2294v-2295 i 2297-2298v, t. XIX, k. 3784-3787; faktura t. XV, k. 2822 i k. 2828-2829; zeznania świadka R. O., t. XV, k. 2920v i t. LXXII, k. 14436; ekspertyza techniczna, t. XXXI, k. 6054-6055; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. XLVII, k. 9315-9378)

M. S. (1) po postawieniu mu zarzutów związanych z wyłudzeniem od (...) (...) leasingów na rzecz m. in. (...) (t. IV, k. 693-705) przyznał się generalnie do tego czynu i złożył wyjaśnienia opisujące, w jaki sposób do nich doszło. Wskazał m. in., że nie przeprowadzał w siedzibie firmy wizji lokalnej. Zaprzeczył jednak, aby podrabiał inne dostarczone mu dokumenty firmy (...). Podczas drugiego przesłuchania (t. IV, k. 718-721) powiedział, że nie przyznaje się w do zarzucanego mu czynu w całości oraz że podtrzymuje wcześniejsze wyjaśnienia. Opisał szczegółowo procedurę gromadzenia dokumentacji i zawierania umów w ramach (...) (...). Wyjaśnił także swoją motywację stwierdzając, że dokonywał oszustw, aby wypełnić trzymiesięczne plany obrotów (...) (...) celem uniknięcia zwolnienia z firmy. Odnośnie firmy (...) stwierdził, że transakcja z nią była bardzo szybka, dlatego weryfikował ją tylko telefonicznie, u znajomego prowadzącego inną firmę, a umowę podpisał z T. K. (2) w przydrożnym barze. Okazaną mu legitymację ubezpieczeniową R. O. widział po raz pierwszy. Podczas posiedzenia w przedmiocie tymczasowego aresztowania (t. IV, k. 722) podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia. Po tym jak okazano mu H. K. przyznał, że nie była to osoba, z którą podpisał umowę, a tamta musiała się za nią podawać (t. VII, k. 1253-1258; t. XI, k. 2043-2044v). Podczas kolejnego przesłuchania (t. XI, k. 2154-2155) oskarżony m. in. zaprzeczył, by to A. O. (2) spotykał się z nim w sprawie leasingu na rzecz spółki (...) i podawał się za K.. Podczas kolejnego przesłuchania (t. XIII, k. 2578-2583) w zakresie oszustw przy leasingach na rzecz (...), (...) i (...) podtrzymał dotychczasowe wyjaśnienia. Opisał również swoją i innych pracowników firmy rolę w zawieraniu umowy leasignowej. Odnosząc się z kolei do okazywanej mu dokumentacji firmy (...) (t. XVI, k. 3029-3031), oskarżony stwierdził, że składał wnioski do KRS firmy (...), ale nie odbierał tych zaświadczeń.

C. W. podczas pierwszego przesłuchania (t. X, k. 1950-1955v) nie przyznał się do zarzucanego mu wówczas czynu. Zadeklarował, że nic nie wie na temat zarzutu związanego z leasingiem na rzecz firmy (...), odbierał jedynie na firmę (...) ten pojazd. H. K. pracowała na poczcie i była znajomą jego ojca. Podczas kolejnych wyjaśnień (t. XI, k. 2149-2152) przyznał, że odebrał z firmy (...) ciągnik siodłowy marki (...) i naczepę marki (...) wzięte w leasing przez (...). Podczas kolejnych dwóch następujących krótko po sobie przesłuchań (t. XII, k. 2293-2295 i 2297-2300) oskarżony zrelacjonował szczegółowo przebieg procedury leasingowej na rzecz firmy (...), w tym fałszowania jej dokumentacji i przyznał się do popełnienia tego czynu. Wskazał, że to M. S. (1) namówił go do podpisania kolejnej umowy leasingowej. Na jej potrzeby oskarżony wziął posiadaną przez M. L. legitymację ubezpieczeniową R. O., a M. S. (1) wytypował spośród firm na niej widniejących (...) jako tę, którą będzie stroną umowy leasingu, gdyż firma (...) widniała w bazie klientów nierzetelnych. M. S. (1) spytał dalej oskarżonego, czy ten ma jakąś osobę, której dane można by było użyć, a C. W. zaproponował do tego celu H. K., której dowód osobisty posiadał. M. S. (1) na to przystał i dokument ten został użyty. Podczas kolejnego przesłuchania w tym wątku (t. XIX, k. 3784-3787) oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu i podtrzymał swoje dotychczasowe wyjaśnienia na ten temat.

M. Ł. przesłuchiwana w charakterze oskarżonej konsekwentnie nie przyznawała się do zarzucanego jej czynu i odmawiała składania wyjaśnień.

Wyjaśnieniom oskarżonego S. sąd dał wiarę jedynie w części, tj. co do tego, że przyznał się do zarzucanego mu czynu oraz że nie przeprowadzał wizji lokalnej w siedzibie (...).

W całości sąd dał z kolei wiarę wyjaśnieniom C. W.. Różnica w tych wyjaśnieniach była wyraźnie widoczna. C. W. w toku kolejnego już przesłuchania na potrzeby tej sprawy w końcu zdecydował się przyznać do zarzucanego mu czynu i opisać szczegółowo jego przebieg. Nie umniejszał przy tym swojej roli i opisywał, jak zdobywał dane do umowy, jakie dokumenty fałszował. W sposób precyzyjny wskazywał również, jakie działania podejmował M. S. (1). Oskarżony spójnie i logicznie wytłumaczył, jak zawiązało się porozumienie między nim a M. S. (1), które doprowadziło do wyłudzenia mówiąc, że powodem było m. in. powodzenie wcześniejszych transakcji. To te wyjaśnienia były dla sądu podstawowym źródłem dowodowym w tej sprawie. Oskarżony S. tylko częściowo przyznał się do zarzucanego mu czynu i przedstawił wersje z udziałem osoby o imieniu K.. Sąd nie dał temu wiary, pozostając w przekonaniu, że była to linia obrony obliczona na ukrycie faktycznych współsprawców przestępstwa, umniejszenie swojej w nim roli oraz wprowadzenie w poczynania prokuratury zamieszania właśnie przez wprowadzanie do postępowania trudnych do ustalenia podmiotów. Co do spotkania między oskarżonym a H. K., sąd podobnie jak w przypadku tej świadek nie rozstrzygał, czy faktycznie miało ono miejsce, z uwagi na to, że okoliczność ta nie ma znaczenia dla odpowiedzialności karnej M. S. (1).

Wiarygodne były zeznania świadków R., S., F., O. i O.. Wszyscy oni mieli tylko fragmentaryczną styczność z omawianym zdarzeniem, przy czym każdy wykonywał swoje czynności zawodowe bez wiedzy o tym, że zestaw został wzięty w leasing w sposób przestępczy. Sąd nie dopatrzył się w tych zeznaniach istotnych sprzeczności z materiałem dowodowym zebranym w sprawie, na podstawie którego ustalono stan faktyczny. Nie ujawniły się także innego charakteru okoliczności poddające te zeznania w wątpliwość.

Świadek R. R. (1) złożył w tym wątku zeznania, w których opisał, w jaki sposób został poinformowany, że umowa zawarta na firmę (...) jest nierzetelna. Potwierdził, że weryfikował telefonicznie u znajomego tę firmę i uzyskał pozytywną o niej opinię. Świadek K. S. (2) (prokurent w firmie (...)), potwierdził nieautentyczność umowy leasingowej i załączonej do niej dokumentacji firmy, a także fakt, że H. K. nigdy w niej nie pracowała. Świadek A. F. potwierdził, że sprzedał zestaw w postaci ciągnika siodłowego (...) i naczepy (...) C. W. i M. Ł. (chociaż nie wymienił ich z nazwiska), a ci wzięli go potem w leasing. Potwierdził też, że R. R. (1) kontaktował się z nim, gdyż były problemy z tymi pojazdami, więc zadzwonił do M. O., aby ten zwrócił pojazd. Świadek O. zeznał z kolei, że udostępnił M. Ł. swoją legitymację ubezpieczeniową i ta nigdy do niego nie wróciła. Świadek O. w swoich zeznaniach zrelacjonował przebieg zatrudnienia w firmie M. Ł., przyznał, że odbierał na jej zlecenie zestawy, jeździł nimi, a potem, na prośbę A. F. zwrócił.

Świadek K. stwierdziła, że nigdy nie podpisywała żadnych dokumentów w firmie (...), na prośbę M. Ł. spotkała się jednak z M. S. (1) i udostępniła mu ksero swojego dowodu osobistego, paszportu i oryginał zaświadczenia o zarobkach. M. S. (1) miał się skontaktować jeszcze w tej sprawie, ale już się nie odezwał. Świadek nie próbowała kontaktu z nim, bo dowiedziała się od M. Ł., że ona też została oszukana. Podczas konfrontacji z M. S. (1) świadek zaprzeczyła, by to z konfrontowaną osobą spotkała się i dała jej swoje dokumenty. Sąd dał wiarę H. K. i uznał, że nie wiedziała ona o tym, że zostanie wmieszana w proceder przestępczy, a swoje dokumenty udostępniła pod presją M. Ł.. Ocena taka wynika z analizy zeznań świadka oraz wyjaśnień oskarżonego C. W., który sygnalizował niewiedzę świadka o rzeczywistych powodach wykorzystania jej dowodu osobistego. Co do kwestii spotkania z M. S. (1) sąd uznał, że zbędnym jest rozstrzyganie, czy spotkanie to faktycznie miało miejsce, albowiem odpowiedzialność świadek nie jest w niniejszej sprawie badana, a co do M. S. (1) fakt ten nie został objęty zarzutem i nie jest istotny z punktu widzenia jego odpowiedzialności karnej.

Nie ma ze strony sądu żadnych zastrzeżeń co do opinii biegłego z zakresu badań pisma ręcznego, na którą sąd się powołał. Biegły obszernie przedstawił, w jaki sposób sporządzał ekspertyzę w sprawie, zaś z samej jej treści nie wynika, jakoby podejmował jakiekolwiek próby manipulacji jej wynikami lub by obarczona ona była błędami w sztuce. Podobnie nie budzą wątpliwości dokumenty przywołane w dowodach, na których sąd się oparł, oczywiście poza tymi, co do których wskazano, że zostały sfałszowane. Dokumentacja leasingowa zatrzymywana była od firmy (...) przez funkcjonariuszy policji lub dostarczana na potrzeby śledztwa bezpośrednio przez firmę i w ocenie sądu nie ma podstaw do jej kwestionowania. Również strony nie zgłaszały w tym zakresie zastrzeżeń.

Wina obu oskarżonych nie budzi wątpliwości. Przede wszystkim zauważyć należy, że obaj przyznali się ostatecznie do zarzucanego im czynu i złożyli na jego temat wyjaśnienia. Szczegółowo sąd już wypowiadał się o tym, że wyjaśnienia te były fragmentaryczne, jednakże w połączeniu z innymi dowodami dały one podstawy do stwierdzenia winy oskarżonych. M. S. (1) i C. W. weszli w przestępcze porozumienie, a potem ten drugi dostarczał pierwszemu dokumenty i dane potrzebne do sfałszowania dokumentacji firmy (...) i uzyskania leasingu. Obaj oskarżeni od początku uświadamiali sobie, że leasing wzięty jest na podstawioną spółkę trzecią, więc przygotowując umowę wiedzieli, że niekorzystne rozporządzenie mieniem przez (...) (...) polegać będzie na wydaniu C. W. i M. Ł. pojazdów. Oskarżony M. S. (1) działał tym razem nie tylko celem uzyskania dla siebie prowizji za zawarcie umowy, ale również po to, aby uzyskać nadwyżkę w wysokości 15 000 zł oraz aby zestaw jeździł i zarabiał na siebie, a zyskami z tego miał się dzielić z C. W.. Niekorzystność rozporządzenia mieniem po stronie (...) (...) polegała jak poprzednio na zwiększeniu ryzyka poprzez zawarcie umowy z podmiotem nie dysponującym odpowiednią zdolnością leasingową, ale także na wydaniu pojazdu osobie, która faktycznie nie była uprawniona do działania w imieniu spółki (...). Tym samym znaczne było ryzyko nieodnalezienia pojazdu, a udało się tego dokonać dzięki interwencji A. F.. Oskarżeni swoimi zachowaniami niewątpliwie wypełnili znamiona czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. oraz 297 § 1 k.k. Dodatkowo zachowanie M. S. (1) zakwalifikować należało w zbiegu z art. 270 § 1 k.k. w związku z przerabianiem dokumentacji firmy (...), a także z art. 271 § 1 k.k. w związku z poświadczeniem nieprawdy w protokole wizji lokalnej.

Sąd nie miał również wątpliwości, że zasadne były wnioski końcowe prokuratora, że przestępstwa tego sprawcy dopuścili się w ramach ciągu razem z przestępstwem opisanym w wątku (...). Zdarzenia te miały miejsce w krótkich odstępach czasu (niecałe 3 miesiące), przy wykorzystaniu tej samej sposobności w postaci pracy M. S. (1) dla (...) (...), a nadto kwalifikowane były z tych samych przepisów dla każdego z oskarżonych.

Wymierzona za ten ciąg M. S. (1) kara 2 lat pozbawienia wolności oraz 200 stawek dziennych po 50 zł jest wyższa niż w przypadku C. W. (1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 150 stawek dziennych grzywny po 50 zł). Wpływ na takie rozstrzygnięcie miał przede wszystkim wspominany już fakt, że C. W. złożył w tej sprawie bardziej obszerne wyjaśnienia aniżeli M. S. (1). Poza tym jego rola w samych przestępstwach była jednak podrzędna w stosunku do roli M. S. (1). Stopień winy obu oskarżonych był wysoki, albowiem dokonali oszustwa z pełnym rozeznaniem i po wejściu w porozumienie co do tego. Szkodliwość społeczna w przypadku oszustwa w wątku (...) była bardzo wysoka, gdyż ostatecznie nie odnaleziono pojazdu i (...) (...) poniosła wysoką stratę, a w przypadku wątku niniejszego umiarkowanie wysoka, gdyż pojazd udało się odzyskać. Sąd, miarkując wysokość kary, miał również na uwadze pozostałe dyrektywy z art. 53 k.k., jednakże największe znaczenie nadał aspektom wyżej opisanym.

VII.  Wątek dotyczący firmy PPHU (...) (zarzut LI wobec M. S. (1))

Prowizje za podpisane umowy leasingu otrzymywali od (...) (...) nie tylko współpracujący z nią doradcy leasingowi, ale również niektóre podmioty zajmujące się samą sprzedażą samochodów, za to, że skłonili klienta zainteresowanego zakupem do skorzystania z usług (...). Jedną z takich osób był S. Ś., właściciel firmy PPHU (...). W 2008 r. sprzedał on na rzecz (...) (...) pierwszy samochód, który został wyleasingowany J. S. (3) i w ten sposób dowiedział się o możliwości otrzymania prowizji za pozyskiwanie klientów. Wysokość prowizji ustalał wówczas z M. S. (1). Sprzedaż tego samochodu miała miejsce w czerwcu 2008 r., a prowizję wypłacono mu w październiku 2008 r., po tym jak się kilkukrotnie o nią upominał. Na tę prowizję wystawił (...) (...) fakturę i była to jedyna faktura wystawiona kiedykolwiek przez jego firmę firmie (...).

M. S. (1) postanowił wykorzystać sytuację i wyłudzić od (...) (...) prowizję posługując się danymi PPHU (...). W związku z tym spreparował faktury VAT o numerach (...) jako wystawione przez PPHU (...) w związku z podpisaniem umów leasingowych o numerach (...). Wpisał w nich jako konto wystawcy numer (...), tj. własnego rachunku bankowego prowadzonego przez (...), a następnie przedłożył je osobom reprezentującym (...) (...), po to, aby firma wypłaciła prowizje na jego konto. Faktury te były opatrzone podrobionymi podpisami S. Ś., czego dokonała nieustalona osoba. (...) (...) wypłaciła na rachunek M. S. (1) tytułem tych prowizji kwotę 13 192,90 zł.

Po zatrzymaniu M. S. (1), w dniu 31 lipca 2009 r. funkcjonariusze policji udali się do jego miejsca zamieszkania w H. przy ul. (...), gdzie dokonali przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych. W toku czynności zabezpieczyli m. in. dwie kserokopie faktury VAT nr (...) oraz dwie kserokopie załącznika do rozliczenia prowizji. Wraz z pismem z dnia 9 lipca 2012 r. (...) (...) nadesłał również oryginał tej faktury oraz faktury o nr (...)

(protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych M. S. (1), t. III, k. 538-540; faktury VAT, t. III, k. 549-550; załącznik do rozliczenia prowizji, t. III, k. 551-552 i 652; umowa prowadzenia rachunku wraz z załącznikami, t. IV, k. 678-678d; zeznania świadka S. Ś., t. XLVIII, k. 9495-9496 i t. LVI, k. 11140-11141; dokumentacja od (...) (...), t. LV, k. 10971-10994; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. LIX, k. 11777-11799 i t. LX, k. 11800-11842)

M. S. (1) nie złożył na temat tego czynu wyjaśnień i nie odniósł się do zabezpieczonej u niego gotowej do przerobienia lub już przerobionej dokumentacji, do tych czynów się nie przyznał (t. LII, k. 10377-10381 i t. LX, k. 11909-11910). Sąd nie dał oskarżonemu w tym zakresie wiary, gdyż jego deklaracja, że nie przyznaje się do zarzucanego czynu stoi w jawnej sprzeczności z innymi dowodami w postaci zeznań świadka Ś. oraz dokumentacji. Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania świadka, który w sposób rzeczowy zrelacjonował swoje kontakty z (...) (...) i poinformował, jakie faktury na rzecz tej firmy wystawiał. Świadek nie miał żadnego interesu w manipulowaniu swoimi zeznaniami. Zeznania tej samej treści złożył dwukrotnie i nie ujawniły się żadne podstawy do ich kwestionowania. Podobnie zebrana w sprawie dokumentacja nie budzi istotnych wątpliwości, poza faktem, że zabezpieczone u M. S. (1) faktury zostały sfałszowane, co sąd ustalił w oparciu o deklarację świadka Ś., który wyraźnie wskazał na tylko jedną fakturę wystawioną firmie (...) w 2008 r., podczas gdy faktury wytworzone przez M. S. (1) pochodziły z roku 2009 r.

Jak wynika z opinii z zakresu badań pisma ręcznego, podpisów na fakturach nie nakreślił S. Ś., dodatkowo podpisu na fakturze VAT nr (...) nie nakreślił także M. S. (1). Podstaw do zakwestionowania tych ustaleń sąd nie znalazł, podobnie jak w przypadku dokumentacji nadesłanej przez (...) (...), czy protokołu przeszukania mieszkania oskarżonego.

Znamiona przestępstwa oszustwa i podrabiania dokumentów były już powyżej omawiane, dlatego w tym miejscu należy jedynie wskazać, jakie działania M. S. (1) doprowadziły do ich zrealizowania. Przede wszystkim stwierdzić trzeba, że oskarżony wiedział o tym, że faktury są sfałszowane, nawet jeśli nie dokonałby tego osobiście. Składając bowiem fakturę do (...) (...) M. S. (1) miał pełną świadomość, że poświadczono na niej nieprawdę, a przy podpisaniu umów leasingowych o nr (...) nie korzystał z usług firmy PPHU (...), a jak wynika z rozliczenia prowizji, z usług firmy (...) (t. III, k. 551). Oskarżony nie współpracował już od kilku miesięcy z PPHU (...), a zatem uznał, że firma ta nie będzie zwracać się bezpośrednio do (...) (...) o wypłatę prowizji, więc można wykorzystać jej dane, celem wyłudzenia nienależnej prowizji. Podrabiając faktury niewątpliwie wprowadził pracowników (...) (...) w błąd i doprowadził firmę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. wypłaty prowizji, która nie powinna zostać wypłacona (była to część prowizji należnej sprzedawcy pojazdu, a nie przedstawicielowi handlowemu (...) (...)).

Mając na uwadze całokształt okoliczności, w jakich od M. S. (1) zabezpieczono ww. faktury, sąd wykluczył, by spreparowała je inna niż oskarżony osoba, na co wskazuje kilka argumentów.

