Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2018r.

Sąd Rejonowy w Łomży IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Urszula Zaleska

Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Laskowska

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2018r. w Łomży

na rozprawie

sprawy z odwołania D. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o zwrot nienależnie pobranego zasiłku chorobowego

na skutek odwołania od decyzji z dnia 2 sierpnia 2018r. znak: (...)

Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób ,że ustala iż odwołująca się D. B. nie ma obowiązku zwrotu kwoty 6 220,-( sześć tysięcy dwieście dwadzieścia)złotych wypłaconej z funduszu chorobowego oraz odsetek w kwocie 592,- ( pięćset dziewięćdziesiąt dwa) złotych.

Sygn. akt IV U 117/18

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. w dniu 2 sierpnia 2018r. wydał decyzję znak: (...), mocą której na podstawie art. 17 i 68 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( Dz.U. z 2017r., poz.1368 z późn.zm.) stwierdził, że D. B. nie ma prawa do zasiłku chorobowego wypłaconego przez pracodawcę S. O. w Ł.za okres od 3 lutego 2017r. do 23 kwietnia 2017r. i powołując się na treść art. 66 ww. ustawy oraz art. 84 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz.U. z 2017r., poz. 1778 z późn.zm.) zobowiązał odwołującą się do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego wraz z odsetkami w łącznej kwocie 6.812,20 zł.

Uzasadniając tę decyzję organ rentowy podał, że w trakcie przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, że w dniach 6 lutego 2017r. i 5 kwietnia 2017r., tj. w trakcie niezdolności do pracy orzeczonej drukiem (...) seria (...) na okres od 23 stycznia 2017r. do 2 lutego 2017r. D. B. świadczyła pracę w ramach zawartej umowy zlecenia na rzecz (...) Centrum (...) w P. i uzyskała z tego tytułu przychód. Fakt zatwierdzenia przez odwołującą się rozliczeń miesięcznych w systemie informatycznym został potwierdzony przez zleceniodawcę. Wskazał, że płatnik składek S. O. w , na podstawie przedłożonego druku zwolnienia, wypłacił odwołującej się wynagrodzenie za czas choroby od 23 stycznia 2017r. do 2 lutego 2017r. , a następnie zasiłek chorobowy za okres od 3 lutego 2017r. do 23 kwietnia 2017r.. Tym samym, w ocenie organu rentowego zasiłek chorobowy wypłacony na rzecz odwołującej się za ww. okres jest świadczeniem pobranym nienależnie i winien podlegać zwrotowi.

D. B. złożyła odwołanie od tej decyzji , w którym wniosła o jej zmianę poprzez uchylenie decyzji i ustalenie, że nie pobrała nienależnie zasiłku chorobowego za okres wskazany w decyzji i nie jest zobowiązana do jego zwrotu. Podała, że w spornym okresie była pracownikiem S. O.w Ł. z miejscem świadczenia pracy w S. R. w G. , na stanowisku księgowej. W związku z tym , na podstawie upoważnienia z 25 marca 2015r. udzielonego jej przez dyrektora S. O. w Ł. , zawarła umowę zlecenia z (...) Centrum (...) w P., na podstawie której obsługuje pracowników S. R. w G. wprowadzając dane do aplikacji – Rejestrator danych ubezpieczeń grupowych lub wykazów pisemnych związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia grupowego nr (...). Podała, że w okresie od 23 stycznia 2017r. do 23 kwietnia 2017r. przebywała na zwolnieniu lekarskim, składki na polisę ubezpieczenia grupowego pracowników nr (...) były potrącane przez pracownika Oddziału (...) S. O. w Ł., który dokonuje naliczeń wynagrodzenia pracowników objętych tą polisą ubezpieczeniową. Odwołująca się podała że w okresie zwolnienia lekarskiego jedynie zalogowała się do aplikacji eRU tylko po to, aby zatwierdzić raport. Argumentowała, że miała świadomość, że w tym okresie będą wypłacone z tej polisy świadczenia dwóm pracownicom, jak też mogło dojść do zdarzeń losowych, które wymagałyby wypłat. D. B. wskazała, że tylko ona w zakładzie pracy jest upoważniona do obsługi aplikacji eRU. Podała że zatwierdzenie raportu w tym systemie polega na kilku kliknięciach i trwa góra kilka minut łącznie z zalogowaniem do systemu. Podniosła, że nie było jej zamiarem wprowadzenie w błąd organu rentowego, jak też wyłudzenie nienależnych jej świadczeń. Na poparcie swych twierdzeń odwołała się do orzecznictwa Sądu Najwyższego.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Podtrzymał argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Odwołująca się D. B. w spornym okresie była zatrudniona w S. O. w Ł. z miejscem świadczenia pracy w S. R. w G. na stanowisku księgowej, w pełnym wymiarze czasu pracy.

