Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Grażyna Pawela-Gawor

Sędziowie: SSO Jadwiga Żmudzka (spr.)

SSO Sławomir Noga

Protokolant: prot. Aneta Woźniczka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej, Joanna Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2013 roku, sprawy

K. H. (H.)

oskarżonego o przestępstwa z art. 278 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Chrzanowie, Wydział II Karny, z dnia 22 kwietnia 2013r., sygn. akt II K 768/12

1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla punkty I, II, III, IV oraz VI i :

I.  orzekając w granicach zarzutów z punktów III-XII aktu oskarżenia, uznaje oskarżonego K. H. za winnego tego, że:

1. w dniu 9 grudnia 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 302,54 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

2. w dniu 31 grudnia 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 303,03 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

3. w dniu 11 stycznia 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

4. w bliżej nieustalonym dniu, 20 stycznia 2012 roku albo 31 stycznia 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 309,26 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

5. w dniu 2 lutego 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 307,58 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

6. w dniu 2 marca 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 309,26 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

7. w dniu 25 marca 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 69 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

8. w dniu 4 kwietnia 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 69 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

9. w dniu 25 kwietnia 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

10. w dniu 17 maja 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 60 litrów o wartości 268,68 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.,

i za te czyny na mocy art. 119 § 1 k.w. przy zastosowaniu art. 9 § 2 k.w. wymierza mu łącznie karę grzywny w wysokości 2000 (dwóch tysięcy) złotych;

II.  na mocy art. 119 § 4 k.w. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. kwoty 2.774,87 ( dwa tysiące siedemset siedemdziesiąt cztery 87/100) złotych;

III.  na zasadzie art. 82 § 3 k.p.w. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej grzywny okres zatrzymania w sprawie w dniu 17 maja 2012 roku, przyjmując jeden dzień zatrzymania za równoważny grzywnie w kwocie 200 złotych;

IV.  orzekając w granicach zarzutów z punktu I i II aktu oskarżenia, na zasadzie art. 62 § 2 k.p.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. i art. 45 § 1 k.w. postępowanie karne przeciwko K. H. o to, że :

1.w bliżej nieustalonym dniu, 7 listopada 2011 roku albo 15 listopada 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 300,30 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w

2. w dniu 26 listopada 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 305,20 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. – tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.

- umarza i w tym zakresie na zasadzie art. 118 § 2 k.p.w. kosztami postępowania za obie instancje obciąża Skarb Państwa;

V.  na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) w zw. z art. 119 k.p.w. w części skazującej wyroku zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie przed Sądem I instancji;

VI.  w pozostałym zakresie przedmiotowy wyrok utrzymuje w mocy;

2. na zasadzie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze (Dz. U. 2009 r. Nr 146 poz. 1188 z późn. zm.) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. K. (Kancelaria Adwokacka w K.), kwotę 619,92 (sześćset dziewiętnaście 92/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji;

3. na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. i art. 119 k.p.w. zwalnia oskarżonego w części skazującej wyroku od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie przed Sądem drugiej instancji.

SSO Jadwiga Żmudzka SSO Grażyna Pawela-Gawor SSO Sławomir Noga

Sygn. akt IV Ka 723/13

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

Wydział IV Karny Odwoławczy

z dnia 29 listopada 2013 roku

K. H. został oskarżony o to, że:

1.  w nieustalonym dniu w pierwszej połowie miesiąca listopada 2011 r. w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...),

to jest o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

2.  w nieustalonym dniu w drugiej połowie miesiąca listopada 2011 r. w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...),

to jest o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

3.  w nieustalonym dniu w pierwszej połowie miesiąca grudnia 2011 r. w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...),

to jest o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

4.  w nieustalonym dniu w drugiej połowie miesiąca grudnia 2011 r. w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...),

to jest o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

5.  w nieustalonym dniu w pierwszej połowie miesiąca stycznia 2012 r. w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...),

to jest o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

6.  w nieustalonym dniu w drugiej połowie miesiąca stycznia 2012 r. w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...),

to jest o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

7.  w dniu 2 lutego 2012 r. w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...),

to jest o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

8.  w nieustalonym dniu w pierwszej połowie miesiąca marca 2012 r. w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...),

to jest o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

9.  w nieustalonym dniu w drugiej połowie miesiąca marca 2012 r. w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...),

to jest o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

10.  w nieustalonym dniu w pierwszej połowie miesiąca kwietnia 2012 r. w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...),

to jest o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

11.  w nieustalonym dniu w drugiej połowie miesiąca kwietnia 2012 r. w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...),

to jest o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

12.  w dniu 17 maja 2012 r. w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa oleju napędowego w ilości 60 litrów o wartości 268,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...),

to jest o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Chrzanowie, wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2013 roku sygn. II K 768/12 orzekł w tym przedmiocie następująco:

I.  oskarżonego K. H. uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt od 1 do 12 aktu oskarżenia, przy czym przyjmuje, iż oskarżony czynów tych dopuścił się działając w podobny sposób oraz w krótkich odstępach czasu i tak opisane czyny kwalifikuje jako jeden ciąg przestępstw z art. 278 § 1 k.k. i za to na mocy art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

II.  na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata,

III.  na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonemu K. H. kary pozbawienia wolności zalicza okres jego zatrzymania w niniejszej sprawie w dniu 17 maja 2012 r., przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równoważny jest jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

IV.  na mocy art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 39 pkt 5 k.k. orzeka wobec oskarżonego K. H. środek karny w postaci obowiązku naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwami opisanym w pkt od 1 do 12 aktu oskarżenia, poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. w P. kwoty w łącznej wysokości 3.687,60 zł (trzy tysiące sześćset osiemdziesiąt siedem złotych sześćdziesiąt groszy),

V.  na mocy art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058, Nr 126, poz. 1069 i Nr 153, poz. 1271) § 2 ust. 3, § 14 ust. 2 pkt 3, Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Z 1997 r. Nr 154, poz. 1013) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata S. P. kwotę 826,56 (osiemset dwadzieścia sześć złotych 56/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu,

VI.  na zasadzie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 49 poz. 223 z 1983 r. z późn. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 926 (dziewięćset dwadzieścia sześć) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz wymierza opłatę w kwocie 180 zł (sto osiemdziesiąt) złotych.