Przede wszystkim, nie sposób doszukać się, aby ktokolwiek inny niż M. S. (1) miał interes w fałszowaniu dokumentów, z których sfałszowania korzyść (w postaci wpłat na swoje konto) mógł odnieść tylko on. Po drugie, jak wynika z przywoływanych wyżej wyjaśnień C. W., było dla M. S. (1) rzeczą naturalna i niebudzącą skrępowania preparowanie dokumentów, np. z wykorzystaniem kserokopiarki. W końcu same okoliczności zabezpieczenia dokumentów, tj. pośród wielu innych, których używanie przez M. S. (1) jest oczywiste, sprawiają, że nie ma logicznych przesłanek, by sadzić, że sfałszowane dokumenty zostały mu np. podrzucone przez inną osobę. Jeżeli zaś chodzi o wątpliwość ujawniającą się we wnioskach opinii z zakresu badań pisma ręcznego, tj. fakt, że podpis na fakturze nr (...) nie został naniesiony ani przez S. Ś. ani przez M. S. (1), sąd uznał, że nie ma to istotnego znaczenia dla sprawy, albowiem wystarczające jest, że oskarżony wiedział, co ustalono powyżej, że posługuje się sfałszowanym dokumentem i przedłożenie go w (...) doprowadzi do wypłaty nienależnej prowizji. Ponownie przywołać trzeba wyjaśnienia C. W., który stwierdził, że M. S. (1) chwalił mu się, że zna osobę zdolną umiejętnie podrabiać podpisy, a zatem już tylko na marginesie wskazać można tę właśnie, nieustaloną osobę jako możliwego autora podpisu. Precyzyjne ustalenia w tym przedmiocie nie są jednak niezbędne, dlatego sąd nie podejmował dalszych czynności dowodowych w tym zakresie. Nie budzi również wątpliwości, że oskarżony działał przy tym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez wymuszenie wpłaty pieniędzy na swoją rzecz. Tym samym jego wina nie może budzić wątpliwości. Działanie to wypełniało znamiona przestępstw z art. 286 § 1 k.k. i 270 § 1 k.k.

Wymierzając oskarżonemu za to przestępstwo karę 1 roku pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny po 50 zł każda, sąd miał na uwadze przede wszystkim wysoki stopień szkodliwości społecznej czynu objawiający się głównie tym, że (...) (...) poniosła z tytułu wpisania nieodpowiedniego numeru rachunku straty w wysokości 13 192,90 zł. Stopień winy oskarżonego jest również duży, albowiem w całości wymyślił on i zrealizował to przestępstwo, co sprawia, że nie istnieją żadne okoliczności łagodzące w tym zakresie. Innym dyrektywom wymiaru kary z art. 53 k.k. sad nie nadał kluczowego znaczenia, albowiem żadna z nich nie ujawniła się w stopniu mogącym wyraźnie zniweczyć znaczenie szkodliwości społecznej oraz stopnia winy.

VIII.  Wątek fałszowania dokumentów przez M. S. (1) (zarzuty LII-LV wobec M. S. (1))

W nieustalonym dniu od 30 września 2008 r. do 17 lipca 2009 r. M. S. (1) nakleił na fakturze wystawionej przez (...) (...) na rzecz (...) (...) oznaczonej „Nr: (...) (...)/ (...)” nadrukowane na paskach papieru: telefon (...) (...), nr faktury, data sprzedaży, termin zapłaty, część nazwy usługi. Nadto jeden z zapisów został przez niego zakorektorowany, zaś część faktury w miejscu pieczęci wystawcy wycięta. Sporządził z niej również kserokopię.

W nieustalonym dniu od 17 sierpnia 2008 r. do 17 lipca 2009 r. M. S. (1) na fakturze nr (...) wystawionej przez PHU (...) na rzecz (...) nakleił nadrukowane na paskach papieru m. in.: data wystawienia, data sprzedaży, forma płatności, nabywca, nazwa, wartość netto i szereg innych informacji. Sporządził z niej również kserokopię. Firma (...) s.c. nigdy nie zajmowała się także sprzedażą komputerów przenośnych, nie współpracowała z firmą (...) i nie wystawiała na jej rzecz faktur.

Po zatrzymaniu M. S. (1), w dniu 31 lipca 2009 r. funkcjonariusze policji udali się do jego miejsca zamieszkania w H. przy ul. (...), gdzie dokonali przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych. W jego trakcie zabezpieczyli kserokopie opisanych dokumentów.

(protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych M. S. (1), t. III, k. 538-540; faktury VAT, t. III, k. 549-550; korekty faktury VAT, t. III, k. 563-567; faktura VAT, t. IV, k. 626; zeznania świadka P. M. (2), t. XXI, k. 4116v i t. LXXIII, k. 14468-14468v; zeznania świadka J. T., t. XLVIII, k. 9532 i 9535; faktury VAT, t. XLVIII, k. 9537-9548)

M. S. (1) nie złożył na temat tych czynów wyjaśnień i nie odniósł się do zabezpieczonej u niego gotowej do przerobienia lub już przerobionej dokumentacji, do tych czynów się nie przyznał (t. LII, k. 10377-10381 i t. LX, k. 11909-11910). Sąd nie dał oskarżonemu w tym zakresie wiary, gdyż jego deklaracja, że nie przyznaje się do czynów stoi w sprzeczności z innymi dowodami w postaci zeznań świadków T. i M. oraz dokumentacji. Świadkowie zaprzeczyli, by otrzymali lub wystawiany wskazane wyżej faktury. Nadto tylko pobieżne oględziny tychże faktur wskazują, że są one przerobione, zresztą w prosty sposób, poprzez naklejenie czy wymazanie treści i wykonanie kserokopii faktury, dzięki czemu odbity dokument uzyskiwał nową, różniącą się od pierwowzoru treść. Sąd nie dopatrzył się powodów do zakwestionowania zeznań świadków. Nie mieli oni żadnego interesu w mówieniu nieprawdy, a ich twierdzenia są zgodne z wyglądem faktur.

Przestępstwo z art. 270 § 3 k.k. polega na przygotowaniu do fałszerstwa dokumentów stypizowanego w art. 270 § 1 k.k. Sąd podziela pogląd, że „Ponieważ karalność przygotowania odnosi się nie tylko do fałszowania dokumentów, lecz także ich użycia – podkreślić należy, że czynności sprawcze w tym wypadku będą polegać nie tylko na samym posiadaniu fałszywego dokumentu, lecz posiadaniu go w okolicznościach wskazujących na zamiar jego użycia” (Kodeks karny. Komentarz., red. prof. dr hab. Ryszard Stefański, r. 2017, wyd. 18, Legalis). Dla przypisania ww. przestępstw M. S. (1), poza samym sfałszowaniem faktur, ustalić należało, że dokonał tego oskarżony oraz, że miał on zamiar użycia tych dokumentów. Przekonanie, że to M. S. (1) osobiście modyfikował faktury sąd wywiódł z przesłanek analogicznych jak w przypadku omawianego wyżej wątku VII uzasadnienia, tj. okoliczności ich zabezpieczenia oraz wyjaśnień C. W.. Te same przesłanki wskazują na to, że faktury miały zostać użyte. Nie sposób ustalić obecnie w sposób precyzyjny, w jakim celu, ale całokształt okoliczności sprawy daje podstawy, by sądzić, że faktury miały zostać wykorzystane (przedłożone innym podmiotom), tak jak M. S. (1) czynił to np. w przypadku firmy PPHU (...). Z uwagi na nieskonkretyzowany cel wykorzystania faktur i brak informacji o przedłożeniu ich innej osobie, sąd podzielił pogląd prokuratora, że możliwe jest przypisanie przestępstwa jedynie w formie przygotowania. Dopiero gdyby doszło do złożenia faktur, działanie M. S. (1) można by traktować jak usiłowanie czy nawet dokonanie. Z tych wszystkich względów winę oskarżonego sąd uznał za udowodnioną.

Działania te oskarżony podjął w ramach ciągu przestępstw, którego istota była już w tym uzasadnieniu omawiana. Sąd wymierzył mu za to karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, albowiem ostatecznie nie doszło do wykorzystania faktur, co sprawia, że przestępstwo to z istoty sprawy jest szkodliwe społecznie w stopniu niskim. Nadto chodziło jedynie o dwie faktury, na niskie stosunkowo kwoty, a zatem proceder nie był nakierowany na wyłudzenia dużych sum. Przestępstwa przybrały zaś tylko formę przygotowania Wysoki był jednak stopień winy oskarżonego i w tym zakresie nie znalazł sąd okoliczności go umniejszających.

---------

R. K. (1) od 2006 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) zajmującą się sprzedażą oraz wynajmem samochodów osobowych. Współpracował równocześnie z firmą (...) zajmującą się sprzedażą samochodów ciężarowych. Z ramienia tej firmy współpracował z (...) (...). Współpraca polegała na wzajemnym polecaniu sobie klientów, tj. jeżeli do (...) (...) zgłaszał się klient zdecydowany na leasing i szukający pojazdu, to tam informowano go o ofercie (...), a jeżeli do (...) zgłaszał się klient zdecydowany na konkretny pojazd, to tam polecano mu ofertę leasingu (...) (...). W ramach tej współpracy R. K. (1) najczęściej kontaktował się z M. S. (1). (...) (...) wypłacało mu prowizje za doprowadzenie do zawarcia umowy leasingowej, które rozliczane były poprzez wystawienie przez R. K. (1) firmie (...) faktury VAT. Wszystkie te faktury firmy wzajemnie rozliczyły.

M. S. (1) wiedząc o tym postanowił przedłożyć do (...) (...) 4 faktury, co do których wiedział, że zostały podrobione celem wypłaty prowizji na rzecz R. K. (1).

Nieustalonego bliżej dnia, ale nie wcześniej niż 12 stycznia 2009 r. M. S. (1)

przedłożył podrobione faktury VAT o numerach (...) datowane na dzień 12 marca 2009 roku wystawionej rzekomo (...) SA przez (...) R. K. (1) oraz załącznikiem do rozliczenia prowizji nr (...), na których nieustalona osoba podrobiła podpis R. K. (1).

W nieustalonym dniu jednakże nie wcześniej niż 26 marca 2009 roku w B. przedłożył podrobione faktury VAT o numerach (...) datowane na dzień 26 marca 2009 roku wystawionych rzekomo (...) SA przez (...) R. K. (1) oraz załącznikiem do rozliczenia prowizji nr (...), na których nieustalona osoba podrobiła podpis R. K. (1). Faktury o takich numerach zostały w rzeczywistości wystawione przez firmę (...), ale datowane były na 17 lutego 2009 r.

(wiadomość e-mail, t. XLIX, k. 9694; zeznania świadka R. K. (1), t. LIV, k. 10618-10620; kopie faktur i załączników do rozliczenia prowizji, t. LIV, k. 10621-10635; dokumentacja od (...) (...), t. LV, k. 10971-10994; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. LIX, k. 11777-11799 i t. LX, k. 11800-11842)

M. S. (1) nie złożył na temat tego czynu wyjaśnień i nie odniósł się do zabezpieczonej u niego gotowej do przerobienia lub już przerobionej dokumentacji, do tych czynów się nie przyznał (t. LII, k. 10377-10381 i t. LX, k. 11909-11910) . Sąd nie dał jednak wiary tym wyjaśnieniom z uwagi na ich niezgodność z zeznaniami świadka R. K. (1). Świadek ten odnosił się do każdej okazywanej mu w trakcie przesłuchania faktury w sposób szczegółowy i wyjaśniał różnice między fakturami spreparowanymi, a tymi, które faktycznie wystawił. Dołączył również do protokołu przesłuchania oryginały wystawionych faktur, dzięki czemu możliwe było potwierdzenie różnic między fakturami złożonymi do (...) (...) przez M. S. (1), a oryginałami. Świadek K. nie miał żadnego interesu w manipulowaniu swoimi zeznaniami, w szczególności do prób obciążenia w jakikolwiek sposób M. S. (1). Świadek zresztą tego nie uczynił, wypowiadając się jedynie na temat sposobu współpracy i rzetelności faktur. Dlatego też był osobą wiarygodną, w oparciu o której relację sąd czynił ustalenia faktyczne.

Opinia z zakresu badań pisma ręcznego mówi tylko, że podpisów nie nakreślił R. K. (1) i że zostały nakreślone metodą naśladownictwa, a zatem nie da się stwierdzić, kto je stworzył i to ustalenie sąd uznał za wiarygodne, nie mając podstaw do jego zakwestionowania. Wiarygodne były również dostarczone przez (...) (...) oraz załączone przez R. K. (1) dokumenty, oczywiście poza fakturami, które zostały przerobione.

Jak wynika z zeznań świadka oraz wiadomości B. A. do M. S. (1) z dnia 6 kwietnia 2009 r., gdzie wskazuje ona na konieczność poprawienia przez R. K. (1) niektórych faktur VAT, to M. S. (1) był osobą, za pośrednictwem której faktury R. K. (1) trafiały do (...) (...) celem rozliczenia prowizji. R. K. (1) stwierdził wprawdzie, że wszystkie faktury, jakie wystawił, zostały rozliczone, ale stało się to na podstawie faktur przedłożonych przez M. S. (1), które nie były tymi dostarczonymi mu przez R. K. (1). Nie ustalił sąd, jaki cel miało przedłożenie przez M. S. (1) faktur podrobionych w sytuacji, gdy kwoty na ich, a także adresat przelewu były zgodne z prawdą. Okoliczność ta nie ma jednak znaczenia, albowiem dla bytu przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. ważne jest tylko, by sprawca posługiwał się sfałszowanym dokumentem jak autentycznym i to nastąpiło poprzez przedłożenie go firmie (...).

Działania te oskarżony podjął w ramach ciągu przestępstw, którego istota była już w tym uzasadnieniu omawiana. Sąd wymierzył mu za to karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, albowiem ostatecznie nie doszło do strat po stronie (...) (...) w wyniku wykorzystania faktur, co sprawia, że przestępstwo to było szkodliwe społecznie w stopniu niskim. Nadto chodziło jedynie o dwie faktury, na niskie stosunkowo kwoty, a zatem proceder nie był nakierowany na wyłudzenia dużych sum. Wysoki był jednak stopień winy oskarżonego i w tym zakresie nie znalazł sąd okoliczności go umniejszających.

IX.  Wątek fałszerstw i uszkodzenia dokumentów przez Ł. B. (1) (zarzuty I i V-X wobec Ł. B. (1))

W nieustalony bliżej sposób i w nieustalonym czasie Ł. B. (1) wszedł w posiadanie dokumentów firmy (...), a także zaczął prowadzić faktycznie jej działalność. Na początku 2009 r. postanowił, że firma zajmie się przewozem koni na rzeź z Ukrainy do Włoch i czynił przygotowania do prowadzenia takiej działalności.

Jednym z warunków koniecznych do prowadzenia transportu międzynarodowego było uzyskanie licencji wydawanej przez Główny Inspektorat Transportu Drogowego. Do uzyskania licencji niezbędne było z kolei posiadanie certyfikatu kompetencji zawodowych. W związku z tym Ł. B. (1) prowadzący faktycznie sprawy firmy zwrócił się do J. M. o wystawienie takiego certyfikatu. Podczas spotkania w dniu 6 lutego 2009 r. Ł. B. (1) wystawił J. M. w imieniu (...), a także podpisał nazwiskiem M. P., pełnomocnictwo do zarządzania transportem, dzięki czemu firma (...) postrzegana była przez (...) jako posiadająca certyfikat. Tego samego dnia podrobił podpisy M. P. na: umowie najmu od firmy (...) samochodu ciężarowego marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), oświadczeniu dotyczącym przedsiębiorcy zatrudniającego kierowców i oświadczeniu potwierdzającym prawdziwość numerów NIP i REGON, po czym złożył te dokumenty w siedzibie (...) wraz z wnioskiem o wydanie licencji na transport międzynarodowy. W wypełnianiu tych dokumentów pomagała mu K. K. (6), która dysponowała doświadczeniem w załatwianiu takich spraw, w zamian za to Ł. B. (1) zaprosił ją na obiad.

W kolejnych dniach Ł. B. (1) w dalszym ciągu podrabiał podpisy M. P. na dokumentach firmy (...), tj.:

1.  w dniu 17 lutego 2009 roku w W. podpis na dokumencie w postaci zapytania o udzieleniu informacji o osobie złożonego w Biurze Informacyjnym Krajowego Rejestru Karnego Ministerstwie Sprawiedliwości,

2.  w dniu 17 lutego 2009 roku w W. podpis na dokumencie w postaci podania dotyczącego zarejestrowania firmy jako podmiotu zajmującego się przewozem koni na rzeź z Ukrainy do Włoch, które to podanie zostało następnie złożone wraz z innymi dokumentami firmy (...) w Państwowym Inspektoracie Weterynarii,

3.  w dniu 11 marca 2009 roku w P. podpisy na dokumencie w postaci umowy o świadczenie usług w systemie (...) (...) zawartej z firmą (...), N., T. Sp. j.,

4.  w dniu 20 marca 2009 roku w W. podpis na dokumencie w postaci upoważnienia swojej osoby do odbioru zezwoleń z Biura (...) znajdującego się w W. przy ul. (...),

5.  w dniu 26 marca 2009 roku w Ł. podpis na dokumencie w postaci umowy najmu od firmy (...). o.o. samochodu ciężarowego marki (...),

6.  w dniu 30 marca 2009 roku w W. poprzez wypisanie treści oraz podpisanie się za M. P. podrobił zaświadczenia dotyczące zatrudnienia w firmie (...) jako kierowców P. L. i A. K. (4) oraz uprawnień w/w osób w zakresie transportu drogowego,

7.  w dniu 6 kwietnia 2009 roku w W. podpisy na dwóch umowach o pracę A. K. (5).

W dniu 12 marca 2009 r. Minister Infrastruktury wydał firmie (...) licencję na transport międzynarodowy. Po zatrzymaniu Ł. B. (1), w dniu 16 grudnia 2009 r. funkcjonariusze przeprowadzili przeszukanie wynajmowanego przez niego mieszkania w W., przy ul. (...), podczas którego zabezpieczyli część wyżej wymienionej dokumentacji.

( protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych, t. VII, k. 1336-1352; umowa najmu, t. VIII, k. 1423-1425; dokumentacja (...), t. VIII, k. 1436, t. IX, k. 1728, 1729, 1747, 1748, 1749, 1764-1765, 1766-1769, 1776, 1779-1780, 1783 i t. XVL, k. 8934-8944 i 8957-8974; licencja na transport, t. VIII, k. 1694; umowa o pracę z dnia 6 kwietnia 2009 r., t. XLIII, k. 8434; umowa o świadczenie usług z dnia 20 lutego 2009 r., t. XLIII, k. 8436; częściowo wyjaśnienia Ł. B. (1), t. X, k. 1926v-1927, t. XLV, k. 8821-8823 i t. XLVIII, k. 9445-9445v; zeznania świadka A. K. (4), t. XLIV, k. 8679-8680; zeznania świadek A. N., t. XVL, k. 8983v i t. LXXIV, k. 14682; dokumentacja firmy (...), t. XLV, k. 8985-8990; oryginalna dokumentacja złożona z wnioskiem do (...) o wydanie licencji na międzynarodowy przewóz drogowy, t. XLVI, k. 9076-9093; zeznania świadek K. K. (6), t. XLVIII, k. 9401v i 9403v-9404 i t. LXXIV, k. 14682-14862v; zeznania świadka J. M., t. XLVIII, k. 9469v)

Oskarżony Ł. B. (1) (t. X, k. 1926v-1927) w pierwszych wyjaśnieniach na temat tego zarzutu stwierdził, że faktycznie opiekował się firmą, a jej dokumenty posiadał legalnie, bo przygotowywał ją do handlu końmi, zaś właścicielem firmy jest jakiś Gruzin. Podczas kolejnych wyjaśnień (t. XLV, k. 8821-8823 i t. XLVIII, k. 9445-9445v) przyznał, że podrobił podpisy M. P. na wszystkich dokumentach (...) z zarzutu prócz wniosku o licencję na transport międzynarodowy i wykazu pojazdów. Przed sądem zaś odmówił składania wyjaśnień na ten temat. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim przyznał się on do zarzucanych mu czynów. Okoliczności przyznania się nie budzą wątpliwości mimo nieprzeprowadzenia w tym zakresie opinii biegłego z zakresu badań pisma ręcznego. Ł. B. (1) był osobą, która w niniejszym postępowaniu prezentowała zmienne wyjaśnienia w zakresie różnych czynów, które częściowo się potwierdzały, a częściowo nie. Nie widzi sąd powodów, dla których w tym przypadku miałby przyznać się fałszywie. Nie było tak, by oskarżony bał się przesłuchujących i pod ich presją składał nieprawdziwe deklaracje, co jasno wynika z protokołów innych jego przesłuchań. Co do tego czynu nigdy również nie zmienił swoich wyjaśnień, a przed sądem odmówił ich składania. Nigdy zatem nie zaprzeczył swojemu przyznaniu się.