Pracodawca odwołującej się zawarł z (...) umowę ubezpieczenia grupowego pracowników. W dniu 25.03.2015r. D. B. została wyznaczona przez pracodawcę( dyrektora S. O. w Ł.) do obsługi grupowego ubezpieczenia pracowniczego . W tym celu otrzymała stosowne upoważnienie od dyrektora S. O. w Ł.. Na tej podstawie (...) S.A. z siedzibą w W. w dniu 15.04.2016r. zawarło z D. B. jako zleceniobiorcą umowę o wprowadzenie danych do aplikacji rejestratora ubezpieczeń grupowych lub wykazów pisemnych związanych z wykonywaniem umów ubezpieczenia grupowego nr (...). Z treści par. 1 pkt.5 umowy wynika, iż zleceniobiorca zobowiązał się do wykonania czynności określonych w ust. 1 i 2 z najwyższą starannością, zgodnie z najlepszą swoją wiedzą i posiadanymi umiejętnościami. Jak wynika z załącznika nr 1 do umowy zleceniobiorca za wykonanie czynności miał otrzymywać wynagrodzenie ryczałtowe (dowód: umowa k. 3-5; załącznik nr 1 k. 6).

Odwołująca się w okresie od 23.01.2017r. do 23.04.2017r. przebywała na zwolnieniu lekarskim z powodu operacji kręgosłupa ( dowód: druk (...) seria BL nr (...) akta ZUS k. 14). Płatnik składek S. O. w Ł., na podstawie przedłożonego druku zwolnienia wypłacił odwołującej się wynagrodzenie za czas choroby od 23.01.2017r. do 02.02.2017r., a następnie zasiłek chorobowy za okres od 03.02.2017r. do 23.04.2017r. w kwocie 6.220 zł (dowód: pismo S. (...) Ł. z dnia 18.07.2018r. -k. 15 akt organu rentowego; zestawienie k. 18).

W dniach 06.02.2017r. i 05.04.2017r., tj. w trakcie niezdolności do pracy orzeczonej drukiem zwolnienia lekarskiego (...) seria (...) D. B. w ramach zawartej umowy zlecenia na rzecz (...) S.A. dokonała osobiście zatwierdzenia rozliczenia miesięcznego w systemie informatycznym. Z tego tytułu otrzymała wynagrodzenie ryczałtowe od zleceniodawcy w wysokości 118,41 zł netto/miesiąc (dowód: akta organu rentowego – pismo z dnia 14.06.2018r. wyjaśnienie odwołującej się k.5; pismo Centrum (...)w P. z dnia 28.06.2018r. – k. 10 akt organu rentowego). W piśmie Centrum (...) w P. z dnia 28.06.2018r. wskazano, iż D. B. była zobowiązana do wykonania zleconych jej na podstawie umowy czynności osobiście. Inne czynności, tj. potrącenie składek na polisę wykonywał pracownik Oddziału (...) S. O. w Ł., naliczający wynagrodzenia pracownicze.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. w dniu 2 sierpnia 2018r. wydał zaskarżoną decyzję (...)- (...)(dowód: decyzja z dnia 02.08.2018r.k.19-20 akt organu rentowego).

W ocenie Sądu wniesione odwołanie jest zasadne i podlega uwzględnieniu.