Wyrok ten zaskarżył obrońca oskarżonego i zarzucił mu:

-obrazę przepisów postępowania art. 5 § 2 k.p.k. art. 7 k.p.k. art. 410 k.p.k. polegającej na przyjęciu najbardziej niekorzystnej dla oskarżonego wersji jego wyjaśnień, jako dającej podstawy do ustaleń w przedmiocie winy, pomimo zasadniczych wątpliwości, co stanowi rozstrzygnięcie na niekorzyść oskarżonego, oraz przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów, sprowadzając ją do oceny dowolnej, nie odpowiadającej zasadom prawidłowego rozumowania i wskazaniom doświadczenia życiowego.

-a nadto pominięcie zeznań świadków, w szczególności D. P. o zgłaszaniu się oskarżonego na przesłuchania z innymi funkcjonariuszami policji, z przygotowaną przez nich wersją zdarzeń, mających na celu warunkowe umorzenie postępowania w sprawie, co w konsekwencji powoduje wydanie wyroku z pominięciem istotnych okoliczności sprawy

W oparciu o powyższe zarzuty apelujący wniósł o:

zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Chrzanowie celem ponownego rozpoznania.

Sąd Odwoławczy rozważył, co następuje:

Częściowo zasadny okazał się podniesiony przez skarżącego zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 410 k.p.k. oraz błędu w ustaleniach faktycznych. Z uwagi na to, jak również z racji zmiany stanu prawnego w toku postępowania odwoławczego, zaskarżony wyrok należało zmienić.

W pierwszej kolejności jednak stwierdzić należy, iż nie doszło do obrazy art. 7 k.p.k., co zarzuca obrońca, Sąd Rejonowy bowiem prawidłowo ocenił wszystkie dowody, ocena ta pozbawiona jest cech dowolności, sprzeczności, niejasności. Dokonano jej z zachowaniem zasad logicznego rozumowania, doświadczenia życiowego i wskazań wiedzy. Ocena ta, jako zgodna z dyspozycją art. 7 k.p.k., korzysta z ochrony tego przepisu. Sąd I instancji ocenił całokształt zebranego materiału dowodowego, każdorazowo argumentując, dlaczego określonym dowodom przyznał bądź odmówił waloru wiarygodności.

Sąd Rejonowy szeroko opisał, dlaczego dał wiarę tylko pierwszym wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w sprawie (t. I, k. 22) oraz częściowo drugim wyjaśnieniom (t. I, k. 72-73). Trafnie przyjął Sąd I instancji, iż pierwsze wyjaśnienia były szczere, spontaniczne, wolne od wpływu osób trzecich. Wskazać w szczególności należy, iż w chwili pierwszego przesłuchania organy ścigania wiedziały wyłącznie o czynie, w związku z którym K. H. został zatrzymany. Przesłuchanie nastąpiło tego samego dnia, po upływie ośmiu godzin od zatrzymania. Organy ścigania nie miały wówczas żadnej wiedzy w przedmiocie wcześniejszych ubytków oleju napędowego przewożonego przez oskarżonego, kradzieży tego paliwa przez niego ani tym bardziej o okresach, w jakich oskarżony dopuszczał się tych kradzieży oraz ilościach skradzionego przed dniem zatrzymania, paliwa. Z tego też powodu dopiero na późniejszym etapie postępowania, już po złożeniu pierwszych wyjaśnień przez oskarżonego, w których szeroko opisał proceder dokonywanych przez siebie kradzieży paliwa i to dwunastokrotnie, organy ścigania zwracały się o stosowne informacje i dokumentację do (...) S.A. Oskarżony w czasie pierwszego przesłuchania przyznał się do wielu wcześniejszych czynów, mimo że został zatrzymany w związku z jednym tylko zdarzeniem (z dnia 17 maja 2012r.). Słusznie Sąd Rejonowy zwrócił uwagę, iż wiarygodność pierwszych wyjaśnień K. H. potwierdza ilość szczegółów, jakie ujawnił w toku przesłuchania, a które z pewnością nie mogły być znane Policji na tamten czas. Brak jest podstaw, by twierdzić, iż ktokolwiek wpływał na treść tych wyjaśnień. Wskazać należy, iż przesłuchujący funkcjonariusze nie tylko mogą, ale wręcz mają obowiązek w sytuacjach spełniających przesłanki z art. 335 § 1 k.p.k. pouczyć podejrzanego o możliwości dobrowolnego poddania się karze. Nie można zatem tego rodzaju pouczenia traktować jako wpływania na treść wyjaśnień złożonych przez K. H.. Wbrew zarzutowi apelacji Sąd Rejonowy nie pominął dowodów z zeznań świadków, w tym zeznań D. P.. Wszystkie dowody, w tym zeznania tego i pozostałych świadków zostały przez Sąd Rejonowy ocenione. Oskarżony, przebywając na wolności korzystał z porady i pomocy funkcjonariuszy Policji (nie prowadzących dochodzenia w niniejszej sprawie, ale innych), niemniej brak jest podstaw do przyjęcia, że pierwsze wyjaśnienia, w których przyznał się do stawianego mu zarzutu i opisał wielokrotny proceder dokonywania przez siebie kradzieży paliwa, nie były szczere i zgodne z rzeczywistym przebiegiem wydarzeń. Dopiero później oskarżony, przebywając na wolności, zmieniał wersję wydarzeń, zmierzając do złagodzenia swojej odpowiedzialności karnej i dążąc do warunkowego umorzenia postępowania, a następnie dążąc do uniknięcia odpowiedzialności karnej, nie przyznając się ostatecznie do popełnienia żadnego z zarzucanych mu czynów.