Zeznania świadków K., N., M. i K. nie dostarczyły w tej sprawie istotnych dla odpowiedzialności karnej oskarżonego informacji. Wszyscy oni mieli jedynie fragmentaryczny kontakt z Ł. B. (1) przy preparowaniu przez niego dokumentacji (...), przy czym żaden nie był bezpośrednio świadkiem takiego działania, ani w tym preparowaniu nie uczestniczył. Zeznania te nie obalały również przyznania się oskarżonego do zarzuconego mu czynu. Sąd uznał za wiarygodne także dokumenty, które przywołał w podstawie ustaleń faktycznych, z tym zastrzeżeniem, że prawdą jest również, iż podpisy M. P. zostały na nich podrobione. W toku postępowania oskarżony nie podniósł żadnej okoliczności mogącej dokumenty te podważyć.

Wobec powyższego wina Ł. B. (1) nie może budzić żadnych wątpliwości. Zakwalifikowanie czynu z art. 270 § 1 k.k. jest również oczywiste, albowiem doszło do podrobienia dokumentów, a potem przedłożenia ich w Generalnym Inspektoracie (...) celem użycia za autentyczne.

---------

Po zatrzymaniu Ł. B. (1), w dniu 16 grudnia 2009 r. funkcjonariusze przeprowadzili przeszukanie wynajmowanego przez niego mieszkania w W., przy ul. (...), podczas którego zabezpieczyli m. in. umowę użyczenia lokalu znajdującego na się w W. na ul. (...) datowaną na 1 października 2009 r. W 2009 roku nie później niż 16 grudnia 2009 r. Ł. B. (1) naniósł na dokument podpis S. G.. S. G. zmarł przed przesłuchaniem w tej sprawie.

(protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych, t. VII, k. 1336-1352; umowa najmu, t. VIII, k. 1423-1425; umowa użyczenia lokalu, t. VIII, k. 1459-1460; częściowo wyjaśnienia Ł. B. (1), t. XLV, k. 8821v; wyjaśnienia Ł. B. (1), t. XLVIII, k. 9445; akt zgonu t. XLV, k. 8916 )

Ł. B. (1) początkowo nie przyznawał się do zarzucanego mu czynu twierdząc, że podpisywał umowę najmu, ale S. G. był przy tym obecny i podpisał się za siebie sam (t. XLV, k. 8821v), jednakże podczas kolejnego przesłuchania przyznał, że oba podpisy na umowie nakreślił osobiście (t. XLVIII, k. 9445). Przed sądem odmówił składania wyjaśnień w tej kwestii (t. LXXI, k. 14108v-14110). Wyjaśnienia oskarżonego, oprócz samego egzemplarza umowy były jedynym dowodem wskazującym na jego sprawstwo, albowiem nie przeprowadzono w sprawie opinii z zakresu badań pisma ręcznego na okoliczności wskazane w tym zarzucie. Wobec przyznania się oskarżonego nie było to jednak konieczne. Sąd dał tej deklaracji wiarę. Analiza ówczesnej sytuacji procesowej Ł. B. (1) wskazuje, że nie miał on żadnego interesu w nieprawdziwym przyznaniu się do zarzucanego mu czynu ze względu np. na przyjętą taktykę procesową. Dla przyjęcia takiej koncepcji sąd nie znalazł powodów, dlatego wyjaśnienia tej treści uznał za szczere. Ponadto, z zasad logiki i doświadczenia życiowego wynika, że dokumentów w postaci umowy użyczenia lokalu nie fałszuje się bez celu. Wobec braku szerszego materiału dowodowego nie sposób ustalić, w jakim konkretnie celu Ł. B. (1) tego dokonał, jednakże umowa użyczenia lokalu została bowiem zawarta na firmę i sąd postrzega fakt jej podpisania w ten sposób, że lokal był jej niezbędny dla wykazania, że prowadzi faktycznie działalność. Należy również dostrzec, że w czasie, gdy tworzył tę umowę, nie wiedział jeszcze, że M. S. (1) został zatrzymany, a organy ścigania interesują się firmą (...), więc nadal prowadził jej działalność, niewykluczone, że miał zamiar wyłudzać kolejne leasingi. W postępowaniu nie przesłuchano S. G., który zmarł jeszcze przed zakończeniem postępowania przygotowawczego. Mając te wszystkie kwestie na uwadze, sąd uznał winę oskarżonego i zmodyfikował jedynie opis czynu precyzując, że oskarżony dopuścił się go w 2009 r., nieustalonego bliżej dnia, aczkolwiek nie później niż w dniu dokonania u niego przeszukania. Doświadczenie życiowe sądu wskazuje, że sfałszowanie tego typu umowy na więcej niż rok wstecz jest nieprawdopodobne i nie miałoby ono żadnego celu.

---------

Po zatrzymaniu Ł. B. (1), w dniu 16 grudnia 2009 r. funkcjonariusze przeprowadzili przeszukanie wynajmowanego przez niego mieszkania w W., przy ul. (...), podczas którego zabezpieczyli m. in. datowaną na dzień 16 września 2008 r. umowę najmu lokalu zawartą pomiędzy firmą (...), a firmą (...) Sp. z o.o., na której Ł. B. (1) nakreślił podpisy Z. W. (2) rzekomo działającego w imieniu wynajmującego oraz właściciela firmy (...), który w dokumencie figuruje jako wynajmujący.

(protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych, t. VII, k. 1336-1352; umowa najmu, t. VIII, k. 1423-1425; umowa najmu lokalu, t. IX, k. 1730; wyjaśnienia Ł. B. (1), t. XLV, k. 8821v)

Ł. B. (1) odnośnie tego zarzutu przyznał, że sporządził tę umowę i podpisał się na niej zarówno w imieniu najemcy, jak i wynajmującego. Powiedział też, że nie wie, kim jest Z. W. (2) (t. XLV, k. 8821v). Przed sądem odmówił składania wyjaśnień w tej kwestii (t. LXXI, k. 14108v-14110). Co do oceny wyjaśnień Ł. B. (1) w tej kwestii odnieść należy uwagi jak w przypadku zarzutu V i tym samym uznać je za wiarygodne. Takie same są również wnioski sądu w kwestii oceny prawnej i strony podmiotowej czynu. Wyjaśnienia wymaga jedynie kwestia chęci użycia tego dokumentu jako autentycznego. W tym przypadku sąd przyjął, że umowa miała służyć późniejszemu wykorzystaniu w nieustalony bliżej sposób w związki z tym, że zawarta została na firmę (...), którą Ł. B. (1) prowadził i której dokumentację wielokrotnie fałszował (co zostało wykazane wcześniej) podpisując się za M. P.. Sąd uznał, że mimo, iż konkretnego celu nie da się w oparciu o dostępnym materiał dowodowy określić, to okoliczności wskazują, że dokument miał być wykorzystywany do legitymizowania działalności (...) i wykazywać, że posiada ona siedzibę znajdującą się w prestiżowej lokalizacji oraz jest w stanie płacić wysoki czynsz miesięczny (wg umowy 12 000 zł). Sąd uznał winę oskarżonego i zmodyfikował jedynie opis czynu precyzując, że oskarżony dopuścił się go w 2009 r., nieustalonego bliżej dnia, aczkolwiek nie później niż w dniu dokonania u niego przeszukania. Doświadczenie życiowe wskazuje, że sfałszowanie tego typu umowy na rok wstecz jest nieprawdopodobne i nie miałoby ono żadnego celu.

---------

Wszystkie trzy opisane wyżej przestępstwa sąd zakwalifikował z art. 270 § 1 k.k., a jako, że popełniono je w krótkich odstępach czasu (na przestrzeni roku 2009) i przy wykorzystaniu tej samej sposobności uznał, że stanowią one ciąg przestępstw. Wymierzona za niego oskarżonemu Ł. B. (1) kara 8 miesięcy pozbawienia wolności odzwierciedla przede wszystkim wysoki stopień winy oskarżonego i społeczną szkodliwość jego czynu – przede wszystkim co do czynu z zarzutu I, albowiem te dokumenty złożone zostały do organu państwowego i stały się podstawą wydania przez niego decyzji, co w oczywisty sposób godziło w dobro w postaci wiarygodności dokumentów, ale także samego organu państwowego, który dokumentom tym zaufał. Czyny z zarzutów V i VII cechują się niższą szkodliwością społeczną, albowiem dokumenty nie zostały nigdzie wykorzystane. Mając na uwadze również pozostałe dyrektywy wymiaru kary z art. 53 k.k., sąd uznał, że kara 8 miesięcy pozbawienia wolności jest w pełni adekwatna do wagi przypisanych oskarżonemu przestępstw.

---------

Po zatrzymaniu Ł. B. (1), w dniu 16 grudnia 2009 r. funkcjonariusze przeprowadzili przeszukanie wynajmowanego przez niego mieszkania w W., przy ul. (...), podczas którego zabezpieczyli m. in. fakturę VAT z danymi spółki (...) jako wystawcy, na kwotę 8754,2 zł wystawioną za szkolenie pracowników. Fakturę wypisał osobiście Ł. B. (1), który złożył na niej również własny podpis jako wystawcy. Nie znał on firmy (...).

(protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych, t. VII, k. 1336-1352; umowa najmu, t. VIII, k. 1423-1425; faktura VAT, t. VIII, k. 1457; częściowo wyjaśnienia Ł. B. (1), t. XLV, k. 8821v;)

Ł. B. (1) odnosząc się do tego zarzutu przyznał, że osobiście wypełnił blankiet i podpisał go swoją parafką, ale nie zna firmy (...) i nie wie, po co to uczynił (t. XLV, k. 8821v). Przed sądem odmówił składania wyjaśnień w tej kwestii (t. LXXI, k. 14108v-14110). Oceniając wyjaśnienia oskarżonego, ponownie przywołać należy argumentację identyczną jak co do zarzutu V i uznać je za wiarygodne i pozwalające stwierdzić sprawstwo Ł. B. (1). W związku z tym, że faktura ta wystawiona została na podmiot, który nie pojawił się w jakiejkolwiek roli w tym postępowaniu, a jej przedmiotem była zapłata za szkolenie pracowników, sąd w ślad za prokuratorem nie przyjął żadnej wersji, do czego faktura mogła zostać użyta. Dał jednak sąd wiarę oskarżonemu, że nie znał on firmy (...), co udowadnia, że dane na fakturze nie były autentyczne, gdyż nigdy z nią nie współpracował. Z uwagi na nieskonkretyzowany cel wykorzystania faktur i brak informacji o przedłożeniu ich innej osobie, sąd podzielił pogląd prokuratora, że możliwe jest przypisanie przestępstwa jedynie w formie przygotowania.

Za czyn ten sąd wymierzył karę 2 miesięcy pozbawienia wolności. Stopień społecznej szkodliwości tego czynu nie był wysoki, albowiem faktura nie została w żaden sposób wykorzystana i tym samym działanie oskarżonego nie wyrządziło nikomu szkody. Nie umniejsza to jednak stopnia winy oskarżonego. Miarkując karę sąd miał również na uwadze inne dyrektywy wymiaru kary z art. 53 k.k.

---------

W dniu 4 maja 1999 r. (...) wydała Ł. B. (1) książeczkę wojskową o nr (...), która utraciła ważność wskutek zgłoszenia przez właściciela utraty dokumentu. W związku z tym, w dniu 18 września 2009 r. ta sama WKU wydała duplikat książeczki o nowym numerze tj. (...).

Po zatrzymaniu Ł. B. (1), w dniu 16 grudnia 2009 r. funkcjonariusze przeprowadzili przeszukanie wynajmowanego przez niego mieszkania w W., przy ul. (...), podczas którego zabezpieczyli m. in. książeczkę wojskową o nr (...) wydaną na jego imię i nazwisko przez Wojskową Komendę Uzupełnień (...). Ł. B. (1) nie później niż w dniu przeszukania wyciął z książeczki swoje zdjęcie i tym samym dokument stał się bezużyteczny. W trakcie tego samego przeszukania znaleziono paszport o nr (...) wystawiony na D. K. (1). D. K. (1) i Ł. B. (1) znali się i utrzymywali ze sobą kontakt do 2009 r. W posiadanie paszportu Ł. B. (1) wszedł w sposób nieustalony.

( protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych, t. VII, k. 1336-1352; umowa najmu, t. VIII, k. 1423-1425; paszport, t. X, k. 1810; książeczka wojskowa, t. X, k. 1810; częściowo wyjaśnienia Ł. B. (1), t. X, k. 1927v, t. XIX, k. 3771-3772 i t. LXXI, k. 14108v-14110; zeznania świadka D. K. (1), t. XIV, k. 2603-2604 )

Ł. B. (1) wyjaśnił odnośnie uszkodzonej książeczki wojskowej, że wyrobił sobie na pamiątkę jej duplikat, a zdjęcie wyciął, bo dziecko się bawiło i mu je pomalowało (t. X, k. 1927v). Wyjaśniając po raz kolejny w tym przedmiocie powiedział, że nie ma obowiązku zdawania książeczki wojskowej, dokument nie był przedziurkowany, a on sam wyrobił sobie duplikat (t. XIX, k. 3772). Odnośnie paszportu wyjaśnił, że D. K. (1) oddał mu go na przechowanie, ma świadomość, gdzie dokument się znajduje, a paszport jest u niego od roku (t. X, k. 1927v). Wyjaśniając po raz kolejny w tym przedmiocie powiedział, że D. K. (1) zostawił paszport u niego w samochodzie, o czym został powiadomiony. Nie oddał dokumentu z braku czasu i braku takiej woli ze strony jego właściciela (t. XIX, k. 3771-3772). Takie same wyjaśnienia złożył przed sądem, przy czym co do paszportu podał wersje z zostawieniem go w samochodzie (t. LXXI, k. 14108v-14110).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie w tym zakresie, że samodzielnie usunął z książeczki wojskowej zdjęcie, po tym jak porysowało ją dziecko. Obie wersje dotyczące paszportu uznał z kolei za niewiarygodne. Pozostawały one w sprzeczności z zeznaniami świadka D. K. (1), który stwierdził brak paszportu w lutym 2010 r., kiedy to chciał wyjechać zagranicę. Przyznał on, że znał Ł. B. (1), a ostatni kontakt miał z nim w 2009 r. Świadek stwierdził także, że nie ma żadnej wiedzy, gdzie paszport się znajduje. Z uwagi na treść tych zeznań sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, który mówił, że informował swojego kolegę o pozostawieniu i niego paszportu. Zeznania świadka K. zasługują na przyznanie atrybutu wiarygodności. Sąd nie znalazł powodów, dla których miałby on nimi manipulować. Nic nie stało na przeszkodzie przyznaniu, że oddał dokument Ł. B. (1), ew. pozostawił go przypadkowo i został o tym poinformowany. Tymczasem świadek spontanicznie twierdził, że o tym, gdzie jest dokument nic nie wie. Wskazuje to wyraźnie, że dokument utracił, chociaż nie wiadomo w jaki sposób, a Ł. B. (1) go znalazł i później posiadał.

Przestępstwo z art. 276 k.k. polega m. in. na ukrywaniu i czynieniu bezużytecznym dokumentu, którym sprawca nie ma wyłącznego prawa rozporządzać. Za dokument, którym sprawca nie może wyłącznie rozporządzać winno się uważać albo dokument wyłącznie cudzy, albo dokument stwierdzający uprawnienia i obowiązki innej osoby w jedynym ze swej istoty egzemplarzu, albo dokument urzędowy wystawiony przez władze publiczne w jednym egzemplarzu (tak. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 sierpnia 2013 r. w sprawie II KK 2/13, Legalis nr 876462). Niewątpliwie paszport jest dokumentem wyłącznie cudzym i nie istnieją sytuacje, w których osoba trzecia mogłaby je wykorzystać. Jako, że D. K. (1) nie został poinformowany przez oskarżonego o tym, że ten posiada jego paszport, sąd uznał, że doszło do ukrywania dokumentu.

Podobnie książeczka wojskowa, jest dokumentem wystawionym przez władze publiczne w jednym egzemplarzu, a bez zdjęcia staje się dokumentem bezużytecznym, gdyż nie identyfikuje konkretnej osoby przez jej wygląd zewnętrzny. Po uzyskaniu duplikatu książeczki wojskowej, a w razie odzyskania pierwotnego dokumentu, posiadacz zobowiązany jest zwrócić pierwotny dokument, o czym stanowi § 5 (którego treść pozostaje niezmienna od 1992 r.) Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w sprawie doręczania wojskowych dokumentów osobistych i trybu postępowania z tymi dokumentami z dnia 10 czerwca 1992 r. (Dz.U. Nr 51, poz. 233). Zgodnie zaś z art. 54 ust. 1e. (którego treść pozostaje niezmienna od 2004 r.) ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczpospolitej z dnia 31 sierpnia 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1534): „osoba, której wydano wojskowy dokument osobisty, nie może rozporządzać tym dokumentem i na żądanie wojskowego komendanta uzupełnień, a w przypadku żołnierzy w czynnej służbie wojskowej również dowódcy jednostki wojskowej, obowiązana jest zwrócić ten dokument organom wojskowym.” W świetle przywołanych przepisów, oczywistym jest, że Ł. B. (1) w sytuacji odzyskania pierwotnej książeczki wojskowej powinien był ją niezwłocznie zwrócić do właściwej WKU i nie miał prawa dokonywać w niej żadnych zmian. Wycinając z książeczki zdjęcie uczynił dokument bezużytecznym w sytuacji, gdy nie miał prawa nim wyłącznie rozporządzać. Tym samym wypełnił w obu opisywanych przypadkach znamiona czynu z art. 276 k.k., a jego wina w tym zakresie nie budzi wątpliwości.

Sąd zmienił datę czynu co do zniszczenia książeczki wojskowej, bo w dniu przesłuchania 17 grudnia 2009 r. oskarżony zadeklarował posiadanie dziecka w wieku 1 roku i 3 miesięcy. Zakładając, że dziecko najwcześniej w wieku 6 miesięcy jest zdolne cokolwiek porysować, datę początkową czynu sąd ustalił na nie wcześniej niż w marcu 2009 r.

Działania te oskarżony podjął w ramach ciągu przestępstw, którego istota była już w tym uzasadnieniu omawiana. Sąd wymierzył mu za to karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wysoki był niewątpliwie stopień winy oskarżonego, albowiem działał umyślnie i z pełną świadomością konsekwencji swoich czynów. Działanie to nie doprowadziło jednak do wymiernych strat czy to po stronie WKU czy D. K. (1), więc stopień szkodliwości społecznej sąd uznał za niewysoki. Mając na uwadze również pozostałe dyrektywy wymiaru kary z art. 53 k.k., karę 6 miesięcy pozbawienia wolności uznać należy za adekwatną do wagi popełnionych czynów.

---------

Po zatrzymaniu Ł. B. (1), w dniu 16 grudnia 2009 r. funkcjonariusze przeprowadzili przeszukanie wynajmowanego przez niego mieszkania w W., przy ul. (...), podczas którego zabezpieczyli m. in. dwa zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach D. Z. w firmie (...) datowane na 24 listopada 2009 r. Oba zaświadczenia nie później niż 24 listopada wypełnił danymi Ł. B. (1).

( protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych, t. VII, k. 1336-1352; umowa najmu, t. VIII, k. 1423-1425; zaświadczenia o dochodach, t. VIII, k. 1410-1411; częściowo wyjaśnienia Ł. B. (1), t. XLV, k. 8821 i t. XLVIII, k. 9445-9446; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. LIII, k. 10410-10457)

Ł. B. (1) odnośnie tego zarzutu stwierdził, że wypełnił przyniesione mu przez D. Z. zaświadczenie, które miało już naniesione pieczęcie firmy (...) i podpis o treści (...) (t. XLV, k. 8821 i t. XLVIII, k. 9445-9446). Przed sądem odmówił składania wyjaśnień w tej kwestii (t. LXXI, k. 14108v-14110). Opinia biegłego z zakresu badań pisma ręcznego mówi z kolei, że Ł. B. (1) na pewno wypełniał te dokumenty, ale co do ich podpisania stwierdza jedynie, że podpisał się na nich prawdopodobnie Ł. B. (1), ale nie da się rozstrzygnąć tego na pewno, bo forma podpisu jest zbyt krótka. Na pewno nie nakreślił ich jednak sam A. G. (2).

Sąd uniewinnił oskarżonego od zarzucanego mu czynu VI aktu oskarżenia wobec braku możliwości niebudzącego wątpliwości stwierdzenia, że to Ł. B. (1) podpisał się za A. G. (2). Postępowanie nie dostarczyło informacji, aby dokument ten został gdzieś wykorzystany. Sąd uznał zatem, że skoro zaświadczenie pozostało niepodpisane przez oskarżonego, a jedynie wypełnione, nie można uznać, że oskarżony sfałszował je celem wykorzystania jako autentyczne. Nie ujawnił się żaden logiczny cel wypełnienia zaświadczenia, a dla takiego dokumentu podpis jest kluczowym elementem. Tym samym znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. nie zostały wypełnione. Zarzut aktu oskarżenia w zakresie podpisania się za A. G. (2) nie jest poparty dowodami.

X.  Wątek N. B. (2)

A. S. (3) była w 2008 r. doradcą klienta w (...) w W. banku (...), a do jej zadań należała m. in. obsługa klientów. W dniach 25 i 26 września 2008 r. roku do oddziału, w którym pracowała, zgłosili się Ł. i N. B. (2) w celu wzięcia kredytu. N. B. (2) złożyła wnioski kredytowe o nr (...) oraz (...). W obu stwierdziła, że jest zatrudniona w firmie (...) sp. z o.o., ul. (...), (...)-(...) W. na stanowisku managera ze średnim miesięcznym dochodem za ostatnie 3 miesiące w kwocie 8 670 zł – pod takimi stwierdzeniami we wnioskach złożyła swój podpis. Do wniosków załączyła: kserokopię dokumentu tożsamości oraz akt notarialny dotyczący zawarcia miedzy nią a Ł. B. (1) rozdzielności majątkowej. Następnie pracownik banku zweryfikował telefonicznie prawdziwość zaświadczenia o zatrudnieniu z wynikiem pozytywnym.

W oparciu o te dokumenty w dniach 25 i 26 września 2008 roku zawarte zostały umowy pożyczki o numerach: (...) oraz (...) między (...) a N. B. (2) na kwoty odpowiednio 20 000 zł i 10 000 zł. N. B. (2) nigdy nie była zatrudniona w firmie (...), pracowała w firmie swojego męża.

W październiku lub listopadzie 2009 r. A. S. (3) otrzymała wykaz niezapłaconych przez klientów składek ubezpieczeniowych kredytu. Na liście widniała m. in. N. B. (2), do której pracowniczka banku zadzwoniła i uzyskała odpowiedź, że kredytem zajmuje się Ł. B. (1). Ten zgłosił się w krótkim czasie do banku celem uszczegółowienia informacji o zaległościach.

(częściowo wyjaśnienia Ł. B. (1), t. XLVIII, k. 9446v; zeznania świadek A. S. (3), t. XXXIII, k. 6533-6534 i t. LXXIII, k. 14644-14644v; dokumentacja kredytowa, t. XLVIII, k. 9407-9428; pismo z ZUS (...), t. XLVIII, k. 9529; częściowo wyjaśnienia N. B. (2), t. XLIX, k. 9614-9616 i t. LXX, k. 13990)

Podczas pierwszego przesłuchania po ogłoszeniu zarzutów (t. XLIX, k. 9614-9616) N. B. (2) nie przyznała się do zarzucanego jej czynu i powiedziała, że pojechała wziąć pożyczki w nieświadomości tego co robiła. To Ł. B. (1) przedłożył jej dokumenty do podpisania, a ona robiła to bez czytania. Przyznała, że nigdy nie pracowała u Z. K. (1) i nie zna takiej osoby. Podczas przesłuchania przed sądem (t. LXX, k. 13990) oskarżona nie przyznała się do zarzucanego czynu mówiąc, że była wtedy w banku z małym dzieckiem na rękach i nie wie, co dokładnie podpisywała. Przyznała jednak, że Ł. B. (1) mówił jej, że do banku idą po kredyt.

Wyjaśnienia oskarżonej częściowo sąd uznał za wiarygodne. Potwierdziła ona, że złożyła wniosek, w którym znalazła się nieprawdziwa informacja co do jej miejsca zatrudnienia. Przyznała, że nigdy nie pracowała u Z. K. (2), co nie budzi zastrzeżeń w kontekście wyjaśnień Ł. B. (1). Fakt nieprzyznawania się do winy odnośnie świadomości złożenia nieprawdziwych oświadczeń nie jest już jednak wiarygodny i należy go uznać za przyjętą linię obrony. Nie jest prawdopodobnym, by oskarżona nie dostrzegła na jedynej stronie, którą podpisała (t. XLVIII, k. 9413) podkreślonej i ujętej drukowaną czcionką informacji o miejscu jej zatrudnienia oraz wysokości dochodów, które w tymże dokumencie zadeklarowała. Stoi to w sprzeczności z zasadami logicznego rozumowania i wiarygodnymi dowodami z dokumentów.

Ł. B. (1) w swoich wyjaśnieniach powiedział, że wie, że jego żona w 2008 r. zaciągnęła dwie pożyczki na rozwój firmy. Dodał, że na pewno nie była zatrudniona w firmie innej niż (...) w tamtym czasie. Wyjaśnienia te sąd uznał również za wiarygodne, albowiem korespondowały z twierdzeniami N. B. (2).

Świadek S. potwierdziła, że zna Ł. B. (1) i miała miejsce sytuacja ubiegania się przez jego żonę o kredyt. Opisała, w jaki sposób klient był weryfikowany i jakie czynności prowadziła po uzyskaniu informacji o niepłaconych składkach ubezpieczenia kredytu. Zeznania te nie wzbudziły żadnych wątpliwości. Znajdują one potwierdzenie w zgromadzonej w tym wątku dokumentacji, a fakt złożenia przez N. B. (2) wniosku kredytowego pozostaje niekwestionowane. Świadek nie miała wiedzy na temat nierzetelności przedłożonego jej zaświadczenia o wysokości dochodu.

Z pisma z ZUS (...) wynika, że w okresie od 1 kwietnia 2008 r. do 31 grudnia 2009 r. N. B. (2) była zgłoszona do składek na ubezpieczenie społeczne przez Ł. B. (1), a co do ewentualnego zgłoszenia przez firmę (...) nie ma podano w nim jednoznacznej informacji. Brak informacji w piśmie nie miał dla sądu znaczenia w sytuacji, gdy sama oskarżona i jej małżonek przyznali, że informacja o pracy w spółce (...). Nie budzi zastrzeżeń także nadesłana przez bank (...) dokumentacja bankowa, która potwierdza fakt zawarcia umowy. Żadna ze stron jej wartości dowodowej nie zakwestionowała.

Jak już sąd wskazywał w niniejszym uzasadnieniu, występek określony w art. 297 § 1 k.k. polega na przedłożeniu przez sprawcę, działającego w celu uzyskania dla siebie lub dla kogo innego określonych w przepisie świadczeń, podrobionego, przerobionego, poświadczającego nieprawdę albo nierzetelnego dokumentu, albo nierzetelnego pisemnego oświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia. Jest to przestępstwo formalne, a zatem do zrealizowania jego znamion nie jest potrzebne wystąpienie jakiegokolwiek skutku. Wina N. B. (2) nie budzi żadnych wątpliwości. Składając wnioski kredytowe, w których podpisała się pod nieprawdziwą informacją o zatrudnieniu wypełniła wszystkie znamiona przestępstwa z art. 297 § 1 k.k.

Sąd wymierzył oskarżonej karę 9 miesięcy pozbawienia wolności oraz 50 stawek dziennych grzywny po 50 zł każda mając na uwadze wszystkie dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 k.k. Stopień winy oskarżonej był znaczny. W pełni świadomie złożyła do banku nierzetelny dokument, co wyraźnie godzi w dobro w postaci pewności obrotu gospodarczego. Stopień społecznej szkodliwości czynu był zaś przeciętny, skoro nie doszło w jego wyniku do udzielenia pożyczki i tym samym strat po stronie banku. Kara grzywny uzasadniona jest tym, że N. B. (2) działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zaś wysokość stawki dziennej odpowiada jej możliwościom zarobkowym. Sąd warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności, gdyż oskarżona jest osobą niekaraną, a jej dotychczasowa postawa wskazuje, że nie będzie ona już nigdy popełniać przestępstw. Nie ma żadnych podstaw do zwolnienia z kosztów i opłaty.

XI.  Wątek kredytów w (...) uzyskanych przez J. K. (3) i W. B. (zarzut XII wobec Ł. B. (1), zarzut IV wobec A. O. (5), zarzut I wobec A. B., zarzut I wobec J. K. (3), zarzut I wobec P. W. (1))

Ł. B. (1) umówił się z pracowniczką banku (...), że jeśli będzie miał osoby chcące wziąć kredyt lub kartę kredytową, to będzie je kierował do niej. Nie wypłacał jej za to pieniędzy, jednakże osobom zainteresowanym mówił, że A. S. (3) bierze za ułatwienie wzięcia kredytu pieniądze, w związku z czym mógł zachowywać te kwoty dla siebie. W proceder wyłudzania kredytów zaangażowany byli również: W. O., który zajmował się obok Ł. B. (1) przygotowywaniem dokumentacji kredytowej, w tym fałszywych zaświadczeń i A. B., który m. in. zlecał temu pierwszemu jej przygotowywanie.

Jesienią 2009 r. Ł. B. (1) przyszedł do oddziału baku, w którym pracowała A. S. (3), tym razem po to, aby dowiedzieć się o możliwość udzielenia kredytu znajomemu, otrzymał wtedy czysty druk zaświadczenia o dochodach. Wcześniej dzwonił do A. S. (3) i wypytywał ją o możliwość wzięcia kredytu na osobę, którą zatrudnił, ale niedawno.

Po kilku dniach przyszedł ponownie do banku z W. B., który złożył we własnym imieniu wniosek o przyznanie kredytu w wysokości około 20 000 zł.

Dnia 24 listopada 2009 r. została zawarta umowa pożyczki nr (...) na kwotę 25 473,68 zł, między (...) a W. B.. Przedłożył on zaświadczenie o zarobkach datowane na dzień 20 listopada 2009 r. wypełnione przez Ł. B. (1), z którego wynikało, że jest zatrudniony w firmie (...) na stanowisku operatora dźwigowego i osiąga z tego tytułu miesięczne wynagrodzenie w wysokości 3500 zł. Do banku przywiózł go samochodem Ł. B. (1). A. S. (3) osobiście weryfikowała telefonicznie zaświadczenie o dochodach, a także sprawdzała W. B. w wewnętrznej bazie wyłudzeń oraz firmę (...) w Internecie.

Telefonicznego potwierdzenia zatrudnienia W. B. w firmie (...) dokonał kierownik złomowiska R. K. (2) na polecenie wydane mu przez P. W. (1), właściciela firmy. Ten w okresie kiedy wyjeżdżał zostawiał kierownikowi kartki z nazwiskami pracowników, których zatrudnienie miało potwierdzać w razie telefonów z banku. Wcześniej P. W. (1) dostarczył Ł. B. (1) druk zaświadczenia o zatrudnieniu, który samodzielnie podpisał i ostemplował.

W. B. zmarł w dniu 27 kwietnia 2011 r.

Nieustalonego bliżej dnia w listopadzie lub grudniu 2009 r. Ł. B. (1), W. O. i A. B. spotkali się w domu B., gdzie ustalili, że z wykorzystaniem J. K. (3) jako tzw. (...) wezmą kredyt w banku (...). J. K. (3) był na tym spotkaniu również obecny. Przygotowaniem dokumentacji do kredytu zajęli się Ł. B. (1) i W. O., którzy po konsultacji z A. S. (3) wypełnili fałszywymi informacjami zaświadczenie o zarobkach J. K. (3), a także zaświadczenie o tym, że firma odprowadza za niego składki. W tym czasie wielokrotnie rozmawiali ze sobą telefonicznie celem ustalenia szczegółów dokumentacji. Ł. B. (1) kontaktował się również z A. S. (3) i zasięgał od niej porad w tej sprawie.

W dniu 7 grudnia 2009 r. A. S. (3) zadzwoniła do Ł. B. (1) i poinformowała go, że J. K. (3) może od ręki dostać kredyt na 20 000 zł., a gdyby miał poręczyciela, to na 35 000 zł. Pytała, czy ma takiego poręczyciela, a Ł. B. (1) zasugerował, że może nim być syn M. K. (4)., na co A. S. (3) wyraziła wstępną zgodę. Tego samego dnia A. B. w rozmowie telefonicznej z Ł. B. (1) polecił mu, aby J. K. (3) wziął 20 000 zł kredytu, które może dostać od ręki, bez poręczyciela. Ł. B. (1) telefonicznie umówił się także z A. S. (3), że przyjdzie do banku z J. K. (3) następnego dnia o godz. 13. Następnie Ł. B. (1) zadzwonił do W. O. i poinformował go o tych ustaleniach. Kolejną rozmowę telefoniczną Ł. B. (1) odbył tego dnia z A. B.. Ustalili w jej trakcie, że A. B. zadzwoni do A. S. (3), poda się ponownie (wcześniej rozmawiał z nią jako J. K. (3) nieustalonego bliżej dnia) za J. K. (3) i potwierdzi godzinę spotkania.

W dniu 8 grudnia 2009 r. J. K. (3) pojawił się w banku i złożył wniosek kredytowy oraz stwierdzające nieprawdę zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...) sp. z o.o. wypisane w czasie opisanego wyżej spotkania przez Ł. B. (1), z którego wynikało, że jego miesięczne zarobki to 5400 zł brutto oraz inne autentyczne dokumenty. Powstała jednak konieczność telefonicznej weryfikacji zaświadczenia w firmie (...). Ł. B. (1) namawiał A. B., by ten to uczynił, ale on nie zgodził się mówiąc, że już rozmawiał z tym pracownikiem jako J. K. (3). Sprawcy ustalili, że A. B. udostępni klucze do firmy W. O., który się tam uda, odbierze telefon i potwierdzi zatrudnienie. A. S. (3) zadzwoniła do firmy i w rozmowie z W. O., który przedstawił się jako M. W. (4), potwierdziła autentyczność zaświadczenia o dochodach

W dniu 8 grudnia 2009 r. zawarta została umowa pożyczki o nr (...) między ww. bankiem a J. K. (3) w kwocie 28 126,31 zł.

J. K. (3) nigdy nie był zatrudniony w firmie (...) sp. z o.o. Po otrzymaniu pieniędzy, J. K. (3) przekazał je W. O., który razem z Ł. B. (1) poszedł z nim wtedy do banku. W tym samym czasie i na podstawie tego samego zaświadczenia, J. K. (3) uzyskał w banku także kartę kredytową, którą wykorzystał na zakup biletu kolejowego do P.. Ł. B. (1) miał otrzymać od B. i O. z uzyskanych w ramach kredytu pieniędzy kwotę 5000 zł, ale otrzymał tylko 2000 zł.

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi z dnia 26 marca 2001 r. w sprawie IV K 2/01 J. K. (3) został skazany za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat. Wykonanie kary zostało zarządzone i oskarżony odbył ją w okresie od 5 października 2006 r. do 5 października 2007 r.

(częściowo wyjaśnienia Ł. B. (1), t. XIX, k. 3768-3769, t. XXII, k. 4237, t. XXX, k. 5887-5889, t. XLV, k. 8821v i 8823, t. LXXI, k. 14108v-14110; dokumentacja kredytowa, t. XX, k. 3835-3851; dokumentacja kredytowa, t. XXIV, k. 4747-4758; dokumentacja kredytowa, t. XXV, k. 4820-4828; zaświadczenie o dochodach, t. XXV, k. 4959; pismo banku (...) wraz z załącznikiem, t. XXVI, k. 5181-5182; zaświadczenie o zarobkach W. B., t. XXXIII, k. 6435; zeznania świadek A. S. (3), t. XXXIII, k. 6533-6535 i t. LXXIII, k. 14644-14644v; pismo od ZUS, t. XLIII, k. 8431; pismo od ZUS, t. XLIII, k. 8564; pismo od ZUS, t. XLV, k. 8826; wyjaśnienia J. K. (3), t. XLVII, k. 9395, t. LIV, k. 10769-10771 i t. LXX, k. 13989v; zeznania świadka R. K. (2), t. XLVIII, k. 9490v i t. LXXIV, k. 14683; opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. LIII, k. 10410-10457; wyjaśnienia P. W. (1), t. LIV, k. 10760-10762, t. LVI, k. 11187 i t. LXXI, k. 14108v; odpis wyroku, t. LIII, k. 10465-10467; protokół odtworzenia materiałów uzyskanych w wyniku kontroli operacyjnej (...), t. LVII-LIX, k. 11363-11775; protokół odtworzenia materiałów uzyskanych w wyniku kontroli operacyjnej (...), t. LVII, k. 11238-11361)

Ł. B. (1) podczas pierwszego przesłuchania co do tego zarzutu (t. XIX, k. 3768-3773) powiedział, że wystawił J. K. (3) zaświadczenie o dochodach z firmy (...), a dostał je od prezesa firmy, pana W.. Wypełnił je na prośbę W. O., a przywiózł je do niego J. K. (3). Dał mu wizytówkę jakiegoś pracownika banku i powiedział, żeby poszedł do oddziału i stanął w kolejce po kredyt. B. i O. nie mieli nic wspólnego z tymi kredytami, nie prosili go, by komukolwiek wypisał zaświadczenie. Miał dostać z tego kredytu kwotę 2000 zł od J. K. (3), który był mu dłużny taką kwotę. Podczas kolejnego przesłuchania w tym wątku (t. XII, k. 4237) oskarżony powtórzył swoje wcześniejsze wyjaśnienia i rozpoznał zaświadczenie wystawione przez siebie na prośbę W. O., który powiedział mu, że nie umie ładnie pisać. Na zaświadczeniu były już pieczątki firmy, a podpisał je K.. Dostał za to od K. 3000 zł w dniu, w którym ten otrzymał kredyt. Nie wiedział, do kogo należała firma (...). Tego samego dnia wypisał na prośbę O. jeszcze jedno zaświadczenie opieczętowane pieczęciami (...). Przyznał też, że kontaktował się w tej sprawie z pracownicą banku (...). Podczas kolejnego przesłuchania w tym wątku (t. XXX, k. 5887-5889) powiedział, że A. S. (3) nie brała pieniędzy za swoją pomoc w udzielaniu kredytów, ale mówił tak innym, aby więcej pieniędzy z otrzymanych środków uzyskać dla siebie. Wyjaśnił, że od K. za pomoc otrzymał 5000 zł z 50000 zł kwoty kredytu. Tylko wypisywał te druki, widniały na nich pieczątki firmy (...) będącej własnością W. O., którą faktycznie zarządzał A. B.. W kredyty zaangażowani byli: B., O. i sam oskarżony. B. zlecał O. przygotowanie niezbędnych dokumentów, gdyż chciał odzyskać w ten sposób pieniądze, jakie O. był mu dłużny. Oskarżony ponownie zaprzeczył, by w procederze brał udział O.. W sprawie kredytu dla K. oskarżony, B. i O. spotkali się w domu tego drugiego. Tam ustalili, że oskarżony pomoże w uzyskaniu kredytu, za co otrzyma 5000 zł, sam pomysł pochodził od O.. Tam oskarżony wypisał zaświadczenie, które O. ostemplował. B. nie wypełniał wówczas żadnych dokumentów. Oskarżony dzwonił w tej sprawie do A. S. (3) i prosił o pomoc w załatwieniu kredytu. Otrzymał za pomoc 2000 zł, które przywiózł mu O., resztę miał otrzymać później. Podczas kolejnego przesłuchania (t. XLV, k. 8823) rozpoznał zaświadczenie o dochodach z firmy (...) i powiedział, że wypełnił je na prośbę B., ale podpis na dokumencie nie należy do niego. Po okazaniu mu oświadczenia firmy (...) potwierdzającego zatrudnienie oraz odprowadzanie składek za J. K. (3), a podpisane przez głównego księgowego M. W. (4) powiedział, że sporządził je O.. Po okazaniu mu zaświadczenia o dochodach J. K. (3) podpisanego przez prezesa zarządu J. J. (4), powiedział, że wypełnił je osobiście, a O. wypełnił je pieczęciami prezesa zarządu oraz firmowymi. Podczas przesłuchania przed sądem (t. LXXI, k. 14108v-14110) oskarżony co do tego zarzutu powiedział, że jedynie pomagał wypełniać wnioski kredytowe, ale nie podpisywał żadnych umów. Pomagał w dostarczeniu dokumentów do banku, w zamian za co otrzymywał wynagrodzenie, ale nie było ono uzależnione od otrzymania kredytu przez tego, któremu pomagał.