Zadaniem tut. Sądu była ocena czy w przedmiotowej sprawie zaistniały przesłanki z 84 ust.1 i 2 ustawy z dnia 13.10.1998r o systemie ubezpieczeń społecznych( Dz.U. z 2017r., poz. 1778 z późn.zm.) w związku z art.66 i art. 17 ust. 1 i 3 , art. 22 i art. 68 ustawy z dnia 25 .06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa( Dz.U. z 2017r., poz.1368 z późn.zm.) obligujące odwołującą się D. B. do zwrotu pobranego przez nią w okresie od 03.02.2017r. do 23.04.2017r. zasiłku chorobowego w kwocie 6.220 zł oraz odsetek w kwocie 592,20 zł.

W myśl art. 1 ustawy z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa( Dz.U. z 2017r., poz.1368 z późn.zm.) świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą przysługują osobom objętym ubezpieczeniem społecznym w razie choroby i macierzyństwa, określonym w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.

Stosownie do treści art. 84 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998r. systemie ubezpieczeń społecznych(Dz.U. z 2017r., poz. 1778 z późn.zm.) osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu , wraz z odsetkami, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego. Za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się:

-

świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części , jeżeli osoba pobierająca świadczenie była pouczona o braku prawa do ich pobierania( art. 84 ust.2 pkt.1 ww. ustawy ),

-

świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd organu wypłacającego świadczenia przez osobę pobierającą świadczenia( art. 84 ust.2 pkt. 2 ww. ustawy ) .

Organ rentowy w zaskarżonej decyzji jako podstawę prawną żądania zwrotu pobranych świadczeń wskazał właśnie art. 84 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Organ rentowy uzasadniając istnienie przesłanek żądania zwrotu wypłaconych odwołującej się świadczeń za sporny okres wskazał, że w dniach 06.02.2017r. i 05.04.2017r., tj. w trakcie niezdolności do pracy orzeczonej drukiem zwolnienia lekarskiego: (...) seria (...) D. B. świadczyła pracę w ramach zawartej umowy zlecenia na rzecz (...) Centrum (...) w P. i uzyskała z tego tytułu przychód.

W ocenie tut. Sądu stanowisko organu rentowego, iż odwołująca się jest zobowiązana do zwrotu pobranego świadczenia chorobowego za okres od 03.02.2017r. do 23.04.2017r. ,tj. zasiłku chorobowego w kwocie 6.220 zł oraz odsetek w kwocie 592,20 zł – nie jest zasadne.

W ocenie tut. Sądu fakt zawarcia przez odwołującą się umowy zlecenia z (...) Centrum (...) w P., na podstawie której odwołująca się zobowiązała się do wykonania czynności zatwierdzenia listy ubezpieczonych w ramach grupowego ubezpieczenia nie przesądza o tym, iż w powyższym okresie utraciła prawo do zasiłku chorobowego i winna je zwrócić organowi rentowemu. Podpisanie przez odwołującą się umowy zlecenia w dniu 15.04.2016r. nie oznacza zdaniem Sądu, automatycznego powstania obowiązku zwrotu pobranego przez nią świadczenia w spornym okresie. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z 2 grudnia 2009 r., sygn. akt I UK 174/09 stwierdził bowiem, że obowiązek zwrotu obciąża wyłącznie tego, kto przyjął świadczenie w złej wierze. Może to nastąpić wtedy, gdy ubezpieczona wiedziała, że nie należy jej się takie świadczenie. Dotyczy to zarówno osoby, która została pouczona o okolicznościach, w jakich nie powinna pobierać świadczeń, jak i tej osoby, która uzyskała świadczenia na podstawie nieprawdziwych zeznań lub dokumentów. W opinii Sądu taka sytuacja w niniejszej sprawie nie miała miejsca.

Zasiłek chorobowy jest świadczeniem z ubezpieczenia społecznego rekompensującym ubytek zarobków utraconych na skutek czasowej niemożności świadczenia pracy z powodu choroby lub innej przeszkody wskazanej w ustawie. Zasiłek chorobowy przysługuje zatem tylko wówczas, gdy choroba uniemożliwia uzyskiwanie dochodu z pracy. Zasadą jest, że wynagrodzenie przysługuje z pracę wykonaną (art. 80 k. p.). Stąd też zasiłek nie przysługuje - najogólniej mówiąc - za okresy wykonywania pracy, za nie bowiem przysługuje nie zasiłek lecz wynagrodzenie. Stosownie do art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa , ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia. Z przepisu tego wynikają dwie niezależne przesłanki utraty prawa do zasiłku: 1) wykonywanie pracy zarobkowej w okresie niezdolności do pracy; 2) wykorzystanie zwolnienia w sposób niezgodny z jego celem.