Sąd I instancji trafnie uznał, iż nie można przyjąć za wiarygodne późniejszych wyjaśnień K. H., w których przeczył on stawianym mu zarzutom w całości (t. I, k. 86-87, 184-188) i przedstawiał inną wersję wydarzeń. Wyjaśnienia te były bowiem niespójne z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym zgromadzonym w toku postępowania przygotowawczego oraz pierwszo instancyjnego, w tym z pierwszymi wyjaśnieniami oskarżonego. Braki paliwa w poszczególnych dniach zostały potwierdzone dowodem w postaci zestawienia transportów (t. I, k. 120-127), zaś twierdzenia oskarżonego, iż w dniu 17 maja 2012 roku jedynie sprawdzał ilość paliwa w cysternie, były niewiarygodne w świetle spójnych i rzeczowych zeznań świadków M. Z. (t. II, k. 217-218), S. Z. (t. I, k. 7-9, t. II, k. 207-208) i M. C. (t. II, k. 218-219). Prawidłowa była ocena Sądu Rejonowego, iż późniejsze wyjaśnienia oskarżonego były chaotyczne, nielogiczne, wewnętrznie sprzeczne, zmienne i jako takie nie zasługiwały na wiarę.

Co do naruszenia reguły określonej w art. 5 § 2 k.p.k., wskazać należy, iż jej zastosowanie wchodzi w grę dopiero wówczas, gdy wątpliwości powzięte przez organ procesowy co do sposobu rozstrzygnięcia określonej kwestii nie dadzą się usunąć, pomimo podjęcia wszelkich dostępnych działań zmierzających do dokonania jednoznacznych ustaleń faktycznych. Dlatego dla oceny, czy został naruszony zakaz wynikający z art. 5 § 2 k.p.k., nie są istotne wątpliwości tego rodzaju zgłaszane w apelacji, ale wyłącznie to, czy Sąd meriti rzeczywiście podjął wątpliwość co do treści ustaleń faktycznych i wobec braku możliwości jej usunięcia rozstrzygnął ją na niekorzyść oskarżonego albo też czy w świetle materiału dowodowego danej sprawy wątpliwość taką powinien powziąć (vide: postanowienie SN z dnia 23.02.2006 r., sygn. akt III KK 335/05, Lex nr 180797, postanowienie SN z dnia 10.10.2012 r., sygn. akt V KK 61/12, Lex nr 1228657, wyrok SA w Krakowie z dnia 5.09.2012 r., sygn. akt II AKa 118/12, KZS 2012/10/40, wyrok SA w Krakowie z dnia 24.07.2012 r., sygn. akt II AKa 114/12, KZS 2012/9/41,wyrok SA we Wrocławiu z dnia 09.05.2012 r., sygn. akt II AKa 113/12, Lex nr 1164208, wyrok SA we Wrocławiu z dnia 11.04.2012 r., sygn. akt II AKa 89/12, Lex nr 1162858). Nadto, zgodnie z przyjętym w orzecznictwie poglądem, sąd orzekający uprawniony jest w pełni do przyjęcia jednej z różnych wersji zdarzeń wynikających ze zgromadzonych dowodów, co wymaga jednakże wykazania, że te inne ewentualne wersje zdarzenia są nieprawdopodobne lub też ich prawdopodobieństwo jest w racjonalnej ocenie znikome, nie dające się rozsądnie uzasadnić i pozostaje w sprzeczności z elementarnymi zasadami życiowego doświadczenia lub w sprzeczności ze wskazaniami wiedzy (por. postanowienie SN z 26.03.2008r., sygn. akt II K 276/08).

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy nie naruszył art. 5 § 2 k.p.k. Czyniąc ustalenia faktyczne, Sąd I instancji nie oparł się tylko na pierwszych (t. I, k. 21-22) i częściowo drugich wyjaśnieniach oskarżonego (t. I, k. 72-73). Wyjaśnienia te, w zakresie uznanym za wiarygodne były spójne z innymi, uznanymi za wiarygodne dowodami, m.in. zgodne z protokołem oględzin z dnia 17 maja 2012 roku (t. I, k. 4-5 13), protokołem zatrzymania rzeczy (k. 11-13), dokumentacją fotograficzną z oględzin miejsca kradzieży paliwa (k. 75-77), wykazem dni pracy oskarżonego (t. I, k. 65-67), zestawieniem jego transportów (t. I, k. 120-127). Sąd Rejonowy prawidłowo przyjął w oparciu o te dowody, że oskarżony popełnił wszystkie zarzucane mu czyny. W świetle tych jednoznacznych dowodów, uznanych za wiarygodne nie można mówić o uprawdopodobnionej alternatywnej wersji zdarzenia, zgodnej z późniejszymi wyjaśnieniami oskarżonego, w których nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów (t. I, k. 86-87, 184-188). Materiał zebrany w sprawie w pełni pozwala na przyjęcie zgodnej z regułami logicznego rozumowania i zasadami doświadczenia życiowego wersji zdarzeń ustalonej przez Sąd I instancji co do dwunastokrotnych kradzieży paliwa, z tym iż Sąd Odwoławczy stwierdził błędy w ustaleniach faktycznych, o czym szeroko poniżej. W świetle powyższego prawidłowe są również ustalenia Sądu Rejonowego w przedmiocie zamiaru oskarżonego, gdy idzie o każdy z czynów. Tym samym w sprawie nie ujawniły się wątpliwości, których nie dałoby się usunąć i które skutkowałyby koniecznością skorzystania przez Sąd Rejonowy z reguły określonej w art. 5 § 2 k.p.k.

Częściowo trafny był jednak zarzut obrazy art. 410 k.p.k. i błędu w ustaleniach faktycznych, choć nie z powodów podniesionych przez obrońcę. Sąd Rejonowy naruszył dyspozycję art. 410 k.p.k., albowiem pomimo prawidłowej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów, nie uwzględnił wszystkich okoliczności wynikających z dowodów, którym dał wiarę, co skutkowało niedokładnymi oraz częściowo błędnymi ustaleniami faktycznymi. Przede wszystkim Sąd I Instancji, pomimo powołania jako podstawy ustaleń faktycznych, nie uwzględnił wszystkich okoliczności wynikających z dowodów w postaci wykazu cen paliwa-oleju napędowego (t. I, k. 62-64), wykazu dni pracy oskarżonego (t. I, k. 65-67) i zestawienia transportów (t. I, k. 120-127). Skutkowało to ustaleniami niedokładnymi: co do daty popełnienia czynów (za wyjątkiem czynów z dnia 2.02.2012r. i 17.05.2012r., błędnymi co do ilości oraz wartości skradzionego paliwa (gdy idzie o niektóre z zachowań oskarżonego, wymienione szczegółowo poniżej), ustalenia nazwy podmiotu, na którego szkodę dokonano kradzieży, numerów rejestracyjnych cysterny (co do niektórych czynów).