Wyjaśnienia oskarżonego Ł. B. (1) po raz kolejny były zmienne. Podczas kolejnych przesłuchań żonglował on swobodnie nazwiskami osób zaangażowanych w proceder wyłudzenia kredytów, np. co do A. B., o którym mówił zarówno, że brał jak i nie brał udziału w tych zdarzeniach. Dlatego też wyjaśnieniom tym dać można było wiarę tylko w części, weryfikując, czy znajduję one oparcie w innych dowodach. Wiarygodne były zatem wyjaśnienia, w których Ł. B. (1) przyznał, że wyłudzenia kredytów miały charakter zorganizowany i spotykał się w tej sprawie z A. B. i W. O.. Jak sam oskarżony wskazał, był wraz z tymi dwoma osobami bezpośrednio zaangażowany w proceder. Oczywistym jest, że W. B. i J. K. (3) byli w tych transakcjach jedynie słupami. Dał również wiarę sąd wyjaśnieniom oskarżonego co do opisu swojej roli w przestępstwie, tj. własnoręcznego wypełnienia zaświadczeń dla B. i K.. Opinia biegłego z zakresu badań pisma ręcznego potwierdziła tą wersję i wykluczyła, by oskarżony zaświadczenia te podpisał sam, tego dokonał bowiem niewątpliwie w jednym przypadku P. W. (1), zaś w drugim nieustalona osoba. Wiarygodne były również wyjaśnienia zaprzeczające udziałowi A. O. (5) w tych zdarzeniach. Żadne dowody udziału tego bowiem nie potwierdziły, a oskarżony został od popełnienia czynu uniewinniony, co zostanie omówione niżej. Ł. B. (1) przyznał również przed sądem, że jedynie pomagał w pozyskiwaniu kredytów, a w zamian za dostarczanie dokumentów do banku otrzymywał wynagrodzenie i takie stwierdzenie sąd uznał za wiarygodne tylko w części, albowiem oskarżony faktycznie w tym pomagał, ale zarazem wiedział, że wnioski kredytowe oparte będą na fałszywych zaświadczeniach o dochodach. Nie tylko pomagał zatem w udzieleniu kredytu, ale też walnie przyczyniał się do zorganizowania wyłudzenia. O jego bardzo istotnej roli w procederze świadczą jego wyjaśnienia oraz zapisy rozmów z kontroli operacyjnej (np. tych z A. S. (3) i W. O.), z których wynika, że miał układ z pracownikiem banku, który pozwalał mu sprawdzać zdolność kredytową podstawionych osób i na fałszywe zaświadczenia załatwiać im kredyty w wysokości kilkudziesięciu tysięcy zł. Z rozmów tych wynika również, że 24 listopada 2009 r. zawiózł W. B. do banku po to, aby ten podpisał umowę kredytową, a potem ustalał z W. O. i A. B. kwestię zawiezienia do banku J. K. (1).

J. K. (3) podczas pierwszego przesłuchania po ogłoszeniu zarzutów (t. XLVII, k. 9393-9395) przyznał się do obu zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśniań, a także odpowiedzi na pytania. Złożył jednak krótkie wyjaśnienia, w których stwierdził, że w banku był razem z Ł. B. (1) i W. O., a pieniądze z pożyczki przekazał temu drugiemu. Co do zarzutu związanego z konsolą, powiedział, że wziął ją dla O., który obiecał, że będzie spłacał raty. Podczas kolejnego przesłuchania oskarżony (t. LIV, k. 10769-10771) ponownie przyznał się do zarzucanych mu czynów i podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia. Podczas przesłuchania przed sądem (t. LXX, k. 13989v) oskarżony przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. Na pytanie swojego obrońcy odpowiedział, że we wzięciu tego kredytu uczestniczył razem z O. i B.. A. B. nie brał w tym udziału. Nie współdziałał z A. O. (2), nie zna tego człowieka, w zakresie współpracy z nim nie przyznał się do zarzucanego mu czynu.

Wyjaśnieniom J. K. (3) sąd dał wiarę niemal w całości. Samo przyznanie się do zarzucanego czynu nie budzi wątpliwości w świetle zebranego materiału dowodowego i nie ma żadnych podstaw, by je kwestionować. Nie dał sąd jednak wiary twierdzeniom przywoływanym przez oskarżonego w wyjaśnieniach, że A. B. w tym wyłudzeniu nie brał udziału. Pozostaje to bowiem w sprzeczności z deklaracją Ł. B. (1) o tym, że zawiązali razem przestępcze porozumienie. Także opisywane przez tego oskarżonego spotkanie jest jednoznacznym dowodem na to, że cała czwórka była dobrze zorientowana w sprawie i konsultowała się ze sobą. Nieprawdopodobnym jest, by J. K. (3) nie zapamiętał ze spotkania osoby A. B., osoby o charakterystycznej posturze i wyglądzie. Mógł wprawdzie nigdy nie usłyszeć jego imienia i nazwiska, ale bez wątpienia miał z nim kontakt osobisty i uświadamiał sobie, że jest to osoba biorąca udział w ustaleniach na temat kredytu.

A. B. podczas pierwszego przesłuchania po ogłoszeniu zarzutów (t. XIX, k. 3738-3740) nie przyznał się do zarzuconych mu czynów i zaprzeczył, by wystawiał komukolwiek fałszywe zaświadczenia oraz by brał udział w wyłudzeniu kredytu na szkodę banku (...). Zaprzeczył, by był w banku (...) w W., by potwierdzał zdolność kredytową, by zawierał umowy kredytowe. Nie współpracował z Ł. B. (1), chociaż go znał. Nie potwierdzał również telefonicznie faktu zatrudnienia jakiejkolwiek osoby. Podczas kolejnego przesłuchania, po zmianie postanowienia o ogłoszeniu zarzutów, (t. LV, k. 10861-10862) oskarżony nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. Podczas przesłuchania przed sądem (t. LXXI, k. 14108) oskarżony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.

Wyjaśnienia oskarżonego były niewiarygodne. Zaprzeczały im dowody w postaci wyjaśnień Ł. B. (1) oraz protokołów odtworzenia materiałów z kontroli operacyjnej. A. B. faktycznie nie był w banku i nie podpisywał dokumentów, ale nie ma wątpliwości, że rozmawiał z pracowniczką banku (...) jako J. K. (3) oraz czynnie uczestniczył w planowaniu wyłudzenia i ustalaniu jego szczegółów. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach wszystkiemu zaprzeczył, a potem deklarował także, że nie rozpoznaje swojego głosu na nagraniach, ale i temu sąd wiary nie dał i ustalił samodzielnie, że głos ten należy do A. B. w oparciu i argumenty, które przedstawione zostaną niżej, przy omawianiu dowodu z zapisów rozmów zarejestrowanych w czasie kontroli operacyjnej.

P. W. (1) podczas pierwszego przesłuchania po ogłoszeniu zarzutów (t. LIV, k. 10760-10762) przyznał się do zarzucanego mu czynu, tj. podpisania, ale nie do wypełnienia zaświadczenia o zarobkach W. B.. Podczas kolejnego przesłuchania (t. LVI, k. 11187) podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia. Podczas przesłuchania przed sądem (t. LXXI, k. 14108v) przyznał się do tego, że „jego zaświadczenie poszło” i odmówił składania wyjaśnień. Powiedział, że zna Ł. B. (1), ale reszty osób z zarzutu nie kojarzy. Nie odniósł się oskarżony do kwestii polecania R. K. (2) telefonicznego potwierdzenia zatrudnienia W. B..

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. Przyznał on, że podpisał zaświadczenie, co nie budzi wątpliwości w świetle opinii z zakresu badań pisma ręcznego. Ta sama opinia oraz wyjaśnienia oskarżonego B. uwiarygadniają jego twierdzenia, że dokumentu tego nie wypełniał.

A. O. (2) podczas pierwszego przesłuchania po ogłoszeniu zarzutów (t. XXX, k. 5833-5836) nie przyznał się do zarzuconych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień deklarując jednocześnie gotowość odpowiedzi na pytania. Powiedział, że nie zna M. i J. K. (3). Podczas posiedzenia w przedmiocie tymczasowego aresztowania (t. XXX, k. 5846-5846v) ponownie nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia. Podczas przesłuchania przed sądem (t. LXX, k. 13989v) nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

Wyjaśnieniom oskarżonego w tym konkretnym wątku sąd dał wiarę. Nie ma bowiem w aktach sprawy dowodu, który obalałby jego wersje, że nie miał nic wspólnego z wyłudzeniami kredytów przy wykorzystaniu J. K. (3) i W. B.. Udziału w tym procederze nie potwierdziły nagrania z kontroli operacyjnych ani też wyjaśnienia żadnego z oskarżonych. Oskarżony w wątku wyłudzenia kredytów owszem pojawił się, ale dopiero co do czynu z udziałem A. U..

Świadek R. K. (2) stwierdził w swoich zeznaniach, że na polecenie swojego szefa P. W. (1) potwierdzał bankom zatrudnienie osób, których nazwiska były mu zostawiane na kartce, a w sytuacji, gdy nie kojarzył ich osobiście był przekonany, że chodzi o pracowników innego złomowiska należącego do firmy. Zeznaniom tego świadka sąd dał wiarę, albowiem świadek nie miał żadnego interesu w manipulowaniu nimi. Mógłby próbować chronić swojego pracodawcę, gdyby wiedział, w jakim celu potwierdzał zatrudnienie, ale z treści zeznań wynika, że tego nie zrobił, co stawia świadka w dobrym świetle i powoduje, że jest wiarygodny.

Świadek A. S. (3) w swoich zeznaniach wskazała, że znała Ł. B. (1), a umowy kredytowe z W. B. i J. K. (3) podpisywała z nimi osobiście. Dopytywała, czy są oni w stanie spłacić te pożyczki, ale odpowiedź była pozytywna. Potwierdzała też telefonicznie ich zatrudnienie. Zeznania świadka nie budzą wątpliwości, znajdują potwierdzenie w dokumentacji bankowej, czy wyjaśnieniach Ł. B. (1) oraz zapisach z odtworzenia kontroli operacyjnej. Wiedza świadka co do tego, że Ł. B. (1) organizował podpisanie umów z zamiarem wyłudzenia kredytów nie była przedmiotem tego postępowania i nie ma znaczenia dla odpowiedzialności karnej oskarżonych w tej sprawie.

W toku śledztwa prowadzona była również wobec Ł. B. (1), A. O. (5), A. B. i A. U. kontrola operacyjna, której wyniki utrwalone zostały protokołach odtworzenia materiałów. Sąd czyniąc ustalenia faktyczne wykorzystał szereg rozmów zarejestrowanych w toku kontroli. Podstawową wątpliwością zgłaszaną przez obronę była tożsamość osób, których głosy zarejestrowano. Oskarżeni deklarowali bowiem, że swoich głosów na nagraniach nie rozpoznali lub w czasie ich zarejestrowania przebywali za granicą, w związku z czym pojawił się wniosek dowodowy o powołanie biegłego z zakresu fonoskopii. Sąd oddalając wniosek dowodowy uzasadnił szczegółowo przyczyny takiej decyzji, dlatego przypomnieć tylko trzeba, że uznał zebrany materiał dowodowy za wystarczający do poczynienia ustaleń także w tym zakresie. Stwierdzenie, czyj głos został zarejestrowany nie wymagało wiadomości specjalnych, a tylko w takim przypadku sąd powołuje biegłego.

Odnośnie rozpoznania głosu Ł. B. (1), już w pierwszych wyjaśnieniach (t. X, k. 1920-1920v) zadeklarował, że jest od 7 lat właścicielem telefonu o nr (...) i kontaktował się z niego z M. S. (1) i innymi osobami, których nazwiska pojawiły się w jego zarzutach, a potem udostępnił go C. i J. W. (1). Oskarżony powiedział również, że używał tylko tego jednego numeru (t. XI, k. 2074). Telefon o takim numerze został przy nim zatrzymany i poddany analizie (t. XII, k. 2246). Przede wszystkim jednak treść rozmów pokazuje wyraźnie, że telefonu używał Ł. B. (1) lub osoba trzecia, ale w obecności Ł. B. (1). Wskazać tu należy choćby rozmowy z A. S. (3) (np. t. XVII, k. 3241-3242 i odpowiednik w protokole, t. LIX, k. 11689-11689v oraz t. XVII, k. 3257 i t. LXI, k. 11692v oraz t. XVII, k. 3280 i t. LIX, k. 11698v), gdzie Ł. B. (1) przedstawia się imieniem i nazwiskiem i ustala z nią szczegóły złożenia wniosku kredytowego. Krótko po trzeciej rozmowie z A. S. (3), oskarżony dzwoni do (...) i mówi mu o układzie, jaki posiada w banku (...) (t. XVII, k. 3281-3282 i t. LIX, k. 11699-11699v). Treść, kontekst i zbieżność czasowa tych rozmów pokazują, że i w niej brał udział Ł. B. (1), mimo że się nie przedstawił, a jego imię w rozmowie nie padło. Jej charakter jest zresztą dużo mniej oficjalny, gdyż rozmówcy określają się pojęciami „(...)”.

Pominął sąd w swoich ustaleniach rozmowę, której zapis znajduje się w t. XVII, k. 3307, albowiem najprawdopodobniej przez pomyłkę brak jest tej rozmowy w protokole odtworzenia materiałów (patrz. t. LIX, k. 11705v-11706).

Kolejne istotne rozmowy miały miejsce wieczorem 23 listopada 2009 r. i w ciągu dnia 24 listopada 2009 r., kiedy to Ł. B. (1) z W. O. i A. S. (4) ustalali, czy decyzja kredytowa na osobę W. B. jest pozytywna oraz, kiedy przywieźć go do banku, żeby podpisał umowę. Pada w jej trakcie szereg twierdzeń potwierdzających, że W. B. pełnił rolę „(...)” (musi być trzeźwy), że P. W. (1) podpisywał zaświadczenie o dochodach dla niego w porozumieniu ze sprawcami i wiedząc do czego będzie wykorzystane, o tym, że kierownik potwierdził jego zatrudnienie. A. S. (3) mówi także, że jakiś kierownik (był to R. K. (2)) potwierdził jej fakt zatrudnienia klienta, a Ł. B. (1) dzwoni do niej, kiedy jest już po bankiem i mówi, że wysyła do niej W. B., którego przywiózł na miejsce (t. XVII, k. 3312-3318 i t. LXI, k. 11706v-11709v). W czasie odzwierciedlonych w protokole rozmów tego dnia zarówno A. S. (3), jak i nieustalona bliżej osoba o imieniu E. zwracają się do właściciela telefonu o nr (...) imieniem Ł., co stanowi dla sądu dowód, że także tego dnia telefon ten użytkował Ł. B. (1). Jak wynika z nadesłanej przez bank (...) dokumentacji, to właśnie 24 listopada 2009 r. zawarta została umowa kredytowa z W. B. i w treściach rozmów Ł. B. (1) i A. S. (3) tego dnia wyraźnie widać, że ustalają oni szczegóły kredytu, a potem rozmawiają o pozytywnej decyzji kredytowej i tym, w jakiej wysokości został przyznany.

Tuż po tym, jak zapadła pozytywna decyzja kredytowa dla W. B., Ł. B. (1) i A. B. zawiązują przestępcze porozumienie, którego celem jest wyłudzenie kredytu z wykorzystaniem słupów w osobach M. i J. K. (3). Dnia 25 listopada 2009 r. Ł. B. (1) dzwoni na nr (...) do A. B. (t. XVII, k. 3328 i t. LIX, k. 11711v-11712) i rozmawia z nim o dokumentach, które trzeba przygotować, by wziąć kredyt na K.. Kolejne rozmowy mają miejsce 26 i 29 listopada 2009 r. między Ł. B. (1), a (...), tj. W. O. (t. XVII, k. 3332-3333 i t. LIX, k. 11712v-11713), gdzie ustalają oni, co księgowa ma wpisać w dokumentacji i deklarują, że trzeba to załatwić z A. B., a także wspominają o nieaktywnym telefonie w firmie (...) (co ma być przeszkodą w weryfikacji zatrudnienia). Dnia 30 listopada 2009 r. mają miejsce dwie kolejne rozmowy między Ł. B. (1) a W. O. (t. XVII, k. 3337-3338 i t. LIX, k. 11714v-11715), gdzie rozmówcy ponownie przywołują A., który miał zostawić komuś pieczątkę (...) oraz ustalają, jakie kwoty zarobków mają być wpisane w oświadczenia o dochodach. Dnia 1 grudnia 2009 r. ma miejsce się jeszcze jedna istotna rozmowa (t. XVII, k. 3342 i t. LIX, k. 11715v-11716), podczas której W. O. informuje, co wpisał w zaświadczenie o dochodach dla J. K. (3). W dniu 7 grudnia 2009 r. A. S. (3) dzwoni do Ł. B. (1) (t. XVII, k. 3370-3371 i t. LIX, k. 11759-11759v) i informuje go, że decyzja kredytowa na tańszy kredyt dla J. K. (3) jest odmowna, ale można udzielić droższego, a w razie znalezienia poręczyciela także większego (w kwocie 35 000 zł) i ustalają, że poręczycielem może być syn J. K. (3). Tego samego dnia A. B. z nr (...) dzwoni do Ł. B. (1) i ustalają, że wezmą tylko 20 000 zł bez poręczyciela i stanie się to dnia następnego. W czasie tej rozmowy obecnym jest W. O., któremu A. B. oddaje telefon i Ł. B. (1) przekazuje mu te same informacje. W. O. informuje też, że nie ma papierów zrobionych na syna celem poręczenia przez niego kredytu (t. XVII, k. 3372-3372 i t. LIX, k. 11760-11760v). Po ok. 20 minutach od zakończenia rozmowy Ł. B. (1) dzwoni do A. S. (3) i umawiają się na podpisanie umowy następnego dnia o godz. 13 (t. XVII, k. 3375 i t. LIX, k. 11760v-11761). Potem przekazał te ustalenia W. O. (t. XVII, k. 3376 i t. LIX, k. 11761v-11762). Następnie Ł. B. (1) dzwoni do A. B. (t. XVII, k. 3378 i t. LIX, k. 11761v-11762) i pyta, kto rozmawiał za K. z A. S. (3), a po tym jak uzyskuje informację, że to był jego rozmówca, mówi mu, by ten zadzwonił do niej jeszcze raz jako J. K. (3) i potwierdził godzinę spotkania. Z treści rozmowy wynika, że A. B. rozmawiał z A. S. (3) jako J. K. (3) na potrzeby zawarcia tej umowy kredytowej i gotowy jest to zrobić jeszcze raz. W dniu 8 grudnia 2009 r. Ł. B. (1) odbywa szereg kolejnych rozmów w tej sprawie z A. S. (3), W. O. i A. B. (t. LIX, k. 11764-11768). Problemem jest konieczność telefonicznego potwierdzenia zatrudnienia. Ł. B. (1) namawia do tego A. B., ale ten się nie zgadza, gdyż rozmawiał z nią wcześniej jako J. K. (3). Ostatecznie udostępnia klucze do firmy W. O., który do niej jedzie, odbiera telefon i potwierdza zatrudnienie podając się za M. W. (4). Ł. B. (1) miał również pretensje do A. B. o to, że ten nie napisał pisma, dzięki któremu można by uzyskać kredyt w wysokości 50 000 zł. M. K. (4) nie chciał bowiem poręczyć ojcu kredytu.