Zdaniem tut. Sądu niewątpliwie na podzielenie zasługuje pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20.01.2005r. I UK 154/04, zgodnie z którym ubezpieczony traci prawo do zasiłku chorobowego (świadczenia rehabilitacyjnego) w przypadku wystąpienia jednej z dwóch niezależnych przesłanek określonych w powołanym powyżej przepisie. Niniejsza sprawa dotyczy pierwszej sytuacji opisanej w powyższym przepisie.

W kwestii wykładni pojęcia „wykonywanie pracy zarobkowej", mającej zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia, czy wskazane w decyzji organu rentowego czynności odwołującej się stanowiły taką pracę należy wskazać, że orzecznictwo Sądu Najwyższego przyjmuje wąską wykładnię tej przesłanki utraty prawa do zasiłku chorobowego uznając zasadniczo, że wszelka aktywność zarobkowa (każda aktywność ludzka zmierzająca do osiągnięcia zarobku), w okresie pobierania zasiłku powoduje taki skutek (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 5 kwietnia 2005 r., I UK 370/04 (OSNP 2005 nr 21, poz. 342) i 20 stycznia 2005 r., I UK 154/04 (OSNP 2005 nr 19, poz. 307).Taka interpretacja omawianej regulacji wypływa z konieczności ścisłego stosowania przepisów prawa ubezpieczeń społecznych, w którym przeważa - z uwagi na bezwzględnie obowiązujący charakter norm prawnych - formalistyczne ujęcie uprawnień ubezpieczonych. Przepis art. 17 ustawy nie wymaga, aby praca była podjęta w „celu zarobkowym”, a jedynie aby miała „zarobkowy charakter” czyli aby wykonywanie określonych czynności przynosiło rzeczywisty dochód – zarobek. Nie ma przy tym znaczenia czy określone czynności mogą być wykonywane odpłatnie lub nieodpłatnie.

Zdaniem Sądu, celem regulacji art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa jest niedopuszczenie do pobierania przez ubezpieczonego świadczenia z ubezpieczenia chorobowego w sytuacjach, w których można mu postawić zarzut nadużywania prawa do świadczeń, polegającego na podejmowaniu pracy zarobkowej, mimo orzeczonej niezdolności do pracy, bądź w sytuacjach polegających na wykorzystywaniu zwolnienia lekarskiego w inny sposób niezgodny z jego celem.

Jednakże w opinii Sądu nie każde wykonywanie przez ubezpieczonego pracy zarobkowej w czasie orzeczonej niezdolności do pracy jest tożsame z nadużywaniem prawa doświadczeń powodującym pozbawienie tego prawa. Decydującym o zakwalifikowaniu do „pracy zarobkowej” jest otrzymywanie wynagrodzenia (zarobku).

W omawianym przypadku Sąd ustalił na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, że odwołująca się w dniach: 06.02.2017r. i 05.04.2017r. dokonała osobiście zatwierdzenia raportu miesięcznego w systemie informatycznym eRU i otrzymała z tego tytułu zryczałtowane wynagrodzenie (dowód: pismo z dnia 14.06.2018r. wyjaśnienie odwołującej się k.5 akt ZUS; pismo Centrum Operacji Pracowniczych w P. z dnia 28.06.2018r. – k. 10 akt ZUS).