Po pierwsze, w oparciu o wykaz dni pracy oskarżonego i zestawienia transportów możliwe było bardziej precyzyjne ustalenie dat poszczególnych czynów, aniżeli uczynił to Sąd I instancji (nie dotyczy to czynów z dnia 2.02.2012r. i 17.05.2012r.). Sąd winien był w pierwszej kolejności uwzględnić, w których dniach oskarżony kończył nocne zmiany, albowiem oskarżony dokonywał zaboru paliwa wyłącznie w toku takich nocnych zmian. Po drugie, tak ustalone daty należało zestawić z datami, w których w transportach oskarżonego wykazano braki paliwa-oleju napędowego wynoszące co najmniej 70 litrów, ewentualnie braki zbliżone do tej wartości. W oparciu o tak sprecyzowane dane Sąd winien był ustalić daty, w których oskarżony kończąc nocną zmianę wykazał wskazane wyżej ubytki, a następnie dopasować je do okresów opisanych w poszczególnych zarzutach.

Po drugie, z treści wyjaśnień oskarżonego wynikało, iż w przypadku czynów z pkt IX i X opisanych w akcie oskarżenia, dokonał on zaboru 70 litrów paliwa-oleju napędowego. Z dowodów w postaci wykazu dni pracy oskarżonego i zestawienia transportów wynika natomiast, iż mógł dokonać zaboru maksymalnie 69 litrów paliwa-oleju napędowego (t. I, k. 66 i k. 124, poz. 275; t. I, k. 67 i k. 125, poz. 287, 289), czego Sąd nie uwzględnił.

Co do wartości skradzionego przez oskarżonego paliwa, Sąd Rejonowy każdorazowo obliczał ją w oparciu o uśrednioną wartość paliwa-oleju napędowego dla dni 13.01.2012 r. i 1.11.2011 r., tj. 4,44 zł/l (4440 zł/m ³). Skoro jednak dostępny był wykaz cen paliwa dla całego okresu objętego zarzutami aktu oskarżenia (t. I, k. 62-64), obliczeń tych należało dokonywać w oparciu o ceny z dnia danego zdarzenia. W przypadku bowiem czynów z pkt. I-IV, VI-VIII i XII wartość ustalona według błędnej metody przyjętej przez Sąd Rejonowy była wyższa, aniżeli wartość wynikająca z cen paliwa w dniach popełnienia tych czynów.

Ponadto w każdym przypadku jako podmiot, na którego szkodę oskarżony dopuścił się zarzuconych mu czynów, należało wskazać (...) S.A., tj. podmiot, którego własność stanowiło skradzione paliwo, nie zaś - jak uczynił to Sąd Rejonowy - (...).

Mając na uwadze powyższe, Sąd Odwoławczy w odniesieniu do poszczególnych zarzutów stawianych oskarżonemu przyjął, co następuje.

W odniesieniu do czynu z pkt I aktu oskarżenia, przypisanego oskarżonemu w pkt I zaskarżonego wyroku, należało w pierwszej kolejności sprecyzować datę jego popełnienia. Jak wynika z wykazu dni pracy (t. I, k. 66), w pierwszej połowie listopada 2011 roku K. H. nocne zmiany kończył w dniach 4.11.2011r., 5.11.2011r., 7.11.2011r. oraz 15.11.2011r. Zgodnie natomiast z wykazem transportów, w jakich oskarżony uczestniczył, ubytki oleju napędowego wynoszące powyżej 70 litrów wykazywał on w dniach 7.11.2011r. oraz 15.11.2011r. (t. I, k. 120, poz. 14, 24, 26). Jako datę czynu należało zatem uznać bliżej nieustalony dzień, 7 listopada 2011 roku albo 15 listopada 2011 roku. Jak wynika z wykazu cen paliwa-oleju napędowego z 2011 roku (t. I, k.64), cena paliwa-oleju napędowego na dzień 7 listopada 2011 roku wynosiła 4290 zł/m ^{( 3)}. W dniu 15 listopada 2011 roku cena paliwa wynosiła z kolei 4419 zł/m ^{( 3)}. Mając na uwadze powyższe, wartość skradzionego paliwa należało obliczać w oparciu o niższą cenę, czyli 4290 zł/m ^{( 3)}. Jeden metr sześcienny to 1000 litrów. K. H. dokonał zaboru 70 litrów paliwa, a zatem stosując proste równanie matematyczne (ilość skradzionego paliwa w litrach pomnożona przez cenę za 1 m ^{( 3)} paliwa w danym dniu i to podzielone przez 1000 litrów paliwa), obliczono, iż 70 litrów x 4290 zł : 1000 litrów daje wartość 300,30 złotych. W konsekwencji przyjąć należało, iż K. H. w bliżej nieustalonym dniu, 7 listopada 2011 roku albo 15 listopada 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 300,30 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A.

Co do czynu opisanego w pkt II aktu oskarżenia, Sąd Odwoławczy ustalił, iż K. H. w drugiej połowie listopada 2011 roku kończył nocne zmiany w dniach 25.11.2011r., 26.11.2011r., 27.11.2011r., 28.11.2011r. (t. I, k. 66). Ubytek oleju napędowego wynoszący powyżej 70 litrów wykazał on w dniu 26 listopada 2011 roku (t. I, k. 121, poz. 62, 63). Cena oleju napędowego w tym dniu wynosiła 4360 zł/m ^{( 3)} (t. I, k. 64). Ostatecznie zatem 70 litrów x 4360 zł : 1000 litrów daje wartość skradzionego paliwa - 305,20 zł. Przyjąć wobec tego należało, iż K. H. w dniu 26 listopada 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 305,20 złotych z cysterny o nr rej. (...)na szkodę (...) S.A.