Rozpoznając A. B. jako uczestnika tych rozmów sąd nie miał co do tego wątpliwości i z tego względu nie dostrzegał potrzeby powołania biegłego z zakresu fonoskopii. Argumentem na poparcie takiej tezy są wyjaśnienia Ł. B. (1), który ostatecznie wskazał, że A. B. również brał udział w wyłudzeniu kredytu na rzecz J. K. (3). Robił to w ten sposób, że brał udział w konsultacjach przy preparowaniu dokumentacji, ustalał też ostateczne warunki umowy i rozmawiał z A. S. (3) jako J. K. (3). W omówionych wyżej rozmowach A. B. każdorazowo przypisany jest do nr (...), przez który rozmawiał sam lub incydentalnie oddawał go W. O.. Rozpoznanie to nie budzi zastrzeżeń, przebieg rozmów jasno wskazuje, kiedy takie oddanie słuchawki nastąpiło. Analiza treści wszystkich rozmów pokazuje również wyraźnie, że do osoby posługującej się numerem (...) Ł. B. (1) zwraca się imieniem A. lub A. i za każdym razem rozmowy z nim dotyczą wyłudzenia kredytu. Wszystkie te argumenty są w przekonaniu sądu wystarczające, by uznać, że w opisanych wyżej rozmowach uczestniczył A. B..

Mając na uwadze poczynione wyżej powiązanie numeru (...) z osobą A. B., sąd wykorzystał również zdecydowanie mniej już obszerne materiały z kontroli operacyjnej o kryptonimie (...) prowadzonej właśnie wobec tego numeru. I tak, w dniu 25 listopada 2009 r. A. B. rozmawia z W. O. i Ł. B. (1) na temat kredytów na rzecz K. (t. XVIII, k. 3469v-3470v). Prosi W. O., by ten przygotował odpowiednie dokumenty i je przywiózł. Rozmawia również z B. o konieczności posiadania przez słupów dwóch dokumentów ze zdjęciem oraz o tym, że będą wypisywać wnioski. W dniu 26 listopada 2009 r. ma miejsce rozmowa między A. B. a Ł. B. (1), która była już przywoływana wyżej. Tego samego dnia A. B. rozmawia z W. O. (t. XVIII, k. 3474 i t. LVII, k. 11358v-11359) i mówi mu, że powiedział Ł. B. (1), że nie zrobi (wymaganego przez bank) pisma od księgowej i ten musi je sobie napisać i podpisać sam. Stanowi to jeszcze jeden dowód na potwierdzenie, że oskarżony miał świadomość, że w sprawie tego kredytu dochodzi do fałszowanie dokumentów wystawionych rzekomo przez jego firmę (...).

Z opinii biegłego z zakresu badań pisma ręcznego wynika, że podpis na zaświadczeniu o dochodach wystawiony W. B. przez firmę (...) sporządził P. W. (1), zaś dokument ten wypełnił Ł. B. (1). Zarówno ta opinia, jak i dokumenty dołączone do akt sprawy przez banku były dla sądu wiarygodne. Informacje w nich zawarte współgrały z ustaleniami poczynionymi na bazie innych dowodów, a nadto w toku procesu nie ujawniły się wątpliwości pozwalające zakwestionować te dokumenty.

Wina Ł. B. (1), A. B., J. K. (3) i P. W. (1) zostały udowodnione. Nie ma wątpliwości, na czym polegała rola Ł. B. (1), który był organizatorem obu wyłudzeń, w szczególności wypełniał zaświadczenia o dochodach stwierdzające informacje nieprawdziwe, a nadto posiadał znajomą w osobie A. S. (3), której rady ułatwiały mu popełnienie przestępstwa. A. B. wziął udział w wyłudzeniu kredytu przez J. K. (3), tj. zaplanował je w czasie spotkania u siebie w domu, ustalał szczegóły, wydał dyspozycję wzięcia tylko 20 000 zł kredytu, rozmawiał z A. S. (3) jako J. K. (3) i udostępnił W. O. klucze do swojej firmy (...), aby ten mógł potwierdzić zatrudnienie J. K. (3). J. K. (3) pełnił rolę (...) i podpisał umowę kredytową przedkładając zaświadczenie, które było nierzetelne. Miał przy tym wiedze, że nie pracuje w firmie (...) i nie osiąga w niej dochodów. Wszyscy oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu i łącznie wypełnili znamiona przestępstw z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k. Wszyscy obejmowali świadomością fakt, że zaświadczenie będzie fałszywe i tym samym bank zostanie wprowadzony w błąd w tym zakresie.

P. W. (1) swoim działaniem jedynie ułatwił W. B. wyłudzenie kredytu, do czego się przyznawał w postępowaniu przygotowawczym. Miał on świadomość, że podpisane przez niego zaświadczenie jest nierzetelne, a polecając R. K. (2) potwierdzenie zatrudnienia dał wyraz temu, że wiedział, iż zaświadczenia sprawcy użyją w banku, celem wyłudzenia kredytu. Wyczerpał tym znamiona pomocnictwa do przestępstw z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. Zmiana opisu czynu co do tego oskarżonego spowodowana jest jedynie koniecznością oddania w opisie wszystkich znamion czynu zabronionego, w realizacji którego oskarżony pomagał.

Jak już sąd wspominał przy omawianiu wyjaśnień A. O. (5), nie ma jednoznacznych w swojej wymowie dowodów, że A. O. (2) uczestniczył w tym przestępczym porozumieniu i działał w celu wyłudzenia kredytów. Przebieg rozmów zarejestrowanych w czasie kontroli operacyjnej o kryptonimie (...) wskazuje wprawdzie, że A. O. (5) dowiadywał się m. in. o kredyt dla M. K. (4) i inne nieustalone osoby pełniące role słupów, ale z rozmów tych nie wynika, aby przedsiębrał w ramach procederu jakieś konkretne czynności. Najbardziej interesował go - i w tym wątku działał bardzo aktywnie - kredyt na rzecz A. U., która była mu winna pieniądze. Dlatego też należało oskarżonego od tego zarzutu uniewinnić.

Kara oskarżonego Ł. B. (1) omówiona zostanie poniżej w wątku XII, albowiem czyn ten został objęty ciągiem przestępstw właśnie z tam opisanym czynem.

Kara oskarżonego J. K. (3) omówiona zostanie z tego samego powodu poniżej, w wątku XV. Kwalifikacja prawna czynu wobec J. K. (3) uzupełniona została o działanie w warunkach powrotności do przestępstwa. Omawiany czyn popełniony został w dniach 8-9 grudnia 2009 r., zaś w okresie od 5 października 2006 r. do 5 października 2007 r. oskarżony odbywał karę pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, stąd sąd przypisał działanie w warunkach powrotności do przestępstwa opisane w art. 64 § 1 k.k. Wyrokiem z dnia 26 marca 2001 r. w sprawie IV K 2/01 Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi przypisał J. K. (3) odpowiedzialność za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., tj. w zakresie przestępstwa oszustwa czyn rodzajowo taki sam jak sąd orzekający w sprawie niniejszej.

Sąd wymierzył oskarżonemu A. B. karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na okres 4 lat oraz karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 50 zł każda. Miał przy tym na uwadze wysoki stopień winy i społecznej szkodliwości po stronie oskarżonego, albowiem działał on z pełnym rozeznaniem, a bank poniósł straty wskutek przestępstwa, jakiego się dopuścił. Rola oskarżonego w przestępstwie była znaczna i bez jego pomocy w postaci wykorzystania firmy (...) nie doszłoby ono do skutku w tej formie. Był on także w chwili popełnienia czynu osobą karaną, a zatem mając na uwadze tę i wszystkie inne okoliczności sprawy, wymierzona kara nie jest zbyt surowa. Jednocześnie sąd uznał, że możliwe jest w oparciu o względniejsze dla skazanego przepisy o zawieszaniu kary obowiązujące do dnia 1 lipca 2015 r. właśnie warunkowe zawieszenie wykonania kary. Orzeczona kara grzywny sprawia, że oskarżony realnie odczuje karę, a okres próby sprawi, że ewentualny powrót do popełniania przestępstw skutkować będzie zarządzeniem wykonania kary.

Sąd wymierzył oskarżonemu P. W. (1) karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na 3 lata oraz karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 30 każda. Oskarżony swoim działaniem jedynie pomógł w popełnieniu przestępstwa, nie był jego organizatorem. Bez jego udziału wyłudzenie by się jednak nie powiodło i obie te okoliczności sąd miał na uwadze ustalając, że stopień winy jest stosunkowo wysoki, zaś szkodliwość społeczna czynu znaczna, głównie z uwagi na straty poniesione przez bank. Oskarżony był również w chwili popełnienia czynu osobą karaną. Wobec zawieszenia kary pozbawienia wolności, realną dolegliwość stanowić będzie na tym etapie kara grzywny, zaś okres próby winien sprawić, że oskarżony nie będzie już popełniał przestępstw. P. W. (1) odbywa karę pozbawienia wolności w innej sprawie, więc jego możliwości zarobkowe są ograniczone, stąd odpowiednio niższy wymiar stawki dziennej grzywny.

Nie znalazł sąd powodów do odstąpienia od obciążenia oskarżonych kosztami postępowania.

XII.  Wątek kredytów w (...) (zarzut XI wobec Ł. B. (1), zarzut V wobec A. O. (5) i zarzut I wobec A. U.)

W dniu 25 listopada 2009 r. A. O. (2) zadzwonił do Ł. B. (1) z pytaniem, czy pomoże mu zorganizować kredyt na swoich sąsiadów R. i A. U.. Wiedział, że Ł. B. (1) zna pracowniczkę banku (...), za pośrednictwem której można będzie złożyć wniosek kredytowy w oparciu o fałszywe zaświadczenie o zarobkach. Ł. B. (1) zgodził się i w czasie tej samej rozmowy ustalili, że wykorzystają do tego celu zaświadczenie o zarobkach, które sami wytworzą, gdyż uzyskanie zaświadczenia z miejsca pracy A. U. trwałoby zbyt długo. Przyczyną takiego zachowania A. O. (5) był fakt, że A. U. była mu winna 25 000 zł i liczył, że odda mu te pieniądze z kwoty uzyskanego kredytu.

W dniu 1 listopada 2009 r. A. O. (2) zadzwonił do A. U. i powiedział jej, że organizuje dla niej kredyt bankowy w banku (...), w którym ma układ pozwalający na sprawdzenie zdolności kredytowej i sprawne przeprowadzenie procedury. A. U. początkowo opierała się tej propozycji i oczekiwała przekazania większej ilości szczegółów. A. O. (2) poinformował ją zatem, że załatwi wszystkie najważniejsze kwestie, w tym wystawi jej zaświadczenie o zarobkach na swoją firmę, a potem potwierdzi je telefonicznie. W końcu, po długiej rozmowie na temat szczegółów A. U. zaaprobowała pomysł.

W dniu 9 grudnia 2009 r. Ł. B. (1) rozmawiał telefonicznie z A. U. i zapewniał ją, że musi mu tylko podpisać jeszcze jeden dokument i następnego dnia możliwe będzie podpisanie umowy.

Dnia 15 grudnia 2009 r. A. U. złożyła w banku wniosek o przyznanie kredytu w wysokości 28 126, 31 złotych. Na miejsce podwiózł ją Ł. B. (1). A. U. załączyła do wniosku datowane na dzień 7 grudnia 2009 r. zaświadczenie o zarobkach podrobione i przekazane jej przez Ł. B. (1), z którego wynikało, że jest zatrudniona w firmie (...) na stanowisku managera ds. logistyki i osiąga z tego tytułu miesięczne dochody w wysokości 2 900 zł. Wystawienie tego zaświadczenia uzgodnili między sobą Ł. B. (1) i właściciel firmy (...) w opisanej już rozmowie telefonicznej.

A. S. (3) wprowadziła do bankowego systemu informatycznego dane dotyczące A. U., po czym system odrzucił wniosek i do podpisania umowy nie doszło. A. U. otrzymała odpowiedź, że w BIK figurują niespłacone przez nią zobowiązania, w związku z czym decyzja kredytowa jest negatywna.

Firma (...) nie figurowała na dzień 19 sierpnia 2010 r. oraz na dzień 24 czerwca 2011 r. w systemach informatycznych ZUS jako płatnik składek na ubezpieczenie społeczne. Nie zgłosiła ona również A. U. do ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego. (...) złożyła do Drugiego (...) Urzędu Skarbowego w W. zeznania podatkowe za lata 2007 i 2008 podpisane przez jej prezesa A. O. (5), z których wynikało, że w obu tych latach jej przychody, dochody, straty itp. wyniosły 0 zł. Spółka posługiwała się numerem KRS przyporządkowanym do spółki (...) sp. z o.o. W latach 2007-2011 A. U. pracowała w firmie (...). Nigdy nie została zgłoszona przez (...) do ubezpieczenia społecznego, nie wykazała żadnego dochodu z tytułu zatrudnienia w tej firmie i nie pracowała w tej firmie.

(sprawozdanie z badań telefonu komórkowego, t. XII, k. 2246-2251; częściowo wyjaśnienia Ł. B. (1), t. X, k. 1927, t. XIX, k. 3768-3769, t. XXII, k. 4237, t. XXX, k. 5887-5889, t. XLV, k. 8821v i 8823 i t. LXXI, k. 14108v-14110; wydruki z KRS i REGON, t. XIX, k. 3683 i 3684-3687; pismo ZUS, t. XXV, k. 4925; pismo banku (...) wraz z zaświadczeniami o dochodach, t. XXV, 4955 i 4958-4959; pismo banku (...), t. XXVI, k. 5182; częściowo wyjaśnienia A. O. (5), t. XXX, k. 5835-5836; zeznania świadek A. S. (3), t. XXXIII, k. 6533-6535 i t. LXXIII, k. 14644-14644v; pismo od ZUS, t. XLIII, k. 8431; częściowo wyjaśnienia A. U., t. XLVIII, k. 9462; pismo wspólnoty mieszkaniowej, t. LVI, k. 11189; zeznania świadka A. S. (5), t. LXIII, k. 12440; odpis z KRS dot. spółki (...), t. LXXIV, k. 14734-14735; pismo ZUS, t. XLII, k. 8361, t. XLIII, k. 8406 i 8431 i t. XLIV, k. 6584; pismo US, t. XLIV, k, 8587 i t. XLIV, k. 8774-8776 i t. XLIII, k. 8448-8452; pismo wspólnoty mieszkaniowej, t. LVI, k. 11189; protokół odtworzenia materiałów uzyskanych w wyniku kontroli operacyjnej (...), t. LVII-LIX, k. 11363-11775; protokół odtworzenia materiałów uzyskanych w wyniku kontroli operacyjnej (...), t. LVI, k. 11001-11137; protokół odtworzenia materiałów uzyskanych w wyniku kontroli operacyjnej (...), t. LX-LXIII, k. 11923-12443)

Ł. B. (1), wyjaśniając w tym wątku (ale nie stojąc jeszcze pod zarzutem współudziału w tym przestępstwie), po raz pierwszy po okazaniu mu zabezpieczonego w jego mieszkaniu zaświadczenia o zarobkach z dnia 7 grudnia 2009 r. wystawionego na A. U. (t. X, k. 1927) stwierdził, że dokument ten dał mu A. O. (2) w celu wypełnienia, bo A. U. chciała wziąć kredyt, a O. nie pisał po polsku. Zaświadczenie to (t. VIII, k. 1458) było jednak wypełnione tylko częściowo oraz nie zostało podpisane. Do banku A. U. przedłożyła inny dokument. Podczas kolejnych wyjaśnień (t. XIX, k. 3769-3773), już przedstawieniu zarzutu związanego z opisywanym wyłudzeniem kredytu, oskarżony nie przyznał się do udziału w wyłudzeniu na rzecz A. U. i powiedział, że nic o jej kredycie nie wie. Następnie (t. XXII, k. 4237) oskarżony przyznał, że kojarzy A. U. jako sąsiadkę A. O. (5). Dodał, że dostał od niej druk zaświadczenia o zarobkach i wypisał je. Poprosił go o to jej mąż. Nie pamiętał jednak, jakimi pieczątkami je opatrywał. Mąż A. U. był winny oskarżonemu 1000 zł i miał je oddać po uzyskaniu kredytu przez żonę. Zaświadczenie wypełnił, bo chciał odzyskać dług. Ostatecznie jednak do zawarcia umowy kredytowej nie doszło. Podczas kolejnych wyjaśnień (t. XXX, k. 5888) oskarżony stwierdził, że o pomoc w załatwieniu kredytu poprosił go R. U., mąż A.. Wystawił zaświadczenie o dochodach, ale nie pamiętał, na jaką firmę. Wręczył je jej potem celem złożenia w banku. A. O. (2) powiedział mu, żeby pomógł tej osobie, jeśli ma taką możliwość, bo mają ciężką sytuację rodzinna. Nie wiedział, aby małżeństwo to było dłużnikami O.. Miał dostać za pomoc w uzyskaniu kredytu kwotę 1000 zł. Podczas kolejnych wyjaśnień (t. XLV, k. 8823) po okazaniu mu oryginału zaświadczenia o dochodach złożonego przez A. U. w banku, stwierdził, że osobiście wypełnił ten dokument i podpisał się na nim nazwiskiem A. O. (5), zaś A. U. nakreśliła na nim podpis własnoręcznie. Przyznał też, że na jej prośbę wypełnił częściowo zaświadczenie, które znaleziono później w jego mieszkaniu. Przed sądem (t. LXXI, k. 14108v-14110) oskarżony przyznał się jedynie do wypisania zaświadczenia A. U., nie było mowy o działaniu wspólnie i w porozumieniu. A. O. (2) miał telefonicznie upoważnić go do wystawienia zaświadczenia i podpisania się własnym nazwiskiem, ale z pośpiechu podpisał się nazwiskiem O.. Podwiózł także A. U. do banku razem z dokumentami, ale nie uczestniczył w podpisywaniu umowy.

Wyjaśnienia oskarżonego B. w tym wątku były bardzo zmienne. Sąd dał wiarę jego relacji w tym zakresie, że faktycznie wypełnił on oraz podpisał nazwiskiem A. O. (5) zaświadczenie o zatrudnieniu w firmie (...). Żadna z podawanych przyczyn takiego zachowania nie była jednak zdaniem sądu przekonująca. Jak wynika z zapisów rozmów z kontroli operacyjnej, tj. dowodu, który najpełniej oddawał intencje oskarżonego, zaświadczenie to zostało podrobione w uzgodnieniu z A. O. (2), po to, aby A. U. nie musiała pobierać zaświadczenia ze swojego rzeczywistego miejsca pracy. Nie dał sąd również wiary tym wyjaśnieniom oskarżonego, w których mówił on o tym, że U. mieli trudną sytuację rodzinną i z tego powodu potrzebowali pieniędzy. Treść rozmów z A. O. (2) wyraźnie temu przeczy i udowadnia, że ten chciał jedynie odzyskać pożyczone pieniądze. Wersja podana przez oskarżonego przed sądem o tym, że O. upoważnił go do wystawienia zaświadczenia, ale z pośpiechu podpisał się oskarżony swoim nazwiskiem także nie była przekonująca. Były to wyjaśnienia, które oskarżony po lekturze akt postępowania przygotowawczego dopasował po prostu do wersji podanej przez A. O. (5), natomiast jak już wspomniano, materiały z kontroli operacyjnej wykazały, że o przypadkowości mowy być nie mogło. Oskarżony preparując dokument, świadomie realizował plan, który ustalił z A. O. (2). Deklarował również w rozmowie z nim, że sporządzi wymagany przez bank dodatkowy dokument o odprowadzaniu składek z tytułu pracy A. U., o którym wiedział, że poświadczał on nieprawdę, co wynika z dokumentacji pozyskanej od ZUS, a także z wyjaśnień samego A. O. (5).