Sąd dał wiarę twierdzeniom ubezpieczonej, że zatwierdzenie listy pracowników podlegających ubezpieczeniu grupowemu w systemie eRU było niezbędne dla kontynuacji ich ubezpieczenia. Odwołująca się oświadczyła, że wykonanie czynności służyło zachowaniu ciągłości ubezpieczenia pracowników. Biorąc pod uwagę, że odwołująca się została wyznaczona i upoważniona jako jedyny pracownik przez pracodawcę do wykonania tych czynności, przeszła indywidualne szkolenie - zdaniem Sądu w okolicznościach sprawy zachodziła wyższa konieczność wypełniania ciążącego na niej obowiązku służbowego. Dlatego też, uznał jej argumentację za słuszną. Tym samym nie odmówił waloru wiarygodności wyjaśnieniom odwołującej się, gdyż były precyzyjne, logiczne i korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. W ocenie Sądu D. B. kierowała się poczuciem obowiązku i dlatego w okresie niezdolności do pracy zatwierdziła listy pracowników objętych ubezpieczeniem w systemie eRU . Wskazać ponadto należy, iż zgodnie z zawartą w dniu 15.04.2016r. z (...) S.A. umową została ona zobowiązana do osobistego wykonania czynności określonych w ust. 1 i 2 z najwyższą starannością, zgodnie z najlepszą swoją wiedzą i posiadanymi umiejętnościami. W opinii Sądu wykonanie przez D. B. ww. czynności należy zakwalifikować do czynności mających charakter sporadyczny, incydentalny i wymuszony przede wszystkim okolicznościami sprawy. Na uwagę zasługuje fakt, że wykonanie innych czynności, tj. potrącanie składek na polisę było wykonywane przez pracowników Oddziału (...) S. O. w Ł., którzy rozliczają wynagrodzenia. Zatem wiarygodne są twierdzenia odwołującej się, że zatwierdzenie raportu miesięcznego w systemie eRU zajęło jej dosłownie kilka minut i w żaden sposób nie mogło wpłynąć na pogorszenie jej stanu zdrowia. Nadto zasługuje także na uwagę fakt ,że za wykonywanie czynności na podstawie umowy zlecenia z (...) Centrum (...) w P., odwołująca się otrzymywała wynagrodzenie ryczałtowe, bez względu na ilość wykonanych czynności.

Wskazać należy, iż w dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego prezentowane jest stanowisko uznające jednak, że od powołanej powyżej zasady, że pracą zarobkową, której wykonywanie w okresie orzeczonej niezdolności do pracy, powoduje utratę prawa do zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego jest każda aktywność ludzka zmierzająca do osiągnięcia zarobku, choćby nawet polegała na czynnościach nieobciążających w istotny sposób organizmu ubezpieczonego, mogą istnieć odstępstwa uzasadnione zwłaszcza sporadycznym i formalnym charakterem czynności ubezpieczonego lub ich niezbędnością dla kontynuacji działalności gospodarczej. Możliwość uznania, że nie dochodzi do utraty prawa do zasiłku chorobowego, w przypadku aktywności zmierzającej do osiągnięcia zarobku w czasie pobierania tego zasiłku, występuje jednak tylko wówczas, gdy ma ona charakter incydentalny i wymuszony okolicznościami (zob. wyrok z dnia 15 czerwca 2007 r., II UK 223/06, OSNP 2008 nr 15-16, poz. 231). Stanowisko dopuszczające tego rodzaju wyjątki jest już wyraźnie ukształtowane w orzecznictwie, które tut. Sąd w w pełni podziela (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 24 lutego 1999 r., Ill AUa 1292/98, OSA Warszawa 1999 nr 3, poz. 14 i wyroki Sądu Najwyższego z: 17 stycznia 2002 r., II UKN 710/00, OSNP 2003 nr 20, poz. 498; 7 października 2003 r., II UK 76/2003, OSNP 2004 r. nr 14, poz. 247; 20 stycznia 2005 r., I UK 154/04, OSNP 2005/19/307; 9 października 2006 r., II UK 44/06, OSNP z 2007 nr 19-20, poz. 295; 15 czerwca 2007 r., II UK 223/06, OSNP 2008, nr 15-16, poz. 31; 11 grudnia 2007 r., I UK 145/07, OSNP 2009, nr 1-2, poz. 28; 6 lutego 2008 r., II UK 10/07, OSNP 2009, nr 9-10, poz. 123; 5 czerwca 2008 r., III UK 11/08, OSNP 2009, nr 21-22, poz. 292; 3 października 2008 r., II UK 26/08; 6 maja 2009 r., II UK 359/08).