W przypadku czynu z pkt III aktu oskarżenia, przypisanego w pkt I skarżonego wyroku, z materiału dowodowego w sprawie, uznanego za wiarygodny wynika, iż K. H. w pierwszej połowie grudnia 2011 roku kończył nocne zmiany w dniach 9.12.2011r., 10.12.2011r., 11.12.2011r. i 12.12.2011r. (t. I, k. 65). Ubytek oleju napędowego wynoszący powyżej 70 litrów wykazał w dniu 9.12.2011r. (t. I, k. 121, poz 98, 102). Cena tego paliwa w tym dniu wynosiła 4322 zł/m ³ (t. I, k. 64). Wartość skradzionego paliwa wynosiła zatem 302,54 zł, co wynika z obliczenia matematycznego 70 litrów x 4322 zł : 1000 litrów. Wobec powyższego przyjęto, iż K. H. w dniu 9 grudnia 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 302,54 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A.

Odnośnie czynu z pkt IV aktu oskarżenia, przypisanego oskarżonemu w pkt I zaskarżonego wyroku Sąd Odwoławczy ustalił, iż K. H. w drugiej połowie grudnia 2011 roku kończył nocne zmiany w dniach 22.12.2011r. oraz 31.12.2011r. (t. I, k. 65), przy czym ubytek wynoszący powyżej 70 litrów oleju napędowego wykazał tylko w tym drugim dniu (t. I, k. 122, poz 147, 149). Cena tego paliwa w tym dniu wynosiła 4329 zł/m ³, a zatem 70 litrów x 4329 zł : 1000 litrów daje wartość skradzionego paliwa 303,03 zł. W konsekwencji Sąd Odwoławczy przyjął, iż K. H. w dniu 31 grudnia 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 303,03 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A.

W zakresie czynu z pkt V aktu oskarżenia, przypisanego oskarżonemu w pkt I zaskarżonego wyroku, z wykazu dni pracy wynika, iż K. H. w pierwszej połowie stycznia 2012 roku kończył nocne zmiany w dniach 10.01.2012r., 11.01.2012r., 12.01.2012r. (t. I, k. 66), zaś ubytek oleju napędowego wynoszący powyżej 70 litrów wykazał w dniu 11 stycznia 2012 roku (t. I, k. 122, poz 156, 160, 161). Cena tego paliwa w tym dniu wynosiła 4649 zł/m ³ (t. I, k. 63). Obliczenie 70 litrów x 4649 zł : 1000 litrów daje kwotę 325,43 zł, którą, z uwagi na kierunek zaskarżenia (apelacja tylko na korzyść oskarżonego) należało obniżyć do kwoty 310,80 zł przyjętej przez Sąd Rejonowy w zaskarżonym wyroku. W konsekwencji Sąd Odwoławczy przyjął, iż K. H. w dniu 11 stycznia 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A.

Co do czynu z pkt VI aktu oskarżenia, przypisanego oskarżonemu w zaskarżonym wyroku, Sąd Odwoławczy stwierdził, iż K. H. w drugiej połowie stycznia 2012 roku nocne zmiany kończył w dniach 20.01.2012r., 21.01.2012r. i 31.01.2012r (t. I, k. 66), przy czym ubytki oleju napędowego wynoszące powyżej 70 litrów wykazywał w dniach 20.01.2012r. i 31.01.2012r. (t. I, k. 123, poz 179, 183, 184 i 209, 213). Cena paliwa w dniu 20.01.2012r. wynosiła 4521 zł/m ³, zaś w dniu 31.01.2012r. wynosiła 4418 zł/m ³ (t. I, k. 63). Wobec powyższego obliczenie wartości skradzionego paliwa należało poczynić w oparciu o niższą cenę, tj. 70 litrów x 4418 zł : 1000 litrów, co daje 309,26 zł. Należało zatem przyjąć, iż K. H. w bliżej nieustalonym dniu, 20 stycznia 2012 roku albo 31 stycznia 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 309,26 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A.

Odnośnie czynu z pkt VII aktu oskarżenia, przypisanego oskarżonemu w pkt I skarżonego wyroku, jak wynika z wykazu dni pracy, K. H. w dniu 2 lutego 2012r. wykazał brak oleju napędowego wynoszący powyżej 70 litrów (t. I, k. 123, poz. 218, 220). Cena oleju napędowego w tym dniu wynosiła 4394 zł/m ³ (t. I, k. 63), co po obliczeniu 70 litrów x 4394 zł : 1000 litrów daje wartość skradzionego paliwa 307,58 zł. Wobec powyższego należało przyjąć, iż K. H. w dniu 2 lutego 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 307,58 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A.

W zakresie czynu z pkt VIII aktu oskarżenia, przypisanego oskarżonemu w pkt I zaskarżonego wyroku, Sąd Odwoławczy ustalił, iż w pierwszej połowie marca 2012 roku K. H. kończył nocne zmiany w dniach 2.03.2012r., 3.03.2012r., 5.03.2012r., 13.03.2012r. oraz 14.03.2012r. (t. I, k. 66). Ubytek oleju napędowego wynoszący powyżej 70 litrów wykazał w dniu 2.03.2012r (t. I, k. 124, poz 231). Cena oleju napędowego w tym dniu to 4418 zł/m ³ (t. I, k. 63). Po obliczeniu 70 litrów x 4418 zł : 1000 litrów, wartość skradzionego paliwa wynosiła 309,26 zł. Nadto w opisie czynu Sąd Rejonowy błędnie określił numer rejestracyjny pojazdu, albowiem w dniu 2 marca 2012 roku oskarżony jeździł cysterną o nr rej. (...) (t. I, k. 66, poz. 1), nie zaś cysterną o nr rej. (...). Wobec tego Sąd Odwoławczy przyjął, iż K. H. w dniu 2 marca 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 309,26 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A.