A. O. (2), wyjaśniając na temat tego zarzutu (t. XXX, k. 5835-5836), powiedział, że poprosił Ł. B. (1) o pomoc w udzieleniu kredytu swojej sąsiadce A. U., która była zatrudniona w jego firmie (...). Miała ona ciężką sytuację finansową i zobowiązania widniejące w systemie BIK, ale oskarżony wiedział, że B. zna pracowniczkę banku i może pomóc uzyskać kredyt. Miało się to jednak odbyć legalnie. Był wówczas zagranicą, więc poprosił o wypisanie zaświadczenia Ł. B. (1) i podpisanie się z jego upoważnienia, ale swoim nazwiskiem. Od A. U. dowiedział się, że zaświadczenie nie przeszło, gdyż były w nim błędy. Zależało mu by dostała kredyt, gdyż zalegał jej 2500 zł z wynagrodzeniem. Ona, ani jej mąż, nie byli mu winni żadnych pieniędzy. Dodał, że U. była zatrudniona w jego firmie w roku 2009, przez miesiąc. Nie zgłosił jej do ubezpieczenia społecznego, gdyż taką otrzymał informację. Tłumaczono mu, że dopiero jak wypłaci wynagrodzenie, to będzie trzeba zgłosić pracownika do ZUS. Podczas posiedzenia w przedmiocie tymczasowego aresztowania (t. XXX, k. 5846-5846v) ponownie nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia. Podczas przesłuchania przed sądem (t. LXX, k. 13989v) oskarżony nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

Wyjaśnienia A. O. (5) były niewiarygodne w całości. Słowom oskarżonego przeczy cały szereg dowodów zebranych w sprawie. Wspominane już zarejestrowane w toku kontroli operacyjnej rozmowy obalają wersję, jakoby działania oskarżonego zmierzały do naprawienia ciężkiej sytuacji rodzinnej sąsiadki lub by zalegał jej z wynagrodzeniem. Chciał on jedynie odzyskać swoje pieniądze. Nie jest prawdą, że będąc zagranicą upoważniał Ł. B. (1) do sporządzenia zaświadczenia i podpisania się swoim nazwiskiem, skoro Ł. B. (1) w jego firmie zatrudniony nie był i nie mógł podpisać takiego zaświadczenia. Ponadto treść rozmów z Ł. B. (1) wskazuje, że O. uzgodnił spreparowanie dokumentacji z Ł. B. (1), przy czym nie upoważniał go do wydania konkretnych dokumentów, a miał na myśli całość niezbędnej dokumentacji. Jak wynika z treści jego rozmowy z A. U., deklarował, że wystawi zaświadczenie na swoją firmę i potwierdzi zatrudnienie. Fałszywe są również wyjaśnienia, że A. U. pracowała u niego przez miesiąc, na zaświadczeniu widnieje bowiem data wystawienia 7 grudnia 2009 r., zaś początek zatrudnienia 1 lutego 2007 r. Tymczasem pracownik ten nie został zgłoszony do ubezpieczenia, a firma deklarowała w zeznaniach podatkowych zerowe obroty, dochody i przychody za lata 2007 i 2008, a zatem nie prowadziła faktycznie żadnej działalności. Z tych wszystkich powodów sąd wyjaśnienia A. O. (5) odrzucił, traktując je jedynie jak nieudolną linię obrony.

Podczas pierwszego przesłuchania po ogłoszeniu zarzutów (t. XLVIII, k. 9460-9462) A. U. nie przyznała się do zarzucanego jej czynu. Stwierdziła, że pracowała w firmie (...), ale później zatrudnił ją również A. O. (2), który rozkręcał wtedy firmę kurierską (...), gdzie zaproponował jej pracę w charakterze pracownika biurowego. We wrześniu podpisali umowę i zajęli się poszukiwaniem lokalu oraz organizacją firmy. Chcąc wziąć kredyt, poprosiła A. O. (5) telefonicznie o wystawienie zaświadczenia o zarobkach i myślała, że to on je wystawił. W banku zauważyły z A. S. (3), że na zaświadczeniu jest zła data. Zostawiła dokument, aby można było na jego podstawie przeprowadzić symulację, ale otrzymała później telefon, że figuruje w systemie BIK z uwagi na zaległości i bank nie udzielił kredytu. Podczas przesłuchania przed sądem (t. LXX, k. 13989v) oskarżona nie przyznała się do zarzucanych jej czynów i odmówiła składania wyjaśnień.

Wyjaśnienia oskarżonej również były niewiarygodne. Z treści zarejestrowanych rozmów w trójkącie: ona, A. O. (2) i Ł. B. (1) wynika, że to dwaj ostatni byli inicjatorami, organizatorami i wykonawcami całego niemal procederu. Nie było tak, by to A. U. chciała wziąć kredyt. To jej wzięcie kredytu zostało zaproponowane. Nie dał sąd również wiary, że oskarżona zajmowała się organizacją firmy (...) od września 2009 r., skoro - jak już wcześniej wspominano - na zaświadczeniu widniała data 1 lutego 2007 r. jako rozpoczęcia pracy. Nadto nie została ona zgłoszona do ubezpieczenia społecznego. Jej zaświadczenie o dochodach zostało wymyślone, wypisane i podpisane przez Ł. B. (1), za aprobatą A. O. (5). W końcu treść rozmowy z A. O. (2) obala tezę, jakoby wzięcie kredytu było wolą oskarżonej, do tego namówił ją bowiem faktycznie O.. Nawet zresztą, gdyby dać wiarę oskarżonej, że od września 2009 r. do dnia złożenia wniosku kredytowego w grudniu 2009 r. pracowała w firmie (...), to niczego to nie zmienia w ustaleniu, że wnioskując o kredyt, posługiwała się nieprawdziwym zaświadczeniem o dochodach, gdyż w nim zamieszczony był 1 lutego 2007 r. jako data rozpoczęcia pracy.

Świadek A. S. (3) potwierdziła, że A. U. ubiegała się w banku (...) o kredyt. Nie pamiętała jednak, czy kontaktował się z nią w tej sprawie Ł. B. (1). Zeznania te nie wniosły zatem do sprawy nowych okoliczności, stanowiły jedynie potwierdzenie faktu ubiegania się o kredyt, co wynikało również z wyjaśnień oskarżonych, czy nadesłanej przez bank dokumentacji.

Ustalając stan faktyczny odnośnie tego zarzutu, sąd posłużył się również materiałami pozyskanymi w toku kontroli operacyjnych. Spośród rozmów zarejestrowanych w toku kontroli o kryptonimie (...) wobec Ł. B. (1) znaczenie miała rozmowa z dnia 9 grudnia 2009 r. między Ł. B. (1) i A. U., z której wynika, że współpracowali oni przy wzięciu tego kredytu (t. XVIII, k. 3406 i t. LIX, k. 11769-11769v). Rozpoznanie Ł. B. (1) oparte zostało na tych samych przesłankach, co omawiane poprzednio. Rozpoznania zaś A. U. jako użytkowniczki telefonu o nr (...) sąd dokonał w oparciu o treść rozmów między nią a Ł. B. (1) i A. O. (2), którzy zwracali się w nich do niej (...), (...) lub (...) ale także o kontekst rozmów, który wskazuje na to, że chodzi o złożenie wniosku kredytowego, który jak wynika z dokumentacji bankowej faktycznie został przez A. U. złożony. Nadto w kontaktach odczytanych z telefonu Ł. B. (1) widnieje pod poz. (...) nr (...), którego użytkownik wpisany jest jako (...) – tj. imię podobne do imienia O. (zdrobnienie od A.). Ponadto Ł. B. (1) w swoich wyjaśnieniach przyznał, że kredyt próbowała z jego pomocą wziąć właśnie A. U..

W toku kontroli operacyjnej o kryptonimie (...) zarejestrowano szereg rozmów A. O. (5), który z numeru (...) ustalał z Ł. B. (1) i A. U. wzięcie kredytu na tę ostatnią. Pierwsza rozmowa poruszająca w sposób wyraźny ten temat miała miejsce między A. O. (2) a Ł. B. (1) w dniu 25 listopada 2009 r. (t. XVIII, k. 3513-3513v i t. LVI, k. 11104-11104v). Ł. B. (1) przyjął propozycję zorganizowania takiego kredytu i obaj ustalili, że samodzielnie wytworzą potrzebne do uzyskania kredytu zaświadczenie o zarobkach dla A. U.. Dnia 2 grudnia 2009 r. o godz. 15:51:51 A. O. (2) po raz kolejny zadzwonił do Ł. B. (1) i poruszył w rozmowie wątek kredytu dla A. U. mówiąc, że w nim jest jego 25 000 zł (t. XVIII, k. 3516v-3517v). W dniu 14 grudnia 2009 r. miała miejsce kolejna rozmowa między A. O. (2) a Ł. B. (1) (t. XVIII, k. 3523 i t. LVI, k. 11129-11129v), w której Ł. B. (1) deklaruje, że wniosek A. U. „przeszedł”, ale potrzebne będzie dodatkowe zaświadczenie z firmy (...), które wypisze już sam, gdyż wie, jak to robić.

Również co do osoby A. O. (5) sąd nie miał wątpliwości, że to jego rozmowy zarejestrowane zostały na nagraniach powstałych w wyniku kontroli operacyjnej (...). Wskazuje na to sama treść rozmów, gdzie w toku całej kontroli różne osoby zwracały się do niego w rozmowach imieniem A.. Wskazuje na to również kilkukrotnie pojawiający się w rozmowach i omawiany wyżej wątek kredytu dla A. U., a Ł. B. (1) przyznał, że była to sąsiadka A. O. (5). Nadto pod takim właśnie numerem Ł. B. (1) miał w książce kontaktów swojego telefonu wpisany kontakt o nazwie (...) (poz. 6 książki). Zbieg tych wszystkich okoliczności nie pozostawia wątpliwości, że to A. O. (2) był użytkownikiem telefonu o nr (...) i z niego prowadził rozmowy z A. U. i Ł. B. (1).

W toku kontroli operacyjnej o kryptonimie (...) prowadzonej m. in. wobec A. U. zarejestrowana została rozmowa z dnia 1 grudnia 2009 r. między nią a A. O. (2), podczas której ten drugi wprost przyznał, że załatwia jej kredyt w banku oraz, że posiada pomocny w tym układ w (...) (t. XXVI, k. 5027-5029 i t. LXI k. 12033-12034v). Rozmowa ta stanowi kolejny dowód na udział A. O. (5) w tej próbie wyłudzenia kredytu.

Mając na względzie omówione wyżej dowody, sąd uznał winę wszystkich trzech oskarżonych za udowodnioną. Nie ma wątpliwości, że A. O. (2) był organizatorem i niedoszłym głównym beneficjentem tego przestępstwa, w czym wydatnie pomógł mu Ł. B. (1), wykorzystując do tego swoją znajomość z A. S. (3). Obaj zajmowali się przygotowaniem niezbędnej do uzyskania kredytu dokumentacji poświadczającej zarobki A. U.. Jej rola z kolei polegała już tylko na przedłożeniu dokumentacji kredytowej w banku, przy czym z uwagi na negatywną decyzję do przestępstwa ostatecznie nie doszło. Czyn każdorazowo zakwalifikowany został jako usiłowanie, co uwarunkowane jest właśnie negatywną decyzją banku, która była jedynym powodem ostatecznego niezrealizowania znamienia w postaci niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Gdyby nie ta odmowa, A. U. podpisałaby umowę i odebrała przyznane środki, taki był bowiem zamiar sprawców. Kwalifikacja prawna w przypadku Ł. B. (1) i A. O. (5) uzupełniona została o czyn z art. 270 § 1 k.k., albowiem to Ł. B. (1) w porozumieniu z A. O. (2) podrobili zaświadczenie o zarobkach przedłożone potem przez A. U..

Sąd wymierzył oskarżonej A. U. karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na okres 3 lat oraz karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 30 zł każda. Oskarżona szczegółowo dopytywała A. O. (5) o to, w jaki sposób przebiegnie wnioskowanie o kredyt, dzięki czemu uzyskała wiedzę o tym, że będzie to działanie o charakterze przestępczym, z wykorzystaniem fałszywej dokumentacji. Mimo to zgodziła się na jego propozycję i wykonała swoją część planu, przedkładając wniosek kredytowy. Działała w sposób przemyślany, co sprawia, że wysoki był jej stopień winy. Stopień szkodliwości społecznej czynu okazał się ostatecznie przeciętny, albowiem bank nie wypłacił środków i nie odniósł realnych strat finansowych. Oskarżona była osobą niekaraną, a okoliczności sprawy wskazują, że zachowanie to miało charakter jednorazowy, dlatego uprawniony jest również wniosek, że nie wróci na drogę przestępstwa. Zasadne było warunkowe zawieszenie kary pozbawienia wolności. Aby kara miała jednak realny i natychmiast dolegliwy charakter, sąd wymierzył grzywnę w liczbie stawek odpowiadającej wadze przestępstwa. Wysokość stawki dziennej spowodowana jest stosunkowo niskimi dochodami oskarżonej. Nie ma podstaw do odstąpienia od obciążenia jej kosztami postępowania.

Sąd wymierzył oskarżonemu A. O. (2) karę 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych grzywny po 50 zł każda. Miał przy tym na uwadze podobne okoliczności jak w przypadku A. U.. Kara pozbawienia wolności jest jednak niższa z uwagi na fakt, że to oskarżona była osobą, która miała wykonać czynność najistotniejszą dla przestępstwa i to od niej jego popełnienie w dużym stopniu zależało. Roli A. O. (5) nie sposób jednak zbagatelizować całkowicie, skoro był on jego organizatorem.

Zachowanie Ł. B. (1) popełnione zostało w ramach ciągu przestępstw z zachowaniem opisanym w zarzucie XI wobec niego związanym z kredytami na rzecz J. K. (3) i W. B.. Za te czyny sąd wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych po 50 zł każda. Rola oskarżonego w obu przestępstwach była wyraźna, albowiem to on miał układ w banku i to on wypełniał zaświadczenia o dochodach. Sprawia to, że stopień jego winy jest wysoki, podobnie jak szkodliwość społeczna czynów, w których kredyty zostały uzyskane. Kara grzywny z kolei ma stanowić realną dolegliwość finansową, albowiem oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowych przez siebie i inne osoby.

XIII.  Wątek kredytu w (...) Banku (zarzut I wobec A. O. (5))

W dniu 5 maja 2008 r. A. O. (5) złożył w oddziale pośrednika finansowego (...) przy ul. (...) w W. wniosek kredytowy do (...) Bank o udzielenie kredytu na cele mieszkaniowe. Do wniosku dołączył m. in. datowane na dzień 7 maja 2008 r. zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości wynagrodzenia w firmie (...) na stanowisku prezesa zarządu, na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, z miesięcznym wynagrodzeniem w kwocie 7 165,99 zł. Zaświadczenie opatrzone zostało podpisem i pieczątka na nazwisko Z. K., właściciela firmy.

W dniu 9 lipca 2008 r. A. O. (2) i K. O. (2) zawarli z (...) Bankiem umowę kredytu (...) nr (...) na cele mieszkaniowe na kwotę 200 000 zł.

Firma (...) nie figurowała na dzień 19 sierpnia 2010 r. oraz na dzień 24 czerwca 2011 r. w systemach informatycznych ZUS jako płatnik składek na ubezpieczenie społeczne. Nie zgłosiła ona również A. O. (5) do ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego. A. O. (2) nie złożył nie złożył do Pierwszego Urzędu Skarbowego (...) zeznań podatkowych za lata 2008 i 2009 r.

(...) złożyła do Drugiego (...) Urzędu Skarbowego w W. zeznania podatkowe za lata 2007 i 2008 podpisane przez jej prezesa A. O. (5), z których wynikało, że w obu tych latach jej przychody, dochody, straty itp. wyniosły 0 zł. Spółka posługiwała się numerem KRS przyporządkowanym do spółki (...) sp. z o.o. Na dzień 27 marca 2012 r. A. O. (2) nie miał żadnych zaległości w spłacie kredytu.

(wydruki z KRS i REGON, t. XIX, k. 3683 i 3684-3687; pismo (...) Bank wraz z dokumentacją kredytową, t. XX, k. 3893-3917; pismo ZUS, t. XXV, k. 4925, t. XLII, k. 8361, t. XLIII, k. 8406; pismo US, t. XLIV, k. 8774-8776 i t. XLIII, k. 8448-8452; pismo wspólnoty mieszkaniowej, t. LVI, k. 11189; zeznania świadka A. S. (5), t. LXIII, k. 12440; odpis z KRS dot. spółki (...), t. LXXIV, k. 14734-14735; pismo (...) Banku, t. LIV, k. 10748 )

A. O. (2) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania jakichkolwiek wyjaśnień w tym zakresie (t. XXX, k. 5833-5836; t. XXX, k. 5846-5846v; t. LXX, k. 13989v). Świadek A. S. (5) (t. LXIII, k. 12440) zeznał jedynie, że wynajmował posiadany przez siebie lokal firmie (...) i sąd dał mu w tym zakresie wiarę, nie znajdując podstaw do kwestionowania tych zeznań. Nie budzą również wątpliwości sądu dokumenty dostarczone do sprawy co do tego wątku przez bank, ZUS, US i wspólnotę mieszkaniową, a także wydruki z rejestrów.

Znamiona czynu z art. 297 § 1 k.k. były już w niniejszym uzasadnieniu omawiane, a zatem bezcelowym byłoby robić to ponownie, stąd sąd skupi się na wykazaniu, że oskarżony O. je zrealizował. Kluczowym jest w tym przypadku ustalenie, że dokument w postaci zaświadczenia z firmy (...) poświadczał nieprawdę, a oskarżony o tym wiedział. W rzeczywistości firma (...) nie prowadziła w połowie 2008 r. działalności gospodarczej, a z jej zeznania podatkowego za rok 2008 wynikało, że uzyskała zerowe przychody i dochody, a jej wynik finansowy był równy 0 zł. Spółka posługiwała się również nr KRS przypisanym do innego podmiotu. Nie zgłaszała ona żadnych pracowników do ubezpieczenia społecznego. A. O. (2) w roku 2008 nie uzyskał żadnego rejestrowanego dochodu, o czym świadczy fakt niezłożenia przez niego zeznania podatkowego. Wszystkie te okoliczności sprawiają, że A. O. (2) jako prezes spółki musiał mieć świadomość jej sytuacji, a przede wszystkim świadomość tego, że nie zarabia w niej kwot rzędu 7 000 zł miesięcznie. Już takie ustalenie jest wystarczające do przypisania mu odpowiedzialności za czyn z art. 297 § 1 k.k., skoro dokument ten wykorzystał do wzięcia kredytu za pośrednictwem placówki (...).

Pozyskanie na końcowym etapie postępowania odpisu z KRS dotyczącego spółki (...), która zmieniła nazwę, nic nie zmieniło w ustaleniach sądu, albowiem dokument ten nie dowodzi, że w omawianym okresie działalność gospodarcza była przez spółkę faktycznie prowadzona. Fikcyjność spółki nie polegała na braku rejestracji, lecz na jej faktycznym nieuczestniczeniu w obrocie gospodarczym.

Sąd wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Miał przy tym na uwadze – obok innych dyrektyw z art. 53 k.k. - wysoki stopień winy oskarżonego, który działał z pełnym rozeznaniem, a zarazem stosunkowo niski stopień społecznej szkodliwości czynu wynikający z tego, że kredyt został spłacony.

XIV.  Wątek posłużenia się przez C. W. fałszywymi dokumentami w (...) (...) (zarzut V wobec C. W.)

Nieustalonego bliżej dnia od grudnia 2008 r. do 29 lipca 2009 r. C. W. złożył do (...) (...) następujące dokumenty:

1.  wystawione na swoje nazwisko zeznanie podatkowe PIT-36 i PIT/B za rok 2008 opatrzone pieczęciami I Urzędu Skarbowego z datą wpływu w dniu 30 marca 2009 r., które faktycznie nigdy nie zostało złożone do tego urzędu skarbowego,

2.  kontrakt zakupu usług transportowych z dnia 27.10.2008 roku pomiędzy (...) C. W. i (...) T. A., podpisany w nieustalonych okolicznościach przez T. A., który faktycznie nigdy nie został zawarty, a firmy ze sobą nigdy nie współpracowały,

3.  oświadczenie poświadczające świadczenie usług transportowych przez firmę (...) na rzecz partnerów firmy (...) z dnia 6 maja 2009 roku, którego T. A. w rzeczywistości nigdy nie sporządził,

4.  faktury o numerach (...) dokumentujących sprzedaż usług transportowych w transporcie międzynarodowym firmie (...), których firma ta w rzeczywistości nigdy nie wystawiała

5.  wniosek leasingowy wraz ogólnymi warunkami i instrukcją dla klienta, podpisane własnoręcznie in blanco.