Reasumując powyższe, Sąd uznał dokonane przez odwołującą się czynności w dniach 06.02.2017r. i 05.04.2017r. za działania o charakterze sporadycznym, wymuszone okolicznościami( była jedynym pracownikiem upoważnionym i przeszkolonym do obsługi systemu eRU dla grupowego ubezpieczenia pracowników Sądu Rejonowego w Grajewie) oraz wynikające z poczucia jej pracowniczego i społecznego obowiązku. Okoliczność taka może usprawiedliwiać zachowanie prawa odwołującej się do zasiłku. Przy takich ustaleniach Sąd uznał odwołanie za uzasadnione, bowiem nie podzielił stanowiska organu rentowego jakoby ubezpieczona utraciła prawo do zasiłku chorobowego za okres podany w decyzji, z uwagi na wykonanie czynności w systemie eRU. W ustalonych okolicznościach sprawy należało w związku z tym uznać, że nie zostały spełnione przesłanki z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, powodujące utratę prawa do zasiłku chorobowego. Sąd w całości dał wiarę twierdzeniom odwołującej się, ponieważ organ rentowy nie podważył ich prawdziwości ani wiarygodności.

Sąd podzielił także stanowisko odwołującej się, odnośnie tego, iż organ rentowy nie był uprawniony do zobowiązania jej do zapłaty odsetek w wysokości 592,20 zł.

W myśl art. 84 ustawy systemowej świadczenia uważane jako nienależne podlegają zwrotowi dopiero wtedy, gdy organ rentowy wyda stosowną decyzję administracyjną . Podgląd ten wynika także z treści art. 84 ust. 4 i ust. 7 ww. ustawy, w których użyte zostały sformułowania „kwoty nienależnie pobranych świadczeń ustalone prawomocną decyzją” oraz „uprawomocnienie się decyzji ustalającej te należności”. W zaskarżonej decyzji organ rentowy wskazał, że od kwoty nienależnie pobranych świadczeń wymienionej w decyzji, będą naliczane dalsze odsetki. W ocenie Sądu organ rentowy zobowiązany jest do stosowania przepisów kodeksu cywilnego w zakresie ustalania odsetek od dochodzonego roszczenia. Zgodnie z treścią art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności , za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Odesłanie do prawa cywilnego w tym przepisie zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego oznacza, iż organy rentowe powinny naliczać odsetki ustawowe od nienależnego świadczenia od dnia doręczenia osobie zobowiązanej decyzji obligującej do zwrotu takiego świadczenia, gdyż dopiero od tej daty osoba taka jest w zwłoce ze spełnieniem świadczenia, które jest wymagalne dopiero od daty doręczenia tej decyzji określającej wysokość takiego świadczenia. Zobowiązanie natomiast do zapłaty odsetek za okres wcześniejszy liczony wstecz od daty wydania decyzji jest w świetle powyższych rozważań nieprawidłowe . W wyroku z dnia 16 grudnia 2008 r.,I UK 154/08.Sąd Najwyższy stwierdził ,iż "żądanie zwrotu" nienależnie pobranego świadczenia następuje przez doręczenie dotyczącej tego decyzji . Z tą chwilą następuje też wymagalność (w prawnym znaczeniu według prawa cywilnego - art. 359 § 2 k.c.) roszczenia o odsetki, gdyż od tej chwili dłużnik pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia głównego (art. 481 § 1 k.c.). Z treści zaskarżonej decyzji wynika zaś, że organ rentowy naliczył odsetki od świadczenia głównego za okres wsteczny od daty wypłacenia odwołującej się świadczeń z tytułu zasiłku chorobowego i do daty wydania zaskarżonej decyzji, co jest ewidentnie nieprawidłowe w świetle art. 481 k.c.

Wobec powyższego Sąd uznał, że odwołująca się D. B. była uprawniona do zasiłku chorobowego za okres od 03.02.2017r. do 23.04.2017r. i nie ma ona obowiązku zwrotu zasiłku chorobowego w kwocie 6.220 zł oraz odsetek w kwocie 592,20 zł.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji, zmieniając zaskarżoną decyzję na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.