Co do czynu z pkt IX aktu oskarżenia, przypisanego mu zaskarżonym wyrokiem, stwierdzić należy, iż w drugiej połowie marca 2012 roku K. H. nocne zmiany kończył w dniach 25.03.2012r. i 26.03.2012r. (t. I, k. 66). Oskarżony wyjaśnił w postępowaniu przygotowawczym, iż w drugiej połowie marca dokonał zaboru co najmniej 70 litrów oleju napędowego (t. I, k. 22). Największy ubytek paliwa-oleju napędowego w tym okresie wynosił jednak 69 litrów i oskarżony wykazał go w dniu 25.03.2012r (t. I, k. 124, poz 275). Ustaloną przez Sąd I instancji ilość 70 litrów należało zatem obniżyć do 69 litrów, przy czym Sąd Odwoławczy uznał, iż tak niewielka różnica (1 litr) nie była widoczna „gołym okiem” dla oskarżonego, który napełniał kanistry paliwem. Nie było zatem podstaw, by odmówić wiary jego pierwszym wyjaśnieniom w tym zakresie. Za podstawę obliczeń przyjęto cenę obowiązującą na dzień kradzieży, tj. 4526 zł/m ³ (t. I, k. 62). Wynik obliczenia 69 litrów x 4526 zł : 1000 litrów daje wielkość 312,29 zł, wobec czego wartość skradzionego paliwa obniżono do kwoty 310,80 zł, z powodu kierunku apelacji (na korzyść oskarżonego). W konsekwencji Sąd Odwoławczy przyjął, iż K. H. w dniu 25 marca 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 69 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A.

W przypadku czynu z pkt X aktu oskarżenia, przypisanego oskarżonemu w pkt I zaskarżonego wyroku, Sąd Odwoławczy ustalił, że w pierwszej połowie kwietnia 2012 roku K. H. kończył nocne zmiany w dniach 3.04.2012r., 4.04.2012r., 5.04.2012r., 14.04.2012r. i 15.04.2012r. (t. I, k. 67). Oskarżony wyjaśnił w postępowaniu przygotowawczym, iż w pierwszej połowie kwietnia 2012 r. dokonał zaboru co najmniej 70 litrów oleju napędowego (t. I, k. 22). Natomiast z wykazu transportów wynika, iż największy ubytek w tym okresie wynosił 69 litrów oleju napędowego, co K. H. wykazał w dniu 4.04.2012r. (t. I, k. 125, poz 287, 289). Cena oleju napędowego w dniu 4.04.2012r. wynosiła 4515 zł/m ³ (t. I, k. 62). Po obliczeniu 69 litrów x 4515 zł : 1000 litrów wartość skradzionego paliwa Sąd Okręgowy określił na kwotę 311,53 zł, którą to kwotę należało obniżyć do 310,80 zł, tj. wartości przyjętej w wyroku Sądu I instancji, z uwagi na kierunek apelacji. W konsekwencji Sąd II Instancji przyjął, iż K. H. w dniu 4 kwietnia 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 69 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A.

W zakresie czynu z pkt XI aktu oskarżenia, przypisanego mu w skarżonym wyroku, Sąd Odwoławczy ustalił, iż K. H. w drugiej połowie kwietnia 2012 roku kończył nocne zmiany w dniach 16.04.2012r., 24.04.2012., 25.04.2012r. i 26.04.2012r. (t. I, k. 67), przy czym ubytek w ilości 70 litrów paliwa-oleju napędowego wykazał w dniu 25.04.2012r. (t. I, k. 125-126, poz. 330, 332, 334, 336). Cena oleju napędowego z tego dnia to 4495 zł/m ³ (t. I, k. 62), co po dokonaniu obliczenia: 70 litrów x 4495 zł : 1000 litrów daje wartość 314,65 zł, którą należało pomniejszyć do kwoty 310,80 zł jako wartości skradzionego paliwa określonej w zaskarżonym orzeczeniu, mając na uwadze wskazaną uprzednio przyczynę, tj. kierunek apelacji. Wobec powyższego Sąd odwoławczy przyjął, iż K. H. w dniu 25 kwietnia 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A.

Co do czynu z pkt XII aktu oskarżenia, z wykazu cen oleju napędowego wynika, iż cena tego paliwa w dniu 17 maja 2012 roku wynosiła 4478 zł/m ³ (t. I, k. 62). Po obliczeniu 60 litrów x 4478 zł : 1000 litrów daje to kwotę 268,68 zł, stanowiącą wartość skradzionego w tym dniu paliwa. Nadto należało zmodyfikować opis czynu w zakresie numeru rejestracyjnego pojazdu, jakim oskarżony jeździł w dniu 17 maja 2012 roku, albowiem Sąd Rejonowy zamiast nr rej. (...) (t. I, k. 67, poz. 11) wpisał (...). Przyjęto zatem, iż K. H. w dniu 17 maja 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 60 litrów o wartości 268,68 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A.

Kontrola odwoławcza stwierdziła istnienie podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku również wobec zmiany stanu prawnego, do jakiej doszło w czasie postępowania odwoławczego.

Odpowiedzialności za czyn z art. 119 § 1 k.w., w brzmieniu ustalonym przez art. 2 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 25.10.2013., poz. 1247), odpowiada ten, kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 1/4 minimalnego wynagrodzenia. Jak stanowi art. 56 pkt 1 w/w ustawy, w zakresie m. in. art. 2 wchodzi ona w życie z upływem 14 dni od dnia ogłoszenia, tj. w dniu 9 listopada 2013 roku. Zgodnie natomiast z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2012 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2013 r. (Dz. U. z 17.09.2012 r., poz. 1026), od dnia 1 stycznia 2013 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 1600 zł. Wobec powyższego, od dnia 9 listopada 2013 roku, górną granicą kwotową wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. jest kwota 400 złotych.

K. H. swoimi zachowaniami każdorazowo zrealizował znamiona przedmiotowe wykroczenia z art. 119 § 1 k.w., albowiem każdorazowo ukradł cudzą rzecz ruchomą, którą każdorazowo był olej napędowy, będący własnością (...) S.A.