Wszystkie te dokumenty znajdowały się w kartonie zabezpieczonym przez R. R. (1) od M. S. (1) w dniu 17 lipca 2009 r. W dniu 29 lipca 2009 r. zostały one wydane funkcjonariuszom policji.

C. W. do dnia 14 lutego 2012 r. nie złożył zeznania podatkowego za rok 2008 i nie rozliczył się z osiągniętego w tym czasie dochodu w Urzędzie Skarbowym w L.. T. A. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...). Jego firma nigdy nie współpracowała z (...) i nigdy nie wystawiała, ani nie otrzymywała faktur od tej firmy. Nie kupował on także nigdy naczepy o nr rej. (...). Nie wystawiał także faktury VAT o nr (...).

(protokół zatrzymania rzeczy, t. II, k. 320-330; dokumentacja leasingowa podpisana in blanco, t. III, k. 436; kopia kontraktu, t. III, k. 482-482; kopia oświadczenia, t. III, k. 488; kopia umowy najmu samochodu, t. III, k. 489-490; kopia zeznania podatkowego, t. III, k. 494-497; kopie wyciągów z ksiąg przychodów i rozchodów, t. III, k. 498-518; częściowo opinia z zakresu badań pisma ręcznego, t. LIII, k. 10410-10457; zeznania świadka T. A., t. XLIV, k. 8795v i t. LV, k. 10964v)

C. W. po ogłoszeniu mu tego zarzutu nie przyznał się do zarzucanego czynu i odmówił składania wyjaśnień (t. LIII, k. 10486-10488). Nieprzyznania takiego sąd nie mógł uznać za wiarygodne i wziąć pod uwagę w świetle zebranego w tym wątku materiału dowodowego pozostającego z deklaracją taką w sprzeczności. Po pierwsze wskazać tu należy na zeznania świadka T. A., który zaprzeczył, by jego firma utrzymywała jakiekolwiek relacje z (...). Świadek ten był dla sądu osobą wiarygodną. Nie miał on żadnego interesu w zatajaniu współpracy między firmami, gdyby taka faktycznie miała miejsce. Nie miał również żadnego osobistego interesu w obciążeniu, czy zeznaniu nieprawdy na temat C. W.. Biegłemu z zakresu badań pisma ręcznego udało się potwierdzić jedynie, że C. W. osobiście nakreślił swoje podpisy na kontrakcie zakupu usług z dnia 27 października 2008 r., jednakże ustalenie takie nie ma większego znaczenia dla sprawy. Wskazane w materiale dowodowym odnośnie tego wątku dokumenty były wiarygodne tylko w takim sensie, że obrazowały nieprawidłowości na tych dokumentach stwierdzone przez świadka A. oraz Urząd Skarbowy w L..

Odnosząc się do winy oskarżonego podkreślić trzeba, że nie ma dowodów na to, że osobiście spreparował on dokumentację, jednakże nie budzi wątpliwości że dokumentacji takiej użył, mając świadomość, że jest nieprawdziwa. C. W. jako właściciel firmy musiał mieć świadomość, że nie złożyła ona zeznania podatkowego oraz, że nie utrzymywała nigdy kontaktów gospodarczych z firmą (...). Dlatego też, nawet jeśli dokumentów tych osobiście nie sfałszował, to wiedział, że ktoś tego dokonał, a ich treść nie odpowiada prawdzie i mimo to dostarczył je M. S. (1) wraz z podpisanym przez siebie in blanco wnioskiem leasingowym. Okoliczności zabezpieczenia dokumentów wskazują, że oskarżony miał zamiar we współpracy z M. S. (1) wykorzystać je do zawarcia kolejnej umowy leasingu. Do tego jednak nigdy nie doszło, a zatem działanie C. W. wypełniło jedynie znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 k.k., tj. użycia jako autentycznych dokumentów, które były podrobione. Wina w tym zakresie nie budzi wątpliwości.

Sąd wyeliminował z opisu czynu złożenie przez C. W. podrobionych ksiąg przychodów i rozchodów oraz umowy najmu samochodu od firmy (...), albowiem w materiale dowodowym brak jest jednoznacznego wykazania, że były one nieautentyczne. Określenie daty początkowej czynu na nie wcześniej niż w grudniu 2008 r. wynika z faktu, że przed tym okresem C. W. nie znał jeszcze M. S. (1), którego poznał przez swojego ojca.

Sąd wymierzył oskarżonemu za ten czyn karą 10 miesięcy pozbawienia wolności mając na uwadze wielość fałszywych dokumentów, które przedłożył do (...) (...). Taka ilość sprawia, że stopień winy oskarżonego jest wysoki. Społeczna szkodliwość czynu jest jednak przeciętna, gdyż dokumenty te nie zostały wykorzystane do żadnego innego przestępstwa. Miał sąd również w tym wątku na uwadze postawę oskarżonego C. W., który w tej sprawie składał obszerne i zasadniczo prawdziwe wyjaśnienia, co wpłynęło na wymiar kary łagodząco.

XV.  Wątek sklepu (...) (zarzut II wobec J. K. (3))

W dniu 4 lutego 2010 r. J. K. (3) złożył w sklepie (...) przy al. (...) wniosek o udzielenie kredytu na zakup konsoli (...) wraz z grą (...) o wartości 690 zł. Wypełniając wniosek z pracownikiem sklepu, zadeklarował, że jest zatrudniony w firmie (...) sp. z o.o. i uzyskuje miesięczne dochody w wysokości 3 000 zł netto. Informacja ta była niezbędna do udzielenia kredytu, faktycznie zaś J. K. (3) nigdy nie pracował w spółce (...). Wniosek kredytowy został podpisany przez J. K. (3).

Dzień później bank udzielił kredytu w ten sposób, że przelał kwotę 762,45 zł na konto sklepu (...), dzięki czemu J. K. (3) mógł zabrać ze sobą konsolę. Na poczet kredytu nieustalona osoba wpłaciła kwotę 101,66 zł. Umowa kredytu została wypowiedziana w dniu 3 kwietnia 2011 r.

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi z dnia 26 marca 2001 r. w sprawie IV K 2/01 J. K. (3) został skazany za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat. Wykonanie kary zostało zarządzone i oskarżony odbył ją w okresie od 5 października 2006 r. do 5 października 2007 r.

(pismo banku (...) wraz z dokumentacja kredytową, t. XLVI, k. 9027-9033; zeznania świadka P. C., t. XLVI, k. 9104-9105; wyjaśnienia J. K. (3), t. XLVII, k. 9395; odpis wyroku, t. LIII, k. 10465-10467)

J. K. (3) w swoich wyjaśnieniach przyznał się do zarzucanego mu czynu (t. XLVII, k. 9395) i stwierdził, że poszedł do sklepu wziąć konsolę na raty na prośbę W. O., który obiecał mu, że raty będzie spłacał sam. Przyznał również, że nigdy nie pracował w spółce (...). Wyjaśnieniom tym sąd dał wiarę, nie dopatrując się podstaw do ich nieuwzględnienia. Były one zgodne z ustaleniami postępowania poczynionymi na podstawie dokumentacji kredytowej i zeznań świadka C.. Także tym zeznaniom sąd dał wiarę, gdyż świadek był osobą obcą dla oskarżonego i de facto zrelacjonował jedynie to, co wynika z dokumentów kredytowych dotyczących tej umowy. Podobnie same dokumenty nie budzą żadnych wątpliwości sądu.

Zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona przestępstwa z art. 297 § 1 k.k. J. K. (3) najpierw ustnie złożył oświadczenie o swojej wysokości dochodu, co zostało wpisane do wniosko-umowy kredytowej, a potem informację taką poświadczył własnoręcznym podpisem, a zatem dokument postrzegać należy jako pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla wsparcia finansowego. Poprzez fakt podpisania go i pozostawienia pracownikowi sklepu z intencją uzyskania dzięki niemu kredytu na zakup konsoli, oskarżony wypełnił również znamię złożenia dokumentu. W tym stanie rzeczy jego wina została udowodniona. Kredyt udzielony został na kwotę 762,45 zł, zaś spłacono 101,66 zł, stąd ustalona przez prokuratora zasadnie została wartość wyrządzonej szkody. Działania J. K. (3) w związku z wydaniem mu konsoli do gier, stanowiły doprowadzenie banku kredytującego zakup ratalny do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Czyn popełniony został w dniu 5 lutego 2010 r., zaś w okresie od 5 października 2006 r. do 5 października 2007 r. oskarżony odbywał karę pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, stąd sąd ustalił działanie w warunkach powrotu do przestępstwa opisane w art. 64 § 1 k.k. Wyrokiem z dnia 26 marca 2001 r. w sprawie IV K 2/01 Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi przypisał J. K. (3) odpowiedzialność za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., tj. w zakresie przestępstwa oszustwa, czyn rodzajowo taki sam jak sąd orzekający w sprawie niniejszej.

Czyn ten sąd zakwalifikował w ciągu przestępstw z wyłudzeniem kredytu w (...). W obu przypadkach oskarżony działał ze świadomością swoich czynów, a zatem stopień jego winy był znaczny. Także społeczna szkodliwość czynów była wysoka, albowiem instytucje finansowe poniosły wymierne straty na łącznie kilkadziesiąt tysięcy zł. Nie znalazł sąd żadnych okoliczności łagodzących, zaś okolicznością wyraźnie obciążającą było działanie w warunkach recydywy. Fakt ten spowodował, że sąd wymierzył karę 1 roku pozbawienia wolności i nie zawiesił warunkowo jej wykonania. Brak jest jakiejkolwiek podstawy, by uznać, że prognoza kryminologiczna co do J. K. (3) jest pozytywna, skoro okazuje się, że mimo uprzednich skazań jest on gotowy popełniać przestępstwa tego samego typu. Jedyną karą mogącą właściwie spełnić swoją rolę jest zatem kolejne pozbawienie wolności oskarżonego i tylko taka kara w społecznym odczuciu może być zaakceptowana jako sprawiedliwa. Grzywna w wymiarze 100 stawek dziennych po 30 zł wymierzona została z uwagi na działanie w celu i finalne osiągnięcie korzyści majątkowej. Wysokość stawki dziennej grzywny uwzględnia możliwości zarobkowe oskarżonego, które będą ograniczone po tym, jak trafi on do zakładu karnego.

KARY ŁĄCZNE

M. S. (1)

Wobec M. S. (1) sąd wymierzył karę łączną 6 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 400 stawek dziennych po 50 zł każda. Na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono okres tymczasowego aresztowania w sprawie od 31 lipca 2009 r. do 29 kwietnia 2010 r. Rozmiar kar jednostkowych pozbawienia wolności sprawił, że sąd mógł orzekać karę łączną w granicach od 3 lat do 11 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Granice liczby stawek dziennych ukształtowane zostały z kolei od 200 do 930 stawek dziennych, przy czym górną granicą było de facto 540 stawek dziennych w związku z treścią art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 8 czerwca 2010 r. Miarkując kary łączne, sąd miał na uwadze rozmiar kar jednostkowych, związek czasowy i przedmiotowy pomiędzy czynami oraz konieczność poczynienia zadość względom prewencji ogólnej i szczególnej. Kara 6 lat pozbawienia wolności zawnioskowana przez prokuratora wszystkie te aspekty uwzględniała.

M. S. (1) nie był wprawdzie dotychczas karany, ale wielość przestępstw, jakich się dopuścił, oraz ich ciężar gatunkowy sprawiły, że orzeczono karę surową. Oskarżony popełniał przestępstwa przez ponad rok i w tym czasie dopuścił się ich łącznie 55. Wszystkie one polegały generalnie na fałszowaniu dokumentacji celem oszukania pracodawcy, ale nie tylko aby uzyskać prowizję, ale również, aby wyłudzić pojazdy na rzecz osób trzecich. Jako pracownik (...) (...) miał rozeznanie w tym co robi, wiedział, że udzielenie leasingu na firmę, w której dokumentach widniały osoby inne niż faktyczny użytkownicy pojazdów utrudniać może ich odnalezienie. Oskarżony nie stronił od wchodzenia w przestępcze porozumienia z innymi osobami, w których odgrywał niepoślednią rolę, dostarczając informacji znanych mu jako pracownikowi pomagających oszukać firmę (...). Motywacja oskarżonego była czysto finansowa, a zachęcony powodzeniem pierwszych przestępstw postanowił popełniać kolejne w przekonaniu, że nie uda się ich wykryć. W końcu na uwagę zasługuje również postawa oskarżonego po popełnieniu przestępstwa, a w trakcie postępowania sądowego. Wielokrotnie obiecywał on stawiennictwo i złożenie wyjaśnień, przy czym nigdy to nie nastąpiło. Jest to okoliczność dla wymiaru kary nieistotna, ale pokazuje ona, że M. S. (1) z zasady ma lekceważące podejście do przestrzegania prawa, które cechowało go tak wtedy, gdy dopuszczał się przestępstw, jak i po wszczęciu postępowania w jego sprawie. Kwestie wysokiego stopnia winy i szkodliwości społecznej czynów rozważane były przy karach jednostkowych, więc nie wymagają powtórzenia. Mając wszystkie powyższe względy na uwadze, sąd wymierzył karę łączną na zasadzie asperacji, bliżej dolnej jej granicy. W przypadku grzywny sąd miał na uwadze, że działania oskarżonego spowodowane były chęcią zarobienia większej ilości pieniędzy i dlatego zdecydował, że konieczna jest represja o charakterze finansowym, która będzie dla oskarżonego dolegliwa. Stąd też wymiar kary łącznej grzywny jest bliższy zasadzie kumulacji. Wysokość stawki dziennej uwarunkowana jest możliwościami zarobkowymi oraz stanem majątkowym oskarżonego. Posiada on majątek, który zabezpieczono na poczet orzeczonych kar, a nadto jest człowiekiem w sile wieku, który ma wszelkie możliwości zarabiania pieniędzy. Z tego samego powodu zasadnym było obciążyć go kosztami sądowymi oraz opłatą, albowiem to w wyniku jego zachowań wszczęto niniejsze postępowanie karne.

Ł. B. (1)

Wobec Ł. B. (1) sąd wymierzył karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych po 50 zł każda. Na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono okres tymczasowego aresztowania w sprawie od 16 grudnia 2009 r. do 3 grudnia 2010 r. Rozmiar kar jednostkowych pozbawienia wolności sprawił, że sąd mógł orzekać karę łączną w granicach od 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności do 5 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności. Granice liczby stawek dziennych ukształtowane zostały z kolei od 120 do 420 stawek dziennych. Miarkując kary łączne, sąd miał na uwadze rozmiar jednostkowych, związek czasowy i przedmiotowy pomiędzy czynami oraz konieczność poczynienia zadość względom prewencji ogólnej i szczególnej. Kara 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności zadość tym wymogom czyni. Jest ona bliższa dolnej granicy kary łącznej, dlatego nie może być postrzegana za nadmiernie surową. Rola oskarżonego we wszystkich przestępstwach była istotna, a nadto skazano go za łącznie 11 czynów. Ponadto oskarżony jest osobą już karaną, co oznacza, że nawet ostrzeżenie w postaci wyroku nie powstrzymały go od dopuszczania się kolejnych czynów zabronionych. Większości przestępstw oskarżony dopuszczał się w celu osiągnięcia korzyści majątkowych, i dlatego w ocenie sądu konieczne jest sprawienie, by wyrok był dla oskarżonego dolegliwy również pod względem finansowym. Z tego względu wymiar kary łącznej grzywny bliższy jest zasadzie kumulacji. Wysokość stawki dziennej uwzględnia fakt, że oskarżony jest osobą prowadzącą działalności gospodarczej i posiadającą zmysł do interesów, co oznacza, że jego możliwości zarobkowe są duże. Nie ma żadnych podstaw, by nie obciążać go kosztami postępowania.

A. O. (2)

Wobec A. O. (5) sąd wymierzył karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na okres 5 lat oraz karę łączną grzywny w wymiarze 220 stawek dziennych po 50 zł każda. Na poczet kary łącznej grzywny zaliczono dwie stawki za dzień zatrzymania w sprawie – 2 października 2010 r. Rozmiar kar jednostkowych pozbawienia wolności sprawił, że sąd mógł orzekać karę łączna w granicach od 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności do 3 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności. Granice liczby stawek dziennych grzywny ukształtowane zostały z kolei od 120 do 320 stawek dziennych. Miarkując kary łączne, sąd miał na uwadze rozmiar jednostkowych, związek czasowy i przedmiotowy pomiędzy czynami oraz konieczność poczynienia zadość względom prewencji ogólnej i szczególnej. Kara 2 lat pozbawienia wolności zadość tym wymogom czyni. Jest ona bliższa dolnej granicy kary łącznej, dlatego nie może być postrzegana za nadmiernie surową. Rola oskarżonego we wszystkich przestępstwach była istotna, a skazano go za 4 czyny. Oskarżony nie był dotąd karany, a zatem sąd podzielił wniosek prokuratora o warunkowe zawieszenie wykonania kary łącznej pozbawienia wolności. Postawa oskarżonego pozwala przypuszczać, że nie wróci on na ścieżkę przestępstwa, a określony na 5 lat, tj. maksymalny okres próby stanowić powinien tego gwarancję. Z powodu zawieszenia kary pozbawienia wolności odpowiednio dolegliwa musiała być liczba stawek dziennych grzywny, dlatego sąd określił ja na 220. Oskarżony działał w celu i osiągał korzyści majątkowe, dlatego winien obecnie ponieść także finansowy koszt swojej przestępczej działalności. Stawka dzienna w wysokości 50 zł nie przekracza jego możliwości zarobkowych. Nie ma żadnych podstaw, by nie obciążać go kosztami postępowania.

C. W.

Wobec C. W. sąd wymierzył karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wymiarze 180 stawek dziennych po 50 zł każda. Na poczet kary łącznej grzywny zaliczył okres tymczasowego aresztowania w sprawie od 27 grudnia 2009 r. do 26 marca 2010 r. i uznał karę grzywny za wykonaną w całości. Rozmiar kar jednostkowych pozbawienia wolności sprawił, że sąd mógł orzekać karę łączna w granicach od 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolości do 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Granice liczby stawek dziennych grzywny ukształtowane zostały z kolei od 150 do 230 stawek dziennych. Miarkując kary łączne, sąd miał na uwadze rozmiar jednostkowych, związek czasowy i przedmiotowy pomiędzy czynami oraz konieczność poczynienia zadość względom prewencji ogólnej i szczególnej. Kara 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności zadość tym wymogom czyni. Jest ona bliższa dolnej granicy kary łącznej, dlatego nie może być postrzegana za nadmiernie surową. Podnosił już sąd, że wpływ na łagodzenie kary wobec oskarżonego C. W. miało to, że zdecydował się on w postępowaniu przygotowawczym na złożenie wyjaśnień, które okazały się cennym i rzetelnym materiałem dowodowym. Na ich podstawie sąd odtwarzał przebieg wydarzeń w wątkach, które także tego oskarżonego dotyczyły. Wyjaśniał on precyzyjnie mechanizmy kolejnych wyłudzeń i wskazywał biorące w tym udział osoby. Bez tych wyjaśnień mogłoby w przekonaniu sądu nie udać się ustalić wszystkich współsprawców poszczególnych przestępstw. Waga jego relacji była na tyle duża, że nawet mimo uprzedniej karalności sąd uznał, że możliwe jest zawieszenie kary pozbawienia wolności. Oskarżony odbył swego rodzaju pokutę poprzez obciążenie swoich znajomych, a obecnie przebywa poza granicami kraju, gdzie pracuje. Prognoza kryminologiczna co do jego osoby jest wiec obecnie pozytywna i daje podstawy by sądzić, że nie wróci on na drogę przestępstwa. Nie było podstaw do nieobciążania go kosztami sądowymi w sprawie.

DOWODY RZECZOWE

Rozstrzygając o dowodach rzeczowych sąd ustalił, które przedmioty nie mają znaczenia dla postępowania karnego i zwrócił je oskarżonym. Pozostałe dowody, tj. dokumenty, które były dowodami na dopuszczenie się przestępstw pozostawił w aktach sprawy uznając, że stanowią ich integralną część.

Wszystkie powyższe względy doprowadziły do rozstrzygnięcia jak w wyroku.