Sąd Rejonowy trafnie przyjął, iż K. H. swoich zachowań dopuścił się umyślnie, każdorazowo chciał bowiem dokonać zaboru cudzej rzeczy ruchomej (paliwa) w celu przywłaszczenia. Oskarżony miał świadomość konieczności realizacji znamion kradzieży, albowiem wbrew woli właściciela przelewał paliwo do swoich kanistrów, przeznaczał je na własne potrzeby, tj. jako paliwo do swojego samochodu, bez wiedzy i zgody właściciela tego paliwa, powiększając tym samym swój majątek, bez jakiejkolwiek podstawy prawnej. Tylko w przypadku czynu z dnia 17 maja 2012r. oskarżony nie zdążył zużyć skradzionego paliwa na własne potrzeby, przy czym nie ulega wątpliwości, że samego zaboru w celu przywłaszczenia realizującego znamiona w/w wykroczenia dokonał, a jego zachowanie stanowiło kradzież, a nie usiłowanie kradzieży.

Czyny K. H. cechował wysoki stopień społecznej szkodliwości (art. 1 § 1 k.w.). Rozmiary wyrządzonej szkody nie były znikome, oskarżony nadużył zaufania swojego pracodawcy, na którego szkodę popełniał poszczególne czyny. Naganne były motywy jego zachowania, albowiem chciał obniżyć koszty swoich przejazdów do pracy, podczas gdy koszty te mógł ponieść gdyż zarobkował.

Czyny K. H. były zawinione (art. 1 § 2 k.w.). Stopień winy oskarżonego każdorazowo był znaczny. Od K. H. można było wymagać, że da posłuch normie prawnej, albowiem jest osobą dorosłą, ze średnim wykształceniem, miał możliwość rozpoznania znaczenia czynów i nie zachodzą przy tym okoliczności wyłączające winę.

Mając na uwadze powyższe, w aktualnym stanie prawnym wszystkie czyny przypisane K. H. należy kwalifikować jako wykroczenia z art. 119 § 1 kodeksu wykroczeń, wobec faktu, iż oskarżony w żadnym przypadku nie skradł paliwa o wartości powyżej 400 złotych.

W konsekwencji Sąd Odwoławczy:

1. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchylił punkty I, II, III, IV oraz VI i :

VII.  orzekając w granicach zarzutów z punktów III-XII aktu oskarżenia, uznał oskarżonego K. H. za winnego tego, że:

1. w dniu 9 grudnia 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 302,54 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

2. w dniu 31 grudnia 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 303,03 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

3. w dniu 11 stycznia 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

4. w bliżej nieustalonym dniu, 20 stycznia 2012 roku albo 31 stycznia 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 309,26 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

5. w dniu 2 lutego 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 307,58 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

6. w dniu 2 marca 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 309,26 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

7. w dniu 25 marca 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 69 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

8. w dniu 4 kwietnia 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 69 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

9. w dniu 25 kwietnia 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 310,80 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

10. w dniu 17 maja 2012 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 60 litrów o wartości 268,68 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.,

i za te czyny na mocy art. 119 § 1 k.w. przy zastosowaniu art. 9 § 2 k.w. wymierzył mu łącznie karę grzywny w wysokości 2000 (dwóch tysięcy) złotych;

VIII.  na mocy art. 119 § 4 k.w. orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. kwoty 2.774,87 (dwa tysiące siedemset siedemdziesiąt cztery 87/100) złotych;

IX.  na zasadzie art. 82 § 3 k.p.w. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej grzywny okres zatrzymania w sprawie w dniu 17 maja 2012 roku, przyjmując jeden dzień zatrzymania za równoważny grzywnie w kwocie 200 złotych;

X.  orzekając w granicach zarzutów z punktu I i II aktu oskarżenia, na zasadzie art. 62 § 2 k.p.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. i art. 45 § 1 k.w. postępowanie karne przeciwko K. H. o to, że :

1.w bliżej nieustalonym dniu, 7 listopada 2011 roku albo 15 listopada 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 300,30 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w

2. w dniu 26 listopada 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 305,20 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. – tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.

- umorzył i w tym zakresie na zasadzie art. 118 § 2 k.p.w. kosztami postępowania za obie instancje obciążył Skarb Państwa;

XI.  na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) w zw. z art. 119 k.p.w. w części skazującej wyroku zwalnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie przed Sądem I instancji;

XII.  w pozostałym zakresie przedmiotowy wyrok utrzymał w mocy;

2. na zasadzie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze (Dz. U. 2009 r. Nr 146 poz. 1188 z późn. zm.) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. K. (Kancelaria Adwokacka w K.), kwotę 619,92 (sześćset dziewiętnaście 92/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji;

3. na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. i art. 119 k.p.w. zwolnił oskarżonego w części skazującej wyroku od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie przed Sądem drugiej instancji.

Mając na uwadze ustalenia dotyczące czasu popełnienia poszczególnych czynów, stwierdzić należy, iż w odniesieniu do czynów opisanych w pkt I i II aktu oskarżenia zaistniała przesłanka umorzenia postępowania w postaci przedawnienia karalności obu tych wykroczeń. Zgodnie z art. 45 § 1 k.w., karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. Termin przedawnienia biegnie niezależnie od długości postępowania przed Sądem I i II instancji. K. H. pierwszego z powyższych wykroczeń dopuścił się w bliżej nieustalonym dniu, 7 listopada 2011 roku albo 15 listopada 2011 roku. Stosując określoną w art. 5 § 2 k.p.k. regułę rozstrzygania niedających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego, należało przyjąć, iż przedawnienie karalności czynu nastąpiło z dniem 8 listopada 2013 roku, albowiem jest to dla oskarżonego najbardziej korzystne, a w toku postępowania nie udało się ustalić dokładnej daty popełnienia czynu. Drugiego wykroczenia K. H. dopuścił się w dniu 26 listopada 2011 roku, a zatem z dniem 27 listopada 2013 roku nastąpiło przedawnienie jego karalności.

Za czyny opisane w pkt III-XII aktu oskarżenia Sąd Odwoławczy na mocy art. 119 § 1 k.w., przy zastosowaniu art. 9 § 2 k.w. wymierzył oskarżonemu karę 2000 zł grzywny, uznając iż kara ta jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów, spełni cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do ukaranego (art. 33 § 1 k.w.). Kara ta uwzględnia zarówno okoliczności obciążające, jak i łagodzące, jest zasłużona i sprawiedliwa. W ocenie Sądu Odwoławczego okolicznością łagodzącą był fakt przyznania się oskarżonego do zarzucanego mu czynu i szczere opisanie i przyznanie się do popełnienia innych czynów, których w dacie przesłuchania jeszcze mu nie zarzucono (w początkowej fazie postępowania przygotowawczego), mimo że na późniejszym etapie postępowania oskarżony tych wyjaśnień nie podtrzymał i do zarzucanych mu czynów się nie przyznawał. Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął również uprzednią niekaralność K. H.. Jako że Sąd zobligowany był do wymierzenia łącznie kary za 10 czynów, ilość tych czynów wpływała na wymiar kary. Stosownie do dyspozycji art. 24 § 3 k.w., Sąd Odwoławczy wziął pod uwagę dochody oskarżonego, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. W ocenie Sądu oskarżony posiada majątek wystarczający, w tym samochód marki V.o wartości 14.000 zł oraz samochód marki O. o wartości 5.000 zł, by wykonać orzeczoną karę grzywny bez uszczerbku dla utrzymania siebie i rodziny. Jest on młodym, zdrowym mężczyzną, ma średnie wykształcenie, jest zdatny do wykonywania pracy zarobkowej.

Sankcja karna w powyższym wymiarze uświadomi oskarżonemu naganność i nieopłacalność kradzieży. Jednocześnie zrealizuje wymogi prewencji generalnej, albowiem umocni przekonanie, iż każde naruszenie porządku prawnego spotyka się z adekwatną reakcją wymiaru sprawiedliwości, która nie cechuje się przy tym pobłażliwością.

Na mocy art. 119 § 4 k.w. orzeczono wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. kwoty 2.774,87 złotych. Kwota ta stanowi łączną wartość skradzionego paliwa w odniesieniu do czynów przypisanych oskarżonemu w pkt I. 1-9 wyroku Sądu Odwoławczego. Sąd miał przy tym na uwadze fakt, iż pokrzywdzony odzyskał paliwo skradzione przez oskarżonego w dniu 17 maja 2012 roku, a zatem kwota 268,68 zł nie została uwzględniona przy obliczaniu wysokości szkody, która nie została do tej pory naprawiona.

Nadto na zasadzie art. 82 § 3 k.p.w. Sąd Odwoławczy zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej grzywny okres zatrzymania w sprawie w dniu 17 maja 2012 roku, przyjmując jeden dzień zatrzymania za równoważny grzywnie w kwocie 200 zł. Należy przy tym zauważyć, iż Sąd Rejonowy, orzekając karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, niezasadnie dokonał zaliczenia powyższego okres na poczet orzeczonej kary. Na warunkach określonych w art. 63 § 1 k.k. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie zalicza się bowiem wyłącznie na poczet kary faktycznie wykonywanej, a zatem nie na poczet kary warunkowo zawieszonej.

Ponadto Sąd Okręgowy, orzekając w granicach zarzutów z punktu I i II aktu oskarżenia, na zasadzie art. 62 § 2 k.p.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. i art. 45 § 1 k.w. postępowanie karne przeciwko K. H. o to, że :

1.w bliżej nieustalonym dniu, 7 listopada 2011 roku albo 15 listopada 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 300,30 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. - tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w

2. w dniu 26 listopada 2011 roku w T. woj. (...), na terenie Bazy Transportowej (...) dokonał kradzieży paliwa - oleju napędowego w ilości 70 litrów o wartości 305,20 złotych z cysterny o nr rej. (...) na szkodę (...) S.A. – tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.

- umorzył i w tym zakresie na zasadzie art. 118 § 2 k.p.w. kosztami postępowania za obie instancje obciążył Skarb Państwa.

Sąd Odwoławczy uznał za zasadne zwolnienie oskarżonego w części skazującej wyroku, od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie przed Sądem I Instancji, mając na uwadze, iż oskarżonemu wymierzono karę grzywny oraz orzeczono obowiązek naprawienia szkody, zaś jego miesięczny dochód, pomimo posiadanego majątku ruchomego, daje podstawy do uznania, iż uiszczenie kosztów sądowych w całości lub w części byłoby dla niego zbyt uciążliwe. Ponadto zauważyć należy, iż w toku postępowania w I instancji K. H. wyznaczono obrońcę z urzędu z uwagi na jego trudną sytuację materialną, którego wyznaczenia Sąd Rejonowy na żadnym etapie postępowania nie cofnął. Wobec powyższego obciążenie oskarżonego kosztami sądowymi nie byłoby zasadne, zatem Sąd na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) w zw. z art. 119 k.p.w. w części skazującej wyroku zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie przed Sądem I instancji.

Sąd Odwoławczy stwierdził, iż nie zaistniały w sprawie żadne inne okoliczności określone w art. 440 k.p.k. oraz nie zaistniały okoliczności wymienione w art. 104 § 1 k.p.w., podlegające uwzględnieniu niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów.

Sąd Odwoławczy w oparciu o art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze (Dz. U. 2009 r. Nr 146 poz. 1188 z późn. zm.), uwzględniając nadto uregulowania z § 1 ust. 1-3 i § 14 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013 r. poz. 461 z późn. zm.), zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. K. (Kancelaria Adwokacka w K.) kwotę 619,92 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji, z uwzględnieniem, iż obrońca uczestniczył w dwóch terminach rozprawy.

Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze w części skazującej wyroku, albowiem przemawiały za tym te same powody, które stały się przyczyną zwolnienia od kosztów sądowych za pierwszą instancję.

SSO Jadwiga Żmudzka SSO Grażyna Pawela-Gawor SSO Sławomir Noga